wasz spektakularny upadek z konia

[wania2003]

Macie jakies ciekawe opowiesci? Moze cos smiesznego, cos pouczajacego ku
przestrodze innym?

[olga55]

Prawie wszystke prawie dzieci w tym wieku uwielbiają konie!!(moze to jakiś
atawizm??).Moja córcia nie "dała żyć" żadnemu koniowi jaki sie jej napatoczył,
nawet jeśli to była stara chabeta to była "pięknym konikiem".Mogła o koniach na
okrągło.Ale do rzeczy, oczywiście można wsadzic dziecko na konia "w ręku" na
malutki spacerek w stępie-dosłownie kilka minut, czy też na kucyka. Ale na
prawdziwą naukę chyba za wcześnie.Jest to kwestia nie tylko budowy,siły czy
wreszcie psychiki dziecka.Ale podtrzymywac zamiłowanie na pewno warto. Moim
dzieciom nie przeszło - mało tego ja też zostałam "zarażona"!! Pozdrawiam.

Troszkę się nie zgodzę

[malutka77]

Ja zaczęłam się uczyć jeździć na koniach w wieku 6 lat (nie mówię o
oprowadzaniu w ręce, bo to było troszkę wcześniej, ale o prawdziwej nauce), i
uważam że jest to najlepszy wiek do tego typu nauki, bo dzieci są bardzo
elastyczne, chcą jeszcze słuchać rad instruktorów (u osób starszych różnie z
tym bywa - wiem z doświadczenia instruktora), a poza tym upadki kończą się
zawsze mniej boleśnie. Pozdrawiam i cieszę się że zostałaś "zarażoa tą pasją bo
jest - nie będę owijać w bawełnę - po prostu fajna.
Grażka

[olga55]

Brums, miałam wysłać ten post do innego wątku. No właśnie moze to jest ten
spektakularny upadek???
Upadki niestety, nie zawsze sa smieszne. Ja swój pierwszy miałam na pierwszej
jeździe ze...stojącego konia!!!On nic nie zrobił, nawet nie ruszył uchem. Po
prostu zapomniano mi powiedzieć, że jak się zsiada, to trzeba wyjąć nogi ze
strzemion, ja za bardzo wychyliłam się i bums, jak długa, nie powiem było mi
strasznie wstyd i z tego wstydu długo sie nie podnosiłam, bo myślałam, że
wszyscy pękają ze śmiechu. Ale wszyscy byli mocno wystraszeni tym moim długim
leżeniem. Potem było dużo radochy...
Ale nie wszystkie moje upadki były "śmiechu warte". Pozdr.

[siren1]

mój najbardziej nieszczęśliwy upadek skończył się skręceniem kostki i
naderwaniem ściegien, tak że miałam unieruchomioną nogę. jak to się stało? koń
mnie poniósł w terenie i zleciałam, z tym, że bohatersko wsiadłam i dojechałam
z powrotem, a noga zaczęła mi puchnąć dopiero wieczorem i dopiero wtedy
zorientowałam się, że chyba coś jest nie tak.
natomiast mój najbardziej widowiskowy upadek miał miejsce dobrych kilka lat
temu, kiedy uczyłam się skakać. była jesień, chlapa niesamowita, błoto po
kostki (ludzkie oczywiście), a ja jeździłam sobie ubrana w biały wełniany
sweterek. jak się łatwo domyślić było przystopowanie przed przeszkodą, piękne
pikowanie i baaardzo efektowny upadek w tym białym sweterku i kremowych
bryczesach w przepiękne błotko. jak się podniosłam, to instruktor aż usiadł ze
śmiechu :)

[hreczka]

Hehe.To było w zeszłym roku na obozie w KJ Wolica.Jeździłam na moim ulubieńcu-
Hirkorze.Był upał, więc pod koniec jazdy wszyscy umierali z braku wody.Jedynym
ratunkiem była Majka na Maronie.Kiedy więc przyszła kolej na mnie podjechałam
do Marona (wielki koń) na Hirku (konik polski) i przyssałam się do butelki.A
ona pustoszejąc wydała ten charakterystyczny "butelkowy" odgłos.W mgnieniu oka
mój rumaczek zerwał się w kierunku barierki.A ja-jako że stępując byłam aż
nadto rozluźniona i długie wodze trzymałam w jednej ręce-klapnęłam na ziemię
tuż obok barierki(o mały włos!)I tak,pośród tumanów kurzu i z garścią piasku w
ustach, zakończyłam jazdę :)

[astrit]

Ja miałam taki upadek, że mi brawo bili... Na zawodach w klubie. Skakałam
zwykła stacjonatę, koń był pełny dobrych chęci, energiczny najazd, skok i...
koniowi tak sie ten skok spodobał, że zaraz po lądowaniu strzelił z zadu jak
źrebak i ruszył na nastepna przeszkodę. Problem w tym, że po tym wierzgnięciu
wylądowałm przed siodłem i dość niewygodnie wisiałam mu na szyi... Skubany
zrobił najazd na przeszkodę i tuż przed nią ostro zahamował, schylił łeb no
i... skoczyłam, nawet bez zrzutki ;-) Na szczęście w tym przypadku ucierpiał
tylko mój honor

[sunday]

> Ja miałam taki upadek, że mi brawo bili... Na zawodach
> w klubie. Skakałam zwykła stacjonatę, koń był pełny
> dobrych chęci, energiczny najazd, skok i... koniowi
> tak sie ten skok spodobał, że zaraz po lądowaniu strzelił
> z zadu jak źrebak i ruszył na nastepna przeszkodę. Problem
> w tym, że po tym wierzgnięciu wylądowałm przed siodłem
> i dość niewygodnie wisiałam mu na szyi... Skubany
> zrobił najazd na przeszkodę i tuż przed nią ostro zahamował,
> schylił łeb no i... skoczyłam, nawet bez zrzutki ;-)
> Na szczęście w tym przypadku ucierpiał tylko mój honor

Hi, hi - mnie tez kiedys konik skutecznie strzelil z zadu przy wyjezdzie z
jakichs dolow. Tylko mnie nie udalo sie zatrzymac na szyi - polecialem wysoko i
becnalem o ziemie. Tak mu sie spodobalo, draniowi, ze jeszcze pare razy tego
samego dnia probowal powtorzyc sztuczke. Ale sie nie dalem.

A przez przeszkode tez udalo mi sie przeskoczyc bez konia :))

[dakard]

Niebędę pisał o moich upadkach chodz wszystkie były piękne przez łeb konia, po
ostatnim jest ciągle bolesne wspomnienie ( już 1,5 miesiąca bez przyjemnosci
jazdy konnej ). Chciałem napisać o stuacji związanej z pewnym upadkiem. Miało
to miesce w Rogalinie k./ Poznania. Mianowicie jechała cała grupa pod bardzo
dużej zielonce, była to grupa jeżdząca dopiero od roku i robiliśmy próby
podjecia galopu, byłem prowadzącym i nie widziałem co się działa ( ok. 12 osób )
ale nagle jedna z dziewczyn spadła, chwilę poleżała i chajda na konika i
galopiki ( spokojne, zebrane ) i znowu jakieś zamieszanie ( chyba jakiś ambitny
konik.. ) i ta sama dziewczyna bumm na ziemię ale tym razem się nie
podniosła... złamane ręce A teraz do sedna... Rogalin, najbliższy szpital w
Puszczykowie ( duży szpital ) 5 minut samochodem... A tu po 15 minutach
przylatuje ŚMIGŁOWIEC do złamanych rąk......!!!!!!! Co wy na to bo mi moje dwie
zdrowe ręce opadły...... Aha jeszcze jedno dziewczyna jest lekarką...

[olga55]

Oj, a Ty może miałeś nadzieję,że ona sobie te rączki sama poskłada???Ale
przynajmniej mieliscie widowisko z tym helikopterem.
Ja ostatni raz glebowałam w tym roku, pare dni temu na obozie. Prowadziłam
grupę w terenie, ale niestety mój koniś jest strachliwiec (znam jego numery),
ale tym razem czujność mnie zawiodła i po jego skoku w bok wylądowałam na
plecach w krzakach jagód.Szybciuteńko sie podniosłam, żeby łapać drania, a
on.... spokojnie sobie skubał jagódki. Natomiast grupa oświadczyła mi, że są
zawiedzeni bo liczyli na dłuższy postój w jagodach. Plamę od jagód na plecach
koszuli mam do tej pory.

[anima]

ja tak trochę nie na temat, ale coś mnie bardzo zadziwiło...
czy dobrze zrozumiałam, że ludzie, których prowadziłeś, jeździli konno od roku
i dopiero podchodzili do galopu????
dlaczego tak późno??
ja po raz pierwszy galopowałam w terenie na trzeciej w życiu jeździe...

[olga55]

Na trzeciej jeździe już galopowaliście??? (rozumiem,że dla wszystkich oprócz
instruktora była to trzecia jazda w życiu).To jest baaardzo
zastanawiające...Jakieś nowe techniki i zasady uczenia jazdy konnej... w każdym
razie dość ryzykowne przedsięwzięcie.

[gonieczka]

Mysle, ze jak ktos pewnie siedzi w siodle przy klusie (przy ktorym bardziej
wybija), to i w galopie sobie poradzi. Ja galopowalam po raz pierwszy w
terenie, i to dopiero, jak mnie kon poniosl. Co prawda nie byl to piekny galop
w pelnym siadzie, ale w polsiadzie bez problemu mozna sobie poradzic - nawet
zatrzymac konia. Do tej pory nie radze sobie z galopem w pelnym siadzie na
ujezdzalni, ale pracuje nad tym:))))

[siren1]

na trzeciej jeździe teren i galop? rzeczywiście tempo nauki niesamowite. czy
nie korzystaliście czasami z poradnika "Nauka jazdy konnej w weekend"? tam w
piątek po południu poznaje się jak koń wygląda, a w niedzielę są skoki :)))

[olga55]

Oczywiście galop jest wygodniejszym chodem niz kłus, ale nawet przy "dobrze
trzymających sie w siodle"(ciekawe jakie to kryterium??) przy wiekszej grupie
ludzi, łagodny galop "przez nóżkę" moze zmienić sie w zupełnie niekontrolowaną
imprezkę.To, że można zagalopować nawet na pierwszej jeździe, nie znaczy,że
jest to praktyka godna pochwał i naśladownictwa. Jeśli ktoś twierdzi, że umie
galopować to musi oznaczać, że potrafi zagalopować sam, i potrafi dyktować
koniowi tempo. Oczywiście są takie konie, które naprawde są spokojne i można im
zaufać, ale najczęsciej konie z ośrodków jeździeckich mają różne temperamenciki.
Ale , wiem, kto raz galopował w lesie czy na łące, ten wie, że nie ma drugiej
takiej frajdy.
"Im więcej potu na ujeżdżalni tym mniej krwi w terenie."

[anima]

No nie... Trząść się w kłusie, na ujeżdżalni aż rok? Przecież to najkrótsza
droga do zniechęcenia do jazdy konnej, przecież to dla galopu pocimy się na
ujeżdżalni. I czekać na tę przyjemnośc aż rok??
Czy naprawdę aż tak wiele czasu potrzeba, by pozwolić ludziom galopować? Nie
przesadzacie?

Moją trenerką jest była mistrzyni Polski w skokach, a więc jest to osoba
kompetentna.
Oczywiście, potrafię sama zagalopować, utrzymać i zmienić tempo jazdy, zmienić
nogę, zagalopować na przemian z lewej i prawej.
I wcale nie musiałam jeździć rok kłusem i tylko na ujeżdżalni, żeby tego się
nauczyć.
I wcale nie korzystałam z podręcznika nauki jazdy konnej w weekend. Moja nauka
trwa ponad trzy lata i nie uważam sie za wyczynowca, profesjonalistę, ja po
prostu jeżdze dla relaksu i przyjemności. Tak, jak na rowerze, czy nartach...

[olga55]

Nie mowie o klepaniu kłusa przez rok na ujeżdżalni. Na ujeżdżalni można też
galopować.I wcale nie uwazam, że trzeba czekac rok na wyjazdy i galopy w
terenie. Uwazam tylko, ze trzeci raz w siodle i galopy w terenie to chyba
troche za szybko.Zwłaszcza w dużej grupie.

[dakard]

anima napisała:

> ja tak trochę nie na temat, ale coś mnie bardzo zadziwiło...
> czy dobrze zrozumiałam, że ludzie, których prowadziłeś, jeździli konno od
roku
> i dopiero podchodzili do galopu????
> dlaczego tak późno??
> ja po raz pierwszy galopowałam w terenie na trzeciej w życiu jeździe...
>
>
1. Źle się wyraziłem niebyłem prowadzącym tylko czołowym a to pewna różnica.
2. Co do galopu na trzeciej lekcji. Można galopowac również na pierwszej, ale
jaki to ma sens? Stajna w której jezdzę kładzie nacisk na technikę jazdy, i
genralnie prawie cały pierwszy rok jest jazda w kłusie + niewielkie przeszkody
dopiero gdy ludzi opanują te zagadnienia "Rotmistrz" przechodzi do wyższego
chodu.

Osobiście uważam że to jest właściwy sposób nauki, a nie jak często zdarza sie
w innych stajniach sadzają gościa na kobykę i puszczają go za innymi konikami w
teren, ale jaki to ma sens skoro ofiara losu nie ma pojęcia o dosiadzie, ręcę
łydce, równowadze i wielu innych rzeczach równie dobrze mógłby iść na karuzelę
i dosiąść drewnianego konia....

Pozdrowionka

[siren1]

ja natomiast jestem zdania, że trzeba znaleźć złoty środek. jazda kłusem przez
rok, to dla mnie trochę długo (chyba,że są elementy galopu, o których Dakard
nie wspomniał), a do tego moim zdaniem nauka skoków powinna lepiej się odbywać
w galopie, gdzie "hopka" o wysokości 50-60 cm jest praktycznie nieodczuwalna,
niż w kłusie, gdzie przy takiej wysokości niedoświadczonego jeźdźca wyrzuca w
siodła. ale galop na trzeciej jeździe w terenie zdecydowanie mi się nie podoba.
nie czułabym się pewnie jadąc w grupie z takim jeźdźcem, bo praktycznie
wszystko może się wydarzyć. Pozdrawiam.

[astrit]

siren1 napisała:

> ja natomiast jestem zdania, że trzeba znaleźć złoty środek. jazda kłusem
przez
> rok, to dla mnie trochę długo (chyba,że są elementy galopu, o których Dakard
> nie wspomniał), a do tego moim zdaniem nauka skoków powinna lepiej się
odbywać
> w galopie, gdzie "hopka" o wysokości 50-60 cm jest praktycznie nieodczuwalna,
> niż w kłusie, gdzie przy takiej wysokości niedoświadczonego jeźdźca wyrzuca w
> siodła. ale galop na trzeciej jeździe w terenie zdecydowanie mi się nie
podoba.
>

Ja pierwszy raz galopowałam całkiem przypadkowo i skończyło się to bardzo
nieprzyjemnym upadkiem. Miałam wtedy chyba 10 lat i pierwszy raz siedziałam na
koniu, jakiś kompletnie pozbawiony wyobraźni instruktor po prostu puścił mnie
do zastępu. Dopiero po kilku latach trafiłam do normalnej szkółki, gdzie
jeżdziłam kilkanaście godzin na lonży, żeby zobaczyc jak to jest i czego sie
spodziewać. Później w zastepie ćwiczyliśmy w kłusie pełny dosiad i półsiad,
chyba tak z pół roku i wcale nie było nudno, bo przy okazji były różne fajne
ćwiczenia na równowagę i koordynację ruchów. Galopy zaczeliśmy dopiero, gdy
instruktor uznał, że się nie pozabijamy. Wydaje mi się, ze dokąd nie opanuje
się podstaw, galopy, zwłaszcza w terenie nie mają sensu, robi się same błędy,
które mogą zakończyć sie niezbyt szczęśliwie, a na pewno utrwali się złe
nawyki. Ja jeżdżę prawie osiem lat z niewielkimi przerwami, a ciągle nie mogę
się pozbyć niektórych, jak np. pochylanie się przy zagalopowaniu.

[siren1]

> Dopiero po kilku latach trafiłam do normalnej szkółki, gdzie
> jeżdziłam kilkanaście godzin na lonży, żeby zobaczyc jak to jest i czego sie
> spodziewać. Później w zastepie ćwiczyliśmy w kłusie pełny dosiad i półsiad,
> chyba tak z pół roku i wcale nie było nudno, bo przy okazji były różne fajne
> ćwiczenia na równowagę i koordynację ruchów. Galopy zaczeliśmy dopiero, gdy
> instruktor uznał, że się nie pozabijamy.

moja nauka jazdy zaczęła się od tego, że miałam 20 jazd na lonży, z tym, że
zaczynaliśmy naukę od jazdy kłusem bez wodzy i strzemion, żeby się
niepotrzebnie nie skupiać na niepotrzebnych elementach, później był galop bez
strzemion + ćwiczenia na zachowanie równowagi w stępie + elementy ćwiczeń z
hipoterapii (nie śmiejcie się, tam naprawdę ćwiczy się równowagę i oswaja z
koniem) a dopiero później doszły strzemiona a na końcu wodze. dopiero później
była jazda w zastępie, a na teren trzeba było sobie dopiero zasłużyć (ja
pojechałam pierwszy raz w teren po roku jazdy i to było przeżycie!).


Ja jeżdżę prawie osiem lat z niewielkimi przerwami, a ciągle nie mogę
> się pozbyć niektórych, jak np. pochylanie się przy zagalopowaniu.

nie przejmuj się, ja jeżdżę 10 lat i też mam złe nawyki. A nauka jazdy konnej
trwa przez całe życie :)))

[slotna]

Ku przestrodze chyba, ale nie wiem jaki dokładnie wniosek ma z tego płynąć...
Posłuchajcie:

Jeżdżę konno od dawna, gdzieś od siódmego roku życia (teraz mam 18), ale z
przerwami. Najdłuższa przydarzyła mi się, gdy poprzednich ferii zimowych
rozorałam sobie łydkę, złapałam zakażenie i w konsekwencji nie siedziałam w
siodle przez półtora roku. Ponieważ miałam zamiar dostać się na AR w LUblinie
na kierunek 'hodowla koni i jeździectwo', gdzie elementem posępowania
kwalifikacyjnego jest egzamin z jazdy - wróciłam do ćwiczeń zaraz po maturze.
Docieramy do clou: egzamin z biologii załam, do praktycznego zostałam
dopuszczona. Byłam pewna, że będzie to formalność. Siedzę z nowymi koleżankami
w sali, gdy wpada jakaś zapiaszczona postać, krzycząc:
- Z pierwszej grupy (5 osobowej) 3 spadły!
O matko. W drugiej grupie znowu upadki... Gdy trzecia jeździła, stałam już po
ujeżdżalnią (krytą). Słyszłam głos prowadzącego:
- Galop, proszę!
Ihaaaahaha!!! Łup!!! Tududududududududududu....
No tak, galop był, ale bez jeźdzca...

Wylosowałam konia nr1. Stęp, kłus... Konie nie mogły zbliżyć się do siebie na
więcej niż 3 m bo od razu zaczynała się walka, kiedy więc prowadzący dał znak
do zmiany kierunku - zamiast, jak wszyscy, przeciąć ujeżdzalnię - zrobiłam
półwoltę. W ten sposób cztery pozostałe konie znalazły się razem z drugiej
strony. Mojemu się to nie spodobało i od rogu ruszył galopem. Mimo moich
wysiłków zwolnił dopiero milimetr przed jakims innym wierzchowcem, kątem oka,
widziałam jeszcze innego, pędzącego w moim kierunku. W tym momencie mój kon
mocno bryknął, co spowodowało, że zachwiałam się nieco i nagle strzelił
takiego barana, że nie wiedząc co się dzieje, przeleciałam mu przez głowę, a
on sobie spokojnie przejechał po moich plecach. W życiu tak potwornie nie
upadłam, nie mogłam się ruszyć, ani zlapac powietrza. Leżałam twarzą w piachu,
kazali ruszac mi nogami, a ja po prostu nie mogłam! Okropne... I to na
egzaminie! Poniewaz zdawało mi się, ze szanse na studia mam juz pogrzebane
(mowy nie było o kontynuacji jazdy, a przeciez jeszcze nawet nie galopowałam),
odwróciłam głowę i jęknęłam:
- Trudno, pójdę na psychologię...
Pan doktor, który był obecny na miejscu, ucieszyl sie, że mam jeszcze poczucie
humoru. Poleżałam jeszcze trochę, w koncu udało mi się wstać...

Tak. Przez pierwsze dwa tygodnie bole pleców były okropne, potem trochę
zelżały. Mam uszkodzoną chrząstkę i w zasadzie nie ma nadziei żebym kiedys
przestała byc żywym barometrem. Chodzą na fizykoterapię, łykam różne swinstwa,
smaruje się maściami. Od tego upadku jeszcze nie jeździłam.

Najlepsze jest to, ze na studia się dostałam i to z niezłym wynikiem. Prof.
który prowadził jazdę, powiedział mi zresztą od razu, że nie skreśla mnie broń
Boże, bo widział że 'sobie radziłam'.
Ale nie wiem, co zrobię - bo po prostu się boję! Boję się tych koni! Są
wielkie i co tu gadać - narwane. Myślę, że nie byłoby problemu gdybym chciała
się przenieść choćby na zootechnikę. Ale.. ale...

Co byscie zrobili na moim miejscu?

[tarkosia1]

jesli moge Ci cos doradzic -
to zdecydowanie zapomniec o niemilym poczatku.
Z tego co przeczytalam, naprawde zachowalas przytomnosc umyslu.
To super rokuje na przyszlosc.
Wkoncu przyjeli Cie nie bez powodu - na pewno maja wyczucie kto sobie poradzi a
kto nie.

Pozdrawiam cieplutko!

[slotna]

Dzięki za opowiedz;)) dawno mnie tu nie było...
Cóż - jeżdżę, wydzierżawiłam nawet konia;) Skaczę, galopuję - wszystko ok, po
dłuższym terenie plecy bolą (wiadomo - półsiad) ale strach trochę zelżał.
Znalazłam juz sobie nawet stancję w Lublinie;))
pozdrawiam;)

[ddlksi]

Mój pierwszy upadek z największego konia w stadninie (w szkółce, bo są większe
prywatne i policyjne) za zakrętem w kłusie wracając do pionu za bardzo
odchyliłem się w drugą stronę i po prostu się zsunąłem, na nieszczęście stopa
uwiązła mi w strzemieniu (nie miałem wtedy jeszcze sztylpów, pięty trzymałem
wyżej od palców i strzemie weszło mi za język buta) więc pojechałem kilka
metrów ciągnięty przez konia. Na szczęście skończyło się tylko na połkniętej
mieszance ziemi siana i końskiego łajna, oraz kilkudzesięciu siniakach po
kamieniach i kopytach konia. Rada dla początkujących jeśli nie macie toczków
nie wstydźcie się jeździć w szkółkowych kaskach, może właśnie kask uratował mi
życie. I pamiętajcie o piętach, musicie nauczyć się trzymać je poprawnie choć
wiem, że to zwykle z powodu nie rozciągniętych ścięgien boli. Na szczęście po
kilku godzinach zajęć staje się to normą (tak mi się przynajmniej wydaje)
Pozdrawiam :)