Książki podróżnicze- co polecasz ?

[mimbla.londyn]

Ksiazki Podroznikowi towarzysza zawsze
Jak nie przewodniki to opowiesci o wyprawach,podrozach...

Macie jakies ulubione ?
Albo sprawdzone ? Np.przewodniki,ktore dobrze trzymaja sie
rzeczywistosci ?
Albo opowiesc o podrozy, ktora dech zapiera ?

Podzielcie sie

[mimbla.londyn]

Bardzo lubie albumy podrozniczo-fotograficzne, np Polska
Niezwykla - podroze. Swietne zdjecia , miejsca wyszukane,
nie tylko "z pierwszych stron gazet", opisy krotkie, ale
wystarczajace by zachecic do wyprawy.

Polecone przez Krisa na innym forum:
"jako zagorzały miłośnik Thora Heyerdahla, muszę wymienić
jego książki:

1. Kon-Tiki - czyli wyprawa na tratwie przez Pacyfik
2. Fatu-Hiva - rok na dziewiczej wyspie w archipelagu Markizów,
żyjąc jak tubulcy.
3. Aku-Aku - poznawanie tajemnic Wyspy Wielkanocnej
4. Ekspedycja RA - łodzią papirusową przez Atlantyk "



Dostalam w prezencie Elzbiety Dzikowskiej:
"Groch i kapusta" 3 tomy - nagromadzenie wrazen , miejsc,
spotkan...

Wyobrazam sobie, ze musi to byc swietna sprawa dla Autorki -
podrozowac zbierajac materialy do nowej ksiazki i poznawac tylu
ciekawych ludzi .


Zdziwila mnie tez "Syberia" Jacka Palkiewicza ...
reportera,eksploratora,podroznika od ponad 30 lat.
Tworca survivalu,pracowal w kopalni zlota w Ghanie na gl 1600m, w
kopalni diamentow w Sierra Leone.Poznawal dzungle i
pustynie.Przeplynal samotnie Atlantyk lodzia ratunkowa. Zna bardzo
dobrze Indochiny i Syberie.Zlokalizowal z ekspedycja naukowa zrodlo
Amazonki.
A "Syberia" to ...
Last frontier. Przepiekna, ostra, wladcza przyroda. I ludzie, ktorzy
zyja jakby wbrew... Przeciwnosciom, zimnu, oddaleniu, powtarzalnosci
przez dni i lata tych samych, najprostrzych czynnosci, by
przetrwac , w miejscu "nie dla ludzi ".

Polecam Wam rozdzial pt."Postoj w Topolinoje" z czesci I
"Przedsmak wielkiej przygody" , szczegolnie spotkanie
ekipy z dziecmi z osady.
1300 mieszkancow nalezacych do dwudziestu (!) narodowosci...
No i czas wyprawy : Syberia'89
Jest tez kilka rozdzialow ,ktore poruszaja nie tylko podroznicze
struny w czytelniku, do takich naleza : "Gulag", "Lodowa
pupapka","Sztuka przetrwania".

[drzewko214]

Rondo de gaulle'a - Olgi Stanisławskiej
Niewidzialni - Mateusza Marczewskiego
Ucieczka do Indii - Krzysztofa Mroziewicza
Pracowałem dla cesarza - Krzysztofa Czerkawskiego

[kagata12]

Chciałabym wszystkich fanów podróżowania zaprosić serdecznie na spotkanie z podróżnikami 2 kwietnia w Warszawie w Centrum Targowo-Konferencyjnym MT Polska przy ul. Marsa 56 C. Wydarzenie towarzyszy XVI edycji Targów Turystyki i Wypoczynku LATO 2011. W programie m.in. opowieści Piotra Strzeżysza - uczestnika rowerowej wyprawy "Afryka Nowaka" oraz niesamowite pokazy przeźroczy oraz rady doświadczonych podróżników. Więcej informacji

targilato.pl/pl/dla-zwiedzajcych/spotkania-z-podronikami.html

Godz. 11.00 wstęp na Spotkanie z Podróżnikami oraz na Targi BEZPŁATNY!!!

[mimbla.londyn]

Polecone przez: brasilka2 :

" Najlepszą książką podróżniczą jaką czytałam jest "Życie
wielkiej rzeki" Wiktora Ostrowskiego
- autor postanawia przepłynąć kajakiem jedną z największych rzek
Ameryki Południowej, Paranę. Po drodze spotyka go wiele przygód:
przyroda ma dla
niego zaskakujące przeszkody, a i ludzie napotkani po drodze są
niezwykle
interesujący.
Książka napisana barwnym językiem, wprowadza pogodny klimat, wciąga."

[davidoff_pce]

Książki Pałkiewicza można chyba polecać w ciemno. Po lekturze "Angkoru", kiedy
dotarłem na miejsce i podsłuchiwałem czasami różnych przewodników, to myślałem
sobie - Boże, przecież ja to wszystko już wiem. Przy czym nie było to uczucie
negatywne. Wiedza wyniesiona z lektury nie zabiła ciekawości, a pozwoliła
bardziej świadomie oglądać zabytki.

A jeśli chodzi o ogólne zainteresowanie dalekim światem, to zawdzięczam to
lekturom z dzieciństwa (seria o Tomku Szklarskiego), a później Kapuścińskiemu.

[mimbla.londyn]

Tez zaczytywalam sie Szklarskim !
A jaka bylam oburzona, ze to ksiazka TYLKO dla chlopcow

Kapuscinski i jego ksiazki to jak opowiesc o innych swiatach.


Co do Palkiewicza ...
Alez niesamowite musialo byc ,po lekturze "Angkoru",
podrozowanie "po sladach" autora ...

Moze jakas opowiesc na forum ?

Pozdrawiam

[tniec]

kapuściński rulezzzzzzzzz, cejrowski też jest w porządku a z
anglojęzycznych lubię billa brysona)

[kajak75]

z nowych to z przyjemnoscia przeczytalam P.Wroblewskiego "do cieplych krajow"
opis rowerowej podrozy od wokol Afryki

[drzewko214]

"Japoński wachlarz" Joanny Bator

[mimbla.londyn]

"Rumunia.Podróże w poszukiwaniu Diabła."
Michał Kruszona


"Książka Kruszony to jedna z najbardziej uroczych i tajemniczych
wypraw, w jakie się wybrałem. Nie mam już teraz wątpliwości, że
kresy Europy leżą w Rumunii. Tutaj magia, mistycyzm i cywilizacja
bizantyńsko-łacińska stworzyła unikalny kulturowy tygiel. Z niego
wyrasta drzewo dobra i zła naszej europejskiej kultury. Kruszona
spotyka współczesne reinkarnacje demona Drakuli i ludzi niezwykle
otwartych i przyjaznych. Pełnych naturalnej, pierwotnej godności. To
oni wyzwalają chęć powrotu."
(opinia:Tadeusz Zysk)

[drzewko214]

nt podróży do Etiopi:
Ignacy Karpowicz "Nowy kwiat cesarza".
Lekko, ironicznie, bardzo subiektywnie.

[mimbla.londyn]

"Korespondent" Grazyna Jagielska

"Caroline i Adam Matyasowie są dziennikarzami, korespondentami
wojennymi od lat podróżującymi po świecie w poszukiwaniu
sensacyjnych informacji. Po nieudanej próbie nawiązania kontaktu z
przywódcą powstania mudżahedinów w Kaszmirze wracają do Delhi, do
domu zaprzyjaźnionej hinduskiej rodziny. Tam właśnie jeden z
lokatorów, najemny żołnierz, opowiada Matyasom historię tytułowego
zaginionego korespondenta. Caroline, mimo niebezpieczeństwa,
postanawia samotnie wyruszyć jego tropem do Afganistanu. Powieść
Grażyny Jagielskiej podejmuje niezwykle aktualne wątki godności i
odpowiedzialności dziennikarzy w świecie wszechwładnych mediów. Jest
także przenikliwym i ironicznym obrazem życia rzadko opisywanego
środowiska korespondentów wojennych, a przy tym przejmującą,
zachwycającą swym rytmem opowieścią o konfrontacji różnych kultur,
postaw życiowych i systemów wartości."

[drzewko214]

Mariusz Wilk:
- "Wołoka"
- "Wilczy notes"
- "Dom nad Oniego"
- "Tropami rena"

Bruce Chatwin:
- "W Patagonii"
- "Wicekról Ouidah"
- "Pieśni Stworzenia"

[drzewko214]

Bouvier przede wszystkim. Ale nie wiem, czy to nie jest po prostu
kwestia zbliżonej wrażliwości. W "Oswajaniu świata" pisał raz o nocy
gdzieś w środku Anatolii - nic tam się właściwie nie działo, ale noc
mu się podobała, a swoje preferencje potrafił opisać w taki sposób,
że czytając to dostałem mentalną pałą po łbie.

Wilk - on z kolei pisze interesująco ale jednocześnie trochę
irytująco, ponieważ ciągle wydaje mi się, że traktuje mnie
protekcjonalnie.
(Pawel W.)

[meid]

> A jeśli chodzi o ogólne zainteresowanie dalekim światem, to zawdzięczam to
> lekturom z dzieciństwa (seria o Tomku Szklarskiego)

!!!!!!!!!!!

do dzis pamietam wypracowanie w szkole podstawowej tzw. temat na "6" pod tytulem- komu przyznalbys nagrode Nobla Pisalam o Szklarskim za Tomki

[serowka]

Plecam "ROWEREM I PIESZO PRZEZ CZARNY LĄD. Listy z podróży afrykańskiej z lat 1931-1936" Kzimierz Nowak.

[tniec]

warto kupić?

[calama]

warto!
chciałam dopisać tę książkę, ale już jest polecana

[drzewko214]

ksiażki o podróżach i sztuce naraz:
- "Obrazy Włoch" Pawła Muratowa
- "Co mówią kamienie Wenecji" Ewy Bieńkowskiej
- "Pamięć Włoch" Wojciecha Karpińskiego
- "Inna Wenecja" Matvejević Predrag
- "Miasto spadających aniołów" Johna Berendta (to powieść)

[drzewko214]

Cała seria podróznicza Obieżyświat wydana przez
Prószyńskiego. Sa tam lepsze i słabsze pozycje ale generalnie
świetnie sie to czyta. Z tej serii :

"Niewinny antropolog"

"Przejażdżka po Rosji"

"Delicje ciotki Dee"

"Okrążmy świat raz jeszcze"

.

[kajak75]

Delicje ciotki DEe przeczytalam zaraz po publikacji. Po raz drugi -
niedawno. swietnie pokazuja jakie zmiany zaszly w Polsce

[mimbla.londyn]

Wlasnie zaczynam czytac ...
Zapowiada sie ciekawie.

[singielka33]

a ja polecam Jadę sobie, Azja Przewodnik dla podrózujących książek
Pani M.Filipczak - super książka

[jetlag1]

Paul Theroux, amerykanin,przypomina troche Kapuscinskiego.

Great Railway Bazaar,
Dark Star Safari
The Old Patagonian Express
i to tylko na poczatek!!

"The world is a book, and those who do not travel read only one page"

[bursztynowa_radosc]

wydawnictwo Czarne zaczyna je wydawać, pierwsze chyba juz w kwietniu

[drzewko214]

"Jedz, módl się, kochaj" Elizabeth Gilbert.
Książka przedstawia historię kobiety, która pewnego dnia dochodzi
do wniosku, że jej pozornie doskonałe życie nie daje jej szczęścia,
rozwodzi się i wyrusza w podróż do Włoch, Indii i Indonezji. To jest
książka podróżniczo-psychologiczna i dlatego właśnie naprawdę
ciekawa. Pokazuje terapeutyczne skutki poznawania świata, innych
kultur, obyczajów, religii i... upływu czasu. Podobno ma być
nakręcona ekranizacja z Julią Roberts w roli głównej, ale wydaje się
to trudne do zrobienia, bo jak oddać właśnie warstwę psychologiczną.
(Joanna M.)

[mimbla.londyn]

"Majster Bieda czyli Zakapiorskie Bieszczady" Andrzej Potocki

Cejrowski.

[martaformat]

Zdecydowanie.

[fraaumiaau]

Po raz kolejny polecę książki Jacka Pałkiewicza- a szczególnie tą pod tytułem Syberia

Ostatnio trafiłam na dwie książki z tej samej serii : Jadę sobie. Azja.Przewodnik dla podróżujących kobiet Marzeny Filipczak- autorka w ujmujący sposób opisuje kulturę i zwyczaje krajów azjatyckich a także osobliwości społeczeństw tam mieszkających. Na końcu zamieszczone są informacje praktyczne.

Przejażdżka po Rosji autorstwa Andrzeja Wróblewskiego- przeczytać w niej można jak należy robić interesy w dawnym ZSSR, co może nas zaskoczyć podczas załatwiania spraw.

[paleyka]

ja polecam książki
Wojciechowskiej Martyny,Pałkiewicza,Cejrowskiego,Pawlikowskiej
i chodzić na kolosy co roku
i biesiadę literacką.Właśnie dziś byłam na spotkaniu z Martyna Wojciechowską a
niedlugo bedzie też Dzikowska.

[mimbla.londyn]

paleyka napisała:

> i chodzić na kolosy co roku
> i biesiadę literacką.



Tego właściwie należało się spodziewać,
ale rzeczywistość i tak przeszła oczekiwania: w kulminacyjnym
momencie XII Ogólnopolskich Spotkań Podróżników, Żeglarzy i
Alpinistów w Hali Sportowo-Widowiskowej „Gdynia” znajdowało się ok.
4000 osób. Największa podróżnicza impreza w Polsce trwała trzy dni.
Nigdy wcześniej tak wielu (podróżników) nie miało okazji opowiedzieć
o swojej pasji i zainspirować nią tak licznych (widzów).

[nchyb]

a ja z przyjemnością powracam co jakiś czas do książek wydawanych w
latach 90-tych przez Prószyńskiego.
Seria Obieżyświat. Sam podróżniczy smak. Szkoda, ze już nie wydają.
Za to widziałam, że poznański Zysk zdaje sie wznawia serię Dookoła
świata.

[una_mujer]

ja do książek polecanych powyżej dorzucę jeszcze moją ulubioną: Tony Horwitz,
Błękitne Przestrzenie. Opisuje zupełnie współczesną wyprawę śladami kapitana Cooka.
Natomiast zupełnie do mnie nie przemówił Pałkiewicz - przeczytałam i Angkor i
Pasję Życia, ale mam wrażenie jakichś takich pourywanych fragmentów bez żadnej
myśli przewodniej. Czy to tylko ja?

[swiatjestmaly]

Ostatnio wpadła w ręce Polska na weekend wyd.. Pascal- bardzo fajnie wydana i zawiera ciekawe porady w pigułce- wystarczą na weekendowe wyprawy. W sumie Polska to naprawdę ciekawy kraj

[jadorota1]

Romuald Koperski- Pojedynek z Syberią

[mimbla.londyn]

jadorota1 napisała:

> Romuald Koperski- Pojedynek z Syberią



... i "Syberia na gapę" -tez swietne

[mimbla.londyn]

swiatjestmaly napisała:

> Ostatnio wpadła w ręce Polska na weekend wyd.. Pascal- bardzo
fajnie wydana i z
> awiera ciekawe porady w pigułce- wystarczą na weekendowe wyprawy.
W sumie Polsk
> a to naprawdę ciekawy kraj

Wlasnie czytam
Planuje wyprawe jesienna, bardzo przydatna ksiazka.

[drzewko214]

Książka Agnieszki Martinki "Szybsza niż lew" o wyprawie
rowerowej wokół jeziora Wiktorii.

[drzewko214]

Winnica w Toskanii, Ferenc Mate
Cena wody w Finisterre, Bodil Malmsten
Jeżdżąc po cytrynach, Chris Stewart

[drzewko214]

"Na pewno fantastyczna książka Martyny Wojciechowskiej o zdobyciu
przez nią Mount Everest -
"Przesunąć Horyzont", to nie tylko książka o samej
wspinaczce, ale może przede wszystkim o tym jak ta kobieta potrafi
realizować swoje cele mimo przeciwności losu. Martyna to nie głupia
gąska, ale prawdziwa twardzielka, moja idolka he he he

Mnie w tej książce zachwyciła jej walka. Martyna po jednym z
programów z cyklu "Misja Martyna", realizowanego w Islandii uległa
poważnego wypadkowi, miała pęknięty kręgosłup, patrzyła na śmierć
swojego przyjaciela. Po wypadku lekarze, byli sceptyczni nawet do
tego, czy Martyna będzie w stanie w ogóle kiedykolwiek biegać, nie
wspominając już o takim wysiłku jakim jest wspinaczka i do tego po
tak krótkim okresie rekonwalescencji. Rzecz jasna Martyna się nie
poddała i jako nowicjuszka - himalaistka wspięła się w końcu na
najwyższą górę świata..."
(Mariusz D.)

[drzewko214]

"Kuba-daleka piękna wyspa" Agnieszka Buda-Rodriguez ,

[mimbla.londyn]

Nicolas Bouvier

"OSWAJANIE ŚWIATA"

Jest to książka o podróży jako Wielkiej Przygodzie - poznawczej i
egzystencjalnej, o podróży jako sposobie istnienia. Opublikowana w
1963 roku, wkrótce stała się "świętą księgą" tych, dla których
podróże nie są powierzchownym zwiedzaniem świata, lecz próbą
dotknięcia istoty życia.
Opisana z niezwykłą wrażliwością wyprawa, rozpoczęta w czerwcu 1953
roku w Genewie, wiodła przez Macedonię i Grecję, następnie Turcję,
Iran i Afganistan, a zakończyła się w grudniu 1954 roku u wrót Indii
na przełęczy Chajber. Książka ilustrowana jest rysunkami Thierry'ego
Verneta, przyjaciela autora i towarzysza podróży.

(wyd:Wydawnictwo Literackie)

[davidoff_pce]

Ostatnio przeczytałem "Czerwony pył" Ma Jiana - Chiny lat 80., z perspektywy
nieodnajdującego swojego miejsca w "idealnym" socjalistycznym społeczeństwie
artysty-włóczęgi. Pozycja zwłaszcza dla zainteresowanych najnowszą historią Chin
(nie chodzi o daty i wielkie wydarzenia, ale bardzo realistyczny, a czasami
naturalistyczny obraz chińskiego społeczeństwa). Zamiast cukierkowych
orientalnych scenek rodzajowych Ma Jian przedstawia raczej obraz zatęchłych
hoteli robotniczych, szałasów pasterzy, do których nie dotarły i może nigdy nie
dotrą owoce reform Deng Xiaopinga oraz zadymionych pokoików inteligentów, którzy
w większości marzą tylko o ucieczce do Hongkongu. Polecam!

[glor-ia]

polecam "białą gorączkę", reportaże jacka hugo-badera.

[ma_magdalena]

Azja, australia - polecam książkę "Tuan" Cizia Zyke

[mimbla.londyn]

Dla zakochanych w australijskich klimatach polecam:
L. Wolanowski "Poczta do Nigdy-Nigdy"
W. Dworczyk "Dookoła Piątego Kontynentu"
J. Brinke "W australijskim buszu"

[drzewko214]

Roff Smith - "Zimne piwo i krokodyle"
fascynująca opowieść o wyprawie rowerowej dookoła Australii

[mimbla.londyn]

"Pasażerka ciszy." Fabienne Verdier

"Dwudziestoletnia Fabienne Verdier, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Tuluzie, pojechała do Chin, aby studiować malarstwo i kaligrafię. To, co tam zastała, zupełnie rozminęło się z jej oczekiwaniami. Rewolucja kulturalna i komunistyczne rządy zniszczyły tradycję i zdeprawowały umysły. W odczłowieczonym świecie, gdzie sztuka podporządkowana jest wymogom ideologii, na pierwszy rzut oka nie pozostało nic z dawnej wyrafinowanej kultury. W przypominającym poprawczak Instytucie Sztuk Pięknych w Syczuanie Verdier żyła w strasznych warunkach, nieustannie inwigilowana, cierpiąc głód i choroby. Wytrwała dzięki niezwykłej determinacji. Nauczyła się języka, zaprzyjaźniła ze studentami i profesorami, podróżowała z nimi po kraju badając twórczość i obyczaje mniejszości etnicznych. Odnalazła ostatnich wielkich mistrzów i została ich uczennicą, nie tylko zgłębiając tajniki kaligrafii i malarstwa, ale także poznając chińską filozofię i historię sztuki. Poruszająca, poetycka opowieść o podróży, która ukształtowała osobowość znanej malarki, a zarazem zapis cennego doświadczenia etnograficznego."

[mimbla.londyn]

Roma Ligocka "Kobieta w podróży" -
jak przeszłość rzutuje na przyszłość, jak pozorne nieszczęście z
perspektywy czasu okazuje się darem od losu.

[fraaumiaau]

Po raz kolejny polecę książki Jacka Pałkiewicza- a szczególnie tą pod tytułem
Syberia

Ostatnio trafiłam na dwie książki z tej samej serii : Jadę sobie.
Azja.Przewodnik dla podróżujących kobiet Marzeny Filipczak- autorka w ujmujący
sposób opisuje kulturę i zwyczaje krajów azjatyckich a także osobliwości
społeczeństw tam mieszkających. Na końcu zamieszczone są informacje praktyczne.

Przejażdżka po Rosji autorstwa Andrzeja Wróblewskiego- przeczytać w niej można
jak należy robić interesy w dawnym ZSSR, co może nas zaskoczyć podczas
załatwiania spraw.

[saqqara]

Z ostatnio otrzymanych prezentow moge polecic:

"Prowadzil ich los" czyli autostopem dookola swiata wg Kingi i
Chopina. z powodu wlasnych zainteresowan utknelam na Azji, ale dla
amatorow obu Ameryk badz Australii tez jest mnostwo interesujacych
opowiesci. osobiscie zazdroszcze inwencji tworczej i odwagi.


"Rowerem do Indii" Adama Chalupskiego. jak dla mnie zbyt
poszatkowane. jak zapis dzialan taktycznych niemalze, a ja jednak
wole jak tekst i historia milo sie "bujaja". ciekawe jednak dla
osob, ktore bez dwoch kolek zyc nie moga i jedynie impulsu im
brakuje, zeby ruszyc dalej.

[kasiacl]

Z przewodników polecam wydawane przez Lonely Planet - w mojej ocenie
zwłaszcza warto kierować się ich rekomendacjami co do restauracji,
mam same dobre wspomnienia

[aeris]

a gdziez sa ksiazki "wielkiej"podrozniczki, lanserki Blondynki z
dzungli?
nikt nie polecil dotychczas, szacunek dla piszacych. NIE POLECAM

[mimbla.londyn]

"Jadąc do Babadag" Andrzej Stasiuk

"Czternaście esejów na trzystu stronach. Trzy piękne fotografie.
Tytułowy esej zostawiony czytelnikowi na deser. Nagroda Nike w 2005
roku. Eseje drukowane we fragmentach w "Gazecie
Wyborczej", "Tygodniku Powszechnym". Nie można było nie kupić. Nie
można było nie przeczytać. Stasiuk kocha świat i ludzi. Tak się
zdarzyło nieszczęśliwie lub szczęśliwie, że kocha akurat Ukrainę,
Mołdawię, Słowację, Węgry, Słowenię, Rumunię, Albanię. Porusza się
gdzieś tam przez grzbiety Karpat, schodząc w te południowo-wschodnie
wyżyny, stepy, równiny, niziny, zaczynając od polskich Bieszczad, a
kończąc aż w Grecji... Stawiając żelazną kurtynę przed Europą
Zachodnią: Hiszpanią, Francją, Holandią, Włochami, Austrią,
Szwajcarią, całą Skandynawią. Czy słusznie? Gdyby się zastanowić i
znaleźć powody zachwytu na przykład nad Mołdawią, to trudno się
zgodzić nad brakiem uczuć w stosunku do Włoch. Dlaczego właściwa
Stasiukowi jest apoteoza Bałkan i Karpat a nie Alp? Jeżeli podnieca
się ugrofińskimi przemytnikami z Węgier, to dlaczego nie wybiera się
w podróż do Finlandii? Skąd czułe opisy Romów bałkańskich, a nie
Basków? Dlaczego bliżej Stasiukowi do Dojczlandu, który stawia
prawie na równi z karpacką słowiańszczyzną, a nie jedzie za
gastarbeiterami i złodziejami samochodów dalej, do Holandii, Belgii,
Francji? Dlaczego nie pisze o Polakach, Romach, Ukraińcach myjących
się w paryskich fontannach i zbierających szpinak w Hiszpanii?
Miłość jest dziwna, niezrozumiała, szalona... Zatem co jest takiego
wspaniałego w krajobrazie z "parterowymi chałupami zagrzebanymi w
upale, z wynędzniałymi osłami, z przedwiecznym wzrokiem starych
kobiet w czerni, wpatrzonych w pylistą pustkę". Czy, żeby to
zobaczyć trzeba jechać setki, tysiące kilometrów? Własnym samochodem
w strachu o benzynę, olej. Autostradami lub polnymi prawie że
drogami, wypatrując zmęczonymi oczami przydrożnej oberży, gdzie
niekoniecznie przyda się wyuczony w szkole angielski bądź niemiecki?
Albo autostopem, zastanawiając się nad skutkami odezwania się słowem
do miętolącego w ustach niebanderolowane marlboro śmierdzącego
przemytnika czy wygolonego na łyso osiłka w czarnych okularach z
napisem "adidas" w prawym dolnym rogu lewego lustrzanego szkła… Czy
może z rozdygotanym ze strachu przyjacielem w rozklekotanym
autobusie, zbliżającym się do granicznego przejścia w kraju, którego
tak naprawdę nie ma? Podróże okazują się także szlakiem literackim,
gdzie nie podpiera się przewodnikiem. Szuka w swoich fascynacjach
literackich miejsc zapomnianych, na starych mapach dróg nieznanych.
I stamtąd przywozi nieprawdopodobne wręcz opisy. Sceny jakby
uwiecznione w przedwojennym kinematografie. Stasiuk zachwyca
szczegółami, drobiazgami w opisywanych twarzach, garderobie, gdzie
zwraca uwagę czytelnika na złote kolczyki w cygańskich uszach,
czarne kapelusze. Zachwyca drobiazgami, nad którymi nikomu nie
przyszłoby do głowy się pochylić: "Węgierskie bilety kolejowe są
piękne. Przypominają małe banknoty". Należy też zwrócić uwagę na
właściwy Stasiukowi soczysty język."
(recenzent: Jerzy Lengauer)


Polecam !

[azulanik]

a ja zacząłem podróże do Włoch po przeczytaniu książki Waldemara Łysiaka WYSPY
ZACZAROWANE. Niesamowity klimat, piękny język i ciekawostki historyczne o każdym
opisanym miejscu. Zaczarowała mnie ta książka.

[mimbla.londyn]

Jacek Hugo Bader " W rajskiej dolinie wśród zielska"

Hugo-Bader przesiąkł rosyjskością na tyle, że potrafi wychwycić
niezauważalne dla cudzoziemców niuanse, drobiazgi składające się na
rosyjską duszę. Pisze przy tym arcyciekawie, nie wchodzi na utarte
szlaki, lecz poszukuje swojej prawdy. Tematy dobiera starannie.
Wywiad z Kałasznikowem, rozmowy z generałami, naukowcami,
głodującymi emerytami, afgańcami, lubercami, czy kimkolwiek innym
stają się analizą przeszłości, tej dumnej i tej skrywanej. Z czasów
dawnych rodzi się teraźniejszość, wielkie przemiany, szare dni,
bogactwo i bieda, życie i śmierć. Rodzą się legendy i legendy
umierają. Lub żyją drugim, tajnym życiem. Autor zagląda w miejsca
zakazane. Niedostępne gabinety, syberyjska tundra, jądrowy poligon
nie są mu obce. Podejmuje tematy kontrowersyjne, jak losy Żydów w
ZSRR, czy przewijające się w wielu reportażach wojenne wspomnienia.
Żyje wśród Rosjan, pije z nimi, rozmawia, rozumie. Jedni się
otwierają, drudzy starają się coś skryć, inni jedynie dają do
zrozumienia. Reporter dobiera te wypowiedzi i układa z nich barwną
mozaikę. Ogromną. Od Bałtyku po Ocean Spokojny.
(recenzja:Mariusz Widawski)

[mimbla.londyn]

Agatha Christie Mallowan
"Opowiedzcie, jak tam żyjecie"

W latach trzydziestych, będąc już dobrze znaną pisarką, Agatha
Christie przez kilka sezonów towarzyszyła swemu mężowi, Maxowi
Mallowanowi, w pracach archeologicznych w Syrii i Iraku. Znajomi
często wypytywali ją o to dziwne życie - a ona odpowiedziała na ich
pytania w tej książce.

[mimbla.londyn]

"Leksykon szczęśliwych podróży" Anna kwiatkowska,Tomasz Rudomino

Autorzy to dziennikarka i historyk sztuki. Podróżują, fotografują i
filmują. Piszą o swoich przygodach na planie, podróżach, które
zapisały się nie tylko na taśmie filmowej, ale także w ich życiu.

[mimbla.londyn]

"Krynolinę zostaw w Kairze. O pierwszych podróżniczkach"
Barbara Hodgson


Książka Barbary Hodgson, która jest nie tylko pisarką, ale i
projektantką książek, to prawdziwy majstersztyk. Stylizowana na
skórzany ni to notatnik, ni dziennik, w rzeczywistości jest
przewodnikiem. Podzielonym na regiony, który pozwala nie tylko
przedstawić odmienne spojrzenia różnych podróżniczek na tą część
świata, ale i przedstawić je same – damy podróżniczki. Jednak tak
jak przewodnik jest tylko namiastką podróży, tak i ta książka,
pozostawia pewne tajemnice. Oczywiście, że opowiada nam o tym
dlaczego kobiety podróżowały i w jakim celu, gdzie i na czym; jakie
kobiety były na tyle zdesperowane, i jakie przeszkody napotykały na
swoich drogach? Jak znosiły choroby i sprzeciwy mężczyzn? W jaki
sposób udało im się przemierzać takie odległości pomimo niewygód
i... ciąż? Ale nie odkrywa wszystkich kart. Nie zdradzi wszystkich
tajemnic.

Krynolinę zostaw w Kairze to książka-zachęta, taki wabik, by zatopić
się w ich własne zapiski, które przecież prawie każda z nich,
podróżniczek, pozostawiła. Ich wspomnienia, wzbogacone o specyficzny
język to prawdziwy przewodnik, który można by zabrać ze sobą w
podróż. Spisany bardzo wyraziście, zabawnie, cudownie zilustrowany.
Wybierając książki, zawsze mam nadzieję, że dana powieść mnie
wciągnie. Porwie i swoimi słowami, klimatem, pozwoli nie tylko
zakochać się w bohaterach, ale i odnaleźć się w fantastycznym
świecie. Chcę się nie móc od niej oderwać, zapomnieć o wszystkim. A
nawet zmienić siebie, zatracić na chwilę osobowość. Z tą książką
było całkiem inaczej. To ona udowodniła mi, że teraźniejszość wciąż
można kształtować według własnej woli. Jeżeli one mogły, więc czemu
nie ja? Podróżowanie kojarzy nam się z wielkim nakładem finansowym,
dziwną niemożliwością, a jednak do nich tęsknimy. Może warto
spojrzeć na nie, pokonujące wszelkie problemy i bariery, i
zwyczajnie wziąć z nich przykład? „Kobieto, puchu marny!” – jak
bardzo zabawne wydaje się być to zdanie. Gdy spojrzymy na nie –
pierwsze podróżniczki, słowa te wydają się być co najmniej śmieszne.
(recenzja:Marzena Kowalska)

[mimbla.londyn]

Barley Nigel "Niewinny antropolog"

I fragment :
Nadszedł moment na ostatnie dobre rady. Moja najbliższa rodzina,
zupełnie nie zorientowana w antropologicznych eksperymentach,
wiedziała jedynie, że muszę być szalony, skoro
udaję się do dzikich krajów, gdzie będę najpewniej mieszkać
w dżungli, narażając się nieustannie na niebezpieczeństwo ze
strony lwów i węży, i jedynie jeśli dopisze mi szczęście, uniknę
garnka ludożerców. W swoim czasie krzepiące wydały mi
się słowa naczelnika mojej wioski na ziemi Dowayów, który
żegnając mnie, powiedział, że chętnie towarzyszyłby mi w podróży do
mojej angielskiej wioski, lecz obawą napawa go kraj,
gdzie jest zawsze zimno, gdzie żyją dzikie bestie, takie jak
europejskie psy w miejscowej misji, i gdzie, jak wiadomo, mieszkają
kanibale.
Książka tego rodzaju powinna bez wątpienia zawierać "porady dla
młodych etnografów dotyczące badań terenowych".

[mimbla.londyn]

"Wielki Bazar Kolejowy" Paul Theroux

"Zapis czteromiesięcznej podróży autora z
Londynu do Tokio i z powrotem, którą odbył w całości pociągiem, a
właściwie wieloma pociągami, w tym słynnym Orient Expresem i koleją
transsyberyjską.
I to właśnie pociąg jest w pewnym sensie głównym bohaterem tej
książki,
pociąg rozumiany nie tylko jako środek lokomocji, ale także jako
wynalazek szczególnie sprzyjający komunikacji. Długie godziny
spędzone
razem w przedziale sypialnym czy też spotkanie przy herbacie w
wagonie
restauracyjnym to niepowtarzalna okazja do kontaktu z drugim
człowiekiem, czasem bardzo intensywnego, bo niemal z definicji
skazanego
na przygodność i nietrwałość.
W tej opowieści ważniejszy od wyliczania rozmaitych „atrakcji
turystycznych” jest opis samego fenomenu podróżowania, który pozwala
nam
zobaczyć na własne oczy to, co odmienne i obce, doświadczyć
zdziwienia i
zachwytu nowością, a zarazem tęsknoty. Wszystko to sprawia, że
książka
Theroux wnosi w tradycyjną literaturę podróżniczą prawdziwy powiew
świeżości. Opis podróży nie zamienia się tutaj w katalog informacji o
odwiedzanych krajach, ich historii, krajobrazach i kulturze. Autor
nie
jest turystą, świadomie omija miejsca polecane w przewodnikach,
wybiera
raczej lokalne atrakcje i jest prawdziwym podróżnikiem – kimś, kto
dostrzega sens raczej w byciu w drodze niż w docieraniu do celu."

Kenia - prosze o propozycje...

[nchyb]

Jako, ze Kenia mnie kusi, proszę o propozycje wartych uwagi książek
o tym kraju.
Pożegnanie z Afryką oczywiście znam
Dom na Zanzibarze też

[mimbla.londyn]

"Muzungu" Daniel Topolski

"Muzungu oznacza w języku ludów suahili „biały człowiek”. Każdy kto
był w Afryce Wschodniej - Kenii, Ugandzie czy Tanzanii pamięta
zapewne dobrze to słowo, wiele razy słyszane od spotkanych
przypadkowo ludzi, zwłaszcza dzieci. Daniel Topolski, autor książki
jest właśnie takim "białym człowiekiem".
Swoją przygodę rozpoczyna w latach 70-tych w Egipcie, skąd wzdłuż
Nilu, przez Sudan Południowy i Tanzanię dociera do Wodospadów
Wiktorii w Zambii. Jak sam pisze we wstępie: „w ciągu sześciu
miesięcy podróży po Afryce zaledwie osiem czy dziewięć razy płaciłem
za nocleg. Zazwyczaj spałem wtedy za barem, w najtańszych pokojach
domów publicznych. Poza tym, chcąc nie chcąc, sypiałem na podłogach,
matach, pod strzechą chat najbiedniejszych, a zarazem najbardziej
szczodrych mieszkańców Afryki - ludzi ze wsi”. Nawet jeśli Topolski
czasami nieco przesadza w koloryzowaniu przygód (co bywalec kilku
opisywanych przez niego miejsc rozpozna od razu) można mu to
wybaczyć, ponieważ relacja, którą nam pozostawił, jest wspaniałym
opisem afrykańskich realiów i doświadczeń zebranych podczas drogi
przed siebie w rytmie szumu sawanny i tropikalnego deszczu."
(recenzja:yahodeville .com)

[mimbla.londyn]

"Ziarno pszeniczne" James Ngugi

"Zanim wciągnąłem się w losy bohaterów na tyle, by po odłóżeniu
lektury, wyobraźnia była w niej nadal, musiałem przebrnąć przez
kilka pierwszych, trudnych rozdziałów. Skąd ta trudność? Sposób
pisania kenijskiego autora jest na początku „ciężkostrawny”, inny od
stylu pisarzy europejskich, być może zaś normalny dla literatury
afrykańskiej. James Ngugi nie dba bowiem o chronologię, śledzimy
wydarzenia w starannie dawkowany przez autora sposób. Również
przekaz osobowy nie jest jednolity - raz poznajemy bezpośrednie
myśli bohaterów, innym razem odbywa się to przy pomocy bezstronnego
narratora. Utrudnieniem jest także trudne do zapamiętania
nazewnictwo; egzotyczne miejscowości i imiona bohaterów. Tak jest do
momentu, w którym odkrywamy istotę lektury; wtedy książka zaczyna
pochłaniać nas bez reszty i łatwo stracić poczucie czasu, gdy się ją
czyta.
Akcja powieści toczy się na przestrzeni kilku lat niedaleko od
Nairobi. Są lata 50-te. Treść wydarzeń nie wychodzi poza kilka
małych wsi środkowej Kenii. Fabuła tak wciąga czytelnika, że czuje
się on jak jeden z mieszkańców tych kenijskich wsi, całkowicie
wciągnięty w ich rytm, obserwując bieg wydarzeń i niemal w nich
uczestnicząc. Bohaterowie „Ziarna pszenicznego” uwikłani są w ruch
wyzwoleńczy Mau Mau; zaprzątają ich także zwykłe ludzkie sprawy i
emocje. Autor wspaniale połączył wątki historyczny z obyczajowym.
Miałem wrażenie, że czytam dzieło Tołstoja. Myślę, że tak właśnie
pisałby Tołstoj, gdyby dane mu było opisywać życie w Afryce."
(opis:yahodeville .com)


Czytalam obydwie, recenzje sluszne

[mimbla.londyn]

Nie tylko Kenia :


"Szybsza niż lew" Agnieszka Martinka

Ilustrowana kolorowymi fotografiami wyprawa rowerowa przez Afrykę.

"Wymyśliłam podróż rowerem wokół Jeziora Wiktorii w Afryce.
Wyruszyłam w trasę pierwszego dnia nowego 2004 roku z Hippo Valley
Inn pod Nairobi, z rezydencji Asi i Sao Gamba. W tym urokliwym
miejscu dwadzieścia dni później zamknęłam pętlę. Jechałam w
przeciwnym kierunku do ruchu wskazówek zegara. Trasa wiodła przez
Kenię, Ugandę i Tanzanię. Dwukrotnie przekraczałam linię równika. Z
Bukoby do Mwanzy musiałam płynąć statkiem. Jeszcze w Kisumu
dowiedziałam się, że droga lądowa na tym odcinku jest pełna lwów i
kłusowników. Tych drugich boję się stokroć razy bardziej niż króla
zwierząt."



"Królestwo potrzebuje kata" Wojciech Albiński

Opowiadania, uniwersalne ,mimo ze w tak egzotycznej scenerii.


"Biblia jadowitego drzewa" Barbara Kingsolver

"Historia opowiadana przez żonę i córkę Nathana Prince'a,
fanatycznego kaznodziei, który wraz z rodziną wyjeżdża na misję do
Konga belgijskiego. Zabierają ze sobą to, co ich zdaniem będzie
potrzebne, lecz wkrótce okazuje się, że wszystko, od nasion po Pismo
Święte, na afrykańskim gruncie ulega niezwykłym przeobrażeniom.
Prince'owie trafiają w sam środek dramatycznych wydarzeń
politycznych, które odciskają się niezatartym piętnem na całej
rodzinie."


"Uhuru" Genowefa Czekała-Mucha

Polska reporterka, zwiazana z Kontynentami, reportaze z podrozy do
Afryki.


"Zapach Afryki" Matylda Pniewska, Dominika Szczechowicz, Anna Tryc


Trzy mlode dziewczyny,podroz zycia, humor i przygody

[nchyb]

Mimbla, dziękuję za tyle propozycji

[mimbla.londyn]

Prosze bardzo

[jetlag1]

Hey Mimbla,
Swietny synopsis tej ksiazki.
Theroux po 30+ latach powtarza ta trase.
Niestety tym razem nie przejezdza przez Iran( no visa) i Afganistan
(z wiadomych przyczyn), ale odwiedza pare innych "stanow"
pozostalych po upadku zsrr.
Jezeli podobal Ci sie WBK polecam ta druga:
"Ghost Train to the Eastern Star"
Ostanio przeczytalem "Pillars of the Hercules",
podroz dookola akwenu morza srodziemnego. Swietna.
FYI, wiekszosc jego ksiazek dostepna na Amazon's Kindle.
jetlag


"The world is a book, and those who do not travel read only one page"

[nchyb]

jak wydają u nas już za niecały miesiąc WBK, to może zaraz potem i
te wspomniane przez Ciebie wydadzą. Też bym poczytała.

[wylinka7]

Wg strony Czarne planuje jeszcze w tym roku wydać "Pociąg widmo...". A dla tych,
co już przeczytali "Wielki bazar kolejowy" jest super konkurs;
www.czarne.com.pl/?a=1648 - można wygrać bilety weekendowe albo ich
książki

[nchyb]

książki zawsze chętnie wygrywam

[mimbla.londyn]

Dzieki za podpowiedz

[mimbla.londyn]

"Powiedział mi wróżbita. Lądowe podróże po Dalekim Wschodzie"

"Tiziano Terzani - wybitny, światowej klasy reportażysta -
ostrzeżony w Hongkongu przez wróżbitę, że nadejdzie rok, gdy latanie
samolotem będzie dla niego śmiertelnym zagrożeniem, postanowił
przemieszczać się tradycyjnie, jak dawni podróżnicy. Powiedział
później: "Decyzja okazała się znakomita, a rok 1993 - jednym z
najbardziej niezwykłych. Przepowiedziano mi śmierć, a tymczasem
odżyłem". Pieszo, łodzią, autobusem, samochodem i pociągiem
odwiedził Birmę, Tajlandię, Laos, Kambodżę, Wietnam, Chiny,
Mongolię, Indonezję, Singapur i Malezję. Wszędzie szukał kontaktów z
wróżbitami, jasnowidzami i szamanami, co sprawiło, że z coraz
większym zrozumieniem i szacunkiem odnosił się do dawnych zwyczajów
i przekonan."

[itineris]

Jeśli wybieram się do konkretnego kraju, czytam lokalną literaturę.
O Afganistanie: "Tysiąc Wspaniałych Słońc": Historia dwóch kobiet w różnym
wieku. Pokazuje pragnienie wolności, miłości i niezależności. Jedna z
najchętniej czytanych książek chyba 2008 roku.
O Iranie: "Miłość na imię ma Sufi", dobrze pokazana sytuacja w Iranie oczami
obcokrajowca.

Prawdziwa podstawa to książki Ediego Pyrka:" Celem jest..." arcyciekawe,
hardcorowe opowieści backpackera
Nie lubię ciężkich reportaży Kapuścińskiego, wolę prostym językiem spisane
reportaże o Rosji pana Hugo-Badera.
Raz czytałam Cejrowskiego czy Blondynkę. Nie jestem fanką komercji.

[nchyb]

Itheris, w innym wątku pisałaś o północnych saksach. A co przed
wyjazdem w tamte strony polecasz?

[nchyb]

przepraszam
Itineris...

[sylwia.kl]

polecam ostatnia ksiazke Moniki Witkowskiej,to super osoba i fajnie opisuje
swoje (glownie samotne) wojaze, daje duzo porad.
a podrozniczka to wszechstronna! Polecam goraco!

[nefil]

Polecam książkę Marka Kęskrawca o Iranie. Bardzo dobry reportaż.

mandragon.pl/marek-keskrawiec-czwarty-pozar-teheranu/

[procek]

Tomek Michniewicz SAMSARA
cyt:" „Samsara. Na drogach których nie ma” Tomka Michniewicza to książka, która
w dynamiczny sposób przeniesie Cię do najdalszych zakątków ziemi. Drogi, których
nie ma, prowadzą do miejsc, o jakich nie śniłeś.
Samsara. Na drogach, których nie ma to fascynująca opowieść Tomka o jego podróży
po Azji – pełnej niebezpieczeństw, zaskakujących zdarzeń i ciekawych ludzi.
Opowieść napisana ze swadą, rozbrajającym humorem, ale i dystansem do siebie. A
także poradnik, jak w taką wyprawę wyruszyć samemu.Świat można oglądać przez
przyciemnione szyby limuzyny albo z dachu rozklekotanego autobusu. Tomek
Michniewicz woli to drugie – pakuje plecak, kupuje bilet i rusza w nieznane, by
przeżyć niesamowitą przygodę!

[olana5]

Do listy dopisuję jeszcze Bezsenność w Tokio Marcina Bruczkowskiego.

Małgorzata Strzelec - "Spojrzenia"

[zwykly_globtroter]

"Spojrzenia" Małgorzaty Strzelec. Nie jest to przewodnik, lecz wybór refleksji
podróżniczych, głównie z Orientu, z mnóstwem niezłych zdjęć. Zacytuję w tym
miejscu recenzję z Merlina, bo sam bym tego tak zgrabnie nie ujął:

Niesamowita książka - trochę album, trochę ballada podróżnicza, trochę reportaż.
Wypełniają ją znakomite fotografie z krajów szeroko rozumianego Orientu - od
Turcji, Egiptu i Syrii, przez Azję Środkową, aż po dalekie Chiny, niedostępny
Tybet i prawdziwie egzotyczne Indie. Ale zdjęcia to zaledwie pretekst, punkt
wyjścia dla autorki, która w oparciu o nie snuje opowieści o dawnych dziejach i
współczesności, o magii i sprawach zwyczajnych, o smokach i świstakach, o mitach
i legendach, a także - co chyba w "Spojrzeniach" najcenniejsze - o ludziach,
którzy ten na wpół mityczny, ale jednak jak najbardziej prawdziwy Orient
zamieszkują i ożywiają: o gościnnych Persach; o Nubijczkach, którym Wielka Tama
w Asuanie zabrała domy; o niezmordowanych tybetańskich pielgrzymach; o
Chińczykach i Uzbekach, którzy gdzieś zapodziali swoją duchowość; o mieszkańcach
zmieniającego się gwałtownie Wschodniego Turkiestanu. Warto sięgnąć po tę
książkę w leniwy, ciepły, letni dzień (albo w długi jesienny wieczór) i
posmakować tych miejsc, poczuć ich puls, dać im się uwieść. Łagodne słowa, garść
faktów zdradzających nieprzeciętną wiedzę autorki, cień reporterskiego
zacięcia... I refleksja, która nasunęła mi się po lekturze: dobrze jest mieć
dokąd wracać - ale jeszcze lepiej jest mieć skąd wracać. Naprawdę kawał świetnej
roboty. Aż się wierzyć nie chce, że to debiut.

I jeszcze link do recenzji na "broszce":
broszka.pl/malgorzata,a
Polecam z czystym sercem.
zg

[arichi]

Długi marsz - Rawicz. Ucieczka z łagru w jakucji do Kalkuty.