ima55 22.03.04, 11:06 Używacie ją? Ja dodaję do twarożku ze śmietaną lub jogurtem, do śledzia z cebulą w oleju, czasem sypnę do sałatek różnych. Chyba powinna też pasować do pomidorów. Odpowiedz Link Obserwuj wątek Podgląd Opublikuj
puma002 Re: czarnuszka 22.03.04, 22:15 CZARNUSZKA Zasuszone owocostany czarnuszki, używane w kompozycjach z suszonych roślin, mają w sobie egzotyczny urok, jakby z innego świata. Okazuje się, iż ta piękna, subtelna roślina o potężnych właściwościach leczniczych jest tak żywotna, że sama łatwo rozsiewa się w ogrodzie z roku na rok. Czarnuszka siewna (Nigella sativa L.) jest jednoroczną rośliną z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae), dorastającą do 40 cm wysokości. Pierzastosieczne liście są podzielone na nitkowate odcinki. Kwiaty okazałe jak na tak delikatną roślinę, do 3 cm średnicy, pięciokrotne, o płatkach białych z niebieskimi żyłkami; pręciki liczne, słupków 5-10. Czarnuszka siewna kwitnie w czerwcu i lipcu. Owoc stanowi kilka mieszków, zrośniętych ze sobą niemal na całej długości, wypełnionych drobnymi, czarnymi, trójkanciastymi nasionami. Nasiona mają czarną barwę, pomarszczoną powierzchnię, przyjemny zapach przypominający gałkę muszkatołową oraz korzenny smak. W ogrodach jako roślinę ozdobną wysiewa się często inny jednoroczny gatunek – czarnuszkę damasceńską (Nigella damascena L.), o niebieskich kwiatach do 6 cm średnicy, otoczonych nitkowatymi przykwiatkami i rozdętych, błoniastych mieszkach kilkakrotnie większych niż u czarnuszki siewnej. Nasiona czarnuszki damasceńskiej, wydzielające landrynkowaty zapach, nie są stosowane jako przyprawa. Zawierają natomiast alkaloid damasceinę (0,3%) o działaniu przeciwskurczowym i obniżającym ciśnienie krwi. Jako rzadko spotykany chwast zbożowy rośnie u nas czarnuszka polna (Nigella arvensis L.), delikatna roślina o kwiatach zielonkawoniebieskich i nasionach pozbawionych charakterystycznego zapachu. Za ojczyznę czarnuszki siewnej uważa się rejon Morza Śródziemnego. W Polsce uprawiana jest na niewielkich plantacjach głównie w południowej części kraju. Łatwo dziczeje z upraw, a wtedy można ją napotkać wśród chwastów zbożowych i ogrodowych. Aby zawiązała nasiona, wymaga długiego i ciepłego lata. W ogrodzie jej uprawa nie sprawia kłopotów, należy tylko pamiętać o zapewnieniu słonecznego stanowiska i o wczesnym wysiewie (w marcu) z uwagi na długi okres kiełkowania. Zbioru dokonuje się w sierpniu lub wrześniu, kiedy większość mieszków staje się brunatna, a nasiona czarne. Nasiona po wydobyciu z mieszków trzeba starannie dosuszyć, aby nie pleśniały w trakcie przechowywania. Surowcem leczniczym są nasiona czarnuszki siewnej (Semen Nigellae sativae, Semen Cumini nigri, Semen Melanthi). Zawierają około 1% olejku lotnego (w jego skład wchodzą karwon, cymen, d-limonen), do 40% oleju tłustego, białka i aminokwasy, fitosterole (beta-sitosterol, stigmasterol), pochodne p- benzochinonu (tymohydrochinon, tymochinon), nieco garbników, glikozyd melantynę, alkaloid nigelinę, sole mineralne (m.in. związki potasu i żelaza). Melantyna działa toksycznie na kręgowce zmiennocieplne, np. ryby, a w większych dawkach jest szkodliwa również dla zwierząt stałocieplnych i człowieka. Liście czarnuszki zawierają do 0,43% witaminy C. Czarnuszka siewna znana jest od starożytności. Należy do roślin, o których wspomina Biblia. Prawdopodobnie była u Izraelitów popularną przyprawą, służącą do aromatyzowania pieczywa. O nasionach „melanthionu”, czyli czarnuszki, pisali Dioskorides, Pliniusz Starszy i Galen, że służą do posypywania chleba oraz uśmierzania wielu dolegliwości. W antycznym Rzymie chętnie stosowano czarnuszkę w celach kulinarnych i twierdzono, że zażywana po czosnku łagodzi jego przykrą woń. W Europie uprawiano roślinę powszechnie w wiekach średnich i w okresie renesansu. Wydaje się, że końcu XVI wieku przyprawy kolonialne wyparły ją z dworskich kuchni i szybko utraciła popularność. Dziś w Polsce trudno kupić pieczywo posypane czarnuszką. Niekiedy nasiona wykorzystywane są w medycynie ludowej i homeopatii, rzadziej w fitoterapii. Zwykle stosuje się napary lub odwary przy nieżycie żołądka, schorzeniach pęcherzyka żółciowego i wątroby, w żółtaczce oraz przy zaburzeniach miesiączkowania, czasami przeciw robakom. Odwar z czarnuszki przyrządza się, zalewając łyżeczkę nasion 2 szklankami wody i gotując przez 15 minut; pić kilka razy dziennie po pół szklanki odwaru. Wielkim zwolennikiem czarnuszki był nieżyjący już zielarz Witold Poprzęcki. Podkreślał jej znaczenie w leczeniu chorób reumatycznych, gdyż rozpuszcza większość nagromadzonych złogów, ponadto w astmie, wzdęciach, złym wydzielaniu i nieprawidłowym składzie mleka u karmiących matek oraz w stanach nerwicowych żołądka i jelit. Zalecał zażywanie zmielonych nasion czarnuszki 2-3 razy dziennie po mniej niż pół łyżeczki. Również dr Jadwiga Górnicka wymienia czarnuszkę wśród ziół o działaniu moczopędnym i oczyszczającym organizm. Nasion czarnuszki nie wolno jednakże stosować w okresie ciąży ani też w nieograniczonych ilościach. W świecie muzułmańskim od niepamiętnych czasów nasiona czarnuszki uchodziły prawie za panaceum. Arabowie mawiali, że w czarnych nasionach jest lekarstwo zdolne wyleczyć wszystkie choroby z wyjątkiem śmierci. Czarnuszka siewna wciąż uprawiana jest na dużych areałach w krajach muzułmańskich, północnej Afryce i w Indiach, jako roślina przyprawowa i wszechmocny lek. Nasion używa się jako przyprawy zarówno do chleba, ciastek i różnego rodzaju słodyczy, jak i zamiast pieprzu lub razem z pieprzem do sosów oraz w potrawach typu curry. W Etiopii służą łącznie z innymi ingredientami do aromatyzowania miejscowych napojów alkoholowych. W Indiach wkłada się nasiona między ubrania dla odstraszenia moli. Arabowie uważają czarnuszkę za skuteczny lek przeciwzapalny i napotny w chorobach górnych dróg oddechowych, alergii, kaszlu, przeziębieniach, zapaleniu oskrzeli, gorączce, grypie, astmie i rozedmie płuc. Ulubioną postacią leku jest aromatyczna pasta przyrządzona ze zmielonych nasion połączonych z płynnym miodem. Kilka składników zawartych w czarnuszce wykazuje działanie antyhistaminowe, które tłumaczy jej korzystne działanie w chorobach dróg oddechowych. Lista zastosowań medycznych tej rośliny w krajach muzułmańskich rozszerza się na wiele innych poważnych i błahych dolegliwości, takich jak ból żołądka, kolka, zaburzenia w wydzielaniu żółci, żółtaczka, ból głowy, gorączka poporodowa, miażdżyca, zapalenie jąder, ukąszenia węży, obrzęki, wysypki, zgrubienia skóry, odciski oraz brodawki. Arabowie leczą czarnuszką nowotwory, zwłaszcza umiejscowione na brzuchu, oczach i wątrobie. Nasiona tej rośliny są bogatym źródłem steroli, szczególnie beta-sitosterolu, o którym wiadomo, że ma działanie antykancerogenne. W Algierii prażone nasiona czarnuszki zażywa się roztarte z masłem przy kaszlu, a z miodem przeciw kolce. W Indiach nasiona uważane są za środek pobudzający, tonizujący, napotny, zwiększający krwawienia miesięczne i poprawiający laktację. Olejki eteryczne stymulują wydzielanie mleka, co wyjaśnia zastosowanie czarnuszki jako środka mlekopędnego. Jednak w dużych ilościach nasiona służyły jako środek poronny. Również w Indiach nasiona czarnuszki wraz z różnymi środkami przeczyszczającymi wykorzystywane są do likwidowania wzdęć i kolki oraz do usuwania pasożytów wewnętrznych. W Libanie chwalony jest korzystny wpływ surowca w schorzeniach wątroby, biegunkach i czerwonce. Na środkowym Wschodzie są ponadto używane jako środek moczopędny w puchlinie wodnej, do leczenia chorób oczu, wodowstrętu, paraliżu, hemoroidów i malarii. Zewnętrznie sproszkowane nasiona wymieszane z niewielką ilością mąki i wody przykładane są bezpośrednio na ropnie, na czoło przy bólu głowy, przy wrzodach w nosie, zapaleniu jąder oraz jako środek o rozgrzewających właściwościach na bolące części ciała w reumatyzmie. Nasiona czarnuszki siewnej mają ostry, lekko piekący smak i wspaniały korzenny aromat przypominający gałkę muszkatołową. Stosowane są najczęściej jako przyprawa do posypywania ch Odpowiedz Link
puma002 Re: czarnuszka 22.03.04, 22:16 cd. - do poprzedniego postu: Nasiona czarnuszki siewnej mają ostry, lekko piekący smak i wspaniały korzenny aromat przypominający gałkę muszkatołową. Stosowane są najczęściej jako przyprawa do posypywania chleba, bułek i rogali, którym nadają atrakcyjny zapach. Przy wypieku domowego pieczywa zamiast posypywać z wierzchu, lepiej domieszać czarnuszkę do mąki w czasie wyrabiania ciasta. Wyśmienicie smakują – podawane jako przystawka - koreczki z żółtego sera suto posypane nasionami czarnuszki. Warto dodawać aromatyczne nasiona do twarożków, tłustych mięs (na przykład baraniny), ponadto przy kiszeniu kapusty i marynowaniu ogórków (poprawiają smak i jędrność przetworów). Czarnuszka stosowana bywa do aromatyzacji win. Zmielone nasiona w dawnej Francji zastępowały pieprz. Olejek eteryczny z czarnuszki wykorzystywany jest w niektórych krajach w przemyśle kosmetycznym i perfumeryjnym. Odpowiedz Link
ampolion Re: Puma002 08.04.04, 04:23 Puma: Czy można na te twoje posty wskazać także na forum KUCHNIA? To co tu jest podane jest naprawdę świetne, a tam było sporo pytań o czarnuszkę (kulinarną). A może sama to zrobisz? Dzięki. Odpowiedz Link
puma002 Re: Puma002 08.04.04, 09:47 Pewnie, że można. Podawaj gdzie chcesz. Pozdrawiam:) Odpowiedz Link
puma002 Re: czarnuszka 22.03.04, 22:28 Tak wygląda czarnuszka: pharm1.pharmazie.uni-greifswald.de/systematik/7_bilder/yamasaki/Kurotane.jpg www.mobot.org/MOBOT/research/library/kohler/1758_001.jpg caliban.mpiz-koeln.mpg.de/~stueber/thome/band2/tafel_094.html Odpowiedz Link
