Drezno 🇩🇪 –Kraków 🇵🇱 –Saksonia - 2021(4)

[m.maska]

Poprzedni watek opisujacy zwiedzanie Drezna pod linkiem:

Drezno 🇩🇪 –Kraków 🇵🇱 –Saksonia - 2021(3) (link)

[m.maska]

Zamki nad Loarą, nad Renem, nad Mozelą a co z zamkami nad Łabą... oto takie obrazki mijałyśmy jadąc rankiem do Pilnitz.

[al-szamanka]

Jeden za drugim... ha, i winnice do wlasnego uzytku.

[m.maska]

Ale na początek śniadanko, w końcu miałyśmy w planie zwiedzanie zespołu parkowo-pałacowego a to mogło potrwa kilka godzin.

Zespól pałacowy Pillnitz położony jest nad Łabą w drezdeńskiej dzielnicy Pillnitz. Główne budynki zespołu pałacowego to (2)Wasserpalais – Pałac Wodny (1720-1721) z dużymi schodami prowadzącymi do Łaby, (3)Bergpalais – Pałac Górski (1722-1723) i (1)Neue Palais -Nowy Pałac (1819-1826), zbudowany w stylu klasycystycznym, ze skrzydłem kuchennym i kaplicą, który łączy dwa pałace ogrodowe. Ogród rekreacyjny otoczony tymi budynkami, ogród barokowy z fontannami i systemami boskietów, otoczony jest przez Park Pałacowy Pillnitz. Po ukończeniu „Nowego Zamku” saksońska rodzina królewska wykorzystywała Castle & Park Pillnitz jako letnią rezydencję.

[m.maska]

To powyżej to mapka tylko, a tutaj to już z lotu ptaka – widać jak duży jest to kompleks.

Historia zamku Pillnitz sięga XIV wieku. Na miejscu dzisiejszego Nowego Pałacu stał niegdyś obronny zamek nad Łabą, który spłonął w 1818 roku i nie został odbudowany. Kolejna przypominająca zamek rezydencja na pasażu Pillnitz znajdowała się powyżej zbocza, w miejscu, gdzie dziś znajdują się sztuczne ruiny. Elektor August Mocny nabył majątek w 1706 roku dla swojej kochanki Konstancji von Cosel. Po zakończeniu związku z hrabiną kazał przebudować kompleks na letnią rezydencję saskiej rodziny królewskiej według planów Matthäusa Daniela Pöppelmanna.
Dwa główne budynki, które zbudował (Pałac Wodny i Pałac Górski) są doskonałymi przykładami chinoiserie, imitacji sztuki wschodnioazjatyckiej tak modnej w końcu XVII i XVIII wieku. Park z ogrodami, pawilonami, palmiarnią i oranżerią służył dworskim zabawom i słodkiemu lenistwu. W 1791 r. spotkali się tam przedstawiciele Austrii i Prus, którzy przyjęli Deklarację z Pillnitz, w której zobowiązali się do poparcia króla Francji w walce z wybuchającą rewolucją.
Muzeum Zamkowe Pillnitz znajduje się w Nowym Pałacu, a Muzeum Rzemiosła Artystycznego Państwowych Zbiorów Sztuki Drezna w Pałacu Górskim i Wodnym. Zamek Pillnitz jest własnością Wolnego Państwa Saksonii i jest zarządzany przez przedsiębiorstwo państwowe "Pałace, Zamki i Ogrody Saksonii".

[a74-7]

Przeslicznie, wszystko zaplanowane pod linijke

[m.maska]

a74-7 napisał:

> Przeslicznie, wszystko zaplanowane pod linijke

Auguścik miał gest i fantazje podobnie jak Ludwiczek Bawarski, tyle, że Ludwiczka odsunięto od państwowej kasy a Auguścik szastał saksońską i polską kasą bez umiaru.

[m.maska]

Historia
Dwór Rycerski
Pillnitz wzmiankowany był po raz pierwszy w dokumencie z dnia 5 sierpnia 1403. W tym dokumencie margrabia Wilhelm von Meißen potwierdza posiadanie Pillnitz jako posagu dla żony Heinricha von Karaß i po raz pierwszy wspomina o uprawie winorośli w okolicach Pillnitz, rybołówstwie i Friedrichsgrund z Meixmühle.
Przede wszystkim jednak wymienione są dwa majątki w górnej i dolnej wsi Pillnitz, a ich istnienie jest w ten sposób wyraźnie potwierdzone. Po tym, jak niejaki „Friedrich Karlewitc zeu Bilnitz” „zasiadł” na Pillnitz w 1420 r., jego majątek Pillnitz przeszedł za pośrednictwem jego synów do zamożnej patrycjuszowskiej rodziny Zieglerów, którzy wspólnie zarządzali obydwoma folwarkami. W 1486 Wygand Ziegler otrzymał feudalny akt niepodzielnego panowania nad Pillnitz, który obejmował wieś, wyspę Łabę, rybołówstwo oraz miasta Krieschendorf i Borsberg; W 1514 r. do majątku tego patrycjuszowskiego rodu weszły miasta Wachwitz i Pappritz.

[al-szamanka]

m.maska napisała:

> Ale na początek śniadanko, w końcu miałyśmy w planie zwiedzanie zespołu parkowo
> -pałacowego a to mogło potrwa kilka godzin.

>
>


Aaaaa, i pyszne mniammniam tez bylo

[m.maska]

al-szamanka napisała:

> m.maska napisała:
>
> > Ale na początek śniadanko, w końcu miałyśmy w planie zwiedzanie zespołu p
> arkowo
> > -pałacowego a to mogło potrwa kilka godzin.
>
> >
> >
>
>
> Aaaaa, i pyszne mniammniam tez bylo
>

Wlasnie dostrzeglam; jak widac na zdjeciu, widelec po lewej stronie, wiadomo czyj to talerzyk

[m.maska]

W 1569 r. majątek Pillnitz zakupił Christoph von Loss Starszy (1548–1609), pełniący funkcję skarbnika oraz głównego dobroczyńcy i tajnego radcy saskiego elektora Chrystiana I. Pod panowaniem rodziny von Loss w Pillnitz rozpoczęto rozległe prace budowlane, które doprowadziły do zmiany dawnej rezydencji w Pillnitz na reprezentacyjną rezydencję arystokratyczną w pobliżu miasta rezydencji elektorskiej Drezna. Czteroskrzydłowy, choć nieregularny zespół pałacowy w stylu renesansowym powstawał w Pillnitz w kilku etapach i było dobiciem rosnących wpływów Loßa na dwór elektorski. Po pożarze zamku w 1818 r. i wyburzeniu pozostałych ruin jako widoczne relikty pozostała tylko baszta z głową lwa i jeden z dwóch piaskowcowych obelisków, które zdobiły niegdyś stopnie tarasowe przed wschodnim skrzydłem „Starego Zamku”. Kopia obelisku, ozdobiona płaskorzeźbami w stylu manieryzmu, stoi obecnie na Bastionie Lwiej Głowy, podczas gdy oryginał znajduje się w Muzeum Zamkowym Pillnitz.

[m.maska]

Nad Łabą

[m.maska]

W 1579 Christoph von Loss Startszy, zwrocil się do Oberkonsistorium Kościoła Ewangelickiego w Dreźnie w celu wyegzekwowania budowy „samodzielnego prywatnego kościoła jako miejsca kultu i pochówku”. Kamień węgielny pod pierwszy kościół zamkowy w Pillnitz położono 8 maja 1594 r., a późnogotycki budynek kościoła z 28-metrową wieżą ukończono w 1596 r. Kiedy założyciel Christoph von Loss Starszy zmarł w 1609 r., otrzymał w kościele zamkowym okazałe epitafium, które było poświęcone imieniu „Ducha Świętego”; później miejsce spoczynku znaleźli tu inni członkowie rodziny von Loss.

[m.maska]

Aby zrobić miejsce dla zaplanowanych przez siebie budowli, August Mocny kazał zburzyć kościół w 1723 r., a na jego miejscu wybudować następną budowlę, obecnie zwaną kościołem winnym, w winnicach królewskich. Według legendy wnuk Christopha von Loss Joachima, „Böse Loss”, przemierza okolice Pillnitz jako wielki czarny pies o północy. W 1640 r. zamek odziedziczył Günther von Bünau. Po kolejnych zmianach własności rządzący elektor saski Johann Georg IV nabył w 1694 roku zamek Pillnitz, aby podarować go swojej kochance Magdalenie Sibylli von Neitschütz. Po śmierci Jana Jerzego IV w 1694 roku jego brat i następca August Mocny odkupił w 1706 roku zamek Pillnitz. Wkrótce potem podarował go swojej kochance Konstancji von Cosel, która również mieszkała na zamku od 1713 do 1715 roku. Po tym, jak hrabina wypadła z łask i została uwięziona na zamku Stolpen, August Mocny odzyskał zamek Pillnitz poprzez wywłaszczenie w 1718 r..

[m.maska]

Czyżby ruch prawostronny? Tak się zastanawiałam, jak to jest, że gdziekolwiek wchodzimy? Czy jest to kościół, czy właśnie taki kompleks pałacowy, zawsze, o ile nie ma jakichś szczególnych wskazówek, kierujemy się na prawo... tak było i w tym przypadku, a więc Bergpalais.

[m.maska]

Bergpalais - Pałac Górski
Fasadę Pałacu Górskiego zdobią grupy chińskich postaci. Na kapitelach znajdują się herby Augusta Mocnego, także Polski Orzeł i litewska Pogoń.
W latach 1723/1724 wybudowano Pałac Górski jako lustrzane odbicie Wasserpalais - Pałacu Wodnego. Strona zwrócona w stronę dziedzińca pałacowego/ogrodu rekreacyjnego odpowiada stronie pałacu wodnego. Składa się z pawilonu centralnego z portykiem i dwóch mniejszych pawilonów bocznych. Boczne skrzydła obu budynków powstały dopiero w latach 1788-1791.
Połączenia między pawilonami w rejonie górnej kondygnacji i dachu powstały w 1795 roku. Niestety nie zachował się wystrój wnętrz z czasów Augusta Mocnego, poza kilkoma kominkami.

[m.maska]

Godna uwagi sala główna z dekoracją ścian chinoiserie pochodzi z końca XIX wieku, natomiast sala Watteau powstała dopiero w 1902 roku przy użyciu obrazów warsztatu C.W.E. Dietrich z dawnego Brühlsches Palais. Dziś w Pałacu mieści się Muzeum Sztuki Dekoracyjnej SKD. Przed wojną siedmioletnią na tyłach pałacu znajdowała się strzelnica.
Pomiędzy dwoma pałacami ogrodowymi założono barokowy ogród, który do dziś nazywany jest ogrodem rekreacyjnym.

[m.maska]

Bergpalais wita zwiedzających pełną przepychu salą w stylu japonizmu.

[m.maska]

Sala ta jest zachwycająca, dyskretny przepych.

[m.maska]

A skoro tak dobrze mi idzie, to jeszcze kilka obrazków z tej wielkiej sali.

[m.maska]

[a74-7]

Co tu duzo pisac , idzie ci wspaniale !
Zdjecia lepsze niz w necie
Wole ogladac detale ,niz czytac o nich w polskie literaturze .

;D

[m.maska]

No cóż, pałacyk z zewnątrz bardzo piękny, ale w środku poza tą reprezentacyjną salą, niewiele się zachowało.
Muzeum Rzemiosła Artystycznego założono w 1876 roku, jako zbiór wzorców dla rzemiosła i przemysłu, od 1964 roku mieści się ono w Wasserpalais (Pałac na Wodzie) oraz Bergpalais (Pałac Górski) w Pillnitz.
Pillnitz był w dawnych czasach letnią rezydencją dworu saskiego. Położony jest pomiędzy winnicami a Łabą.
Zwiedzanie Bergpalais rozpoczyna tematyczna prezentacja wyrobów dawnych manufaktur.
Instrumenty klawiszowe na drezdeńskim dworze
Po wojnie trzydziestoletniej wraz z rozwojem społecznym Elektoratu Saksonii i jego awansem do najbardziej znaczącego księstwa na ziemiach niemieckich, rosło znaczenie muzyki w Saksonii. Około 1700 roku liczne kościoły otrzymały nowe organy, rozrastała się kapela dworska. W 1719 roku otwarto, zbudowany przez Pöppelmanna, królewski teatr dworski, powstały reprezentacyjne ramy z myślą o spektaklach operowych cieszących się uznaniem w całej Europie. W tym czasie rosło zapotrzebowanie na instrumenty klawiszowe dla mniejszych kręgów muzycznych na dworze i coraz częściej w kręgach mieszczańskich. Rodziny producentów instrumentów Gräbner w Dreźnie a jeszcze bardziej Silbermann w Rudawach są synonimem wysokiej jakości i innowacyjnej konstrukcji instrumentów klawiszowych w Saksonii o dalekosiężnym zasięgu.