Czy autor ma prawo znać wielkość nakładu?

[teano_laura]

Czy ktos mógłby podać mi namiary na akty prawne, z których jasno wynika, że
autor moze się domagać informacji ile faktycznie książek zostało
wydrukowanych?
Wydawnictwo zasłania się tajemnicą handlową. Nie bardzo chce mi się wierzyć
by miało do tego prawo wobec autora.

Linki - prawo autorskie plus komentarze

[skajstop]

Masz prawo wglądu w księgi w części dotyczącej Twojej książki.

Tu masz prawo autorskie i różne dodatki:
www.press.pl/prawo/

[teano_laura]

skajstop napisał:

> Masz prawo wglądu w księgi w części dotyczącej Twojej książki.
>
> Tu masz prawo autorskie i różne dodatki:
> www.press.pl/prawo/


Tekst prawa autorskiego mam u siebie w pdfie. Będę się wczytywać. Ale czy są
jeszcze inne akty prawne, albo może ktoś wie gdzie dokładnie jest o tym prawie
autora napisane?

[skajstop]

Tam masz też orzecznictwo, i nie przejmuj sie, że data na linku to np. 1994, bo
to jest na bieżąco aktualizowane :)

[rekwizytornia]

Lauro, artykuł 47 wspomnianej ustawy o prawie autorskim:

>>Jeżeli wynagrodzenie twórcy zależy od wysokości wpływów z korzystania z
utworu, twórca ma prawo do otrzymania informacji i wglądu w niezbędnym zakresie
do dokumentacji mającej istotne znaczenie dla określenia wysokości tego
wynagrodzenia.<<

Zresztą polecam cały rozdział 5 do uważnej lektury, ciekawych rzeczy można się
z niego dowiedzieć.

Więc jeśli zależy, to wydawca może się bujać. Poza tym jesteś autorką, a nie
panią sprzątającą budynek po drugiej stronie ulicy, masz prawo wiedzieć, w
jakim nakładzie wychodzi Twoja książka. Zwłaszcza że to powinno być w umowie,
ale czasami umowy to jedno, a rzeczywistość drugie :-/

Pozdrawiam
Rekwizytornia

[autumna]

O, widze,ze pisałyśmy równocześnie :-)

> ale czasami umowy to jedno, a rzeczywistość drugie :-/

Ale że w umowie nie ma, to nie szkodzi, nadrzędne jest i tak prawo autorskie. Jesli nawet umowa zawiera jakieś punkty z nim niezgodne, to sa one zwyczajnie nieważne.

[teano_laura]

rekwizytornia napisała:

> Lauro, artykuł 47 wspomnianej ustawy o prawie autorskim:
>
> >>Jeżeli wynagrodzenie twórcy zależy od wysokości wpływów z korzystania
> z
> utworu, twórca ma prawo do otrzymania informacji i wglądu w niezbędnym
zakresie
>
> do dokumentacji mającej istotne znaczenie dla określenia wysokości tego
> wynagrodzenia.<<

Czy Twoim zdaniem na podstawie tegoż artykułu autor może się dowiadywać ile
jest jeszcze egzemplarzy niesprzedanych?
I ile w ogóle fizycznie egzemplarzy istnieje? W sumie wiedząc ile ich powstało
moze szacować jakoś wysokość swego wynagrodzenia i kontrolować, czy książka
jest prawidłowo dystrybuowana, prawda?

>
> Zresztą polecam cały rozdział 5 do uważnej lektury, ciekawych rzeczy można
się
> z niego dowiedzieć.

Zaraz się wczytam, dzięki!
Jeśli ktoś jeszcze ma sugestie jakieś, to poproszę

właściwy paragraf (ust. o prawie autorskim)

[autumna]

"Art. 47.
Jeżeli wynagrodzenie twórcy zależy od wysokości wpływów z korzystania z utworu,
twórca ma prawo do otrzymania informacji i wglądu w niezbędnym zakresie do dokumentacji
mającej istotne znaczenie dla określenia wysokości tego wynagrodzenia."

Prawnikiem nie jestem, ale jak dla mnie, to z powyższego jasno wynika, że "tajemnicy handlowej" przed autorem wydawnictwo mieć nie może. I chyba też jest to w interesie samego wydawnictwa, chociażby po to, by np. wyłapać pirackie kopie. Bo jezeli wydrukowali 100 egz, to wiadomo, że tyle ich powinno krazyc po rynku i ani sztuki więcej.

[rekwizytornia]

Również nie jestem, ale miałam zajęcia z prawa autorskiego z prawnikiem takowym
właśnie, który zwrócił (a raczej zwróciła) naszą uwagę na tenże artykuł ustawy.
Wydawca musi udzielić autorowi WSZYSTKICH informacji niezbędnych do ustalenia
rzeczywistego dochodu z jego książek, w tym np. informacji o tym, czy np. nie
są one sprzedawane taniej lub drożej niż miały być. Mało tego, autor nie
powinien się o te informacje dobijać, należą mu się jak psu buda. O drukowaniu
na lewo książek przez znanych wydawców chyba już wszyscy słyszeli. Numerowane
nakłady znikąd się nie wzięły, niestety.

Tak, Lauro, ten artykuł w zupełności Ci wystarczy. Wydawca ma obowiązek
ustawowy, howgh. Nie jesteś osobą postronną, tylko stroną w umowie, czyli żadna
tajemnica handlowa nie wchodzi w grę. Stworzyłaś produkt, dostajesz
wynagrodzenie z tytułu każdego sprzedanego egzemplarza, a więc masz pełne prawo
wiedzieć, ile tych egzemplarzy w ogóle jest, ile się sprzedało i za jaką kwotę.
Bo jak inaczej wydawca miałby uzasadnić fakt, że wypłacił Ci np. za grudzień
375 złotych, a nie 436? Mało tego, inny artykuł ustawy mówi o tym, że masz
prawo nadzorować, w jaki sposób wydawca korzysta z Twojego utworu! To bodajże
rozdział o autorskich prawach osobistych.

Pozdrawiam
Rekwizytornia

[spacey1]

Wydaje mi się jednakowoż, że należy rozróżnić nakład od sprzedaży. Wydawca nie
musi informować o nakładzie, no chyba, że wynagrodzenie zależy właśnie od
nakładu, ale nie sądzę.

[senseeko]

spacey1 napisała:

> Wydaje mi się jednakowoż, że należy rozróżnić nakład od sprzedaży. Wydawca nie
> musi informować o nakładzie, no chyba, że wynagrodzenie zależy właśnie od
> nakładu, ale nie sądzę.

A dlaczego wydawca miałby ukrywać wielkość nakładu, skoro nakład jest właśnie
po to, aby został sprzedany? Chyba, że jest jakiś inny cel, o ktorym autor nie
wie. Ale jaki może być inny cel oprócz sprzedaży? To, ze nakład jest po to aby
go sprzedać świadczy o bezpośrednim związku nakładu ze sprzedażą, (a co za tym
idzie z wynagrodzeniem autora) dlatego moim zdaniem podlega pod paragraf
rzeczonej ustawy.
No chyba, że wydawnictwo po cichu robi dodruki, do których nie chce się
przyznać.
Albo chce dążyć do generowania strat. Ale to nie może być celem nakładu.

[spacey1]

Nie o to chodzi. Nakład jest rezultatem jakichś szacunków, nie wiadomo tak
naprawdę, ile danej książki się sprzeda.
W związku z przeszacowanym nakładem wydawca nie odnosi żadnej korzyści, a wręcz
przeciwnie, ponosi straty. Nie chodzi o to, aby wydawca ukrywał wielkośc
nakładu, ale o to, że autor tak naprawdę nie jest wynagradzany od nakładu, lecz
od sprzedaży. I ta informacja tak naprawdę nic nie wnosi do sprawy.
Sytuacja, kiedy nakład jest przeszacowany i koszty tego przeszacowania zjadają
sporą część zysku jest dośc częsta w wydawnictwach. To oczywiście autora nie
interesuje, i nie musi, i tak czy owak musi otrzymać swoje wynagrodzenie.

Hallo, tu kontrola nakładu :)

[skajstop]

spacey1 napisała:

> Nie o to chodzi. Nakład jest rezultatem jakichś szacunków, nie wiadomo tak
> naprawdę, ile danej książki się sprzeda.

Zaraz, ale dlaczego tak komplikujesz sprawę? :P
Przecież robi się nakład podstawowy - jasne, że nikt nie jest wróżką, ani
wydawca, ani hurtownik.
Jeżeli książka idzie, to robi się dodruki.

Autor ma prawo właściwie co do egzemplarza znać stan faktyczny. Nikt mu łaski
nie robi, to wynika jasno z prawa autorskiego. To, że ludzie nie korzystają ze
swoich praw, to już całkiem inna sprawa. Jedni nie korzystają w tym punkcie, bo
np. mają względne zaufanie do wydawcy, inni z niewiedzy.
Ale jeśli autor zażąda podania mu wysokości nakładu wydrukowanego i stan
sprzedaży, a wydawca odmówi - to powinno stać sie poważnym sygnałem alarmowym,
że coś jest nie tak. Przynajmniej ja tak uważam :)

[millefiori]

Podpisuje sie pod opinia Skajstopa.

Lauro, jak w Twojej umowie sformulowano zasady rozliczen?

[teano_laura]

millefiori napisała:

> Podpisuje sie pod opinia Skajstopa.
>
> Lauro, jak w Twojej umowie sformulowano zasady rozliczen?

Procent od sprzedaży, rozliczenie kwartalne, jeśli o to pytasz.
Ale problem (mój) leży gdzie indziej.
Książka została wydrukowana z błędami. Niewielkimi, ale ja to przecież firmuję.
Więc chciałabym wiedzieć ile tego badziewia poszło na rynek, a ile jeszcze
czeka na sprzedanie. Bo Wydawca twierdzi, że wydruk poprawionych egzemplarzy
będzie po wyczerpaniu tego nakładu.
Tymczasem wydawnictwo zasłania się tajemnicą handlową, do czego, jak uważam,
nie ma prawa.
Nie wiem też jak się zabezpieczyć przed ewentualnością dodruku tych błednych
egzemplarzy.
Jak wiecie - wydawnictwo jest dość specyficzne :)

[spacey1]

Zgadzam się oczywiście, że jeśli wydawca nie chce udzielić info o nakładzie to
jest podejrzane. Mówiłam tylko o tym, że ta informacja tak naprawdę nie jest
istotna dla autora.
Co zaś do komplikowania spraw, to niestety sprawa nakładu nie jest taka prosta
dla wydawcy. Wydawnictwo musi się starać optymalnie ustalić pierwszy nakład,
gdyż cena jednostkowa egzemplarza (cena druku oczywiście) ściśle zależy od
wielkości nakładu. Są bardzo duże różnice w cenie druku za egz przy 1 tys egz i
przy 5 tys egz. Kolosalne.
Ponadto na dodruk czeka się kilka tygodni (najmniej dwa) a niektóre wydawnictwa
i niektóre kanały sprzedaży mają taką specyfikę, że nie może być przerwy w
dostępności tytułu. Czasem jest to równoważne ze stratą bardzo dużej części
sprzedaży. Tak więc wydawnictwa, w których pracy się orientuję, nie robią
pierwszego nakładu na poziomie minimum, a potem się zobaczy. Robią go na
poziomie najbliższym całkowitym oczekiwaniom co do wielkości sprzedaży. A jak
wiadomo tu można się łatwo pomylić.

[skajstop]

spacey1 napisała:

> Zgadzam się oczywiście, że jeśli wydawca nie chce udzielić info o nakładzie to
> jest podejrzane. Mówiłam tylko o tym, że ta informacja tak naprawdę nie jest
> istotna dla autora.

Wiesz, to oczywiście rzecz subiektywna, ale np. dla mnie jednak jest to ważna
informacja. Jeżeli mój wydawca powie, że drukuje pierwszy nakład na poziomie np.
500 egz., od razu grzecznie mu podziękuję. Jeżeli powie, że chce go zrobić na
poziomie 50 tysięcy, będę wiedział, że plany ma wielkie, ale o rynku pojęcie małe.

Wielkość pierwszego nakładu pozwala ocenić nie tylko zamiary wydawcy, ale i jego
możliwości. Sama zobacz: ile trzeba mieć w ręku wydrukowanych egzemplarzy, aby
wejść w sieć Empików i Matrasu? Jeżeli wydawca robi nakład w wysokości
wielokrotnie niższej, to wiem, że mojej ksiązki tam nie będzie...

> Co zaś do komplikowania spraw, to niestety sprawa nakładu nie jest taka prosta
> dla wydawcy. Wydawnictwo musi się starać optymalnie ustalić pierwszy nakład,
> gdyż cena jednostkowa egzemplarza (cena druku oczywiście) ściśle zależy od
> wielkości nakładu. Są bardzo duże różnice w cenie druku za egz przy 1 tys egz
> i przy 5 tys egz. Kolosalne.

Nikt tu przeciez tego nie kwestionuje :-)

> Ponadto na dodruk czeka się kilka tygodni (najmniej dwa) a niektóre
> wydawnictwa i niektóre kanały sprzedaży mają taką specyfikę, że nie może być
> przerwy w dostępności tytułu. Czasem jest to równoważne ze stratą bardzo dużej
> części sprzedaży. Tak więc wydawnictwa, w których pracy się orientuję, nie
> robią pierwszego nakładu na poziomie minimum, a potem się zobaczy. Robią go na
> poziomie najbliższym całkowitym oczekiwaniom co do wielkości sprzedaży. A jak
> wiadomo tu można się łatwo pomylić.

Dlatego niektórzy wydawcy, w tym i mój, wcale nie robią dodruku dopiero wtedy,
gdy pierwszy nakład sie wyczerpie, tylko gdy widać, że trzeba mieć egz. które za
chwilę będą potrzebne :) ale to jest dygresja, Teano może polityka wydawców w
kwestii dodruków nie interesować...

Ja podtrzymam swój pogląd: to jest ważna dla autora czy autorki informacja. A
już odmawianie jej przez wydawcę jest po prostu bezprawiem. Nawet gdyby autor
miał z ta informacją nic dalej nie robić, ma do niej prawo.

Jeszcze drobiazg

[skajstop]

spacey1 napisała:

> Co zaś do komplikowania spraw, to niestety sprawa nakładu nie jest taka prosta
> dla wydawcy. Wydawnictwo musi się starać optymalnie ustalić pierwszy nakład,
> gdyż cena jednostkowa egzemplarza (cena druku oczywiście) ściśle zależy od
> wielkości nakładu. Są bardzo duże różnice w cenie druku za egz przy 1 tys egz
> i przy 5 tys egz. Kolosalne.

Przeoczyłem wcześniej :) No jednak to przesada, że "kolosalne". O cyfrówkach
nawet nie będę dyskutować, bo to działalność hobbystyczna, ale powiedzmy, że
przy druku offsetowym jest to złotówka na egzemplarzu, może 1,50, zależy od
drukarni oraz grubości książki. Przy detalicznej cenie za książkę - złotych
kilkudziesiąt - nie ewentualna strata na druku kładzie wydawcę :)

[rekwizytornia]

Związek jest prosty.

Wydawca zobowiązuje się opublikować książkę w nakładzie wysokości, dajmy na to,
3000 egzemplarzy. Na lewo, bez wiedzy i zgody autora, robi dodruk 1000
egzemplarzy. Po czym z legalnego nakładu sprzedaje 1500, z nielegalnego 1000,
czyli razem 2500. Ale autorowi mówi, że niestety, poszło tylko 1500 egzemplarzy
i za tyle mu zapłaci, a ten dodatkowy zysk zostawia w całości sobie.

Tak więc znając nakład i wiedząc, ile egzemplarzy zostało sprzedanych, autor
może wyciągnąć właściwy wniosek, to raz. Dwa, wydawca w swej umówie MUSI
określić, w jakim nakładzie książkę wyda i nie wolno mu bez odpowiednich,
pisemnych ustaleń z autorem tego nakładu zmienić. Trzy, proszę mi powiedzieć,
czy to naprawdę jest taka wielka tajemnica? Zakładając, oczywiście, że wydawca
jest uczciwy i nie ma nic do ukrycia.

Tak na marginesie - na zajęciach z redaktorem naczelnym pewnego znanego
wydawnictwa słyszałam krótki wykład pt. "jak wycisnąć z autora wszystko, nie
dając mu nic lub niewiele". Metody robienia naiwniaków w konia itd. Krew się we
mnie zagotowała, bo i chamskie to było, i niesamowicie cyniczne. I prawdziwe.
Zaś ukrywanie przed autorem wysokości nakładu, dodruki na boku, ukrywanie
wyników sprzedaży itd. do takich metod się zalicza - przynajmniej w moim
odczuciu.

nakład w umowie

[autumna]

> może wyciągnąć właściwy wniosek, to raz. Dwa, wydawca w swej umówie MUSI
> określić, w jakim nakładzie książkę wyda i nie wolno mu bez odpowiednich

Musi? Ja w poradnikach prawa autorskiego widziałam przykładowe umowy z klauzulą "Wielkośc nakładu ustala wydawca". I tyle, bez konkretnych liczb. Taki zapis mnie specjalnie nie dziwi, bo łaska czytelników na pstrym koniu jeździ i trudno powiedzieć, co chwyci, a co nie, a w ten sposób nie trzeba co 5 minut podpisywać aneksów. Ale robienie przed autorem tajemnicy z nakładu to jakiś dziwoląg.

Rozumiem, ze

[millefiori]

Rozmawialas juz z wydawca i dostalas odpowiedz odmowna.
W takim razie proponuje wejsc na oficjalna droge korespondencji przy uzyciu
listow poleconych. Zaczelabym od pisma o mniej wiecej takiej tresci:

PT Wydawca
...

Szanowny Panie/Pani

W nawiazaniu do naszej rozmowy[/rozmow (telefonicznych), korespondencji
(niepotrzebne skreslic, wpisac rzeczywiste)] z dnia.... na temat wysokosci
sprzedanego nakladu mojej ksiazki uprzejmie przypominam, ze taka informacje
powinna zostac mi - jako Autorowi - przekazana, zgodnie z przepisami Ustawy o
Prawie Autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U..., poz., par. pkt....).

Zadaje pytanie o wysokosc nakladu oraz o planowany termin dodruku w trosce o
dobro dziela, na ktorym mnie, jako Autorowi i Panu/Pani jako Wydawcy powinno
szczegolnie zalezec (o czym mowi UoPAiPP, r. ... par... pkt.......). W pierwszej
czesci nakladu w tekscie (?) nalazly sie bledy nie zawinione przeze mnie jako
Autora. Zrozumiale jest wiec, ze nie chce dopuscic do ich powtorzenia w
planowanym dodruku.

Z powazaniem,
...."

----------------------


Zauwazone bledy: jesli sa to np. przekrecenia, zbitki czy literowki, to mozesz
domagac sie dolaczenia erraty do wydrukowanych juz egzemplarzy.

[teano_laura]

millefiori napisała:

> Rozmawialas juz z wydawca i dostalas odpowiedz odmowna.
> W takim razie proponuje wejsc na oficjalna droge korespondencji przy uzyciu
> listow poleconych.

Wysłałam list polecony w poniedziałek. Na razie czekam na odzew. Nie
powoływałam się w nim na paragrafy, ale jeszcze nic straconego. Im więcej
bezskutecznych poleconych wyslę tym gorzej dla wydawnictwa, czyż nie?

> Zaczelabym od pisma o mniej wiecej takiej tresci:
/../
> W nawiazaniu do naszej rozmowy[/rozmow (telefonicznych), korespondencji
> (niepotrzebne skreslic, wpisac rzeczywiste)] z dnia.... na temat wysokosci
> sprzedanego nakladu mojej ksiazki uprzejmie przypominam, ze taka informacje
> powinna zostac mi - jako Autorowi - przekazana, zgodnie z przepisami Ustawy o
> Prawie Autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U..., poz., par. pkt....).

Wysokość sprzedaży znam, a przynajmniej mam oświadczenie mailowe, ze w ciągu
miesiąca sprzedało się tyle i tyle egzemplarzy.
>
>
> Zauwazone bledy: jesli sa to np. przekrecenia, zbitki czy literowki, to
mozesz
> domagac sie dolaczenia erraty do wydrukowanych juz egzemplarzy.

Nie bardzo sobie wyobrażam erratę w powieści obyczajowej ;-) "Zobaczcie jak ja
ładnie napisałam i jak ślicznie się poprawiam" :-)))

Poza tym błędy polegają głownie na tym, że w tekscie pojawiają się "puste"
wersy, ktore niepotrzebnie dzielą tekst sugerując np odstęp czasowy, albo o
zgrozo wskakuje koniec akapitu plus pusty wers w srodku czyjejś wypowiedzi, co
sugeruje, że druga część wypowiedzi jest np głosem narratora, albo odpowiedzią
interlokutora, a tak nie jest. Literówek prawie nie ma, są drobne zbitki,
czasem słowa, które miały być usunięte jako niepotrzebne, lub zmienione -
zostały, albo podrozdział zamiast zacząć się od nowej strony i nowego akapitu,
zmienia czcionkę na zwykłą, udając kolejne zdanie poprzedniego rozdziału.
Oczywiście czytelnik natychmiast się zorientuje, ze to błąd i nie weżmie tego
za jeden ciąg (mam przynajmniej taką nadzieję) ale nie wygląda to najlepiej.
W tej chwili przeglądam pdf robiąc już trzecią erratę, ale chcę wiedzieć ile
tych błednych egzemplarzy zostało i chcę mieć pewność (popartą jakimś
przepisem) że wydawnictwo nie zrobi dodruku bez mojej zgody, mimo, że w umowie
ma o tego prawo.

Wydaje mi się, że ustawa o prawie autorskim daje mi tę możliwość, by zabronić
wydawcy dodrukowywania?
Ale w tym celu musze wiedzieć ile egzemplarzy już istnieje. Jeśli nieiwele to
można by je po prostu wycofać i zastąpić poprawionymi. Jeśli duzo, to chyba
będzie problem, co?
Jak na razie nie mam tej informacji, ale poczekam jeszcze kilka dni - może
polecony nie dotarł,;-) choć pani na poczcie twierdziła, że "będzie jutro"
czyli wczoraj.

[autumna]

> Wydaje mi się, że ustawa o prawie autorskim daje mi tę możliwość, by zabronić
> wydawcy dodrukowywania?

Tu może być chyba kwestia sporna. Jeżeli dostałaś plik do korekty autorskiej, zaakceptowałaś jego wygląd i książka ukazała się dokładnie w takiej postaci, to podejrzewam, że możesz raczej pójść tylko na ugodę, tzn. poprawki pojawią się dopiero w dodrukach. Jeżeli wydrukowali co innego, niż Ci pokazali - masz prawo żądać wycofania wszystkich błędnych egemplarzy.

[teano_laura]

autumna napisała:

> > Wydaje mi się, że ustawa o prawie autorskim daje mi tę możliwość, by zabr
> onić
> > wydawcy dodrukowywania?
>
> Tu może być chyba kwestia sporna. Jeżeli dostałaś plik do korekty autorskiej,
z
> aakceptowałaś jego wygląd i książka ukazała się dokładnie w takiej postaci,
to
> podejrzewam, że możesz raczej pójść tylko na ugodę, tzn. poprawki pojawią się
d
> opiero w dodrukach. Jeżeli wydrukowali co innego, niż Ci pokazali - masz
prawo
> żądać wycofania wszystkich błędnych egemplarzy.
>
Dostałam do korekty autorskiej plik Worda, a gdy pytałam o plik po składzie i
łamaniu dowiedzialam się, że w przypadku druku cyfrowego będzie tylko konwersja
tegoż Worda do pdfu i w pdfie drukarnia nie jest w stanie zmienić nawet
przecinka.
Okazało się jednak, że między Wordem, ktory zaakceptowałam a pdfem, z którego
był wydruk, są różnice.

Jak wobec tego wygląda moja sytuacja?

Skład

[skajstop]

teano_laura napisała:

> Dostałam do korekty autorskiej plik Worda, a gdy pytałam o plik po składzie i
> łamaniu dowiedzialam się, że w przypadku druku cyfrowego będzie tylko
> konwersja tegoż Worda do pdfu i w pdfie drukarnia nie jest w stanie zmienić
> nawet przecinka.

Swoją drogą ciekawy to wydawca, który do składu używa wordowskiego pliku od
autora... :)
Nie ma to jak profesjonalizm ;-D

[teano_laura]

skajstop napisał:

> Swoją drogą ciekawy to wydawca, który do składu używa wordowskiego pliku od
> autora... :)
> Nie ma to jak profesjonalizm ;-D

A czego się uzywa?

[skajstop]

teano_laura napisała:

> skajstop napisał:
> > Swoją drogą ciekawy to wydawca, który do składu używa wordowskiego pliku
> > od autora... :)
> > Nie ma to jak profesjonalizm ;-D
>
> A czego się uzywa?

Jakiegoś profesjonalnego programu do składu, jest ich kilka, na Maka albo peceta.
Word jest dobry do pisania, ale jako podstawy do składu to używa się go chyba
tylko na uczelniach, gdzie jak najmniejszym kosztem robi się skrypty. A i to nie
w tych szanujących się publikacjach :)

Choć co kto lubi... )

[autumna]

> Swoją drogą ciekawy to wydawca, który do składu używa wordowskiego pliku od
> autora... :)
> Nie ma to jak profesjonalizm ;-D

A niech i nawet kaligrafuje ręcznie, jego sprawa, byle efekt końcowy był dobry.

[teano_laura]

skajstop napisał:

> teano_laura napisała:
>
> > Dostałam do korekty autorskiej plik Worda, a gdy pytałam o plik po składz
> ie i
> > łamaniu dowiedzialam się, że w przypadku druku cyfrowego będzie tylko
> > konwersja tegoż Worda do pdfu i w pdfie drukarnia nie jest w stanie zmien
> ić
> > nawet przecinka.
>
> Swoją drogą ciekawy to wydawca, który do składu używa wordowskiego pliku od
> autora... :)
> Nie ma to jak profesjonalizm ;-D

Jednak okazuje się, że wydawnictwo Fabuła również używa do składu innego
programu niż Word.
Pliki importowane są do programu składu i dopiero wtedy przekształcane na pdf.

To był skrót myślowy

[autumna]

> łamaniu dowiedzialam się, że w przypadku druku cyfrowego będzie tylko konwersja
> tegoż Worda do pdfu i w pdfie drukarnia nie jest w stanie zmienić nawet
> przecinka.

Nieprawda. Z pdf też potrafi się wydrukować nieprawidłowo. Na własne oczy widziałam, jak - prawdopodobnie coś było nie tak ze sterownikami drukarki - zamiast nawiasów kwadratowych oraz sredników wydrukowały sie puste kwadraciki. Nie ma tak, ze jak pdf jest ok, to już wydrukowi nie trzeba sie przyglądać.

Plik też potrafi się rozjechać przy konwersji do pdf. Do korekty autorskiej powinnaś była dostać dokładnie ten pdf, z którego miał być zrobiony wydruk, bo tylko wtedy jest mniej więcej pewne, że tekst wygląda tak samo na monitorze u wydawcy, jak i na Twoim i jest sens akceptować wygląd ksiązki. Przesyłanie plików Worda to jakieś kompletne nieporozumienie, na każdym komputerze wygląda inaczej. Mam z tym przykre doświadczenia jako autorka artykułów: brałam udział w paru konferencjach, zgodnie z wymaganiami organizatorów wysyłałam teksty jako doc, starannie sformatowany wg dostarczonego opisu, a w wersji końcowej wszystko się tak posypało, że wstyd się teraz do własnego dorobku przyznać.

[teano_laura]

autumna napisała:

> Nie ma t
> ak, ze jak pdf jest ok, to już wydrukowi nie trzeba sie przyglądać.
>
> Plik też potrafi się rozjechać przy konwersji do pdf. Do korekty autorskiej
pow
> innaś była dostać dokładnie ten pdf, z którego miał być zrobiony wydruk, bo
tyl
> ko wtedy jest mniej więcej pewne, że tekst wygląda tak samo na monitorze u
wyda
> wcy, jak i na Twoim i jest sens akceptować wygląd ksiązki.

Czy zatem powinnam była dostać wydruk próbny (na papierze) czy tez wydawca nie
ma takiego obowiązku? A jeśli ma, a go nie dopełnił, to czy moge egzemplarze
autorskie traktować jak wydruk próbny?

[rekwizytornia]

A tak na chłopski rozum, chociaż obie jesteśmy kobiałki - podpisałabyś umowę, w
której wydawca zobowiązuje się wydać książkę w nakładzie, jaki akurat przyjdzie
mu kiedyś tam do głowy? Takie "widzimisię"? Zapewne przed oczyma duszy jego, pal
licho. Przecież to może być równie dobrze 5000, ale i 5 egzemplarzy. Ot, jak
pisał Paweł - pan Jodłowski (bodajże, skleroza nie boli, niedobór magnezu - tak)
wydrukował sobie jeden egzemplarz książki, na dowód, że ją wydał. I Twój wydawca
zrobi tak samo i nikt mu nie będzie mógł nic zarzucić, bo przecież książkę
wydał, a przecież w umowie na temat wysokości nakładu nic nie ma...

Pozdrawiam

[szwedzka.pl]

Zwłaszcza, że po pojawieniu się druku cyfrowego takie obejście umowy - druk
kilku egzemplarzy - jest nader proste i tanie. Rozsądnym kompromisem wydaje się
zapis, że o wysokości nakładu decyduje wydawca, jednak nakład nie może być
niższy niż x egzemplarzy.

Paweł

[skajstop]

szwedzka.pl napisał:

> Zwłaszcza, że po pojawieniu się druku cyfrowego takie obejście umowy - druk
> kilku egzemplarzy - jest nader proste i tanie. Rozsądnym kompromisem wydaje się
> zapis, że o wysokości nakładu decyduje wydawca, jednak nakład nie może być
> niższy niż x egzemplarzy.

No nie wiem :) bo w zasadzie chodzi nie o to, ile wydrukuje egzemplarzy wydawca,
tylko co z nimi zrobi :P
Owszem, jak się płaci w Fabule czy MyBook, to sensownie jest nakład ustalić.
Ale w normalnej praktyce wydawniczej to już różnie z tym bywa. Stąd liczą sie
pozycja i wiarygodność firmy na rynku. Przecież jeżeli pójdę np. do WAB, i wiem,
że mi wydadzą książkę, to nie ma sensu zakładać, iż puszczą ją w nakładzie 5
egz. Wypuszczą w nakładzie standardowym dla tego wydawnictwa skrzyżowanym z
oceną mojej rynkowej wartości.

[szwedzka.pl]

skajstop napisał:
> No nie wiem :) bo w zasadzie chodzi nie o to, ile wydrukuje egzemplarzy
wydawca, tylko co z nimi zrobi :P

Stąd w umowie powinno być zobowiązanie wydawcy do _rozpowszechnienia_ książki,
a nie tylko jej wydania. Ale formalnie 5 egzemplarzy też można rozpowszechnić.

> Owszem, jak się płaci w Fabule czy MyBook, to sensownie jest nakład ustalić.

Proponowany przeze mnie zapis jest nie do przyjęcia w przypadku firm
wydawnictw. Skoro autor płaci za druk, powinien mieć głos współdecydujący o
wysokości nakładu. Taka obowiązuje zasada na tym świecie: decyduje ten, kto
płaci.

> Ale w normalnej praktyce wydawniczej to już różnie z tym bywa. Stąd liczą sie
> pozycja i wiarygodność firmy na rynku.

Jak ustalamy tę pozycję i wiarygodność? Aha, wspominałeś coś o rankingach
w "Rzeczpospolitej". Mógłbyś mi podać, w którym to numerze zamieszczono ranking
za zeszły rok podający procent dotrzymanych przez wydawnictwa umów?

>Przecież jeżeli pójdę np. do WAB, i wiem że mi wydadzą książkę, to nie ma
sensu zakładać, iż puszczą ją w nakładzie 5
> egz. Wypuszczą w nakładzie standardowym dla tego wydawnictwa skrzyżowanym z
> oceną mojej rynkowej wartości.

Skąd wiesz, że wydadzą? Bo to wydawnictwo z pozycją i wiarygodne? To po co w
ogóle zawierasz z nimi umowę? Bez sensu. Dzwonisz i pytasz. Wydacie? Wydamy.
Zapłacicie? Zapłacimy. Zamiast negocjować wysokość nakładu i honorarium, czy w
ogóle zaprzątać sobie tym głowę, tracić czas na przesyłanie jakichś papierków,
możesz zająć się swoim hobby.

Nie omawiamy sytuacji, w której wydawnictwo książkę wydaje, tylko w której
odstąpiło od wydania, a autor chce wyegzekwować wydanie. Przypomnę, że
wydawnictwo nie ma prawa nie wydać książki, na którą podpisało umowę, nie
zapłaciwszy autorowi odszkodowania. Nie może sobie zastrzec takiego prawa w
umowie, ten zapis z definicji będzie nieważny.

Zgodnie z artykułem 57 prawa autorskiego autor nie może wypowiedzieć
wydawnictwu umowy z dnia na dzień. Musi wyznaczyć dodatkowy półroczny termin na
wydanie książki. Czyli wydawnictwo ma czas na manewry. Zrezygnowało z wydania,
ale skoro autor się stawia, drukuje cyfrówką kilka, kilkanaście egzemplarzy i
jeśli w umowie nie było wysokości minimalnego nakładu, formalnie wszystko jest
w porządku. Co więcej, autor przez ten czas, na jaki przekazał wydawnictwu
prawa majątkowe - a często wydawnictwa wpisują bezterminowe przekazanie praw
(można wiedzieć, jak to wygląda w przypadku kolegi?) - nie może pójść do innego
wydawcy.

Paweł

Pora palić maszynopisy :)

[skajstop]

Pawle

> > Ale w normalnej praktyce wydawniczej to już różnie z tym bywa. Stąd liczą
> > sie pozycja i wiarygodność firmy na rynku.
>
> Jak ustalamy tę pozycję i wiarygodność? Aha, wspominałeś coś o rankingach
> w "Rzeczpospolitej". Mógłbyś mi podać, w którym to numerze zamieszczono
> ranking za zeszły rok podający procent dotrzymanych przez wydawnictwa umów?

Fakt. Co prawda Łukasz Gołębiewski z "Rzeczpospolitej" jest cenionym analitykiem
rynku wydawniczego, uznawanym za wiarygodnego przez niemal wszystkich - ale co
on tam może wiedzieć o naszych sprawach, prawda? :) Nie podał drań procentu,
znaczy - o branży nic nie wie. Rozstrzelać nieuka! :D

> > Przecież jeżeli pójdę np. do WAB, i wiem że mi wydadzą książkę, to nie ma
> > sensu zakładać, iż puszczą ją w nakładzie 5 egz. Wypuszczą w nakładzie
> > standardowym dla tego wydawnictwa skrzyżowanym z oceną mojej rynkowej
> > wartości.

> Skąd wiesz, że wydadzą? Bo to wydawnictwo z pozycją i wiarygodne? To po co w
> ogóle zawierasz z nimi umowę? Bez sensu. Dzwonisz i pytasz. Wydacie? Wydamy.
> Zapłacicie? Zapłacimy. Zamiast negocjować wysokość nakładu i honorarium, czy w
> ogóle zaprzątać sobie tym głowę, tracić czas na przesyłanie jakichś papierków,
> możesz zająć się swoim hobby.

Nie, nie, to byłoby zbyt proste :) przekonałeś mnie właśnie, że nie jestem w
stanie podpisać normalnej umowy nawet z giełdowym wydawnictwem. Bo przecież
jeżeli umowa nie będzie miała minimum 100 stron maczkiem z trzystoma przypisami
i dwoma aneksami na każdych siedem paragrafów, to nie obejmie tych wszystkich
przykrych wypadków, jakie mnie mogą spotkać ze strony wydawcy ;-D
Zawsze mnie może oszukać, a jeśli nawet nie oszukać, to w grę wchodzi jeszcze
drukarnia... dystrybutor... księgarze... A jeżeli o czymś zapomnę?! O jakimś
drobiazgu, który wkrótce urośnie do Himalajów mojej porażki???
Jak o tym myślę, zaczyna mnie boleć głowa i dochodzę do wniosku, Pawle, że na
moje obsesyjne myślenie i coraz bardziej niespokojne wizje jest tylko jeden
sposób: NIE PISAĆ! DAĆ SOBIE SPOKÓJ! BO ZWARIUJĘ!!!

Co też i uczynię - przestaję pisać, żeby sobie nie fundować dalszych stresów i
chorobliwych podejrzeń. Pozostając z wdzięcznością -
Skajstop wędrowny :)

[szwedzka.pl]

skajstop napisał:
>Co prawda Łukasz Gołębiewski z "Rzeczpospolitej" jest cenionym analitykie
> m
> rynku wydawniczego, uznawanym za wiarygodnego przez niemal wszystkich - ale co
> on tam może wiedzieć o naszych sprawach, prawda? :)

To może podzielisz się wiedzą z robaczkami analiz mistrza Gołębiewskiego
nieznających i przytoczysz, jakie fakty podał na wiarygodność wydawnictw. Bo
mimo że pytałem kilkakrotnie, starannie unikasz odpowiedzi na pytanie, jaką
gwarancję dla autora, że wydawnictwo mu książkę wyda i za nią zapłaci, stanowi
ranking w "Rzeczpospolitej".

> Nie, nie, to byłoby zbyt proste :) przekonałeś mnie właśnie, że nie jestem w
> stanie podpisać normalnej umowy nawet z giełdowym wydawnictwem. Bo przecież
> jeżeli umowa nie będzie miała minimum 100 stron maczkiem z trzystoma
przypisami
> i dwoma aneksami na każdych siedem paragrafów, to nie obejmie tych wszystkich
> przykrych wypadków, jakie mnie mogą spotkać ze strony wydawcy ;-D

Od metody ad personam przeszedłeś do metody ad absurdum i najwyraźniej w
sprawie konkretów nie masz nic do powiedzenia, mimo że o te konkrety
dopominałeś się wielkim głosem w poprzedniej dyskusji, a jak wyliczyłem je w
punktach, żebyś konkret zobaczył czarno na białym, zrejterowałeś.

W tej dyskusji rozmawiamy o kluczowym zapisie dla autora: jak brak w umowie
wysokości minimalnego nakładu może umożliwić wydawnictwu niewywiązanie się z
obowiązku, które bezwarunkowo nakłada na nie prawo autorskie, tj. wydania
książki. Wskazałem też ryzyko, że ze względu na stosowany przez wydawnictwa
bardzo niekorzystny zapis dla autora, że przekazanie praw majątkowych następuje
bezterminowo (tradycyjnie nie odpowiedziałeś na pytanie, jak to wygląda w Twoim
przypadku), autor może mieć zablokowaną drogę do innych wydawnictw.
Twoja "merytoryczna" wypowiedź w tej kwestii sprowadzała się do stwierdzenia,
że wydawnictwa o pozycji i wiarygodności (nie podałeś jak to ustalić, mimo że
zostałeś zapytany) kierują się dobrą wolą i wpisywanie wysokości nakładu do
umowy jest bez sensu. Na pytanie, po co w takim razie w ogóle zawierać umowę z
wydawnictwem, które kieruje się dobrą wolą, nie odpowiedziałeś.

Paweł

Pawłowi pod rozwagę

[skajstop]

Paweł, przez chwilę będę całkowicie serio.

Ja się przed niczym nie uchylam. Na szczegółowe kwestie zwykle odpowiadam. Tobie
jednak jest mi niezwykle trudno odpowiadać, i chociaż to czynię, to jednak w
sposób ograniczony i starając się zachować cierpliwość :)

Powód? Piszesz kilometrowe maile, łącząc w jednym poście tysiąc spraw, do
jednego wora wrzucając zarówno umowy dla autorów, jak i dla tłumaczy,
wydawnictwa z rankingu "Rzeczpospolitej" jak i firmy typu "Krzak Podlaski", o
których mnie się nawet nie chce rozmawiać, bo i po co, skoro Twoje książki
wydaje np Santorski, a moje... no też firma wymieniana przez Rzeczpospolitą.
Rozmawiajmy o wydawcach, którzy swoje książki sprzedają w ksiegarniach, to ma
sens. "Krzak Podlaski" wyda, ale najczęściej są to firemki bez znaczenia dla
rynku wydawniczego. Firma z Kielc nie umieści książek w Szczecinie, a ta z
Olsztyna w Jeleniej Górze.

Wreszcie, traktując sprawę śmiertelnie serio, jak mam odpowiadać, skoro piszesz
"umowa z wydawnictwem" i już, to Twoim zdaniem nadaje sie do obrabiania. A ja,
bedąc autorem a nie tłumaczem, od swoich przyjaciół czy znajomych tłumaczy wiem
jednak, że pieniądze dostają nie w postaci tantiem, tylko płatne od arkusza (i
czasem coś extra, gdy książka osiągnie wysoką sprzedaż). No i znam kształt umowy
z paroma wydawnictwami - naprawdę dużymi. Wierz lub nie, ale BARDZO sie różni od
moich umów. Więc moim zdaniem nie da sie rozmawiać o nich jako po prostu o
"umowach".

Paweł, konkludując, proszę - jeżeli chcesz rozmawiać - ograniczaj się do
prostych kwestii, odróżniaj autora od tłumacza, zakreślaj kwestię jak
najbardziej szczegółowo, aby się można było odnieść w pięciu zdaniach, a nie
pisać eseju. Już Ci kiedyś, na samym początku wrzuciłem takiego posta do
skrzynki, ale go zignorowałeś, więc sorry, nie czuję się winny pisząc Ci to
publicznie.

Na koniec dwie kweste szczegółowe, żeby nie było, że ad personam. Lekceważysz
wymieniany przeze mnie coroczny raport Gołębiewskiego. A widziałeś go chociaż?
Tam jest i o konfliktach na linii autor - wydawca, i są oceny wiarygodności
wydawców. Masz coś lepszego? - proszę, zaproponuj. Dla mnie Gołębiewski nie jest
krynicą żywej wody, ale na pewno jest źródłem wiedzy. Co masz lepszego, chętnie
się dowiem.

Druga sprawa. Wiarygodności, Paweł. Ja nie używam słowa "gwarancje", bo po
prostu w nie nie wierzę. Wydaje mi sie, że żadna umowa, w dowolnym kształcie,
nie da Ci gwarancji, że jeżeli wydawca będzie chciał Cię oszukać, to tego nie
zrobi. Ale jeżeli wydawca ma opinie bardziej wiarygodnego, to szansa na to, że
Cię oszuka, jest mniejsza.

Pozdrawiam -
Skajstop

[szwedzka.pl]

skajstop napisał:
> Ja się przed niczym nie uchylam. Na szczegółowe kwestie zwykle odpowiadam.

Zadałem Ci kilka konkretnych pytań, na żadne nie dostałem odpowiedzi.
Wymieniłem bodajże 7 punktów na Twoje żądanie o konkrety, nie odniosłeś się do
żadnego.

> Powód? Piszesz kilometrowe maile, łącząc w jednym poście tysiąc spraw,

Rozumiem, że leję wodę?

> jednego wora wrzucając zarówno umowy dla autorów, jak i dla tłumaczy,

Tłumacz jest w świetle prawa autorskiego autorem. Oczywiście w pewnych
kwestiach umowy będą różne, natomiast jeśli nie, nic nie stoi na przeszkodzie,
żeby dany zapis omówić łącznie.

> wydawnictwa z rankingu "Rzeczpospolitej" jak i firmy typu "Krzak Podlaski", o
> których mnie się nawet nie chce rozmawiać, bo i po co, skoro Twoje książki
> wydaje np Santorski, a moje... no też firma wymieniana przez Rzeczpospolitą.
> Rozmawiajmy o wydawcach, którzy swoje książki sprzedają w ksiegarniach, to ma
> sens. "Krzak Podlaski" wyda, ale najczęściej są to firemki bez znaczenia dla
> rynku wydawniczego.

Twierdzisz, że duże wydawnictwa są rzetelniejsze od małych i w końcu chciałbym
się dowiedzieć na jakiej podstawie? Mógłbyś wskazać związek przyczynowo-
skutkowy między tym, że wydawnictwo jest duże i ma wysokie przychody i
dystrybucję na cały kraj, a dotrzymywaniem przez niego umów? Na jakiej
podstawie twierdzisz, że jak wydawnictwo jest małe i nie jest w stanie
rozprowadzić książek na cały kraj, bo nie może sobie pozwolić na dystrybucję
przez wielką firmę M., która z definicji nie płaci faktur, to od razu jest
nieuczciwe? Nie ma reguły: dużo wydawnicwto może być uczciwe, małe nieuczciwe i
równie dobrze odwrotnie.

Poza tym dlaczego nie chce Ci się rozmawiać o małych wydawnictwach typu "Krzak
Podlaski"? Ludzie tam książek nie publikują? Autor, który nie wydaje książek w
dużym wydawnictwie, nie jest nic wart i nie ma sensu dbać o jego prawa? Te
firemki są bez znaczenia dla rynku wydawniczego? A Ty wiesz, ile tych firemek
jest i ile książek wydają?

> Wreszcie, traktując sprawę śmiertelnie serio, jak mam odpowiadać, skoro
piszesz
> "umowa z wydawnictwem" i już, to Twoim zdaniem nadaje sie do obrabiania.

O nie kolego. Dyskusja jest na temat konkretnego zapisu. To znaczy właście moje
monologi, bo Ty na temat tego zapisu napisałeś może linijkę.

>A ja,
> bedąc autorem a nie tłumaczem, od swoich przyjaciół czy znajomych tłumaczy
wiem
> jednak, że pieniądze dostają nie w postaci tantiem, tylko płatne od arkusza (i
> czasem coś extra, gdy książka osiągnie wysoką sprzedaż).

Ty najwyraźniej nie rozumiesz, o czym jest dyskusja. Oczywiście, że tłumacze
mają płatne od arkusza. Wysokość minimalnego nakładu w umowie jest istotna, bo
jeśli wydawca nie wyda książki (a w przypadku tłumaczeń dzieje się to nader
często), tłumacz nie będzie miał prawa do odszkodowania, jeśli wydawca
zorientuje się, że formalnie spełni żądanie wydania, drukując kilka
egzemplarzy.

> Paweł, konkludując, proszę - jeżeli chcesz rozmawiać - ograniczaj się do
> prostych kwestii, odróżniaj autora od tłumacza, zakreślaj kwestię jak
> najbardziej szczegółowo, aby się można było odnieść w pięciu zdaniach, a nie
> pisać eseju.

To czemu piszesz esej, zamiast odpowiedzieć na konkretne pytania i argumenty z
poprzedniego postu?

> Na koniec dwie kweste szczegółowe, żeby nie było, że ad personam. Lekceważysz
> wymieniany przeze mnie coroczny raport Gołębiewskiego. A widziałeś go chociaż?
> Tam jest i o konfliktach na linii autor - wydawca, i są oceny wiarygodności
> wydawców.

Nie, nie widziałem, dlatego pytam, co w nim jest. Dlaczego w takim razie nie
odpowiadasz na pytanie, na czym te oceny wiarygodności się opierają? W jakim
numerze ten raport był? Czy pan Gołębiewski podał w swoim dorocznym raporcie,
że pan Jodłowski nie dotrzymał kilkudziesięciu umów, do czego sam przyznał się
w piśmie do sądu? Czy jednak pan Gołębiewski nie ma takiej wiedzy, bo musiałby
dotrzeć do wszystkich autorów wydawnictwa?

> Druga sprawa. Wiarygodności, Paweł. Ja nie używam słowa "gwarancje", bo po
> prostu w nie nie wierzę. Wydaje mi sie, że żadna umowa, w dowolnym kształcie,
> nie da Ci gwarancji, że jeżeli wydawca będzie chciał Cię oszukać, to tego nie
> zrobi. Ale jeżeli wydawca ma opinie bardziej wiarygodnego, to szansa na to, że
> Cię oszuka, jest mniejsza.

Czyli rozumiem, że skoro nie ma gwarancji, że wydawca nie znajdzie kruczków,
które pozwolą mu obejść umowę, nie ma sensu dbać o to, by takie kruczki
wyeliminować? Lepiej polegać na wiarygodności wydawnictwa? To zapytam po raz
trzeci: to po co w ogóle podpisywać umowę?

Paweł

[skajstop]

Paweł,
wybacz, ale policz sobie uważnie ilość postawionych w swoim (jednym, tym
ostatnim) poście pytań, to będziesz wiedział, dlaczego nie jestem Ci w stanie na
wszystkie odpowiedzieć, chyba że spędzę godzinę na udzielaniu wyjaśnień, na co
nie mam ani czasu ani ochoty.
Tym bardziej nie mam ochoty, że zwyczajnie i nierzetelnie dorabiasz mi gębę, bo
ja nie pisałem, że małe firemki typu "Krzak Podlaski" są nieuczciwe, tylko że
ich książki raczej nie trafiają do obrotu księgarnianego. Jeśli masz
wątpliwości, czy mam rację, polecam poszukiwanie w ksiegarniach pozycji wydanych
przez omawianą tu "Fabułę". Podobnie z zawieraniem umowy, czytałeś chyba bez
zrozumienia mój post. Nie pisałem, że nie należy jej negocjować i ślepo wierzyć
wydawcy, tylko że nie zagwarantujesz nia sobie wszystkiego. Masz inne zdanie -
życzę powodzenia. Zręczna czy też niezręczna retoryka niczego tu nie zmieni.

Odpowiem jednak na dwa pytanie, choć bardziej innym, niż Tobie, bo nie wierzę,
żeby Cię to przekonało do przyjęcia mojego punktu widzenia.
W tej publikacji
www.ksiazka.net.pl/zamowienia_ks/
autor szczegółowo omawia rynek wydawniczy - dystrybucję i wydawnictwa. W
dzienniku można znaleźć cząstkowe dane, tu masz podsumowania, obrót, perspektywy
etc. Obejmuje czas do połowy 2005.

A co do wartości Twej wiedzy o rynku autorskim, napisałeś gdzieś poniżej (nie
mam czasu na poszukiwania cytatu), że podpisując umowę, oddaje prawa do tekstu
bezterminowo. Bardzo ciekawe, ale ja we wszystkich swoich umowach mam zapisy jak
najbardziej terminowe i grupa znanych mi autórów również. Chyba że mi coś
zmieniłeś. Albo dotyczy to tłumaczy. Dlatego chciałbym precyzować kwestie, a nie
jechać po ogólnikach.

Ot i wszystko. Jak nie zejdziesz na omawianie pojedynczych kwestii, tylko nadal
w jednego maila będziesz pakować tysiąc i jedno pytanie - to wybacz,
przepraszam, o wybaczenie błagam, do nóżek szanownego pana padam, ale odpowiadać
nie będę, bo to ostatni taki "esej".

Z pozdrowieniami -
Skajstop

[szwedzka.pl]

skajstop napisał:
> wybacz, ale policz sobie uważnie ilość postawionych w swoim (jednym, tym
> ostatnim) poście pytań, to będziesz wiedział, dlaczego nie jestem Ci w stanie
n
> a
> wszystkie odpowiedzieć, chyba że spędzę godzinę na udzielaniu wyjaśnień, na co
> nie mam ani czasu ani ochoty.

Już byś odpowiedział na jedno z tych pytań, zamiast tego wolisz wyjaśniać,
dlaczego nie będziesz odpowiadał.

> Tym bardziej nie mam ochoty, że zwyczajnie i nierzetelnie dorabiasz mi gębę,
bo
> ja nie pisałem, że małe firemki typu "Krzak Podlaski" są nieuczciwe, tylko że
> ich książki raczej nie trafiają do obrotu księgarnianego.

W dyskusji, czy wymienienie nakładu w umowie jest zasadne? W jakim celu podałeś
taką informację? Poza tym wyraźnie utożsamiasz wielkość wydawnictwa z jego
wiarygodnością, więc konkluzja, że małym przypisujesz brak wiarygodności była w
pełni uzasadniona.

Jeśli masz
> wątpliwości, czy mam rację, polecam poszukiwanie w ksiegarniach pozycji
wydanyc
> h
> przez omawianą tu "Fabułę".

Fabuła nie jest małym wydawnictwem. Fabuła jest firmą wydawnictwem. Albo nie
potrafisz dostrzec różnicy, co źle świadczy o Twojej inteligencji, albo
świadomie starasz się postawić małe wydawnictwa na jednym poziomie z Fabułą i
przypisać im jej wszystkie grzechy.

>Podobnie z zawieraniem umowy, czytałeś chyba bez
> zrozumienia mój post. Nie pisałem, że nie należy jej negocjować i ślepo
wierzyć
> wydawcy, tylko że nie zagwarantujesz nia sobie wszystkiego.

Dyskusja nie dotyczy wszystkiego. Dotyczy konkretnej kwestii: czy w umowie
wydawniczej powinien być wymieniony nakład? Moje stanowisko brzmiało
następująco: tak, nakład minimalny, bo podanie minimalnego nakładu gwarantuje
autorowi możliwość dochodzenia jego ustawowych praw, natomiast nie ogranicza
praw wydawcy jako inwestora, bo docelowa wielkość nakładu pozostaje w jego
gestii. Twoje stanowisko można streścić następująco: niekoniecznie, bo
praktyka, wiarygodność i niemożność zagwarantowania sobie wszystkiego.

> Odpowiem jednak na dwa pytanie, choć bardziej innym, niż Tobie, bo nie wierzę,
> żeby Cię to przekonało do przyjęcia mojego punktu widzenia.
> W tej publikacji
> www.ksiazka.net.pl/zamowienia_ks/
> autor szczegółowo omawia rynek wydawniczy - dystrybucję i wydawnictwa. W
> dzienniku można znaleźć cząstkowe dane, tu masz podsumowania, obrót,
perspektyw
> y
> etc. Obejmuje czas do połowy 2005.

Z opisu nie wynika, żeby autor podawał choć jedną informację, która pozwoli
autorowi ocenić, czy wydawnictwo po podpisaniu umowy książkę mu wyda i czy za
nią zapłaci (w terminie). Chyba że przyjmie się bzdurne założenie, które
reprezentujesz: jak duże wydawnictwo, to wiarygodne.

> A co do wartości Twej wiedzy o rynku autorskim, napisałeś gdzieś poniżej (nie
> mam czasu na poszukiwania cytatu), że podpisując umowę, oddaje prawa do tekstu
> bezterminowo.

A szkoda, że nie miałeś czasu na poszukanie, bo wtedy byś nie sfałszował mojej
wypowiedzi, żeby efektownie się z nią rozprawić. Napisałem, że zapis o
bezterminowym przekazaniu praw majątkowych jest częsty w umowach, a nie że
podpisanie umowy automatycznie oznacza bezterminowe przekazanie praw.

Paweł

[skajstop]

1. jak zwykle dziesiątki kwestii w jednym poście. Brawo.
2. jak zwykle imputujesz mi rzeczy, których nie powiedziałem, ale macham ręką -
jeśli przyniesie Ci to jakąś korzyść, proszę bardzo.
3. JEDNA kwestia szczegółowa: nakład w umowie. Napisałeś:

> Dyskusja nie dotyczy wszystkiego. Dotyczy konkretnej kwestii: czy w umowie
> wydawniczej powinien być wymieniony nakład? Moje stanowisko brzmiało
> następująco: tak, nakład minimalny, bo podanie minimalnego nakładu gwarantuje
> autorowi możliwość dochodzenia jego ustawowych praw, natomiast nie ogranicza
> praw wydawcy jako inwestora, bo docelowa wielkość nakładu pozostaje w jego
> gestii. Twoje stanowisko można streścić następująco: niekoniecznie, bo
> praktyka, wiarygodność i niemożność zagwarantowania sobie wszystkiego.

Żle streściłeś moje poglądy :) Gdzieś pisałem - albo w tym wątku poniżej, albo w
wątku o Fabule - że jeżeli wykonuję krok desperacki i płacę za wydanie, należy o
to zadbać. Ale jeżeli wydawca ryzykuje własne pieniądze, a ja dostaję
honorarium, to zapisanie nakładu niewiele mi daje, za to dużo więcej daje mi
świadomość, że umie książki sprzedawać, w porę robić dodruki, etc. Więc nie ma
to dla mnie w praktyce znaczenia. Podkreślam "dla mnie", bo jak widać, Ty
oczekujesz tego od swoich wydawców - no i dobrze.

Jeżeli jednak uważasz, że zapisanie przez wydawcę nakładu w umowie nie ogranicza
jego praw jako inwestora, to po prostu Cię nie rozumiem. Bo ogranicza w sposób
oczywisty. Na przykład zechce zniżyć nakład kosztem większej ilości pieniędzy na
promocję - i co? Nie rozumiem stanowiska, w myśl którego Ty czy ja lepiej od
wydawcy mamy wiedzieć, jak się skutecznie handluje książką. Ja sobie takiego
prawa nie uzurpuję, szukam więc wydawców, którzy w świetle dostępnej mi - i
kwestionowanej przez Ciebie - wiedzy to właśnie zapewniają.

Ot i tyle w kwestii nakładu. Inne kwestie w innych wątkach, bo obaj tylko
rozwalamy cudzy wątek.

[szwedzka.pl]

skajstop napisał:
>Ale jeżeli wydawca ryzykuje własne pieniądze, a ja dostaję
> honorarium, to zapisanie nakładu niewiele mi daje, za to dużo więcej daje mi
> świadomość, że umie książki sprzedawać, w porę robić dodruki, etc. Więc nie ma
> to dla mnie w praktyce znaczenia.

Co zrobisz w sytuacji, kiedy wydawca odstąpi od wydania Twojej książki? Jak
wyegzekwujesz należne Ci wynagrodzenie (niewydanie książki nie zwalnia od
wypłaty wynagrodzenia, nawet jeśli jest określone procentowo od sprzedaży) i
wydanie książki, względnie odszkodowanie za niewydanie?

> Jeżeli jednak uważasz, że zapisanie przez wydawcę nakładu w umowie nie
ogranicz
> a
> jego praw jako inwestora, to po prostu Cię nie rozumiem. Bo ogranicza w sposób
> oczywisty. Na przykład zechce zniżyć nakład kosztem większej ilości pieniędzy
n
> a
> promocję - i co?

Pisałem o zapisaniu w umowie nakładu minimalnego, a nie docelowego. Przykładowo
wydawca ocenia, że książka sprzeda się w nakładzie 5 tys., do umowy można
wpisać 3 tys. Autor jest zabezpieczony, gdyby wydawca chciał odstąpić od
wydania, a wydawca ma 2 tys. na manewry, o które pytasz.

Paweł

[skajstop]

szwedzka.pl krótko (dobre i to) napisał:

> Co zrobisz w sytuacji, kiedy wydawca odstąpi od wydania Twojej książki? Jak
> wyegzekwujesz należne Ci wynagrodzenie (niewydanie książki nie zwalnia od
> wypłaty wynagrodzenia, nawet jeśli jest określone procentowo od sprzedaży) i
> wydanie książki, względnie odszkodowanie za niewydanie?

Temu służy zaliczka, maksymalnie wysoka, np. za 2-3 tysiące nakładu. Jeżeli
wydawca odstąpi od umowy, zaliczka przepada. Tak trzeba skonstruować umowę, choć
akurat ja nie musiałem, bo proponowano mi takie, w których ów zapis już się
znajdował. Jeżeli go nie ma, trzeba go wprowadzić.
Wtedy mogę pójść do innego wydawcy, a ten pierwszy traci juz zainwestowane we
mnie pieniądze. Dlatego mówię, że nie zapisanie wysokości nakładu jest dla mnie
najważniejsze.

Co do drugiej kwestii, szkoda dyskutować. Nie dojdziemy do zgody. Ja nie
zamierzam wydawców uczyć ich fachu. Niech wydadzą, ile uważają za słuszne. Dla
mnie ważne są dodruki, raporty ze sprzedaży, etc. Oczywiście, wiem, zawsze może
coś wyskoczyć... Ale ja nie zakładam, że wydawca, który właśnie zapłacił mi parę
tysięcy złotych zaliczki, zaraz mnie okradnie. Szukam takich, o których wiem, że
mają dobrą opinię.

Tack sa mycket. God natt. Pokój z Tobą, Pawle.

Pozdrawiam -
Skajstop

[szwedzka.pl]

skajstop napisał:
> Temu służy zaliczka, maksymalnie wysoka, np. za 2-3 tysiące nakładu. Jeżeli
> wydawca odstąpi od umowy, zaliczka przepada. Tak trzeba skonstruować umowę,
choć akurat ja nie musiałem, bo proponowano mi takie, w których ów zapis już się
> znajdował. Jeżeli go nie ma, trzeba go wprowadzić.
> Wtedy mogę pójść do innego wydawcy,

To jest część odpowiedzi na moje pytanie. Rzeczywiście zaliczka pokrywa
wynagrodzenie. Co z odszkodowaniem za niewydanie książki? Co jeśli autor na
swoją książkę nie może znaleźć innego wydawcy i chce wyegzekwować wydanie od
tego, z którym już podpisał umowę? Co w przypadku, jeśli wydawnictwo nie
odstępuje od wydania, tylko zwleka i przeciąga sprawę?

> Co do drugiej kwestii, szkoda dyskutować. Nie dojdziemy do zgody. Ja nie
> zamierzam wydawców uczyć ich fachu.

Proponowanie zapisu umowy zabezpieczającgo w równym stopniu interesy obu stron
jest uczeniem wydawców ich fachu?

>Oczywiście, wiem, zawsze może
> coś wyskoczyć... Ale ja nie zakładam, że wydawca, który właśnie zapłacił mi
>parę tysięcy złotych zaliczki, zaraz mnie okradnie.

To po co w ogóle podpisujesz umowę, skoro zakładasz, że będzie dobrze? Nie
wystarczy przelew od wydawcy?

>Szukam takich, o których wiem, że mają dobrą opinię.

W rankingach "Rzeczpospolitej"? Odesłałeś mnie do jakiegoś opracowania, ale na
uwagę, że z opracowania nie wynika, czy dany wydawca dotrzymuje umów, nie
odpowiedziałeś (jak zresztą na większość argumentów).

Paweł

[skajstop]

Pawle, oglądałeś "Misia"? Tam jest genialna scena, kiedy pewien policjant
przepowiada sobie, co by było, gdyby. Gdy przeczytałem Twoją odpowiedź,
przypomniał mi się ten film. Szukasz dziury w całym. Co bym Ci nie odpowiedział,
znajdziesz sobie do rozważań inną katastrofalną możliwość i stwierdzisz, że ha!,
na to Ci nie odpowiedziałem, to pominąłem, tu skłamałem...

Ja pasuję, mam w życiu ciekawsze sprawy, niż popadanie w paranoję, czyli
dopatrywanie się w każdym wydawcy potencjalnego oszusta. Pytałeś, jakie jest
moje zdanie w kwestii wpisywania wysokości nakładu, odpowiedziałem. Spytałeś,
jak się zabezpieczam na wypadek niewydania - odpowiedziałem.

Jeżeli sprawia Ci to przyjemność, marudź sobie dalej, ale już bez mojego udziału.

A najlepiej jak słońce wzejdzie, idź na spacer nad Odrę albo do Parku
Szczytnickiego, pospaceruj sobie alejkami Ogrodu Japońskiego, poprzyglądaj się
drzewom, ptakom... to uspokaja.

Życie bywa czasem piękne, po co sie tak ciskać i frustrować...

[rekwizytornia]

> A najlepiej jak słońce wzejdzie, idź na spacer nad Odrę albo do Parku
> Szczytnickiego, pospaceruj sobie alejkami Ogrodu Japońskiego, poprzyglądaj się
> drzewom, ptakom... to uspokaja.

O, po tym samym mieście chadzamy ;-)

[skajstop]

rekwizytornia napisała:

> O, po tym samym mieście chadzamy ;-)

No proszę... :)

Jest warte tego, aby ścierać tu sobie zelówki... :-)

[rekwizytornia]

Zdarłabym sobie nawet gębę o chodnik, żadna siła mnie stąd nie ruszy.
Szczęśliwie studiuję na placu Nankiera, więc regularnie zwiedzam Stare Miasto.
Boże, Ostrów w październiku... Kociokwiku prawie dostałam :-)

[szwedzka.pl]

skajstop napisał:
> Pawle, oglądałeś "Misia"? Tam jest genialna scena, kiedy pewien policjant
> przepowiada sobie, co by było, gdyby. Gdy przeczytałem Twoją odpowiedź,
> przypomniał mi się ten film. Szukasz dziury w całym. Co bym Ci nie
odpowiedział
> ,
> znajdziesz sobie do rozważań inną katastrofalną możliwość i stwierdzisz, że
ha!

Jaką inną? Od początku dyskusji wymieniam jedną katastrofalną możliwość, a w
właśnie jako antidotum na nią zaproponowałem konkretny zapis. Ani razu się do
tego nie odniosłeś, tylko piszesz o wszystkim i o niczym, a potem masz
pretensje, że odnosząc się do Twoich wypowiedzi piszę za długie posty (jakby
istniały jakieś ograniczenia). Na konkretnie postawione pytanie odpowiadasz,
jeśli masz odpowiedź (zaliczka), jak nie umiesz odpowiedzieć, piszesz o filmach
i wysyłasz dyskutanta na spacer.

Po raz kolejny, kwestia która stanowi sedno tej dyskusji: jak się zabezpieczyć
przed niewydaniem książki i zapewnić sobie możliwość dochodzenia odszkodowania,
jeśli w umowie nie będzie określony minimalny nakład? Potrafisz na to
odpowiedzieć czy nie potrafisz?

I drugie pytanie, na które nader starannie unikasz odpowiedzi: jak z analiz
pana Gołębiewskiego można się dowiedzieć, które wydawnictwa dotrzymują umów, a
które nie?

>Pytałeś, jakie jest
> moje zdanie w kwestii wpisywania wysokości nakładu, odpowiedziałem.

Nie przypominam sobie, żebym pytał Cię o zdanie w tej kwestii.

>Spytałeś,
> jak się zabezpieczam na wypadek niewydania - odpowiedziałem.

Odpowiedziałeś na pół pytania co z wynagrodzeniem. Nie odpowiedziałeś na
pytanie co z odszkodowaniem. Nie odpowiedziałeś na pytania rozszerzające, które
wychodziły poza Twój przypadek. Rozumiem, że masz się za punkt centralny
polskiej sceny wydawniczej i nie bardzo do Ciebie dociera, że są inni autorzy,
którzy niekoniecznie muszą współpracować z tym samym wydawnictwem co Ty, ale
mnie w dyskusjach na tym forum interesuje "wydyskutowanie" zapisów, które w
pełni chroniłyby prawa autora i zabezpieczały interesy obu stron.

> Jeżeli sprawia Ci to przyjemność, marudź sobie dalej,

Jeden dyskutant uważa, że piszesz banały, huzia na niego, drugi zadaje pytania,
na które nie potrafisz udzielić odpowiedzi, marudzi.

>ale już bez mojego udziału.

Jeśli mnie pamięć nie myli, zapowiadałeś to już kilkakrotnie, więc czekam na
odpowiedź.

> Życie bywa czasem piękne, po co sie tak ciskać i frustrować...

To chyba w psychologii nazywa się projekcja, przypisywanie własnych odczuć
innym ludziom.

Paweł

[currrara]

"masz się za punkt centralny polskiej sceny wydawniczej i nie bardzo do Ciebie
dociera, że są inni autorzy..."

Bardzo delikatnie mówiąc!
:)))))))))))

[skajstop]

Dorabianie mi gęby przez Pawła jest może i skuteczne, bo dłuższe
posty pisze, ale wartość poznawczą ma dokładnie taką samą, jak jego negatywna
opinia o książce, o której się parę razy wypowiedział, mimo że, jak sam
przyznaje, nawet o niej nie słyszał. Widać zapoznanie sie z treścią nie było mu
potrzebne ;-D

Ale rozumiem że w światłach rampy może brylować tylko prawdziwa mądrość, więc
proszę, Paweł, nauczaj :)

Zacznij może od tego jak NIE wejść w konflikt z wydawcą :)))

[szwedzka.pl]

skajstop napisał:
> Dorabianie mi gęby przez Pawła jest może i skuteczne, bo dłuższe
> posty pisze, ale wartość poznawczą ma dokładnie taką samą, jak jego negatywna
> opinia o książce, o której się parę razy wypowiedział, mimo że, jak sam
> przyznaje, nawet o niej nie słyszał. Widać zapoznanie sie z treścią nie było
mu
> potrzebne ;-D

Jak widzę, jesteś wprawdzie Bardzo Wielkim Autorem, ale za to człowieczkiem o
strasznie malutkim charakterku. Ścierpieć nie możesz, że nawet nie tyle, co
przegrałeś dyskusję, tylko zrejterowałeś z podwiniętym ogonkiem, więc na koniec
starasz się ugryźć.
Ciekawi mnie również, czy naprawdę uważasz, że uczestnicy tego forum to banda
idiotów, którzy nie rozumieją, co czytają, więc jak Bardzo Wielki Autor coś
napisze, to przyjmą to mocą twego autorytetu (wybacz, rezygnuję z dużej litery
w zwracaniu się do ciebie, bo oznacza ona szacunek, a ludzi twojego pokroju nie
darzę szacunkiem).
Co do rzeczonej książki, to twoja wypowiedź jest tak kłamliwa, że musiałem
przejrzeć wątek, żeby zorientować się, że chodzi o opracowanie pana
Gołębiewskiego.
1. Ani przez moment nie twierdziłem, że tę książkę znam i trudno żebym się z
nią zapoznał z niedzieli na poniedziałek.
2. Nie wyraziłem negatywnej opinii o tej książce.
3. Wyraziłem opinię (na podstawie opisu, co zaznaczyłem), że książka nie
zawiera informacji, które mogą posłużyć za dowód na przedstawiane przez ciebie
tezy.
4. Wezwałem cię kilkakrotnie, żebyś takie informacje sam podał, jeśli tam są,
(to ty przedstawiłeś tę książkę jako dowód).
5. Mimo wezwań nie podałeś żadnych informacji z tej książki.

Można założyć, że skoro potrafisz pisać książki, nie jesteś skończonym idiotą i
zrozumiałeś treść moich wypowiedzi, a powyższe fakty przekręciłeś w pełni
świadomie. Jak na Bardzo Wielkiego Autora żenujące, jak na człowieczka o
strasznie malutkim charakterku typowe.

Paweł

[arrial]

A co ten Bardzo Wielki Autor napisał? Była tu kiedys o tym mowa?

[szwedzka.pl]

skajstop napisał:
> Ja pasuję, mam w życiu ciekawsze sprawy, niż popadanie w paranoję, czyli
> dopatrywanie się w każdym wydawcy potencjalnego oszusta.

Umknęło mi. Zadbanie o własne interesy w umowie jest traktowaniem drugiej
strony jako potencjalnego oszusta? A po co w ogóle spisuje się umowy? Czy nie
po to, żeby w razie czego móc od drugiej strony dochodzić, by dotrzymała swoich
zobowiązań? Co proponujesz w zamian? Pełne zaufanie do wydawcy, co podsunie, to
podpisać? Po raz n-ty pytanie do Ciebie: po co w ogóle podpisujesz umowę, skoro
masz pełne zaufanie do swojego wydawcy?

Paweł

autor a tłumacz

[autumna]

Nie mam co prawda cierpliwości do przetrawienia całej dyskusji Pawła ze skajstopem, ale nie dziwię się jego naciskowi - jako tłumaczowi - na daleko posuniętą precyzję formułowania umowy. Bo o ile pisanie książek bywa zwykle zajęciem ubocznym, to tłumaczenie jest zawodem, sposobem zarobkowania. Tłumacz odkłada wszystko inne, by zająć się danym tekstem, skończyc go na określony termin. A na koniec... nie dostaje wynagrodzenia. Autor, choć dla niego sytuacja konfliktu z wydawcą też jest przykra, zwykle traci w takim momencie po prostu dodatkowy dochód, a nie główne źródło utrzymania.

[skajstop]

Autumno, ja też się Pawłowi nie dziwię, że domaga się precyzji. Dziwię się czemu
innemu: że nie precyzuje w swoich wywodach, kogo dana umowa ma konkretnie
dotyczyć, jaki to wydawca, etc.
Sama zobacz, co napisałem duuuużo wcześniej:

> Paweł, konkludując, proszę - jeżeli chcesz rozmawiać - ograniczaj się do
> prostych kwestii, odróżniaj autora od tłumacza, zakreślaj kwestię jak
> najbardziej szczegółowo, aby się można było odnieść w pięciu zdaniach, a nie
> pisać eseju. Już Ci kiedyś, na samym początku wrzuciłem takiego posta do
> skrzynki, ale go zignorowałeś, więc sorry, nie czuję się winny pisząc Ci to
> publicznie.

Ale to nie poskutowało :(

[szwedzka.pl]

skajstop napisał:
> Dziwię się czemu
> innemu: że nie precyzuje w swoich wywodach, kogo dana umowa ma konkretnie
> dotyczyć, jaki to wydawca, etc.

To jest z twojej strony taka sama zasłona dymna jak twierdzenie, że nie masz
czasu na dyskusje (choć zawzięcie dyskutujesz w innych wątkach i masz czas na
wyjaśnianie, że nie masz czasu) i że zadaję za dużo pytań (choć nawet Forrest
Gump dawno by się zorientował, które są dla tego wątku kluczowe).

Inkryminowanego zapisu (jak i wiele innych) wcale nie trzeba omawiać w
kontekście konkretnego wydawnictwa. Prawdziwy powód, dla którego migasz się od
dyskusji, jest zapewne taki, że musiałbyś przyznać, że ten proponowany przeze
mnie zapis jest sensowny. A wtedy pojawiłoby się pytanie, dlaczego Bardzo
Wielki Autor nie wymaga od swojego wydawnictwa, by ten zapis wprowadziło. I
Bardzo Wielki Autor musiałby przyznać sam przed sobą (a to jest najgorsze), że
jest człowieczkiem o strasznie malutkim charakterku i ten zapis do niczego mu
niepotrzebny, bo jakby przyszło co do czego, to i tak nie miałby odwagi
egzekwować od wydawnictwa swoich praw.

Dodam jeszcze, że podziwiam twoją żelazną konsekwencję, z jaką realizujesz
(kilkukrotną) zapowiedź, że więcej ze mną nie dyskutujesz. Bo rozumiem, że
twoje posty w większej części odnoszące się do moich, ale technicznie będące
odpowiedzią na posty osób trzecich się nie liczą.

Paweł

[szwedzka.pl]

autumna napisała:
>Bo o ile pisanie książek bywa zwykle zajęciem uboc
> znym, to tłumaczenie jest zawodem, sposobem zarobkowania.

Tłumaczenie literackie też jest zajęciem ubocznym, wątpię, żeby ktokolwiek był
w stanie ograniczać się wyłącznie do tłumaczeń literackich bez innego źródła
dochodu.

Ale taka sytuacja jest chora, a jeszcze bardziej chore jest to, że sami autorzy
i tłumacze uważają ją za naturalną. Pisarz i tłumacz literatury to są zawody
wymagające wysokich kwalifikacji, a ich praca przynosi wydawnictwom całkiem
niemałe przychody.

Wyobraźmy sobie taką sytuację, przychodzi specjalista wysokiej klasy na rozmowę
kwalifikacyjną do firmy, a właściciel firmy mówi mu tak: Wie pan co, pan
rzeczywiście dostarczy nam produkt, do którego wykonania trzeba sporych
kwalifikacji i ja tak byle kogo z ulicy wziąć nie mogę, ale sam pan rozumie, że
z tego, co ja sprzedam, to ja muszę mieć na wynagrodzenia dla pracowników,
księgowej, sprzątaczki, no i oczywiście dla siebie, nie po to zarządzam tym
całym majdanem, żebym grosze zarabiał, więc sam pan rozumie, że u mnie to może
pan tak tylko hobbystycznie, na zlecenie, ale na życie, to już musi pan zarobić
gdzie indziej.

Paweł

[autumna]

> A tak na chłopski rozum, chociaż obie jesteśmy kobiałki - podpisałabyś umowę, w
> której wydawca zobowiązuje się wydać książkę w nakładzie, jaki akurat przyjdzie
> mu kiedyś tam do głowy?

Zależy. Gdybym mi przyjęto książkę do druku za darmo, pewnie jak ostatnia sirota podpisałabym wszystko, co mi podsuną ;-) Natomiast inwestując własną kasę, a przecież tak działa obrabiana tu "Fabuła" (chyba że pierwsze ksiązki na zachętę wydała gratis), przeanalizowałabym każdy punkt umowy od początku do końca i z powrotem. Umowy, podkreślam. Nie pogadanki miłej pani od kontaktów z klientem ("już wkrótce", "trwają negocjacje").