voiceinthedesert1
02.12.12, 00:09
Buddyści wierzą, że „dusza może emigrować do pięciu możliwych rejonów: świat bogów, świat ludzi, świat duchów, świat zwierząt, i świat piekieł” (tamże). Jeśli chodzi o cierpienie, buddyści uważają ten świat jako więzienie bólu, gdzie dusze uwięzione są w nieskończony łańcuch reinkarnacji tak zwanych saṃsᾱra. Siddhartha Gautama Buddha [563-483 B.C.], streszcza drogę wyzwolenia od cierpienia w czterech fundamentalnych «prawdach»: (1) wszystko istnienie jest cierpieniem duḥkha; (2), cierpienie spowodowane jest przez pożądanie tṛṣṇᾱ; (3) jest możliwym zakończyć cierpiene; i (4) cierpienie zakańcza się poprzez ośmiodrożny szlak właściwego zrozumienia, właściwej intencji, właściwej mowy, właściwej akcji, właściwego sposobu życia, właściwego wysiłku, właściwej świadomości, i właściwej kontemplacji. Choć buddyjski «ośmiodrożny szlak» oparty jest na koncepcji «prawości» (hebrajski צְדָקָה i אֱמֶת), buddyści nie uznają Chrystusa, przez którego jedynego Duch Święty przychodzi, i po drugie, nie uznają, że sama prawość ośmiodrożnego szlaku pochodzi od jakiegokolwiek «boga». Zaprawdę, cała buddyjska nirvᾱna jest ściśle ludzką imprezą