Migrena a praca, prośba o informacje,piszę artykuł

[trika13]

Kochani,
jak wiecie jestem jedną z Was, migreniczką z aurą od 10 lat. Jestem też
dziennikarką kolorowego magazynu dla kobiet K!, który jest dodawany do Gazety
Prawnej. Chciałabym napisać tekst o zawodowej stronie migreny. Chciałabym
pokazać jak migrenikom czasami jest trudno w pracy - znaleźć wyrozumiałych
szefów, współpracowników. Pokazać, z jakiej pracy muszą rezygnować, jak im
trudno na etacie. Ale też chciałabym pokazać, że mozna spotkać też życzliwych
ludzi, którzy będą wsparciem w razie ataków migreny. Chciałam także prosić
Venus, żeby napisała dla mnie jak wygląda sytuacja w Kanadzie z migrenikami,
wspominałaś kiedyś, że można nawet wystarać się o rentę?
Będę bardzo wdzieczna za maile na adres [e-mail] albo jeśli komuś
wygodniej - za odpowiedzi na ten wątek. Z góry dziękuję i pozdrawiam! Magda

[venus22]

Postaram sie odpowiedziec jak najszybciej, w tym tygodniu bede
bardzo zajeta ale po troszku cos podam - najlepiej by bylo gdybys
przygotowala mi pytania, i poslala je na PM.

Venus

[eni40]

ja niestety NIGDY nie spotkalam sie w pracy z zyczliwoscia i
zrozumieniem dla mojej choroby, ani od szefa ani od kolegow z
pracy... zawsze kiedy bol rozsadzal mi glowe byl postrzegany jak
zwykly bol ..ot pierdoła ktora zaraz przejdzie.. zrozumienie mialam
od jednej jedynej kolezanki z pracy ktora tez cierpi na
migreny....no ale ona jest w innej sytuacji, bo to serdeczna kumpela
szefowej..moze zadzwonic i powiedziec ze ma migrene i do pracy nie
przyjdzie.. dla mnie taki chwyt jest niedozwolony.. poza tym ja nie
obnosze sie ze swoja choroba bo wiem juz z autopsji jak ja ludzie
traktuja..zwyczajnie gdy mnie boli..cierpie w milczeniu...czekam
konca pracy i jade 25km autobusem do domu by sie polozyc..
w moim przypadku migrene rozumie tylko moja najblizsza rodzina i
ludzie z tego forum..

acha..i jeszcze coś

[eni40]

szefowa oglasza wszystkim ze w/w kolezanki (nazwijmy ją X) nie ma w
pracy bo ma migrene.. reszta kolegow szepcze po katach z ironia i
cynicznym usmieszkiem ze X znowu zrobila sobie wolne bo ma
migrenke.. po prostu obrzydliwe jest dla mnie takie podejscie ludzi
do sprawy migrennikow wiec swoja wolę ukrywać na tyle na ile to
mozliwe..

migrena

[annt3]

Moja obecna praca jest bardzo odpowiedzialna nie moge sobie pozwolic na telefon
ze nie przyjde.
Zwykle atak zaczyna sie kolo poludnia wiec do 15 tej jakos daje rade. Jakis czas
temu mialam taka sytuacje ze nie moglam wytrzymac dusilam sie wymiotami, krecilo
sie w glowie jakbym dopiero co z karuzeli zeszlam no i oczywiscie bol... dzwonie
do przelozonej mowie ze sie fatalnie czuje (ale nie mowie ze to migrena, bo by
mnie z miejsca wysmiala, z reszta gdy powiedzialam jej o moich objawach
stwierdzila ze pewnie sie czyms zatrulam albo to jakas wirusowka...), wyszlo na
to ze mnie nie zwolnila...
inni gdy widza moj stan ktorego nie da sie ukryc zwykle mowia "popilas?",
"pewnie cos ci zaszkodzilo", "dlaczego taka smutna?" a ja wtedy nie mam sily im
tłumaczyc co mi tak naprawde jest czym jest migrena, bo gdy uslysza ze "boli
głowa" od razu machna reka powiedza "przeciez to tylko bol głowy"...
W innej pracy mialam w biurze kolezanke ktorej ciotka tej miala migreny wiec w
jakims stopniu mnie rozumiala, znalazla sie tez taka plotkara ktora mowila :
gdzie ja znowu jestem, czemu mnie nie ma, znowu na zwolnieniu...

[jahreshka]

Ja nie mogę narzekać. W pracy spotykam się z wyrozumiałością
przełożonych (mimo rotacji na wyższych stanowiskach) i
współpracowników, nie zależnie od płci. Bywało, że szefowa sama
zaproponowała mi wcześniejsze wyjście do domu (musiałam chyba
strasznie wyglądać...). Co więcej, mogłam w czasie pracy, dwa razy w
tygodniu wychodzić na zabiegi (akupuntura). A zabiegów było ponad
10.
Jestem zatem przykładem migrenika, który na swej drodze spotkał
życzliwe osoby.

[trika13]

Dziewczyny kochane, bardzo Wam dziękuję za odpowiedzi. A czy moglabym prosić
wiecej konkretów odnośnie charakteru Waszej pracy. Jesteście tutaj w pełni
anonimowe,ale chciałabym Was opisać, ze np internautka X, księgowa ??? z 10
latniom stażem, chociaż od x lat w firmie itp...
Jeśli nie na tym foum, bardzo proszę na [e-mail], to dla mnie bardzo
ważne, żeby pokazać kontekst * czyli charakter pracy. Z góry dziękuję! Venus,
wkrotce przyślę pytania, dzięki za dobre chęci :)

[eni40]

ja jestem nauczycielka Nauczania Zintegrowanego z 21letnim stażem
pracy..
jeszcze chcialabym cos od siebie dodac.. czasami w pracy bywalo tak
ze juz nie dalo sie ukryc ze bardzo boli mnie ta glowa.. jak to
zwykle bywa podczas ataku my migrennicy ledwo patrzymy na oczy..sa
przymkniete ..chyba by mniej swiatla do nich wpadalo.. pytano mnie
co mi jest ..odpowiadalam ze strasznnie boli mnie glowa.. ze to
migrena.. bywaly sarkastyczne komentarze..migrena?? ciebie po prostu
łeb napier... migrene to miała księzna Potocka..
kiedys gdy widzialam ze kogos boli glowa , okazywalam mu
zrozumienie, wyjmowałam tabletki pbolowe oferujac pomoc... dzis
zrobiłam sie nieczuła..poniewaz spotykalam sie wzgledem siebie z
ironią , głupimi komentarzami.. nawet gdy widze ze ktos tez cierpi
na bol glowy udaje ze tego nie widzę..robie to z premedytacją i
naprawde wbrew sobie.. wiem ze komus moze sie to wydać wredne..ale
jesli ktos przez 21lat nie spotyka sie chocby z cieniem
zyczliwosci...
powiem wam jeszcze ze moje dzieci w klasie sa bardziej wyrozumiale i
zyczliwe niz dorosli z ktorymi pracuje.. mowie czasem do
dzieci.."bądzcie prosze grzeczne i cicho bo bardzo boli mnie glowa"
zdarza sie ze któres z maluchow zapomina ze pani zle sie czuje ale
inni zaraz przywoluja go do porządku i mówia" cicho!! nie rozumiesz
ze pania boli głowa??"
tak więc nie rozumiem dlaczego z wrazliwych dzieciakow wyrastaja
cyniczni , złosliwi i nieczuli dorośli?

acha

[eni40]

i wiecie co?? moi koledzy w pracy wiedza ze gdy kogos z nich boli
cokolwiek u mnie na pewno znajdą jakies proszki pbolowe i to wlasnie
do mnie leca po nie..no bo ona zawsze je przy sobie ma..a mimo to
jest jak jest..
przepraszam ze tak chaotycznie ale ciagle cos przychodzi mi do
glowy..no ale mysle ze juz wystarczy:)

[dororka]

Ja też jestem nauczycielem. jak pracowałam w SP to tez ten tekst
usłyszałam z jadowitym komentarzem "arystokratka". A teraz w gim mam
szefową, która jest mi dosć bliska osobą i jak mnie łapnie M to sama
mnie odsyła. Póxniejkombinuję - biore dzień wolny na dziecko albo za
jakies "koleżeńskie" ludziom sie odwdzięczam. Przy czym tak dzieje
się tylko wtedy gdy mam napad z aura. jak tylko mnie boli to
faszeruję się prochami i prosze dzieci o wyrozumiałośc. Z reguły
rozumieja i zachowuja sie cicho, spokojniej pracują i pomagaja
sobioe wzajemnie.

[jahreshka]

Ja pracuję w budżetówce. Jestem urzędnikiem z 8-letnim stażem pracy.

[wolnaa1]

No i ja kolejna nauczycielka, w gimnazjum. Muszę stwierdzić, ze dobrze trafiłam, między zyczliwych ludzi. Jest nas bardzo duzo (duża szkoła w duzym mieście), każdy zajęty własnymi sprawami, a jednak... gdy pojawie sie w szkole z atakiem od razu spotykam się z wyrozumiałością. A to ktoś mnie zastąpi na dyzurze, ktos zrobi kawy (jeśli mogę przełknąć), ktos zapyta czy cos brałam, bo jak nie to skoczy do apteki... itd. Nie ma mowy o wolnym dniu (chyba, ze zwolnienie, ale raczej nie korzystam). Młodzież też da się opanować, czasem daje w kość, ale gdy widzi prawdziwe cierpienie - wspólpracuje. Pozdrawiam

przepraszam wolna

[eni40]

przepraszam wolna i autorke tekstu ze wtrące swoje zdanie ale
zwyczajnie nie moge uwierzyć w to co pisze wolna..absolutnie tego
nie podwazam bron boze..skoro piszesz ze tak jest to tak jest..tylko
ja zwyczajnie otwieram oczy ze zdziwnia...i zazdroszcze ci atmosfery
w pracy ..niesamowite..ale fantastycznie ze prawdziwe:)

[wolnaa1]

eni40, ja też nie mogłam uwierzyć, ze trafiłam między takich wspaniałych ludzi. Nie wszyscy z grona co prawda tacy są, ale tych pozytywnych jest więcej. I jestem po prostu w tym naszym bólu przeszczęśliwa, że mam takich właśnie wspólpracowników.:)

[nessie-jp]

A ja nigdy nawet nie próbowałam podjąć pracy na etat

[mika_1]

Pracowałam kiedyś "od do", a nawet dłużej. WTedy nie było zmiłuj
się - musiałam siedzieć w pracy, bo szef na wieść, że mam migrenę -
śmiał mi się w nos.
Dlatego teraz mam ruchomy czas pracy - pracuję jako przedstawiciel
handlowy. Jak czuję się OK, to jeżdzę, jak jest gorzej, to sobie
odpuszczam. Jakos nie mam problemow, a to już druga taka praca.
Jak dla mnie jest to optymalne rozwiązanie.

[bergamotka11]

Trika, wyslalam Ci maila, mam nadzieje ze doszedl.

[gosiula777]

Mam 30 lat i również od 10 lat moją "przyjaciółką" jest
migrena.Pracuje w urzędzie administracji publicznej i mam taką umowe
z moja szefową:gdy mam ciężki atak migreny dzwonie do niej i dostaje
bez problemu urlop.Natomiast z koleżankami jest różnie,jak już
przyjde z bólem do pracy to wychodzą z założenia,że skoro przyszłam
to mam pracować i radzić sobie sama.Dlatego czasami mam ochote
życzyć im chodź 1 godz z tym bólem który u mnie trwa z reguły 2 dni.

[trika13]

Dziewczyny, dzięki. Na pewno wykorzystam sporo z tego co tu zostało napisane.
Tym razem prośba o jakieś konkretne sytuacje z życia - takie, które utwily wam w
pamieci. Szczególny atak np. w trakcie ważnego spotkania, coś takiego naprawdę
na zasadzie sytuacji kryzysowej.Potrzebuję także osób, które chcialyby wystąpić
w tekście z imienia i nazwiska. Nie mogę mieć samych ników :) takie są prawa
artykułów :) Czekam więc na odważnych, oczywiście wasze wypowiedzi zostaną
zautoryzowane przed publikacją. Jesli ktoś się zdecyduje, czekam na info na
mailu: [e-mail]. Pozdrawiam!

[venus22]

Kiedys pracowalam jako kosmetyczka, mialam wiec prace na umowione
spotkania.
gdy migrena zaczela sie czesciej pojawiac po kilku latach dobrej
pracy (z mojej strony), i tak z raz w miesiacu nie moglam przyjsc do
pracy, szef mi powiedzial ze jest mu bardzo przykro ale bedzie
zmuszony mnie zwolnic poniewaz klienci nie moga byc tak co chwila
zawodzeni moim nie pojawieniem sie w pracy.
zreszta sama to rozumialam - jaki to problem dla klientki ktora
umowila sie np na weselny makijaz, a tu mnie nie ma. kogo ma szukac
w ostatniej chwili?

pozniej zwolnilam sie z pracy sama, ale juz do niej nie wrocilam po
urodzeniu dziecka.
w miedzyczasie zaczelam dostawac ataki migreny raz, dwa razy w
tygodniu. stalo sie oczywiste ze do zadnej pracy mnie nie przyjma -
bo kto chce pracownika ktory przynajmniej raz w tygodniu nie
przychodzi?
poradzono mi aby sprobowac starac sie o rente z powodu niezdolnosci
do pracy na skutek migreny.
konkretnych przepisow dotyczacych migreny bowiem nie ma - trzeba po
prostu udowodnic niezdolnosc do pracy z powodu choroby.

zwracam tu uwage ze renty nie dostaje sie "na chorobe" tylko z
powodu niezdolnosci do normalnego funkcjonowania, a wiec i podjecia
pracy.

Pierwsze i drugie podanie mi odrzucili ale odwolywalam sie
i wreszcie dostalam, wiele zalezy od poparcia lekarza - jesli
podanie zostanie podpisane przez specjaliste szczerze wierzacego ze
faktycznie dana choroba uniemozliwia podjecie pracy - to ma sie o
wiele wieksze szanse otrzymania akceptacji podania.

Dostac rente z powodu niewydolnosci do pracy przez migrene w
Kanadzie nie jest latwo ale jest mozliwe. musi to byc naprawde
ciezka , czesta migrena, a chory wymagajacy opieki osoby drugiej.

latwiej jest dostac rente tymczasowa niz stala.
Podobnie w USA.

Venus

[cristina4]

[cristina4]

przepraszam, wlasnie jestem w czasie...stad klikniecie wyzej

pamietam i nie pamietam takich szczegolnych sytuacji
odbior mojej pierwszej nagrody, wyroznienia w NOT. - nie moglam
dojechac, bo ...mialam bol glowy- tak skomentowaly to niektore osoby
i byly obrazone dlugo, ze olalam to wyroznienie.
moja corka nie dawno zapytala, czy pamietam jej pierwszy dzien w
szkole? - przykro mi , ale nie pamietam, bylam w takim ataku, ze nie
pamietam niczego.
tak samo nie pamietam dnia jej I Komunii Sw. /nie moglam wyjsc z
domu/.
pamietam moj dzien wylotu tutaj. czas do wyjazdu a ja polprzytomna
szukam pogotowia. przede mna kilkanascie godz.podrozy a ja prawie
trace przytomnosc...jakos na tym pogotowiu udalo mi sie dojsc do
siebie, ale w ostatniej chwili zdazylam na samolot.
pamietam tu samotna wigilie, ...samotna nie z wyboru, tylko z powodu
tak bardzo teskni sie z dala od domu, najblizszych i tez nastroj,
wszedzie. dostaje zaproszenie i niestety, nie jestem w stanie wyjsc
nawet z lazienki.
pamietam wesele corki mojej kuzynki /jestem jej matka chrzestna/
pamietam jak wygladalam, teraz moze i posmialabym sie wtedy tylko
zaplakac. wlosy nie chcialy za nic sie uczesac, makijaz w ogole sie
nie trzymal, kiedy uslyszalam pierwsze takty orkiestry, myslam, ze
wszystkich zagryze a zapach dymu, perfum /ludzie uzywaja ich w
nadmiarze/- wytrzymalam prawie godzine i wrocilam do domu.
od tamtej pory, nawet nie probuje umawiac sie na zadna taka impreze,
wiec wszystko mnie mija /wlasnie przy takich okazjach sa spotkania z
cala rodzina/
a dzisiaj, dzisiaj mielismy jechac na wycieczke /jest taka piekna
pogoda, wreszcie bez goraca i wilgoci/
no nic, ale moze jutro sie uda?
pozdrawiam wszyskich

[pocahontas3]

Przez kilka lat pracowałam w firmie ubezpieczeniowej w dziale
sprzedaży. Bardzo wątpię, aby gdziekolwiek jeszcze udało mi się
spotkać z taką życzliwością i wyrozumiałością zarówno ze strony
współpracowników, jak i kadry kierowniczej. Praca była stresująca, a
poza tym wiązała się z koniecznością zostawania po godzinach, co u
mnie sprzyjało napadom. Początkowo nie przyznawałam się do swoich
dolegliwości, ale na dłuższą metę nie dało się ich ukryć. Zazwyczaj,
gdy zaczynał się napad, brałam swoje leki i starałam się wytrwać.
Bardzo rzadko korzystałam ze zwolnień lekarskich. Dwie osoby
pracujące ze mną miały w swoich rodzinach migreników i doskonale
rozumiały, co sie ze mną dzieje. Obawiałam się reakcji szefa, kiedy
dowie się o wszystkim, ale jego reakcja przeszła moje najśmielsze
oczekiwania! To był jeden z cięższych napadów... szef przyszedł do
pokoju, w którym pracowałam i zaproponował, że zawiezie mnie do
domu. Ilekroć źle się czułam ,a trzeba było zostać dłużej w pracy,
pytał, czy dam radę, a bywało i tak, że wręcz "wypędzał" mnie do
domu ze słowami: jeśli raz nie zostaniesz dłużej, to firma naprawdę
sie nie zawali!
W kolejnych firmach już tak wspaniale nie było i zazwyczaj po moim
delikatnym "wybadaniu gruntu" po prostu nie przyznawałam się...
Próbowałam również pracy w systemie zmianowym, ale przy moich
migrenach okazało się to zupełnie niemożliwe.
Dodam jeszcze, że przez wiele lat bałam się zrobić prawo jazdy. W
tym roku wreszcie się przemogłam i zdałam egzamin.

pozdrawiam
poca

[biljana]

Ja pracuje na etacie, ale mam na tyle luzne godziny pracy, ze moge sobie jakos
ustawic wszystko i wyjsc, jak mam migrene. Sądzę, ze wiele spraw ułatwia, ze
moja szefowa tez ma rozne dziwne problemy zdrowotne (nie sa to w prawdzie
migreny, ale skoki cisnienia i nagle jego spadki). Nigdy nie mam problemu, zeby
z pracy wyjsc lub do niej nie przyjsc, jak jest bardzo zle. Oczywisce w inne dni
siedze tyle ile trzeba albo dluzej. Ale ja pracuje w malej kilkuosobowej firmie,
zalozonej przez kolegow z dawnej pracy. Wszyscy sie znamy i lubimy.Jestesmy w
podobnym wieku.

prosty przykład dla autorki postu

[eni40]

pełnilam co czwartek dyzur w autobusie szkolnym dowozacym dzieci do
domu po lekcjach.. na dyzuze bylam zawsze zawsze.. jedyny raz
zwrocilam sie z prosba do kolezanki ktora nota bene w/w autobusem
wracala do domu by przejela za mnie dyzur, bo mi czache rozsadzi..
co uslyszalam?? nieee, niech bedzie tak jak ma byc(czyli mam byc na
dyzurze)niestety nie zastapila mnie , mimo ze mogla bez problemu ,
bo przeciez autobus jechal razem z nia i dziecmi do miejscowosci w
ktorej ona mieszka..
nie tak dawno ta sama kolezanka zwrocila sie do mnie bym udostepnila
jej dokumentow , ktore przygotowalam dla siebie..bo ona tez takich
potrzebuje.. i cholera nie umialam odmowic..musze byc bardziej
asertywna..to chyba modne w kazdej sytuacji..

[ika997]

Eni rozwalił mnie twój przykład, ja niestety wiem jak jest, bo też uczę w szkole
i widzę jakie wredne są niektóre koleżanki. To trzeba tępić, bo taka śmieje się
za plecami z frajerki.

[eni40]

mnie tez to wtedy rozwalilo..dlatego sobie obiecalam ze chocby
zabami z nieba walilo nigdy juz jej w niczym nie pomoge..a ze do
mnie przyjdzie wiem to na pewno..czesto korzystala wczesniej z
mojej pomocy..ja mam taki małe zdolosci plastyczne..dbam o dekoracje
korytarzy w szkole, robie stroje na przedstawienia, szablony...dla
niej ta droga jest juz zamknieta.. zwyczajnie powiem..no co ty?
niech bedzie tak jak ma być..niech kazdy pracuje na siebie sam:)

[pinkdot]

Na silne migreny cierpię od 12 roku życia. Obecnie pracuję jako konserwator
zabytków archeologicznych w Irlandii i migreny mam średnio raz w tygodniu. Praca
ta z definicji należy do tych z gatunku raczej mniej stresujących (no, chyba, że
terminy gonią;)co mi bardzo odpowiada:). Niestety, codziennie mam do czynienia z
bardzo lotnymi rozpuszczalnikami (aceton, toluen itp.) których zapach wywołuje u
mnie migreny. Z reguły kończy się na tym, że biorę tabletki przeciwbólowe
"profilaktycznie" bo po prostu WIEM, że głowa będzie boleć. Bardzo często
pracuję sama w laboratorium, więc nie mam się raczej komu skarżyć na ból głowy,
zresztą wiem, że pewne rzeczy muszą
być zrobione a nikt niestety nie może mnie w tym zastąpić. Raz w tygodniu
przyjeżdża druga, bardziej doświadczona konserwatorka i jeśli widzi mnie jak
łykam tabletki mówi "ooh, poor thing, migraine headache again?" i na tym się
kończy współczucie. Nie mam żalu, bo kocham to co robię i dostanie tej pracy nie
było wcale łatwe a pracownik, który kilka razy w miesiącu zwalnia się bo boli go
głowa raczej nie jest ideałem dla pracodawcy. Mój organizm za to przystosował
się do pracy w inny sposób...najsilniejsze migreny (z wymiotami, takie na które
tabletki przeciwbólowe nie działają)mam przeważnie w weekendy, tak jakby głowa
wiedziała kiedy może się wyszaleć;).

[venus22]

"""mam przeważnie w weekendy, tak jakby głowa
wiedziała kiedy może się wyszaleć;)."""

Witam! moze to byc "let down period" po stresie ktory jest wiekszym
wywolywaczem niz sam stres, moze wstajesz pozniej niz zwykle,
wysypiasz sie, i jesz pozniej niz zwykle? moze w piatek dluzej
siedzisz w nocy?

Venus

[pinkdot]

Jest dokładnie tak jak mówisz i doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że jeśli
pośpię dłużej niż 8 godzin to wstaję z bólem głowy. A ja tak kocham
spać...:).Chociaż nie powiedziałabym, że boli po całotygodniowym stresie bo się
raczej nie stresuję w pracy. Prędzej trzyma mnie w kupie świadomość tego, że nie
mogę dopuścić do tego, żeby głowa rozbolała mnie na dobre (i faszerowanie się,
nawet profilaktyczne pigułami. A w sobotę gdy nic nie muszę robić migrena
nadrabia zaległości:).

[katie3001]

Bardzo Wam współczuje wszystkim...Ja pierwszy atak mialam 21 lat
temu kiedy mialam 8 lat. ataki mialam raz na 2-3 miesiace. Z aura, z
drętwieniem i torsjami. W kresie dojrzewania ataki byly silniejsze,
potem sie uspokoilo. Ze wzgledu na częstorliwosc nie mialam az tak
bardzo klopotow w szkole czy na studiach. Ale pamietam jak szlam na
maturę i tylko sie modlilam aby nie bylo ataku tego dnia. Zaczęlam
sie odpowiednio odzywiac co spowodowalo, ze okres miedzy ataki
jeszcze sie wydluzyl. Ponad rok temu kolezanki z obecnej pracy
polecily mi lekarza, ktory pomogl ich bylej pracownicy. Poszlam,
najpierw dostalam divascan, potem sadamid teraz biore zastrzyki.
Efekt jest taki, ze ostatni atak mialam 15 sierpnia 2006 roku.
Trzymajcie się dziewczyny

katie

[eni40]

szkoda ze nie nie piszesz jakie to zastrzyki..i w ogole jak wygląda
twoja kuracja, a ten "sadamid" to przypadkiem nie "SADAMIN"?

[katie3001]

Przepraszam za literówkę. Niedługo idę znow na nastepny zastrzyk to
zapamietam jego nazwę ;). To jest zastrzyk domięsniowy, słyszałam
jeszcze, o zastrzykach w szyje. Mam adres lekarza od tych zastrzyków
w szyje. Ja sie lecze u innego i bardzo mi pomogł.

[ika997]

Katie czekam niecierpliwie na info o tych zastrzykach. Gdzie, za ile, co to jest
dokładniej.

hmmm

[eni40]

zastrzyki w szyje? a moze to botox?

[katie3001]

dr Marek Obersztyn
0-604 406 821
PROSEN, Płocka 17, Warszawa. Jego FAQi są na stronie
www.migrena.com.pl.
To jest adres lekarza od zastrzyków. Ja się leczę u doktora W.
Kwaśniewskiego. Chodzę od niego do spółdzielni Inspol na
Marszałkowskiej. Ale chyba się tez wybiorę do teog drugiego lekarza.
oprócz migren cierpię na straszne bóle głowy wywołane zmianami
pogody. Czasami boli i trzy dni i zadne leki przeciwbolowe nie
pomagają, a momentami to az mnie mdli z bólu. A leki ktore biorę na
migreny nie leczą tego bólu.

[joagru]

Czytałam o zastrzykach w szyję, podobno blokują receptory jakieś
bólowe, coś jakby chwilowy paraliż... właśnie podobno na parę
miesięcy można się pozbyć bólu. Robi to tylko jeden lekarz w Polsce,
włąśnie ten wymieniony. Ale tak mało wiadomo o tej metodzie, że
miałabym wątpliwości.

A teraz mam zastrzeżenie do autorki wątku. Jestem księgową i kadrową
w jednym, z zawodowej konieczności czytam codziennie Gazetę Prawną,
i nigdy w niej nie spotkałam żadnego dodatku kobiecego. Oczywiście
możliwe że taki dodatek dopiero powstaje. Niemniej mam wątpliwości
pewne.

[eni40]

no tak..nie skojarzylam nazwiska lekarza..teraz juz wiem o jakie
zastrzyki chodzi.. sa to blokady.. stosuje sie je przy bolach
migrenowych spowodowanych przez skrzywienia i choroby kregoslupa
szyjnego.. meilowalam z tym lekarzem jakis czas temu..

[joagru]

Czyli te zastrzyki nie pomogą przy innej migrenie niz pochodząca od
kręgosłupa? To dobrze że sobie podarowałam interesowanie się tym
tematem.

[eni40]

www.migrena.com.pl/porady.php
prosze ..wysylam wam link..tu mozecie porozmawiac wirtualnie z panem
doktorem

[petter82]

No to ja się wypowiem jako facet ale może komuś się to przyda. Pracuję jako
inżynier w firmie górniczej, czasem praca zmianowa czasem nie zależy od tego
jakie mi zadania wyznaczą. Ale nie o to chodzi. Jako facet nawet nie myślę o tym
aby po prostu się przyznać. Jeszcze w takiej pracy. Nie pracuję pod ziemią ale
generalnie mój zawód powinien się wiązać z dobrym zdrowiem, a lubię to co robię
i ciężko by było mi zrezygnować z tego co mam z powodu bolów głowy. A mam
ciekawą i niezłą pracę, jestem dopiero na dorobku no i fakt że na życie można
zarabiać polewając piwo w knajpie popołudniami i wieczorami ale nie o to chodzi.
Ja się więc nauczyłem kilku rzeczy tzn. wiadomo różnie jest. Mniej więcej co 2
tyg boli mnie głowa przeciętnie przez 5 dni. Ale też jest różnie, często wezmę
tabletkę i jakoś to ciągnę trochę zamotany ale daje radę. Ale mniej więcej 1-2
dni w miesiącu jest taki dzień że jestem totalnie nieprzytomny i chodzę po
ścianach, ostry napad no i "wszyscy won, ja chcę do domu". Po prostu trzeba było
coś powymyślać co może wiązać się zbólem głowy ale wywoła jakieś zrozumienie. Bo
o tym że mam bóle migrenowe (ale też nie mówię tego wprost i tak powiedzmy na
80%) to mogę zdradzić ludziom którym po prostu już zaufałem i wiem jaka będzie
reakcja. Więc najczęściej mówie po prostu że mam kłopoty z zatokami, krzywa
przegroda nosowa itp. (z czym miałem do czynienia) i to czasem wywołuje silne
bóle głowy nie wiem do końca dlaczego. Czasem mówię po prostu "ale mnie
strasznie głowa boli nie wiem dlaczego czasem tak mam" a czasem jeżeli z kimś
wiem że będę przebywał jakiś określony okres czasu a zaufania nie mam to po
prostu że jestem obolały bo rośnie ząb mądrości i mam z tym problemy już jakiś
czas byłem u dentysty i tak ma być itp. Po prostu chodzi też o to że ludzie
czasem różnie reagują w sumie na tą samą sytuację. Nigdy nie mówi się "sorry mam
migrenę" bo od razu klops. Trzeba wymyślać, kombinować, okrążać... nie ma rady
na pewno się to nie zmieni w bliskiej przyszłości.

[nessie-jp]

Petter, mój ojciec też zawsze mówił, że "zatoki go bolą"... A migrenę mam chyba
po nim.

[aldib]

Na moje bóle rowiez malo kto reaguje. W urzędzie w ktorym pracowalam
kilka lat, nikogo to nie obchodzilo a ja bylam na tyle ambitna i
sumienna ze chodziłam nie zaleznie od wszystkiego. Teraz pracuje na
swoim z mezem we wlasnej dzialalności i tutaj to juz wogóle
szok.Jestem inzynierem geodeta i zdarzaja sie nam różne prace i o
róznych porach w terenie, nawet w nocy. Nie ma dla mnie litości
nawet mąż, bo co to taka migrena. Dlatego najczesciej już nic nikomu
nie mówie, bo to szkoda słów i tłumaczeń.Tak samo musze stać kilka
godzin w terenie i patrzeć przez instrument choc często malo co
widze. A o tym ze mam migrene i ledwo żyje raczej juz nikomu nie
mowie.Myslą zwykle: glupie wykrety i babskie marudzenie.Ot i cala
prawda. Smutne ze nawet rodzina nie bardzo reaguje i ma cie gdzies.
Trzeba sie przyzwyczaić chyba...

[venus22]

tak to bardzo przykre.
bierze sie to z nieuswiadomienia spoleczenstwa na temat tej choroby.
moze kiedys ruszy jakas kampania na rzecz ksztalcenia 'publiki' co
to jest migrena...


Venus

[venus22]

>> """Smutne ze nawet rodzina nie bardzo reaguje i ma cie gdzies.
Trzeba sie przyzwyczaić chyba..."""

hmm a moze to jest wlasnie wielki blad, dac sie tak zepchac na
stracona, poddancza pozycje. moze trzeba trzasnac reka w stol
i gromkim glosem zawolac "do k...y nedzy! dosc tego! ja tu chory
czlowiek jestem, zaraz mi tu nadskakiwac!!!"

???

Venus

[joagru]

Ja mam chyba szczęście, pracuję w firmie rodzinnej,zajmuję się
księgowością i kadrami, czasem dostawą towarów do sklepów. Moja
praca nie jest w żadnych ramach ujęta, ważne żeby księgi były na
bieżąco i lista płąc na czas, ale niestety że to nie mała firma to
spędzam w pracy codziennie 11 godzin, bo się nie wyrabiam, no i
wszystkie soboty pracujące po 7 godzin, choć niby nie muszę. Ale,
jak mam silną migrene, to nie ma problemu, mówię co jest i idę do
domu leżeć. Oczywiście bywa że jest koniec miesiąca, nawał pracy i
nie dam rady pójść sobie, bo ludzie wypłaty nie dostaną :) Wtedy
biorę tryptan, gaszę lampę, odwracam się od kompa, kładę nogi na
drugie krzesło, i siedzę jakiś kwadrans, oczy zamknięte... Nikt mi
nie robi z tego powodu wyrzutów, jestem sama w biurze. Czasem jak
próbuję pracować z bólem , który akurat tego dnia siedzi za okiem,
to jest kiepsko, cyferki mi skaczą przed oczami, a pomyłka może być
kosztowna.
Minus jest, żeby nie było... niska płąca, jak to w rodzinnych
firmach na prowincji... Jak czasem ktoś się śmieje że za takie
pieniądze pracuję tak dużo, to myślę sobie po cichu, że nigdzie
indziej nie będę miała takich warunków żeby być sobie
niedyspozycyjną tak często, i nikt mi z urlopu niczego nie potrąca
gdy wychodzę wcześniej. Coś za coś....

[trika13]

Wszystkim bardzo dziękuję za wypowiedzi. Nie odzywałam sie jakis czas, bo tekst
powstaje do następnego numeru i miałam troszkę czasu - i roboty z zamknięciem
obecnego.Będę Was informować o postępach :)
pozdrawiam serdecznie
Magda