hanys_hans napisał: > C.D. > > Jeżeli Francja nie może zdobyć się na uznanie przedstawicielstwa, to możemy > poczekać. D.G. wyjął zegarek, oświadczył, że czas mu się skończył, i nie dał > żadnej odpowiedzi. Rozmowa ta i przebieg przyjęcia zostały przedstawione > Mołotowowi. Nie uważał on za niewłaściwe stanowiska Morawskiego, zajętego wobec > > de Gaulle'a. Później przy spotkaniu Stalin — de Gaulle, Stalin oświadczył > , że > dla Związku Radzieckiego pakt z Francją nie jest konieczny, a dla Francji jest > on nieodzowny. Stalin postawił wobec tego tak sprawę, że gotów jest zawrzeć > pakt pod warunkiem uznania przez Francję PKWN. De Gaulle był zmuszony zgodzić > się, gdyż bez paktu ze Związkiem Radzieckim nie chciał wyjeżdżać z Moskwy. Pakt > > nie był jeszcze podpisany o 2 w nocy, a rano Francuzi mieli odjeżdżać. W czasie > > trzeciej rozmowy Stalin proponował Morawskiemu, żeby posłał Drobnera do Moskwy, > > jako przedstawiciela PKWN. W sprawach wojskowych Stalin zgodził się, aby > Korczyca mianować szefem Sztabu Głównego, Popławskiego dać na I Armię, a > Świerczewskiego na II Armię. Tak też ustalono. Na postawioną sprawę dostawy do > Polski traktorów dla kampanii posiewnej po długiej dyskusji przyznano Polsce > 300 gąsienicowych traktorów. W sprawie organizacji pracy spółdzielczej i > samopomocowej na wsi Stalin przytaczał przykłady ze Związku Radzieckiego > pierwszego okresu, zalecając orkę przy pomocy traktorów, a zbiór indywidualny. > W sprawie Wojsk Wewnętrznych Stalin zalecał przede wszystkim wychowanie kadry > oficerskiej, a w miarę tego rozbudowywanie (słowo nieczytelne — A.G.) Woj > ska. > Zaopatrywanie Wojsk Wewnętrznych będzie się odbywać przez Intendenturę Wojska > Polskiego. Na zapytanie Morawskiego, czy nie powinna Polska przyłączyć się do > paktu sowiecko-czechosłowackiego, Stalin oświadczył, że to jest niepotrzebne, > gdyż Polska nie ma jeszcze paktu z Sowietami. Gwarancje granic Polski przez > inne państwa uważa Stalin za ubliżające Polsce. Tylko pakty dwustronne są > właściwe. Wypowiadał się za utworzeniem oficjalnych przedstawicielstw między > Polską a Ukrainą i Białorusią. Pod koniec Stalin jeszcze raz powrócił do sprawy > > PPS. Morawskiego zaczęli naciskać wszyscy, a Stalin proponował wyprowadzenie > Drobnera z Komitetu. Bułganin przytacza, że Drobner rzekomo występował na > PKWN przeciwko militaryzacji kolei. Morawski bronił Drobnera, wobec tego Bierut > > zauważył, że Drobner jednak ideologicznie od nas odchodzi. Wskazał również na > rezolucję CKW PPS wzywającą emigrację pepeesowską do powrotu do kraju. Stalin > wykazuje, że wszystkie partie w czasie wojny podzieliły się na tle stosunku do > faszyzmu i że Morawski nie może liczyć na wspólną pracę ondyńczyków z PPS. > Odnośnie Mikołajczyka Stalin uważa, że Mikołajczyk ustąpił za radą Churchilla, > gdyż Churchill chciałby mieć swoich ludzi i w rządzie lubelskim. Ponieważ > Związek Radziecki ma dowody, że Mikołajczyk ma związek z terrorystami w Polsce, > > Związek Radziecki nie wpuści Mikołajczyka do Polski, dokąd w Polsce będzie > Czerwona Armia. Sprawa Drobnera nie została ostatecznie zdecydowana, chociaż > Stalin mocno naciskał na to, aby Drobnera wysłać chociażby do Kijowa, jako > przedstawiciela PKWN. W czasie jazdy w samochodzie po wizycie Morawski > wybuchnął pod adresem Bieruta, krzycząc: „Wy w swoich szeregach macie ban > dytów > i sanatorów, więc czyśćcie siebie, a nie naszą partię". Doszło do nieprzyjem- > nej wymiany zdań i Bierut rozszedł się bez pożegnania z Morawskim. > > Sporządził: WIESŁAW