ciupazka napisała: > Moi Rodni Podhalanie! Godzi sie. > > Za nami, Moji Kochani, juz ósme Rekolekcyje Podholańskie we Rzymie. Opatrzność > sprawiyła, co ik cas przypod na świyzucki wspominek nasego Oćca Świyntego Jona > Pawła II. Na Jego co dopiyro przechód do Pana z tego padoła codzinności > ziymskiyj. > > Syćka my tyn przechód widzieli. Widzieli my nie odynście, ba blizyj ku Niemu > przynście z wiarom, nodziejom i miyłościom. Te cnoty ostawiył tyz dlo nos, bo > przecie bez swoje zycie i swojom nauke pokazowoł nom, ludziskom i światu, jako > cłek mo miyłować i być ku drugim we przyjoźni. Przyjoźń! O niyj to wiedli my > dumacke na tyk wypomnianyk rekolecyjak. Ta bliskość tego przechoda i tyn > świyzucki wspominek Jona Pawła II, tymbarzyj pokazowoł wortość cnoty przyjoźni > i tyk cnót, na ftoryk ona osadzono niby na wantak. A som to, Ostomiyli: prowda, > > scyrość, odwoga, śleboda, hojność, ufność, równość i miyłość.Popotrzcie, kielo > tego trza we sobie nosić, by wierutnie rzetelnom przyjoźń okozać1 Pasuje sie > nad tym zadumać i pasuje se zbocyć, z kieloma ludziskami we przyjoźni sie zyje. > > Ku komu takom przyjoźń jo mom i fto mo jom ku mnie. Zbocyć i porachować. Kiejsi > > rocyska wielkie nazod, myndrol nad myndrole, co sie zwoł Sokratys, tak > pedzioł: "Jakoz to dziwota, co ludziska potrefiom pedzieć kielo majom owiec, > zaś barz im biyda wycytać fto im za przyjocieli stoji. Cyzby tak mało zwazowali > > na tyn skorb zycio?". Przeto na tom okazyje przechoda nasego Oćca Świyntego, > zbocmy Kochani i zadumojmy sie nad nasom przyjoźniom, a bez to i nad sobom. > Godzi sie to cynić ku Jego pamiynci. > (STANISŁAW A. HODOROWICZ) > > > Dumacke kozdy mo nad cym robić, nie inacyj. A cy bedzie? Miyjmy nadziyje... > > Telo.Pozdr i taki wielgi Bóg zapłoć za te Wase przemyslynio i słowa ku nom.