Sens badan po pierwszym poronieniu - dlugie...

[akala]

Dziewczynki kochane, chcialam sie podzielic nowosciami!

jak pisalam wczesniej, wydrukowalam sobie przed Swietami Wasza liste badan
"po" i powedrowalam do zaprzyjaznionego lekarza po porade (dodam, ze w
szpitalu uslyszalam: prosze sie nie martwic, to bylo genetyczne
niedopasowanie, bedziemy badac po trzecim razie). Pomyslalam - im wiecej wiem,
tym mi spokojniej, i latwiej bedzie z nastepna proba. Moj lekarz usmiechnal
sie tylko (ze przesadzam i nie trzeba), ale wyslal mnie na zestaw badan
infekcyjnych i kilka innych (krzepniecie, antyciala, cz.Leiden etc.)
Zrobilam na razie tylko bakterie i wirusy - i okazalo sie, ze powod sie
znalazl, i wcale nie genetyczny. Otoz przyczyna mojej straty byla
najprawdopodobniej Ureaplasma urealyticum (skad to sie wzielo, nie mam
pojecia...) i bezobjawowe zakazenie. Teraz czeka nas kuracja antybiotykowa i
bedzie mozna ze spokojem ducha starac sie o Malenstwo raz jeszcze. Niby nic
przyjemnego, ale ciesze sie niesamowicie, ze czegos sie dowiedzialam -
dodatkowa wiedza o cytomegalii (przechodzilam, sa przeciwciala!), rozyczce
(tez przechodzilam) i toxo (nie ma przeciwcial, trzeba uwazac na koty...) tez
dodaje mi odwagi. Jeszcze tylko zoltaczka (i ew. szczepienie przy braku
przeciwcial) plus prolaktyna (ciut powyzej normy). No i troche staran o
przywrocenie rownowagi w zwiazku, ale to juz inna historia i nie leczy sie
tego farmakologicznie
Wiecie, kiedy mysle ze moglabym przejsc przez trzy poronienia zeby sie o
powyzszym dowiedziec (i wyleczyc), ogarnia mnie wscieklosc. Mialam watpliwosci
czy to rzeczywiscie ma sens - badania nie sa tanie, a wedrowka po krakowskich
laboratoriach nie byla wcale przyjemna - ale taraz widze, ze warto, naprawde!
I zachecam te z Was, ktore sie wahaja. Moze nic nie wyjdzie, ale mysle ze
wiedzy nigdy za duzo, i latwiej to wszystko przetrwac jesli sie wie, ze
sprawdzilo sie wszystko, co bylo mozna. Juz nigdy nie chce wejsc w cos tak
waznego nieprzygotowana.
Rodzaj "pokuty" za to co sie stalo? Moze, ale jest mi teraz lepiej, czuje sie
mniej winna o caly stres i nerwy sprzed poronienia (myslalam, do tej pory, ze
to sie stalo bo za bardzo zaangazowalam sie w prace, wlozylam tyle
psychicznego i fizycznego wysilku w przygotowanie konferencji i problemy w
zwiazku - nie wiedzac jeszcze o Malenstwie). Przestaje sie obwiniac i to tez
jest wazne.

Tyle refleksji. Sciskam Was mocno i dzekuje, ze jestescie. To rzeczywiscie
jest "magiczne" forum.
Ala

[mrytka1]

Masz absolutną rację.Mi po pierwszym poronieniu też lekarz mówił żeby się nie
przejmować że tak sie zdarza, żadne badania nie są konieczne...Ja mu zaufałam i
co moja długo wyczekiwana druga ciąża tez skończyła się poronieniem. sama na
własna rekę robię po kolei wszystkie badania ( o których dowiedziałam sie z
tego forum nie od lekarza ) mam zrobiona na razie tylko część a już wiem że: za
niski progesteron, podwyższona prolaktyna i TSH. zmieniłam lekarza i gdy
zapytałam o różne bardziej specjalistyczne badania po wizycie powiedział do
mojego męża, żeby mnie pilnował żebym nie czytała internetu...
Po prostu ręce opadają nie wiem czy zmienić znowu lekarza a może jestem
chisteryczką?

[zaisa]

Och, tyle myśli na raz, że nie wiem, od czego zaczac.
Przede wszystkim w dzisiejszych trudnych i brudnych (zanieczyszczonych)
czasach, gdzie jest tyle poronień, maleje przyrost naturalny itd, to mam
wrażenie, że pewne badania powinny być robione gdy się chce przygotować do 1.
ciazy. A nie "po trzecim poronieniu". Nawet NFZ nie każe z badaniami czekać do
trzeciego!
Po pierwszym poronieniu (obumarcie w I trymestrze) przed nastepna ciaza
spytalam internistki(!), jak powinnam przygotować się do drugiej. I to ona
skierowała mnie na kilka badań, ginekolodzy na wiadomość o pierwszym poronieniu
nie reagowali w ogole! Mimo, ze przychodzilam, bo mialam jakies plamienia to
same, to po stosunku, to licho wie co i za soba niedomoge lutealna. Jeden
powiedział o kwasie foliowym przed drugą ciaza.
Żaluje, ze o wielu mozliwych badaniach dowiedzialam sie dopiero tu na forum, po
drugim poronieniu, niestety.
Nie rozumiem tego wszystkiego.
Akalo - bardzo madrze zrobilas, decydujac sie na badania. Zreszta- sama to wiesz
Mrytko - jakie jest oficjalne tlumaczenie Twojego wyniku hist-pat? Co z tym
endometrium?
Pozdrawiam Was serdecznie, dalej nie pisze, bo za duzy natlok mysli i nie daja
sie uporzadkowac

[daria1981]

witam serdecznie.jak z loginu wynika mam naimie Daria w lipcu 2005 stracilam w
10 tygodniu ciazy swoje upragnione malenstwo,na domiar zlego po czyszczeniu w
szpitalu zlapalam rzesistka,co moj lekarz tlumaczyl spadkiem odpornosci
organizmu na infekcje.Po 3 mieisacach zaczelismy sie starac ponownie o
dziecko,gdyz lekarz uznal ze jest wszystko w porzadku mimo moich dziwnych i
nieregularnych miesiaczek...i tak staramy sie do dzisiaj..miesiaczki nadal sa
dziwne i obecna jest bardzo bolesna...nie mam pojecia co mam robic..uslyszalam
od niego wlasnie,ze tak sie zdarza ze pierwsza ciaza jest utracona,znalazla sie
pani w tych nieszczesnych 20%,a z nastepna ciaza nie powiedziane ze tak bedzie...

[mariuszkura.pl]

przezywam to razem z wami.Dwa tygodnie temu bylam u lekarza prywatnie bo zalezalo mi na zwolnieniu poniewaz pracuje w szkodliwych warunkach i balam sie o dziecko.Mialam katar wiec zapisal mi amotaks antybiotyk wzielam tylko 4 tabletki bo sie balam najgorszego czulam sie dobrze.gdy poszlam teraz we wtorek okazalo sie ze dziecko jest we mnie ale juz nie oddycha.Lekarz stwierdzil ze to przez katar i ze nic na to nie poradzi.Skierowal mnie do szpitala na zabieg a ja sie czulam jakby czastke mnie rozrywal.Te malenstwo mialo 10tyg i 4 dni.Razem z mezem czekalismy na te malenstwo poltora roku nie wiem czy kiedykolwiek sie potym pozbieram.POZDRAWIAM WAS BARDZO SERDECZNIE

[aagata4]

zgadazam sie z Tobą - badania trzeba wykonywac .... Ja snie nie dałam i na
podstawie forum wykonałam kilka badan już po pierwszym poronieniu .... (na
lekarzy nie miałam co liczyć)
Wykryłam u siebie problemy z tarczyca i przeciwciala przeciwtarczycowe - czyli
immunologie ...
nie wiem dlaczego nie dostałam od żadnego lekarza encortonu .... myśłe ze to by
mogło ochronic moja druga ciążę .... tymczasem w poniedzialek ide na zabieg ...
nic juz ytraz nie moge zrobic ...

jednak dobrą stroną tego zę zrobiłam te badania jest to ze wykluczylam wiekszośc
problemów ... i dzieki temu mam juz skócona droge do maluszka ... mam nadzieję
zę już przy trzeciej próbie sie uda ...
pozdrawiam

Agata

Okropnie mi przykro...

[akala]

Agatko, straszne, cala ta szpitalna trauma znow przed Toba.
Nie chce pisac, zebys byla dzielna, ale zycze Ci zebys przetrwala jakos to
czekanie, sobote i niedziele kiedy juz nic nie da sie zmienic. I zeby otaczali
Cie dobrzy ludzie, szczegolnie w trakcie i po zabiegu. Dobrze, ze wiesz juz
wiecej, bedziesz mogla sie zajac immunologia i przelozyc jakos rozpacz na
aktywne szukanie wlasciwej pomocy, biernosc i niemoznosc zrobienia niczego jest
nie do zniesienia.

Sciskam mocno, Ala

[cleodark]

Mi też jest bardzo przykro. Na razie mam za sobą 1
też lekarze podchodzą jak do statystyki, przypadku.
Okazała się,że mam zespól fosfolipinowy oraz podwyzszone p-ciała jądrowe.
Zaciekawiła mnie ueroplazma czy coś takiego o co chodzi??
Jeżeli nie sprawi Wam kłopotu to opiszcie jak to się bada i cóż to takiego.
Trzymaj się cieplutko

Cleodark...

[anuteczek]

Kochana, co z Tobą?!
Proszę, napisz, bo się naprawdę martwiłam i martwię...
Ania

[danade]

Hej
Ureaplasma to taka atypowa bakteria, zasiedla drogi moczowe, ale nie wyczytałam
nigdzie, żeby powodowała poronienie, choć jak żadna bakteria nie jest mile
widziana i może mu sprzyjać. Z jakiego materiału ją wyizolowano, tzn. czy to był
wymaz z cewki czy z pochwy?
I jeszcze taka mała dygresja...Z jednej strony też się chcę przebadać na co się
da, a z drugiej... Moja babcia-góralka uznała, że czas udać się do lekarza, gdy
jej wody płodowe odeszły..za drugim razem uznała, że lekarze to głupki i
wystarczy położna. I wszystko było w porządku. Ja wiem, czasy się zmieniły,
środowisko itd. Ale boję się też, że jak za bardzo będę się starać -dbać,
leczyć, szprycować hormonami, syntetycznymi witaminami to.. nie wiem, jak to
ująć, żeby nikomu przykrości nie sprawić..urodzę dziecko, którego Matka Natura
nie miała w planach...Nie wiem sama. Skoro 1 poronienie tak boli, to nie chcę
żadnego więcej...Przepraszam. Dziękuję Wam wszystkim za to forum!!

[akala]

Witaj, Danade,

badanie bylo na podstawie wymazu z szyjki macicy. Co do samej ureoplazmy, to
opis jest np. tutaj: www.poronienie.pl/bad7_6.html, a z informacja ze "no
i chyba znalazlysmy" zaszwonila sama p. doktor ktora prosilam o skierowanie. O
te informacje sie opieram.

Rozumiem Twoje watpliwosci. Chodzi o to, zeby nie upierac sie przy ciazy, ktora
z gory jest nieprawidlowa (chocby genetycznie) i nie podtrzymywac jej na sile,
lezac, zazywajac mase lekow, itp. prawda? Przeznaczenie, boskie czy
biologiczne... Tu kazda z nas ma prawo do indywidualnej oceny i decyzji.
Ja nie chce przesadzac w zadna strone, ale na ogol chce wiedziec jak najwiecej o
wszystkim co mnie porusza, a to, musisz przyznac, porusza bardzo.
Hormonow po poronieniu nie chce, postanowilismy nie brac pigulek i czekac, az
sie z delikatna pomoca homeopatii samo ureguluje. Lykam kwas foliowy wizolowany
z soi i pszenicy, staram sie dobrze odzywiac, nie denerwowac, spac kiedy
organizm sobie tego zazyczy - jak juz bede mogla wroce do plywania i tanca. Dla
wzmocnienia systemu nerwowego i jednoczesnie odpornosci ciazy dziewczyny z
Zappybaby Community sugeruja rowniez homeopatie: Bryophyllum. Mozna wiec bez
syntetykow, ale Malenstwo musi miec zdrowa i spokojna mame. No tak, paskude
ureoplazme trzeba unicestwic u nas obojga, antybiotykami. Ale o ile sie
da - wracamy do natury.

Ja tez sie boje, Danade. Ale trzeba miec Nadzieje, duzo Nadziei. A ja chce byc
aktywna, nie siedziec i plakac. Mam za soba tyle dni siedzenia i plakania,
wystarczy.

Pozdrawiam serdecznie, Ala

[danade]

Dzięki za informację. Nie wiedziałam, że ureaplasma może siedzieć wyżej niż w
pochwie... I dzięki za zrozumienie Nadzieję mam...gorzej z tym niepłakaniem.
Mam nadzieję, że z chcenia bycia aktywną przerodzi mi się w rzeczywistą
aktywność. Ech, dobrze, że tyle tu Was tu silnych i mądrych - jakoś tak
trudniej mi się nad sobą użalać )
Pozdrawiam Cię Alu i szybkiego końca wojny z ureaplasmą życzę

[nusik1]

Moja odpowiedź jest jedna jeżeli jak to ujęłaś Matka Natura nie ma w planie
jakiegoś dzidziusia to on pewnie się nie narodzi, nawet jeśli staniesz na
głowie. Wszystko zależy od tego czy Ty pragniesz dziecka i co możesz zrobić.
Ciekawe co by powiedziała Twoja babcia gdyby nie mogła donosić ciąży a miałaby
możliwości dzięki medycynie... Jak to mówią punkt widzenia zależy od punktu
siedzenia...

[kingakw]

Mnie także zmierziło na hasło, że to normalne, często się zdarza. Wzięłam
sprawy w swoje ręce i porobiłam badania. Wyszły oki, a ja dzięku temu jestem
spokojniejsza i nie żałuje wydanych pieniędzy. Spokój to też jedna z korzyści w
przyszłej ciąży. Hmm... nie raz zastanwiam się jak to możliwe, że na wsiach
kobiety zasuwaja w polu do porodu i rodzą zdrowe dzieci. Ale wniosek jest
jeden. Żyjemy w innych czasach i w innym środowisku. Alergie dopadające
dorosłych, zawały w młodym wieku, poronienia, o których słychać coraz częściej,
wszystko z powodu tempa i stresu w jakim przyszło nam żyć. Nasze babcie rodziły
w zupełnie innym świecie. Moja np urodziła piersze dziecko w wieku 41 lat,
zdrowe...mojego tatę. A dziadek miał wtedy 66 lat!!! Więc nie dziwmy się,
musimy inaczej podchodzić do tego i to jest normalne. Nie zalecam przesadyzmu w
badaniach, ale jeżeli ma to przynieść spokój, to dlaczego nie. Buziaki...

[nusik1]

Wiesz co tu pisać... każda z nas ma różne doświadczenia. Zaczynam się coraz
bardziej irytować. Nie wiem co to znaczy zaufanie do lekarza zaliczyłam ich
tylu że niedobrze mi sie robi. Wierzę w to co podpowiadają dziewczyny na forum.
Lekarze u których byłam i ich nie polecam są na liście dobrych lekarzy. To
podejście jest subiektywne, wszystko zależy od tego co jest przyczyną u
konkretnej pacjentki. Zrobilam masę badań została mi tylko immunologia ale nie
mogę sobie na to pozwolić ze względów finansowych. Ci wspaniali lekarze nie
zasugerowali nawet co mogłabym zbadać. Mi wyszła cytomegalia ale
kolejni "dobrzy" lekarze mówili że nie trzeba tego badać... kazali starać się o
dzidzię i co!!! Zaczęłam starania we wrześniu, coś mi jednak mówiło zmień
lekarza przebadaj jeszcze coś... Potem musiałam odczekać trzy miesiące aby ją
powtórzyć, na szczęście IgM jest już ujemne. W miedzy czasie zbadałam genetykę,
zrobiłam HSG, teraz jestem spokojniejsza. Nie wyobrażam sobie jak przeżyłabym
kolejne poronienie. Badanie kosztowało tylko 22 złote oczywistym jest że nie
przedkłada się to na cierpenie spowodowane poronieniem. Czy to jest argument
żeby sie badać. Wydaje mi się że można to zostawić bez komentarza... Cieszę się
że są tu dziewczyny które namawiają do badań i podpowiadają jakie zrobić. Jest
jeszcze jedna rzecz którą chciałam się podzielić. Bo ufałam lekarzowi. Zbadałam
prolaktynę miałam górną granicę normy, nie mogłam zajść w ciążę. A lekarz też
nic nie powiedział. Dowiedziałam się z forum, że mimo wszystko jest za wysoka,
dobrze że inny zalecił bromka. Ale to było już po fakcie... Wypowiadałam się
już nie raz na ten temat. Nie mówię żeby szaleć. Kinga zgadzam się z Tobą, mam
dokładnie takie samo podejście. Decyzję pozostawiam zawsze dziewczynom nie
namawiam. Piszę a każda z dziewczyna niech się zastanowi przemyśli i robi jak
uważa. Lepiej się uczyć na cudzych błędach... Pozdrawiam

[danade]

Masz rację nusik z uczeniem się na cudzych błędach, fakt. Dla mnie jest jeszcze
coś- jeśli przebadam się, wszystko "ponaprawiam" i potem poronię, to chyba mnie
szlag trafi...pewnie nie potrzebnie gdybam tak, ale to wszystko jest jeszcze dla
mnie bardzo świeże, czekam na 1@ po zabiegu...no i nie potrafię tak jak Ala
uczciwie powiedzieć, że przestaję się obwiniać. Wiem, że to nie moja wina no ale
może jednak? Zaufania nie mam nie tylko do lekarzy, ale i do medycyny w ogóle.
Niedawno ktoś na zajęciach mi mówił, że cytomegalii jest tyle typów, że pewnie
te badania nie mają sensu, bo wykrywają jeden, a innymi można się zakażać
jeszcze raz i jeszcze kolejny. Poza tym, to jak z np. szczepieniem p/grypie?
Przecież wiadomo, po grypie można poronić. I wiadomo, że szczepienia mało dają.
I wiadomo, że nie da się uniknąć kontaktu z zagrypionymi. No i jeszcze coś. W
grudniu urodziła moja koleżanka z dawnej klasy. Urodziła zdrowego chłopaka,
którego nie chciała, imprezowała nawet po odkryciu, że jest w ciąży...Paliła
"mniej niż przed ciążą". A ja wyremontowałam zęby, łykałam od sierpnia kwas
foliowy, cały zeszły rok biegałam, basen. Cytologia, chlamydia, różyczka, toxo.
Przestałam chodzić do zadymionych knajp zaraz po ślubie, po którym zaczęliśmy
starania. Zdrowy tryb życia, hehe. No i mamy Aniołka...Wiem, że większość z nas
tutaj tak miała. Ale mnie to gryzie, że tej koleżance zazdroszczę, unikam jej(co
na szczęście nie jest trudne). Trochę namieszałam, jak zwykle, ale pewnie i tak
zrozumiecie, o co mi chodzi, lepiej niż ja sama Pozdrawiam. Aha, i tak
zamierzam zrobić cytomegalię, heh.

[nusik1]

Hmm tak to prawda nikt mi nie da 100% gwarancji że następnym razem mi się uda.
Tyle, że chciałabym mieć czyste sumienie... że zrobiłam co w mojej mocy. Nie
chciałabym mieć sobie do zarzucenia czegoklowiek, chyba nie umiałabym sobie
wybaczyć. To dla mnie bardzo ważne. Po pierwszym poronieniu zaufałam lekarzowi,
nie miałam żadnej wiedzy na temat poronień i ich przyczyn, ale wiem na pewno że
gdybym cokolwiek wiedziała to zrobiłabym wszystko aby uniknąć kolejnej porażki,
która mnie bardzo dużo kosztowała. Straciłam chęć do życia, dochodziłam do
równowagi cały rok. Miałam wyrzuty sumienia że nic nie zrobiłam i świadomość że
nie miałam wiedzy wcale mi nie pomogła. To tyle moich wypocin. Pozdrawiam i
życzę więcej szczęścia.

[danade]

Dziękuję. Powodzenia

Do Ali-akali - pytanie

[zaisa]

"Lykam kwas foliowy wizolowany z soi i pszenicy,"
Czy mogłabys podac nazwe preparatu i producenta?

"Dla wzmocnienia systemu nerwowego i jednoczesnie odpornosci ciazy dziewczyny z
Zappybaby Community sugeruja rowniez homeopatie: Bryophyllum. "
Tez prosze o nazwe producenta.
Dzieki.

[akala]

Zaisa, Co do Bryophyllum, to zbieram jeszcze ciagle informacje - jak juz bede
miec cos wiecej, przetlumacze i przysle tutaj, bo wyglada to interesujaco.
Skonsultuje to wczesniej jeszcze z kolezanka - farmaceutka. Moje kapsulki z
kwasem foliowym produkuje firma Wellness z Wiednia, sprawdze wieczorem dokladne
dane z ulotki. Przepraszam, ze malo szczegolow, ale nie mam tego przy sobie
(ach, internet w godzinach pracy...)

Wiesz, Nusik, to co napisalas o zrobieniu wszystkiego, co mozna - jakbym
slyszala sama siebie, tak wlasnie dokladnie to czuje. Zeby miec jak najmniej
sobie to zarzucenia, a co ma byc, to i tak bedzie. Chce miec przynajmniej
swiadomosc ze probowalam.

Danae, to nie tak, ze calkiem pozbylam sie poczucia winy (w koncu to zakazenie
to jakas pamiatka z przeszlosci, mojej lub mojego mezczyzny) - tylko uwolnilam
sie od przekonania ze sama to sobie sciagnelam na glowe, bo wlozylam wszystkie
sily fizyczne i psychiczne w prace, a konkretnie w organizacje konferencji na 80
osob, i braklo mi odpornosci. Bylam w tym calkiem sama, od uzerania sie z
partnerami o przebieg i agende, przez wszystkie rozmowy i negocjacje, kontrakty
etc. az do noszenia pudel z materialami i sprzetu. Moj profesor siedzial w tym
czasie w RPA i przesylal maile z pozdrowieniami. To byly wlasnie te dwa miesiace
mojej ciazy, o ktorych nie wiedzialam, bo w koncu pazdziernika mialam jeszcze @,
a potem nie mialam sily myslec o tym, ze sie spoznia i dlaczego (choc zrobilam
test, ale wyszedl strasznie bledziutki i juz po 3 min., wiec uznalismy to za
pomylke). Pracowalam po 13 - 14 godzin na dobe i mialam wszystkiego szczerze
dosc - prawie marzylam o tym, zeby sie rozchorowac, wyladowac w szpitalu i juz
nic "nie musiec". Wszyscy by sie nade mna uzalali i opiekowali... Konferencja
skonczyla sie 4.12, 5.12 zrobilam powtorke testu - a 6.12 rano bylam juz na
izbie przyjec - wiec czy to co sie stalo nie byla bezposrednia odpowiedza mojego
organizmu na te mysli sprzed konferencji?! Wiec to moja wina, jasne i proste.
To przekonanie mnie po poronieniu zzeralo i nie dawalo spokoju - i naprawde ten
pozytywny wynik ureoplazmy zmienil ogromnie duzo. Dlatego napisalam ten list, bo
nagle zrobilo mi sie jasniej i lzej na sercu. Przeszlo mi to okropne otepienie -
ochrona przed piekielnymi wyrzutami sumienia - i chyba weszlam w jakis nowy
etap, znow chce mi sie zyc i rozmawiac z ludzmi. Wrocilam na uczelnie i
porzadkuje sprawy z grudnia, a wczesniej na sama mysl o projekcie wracalo do
mnie wszystko i bylam bliska rzucenia pracy, bo to tez byl jeden wielki wyrzut
sumienia.
Przepraszam, ze tak sie rozpisuje, nazbieralo mi sie.
Pozdrawiam Was wszystkie mocno!
Ala

[danade]

Witaj
i nie przepraszaj, że się rozpisujesz - dzięki. Zrozumiałam to jakoś inaczej,
dzisiaj nawet nie wiem, jak Miałam o tyle podobnie, że uznałam, że mogę uczyć
się jeździć na nartach - choć w sumie nie przewracałam się, to obawiałam się
potem, że to jednak stało się przez te narty. Ulżyło i mi i mężowi, który na te
narty mnie namawiał, gdy okazało się, że to złe stało się przed naszym wyjazdem.
I o tyle inaczej, że nie mogłam usprawiedliwiać się niewiedzą o ciąży-
staraliśmy się o nią, więc już w dniu spodziewanej miesiączki wiedziałam, że
jest. Teraz ja zaczynam się rozpisywać...jakoś dobrze mi to robi, w
przeciwieństwie do mówienia. Porządkuję sobie a nie tylko rozklejam.
Pozdrawiam
Dana

takie mysli rozne - rozniaste...

[aniao3]

Ech dziewczyny, nie przepraszajcie, ze sie rozpisujecie, ze czasem lzy kapia
wam na klawiature, ze nie mozecie patrzec na kobiety w ciazy i reklamy z
maluszkami, ze jest wam zle i do d... To jest nie tylko normalne, ale tez
konieczne, by moc znowu uwierzyc w swoje macierzynstwo.
Starajcie sie byc dobre dla siebie - wiem co mowie, bo po poronieniu i po
utracie blizniaka a potem po stracie jego/jej siostrzyczki wiedzialam ze musze
sie wyplakac - i dawalam sobie na to przyzwolenie. To mi naprawde pomoglo.

A co do tych tekstow ze kiedys sie w polu rodzilo... Ano rodzilo: na 10 dzieci
do piatych urodzin dozywalo czasem polowa, czasem mniej, czasem wiecej. O
poronieniach sie nie mowilo - bo nie bylo testow, wiec najpierw traktowano to
jak spozniona miesiaczke (tak do 9-10 tc pewnie nawet) a potem - coz, "poszlo
to i chlipac nie ma co" - bo to i wstyd, i moze kara? Wiec na wszelki wypadek -
tematu nie bylo. A martwe dzieci rodzily sie od dawna, od zawsze.

Wiecie - dopiero teraz gdy zwracam na to uwage to widze (tez w historii!!!) iel
tego bylo. Krolowa Bona stracila synka w 6 mies. ciazy. Syna!!! Przyszlego
krola! To byla tragedia dla calego dworu, choc publicznie nie wolno bylo o tym
mowic. Jacqline Kennedy urodzila martwe dziecko w czasie gdy jej maz prezydent
oddawal sie milosnym podbojom na Florydzie. Annie Lenox dla swego martwo
narodzonego synka napisala cudowna piosenke "Angel"... A brukowce scigaly
Nicole Kidman po poronieniu pytajac jak sie czuje... I zdziwilybyscie sie ile
kobiet z ktorymi rozmawiam: w mediach, w reklamie, biznesie - kobiet pieknych,
spelnionych zawodowo, finanosow, czesto nawet i rodzinnie - przezylo takie
tragedie. Tylko tych 10-15 lat temu o "takich rzeczach" nie wolno bylo mowic -
wiec nie mowily. A koszmar jaki przeszly - siedzi w nich do dzis, bo nie mialy
forum by sie wygadac, wyplakac i powspierac....

Wiec - nie my jedne... I nie myslcie, ze jak ktoras z nas wyglada na taka
bardziej dzielna, poukladana "ach tak, to byla tragedia, ale juz sie
podnioslam" to ze i ona nie ma dolow, i napadu zalu i rozpaczy. To tez normalne.

Ale oczywiscie po jakims czasie, gdy juz ten zal sie jakos oswoi i "przerobi" w
sobie - trzeba zaczac powoli wracac do siebie, do zycia i do swoich marzen. Bo
jest takie niebezpieczenstwo - ze tragedia tlumaczymy wszystkie swoje dalsze
problemy i niepowodzenia, ze chowamy sie przed zyciem za tragedia i to wtedy
nie jest dobre.

Pewnego pieknego dnia podejmujemy decyzje, zeby jednak sprobowac i w koncu
udaje sie zobaczyc dwie kreseczki na tescie
I nie, nie obiecuje wam ze bedzie latwo.
Ja przez cale moje dorosle zycie nie mialam takich psychicznych zjazdow jak w
pierwszym trymestrze obecnej ciazy. Ale...
Maluszek wlasnie skonczyl 34 tygodnie. Jest banalnie nudnym medycznie
przypadkiem )) Czego i wam z calego serca zycze...

Sciskam was bardzo, bardzo mocno
anka

Kwas foliowy i inne

[akala]

Trudno uwierzyc, ze kiedys bylam na biol-chemie i powaznie namawiano mnie na
medycyne... Wlasnie zorientowalam sie, ze cos co przez dluzszy czas lykalam
jako kwas foliowy wcale nie jest wit.B9, tylko E! Zaisa, dziekuje,
wyprowadzilam sie z bledu sprawdzajac dla Ciebie detale producenta! Wiec to
cos, co uznalam za odpowiednik foliku to naturalna wit.E wypreparowana z
pszenicy i soi... ech, wstyd.

Tak mi sie przypomnialo, Tracy Chapman napisala kilka lat temu niesamowita
piosenke - cytuje ponizej. Nazywa sie "The Only One" i wydaje mi sie, ze Tracy
tez nalezy (duchowo) do naszego grona.

She was the only one
Of my flesh and blood
Now I have no calling
I can do no worldly good

I sit silent
I sit mourning
I sit listless all the day
I've mostly lost the voice to speak
And any words to say except
Does heaven have enough angels yet?

I've gone hard
And I've gone cold
I can't make the piece of this cracked life fit
Please forgive me for wanting to know
Does heaven have enough angels yet?

Together oh together
No there'll be no more of that
But I would not dare for myself to ask
Does heaven have enough angels yet ?

She was the only one
Of my own flesh and blood
Sometimes I hear her calling
Straight from the house of god

Dobranoc, i spokojnej nocy.
Ala

[challanger]

Czesc

Ja tez jestem z Krakowa i przezylam poronienie. Moglabys mi podac miejsca gdzie
mozna zrobic badania o ktorych pisalas. Czy trzeba miec skierowania? Napisz
jakie badania robilas jeszcze.

Pozdrawiam

inga

Badania w Krakowie - dla Challanger

[akala]

Witaj,
przepraszam ze nie odpowiadalam wczesniej, dopiero co wrocilam z urlopu.
Jesli nadal potrzebujesz informacji: sama robilam badania w Katedrze
Mikrobiologii UJ (ul. Czysta 18) - na rozyczke, toxoplazmoze, listerioze,
mykplazmy i ureaplazmy, chlamydie, Streptococcus, ocene flory bakteryjnej w
skali Nugenta i cytomegalie. kosztowalo mnie to wszystko 433 zl. Skierowanie nie
jest niezbedne o tyle, ze i tak musisz za wszystko placic sama - z drugiej
strony przydatne, bo np. na chlamydie czy cytomegalie jest duzy wybor badan, a
trzeba dokladnie wiedziec, ktore zrobic.
Poza tymi juz wykonanymi, dostalam sugestie zbadania antycial zoltaczkowych,
antyfosfolipidowych i krzepniecia. I jeszcze czynnik Leiden. To juz w Szpitalu
Kolejowym (?) na Olszanskiej. Mysle, ze te wczesniejsze badania tam tez mozna
zrobic, i chyba jest troche bardziej "cywilizowanie" - co do cen nie mam
niestety pojecia.

Pozdrawiam serdecznie, Ala

[aniaad]

cześć dziewczyny chcę się również z wami podzielić swoimi
doświadczeniami.Jestem po 2 poronieniach i tak jak wy bardzo to przeżyłam . Po
pierwszym nie mogłam sobie wytłumaczyć co się mogło stać gdyż do 1 usg czułam
się bardzo dobrze a jak się okazało ciąża była obumarła no i niestety
zakończyło się zabiegiem .
postanowiłam póść do znanego lekarza i poradzić się co dalej. Lekarz zlecił
badanie toxo. cytomegalia , różyczka i wszystko wyszło ok.
Po półrocznej przerwie znowu zobaczyłam na teśćie 2 kreski i wielka radość.
Lecz nie trwała długo w 9 tygodniu okazało się że jest pusty pęcherzyk płodowy
i niestety 2 zabieg i pytanie dlaczego to znowu ja co się mogło stać? Przy
kolejnej wizycie u lekarza usłyszałam że należy zrobić badanie na przeciwciała
kardiolipidowe( niestety wynik był nisko pozytywny) Następnym badaniem była
laparoskopia i histeroskopia i okazało się że mam cystę w jamie macicy i
torbiele na prawym jajniku( co zaostało usuniętę). Pomimo wszystko dalej
szukałam i zadawałam sobie pytanie czy wykoanywać jeszcze inne badania.
Zapytałam lekarza i jeszcze zlecił badania na przciwciała limfocytotoksyczne u
mnie i u męża (jest to kosztowne badanie około 700 zł) ale wszystko było ok!
Teraz od drugiej ciąży minął już rok a ja wciąź jestem niepewna chociaż lekarz
twierdzi że nie widzi już przeszkód i żeby starać się o dzidziusia bo przy
przeciwciałach kardiolipydowych podaje się heparynę i powinno być ok.
Pozdrawiam i życzę wam i sobie również że dla nas też zaświeci kiedyś słońce.

[kaska921]

Czytam własnie różne wypowiedzi na temat robienia badań po poronieniu i myślę
sobie -dziewczyno jaka ty jesteś naiwna-niestety wstyd się do tego przyznać
jestem lekarzem całe szczęście nie ginekologiem,ale wydaje mi się że powinnam
inaczej na to wszystko patrzeć i jakoś szybciej reagowac. A ja -po pierwszym
poronieniu uwierzyłam gin- to się zdarza,trzeba próbować,po co badania-
uwierzyłam i po drugim poronieniu do tej pory nie mogę przeboleć, że tak to
wtedy zostawiłam ,a może byłoby inaczej.RÓBCIE BADANIA.Ze względu na stosunkowo
łatwy dostęp do sław z którymi miałam zajęcia wiem , ,ze oprócz tych
badań,które na forum są powszechnie wymienianetrzeba też zrobić p/ciała p/w
plemnikowe i p/w łożyskowe,a w badaniu nasienia bardzo przydatny jest test
potrójny.Trzymajcie się i jestem pewna, że nam się uda.Psychika i wiara,że
zrobiłyśmy prawie wszystko naprawdę pomaga-bo połowa sukcesu "leży w głowie"

do AkALI

[jovanna_waw]

Ja mam ureoplasmę. Mam pytanie jak leczyłaś? Długo to trwało? Da się to
świństwo wyleczyć?

[jovanna_waw]

a też poroniłam w 7tc

Stracilam To co najbardziej kochalam!!!

[0ola0]

Cieszylam sie ciaza jak niczym nigdy!!! To byla planowana i upragniona ciaza.
Swiadomosc tego, ze nosze w sobie moje Malenstwo dawala sily checi do zycia.
Poszlam na wizyte kontrolna w 13 tyg. ciazy i w przychodni pojawilo sie
plamienie, a wczesniej nic mi nie bylo i czulam sie swietnie. Lekarz mnie
zbadal, niby wszystko wydawalo sie ok., ale dla pewnosci zrobil USG. Pokazal mi
mojego Skarbusia, a ja poprosilam o zdjecie, on ze smutkiem na twarzy
powiedzial, ze Malenstwo ma nadal 8,2 mm (tak, jak przy pierwszej wizycie)i,
ze... jego serduszko nie bije prawdopodobnie od miesiaca!!! W tym momencie
swiat przestal dla mnie istniec, zycie zupelnie stracilo sens... Tak bardzo
pokochalam juz moja Fasolke!!!! Wrocilam do domu, wylalam morze lez...i
spedzilam ostatnia noc z moja ukochana Dzidziunia. Nie spalam cala noc,
glaskalam brzuch, mowilam do mojego Malenstwa i nie moglam uwierzyc, ze moja
Nadzieja jest martwa. Nastepnego dnia pojechalam do szpitala.Zaaplikowano mi
tabletke na wywolanie porodu i czekalam tak do wieczora wiedzac, ze wraz z
wyplywajaca ze mnie krwia i skrzepami uchodzi ze mnie moje malutkie Żyćko!!!
Boze! Nikomu nie zycze tego bolu serca, tego zalu! Wieczorem przyszli po mnie
na zabieg...mialam zupelna pustke w glowie... nie balam sie zupelnie tego co
beda ze mna robic, ale tego co zrobia mojemu Dzidziulkowi...zasnelam... zrobili
co mieli... a ja czulam sie bezradna i bezsilna... plakalam, bo wiedzialam, ze
nigdy nie spelnia sie moje marzenia o pierwszym spotkaniu z dzieckim, ze nigdy
nie powiem mu jak bardzo je kocham, ze nie urodze i nie poloza mi go na
piersiach, ze nigdy go nie przytule, nie pocaluje..., ze4 nie bede mogla sie
nim cieszyc! Mysli zwyczjnie zzeraly mi mozg! Boli caly czas i bedzie bolalo
juz zawsze. Pojde na pogrzeb, pozegnam sie z moim Malenstwem i chce zaczac
probowac dalej, chociaz strasznie boje sie kolejnego rozczarowania. Nie wiem
czy dalabym rade przejsc znowu przez to wszystko... chyba nie...ale nadal
pragne dziecka jak niczego na swiecie...chociaz to nie bedzie juz to
pierwsze...ale chce dobrze przygotowac sie do nastepnej ciazy i chce kochac to
drugie jeszcze bardziej (choc nie wiem czy mozna kochac mocniej). Nie wiem co
robic...potrzebuje kogos kto mi pomoze, kto szczegolowo potrafilby mnie
ukierunkowac...napisac co mam zrobic, jakie badania przejsc. Dzisiaj w nocy
zaczelam krwawic i mialam straszny bol brzucha, nie wiem czy to normalne czy
biec z tym do lekarza. Kochane wy przez to przechodzilyscie nie raz moze ktoras
z Was podpowie,nie wiem...blagam o jakakolwiek pomoc...Dziekuje z gory i
wszystkie Was serdecznie pozdrawiam!

[syls1]

Kochana, strasznie mi przykro.Wiem dokładnie co przeżywasz i nie jesteś
osamotniona w tych przeżyciach.
To co mogę Tobie poradzić z własnego doświadczenia to idź na pierwszą kontrolna
wizytę do swojego lekarza (dobrego mam nadzieję !) i poproś o "diagnozę".
Zróbcie listę badań jakie powinnaś wykonać i zajmij się tym. To mi pomogło w
walce z bólem po stracie. Badania, szukanie przyczyny, myśl o kolejnej, zdrowej
i szczęśliwej tym razem ciąży.
Szukaj też pocieszenia wśród przyjaciół. Im czasami jest łatwiej się wygadać i
wypłakać niż rodzinie i mężowi. Płacz ile chcesz, ale bądź silna dla swojej
kolejnej ciąży i dbaj o siebie.
pozdrawiam gorąco i trzymam kciuki

[agusiaimiki]

Własnie jestem po zabiego jak to pielegniarka ujełą usuniecie resztek a
przeciez to była moja dzidzia, byłą to pierwsza ciąża. Byłąm w 8 tygodniu, gdy
zrobiłąm test kilka tygodni wczesniej byłąm tak szczesliwa że trąbiłąm na prawo
i lewo że bede miałą dziecko nigdy nie myslałam ze moze mnie to spotkac, a
jednak. Jest mi żle, myslałam ze z dnia na dzien bedzie lepiej ale tak nie
jest. Jak z tym zyc.

[agulka1001]

Ola,jestem z Tobą!stracilam moje cudo 2,5tyg temu!tez szukam drogowskazu!czytam
o badaniach,ale ciagle jestem zielona!zrobilam sobie liste tych badan i chce
skonsultowac z lekarzem...a kiedy to sie stalo??jesli chodzi o krwawienie po
utracie (zabiegu),to bardzo roznie trwa,są rozne posty,poszukaj!ja np mialam
lekkie krwawienie przez 8dni,potem 2dni zółtego plamienia i koniec!ale
dziewcyzny pisaly,ze mialy krwawienie nawet 2 tyg,wiec nie ma reguly!jesli nie
krwawilas,a nagle zaczelas,to przyczyną moze byc to,ze cos jeszcze
zostalo...jesli masz wątpliwosci,bole brzucha,to idz do lekarza,zaufanego!bede
sie odzywac!poydrawiam Cie...

[zaisa]

Oolu, bardzo mi przykro. Mocno Cię przytulam.
Ile minęło od zabiegu? Jeśli dopiero co, to krwawienie jak najbardziej może być
i niestety ból też - macica się obkurcza a jednocześnie - jest od środka rana,
która musi sie zagoić. Jeśli jest to po przerwie - już nie było takich objawów
przez jakiś czas lub ból jest zbyt silny czy utrzymuje się dłużej - zgłoś się do
lekarza, ew. na izbę przyjęć - trzeba się upewnić, czy nie ma jakiegoś stanu
zapalnego.

[cynka5]

Po półtorarocznej walce o ciążę zobaczyłam w końcu dwie kreseczki na teście.
Nie mogłam w to uwierzyć! Gdyby nie wcześniejsze problemy rozpaplałabym
natychmiast wokoło o swoim szczęściu. Jednak ta wcześniejsza walką o ciążę
nauczyła mnie trzymać język za zębami. I całe szczęście, bo o tym co stało się
dwa tygodnie temu wolołabym nie rozpowiadać wokoło.
Mój aniołek miał 11 tygodni i nadal nie mogę o tym spokojnie myśleć i mówić. A
raczej do tej pory starałam się jak najmniej o tym myśleć. Trudno ubrać w słowa
to co czuję. Naturalne zajście w ciąże nie jest możliwe w moim wypadku, więc
wszystkie starania są wspomagane. Kiedy już mieliśmy z mężem nadzieję na
szczęśliwe zakończenie pojawiła się wiadomość - ciąża obumarła. Nie było
żadnego krwanienia ani innych obiawów. Dopiero po tej wiadomości uświadomiłam
sobie, że chwilę wcześniej przestały mnie boleć piersi. Byłam w takim szoku, że
nawet nie zapytałam lekarza dlaczego? Nie mogłam spać całą noc a pobyt w
szpitalu był koszmarem - remont pomieszczeń więc w pokoju leżałam z trzema
ciężarnymi dziewczynami, które czekały na rozwiązanie
Jeszcze trudno mi o tym pisać, ciągle wydaje mi się, że to nie może być prawda.
Co ja takiego zrobiłam, dlaczego to spotkało mnie? Nie mogę o tym pisać, bo
lecą mi łzy jak grochy, a jestem w pracy.
Po przeczytaniu tego postu muszę się jednak zastanowić czego nie zrobiłam, by
temu zapobiec. Właśnie wydrukowałam listę badań i bez względu na to co powie
lekarz zamierzam skorzytać z Waszych rad i część z nich zrobić. Nie wiem jednak
jak szybko mogę się za to zabrać. Przecięż, o zgrozo, po poronieniu jesteśmy
przez 6 tyg. w połogu! A wtedy ponoć lepiej nie wykonywać badań, bo nie są
miarodajne. Zresztą jeszcze tydzień będę czekać na badania hist-patol. i
dopiero mam się udać do kontroli. Wolałabym jednak być przygotowana i gotowa do
walki o skierowania na te badania.
Może podpowiecie kiedy zacząc te badania i dzięki dziewczyny, że tu jesteście.
Jakoś raźniej razem
Pozdrawiam

[radiana]

ja jutro też będę przechodzić to co Ty (10 tydzień ale obumarło w
szóstym).Jest mi smutno ale życie się nie kończy wciąż mamy szansę i
nie można tego roztrząsać bo nie ułatwia to powrotu do normalności a
o to tu przecież chodzi żeby jak najszybciej dojść do siebie i być
zdrowym dla nowego życia które być może już wkrótce zagości w
naszym. Im szybciej zdasz sobie sprawę że robisz to również dla
swojego przyszłego dziecka tym lepiej.Uwierz mi że teraz jest mi
bardzo ciężko ale musimy myśleć w ten sposób i nie wolno nam
rozczulać się nad sobą to napewno nie pomaga.Trzymam kciuki za
ciebie a jutro po zabiegu zaczynam wszystko od nowa z nadzieją że
tym razem się uda.