wolni strzelcy - jak sobie radzicie?

[niedzielna]

Mam pytanie do wszystkich, którzy pracują na własną rękę (niekoniecznie z
działalnością gospodarczą) jako redaktorzy, korektorzy i tłumacze. Chodzi mi
nie tylko o stronę finansową (czy faktycznie da się z tego utrzymać, czy też
robicie to jako zajęcie dodatkowe np. do etatu albo pracy naukowej?), ale też
hm... psychologiczną. Nie czujecie się samotni? Praca tłumacza to w zasadzie
kolejne tygodnie przy biurku lub w bibliotece... Jak sobie z tym radzicie?
Czy wystarczy wam rodzina, albo inni zaprzyjaźnieni wolni strzelcy?
Napiszcie.
Przytłoczona poważnym życiowym dylematem,
N.

[ania13]

Zadna samotnosc - jako redaktor, tlumacz, korektor jest sie samemu z tekstem, to
jest zalozenie i nie ma co nad tym sie zastanawiac. Trzeba miec po prostu
okreslone predyspozycje psychiczne do takiej roboty.

Natomiast jest inny problem: nie jestem w stanie rodziny, przyjaciol, znajomych
- wszystkich! - przekonac o tym, ze skoro siedze w domu, to pracuje. Dzwonia,
przylaza, gadaja, zawracaja glowe, przeszkadzaja, nie wyobrazaja sobie, ze ktos,
kto cale dnie spedza w domu, w ogole pracuje! I to naprawde jest koszmar!

Jak sobie z tym radzicie? Jesli sobie radzicie... :(

Jeszcze jedno, raz w zyciu pracowalam na tzw. etacie. To bylo 11 lat temu. Nigdy
wiecej. Lubie sobie robic wakacje wtedy, kiedy mam na nie ochote. Nawet jesli
wiaze sie to z zapakowaniem ciezkiego wydruku lub laptopa do plecaka zamiast
kolejnej kiecki.

Podsumowujac, ja sie czuje szczesliwa jako wolny strzelec, a Tobie zycze
osiagniecia podobnego uczucia zadowolenia bez wzgledu na jakie rozwiazanie sie
zdecydujesz.

[dysgrafia]

A jak znajdujecie zlecenia? Nie, zapytam inaczej - jak znaleźliście pierwsze
zlecenie, będąc jeszcze zielonymi i nie mając za plecami zadnych referencji?
Bardzo bym chciała spróbowac redakcji tekstów, zwłaszcza merytorycznej, ale nie
wiem czy się rzeczywiście do tego nadaję, czy też mi się tylko wydaje, że się
nadaję. Jaki powinien być pierwszy krok?
Na domiar złego nie jestem z wykształcenia polonistką, bo polski zawsze wydawał
mi się zbyt łatwy, by aż go studiować i wolałam skonczyć coś bardziej ścisłego.
Tak więc nie stoi za mną papier.

[akala]

Oj, Dysgrafio droga, wiem, co czujesz...
Tylko że ja z kolei dobijam się do zamkniętych drzwi do tłumaczeń literackich, z
zupełnie nieadekwatnym wykształceniem architekta krajobrazu z ambicjami do
planowania przestrzennego - nie, żeby mi to nie odpowiadało (tak na zdrowy
chłopski rozum), ale serce rwie się do tłumaczeń :) Też mi się zdawało -
polonistyka, anglistyka, takie to niekonkretne, faktycznie - za proste
(nastoletnia naiwność!) Też czuję, że się nadaję (a może się nie nadaję, tylko
jeszcze o tym nie wiem?) - i też szukam tego pierwszego "Prawdziwego Zlecenia".
Przesyłam ciepły uścisk wspierający, daj znać, jak tam postępy w poszukiwaniach!
Ala

PS. Swoją drogą taka domowa samotność z komputerem, tekstem i kotem to moje
marzenie o warunkach pracy...

[niedzielna]

Koty strasznie rozrabiają, łażą po klawiaturze... Hmm, ale to chyba faktycznie
kwestia predyspozycji, albo się ma instynkt stadny, albo nie. A co, jeśli pół
na pół? Ja bardzo lubię pracować sama nad tekstem, ale nie więcej niż kilka
godzin dziennie. Potem muszę z kimś pogadać :)
Akalo, spróbuj porozsyłać swoje próbki przekładu plus pomysły na książki.
Pokaż, że znasz się na literaturze i wiesz, co chcesz robić. Może się uda. Może
nie od razu z ambitną literaturą, może trzeba zacząć od wydawców masowej
produkcji rozrywkowej. Byle mieć jakiś dorobek.

Ale wracam do mojego pierwszego pytania: Nadal jestem ciekawa wymiaru
ekonomicznego pracy wolnego redaktora/tłumacza - ile godzin w tygodniu
pracujecie? Czy redakcja/przekład to główne źródło dochodu? Czy stać Was na
oszczędności, posiadanie dzieci, trzeci filar, wakacje?
N.

[ania13]

Pierwsze zlecenie zlapalam, bo znalazlam sie "we wlasciwym miejscu i wlasciwym
czasie", a na dodatek odezwalam sie i krzyknelam "ja moge". A teraz - pol na pol
z ogloszen i ze znajomych (dobrze, ze pracuja w roznych fajnych "ksiazkowych"
miejscach :DDDD ). Zawsze jednak mam tego stracha, ze czegos nie dostane i... co
wtedy???

Jesli chodzi o ekonomiczny wymiar, to mnie stac tylko na czynsz, oplaty i
wakacje. Ksiazki, CD i dobre jedzenie rowniez, ale podroze to priorytet (podroze
tez kulinarne i muzyczne). Roczne ubezpieczenie "od zycia i smierci", ciuchy w
sredniej cenie + obowiazkowo raz na 2-3 miesiace krawcowa. Ale przede wszystkim
podroze, nie usiedze w domu dluzej niz 2 tygodnie. Nie mam zadnych oszczednosci,
nie mam dzieci, nie mam zdolnosci kredytowych, nie mam kota - nie mam problemow!

Ile godzin tygodniowo - nie do wyliczenia. Staram sie normalnie, 6-8, zaczynam
kolo 5.30 rano i kolo poludnia przestaje pracowac. Potem pisze doktorat :) Ale
jesli cos sie trafi, to potrafie 12-17 na dobe. Dluzej niz tydzien jednak tak
nie pociagne; wkroczylam juz w wiek balzakowski i nie daje rady.

Swoja droga to strasznie ciekawa jestem jak u innych to wyglada.

[barbara7]

Pierwsze zlecenie znalazłam tak jak ania13, znalazłszy się we właściwym miejscu
o właściwym czasie. Trzeba uparcie dawać ogłoszenia i wysyłać swoje cv do
wydawnictw. Nigdy nie odpowiadają, ale potrafią się odezwać, jeśli akurat
potrzebują kogoś takiego (trafiło mi się dwa razy). Teraz mogę powiedzieć o
stałej współpracy z trzema wydawnictwami. Więcej nie dałabym rady uciągnąć.

Jeśli chodzi o pracę w domu, wcale nie czuję się samotna. Jak trzeba, mogę
pracować i 18 godzin na dobę. Ale za to mam pieniądze na podróże i na jakieś
drobne fanaberie. I wolne, które sama sobie daję, gdy wyjeżdżam.

Wolę pracować w domu, a wychodzić do ludzi, z którymi chcę, a nie muszę być.
Może dlatego, że kiedyś pracowałam w miejscu, w którym miałam na co dzień do
czynienia z mnóstwem różnych ludzi. No, i po prostu, już się z nimi nabyłam.

Mam problem z tymi, którzy myślą, że skoro siedzę w domu, to zawsze można wpaść
i pogadać. Nawet chyba chcą mi osłodzić te samotne chwile. Witam gościa z
radością i mówię: "Dobrze, że jesteś, właśnie robię sobie 15 minut przerwy.
Szkoda, że mam tylko tyle." No, i pilnuję, żeby nie przedłużać.

Bardzo lubię, to co robię.

[mikolcia]

Bawię się w takie życie ok.14 lat. Wykonuję tłumaczenia. Bardzo mi to odpowiada!
To zajęcie daje mi wolność: w czasie, w wyborze klienta, miejscu i sposobie
pracy. Są chwile, gdy rzeczywiście odczuwam samotność. Kocham ludzi i codzienne
kontakty z nimi (nawet luzne, przypadkowe rozmowy). Gdy mam pilną pracę, nie ma
czasu na pogaduchy. Inny problem, to domownicy i przyjaciele, uważający, że
pracę w domu można wykonać kiedykolwiek:( Dlatego bardzo spodobał mi się sposób
Barbary. Bardzo dziękuję za podzielenie się, również spróbuję zastosować.
Zarabiam tyle, by wystarczyło na średnie życie, wczasy, rozwijanie
zainteresowań, itd. Mogłabym wyciągać więcej, ale wtedy należałoby też więcej
pracować. A ja lubię mieć czas na inne sprawy. Średnio tygodniu pracuję 4 dni, 3
pozostałe mam dla siebie i swoich bliskich.
Początek był dziwny. Studiowałam na kierunku ścisłym. Miałam konkretne plany
zawodowe. W miejscowym biurze tłumaczeń zachorowała tłumaczka, która była moją
znajomą. Akurat jakiś ważny klient zamówił ekspresowe tłumaczenie. Zupełnie
przypadkowo poproszono mnie o przetłumaczenie kilku artykułów, ponieważ b.dobrze
znałam ten język. Spodobało się, szukałam pracy w tym zawodzie.Najpierw spisałam
na kartce potencjalnych pracodawców (m.in.biura tłumaczeń, redakcje, firmy
współpracujące z zagranicą). W książce telefonicznej poszukałam kontaktów...
Życzę powodzenia!

marketing-alternatywny.zlotemysli.pl/007ok.php
efekt-motyla.zlotemysli.pl/007ok.php?c=main&idEbook=213

[aruen]

> Bardzo bym chciała spróbowac redakcji tekstów, zwłaszcza merytorycznej


a w jakiej dziedzinie? to jest wazne

wyzsze wyksztalcenie polonistyczne absolutnie nie jest konieczne do zostania
redaktorem merytorycznym

ani nawet redaktorem jezykowym

jesli skonczylas waski, scisly kierunek, znasz terminologie, rozumiesz co autor
chcial powiedziec i umiesz to zrobic lepiej, i umiesz sie na pismie poslugiwac
ladnie jezykiem polskim, to masz zadatki na redaktora jak bum cyk cyk

napisz, co skonczylas, bedzie latwiej cos doradzic
andrzej balcerzak

[malwinka_usenet]

Ja akurat skończyłam polonistykę (ale nie edytorstwo, bo jeszcze wtedy nie było), a przed
"wolnostrzelectwem" pracowałam na etacie w jednym z większych wydawnictw prasowych - to dało mi
trochę kontaktów i miałam co wpisać do cv. Wolę siedzieć w domu zamiast biegać do pracy - taki mam
charakter, że nie porzebuję widywać ludzi na co dzień (poza własnym mężem ;-) ). Dobrze mi z tą
samotnością. Gorzej, że jak zlecenie jest nudne albo trudne, dłuuuugo nie chce mi się za nie zabrać,
nie potrafię zmusić się do roboty, co nieodmiennie kończy się siedzeniem po nocach. Zresztą nie
zawsze freelancerka to praca w domu - do jednego z wydawnictw muszę chodzić, bo pracuję tam w już
na złamanych stronach w Quarku.

Gdybym miała inne wykształcenie, a chciała redagować, na pewno wysyłałabym odpowiedzi na
ogłoszenia - a nuż daliby mi szansę? Wydawnictwa zazwyczaj najpierw wysyłają próbkę do zrobienia,
więc jeśli zredaguje się ją dobrze, myślę, że można liczyć na współpracę. Moja mama z wykształcenia
jest biochemikiem, a pracowała wiele lat jako korektorka ;-)

[donatta]

Praca w charakterze wolnego strzelca idealnie wpasowuje się w mój charakter i
oczekiwania zawodowe. Żadnego trującego szefa nad głową, pracy od do, można i
dzieci sobie pomału rodzić i wychowywać, bez konieczności decydowania: drugie
dziecko czy nowe stanowisko?
Samotna się nie czuję, wręcz przeciwnie (dzieci dookoła, więc marzę o
samotności), ale ja się męczę i duszę w pracy etatowej.

Jeśli chodzi o aspekt finansowy - na pewno odpadają wszelkie plusy typu zus
(emerytura). Natomiast zarobki - cóż - to zależy, co kto robi. Korektor nie
wyciągnie zbyt wiele i pewnie musi traktować swoją pracę tylko jako zajęcie
dodatkowe. Ale już dobry autor (np. książek językowych czy popularnonaukowych,
bo beletrystyka to inna para kaloszy) jest w stanie utrzymać swoją rodzinę z
samych tantiem za 2-3 książki.

Tłumacz przysięgły pewnie też, literacki - choć bardziej prestiżowy - zarobi
już sporo mniej.

[elf.woman]

zaczęłam 10 lat temu, uparcie wysyłając do gazet przekłady opowiadań. wreszcie
doczekałam się publikacji na łamach miesięcznika, po krótkim czasie wydawnictwo
(właściciel miesięcznika) zaproponowało mi książkę. i odtąd się toczy..

kwestia "dyspozycyjności" (rodzina, przyjaciele) potrafi być istną zmorą.
asertywności nam trzeba, miłe Panie, ot co! ale przy trybie życia odludka (tylko
mój komputer et moi) drobne dziwactwa z czasem zaczynają uchodzić płazem.. ;)

a tak marginesie - chociaż to temat na odobny wątek - "dokopano" mi za przekład
na pewnym forum, dziś znalazłam ten post. jeszcze chlipię w garść.. jak sobie z
tym radzić, jak??!! wiadomo, że wszystkich się nie zadowoli, ale.. system
immunologiczny potrzebny od zaraz!


* * *
..kawę słodzili mu krwią, gin doprawiali mlekiem..

[frangula]

Ja właśnie zaczynam. Mam trochę zleceń, nie jest tego dużo, ale robi się coraz
lepiej. Zdecydowanie najlepsze efekty przynosi mi rozpuszczanie wici wśród
wszystkich znajomych, rodziny itd. Przy każdej okazji napomykam, że jestem
tłumaczem, specjalizuję się w tym i w tamtym. I po jakimś czasie dzwoni
telefon. Mam nadzieję, że będzie tego coraz więcej, bo niestety na razie jest
to raczej zajęcie dodatkowe (pracuję jako nauczyciel). Szukałam innej pracy,
prządnej pracy na na etat i... kompletna porażka - oferowane mi stawki można
było tylko obśmiać. Tak to już jest z humanistami. Wolę posiedzieć sama w domku
przed komputerem, podrapać się po tyłku, kiedy mam na to ochotę... I
przynajmniej zarobić konkretne pieniądze.

elf.woman napisała:
> kwestia "dyspozycyjności" (rodzina, przyjaciele) potrafi być istną zmorą.
> asertywności nam trzeba, miłe Panie, ot co! ale przy trybie życia odludka
(tylk
> o
> mój komputer et moi) drobne dziwactwa z czasem zaczynają uchodzić płazem.. ;)

ludzie chyba się powoli przyzwyczajają, przynajmniej moi znajomi, ale niektórzy
nigdy nie zrozumieją, że "siedzi w chałupie" i pracuje, jak siedzi w chałupie
to się pewnie całymi dniami opieprza. Moja sąsiadka: "Tak pani późno wychodzi
do pracy?" Już mi się nawet nie chce uświadamiać kobiety, że pracowałam cały
ranek, a teraz do drugiej roboty...

> a tak marginesie - chociaż to temat na odobny wątek - "dokopano" mi za
przekład
> na pewnym forum, dziś znalazłam ten post. jeszcze chlipię w garść.. jak sobie
z
> tym radzić, jak??!! wiadomo, że wszystkich się nie zadowoli, ale.. system
> immunologiczny potrzebny od zaraz!

Nie widziałam przekładu, ale jeżeli sama uważasz, że jest dobry, to przecież
nie ma się czym przejmować. Z tłumaczeniem jest tak, że zawsze znajdzie się
ktoś, kto cię skrytykuje. W każdym przekładzie jest coś do zjechania. W trakcie
studiów pisałam analizy tłumaczeń i krytykowałam Barańczaka, Stillera, I. Tuwim
i innych, chociaż sama lepszym od nich tłumaczem z całą pewnością nie jestem.
Jeżeli krytyka jest konkretna i konstruktywna, trzeba ją sobie wziąć do serca.
Jeżeli krytykują ludzie, którzy nigdy nic nie tłumaczyli i nie mają o procesie
tłumaczenia bladego pojęcia, trzeba to olać.

[elf.woman]

dziękuję :)

od wczoraj trochę mi lepiej.
zresztą warto pamiętać o jednym: opinia jest jak... pewna część ciała: każdy ma
swoją ;)

pozdrawiam,

[niedzielna]

Absolutnie zgadzam się z Frangulą. Nie należy się zanadto przejmować,
recenzenci (często kompletni amatorzy) są szczęśliwi, kiedy mogą coś wytknąć.
Nie ma książki bez błędów, błędów nie popełnia ten, kto nic nie robi :)

A wracając do kwestii, która rozpoczęła ten wątek: nadal się zastanawiam nad
wyborem, ale jestem bliska podjęcia decyzji o skoku na główkę, tzn
przestawienia się na freelancerstwo. Kontakty i doświadczenie już mam, rynek
mniej więcej znam, więc braku zleceń się nie boję. Bardziej boję się ponurych
listopadowych poranków, kiedy znów trzeba usiąść samotnie nad czymś, co miało
być fascynujące, a okazało się nudnym gniotem... Przestawienie się z
intensywnej długoletniej pracy na etacie na pracę zupełnie samodzielną i w domu
będzie chyba pewnym szokiem. Pociesza mnie to, że jak mówicie znajomi oraz
domownicy przyłażą i przeszkadzają ;)) Poza tym nie do końca potrafię
przewidzieć życiowe konsekwencje takiego kroku. Ale też nigdy nie da się
wszystkiego przewidzieć. Ci, którzy zrobili coś takiego - napiszcie, jak to
było...

N.

[ania13]

elf.woman, rozumiem Cie doskonale. Kazda krytyka mnie powala na kolana, obojetne
czy konstruktywna, czy nie. Po chwili dopiero dochodze do tego gdzie sama
popelnilam blad, ale i tak pierwszy moment jest zawsze straszny. Mam na to dwa
sposoby. Po pierwsze tlumacze sobie, ze to "natura kobieca" mnie wpedza w taka
rozpacz pierwszej chwili (nie zebym wierzyla w nature, ale na potrzebe chwili i
dla polepszenia nastroju wierze), a po drugie powtarzam, ze bez bledu nie ma
czlowieka. Persowie tkajacy dywany - jakie zaskoczenie - perskie, w misternym
wzorze zawsze popelniali gdzies jakis blad, bo tylko Allah jest doskonaly. Ani
czlowiek, ani jego dzielo - nie. Wiec ja sobie mysle, ze przed boskoscia mnie te
bledy chronia i cale szczescie, ktos je znalazl i mi wytknal; kto wie, inaczej
uwierzylabym w boskosc swojej natury ;)

A sami krytykanci wg mnie krytykuja tylko dlatego, ze ich ktos kiedys
skrytykowal i oddaja co dostali. Wiec ja chodze po ludziach i chwale, taka mam
misje zyciowa :D

Acha, niedzielna, piszesz o kolejnym gniocie. Mam przyjemnosc redagowac m.in.
literature dewocyjna. To juz nawet pod kategorie "gniot wszechczasow" nie
podpada. Ale i tu realizuje moja misje: ucze dewotow polskiego. Bylam
zaskoczona, jak zobaczylam teksty pelne kardynalnych bledow, dosc powiedziec, ze
dzieci w polowie podstawowki pisza lepiej... Listopad jest doskonalym miesiacem
na prace w domu, bo i tak sie z domu nie chce wychodzic. Ja teraz dostaje swira,
tam jezioro, las, gory, tu zlecenie... Pakuje sie i spadam z miasta!

Swoja droga (ale mnie na pisanie zebralo) same kobiety sie tu wypowiadaja.
Pewnie, ze to zawod sfeminizowany, ale jakos nie wierze, ze na tym forum same
baby redaguja/tlumacza jako wolne, co, amazonki? Ciekawe...

[frangula]

ania13 napisała:
Bylam
> zaskoczona, jak zobaczylam teksty pelne kardynalnych bledow, dosc powiedziec,
z
> e
> dzieci w polowie podstawowki pisza lepiej...

Niestety, taka praca. Ja tłumaczę w większości teksty techniczne. Inżynierowie
to przecież ludzie wykształceni, a byków sadzą tyle, że... w takich chwilach
wstaję zza biurka i idę odetchnąć, zrobić sobie kawkę, po prostu uspokoić.

[autumna]

> na pewnym forum, dziś znalazłam ten post. jeszcze chlipię w garść.. jak sobie z
> tym radzić, jak??!! wiadomo, że wszystkich się nie zadowoli, ale.. system

Nie martw się, ja dostaję po uszach za korekty, często niesłusznie zresztą, bo reguły rządzące językiem nie są sztywne - każdy korektor przecinki postawi inaczej, a wszystkie wersje będą prawidłowe. Wiele osób też nie wie, że bywają po dwie prawidłowe formy wyrazów i schlastają korektora, że nie poprawił "otwarł" na "otworzył" albo "postaci" na "postacie". Mnie z kolei u Pilipiuka do szału doprowadza forma "dwu" zamiast "dwóch", ale niestety jest prawidłowa...

[aruen]

> a tak marginesie - chociaż to temat na odobny wątek - "dokopano" mi za przekład
> na pewnym forum, dziś znalazłam ten post. jeszcze chlipię w garść.. jak sobie z
> tym radzić, jak??!! wiadomo, że wszystkich się nie zadowoli, ale.. system
> immunologiczny potrzebny od zaraz!

trzeba sprobowac nie robic wiecej tych samych bledow - dokladnie tak stara sie
dzialac system immunologiczny :-)

[line.zludzilodu]

Mam z ciekawości takie pytanie... Ile jesteście w stanie wyciągnąć netto w
ciągu miesiąca z takiej pracy?:)

[donatta]

od 1000 do 25 000 :-) Widełki spore, ale to właśnie taka specyfika tego zawodu:
nieprzewidywalność finansowa ...

Z góry muszę zaznaczyć, że praktycznie nigdy nie są to zarobki za dany miesiąc
pracy. Rzadko kiedy pieniądze przychodzą natychmiast po oddaniu materiału,
zwykle następuje to jakiś czas później, często bywają rozdzielone na kilka
transz, a to już w ogóle komplikuje sprawę. Trudno jest więc obliczyć ile się
wyciąga w ciągu miesiąca. A jeśli do tego jeszcze dochodzą tanetiemy za coś, co
się napisało miesiące lub lata wcześniej, to już w ogóle robi się galimatias.

[niedzielna]

Uparcie powracając do pierwotnego wątku, zawiadamiam wszem i wobec, że podjęłam
decyzję i dołączam do grona szczęśliwych wolnych strzelców, swobodnych
jeźdźców, czy jak to nazwać, ze wszystkimi tego radosnymi i ponurymi
konsekwencjami. Nieprzewidywalność finansowa - cóż, zdaję sobie z tego sprawę.
Trzeba mieć nad wszystkim jako taką kontrolę (pilnować zleceniodawców i
terminów), ale pełnej uzyskać się nie da, już to kiedyś przerabiałam. Nigdy nie
wiadomo, ile zapłacą, czy w ogóle i kiedy, i kiedy zaproponują coś następnego.
Trzeba też brać pod uwagę, że od kwoty netto odchodzi jeszcze dobrowolna
składka na ZUS oraz III filar, jeśli nie chce się umrzeć w nędzy albo zejść na
wyrostek robaczkowy. Ale za to można w środku dnia i tygodnia pojechać na
spacer do lasu :) Ciekawe, czy za pół roku nadal będę się tym cieszyć...
Trzymajcie za mnie kciuki.
N.

[skajstop]

niedzielna napisała:

> Uparcie powracając do pierwotnego wątku, zawiadamiam wszem i wobec, że
> podjęłam decyzję i dołączam do grona szczęśliwych wolnych strzelców,
> swobodnych jeźdźców, czy jak to nazwać, ze wszystkimi tego radosnymi i
> ponurymi konsekwencjami.

Będzie dobrze. A poza wszystkim, wg mnie tylko jedna rzecz w tym jest ryzykowna:
trzeba się nauczyć być katem dla samego siebie, czyli wiedzieć, kiedy trzeba iść
do roboty, a kiedy można wyfrunąć w jakieś miłe miejsce. Ale mam wrażenie, że
ten etap masz już za sobą :D

Za to na pewno oszczędzisz sobie wielu frustracji, jak myślę.

Trzymam kciuki za powodzenie -
Skajstop Wolny Strzelec :)

[line.zludzilodu]

No to gratulacje wielkie:) Ja się przymierzam do tego, ale na razie badam rynek
i całą resztę. Mam dość obecnej, etatowej pracy, nie czuję się na siłach, żeby
dalej ją wykonywać. W tym, co chcę robić, mam niewielkie doświadczenie, ale
żywię nadzieję, że to jakoś pomoże. :)

[barbara7]

Trochę późno, ale wyjechałam ogrzać kości (i wypalić słońcem tłuszczyk, co się
nie udało, niestety), więc zabieram głos teraz. Myślę, że będziesz zadowolona ze
swojej decyzji. Sama żałuję tylko jednego: decyzję o pracy w domu podjęłam
późno. Stanowczo zbyt wiele lat "chodziłam do pracy". I jeszcze rok muszę
pochodzić, żeby mi świadczenia nie przepadły. Pracuję bardzo dużo, chyba nigdy
nie pracowałam więcej i jest mi z tym dobrze, bardzo dobrze. A pieniądze? Nie
potrzebuję ich na złote klamki, na moje ulubione wyjazdy w różne miejsca w
Polsce i za granicą, na drobne babskie przyjemności, książki i testowanie nowych
knajpek - wystarcza.

[mucha_na_dziko1]

Troche bryndzowato.
Gdy mnie pytaja znajomi jak leci zawodowo odpowiadam, dobrze, ale pamietam
lepsze czasy.

[malwinka_usenet]

Jeszcze dodatkowe pytanie - założyliście działalność gospodarczą, czy pracujecie na umowy o dzieło? I
jak rozwiązujecie sprawę emerytury?

[niedzielna]

To ja się przyłączam do pytania. Zastanawiam się, czy warto zakładać własną
firmę, czy lepiej pracować po prostu na umowy o dzieło i samemu opłacać sobie
emeryturę. Ile minimum trzeba regularnie zarabiać miesięcznie, żeby to się w
ogóle opłacało? Przecież zus to teraz jakies 600 zł miesięcznie? Czy są teraz
jakieś ulgi dla nowych firm? Czy tzw wrzucanie w koszty różnych opłat daje
wymierną ulgę? Mam wrażenie, że w mojej sytuacji to więcej zachodu niż pożytku.
Jeśli znacie jakieś źródło, które to przystępnie wyjaśnia, proszę o linkę.
N.

[deanna1]

dla nowych firm jest ulga zus - przez jakiś czas płaci się chyba 30% składki
rejestrowanie działalności gospodarczej jest przystepnie opisane tu:
www.malybiznes.pl/zakladanie_dzialalnosci_gospodarczej/index.htm

[bezuchow]

Przez dwa lata płaci się tę mniejszą stawkę ZUS.
Własna firma to plusy i minusy, ale harówka "na cudzym" lub na umowy też je mają.
Tak zwane "wrzucanie w koszty" oznacza, że masz o wartość tych kosztów mniejsze przychody i płacisz mniejszy podatek.

[dziewcze_z_sadu]

Chyba słabo. Akurat nmam chyba jakiś kryzys. Pracuję w ten sposób od niedawna
niedawna (rok). Wyżaliłam się wczoraj tutaj:
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=10100&w=45909880
Nie jestem w stanie odkładać dobrowolnej stawki na ZUS itp.
Może przyjdą lepsze czasy.
Bardzo lubię ten tryb pracy. Dom, spokój, kot (wcale nie przeszkadza !), ale
jakoś przyszłościowo... Nie wiem. Musiałabym sporo więcej zarabiać.
:-(
Pozdrawiam.

[international1]

A wolni strzelcy za granicą, ale polujący w Polsce? Są tu tacy? Jak sobie
radzicie? Jak na przykład wygląda u Was kwestia współmierności zarobków? I
kontaktów z wydawcami? Chcą z Wami w ogóle gadać?

za granicą

[beatanu]

Nie wiem, czy przysługuje mi miano wolnego strzelca, bo tłumaczenie jest dla
mnie tylko zajęciem dodatkowym, nieomalże hobby... Aczkolwiek bardzo
angażującym :) Honorarium to rodzaj dodatkowej przyjemności a nie zasilanie
domowej kasy. Córka śmiała się ze mnie, że jeszcze do tego interesu dołożę,
jeżeli podliczę jak dużo kosztowało mnie kopiowanie fragmentów pierwszego
tłumaczenia i wysyłanie ich do ponad trzydziestu wydawnictw...

Bardzo długo dojrzewałam do myśli o przekładzie literatury pięknej, wcześniej
miewałam mniejsze lub większe projekty, ale zawsze chodziło o teksty użytkowe.
Przez jakiś czas bawiłam się w quasi-symultaniczne tłumaczenie kursów
prowadzonych w Polsce przez szwedzkich pedagogów...

Od trzech lat mniej więcej tłumaczę książki, mam na swoim koncie trzy wydane
powieści, czwarta się właśnie redaguje :)

Zaczynałam od zera, to znaczy od namolnego stukania i pukania do drzwi
wydawnictw. Tłumaczka-debiutantka z powieścią szwedzkiego debiutanta...
Sytuacja prawie niemożliwa, ale byłam uparta... Zainteresowanie polskich
wydawców literaturą nie-angielskojęzyczną jest niewielkie, niektórzy się do
tego od razu przyznają.
Czy chcieli ze mną rozmawiać? Najczęściej nie, najczęściej zbywali moją ofertę
milczeniem, ale od kilku dostałam odpowiedzi listowne lub mejlowe. Bardzo
uprzejme, choć zazwyczaj odmowne... Na szczęście znalazło się dwóch
zainteresowanych. I to na początek wystarcza...

A jeżeli chodzi o samotność tłumacza... W moim przypadku to świetna przeciwwaga
dla zawodu "głównego", który wymaga bardzo intensywnych kontaktów z ludźmi,
totalnej obecności, zaangażowania w problemy bliźniego... Tłumaczenie to rodzaj
kreatywnej odskoczni. A tłumaczę nie tylko w domu przed komputerem. Również w
pociągu, samolocie i w poczekalni. Gdy tłumaczę, nie rozstaję się z oryginałem,
notatnikiem i ołówkiem (z gumką!). Bardzo lubię kreślić takie pierwsze zarysy.
Mogę sobie na to pozwolić, nie gonią mnie (przynajmniej na razie) terminy.

[international1]

Zielenieję z zazdrości, bo najgorsze masz już za sobą (tylko cztery powieści –
mój Boże!) i jedynie kwestią czasu jest u Ciebie zapracowanie na miano w pełni
wyzwolonego wolnego strzelca, podczas gdy ja wciąż jeszcze waham się z
puszczeniem w obieg swojej pierwszej ukończonej pracy, w nieskończoność nanosząc
kosmetyczne poprawki.

Niemniej robisz ze mnie optymistę. Dzięki za odpowiedź.

[beatanu]

international1 napisał:

> Zielenieję z zazdrości, bo najgorsze masz już za sobą (tylko cztery powieści
&#
> 8211;
> mój Boże!) i jedynie kwestią czasu jest u Ciebie zapracowanie na miano w pełni
> wyzwolonego wolnego strzelca, podczas gdy ja wciąż jeszcze waham się z
> puszczeniem w obieg swojej pierwszej ukończonej pracy, w nieskończoność
nanoszą
> c
> kosmetyczne poprawki.
>
> Niemniej robisz ze mnie optymistę. Dzięki za odpowiedź.

Gwoli wyjaśninia - przełożone przeze mnie powieści nie należą do cegłowatych :)

Nie zieleniej z zazdrości, zakończ nanoszenie poprawek (nigdy nie będziesz
zadowolony z końcowego efektu w 112%) i... do dzieła czyli do walki o wydanie
napisanej/przetłumaczonej rzeczy!

Pozdrawiam i trzymam kciuki!