Droga verdano - z całym szacunkiem dla twojego rodzicielskiego, życiowego i naukowego doświadczenia, nie spotkałam się kiedykolwiek z tym, żeby Twoim synom cokolwiek szło trudniej, a Ty sama przeżywałaś jakiejkolwiek treści rozterki matczyne. Możliwe, że taka Twoja natura - nie piszesz o sobie, udzielasz "rad". Owszem, napisałaś, że Twój najmłodszy syn nie należał może do najzdolniejszych uczniów, ale przecież i tak decyzja była dobra. Twoje wnioski. Niemniej jednak czytając Twoje wypowiedzi, mam wrażenie, że myślisz bardzo tendencyjnie ("wiele też osób nie widzi, jakie problemy biorą sie z tego, zę posłało sie do szkoły 7,5 latka, który nudzi sie na wszystkich lekcjach" - o jakich problemach możesz nam napisać? konkrety?) oraz patrzysz krótkowzrocznie ("w ogóle nie rozumiem tu problemu leworecznosci - to naprawdę w niczym nie przeszkadza ani nie stwarza problemów" - rozumiem, że to uogólnienie bierze się z doświadczenia Twojego syna, który "leworęczny, został posłany do szkoły rok wcześniej, w tym roku ma maturę. Nie jest rewelacyjnym uczniem" ?). Rzucasz słowa w charakterze wyroczni, a nie masz zaplecza do potwierdzenia Twoich (jedynie słusznych ?) twierdzeń.
Do autorki wątku - obawiam się, że wsadziłaś kij w mrowisko rzucając na szalę dyskusji taki właśnie temat; to jeden z tych, które prędzej czy później kończą się zaciętą dyskusją (i nie tylko dyskusją ...), a to ty i mąż macie obowiązek podjąć decyzję. Oczywiście, forum służy wymianie doświadczeń, więc ja - pozostając nadal po ciemnej stronie mocy i będąc przeciwko posyłaniu sześciolatków do szkoły, zbieram co trafniejsze zdania, mogące pomóc w rozwiązaniu Twoich obiekcji:
- Córka jest bardzo bystrą i mądrą dziewczynką - każde z naszych dzieci jest mądre, bystre i inteligentne - tylko to nie jest jedynym i ostatecznym wyznacznikiem jego możliwości wejścia w system edukacji (celowo nie piszę pójścia do szkoły - to jest wejście w system, na kilka długich lat, a nierzadko bez możliwości zmiany decyzji, w razie znaczących niepowodzeń ucznia);
jest leworęczna i tu problem tzn. dla mnie to żaden problem tyle tylko że jeśli chodzi o szlaczki i pisanie literek to jest daaaleko za synem - córka to nie syn; różni ich etap rozwojowy adekwatny do wieku oraz płeć (rzecz oczywista
), a z tym także związany jest dysonans szeroko rozumianych możliwości intelektualno - motoryczno - społeczno - emocjonalnych (i jeszcze paru innych też);
Nie jest w stanie równo do końca w linijce dokończyć szlaczka a już nie mówiąc o napisaniu (przepisaniu) prawidłowo literki czy cyferki. pisze lustrzanym odbiciem, myli p z b, m z w itd. - jak już pisała jedna z mam, lustrzane odbicie w tym wieku (córka ma pięć lat i kilka miesięcy) jest zjawiskiem normalnym, mylenie liter wymienionych także; takie trudności zdarzają się jeszcze pierwszakom i też nie od razu jest to powód do wizyty w poradni pp; jest bogata literatura z psychologii rozwojowej i klinicznej dostępna w bibliotekach i czytelniach miejskich - trzeba po prostu poszukać, poczytać o nurtujących Cię obserwacjach
- generalnie piszą że dzieciom leworęcznym jest trudniej na początku - internet to nie wyrocznia, fora dyskusyjne też (więc po co ja się tak produkuję
), ale skoro masz wrażenie, że "generalnie" tak mówi doświadczenie zainteresowanych, może warto się nad tym zastanowić
- Z drugiej strony zastanawiam się czy jest sens posyłać ją trzeci rok do tej samej grupy w przedszkolu, czy to dla niej nie jest brak szans na rozwój - o jakim braku, jakich szans mówisz? Że córka po powrocie z bezsensownego, po raz trzeci robionego roku przedszkolnego będzie mogła biec do pokoju się bawić, a nie z nosem na kwintę siadać do zeszytów na dwie np godziny? Ze do nauki z bratem usiądzie mając wybór czy chce, czy woli biegać po ogrodzie/podwórku/salonie - a do brata zajrzeć z (normalnej) dziecięcej ciekawości?
- No własnie problem w tym że mieszkamy na wsi i jak to na wsi panie nauczycielki raczej nie są zbytnio nastawione pozytywnie do leworęczności (a raczej jest im to obojętne :0() nie liczę na jakieś szczególne zainteresowanie moją córką tylko dlatego że jest leworęczna i chce iść do szkoły jako sześciolatek - sama dałaś sobie odpowiedź
- teraz chyba coraz bardziej zaczynam wyznawać zasadę że lepiej aby była dobrym uczniem jako siedmiolatek niz słabym jako sześciolatek - j.w.
- Wiem też że ten jeszcze jeden rok w przedszkolu to raczej na zasadzie przechowania - a skąd to wiesz? kampania społeczna Co to powiedziała, czy mega bystre przeczucie o faktach jeszcze nie zaistniałych?
- Sama nie wiem ale chyba skłonię się do wizyty w poradni psychologiczno - pedagogicznej - a po co z dzieckiem normalnie rozwijającym się iść do ppp?
- pomyśl tak czy wolisz aby Twoje dziecko miało 1 rok zabawy więcej? czy wolisz aby weszło w machinę szkolnictwa wcześniej - bez komentarza
- sprawna motoryka mała jest podstawą stwierdzenia gotowości szkolnej, a sama piszesz, że mała nie jest w stanie dobrze szlaczków rysować - a to jest podstawa nauki pisania
- W szkole będzie presja - to pewne, że będzie; sześciolatek w klasie ma się dopasować do rytmu pracy grupy i tematów wyznaczonych nauczycielowi do zrealizowania, powtarzam - nauczyciel ma program, to wyznacza sposób jego pracy!!!
- będzie miała problemy z dłuższym usiedzeniem w ławce - bo rozwojowo, nienaturalne dla sześciolatka jest przesiedzieć tyle na jednym miejscu; obserwuj córkę w domu, sprawdź czy wytrzyma bez herbatki, toalety, pluszaka bite 45 minut w absolutnym skupieniu
- A znudzone dziecko to zwykle zły uczeń - uczeń zmęczony poziomem wymagań ponad swoje (szeroko rozumiane) możliwości również
- Poczytaj jakiekolwiek opinie osób, któe posłały 6latka do szkoły. Wiele z tych osób pisząc o jakimś problemie mniejszym lub większym nie widzi tego, że popełniło duży błąd wysyłając dziecko w tym wieku do szkoły, że ów problemik lub problemiki właśnie z tego się biorą - bo "chaczyk" leży w tym, że przez pierwszą klasę dziecko ma szansę przejść na fali "zauroczenia" wieloma (no przecież !) fajnymi rzeczami w szkole; (potencjalne) problemy pojawiają się np w drugiej lub następnych klasach, bo - sześciolatek posłany rok wcześniej do szkoły otrzymuje także w przyspieszonym tempie bagaż oczekiwań szkolnych i społecznych adekwatnych dla rówieśników, z którymi jest w klasie (sam mając ciągle potencjał dziecka o rok młodszego); naturalnie bycie młodszym nie dyskwalifikuje - znacząco jednak może utrudnić rozwój potencjału tkwiącego w dziecku, które posłane w normalnym czasie "rozwojowym" jest w stanie lepiej i korzystniej dla siebie samego przyjmować trudności i niepowodzenia (bo i takich nie zabraknie)
- piszę i jako matka pierwszoklasisty (...) i bliźniaków (...) i jako nauczycielka klas I-III. Daj jej jeszcze ten rok, póki mamy wybór Rok to naprawdę dużo w rozwoju dziecka, a także jest to dodatkowy rok "wolności", potem już tylko szkoła....szkoła...szkoła... przez wiele wiele lat - nic dodać nic ująć.
Jeszcze raz życzę powodzenia w podjęciu decyzji i szczęśliwego nowego roku - tak przy okazji
.
--
"Największe cierpienia sprowadzamy na siebie sami, chcąc uciec przed mniejszymi."
Z pamiętnika Marka Smarta
