pozdrowienia z Libanu

[beduinka]

witam serdecznie z Obozu dla Uchodzcow Palestynskich Nahr al-Bared w Libanie,
dokad przyjechalam wczoraj.
By wyjechac z Syrii musialam zalatwic zezwolenie od generala, przyniesc
usprawiedliwienie nieobecnosci na zajeciach od konsula do dyrektora
instytutu, a ten musial wyslac list do ministra edukacji...
ale udalo sie

[gajasirocco]

Podziwiam i cieszę się, ze znów Cię widzę na forum!

[tetys]

Pozdrawiam sprzed ekranu komputera i deszczowo - śniegowej Polski:)
Miło Cię widzieć:)

[gajasirocco]

Czułam, że wyskoczysz do obozów! Pozdrów nasze dzieciaczki ze zdjęć! A jak z
egzaminami? Udało się pozdawać?

[beduinka]

gajasirocco napisała:

> Czułam, że wyskoczysz do obozów! Pozdrów nasze dzieciaczki ze zdjęć!

na razie stoja nade mna takie dwudziestkokilkuletnie dzieciaczki i rozkladamy
na czesci pistolet

A jak z
> egzaminami?

mialam wyniki 3 z 5 egzaminow

gramatyka 45/50
opowiadanie i wypracowanie 25/30
podrecznik 60/60


Udało się pozdawać?

[tetys]

beduinka napisała:



> na razie stoja nade mna takie dwudziestkokilkuletnie dzieciaczki i rozkladamy
> na czesci pistolet

To musi być interesujące:)

> A jak z
> > egzaminami?
>
> mialam wyniki 3 z 5 egzaminow
>
> gramatyka 45/50
> opowiadanie i wypracowanie 25/30
> podrecznik 60/60
>
>
> Udało się pozdawać?

No ba! Gratulacje dla najlepszej polskiej uczennicy w Syrii:))

[beduinka]

tetys napisał:

> beduinka napisała:

>
> To musi być interesujące:)

probuje wyslac Gaji zdjecie z ta zabawka, ale nie chce przejsc
>
> > A jak z
> > > egzaminami?
> >
> > mialam wyniki 3 z 5 egzaminow
> >
> > gramatyka 45/50
> > opowiadanie i wypracowanie 25/30
> > podrecznik 60/60
> >
> >
> > Udało się pozdawać?
>
> No ba! Gratulacje dla najlepszej polskiej uczennicy w Syrii:))
>
oj wcale nie najlepszej
i jeszcze nie znam wynikow z dwoch egzaminow

wejdz mamo na na hotmail messengera

[beduinka]

[gajasirocco]

Gdzieś mi zniknął! Pozostaje nam forum i maile! Nie pisz i nie zbliżaj się do
tych zabawek dużych chłopców!!!

[gajasirocco]

Chyba się udało! Mam-pisz!

[gajasirocco]

Domaga się jakiegoś hasła przy rejestracji (trochę tępawa jestem)

[beduinka]

a nie jest to to samo haslo co zawsze???

a login aisza5 chyba??

Udało się!

[gajasirocco]

Masz cudowną pamięć!

[beduinka]

wiem :))))

[bebe0501]

czesc Beduinka!

to jedna z tych 3 dziewczyn z szeszalanskich murow; nie wiem czy jeszcze
pamietasz -to bylo tak dawno, a tu tyle nowych przezyc !... sledze Twoje
eskapady o podziwiam za zapał i odwagę ;)! pozdrawiam goraco!

[beduinka]

bebe0501 napisała:

> czesc Beduinka!
>
> to jedna z tych 3 dziewczyn z szeszalanskich murow; nie wiem czy jeszcze
> pamietasz -to bylo tak dawno, a tu tyle nowych przezyc !... sledze Twoje
> eskapady o podziwiam za zapał i odwagę ;)! pozdrawiam goraco!

hej
pamietam...a jakze
jak tam przebiegala dalej wasza podroz
kiedy macie w planach Syrie badz Liban??

[bebe0501]

w dluzsza droge wyruszymy jak tylko przeorganizujemy sobie troche zycie:))
napewno gdzies w lecie/jesieni pojedziemy chocby na ktortko, a co polecasz
liban-do kiedy tam bedziesz;))
nasza podroz marokanska byla wspaniala i pelna spotkan! zachwycialam się się
wszystkim od pustynnch gadu-gadu z bereberami po hammam. chcialam zamiescic
troche zdjec ale nie wiem jak...

[tetys]

Wejdż do galerii forum Kraje Arabskie :)

forum.gazeta.pl/forum/71,1.html?f=687
Piszesz post tak jak zazwyczaj + załączasz fotki, po prawo na dole masz takie 3
pola :) Poradzisz sobie na pewno:)

Daj znać na tym forum, że zamieściłaś fotki, bowiem przed opublikowaniem muszą
być zaakceptowane przez moderatora.
Pozdrawiam i czekam na zdjęcia:)

[bebe0501]

dzięki za poradę:) własnie padł mi czytnik CD, a na CD mam zdjęcia...jak tylko
dotrę do jakiegos innego nadajnika zaraz zamieszczam!
tez serdecznie pozdrawiam;
niestety nie mam tyle czasu aby wymieniac mysli i codziennie sledzic tak
pasjonujace "sprawozdania" jak te beduinki , ale mam zamiar wybrac sie do
karawanseraju (w koncu!tzn. wybrać sie i w końcu, że mieszkam w Warszawie;)) i
odswierzyc moje marokanskie wspomnienia (ciagle zywe i inspirujace)

[beduinka]

Wczoraj odwiedzilam inny oboz dla cuhodzcow palest., czyli Beddawi
W moim obozie nie ma szkoly sredniej i uczniowie musza codziennie jezdzic do
Beddawi, wiec wybralam sie szkolnym autbusem. (moj kolega Aszraf jest tam
nauczycielem WF)
Pozniej pojechalam na trening III-ligowej libansiej druzyny pilkarskiej Chikka.

A dzisiaj pojechalam do Bejrutu
wyjechalismy o niemilosiernie wczesnej godzinie, bo o 6 rano.
Rano, gdy Ashraf mial zajecia w UN na temat technik nauczania, ja zwiedzalam
Downtown oraz spedzilam ponad 3 godziny. Wstep kosztuje 5000 LL, dla studentow
1000. Jest zakaz wnoszenia aparatow fotograficznych.
Odwiedzajacy moga obejrzec film na temat historii muzeum z uwzglednieniem
czasow wojny domowej i wysilkow pracownikow muzeum celem uratowania zabytkow
W srodku znajduja sie przedmioty od czasow prehistorycznych az po okres
mamelucki.
Pozniej pojechalismy z Ashrafem do Antelias, gdzie zwiedzalismy Muzeum Cilicia,
gdzie zostaly zgromadzone zbiory ormianskiego dziedzictwa religijnego i
kulturalnego uratowanego przez Ormian, ktorym udalo sie uciec przed tureckim
ludobojstwem... naprawde niesamowite i polecam

Pozniej pojechalismy cos zjesc do Jounieh, nastepnie zwiedzalismy Byblos.
Jechalismy do Trypolisu nie autostrada, lecz droga nadmorska, malowniczo wijaca
sie wzdluz brzegu, przebiegajaca przez male miasteczka i wioseczki

[gajasirocco]

Znów tyle wrażeń!!! Podziękowania dla Ashrafa za opiekę!

[beduinka]

ostatnie dni spedzam na czyms niezwykle trudnym, czyli na nic nierobieniu
jest to w jakis sposob przyjemne, choc z drugiej strony troche mi sie juz tutaj
w obozie zaczyna nudzic i tak sie zastanawiam, gdzie by tu sie wybrac

mam tez staly dostep do netu, niestety polaczenie jest za slabe, bym mogla
wyslac zdjecia na serwer webshoots

oczywiscie dociera tez jakos do mojej podswiadomosci, ze w miedzyczasie
stwarzam sobie zaleglosci w nauce w Syrii, ktore bede musiala po powrocie
szybko nadrobic, ale mi sie po prostu teraz nie chce nic robic... macie tez tak
czasem??

[tetys]

Ja mam tak właśnie teraz.
Przeżywam depresję natury egzystencjalnej :))

Wychodzę z domu - ciemno, wracam - ciemno, a gdzie słoneczko? Ja chcę światła!
Muszę się gdzieś ruszyć bo też spędzam długie godziny na nicnierobieniu, a tu
trzeba się do nauki brać, bo to zraz święta i trach... nowy roczek, nowa porcja
nauki.

Czekam z upragnieniem na Egipt i oglądam z łezką w oku CNN "In the Middle
East":)

Mam pytanie, może ktoś oglądał Miss World 2005 :) Ja tylko przelotem
zauważyłem, że miss canady była bellydancer(tancerką brzucha) i miała taką
arabską urodę. Ktoś wie jak daleko zaszła?

[beduinka]

tetys napisał:

> Ja mam tak właśnie teraz.
> Przeżywam depresję natury egzystencjalnej :))
>
> Wychodzę z domu - ciemno, wracam - ciemno, a gdzie słoneczko? Ja chcę
światła!

no u nas jest w ciaglu dnia cieplutko... ok. 20 C... ale to tez mnie nie
zacheca do powrotu do D. i nauki... dobrze mi sie uprawia nicnierobienie i
uzyskuje coraz lepszy poziom umiejetnosci w tej dziedzinie

> Muszę się gdzieś ruszyć bo też spędzam długie godziny na nicnierobieniu, a tu
> trzeba się do nauki brać, bo to zraz święta i trach... nowy roczek, nowa
porcja
>
> nauki.
>
u nas egzaminy z okazji konca semestru zaplanowano na 2, 3, 4 i 5 stycznia,
czyli tuz po noworocznym szalenstwie

> Czekam z upragnieniem na Egipt i oglądam z łezką w oku CNN "In the Middle
> East":)
>
> Mam pytanie, może ktoś oglądał Miss World 2005 :) Ja tylko przelotem
> zauważyłem, że miss canady była bellydancer(tancerką brzucha) i miała taką
> arabską urodę. Ktoś wie jak daleko zaszła?
>

ja nie ogladalam, ale wydaje mi sie, ze w wielu miejscach w internecie mozesz
to sprawdzic, a i wybory miss world maja na pewna oficjalna strone

dobranoc

[arbre]

A jak reakcje na zamach? Co się dzieje na ulicach? Będziesz brała udział w
jakiś demonstracjach? Jeśli tak, to prześlij później proszę zdjęcia!
Off topic - zamówiłam piosenkę jutro o 23. na lightfm (chyba częstotliwość 99),
z okazji rocznicy stanu wojennego. Mam nadzieję, że puszczą.

[beduinka]

arbre napisała:

> A jak reakcje na zamach? Co się dzieje na ulicach? Będziesz brała udział w
> jakiś demonstracjach? Jeśli tak, to prześlij później proszę zdjęcia!

o zamachu uslyszalam dzisiaj rano od znajomych, potem przeczytalam cos w
internecie
u ns w obozie zyje sie innymi sprawami, bardziej tymi palestynskimi, niz
libanskimi... od kilku dni nie wychodzilam z obozu... czuje sie bardziej jakbym
byla w Palestynie, niz w Libanie... nawet dialekt, z ktorym sie codziennie
osluchuje to palestynski, nie libanski

demonstracji zadnych nie planuje na razie

[beduinka]

moi znajomi tutaj w obozie dla uchodzcow Nahr el-Bared maja kafejke internetowa
no i od kilku dni pracuje tu jako admonistrator... no i nie pracuje dla
pieniedzy.. ale tak, by pomoc znajomym, a i mi to odpowiada, bo mam caly czas
dostep do netu... ale nie o tym chcialam pisac. jednym z moich zadan tutaj jest
odrabianie za dzieciaki i nastolatki ich pracy domowej do szkol, instytutow czy
nawet na studia. a wyglada to tak. dostaja jakis temat po arabsku, angielsku
czy francusku i musza przyniesc na ten temat wydruk z internetu na wymagana
ilosc stron (zazwyczaj na 2, 3 czy 4). Co ciekawe czesto zdarza sie, ze taka
osoba, co przynosi temat po angielsku czy francusku nie rozumie nawet samego
tematu, a co dopiero calego wypracowania znalezionego w internecie, wiec
uwazam, ze niestety ta medoda nauczania nie przynosi zadnych korzysci
pedagogicznych, a jedynie zyski poszczegolnych kafejek internetowych w obozie

styczniowe pozdrowienia z Libanu

[beduinka]

po raz kolejny pozdrawiam was z Libanu
przedwczoraj przyjechalam do Bejrutu
mieszkam u palestynskich znajomych na pograniczy obozu Burj al-Barajna
wczoraj spedzalam czas z libanskimi znajomymi, ktorzy wieczorem odwozili mnie
do domu i po raz pierwszy w zyciu przyjechali do Burj al-Barajna, pomimo, ze
cale zycie mieszkaja w Bejrucie. Wczesniej bylismy na kolacji w Restauracji
Smerfy, ktora wam polecam odwiedzic, bowiem jest to jedno z niewielu tutaj
miejsc, ktore stawia ekologie na bardzo waznym miejscu i wszystko, co jest tam
uzywane - pozniej oddawane jest do recyclingu. Znajduje sie ona w Jounieh.
W Jounieh polecam wam tez Oliver Bar. Drzwi baru wygladaja jakby - byl to jakis
zrujnowany opuszczony dom, wiec jesli sie nie wie, gdzie to miejsce sie
znajduje - mozna miec trudnosci z jego znalezieniem. Wnetrze jest bardzo
przyjemne, obsluga mila - eksperymentujaca wraz z klientem przy stwarzaniu
najdziwniejszych drinkow :)))
W Bejrucie zycie nocne libanskiej mlodziezy toczy sie przede wszystkim na ulicy
Monet. Znajduje sie tam wiele klubow, dyskotek, pubow i barow. My odwiedzilismy
miejsce, ktore nazywa sie 1975 - na pamiatke roku, kiedy rozpoczela sie w
Libanie wojna. A wnetrze ma wojenny charakter - worki z piaskiem przy oknach,
okopy, dziury po kulach w scianach, siatki maskujace i obsluga w wojskowych
strojach
O drugiej w nocy wybralismy sie jeszcze odwiedzic grob Haririego. Znajduje sie
w centrum miasta w poblizu ufundowanego przez niego (lecz jeszcze
niedokonczonego) meczetu. Otwarty jest 24h na dobe i przez 24h na dobe jest
odwiedzany.

Dzisiaj dzien spedzilam w centrum Bejrutu. Korzystajac z wyprzedazy -
odwiedzalam sklepy z ubraniami. A teraz jestem w domu u mojej bulgarskiej
kolezanki Steliany, a jej poltoraroczny synek siedzi mi teraz na kolanach, wiec
pisac wam moge maile jedna reka :)))

[gajasirocco]

Pozdrowienia dla bułgarskiego maluszka, mamy i pozostałych Libańczyków,
Palestyńczyków...a dla Ciebie gorące buziaczki z mroźnej kwestującej stolicy!

[tetys]

beduinka napisała:

> W Jounieh polecam wam tez Oliver Bar. Drzwi baru wygladaja jakby - byl to
jakis
>
> zrujnowany opuszczony dom, wiec jesli sie nie wie, gdzie to miejsce sie
> znajduje - mozna miec trudnosci z jego znalezieniem. Wnetrze jest bardzo
> przyjemne, obsluga mila - eksperymentujaca wraz z klientem przy stwarzaniu
> najdziwniejszych drinkow :)))

Uważaj Beduinko z tymi drinkami;))

Życzę udanego pobytu w Libanie!

[gajasirocco]

Dołączam się do życzeń i pędzę na lotnisko!

[beduinka]

tetys napisał:

> Uważaj Beduinko z tymi drinkami;))
>
1) jestem odporna
2) nie przesadzam

> Życzę udanego pobytu w Libanie!

dzieki

[arbre]

czesc,
ja mam do ciebie prozaiczne pytanie - jaka jest pogoda w libanie? Z jaką
polską porą roku moglabys to porównac?
Pozdrawiam, anka

[beduinka]

arbre napisała:

> czesc,
> ja mam do ciebie prozaiczne pytanie - jaka jest pogoda w libanie? Z jaką
> polską porą roku moglabys to porównac?
> Pozdrawiam, anka
>

prawie caly czas leje... pada, pada, pada i jeszcze raz pada
ulicami czesto plynie wrecz woda, szczegolnie w obozie, gdzie nie ma jakis
odplywow odprowadzajacych wode deszczowa, a uice sa waskie
temp. -> nie jest zimno... ok. 5-10 C

pozdrowienia z Trypolisu

[beduinka]

W poniedzialek spedzilam kilka godzin na AUB (American Univercity of Beirut)
korzystajac z biblioteki i kopiujac potrzebne mi materialy na temat
Palestynczykow w Libanie.
We wtorek wczesnie rano pojechalam do obozu Beddawi, ktory znajduje sie na
polnoc od Trypolisu i tu spedzilam Aid al-Adha z zaprzyjazniona rodzina,
odwiedzajac ich krewnych, a takze zagladajac z wizyta do domow najbiedniejszych
uchodzcow i rozdajac im bony na mieso.
Pomagalam tez przy organizacji festiwalu dla dzieci, gdzie maluchy mogly wziasc
udzial w roznych zabawach. Najcudowniejsze jest to, ze moim palestynscy
przyjaciele przy tak ograniczonych srodkach moga przygotowac tak wiele z tak
prostych rzeczy i sprawic az tak wiele frajdy dzieciom
wczoraj popoludniu rozdalismy tez biednym ponad 4 tony miesa... ufff czerwona
praca :))

[beduinka]

witajcie

swieto aid al-adha juz sie skonczylo
dzisiaj byl pierwszy dzien zajec, dzieci musialy znow pojsc do szkol
w czwarty dzien aid bylam w obozie Nahr al-Barid, gdzie moi przyjaciele z
organizacji Nabaa przygotowali dla dzieci wspaniale przedstawienia, wystepy
clownow, tance itp., a takze zabawy
wczoraj scielam wlosy i po raz pierwszy od wielu lat mam grzywke
buziakow 1001 sle Beduinka

[gajasirocco]

Buziaczki dla Ciebie i pozostałych dzieciaków!!!

pozdrowienia z Bejrutu

[beduinka]

pozdrawiam was z Bejrutu, gdzie jestem od przedwczoraj

wczoraj wybralam sie z Michealem (moim wspolokatorem z Damaszku, ktory
odwiedzil mnie w Libanie) do Jounieh, a stamtad wjechalismy kolejka o nazwie
Telefrique na pobliska gore Harisse. Przejazdzka w obie strony kosztuje 7500 LL
od osoby. Kolejka mija bardzo blisko tutejsze domy, tak blisko, ze mozna
zobaczyc ludzi w ich mieszkaniach (jesli ktos ma geny podgladacza). Z kolejki
rozciagaja sie tez wspaniale widoki na Jounieh, Bejrut i wybrzeze. Gdy dociera
sie na miejsce - przesiada sie do jeszcze innej kolejki, by przejechac nia
ostatni najbardziej stromy fragment wzgorza. A tam zwiedza sie rozne koscioly,
wspina sie na statue Naszej Pani Libanu i podziwia widoki. SPedzilismy na gorze
kilka godzin i zjezdzalismy na dol kolejka juz po zmroku.
W Jounieh spedzilismy tez wieczor najpierw cos jedzac, potem siedzac nad
brzegiem morza, a fale byly bardzo duze.

Dzisiaj juz sama (Micheal w nocy wrocil do Damaszku) wybralam sie do Beit Mery.
Przywitala mnie tam bardzo gesta mgla. Poczatkowo czula sie zrezygnowana nie-za-
wiele widzac ze zwiedzanych ruin. Potem zmienilam zdanie, bowiem ta mglista
atmosfera sprawiala, ze miejsce wygladalo naprawde magicznie.

Mamy tu w Libanie bardzo deszczowa zime. Z nieba leja sie strumienie wody,
ktore potem plyna ulicami. Od czasu do czasu sa tez krotkie, acz intensywne
opady gradu.

[gajasirocco]

A u nas Beduineczko- mrozy, temperatura spada poniżej 20stopni, w Karawanseraju
jest jeszcze plusowa +13St. Baw się dobrze, wypoczywaj i odwiedzaj nas częściej.
A co nowego w obozach? Pozdrowienia dla przyjaciół P!!!

pozdrowienia z Bejrutu

[beduinka]

witajcie...
wlasnie wrocilam do Bejrutu z dwu i poldniowej wycieczki w gory, gdzie moi
znajomi maja gorski domek. Widoki przepiekne. Na naszej wysokosci (1200 metrow)
nie bylo sniegu, lecz na okolicznych szczytach tak. Powietrze bylo jednak tak
mrozne, ze nawet bedac w domu, ktorego wnetrze ogrzewalismy piecykami - nasze
oddechy widoczne byly jako unoszaca sie para... brrr :))))))))

[gajasirocco]

...u nas też mroźno, lecz napewno nie ma takich pieknych widoków- pozdrowionka
z zaśnieżonej, bieluśkiej Warszawki!

[tetys]

Piękne widoki są na pewno też, ale bardziej na południe od nas:))
Zazdroszczę, domek, góry....

Pozdrawiam

Beduinko-gdzie jesteś?

[gajasirocco]

Mija tydzień i powinnaś się odezwać! Czekamy na info!!! Martwimy się!!!

[tetys]

Nie martw się Gaju, rozmawiałem przez Yahoo niedawno z Beduinką!:)
Cała i zdrowa, tylko trochę przemoczona:)

[gajasirocco]

Dzięki Tetysku! Ja jej nie słyszałam od tygodnia i się martwię. Obiecała, ze co
tydzień się odezwie! Zawsze, jak masz jakiś kontakt, to wpisz na forum, ze cała
i zdrowa! Pozostałych też proszę o takie info! Dzięki!!!

Beduinka pozdrawia już z Damaszku

[gajasirocco]

Zakończyła pobyt w Libanie i wróciła do Syrii na uczelnię. Wszystkich gorąco
pozdrawia!!!

[beduinka]

gajasirocco napisała:

> Dzięki Tetysku! Ja jej nie słyszałam od tygodnia i się martwię. Obiecała, ze
co
>
> tydzień się odezwie! Zawsze, jak masz jakiś kontakt, to wpisz na forum, ze
cała
>
> i zdrowa! Pozostałych też proszę o takie info! Dzięki!!!

nie przesadzasz??

[arbre]

czesc,
czy moglabys jakos blizej okreslic gdzie mozna znalezc ta ekologiczna
restauracja Smurfy? a widzialas moze jakies wegetarianskie?
Pozdrawiam mrozno;)!

[beduinka]

arbre napisała:

> czesc,
> czy moglabys jakos blizej okreslic gdzie mozna znalezc ta ekologiczna
> restauracja Smurfy? a widzialas moze jakies wegetarianskie?
> Pozdrawiam mrozno;)!

jechalam tam ze znajomymi samochodem i w nocy, wiec nie za bardzo kojarze
dojazd, ale napisze teraz do Toniego z prosba o wytlumaczenie ci dojazdu i
wyslanie wskazowek na [e-mail]

[beduinka]

beduinka napisała:

> arbre napisała:
>
> > czesc,
> > czy moglabys jakos blizej okreslic gdzie mozna znalezc ta ekologiczna
> > restauracja Smurfy? a widzialas moze jakies wegetarianskie?
> > Pozdrawiam mrozno;)!
>
> jechalam tam ze znajomymi samochodem i w nocy, wiec nie za bardzo kojarze
> dojazd, ale napisze teraz do Toniego z prosba o wytlumaczenie ci dojazdu i
> wyslanie wskazowek na [e-mail]

juz ci napisal
i o ile cie znam - to Toni razem ze swoja dziewczyna moze cie tam nawet zaprosi

[beduinka]

arbre napisała:

> czesc,
> czy moglabys jakos blizej okreslic gdzie mozna znalezc ta ekologiczna
> restauracja Smurfy? a widzialas moze jakies wegetarianskie?
> Pozdrawiam mrozno;)!

no i ciebie Toni nie zabrał do Smerfów?

palestynskie wesele

[beduinka]

Ostatnie dni w Libanie spędziłam na palestyńskim weselu. Jako, że pan młody był
krewnym rodziny, z którą mieszkałam (jego ojciec i ojciec „mojej” rodziny to
bracia) miałam szansę uczestniczyć w jego wszystkich etapach, np. w
przygotowywaniu mieszkania dla młodej pary. Pan młody nazywa się Wisam i jest z
obozu Beddawi. Panna młoda miała na imię Marwa i była z obozu Nahr al-Barid.

Wesele to trwało dwa dni. Pierwszego dnia odbywały się dwa przyjęcia – jedno w
domu panny młodej – to było przeznaczone tylko dla kobiet. My kobiety z rodziny
pana młodego pojechałyśmy tam. Już w busiku naszej jeździe (oba obozy są
oddalone od siebie o ok. 30 min. jazdy samochodem) towarzyszyły śpiewy i gra na
darabuce. Weszłyśmy do domu, gdzie pokój pełen był już kobiet w różnym wieku.
Niektóre siedziały na rozstawionych przy ścianach krzesłach, inne tańczyły.
Panna młoda siedziała na specjalnym tronie. Dwa razy też zeszła zatańczyć.
Jeden z jej tańców był to taniec z dwoma świecami.

Następnie wróciłyśmy do naszego obozu. Tam odbywało się w wynajętej sali
przyjęcie dla rodziny i znajomych pana młodego. Większość gości stanowili tu
mężczyźni, ale było też sporo kobiet. Przyjęcie to było o wiele większe niż to
u panny młodej. Tańczono, przede wszystkim dabkę, taniec rozpowszechniony w
Palestynie, Syrii i Libanie. To, co mnie zdziwiło – to wczesne godziny trwania
przyjęcia – 18 – 21:30.

Później goście się rozeszli, rozeszli my, czyli najbliższa rodzina pana
młodego, poszliśmy do jego rodzinnego domu zjeść kolację. Przygotowaliśmy tutaj
tacę z weselnym strojem pana młodego. Jest to wiklinowa taca przystrojona
kwiatami oraz gałązkami choinek, na którą kładzie się poszczególne fragmenty
ubioru pana młodego, a następnie przykrywa się to białą chustą, którą przypina
się, żeby to wszystko następnego dnia nie spadło albo w przypadku silniejszego
wiatru nie odfrunęło. Młodzież – czyli pan młody, jego bracia, narzeczona
jednego z nich, ich kuzyni z domu, w którym mieszkałam (Eva, Adnan i Luay),
inny kuzyn oraz kolega i ja przenieśliśmy się do innego pokoju, zostawiając
starszych w głównym salonie i paląc nargilę i popijając herbatę rozmawialiśmy
do 1 w nocy.

Następnego dnia o 10 rano spod domu pana młodego wyruszył orszak jego rodziny
oraz bliższych i dalszych znajomych. Na przodzie szli muzykanci grający na
flecie oraz na dużym i mniejszych bębnach. Później osoby tańczące dabkę. Za
nimi osoba tańcząca z tacą ze strojem pana młodego (osoba ta co jakiś czas się
zmienia; pan młody idzie w swoich starych ubraniach) Dalej idzie pan młody
prowadzony pod ręce przez swoich druhów. Za nimi idą mężczyźni, a po krótkim
odstępie kobiety, które przygrywając sobie na darabukach śpiewają i tańczą.
Towarzyszą nam też wystrzały z broni. Orszak idzie wolno, często się
zatrzymując aż dociera pod dom jednego z jego przyjaciół. Tam goście wchodzą na
taras na dachu domu. Sadza się pana młodego na krześle i rozpoczyna się jego
publiczne golenie i strzyżenie pana młodego. Przy okazji w przeróżny sposób się
mu dokucza, np. zamazując mu całą twarz kremem do golenia, pstrykając na niego
z przeróżnych stron perfumy, lakier do włosów, wrzucając na głowę całą
zawartość opakowania żelu do włosów itp. – ma to go odstraszyć od porzucenia
żony i ponownego ożenku. W międzyczasie goście dalej tańczą i dobrze się bawią.
Później pan młody wchodzi wraz z swoimi najbliższymi kolegami do łazienki (w
przypadku naszego wesela weszło z nim tam 10 kumpli), którzy pomagają mu się
tam umyć, a przy okazji obdarzają kopniakami. Powód ten sam – co powyżej. Pan
młody wychodzi z łazienki umyty i ubrany w weselny garnitur. Orszak udaje się
wtedy do niego do domu, gdzie na dachu przygotowany jest poczęstunek.

Od godz. 14 do 17 mamy trochę odpoczynku, a potem udajemy się samochodami do
Nahr al-Barid by przywieźć pannę młodą. Siedzi ona na tronie ustawionym na
podwórzu jej domu. Pan młody siada koło niej. Goście tańczą. W pewnym momencie
wyłączona jest muzyka, a jej babcia płaczliwym głosem oznajmia na co,
przeznaczony jest każdy z ok. 10-15 20 000 lirowych (ok. 18 $) banknotów.
Później wsadza się pannę młodą do samochodu i przy akompaniamencie klaksonów
wyrusza się do obozu Beddawi. Objeżdżamy cały obóz i przyjeżdżamy pod salę
weselną. Tutaj puszczane są w niebo fajerwerki. Wchodzimy do środka, gdzie już
czekają goście. Dla państwa młodych przygotowane są trony stojące na specjalnym
podwyższeniu. Goście siedzą przy stolikach, przede wszystkim kobiety. Mężczyźni
stoją przy ścianach. Po środku jest miejsce do tańczenia, które początkowo
przypomina kinder dyskotekę. Rozumiem czemu dziewczyny arabskie tak pięknie się
ruszają, skoro praktykują taniec od najmłodszych lat. Później zaczynają tańczyć
kobiety – zarówno młode dziewczyny, jak i kobiety w średnim wieku oraz starsze
panie – razem bawią się córki, matki i babcie. Po kilku piosenkach kobiety
siadają i teraz tańczą mężczyźni. I tak będzie się działo przez cały wieczór –
że bez jakiegokolwiek widocznego sygnału będzie następowała zmiana płci
tańczących. Dokładniej wyjaśnię, że gdy tańczą kobiety – są też w tym momencie
na parkiecie tańczący mężczyźni, ale tylko w pobliżu swoich krewnych bądź
koleżanek i jest to naprawdę mała liczba osób. Gdy tańczą mężczyźni – niektóre
dziewczyny przyłączają się tylko do tańca podczas dabki. Tańczą ją zresztą aż
tyle osób, że koło zrobione na parkiecie nie wystarcza i tańczący okrążają całą
salę. Do tańczących kobiet czasem dołącza panna młoda, do mężczyzn – pan młody.
Kilka razy zdarza się też, że tańczą razem, w tym i taniec wolny. Także
ponownie zdarza się, że panna młoda tańczy taniec ze świecami. Goście
częstowani są tortem weselnym i soczkami. Podchodzi się do pary młodej
siedzącej na swoich tronach składać im życzenia – jednak nie na początku
przyjęcia, lecz przed wyjściem. To przyjęcie także kończy się wcześnie – bowiem
przed 10 wieczorem.

[gajasirocco]

My sie tutaj o Ciebie martwimy, a Ty balujesz i balujesz! A teraz bierz się do
nauki!!!
A w ogole to bardzo miło się czytało, brakowało nam już Twoich relacji z
dalekiego Bliskiego Wschodu.

[tetys]

WOW! Ale ciekawie piszesz, Mirko!
Jak wrócisz to może doczekamy się jakiś wspomnień w księgarniach, hę?:)

[tetys]

Może coś w stylu "Księgarza z Kabulu" ?

kilka fotek z obozow dla uchodzcow palest.w Libani

[beduinka]

W przypadku obozów dla uchodźców najłatwiej jest pokazać ich brzydotę.
Dzisiaj postanowiłam zaprezentować wam ich inną stronę - weselszą,
ładniejszą. Zapraszam Was na spotkanie z moimi przyjaciółmi – palestyńskimi
uchodźcami, zapraszam was do obejrzenia także kilku fragmentów z mojego
obozowego życia.

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=687&w=36377279&a=36377279

[gajasirocco]

A to nowina! Mam nową córkę. Informuj mnie na bieżąco o zmianach w naszej
rodzinie! Ucałowania dla wszytkich członków mojej ogromnej palestyńskiej
rodziny!

[beduinka]

gajasirocco napisała:

> A to nowina! Mam nową córkę.
> Informuj mnie na bieżąco o zmianach w naszej
> rodzinie! Ucałowania dla wszytkich członków mojej ogromnej palestyńskiej
> rodziny!

no to uwazaj, bo moja palestyunska rodzina jest spora :)))))))

"nasza"

[gajasirocco]

[tetys]

Piękne zdjęcia!
Bardzo dobrze oddają emocje!

;-)

[beduinka]

ciesze sie, ze sie podobaja :))
dodaje wlasnie kilka kolejnych

[gajasirocco]

A dzisiaj nie w szkole?

[beduinka]

gajasirocco napisała:

> A dzisiaj nie w szkole?

bylam w instytucie... lecz juz jest po zajeciach

naotmiast jutro wagarujemy dla prof. Daneckiego :) dostalismy nawet
uspawiedliwienie z ambasady dla dyrektora instytutu

[arbre]

Fajne zycie ma profesor! We wtorek mial wyklad w Bejrucie, to samo slyszalam w
warszawie jesienia ;)tyle ze po polsku. Sala byla nabita po brzegi, studenci
sie nie miescili, a potem ciekawa dyskusja
A pogoda byla przesliczna,szkoda ze teraz sie popsula. Pozdrowienia!

[beduinka]

arbre napisała:

> Fajne zycie ma profesor! We wtorek mial wyklad w Bejrucie, to samo slyszalam
w
> warszawie jesienia ;)tyle ze po polsku. Sala byla nabita po brzegi, studenci
> sie nie miescili, a potem ciekawa dyskusja

i jeszcze nawiazal prof. stosunki z uniwer. sw. Jozefa :)))

[gajasirocco]

...niewiele nam dzisiaj napisałaś...czekamy na więcej!!!

pozdrowienia z Libanu

[beduinka]

ponownie pozdrawiam z Libanu, gdzie jestem juz trzeci dzien w obozie Beddawi
pozdrawiam goraco, bo temperatury sa cieplutkie (choc chlodniej niz w Damaszku,
gdzie temp. osiagaly juz i ponad 30 C).

na razie czekam az morze sie tez ociepli :)))))))))

[gajasirocco]

To częściej będziesz do nas zaglądała!!!
Pozdrowionka dla wszystkich obozowiczów!

[tetys]

A jak poszły egzaminy końcowe?
Mniemam, że wszystkie zdane:)

[gajasirocco]

...a ja już wiem, ze wyniki będą dopiero za 2 tygodnie....
...a dla Ciebie Tetysku poszukam kasety do nauki arabskiego...(obiecuję!)

[beduinka]

tetys napisał:

> A jak poszły egzaminy końcowe?
> Mniemam, że wszystkie zdane:)

egzaminy sie skonczyly
wyniki beda 15 maja
ja jednka wyjechalam z Syrii nie czekajac na wyniki i poznam je dopiero po
powrocie

[beduinka]

Hej
nadal siedze w obozie dla uchodzcow palestynskich Beddawi
wczoraj schodzilam na piechote caly Trypolis i udalo mi sie odnalezc sporo
pieknych zakatkow, ktorych dotad nie widzialam
Jutro lub pojutrze robie wycieczke do doliny Bszari

[gajasirocco]

Jeszcze odnajdujesz miejsca nietchnięte Twoją stopą?
Miłego podróżowania!

pozdrowienia z Zgharty

[beduinka]

wlasnie koncze swoja wycieczke po Dolinie Qadisha
spedzilam tu wspanialy czas lazac po gorach, zwiedzajac klasztory, jezdzac na
motorze... opisze wiecej innnym razem

[gajasirocco]

Miło Cię widzieć, słyszeć...cieszę się, że zwiedzasz tak piękne miejsca i
odnajdujesz czas na krótkie relacje z podróży!

Dolina Qadisha

[beduinka]

Dolina Qadisha

Minibusy z Trypolisu do Bcharre odjeżdżają z placu Abdel Hamid Karami o godz.
7:30, 8:30, 10:00 i następnie co godzinę aż do późnego popołudnia. W drogę
powrotną ostatni autobus odjeżdża o godz. 17:30. Bilet kosztuje 4000 LL do
Cedrów, 2500 LL do Bcharre i odpowiednio mniej zależnie od miejsca, gdzie
wysiada się po drodze. Można też tę trasę przejechać sernice taxi, które
kosztuje 6000 LL do Bcharre i 10000 LL do Cedrów.


08/05/2006 poniedziałek

Wyjeżdżam z Trypolisu o godz. 10:00. Kierowca jest wesołym człowiekiem, widać,
że pasażerowie go dobrze znają i lubią. Droga wije się w górę wśród
malowniczych krajobrazów. Po lewej stronie znajduje się głęboka dolina. Po
jakimś czasie coś zaczyna nam się psuć w autobusie. Silnik nie ciągnie
odpowiednio benzyny. Jakoś dojeżdżamy do celu – jednak wolniej niż zazwyczaj.
Wysiadam w Bcharre i idę na piechotę do Jaskini Qadisha. Widoki zapierają dech
w piersi. W dole widzę miasteczko Bcharre z jego białymi domami pokrytymi
czerwonymi dachówkami, dalej dolinę z jej stromymi skalistymi brzegami, tłem są
ośnieżone szczyty gór. Droga, którą idę wije się serpentynami, co jakiś czas
mijam wodospad, moją trasę przebiegają jaszczurki. Gdy docieram do Jaskini
Qadisha okazuje się być zamknięta z powodu topniejącego śniegu, którego wody
zalały jaskinię. Pracownicy sami nie wiedzą, kiedy zostanie ponownie otwarta
(gdy opadnie woda ;-)))) ). Ale nawet gdy okazało się, że jaskinia jest
zamknięta – warto było pokonać tę trasę. A jaskinię rozciągającą się 500 m
wgłęb góry i jej wspaniałe formacje wapienne obejrzę następnym razem.

Pan z pobliskiego hotelu L’Aiglon bardzo namawia mnie na to bym tam
przenocowała. Oferuje mi nawet apartament (sypialnia + salon + łazienka) z
przecudnym widokiem na dolinę za 20$, gdy mówię, że drogo – za 10$, gdy pytam
się jaka jest ostateczna cena – 7$. Gdy proponuję 5$ przystaje na to i jeszcze
zapowiada, że mnie przywiezie do hotelu z Bcharre jak tylko skończę dzisiejsze
zwiedzanie.

Idę na piechotę w górę w stronę Cedrów. Ostatni kawałek zostaję podwieziona
samochodem. Mnóstwo stoisk z ichniejszą cepelią. Tutejsze Cedry to tak naprawdę
mały lasek, który jest pozostałością ogromnych lasów porastających góry Libanu.
Wiek niektórych drzew rosnących tutaj ocenia się na 1500 lat. Las znajduje się
na wysokości ponad 2000 m n.p.m. Chodzi się po nim jedynie wyznaczonymi
ścieżkami. Miejsce to znane jest jako Arz ar-Rab – Cedry Pana (Boga). W 1848 r.
Patriarcha Libanu zbudował tutaj kościół. Na terenie lasu mieści się także
pomnik LAMARTINE, który stworzony został z uschniętego wypolerowanego drzewa
cedrowego. Niektórzy rozpoznają w jego kształtach Jezusa. Ja niczego nie
ujrzałam.

Odpoczywam wśród drzew, które szumiąc opowiadają, co widziały i słyszały przez
wieki. Dzisiaj one i ja jesteśmy świadkiem wizyty prezydenta Ekwadoru
(pochodzenia libańskiego). Dzień wcześniej zwiedzałam cytadelę w Trypolisie
Trypolisie 19 finalistkami konkursu Miss Libanu, a jako że dziewczyny nie
wydawały się być zbytnio zainteresowane informacjami przekazywanymi przez
przewodniczkę – niektóre z nich chętnie wdały się ze mną w rozmowę i zadawały
mi różne pytania.

Opuszczam Cedry i spaceruję jeszcze trochę w górę w stronę ośrodka
narciarskiego. Wkrótce zawracam, mijam Cedry i idę w stronę Bcharre. Podwozi
mnie do miasteczka dziennikarz radiowy, który był obecny tutaj z powodu wizyty
wyżej wspomnianego prezydenta.

W Bcharre zwiedzam dom Gibrana Khalila Gibrana – libańskiego poety i malarza,
który się tutaj urodził i spędził dzieciństwo. W izbie nadal znajdują się meble
i sprzęty domowe rodziny Gibrana. Po domu oprowadza bardzo sympatyczna starsza
pani. Opłata za wstęp wynosi 1000 LL.

Następnie wybieram dróżkę na tyłach kościoła św. Saby, która – słusznie –
została w przewodniku Lonely Planet opisana jako ścieżka dla kóz. Jest
zarośnięta pokrzywami i innym zielskiem, podmokła z powodu wód spływających z
gór, gdzie topniał śnieg. Schodząc mam wątpliwości, czy na pewno jest tu
ścieżka, czy może coś pomyliłam. Spotykam jednak Amerykanina, który nią zszedł,
a obecnie wraca, więc jednak wszystko jest ok. Oprócz Amerykanina spotykam
jeszcze jaszczurki oraz węża (mam nadzieję, że niejadowity). Przechodzę przez
trawę, która czasami zdaje się być wyższa ode mnie. Z radością docieram do
asfaltowej drogi, którą dalej idę do klasztoru. Jako że prowadzi ona dosyć
naokrężnie – postanawiam pójść na skróty przez sad położony na tarasach
przedzielonych przez kamienne murki, na które muszę się wspinać (zły pomysł).
Gdy docieram do celu – jestem zmęczona, lecz zadowolona z siebie.

Klasztor Mar Elisha zdaje się być przytulony do ścian doliny. Składa się z grot
oraz z dobudowanych cel i korytarzy. Od XIV w. był siedzibą biskupa. W 1695 r.
założono tutaj maronici obrządek. W 1991 r. klasztor odrestaurowano i urządzono
w nim muzeum, w którym prezentowane są książki i inne eksponaty związane z
historią klasztoru. W pewnym miejscu mieści się znak ze strzałką w górę i
słowem „patrz” w różnych językach (w tym po polsku) – na suficie jaskini w tym
miejscu powinno się dostrzec wizerunek Marii. Nie dostrzegam. W klasztorze
mieści się też tabliczka z informacją „jeśli jesteś niewierzącym – podziwiaj to
cudowne święte miejsce, jeśli jesteś wierzącym – módl się i medytuj, jeśli
jesteś głupi – napisz swoje imię na ścianie”. Niestety nie dostarczyli narzędzi
do pisania po ścianach, a na ścianie groty „głupi” nie za wiele napisze
długopisem.

Gdy wychodzę z klasztoru okazuje się, że się ściemniło. W związku z tym wizja
powrotu po ciemku kozią ścieżką nie wydaje się być rozsądna. Powrót asfaltową
drogą zajmie na pewno bardzo dużo czasu. Jednak jako że nie ma żadnych innych
zwiedzających, z którymi mogłabym się zabrać, wyruszam w drogę powrotną na
piechotę. I ponownie się okazuje, że mam trochę szczęścia w tym swoim żywocie.
Jedyny samochód, który stał pod klasztorem wyrusza w górę, mijając mnie –
zabiera mnie, w środku w czasie rozmowy okazuje się, że to ksiądz wyjątkowo
musiał pojechać do miasteczka po lekarstwa do apteki. Dzwoni też ze swojej
komórki po właściciela hotelu L’Aiglon, który po mnie przyjeżdża. Na miejscu
jednak czeka mnie trochę niespodzianek. Pracowników hotelu i restauracji,
którzy byli tam w ciągu dnia nie ma. Mówi, że pozwolił im pójść do domu… bo nie
ma żadnych gości. A więc jesteśmy sami w hotelu. A na dodatek nie ma prądu (to
jest akurat częsta sytuacja w Libanie, że na kilka godzin wyłączany jest prąd).
Właściciel namawia mnie na napicie się wina. Piję trochę, ale nie kończę nawet
pierwszego kieliszka i postanawiam pójść się położyć, bowiem czuję się po
dzisiejszym dniu zmęczona. On wydaje się być niezadowolony i postanawia w ogóle
zamknąć hotel i spędzić noc w miasteczku i powrócić rano.



09/05/2006 wtorek

Rano budzi mnie stukanie w drzwi. Właściciel chce, żebym od razu opuściła
hotel, bo on ma jakieś sprawy do załatwienia. Nie podoba mi się to, bowiem jest
godz. 8 rano. Mówię mu, że normalnie doba hotelowa trwa do 10 czy 12. Ale on
się upiera, a mi się nie chce dalej kłócić, więc wychodzę, płacę i z niesmakiem
opuszczam ten hotel.

Schodzę do Bcharre i idę zwiedzać muzeum Gibrana Khalila Gibrana znajdujące się
na pobliskim wzgórzu. Muzeum mieści się w dawnym klasztorze, który to sam
artysta wybrał sobie na miejsce wiecznego pochówku i tam przetransportowano
jego ciało z Nowego Jorku, gdzie żył i umarł. Muzeum (wstęp 3000 LL / studenci
2000 LL) jest bardzo ładnie, nowocześnie przygotowane. Światła w poszczególnych
pomieszczeniach włączają się i wyłączają na fotokomórki. W muzeum prezentowane
są różne pamiątki po artyście, jego meble z apartamentu w Nowym

2 Dolina Qadisha

[beduinka]

09/05/2006 wtorek

Rano budzi mnie stukanie w drzwi. Właściciel chce, żebym od razu opuściła
hotel, bo on ma jakieś sprawy do załatwienia. Nie podoba mi się to, bowiem jest
godz. 8 rano. Mówię mu, że normalnie doba hotelowa trwa do 10 czy 12. Ale on
się upiera, a mi się nie chce dalej kłócić, więc wychodzę, płacę i z niesmakiem
opuszczam ten hotel.

Schodzę do Bcharre i idę zwiedzać muzeum Gibrana Khalila Gibrana znajdujące się
na pobliskim wzgórzu. Muzeum mieści się w dawnym klasztorze, który to sam
artysta wybrał sobie na miejsce wiecznego pochówku i tam przetransportowano
jego ciało z Nowego Jorku, gdzie żył i umarł. Muzeum (wstęp 3000 LL / studenci
2000 LL) jest bardzo ładnie, nowocześnie przygotowane. Światła w poszczególnych
pomieszczeniach włączają się i wyłączają na fotokomórki. W muzeum prezentowane
są różne pamiątki po artyście, jego meble z apartamentu w Nowym Jorku,
rękopisy, książki z osobistej biblioteczki, a przede wszystkim liczne obrazy,
których głównym tematem jest naga kobieta na tle natury, choć są wśród nich
także portrety, abstrakcje i inne. Zwiedzanie muzeum kończy się wejściem do
groty, gdzie główne miejsce zajmuje łóżko Gibrana, pościelone, jakby czekające
na swojego właściciela. Gdzieś z boku, w bocznej nawie groty, za wyschniętym
wypolerowanym drzewem cedrowym leży złożony w cedrowej trumnie wielki libański
poeta. Epitafium głosi, że nie jest wcale w grobie, lecz tuż obok nas,
wystarczy zamknąć oczy.

Następnie idę do pobliskiej groty Notce Dame De Lourdes, z której wypływa
źródełko. Legenda głosi, że Maria ulitowała się nad mnichem, który codziennie
nosił tutaj w górę wiadra wody, by podlać roślinki w swoim ogródku.

Kolejnym punktem programu jest rzymski grobowiec. Wspinam się do niego po
wzgórzu stromym zboczem. Później okazuje się, że z drugiej strony prowadzi tam
ścieżka :- ))) Grobowiec składa się z obelisku i komory grobowej z miejscem na
cztery trumny.

Idę w stronę wioski Bqa’akafra, która leży na wysokości 1650 m n.p.m. Podwozi
mnie tam samochodem pan, który okazuje się być przewodnikiem turystycznym.
Bqa’akafra zasłynęła jako rodzinne miasto świętego Charbela. W jego rodzinnym
domu urządzono muzeum, które odwiedzane jest przez wiernych. W Bqa’akafra
zwiedzam także Grotę Cudów świętego Charbela.

Schodzę ze wzgórz w dół, idę brzegiem doliny aż do zejścia do pustelni św.
Sama’ana. Miejsce datowane na 1112 r. składa się z łańcucha 4 pół-grot, do
których dostęp jest po metalowej drabince i skalistych schodach. Miejsce bardzo
spokojne. Z cudownymi widokami – na dolinę, skały, wodospady i zwiedzany przeze
mnie wczoraj Klasztor Mar Elisza.

Udaję się piechotą wzdłuż doliny do Bcharre, a następnie spaceruję przeciwnym
brzegiem doliny. Zapada bardzo gęsta mgła – tak że moje plany podziwiania
doliny z tej strony spełzy na niczym. Dochodzę do Saydat ad-Darr i stąd do
Blawzy jestem podwieziona samochodem. Następnie znowu idę na piechotę, mijam
Hawkę i gdy dochodzę do Kfar Schab, skąd jestem podwieziona do pokrytego mgłą
Ehdenu. Zwiedzam miasteczko po omacku, ledwo widząc na kilka metrów przed sobą.
Na głównym placu miasteczka – Midan – na pewno w lecie tętni życie. Mieszczą
się tam kawiarnie i restauracje – zamknięte o tej porze roku.

Idę do kościoła św. Jerzego, gdzie mieści się mumia jednego z libańskich
bojowników o niepodległość. Youssuf Bey Karam żył w latach 1823-89. Urodził się
w nobliwej rodzinie w maju 1823 r. w Ehdenie. Uczył się francuskiego,
włoskiego, arabskiego i syriackiego. Poznał także dobrze jeździć konno, walkę
bronią białą i palną. Posiadał dużą wiedzę z dziedzin literatury, kultury i
historii. Już w wieku 19 lat wykazał się dużymi zdolnościami w bitwie pod
Hayruną. Z czasem został dowódcą oddziału walczącego przeciwko osmańskiemu
najeźdźcy. Po wielu zwycięskich walkach zdał sobie sprawę, że bezskutecznie
traci krew swoich żołnierzy. Zawarł umowę z francuskim konsulem, że wyjedzie z
Libanu do czasu uspokojenia się sytuacji. Niestety nigdy nie zezwolono mu na
powrót. Zmarł na obczyźnie, a dopiero po długich staraniach rodziny zezwolono
na sprowadzenie ciała do rodzinnego miasta. Youssuf Bey leży w szklanej
gablocie, ubrany w tradycyjny strój. Przed kościołem stoi jego pomnik, gdzie
przedstawiony jest on jako rycerz na koniu.

Ehden wydaje się być opuszczonym miasteczkiem, prawie żadnych ludzi na ulicach.
Postanawiam wracać do Bcharre. W związku z mgłą i brakiem kogoś do spytania się
o kierunek szukam zejścia do głównej drogi trochę na oślep. Gdy w końcu mi się
to udaje – poznaję młodego chłopca w jeepie. Początkowo jestem bardzo
podejrzliwa – co mi będzie do końca wypominać. Zawozi mnie do kościoła Sayidat
al-Hosn, który mieści się na wzgórzu, z którego na pewno zazwyczaj rozciągają
się piękne widoki – no ale z powodu dzisiejszej mgły nic nie widać. Zaprasza
mnie do swojego domu, gdzie poznaję jego mamę, tatę i brata. Zostaję u nich na
noc. Wieczorem oglądamy na DVD film libański, którego akcja toczy się w XIX w.,
a główną rolę gra Fairuz.


10/05/2006 środa

Rano piję z mamą Eddiego herbatę zagryzaną wafelkami. Następnie wsiadamy w jeep
i jedziemy do pracy Eddiego wydać polecenia pracownikom. Bowiem Eddie nie
będzie dzisiaj w pracy, lecz staje się – na własne życzenie – moim kierowcą i
przewodnikiem. Muszę zgrać zdjęcia z aparatu na flash disc. Okazuje się, że o
tej porze roku nie ma otwartego tu żadnego miejsca z komputerami. Jedziemy
jednak do domu jednego z kolegów Eddiego – Alexa Franjiya, którego rodzina
słynna jest z czynnego udziału w polityce Libanu. U niego przegrywam zdjęcia, a
potem wracamy do domu.

Zamieniamy jeep na wspaniały motor yamaha. Jest to motor do crossingu, jazdy po
wertepach, górach, podskoków, cudo. Początkowo ubieram się w kask, lecz później
jako, że jest on zbyt duży dla mnie i czasem dostaję nim po nosie – kask
zamiast być na mojej głowie, ląduje w plecaku. Jedziemy do Horsh Eden Forest
Nature Reserve. Rezerwat obejmuje 1% powierzchni kraju, lecz znajduje się tam
aż 40% roślin rosnących w Libanie. Dla mnie największą frajdą jest jazda po tym
terenie na motorze. Jedziemy do źródełka, z którego piję wodę i gdzie zapominam
okulary przeciwsłoneczne, które dostałam kilka miesięcy temu od jednej z moich
dziewczynek w obozie Nahr al-Barid. Wspinamy się motorem coraz to wyżej.
Mieliśmy sytuację, że jak próbowaliśmy wjechać po stromym zboczu pod górę –
motocykl w pewnym momencie przekręcił nam się prostopadle do wzgórza i
zaczęliśmy się zsuwać w dół. Kask zjechał mi wtedy całkiem na oczy – tak że nic
w czasie tego zsuwania się nie widziałam. Na szczęście skończyło się dobrze –
ale wtedy to właśnie zrezygnowałam z używania kasku. Na jednym ze szczytów stoi
krzyż. Siadamy by dać odpocząć silnikowi. Przepiękne widoki, których nie
spodziewałam się zobaczyć w Libanie. Po raz szósty jestem w tym kraju, lecz po
raz pierwszy w Dolinie Qadisha. A to dlatego, że zawsze odwiedzałam Liban w
zimnie, a jako że jestem antysnieżna – to odpuszczałam sobie zawsze tę część
kraju – jako zasypaną białym puchem. Nawet o tej porze roku w wyższych partiach
gór natrafiamy na śnieg – ale jest ciepło, więc mogę bawić się na śniegu w
spodniach po kolana i bluzce z krótkim rękawkiem. Niestety śnieg przygotował
dla nas i inną niespodziankę – zatarasował nam drogę przejazdu. Tak się ładnie
ułożył na zboczu góry, którym wiedzie szlag, którym jedziemy, że jakbyśmy
próbowali przejechać – to cały motocykl wraz z nami schowałby się w tym śniegu.
Jedziemy inną drogą. Schodzę z motoru by przejść się po okolicy. Nie patrzę się
pod nogi – błąd, bolesny błąd. Staję na jakąś kolczastą roślinę, której kolce
są tak twarde, że przebijają mi się przez buty, a jednocześnie

3 Dolina Qadisha

[beduinka]

10/05/2006 środa

Rano piję z mamą Eddiego herbatę zagryzaną wafelkami. Następnie wsiadamy w jeep
i jedziemy do pracy Eddiego wydać polecenia pracownikom. Bowiem Eddie nie
będzie dzisiaj w pracy, lecz staje się – na własne życzenie – moim kierowcą i
przewodnikiem. Muszę zgrać zdjęcia z aparatu na flash disc. Okazuje się, że o
tej porze roku nie ma otwartego tu żadnego miejsca z komputerami. Jedziemy
jednak do domu jednego z kolegów Eddiego – Alexa Franjiya, którego rodzina
słynna jest z czynnego udziału w polityce Libanu. U niego przegrywam zdjęcia, a
potem wracamy do domu.

Zamieniamy jeep na wspaniały motor yamaha. Jest to motor do crossingu, jazdy po
wertepach, górach, podskoków, cudo. Początkowo ubieram się w kask, lecz później
jako, że jest on zbyt duży dla mnie i czasem dostaję nim po nosie – kask
zamiast być na mojej głowie, ląduje w plecaku. Jedziemy do Horsh Eden Forest
Nature Reserve. Rezerwat obejmuje 1% powierzchni kraju, lecz znajduje się tam
aż 40% roślin rosnących w Libanie. Dla mnie największą frajdą jest jazda po tym
terenie na motorze. Jedziemy do źródełka, z którego piję wodę i gdzie zapominam
okulary przeciwsłoneczne, które dostałam kilka miesięcy temu od jednej z moich
dziewczynek w obozie Nahr al-Barid. Wspinamy się motorem coraz to wyżej.
Mieliśmy sytuację, że jak próbowaliśmy wjechać po stromym zboczu pod górę –
motocykl w pewnym momencie przekręcił nam się prostopadle do wzgórza i
zaczęliśmy się zsuwać w dół. Kask zjechał mi wtedy całkiem na oczy – tak że nic
w czasie tego zsuwania się nie widziałam. Na szczęście skończyło się dobrze –
ale wtedy to właśnie zrezygnowałam z używania kasku. Na jednym ze szczytów stoi
krzyż. Siadamy by dać odpocząć silnikowi. Przepiękne widoki, których nie
spodziewałam się zobaczyć w Libanie. Po raz szósty jestem w tym kraju, lecz po
raz pierwszy w Dolinie Qadisha. A to dlatego, że zawsze odwiedzałam Liban w
zimnie, a jako że jestem antysnieżna – to odpuszczałam sobie zawsze tę część
kraju – jako zasypaną białym puchem. Nawet o tej porze roku w wyższych partiach
gór natrafiamy na śnieg – ale jest ciepło, więc mogę bawić się na śniegu w
spodniach po kolana i bluzce z krótkim rękawkiem. Niestety śnieg przygotował
dla nas i inną niespodziankę – zatarasował nam drogę przejazdu. Tak się ładnie
ułożył na zboczu góry, którym wiedzie szlag, którym jedziemy, że jakbyśmy
próbowali przejechać – to cały motocykl wraz z nami schowałby się w tym śniegu.
Jedziemy inną drogą. Schodzę z motoru by przejść się po okolicy. Nie patrzę się
pod nogi – błąd, bolesny błąd. Staję na jakąś kolczastą roślinę, której kolce
są tak twarde, że przebijają mi się przez buty, a jednocześnie tak cienkie, że
po ich wyjęciu – nie pozostawiają w podeszwie butów żadnych widocznych dziurek.
W każdym razie powiem tak: awwwww.

Po kilku godzinach jazdy po wertepach, brudni od błota opuszczamy rezerwat.
Wtedy to postanawiam ja prowadzić motor. Po raz pierwszy w życiu dzisiaj
jeździłam na motorze i tego samego dnia zaczynam go prowadzić (wcześniej w
Maroku jeździłam na skuterze – skuterze też od razu dorwałam się do kierowania
nim). Eddie pokazuje mi – co do czego służy, jak zmieniać biegi itp. I zaczynam
prowadzić. Najpierw jeździmy po okolicy Ehdenu. Jak wjeżdżam do miasta – Eddie
mówi żebyśmy zamienili się znowu miejscami, bowiem tu są już ludzie, smaochody.
Ale nie. Ja dalej prowadzę i bezpiecznie dojeżdżamy do domu.

W domu okazuje się, że rodzice pojechali do sąsiedniego miasta (Zgharty). Jest
tylko młodszy brat. I obiad do odgrzania w kuchni. Dopiero odczuwam jaka jestem
głodna. Pałaszuję obiad. Później decyduję się na gorącą kąpiel. A następnie
znowu na kolejną przejażdżkę na motorze. Zjeżdżamy na dno doliny. Naszym celem
jest Deir Mar Antonios Qozhaya. Zasłynął z założenia w XVI w. pierwszej na
Bliskim Wschodzie drukarni. W klasztorze znajduje się muzeum, w którym
prezentowane są m.in. prasy drukarskie, czcionki, a także inne eksponaty
związane z historią klasztoru. Obok klasztoru znajduje się Grota św. Antoniego,
zwana także Grotą Szaleńców, do której przyprowadzano ludzi obłąkanych, by św.
Antoni ich wyleczył.

Jako że znów zapadła mgła wracamy do miasteczka. Planowaliśmy usiąść w jakiejś
kawiarni, lecz wszystkie są zamknięte. Wracamy do domu. Zostaję z jego
rodzicami, a Eddie jedzie na chwilę do pracy. Wychodzę sama i idę w stronę
źródła i wodospadu Naba’a Mar Sarkis. Wchodzę do klasztoru św. Sergiusza i
Bachusa z 1739 r. Na miejscu jest policja. Mówią, że mogę zwiedzać klasztor,
ale bez dotykania czegokolwiek, bowiem będą zdejmować odciski – w nocy było
włamanie, wyłamano drzwi i ukradziono z kościoła i plebani różne rzeczy.
Kościół św. S&B pochodzi z VIII w., a Kościół Pani (Al-Kanisa as-Sayyida) z
1198 r.

Gdy wychodzę z klasztoru oglądam wodospad i ruszam w drogę powrotną, lecz
przyjeżdża jeepem Eddie i zabiera mnie jeszcze na wycieczkę nad jezioro. Po
powrocie do domu oglądamy filmy na DVD, ale jestem trochę padnięta po tym
wyczerpującym dniu i idę wcześnie spać.


11/05/2006 czwartek

Rano jeszcze przed siódmą rano budzi mnie Eddie stukaniem w drzwi. Wychodzi do
pracy, ale proponuje, że wujek może mnie odwieźć później na postój servise
taxi. Dziękuję mu i jeszcze zostaję w domu. Wychodzę ok. 9 i idę się przejść po
okolicy. Idę w dół w kierunku Zgharty, nie chce mi się wsiadać w service taxi,
bo widoki są takie piękne. Spaceruję jeszcze dwie godziny i dopiero później
podjeżdżam do Zgharty i dalej do Trypolisu. Cała wycieczka po Dolinie Qadisha
bardzo mi się podobała. Wiem, że jeszcze raz tutaj będę chciała powrócić.
Jeszcze nie widziałam wszystkiego. Mam też ochotę zwiedzić dolinę konno,
polatać na paralotni i może trochę się powspinać.

Uroczystości An-Nakby w obozie Beddawi

[beduinka]

Uroczystości An-Nakby w obozie uchodźców palestyńskich Beddawi

Obecnie jestem z powrotem w obozie Beddawi. Wkrótce będzie rocznica Nakby –
Katastrofy. Minęło już 58 lat od kiedy Palestyńczycy zostali zmuszeni do
opuszczenia swojej ojczyzny. Pamięć Palestyny i chęć powrotu nadal są żywe
wśród uchodźców.

Oto program obchodów u nas w obozie:

- codziennie od 11.05 do 16.05 pokaz filmów tematyce slajdów o tematyce
narodowowyzwoleńczej wyświetlanych na ekranach w różnych częściach obozu
- dzisiaj rano były rano w szkołach zajęcia nt. Palestyny
- dzisiaj o 10 rano odbył się pochód dzieci przedszkolnych – część z nich
ubranych w tradycyjne stroje, inne z transparentami, flagami, kluczami itp.,
śpiewające palestyńskie piosenki i wykrzykujące narodowe hasła. Ja pomagałam
Evie (mojej palestyńskiej koleżance) z jej głuchoniemymi dziećmi z Centrum
Hanin (dawniej Qulub Rahima).
Na kolejne dni zaplanowano jeszcze
- 14.05 – warsztaty i zajęcia dla dzieci – przedstawienia, tradycyjne domy
palestyńskie itp.
- 14.05 – dzień tradycji – namioty palestyńskie, kawa arabska, zajęcia dla
dzieci
- 15.05 – pochód dzieci palestyńskich i libańskich z świeczkami po ulicach
Trypolisu (rano)
- 15.05 – pochód palestyńskich organizacji młodzieżowych i harcerskich (na
terenie obozu – wieczorem)
- 17.05 – przedstawienie palestyńskie
- 18.05 – konferencja nt. Nakby.

[tetys]

Ale pięknie opisałaś, aż chce się ruszyć Twoimi śladami!
Pozdrowienia:)

[beduinka]

tetys napisał:

> Ale pięknie opisałaś, aż chce się ruszyć Twoimi śladami!
> Pozdrowienia:)

dokad? na uroczystosci An-Nakby w Beddawi?

pozdrowienia z Trypolisu

[beduinka]

dzisiaj dzien Nakby - palestynskiej katastrofy
ostatnie dni spedzalam w obozie obserwujac obchody i w nich pomagajac

niedlugo startuje do Bejrutu i na Poludnie

dobra wiadomosc - obiecane sprawozdanie z pobytu w Mar Musa - jest w trakcie
pisania... doszlam juz moze do polowy :))))) tak wiec sie doczekacie