o milosci- wasze ulubione???

[winogroneczka]

jakie sa wasze ulubione wiersze o milosci? ja uwielbiam "milosc szczesliwa"
Szymborskiej.

pozdrawiam :)

[isabelle7]

ja lubie ten wiersz, ale autora mi nie podano. Mam go od LO.

Na spotkanie z Tobą
założę tylko uśmiech
włosy
oddam
we władanie wiatrowi
Dłoniom
czystym jak tesknota
Każe oczekiwać płomyka
co nie zgaśnie w żadnym deszczu
nawet we łzach...

Nie mam takowego.

[ritakavka]

skoro wg. państwa powstało tyle wspaniałych wierszy o miłości to po jaką
cholerę płodzić następne powielające tematykę, czasem formę swoich zacnych
poprzedników? za spłycanie uczuć powinni stawiać pod ścianę i celnym strzałem
ratować wrażliwość od zagłady.

[szev]

Ulubiony fragment z Yeats'a:

Ale ja, będąc ubogim, posiadałem tylko marzenia
Rozsypałem me marzenia pod Twymi stopami
Stąpaj delikatnie gdyż stąpasz po moich marzeniach

(to z pamięci więc układ graficzny pewnie nieoryginalny)

yeats

[winogroneczka]

> Ale ja, będąc ubogim, posiadałem tylko marzenia
> Rozsypałem me marzenia pod Twymi stopami
> Stąpaj delikatnie gdyż stąpasz po moich marzeniach

ladne- moze znasz orginal?

[julchen33]

ja znam!

HE WISHES FOR THE CLOTHS OF HEAVEN
Had I the heavens´ embroidered cloths,
Enwrought with golden and silver light,
The blue and the dim and the dark cloths
Of night and light and the half-light,
I would spread the cloths under your feet:
But I, being poor, have only my dreams;
I have spread my dreams under your feet;
Tread softly because you tread on my dreams.

[dirt0001]

a jaki tytuł wiersz moze cos wiecej o tym bo bardzo ładne??

[dirt0001]

(The Wind Among the Reeds, 1899)
He Wishes for the Cloths of Heaven
Had I the heavens' embroidered cloths,
Enwrought with golden and silver light,
The blue and the dim and the dark cloths
Of night and light and the half-light,
I would spread the cloths under your feet:
But I, being poor, have only my dreams;
I have spread my dreams under your feet;
Tread softly because you tread on my dreams.

--------------------------------------------------------------------------------

(Wiatr pośród trzcin, 1899)
Poeta pragnie szaty niebios
Gdybym miał niebios wyszywaną szate
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby

[szev]

swoją drogą, to tłumaczenia są różne:

Gdybym miał niebios wyszywaną szate
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby

[julchen33]

tytul to wlasnie ten napisany duzymi literami: "he wishes for the cloths of
heaven"

[laurra]

***

gdy wiem że jedziesz do mnie

a pociąg spóźnia sie trzy minuty

PKP stają się moim wrogiem



gdy slyszę "Reymont z Krakowa do Łodzi wjeżdża na peron pierwszy"

czuję się jakby mi przez megafon

czytano Ziemię obiecaną



potem przez trzy dni uczę się

twoich policzków na pamięć

i choc znacznie wyprzedzilem program

chętnie wziąlbym korepetycje



zupełnie jak w powieści Lermontowa

"Poznając kobietę, zawsze nieomylnie odgadywałem,

czy będzie mnie kochała, czy nie..."



im dlużej się bronisz

tym bardziej mnie podniecasz



ugryź mnie jeszcze raz

a twoje ubranie będzie wspomnieniem



(Piotr Macierzyński)

szymborska raz jeszcze

[winogroneczka]

"Zakochani"

Jest tam tak cicho, że słyszymy
piosenkę zaśpiewaną wczoraj:
"Ty pójdziesz górą, a ja doliną..."
Chociaż słyszymy - nie wierzymy.

Nasz uśmiech nie jest maską smutku,
a dobroć nie jest wyrzeczeniem.
I nawet więcej, niż są warci,
niekochających żałujemy.

Tacyśmy zadziwieni sobą,
że cóż nas bardziej zdziwić może?
Ani tęcza w nocy.
Ani motyl na śniegu.

A kiedy zasypiamy,
We śnie widzimy rozstanie.
Ale to dobry sen,
ale to dobry sen,
bo się budzimy z niego.

[szev]

Pablo Neruda
"Zawsze"

Wobec ciebie
nie jestem zazdrosny.

Przyjdź z mężczyzną
za plecami,
przyjdź mając ich stu we włosach,
przyjdź z tysiącem ich od piersi do stóp,
przyjdź jak rzeka
pełna topielców
na spotkanie ze wściekłym morzem,
wieczną pianą i burzą.

Przynieś ich wszystkich
tam gdzie czekam:
zawsze będziemy sami,
zawsze będziemy ty i ja
sami na ziemi
aby rozpocząć życie.

[korek1000]

Miłość to taka dziwna rzecz
jakby powiedzieć, jakby rzec
to taka sprawa nienazwana
co zrywa z rana jak pijana
człeka co zwykle długo spał
teraz by rano wstał i wstał
i jeszcze raz i jeszcze raz
a potem ciach ... i trzeba w gaz
bo znów uciekła łajza w las.

Tak sie popisuje o 4tej nad ranem korek1000 (łajza to o miłości broń Boże o
podmiocie miłości)

[bdx65]

Kazimierz Przerwa-Tetmajer - "Lubię, kiedy kobieta..."

[tamm]

Co to jest miłość?
To kolor twoich oczu zmrużonych w rozkoszy,
to zapach twoich włosów w promieniach słońca.
Nagie ramiona koszulką skrywane,
to cała ty o siódmej nad ranem...
To cień twój na ziemi gdy gaśnie słońce
to uśmiech co spaja niczym jak pnącze...
To twoje usta rzeźbione radością
to cała ty, tyś moją miłością...
( tamm )

tamm.blog.onet.pl

gdyby można było ją ubrać w słowa...

[eferaenija]

...nie miała by w sobie tej wszechogromnej magii... Dla mnie najpiękniejszym
"wierszem" jest to "kocham", które słyszę co kilka chwil, i które muszę dobrze
zapamiętać na długie dni rozstania...

[tamm]

Modlitwa o miłość

Gdyby tak jeszcze w życiu pokochać
taką miłością czułą i gorącą...
Och, gdybym mogła taką miłość spotka
Żeby nie tęsknić już gwiezdną nocą

I kogo o to mam prosić Panie...?
o krztynę czułości w mym życiu?
w czyje mam oddać się władanie...
jak długo czekać w ukryciu?

Czy Ciebie o miłość prosić wypada?
Niczym żebraczka czuję się marna...
Czy droga będzie Twoja porada?
czy będzie w tym życiu realna?

Jednak proszę, błagam u Twych stóp
podaruj mi miłość prawdziwą...
niech spęta, niech włada mną, aż po grób
niech umrę chociaż szczęśliwą...

O Panie siedzisz na nieboskłonie
rozejrzyj się po ziemi proszę,
Poszukaj dla mnie kochające dłonie
modlitewną prośbę do Ciebie wnoszę...
(tamm)

Napisane dawno temu. Działa :)
modlitwa została wysłuchana.
Zatem dzielę się nią z wami ...

[joanna2909]

autor: joanna małoszczyk
jeżeli nawet
stanę ci na drodze
jeżeli nawet
będę znała słowa
które budzą pożądanie
to i tak
nie zamieszkamy
w pięknej Weronie
ani w błękitnym
Sant Tropez
w żadnej legendzie
plotce powieści
być może
wiersz tylko
oprze się
o twój śmiech szczery
ale niekoniecznie

nie popłyniemy
białą łódką
w niedzielny ranek
ani wpław
przez wody czyste
wielkiej fascynacji
w żadne natchnienie

na schodach
spotkam cię przypadkiem
skradnę twój czuły dotyk
i wpisze go
we fraktalną przestrzeń
MANDELBROTA
wtedy
trzepot skrzydeł motyla
w Meksyku
wywoła huragan w Arizonie
będziemy wieczni
być może
ale niekoniecznie

[tamm]

podoba mi się :)

[prismatic_eyes]

Co chwila mam inny ulubiony wiersz o miłości. Wszystko zależy od mojego
nastroju, myśli, marzeń...Ostatnio króluje Jacek Bierezin i jego "Z Tobą bez
Ciebie":

Paryż, Paryż bez Ciebie
jest tylko jeszcze jednym, smutnym,
wyludnionym, wschodnioeuropejskim miastem,
jak Wieluń, Warszawa czy Władywostok.
To nie będzie wiersz, to list,
wyznanie, wyzwanie, wołanie, włóczęga,
walka, wyjście na ring —
jednym słowem wszystko na "w";
jak Weda, jak wielkość, jak wielki brak,
jak vestibulum vaginae, woda, wino, wódka
i wygnanie z kolejnej ojczyzny
wykolejeńców wtopionych w widnokrąg,
w wielki pejzaż, wschód i zachód
tego miasta wytatuowanego na skórze
(na imię zawsze będziesz miała Wschód),
jak wyścig z czasem, jak wola
wygranej, a nie ma wrogów
wartych...

Jak wyjść z Ciebie: opuścić jakieś miejsce,
zwykle udając się dokądś, w jakimś celu.
Wyjść z domu. Wyjść na spacer. Wyjść po zakupy.
Wyjść do miasta. Wyjść naprzeciw kogoś.
Wyjść na wolność i widzieć Ciebie.
I nie móc wyjść z podziwu, z osłupienia,
ze zdumienia, nie móc się nadziwić
Twojej miłości. Twojej skórze, włosom,
rzęsom, oczom, piersiom, udom, zapachowi
podróży do Ciebie i w Ciebie.
I coś wychodzi na jaw, na światło dzienne,
przestaje być tajemnicą, staje się znane,
zostaje ujawnione, wychodzi obronną ręką,
krzykiem, bez szwanku, bez skazy, piękne
jak Twoja bliskość i Twoje oddalenie.
Jak wyjść z Ciebie, zacząć grę, rozgrywkę,
kładąc najważniejszą kartę; wyjść w damę karo,

wziąć początek, wywieść się skądś,
robić dla Ciebie wszystko, ale
żebyś nie była wszystkim.
I jak wyjść z Ciebie nie wychodząc nigdy,
być zawsze w Tobie i zawsze odchodzić.

Jest w tym wierszu coś...Coś brutalnie prawdziwego.
I magicznego...