Co mam zrobic z tym co czuje wobec mego meza??? - ciag dalszy urwanej

[Gość: jb]

Ale maz twierdzi, ze nachalnie obmacujac mnie przy
ludziach zaspokaja moja potrzebe okazujac mi upragnione
uczucia!
To co sie ostatnio dzialo, a dzialo sie przez okolo pol
roku zmienilo mnie jeszcze bardziej w stosunku do tego
co bylo na poczatku naszej znajomosci i pomimo iz maz
domaga sie abym cos zrobila i zaczela traktowac go tak
jak "dawniej" - czuje sie zupelnie bezsilna i wydaje
mi sie, ze to jest niemozliwe.
Zawiodlam sie bolesnie na swoim mezu, stracilam do
niego zaufanie i szacunek. Nie potrafie kochac takiego
czlowieka i czuje sie winna, no bo przeciez obiecalam
"milosc, wiernosc i uczciwosc malzenska dopoki
smierc nas nie rozlaczy". A z drugiej strony - czuje
jak sie dusze i umieram w takim zwiazku. Od ponad dwoch
miesiecy nie wspolzyje z mezem i chyba teraz cala
Polska czytajac to sie ze mnie rozesmieje
- bo pomimo iz jestem od niego zaradniejsza i dosyc
silna fizycznie - boje sie go. Boje sie, nie ufam mu,
wrecz zaczelam odczuwac obrzydzenie wobec jego ciala,
a mysl o ponownym podjeciu wspolzycia z nim napelnia
mnie bolem, rozpacza i przerazeniem, powraca
w pamieci poczucie krzywdy i upokorzenia ktorego
doznalam. Choc przeciez nie bylo tu zadnej przemocy
fizycznej z jego strony a wrecz to ja pragnelam sie z
nim kochac - czuje sie jakby zgwalcil moja psychike.
Zapewne osmieszam sie takim stwierdzeniem, ale ja tak
to teraz odbieram - jako forme przemocy.
Nie potrafie poradzic sobie z moimi poplatanymi myslami
- z jednej strony slysze glos mojej matki, ktory
twierdzi ze taki juz los kobiety i ze trzeba znosic go
w milczeniu. Po tej samej stronie stoi moj maz ktory
nie pije, nie pali, nie zdradza, nie bije, podjal
prace i cos tam (wprawdzie niewiele) zrobi w domu
- czyli jednak przyzwoity obywalet Rzeczypospolitej.
Po drugiej stronie stoje ja i nawet nie mam pewnosci,
czy zostalam skrzywdzona w sensie obiektywnym, czy jest
to tylko subiektywne odczucie mojego przewrazliwionego
umyslu. Po mojej stronie stanely orgazmy, ktore po tych
ekscesach z mezem funduje sobie obecnie wlasnorecznie,
pozwalajac wzlatywac duszy ku spelnieniu. Po tej
stronie stanely takze moje sny erotyczne w ktorych z
blizej nieokreslonym mezczyzna zaznaje rozkoszy na sto
sposobow - od pelnego czulosci i niesmialosci az po
dzika namietnosc. No i notes dolaczyl do towarzystwa,
bo to co mi sie sni noca lub marzy w tramwaju spisuje
w formie opowiadan lub wierszy - az strach dac to komus
do przeczytania, zwlaszcza osobie staroswieckiej choc
nie ma tam ani seksu oralnego, analnego czy
sadomasochizmu - jest tylko burza uczuc i taniec nagich
cial, albo przynajmniej - skapo odzianych...
A gdzies posrodku stanal strach, ze nigdy nie spelnia
sie moje marzenia, ze juz zawsze pozostanie tak jak
teraz. A dlaczego ? Bo nie wiem co robic. Z jednej
strony chcialabym sie rozwiesc i zaczac nowe zycie.
Probowalam rozmawiac o tym z moim mezem, mowilam jak
bardzo czuje sie skrzywdzona, prosilam zeby znalazl
sobie jakies mieszkanie i zebysmy rozstali sie jak
ludzie - on jednak poczul sie zraniony i urazony tym,
ze wyrzucam go z moich czterech katow w hotelu
asystenckim, a do tego twierdzi ze nasze malzenstwo mu
odpowiada i na zaden rozwod nie wyrazi zgody. Boje sie,
ze skrzywdzilabym go odchodzac.
Wiem takze, ze gdybym chciala wniesc sprawe to nie mam
przeciwko niemu zadnych dowodow, bo mojej "zgwalconej"
psychiki nie da sie chyba pokazac przed sadem.
Swiadkow tez nie mam, no bo przeciez nie byl to seks
grupowy. Nawet jesli przez 6 miesiecy nie przejdzie mi
to obrzydzenie domeza to jak udowodnic, ze nastapil
"calkowity rozpad pozycia malzenskiego" - wezwac na
swiadka przescieradlo???
Przepraszam za te gorzka ironie, ale czuje sie
bezradna. A jeslibym sie rozwiodla to co? Boje sie
samotnosci i boje sie z kims zwiazac, no bo jesli
wszyscy faceci sa tacy sami???
Czuje sie jak zwierze w potrzasku - obawiam sie ze nikt
mi nie uwierzy, ze tak bylo naprawde. I znowu nie mam
zadnego dowodu na to, ze nie wyssalam tej historii z
palca...
Nikt z moich znajomych nie ma pojecia jakie wspomnienia
kryja sie w mej pamieci i dlaczego jestem taka
zgorzkniala i cyniczna, jak bardzo przez cale zycie
bylam glodna uczuc i do jakiego stopnia wlasne
przezycia wydaja mi sie tragiczne. Ale pewnie jakis
moralizator-przesmiewca z prawicowo-katolickiej
czesci forum powie mi, ze przesadzam i ze moje
miejsce jest przy mezu, a ja jestem zwykla egoistka
- zimnym kublem wody gaszac nie do konca jeszcze
rozbudzone nadzieje na szczesliwe zycie.
Boleje nad tym co sie stalo i nad tym, ze jestem jaka
jestem i nie wiem co myslec o sobie samej...

[Gość: mary]

"niestety" Twój mąż nijak się ma do modelu rodziny jaki wyniosłaś z domu. Ty
pewno chciałabyś być bita, upokarzana itp. Wtedy dopiero pokazałabyś jaka
jesteś dobra ile potrafisz znieść w imię miłości. Twój mąż nie zafundował Tobie
takich "rozrywek" więc sama musiałaś stworzyć z siebie cierpiętnicę. Wzorzec
kobiety i żony jaki wyniosłaś z domu chyba skłania Cię do tego. Coś w tym jest,
że każdy szuka partnerów podobnych do swoich rodziców. Przepraszam za przykre
słowa ale to była moja pierwsza refleksja po lekturze Twojego listu. Nie
poniżaj się przed Nim, nikt nie jest wart upokorzeń. POWODZENIA

[Gość: Bona]

Gość portalu: mary napisał(a):

> "niestety" Twój mąż nijak się ma do modelu rodziny jaki wyniosłaś z domu. Ty
> pewno chciałabyś być bita, upokarzana itp. Wtedy dopiero pokazałabyś jaka
> jesteś dobra ile potrafisz znieść w imię miłości. Twój mąż nie zafundował Tobie
>
> takich "rozrywek" więc sama musiałaś stworzyć z siebie cierpiętnicę. Wzorzec
> kobiety i żony jaki wyniosłaś z domu chyba skłania Cię do tego. Coś w tym jest,
>
> że każdy szuka partnerów podobnych do swoich rodziców.

PRZEDE WSZYSTKIM NIE KAŻDY!
A w wypadku JB to chyba wcale nie wchodzi w rachubę. Jest dojrzała kobietą,
świadomą swoich oczekiwań i potrzeb. "Wdepnęła" w związek, jakiego się nie
spodziewała - została po prostu oszukana i zbyt łatwo wybaczyła coś, co powinno
partnera zdyskwalifikować. Ale, jak sama zauważa, nie nauczyła się w porę
właściwych zachowań społecznych, co utrudniło jej ocenę człowieka - który
przecież miał jej zapewnić to, czego pragnęła: czułości, zrozumienia, miłości. I
na początku wiele wskazywało na to, że tak może być. Nie wydaje mi się, żeby
robiła z siebie męczennicę, by w ten sposób zrekompensować "brak" znęcania się
fizycznego. Znęcanie się psychiczne może być tak samo lub nawet bardziej bolesne.
Wyrządza też chyba większe szkody w psychice. I takie symptomy u JB daje się
zauważyć. W jej zagubieniu i doszukiwaniu się w sobie przyczyn zachowań męża. A z
opisu wynika, że z nim naprawdę jest coś nie tak. To, co robi ten facet wygląda
na jakąś patologię osobowości i na to, że najwięcej satysfakcji ze związku
czerpie przez poniżanie i manipulowanie kobietą. Fakt, że udawał kogoś innego,
kto JB imponował, może świadczyć o tym, że ma głęboki kompleks z powodu własnej
nieudolności i braku osiągnięć. Wybrał partnerkę, która reprezentuje to, czego on
nie potrafi osiągnąć. Ale choć zakompleksiony, uważa też, że jest w gruncie
rzeczy taki, jakiego grał, tylko nie mógł się spełnić, bo... tutaj może być
dowolnie długa wyliczanka kłód, jakie mu świat rzuca pod nogi i powodów, dla
których go nie docenia. Niektóre motywy pojawiają się w opowieści JB.
Prawdopodobnie uważa JB za kretynkę, której się jakoś tam powiodło, chociaż do
pięt mu nie dorasta. I na niej bierze odwet za wszystko. Im bardziej będzie ją
upokarzał, tym bardziej będzie mu ten związek odpowiadał. JB uosabia to, czego on
nie potrafił, dlatego jest idealnym obiektem do "udowadniania", kto tu jest
lepszy. Nic dziwnego, że uważa małżeństwo za odpowiadające mu i nie będzie się
godził na rozwód. A to, że JB jest coraz bardziej zdezorientowana i już zaczyna
siebie obwiniać, znaczy, że osiąga swój cel. Jeśli JB nie zdobędzie się na
bezwarunkowe rozstanie, będzie przez męża coraz bardziej niszczona, aż stanie się
jego marionetką. On pewnie łatwo nie zrezygnuje i nawet kiedy już decyzja
zapadnie, prawdopodobnie znowu stanie się miłym, kochanym mężczyzną sprzed lat.
Żeby tylko za wszelką cenę nie utracić swojej zabawki. Mam nadzieję, że JB drugi
raz nabrać się nie da. Bo jeśli się da, w następnym etapie "kształtowanie
pożądanej postawy" może zostanie poszerzone o przemoc fizyczną. JB, uciekaj od
tego faceta, gdzie pieprz rośnie i to szybko! On powinien się leczyć, ale Ty go
do tego nie skłonisz. PZDR!

pytam: mam zrobic z tym co czuje wobec mego meza??? - ciag dalszy urwa

[Gość: tassman]

Sorry dziewczyny ale przeczytałem tylko druga część tego postu -gdzie szukac
pierwszej części problemu? To tak jakby zjeśc obiad składajacy sie z drugiego
dania....Dobre ale niepełne...

Gdzie tego szukać?

tassman

[Gość: Mysz]

Bona, w 100% się z tobą zgadzam. Nie mogłam uwierzyc własnym oczom czytając ten
post. Ten facet powinien siedzieć gdzieś w zamknięciu! Bo jest bezwzględnym
łajdakiem, oszustem i manipulantem. Chyba można go nazwać sadystą, na pewno
emocjonalnym. Jest takim typem, którym brzydze się najbardziej.
JB, zostaw go jeszcze dziś!

Do Mary

[Gość: yaa]

Gość portalu: mary napisał(a):

> "niestety" Twój mąż nijak się ma do modelu rodziny jaki wyniosłaś z domu. Ty
> pewno chciałabyś być bita, upokarzana itp. Wtedy dopiero pokazałabyś jaka
> jesteś dobra ile potrafisz znieść w imię miłości. Twój mąż nie zafundował Tobie
>
> takich "rozrywek" więc sama musiałaś stworzyć z siebie cierpiętnicę. Wzorzec
> kobiety i żony jaki wyniosłaś z domu chyba skłania Cię do tego. Coś w tym jest,
>
> że każdy szuka partnerów podobnych do swoich rodziców. Przepraszam za przykre
> słowa ale to była moja pierwsza refleksja po lekturze Twojego listu. Nie
> poniżaj się przed Nim, nikt nie jest wart upokorzeń. POWODZENIA

Mary
Ciekawe gdzie znajdziesz kobietę, która chciałaby być bita gwałcona i upokarzana
przez pijanego męża ??? Jeśli są takie to raczej potrzebują szybkiej terapii u
psychologa. Wg. mnie (choć nie jestem ekspertem) Facet opisany w posie jest po
prostu niezaradnym życiowo człowiekiem, który próbuje zrzucić swoje niepowodzenia
na innych - a przede wszystkim na żonę. Jb jest całkiem normalną kobietą - która
tak jak wiekszość ludzi na tej planecie pragnie kochać i być kochana, mieć
rodzinę, dom. Mam nadzieję, że Jej się ułoży i spotka kogoś kto na nią zasługuje
i kto spełni jej marzenia - serdecznie tego życzę.
A co do zupełnego i trwałego rozkładu pożycia - sąd tu głównie ma badać czy
żeczywiście nie istnieją szanse na ponowne zejście się małżonków i odbudowanie
małżeństwa i nie powinien z butami wnikać w pożycie w sensie seksukanym ( i
zwykle nie wnika) - na tym akurat się troche znam.
Powodzenia
Yaa
PS. Jb i nie daj się namówić na powrót do niego - nie jest tego warty i obawiam
się że dobrze to już Wam razem nie będzie.

[Gość: Jb]

Wiadomosc odnosnie pierwszej czesci tego postu - ma ona
numer 252 jesli to pomoze przy szukaniu.
A teraz kilka osobistych slow komentarza. Dzieki, Bona
ze stanelas po mojej stronie. I masz racje. Przeciez
nie umawialam sie z owczesnym narzeczonym, ze bedzie
mnie ponizal i bil, tylko, ze stworzymy szczesliwa
rodzine, bedziemy mieli wlasna firme, wlasny dom...
Caly czas w to wierzylam, ale... Moze ja po prostu
okazalam sie bezgranicznie glupia. Decyzje o rozwodzie
w glebi serca juz podjelam, ale kiedy patrze na
z gruntu porzadnego faceta ktory wobec mnie zachowuje
sie jak lajdak to sama nie wiem co mam myslec i wydaje
mi sie, ze popelniam blad, ze on wcale nie jest taki
zly, ze to przeciez taki sam czlowiek jak ja.
Nie wiem jak pogodzic jedno z drugim, nie wiem jak
udowodnic, ze w moim odczuciu zostalam skrzywdzona...
No i przede wszystkim - nie wiem jak sie za ten rozwod
zabrac, bo jestem biedna jak mysz koscielna i nie
mam pieniedzy na adwokata (maz raczy pracowac dopiero
od kilku miesiecy, a ja utrzymywalam nas z mojego
stypendium doktoranckiego i roznych drobnych zlecen
ktore biore w sposob niemal niewybredny jak mi sie
tylko nawina). Po prostu nie wiem jakie podjac kroki.
No i przede wszystkim - jak pozbyc sie tego wstydu,
ze to ja jestem taka okropna i poczucia winy. Wiem,
ze nie zdobede sie na zadna stanowczosc dopoki nie
poukladam sobie w glowie. Trudno rozwiesc sie
czlowiekowi, ktory sam nie wie czy chociaz ma racje.
A od razu mowie - oprocz moich danych peronalnych
to niczego juz nie jestem pewna w swoim zyciu...

[Gość: Bona]

Gość portalu: Jb napisał(a):

> No i przede wszystkim - jak pozbyc sie tego wstydu,
> ze to ja jestem taka okropna i poczucia winy. Wiem,
> ze nie zdobede sie na zadna stanowczosc dopoki nie
> poukladam sobie w glowie. Trudno rozwiesc sie
> czlowiekowi, ktory sam nie wie czy chociaz ma racje.
> A od razu mowie - oprocz moich danych peronalnych
> to niczego juz nie jestem pewna w swoim zyciu...

I właśnie taka Twoja samoocena podbudowuje Twojego męża. Nie możesz w siebie
zwątpić, bo to Cię wykończy. Jeśli uwierzysz,że jesteś okropna, będziesz okropna.
I bardzo nieszczęśliwa z tego powodu. Im bardziej nieszczęśliwa, tym mniej pewna
swojej wartości. I tak w kółko po spirali w dół. A on się Tobą dosłownie żywi.
Powinnaś to jak najszybciej przerwać, bo doprowadzisz się do takiego stanu, kiedy
naprawdę trudno będzie Ci zrobić cokolwiek, bo poczucie beznadziei ogarnie całe
Twoje życie. Być może w takim momencie mąż uzna, że się Tobą brzydzi, bo już
jesteś inną osobą, w której nie poznaje tej dawnej JB i już z Ciebie nie będzie
miał większego pożytku i zostawi Cię, jak zużyte opakowanie. Z tego, co piszesz
wynika, że w tym opakowaniu jest jeszcze sporo treści i jeszcze masz dość
energii, żeby jakoś z tym życiem walczyć. Wykorzystaj to i skieruj część tej
energii na wyjście ze złej passy.
Poczucie wstydu jest nieuzasadnione, ale rozumiem to. Nie ma rady, jak tylko
uzmysłowić sobie, że więcej wstydu będziesz miała w obecnej sytuacji - że
będziesz się oceniać w taki sposób, jak obecnie lub coraz gorzej. A wcześniej czy
póżniej wyjdzie to "na świat". Dopiero wtedy będą powody do wstydu - że taka
mądra, wykształcona osoba, a tak się daje manipulować i poniżać.
Rozwód też nie musi być takim problemem, jak Ci się wydaje. Jeśli masz niskie
dochody, a to Ty utrzymywałaś Was oboje, zaś teraz mąż chyba nie przejął
większości ciężaru utrzymania (tak zrozumiałam) - możesz wnioskować do sądu o
wyznaczenie minimalnej opłaty wpisowej. Taką minimalną opłatę wyznacza Minister
Finansów. Nie wiem, ile wynosi ona w tej chwili, ale jeszcze niedawno było to
30zł. Poza tym powinnaś wnioskować o określenie winy męża. I jeśli w wyniku
postępowania sąd przyzna Ci rację, on poniesie opłaty końcowe oraz zwróci Twoje
koszty, jeśli o to wystąpisz. Pamiętaj jednak, że orzeczenie sądu może wypaść na
Twoją niekorzyść. Z Twojego opisu wnioskuję, że mąż będzie przed sądem kryształem
bez skazy i będzie deklarował jak najlepsze chęci. Pewnie będzie bardzo
nieszczęśliwy i zdumiony, że chcesz rozwodu, bo przecież Wasze małżeństwo jest w
porządku (Twoje słowa). (Dla niego jest.) Może będzie wyciąganie
najintymniejszych szczegółów, co będzie dla Ciebie - sama wiesz, jakie...Musisz
być na to przygotowana i umieć mądrze się zachować. Nie będziesz, jeśli
pozostaniesz w tym dole. Wytłumacz sobie jasno, że ratujesz własną wolność,
osobowość, a może i zdrowie (zwłaszcza psychiczne). I stać Cię na to.
Gdybyś nie umiała sobie z tym poradzić, są organizacje do których możesz się
zwrócić. Niestety, nie pamiętam nazw ani adresów. Jedna z nich nazywa się
chyba "Femina". Poszukam, a jeśli znajdę - podam jakieś konkrety. Ale wiesz,
wydaje mi się, że kiedy sobie w pełni uświadomisz o jaką walczysz stawkę i
uniezaleznisz się od wpływu męża na Twoją samoocenę, znajdziesz w sobie
wystarczająco dużo zapału do osiągnięcia tak waznego celu. PZDR!

[Gość: Yaa]

Jeśli chodzi o minimalny wpis od pozwu rozwodowego to wynosi on w dalszym ciągu
30 zł (maksymalny aż 600).
Pozdrawiam. Yaa

[Gość: jb]

Biorac pod uwage fakt iz maz otrzymuje najnizsze
wynagrodzenie, a ja dostaje stypendium (pare groszy
wiecej niz jego pensja), ktore tak naprawde w swietle
polskiego prawa nie jest dochodem,
to chyba rzeczywiscie w tym przypadku chodziloby
o wpis minimalny. A na jakim poziomie plasowalyby sie
koszty osoby, ktora sprawe przegrala? Obawiam sie,
ze zadne z nas nie byloby w stanie pokryc kosztow
sadowych. I co wtedy? W kajdanki i za kraty tego,
kogo nie stac na taki luksus?
W ogole wolalabym rozwod bez orzekania o czyjejkolwiek
winie, bo cala ta szarpanina nie ma sensu i do niczego
dobrego nie prowadzi - nie mamy dzieci, samochodu,
mieszkania, nieruchomosci. Nic ponad troche uzywanych
mebli, posciel, garnki i talerze. Tu w ogole nie ma
o co wszczynac az takiej wojny, tu trzeba szukac
metody zebym mogla jakos to zalatwic z moim mezem,
zebym mogla postawic go w sytuacji w ktorej nie
oplaca mu sie dalsze uparte trzymanie sie takiego
wzorca malzenstwa. Sadze iz jak na razie nie ma
powodow do az takich dzialan - dopoki nie podejmuje
wspolzycia z mezem jestem bezpieczna, w innych
sferach nic mi z jego strony raczej nie grozi, na
jakis okres czasu sytuacja jest do wytrzymania.
Problem w tym, ze "biale malzenstwo" to nie jest stan
w ktorym mozna tkwic wiecznie, ale to chyba nie
oznacza, ze juz dzisiaj, teraz, natychmiast i bez
glebszego zastanowienia musze leciec do sadu, placic te
30 zl i zakladac sprawe!
Mam zreszta wiele pytan i chcialabym zorientowac sie
na czym ja w ogole stoje - na przyklad: jak to jest z
tym badaniem rozpadu pozycia malzenskiego? Jakie cechy
musi wykazywac malzenstwo aby uznac je za
"nienaprawialne". Czy mozna sie tu podeprzec jakos
opinia psychologa, seksuologa, psychiatry czy kogos
innego? No bo przeciez nie po to pisze do rubryki w
ktorej odpowiada na nasze pytania specjalista
seksuolog, zeby wszczynac z moim mezem wojne, ktora
moze sie ciagnac miesiacami i doprowadzic
mnie czy jego do finansowych klopotow. Chcialabym
rozwiazac problem tak bezbolesnie jak to tylko mozliwe
i byc moze istnieje cos co przemawia na moja
korzysc.Dlatego chcialabym poznac opinie specjalisty i
dowiedziec sie co wobec zaistnialych faktow moglby
zaproponowac Pan Doktor. Gdybym miala jakis atut
w reku moglabym powiedziec mezowi "Od dawna wiesz,
ze chce sie rozwiesc. Mam przeciwko tobie to i to.
Albo sie zgodzisz na rozwod polubowny, albo udowodnie
twoja wine i bedziesz musial zaplacic tyle, ze sie
nie pozbierasz!" - nie sadze aby upieral sie nadal
przy takiej argumentacji, on tak samo jak ja nie ma
pieniedzy na wyrzucenie, brak mi tylko tego "czegos"
co mogloby go przekonac o tym, ze jakikolwiek upor
z jego strony jest bez sensu.

[yaa]

Droga Jb
Jasne, że nie musisz natychmiast biec do sądu z pozwem i zakładać sprawę o
rozwód. Taka decyzja - jak każda ważna decyzja życiowa wymaga namysłu i
głębokiego zastanowienia. Mam nadzieję , że naszych porad nie odebrałaś w ten
sposób, że wyganiamy Cie do sądu i niech się dzieje co chce. Myślę, że b.
dobrym pomysłem jest skontaktowanie się ze specjalistą - psychologiem np. za
pośrednictwem organizacji, które pomagają kobietom (na marginesie jest dużo
takich a nie słyszałem o organizacjach pomagających mężczyznom). Są tam
psychologowie, prawnicy itp. - myśle, że mogą Ci pomóc. Jeśli mogę wyrazić
swoją opinię to uważam, że im prędzej zerwiesz z nim tym szybciej zaczniesz
budować swoje nowe życie. Ważne jest, żebyś nie uznawała, że to nie Ty jesteś
winna temu, że tak się ułożyło.
Ale najważniejsze, jak już to wszystko przemyślisz i podejmiesz jakąś decyzję
(ludzie Ci mogą pomóc, ale to Twoje życie i Ty podejmujesz decyzje) żebyś była
pewna, że to co postanowisz jest dobre dla Ciebie i... po prostu zrób to.
Serdecznie życzę powodzenia i trzymam kciuki.
Yaa

[Gość: jb]

Uff... Az mi ulzylo, bo myslalam, ze juz teraz musze
sie rozwodzic, ewentualnie - wyprowadzic na bruk.
Co do zrywania z mezem - ja uwazam, ze ten zwiazek
juz od dawna jest zerwany, wiec nie wiem czy cos
jeszcze mozna tu zmienic - "popsuc", "naprawic",
"przewartosciowac". Kiedys kochalam mojego meza, a
teraz - nie potrafie z siebie dac tego uczucia,
prawde mowiac - nic juz nie potrafie z siebie dac.
Wszystko sie zmienilo i nic juz nie bedzie takie samo.
Kilka tygodni temu rozmawialam z kims, kogo uwazalam
za mojego przyjaciela i probowalam mu wytlumaczyc
co sie stalo z moimi uczuciami. Jego zdaniem - jestem
bez serca i nigdy nie kochalam, bo gdybym potrafila
kochac to wzielabym odpowiedzialnosc za swoje
malzenstwo i kochala do grobowej deski.
I teraz nie wiem, czy ja jestem rzeczywiscie
nieodpowiedzialna, czy ten facet jest nastepnym
przykladem mezczyzny ktory chcialby byc kochany zawsze
i za nic. W kazdym badz razie - wzbudzil we mnie
takie podejrzenia, ze on, podobnie jak moj maz chcialby
milosci ale za darmo. Nie wiem jak jest z innymi
ludzmi, ale ja tak calkiem "za darmo" nie potrafie
- chcialabym kochac z wzajemnoscia, miec w drugim
czlowieku jakies oparcie, chcialabym moc na kims
polegac, wierzyc, ufac, czuc sie bezpiecznie.
W kazdym badz razie nagroda za moja szczerosc bylo
to, ze zaczelam sie zastanawiac nad tym czy ludzie,
ktorzy potepiaja i osadzaja innych sa warci
czyjejkolwiek przyjazni i niestety moj znajomy stracil
wiele w moich oczach dzieki swemu "przemowieniu".
Cos mi sie wydaje, ze "rewolucja" w moim zyciu jest
nieunikniona. Do psychologa sie raczej wybiore do
przychodni wojewodzkiej (10 minut spaceru od mojego
uniwersytetu) - slyszalam, ze specjalisci sa tam
dobrzy, tylko strasznie dluuuuuuuuuuugoooooooo trzeba
czekac na pierwsza wizyte (trzeba sie najpierw
zapisac), ale skoro nie stac mnie na prywatne wizyty
to chyba przyjdzie mi cwiczyc cierpliwosc.....

DO JB - WAŻNE

[Gość: Bona]

Znalazlam. Bałtyckie Centrum Gender, adres :
www.gender.logonet.pl
Organizacja działa na zasadach non-profit, ma placówki we wszystkich
województwach, pomaga kobietom w różnych sytuacjach, jest to pomoc prawna,
psychologiczna, społeczna itd. Na stronie znajdziesz też różne linki, m.in. do
innych organizacji o podobnym charakterze (przez link "Inne strony").

[Gość: Krzysiek]

jb, jestem całym sercem z Tobą.

Moim zdaniem jesteś wspaniałą dojrzałą kobietą i na pewno nie
zasługujesz na takie traktowanie.

Zgadzam się z którymś z korespondentów, że już to pierwsze kłamstwo
o domu i pracy powinno go dyskwalifikować.

Ale nie jest jeszcze za późno na zmianę.

Szczerze życzę Ci przerwania tego związku
Trzymam kciuki

Przed Tobą jeszcze dużo dobrego

[e-mail]

[Gość: Roman]

Ludzie skończcie wyżywać się na tym facecie! Znacie sprawę tylko z jednej strony!
Na marginesie: JB masz talent literacki. Ciekawe co miałby do powiedzenia Twój mąż. Obciążona trudnym
dzieciństwem, brutalnością ojca, brakiem okazywanej miłości - nawet tej najważniejszej dla dziecka - matczynej,
zdana tylko na siebie, stworzyłaś sobie swój własny świat i wyidealizowany obraz partnera, któremu
prawdopodobnie nikt nie jest w stanie sprostać. Dowodzi tego Twój problem z nawiązywaniem kontaktów. Jeżeli
w małżeństwie źle się dzieje to wina leży przeważnie mniej więcej po środku, bo ta druga strona nie spełnia
oczekiwań. Zadaj sobie pytanie czy Twoje oczekiwania można w ogóle spełnić? Postać męża-autorytetu coraz
bardziej zanika a tego ci chyba trzeba. W twoich marzeniach nie ma konkretnych mężczyzn, są tylko konkretne
zachowania - przeważnie erotyczne. Może Twoja ucieczka w masturbację wywołała przywiązywanie zbyt
dużej wagi do seksu, jako namiastki miłości, erzacu uczucia bycia kochanym, co u twojego męża wywołuje lęk nie
stanięcia na wysokości zadania. Czytałem kiedyś, że nadmierna masturbacja jest charakterystyczna dla osób z
problemami osobowościowymi. Myślę, że żeby żyć w zgodzie z innymi trzeba najpierw być w zgodzie z samym
sobą. Dotyczy to również Twojego małżonka, który też zdaje się mieć problemy - co o nich wiesz?. A może, na
skutek różnic temperamentu jesteście po prostu niekompatybilni.
Zyczę ci spokoju wewnętrznego a problem sam się rozwiąże
Roman

[Gość: Roman]

Ludzie skończcie wyżywać się na tym facecie! Znacie sprawę tylko z jednej strony!
Na marginesie: JB masz talent literacki. Ciekawe co miałby do powiedzenia Twój mąż. Obciążona trudnym
dzieciństwem, brutalnością ojca, brakiem okazywanej miłości - nawet tej najważniejszej dla dziecka - matczynej,
zdana tylko na siebie, stworzyłaś sobie swój własny świat i wyidealizowany obraz partnera, któremu
prawdopodobnie nikt nie jest w stanie sprostać. Dowodzi tego Twój problem z nawiązywaniem kontaktów. Jeżeli
w małżeństwie źle się dzieje to wina leży przeważnie mniej więcej po środku, bo ta druga strona nie spełnia
oczekiwań. Zadaj sobie pytanie czy Twoje oczekiwania można w ogóle spełnić? Postać męża-autorytetu coraz
bardziej zanika a tego ci chyba trzeba. W twoich marzeniach nie ma konkretnych mężczyzn, są tylko konkretne
zachowania - przeważnie erotyczne. Może Twoja ucieczka w masturbację wywołała przywiązywanie zbyt
dużej wagi do seksu, jako namiastki miłości, erzacu uczucia bycia kochanym, co u twojego męża wywołuje lęk nie
stanięcia na wysokości zadania. Czytałem kiedyś, że nadmierna masturbacja jest charakterystyczna dla osób z
problemami osobowościowymi. Myślę, że żeby żyć w zgodzie z innymi trzeba najpierw być w zgodzie z samym
sobą. Dotyczy to również Twojego małżonka, który też zdaje się mieć problemy - co o nich wiesz?. A może, na
skutek różnic temperamentu jesteście po prostu niekompatybilni.
Zyczę ci spokoju wewnętrznego a problem sam się rozwiąże
Roman

do Romana

[Gość: Joanna]

Drogi romanie - gratuluje tak "wnikliwej" jak
i niesprawiedliwej oceny mojego charakteru.
Czy moglabym cie prosic abys powiedzial nam tu na
naszym watku jak czesto utrzymujesz stosunki seksualne,
lub sie masturbujesz? Bo mnie zarzucasz, ze mam
nadmierne potrzeby w tym zakresie.
Ja sie nie wstydze swojej seksualnosci, ani mowienia
o tym "jak czesto". Otoz stosunki seksualne z moim
mezem w ciagu ostatnich dwoch lat ( na trzy lata
malzenskiego stazu) utrzymywalam z czestotliwoscia
jeden stosunek na dwa do osmiu tygodni!!!
Nawet jesli chodzi o masturbacje to nie robie tego
codziennie, a kiedy jestem bardzo zapracowana
albo przybita to przez caly tydzien zupelnie o tym
nie mysle.
Poczytaj sobie inne watki - niektorzy ludzie kochaja
sie codziennie, a dla mojego meza raz w tygodniu to
juz problem i ze mnie robisz nimfomanke!
A jak czesto ty pragniesz sie kochac??????????????????
Tak jak moj maz - raz na dwa miesiace?????????????????

[Gość: lucki]

Przepraszam, ze troche odbiegam od tematu (akurat
wydaje mi sie, ze rzeczywiscie warto byloby poznac
relacje takze drugiej strony), ale pewien fragment
Twojego postu rozbawil mnie: "Czytałem kiedyś, że
nadmierna masturbacja jest charakterystyczna dla
osób z problemami osobowościowymi". Czy moglbym
zapytac gdzie takie glupoty wypisuja?---

[Gość: jb]

Punkt widzenia mojego meza wartoby poznac, bo sama nie
wiem jak to wyglada z jego strony, ale po pierwsze
- nie ma on w pracy dostepu do internetu wiec na tym
forum sie nie wypowie, po drugie - jego punkt widzenia
wazny moze byc dla mnie oraz dla specjalisty do ktorego
(jak wnioskuje z kilku udzielonych mi rad na tym forum)
powinnam sie udac dla wlasnego dobra i spokoju
sumienia, a to czy jakis Roman pozna jego punkt
widzenia, czy nie pozna - jest nieistotne dla wagi
problemu i mojego malzenstwa. Ja przedstawilam sprawe
z mojego punktu widzenia i wiem tylko tyle, ze moj maz
nie dostrzega tego problemu, ktory ja dostrzegam.
Dlatego potrzebuje opinii fachowca a nie roztrzasania
czy kiedykolwiek w zyciu nadmiernie sie masturbowalam!
Osiem razy dziennie na pewno nie, i zwykle nie robie
tego nawet siedem razy w tygodniu... Wiec z mojej
strony sprawa jest chyba jasna?

[Gość: lucki]

Gość portalu: jb napisał(a):

Alez ja wcale nie negowalem niczego co powiedzialas i
niczego nie probowalem osadzic. Stwierdzilem tylko, ze
warto poznac "zeznania" obu stron, by moc obiektywnie
spojrzec na problem. Bo jesli jest 100% prawda to co
napisalas, to ja na Twoim miejscu uciekalbym od takiego
czlowieka gdzie pieprz rosnie. Ale mnie takze nasuwa sie
pytanie, dlaczego przy kims takim tkwisz, dlaczego
jestes mu lojalna etc.etc. -----

Dlaczeg?

[Gość: jb]

No widzisz, nalezaloby tu sie zastanowic dlaczego ja
w ogole mam tendencje do tkwienia w sytuacjach ktore
mi nie odpowiadaja, bo oprocz mojego zwiazku jest
jeszcze kilka spraw ktore ani z seksem ani z mezem
nie maja nic wspolnego, zadowolenia nie daja mi
zadnego a jednak w nich tkwie, bo wydaje mi sie, ze
i tak nic sie nie da zrobic. A lojalnosc, wiernosc,
uczciwosc i tym podobne sprawy sa zbyt istotnym
elementem mojej moralnosci zebym nawet w sytuacji
awaryjnej mogla odpuscic sobie samej.
Wolalabym zostac lojalna rozwodka niz zyc jako
nielojalna zona i nie potrafie powiedziec dlaczego.
Moze dlatego, ze taka jestem lub chce byc, ze sobie
cenie takie wartosci. Niestety okazuje sie, ze ten
zwiazek nie pozwala mi ich we wlasciwy sposob
ukierunkowac. Dlaczego z nim ciagle jestem? Moze
dlatego, ze ciagle nie dowierzam temu co sie stalo,
moze trudno przelknac to, ze wlasny maz nie jest taki
jaki sie wydawal. Moze dlatego, ze jestem zrobiona
z solidnego materialu i potrzeba mi troche wiecej
kopniakow od zycia zeby uznac sytuacje za nieznosna.
Moze dlatego, ze we wlasnym mezu probuje dopatrzec
sie drugiego czlowieka, moze po czesci z litosci.
Zapewne powodow jest o wiele wiecej i dobrze, ze jest
ich tyle, bo to pozwala mi rozwazyc dokladnie moja
sytuacje, wszystkie za i przeciw.

Joanna???

[Gość: m.]

goraco pozdrawiam i zycze duzo, duzo sily i osiagniecia w koncu spokoju ducha i
ciala, choc pewnie do tego daleka droga...

walcz, moja droga. jestes nieprzecietna, wiec nie daj sie wepchnac w stereotypy.

[Gość: jb]

Oj!!!!! Tak sie zapalilam do walki z Romanem, ze
napisalam go z malej litery i do tego wypaplalam swoje
imie, ale znow jestem jb. Jak sie znowu podpisze
calym imieniem, to znaczy ze ktos tak mnie wkurzyl,
ze stracilam panowanie nad soba.

[Gość: barabasz]

jesli rzeczywiscie jest, jak opisalas (mam na mysli zwlaszcza jego zachowania
podczas Waszych "zblizen") i jesli rzeczywiscie Twoje odczucia probowalas
zwerbalizowac, a Twoj maz zego nie zrozumial (lub udal, ze nie rozumie), to
odejdz Dziewczyno najlepiej dzis jeszcze i nie ogladaj sie za siebie !
masz do czynienia z psychopata-sadysta, ktory czerpie przyjemnosc z
demonstracji "wladzy" nad Toba, wykorzystujac bezwzglednie Twoja seksualnosc,
tzn. praktycznie z niej drwiac.
zasluzylas na pewno na innego mezczyzne. uwierz prosze, ze tacy sa.
b.

[Gość: jb]

Jesli taka opinie wystawi mu specjalista to odejde
i rozwiode sie bez chwili namyslu. Jednak wolalabym
aby moje watpliwosci rozwial ostatecznie ktos z duza
wiedza, doswiadczeniem i stosownym lekarskim dyplomem.

[Gość: barabasz]

pozostaje Ci juz tylko czekac na stanowisko dr Depko. jesli potwierdzi moja
opinie - droga do sadu wolna !
b.

[Gość: Jb]

OK !!!

Droga JB

[Gość: Roman]

Dlaczego jesteś od razu taka agresywna. Dlaczego chcesz zaraz ze mną "walczyć".
Z mężem też walczysz? Rozpoczęłaś wątek opisując swój problem więc, chcąc dać
ci do myślenia napisałem swoje zdanie. I moje życie erotyczne nie gra tu żadnej
roli. Jeżeli pisząc tu chciałeś tylko potwierdzenia decyzji o rozwodzie to
przepraszam, że zabrałem głos. Ale wiedz, że w małżeństwie jak i w życiu nic
nie jest albo czarne albo białe. Medal ma zawsze dwie strony. Myślisz, że z
kimś innym będzie ci lepiej?
Jeszcze raz życzę spokoju ducha
Roman

Do Romana

[Gość: Yaa]

Gość portalu: Roman napisał(a):

> Dlaczego jesteś od razu taka agresywna. Dlaczego chcesz zaraz ze mną "walczyć".
>
> Z mężem też walczysz? Rozpoczęłaś wątek opisując swój problem więc, chcąc dać
> ci do myślenia napisałem swoje zdanie. I moje życie erotyczne nie gra tu żadnej
> roli.
Nie dziwie się, że zaczęła. Jej życie seksualne nie jest najistotniejsze -
istotniejsze są zdecydowanie Jej uczucia i to jak się czuje w małżeństwie, a Ty
wszystko sprowadziłeś do jej potrzeb seksualnych.
Jeżeli pisząc tu chciałeś tylko potwierdzenia decyzji o rozwodzie to
> przepraszam, że zabrałem głos.
Myśle, że rozwód jest tak czy siak nieunikniony (ale to moje zdanie - nie jej).
Jb z tego co mi napisała w posie wcale nie jest do rozwodu przekonana i nie
zamierza biec dzisaj do sądu z pozwem - chociaż po przemyśleniu i kontakcie ze
specjalistą nie wyklucza takiej decyzji. Mnie się akurat wydaje że to właściwe
podejście i mogę tylko jej przyklasnąć.
Ale wiedz, że w małżeństwie jak i w życiu nic
> nie jest albo czarne albo białe. Medal ma zawsze dwie strony. Myślisz, że z
> kimś innym będzie ci lepiej?
Jasne że nie jest czarne i białe a medal ma dwie strony - takie jest nie tylko
małżeństwo - takie jest życie (ale filozoficznie mi wyszło. A co do innego
mężczyzny to mam nadzieje, że go znajdzie i będzie jej z nim dobrze. Tego jej
życzę.
Pozdrawiam
Yaa

[Gość: jb]

Yaa, nie mam pojecia, czy jestes "on" czy "ona", ale
chcialam cos powiedziec - sentymentalnego, glupiego,
poetyckiego - kocham w tobie ta ludzka wrazliwosc
na sprawy drugiego czlowieka i nie ma w tym podtekstow
seksualnych, ani wyrazu patologii spowodowanej
nadmierna masturbacja. Wczucie sie w role rozmowcy,
cierpliwosc, zrozumienie - dlaczego tak trudno o to
w dzisiejszym swiecie?
A ty Romanie - stac cie na to samo co Yaa, potrafisz
popatrzec na drugiego oczami duszy i wlasnego
czlowieczenstwa? W moim odczuciu wcale nie bylam wobec
ciebie agresywna - przeczytaj, co napisales. Czy
przekonanie, ze lepiej ode mnie wiesz jaka jestem
ja i moje malzenstwo nie jest pogwalceniem pewnych
praw, ktore sie naleza kazdej jednostce? Przeczytaj
moje wypowiedzi - czy gdzies ponizalam mojego meza
slowami? Twierdze tylko, ze moje komunikaty o moim
braku zadowolenia z malzenstwa spotkaly sie z jego
obojetnoscia - nie wnikam w jego psychike, nie osadzam,
nie wyciagam pochopnych wnioskow - zostawie to
specjaliscie. To ja juz nie moge mowic o tym, co
zaszlo? Moze wolisz takie kobiety, ktore podcinaja
sobie zyly - te na pewno spotykaja sie z twoim
wspolczuciem. Ale kobieta ktora systematycznie
i rzeczowo pragnie uporzadkowac swoje zycie - juz jest
dla ciebie agresywna.
A rozwod? Masz cos przeciwko rozwodom? A moze odmawiasz
mi prawa do rozwazenia lub podjecia takiej decyzji?
Jesli moje malzenskie problemy wynikly z mojej winy
to rozwod moze okazac sie najlepszym wyjsciem
i blogoslawienstwem jesli osobowosci moje i mojego
meza okaza sie skrajnie niedopasowane, bo ja przez
trzy lata usilowalam dostosowac sie do niego i jakos
mi sie to nie udalo, wiec chyba juz niewiele ze swojej
strony moge w sobie samej zmienic. Jesli nasze
malzenstwo ma byc farsa, proba dostosowania sie do
potrzeb drugiej strony wbrew wlasnym odczuciom
i pragnieniom - coz jest zlego w rozwiazaniu tej
sytuacji przy pomocy rozwodu?
Zarzuciles mi, ze cos jest nie tak z moja
seksualnoscia, ze mam nadmierne wymagania wobec
mezczyzn, ale dlaczego nie powiesz, jaka jest dla
ciebie "norma" kobiecej seksualnosci i kobiecych
oczekiwan. Opowiedz o tym, co jest dla ciebie
standardem, zamiast zarzucac mi na wstepie, ze go
nie spelniam. Moze wtedy da sie z toba rozmawiac
na partnerskich zasadach, bo na razie - kiepsko to
widze.

Nie obraż się, JB

[Gość: Bona]

...ale chociaż w ogóle nie zgadzam się z Romanem, uważam, że Twoją odpowiedż na
jego post można traktować jako przejaw agresji. Niegrożnej i być może
usprawiedliwionej, ale zawsze. I wiesz, wydaje mi się, że jest to jeden z
efektów oddziaływania męża na Ciebie. A rozumiem to tak : skoro mąż przytłacza
Cię i w kontaktach z nim nie masz szans na obronę swojej pozycji, czujesz się
ogólnie zagrożona i przejawy "opozycji" u osób trzecich oczuwasz jako dalszy
ciąg zagrożenia. Bronisz się instynktownie, czasami tracąc pełną kontrolę nad
swoimi zachowaniami i emocjami. (Sama zuważyłaś, że w pewnym momencie trochę
się "zapomniałaś".)To już objawy nerwicowe - reakcja niewspółmierna do bodżca.
Musisz nad tym zapanować, bo inaczej sama skazujesz się na przegraną. Jeśli
pozostaniesz w obecnym stanie, będzie się on pogłębiał i niewykluczone, że z
czasem albo zupełnie "oklapniesz" i dasz sobą powodować, albo będziesz na
wszelką niechęć lub krytykę reagować histerycznie.
A z drugiej strony - skoro jednak stać Cię na żywą reakcję obronną, jeszcze raz
proponuję: wykorzystaj tę energię dla siebie, nie przeciw sobie!
(Gdyby to zależało ode mnie, właśnie że wykopałabym Cię do sądu ,sekcja
rozwodów.) Pzdr!

[Gość: Bona]

Chyba zbyt stanowczo uzywam trybu twierdzącego?
Faktycznie, mam pogląd ugruntowany, ale to nie wyklucza ani weryfikacji poglądu
pod wpływem argumentów drugiej strony (możliwe?), ani "zmiękczenia" stanowiska
z jajkiegokolwiek racjonalnego powodu.

do Bony

[Gość: jb]

Nie obrazilam sie, ale na temat Romana nie chce wiecej
dyskutowac. Ze swojej strony dodam tylko, ze gdybym
zalozyla buty z gruba podeszwa, wlazla nimi psu
sasiadow na ogon - zapewne by mnie pogryzl i raczej
zdziwiloby mnie gdyby polozyl uszy po sobie i nie
probowal sie bronic. Rozwazanie, czy zwierze gryzac
czlowieka w tych okolicznosciach okazalo sie agresywne
pozostawie moze psychologom-behawiorystom.

[Gość: Bona]

Gość portalu: jb napisał(a):

> Nie obrazilam sie, ale na temat Romana nie chce wiecej
> dyskutowac. Ze swojej strony dodam tylko, ze gdybym
> zalozyla buty z gruba podeszwa, wlazla nimi psu
> sasiadow na ogon - zapewne by mnie pogryzl i raczej
> zdziwiloby mnie gdyby polozyl uszy po sobie i nie
> probowal sie bronic. Rozwazanie, czy zwierze gryzac
> czlowieka w tych okolicznosciach okazalo sie agresywne
> pozostawie moze psychologom-behawiorystom.

Ale gdybyś nadepnęła sąsiadowi na odcisk, pogryzienie przez niego nie byłoby już
tak oczywiście usprawiedliwione. Poza tym - ja przecież nie skrytykowałam samego
faktu Twojej obrony. Zauważyłam tylko, że sposób odpowiedzi zdradzał pewne oznaki
agresji . Dodałam nawet, że w sumie niegroznej i zrozumiałej, ale jednak. A w
ogóle nie o to mi chodziło. Tylko o to, że spokój i pełna kontrola dają Ci do
ręki bardzo skuteczny środek obrony. A wszelkie gwałtowniejsze reakcje działają
na Twoją niekorzyść. I tylko tyle. Pzdr!

[Gość: m.]

Gość portalu: jb napisał(a):

> Oj!!!!! Tak sie zapalilam do walki z Romanem, ze
> napisalam go z malej litery i do tego wypaplalam swoje
> imie, ale znow jestem jb.

he he Joanno, nawet nie zauwazylem. po prostu zbieznosc faktow i ten uroczy styl.

pozdrawiam i czekam na nowe watki zainicjowane przez Ciebie. Szkoda zeby ten
wulkan energii marnowal sie w tym jednym watku. mam nadzieje, ze o innych
sprawach tez potrafisz tak barwnie pisac.

Droga Jb

[yaa]

Bardzo serdecznie Ci dziekuje za miłe słowa. Bardzo się cieszę jeśli chociaż
troszkę Ci pomogłem. Jeśli chodzi o moją skromną osobę to yaa jestem "on".
Myślę, że może rzeczywiście wrażliwości jest mało - może dlatego, że jest
niemodna i nie pasuje do dzisejszego świata. Ale szczerze mówiąc odkryłem
to "forum" i okazało się, że jest tu dużo miłych i sympatycznych ludzi - którzy
chcą i mogą sobie nawzajem pomóc. Dobrze jest mieć takie miejsce.
Co do Ciebie i Twojwj sytuacji, to tak dużo zostało napisane, że mogę tylko
dodać:
Uszy do góry Joasiu, wszystko się ułoży i będzie dobrze, zobaczysz !!!
Pozdrawiam
Yaa

[e-mail]

[Gość: jb]

Fajnie, ze tak mowisz
:) (:

do JB

[Gość: marek]

Droga JB.
Przeczytałem Twoje oba posty- nie ukrywam- z lekkim przerażeniem momentami.
ogólnie jednak z bólem, ktory uwieral nieprzyjemnie w kazdym Twym słowem. Nie
dlatego, ze byłem w podobnej sytuacji, czy też dlatego, ze mialem podobnie
zachowujących się rodziców. Nie. Tak naprawde bolała mnie Twoja skrzywdzona
wrażliwość, niezrozumienie przez męża, poniżenie... Przepraszam, nie wiem czy
Ty tez tak to odbierasz, ja odbieram tą całą sytuację w kategoriach poniżenia
Cię przez Twojego męża, nie wiem tylko czy świadomie, czy też nie...
Droga JB, wiem i zdają sobie sprawę doskonale z tego, że w takiej sytuacji
podjąć zdecydowane kroki jest niezwykle trudno. "Odejc" i co dalej? CZy bedzie
gdzie miaszkać? Czy dasz rade sama? Czy odzyskasz wiarę w ludzi? JB, musisz
jednak zadac sobie podstawowe pytanie: czy jesli jednak nie podejmiesz żadnych
kroków i tym samym zdecydujesz się pozostać z mężem- czy za kilkadziesiat lat,
kiedy będziesz kobietą w podeszłym wieku i z potężnym bagażem doświadczeń
życiowych, czy w tedy nie będziesz przypadkiem płakać co noc, że jedyne swoje
zycie zamiast przeżyć w miłosci, poszanowaniu i zrozumieniu ze strony tej
drugiej osoby, Ty przeżyłas bez miłości, bez poszanowania, bez zaufania i bez
wszystkich tych rzeczy które czynią nasz świat kolorowym. Zastanow sie JB
dobrze, czy z perspektywy czasu, te powody które przemawiają za rozstaniem, za
odejsciem a ktore dzis sa dla ciebie murem nie do przeskoczenia, czy te powody
kiedys nie wydadza Ci sie zupełnie błahymi? Oby wtedy nie bylo juz za poźno na
decyzję o rozstaniu i zaczęciu nowego zycia. Pozdrawiam Cie serdecznie.

[Gość: jb]

Drogi Marku - pytania, ktore mi zadales sama sobie
juz zadalam i wlasnie dlatego szukam fachowej porady
i pomocy - sama nie potrafie w tej chwili nabrac
do wlasnych problemow zdrowego dystansu...
Co do mojego meza - nie sadze aby robil to wszystko
ze swiadomym zamiarem wyrzadzenia mi krzywdy czy
przykrosci. On jest niestety tak skupiony na sobie,
tak zajety wlasnym Ja, ze nie dostrzega roznicy
pomiedzy soba a innymi ludzmi - jesli on lubi lezec
godzinami przed telewizorem to i ja musze, jesli on
uwaza, ze nie mamy problemow - to nawet nie przyjmie
do wiadomosci mojego zdania na ten temat. Jesli on
lubi ostro przyprawione potrawy to pomimo moich
protestow - dosypuje do MOJEGO talerza garscie pieprzu
i papryki bo... JEMU tak smakuje. Te przyklady to
niby nic, takie tam drobnostki, ale trudno wytrzymac
kiedy trzeba to znosic 24 godziny na dobe.
Moj maz robi na mnie wrazenie osoby, ktora po prostu
nie potrafi "wejsc" w czyjas skore, wczuc sie w role
drugiego czlowieka, popatrzec na swiat oczami drugiej
osoby. I chyba stad bierze sie to, ze nie umie on
dostrzec konsekwencji wlasnych czynow i brac za nie
odpowiedzialnosci, no bo skoro on jest z czegos
zadowolony to caly swiat musi podzielac jego odczucia.
Masz racje - czuje sie ponizona przez mojego meza,
ale balam sie ze to ja jestem przewrazliwiona
i przesadzam. A on? No coz, moim skromnym zdaniem on
nie potrafi zdac sobie sprawy z wlasnych czynow
i zmienic swojego postepowania, poniewaz JEGO ono nie
poniza! Nie wiem czy ja dobrze rozumiem logike jego
postepowania, ale to wyglada tak jakby caly Kosmos
konczyl sie na jego osobie. I zapewne we wczesnym
dziecinstwie tak bylo, bo moj maz przez cztery pierwsze
lata zycia byl jedynakiem, a ja od zawsze bylam
"srodkowa" i moze dlatego latwiej mi patrzec na swiat
z punktu widzenia innych ludzi - w koncu przez cale
zycie nie robilam nic innego tylko zastanawialam sie,
co siedzi w glowach moich rodzicow, rodzenstwa, co
kieruje ich zachowaniem. Nie wiem czy to wrodzone
czy nabyte, ale wlasnie dlatego, ze moj maz nie
posiada tej umiejetnosci - trudno mi do niego dotrzec
i przedstawic sprawe z mojego punktu widzenia.
A tu przeciez o nic innego nie chodzi jak tylko o to,
zeby zastanowil sie przez chwile jak ja odbieram
jego zachowanie jakie to moze byc dla mnie bolesne i
przykre i czym zaowocuje w przyszlosci.
Obawiam sie, ze nie tak latwo to zmienic. Moze
rzeczywiscie w tej sytuacji lepiej zostawic jego zycie
w jego rekach i odejsc wlasna droga. Nie twierdze,
ze moj maz jest zlym czlowiekiem, ale brak mu jakiejs
takiej wrazliwosci i glebi odczuc. Nasze osobowosci
chyba po prostu do siebie nie pasuja...

Powazne pytanie do pana doktora.

[Gość: jb]

Panie doktorze, pewien uczestnik tej dyskusji
zasugerowal, ze mam problemy z osobowoscia i utozsamiam
seks z miloscia.
Pozwole sobie przedstawic dwa swoje wiersze - pierwszy
o milosci (ale do przyrody, zeby nie bylo, ze mam
obsesje na punkcie facetow), a drugi - o pozadaniu

Smutek

Posrod skal samotnych smutek moj sie blaka,
lecz staje zmieszany nagoscia kamieni.
Trawa i kwiatami napeczniala laka,
rosa - jak lzy moje saczy sie z zieleni...

To co widza oczy maluje w swym sercu
i gorycz sie miesza z uczuciem radosci
- znajduje poziomke w zielonym kobiercu,
malutkie serduszko, kropelke milosci!

**********

Pozadanie

Gladza twoja skore mysli nienazwane,
oplataja ciebie gesta pajeczyna...
Teraz jestem burza, wichrem i wulkanem
- tak do konca nie wiem coz tego przyczyna!

Bladza w twoich wlosach spragnione spojrzenia,
kolysane wiatrem wnikaja w twe cialo...
Sloncem i pozarem sa moje marzenia
- tak do konca nie wiem, co sie ze mna stalo!

*********

Adresatem pierwszego wiersza sa Skalki Twardowskiego
w Krakowie - zachecam do odwiedzenia jesli ktos ma
taka mozliwosc.
Adresatem wiersza drugiego jest... No wlasnie - ktos
kogo chyba jeszcze nie spotkalam na swojej drodze,
ktos kto potrafilby "nadawac na tej samej
czestotliwosci" co ja. W kazdym badz razie - na obecna
chwile nie widze wsrod moich znajomych mezczyzny
z ktorym wiazalabym jakies wieksze oczekiwania
w kwestii spraw damsko-meskich. Czy to co czuje,
czyli to, ze kocham i pragne kogos kogo nie znam,
kogos, kogo nie widzialam na oczy i dla niego pisze
swoje wiersze jest juz patologia, czy miesci sie
jeszcze w ramach niezaburzonej osobowosci.
Bo ja caly czas czuje sie tak jakby byla gdzies obok
czyjas dusza, czyjes mysli, marzenia i nadzieje.
Czuje sie tak jakbym z oddali slyszala nawolywania
kogos podobnego do mnie. Czyste wariactwo, czy jednak
nie calkiem?
Zamknac mnie w zakladzie czy pozwolic chodzic po
ulicy?

[Gość: ania]

kochana jb!
przeczytałam obie części Twego listu i powiem Ci tyle, w trakcie czytania
zaczęłam odczuwać dziwny niepokój, strach przed twoim meżem...
masz rację że sprawa jest trudna, zagmatwana, ale powiem Ci jedno - ten
człowiek gwałci cie psychicznie z tym się zgadzam
nie doprowadza Cię do orgazmu, masturbując się w łazience bo może chce Cię tak
ukarać, wie że jest to ważna dla ciebie sfera życia na inne może nie ma wpływu,
poza tym tu on dominuje, pozostawiając cię niezaspokojoną odczuwa satysfakcję
za całe życie nieudacznika...
nie wiem czy to ma sens to takie pierwsze skojarzenia...

rozumiem że boisz się zostać sama ale może nie ma czego
pracujesz, masz mieszkanie-utrzymasz się

piszesz o rozwodzie, jestem prawnikiem, zapraszam na prywatnego maila,
porozmawiamy
w ogóle jeśli chcesz porozmaiwać zapraszam, napisz czy to wchodzi w grę, a
podam Ci adres
myślę że potrzebujesz kogoś żeby nie zaplątać się we własne myśli, niepokoje i
nie uwierzyć, moze w słowa męża, że to twoja wina
seks ma prawo być łączony z miłością i dawać radośc
czekam na Twoją odpowedź
ania

do Ani

[Gość: jb]

Dzieki ci droga Aniu - Niebiosa mi chyba ciebie zeslaly
w calym tym nieszczesciu!!!
Z praca i mieszkaniem to nie jest tak jak myslisz
- nie mam pracy, robie doktorat i z chwila gdy go
zrobie musze martwic sie o sama o siebie, bo moj
promotor powiedzial, ze chocbym ze skory wychodzila
- nie zatrudnia mnie, bo uczelnia nie ma wolnych
etatow. Takze to "mieszkanie" w hotelu asystenckim
jest na zasadzie jak pokoje w akademikach dla
studentow. Tak wiec od tej strony moja sytuacja nie
jest stabilna, ale cos mi chodzi po glowie i przydalaby
mi sie opinia prawnika takze w tej kwestii.
Czy moglabym cie prosic zebys podala mi swoj adres
e-mailowy. Wybacz, ze ja nie chce zrobic tego kroku,
ale jakis czas temu wlaczylam sie na innym forum
w dyskusje dotyczace seksu, uznana zostalam chyba za
nimfomanke i sporo czasu zajelo mi uwolnienie sie
od roznych internetowych erotomanow. A po tych
osobistych wynurzeniach tutaj, na tym forum...
W kazdym badz razie - nie byly mile te glupawe maile
od niepowolanych osob.

Droga Jb

[yaa]

Jeśli yaa mógłbym w czymś pomóc, to również zapraszam serdecznie na e-mail.
Hmmm... też jestem prawnikiem (chociaż pewnie teaz bardziej przydałby się psycholog), szkoda
tylko, że zupełnie nie zajmuje się prawem rodzinnym.
Pozdrawiam
Yaa

[Gość: zenek]

do jb - kochanie gdzie ty znalazłaś takiego faceta przecież napewno znaliście
się przed ślubem i nie wierze, że wcześniej nic was nie łączyło ( sex )
i co się stało że to się popsuło.

[Gość: orzeszek]

Przeczytalam obie czesci Twojej wypowiedzi i wszystkie posty. Jak wiesz
napisalam juz do Ciebie wczesniej, w poprzednim watku. Teraz jednak im bardziej
obserwuje hustawke emocjonalna (od zachwytu po negacje), jaka towarzyszy Twoim
wypowiedziom, coraz bardziej mi nieswojo. Tak naprawde juz nie wiem, do czego
potrzebne Ci sa wypowiedzi innych gosci, czemu sluzy drazenie zlego charakteru
Twojego meza. Jest (jak zauwazylam) wielu chetnych do stawania w Twojej obronie-
ibardzo mnie cieszy, ze tak wiele osob nie pozostaje obojetnymi na cudze
cierpienie. Ja jednak nie moge (w zgodzie ze soba) dzialac "sila zlego na
jednego" i pomstowac choralnie na lajdactwo czlowieka, ktorego wcale nie znam.
Bo moim zdaniem zupelnie niewazne jest tak naprawde to, jaki ten pan jest, ale
zastanawia mnie cel, dla ktorego nadal z nim jestes? Nie z jakiej przyczyny
(dlaczego), ale wlasnie co takiego ta sytuacja Ci daje, ze utrzymujesz ja nadal
(po co).
I jeszcze przestraszyl mnie pomysl zatrudniania eksperta w celu diagnozowania
(unaoczniania) tego jaka kanalia (a moze popaprancem) jest Twoj maz. Nie jestem
prawnikiem (tylko psychologiem) wiec nie wiem, czy takie postepowanie jest w
sadzie konieczne. Jednak zgodnie z maja wiedza bardziej martwi mnie brak Twojej
sosbistej pewnosci siebie i umiejetnosci dbania o wlasne dobro, niz dziwaczne
zachowania Twojego meza. Paradoks? Chyba nie-to Ty ze swoim problemem jestes
gosciem tego forum, a nie on.
Jest dla mnie jasne, ze zachowanie tego czlowieka Ci nie odpowiada. Mnie by tez
nie odpowiadalo. Dlatego jestem zona zupelnie innego mezczyzny.
Mam takie wrazenie (ale oczywiscie moge sie mylic), ze rozpaczliwie
potrzebujesz potwierdzania wlasnej racji. Wypowiedzi gosci forum utrzymane w
tym tonie traktujesz entuzjastycznie. Opinie biorace pod uwage inne aspekty
Twojego zwiazku i charakteru ostro ucinasz. Mam ogromna ochote wspierac te
kawalki wypowiedzi, ktore nawoluja do tego, abys zadbala o wyciszenie. Czy
masz, czy tez nie masz obiektywnej racji co do charakterystyki Twojego meza-nie
ma to znaczenia. Jest prawda Twoja, jego prawda i prawda kazdego, kto widzi
cala sytuacje ze swej strony. Masz prawo do swoich uczuc, jakiekolwiek one sa i
do zajecia sie soba, bo w calej tej zagmatwanej sytuacji ja juz stracilam
nadzieje, ze chodzi Ci o znalezienie odpowiedzi na pytanie "odejsc czy zostac".
Zajmij sie soba, moze dobrze byloby skorzystac z adresow proponowanych przez
Bone (zawsze udziela wspanialych rad!!!) i odwiedzic psychologa. Pozdrawiam, M

[Gość: Bona]

Gość portalu: orzeszek napisał(a):

Jest prawda Twoja, jego prawda i prawda kazdego, kto widzi
> cala sytuacje ze swej strony. Masz prawo do swoich uczuc, jakiekolwiek one sa i
>
> do zajecia sie soba, bo w calej tej zagmatwanej sytuacji ja juz stracilam
> nadzieje, ze chodzi Ci o znalezienie odpowiedzi na pytanie "odejsc czy zostac".
>
> Zajmij sie soba, moze dobrze byloby skorzystac z adresow proponowanych przez
> Bone (zawsze udziela wspanialych rad!!!) i odwiedzic psychologa. Pozdrawiam, M

Dziękuję za te miłe słowa, Orzeszku! W ustach psychologa to "mniód" tak słodki,
że aż trudno wyrazić. Serio i bez podtekstów.
A wracając do sprawy JB - też mam wrażenie, że bardziej chodzi o zwerbalizowane
poparcie niż o wsparcie konkretne i wymierne. I też to rozumiem. W takich
związkach zdarzają się takie sytuacje, gdy mimo wszelkich znaków na niebie i
ziemi pozostaje się , jakby siła inercji, w dotychczasowym stanie. Może to obawa
przed zmianami, często drastycznymi, w całym życiu, jego organizacji, wyznaczenia
nowych priorytetów - słowem : zaczęciem prawie wszystkiego od początku. JB czeka
na poparcie ze strony autorytetu niekwestiowanego. Rozumiem, że bardzo zmęczona
sytuacją może mieć osłabioną motywację do takich zmian. W końcu całą niemalże
energię kieruje na poradzenie sobie z sytuacją obecną. Nie chce uwierzyć, że sama
decyzja da jej tego "kopa", którego oczekuje od specjalisty.
Jest jeszcze inny aspekt całej sprawy. JB, widzę, że za wszelką cenę chcesz
pozostawać wierna swoim ideałom. To bardzo chwalebne. Ja też bronię swoich zasad
jak niepodległości - bo w gruncie rzeczy chodzi o niepodległość, osobistą.
Zgodnie z tymi ideałami, które sama popieram i praktykuję, należy się drugiemu
człowiekowi zrozumienie i próba (przynajmniej) wczucia się w jego motywację. Ale
z Twoich własnych słów wynika, że już to zrobiłaś. I nie ma w tym miejsca dla
Ciebie takiej, jaka jesteś. Jest - dla takiej, jaką Twój mąż z Ciebie robi.
Przyznajesz też, że nie powiodły się próby porozumienia , a nawet ostatecznie
sama nie wiesz, jaka jest jego motywacja. I nie dowiesz się całej prawdy nigdy,
bo to znaczyłoby dla niego przyznanie tego, co podejrzewamy. A to byłoby to samo,
co usłyszeć od niego "wykorzystuję Cię i poniżam". To jest przecież część gry.
Złamanie zasad gry oznacza jej koniec. Dopóki będziesz w tym trwać, dopóty gra
będzie się toczyć. Tak zawikłane sposoby unikania , jakie stosujesz, podtrzymują
tę grę. W założeniu której zawsze przegrywasz. Zastanów się, czy w tej sytuacji
warto grać. Przecież zawsze przegrywasz. Twoja wygrana może polegać tylko na
zakwestionowaniu niesprawiedliwych zasad. Jak w kazdym systemie totalitarnym.
Pomysl o tym. Pzdr!

[Gość: Orzeszek]

Znowu trafilas w sedno! Mam na mysli to, ze piszesz o grze. W Analizie
Transakcyjnej jest pojecie trojkata dramatycznego (zaburzonej relacji, w ktorej
uwiklane w nia osoby odgrywaja na przemian role kata, ofiary i ratownika). Sa i
inne gry, ktorych trwanie najogolniej mowiac podtrzymuje niejawnosc intencji,
podwojny przekaz, lek lub niechec do przezywania prawdziwej bliskosci. Nie
wszytkie gry sa destrukcyjne (flirt tez jest rodzajem gry), ta o ktorej
wspomnialam - trojkat dramatyczny niestety do nich nie nalezy. Czytajac posty
JB mam wrazenia, ze moze z czyms takim ma do czynienia. Jednak nie jest tak, ze
gra inicjowana przez jedna strone relacji trwa bez udzialu tej drugiej. Na
przebieg komunikacji wplyw maja wszyscy jej uczestnicy. Jednym ze sposobow
przerywania gry jest dostrzezenie co mi konkretnie daje uczestnictwo w niej
(skoro nadal ja podtrzymuje) i jasne (rzetelne, szczere, prawdziwe)
komunikowanie swoich stanow, mysli, pragnien, dazen, celow. Oraz zgodne z tym
postepowanie.
Jesli czyta to ktos bieglejszy w AT prosze o ew weryfikacje i uzupelnienie, bo
ja zajmuje sie innymi zagadnieniami (grupami), a wszystko, co wyzej pisze z
pamieci.
W kazdym razie milo mi, ze sprawilam Ci Bono troche radosci. Jednak cala
przyjemnosc lezy po mojej stronie-kiedy czytam Twoje madre i wywazone posty.
Pozdrawiam, M

[Gość: Bona]

Gość portalu: Orzeszek napisał(a):

> Znowu trafilas w sedno! Mam na mysli to, ze piszesz o grze. W Analizie
> Transakcyjnej jest pojecie trojkata dramatycznego (zaburzonej relacji, w ktorej
>
> uwiklane w nia osoby odgrywaja na przemian role kata, ofiary i ratownika). Sa i
>
> inne gry, ktorych trwanie najogolniej mowiac podtrzymuje niejawnosc intencji,
> podwojny przekaz, lek lub niechec do przezywania prawdziwej bliskosci. Nie
> wszytkie gry sa destrukcyjne (flirt tez jest rodzajem gry), ta o ktorej
> wspomnialam - trojkat dramatyczny niestety do nich nie nalezy. Czytajac posty
> JB mam wrazenia, ze moze z czyms takim ma do czynienia. Jednak nie jest tak, ze
>
> gra inicjowana przez jedna strone relacji trwa bez udzialu tej drugiej. Na
> przebieg komunikacji wplyw maja wszyscy jej uczestnicy. Jednym ze sposobow
> przerywania gry jest dostrzezenie co mi konkretnie daje uczestnictwo w niej
> (skoro nadal ja podtrzymuje) i jasne (rzetelne, szczere, prawdziwe)
> komunikowanie swoich stanow, mysli, pragnien, dazen, celow. Oraz zgodne z tym
> postepowanie.
> Jesli czyta to ktos bieglejszy w AT prosze o ew weryfikacje i uzupelnienie, bo
> ja zajmuje sie innymi zagadnieniami (grupami), a wszystko, co wyzej pisze z
> pamieci.
> W kazdym razie milo mi, ze sprawilam Ci Bono troche radosci. Jednak cala
> przyjemnosc lezy po mojej stronie-kiedy czytam Twoje madre i wywazone posty.
> Pozdrawiam, M

Znowu mam Ci za co podziękować, Orzeszku! Bo nie byłam do końca pewna, czy
właściwie rozpoznaję te sytuacje ludzko-ludzkie (wiesz, co mam na myśli). Skoro
tak oceniasz, powinnam chyba w końcu wyznać, że chociaż jestem po studiach
historii sztuki (motyw lepiej wykształconej od niespełnionego geniusza), miałam
pewną "praktykę" w sytuacjach "ludzko-ludzkich" w wydaniu bardzo podobnym do JB.
Nawet bardziej drastycznym, czego JB z całago serca nie życzę i dlatego tak mocno
przesrzegam. Może od początku powinnam JB powiedzieć, że coś o tym wiem...Na moje
szcęście znalazłam w końcu sposób na uwolnienie się od tak uciążliwego towarzysza
życia. Nie od razu z powodzeniem, bo samo zerwanie jeszcze go nie przekonywało, a
on jakoś znajdował zawsze sposób na powrót(różnymi metodami: na uczucia, na
ekonomię, na naukę, litość wkońcu). W końcu tak byłam zniechęcona, zobrzydzona,
zmaltretowana, że trafiłam na "piętę achillesową" - tam, gdzie najmniej sobie
radził. Gdy już po raz kolejny nie chciałam wrócić, a wiedziałam, że beze mnie
nie zarobi na siebie (taki geniusz biznesu i w ogóle wszystkiego), po prostu
pożyczyłam mu większą sumę pieniędzy z adnotacją, że po zwrocie pożyczki możemy
rozmawiać o reszcie. Podziałało jak kamfora! Był bardzo podobny do męża JB,
chociaż z seksem mieliśmy zupełnie inne problemy(byłam oporna na bardzo nietypowe
techniki - nie z powodu uprzedzeń, ale np. bólu lub poniżających dla mnie
sposobów). Nie chciałabym na forum wnikać dalej w moje byłe problemy. Chociażby z
tego powodu, że byłe. Może JB coś dpomoże tak wyrażne moje wyznanie?

[Gość: Bona]

Gość portalu: Bona napisał(a):

Może JB coś dpomoże tak wyrażne moje wyznanie?
>

Zrobiłam taki sam błąd, jaki zrobiła JB. Zbyt osobiście , bez właściwego dystansu
podeszłam do tego tematu. Tym bardziej wiarygodne powinny być dla JB moje posty.
Dla mnie to już zamierzchła przeszłość , a jednak ślad pozostał. Wiem, jak należy
postępować, a jednak dawne doświadczenia były na tyle silne, że jeszcze teraz
potrafią burzyć mój spokój.
JB! Nie możesz dopuścić do tego, by na Twojej psychice wszystko to wycisnęło taki
ślad. Uwierz mi, takich spraw nie porzuca się tak po prostu. One zwsze istnieją w
pamięci i podświadomości, potrafią wyrządzić wiele szkód. Nie pozwól na to, by
ktokolwiek miał tak destrukcyjnie zaważyć na reszcie Twojego życia. A tak będzie,
gdy będziesz dalej się wahać i pozwalać na niszczenie poczucia swojej wartości.
Domyślam się, że dopiero w poniedziałek odpowiesz na posty. Czekam do
poniediałku. Pzdr!

[Gość: jb]

A moge nic nie mowic? W koncu powiedzialam juz
wszystko co mialam do powiedzenia i meczy mnie
tlumaczenie sie z kazdego poprzedniego slowa. Niech
sobie kazdy mysli o mnie co chce, niech cala sytuacje
kazdy sobie interpretuje jak mu sie podoba - na razie
usune sie w cien by odpoczac troszeczke...
Ale jak ktos inny ma cos ciekawego do powiedzenia -
prosze bardzo, caly czas jestem w poblizu.

[Gość: ania]

dziwnie sie czułam czytając cudowny dialog między panią orzeszek a panią
Boną... cudowny wzajemny zachwyt między paniami i roztrząsanie problemu jb jako
osoby trzeciej!
jesli ja czułam się dziwnie to jak czuła się jb czytając o jakichs grach,
trójkątach i TA lub AT? tu się panie nie popisały

a dla jb, jesli chce porozmawiac podaję adres
[e-mail]

na maile innych nie bede odpowiadac!

jb!
w piatek nie miałam kiedy juz napisac - praca!
ale mam nadzieje ze nie nadziało sie nic złego
pozdrawiam

[Gość: Yaa]

Droga Jb
Nie pozostaje mi nic innego jak zgodzić się z Orzeszkiem (nawiasem mówiąc nie
wiem jak odnienić słowo "orzeszek" w rodz. żeńskim) i oczywiście Boną. Swoją
drogą dobrze poczytać tak mądre i rozważne posty. Nie jestem psychologiem, więc
trudno mi jest uzupełnić ich diagnozę. Moim skromnym zdaniem obie mają racje co
do tego, że problem nie leży w tym, że Twój mąż jest taki czy siaki (jeśli
rzeczywiście jest taki jak piszesz to zgadzam się z tym, co napisała Bona w
którymś z postów, że trzeba brać nogi za pas). Problem polega na tym, dlaczego
a włściwie po co tkwisz w tym "toksycznym" związku. Uważam, że jesteś wspaniałą
kobietą, która znalazła się w sytuacji życiowej z którą nie może sobie
poradzić. Życie nie jest bajką i każdemu może się to przydarzyć.
Psycholog nie jest absolutnie potrzebny, żeby stwierdził, że Twój mąż to kawał
kanalii ale po to, żeby pomógł Ci uporządkować myśli i emocje i zapanować nad
nimi i wreszcie pomóc podjąć najodpowiedniejszą decyzję. Podkreślam - pomóc
podjąć decyzję - a nie podjąć ją za Ciebie, bo to Twoje życie i Ty decydujesz.
I jeszcze jedno, już z mojej branży - w sądzie, jeśli zdecydujesz się na rozwód
i to rozwód bez orzekania o winie to wydaje mi się, że nie będzie potrzeba
dopuszczania dowodu z opinii biegłego np psychologa. Wszystko tu zależy od
zachowania stron - czyli Ciebie i Twojego męża. Jeśli oboje będziecie chcieli
rozwodu to żaden psycholog nie będzie sądowi potrzebny. Niestety nie piszesz,
jakie zapatrywania na rozwód ma Twój mąż - a to może być decydujące w
ewentualnej sprawie rozwodowej (może nie jeśli chodzi o jej rezultat ale
napewno jeśli chodzi o szybkość).
Pozdrawiam serdecznie
Yaa

do Yaa, Orzeszka, Bony i innych

[Gość: jb]

Ojej, mowilam juz, ze maz nie chce zgodzic sie na zaden
rozwod, nie chce tez zmieniac niczego w naszych
relacjach, twierdzac, ze odpowiada mu tak jak jest.
Prosze wszystkich - czytajcie uwaznie moje poprzednie
wypowiedzi, nie mam tyle czasu zeby w kolko pisac to
samo.
A teraz jeszcze jedna rzecz - powiedziales, ze moj maz
to kawal kanalii - ja nigdzie takich epitetow nie
uzywalam i nie wnikam w to jaki on jest. Opisalam tylko
fakty. Niniejszym prosze aby nikt nie skladal na moje
barki odpowiedzialnosci za slowa ktorych nie uzylam
i pod ktorymi sie nie podpisalam.
Orzeszek twierdzi, ze drazymy tu zly charakter mojego
meza - ja niczego tu nie draze, powiem wiecej - nikogo
nie zmuszam ani nawet nie zachecam do tego typu
dzialan. Nawet nie nakrecam dyskusji - wystarczy mi to
co juz wiem. Kazdy pisze to co sam mysli na tym
forum i trudno ludziom tego zabronic nawet jesli
przewalkowalismy temat ze sto razy. A ja nie chce
aby mnie obarczano odpowiedzialnoscia za padajace tu
nie z moich ust okreslenia. Niniejszym powstrzymam sie
od szerszych komentarzy do czasu odpowiedzi pana
doktora.
Chyba to mi jeszcze wolno?

[Gość: Yaa]

Nie powiedziałem, że Twój mąż to kanalia, powiedziałem tylko, że psycholog też
nie jest od tego żeby stwierdzał takie rzeczy, tylko w innym celu.
Nie chciałem nikigo urazić - a przede wszystkim Jb. Jeśli jednak kogoś
skrzywdziłem moimi postami, bardzo przepraszam. Obiecuje, że wiecej nie będę
się wymądrzał ( a przynajmniej się postaram).
Pozdrawiam
Yaa

do Yaa, Orzeszka, Bony i innych

[Gość: jb]

Ojej, mowilam juz, ze maz nie chce zgodzic sie na zaden
rozwod, nie chce tez zmieniac niczego w naszych
relacjach, twierdzac, ze odpowiada mu tak jak jest.
Prosze wszystkich - czytajcie uwaznie moje poprzednie
wypowiedzi, nie mam tyle czasu zeby w kolko pisac to
samo.
A teraz jeszcze jedna rzecz - powiedziales, ze moj maz
to kawal kanalii - ja nigdzie takich epitetow nie
uzywalam i nie wnikam w to jaki on jest. Opisalam tylko
fakty. Niniejszym prosze aby nikt nie skladal na moje
barki odpowiedzialnosci za slowa ktorych nie uzylam
i pod ktorymi sie nie podpisalam.
Orzeszek twierdzi, ze drazymy tu zly charakter mojego
meza - ja niczego tu nie draze, powiem wiecej - nikogo
nie zmuszam ani nawet nie zachecam do tego typu
dzialan. Nawet nie nakrecam dyskusji - wystarczy mi to
co juz wiem. Kazdy pisze to co sam mysli na tym
forum i trudno ludziom tego zabronic nawet jesli
przewalkowalismy temat ze sto razy. A ja nie chce
aby mnie obarczano odpowiedzialnoscia za padajace tu
nie z moich ust okreslenia. Niniejszym powstrzymam sie
od szerszych komentarzy do czasu odpowiedzi pana
doktora.
Chyba to mi jeszcze wolno?

[Gość: knockout]

a ja uwazam JB ze ty po prostu sie swietnie czujesz w
sytuacji w ktorej jestes. Sadze tak dlatego, ze ciagle
piszesz o tym samym - maz mnie nieciekawie traktuje,
zero seksu, ... a sensowne uwagi zbywasz "nigdy tak nie
powiedzialam", "on nie jest kanalia", "nie mnie to
ocenia" - A KOMU? sasiadowi? wiec zrob cos wreszcie, bo
na poczatku czulem do ciebie zal, teraz zal mi czasu,
zeby czytac to forum, bo ty jestes niereformowalna ofiara.

?????

[Gość: jb]

O, przepraszam - co mam odpowiadac, skoro po raz
kolejny jestem pytana o cos co juz dziesiec razy
mowilam i na co udzielilam w moim odczuciu
wystarczajacej odpowiedzi...
O kurcze - pomijajac ton twojej wypowiedzi to jestes
pierwsza osoba ktora zauwazyla, ze sie powtarzam.
Tobie tez powtorze, zebys dobrze zapamietal - juz
powiedzialam na tym forum kilka razy, ze przestalam
sypiac z mezem zeby mnie wiecej nie ponizal .
Powiedzialam tez,ze pojde po porade do psychologa i
nawet sie zapisalam na wizyte. Niestety - musze na nia
czekac kilka tygodni. Skorzystalam z propozycji
przejscia na prywatna korespondencje z osobami
ktore moga i chca mi cos doradzic.
Ale dla ciebie to za malo, ty zapewne pragniesz jakiejs
sensacji. Widzisz cos jeszcze co moglabym zrobic na
dzien dzisiejszy, bo ja nie.
I najciekawsze w tym wszystkim jest to, ze jesli ktos
powie cos zlego na mojego meza - ja oberwe, chocby
za to, ze pozwalam na takie wypowiedzi.
Zakaz uzywania wyzwisk pod adresem mojego meza
wprowadzam dlatego, ze ma tu obowiazywac kultura,
a nie dlatego, ze usprawiedliwiam jego postepowanie.
Ty mozesz mi zarzucac, ze jestem ofiara i nikt sie za
mna nie wstawi... No ale moge sie bronic i odpowiedziec
ci w twoim stylu - wtedy znowu ktos mi powie ze jestem
agresywna...
Pojde sie gdzies posmiac w ustronnym miejscu z tego,
ze istnieja jednak ludzie mniej dojrzali i konsekwentni
ode mnie!
Wprowadzmy moze absolutny zakaz obrazania kogokolwiek,
bo inaczej to nigdy nie bedzie dorosla
rozmowa!

[Gość: ania]

a mnie jest żal Pana/Pani
bo trzeba trochę taktu i współczucia
a może tylko wysłuchania drugiej osoby żeby jej pomóc
a Pan/Pani się denerwuje że jb jest niereformowalna i do tego ofiara...
bez przesady proszę !
ona się nie zreformuje zaraz na tym forum, jesli w ogole jest jej to potrzebne -
bo moze wcale nie! moze może zostać sobą!!!!
jest takie słowo empatia...
czasem warto sobie o nim przypomnieć
pozdrawiam ania

ps. jesli jb opisała tu swoją historię i poprosiła o pomoc to jej potrzebuje!
to jest poza dyskusją! może tylko niektóre osoby nie potrafią Jej tej pomocy
udzielić? może warto wtedy zamilknąć zamiast obrażać jb, męża i pewnie zaraz i
mnie się oberwie
;)

[Gość: knockout]

> a mnie jest żal Pana/Pani
> bo trzeba trochę taktu i współczucia
super, a mnie nie. Bo tak juz sie wspaniale sklada, ze mamy wolnosc wypowiedzi i
skoro mozesz sie wypowiedziec ty i jb, to ja chyba rowniez. chyba, ze wprowadazmy
polityczna poprawnosc.

> ona się nie zreformuje zaraz na tym forum, jesli w ogole jest jej to potrzebne
> -
> bo moze wcale nie! moze może zostać sobą!!!!
> jest takie słowo empatia...
Nie o to mi chodzilo. Ciesze sie, ze problem zostal rozwiazany(?).
> czasem warto sobie o nim przypomnieć
> pozdrawiam ania
>
>może warto wtedy zamilknąć zamiast obrażać jb, męża i pewnie zaraz i
> mnie się oberwie ;)
i teraz brutalnie - ty tez lubisz obrywac i tak naprawde podsiawdomie na to
czekasz? I robic z siebie ofiare?

[Gość: orzeszek]

Witaj Aniu! Nie mogac skorzystac z Twojej poczty (w obawie, ze nie odpowiesz)
korzystam z forum, zeby dojasnic Twoj post. Jesli dobrze zrozumialam Twoja
intencje, to z pewna ironia i (chyba) pretensja piszesz o m.in. moich
wypowiedziach. Jednak tak naprawde nie wiem, z czym polemizujesz. Czy moglabys
mi to wyjasnic? Pozdrawiam

[Gość: orzeszek]

Dzieki za uznanie! Twoje posty i rady (jak wczesniej zauwazyla JB) mnie tez sie
podobaly i uwazam, ze byly pelne zyczliwosci.
P.S. ubawilam sie rozwazaniami nad zenska forma orzeszka (ta orzeszka?) jak dla
mnie-moze byc! Prywatnie wiele przyjemnosci sprawia mi kiedy bliscy wolaja do
mnie Michale (od Wolodyjowski) bo pewnie poza plcia mamy wiele wspolnego.
Pozdrawiam

[Gość: Bona]

Droga Aniu, nie widzę nic złego w rozmowie osób trzecich (wszak nie rozmawiamy
za plecami, tylko na tym samym forum), bo to także może dużo powiedzieć samej
zainteresowanej. Poza tym - jesli dokładnie prześledzisz wszystkie posty w obu
wątkach, może zauważysz, że przynajmniej część doświadczeń życiowych mamy z
Orzeszkiem podobnych - i z JB. Czyż nie jest w tej sytuacji usprawiedliwiona
wymiana poglądów także przez osoby trzecie? To wzbogaca, nic nie umniejszając
problemom JB. Zauważ też, że być może nasze/moje doświadczenia mogą być wcale
nie mniej dramatyczne. Jak do tej pory - a przecież w przyszłości może być
gorzej. Czy JB nie powinna o tym wiedzieć?

do Bony i nie tylko

[Gość: jb]

W rozmowie osob trzecich nie ma moze nic zlego, pod
warunkiem
ze wszyscy rozumieja co jest temate rozmoway. Tak sie
sklada, ze z
twojego dialogu Bony z Orzeszkiem to ja niewiele
zrozumialam i chyba nie tylko dla mnie niejasne sa
wszystkie te trojkaty i cala reszta teorii. I bron
Boze - nie tlumaczcie mi tego na tym
forum, bo znowu zbaranieje!
A poza tym wracajac do watku glownego - ja chcialam
tylko wiedziec jak sie mam ustosunkowac do wlasnych
negatywnych
odczuc wobec meza. Chcialam wiedziec czy moje
podejrzenia
o co najmniej kiepska jakosc naszego zwiazku sa
sluszne,
czy tez wyolbrzymilam normalna sytuacje miedzy
mezczyzna
a kobieta. Jak na razie nie mialam innego partnera
seksualnego
oprocz meza, skad moglam wiedziec, czy tak nie
zachowuja sie
wszyscy mezczyzni. Sadzac po reakcjach publicznosci
-najwyrazniej nie kazdy facet zachowuje sie w ten
sposob,
a zatem moje obawy sa sluszne - to nie jest "dobry"
zwiazek.
Jak na obecna chwile chodzi mi po glowie rozwod jako
rozwiazanie,
bo nie widze aby moj maz chcial cos naprawiac. Byc
moze chce,
ale liczy na cud lub na to, ze "samo sie ulozy" - tego
nie wiem.
W kazdym badz razie - chcialam sobie wszystko poukladac
w glowie a nie leciec do sadu zeby zlozyc pozew jeszcze
w tym
tygodniu. Prawde mowiac to przeciez watek nie jest
zatytulowany
"jak najszybciej dostac rozwod". Mnie chodzilo o moje
mysli,
o moje uczucia, o zaprowadzenie jakiegos porzadku w
sobie samej,
a tymczasem niektore osoby robia takie wrazenie jak
Rzymianie
glodni igrzysk , jakby czekali na jakies dramatyczne
zakonczenie
calej historii - ze wyrzuce meza z domu, wyprowadze sie
do kochanka lub cos w tym stylu. Ale tu nie bedzie
dramatyzmu
i wartkiej akcji w kowbojskim stylu, bo nie mialoich
tu byc.
Forum to chyba nie jest najlepsze miejsce na ktorym
mozna
dokonywac decyzji co do wlasnego zycia. A poza tym - w
tej
chwili nie czuje sie na silach zeby tak od reki podjac
taka
decyzje na podstawie czyjegos postu. To chyba wcale
nie oznacza, ze czekam aby ktos za mnie zadecydowal.
Nie wiem w jakim stylu rozstaja sie inne malzenstwa,
ale chyba nie wyglada to tak, ze decyzja zostaje
podjeta w piec sekund pod wplywem rady czy opinii
anonimowej osoby z internetu. My tu nie mowimy o tym
co zrobic z plama na koszuli tylko o moim zyciu, a
zyciowych
decyzji nie warto podejmowac pochopnie. Zreszta -
zaden
internetowy "doradca" nie wezmie na siebie
odpowiedzialnosci
za zla porade i o tym tez warto pamietac. Nie obrazcie
sie, ale
na razie ogranicze sie jedynie do ponownego
przestudiowania
roznych opinii a ostateczna decyzje zostawie sobie na
pozniej,
a w kazdym badz razie - nie podejme decyzji co do
ktorej nie
jestem na 100% przekonana.
Czekam raczej na opinie i przemyslenia a nie na
ponaglenia i presje.

[Gość: Bona]

Gość portalu: knockout napisał(a):


> i teraz brutalnie - ty tez lubisz obrywac i tak naprawde podsiawdomie na to
> czekasz? I robic z siebie ofiare?
>

Jak na Twój nick przystało, nokautujesz - przez cios poniżej pasa.

[Gość: ania]

nie jestem typem ofiary i nie czekam na nic
a jak słusznie zauważyła Bona walisz poniżej pasa
ale Twoja wola!
każdy wystawia tu sobie sam świadectwo, prawda?

w moich słowach do Bony i Orzeszka chodziło mi tylko o podkreślenie że w tym
dialogu zabrakło gdzieś jb, walor poznawczy był duży, Twoje doświadczenia Bono
pewnie też dramatyczne, ale mimo wszystko jb gdzieś się w tym zagubiła (o czym
sama napisała)
nie chciałam nikogo obrazić! chciałam, może nieudolnie, pokazać że jb jest
tutaj...

a tak w ogóle - czy nie uważacie że dziwne jest to że wszyscy tu radzą jb tylko
nie Doktor?
uważam że to nie w porządku!

[yaa]

Zgadzam się z tym ostatnim. Panie doktorze !!! Do pracy !!!
Pozdrawiam
Yaa

[Gość: Jb]

No wlasnie, gdzie jest pan doktor? Widzialam, ze
odpowiedzial
juz na kilka pytan ktore pojawily sie pozniej niz moje,
wiec chyba
jest tu gdzies obecny...