No to posłuchajcie tego..

[magme]

U ciotki mojego męża kotka ponoć zaatakowała swoją panią, kotka syjamka lat
bardzo dużo (nie wiem ile dokładnie coś około 13-15) ponoć rzuciła się na
dziewczynę z pazurami do tego stopnia że jej chłopak musiał zarzucić na kota
koc i go w ten sposób obezwładnić, co i przez koc było ponoc bardzo trudne,
kotka została niestety w efekcie zajścia uśpiona jako groźna dla otoczenia.
Piszę "ponoć" bo ja tego nie widziałam tylko zostało mi to przekazane przez
siostrę zaatakowanej. Nie wiem czy zrobiono coś co sprowokowało kotkę do
ataku, pojęcia nie mam, natomiast ja teraz jestem bez przerwy "szantażowana"
jako posiadaczka kota i małego dziecka że kot mi się "zbiesi" i zaatakuje
Małego.
Moje pytanie czy znacie tego typu historie? czy słyszałyście o podobnym
przypadku? bo mi się wierzyć nie chce i jestem obstawiałabym że kotke musieli
mocno sprowokować albo może chcieli się jej pozbyć , bo nie wierzę w to że
kotka tyle lat mogła nagle, no co? obłędu dostać? co myślicie? pozdrawiam,
Magda

[marta.kunc]

kota mogla miec problemy psychiczne np.to sie moze pojawic z nagla. podobnie
jak z nagla problemy/choroby psychiczne moga dopasc ludzi.
masz taka sama szanse na to , ze ci sie'zbiesi' kot jak na to, ze twoje dziecko
stanie sie psychopatycznym nastolatkiem tnacym nozem kolegow.

wieszzz.... you never know

[kirke18]

Nigdy nie słyszałam o prwdopodobnym takim przypadku, a i w ten jakos nie
wierzę. Moja poprzednia kota też potrafiła rzucić sie z pazurami np. na mojego
męża, ale nienawidziła go za zajęcie "jej" miejsca w moim sercu (a to nie
prawda była , bo serce mam duże, ze starcza miejsca i dla kota, i dla chłopa
i...)i w łóżku. Nigdy nie zaakceptowała zmiany męża, czuła, że straciła
miejsce "nomber-one", więc była zła i miała napady, ale to o czym piszesz jakoś
się nie mieści w mojej głowie.

[wiesia.and.company]

Coś jest nie tak... To był taki jednorazowy atak i od razu taki smutny finał?
Koty syjamy są bardzo zazdrosne, ale coś musiało się na taki atak złożyć.
Niestety, tu wszystko jest gdybaniem... Rzecz ostateteczna i nieodwracalna już
się stała.
Ale nie można sądzić, że wszystkie koty mają takie reakcje i bardzo słusznie
napisała marta.kunc. Też się pod tym podpisuję - dobrze powiedziane.
Wiesia + 8

JA WIDZIAŁAM

[agniea]

ja nie słyszałam,ale widziałam taką akcję.Kocur miał kilka lat, wyjątkowo
złośliwy,bezczelny typ.Nienawidził wszystkich poza swoją panią - moją koleżanką
z uczelni. Raz - pamiętam jak dziś - poszłyśmy wszystkie trzy uczyć się do Olki.
(pani kocura) Zaraz po wejściu Karolina usiadła na kanapie , ja z Olką w
fotelach. Minęło 5 minut i nagle z drugiego końca pokoju wystartował czarny
odrzutowiec o masie 7-10 kilo i dziabnął łapskiem Karolinę 5 milimetrów pod
okiem.I zaczął charczeć i syczeć.Biedna dziewczyna mało nie dostała zawału.

Od tamtej pory już nie poszłyśmy do domu Olki

[capuccino_days]

kotka mojej koleżanki rzuciła się na nią z zębami i pazurami, dosyć poważnie
pocharatała jej tył głowy i plecy - skończyło się w szpitalu
jednak, nikt nie twierdził, że to kot się "zbiesił"
kotka była po przejściach - koleżanka ją dostała, ponieważ poprzedniej
właścicielce się wnuk urodził (wiadomo, podgryzanie grdyki, te klimaty)
kotka zawsze była potem nieśmiała i wystraszona
kilka tygodni wcześniej wyprowadził się jeden z domowników, a właścicielka kota
pojechała na weekend i była zbyt zmęczona, żeby z kotem się wybawić
a kot chodził podbuzowany...
weterynarz powiedział, że problemem było też to, że kotka nie była sterylizowana

[misia007]

Nasz pierwszy kot tez potrafil rzucic sie na nas z zębami i pazurami.Mielismy go
tylko jednego i podejrzewam, ze to moglo być przyczyna.Odkąd mamy trzy koty nie
ma takich zachowań.Bija sie czasami ale między sobą .Dla nas sa czule i kochające.

[capuccino_days]

hmmm... no właśnie to nie była typowa kwestia, kota który się chce bić, bo się
nie wyszalał, raczej kota, który zawsze był odrzucony i tęsknił za swoim panem

[magme]

no to ja tego nikomu nie powtórzę, dopiero by mi gadała cała rodzinka kochana,
zwłaszcza teściowa co się martwi o wnusia,że się sierści naje itd, to teraz by
mi żyć nie dała...
ale na serio dzięki za odpowiedzi, mam nadzieję że moje kocisko nigdy nie
dostanie takiego szału, wydaje się zrównoważone (na ile oczywiście kot może być
zrównoważony )).

[capuccino_days]

wydaje mi się, że takie zachowania zazwyczaj są poprzedzone zapowiedzią,
problem tylko, żeby ją wyłapać

[jul-kot]

Witam,
Mamy dużo kotów, często są zestresowane i atakują czasem siebie nawzajem,
zwłaszcza duże kocury. W czasie bójki krzyknę lub wkładam rekę pomiędzy nie i
wszystko się kończy. Nigdy nie zaatakowały nikogo z domowników, przed dziećmi
czasem uciekają. O kolana są zazdrosne, ale raczej smutne, kiedy zajęte, nigdy
agresywne.
Zdarzył mi się jeden przypadek agresji. Oddaliśmy pięknego, łagodnego, dużego
kocura do zdawałoby się "dobrego" domu. Po chyba dwóch miesiącach musiałem go
odebrać, bo rzucał się na ludzi i gryzł. I rzeczywiście, kiedy go tam ładowałem
do transporterka, warczał. U nas warczał na ludzi i innne koty, prawie wył.
Rzucił się na żonę i ugryzł ją w ramię, mnie się bał, ale kiedy odwróciłem
głowę, wbił mi pazury w udo. Nie wiem, co mu tam robili, żeby go tak rozjuszyć.
Po około dwumiesięcznej resocjalizacji w moim pokoju znowu stał się miłym i
łagodnym kotem. Oddaliśmy go do ludzi, którzy potrafili uszanować jego
niezależność.
Słyszałem natomiast o niekastrowanych kocurach, które były zazdrosne o kotkę i
potrafiły podrapać kogoś, kto ich wybranki dotykał. Ale to już zupełnie inna
historia.

Na skomentowanie zamordowania tamtej kotki w zemście, bo tak to chyba trzeba
nazwać, brak mi słów. Nie usypia się nawet agresywnych psów, tylko tresuje.
Kiedyś pewna forumowiczka opisywała, jak jej tatuś walczył z jej kotem, który
się na niego rzucił. Tatuś wygrał, kot nie przeżył.
Nie chcę myśleć, co było lub będzie, kiedy właścicielka tego kotka będzie
niegrzeczna...
Albo chłopak i dziewczyna z obecnego wątku pokłócą się ze sobą.
Pozdrawiam, Juliusz.

[magme]

ona już nie ma kota a ja mam nadzieję że moje ukochane zwierzę nigdy nie zrobi
nic "głupiego" bo będę sama przeciw wszystkim, już nieraz słyszałam że "jeśli
on coś zrobi Krzysiowi to.." (Krzyś to mój synek 4 mies) i tylko definicja się
zmienia - definicja tego "coś", na razie walczę o to żeby to "coś" to nie było
drapnięcie czy ugryzienie, każdy kot czasem ugryzie czy drapnie przecież ale i
tak się nasłucham od teściowej i innych.. I tak jest nieźle bo jak byłam w
końcówce ciązy to wszyscy mnie naciskali żeby Hasza oddać, wszyscy, łącznie z
mężem i moją mamą po której się tego nie spodziewałam, ale cóż. Wywalczyłam
swoje Haszysz został i jakoś nikt od tego nie umarł, dlatego tego co tu
napisano o przypadkach kociej agresji nie powiem w domu bo zostanę zaszczuta
razem z Haszem, ale dziękuję za wypowiedzi. Pozdrawiam, Magda

[jul-kot]

Witaj Magdo,
Kot dobrze traktowany nigdy nie będzie agresywny. Biorę do domu nawet dzikie
koty z ulicy. A małego dziecka i tak nigdy nie powinno się zostawiać bez
opieki. Po kilku latach, kiedy będzie na tyle mądre, że zrozumie, wytłumaczysz
mu, że kot to nie zabawka.
Pogłaszcz Hasza ode mnie,
Pozdrawiam, Juliusz.

[magme]

Dzięki za wsparcie i na pewno pogłaszczę Haszysza , on jest teraz trochę
zaniedbywany niestety przeze mnie ze względu na Krzysia, ale staram sie jak
mogę.. cóż jak przy 4 miesięczniaku jest naprawdę duużo roboty.

[misia007]

Magme to straszna sytuacja, myslę o tym co napisalas.TY i kot przeciw wszystkim.
Musi Ci byc bardzo trudno znieśc to napięcie.Szkoda, ze nawet u męza nie
znalazłas w tej sprawie zrozumienia.Trzymam kciui, zeby to sie jakos ułozylo.

[misia007]

Magme przepraszam, jesli Cie uraziłam ale ten watek mnie przeraził.Skąd takie
nastawienie? Co to za bzdury, ze kot moze być zagrozeniem dla człowieka.Uspic
kotaza to, ze ugryzl i podrapał, chore!

[magme]

To nie ja mam takie nastawienie, dla mnie było niezrozumiałe to co zrobiono z
kotką, ale ja ponoć nie widziałam co on zrobił tej dziewczynie , więc mam się
nie wypowiadać czy należało go uśpić czy nie, dla mnie takie jednorazowe
zachowanie na pewno nie jest powodem do usypiania..
---
Haszysze 4(Krzyś, Mama, Tata i Haszysz Właściwy)..

a jakby tak wydrapał oko????????? to co???

[agniea]

a jakby tak wydrapał oko?to też byś nie oddała?

Tak pytam z ciekawości, bo ja kocham zwierzęta, i myślę że wiele dla nich w
życiu zrobiłam( i jeszcze zrobię), łącznie z wolontariatem przez cały ogólniak
w schronisku i kilkoma końmi uratowanymi spod noża.

I tak od kilku tygodni, szwendając się po różnych kocich forach, zauważyłam że
panuje ogólna obsesja zatrzymania kota za wszelką cenę, nawet za cenę trwałej
utraty zdrowia.Jakieś 2 tygodnie temu (jak wiecie) zostałam postawiona przed
momentem dużej próby, zaraziłam się grzybicą od kota, miałam 50% ciała we
wstrętnych podskórnych glizdach,krew ciekła mi z nosa codziennie rano , a
cudowny lekarz-dermatolog, który w końcu mnie wyleczył, wyznał że w życiu nie
widział tak rozprzestrzenionej i w takim tempie rozprzestrzeniającej się tinea
corporis.

I wtedy myślałam,wtedy wiele razy przeszło mi przez głowę oddanie kota, to co
inni mi radzili. Dzięki forumowiczkom wytrwałam.Kot został i jest też zdrowy.
Ale mam wrażenie, że coś tu nie gra. Mam wrażenia że na różnych kocich forach
odbija się szerokim echem miłość do kota-zwierzęcia jako do istoty czującej i
wyjątkowej i zarazem pogarda, lekceważący stosunek dla istnienia
ludzkiego.Przejawia się to w sformułowaniach typu 'a jak to by ciebie uśpili?',
albo ' a jakby tak z tobą zrobili to co z kotem' etcetera.
Mam wrażenie, że coś tu nie gra.

Jeśli ktoś żyje jak my, za granicą,z doktoranckich stypendiów jako jedynego
utrzymania, w mieszkaniu o 50 metrach kwadratowych z dwoma kotami
przygarniętymi z ulicy lub w podobnych warunkach, (bo wiemy przecież doskonale,
że codzienna egzystencja polskiego społeczeństwa toczy się w większości w
szarych domostwach i bezosobowych blokowiskach) i jeśli jeden z tych kotów
zwyczajnie zeświruje jak zdarza się i ludziom, i zwierzętom, jeśli zaatakuje na
serio, nie mówię o zwykłych drapnięciach czy ugryzieniach, ale o uszkodzeniach
trwałych twarzy,oczu,wrażliwych części ciała - to należy go zwyczajnie uśpić.
No chyba że ktoś ma sumienie oddać go do schroniska żeby rozszarpał inne koty
albo opiekujące się nim osoby.

I chociaż wiem że za chwilę zadziobią mnie kruki i wrony i pewnie już więcej
nie będę mogła pokazać się na forum - to tak właśnie myślę. Szokuje mnie
fanatyczne stawianie ponad dobro dzieci i innych bliskich osób - dobra
zwierzęcia. Nawet najkochańszego, najczulszego,najbardziej inteligentnego i
zdolnego do odczuć metafizycznych, ale zawsze - tylko zwierzęcia.

Może się mylę, ale takie mam wrażenie. Czyhającym szydercom i obelżywym
komentarzom z góry dziękuję.

Pozdrawiam wszystkich tych, którzy traktują koty jako swoje "dzieci", a nie jak
dzieci.

[annb]

agniea moze nie tyle pogarda dla ludzkiego zycia/zdrowia co raczej
ODPOWIEDZIALNOSC ZA KOTA KTÓREGO SIĘ przygarnęło/wybrało
czyli
to ja-człowiek sprowadziłam go na tę ziemię.
i jestem za niego odpowiedzialna.
kot sam siebie do lekarza nie zaprowadzi
ja jestem za niego odpowiedzialna
jesli to guz-ze specjalistą zastanowię się co dalej
jesli to psyche-tez trzeba kombinowac
kot sobie nie wy_google w grupach wsparcia i podparcia .My tak.

Kot sam sobie nie pomoze-ja czlowiek obdarzony rozumem robię to za niego
to nie pogarda dla ludzkiego zycia i zdrowia ale to ze ja mam rozum a
on instynkt.
dla mnie to proste

[misia007]

A dlaczego ma niby wydrapac mi oko ?Tak traktuje je jak dzieci, bo jestem matka
i wychowalam je od malego jak moja wlasna dwójke.I znam je jak wlasne dzieci,
wiem co lubia, czego sie boja, co je przeraza.Czuje sie za nie odpowiedzialna.

[biljana]

to chyba nie do konca tak. moim zdaniem koty nie atakuja ani zlosliwie, ani bez
ostrzezenia. zawszse daja znaki. moze malo widoczne i subtelne, ale jesli ktos
zna wlasnego kota, to wie kiedy jest wkurzony, lub przestraszony.
a jesli kot jest chory, to sie go leczy. uspienie jest ostatecznoscia, jesli
wszystko zawiedzie.
a mam wrazenie, ze w opisanym wyzej przypadku wyrok zostal wydany bez procesu.
Sąd kapturowy i tyle. I to budzi moj sprzeciw.

[misia007]

A co do pogardy czuję ja dla ludzi, którzy traktuja zwierzeta jak rzeczy.Tak
nimi pogardzam.

[magme]

rozumiem Twój punkt widzenia, tylko mnie moje zwierzę nic nie zrobiło a jest z
góry przekreślane bo inny kot coś zrobił, wiadomo że gdybym miała wybierać
dziecko czy kot to nie ma w ogóle dylematu -mój syn jest najważniejszy, ale na
razie nie ma potrzeby i powodu żebym musiała się kota pozbywać a niestety wiele
osób z mojego otoczenia najchętniej podpięło by mu wszystkie grzechy innych
kotów i wykopało na bruk...

meritum

[agniea]

Problem nie leży w "traktowaniu kota jak rzeczy" - czyli sprowadzaniu kota do
roli przedmiotowej. Chyba ci, którzy to piszą myślą o znęcaniu się nad
zwierzętami - w tym przypadku - kotami. Osobiście, nie znam wielu świrów,
którzy znęcaliby się nad kotami - generalnie społeczeństwo na to nie zezwala,
nie mówiąc o konwencjach praw zwierząt. A tych, których znam - wolałabym
osobiście, żeby ich dobre mamusie oddały ich do stosownego zakładu, gdzie
miejmy nadzieję ktoś wyspecjalizowany im pomoże, a nie żeby pozwalały im hasać
i doskonalić nazistowsko-psychopatyczne talenta.

Człowiek jest odpowiedzialny za zwierzę, ponieważ posiada więcej potencjału,
władzy, możliwości niż ono. I niech go ręka Boska broni, żeby je skrzywdził.

I właśnie dlatego ludzkość podpisuje konwencje, powstają fundacje, organizacje,
schroniska i lecznicze dla zwierząt, a my gościmy je w naszych domach
zapewniając wszelkie wygody i miłość."Człowiek jest odpowiedzialny za to co
oswoił" - pisał Saint-Exupery.

Ale człowiek jest również, a właściwie przede wszystkim odpowiedzialny za
drugiego człowieka,mniejszego i słabszego, który mu ufa i zawierza wszystko.
I właśnie dlatego nigdy nikt nie powinien mieć wątpliwości, że życie ludzkie
jest wartością najwyższą.

P.S. Widziałam wiele cierpiących zwierząt, i uwierzcie, że drżało mi z bólu
serce. Jednak widok jednej, tylko jednej okaleczonej i cierpiącej OSOBY, budzi
we mnie emocje nieporównywalne.

I jeszcze jedno: wszelkie insynuacje co do tego, że kot nie jest winny zostały
już zaksięgowane, i nie o tym się traktuje. Mowa o eliminacji zagrożenia, dla
dobra wszystkich. I powtarzam - mowa o kotach chorych psychicznie, tych
agresywnych, rzucających się bez powodu (no chyba że nieświadome zajęcie jego
fotela jest powodem) do twarzy ludzi.

Nie bądźmy wybiórczy, chcemy kontroli psów-morderców, ale kotom-okaleczycielom
pozwolimy wolno egzystować w przestrzeniach naszych M-2,M-3,M-4?

Ten wątek oczywiście nie dotyka osób, które maja duże domy i ogrody, ich koty
mogą pozwolić sobie na luksus spokoju i wyszumienia za jednym razem.

I ostatnia rzecz: pewnie, że każdy kto adoptuje kota musi się nim zając 'na
dobre i na złe', ale chyba nie na 'absolutnie beznadziejne'?

[biljana]

agniea napisała:

>
> P.S. Widziałam wiele cierpiących zwierząt, i uwierzcie, że drżało mi z bólu
> serce. Jednak widok jednej, tylko jednej okaleczonej i cierpiącej OSOBY,
budzi we mnie emocje nieporównywalne.

moj kot tez jest osobą. kocią osobą))

kotom-okaleczycielom pozwolimy wolno egzystować w przestrzeniach naszych M-
2,M-3,M-4?

tak. pozwalam egzystowac ze mna kotom-okaleczycielom)

> I ostatnia rzecz: pewnie, że każdy kto adoptuje kota musi się nim zając 'na
> dobre i na złe', ale chyba nie na 'absolutnie beznadziejne'?

musi. zwlaszcza na sytuacje beznadziejne
>
>

pozdrawiam cieplo mrauuuuu

[misia007]

Ło matko! Koty okaleczyciele????? Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie...

[aga-kocio]

Kochani, koty to nie są pitbulle. Nie słyszałam ostatnimi czasy aby kogoś
zagryzły, a pieseczki i owszem (pieseczki też kocham, ale nie wszystkich ich
właścicieli)
Kot zaatakowal mnie raz w życiu - ale to była moja wina- miałam 10 lat i
uparłam się, że bedzie grzecznie chodził na smyczy. Nie sądze jednak by można
było obwiniać kota - raczej dorosłych których straaasznie bawiło że tak
śmiesznie syczał. Tak więc zamiast zastanawiac się czy kot może pożrec dziecko
lepiej jest je nauczyć jak zrobić, żeby kot nie musiał się bronić.

moja skromna konkluzja

[agniea]

Witam ponownie,
szczerze mówiąc generalnie nie mam zapędów mentorskich i dziś już wyraziłam
wszystko co chciałam,każdy może to poddać odrębnej, osobistej refleksji.

moje przywiązanie do zwierząt i zaangażowanie w ich sprawy ewidentnie przejawia
się w inny sposób,niż pewnych osób tutaj:

misia007:
jak będziesz miała chwilę to wpadnij do schroniska i zapytaj ilu jest kotów
rezydentów NIEPRZEZNACZONYCH do życia poza terenem schroniska i dlaczego, potem
zajrzyj na izbę przyjęć (jeśli mieszkasz w dużym mieście) i zapytaj pierwszej
lepszej pielęgniarki ile w ostatnim miesiącu było przyjęc osób pokaleczonych
przez psy lub koty
i przede wszystkim, wyjrzyj chociaż raz za okno i spróbuj podwórkowym bandom
kotów podać żarcie z ręki, a zobaczysz jaki będzie efekt

biljana: ty żartujesz,a tu o poważnych sprawach) pewnie że każdy nasz kociak
jest traktowany osobowo, ale słusznie zauważasz, to "kocia osoba", a to co
innego niż "osoba-osoba"

aga-kocio:
jeśli miałaś 10 lat i kot Cię poważnie zaatakował, to nie było wina ani Twoja,
ani kota, ale osób które powinny dopilnować żeby 10-latka nie zmuszała
zwierzaka do spacerków

I na koniec... Przy całej miłości do zwierząt,mam wrażenie że osoby, które
uważają koty za swoje dzieci lub te, które śmierć kota opłakują tak jak śmierć
rodziców, mają poważny emocjonalny problem i generalnie nie są zdolne do
zaangażowanie się w konkretne ruchy mające na celu prawdziwą obronę praw
zwierząt,bo do teo trzeba najpierw wyjść z domu ... no właśnie, a jak tu wyjść
z dziećmi przystawionymi do piersi?

Pzdr wszystkich, którzy się ze mną nie zgadzają,to czyni świat ciekawszym i
oczywiście przesyłam głaski dla wszystkich czworonożnych ode mnie i okupujących
moje poduszki Heidegger'a i Nerona)

nie demonizujmy

[annb]

agniea czytajac ciebie, odnosze wrazenie
ze my niepokaleczeni mamy po prostu szczescie i ze jest to tylko i wylacznie
kwestia czasu
wychowałam się z kotami i psami
szram ani sladow nie mam
widac mialam szczescie
i jeszcze-po co podawac podworkowym kotom jedzenei z reki?
jakas odmiana masochizmu?bo nie rozumiem.
i jeszcze raz
to czlowiek udomowil kota i rozwiozl po calym swiecie
nie kot wybral to zycie
ale nei chce mi sie powtarzac wiec patrz moj wpis wyzej
i zeby nie bylo
mamy z mezem dwa koty
po jednym na glowe-jak juz beda nam te gardla przegryzac-zeby bylo po rowno

[bellisea]

annb napisała:


> mamy z mezem dwa koty
> po jednym na glowe-jak juz beda nam te gardla przegryzac-zeby bylo po rowno



......annb, ty to masz dziewczyno poczucie humoru. Niezle sie usmialam.

[kejt35]

Opłakiwałam śmierć wszystkich moich odchodzących kotów.
Ale dopiero dziś dowiedziałam się, że jest to "poważny emocjonalny problem".
Człowiek uczy się całe życie...

no wiesz misiu

[annb]

w poszukiwaczach grala-monty pytona
byla jaskinia z kwriozerczym krolikiem
wszyscy go lekcewazyli-ze to taki maly puchaty krolik

pewnie są i takie koty
kto je tam wie

[bellisea]

Tu nie chodzi o slepa milosc do zwierzecia i stawiania go ponad czlowiekiem,
tylko o odpowiedzialnosc za wlasnego kota/psa itd.

Istnieja sytuacje kiedy zwierza trzeba uspic, bo jest smiertelnie chory lub
cierpi na powazne zaburzenia psychiczne. Leczenie zas tylko przedluza agonie.

Ale bardzo czesto ludzie nadaja kotu etykietke "agresywny", aby pozbyc sie go z
domu. Z przyczyn banalnych: urlop, wyjazd za granice, niechec do ponoszenia
kosztow utrzymania, odechcialo sie futrzaka itp...itd....

i moja ...

[jul-kot]

Witam,
Nie spodziewałem się, że ta dyskusja rozwinie się w taki sposób. Nie wybrażałem
sobie, że ktoś może uważać kota za takie zagrożenie i stawiać na równi,
powiedzmy, z psem. Kot jest zwierzęciem małym i tak naprawdę bezbronnym wobec
psa czy człowieka. Nie atakuje bez powodu, jak to się czasem zdarza psom (
owszem, u psa powód zawsze jest, np. taki, że ktoś na niego spojrzał albo obok
niego przebiegł ), kot, zwłaszcza dziki, boi się ludzi. Ucieka, broni się
wtedy, kiedy nie ma drogi ucieczki. Jeśli domowy kot rzuca się na człowieka, to
moim zdaniem zawsze winien jest człowiek. Albo niewłaściwym traktowaniem
doprowadził go do takiego stanu psychicznego, jak w przykładzie, który podałem,
albo zrobił coś, co kot potraktował jako zagrożenie lub atak. Jeśli małe
dziecko wbija kotu palec w oko, mój kot podwija ogon i ucieka. Czuje się
zaatakowany i skrzywdzony, ale nie atakuje, bo nie był wychowany w agresji.
Później widząc to dziecko boi się go i ucieka, ale nie atakuje. Kotka
znajomych, która była wychowywana tak, że jeśli drapnęła Pana Domu w zabawie w
stopę pod stołem, była pod tym stołem skopana, reaguje inaczej. Kiedy zbliżałem
do niej twarz, tak jak na powitanie do moich kotów, rzucała się na twarz z
pazurami. Czy to jej wina, że bała się zbyt bliskiego kontaktu z człowiekiem?
Zajmuję się również kotami bezdomnymi i byłem przez nie gryziony i drapany,
również poważnie, myślę że bardziej, niż ktokolwiek z Was. Przy łapaniu kotów
chorych, w czasie wizyt z nimi u weterynarza, w czasie ich leczenia u mnie. Nie
uważam, żeby to była ich wina. Ciężko chora kotka, którą musiałem złapać w ręce
w piwnicy, bo inaczej uciekłaby i nie przeżyła, pogryzła mnie poważnie w ręce,
ropiały, chorowałem na chorobę kociego pazura, która może dawać poważne
komplikacje. Teraz tę kotkę mam w domu, tuli się do rąk, nie jest agresywna.
Nie traktuję moich kotów tak jak moje dzieci. To nie są ludzie. Ale większość z
nich traktuje nas jak swoich rodziców. Obserwuję, jak u nowo przybyłych do nas
kotów stopniowo zanika strach i agresja. Jestem pewien, że żaden z nich nie
zaatakuje człowieka, nie skrzywdzi dziecka, nawet jeśli ono zrobi mu krzywdę.
Na taką pewność trzeba sobie zapracować. Czego i Wam życzę.
Pozdrawiam, Juliusz.

p.s.
Ktoś, kto boi się zwierząt, co więcej, nie potrafi z nimi postępować, nie
powinien brać ich do domu i żyć w ciągłym strachu. Dotyczy to nie tylko kotów,
ale zwierząt w ogóle. Jest tyle pluszowych zabawek. Po co?
Pozdrawiam.

uprzejma prosba o rade

[agniea]

Widzisz,jest tyle pluszowych zabawek,ale kotow jest jeszce wiecej... Twoje
heroiczne czyny widocznie nie wystarczaja, skoro jeszcze tyle kotow
zamarzajacych w zime na ulicach.

Ja nie chcialam miec kotow.To byl kiepski moment w moim zyciu zeby zdecydowac
sie na zwierzeta. Ale to kot przyszedl pod drzwi i zostal.

I potem kolejny.I wlasnie dlatego wybralam koty a nie pluszaki.Bo nikt inny ich
nie chcial, a ja nie chcialam zeby zdechly z zimna i glodu, albo chorob w
schronisku. Zrobilam zle? Teraz maja dom, sa otoczone troskliwa
opieka,miloscia,bezpieczenstwem i jestem pewna ze wszystkie ich kaprysy i
zachcianki sa spelniane i maja o wiele wiecej niz przecietne domowe koty.

Ale zaleta i jednoczesna wada wielu kotow jest to ze sa nieprzewidywalne. Moze
jestem mloda, glupia i naiwna, ale wole nie ufac kotom do konca i ograniczac ich
wolnosc dla ich i naszego bezpieczenstwa.

To, co tybetanski medrcze, mowisz zeby wystawic koty na ulice czy zawiezc do
syfiastego genuenskiego schroniska a sobie kupic dwa pluszaki?

[jul-kot]

Witaj Agniea,
Jeszcze nie śpisz? To o pluszakach nie było do Ciebie. Prosiłem Cię przecież w
Twoim wątku, żebyś swoich kotów nie wyrzucała. Nie doradzam nikomu wystawiania
kotów na ulicę. Piszę, żeby ktoś, kto nie jest gotowy do ponoszenia
konsekwencji takiej decyzji, kotów po prostu nie brał. Najwięcej właśnie takich
kotów ląduje na ulicy albo w schroniskach.
Albo są mordowane.
Ja też nie chciałem mieć kotów. Moje pierwsze koty przyniósł mój syn z wyprawy
na ryby czternaście lat temu. Ktoś wrzucił je do stawu w celu utopienia, były
ślepe i z pępowinami. To te koty jako pierwsze uważały nas za swoich rodziców.
Nie jestem żadnym mędrcem, a już na pewno nie tybetańskim. Bo mędrcy dbają
przede wszystkim o własne interesy, a różne dobre rady mają dla innych. Gdybym
był tylko nawet bardzo przeciętnym mędrcem, nie brałbym sobie na głowę
następnych kotów, nie wiem, ile ich już było...
Moje czyny nie wystarczają. Teraz będą umierać z głodu i z zimna koty
wywiezione w lecie na działki w okolicach Warszawy i tam rozmnożone. Nie będzie
ich miał kto karmić. Koty dorosłe, kilkumiesięczne maluchy, wszystkich do domu
nie wezmę.

Gdybym był mądry, nie siedziałbym tu o tej porze i nie klepałbym w klawiaturę
dla złapania oddechu po kolejnej kroplówce kolejnego umierającego kota,
przeznaczonego już w lecznicy do uśpienia. Ten kot będzie żył, tak jak i inne,
które były tu przed nim. Nie napiszę Ci, ilu kotom już uratowałem życie, bo nie
liczyłem, zresztą i tak byś mi nie uwierzyła. I po co to wszystko ...
Nikt ze znajomych nie uważa mnie za mędrca, raczej pukają się w głowę.
Pozdrawiam, Juliusz.

[magme]

Juliuszu- podziwiam co robisz, zwłaszcza że pewnie parę osób dookoła uważa Cię
za świra, ja mam tylko Haszysza i tez czasem poniektórzy tak o mnie mówią,
chciałam kiedys przygarnąć jeszcze jedną znajdę kocią ze śmietnika -ktoś
wyrzucił maleństwo do kubła z przykryciem, nie mogła wyjść ,ja usłyszałam juz
cienkie i bardzo cichutkie piski przy wyrzucaniu śmieci, zabrałam do domu,
wykąpałam , Haszysz obwąchał, i chciałam żeby została ale nie mieszkam sama ,
mój mąż zdecydowanie się sprzeciwił, więc co miałam zrobić, z powodu kota
kłócić się? doprowadzić do jakiejś kryzysowej sytuacji w naszym małżeństwie?
Zabrałam kotkę do pracy, pomieszkała z nami w laboratorium przez 2 tyg (to były
najprzyjemniejsze dyżury jakie pamiętam) i w końcu znalazła dom. Jej się udało.
A ja co jakiś czas kłócę się z mężem, gdy Haszysz gdzieś siknie, coś podrapie
np, świeżó pomalowane drzwi, czy akurat narobi "na śmierdząco" w momencie
przyjścia gości itd. Ale Haszysz był ze mną zanim wyszłam za mąż i zanim
poznałam męża, więc jest .I Mam wrażenie, że choć mój mąż jest dobrym
człowiekiem to po prostu nie potrafi się pogodzić z tym że kot ma w swojej
naturze drapanie, podgryzanie, że nie da się wytresować go jak psa, że nie
rozumie pewnych rzeczy, dlaczego akurat czegoś mu nie wolno... Pozdrawiam, Magda

[capuccino_days]

Agniea, muszę stwierdzić, że się z Tobą zgadzam, chcemy wierzyć, że zwierzak,
który jest dobrze traktowany będzie nas dobrze traktował, tak jak w to, że jak
dziecko jest kochane, to wyrośnie na dobrego człowieka
jednak dopuszczam do siebie możliwość istnienia zwierząt po przejściach lub z
zaburzeniami psychicznymi, dla których może być za późno na oswajanie
lub taka sytuacja - dziewczyna, o której pisałam wyżej, oddała kota, który się
na nią rzucił jak spała, ponieważ się bała zostać z nim sama w mieszkaniu -
oddała w dobre, znane kotu, ręce, ale jednak
co do porówniania pies-kot, jeśli chodzi o atakowanie - mam 3 kilowego kota i
50-cio kilowego psa, sposób w jaki reagują na próby tresowania sprawia, że
tylko co do psa mam pewność, że nigdy mi się nie "odwinie" (zakładamy, że nie
zamierzam wkładać żadnemu palców do oczu)
może warto zastanowić się nad jakąś możliwością pośrednią między traktowanie
zwierzaka jak własnego dziecka, a kupnem pluszaka

[marta.kunc]

pierwszy i ostatni raz wypowiem sie w takim tonie na tym forum.


agniea napisała:

> Widzisz,jest tyle pluszowych zabawek,ale kotow jest jeszce wiecej... Twoje
> heroiczne czyny widocznie nie wystarczaja, skoro jeszcze tyle kotow
> zamarzajacych w zime na ulicach.

modle sie by takich juliuszow bylo wiecej. nie kazdy bowiem kot przygarniety na
dobre i na zle ale nie na beznadziejnie ma szczescie trafic na juliusza a nie
dokonac zywota w schronie, w smietniku, pod krzakiem. niskie loty agnea,
obrzydliwa ironia. ponizej wszelkiej krytyki.


>
> Ja nie chcialam miec kotow.To byl kiepski moment w moim zyciu zeby zdecydowac
> sie na zwierzeta. Ale to kot przyszedl pod drzwi i zostal.
>
> I potem kolejny.I wlasnie dlatego wybralam koty a nie pluszaki.Bo nikt inny
ich
> nie chcial, a ja nie chcialam zeby zdechly z zimna i glodu, albo chorob w
> schronisku. Zrobilam zle? Teraz maja dom, sa otoczone troskliwa
> opieka,miloscia,bezpieczenstwem i jestem pewna ze wszystkie ich kaprysy i
> zachcianki sa spelniane i maja o wiele wiecej niz przecietne domowe koty.
>
> Ale zaleta i jednoczesna wada wielu kotow jest to ze sa nieprzewidywalne. Moze
> jestem mloda, glupia i naiwna, ale wole nie ufac kotom do konca i ograniczac
ic
> h
> wolnosc dla ich i naszego bezpieczenstwa.



wiesz jakis czas pracowalam w lecznicy weterynaryjnej. najpaskudniejsza rana
zadana czlowiekowi przez zwierze bylo pogryzienie przez swinke morska.
widzialas kiedys jak sie komus z dloni LEJE ropa??? ja widzialam.
widzialam rowniez ludzi z b. agresywnymi zwierzetami ktorzy probowali
homeopatii, lekow psychotropowych by zwierze ktore pokochali i za ktore WZIELI
ODPOWIEDZIALNOSC zylo normalnie. widzialam zwierzeta ktorym nie dalo sie pomoc.
agresja i zmiany neurologiczne byly nieodwracalne.99% tych zwierzat to psy.
widzialam rowniez weta ze zmianami grzybiczymi na glowie. ot zapomnial sie po
badaniu zmian okularowych u krowy i dodrapal sie po glowie. nikt nie jest
doskonaly.wet krowy nie uspil ani nie oddal.
to tak a propos twoich dylematow z innego watku. jestes w moich oczach
usprawiedliwiona jesli kot przycisnal cie do poduszki grozac wylupaniem oka i
podowczas ocieral sie swym zagrzybionym cialem o ciebie. jestes
usprawiedliwiona w moich oczach jesli ty unikalas jakiejkolwiek stcznosci z
zarazonym kotem a on podstepem lub szantazem wymuszal ten kontakt na tobie.
w przeciwnym razie - jako istota myslaca - jako OSOBA - powinnas przewidziec
konsekwencje braku wystarczajacej higieny itd.
>
> To, co tybetanski medrcze, mowisz zeby wystawic koty na ulice czy zawiezc do
> syfiastego genuenskiego schroniska a sobie kupic dwa pluszaki?

jeszcze raz agnea: takie slowa skierowane do juliusza to dno.


sama napisalas agnea, ze kotow nie chcialas. moze tu jest pies pogrzebany???
ja i moj pan bardzo koty kochamy. kiedy znalezlismy coffee nie przewidzielismy,
ze nam zarzyga cale mieszkanie robakami, ze przez pierwszy miesiac bedzie miala
permanentna biegunke, ze pierwszy raz da sie wziac na rece niemal po roku, ze
wydamy u weta rownowartos luksusowych wakacji by doprowadzic ja do stanu
uzywalnosci. taki lajf. my bardzo kochamy koty.

kiedy bralismy tigera nie przypuszczalismy, ze trafi nam sie kocur alfa ktory
niezadowolenie okazuje w sposob zdecydowany a niekiedy bolesny.

kiedy ostatnio dawalam coffee tabletke nie przewidzialam ze skonczy sie to dla
mnie tygodniowa kuracja antybiotykowa.

nigdy, NIGDY nie pomyslalam, ze moze by tak oddac lub uspic. bo jak napisala
annb ja - OSOBA - mam rozum. moje kocziki maja instynkt. jesli sa agresywne,
atakuja mnie to najprawdopodobniej sie boja - na 99.99% to JA zrobilam cos
zle.

[biljana]

Marta.kunc, podpisuję się w pełni pod Twoją wypowiedzia.

Moje wypowiedzi uznane za żart byly jak najbardziej serio. Tylko podane w
lekkiej formie, bo nie lubie sie klocic.

Co do atakow personalnych na Juliusza, nie mam słów. Dno. Nie wiem kto lub co
agniea upowaznia Cie do takiego traktowania takiej osoby jak Jul-kot.

[misia007]

Agniea jesli nie potrafisz zrozumiec,kim jest Jul kot to jestes po prostu głupia.
Moje koty pochodza z własnie takiej bandy podwórkowej, ktorej wg Ciebie nie znam.
Zapewniam Cie, ze nie tylko czuje sie bezpieczna w ich towarzystwie ale oboje z
męzem odczuwamy szalona przyjemność przebywania z nimi.Wracając do meritum, to
powiem Ci, że zaden zwierzak nie zrani cie tak jak drugi czlowiek.

do jul-kota i innych

[agniea]

Po pierwsze jul-kot, wybacz mi niewłaściwy to, może było już późno, ale radę z
pluszakami wzięłam do siebie, więc próbowałam odbić piłeczkę sarkazmem. Mam
nadzieję że się nie gniewasz, bo szanuję w pełni to czym się zajmujesz i musisz
być bardzo dobrą osobą. A co najważniejsze - nie traktujesz kotów i własnych
dzieci w ten sam sposób - to co zostało zarzucone przeze mnie innym forumowicz
(k)om.

Po drugie, jestem zadowolona z rezultatów dyskusji, śledząc Wasze wątki i foto
chiałam zobaczyć bardziej z bliska jakimi jesteście osobami, oddalić
anonimowość i to mi się udało

Cieszę się, że są tu osoby, które nie są fanatyczne, które potrafią kochać z
rozsądkiem swoich podopiecznych. Innym, tym, którzy uważają się za kocich
ekspertów (prawdopodobnie słusznie) lub kochają zwierzęta, bo boją się ludzi
(zawsze mogą zranić bardziej) - kłaniam się. Myślę, że czas i doświadczenie
indywidualne pokaże,kto miał rację - ci, ufający bezgranicznie czy ci,ufający z
rozsądkiem. Nie mam tendencji ekshibicjonistycznych, więc już więcej nie będę
mogła rozpisywać się na temat rzeczy, które widziała, słyszałam, czytałam, bo
przecież i tak ...... trzymajcie się,bez urazy, bo nie było moją intencją
nikogo dotknąć, chciałam tylko otworzyć dyskusję na delikatny temat, ale tu
zbyt dużo radykałów))

Pzdr

[misia007]

Rozumiem, ze poddałas nas eksperymentowi w celu lepszego poznania.Brawo to sie
chyba jeszcze zadnemu psychologowi nie udało.Błyskawiczna ocena forumowiczów,
klasyfikacja,podzial na grupy, no i jeszcze uswiadomienie nam, ze z powodu
radykalizmu nie doroslismy do dyskusji na tak "delikatny"temat.I to wszystko na
podstawie kilkunastu wypowiedzi.Przykro mi ale to naiwne i jednak głupie.

do misi007

[agniea]

Chętnie pogawędziłabym jeszcze z Tobą,ale niestety nie mam tyle wolnego czasu
co, prawdopodobnie niepracująca(?) kobieta, która pisze, że swoje dzieci i
swoje koty traktuje tak samo, tłumacząc, że wszystkie wychowała od małego.

I nie pisz "nas" misiu007, bo to przede wszystkim Ciebie miałam na myśli pisząc
o przesadzie w traktowaniu kotów.

I zakończę kolejnym, oczywiście bezpostawnym - jak tu zaraz zakrzykną Twoje
psiapsiółeczki z forum - atakiem. Poczytaj trochę dziewczyno i znajdź inne
wyrażenia niż "głupi","głupia" czy "głupie", nagminnie przez Ciebe używane.
Czyżby z braku znajomości innych?

Zmiana sygnaturki specjalnie dla Ciebie, bo jak widzę jesteś jedyną, która
odrzuca wyciągniętą do zgody ludzką rękę( czyt: mój poprzedni post)

Oczekuję na gradobicie, nie zawiedźcie mnie!!!

[misia007]

Lo matko i juz wszystko o mnie wiesz.Napisalam nas bo nie moge byc jednoczesnie
zaliczana do fanatykow i "kochajacych z rozsadkiem", do ufających bezgranicznie
i ufających z ograniczeniem, tak ,ze chyba pisalas jeszcze o kims.MOze o sobie?
Co do tego okreslenia co Ci sie tak nie podoba, to widzisz zawsze staram się w
czlowieku znależć cos pozytywnego i dlatego wolę mysleć, ze twoje wywody
wynikaja własnie z tego powodu a nie jakiś brakow emocjonalnych.Co do czasu to
własnie gotuję obiadek, więc tez jestem troche zajeta .

[marta.kunc]

sliczne podsumowanie doprawdy przednie
masz racje, tu nie masz co zaczynac dyskusji na delikatne tematy.
za duzo tu radykalow. oszolomow nawet. zamiast dac se spokoj to sie jakimis
adopcjami kalek zajmuja.zamiast uspic trudnego kota to dopisuja jakies
kretynskie teorie o odpowiedzialnosci. narazaja swoje dzieci na krwiozercze
ataki i zamiast wychowywac bezstresowo ucza, ze zwierze nie jest rzecza i tez
ma prawo byc chore, smutne i zle.
tchorzy tez ci tu dostatek. tchorzy wymyslajacych bzdury, ze trudniej leczyc
serce potrzaskane niz ropien od ugryzienia na ten przyklad.
i jeszcze kolekcja niedorozwojow emocjonalnych co po siersciuchach oczy se
wyplakuja gdy gdzies tam w swiecie ludzie gina.
beznadziejne miejsce all in all.

[biljana]

hohoho to nas podsumowalas
wreszcie ktos nas przejzal!

[kejt35]

No widzisz, Misiu - niepracująca i nieczytająca dziewczyno, zostałaś przejrzana
na wylot))
Pozdrawiam, psiapsiółeczka Kasia, Radykał i osoba z poważnymi problemami
emocjonalnymi.

[monika605]

Cóż, trudno mi sie zgodzić z Tobą agniea i siebie chyba też muszę zaliczyć do
tego miłego grona popaprańców. Szanuję Twoje zdanie, nie zgadzam się z nim, ale
może lepiej odpuśćmy sobie pyskówki.Wydaje mi się, że niektóre osoby próbowały
wyjasnić Ci, że nie potrafią wyznaczyć granic w jakich traktowanie bliskiej
istoty jest jeszcze normalne w zależności od gatunku z którego pochodzi. To
jest bezwarunkowe, emocjonalne , odruchowe i bezgraniczne. Robi się to, co może
pomóc rozwiązać problem, a nie usunąć "problem".

czy ja tez

[annb]

zostałam zaliczona do grona popaprancow?
zsuncie dupcie dziewczyny
się rozsiądę
takie towarzystwo mile ze az normalnie....dobrze mi tutaj
i bezpiecznie

[monika605]

No to klub już jest, teraz tylko jakąś medialną nazwę trzeba wymyśleć!
Popaprańce.... nieeeeeee, ktoś musi zadbać o nasze public relations

[marta.kunc]

ja proponuje KOT - kocie oszolomy totalne. a znakiem rozpoznawczym beda sznyty
na rekach

[monika605]

i ślady zębów na grdyce

[annb]

monika605 napisała:

> i ślady zębów na grdyce

aaaaaaaaaa
mocne
a legitymacje wydajemy po wysluchaniu opowiesci krwawej tresci z morderczą
bestią w kocim futerku w roli głownej


ja pierdykam
fajnei jest
jest fajnie

[marta.kunc]

a presesem KOT -a zostanie szczesliwy wlasciciel kota legendy czyli tego co
dusi dzieci po nocach.
do czasu odnalezienia takowego proponuje stanowisko prezesa pozostawic
nieobsadzone.

[marta.kunc]

no chyba, ze misia chce zostac honorowym. jako garkotluk niepracujacy i
emocjonalny popapraniec klasy najwyzszej ma stosowne kwalifikacje#

[monika605]

Marto, dziękuję Ci bardzo!!! I kto teraz umyje monitor????

[marta.kunc]

kotem wytrzyj

[monika605]

W pracy? P.S. Szanowny Panie Prezesie, to forum to tylko w krótkich przerwach
intensywnej pracy...

[ewung]

po pierwsze to ja też chce do KOTa!
a po drugie to ja tu w jakies nerwowe chichoty popadam starając się głosno
bardzo nie śmiać
a po trzecie koty w domu a ja w pracy - nie mam czym wycierać

[misia007]

Dziekuje Ci Marta za propozycje ale na prezesa kwalifikacji mi brak.Koty jakies
łagodne, żadnych sznytów, ugryzien okazac nie mogę, widac niepelnowartościowe.Co
do garkotluka to zawsze myslalam o sobie raczej jako o kociej matce Polce to
brzmi lepiej.A najgorsze , ze moj mąz to jeszcze gorszy popapraniec odemnie.To
on tak te koty porozpuszczal, ze gryżć i drapac nie chcą.

[ewung]

bo Ty Misiu masz specjalną rasę kotów - europejskie anielskie

[biljana]

marta.kunc napisała:

> ja proponuje KOT

super skrot mozna go rozwijac, jak komu wygodnie.
Np. Kobitom Odwaliło Troche

[ewung]

monika605 napisała:
> Robi się to, co może pomóc rozwiązać problem, a nie usunąć "problem".

Moniko tym jednym zdaniem oddałaś istotę rzeczy którą ja próbowałam kilka razy
jakos ując i ciągle rezygnowałam z napisania posta.
a tak poza tym to chyba też się kwalifikuję do tej wesołej gromadki
--
Moje koty1
Moje koty2
efkaDESIGN

[magme]

sznyty na rękach mam, na grdyce sie jeszcze nie dorobiłam, jeśli chodzi o nazwy
to mój mąż na pewno by Wam przyklasnął zwłaszcza tej " kocie oszołomy
totalne "... wesołej gromadce pozdrowienia!

[katikot]

Ja też chcę do KOT-a!!!Chyba z jedną sznytą na brzuchu i jedną na plecach się załapię? Jakby to było za mało, to mogę opowiedzieć jak moja kota dziecięciem będąc wskoczyła mi w nocy na twarzale grdykę mam jeszcze całą

[babka71]

Kocham swoją kotkę na równi z synkiem lat 7 ..he he
Uważasz , ze to zboczenie???

[kejt35]

Marto w 100% zgadzam się z Twoją wypowiedzią. Nic dodac nic ująć.
Agniea, naprawdę mogłaś sobie darować swoje złośliwe teksty...

[magme]

Zakładając wątek nie chciałam żeby był on podstawą do kłotni i ataków
personalnych , przykro mi, że tak się stało. Moje pytanie o podobne do
opisanego przypadki stało się sceną jakiejs zupełnie niemiłej wymiany zdań, i
złośliwości... to przykre..
Natomiast dziękuję wszystkim osobom które merytorycznie się wypowiedziały na
temat, i Julkotowi- Juliuszowi za wsparcie. Pozdrawiam, Magda.

[kirke18]

magme! Nigdy nie wiesz co wyrośnie z dziecka ... czy wątku , ale sądzę, że
może i dobrze sie stało, ze ujrzeliśmy co niektórych w innym swietle.
Pozdrawiam i życzę Ci wiary w Twojego kota oraz pociechy z pociechy .
KOT-nięta w głowę

[magme]

dzięki! podoba mi się sformułowanie " kotnięta w głowę" genialne..moje pociechy
obie mi się teraz szwendają obok- jedno na kolanie, drugie pod,...

[babka71]

Mam kota w domu od 9 lat mam dziecko .., żaden kot/kotka (przy okazji było
parę piwnicznych na przechowanie)i żaden nikomu oka nie wydrapał nie zagryzł
itp..
Mam takie wrażenie, że szukasz problemu tam gdzie go nie ma..!!
Szukasz potwierdzenia na wyrzucenie swojego/ich kotów
Czy tak dla "jaj" zakładasz wątki z nudów???
Od dawna masz dostęp do netu??
p.s I jak tam z Twoim zdrowiem OK??

[mama007]

nie rpzeczytalam calego watku i nie mam zamiaru, odeszla mi ochota po kilku
wypowiedziach....

od siebie tlyko tyle :
- kot rzucil sie na mnie i podrapal mnie ze do tej pory mam pamiatke od lokcia
do nadgarstka raz - z mojej debilnie glupiej winy ,
- koty choruja tak samo jak i ludzie na choroby psychiczne; zacofanie w
reagowaniu widac jak przed stuleciami..... kiedys palono na stosie, autyzm
traktowano jak opetanie, to dlaczego teraz kotom nie dowalic tak samo? ,
- wiekszosc problemow z kotami 'na tle nerwowym' jest jak z dziecmi - winne sa
nie 'dzieci', a 'rodzice' - ogladac Super Nianie radze (zart orkors),
- dziecka i kotow nie traktuje tak samo, bynajmniej - koty jedza na podlodze,
corce podaje na stol jak jedno drugie podrapie to ich sprawa - koty krzywdy
nie dadza sobie zrobic, a Mloda wie ze jak przegina, to koty sie obronia.
reaguje tlyko jak widze realne zagrozenie ktorejs ze stron.... (czyli nieczesto)

dobranoc

[aga-kocio]

To było dobre:
"dziecka i kotow nie traktuje tak samo, bynajmniej - koty jedza na podlodze,
corce podaje na stol"
Powiem mężowi (który nota bene również jada na stole) że to przejaw tego, że
lubię go bardziej od mojego kochanego kocika

[voll1]

wydaje mi sie ze zbzikowala z uwagi na wiek.
kot mojego kolegi zaatakowal jego mame, zeswirowal, wiek podobny do teog co w poscie.


pzdr
Pawel

[aleksandra63]

Pobieżnie (praca!) przegladnęłam wątek. Momentami było bardzo rozrywkowo, a mi
wcale nie jest wesoło. WŁAŚNIE JESTEM W TRAKCIE PODEJMOWANIA DECYZJI O UŚPIENIU
KOTKI. I wiecie jak się czuję? Jak świnia po pierwszym szlagu.

Kochana i kochająca nas domowa kotka. U nas w domu przez całe swoje (4,5
letnie) życie. Niestety rok temu miała atak podobny do tego opisanego w
pierwszym poście. To nie jest taki sobie zwykły napad. "Zwykłe" napady to jej
się często zdarzały, ale przyjmowaliśmy kotkę z całym dobrodziejstwem jej
charakteru. To nigdy nie był tzw. nakolankowy kot, ale kotka z charrrrakterem.
Trudno, taka jej uroda (całego miotu zresztą). W ciagu minionego roku
zachowanie jednak się jej zmieniło - stało się ogromnie płochliwa. Uciekała na
widok syna, albo mój. I to uciekała "z furkotem" (nie wiem jak to opisać -
panika,zjeżony ogon i dziwny dźwiek). Wpadała w panikę bo coś spadło, np.
gazeta albo zeszyt (żeby nie było - nie było wycelowane w nią tylko przez
przypadek spadło ze stołu albo etażerki). Bardzo podejrzliwie obwachiwała
niektóre miejsca. W ogóle czasami zachowywała się bardzo dziwnie.

Wczoraj nie stąd ni z owąd przerwała drzemkę gdy mąz stanął w drzwiach i
przybrała pozę jak do walki kocurów (jestem taka madra bo ostanio czytałam
książkę "Dlaczego mruczy kot" - jest tam opisana walka kotów). Przyczajona do
ziemi, głowa podniesiona - zawodzenie, podniesiony tłów, spuszony ogon. I
atakowała. Atakowała po to żeby zrobić krzywdę. Została zabrana do schroniska
co jest rozwiązaniem fatalnym, bo ona jest tam przerazona, nie je, nie pije.
Kotka nnie wie co się stało i co się z nią dzieje. NIESTETY, MY RÓWNIEŻ NIE
WIEMY CO SIĘ DZIEJE!!! Wiemy, że to nie była złośliwość kota. Przypuszczamy, że
to jednak geny (znamy losy reszty miotu).
Sytuacja jest bez wyjścia. Naszym zdaniem atak się powtórzy i może powtarzać
coraz cześciej. Nie można bać się domowego zwierzaka - słodkiego i rozkosznego,
ale nieobliczalnego. Co bedzie jeśli coś takiego się zdarzy gdy bedzie w domu
sama z synem? Lepiej nie myśleć.

Nawet nie mogę nikogo prosić, żeby ją zabrał bo nie jestem pewna jej reakcji.

P.S. Do autorki watku: nie martw się. Marta.kunc ma rację, że
prawdopodobienstwo posiadania akurat takiego kota jest takie samo jak to, że
własne dziecko bedzie psychopatą. Niby mozliwe, ale...

[jul-kot]

Witaj,
Jeśli chcesz, możemy jeszcze o Twojej kotce porozmawiać. Może jej strach i
agresja wynika z choroby. Może czuje się zagrożona i bezbronna i swoim atakiem
uprzedza jakieś wyimaginowane zagrożenie? Może napisz:
Czy kotka jest zdrowa i kiedy ostatnio była u weterynarza?
Czy była u lekarza po tamtym pierwszym wypadku?
Jeśli była, co powiedział?
Czy dostawała jakieś leki, są leki uspokajające, a może to inna choroba?
A po ostatnim wypadku?
Jakiej rasy jest kotka?
Ile lat ma Twój syn?
Jeśli chcesz, napisz skąd jesteś i co to za schronisko.
I może nie usypiaj jej tak od razu ...
Pozdrawiam, Juliusz.

[aleksandra63]

Z kotką jest trochę dziwnie. Przez trzy pierwsze lata życia jeszcze bywała u
weta (chociaz bez entuzjazmu). W ostatnim czasie było to juz niemożliwe jak
również jakiekolwiek leczenie. Nie sądzę jednak, żeby była chora. Po
zeszłorocznym wypadku została gruntownie przebadana. Była zdrowa. W ciągu
ostatniego roku nie wykazywała jakichkolwiek objawów choroby (fizycznej) Kotka
jest wysterylizowana, mieszaniec zwykły (chociaż piękny).

Nie chcę jej usypiać, ale obecna sytuacja to męczenie kota. Bardzo bym chciała,
żeby zdarzył cud i nie doszło do sytuacji ostatecznej, ale jestem realistką...

[jul-kot]

Witaj Aleksandro,
Nie wiem, czy nie jest już za późno, i czy potrzebne Ci jest jeszcze to, co
napiszę.
Bo Ty jesteś szybka. Wczoraj był wypadek, dzisiaj już kotka w schronisku.
A może tam zadecydowano już za Ciebie? Albo Ty sama, już.
Ale zaryzykuję, to tylko parę zdań.
Według mnie Twoja kotka po prostu się boi, sama o tym piszesz. Ucieka,
zaskoczona usiłuje się >bronić<.
Podejrzewam, że kotka boi się Twojego syna i ten stres się nasila. Nie piszesz,
w jakim syn jest wieku, ale z kontekstu wynika, że najprawdopodobiej ma kilka
lat, bliżej dziesięciu. Nie piszesz, jakie są ich wzajemne stosunki, ale
piszesz, że się go boi. I dziecko nie musi jej robić nic złego, są takie koty,
które panicznie boją się dzieci. Może pamiętają jakiś incydent z dzieciństwa,
przypadkowe nadepnięcie, uderzenie spadającym przedmiotem.
Prawdopodobnie Twoja kotka uspokoiłaby się, gdyby ją na jakiś czas odizolować.
Przeczytaj co wcześniej napisałem o kocie odebranym z adopcji. Tam też było
dziecko, kilkunastoletnia dziewczynka. Podejrzewam, że chciała traktować
dużego, niezależnego kocura jak lalkę ... Tamten kot nie miał ataków, on rzucał
się bez ostrzeżenia na wszystko, co żyło.
Ja takiego kota biorę na pewien czas do klatki wystawowej do oddzielnego
pokoju, w którym bywam tylko ja. Kot za kratami czuje się bezpieczny, wie, że
ta krata ogranicza go, ale i chroni. Po jakimś czasie, często po wielu dniach,
otwieram klatkę, wypuszczam i przebywa tam ze mną. Ja go karmię, ale
najczęściej pracuję i udaję, że nie zwracam na niego uwagi. To trwa długo, w
przypadku tamtego kota ponad dwa miesiące.
Twoja kotka po takiej kuracji powinna być oddana do domu, w którym nie ma
dzieci.
Nie potrzeba cudu. To trudne, ale od Ciebie zależy, czy zdecydujesz się na to,
czy nie.
Pozdrawiam, Juliusz.

jul-kot

[mama007]

jul-kot napisał:


> najczęściej pracuję i udaję, że nie zwracam na niego uwagi. To trwa długo, w
> przypadku tamtego kota ponad dwa miesiące.
> Twoja kotka po takiej kuracji powinna być oddana do domu, w którym nie ma
> dzieci.
> Nie potrzeba cudu. To trudne, ale od Ciebie zależy, czy zdecydujesz się na to,
> czy nie.
> Pozdrawiam, Juliusz.

tak sobie wlasnie pomyslalam, ze gdybym chciala moja Kote na sile pacyfikowac
zaraz po przybyciu do mnie to pewnie tez zaczelaby sie na wszystko rzucac...
minelo kilka dlugich tygodni zanim zaczela wychodzic w dzien - w ogole, nie
przychodzic do nas, tlyko wychodzic z katow, z szafy, z ukrycia... nastepne
kilka MIESIECY zanim podchodzila do mnie. do tej pory (jest u mnie ok 2 lata)
zdarza sie, ze nie da sie poglaskac, ze ucieka - jej prawo.
kot to kwintesencja niezaleznosci... i przede wszystkim to trzeba mu zapewnic
pozdrawiam
a.

[pixie65]

Chciałabym jeszcze dodać dwa słowa. Całkiem niedawno miałam podobny przypadek:
kotka koleżanki zaczęła atakować drugą kotkę, stała się agresywna w stosunku do
ludzi,chowała się po kątach, wyglądało to strasznie. Każda próba zbliżenia się
do niej powodowała atak histerii z potwornym krzykiem. Kotka domowa,
niewychodząca, zżyta wcześniej z dzieckiem stała się "nagle" nieobliczalna. Nie
miała żadnych objawów chorobowych (w sensie fizycznym). Zawiozłam ją do weta,
nie do schroniska...Po wykonaniu badań okazało się, że kicia ma bardzo poważne
problemy z nerkami, dziwaczne objawy neurologiczne wetka kładzie na karb
zatrucia organizmu mocznikiem, do tego ból fizyczny spowodowany chorobą...Po
dwóch tygodniach intensywnego leczenia kotka przestała być agresywna, chociaż
całkowicie zdrowa już nigdy nie będzie. Brak objawów choroby "na oko" nie jest
miarodajny, koty są stoikami i bardzo często dopiero w zaawansowanej fazie
choroby można zauważyć jakieś bardziej konkretne objawy choroby fizycznej. Może
warto byłoby zrobić jej badania krwi, a dopiero potem podjąć decyzję...