Jakie były Wasze początki przygody z jazdą konną?

[ren.pan]

Ja jeżdżę ok. roku, a inspiracją do pierwszych kroków w siodle była moja 10-
letnia córeczka. Gdy tak stałam i patrzyłam jak ona się świetnie bawi,
odszłam do wniosku " dlaczego nie !" (szczególnie,że wielokrotnie zadek mi
zmarzł na wietrze) ;)))). Pewnego ślicznego wiosennego dnia za namową
właścicielki stajni zasiadłam w siodle, a teraz jak mam jakąś dłuższą przerwę
to mnie skręca..... :))).
Pozdrowienia dla Wszystkich.

[delfinoo]

Również jeżdże około roku. Zawsze chciałam o robić, ale ciągle było jakies
ale...
Aż w końcu, pewnego dnia pojechałam z bratem do stadniny i oboje wsiedliśmy na
konik.
Po pierszej lekcji zeszłam z konia prawie z płaczem, że to cos nie tak! że
miało być tak fajnie! że miałam sobie dobrze poradzić! itd, itp.
Nie siedziałam w siodle jeszcze przez prawie rok, a później pojechał na 2-
tygodniowy urlop na Mazury: jazda dwa razy dziennie (ależ ja miałam otłuczone
dupsko...) i od tamtej pory jeżdżę regularnie...

[aszka90]

A ja zostałam zapisana na półkolonie z końmi. Było super!!!! I od tego czasu
uwielbiam konie.

[tarkosia1]

a ja pojechalam 2 lata temu ze znajomymi do malej mazurskiej wioski na weekend
i strasznie sie nudzilismy. wkoncu ile mozna opalac sie i kapac w niezbyt
cieplu jeziorku. poszlismy wiec na spacer i odkrylismy wielka piekna stadnine
na terenach popeegerowskich. Weszlismy by obejrzec koniki. Stajenni namowili
nas na jazde - dla mnie pierwsza w zyciu. Wszyscy - co do jednej osoby
zlapalismy bakcyla i jezdzimy do dzis! kazdy co prawda w innej stadninie i z
inna czestotliwoscia, ale mozna powiedziec ze dalismy sie zaczarowac :))) ja na
pewno wpadlam po uszy!

[kari12]

A ja wdrapalam sie z wlasnej inicjatywy na roboczego, ciezkawego kasztanka, jak
mialam 4 lata. Nikt mnie na szczescie nie przyuwazyl:))) Co prawda tylko sobie
popatrzylam na swiat troche z gory i przeszlismy pare krokow stepem, dokad
Jasnie Kon zechcial pojsc, ale to bylo cos... A w dwa lata pozniej z kumplem z
podworka chcielismy "wypozyczyc sobie" na caly dzien konia, ktory pasl sie
samotnie niedaleko. Tym razem nas wypatrzono, niestety, i pasy poszly w ruch.
Mialam recydywe w zoo, tym razem z kucykiem, raczej nieruchawym i w zasadzie
uzywanym tylko do zdjec : ze mna wyszedl troche z kadru ;-)Pozniej jezdzilam w
czasie wakacji "po sasiedzku" u wujka na wsi, na oklep, z kawalkiem sznurka
zamiast uzdy : to byly calkiem fajne spacerki. A prawdziwa nauke zaczelam
pozno, bo w wieku 20 lat. Dlatego zazdroszcze dzieciakom, ktore moga zaczac
jezdzic np. w wieku 8 czy 9 lat. To wspaniale!

[ypsilon]

Całe życie marzyłam o tym, żeby jeździć konno, i zawsze robiłam zupełnie coś
innego (narty, żagle). A zaczęłam jakieś 15 lat temu jako osoba już dorosła.
Pierwsza jazda to wyjazd w góry konno - niezapomniane przezycie - tereny
nadgraniczne, pusto, późne lato i my w cztery koniki. Wszystko było ok, póki
pięlismy sie pod górę, ale kiedy okazało się, że z tych gór trzeba zjeżdżac w
dół, to zwątpiłam. Instruktor uspokajał: zdaj się na konia, on nie chce zginąć.
Ale świat oglądany z góry, z siodła był olbrzymi, dróżki na dole jak
wstążeczki. Ale przeżyłam, koń faktycznie, wiedział, co ma robić, zjeżdżał na
zadzie pomalutku, zakosami. To był mój chrzest konny. Potem, po powrocie do
domu, zaczęłam regularnie jeździć we Wrocławiu. Teraz tej stadniny już nie ma.
Jeżdżę w róznych miejscach. Ma to swoje wady, ma też zalety. A teraz zaczyna
jeździć moja młodsza córa. Jest zachwycona, bo spełnia się jej marzenie, do
niedawna jeździła od przypadku do przypadku ze mną (po mojej jeździe). A teraz
sama...:)

[fioletka]

Moje początki były dość trudne :) Jak na to patrzę z perspektywy kilku lat.
Trafiłam z kolegą do stadniny, której właściciel jest dość niemiły dla ludzi i
dla koni. Jeden z instruktorów dorównuje właścicielowi uprzejmością i troską o
dzieci. Miałam jakieś 12 lat i nikłe pojęcie o nauce jazdy. Prze pierwsze pół
roku jeździłam na lonży. Na każdej jeździe spadałam, bo koń się płoszył: a to
samochód przejechał, a to jakieś liście zaszeleściły... Dziś nie mogę się
nadziwić, że się nie zniechęciłam. Ci panowie, o których wspomniałam już mieli
zwyczaje bić palcatem po zadach konie uczniów, jeżeli np. prawidłowo nie
zawrócili, potem konie strzelały barany i się znowu spadało, lubili też sobie
pokrzyczeć i zmieszać jeźdźca z błotem. Ja się ich bałam i konie też. Kiedyś
widziałam, jak właścicil się zdenerwował na jednego konia i zaczął na nigo
krzyczeć, podniósł rękę, jak do rękoczynu, a biedny koń zaczął się chować
między rurą (do której był przywiązany) a ścianą stodoły, gdzie ledwo mógł się
wcisnąć. Jeździłam tam ponad rok i nie zniechęciłam się. Teraz jeżdżę w takiej
stadninie, gdzie właścicelka jest przemiła, towarzystwo również, a konie choć
małe (koniki polskie) to kochane, a największą zaletą jest to, że głównie
jeździ się w tereny, rzadko na łące.
pozdrawiam
fioletka

[slotna]

Miałam może z 5 lat, gdy mama woziła mnie do stajni w Łagiewnikach. Szczerze
mówiąc, to nic stamtąd nie pamiętam, ale mam nagrane na kasecie jak jeżdżę,
więc musi to byc prawda;)) Później stajnię zlikwidowali, ale pojawiła się
inna, bliżej. Tu już pierwsze wspomnienie - mam lat 7 i kłusuję sama na Iwce,
koniku polskim.
A na dobre zaczęło się, gdy byłam 9latką - obóz jeździecki w Wólce
Wiciejowskiej - 2 turnusy. Do tej pory jeździłam, jak mnie mama na konie
zawiozła. Teraz wsiadałam na rower i zasuwałam do stajni sama, bo tak
strasznie chciałam jeździć. No i jeżdżę do tej pory, a nawet dostalam się
właśnie na jezdziectwo i hodowlę koni;)

[azja35]

Dośc przypadkowe; namówili mnie koledzy. Narkotyk. Zaczałem późno, teraz
jeżdze regularnie. Miałem swojego konia, pracowałem kilka lat w stajni,
zawaliłem przez to 3 lata studiów. Ale nie żałuję. Na pierwszej jeździe
zglebiłem 2 razy, poźniej było róznie. Bywało,ze wywracałem sie z koniem,
zarobiłem kopa i ż y j ę!!! I to jak!!! Bez koni sie nie da!!!

[damarina74]

Marzyłam od zawsze, lecz dopiero na studiach, za pierwsze zarobione pieniądze
wykupiłam 2tyg kurs w Stadzie Ogierów (był najtańszy). Tam dowiedziałam się,
że koń nie zawsze robi to co człowiek od niego oczekuje :-)))
Po powrocie szukałam w pobliżu stajni. Miałam szczęście trafić na dobrą
instruktorkę i fajne końskie towarzystwo. Lecz dobrego siedzenia w siodle
nauczyłam się po ok 4 latach, kiedy zdecydowałam się zacząć wyjeżdżać na
kilkudniowe rajdy końskie (szkoła życia). Obecnie jestem na etapie, że wiem
czego jeszcze nie potrafię i nad czym muszę usilnie pracować.
Pozdrawiam
damarina

[aburida]

A gdzie można studiować jeździectwo i hodowlę koni?

[dzoanax]

a to zalezy skad jestes, w Warszawie - jezdzectwo na AWF (jako specjalizacja),
hodowla zwierzat na SGGW

[slotna]

Hehe, jak to 'zalezy skad jestes';)) To na studia sie wg takiego kryterium
zdaje? Ja jestem z Lodzi, a studiuje w Lublinie (aktualnie dziekanka).
A powaznie, to nie wiem, jak z SGGW (moja mama wlasnie magisterke tam robi na
zootechnice i jej odpowiada), ale moje studia nie bardzo mi sie podobaja. To
jednak dla ludzi, ktorzy maja swoje konie, jasno okreslony cel, i po prostu
chca zdobyc wyzsze wyksztalcenie, dowiadujac sie moze czegos tam jeszcze. Ja
chyba sobie odpuszcze, im wczesniej tym lepiej.
pozdrawiam!

[dzoanax]

okreslenie "skad jestes" nie dotyczylo kryteriow zdawania na studia tylko
odleglosci - nie wszyscy chca wyjezdzac ze swojego miasta na studia

[aburida]

Ja to Krakuska laj-konikowata. I do tego stara strasznie. Szczerze
powiedziawszy, to juz dwie magisterki mam za sobą. Ale tak chciałam, powiedzmy
hobbistycznie ;-)
Hodowle to wiem, że na Rolniczej sie studiuje. Tylko myslałam, że jest coś
takiego jak "hodowla i jeździectwo" razem połączone.

[zuza123]

Ja zbierałam się od lat, a to na studiach brakowało pieniędzy, potem praca w
delegacji i ciągle poza domem, aż w końcu się zebrałam. Jestem właśnie po 2
lekcji i nie mogę się doczekać kolejnych :)

[saluti]

11 lat temu bedac na wakacjach widzialam w duzej stadninie lekcje jazdy. Po
przyjezdzie do domu w poblizu znalazlam pana co mial swoje konie i dawal tez
lekcje. No i tak sie zaczelo. Wpierw u niego, na lazy, potem kilka lat bralam
lekcje w stadninie ale brakowalo mi wyjazdow w teren. Wzielam potem klacz w
dzierzawe 2 razy w tyg. ale wlascicielka wyjechala i znalazlam sie w sytuacji
wlasciciela na 100 %. Tak mi to zasmakowalo, ze kupilam konia, potem maz zaczal
na nim jezdzic, bo mu sie to spodobalo kon byl raczej narowisty. Dokupilismy
klacz dla mnie, spokojna i strasznie kochana. A na koniec moje dzieci
zasmakowaly w jezdzie na kucyku i dokupilismy kuca. Wlasnie wczoraj moglam
zrobic 2 godz. spacer z mezem i bylo fantastycznie. Jak podliczylam, jezdze juz
11 lat i mysle nauczyc sie powozenia.

[hekuba]

zawsze chciałam być w harcerstwie.. okazało się że jest drużyna konna :) więc
czemu nie? koniki takie fajne :) koniec końców w drużynie konnej się nie
znalazłam, tylko w żeglarskiej, ale jeździectwo zostało do dziś :) tyleże z
dłuższymi przerwami :( np teraz pewnie do wiosny poczekam na konie.. świerzo po
szpitalu jestem :(

[aldix]

Ja jestem chora śmiertelnie ;). Od 6 roku życia jeżdże regularnie; to już
troszkę ;) ponad 20 latek.
Od maleńkosci ciągnęło mnie do koni; mój pierwszy wierzchowiec ;) to siwa
szpakowata gorącokrwista klacz, która ciągnęła sanie w Zakopanem. Mam
fotkę :))).

[vanila_sky]

zaczelam w LO a namowila ,nie kolezanka, i wsiaklam na dobre:))

[aya10]

Ja od zawsze miałam świra na punkcie koni. Pierwsze zwierzę jakie narysowałam
to był koń (co prawda był trochę podobny do psa ale dla mnie to był konik :p).
Jak miałam 10 lat to pierwszy raz wsiadłam na konia i już mi tak zostało. I
wiecie co !? Od dwóch miesięcy mam własnego , wymarzonego konia!!!

[bunczitka]

Ja zaczynałam w 1987 roku od zwykłego kursu w osrodku sportowym.3 miesiace
fantastycznej zabawy i nauki!Potem 2 latka jezdziłam rekreacyjnie az do wakacji
89 kiedy to trener sportu w moim klubie zaproponował mi przejscie do sekcji
sportowej!Alez byłam szczęsliwa!!!!Tak własnie zaczęła sie moja przygoda ze
skokami a potem z ujeżdżeniem.Moja pasja trwa do dzis choc juz coraz mniej
czasu na uprawianie tego pieknego sportu.Obecnie jeżdże sobie juz tylko
rekreacyjnie a od czasu do czasu umawiam sie również na treningi sportowe.A
jedno z moich fajniejszych wspomnień z początków jazdy to trzykrotne lądowanie
nosem w wielki kopiec marchwi!:)))