Cytaty o imionach z literatury

[katarzynkaa]

Zapraszam do dodawania cytatów i komentowania.

"- A ty nie grasz? - Chudy popatrzył na Erykę.
- Trochę - odpowiedziała cicho. (...)
- No, to dobra jest - zatarł ręce Chudy. - W razie czego pomożemy, jakże ci tam, masz takie zakatalskie imię, że ani rusz nie można go spamiętać."

Zofia Chądzyńska "Statki, które mijają się nocą" (akcja książki dzieje się w latach 60-tych)

[katarzynkaa]

Pamiętam, że gdy czytałam tę książkę w gimnazjum myślałam, że "zakatalskie" to jakieś dawne określenie na "dziwne", jakiś slang tamtych lat. A to chodzi o to, że rosyjskie. Tak mi się wydaje

[katarzynkaa]

"- Chciałbym wiedzieć, jak się nazywasz.
- Nazywam się Borejko. Ida.
- Ida? Rzadkie imię - stwierdził pan Paszkiet bez zainteresowania.
- To z powodu Id Marcowych. Urodziłam się bowiem piętnastego marca, a mój ojciec jest filologiem klasycznym.
- Aha! Filologiem klasycznym! (...) Ciekaw jestem, jak nazwałby cię ojciec, gdybyś przyszła na świat w lutym. (...)
- Kto go wie - odparła rudowłosa dama. - Moja starsza siostra urodziła się tego samego dnia co Wergiliusz, z tym, że oczywiście on się urodził w siedemdziesiątym roku przed naszą erą. Miała zostać nazwana Wergilią, ale podobno mama się uparła, że to nie jest imię dla chrześcijanki. I samowolnie dała jej imię Gabriela. A kiedy urodziła się moja młodsza siostra...
- Sekundę - przerwał zainteresowany pan Paszkiet. - Ile was jest w sumie?
- Sióstr?
- Tak.
- Cztery.
- Oho.
- Właśnie. No więc moja młodsza siostra...ale czy pana to interesuje?
- Wiesz, że nawet tak (...)
- Miała być Tibullą. Ale ponieważ tatę wysłali w podróż służbową, mama przemyciła Natalię.
- Wydaje mi się, że Natalia ma też źródłosłów łaciński - zauważył pan Paszkiet - Rzeczownik "natalis" oznacza dzień urodzin.
- A to możliwe, bo tata jakoś mało się złościł po powrocie. No, a nasza najmłodsza siostra jest Patrycją Lidią."

Małgorzata Musierowicz "Ida sierpniowa" (akcja 1979 rok)

[katarzynkaa]

Ciekawe, ile Id zostało Idami dzięki Musierowicz... Znacie jakieś osoby, które dostały imię inspirowane Jeżycjadą?

PS ja od 13 roku życia chciałam przyszłej córce nadać imię Laura, właśnie dzięki tym książkom. Jak na razie dzieci nie mam, a imię staje się coraz popularniejsze, więc mocno bym się zastanowiła.

[katarzynkaa]

Cztery siostry Borejko miały jak na tamte czasy dość rzadkie imiona.

[meggan79]

Bardzo fajny wątek,jestem fanką Musierowicz (wczesnych książek serii) i częściowo temu 2 z mojej 4-ki ma imiona tam występujące ,Idalia nazywana Idą i Róża Anielka😊

[katarzynkaa]

Świetnie Ja od 13 roku uwielbiam imię Laura, też dzięki Musierowicz. Też kiedyś byłam fanką i do tej pory lubię jej dawne książki.

[katarzynkaa]

I trzeci cytat na dziś, bo nie mogę się oprzeć.

"Więc dziecko nosiło nazwisko pana Bienieckiego. A imię? Otóż imienia dziecko nie nosiło. Jakoś tak się złożyło, że czekali ze chrzcinami na przyjazd Waleriana, który nie bardzo mógł się wydostać z Rosji Radzieckiej, więc babcię wołano "Lala", bo taka śliczna jak laleczka. Babcia Wanda , dziadek, matka, służące, baby wiejskie - wszyscy tylko "Lala", "Lalka", "Lalunia" i "Lala". I dopiero, gdy miała ze cztery lata, przedstawiono ją wielkiemu, łysemu mężczyźnie z brodą, powiedziano "to twój tatuś" i zaczęto szukać imienia, które pasowałoby do takich zdrobnień. Spomiędzy wszystkich Luiz, Halin, Len i Karolin wybrano właśnie Helenę."

Jacek Dehnel "Lala" (powieść-wspomnienia o babci autora, Helenie, urodzonej w 1919 r.)

[chayah]

"Imię to było mu bardzo drogie. Nieraz, gdy siedział samotny, brał papier i ołówek i bez końca pisał: Izabela... Iza... Bella... a potem palił, ażeby nazwisko ukochanej nie wpadło w obce ręce"

Kto zgadnie, kto z taką namiętnością zapisywał sobie to imię?

[katarzynkaa]

Wiadomo, że Staś Wokulski ♥️

[chayah]

Wiadomo, ja zawsze muszę gdzieś wepchnąć Wokulskiego ♥️

[kinga_4210]

Uwielbiam Wokulskiego ❤️ a imię Izabela bardzo mi się spodobało w czasie czytania Lalki pomimo raczej negatywnej postaci

[chayah]

Ja też 🙂 Wokulski to jeden z moich ulubionych bohaterów literackich, chyba właśnie za sprawą Wokulskiego bardzo spodobało mi się imię Stanisław 🙂🎩🎩

[kinga_4210]

To moje ulubione męskie imię i nie straciło w moich oczach przez swoją popularność ani trochę. Gdybym kiedyś miała synka to tylko Stasia😉❤

[chayah]

😘😘😘

[chayah]

"- Wiedz pan - ciągnął Ochocki, majstrując coś około wędek - że kiedyś, obecna pani Wąsowska, jeszcze jako panna, miała słabość do Starskiego. Kazio i Kazia, jaka dobrana para, co?..."

Bolesław Prus "Lalka"

[chayah]

Mój tata na panią Wąsowską mówi Kasia

[katarzynkaa]

Różnica jednej sylaby w kategorii dźwięczne-bezdźwięczne 😉 Tata też lubi "Lalkę"?

[chayah]

Nie powiem, żeby szczególnie lubił, ale też nie powiem, żeby jej nie trawił Serial podobał mu się, książki nie przeczytał do końca. Ale powiedzmy, że umie odróżnić Wokulskiego od Rzeckiego

[chayah]

"- Wszak waszmości Michał na imię?
- Właściwie, to ja jestem Jerzy Michał, ale że święty Jerzy smoka tylko roztratował, a święty Michał całemu komunikowi niebieskiemu przewodzi i tyle już nad piekielnymi chorągwiami odniósł wiktoryj, przeto jego wolę mieć za patrona"

Henryk Sienkiewicz "Potop"

[losninos]

Jerzy ❤️

[chayah]

Tak, Jerzy 💖 to imię jest mi w pewnym sensie "bliskie". Wprawdzie nie miałam w rodzinie żadnego Jurka, ale Jerzy to imię mojego ulubionego aktora i właśnie przez skojarzenie z tą osobą zaczęłam o nim "cieplej" myśleć, wskoczyło na listę moich ulubionych 💖

[chayah]

"- Ale ja nie wiem nawet dobrze, jak jej imię: Ligia czy Kalina? Nazywają ją w domu Ligią, gdyż pochodzi z narodu Ligiów, a ma swoje barbarzyńskie imię: Kalina"

Henryk Sienkiewicz "Quo vadis".

[katarzynkaa]

Jeden z moich korepetycyjnych uczniów nie mógł zapamiętać imienia Ligia i nazywał ją Lidia.

[chayah]

Ligia przemianowana na Lidię to jeszcze nic! Ciesz się, że nie widziałaś Tomasza Wokulskiego

[katarzynkaa]

Ten sam uczeń Nerona nazwał Neuron, a Petroniusza - Prometeusz

[emnilda.wolna]

katarzynkaa napisał(a):

> Ten sam uczeń Nerona nazwał Neuron, a Petroniusza - Prometeusz

Ujmująca konsekwencja. 2 lata później: i jak ten uczeń sobie radzi?

[chayah]

"- Jak ci imię, bracie? - spytał Grek.
- Na chrzcie świętym dano mi, ojcze, imię Urbana"

Henryk Sienkiewicz "Quo vadis" (Ursus)

[katarzynkaa]

Bardzo się ucieszyłam widząc nowe cytaty ♥️ Mam już trochę wypisanych z książek, będę dodawać po trochu.

[gaudencja]

chayah napisała:

> "- Jak ci imię, bracie? - spytał Grek.
> - Na chrzcie świętym dano mi, ojcze, imię Urbana"
>
> Henryk Sienkiewicz "Quo vadis" (Ursus)

...czyli Jerzy!
P, NMSP.

[katarzynkaa]

Dobre

[katarzynkaa]

Cytat specjalnie dla Chayah

"- Czy pani robi sweter?
- Szal. Siadaj… jak masz właściwie na imię?
- Staś.
Nie powiedział Stanisław ani Stasiek, ani Stach. Powiedział: Staś. Nie wiem, dlaczego bardzo mnie to zdziwiło. (…) Mama. Zapewne to ona mówiła o nim Staś.”

Opowiadanie Krystyny Siesickiej „Możesz iść” (akcja – lata 70.)

[chayah]

katarzynkaa napisał(a):

> Cytat specjalnie dla Chayah

[katarzynkaa]

"- Byłam u Żulichy i zasiedziałam się. (…) A teraz mam do was pytanie za sto punktów: czy któreś z was wie, jak Żulicha ma na imię? Ja nie wiedziałam.
Babcia ściągnęła brwi.
- Czekaj…
Jak Żulicha ma na imię, myślałam, Boże, czy to możliwe, żebym nie wiedziała? (…)
- Czekaj… - mamrotała – Żulicha ma na imię…
Tamara uśmiechnęła się i patrzyła na nas wyczekująco.
- Może Żulicha ma na imię Żulicha? – zapytał Pete poważnie.
- Zgłupiałeś, Pete. Mąż Żulichy, świętej pamięci, nazywał się Józef Żulicha – wyjaśniła Tamara. – No, a jak ona ma na imię?
- Musiałam kiedyś wiedzieć – zrezygnowała w końcu babcia – Ale nie pamiętam.
- Dobra z ciebie sąsiadka, mamo, tyle lat mieszkasz z nią nos w nos! – zachichotała Tamara.
- No więc, jak ma na imię?
- Konstancja.
- Konstancja? – powtórzyła moja babcia ze zdumieniem. – Nie, to ja nie wiedziałam.
- Konstancja. Piękne imię, jeżeli kiedykolwiek będę miała córkę…
- Wiecie co? – przerwał Tamarze Pete – To jest naprawdę smutne.
(…)
- Miła nie jest.
- Nie jest – przyznała Tamara. – Ale ma na imię Konstancja czeka na nasz szacunek. Czuję się paskudnie, już nigdy na Żulichę nie powiem Żulicha!"

Krystyna Siesicka „Falbanki” (akcja – połowa lat 90.)

[katarzynkaa]

Imię Żulichy już znamy, a mnie zastanawia Pete... W całej książce właśnie tak jest nazywany. Czy to jakaś forma Piotra?

[katarzynkaa]

[W książce są trzy narratorki o imieniu Julia – babcia, mama i córka]

[córka]: „Na imię mam Julia. W rodzinie mówi się o mnie „mała Julia”, co miało swoje uzasadnienie, dopóki nie przerosłam babci i mamy, stając się najwyższą Julią z nas trzech, teraz jest tylko zabawne. Właściwie nawet lubię być „małą Julią”, kiedy tak stoimy obok siebie i ja patrzę sobie z góry na strzępiastą fryzurę mojej mamy i niepokorną, złocistą babci. Moja babcia czasami postanawia wyglądać jak porządna babcia. Idzie do fryzjera i każe rozprostować sobie włosy, ale kiedy wraca do domu, natychmiast myje głowę i wszystko jest po staremu. Mój tata twierdzi, że babcia, nie powinna walczyć z naturą. Mój tata też nie walczył z naturą i dlatego mam na imię Julia, a nie Monika”.

[matka]:„Czekałaś na nią, prawda? Czekałaś na Julię. Myślałaś, że będzie nosiła jakieś inne imię, Natalka, na przykład, albo Weronika. Tak powinno być w książce. W życiu bywa jednak inaczej. Fabian powiedział, że nie czuje się na siłach kochać kogoś, kto nie ma na imię Julia, bo los tak pokierował imionami w naszej rodzinie, że również matka Fabiana jest Julią. Kiedy urodziła się nasza córka, zdecydowaliśmy, że będzie Moniką i była Moniką, dopóki Fabian po dwóch dniach nie zapisał jej w urzędzie jako Julii. Pomyliłeś się, zawołałam, kiedy pokazał mi dokument. Ale skąd, zaprzeczył, mogę kochać tylko Julię. Tak było.”

Krystyna Siesicka „-?...- zapytał czas” (akcja – koniec lat 90.)

[katarzynkaa]

„- Pan Julian wie, że do rzeźbiarza dziewczyna dziś przyjechała? Podfruwajka taka, a pyskata, że nie daj Bóg. Na jedno moje słowo ona zaraz ma dziesięć.
- Nie wiedziałem.
- To teraz on już wie. Zuzanka. Tak ją wołają. Mnie tam bardziej pasuje do panienki Nataszka albo Wierka, albo może Daszeńka.
Uciekła stamtąd bez rodziny, z małym tobołkiem biedy, a tu masz. Nataszki, Wierki, Daszeńki jej brakuje. (…) Zuzanka, która dziś przyjechała, to Pawła wnuczka, córka Bogny, tyle że Adela jeszcze jej nie znała”.

Krystyna Siesicka "Kapryśna piątkowa sobota" (akcja - ok. 2000 r.)

[katarzynkaa]

Widzę, że najlepiej ja się bawię z tymi cytatami

„- Jak miałem pięć lat, omal nie podpaliłem mieszkania. Nazywali mnie wtedy: Bobek. Ciekawe, że nikt i nigdy nie używa mojego prawdziwego imienia.
- Nikt i nigdy?
- Właśnie. Albo Bobek, albo od razu: Baltona. Albo po nazwisku: Górski,
- Ale to naprawdę dziwne. Jest w tym coś niewłaściwego.
- Dlaczego?
- Bo człowiek powinien mieć własne imię. Dopiero jak się kogoś nazwie, to on zaczyna być naprawdę.
- No to mnie nazywali: Bobek.
- Florian to ładne imię.
- Tak? – Baltona rzucił jej wdzięczne spojrzenie – Szczerze mówiąc, też mi się podoba. Jest ekologiczne, prawda? Trochę mi szkoda, że nie jestem dla nikogo Florianem. Nawet dla mamy. Nie może się odzwyczaić od Bobcia, chociaż już dawno nie jestem jej małym synkiem.
- Czy mogę nazywać cię Florianem?
- O, tak. Będziesz jedyną osobą na świecie, dla której będę Florianem”.

Małgorzata Musierowicz „Pulpecja” (akcja – 1992 r.)

Kto zgadnie, z kim rozmawiał Baltona-Florian?

[gaudencja]

katarzynkaa napisał(a):

> Widzę, że najlepiej ja się bawię z tymi cytatami

- wrzucając, a ja - czytając

[chayah]

Ja też się dobrze bawię... i czytając, i wrzucając (chociaż do tej pory wrzuciłam niewiele)

[katarzynkaa]

Sporo wrzuciłaś - cieszę się

[katarzynkaa]

Cieszę się

[adalwinka]

gaudencja napisała:

> katarzynkaa napisał(a):
>
> > Widzę, że najlepiej ja się bawię z tymi cytatami
>
> - wrzucając, a ja - czytając

Ja również! Jak będę mieć pomysł, to też coś wrzucę.

[katarzynkaa]

Super

[emnilda.wolna]

> Kto zgadnie, z kim rozmawiał Baltona-Florian?

Z Pulpecją-Patrycją rzecz jasna, że też to pytanie przemknęło bez odpowiedzi.

[chayah]

"Nazywam się Zuźka Zołzik. A właściwie to Zuzanna D. Zołzik. Na D zaczyna się imię Danuta. Tylko że mnie się Danuta wcale nie podoba. Wystarczy więc samo D"

Barbara Park "Zuźka D. Zołzik zostaje druhną"

[katarzynkaa]

Fajny cytat Miałam ma studiach dobrą koleżankę Zuzannę i właśnie nazywałyśmy ją Zuźka.

[decadent46]

W angielskiej wersji jest Junie B. Jones. Ciekawa jestem, co się kryje pod B.

[emnilda.wolna]

decadent46 napisała:

> W angielskiej wersji jest Junie B. Jones. Ciekawa jestem, co się kryje pod B. ;
> )

Beatrice.

[katarzynkaa]

„Magdalena Anna od chwili poczęcia była Magdaleną Anną, mimo że jej płeć poznałam dopiero po trzynastu godzinach rodzenia, kiedy usłyszałam sakramentalne słowo położnej: dziewczynka. Wiedziałam, że Magdalenka. Agatka mogła być Anastazją lub Agłają. Mogłaby – gdyby Magdalenka się zgodziła. Ale na sam dźwięk tych literackich imion zaczynała wrzeszczeć, więc w obawie, że a nuż zacznie tupać, zrezygnowałam z Agłai, a potem z Anastazji, pozostając przy Agatce. Kiedy po ośmiu godzinach rodzenia, usłyszałam sakramentalne słowo położnej: dziewczynka, wiedziałam, że Agatka”.

Marta Fox „Święta Rito od Rzeczy Niemożliwych” (autobiograficzne wspomnienia, autorka córki rodziła w latach 70.)

Kto odgadnie, z jakiej powieści pochodzą podane literackie imiona, których nie zaakceptowała mała Magdalena?

[allegra1989]

Agłaja—Chłopiec z Salskich Stepów?
Anastazja— nie mam pojęcia.

[katarzynkaa]

Obie są z jednej powieści

[katarzynkaa]

Anastazja i Agłaja - imiona z "Idioty" Dostojewskiego.

[katarzynkaa]

"Przeprosiła za spóźnienie i wśród ciężkiego zaduchu przedostała się przez zapchaną stolikami, gwarną klasę, na miejsce pod oknem, gdzie siedziała z niejaką Kopiec Esmeraldą. W rodzinie Kopiec Esmeraldy była tradycja nadawania pięknych imion. Najstarsze z dziewięciorga dzieci zwało się Kopiec Arleta, najmłodsze - Kopiec Paskal".

Małgorzata Musierowicz "Tygrys i Róża" (akcja - 1999 r.)

Narrator mówi o "pięknych imionach" z lekką ironią, takie mam odczucie. I to dziwaczne powtarzanie najpierw nazwiska, a później imienia, które miało chyba podkreślić, z jakich nizin społecznych pochodzi rodzina Kopców.

[katarzynkaa]

W jednej z nowszych części Jeżycjady pojawia się też Kristal Kopiec.

[boy_named_sue]

A nie Kopiec Kristal
Łudzę się, że Kopiec Esmeralda jest w tej kolejności, bo tak czasem sprawdzano obecność na lekcji. Ale tylko się łudzę, bo klasizm M.M. jest ogromny.

[katarzynkaa]

W scenie w klasie Laury (z "Tygrysa i Róży"), gdzie pojawia się Kopiec Esmeralda mowa jest też o innych uczniach i oni są już nazywani w formacie imię + nazwisko.
Tylko ci nieszczęśni Kopcowie nazywani są "od tyłu".

[katarzynkaa]

"(...) jak wynikło z dalszego śledztwa, miała na imię Alma, była naukowcem i nie utrzymywała kontaktów z rodziną Borejków. (…) Alma. Jakie ładne imię. Wyjątkowe. Ciekawe, jaka ona jest".

Małgorzata Musierowicz "Tygrys i Róża"

Ktoś z was poznał kiedyś Almę? Mi kojarzy się z alma mater albo z nazwą jakiejś margaryny.

[theyette]

Mnie się z węgierskiego kojarzy z jabłkiem

[katarzynkaa]

„Czy nie znudziłam Cię tym listem, Aniu? Masz takie ładne imię. Moje jest brzydkie. Tylko tatuś uważa je za najpiękniejsze. Jana i Jasiek odziedziczyli swoje imiona po naszych rodzinach, mamy więc w rodzinie dwie Janiny i dwóch Janów. Niestety, ja nie miałam po kim dziedziczyć imienia, bo ma się tylko dwoje rodziców. A zresztą, napisze Ci prawdę, chociaż nigdy nikomu nie chwalę się tym. Bo, szczerze mówiąc, odziedziczyłam swoje imię po kozie. Tak, dobrze przeczytałaś! Po kozie. Kiedy mój tatuś był młodym chłopakiem, mieszkał przez jakiś czas na wsi u swojego wuja. I wtedy do jego codziennych obowiązków należało pasienie kozy. Tatuś przywiązał się do niej szalenie, bo podobno była bardzo sympatyczna. Nazywała się Agata. I ja właśnie na cześć tej kozy… Ale imię, które było dobre dla kozy, nie wydaje mi się najlepsze dla dziewczyny. W szkole mówią na mnie Agawa”.

Krystyna Siesicka „Fotoplastykon” (akcja dzieje się pod koniec lat 60.)

[katarzynkaa]

„- Jak masz na imię? Bo ja jestem, jak widać, Robert.
Powiedział to z tak zabawną miną, że uśmiechnęła się mimo woli.
- Aniela - przedstawiła się.
(…)
- Robert Rojek - przedstawił się piegowaty, kiedy pili drugą coca-colę w „Kociaku” na ulicy Armii Czerwonej. - W podstawówce wszyscy na mnie mówili Robrojek albo Robek. W ogóle nazwisko moje było przedmiotem kpin i uciechy”.

Małgorzata Musierowicz "Kłamczucha" (akcja - 1977 r.)

Robert Rojek był bardzo niski, a mój wujek Robert ma prawie 2 metry wzrostu, więc nie zgadza się "bo ja jestem, jak widać, Robert"

[chayah]

Jedna z moich pierwszych lektur szkolnych w gimnazjum

[katarzynkaa]

I jak Ci się podobała? Czytałaś inne części?
Bardzo lubię "Kłamczuchę". Stare książki Musierowicz są świetne.

[chayah]

katarzynkaa napisał(a):

> I jak Ci się podobała?
Jakby to powiedzieć... Nie mój gust, nie moje klimaty, niestety

> Czytałaś inne części?
Czytałam jeszcze "Opium w rosole". Ale też nie moja bajka
A tak na marginesie... czasami czuję, że jestem jedyną, która nie zaczytywała się w książkach Musierowicz. Nawet pani z biblioteki była zdziwiona, że nie byłam nimi zainteresowana. Dziwna jestem

[katarzynkaa]

Moja młodsza siostra też nie zaczytywała się tą serią, wolała Harry'ego Pottera i inną fantastykę młodzieżową. I jednak jest to seria dla młodych nastolatek, gimnazjalistek, może po prostu byłaś dojrzalsza Ja po jakimś czasie wolałam już książki Siesickiej.

[adalwinka]

chayah napisała:

> katarzynkaa napisał(a):
>
> > I jak Ci się podobała?
> Jakby to powiedzieć... Nie mój gust, nie moje klimaty, niestety
>
> > Czytałaś inne części?
> Czytałam jeszcze "Opium w rosole". Ale też nie moja bajka
> A tak na marginesie... czasami czuję, że jestem jedyną, która nie zaczytywała s
> ię w książkach Musierowicz. Nawet pani z biblioteki była zdziwiona, że nie była
> m nimi zainteresowana. Dziwna jestem


Też tak mam Czytałam "Opium w rosole" i kilka innych części, ale ogólnie seria mnie nie wciągnęła i odpuściłam.

[katarzynkaa]

"Wobec tego i Maciek się przedstawił, a to spowodowało, że doczekał się wreszcie, iż z własnych ust cytrynowej dziewczyny usłyszał jej imię, które wniknęło mu w uszy jak muzyka:
- Matylda...
Matylda! Ugodzony zachwytem, Maciek doznał natychmiastowego skojarzenia literackiego i wybełkotał:
- Matylda... de La Mole...
- Skąd - spojrzała ona ze zdziwieniem. - Stągiewka.
- Proszę? - stropił się Maciek, podczas gdy Kreska omal nie pękła, tłumiąc nagły atak śmiechu.
- Nie, nie... ja... Stendhal...
- Stągiewka - powtórzyła Matylda z naciskiem.
Przenikliwy pierwszy dzwonek rozbrzmiał tuż nad ich głowami i kazał Maćkowi zamknąć rozdziawione usta. Zresztą, zamknąłby je i tak. A co, czy każdy musi czytywać Stendhala? Sam zawinił, po co wyskakiwał ze swoimi snobistycznymi skojarzeniami".

Małgorzata Musierowicz „Opium w rosole” (akcja – 1983 r.)

[katarzynkaa]

„- Już byś dała spokój, dość się nasłuchałem.
- Od Agaty?
- Nie. Od takiej jednej…
- Od jakiej?
- (…) Od Klaudii.
Przyznam, że mnie zatkało. Klaudia! Co za imię!”

Krystyna Siesicka „Fotoplastykon” (akcja dzieje się pod koniec lat 60.)

Czy ktoś może wie, jaka była historia imienia Klaudia w Polsce, skąd przyszło, jaka była nadawalność? "Za moich czasów" (rocznik '89) znałam tylko jedną Klaudię w moim wieku i to imię wydawało mi się rzadkie. Później, mam wrażenie pod koniec lat 90. przyszedł krótki boom na Klaudie (np. w 2000 r. było 6992, później liczba sukcesywnie spadała: 2005 - 3599, 2010 - 2014, 2015 - 876, 2019 - tylko 527).

[katarzynkaa]

[akcja: czas II wojny światowej, Miriam to córka Polaka i Żydówki, urodzona w getcie, jej matka zmarła, a Miriam została przeniesiona do rodziny jej ojca]

„Jadłyśmy właśnie kolację, było to tuż przed godziną policyjną, kiedy ktoś zadzwonił do drzwi. Wikcia poszła otworzyć i nagle do pokoju wszedł Krzyś. W ręku trzymał coś, co wyglądało jak nieforemna paczka. (…) Mamo, powiedział, chcę ci coś dać. (…) Krzyś zbliżył się do Mamy, podał jej zawiniątko i powiedział, patrząc jej w oczy: Mamo, to jest Twoja wnuczka Miriam, nie odpychaj jej. Mama bezwiednie wyciągnęła ręce, już trzymała Miriam, ale jeszcze jak oniemiała wpatrywała się w Krzysia (…). Wpatrywała się długo w buzię Miriam, później pochyliła się i delikatnie ją pocałowała. Spojrzała na Krzysia, łzy jej płynęły po twarzy, kiedy powiedziała cicho: będę mówiła do niej Marysiu.”

Krystyna Siesicka „Nie ma z kim tańczyć”

[adalwinka]

Wikcia to Wiktoria, prawda?

[katarzynkaa]

Tak myślę. Moja babcia miała znajomą Wiktorię (myślę że miałaby teraz ok 100 lat), którą wszyscy nazywali Wikta.

[katarzynkaa]

[fragment listu ojca do córki, która zginęła w powstaniu warszawskim]

"Wiesz, Krysiu — znowu zapuka do rodziny prawdziwe własne życie, Tili [przezwisko siostry Krysi - Marty] oczekuje lada chwila porodu. Jeśli będzie córka, to będzie się nazywała Anna-Krystyna. Anna — Twój pseudonim w powstaniu".

Melchior Wańkowicz "Ziele na kraterze"

[katarzynkaa]

"- Nie mów do mnie „Duduś", bo mi się w kiszkach przewraca. Ojciec i babcia myślą, że na zawsze zostanę małym Dudusiem, a ja chcę, żeby mnie wołali tak, jak mi na imię.
- Świetnie - walnąłem go w plecy - będziesz Janusz, bo to naprawdę ładne imię.
Pożegnałem się z Dudusiem. Trochę mi było przykro, bo Duduś Fąferski przysporzył mi wiele kłopotów, a wiadomo, do kłopotów też się człowiek przyzwyczaja. Wykreśliłem więc Dudusia z pamięci i powiedziałem do Janusza Fąferskiego:
- Słuchaj, Janusz, my tu wzdychamy, ale trzeba coś wymyślić, żeby nie siedzieć na dworcu do nocy".

Adam Bahdaj "Podróż za jeden uśmiech"

Ulubiona książka mojego dzieciństwa <3

[adalwinka]

katarzynkaa napisał(a):

> Adam Bahdaj "Podróż za jeden uśmiech"
>
> Ulubiona książka mojego dzieciństwa <3

Również - jedna z moich ulubionych
Baaardzo lubię Bahdaja 😍

[meggan79]

Zawsze mnie fascynowały imiona u Musierowicz i Siesickiej,były o tyle ciekawsze niż wokół mnie ,gdzie większość nazywała się Kasia,Ania,Piotrek czy Michał,myślę,że te dwie Panie są częściowo odpowiedzialne za moją fascynację imionami.

[katarzynkaa]

Mam totalnie tak samo!!! U Siesickiej odkryłam Jaśminę. Do tej pory lubię jej książki.

[meggan79]

🙂m.in przez te książki sama pragnęłam mieć rzadsze imie,bo to o tyle ciekawsze i temu dzieciom nadałam nie super popularne