Przerwa na refleksję i szczyptę człowieczeństwa...

[Gość: Palnick]

Dostałem takiego oto maila od mojej kochanej córki (chrzestnej). Myślę, że
warto przeczytać ten tekst z odrobiną refleksji. Ciekaw jestem Waszego zdania
na ten temat.

"Jesliby Bog zapomnial przez chwile, ze jestem marionetka, zwykłą lalką i
podarowal mi odrobine zycia, wykorzystalbym ten czas najlepiej jak potrafie.
Prawdopodobnie nie powiedzialbym wszystkiego, o czym mysle, ale na pewno
przemyslalbym wszystko, co powiedzialem.
Ocenialbym rzeczy nie ze wzgledu na ich wartosc, ale na ich znaczenie.
Spalbym malo, snilbym wiecej, wiem, ze w kazdej minucie z zamknietymi oczami
tracimy 60 sekund swiatla.
Szedlbym, kiedy inni sie zatrzymuja, budzilbym sie, kiedy inni spia.
Gdyby Bog podarowal mi odrobine zycia, ubralbym sie prosto, rzucilbym sie ku
sloncu, odkrywajac nie tylko me cialo, ale moja dusze.
Przekonywalbym ludzi, jak bardzo sa w bledzie myslac, ze nie warto sie
zakochac na starosc. Nie wiedza bowiem, ze starzeja sie wlasnie dlatego, iz
unikaja milosci!
Dziecku przyprawilbym skrzydla, ale zabralbym mu je, gdy tylko nauczy sie
latac samodzielnie.
Osobom w podeszlym wieku powiedzialbym, ze smierc nie przychodzi wraz ze
staroscia lecz z zapomnieniem (opuszczeniem).
Tylu rzeczy nauczylem sie od was, ludzi...
Nauczylem sie, ze wszyscy chca zyc na wierzcholku gory, zapominajac, ze
prawdziwe szczescie kryje sie w samym sposobie wspinania sie na gore.
Nauczylem sie, ze kiedy nowo narodzone dziecko chwyta swoja malenka dlonia,
po raz pierwszy, palec swego ojca, trzyma go juz zawsze.
Nauczylem sie, ze czlowiek ma prawo patrzec na drugiego z gory tylko wowczas,
kiedy chce mu pomoc, aby sie podniosl.
Jest tyle rzeczy, ktorych moglem sie od was nauczyc, ale w rzeczywistosci na
niewiele sie one przydadza, gdyz, kiedy mnie wloza do trumny, nie bede juz
zyl.
Mow zawsze, co czujesz, i czyn, co myslisz.
Gdybym wiedzial, ze dzisiaj po raz ostatni zobacze cie spiacego, objalbym cie
mocno i modlilbym sie do Pana, by pozwolil mi byc twoim aniolem strozem.
Gdybym wiedzial, ze sa to ostatnie minuty, kiedy cie widze,
powiedzialbym "kocham cie", a nie zakladalbym glupio, ze przeciez o tym
wiesz.
Zawsze jest jakies jutro i zycie daje nam mozliwosc zrobienia dobrego
uczynku, ale jesli sie myle, i dzisiaj jest wszystkim, co mi pozostaje,
chcialbym ci powiedziec jak bardzo cie kocham i ze nigdy cie nie zapomne.
Jutro nie jest zagwarantowane nikomu, ani mlodemu, ani staremu.
Byc moze, ze dzisiaj patrzysz po raz ostatni na tych, ktorych kochasz.
Dlatego nie zwlekaj, uczyn to dzisiaj, bo jesli sie okaze, ze nie doczekasz
jutra, bedziesz zalowal dnia, w ktorym zabraklo ci czasu na jeden usmiech, na
jeden pocalunek, ze byles zbyt zajety, by przekazac im ostatnie zyczenie.
Badz zawsze blisko tych, ktorych kochasz, mow im glosno, jak bardzo ich
potrzebujesz, jak ich kochasz i badz dla nich dobry, miej czas, aby im
powiedziec "jak mi przykro", "przepraszam", "prosze", "dziekuje" i wszystkie
inne slowa milosci, jakie tylko znasz.
Nikt cie nie bedzie pamietal za twoje mysli sekretne.
Pros wiec Pana o sile i madrosc, abys mogl je wyrazic.
Okaz swym przyjaciolom i bliskim, jak bardzo sa ci potrzebni.
Przeslij te slowa komu zechcesz.
Jesli nie zrobisz tego dzisiaj, jutro bedzie takie samo jak wczoraj.
I jesli tego nie zrobisz nigdy, nic sie nie stanie.
Teraz jest czas..."

Marquez.

[ada08]

Ten list napisał ciężko chory G.G. Marquez.
To jest niewątpliwie temat do refleksji, ale czy do dyskusji ?
a.

[Gość: Palnick]

ada08 napisała:

> Ten list napisał ciężko chory G.G. Marquez.
> To jest niewątpliwie temat do refleksji, ale czy do dyskusji ?
> a.
-------------
Dyskusja nie jest konieczna. Refleksja wystarczy. Przydałaby sie zwłaszcza
zgrai nienawistników, bufonów, egocentryków, rasistów i zwykłych cymbałów,
których spora liczba pisuje na tym forum.
Pozdr.
P.

[aniutka77]

zatrzymałam sie na chwilę. Taka mała przerwa. Za chwilę, ktoś przyniesie mi do
badania fragment ludzkiej tętnicy do badań. W tym samym czasie, jej były już
właściel, na stole operacyjnym walczy o życie. Chyba pójde do wesołego
miasteczka...tylko jest zima. I wesołych miasteczek przecież nie ma.

[Gość: Palnick]

aniutka77 napisała:

zatrzymałam sie na chwilę. Taka mała przerwa. Za chwilę, ktoś przyniesie mi do
badania fragment ludzkiej tętnicy do badań. W tym samym czasie, jej były już
właściel, na stole operacyjnym walczy o życie. Chyba pójde do wesołego
miasteczka...tylko jest zima. I wesołych miasteczek przecież nie ma.
--------------
To prawda. Ale prawdziwe źródło pogodniejszego nastroju jest w nas...albo go
nie ma. Szczęśliwie możemy mieć na to wpływ.

[jacek#jw]

Palnicku, ja tylko przy okazji (Ada lepiej napisała tu niż ja) poproszę o ten
link, co go pod kazaniem umieściłeś. Tamten nie chce mi się otworzyć.

[Gość: Palnick]

Kazanie ? Acha Czy o to Ci chodzi?

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=28&w=7581916

[jacek#jw]

Tak, przed chwilą sprawdziłem i o dziwo działa, nawet swój wpis zobaczyłem )))

[Gość: Palnick]

jacek#jw napisał:

> Tak, przed chwilą sprawdziłem i o dziwo działa, nawet swój wpis
zobaczyłem ))
----------
To może coś dodasz?

[jacek#jw]

arch2.triger.com.pl/2_15_1030105.html
existence.blog.pl/

[Gość: V.C.]

Bardzo żal mi Garcii Marqueza . Jakieś 10 lat temu przeczytałem dwie jego
książki : "Sto lat samotności" i "Kronika zapowiedzianej śmierci" . Do dziś
wspominam je z sentymentem .

Do cholery ! Czy w końcu wynajdą skuteczny lek na raka !?

do Palnicka

[Gość: V.C.]

Czyżbyś jednak był humanistą ? :-0

[jacek#jw]

Gość portalu: V.C. napisał(a):

> Czyżbyś jednak był humanistą ? :-0

Gdzie tam, Palnick jest kaznodzieją.

[Gość: Palnick]

jacek#jw napisał:

> Gość portalu: V.C. napisał(a):
>
> > Czyżbyś jednak był humanistą ? :-0
>
> Gdzie tam, Palnick jest kaznodzieją.
----------------
Mam Cię Jacku !!!
Cały czas twierdzę, że kaznodzieja (kapłan) nie jest i nie może być humanistą,
człowiekiem wrażliwym na cudzą krzywdę, zdolnym do uczuć wyższych - a Ty sie ze
mną spierasz

[jacek#jw]

Gość portalu: Palnick napisał(a):

> jacek#jw napisał:
>
> > Gość portalu: V.C. napisał(a):
> >
> > > Czyżbyś jednak był humanistą ? :-0
> >
> > Gdzie tam, Palnick jest kaznodzieją.
> ----------------
> Mam Cię Jacku !!!
> Cały czas twierdzę, że kaznodzieja (kapłan) nie jest i nie może być
humanistą,
> człowiekiem wrażliwym na cudzą krzywdę, zdolnym do uczuć wyższych - a Ty sie
ze
>
> mną spierasz

Istota człowieczeństwa to temat, którego nie da się podjąć pisząc referacik i
wklejając go do okienka forumowego. To zbyt obszerny temat. Szczypta
człowieczeństwa to uśmiech, czasami radosny, czasami gorzki innym razem przez
łzy. Masz mnie i jak to się mówi, złapał Kozak Tatarzyna a Tatarzyn za łeb
trzyma.

[Gość: Palnick]

Gość portalu: V.C. napisał(a):

> Czyżbyś jednak był humanistą ? :-0
-------------
W Twoim wątku, chyba o celnikach i ich protestach, po kilku moich wypowiedziach
sklasyfikowałeś mnie niesłusznie. Teraz pomyśl sam i zdecyduj.

[Gość: Palnick]

Gość portalu: V.C. napisał(a):

> Bardzo żal mi Garcii Marqueza . Jakieś 10 lat temu przeczytałem dwie jego
> książki : "Sto lat samotności" i "Kronika zapowiedzianej śmierci" . Do dziś
> wspominam je z sentymentem .
>
> Do cholery ! Czy w końcu wynajdą skuteczny lek na raka
-------------
Jakieś leki ostatnio wynalezione są bardzo skuteczne na myszach. Do człowieka
jeszcze duzy dystans.

Liczyłem Jacku, że napiszesz coś od siebie :((

[Gość: Palnick]

jacek#jw napisał:

> arch2.triger.com.pl/2_15_1030105.html
> existence.blog.pl/
----------
linki ciekawe ale...

[jacek#jw]

Gość portalu: Palnick napisał(a):

> jacek#jw napisał:
>
> > arch2.triger.com.pl/2_15_1030105.html
> > existence.blog.pl/
> ----------
> linki ciekawe ale...

Już coś napisałem, a nie zawsze jestem dysponentem swojego czasu.

Inny powód do refleksji - dedykuję Emily ;)

[Gość: Palnick]

Mantra Dalajlamy na trzecie tysiąclecie

1. Weź pod uwagę, że wielka miłość i wielkie osiągnięcia wiążą się z wielkim
ryzykiem.
2. Gdy coś tracisz nie przegap tej wewnętrznej lekcji.
3. Stosuj zasadę 3S: szacunek dla siebie, szacunek dla innych, stuprocentowa
odpowiedzialność za wszystkie swoje czyny.
4. Pamiętaj, że nie otrzymanie tego, czego pragniesz jest czasami cudownym
zrządzeniem losu.
5. Naucz się zasad, tak abyś wiedział jak je mądrze łamać.
6. Nie pozwól aby mała niezgoda zburzyła wielką przyjaźń.
7. Kiedy zdasz sobie sprawę, że popełniłeś błąd, natychmiast poczyń kroki aby
go naprawić.
8. Codziennie spędź trochę czasu w samotności.
9. Bądź otwarty na zmiany, ale nie porzucaj swoich wartości.
10. Pamiętaj, że milczenie jest czasami najlepszą odpowiedzią.
11. Prowadź dobre, godne życie. Kiedy się zestarzejesz i będziesz je wspominał,
będziesz mógł się nim cieszyć jeszcze raz.
12. Atmosfera miłości we własnym domu jest podstawą twojego życia.
13. Podczas sprzeczki z kochanymi osobami odnoś się tylko do aktualnej
sytuacji, a nie przywołuj przeszłości.
14. Dziel się swoją wiedzą. To droga do nieśmiertelności.
15. Okaż przyjaźń Twojej planecie Ziemi.
16. Raz w roku udaj się do miejsca w którym jeszcze nie byłeś.
17. Pamiętaj, że najlepsze partnerstwo to takie w którym Wasza wzajemna miłość
przewyższa Wasze wzajemne potrzeby.
18. Oceniaj swój sukces poprzez pryzmat tego, z czego musiałeś zrezygnować aby
go osiągnąć.
19. Podchodź do miłości i gotowania z beztroskim oddaniem.
„ Możemy odrzucić wszystko: religię, ideologię, nabytą mądrość. Niezbędne jest
tylko jedno: miłość i współczucie. To jest właśnie moja prawdziwa religia, moja
prosta wiara. Z jej punktu widzenia nie potrzebujemy świątyń, kościołów,
meczetów, synagog ani wyrafinowanych filozofii, doktryn i dogmatów. Świątynią
jest nasze własne serce i nasz własny umysł. Doktryną – współczucie. Wszystko
czego nam trzeba – to miłość do innych i szacunek dla ich praw i godności,
niezależnie od tego kim , lub czym są. Dopóki praktykujemy tę miłość i szacunek
w codziennym życiu, dopóki mieszka w nas współczucie wobec innych a powodowani
poczuciem odpowiedzialności, postępujemy powściągliwie, to – wykształceni czy
prości, wierzący w Buddę, Boga lub coś innego albo zgoła nic – bez wątpienia
będziemy szczęśliwi.” - Dalajlama.

[Gość: kapitalizm]

Musze przyznac, ze z wiekszoscia tekstu zgadzam sie.
Niestety ponizsze:

" Wszy
> stko
> czego nam trzeba – to miłość do innych i szacunek dla ich praw i godności
> ,
> niezależnie od tego kim , lub czym są."

- jest chyba jakims nieporozumieniem. No bo jak mozna kochac i miec szacunek do
kazdego bez wyjatku?
Tak 'kochaja' tylko psy, my ludzie mamy rozum i nim sie kierujemy.
A to oznacza, ze jestesmy wstanie rozrozniac dobro od zla, ludzi zaslugujacych
na szacunek od ludzi zaslugujacych na pogarde.
Tym w koncu roznimy sie od zwierzat.
Czy popelniam jakis blad?
j.

[camrut]

Palniku...zebys Ty wiedzial...wlasnie jestem 'po' lekturze, zagladam na forum,
a tu ?!...
.....
pozdrowienia gorace!

[Gość: Palnick]

camrut napisała:

> Palniku...zebys Ty wiedzial...wlasnie jestem 'po' lekturze, zagladam na
forum,
> a tu ?!...
> .....
> pozdrowienia gorace!
-------------
Podobało Ci się Kamilo?
Myślę, ze wszystkim nam potrzebna jest taka chwila refleksji, to znakomicie
przywraca właściwe proporcje...Piekne jest przesłanie tego listu...
Serdecznie pozdrawiam

[camrut]

Jasne Palnicku, ze mi sie podobalo!
Swoja droga wszedles z tym fragmentem w pore, w sama pore )
- i za to Cie lubie najbardziej)

Goraco pozdrawiam!

[Gość: Palnick]

camrut napisała:

> Jasne Palnicku, ze mi sie podobalo!
> Swoja droga wszedles z tym fragmentem w pore, w sama pore )
> - i za to Cie lubie najbardziej)
>
> Goraco pozdrawiam!
-------------
Cieszę się Kamilo. Pozdrawiam serdecznie Ciebie i Kaczory

Przerwa na refleksję i szczyptę człowieczeństwan/t

[Gość: Huda]

Przerwa na refleksję i szczyptę człowieczeństwa P.

[Gość: Palnick]

Z listu do Koryntian:

> Miłość jest cierpliwa,
> jest łagodna.
> Miłość nie zazdrości,
> nie przechwala się,
> nie unosi się pychą,
> nie zachowuje się nietaktownie,
> nie szuka swego,
> nie unosi się gniewem,
> nie pamięta złego,
> nie cieszy się z nieprawości,
> a raduje się z triumfu prawdy.
> Miłość wszystko znosi,
> każdemu wierzy,
> każdemu ufa,
> wszystko przetrzyma.
> Miłość nigdy nie ustaje.
>
> (Paweł z Tarsu)

To chyba najbardziej zagadkowy fragment w calym NT.
Pawel, doglebi przekonany, ze on sam doczeka nadejscia Jezusa za swojego
doczesnego zycia, goraczkowo starajacy sie zmisjonowac cale cesarstwo jeszcze
przed nadejsciem Chrystusa, ten sam Pawel pisze ponadczasowa pochwale milosci.
Milosc jest wazniejsza niz oczekiwanie konca, wazniejsza niz wiara i nadzieja.
W Pawla teologii wiara i tylko wiara w Chrystusa jest warunkiem zbawienia.
W 1Kor.13 pisze on: " Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie
tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry
przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym."
Gdzie tu logika pytam sie? Doprawdy zadziwiajace...

[Gość: Kafar]

To jeden z nielicznych fragmentów NT, który czyta się bez poczucia, że kpią z
twojego rozumu

[Gość: blekot]

Gość portalu: Palnick napisał(a):

> Z listu do Koryntian:
>
> > Miłość jest cierpliwa,
> > jest łagodna.
> > Miłość nie zazdrości,
> > nie przechwala się,
> > nie unosi się pychą,
> > nie zachowuje się nietaktownie,
> > nie szuka swego,
> > nie unosi się gniewem,
> > nie pamięta złego,
> > nie cieszy się z nieprawości,
> > a raduje się z triumfu prawdy.
> > Miłość wszystko znosi,
> > każdemu wierzy,
> > każdemu ufa,
> > wszystko przetrzyma.
> > Miłość nigdy nie ustaje.
> >
> > (Paweł z Tarsu)
>
> To chyba najbardziej zagadkowy fragment w calym NT.
> Pawel, doglebi przekonany, ze on sam doczeka nadejscia Jezusa za swojego
> doczesnego zycia, goraczkowo starajacy sie zmisjonowac cale cesarstwo jeszcze
> przed nadejsciem Chrystusa, ten sam Pawel pisze ponadczasowa pochwale milosci.
> Milosc jest wazniejsza niz oczekiwanie konca, wazniejsza niz wiara i nadzieja.
> W Pawla teologii wiara i tylko wiara w Chrystusa jest warunkiem zbawienia.
> W 1Kor.13 pisze on: " Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie
> tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym
> góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym."
> Gdzie tu logika pytam sie? Doprawdy zadziwiajace...
-----------
Pawel podobno orzenil się z córką Jezusa (chyba z milości).

Jestem za

[Gość: Jan]

Oczywiście jestem za, ale pozwolisz, że o tej porze na tym skończę.
Powoli się zbliża sezon świątecznych pogodzeń

Pozdrowienia,
Jan

[Gość: Palnick]

Gość portalu: Jan napisał(a):

> Oczywiście jestem za, ale pozwolisz, że o tej porze na tym skończę.
> Powoli się zbliża sezon świątecznych pogodzeń
>
> Pozdrowienia,
> Jan
-------------------
OK, ale mam nadzieję, że może w niedzielę coś napiszesz od siebie.

Pozdrawiam serdecznie,
P.

Jestem za, a nawet... ;-)

[Gość: Jan]

Co tu dużo gadać o oczywistych sprawach?

Przecież jasne, że jak sobie trochę dać na wstrzymanie, to jesteśmy wszyscy
ludźmi i więcej nas łączy, niż dzieli.

Nie zawsze tak się da. Kocham pokój, ale nie jestem pacyfistą, zwłaszcza
pacyfistą pod znakami komunistycznego imperium.

Ale między ludźmi powinno dać się dojść do osoby poprzez pancerz ideologii.
Możemy się różnić poglądami, możemy również dyskutować, czy i ile potrzebuje
kościół, rabinat, filharmonie, czy reprezentacja piłkarska. Czy jest np. w
porządku, by państwo wystawiało za pieniądze podatnika policję na zapewnienie
bezpieczeństwa podczas meczu piłkarskiego? Moglibyśmy nawet porozmawiać o tym,
dlaczego przeczuwam istnienie Boga - broń Boże nie jestem w stanie udowodnić
jego istnienia... Również o tym, czy wszystko, co da się technicznie zrobić,
robić należy. Tylko do tego potrzebny jest (byłby) pewien spokój. A jak ktoś
rzuca katolami (nie wiem, czy Ty, nie szukałem), to oczywiście przyjmuję
postawę obronną i przypomina mi się tępa nauczycielka mojej siostry, która w
czasie ustępującej postalinowskiej odwilży kazała dzieciom powtarzać
mantrę "Boga nie ma, Boga nie ma, Boga nie ma...".

Na serdeczne pozdrowienia odpowiadam równie serdecznie:
życzę Ci tego samego, co Ty mi

Na koniec - bez obrazy - drobna złośliwość:
A skąd u Ciebie córka chrzestna?

Miło, że potrafisz używać słowa Bóg, jak gdyby nie było to brzydkie słowo.
BTW - piszesz z Ameryki?

Jan

Ale katol nie odnosi sie do takich katolikow jak T

[Gość: Lola]

Ty! To do zaslepionych fundamentalistow ktorzy nie widza w inaczej myslacych czlowieka.

Dzięki, Lolu

[Gość: Jan]

Jednak niektórzy (nie wymieniając nazwisk) walą na oślep.
Ale nie o to chodzi o to w tym wątku.
Co tu dodać?
Święta idą, przynajmniej dla mnie, jest pora na dobre słowo.
W Polsce zdaje się ludzie na znak pokoju (po Ojcze Nasz, dla
niewtajemniczonych) kiwają głową i patrzą w bok. Tu (w Szwajcarii) podaje się
rękę i zależnie od nastroju można ją też wyciągnąć do przodu, do tyłu, o trzy
miejsca w lewo i prawo. Następuje kolosalne rozluźnienie, wszyscy się
uśmiechają. Moim ważnym przeżyciem w tym stalu było Padre Nuestro w
meksykańskim kościele w Denver, trzymając się za ręce, przy ciho płynącym w
tle "Sounds of Silence" Simona i Garfunkela.

Ale nie chodzi mi tylko o katolików, po prostu kościół daje do takich gestów
naturalne otoczenie i zachętę. Poza tym nigdzie nie jestem obcy, do wszystkich
mogę przyjść to też miłe.

Pamiętam również, gdy przed laty byłem na praktyce w Anglii i przed akademikiem
graliśmy w siatkę. Murzyni, Pakistańczycy, nawet paru białych. Wtedy po raz
pierwszy podałem rękę Murzynowi. Nie wiem, czy przedtem rasistą, nie
zastanawiałem się, u nas i tak wszyscy byli tacy sami (no, może z Sosnowca ;-
) ), ale na pewno nie jestem po tym.

Więc ludzie - podawajcie sobie ręce, w wirtualu i realu!
Wazmiomsia za ruki druzja,
Wazmiomsia za ruki druzja,
Cztob nie prapast' pa odinoczkie...
Jak kiedyś śpiewał Okudżawa.

Okudżawą i Młynarskim :-)

[ada08]

Gość portalu: Jan napisał(a):

>
> Więc ludzie - podawajcie sobie ręce, w wirtualu i realu!
> Wazmiomsia za ruki druzja,
> Wazmiomsia za ruki druzja,
> Cztob nie prapast' pa odinoczkie...
> Jak kiedyś śpiewał Okudżawa.

Wojciech Młynarski

Nim się sny poetów ziszczą,
nim się wina dzban utoczy,
zanim szczęściem nam zabłyszczą
umęczone nasze oczy,
nim nas głupcy brać przestaną
na wypranych słów taniochę,
ludzie, gdy wstaniemy rano,
lubmy się trochę !

Nim na czoła włożym wieńce,
zanim przejrzą ślepe kuchnie,
nim weźmiemy się za ręce,
nim dokoła radość buchnie,
nim mentora nadętego
zajmą kalambury płoche,
ludzie, w środku dnia szarego
lubmy się trochę !

Nim w dziecinną się grzechotkę
zmieni kpiarski kaduceusz,
nim się zrobi miny słodkie
na kolejny jubileusz,
nim szarlotkę się upiecze
i zaprosi pannę Zochę,
ludzie, w swojski nasz odwieczerz
lubmy się trochę !

Pocieszajmy tym lubieniem
skołowane nasze główki,
nie próbujmy go zamieniać
na zaszczyty czy złotówki,
ty nas, drogo życia, prowadź,
a my twym pokryci prochem,
aby idąc nie zwariować,
lubmy się trochę !

[Gość: Kafar]

Posłanie do nadwrażliwych

Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwiza waszą czułość w nieczułości świata, za
niepewność - wśród jego pewnościza to, że odczuwacie innych tak jak siebie
samych zarażając się każdym bólem za lęk przed światem, jego ślepą pewnością,
która nie ma dna, za potrzebę oczyszczania rąk z niewidzialnego nawet brudu
ziemi bądźcie pozdrowieni.

Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi za wasz lęk przed absurdem istnienia
i delikatność niemówienia innym tego co w nich widzicie za niezaradność w
rzeczach zwykłych i umiejętność obcowania z niezwykłością za realizm
transcendentalny i brak realizmu życiowego, za nieprzystosowanie do tego co
jest a przystosowanie do tego co być powinnoza to co nieskończone - nieznane -
niewypowiedziane ukryte w was.

Bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi za waszą twórczość i ekstazę za wasze
zachłanne przyjaźnie, miłość i lęk że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed wami.

Bądźcie pozdrowieni za wasze uzdolnienia - nigdy nie wykorzystane-
(niedocenianie waszej wielkości nie pozwoli poznać wielkości tych, co przyjdą
po was)za to, że chcą was zmieniać zamiast naśladować, że jesteście leczeni
zamiast leczyć świat za waszą boską moc niszczoną przez zwierzęcą siłę za
niezwykłość i samotność waszych dróg bądźcie pozdrowieni, Nadwrażliwi.

Przesłanie Kazimierza Dąbrowskiegoautora teorii dezintegracji
pozytywnej,wybitnego psychologa i psychiatry.

[Gość: Emily]

Dzieki Kafar za przeslanie Dabrowskiego! Jakze nietypowy i przytulny jest ten
watek w morzu internetowej nienawisci, wzajemnych pozwow, wyzwisk, oskarzen,
wulgaryzmow. Pozdrawiam serdecznie wszystkich, ktorzy tu zawitali, zeby
odpoczac, a zwlaszcza Palnicka, ktory otworzyl ten watek.

Biuro Spraw Beznadziejnych

[Gość: Kafar]

Andrzej Waligórski

Posłuchaj, o nocy blada
I zwierzu ukryty wśród traw:
Oto jest smętna ballada
O Biurze Beznadziejnych Spraw!
Niewielkie to biuro się mieści
We wnętrzu mego mieszkania
Przy Beznadziejnej Czterdzieści,
Parter, wstęp bez pukania.
Przychodzą tam po kolei
Albo po kilka osób,
Ci co nie mają nadziei
Na polepszenie losu,
Na przykład nieuleczalnie
Chorzy, co muszą skonać,
Albo ci, co fatalnie
Kochają się w cudzych żonach,
A zwłaszcza w żonach ministrów,
Które się nie chcą rozwieść,
I mnóstwo niedoszłych artystów,
I takich, co piszą powieść
Skazaną na niewydanie
Już w embrionalnym stanie,
I śliczne, choć smutne, panie,
Więc pełne jest moje mieszkanie...
Posłuchaj, o nocy blada,
Ty, zwierzu, posłuchaj ballady,
Jak z tymi ludźmi gadam,
Jakie im daję rady...
Lecz najpierw herbatkę im daję,
Która jest słodka i czarna,
I mówię z udanym żalem,
Że muszę wyjść na kwadrans,
Że chwilę zostaną sami,
Więc niech się nie gniewają...
A potem schowany za drzwiami
Słucham jak rozmawiają...
A w ich rozmowach jest smutek
I żal, i ból, i łzy,
Ale tych rozmów skutek
Nie jest bynajmniej zły,
Bo sobie mnóstwo pocieszeń
Mówią, podają sposoby:
A to na pustą kieszeń,
A to na wszystkie choroby.
I mogą się wygadać,
Ponarzekać, pobiadać
I sprawdzić wielokrotnie,
Że nie cierpią samotnie.
O, zwierzu, który nocą
Błądzisz, wyjąc ponuro,
Posłuchaj teraz, po co
Prowadzę to całe biuro?
Po to, że moje prywatne
Zmartwienia i rozpacze
Wyglądają przy tamtych
Całkiem, całkiem inaczej.
O, takie są malutkie,
O, takie są niewielkie,
Już po prostu nie smutki
Tylko komary lub pchełki
Rozpatrywania nie warte...
Dlatego otwieram w kolejny
Każdy (z wyjątkiem świąt) czwartek
Swe Biuro Spraw Beznadziejnych.
Więc - żebyś w trosce nie żył -
Więc - żebyś nie żyła w płaczu -
Przyjdź do mnie, ponury zwierzu,
Przyjdź, nocy, targana rozpaczą...

[Gość: Emily]

Podpisuje sie rekami i nogami pod tym madrym tekstem i udaje sie do swiatyni
dumania (to takie tajemnicze miejsce w moim ogrodzie - dzis bezlistene, ale
otule sie mgla). Dzieki Palnicku.
pozdro

[Gość: up!]

Ja wykorzystam przerwę na sprawy organizacyjne :))

[Gość: Kafar]

Poprzez wicher i słotę,
Przez bezkresną dal śnieżną,
Poprzez żar i spiekotę,
Przez pustynie bezbrzeżną,
Poprzez kry, poprzez lody,
Przez odwieczne zmarzliny,
Poprzez bagna i wody,
Nieprzebyte gęstwiny
Poprzez leśne dąbrowy,
Poprzez stepy i knieje,
Poprzez mroczne parowy,
W których nigdy nie dnieje
I gdzie płoszą się sowy,
Gdy złe jęknie lub strzyga,
A dźwięk słysząc takowy,
Serce w trwodze zastyga...
Niezrażony ciemnością,
Która mrozi głusz dziką,
Sam na sam z samotnością,
Co do szpiku przenika,
Pełen hartu i woli,
Podpierając sam siebie,
Mając zamiast busoli
Krzyż Południa na niebie
Pokonując złe żądze,
Wietrząc wrogów w krąg wielu,
Ufny, iż nie zabłądzę,
Idę naprzód, do celu.
Drogi mej nie wytyczy
Ni głos werbla, ni cytra,
Póki starczy mi siły,


Idę po pół litra!

[Gość: caeruleus]

Coś ty! (Zaloty)

[Gość: Palnick]

Jacek Kaczmarski

Coś ty! (Zaloty)

- Pójdź, najdroższa, na kolano -
Prawię frazą wyszukaną -
Nastał czas miłosnej kośby!
- Coś ty! - Ona na to - Coś ty!

(Jest w tym "coś ty" nutka wiotka,
Co radośnie nie dowierza,
Jakbym z domowego kotka
W drapieżnego wyrósł zwierza).

- Chodź, uniosę Cię daleko,
W nieskończoność pod powieką.
Gdzie nie dręczy świat nieznośny!
- Coś ty! - Ona na to - Coś ty!

(Jest w tym "coś ty" rękawiczka
W twarz ciśnięta mojej jaźni
I wyzwanie na policzkach:
Nie obiecuj, bo się zbłaźnisz!)

- Nie baw się figowym listkiem,
Wszak intencje moje czyste.
Serce szczere, cel niesprośny!
- Coś ty! - Ona na to - Coś ty!

(Jest w tym "coś ty" przyzwolenie,
Co sugestią za nos wodzi,
Że dążeniu i spełnieniu
Sprośna szczypta nie zaszkodzi).

- Lżej przez życia brnąć czeluście,
Gdy rozprasza mroki uśmiech
I przymierze żądz podniosłych!
- Coś ty! - Ona na to - Coś ty!

(Jest w tym "coś ty" wątek znany:
Ufność błoga i beztroska.
Dla latarni zakochanych
Czeluść życia to błahostka!)

Z drapieżnika znowu kotek
Mówię wreszcie, syt miłości -
Będzie z tego z dziesięć zwrotek;
- Coś ty! - Ona na to - Coś ty!

(Jest w tym "coś ty" zrozumienie
Smaku, co zasycha w ustach,
Pobłażliwość, smutku mgnienie
I nieprzenikalność lustra).

Ona śpi, a ja w rozpaczy:
Jedno "coś ty" - tyle znaczy!
Dożywocie niepewności!
- Coś ty! - szepce śpiąca - Coś ty!

Dezyderata

[Gość: Dezydery]

Dezyderata

Przechodź spokojnie przez hałas i pośpiech, i pamiętaj, jaki spokój można
znaleźć w ciszy.

O ile to możliwe, bez wyrzekania się siebie bądź na dobrej stopie ze
wszystkimi.
Wypowiadaj swoją prawdę jasno i spokojnie, wysłuchaj innych, nawet tępych i
nieświadomych, oni też mają swoja opowieść.
Unikaj głośnych i napastliwych - są udręką ducha.
Porównując się z innymi możesz stać się próżny i zgorzkniały, bowiem zawsze
znajdziesz lepszych i gorszych od siebie.

Niech twoje osiągnięcia zarówno jak plany będą dla Ciebie źródłem radości.
Wykonaj swą pracę z sercem - jakakolwiek byłaby skromna, ją jedynie posiadasz
w zmiennych kolejach losu.
Bądź ostrożny w interesach, na świecie bowiem pełno oszustwa.
Niech Ci to jednak nie zasłoni prawdziwej cnoty; wielu ludzi dąży do wzniosłych
ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu.

Bądź sobą, zwłaszcza nie udawaj uczucia.
Ani też nie podchodź cynicznie do miłości, albowiem wobec oschłości i
rozczarowań ona jest wieczna jak trawa. Przyjmij spokojnie co Ci lata doradzają
z wdziękiem wyrzekając się spraw młodości.

Rozwijaj siłę ducha, aby mogła cię osłonić w nagłym nieszczęściu.
Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i
samotności. Obok zdrowej dyscypliny bądź dla siebie łagodny.
Jesteś dzieckiem wszechświata nie mniej niż drzewa i gwiazdy, masz prawo być
tutaj.
I czy to jest dla ciebie jasne, czy nie - wszechświat bez wątpienia jest na
dobrej drodze.

Tak więc żyj w zgodzie z Bogiem, czymkolwiek On ci się wydaje, czymkolwiek się
trudzisz i jakiekolwiek są twoje pragnienia, w zgiełkliwym pomieszaniu życia
zachowaj spokój ze swą duszą.
Przy całej swej złudności, znoju i rozwianych marzeniach jest to piękny świat.
Bądź uważny. Dąż do szczęścia.

Desiderata

Go placidly among the noise and haste and remember what peace there may be in
silence.

As far as possible without surrender be on good terms with all persons. Speak
your truth quietly and clearly; and listen to others, even the dull and
ignorant; they too have their story. Avoid loud and aggressive persons, they
are vexations to the spirit. If you compare yourself with others, you may
become vain and bitter; for always there will be greater and lesser persons
than yourself.

Enjoy your achievements as well as your plans.
Keep interested in your career, however humble; it is a real possession in the
changing fortunes of time. Exercise caution in your business affairs; for the
world is full of trickery. But let this not blind you to what virtue there is;
many persons strive for high ideals and everywhere life is full of heroism.

Be yourself. Especially, do not feign affection. Neither be cynical about love;
for in the face of all aridity and disenchantment it is perennial as the grass.
Take kindly the counsel of the years, gracefully surrendering the things of
youth.

Nurture strength of spirit to shield you in sudden misfortune. But do not
distress yourself with imaginings. Many fears are born of fatigue and
loneliness. Beyond a wholesome discipline, be gentle with yourself.
You are a child of the Universe; no less than the trees and the stars; you have
a right to be here.
And whether or not it is clear to you, no doubt the universe is unfolding as it
should.

Therefore be at peace with God, whatever you conceive Him to be, and whatever
your labours and aspirations, in the noisy confusion of life keep peace with
your soul. With all its sham and drudgery and broken dreams, it is still a
beautiful world. Be careful. Strive to be happy.


Według popularnej wersji: anonimowy tekst znaleziony w Kościele Św. Pawła w
Baltimore

W rzeczywistości: jak mi zwrócono uwagę, (za co dziękuję - piękne dzieło
współczesnego poety, Maxa Erhmanna

[Gość: Kalina]

Ja też myślalam, że to stary tekst! Nie pasowalo mi tylko to, że ponoć
znaleziony w kościele. Biorąc pod uwagę treść Dezyderaty, nie jest to możliwe.

Nie wierzę.

[Gość: Palnick]

Nie wierzę

Nie wierzę w łaskę Opatrzności
Lecz w piękno nie nazwane wierzę
W to, co mi sprzyja z wysokości
Co mnie naznaczy i wybierze...
Gdy w pysze piekło wre ogniste
Jakże je duch pokona Boży?
O, byle serce było czyste
A reszta jakoś się ułoży

Kręcę się niczym wół w kieracie
Nadzieję swą w zanadrzu chroniąc
Wszystko zdobywam, wszystko tracę
Wiecznie spóźniając się i goniąc
Niech wonnie piecze się pieczyste
Nim otchłań się u stóp otworzy...
O, byle niebo lśniło czyste
A reszta jakoś się ułoży

Do każdej rzeczy modły wznoszę
Do wszystkich rzeczy, ścian i kranów
O życie bez rozłąki proszę
I bez porywczych huraganów
Niech się rozjaśnią dale mgliste
Niech świat nie burzy się, nie sroży...
O, byle ręce były czyste
A reszta jakoś się ułoży

[Gość: Kafar]

Ja też.

[Gość: swoj]

Jak widze takie tytuly,chociaz za nim stoi twoj nick,
to sie "napalam" i zaczynam czytac,po czym czuje sie
jakbym gowno przegryzl.
ty skurwelu,chyba juz masz to w sobie,kalectwo.
jebal cie pies!!!!!!!!!Skurwysynie zassany!

______no to teraz na wesolo:)))))))))_____________

[camrut]

Stanislaw Baranczak /syberyjskie striptizerki

słyszą sardoniczne szmerki
sarkającej szpetnie sali
(sala - sami swoi, stali
smakoszowie strip-spelunek,
super-samczy swój stosunek
sygnalizujący spazmem
śmiechu, sykiem ,,Sssss!'', sarkazmem
Sybiraka-sybaryty):
,,Ściągać szuby, seniority!'';
,,Seniority? Skąd! Seniorki!'';
,,Starzejemy się, sikorki-
-sześćdziesięciosześciolatki?
Sklęsły słynne super-zadki?'';
,,Skandal! Szwindel! Szmalu strata!
Striptizerka - szpakowata!'';
,,Szokuj, sławo seks-salonów,
Szarmem swoich salcesonów!''
Satyrycznym szpilkom spekta-
torów stępia szpice sekta
starowierów; starowierzy
sądzą: ,,Skoro Seks się szerzy -
Seks stanowi sedno Sensu,
stąd slogany: SEKS-SZALEŃSTWU
SERCEM SPRZYJAJ, STAROWIERZE;
STRIPTIZERKI SZANUJ SZCZERZE!''
Solidarne stanowisko
siurpryzuje środowisko,
satysfakcjonując szereg
syberyjskich striptizerek

______z pradziejow_______________________________

[camrut]

Z pradziejów /Andrzej Waligorski

Łowiec w krzach czeczota iszcze,
Kneź w dworzyszczu wziął zydliszcze,
Siadł, zagędźbił na podkurek,
Zaraz kur wór wniósł chór dwórek.
Rozdźwierzyły się podwoje,
Pojedynczo, lub po dwoje
Wchodzą przaśni, kraśni woje
Ni gieroje, ni playboje,
Gwarząc swoje ćmoje-boje.
Grzmią pokrzyki "Sława, sława!"
I knehini Pipkosława
U przedproża-zaporoża
Kiej problem na ostrzu noża
Lub kiej na gondoli doża
Ta detyna boża stawa
Wywołując grzmiące brawa.
Iście to magnacka feta,
W sosie własnym wajdelota,
I filety z filareta
I kompoty z Wizygota
Tur w bratrurze,
Żubrze udźce,
Wszyscy nuże
Chap za sztućce,
Ale kneź przed tą zabawą
Chciał wystąpić z mową-trawą -
Już się podniósł,
Wsparł o blat się,
Kiwnął w przód się
Oraz w zad się,
I rzekł w średniowiecznej mowie:
- Mociumichmośćwaćpanowie!
Jako wieda ano spokąd,
Dadźbóg raciąż do nipokąd,
Brzęczyszczeje dyćka dziewierz,
Grzymidojda sierdząc nie wiesz!
Ady ino kićki dziopa
Cimcirymci Hryćka kopa?
Ady ino ćwiąka łajba,
Ano bździąg odbita szajba
Ano gwoździec! Uździec ano!
Tu owacją mu przerwano,
Na ramiona go porwano,
Udzielono mu poparcia
I zabrano się do żarcia.
Choć po prawdzie z całej mowy
Nikt nie pojął ni połowy,
Gdyż kneź mówił o tych rzeczach
Raczej w stylu średniowiecza,
Zasię młodsze pokolenie
Znało tylko odrodzenie,
Więc nie doszła ich kneziowa
Mądrość niedościgła...
- To skąd te brawa wpół słowa?
- Bo kolacja stygła!

______zachwycenie__________________________

[camrut]

ZACHWYCENIE /Andrzej Waligorski

Gdy czasem młoda polonistka
Taka naiwna, schludna taka,
Egzaltowana, świeża, czysta,
Że chciało by się siąść i płakać.

Więc gdy ta polonistka właśnie
Małpując młodopolskie pozy
Wybiegnie o porannym czasie
Boso na łąkę między brzozy,
Poigra z pliszką i skowronkiem
Oraz z pudliszką i z biedronką,
Przywita ze wschodzącym słonkiem,
Wołając: - Witaj jasne słonko!

Z róż i powojów splecie wieńce,
Pomacha rączką do motyla,
Kraśnym obleje się rumieńcem
Widząc jak pszczółka kwiat zapyla.

Coś z Anny German gdy zanuci,
Wyrecytuje coś z Asnyka,
A potem bardzo się zasmuci
Nad żabką, którą bocian łyka,

I chcąc zapłakać nad półtrupem
(bo drugie pół ten bocian urwał)
Wlizie tą bosą nogą w kupę
I wyda okrzyk: - Ożesz kurwa!

To - jeśli byłbym na tej łące
Naocznym świadkiem tego zgrzytu -
Jak jestem facet niepijący,
Pół litra wychlałbym z zachwytu!

[Gość: Kafar]

Kamilo, Waligórski jest naprawdę zachwycający - szkoda że tak szybko odszedl.
Nawiązując do zachwycenia...

forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=13&w=9175259&a=9516596
Pozdr. serdecznie.
K

_________z notatnika_____________________________

[camrut]

Tym Wligorskim to tak w te zimowe chlody, na rozgrzanie )
U nas strrrrrrrrrrrrrrrrrrrrasznie zimno - lody )

Gorace buziaki )
K.

ps. bardzo przypadlo mi do gustu Twoje skojarznie zachwycenia

Z NOTATNIKA ALKOHOLIKA /Wligorski

Poniedziałek.
Czterdzieści lat kończę akurat,
Był torcik ze świeczkami, klops i denaturat,
Gdy chciałem zdmuchnąć świeczki, zrobił się fetorek
I musieli mnie gasić. Byczo było.

Wtorek.
Nieszczególna pogoda, niż, wiatry i mżawka...
W kiosku ruchu na rogu tylko Przemysławka,
Da się pić, pod warunkiem że się soku doda.
Żeby tak gdzieś Old Spice'a... Szkoda marzyć.

Środa.
Byłem dzisiaj na meczu, grała pierwsza liga,
Zabrałem na rozgrzewkę pół litra Boryga
I baranią kiełbasę (sprzedają bez kartek)
Sąsiedzi narzekali że coś śmierdzi...

Czwartek.
Przyszła dziś do mnie Frania, niezła z niej armata...
Piło się Auto-Vidol, Ludwika i Skrzata,
Ale w łóżku niestety urwał mi się wątek...
Oj, żebym nie był w ciąży! Tfu, odpukać!

Piątek.
Kac, i to taki skurwiel jak stąd do Lublina...
Na szczęście w domu była jeszcze terpentyna,
Sam wypiłem, a resztką nakarmiłem kota.
Bydlak wybił mi dziurę w suficie.

Sobota.
Nowalijka! Dziś pierwszy raz był rozpuszczalnik!
Przy trzeciej setce Heniuś zamienił się w palnik,
Aż sąsiedzi pytali co to u nas strzela?
Siedzę i łatam fotel... Ot, psi los...

Niedziela.
Agonia była lekka, króciutkie rzężonko,
Teraz śpię już spokojnie, nade mną lśni słonko
A grób mój zdobi napis: "Skarb kryje ta ziemia,
Przechodniu, pod tym głazem leży Polska Chemia!"

[Gość: Kafar]

Dorwał raz kocur nutrię nad wodą przy buku,
A że był nieźle spity, chciał jej zrobić kuku.
- Po pierwsze - rzekła nutria - ja też jestem samiec,
A po drugie się śpieszę, bo dzisiaj gra Chamiec.

Andrzej Waligórski

Pozdrowionka ))
K.

____zanim kto wybierze swa profesje :O)___________

[camrut]

Bajarz jajarz / Waligorski

Komu bozia poskąpiła
I rozumu dała pół,
Kogo niania upuściła
W niemowlęctwie główką w dół,
Kto się uczyć nie chciał w szkole
I pan mówił "ty matole",
Komu aż trzeszczała pupka,
Bo tak wszyscy lali głupka -
Niech się wstydem nie rumieni,
Łzami doli swej nie zrasza,
Do tłuczenia niech kamieni
Ochotniczo się nie zgłasza,
Może bowiem żyć jak książę
I kwitnąć jak kwiatek
Z układania durnych książek
Dla nieszczęsnych małych dziatek :
- o Muchomorku - bandziorku,
- o Karaluszku - świntuszku,
- o Kotce - kompletnej idiotce,
- o Krokodylku - imbecylku,
- o Bażancie - malwersancie,
- o Wilku - debilku,
- o Kosie co dłubał w nosie,
- o Mrówkojadzie co lubił w przysiadzie,
- o Szopie Praczu - rozpruwaczu,
- o Tasiemcu w jednym Niemcu,
- o Pasożycie w jednym Izraelicie,
- o Owsiku w jakimś Chińczyku,
- o Myszce w kiszce,
- o Gliździe,
- o Smierdzielu - gwałcicielu,
- o Lilijce - lesbijce,
- o Lisku - syfilisku,
- o Gorylu - pedrylu,
- o Niedźwiadku - pierdziadku,
- o Mewce - kurewce,
- o Matołku na wysokim stołku,
- o Krecie w komitecie,
- o Tajniaczku - bydlaczku,
- I o Mendzie w urzędzie!
A ja też zapalę fajkę
I gdzieś koło wtorku
Machnę lewą nogą bajkę
O autorku - upiorku!!!

[Gość: Danziger]

I Do , Cherish You


All I am, all I'll be

Everything in this world

All that I'll ever need

Is in your eyes

Shining at me

When you smile I can feel

All my passion unfolding

Your hand brushes mine

And a thousand sensations

Seduce me 'cause I

I do cherish you

For the rest of my life

You don't have to think twice

I will love you still

From the depths of my soul

It's beyond my control

I've waited so long to say this to you

If you're asking do I love you this much

I do

In my world, before you

I lived outside my emotions

Didn't know where I was going

'Til that day, I found you

How you opened my life

To a new paradise

In a world torn by change

Still with all of my heart

'Til my dying day

I do

Cherish you

For the rest of my life

You don't have to think twice

I will

Love you still

From the depths of my soul

It's beyond my control

I've waited so long to say this to you

If you're asking do I love you this much

Yes I do

I really love you, I do

I really love you

If you're asking do I love you this much

I do

Cherish you

From the depths of my soul

It's beyond my control

I've waited so long to say this to you

If you're asking me do I love you this much

I do

I do

___'Replika kobiety plskiej (...)' :P___________

[camrut]

Z przymrozeniem oka, rzecz jasna


Replika kobiety polskiej na odpowiedź młodzieńca polskiego*

Nie tobie, mój Sowizdrzale,
Złotowłosy piękny paziu,
Nie tobie, mój słodki Aziu,
Taka przystała odpowiedź
Na tęsknoty me i żale,
Na mojego serca spowiedź!
Ty niewdzięczny, ty niepomny,
Ty, pieszczony jak Żuanek,
Mentor panieneczki skromnej,
Półdziewicy półkochanek,
Ty, bawidełko mężatek,
Feblik matek, wdów gagatek,
Spowiednik arystokratek,
Ty, co piłeś do przesytu
Zmysłów mych najskrytsze dreszcze,
Co dziś cały ciepły jeszcze
Od puchu mojej pościeli,
Ty - mi mówisz o kądzieli ?
Więc ty, mimo twego sprytu,
Nie poznałeś mnie na tyle,
Że dla ciebie dokumentem
Są Marynie i Maryle?!
Że dla ciebie pismem świętem
Sa Aniele i Anielki
I ten ckliwy produkt wszelki
Waszej wytrzebionej "jaźni",
Waszej smutnej wyobraźni ? !

Więc te cuda polskich dziewic
Swojskiej cnotki miły zapach
Te gosposie i te Zosie,
Które sobie przy bigosie
Fantazjował pan Mickiewicz,
Aby znaleźć w nich pociechę
Po swoich miłosnych klapach,
Czyjejż są tęsknoty echem?
Czyjeż ideały godne?
A te w czułym atramencie
Urodzone nimfy wodne
Pana Słowackiego Jula,
O którego... mankamencie
Wie dzisiaj każda smarkula
I który mu wypomina
Nawet Świderska Alina!!
A ten... trzeci wasz poeta...
No, ten... hrabia... z dużym nosem,
Któremu każda kobieta,
Co ją ujrzał bez bielizny,
Była symbolem Ojczyzny,
A łóżko ofiarnym stosem!
(Tak w męczeństwa aureoli
Z każdą popływał w gondoli,
Potem - ona poszła z dzieckiem,
A on rozmawiał z Czarnieckim!)
Powiedz, proszę, z jakiej racji
Ja mam brać odpowiedzialność
Za tych figur monstrualność,
Wylęgłych w imaginacji
Rozmaitych takich panów?!
Więc te przeróżne perwersje
Lechickich erotomanów,
Polskie matkki, polskkie żony,
Te Grażyny i Aldony,
Ty chcesz uważać za wersję
Autentyczną kobiecości?
. . . . . . . . . .

To się można wściec ze złości!!

Zostaw całą tę bibułę,
Złotowłosy paziu słodki,
Zostaw te androny czułe,
Wielkich duchów małe plotki!
Wierz mi, wszyscy ci poeci
To są duże, stare dzieci
I najgłupsza panna z pensji
Nie ma tak śmiesznych pretensji.
Że ktoś stworzył Tadeusza,
Winszuję mu sercem całem,
Lecz czyż każdego geniusza
Mam uwieńczać własnym ciałem ?
Płacić długi społeczeństwa
Ceną mojego panieństwa?
Zapytajcie się Maryli;
Opowie wam każdej chwili -
Czuje w kościach do tej pory
Te filareckie amory
I ten poetycki kierat,
W jaki wprzągł ją pan literat!
W niewinności szukał chluby,
Mleczkiem pijał zdrowie "lubej",
Ballad płodził całe łokcie,
Z sercem czystszym niż paznokcie
Mierzył, zbrojny w pancerz wiary,
Siłę (męską!) na zamiary!
Takie ma kobieta szanse,
Gdy się z wieszczem wda w romanse.
A niech która się odważy
Zerwać nici tych szantaży,
Śluza przekleństw się otwiera:
"Puchu marny" et caetera!

Pójdź, mój paziu, chwile płyną,
Nie dla nas ta gra słów pusta:
Gdy pić zechcesz życia wino,
Zawsze znajdziesz moje usta,
Choć pod oknem trubadury
Giną w lirycznej agonii,
Drwij z całej literatury,
Oknem właź bez ceremonii!


Tadeusz Boy Żeleński
Pisane w r. 1906

.....

___i jeszcze w kolorze.... 'green' :P____________

[camrut]

Teatrzyk Zielona Gęś - ma zaszczyt przedstawić:

"Miłość"
Osoby:
On & Ona

On:
(poeta)
Mario, kocham cię. Kocham tak, jak nikt przedtem i potem. Jak nikt na świecie.
Jak nikt w dziejach. Tak nie kochał ani Dante, ani Don Juan. Miłość. Czy ty
rozumiesz, co to jest miłość?

Ona:
(medyczka)
Rozumiem. Jest to psychiczna hipermetamorfoza prowadząca do hipercenestezji,
co w konsekwencji daje angiopatyczną neurastenię.

On:
Dziękuję.

K U R T Y N A
spada ze złowieszczym świstem.

Konstanty Ildefons Gałczyński
1947

.....

[Gość: Palnick]

Niestety nie znam nazwiska autora tej niewątpliwej perełki ale tekst ten
śpiewał Ireneusz Dudek,

Och, Ziuta

Och, Ziuta, dziś życie me przegrane jest
Przegrane jest przez jedną noc
Och, Ziuta, naprawdę nie wiem jak się pozbyć
Jak się pozbyć ciebie stąd

Urodę świnki Piggy masz
Wagą przewyższasz nawet ją
We śnie mnie straszy twoja twarz
A wszystko to przez jedną noc


Och, Ziuta, ja wiem, że nie ma brzydkich kobiet
Tylko czasem wina brak
Lecz Ziuta, gdy wytrzeźwieje człowiek
Wtedy inny gust ma, inny smak


Pokazać się gdzieś z tobą wstyd
Dwie klasy podstawówki masz
Swym krzykiem nerwy psujesz mi
A wszystko to przez jedną noc


Och, Ziuta, pijany byłem gdy przed ołtarz
Zaciągnęłaś mnie
Och, Ziuta, dlaczego, dlaczego się zgodziłem
Tak żałuję, tak żałuję dziś


Za byle co ty bijesz mnie
Pieniędzy żadnych nie chcesz dać
Szepczesz koteczku; kochaj mnie
A wszystko to przez jedną noc


Och, Ziuta, dlaczego mą dziewczyną
Pierwszą stałaś się tej nocy złej
Och, Ziuta, kobiet dotąd nie znałem
Nie wiedziałem jak to robi się


Hrabiowski tytuł przecież mam
A ty gosposią byłaś mi
Podniosłaś swój społeczny stan
A wszystko to przez jedną noc

[camrut]

Mąż i ja

Jesteś z mężem w Zakopanem,
A ja z Łodzi listy piszę,
Listy czarne, umęczone.

Mąż twój słynny jest poeta,
A ja, śmieszmy, chudy chłopak,
Piszę czarne, ciężkie zdania.

Maż twój świetnie jest ubrany,
Uczesany, wygolony,
I co dzień bieliznę zmienia.

A ja, czarny i nerwowy,
Wykrzywione mam obcasy
I zacerowane spodnie.

Maż twój w jasnym garniturze,
Leżąc w cieniu na fotelu,
Pije zimną limoniadę -

I artykuł długi czyta
O tym, że jest mądry, słynny,
Znakomity i genialny.

A ja, nędzny i spieczony,
Chodzę czarny w skwarnym mieście,
Ścieram kurz i pot, i troskę
Z ostrej twarzy nie golonej.

W domu kładę się gorący
Na kanapę ceratową;
I rozmyślam, jak tu zacząć
Sto dwudziesty list do ciebie.

Leżę czarny i zmęczony,
Aż mnie ciężki sen zabija,
A gdy budzę się - jest wieczór
Różowawo-popielaty.

Więc wychodzę, chodzę, chodzę
I wrykuję się w kamienie,
Płaczę, lecz udaję katar
Przed znajomym napotkanym.

A ty z mężem po kolacji
Pijesz wino przy stoliku,
Uwerturę z "Orfeusza"
Gra orkiestra uśmiechnięta.

Wszyscy wam się przyglądają,
Podziwiają twą urodę,
O talencie twego męża
Szepcą z wielką rewerencją.

Mąż twój, rzewnie podchmielony,
Mówi wreszcie: czas do domu...
Wychodzicie roziskrzeni
I mąż trzyma cię pod ramię.

A ja, czarny, na ulicy
Kombinuję, kombinuję:
"Jeśli w czwartek list wysłałem,
To już mogła być odpowiedź".

- - - - - - - - - - - - - - -

Słuchaj - uderz męża w mordę
I wybiegnij w noc pod gwiazdy,
Pomyśl o mnie, przedstaw sobie
Mnie, strasznego chłopca z Łodzi!

Bo ja krzyczę tam z tęsknoty
I wytężam senne oczy,
I zgarbiony, siedzę, piszę,
Piszę groźny list do ciebie!


Julian Tuwim

[Gość: Palnick]

Na oddziale

Co dzień na oddziale naszym
Coś dziwnego dzieje się
Co pan lekarz nie uważa
Stąd to bierze się.

Napoleon chlapie zupą
Robi wszystkim nam na złość
Je z rękami za pazuchą
Taki głupi gość.

Gordon Benett mnie stresuje
Wdycha z zapalniczki gaz
Boję się, że eksploduje
I pochlapie nas.

A Mickiewicz wybił szybę
Jak się ze Słowackim bił
Przez to z okna wypadł Ikar
I rozwalił ryj!

Reagan zjadł dziś pelargonię
A kotleta nie chce jeść
Teraz kotlet jest w wazonie
Pelargonia uuu... gdzieś.

A Joanna d'Arc zgłupiała
Mówi, że odejdzie stąd
Że góralem jest z Podhala
Porypało ją!

Wszyscy jacyś nienormalni
I ja źle się czuję tu
Nie chcę być już Marilyn Monroe
Tylko Winnetou...

[camrut]

Kuplety laureata z Tworek


Z repertuaru "Bandy"
Przesiedziałem w Tworkach kilka lat.
Potem parę lat u Bonifratrów.
Mnie w dzieciństwie mur na głowę spadł,
Fakt ciekawy bardzo dla psychiatrów.
Bili mnie, badali treść mych snów,
Wodą oblewali nawet we śnie!
Jeszcze jeden rok, a byłbym zdrów,
Ale wypuścili mnie za wcześnie.

Miałem już trzy żony. Pierwsza - drań.
Za to druga - wiedźma! Wódka, karty!
Trzecia - no, po prostu z "takich pań".
Teraz chcę się żenić po raz czwarty.
Bo małżeński stan mnie nęci znów,
Sądzę, że to życie mi umili - - - - -
... Jeszcze jeden rok, a byłbym zdrów,
Ale mnie za wcześnie wypuścili.

Szwagier mój podatki płacić ma.
Wziął przez rok z dwadzieścia pięć tysięcy,
Lecz w zeznaniu podał tylko dwa.
?Jak to, mówię, nic nie podasz więcej?!
Bądź uczciwy! Prawdę zawsze mów!
Zapłać wszystko! Zapłać w jednej chwili ..."
... Jeszcze jeden rok, a byłbym zdrów,
Ale mnie za wcześnie wypuścili.

Mówią wszyscy, że ma wojna być.
Ja powiadam, że nie będzie wojny!
Moi państwo, komu chce się bić?
Świat rozbraja się i jest spokojny.
Liga nie dopuści, żeby znów
Ludzie bili się i w krwi pławili!!!
... Jeszcze jeden rok, a byłbym zdrów,
Ale mnie za wcześnie wypuścili.

Na państwową gdzieś posadę - dwóch
Kandydatów ma największą szansę.
Jeden - to fachowiec, chłopak zuch,
Drugi - jest przy wojsku ordynansem.
Kogo wzięli? Szkoda chyba słów.
Sądzę, że fachowca wyróżnili ...
... Jeszcze jeden rok, a byłbym zdrów,
Ale mnie za wcześnie wypuścili.

Gdy za parę lat na nowy Sejm
Nowych posłów będzie kraj wybierać,
Posłuchajcie dobrej rady mej:
Po co mamy kłócić się, użerać?
Wszyscy na BB głosujmy znów,
Wszyscy na sanację, bracia mili!
... Jeszcze jeden rok, a byłbym zdrów,
Ale mnie za wcześnie wypuścili.


Schyzio Frenik

Julian Tuwim
1933

______zaangazowanie :O)__________________________

[camrut]

Zaangażowanie /Waligorski

Nie sztuka pisać o kwiatuszkach,
Obłoczkach, ptaszku oraz drzewkach,
Za to nikt nie da ci po uszkach,
Nikt się na ciebie nie pogniewa.
Nikt nigdy ci nie zechce przylać,
Szef rozwścieczony nie zawoła:
- Musicie się tak wciąż wychylać`?
Piszcieżeż, kuchnia, coś o pszczołach!
Więc piszę: Pachną w słońcu ziółka
(obszar plus minus jeden hektar),
A wśród tych ziółek igra pszczółka
Biorąc do pyska słodki nektar.
Przy tej okazji w kwietny pyłek
Siada na maku lub na chabrze,
A że ma dość kosmaty tyłek,
Więc zwykle pyłkiem się ubabrze.
Potem przenosi go do słupka
I kwiat zapładnia mimo woli,
Więc gdyby nie tej pszczółki pupka -
Brakłoby jabłek i fasoli.
Proszę, już wierszyk jest niedługi,
Sama w nim prawda, nic ryzyka,
Lecz mam gdzieś pszczółkę, jej zasługi
I kwiatki, w które mordę wtyka.
Oduczyłbym ją tkwić na boku,
Ustawiłbym tę zgagę w pionie:
- Oż ty, szemrana po odwłoku,
Brzęknij po czyjej jesteś stronie.
Niestety... pszczółka milcząc siedzi
Lub dalej lata i się trudzi,
Nie łatwiej ją do wypowiedzi
Skłonić niż całą kupę ludzi...
Ha, widać to nie jej domena,
Nikt jej inaczej nie wychowa,
Nie zmieni jej w Buchwalda, Twaina,
Ilfa, Pietrowa i Czechowa.
Nie zrobi z pszczółki satyryka,
Co do ostatniej swej minuty,
Tam gdzie nie trzeba, będzie wtykał
Palce. A nawet ich kikuty...

[Gość: N/T]

[Gość: Kafar]

Modlitwa laika
Andrzej Waligórski

Druga wersja - Modlitwy do Karola Marksa

(z cytatami z Tuwima i z Konopnickiej )

Panie! Najmędrszy z profesorów!
Chciej przyjąć wniosek mój paniczny:
Zachowaj nas od Nikiforów
W dziedzinach pozaartystycznych!
Niech żyją wolni i szczęśliwi,
Niech rzeźbią lub malują jaja,
Lecz niech naiwny prymitywizm
Po innych pionach się nie szlaja.
Wszyscyśmy winni im uznanie,
Podziw dla formy i pomysłów,
Lecz ty fachowców daj nam, Panie,
Do ekonomii i przemysłu.
Chmury nad nami rozpal w łunę,
Uderz nam w serca złotym dzwonem,
Niech ruszą w kraj ogromnym tłumem
Kadry, dogłębnie wyszkolone.
Daj nam uprzątnąć dom ojczysty,
W zyski zamienić śmiało straty,
Po co ma biedny być, choć czysty,
Niech będzie czysty i bogaty!
Niech więcej Twego brzmi imienia
W uczynkach ludzi niż w ich pieśni.
Głupcom odejmij dar marzenia,
A sny szlachetnych ucieleśnij.
Czasem zaś uderz się po mieczu,
Niech ktoś się twoim gniewem strapi,
Kto jest nieukiem po ćwierćwieczu,
Ten, widać, uczyć się nie kwapił.
Niech twoi słudzy go wywiodą
W lasy i gaje, w głąb przyrody,
By zamiast nam u nóg być kłodą,
Prawdziwe mógł piłować kłody.
To będzie jego młodość druga,
Gdy z kija, deski albo gnata
Nożem pajaca se wystruga,
Lecz nie wystruga z nas wariata.
O Panie, co telewizorów
Oczyma widzisz nas w całości,
Deglomerację Nikiforów
Zechciej zarządzić w swej mądrości,
I weź jej ster w surowe dłonie,
Bo czas tracimy wciąż w nadmiarze,
Błagając różne stare konie:
- Pójdź, koniu, ja cię uczyć każę!

[Gość: Palnick]

Tadeusz Boy - Żeleński

Gdy się człowiek robi starszy...

Gdy się człowiek robi starszy,
Wszystko w nim po trochu parszy-
wieje;

Ceni sobie spokój miły
I czeka, aż całkiem wyły-
sieje.

Wówczas przychodzą nań żale,
Szczęścia swego liczy zale-
głości.

I mimo tak smutne znamię,
Straszne go chwytają namię-
tności...

Z desperacją patrzy czarną
Na swe lata młode zmarno-
wane,

W wspomnień aureolę boską
Pręży myśli swoje rozko-
chane...

Z żalem rozważa w swej nędzy
Każde "nicniebyłomiędzy-
nami",

Każdy nie dopity puchar,
Każdy flirt młodzieńczy z kuchar-
kami...

Wspomni z jakąś wielką gidią
Swe gruchania, ach jak idio-
tyczne,

I czuje w grzbiecie, wzdłuż szelek,
Jakieś dziwne prądy elek-
tryczne...

Jakąś gęś, z którą do rana
Szukali na mapie Ana-
tolii,

Jakiś powrót łódką z Bielan,
Jakiś wieczór pełen melan-
cholii...

Gdybyż, ach, snów wskrzesła mara,
Dziergana w rozkoszy ara-
beski.

Gdybyż bodaj raz, ach gdyby
Sycić swą CHUĆ jak sam Przyby-
szewski!...

...I wdecha zwiędłe zapachy
Nad swych marzeń trumną nachy-
lony,

I w letnią noc, w smutku szale
Łzami skrapia własne kale-
sony...

____i Galczynskim po oczach :))___________________

[camrut]

10 Limeryków

I
Był Chińczyk w pustyni Gobi,
który straszne kawały robił.
W końcu znienawidzony
przeniósł się w inne strony,
ale nic sobie z tego nie robił

II
Był pewien anioł w niebie,
co ciagle robił pod siebie.
Koledzy, chociaż beczy,
orzekli, dość tych rzeczy!
I ten anioł musiał spać na drzewie.

III
Była pewna poetka w Krakowie,
co patrzyła w świat coraz płciowiej,
leczył ją pewien pastor,
lecz trzy na jedenastą
coś jej stuknęło w głowie.

IV
Był członek związku szoferów
nieprawdopodobny nierób:
godzina za godziną
grał w oko i w domino
i wcale nie woził pasażerów.

V
ByŁ pewien pan w Koźminku,
co strasznie nie lubił kminku.
Raz krzyknął: dość tych kpinek,
ciągle kminek i kminek!
I umarł, jak stał, przy kominku

VI
Był pewien pisarz młody,
co nigdy nie dostał nagrody,
w końcu, zdenerwowany,
sprzedał dwie cudze wanny
i wyszedł zupełnie z mody.

VII
Był pewien kominiarz Binder,
co trzymał w szafie cylinder.
Chodził, co bylo gafą,
na procesje z ta szafą,
zamiast nosić na głowie cylinder.

VIII
Był pewien mnich z Tipperary,
który strasznie lubił dolary,
lecz, ze nogę miał krzywą,
robił z dolarów piwo
- ten dziwny mnich z Tiperary.

IX
Był pewien poeta w Łodzi,
który ciągle na rzęsach chodził.
gdy go koledzy z płaczem
błagali, chodź inaczej,
odpowiedział: co was to, do cholery, obchodzi?

X
Była pewna dama z Radziejowa,
co hukała nocą jak sowa,
wię mąż był przerazony
z powodu takiej żony
i otruł ją wodą Burowa

Konstanty Ildefons Gałczyński

....
buziaki!
)

[Gość: Palnick]

Kolęda

Na Twoje urodziny jestem sam bezbronny
Broń nakazałem sobie odłożyć ołówek
I tarczę kartki schowałem w szufladę
Tamtą kobietę zwróciłem rodzinie

Osoby dawnych wierszy ode mnie odeszły
I nie mam uroczystej zastawy na stole
I nie ukrywam się za krzakiem drzewka
Czy za zasłoną parującej zupy

I nie mam psa pod stołem z którym bym rozmawiał
I żaden list nie przyszedł Nadawcy umarli
Na wymyśloną im przeze mnie śmierć
Autorzy byli i zabrali książki

I wreszcie nie mam żadnej ojczyzny gdy trup
Pamięci leży w brudach jak zużyta chustka
A tę za oknem właśnie śnieg zasypał
Razem z poezją śmiercią i Afryką

Mam tylko wyszczerbioną szklankę po musztardzie
I w butelce spirytus denaturowany
Od którego mózg płonie fioletowo
Jak zapalona rtęciowa żarówka

Ale jeszcze nie piję go kiedy spod śniegu
Dochodzą mnie zaklęcia pijanego ludu
Co usiłuje wymusić odpowiedź
Od milczącego na talerzu karpia

Życzę im by się przecież jakos dogadali
Co się na pewno stanie skoro nawet talerz
Niedługo zacznie mówić ludzkim głosem
I barszcz i bigos i grzyby w kapuście

Ja zanim odkorkuję naleję wypiję
Zanim się z sobą samym podzielę opłatkiem
Skórki od chleba suchego jak wargi
Tymi spierzchłymi tyle Ci opowiem

Począłeś się w kobiecie z wielkiej melancholii
W łonie jak dom ogromny co nie zamieszkany
Sam się zaludnia najpierw echem kroków
Aż magnetycznie skupią się atomy

Począłeś się w kobiecie najbrzydszej na świecie
Co chociaż obdarzona pośladkami dwoma
Piersiami uwieść nie zdołała męża
Teraz się rodzisz żeby mnie zwyciężać

24 XII 1968
-------------
Moc serdeczności dla Ciebie i Janusza!
P.

[Gość: Kafar]

Andrzej Waligórski

MODLITWA DO KAROLA MARKSA

Druga wersja - Modlitwa laika

(z cytatami z Tuwima i z Konopnickiej)

Panie, pozbyłem się oporów
I wniosek złożyć chcę paniczny:
Zachowaj nas od Nikiforów
W dziedzinach pozaartystycznych.
Niech żyją wolni i szczęśliwi,
Niech rzeźbią lub malują jaja,
Lecz niech naiwny prymitywizm
Po innych pionach się nie szlaja.
Wiem Panie, wiele już zrobiono,
niejeden usunięto zator,
Lecz tu i ówdzie, jak muchomor
Pośród prawdziwków tkwi amator.
Twoje nauki studiujemy,
Wierzymy w kształt wielkiego dzieła
I wszyscy chętnie cię poprzemy
W odnowie, która się zaczęła.
"Chmury nad nami rozpal w łunę,
Uderz nam w serca złotym dzwonem"
Niech przyjdą dużo większym tłumem
Kadry, solidnie wyszkolone.
"Niech więcej Twego brzmi imienia
W uczynkach ludzi, niż w ich pieśni,
Głupcom odejmij dar marzenia
A sny szlachetnych - ucieleśniaj".
Daj nam uprzątnąć dom ojczysty,
W zyski zamienić pozwól straty,
Po co ma biedny być, choć czysty?
Niech będzie czysty i bogaty.
Lecz czasem uderz się po mieczu,
Niech ktoś się Twoim gniewem strapi,
Kto jest nieukiem po ćwierćwieczu,
Ten widać uczyć się nie kwapił.
Spraw by nadeszła wielka fala
Co wszystkie bramy pootwiera,
A facet z wykształceniem drwala
Niech nie dotyka komputera.
Niech twoi ludzie go wywiodą
W lasy i w gaje, w głąb przyrody,
By zamiast nam u nóg być kłodą -
Prawdziwe mógł piłować kłody.
Tam go ucieszy bór i struga,
Tam i pokrzyczy, i polata,
Nożem pajaca se wystruga
lecz nie wystruga z nas wariata.
Panie, najmędrszy z profesorów
Który nas widzisz z wysokości!
Dezintegrację Nikiforów
Zechciej zarządzić w swej mądrości,
I weź jej ster w surowsze dłonie,
Bo czas tracimy wciąż w nadmiarze
Błagając różne stare konie:
" - Pójdź koniu, ja cię uczyć każę!"

[limakty]

Palnic, nie ważne czy to napisał Marqez , czy ktoś inny. Ważne jest to , że
otrzymałeś te słowa od bliskiej Ci osoby. To są piękne słowa!
Wiele razy chciałem Ci to napisać, ale całą energię niepotrzebnie poświęcałem
na dziecinne walki z ludźmi, którzy właśnie te słowa codziennie rano powinni
przeczytać , za czym zastukają w klawiaturę.
Jestem już po wszystkim, jest mi lżej., bo zakończyłem swoją niepotrzebną ( a
może potrzebną misję )] i wracam do normalnosci.
Pozdrawiam
LIMAK

[Gość: Palnick]

limakty napisał:

> Palnic, nie ważne czy to napisał Marqez , czy ktoś inny. Ważne jest to , że
> otrzymałeś te słowa od bliskiej Ci osoby. To są piękne słowa!
> Wiele razy chciałem Ci to napisać, ale całą energię niepotrzebnie poświęcałem
> na dziecinne walki z ludźmi, którzy właśnie te słowa codziennie rano powinni
> przeczytać , za czym zastukają w klawiaturę.
> Jestem już po wszystkim, jest mi lżej., bo zakończyłem swoją niepotrzebną ( a
> może potrzebną misję )] i wracam do normalnosci.
> Pozdrawiam
> LIMAK
===================
Cieszę się Limak, że to napisałeś. To bardzo ważne, żeby znaleźć rzeczywistą
miarę i wagę rzeczy. Tekst Marqueza bardzo w tym pomaga. Życzę Ci najlepszego
oraz przyjemności związanych z Twoją przemianą.
Pozdrawiam serdecznie,
Palnick

[Gość: Kafar]

Jan Twardowski

Śpieszmy się

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że raptem się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
ja czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

Nie bądź pewny że masz czas bo pewność niepewna
zabiera na wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą

////Kącik złamanych serc ////

[Gość: Palnick]

Agnieszka Osiecka

Oczy tej małej

Posłuchaj pan, panie podróżny,
Co się zdarzyło na Próżnej:
Żyła tam Jagna, dobra i czysta,
I chodził do niej Jan kancelista,
Akurat to była niedziela,
Kręciła się karuzela.
Zabrał tam Jagnę kochanek czuły
I całkiem zmącił jej miły umysł.

Oczy tej małej jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty.
A on był dla niej jak młody bóg,
Żebyż on jeszcze kochać mógł.

A lato, jak bywa w Warszawie,
Młodym slużyło łaskawie.
On ją zabierał nieraz na łódki,
A ona jego leczyła smutki.
Posłuchaj pan, panie wędrowny:
Nastał ten dzień niewymowny,
Odszedł bez słowa kochanek podły,
Na nic się zdały płacz jej i modły.

Pociągi odchodzą i statki,
Ona nie wróci do matki.
Kto by uwierzył w całym Makowie,
Że dla niej światem był jeden człowiek.
Przez niego więc siebie zabiła
Ta, co z miłości tańczyła.
Bóg jej wybaczył czyny sercowe
I lody podał jej malinowe.

Posłuchaj, niewierny kochanku,
Co nienawidzisz poranków:
Wróci jeszcze do ciebie ta trumna,
Gdzie leży twoja kochanka dumna.
Bo taki, co kochać nie umie,
Przegra - choć wszystko rozumie.
Bóg cię pokaże swą nieczułością
Za to, żeś gardził ludzką miłością.

Oczy tej małej jak dwa błękity,
Myśli tej małej - białe zeszyty.
A tyś był dla niej więcej niż Bóg,
Pokłoń się do jej martwych nóg.

[Gość: Palnick]

Niepewność

Gdy cię nie widzę, nie wzdycham nie płaczę
Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę
Jednakże, gdy cię długo nie oglądam
Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam
I tęskniąc sobie zadaję pytanie
Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie

Cierpiałem nieraz, nie myślałem wcale
Abym przed tobą szedł wylewać żale
Idąc bez celu, nie pilnując drogi
Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi
I wchodząc sobie zadaję pytanie
Co mnie tu wiodło, przyjaźń - czy kochanie

Gdy z oczu znikniesz nie mogę ni razu
W myśli twojego odnowić obrazu
Jednakże nieraz czuję mimo chęci
Że on jest zawsze blisko mej pamięci
I znowu sobie zadaję pytanie
Czy to jest przyjaźń - czy to jest kochanie

Dla twego zdrowia życia bym nie skąpił
Po twą spokojność do piekieł bym wstąpił
Choć śmiałej żądzy nie ma w sercu mojem
Bym był dla Ciebie zdrowiem i pokojem
I znowu sobie powtarzam pytanie
Czy to jest przyjaźń - czy to jest kochanie

[Gość: Emily]

K.P. Tetmajer

HYMN DO MIŁOŚCI


Tyś jest najwyższą z sił, wszystko ulega tobie,

miłości!

Życie jest żądzą, a tyś z żądz największą,

prócz samej żądzy życia; duszą duszy

i sercem serca życia tyś jest,

miłości!

Jeśli największym szczęściem zapomnienie,

bezwiedza i niepamięć własnego istnienia;

toś ty jest szczęściem szczęścia, ty, co dajesz

omdlenie duszy i omdlenie zmysłom

i myśli kładziesz kres upajający,

miłości!

Jeśli złudzenia są jedynym dobrem,

toś ty największym dobrem, najsilniejsze

ze wszystkich złudzeń ty, moc mocy,

pierwotna, dzika, nie znająca kiełzań,

święta potęgo,

miłości!

Jeśli pragnienia są jedyną ową

poręczą, która chroni

od upadnięcia w przepaść rozpaczy i wstrętu;

jeśli są jedynym

mostem, po którym można iść nad odmęt nudy;

jeśli jedynym są lekarstwem, które

broni od cierpień zwątpienia i zbrzydzeń,

pogardy świata i od samowzgardy:

to ty, o matko pragnień, jesteś ową

poręczą, mostem i lekarstwem, jesteś

zbawczynią ludzi,

miłości!

Czas idzie i zmieniają się wiary,

bóstwa w proch upadają jedne po drugich,

dziś czczone, jutro deptane,

przechodzą przed oczyma ludzkości,

by więcej nie powrócić:

ty trwasz wieczysta, jak strach, głód i zawiść,

pierwotna, tak jak one,

jak one tryumfalna,

nad wszystko wyniesiona, niepokonana

niczym i nigdy, tak jak one,

pierwotna, dzika potęgo

miłości!

Wdzięku, piękności natury,

kędyś jest wobec wdzięku i piękna miłości?

Jesteś jak rama

do obrazu, jak otęcz promieni

skrzącemu kręgowi słońca.

Kędyś jest, liściu róży,

wobec ust ukochanej?

Kędyś, szafirze niebios, morza błękicie,

wobec ócz ukochanej?

Kędyś, szumie jaworów i śpiewie ptaków

w wiosenne rano,

wobec głosu ukochanej?

Kędyś, ciszo grot pośród paproci

pod gęstymi zaplotami bluszczów,

wobec milczenia ukochanej?

Kędyś jest, śniegu, różowiony blado

od blasku słońca,

wobec koloru ciała ukochanej?

Kędyście, linie cudowne

gór i skał, kędy łuk tęczy świetlisty,

kędy przepysznych wodospadów wstęgi,

smukłe narcyzy, palmy wybujałe,

kędy obłoki lotne i powiewne

wobec kształtów ciała ukochanej?

Kędyś, mchu miękki, liściu aksamitny,

wobec jej piersi dotknięcia i dłoni?

Kędyś, marmurze gładki, grzany słońcem,

wobec jej białych bioder, spływających

cudowną linią

w odurzający wzrok, dech wstrzymujący

kształt, który rękę przykuwa do siebie?

Kędyś jest, czarze nocy księżycowej,

czarze poranku, kiedy słońce wschodzi

zza gór dalekich;

uroku jezior, co się nagle jawią

pośród skał senne,

i tej zieleni złocistej, ze szczytów

widzianej w dali:

wobec czaru ukochanej?

Kędyś jest, melancholio wieczorów jesiennych,

wobec jej smutku?

Kędyś, wesele letniego południa,

przy jej radości?

Kędy o sławie sny, sny o potędze,

zwycięstwach dumy, odpłaceniu krzywdy,

o nieznoszeniu niesprawiedliwości:

wobec snów o ukochanej?

Kędyś, pragnienie posiadania złota,

przy posiadania jej ciała pragnieniu?

Kędyś jest, żądzo poznania wszystkiego,

co jest poznanym albo nim być może,

wobec pragnienia poznania wskroś duszy

ukochanej kobiety?

Tak, tyś największą z sił, tyś życiem życia,

miłości!

Najsłodszą rozkosz i najsroższą boleść

ty sprawiasz; tyś jest, tak jak śmierć, królową

wszechistnień ziemskich, pierwotna potęgo,

miłości!


--------------------------------------------------------------------------------

[Gość: Kafar]

Jeremi Przybora

Inwokacja (Bez ciebie)

Bez Ciebie jestem tak smutny jak kondukt w deszczu pod wiatr
Bez Ciebie jestem wyzuty z ochoty całej na świat
Bez Ciebie jestem nieładny bez żadnej szansy u pań
Bez Ciebie jestem bezradny jak piesek co wypadł z sań
Bez Ciebie jestem za krótki na długą drogę przez świat
Bez Ciebie jestem malutki i wytłuc może mnie grad
Bez Ciebie jestem tak nudny jak akademie "na cześć"
Bez Ciebie jestem tak trudny że trudno siebie mnie znieść
Bez Ciebie jestem niepełny jak czegoś ćwierć albo pół
Bez Ciebie jestem zupełny balon, łachudra i wół

Kimkolwiek jesteś włóż na siebie coś i rusz
Od stołu wstań z imienin wyjdź, zrezygnuj z dań i przyjdź

Przy Tobie będę pogodny bo skąd bym smutek brać miał
Przy Tobie będę podobny strukturą torsu do skał
Przy Tobie będę upojny jeżeli idzie o głos
Przy Tobie będę przystojny urodą silną jak cios
Przy Tobie będę subtelny jak woń łubinu wśród pól
Przy Tobie będę tak dzielny jak ten co zginął nam król
Przy Tobie będę artystą od wzruszeń duszy do łez
Przy Tobie będę z umysłu inteligentny jak bies
Przy Tobie w jednej osobie Efebem będę ja bądź
Poetą, mędrcem... a z kobiet - dużą blondyną ty bądź

Więc kim byś była włóż na siebie coś i rusz
Jeżeliś we śnie - z pościeli wyjdź przeciągnij się i przyjdź

[camrut]

to jeden z moich ulubionych tworow Osieckiej.......
Alez sie zrobilo tkliwie...tak tkliwie, ze......

(...)

moc serdecznosci

[Gość: Kafar]

Cytaty ze zbioru H.Markiewicza "Cytaty mądre i zabawne"

Miłość

Źle na świecie żyć z babami, ale trudno żyć bez bab.
[Arystofanes z Aten, Lysistrata, 411 p.n.e]

Serce nie sługa, nie zna, co to pany,
Nie da się okuć przemocą w kajdany.
[Zabobon czyli Krakowiacy i Górale,a. III 1816]

Serce nie ma zmarszczek.
[Charles Guillaume Etienne, Joconde, a. III , 1814]

Jak dobrze się składa, jak dobrze zaczyna
Że ja jestem chłopiec, a tyżeś dziewczyna.
[niemiecka piosenka ludowa]

Miłość to egoizm we dwoje.
[Germaine de Stael-Holstein]

Lepiej jest kochać i stracić,
Niż w ogóle nigdy nie kochać.
[Alfred Tennyson, In memoriam, 1850]

Miłośc polega na tym, by móc się razem wygłupiać.
[Paul Valery, Monsieur Teste, 1896]

Zostawmy ładne kobiety mężczyznom bez wyobraźni.
[Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu, 1925]

Starość nie chroni przed miłością,
ale miłość chroni przed starością.
[Coco Chanel]

[Gość: Palnick]

Jeremi Przybora

Już kąpiesz się nie dla mnie

Już kąpiesz się nie dla mnie
W pieszczocie pian
Nie dla mnie już przy wannie
Odkręcasz kran
Nie dla mnie już natryskiem
Zraszasz czary swe wszystkie
Wiem że czeka aż wyschniesz
Już inny pan

Korzystasz już nie dla mnie
Ze stacji pomp
Lecz choć ból w otchłań pcha mnie
Ty kąp się, kąp
Chcę, by schludność twa kwitła
Kąpiel tobie nie stygła
Choć podcięłaś mi skrzydła
Strąciłaś w głąb

I tylko pomyśl sobie w dogodniejszej porze
O tym, co już bez ciebie kąpać się nie może
Boże!

Już kąpiel twa nie dla mnie
Nie dla mnie plusk
Każda kropla w twej wannie
Mój drąży mózg
Smukłe ciało trąc frotem
Nie pamiętasz już o tem
Jak czekałem z łopotem
Spragnionych ust

To nie do wiary, że niedawno tak to było
W słuchawce głos, kochanie dzwonisz, jak to miło
A gdy pytałem, czy to z kranu gdzieś tak siąpie
Mówiłaś, tak, bo ja się często kąpię
Tak jeszcze wczoraj powiedziałabyś
Tak jeszcze wczoraj, bo już dziś...

Ty kąpiesz się nie dla mnie ...

[Gość: Huda]

Miłość doskonała

zdarza się zaiste rzadko...
By kochac trzeba mieć ciągle w sobie
wiedzę mędrca, giętkość dziecka,
wrażliwość artysty,
subtelność filozofa, pokorę świętego,
tolerancję uczonego oraz hart ducha właściwy nielicznym.

[Gość: Kafar]

Wspomnienie

Mimozami jesień się zaczyna
Złotawa, krucha i miła
To ty, to ty jesteś ta dziewczyna
Która do mnie na ulicę wychodziła
Od twoich listów pachniało w sieni
Gdym wracał zdyszany ze szkoły
A po ulicach w lekkiej jesieni
Fruwały za mną jasne anioły

Mimozami zwiędłość przypomina
Nieśmiertelnik żółty październik
To ty, to ty moja, jedyna
Przychodziłaś wieczorami do cukierni
Z przeomdlenia, z przemodlenia senny
W parku płakałem szeptanymi słowy
Chłodzik z chmurek prześwitywał jesienny
Od mimozy złotej majowy

Ach z czułymi przemiłymi snami
Zasypiałem z nim gasnącym o poranku
W snach dawnymi bawiąc się wiosnami
Jak tą złotą, jak tą wonną wiązanką

[Gość: Kalina]

Poszli przez rowy
kaczencow pelne
przez ploty
z ksiezycowego drutu
nad zielony staw
do stodoly cieplej i zoltej
jak sloma

Matka Boska
sowe wrzeszczaca
z dachu zdjela
Odeszla usmiechnieta
ze zgorszona sowa
pod pacha

Nie pamietam kto to napisal

[Gość: Palnick]

Jonasz Kofta

Samba na rozstanie

Nie, nie możesz teraz odejść
Kiedy cała jestem głodem
Twoich oczu, dłoni twych
Mów, powiedz, że zostaniesz jeszcze
Nim odbierzesz mi powietrze
Zanim wejdę w wielkie nic

Nie, nie możesz teraz odejść
Jestem rozpalonym lodem
Zrobię wszystko, tylko bądź
Bądź, zostań jeszcze chwilę, moment
Płonę, płonę, płonę, płonę...
Zimnym ogniem czarnych słońc

Nie, nie możesz teraz odejść
Popatrz listki takie młode
Nim jesieni rdza i śmierć
Bądź - proszę cię na rozstań moście
Nie zabijaj tej miłości
Daj spokojnie umrzeć jej

[Gość: Kafar]

Muzyka i slowa Leonard Cohen.
Genialne tlumaczenie - Maciej Zembaty

Maleńka, nie wolno się żegnać w ten sposób

Kochałem cię dziś rano
Ust naszych ciepła słodycz
Jak senna złota burza
Nade mną twoje włosy
Przed nami na tym świecie
Już inni się kochali
I w mieście albo w lesie
Też tak się uśmiechali
A teraz trzeba zacząć
Rozłączać się po trochu
Twe oczy posmutniały
Maleńka nie wolno się żegnać w ten sposób

Na pewno cię nie zdradzę
Odprowadź mnie do rogu
Ty wiesz że nasze kroki
Zrymują się ze sobą
Twa miłość pójdzie ze mną
A moja tu zostanie
I tak się będą zmieniać
Jak brzeg i morskie fale
Czy miłość to kajdany ?
Nie mówmy lepiej o tym
Twe oczy posmutniały
Maleńka nie wolno się żegnać w ten sposób

Kochałem cię dziś rano
Ust naszych ciepła słodycz
Jak senna złota burza
Nade mną twoje włosy
Przed nami na tym świecie
Już inni się kochali
I w mieście albo w lesie
Też tak się uśmiechali
Czy miłość to kajdany ?
Nie mówmy lepiej o tym
Twe oczy posmutniały
Maleńka nie wolno się żegnać w ten sposób

[Gość: Ichwan As Safa]

Cudowne.

[Gość: Kafar]

A teraz orginal Cohena:

I loved you in the morning

I loved You in the morning
Our kisses deep and warm
Your hair upon the pillow
Lake a sleepy golden storm
Yes, many loved before us
I know that we are not new
In city and in forest
They smiled like me and You
But now it's come to distances
And both of us must try
Your eyes is soft with sorrow
Hey that's no way to say goodbye

I'm not looking for another
As I wander in my time
Walk me to the corner
Our steps will always rhyme
You know my love goes with You
As Your love stays with me
It's Just the way it changes
Like the shoreline and the sea
But let's not talk of love or chains
And things we can't untie
Your eyes is soft with sorrow
Hey that's no way to say goodbye

I loved You in the morning
Our kisses deep and warm
Your hair upon the pillow
Lake a sleepy golden storm
Yes, many loved before us
I know that we are not new
In city and in forest
They smiled like me and You
But let's not talk of love or chains
And things we can't untie
Your eyes are soft with sorrow
Hey, that's no way to say goodbye.

[Gość: Palnick]

Jonasz Kofta

Ździebełko - Ciepełko

Wiem, że miłość jest udręką
Bo się wszystkiego od niej chce
Ja pragnę mało, malusieńko
A właściwie jeszcze mniej

Ździebełko ciepełka
W codziennych piekiełkach
W wyblakłym na szaro obłędzie
Różowa perełka, ździebełko ciepełka
Znów wiem, że jakoś to będzie

Gdy serce ukłuje przykrości igiełka
I biedne się czuje, niczyje
Ciepełka ździebełko
Ździebełko ciepełka
Wystarczy i ewszystko przemija

Ździebełko ciepełka
Diamencik ze szkiełka
Czułości kropelka na listku
Ciepełka ździebełko
Tkliwości światełko
W twych oczach wystarczy za wszystko

Nie chcę wichrów, burz, nawałnic
Uczuć, w których spalę się
Jesteśmy przecież łatwopalni
Dla mnie najważniejsze jest:

[Gość: Emily]

O! gdzie miłość stawia siatki,
Nie figlujcie, moje dziatki!
Bo z miłością figlów nie ma:
Jak was złapie, to zatrzyma!

[Aleksander Fredro]

[Gość: Palnick]

Gość portalu: Emily napisał(a):

> O! gdzie miłość stawia siatki,
> Nie figlujcie, moje dziatki!
> Bo z miłością figlów nie ma:
> Jak was złapie, to zatrzyma!
>
> [Aleksander Fredro]
-------------
Hmmm?

[Gość: Emily]

Stoimy w pustce, samotni --
ziemia daleko przed nami,

[Gość: Palnick]

Miłość

O nieba płynnych pogód,
o ptaki,o natchnienia.
Nie wydeptana ziemia,
nie wyśpiewane Bogu
te drzewa,te kaskady
iskier,ten oddech nieba,
w ramionach jak w kolebach
zamknięty.Jak cokoły
drzewa z szumem na poły;
serca jak dzbany łaski,
takie serca jak gwiazdki,
takie oczu obłoki,
taki lot-za wysoki.

Słońce,słońce w ramionach
czy twego ciała kryształ
pełen owoców białych,
gdzie zdrój zielony tryska,
gdzie oczy miękkie w mroku
tak pół mnie,a pół Bogu.

Twych kroków korowody
w urojonych alejach,
twe odbicia u wody
jak w pragnieniach,nadziejach
Twoje usta u żródeł
to syte,to znów głodne,
i twój uśmiech i płakanie
nie odpłynie,zostanie.
Uniosę je ,przeniosę
jak ramionami-głosem
w czas daleki,wysoko,
w obcowanie obłokom.

K.K.Baczyński.

Do Palnick-a

[limakty]

Widzisz. Tu na FA nie da się rozmawiać. Jak zaproponowałem , by dyskutować
rzeczowo (nawet ostro, ale nie obrażając adwersarza), to rzuciła się na mnie
wataha idiotów... Bałem sie wtedy wejść w ten wątek, by go ze względu na moją
obecność nie rozpirzyli.
Jeszcze raz pytam- czy można FA zamienić na forum dyskusyjne , bez tej
wszechobecnej nienawiści?

LIMAKTY

Czlłowieczeństwo...

[Gość: Palnick]

ANTONI SŁONIMSKI
Ten jest z ojczyzny mojej

Ten, co o własnym kraju zapomina
Na wieść, jak krwią opływa naród czeski,
Bratem się czuje Jugosłowianina,
Norwegiem, kiedy cierpi lud norweski,

Z matką żydowską nad pobite syny
Schyla się, ręce załamując z żalem,
Gdy Moskal pada – czuje się Moskalem,
Z Ukraińcami płacze Ukrainy.

Ten, który wszystkim serce swe otwiera,
Francuzem jest, gdy Francja cierpi – Grekiem,
Gdy naród grecki z głodu obumiera.
Ten jest z ojczyzny mojej. Jest człowiekiem.
1943

Nic dwa razy...

[Gość: Palnick]

Wisława Szymborska

Nic dwa razy

Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.

Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi było, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.

Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam się ku ścianie.
Róża ? Jak wygląda róża ?
Czy to kwiat ? A może kamień ?

Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem ?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piekne.

Uśmiechnięci, wpółobjęci
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.

[Gość: Emily]

Dzieki Palnicku za przypomnienie Tuwima i Szymborskiej!. Zycze Ci szczesliwego
i dobrego roku 2004! I pokoju wreszcie nam wszystkim. wiem, ze na to sie nie
zanosi, ale przeciez trzeba wierzyc w lepszy swiat
pozdrawiam serdecznie
Emily

[Gość: Palnick]

Emily,
Bez marzeń nie bylibyśmy ludźmi. Życzę Ci więc spełnienia prawie wszystkich
Pozdrawiam serdecznie,
P.

[...]

[wolf42]

Wiadomość została usunięta ze względu na złamanie prawa lub regulaminu.

[Gość: Emily]

A dlaczego tylko prawie wszystkich? ja ide na calego i zycze Ci Palnicku
spelnienia WSZYSTKICH marzen, nawet tych in spe). Te in spe sa zawsze
najciekawsze, bo ich jeszcze nie znamy i w nich tkwi najwieksza tajemnica
zycia, nie sadzisz? dlaczegos lubie zagadki i labirynty.
Happy 2004! )

[Gość: Palnick]

Myślałem, że chcesz sobie zachować jakieś niespełnione marzenia... ot tak, żeby
mieć za czym tęsknić.
Jeżeli nie masz takiej potrzeby, również życzę Ci spełnienia wszelkich marzeń,
miłości, współczucia, zdrowia, pogody ducha i tego żeby żar twojego serca trwał
niezmieniony
P.

[Gość: Emily]

Myślałem, że chcesz sobie zachować jakieś niespełnione marzenia... ot tak, żeby
>
> mieć za czym tęsknić.
> Jeżeli nie masz takiej potrzeby, również życzę Ci spełnienia wszelkich
marzeń,
> miłości, współczucia, zdrowia, pogody ducha i tego żeby żar twojego serca
trwał niezmieniony
======
Alez tak, naturalnie Palnicku! celowo przesadzilam z tym
spelnieniem "wszystkich" marzen, chcialam byc szczodra. Mysle, ze marzenia sa
procesem nieskonczonym - jedne nam sie spelniaja, inne nie, wiec je porzucamy
albo modyfikujemy, i stale w naszych duszach rodza sie nowe. Moze ta droga i
ten wysilek jaki stale pokonujemy w celu ich spelnienia sa wlasnie zyciem.
Zycze Ci zycia wypelnionego marzeniami i radosnego, czasem bolesnego, marszu w
celu ich spelnienia. Jednym slowem, zycze Ci pelni zycia)

Dni, których nie znamy ...

[Gość: Palnick]

Dni, których nie znamy

Tyle było dni do utraty sił
Do utraty tchu, tyle było chwil
Gdy żałujesz tych z których nie masz nic
Jedno warto znać, jedno tylko wiedz

Że ważne są tylko te dni
Których jeszcze nie znamy
Ważnych jest kilka tych chwil
Tych na które czekamy

Pewien znany ktoś, kto miał dom i sad
Zgubił nagle sens i w złe kręgi wpadł
Choć majątek prysł, on nie stoczył się
Wytłumaczyć umiał sobie wtedy właśnie, że

Że ważne są tylko te dni
Których jeszcze nie znamy
Ważnych jest kilka tych chwil
Tych na które czekamy

Jak rozpoznać ludzi których już nie znamy
Jak pozbierać myśli z tych nieposkładanych
Jak oddzielić nagle serce od rozumu
Jak usłyszeć siebie pośród śpiewu tłumu

Bo ważne są tylko te dni
Których jeszcze nie znamy
Ważnych jest kilka tych chwil
Tych na które czekamy

Jak rozpoznać ludzi których już nie znamy
Jak pozbierać myśli z tych nieposkładanych
Jak odnaleźć nagle radość i nadzieję
Odpowiedzi szukaj, czasu jest tak wiele

Bo ważne są tylko te dni
Których jeszcze nie znamy
Ważnych jest kilka tych chwil
Tych na które czekamy

Marek Grechuta

______cos z Baranczaka __________________________

[camrut]

STANISŁAW BARAŃCZAK


"PROSTY CZŁOWIEK MÓGŁBY, DO LICHA,
ZDECYDOWAĆ SIĘ WRESZCIE, KIM JEST"


"Prosty człowiek mógłby, do licha, zdecydować się wreszcie, kim jest.

Skarbnicą moralnej prawdy, czy skarbonką marnej pazerności?
sienno-pszennym oddechem Natury? odorem braku kąpieli?

kimś po królewsku gościnnym? nienawidzącym obcych?
opornie niezawisłym? idącym z pochodnią na wiec?
pełnym mądrości wieków? nie znającym się na ekonomii?

kimś, kto ściągnie ostatnią koszulę z grzbietu, jeżeli
przyjaciel w biedzie? kto ściąga przezornie buty (świadomy,
że i tak ktoś to zrobi) z nóg rannego, który zań walczył?
milczącym podmiotem historii? jej skomlącym dopełnieniem dalszym?

kimś na zdjęciu (fotograf zakosił Pulitzera za cały cykl),
kto stoi na tle ruin własnego domu, niemy,
wąsaty, oszołomiony ('Jak to: był dom - i znikł?...')
oraz budzący współczucie - dopóki nie odkryjemy,
że wyszedł na przepustkę z policyjnych koszar,

gdzie przez cały poranek torturował jeńców
z tą samą próżną (albo szczerą satysfakcją) w oczach,
bo jego prosta natura rozumie niewiele więcej
nad to, że wojna jest stemplem: 'Dozwolony każdy akt zła'?
Słowem: kimś, kto krzywdzi Rilkego, nie chcąc zmieścić się w jego elegii,
czy kimś, kogo pokrzywdził Rilke, pisząc swoje elegie dla..."

"...Hrabin? znawców? samego siebie? To chciałeś powiedzieć? Ba!
Gdyby Rilke istotnie miał kogoś w rodzaju kolegi
ze szkoły albo z wojska, i ten - powiedzmy, co dwa
lata - przysyłałby mu konkretny spis paru tysięcy
tematów, których podjęcie przez poetę byłoby rozkoszą
dla prostych czytelników - świat może wyglądałby nieco

inaczej... Ale tylko nieco. Niejasny jest już sam obszar,
zatarte są granice, które chcielibyśmy widzieć na Ziemi
prostymi jak linie boiska na stadionie, tej misce na ryk
jednoznacznego triumfu lub nienawiści. Pragniemy,
by na właściwej połowie ustawił się każdy z nich,

prostych ludzi - a linia podziału rysuje się śladem i trwalszym
niż trochę wapna na trawie, i w ogóle nie tym: innym, starszym,
tym, którego istnienie jest stwierdzonym i potwierdzonym
faktem - całkiem odwrotnie niż w statystycznej tabeli -

tylko w każdym pojedynczym przypadku, postępku, nawet wiadomym
wyłącznie swojemu sprawcy. To wiele więcej niż tekst -
sztandar, medalik, dyplom - deklaracji przynależności:

rzecz nie w tym, czy się słucha kwartetu czy rżnącej kapeli;
wybór jest i trudniejszy, i, w pewnym sensie, prostszy:

każdy człowiek w każdej sekundzie decydować musi, kim jest."
....
serdecznosci

[Gość: Palnick]

Ernest Hemingway

Człowiek jest istotą, która całe swe życie trawi na próbach przekonania siebie,
że jej istnienie nie jest bezsensowne.
-------------
Ernest nie przekonał sam siebie (

[Gość: Emily]

Ernest nie przekonal siebie, bo on pojmowal swoje zycie jako jednostkowe i
odrebne od reszty zycia. Kiedy zrozumie sie, ze nasze zycie jest integralna
czescia zycia Gai, wtedy nasza osobista smierc nie jest koncem i nie ma sie
odczucia bezsensownosci zycia, bo ma sie przekonanie, ze nasza smierc stanie
sie zrodlem nowych form zycia. Wtedy wie sie, ze zycie (z praktycznego,
ludzkiego punktu widzenia) jest wieczne. Sensem zycia jest samo zycie - ktore
jest cudem.

[Gość: Palnick]

Niech żyje bal

Życie, kochanie, trwa tyle co taniec
Fandango, bolero, bi-bop
Manna, hosanna, różaniec i szaniec
I jazda i basta i stop
Bal to najdłuższy, na jaki nas proszą
Innego kochani nie będzie
Zanim więc serca upadłość ogłoszę
Na bal, marsz na bal

Niech żyje bal, bo to życie to bal jest nad bale
Niech, żyje bal, drugi raz nie zaproszą nas wcale
Orkiestra gra jeszcze tańczą i drzwi są otwarte
Dzień wart jest dnia i to życie zachodu jest warte

Szalejcie aorty gdy idę na korty
Roboto ty w rękach się pal
Miasta nieczułe mijajcie jak porty
Bo życie, bo życie to bal
Bufet, jak bufet zaopatrzony
Zależy czy tu czy gdzieś tam
Żyj, póki żyjesz i śmiej się do żony
I pij zdrowie dam

Chłoporobotnik jak boa grzechotnik
Z niebytu wynurza się fal
Widzi swa mamę, i tatę, i żonkę
I rusza wyrusza na bal
Sucha kostucha, ta miss wykidajło
Wyłączy nam prąd w środku dnia
Pchajmy więc taczki obłędu jak Byron
Bo raz mamy bal

[Gość: Emily]

Och tak, Palnicku, piekniej i soczysciej od Osieckiej trudno to bylo opisac!
Dzieki za przypomnienie tego wiersza. Zycie to bal, bolero, rozaniec, robota,
basta, hosanna, placz i zgrzytanie zebow, i smiech przez lzy, i zapach i
smak... Kiedys niewatpliwie kostucha wylaczy nas z pradu a raczej zrobia to za
nas mitochondria - nasze endosymbiotyczne bakterie. Czy to nie zalosne, ze to
one wydaja rozkaz smierci, a nie nasz spanialy mozg, ktory tworzy traktaty
naukowe, filozoficzne, symfonie, poematy? Natura tak perfidnie to obmyslila,
zeby odebrac mozgowi te ostateczna decyzje, bo podejrzewam, ze on zachlanny na
zycie, nigdy by nie zadecydowal zeby odlaczyc nas od pradu. Ale jest to rowniez
dowodem tego jak bardzo jestesmy czescia zycia Gai i to jest pocieszajace. Moze
w drugim zyciu zakwitniemy kwieciem debowym-klonowym, albo pszczola przeniesie
nas na kwiat rozy i staniemy sie jej owocem? Jest tyle mozliwosci nowego zycia
po zyciu, ze az dech zapiera! Poki co niech bal trwa i trwa... orkiestra taka
wspaniala, choc troche zwariowana, wlasnie zagrala poleczke...
pozdrownienia serdeczne
E

[Gość: polishAM]

Drogi Palnicku, miałem kiedyś do Ciebie szacunek, kiedy w szczerych słowach na
forum kraj jako Kraken cytowałeś fragmenty z Talmudu tyczące się Jezusa
Chrystusa, Jego matki Panny Marii i Świętego Pawła. Nie straciłem szacunku
również kiedy w ferworze gorącej dyskusji powiedziałeś mi, że my Katolicy
będziemy doprowadzeni do ostateczności i przed śmiercią będziemy zmuszeni się
obrzezać. Szanować wroga to szlachetna rzecz. Ale Ty sie zacząłeś prostytuować
umieszczając wątek, który nie pasuje do Twojej osobowości. Czemu ta nagła
zmiana? Zmiana frontu, strategii czy metody? My Katolicy nie damy się nabrać na
ten nagły wylew miłości. A nawet, jeżeli się nabierzemy to tam na górze czeka
nas weryfikacja. Oby Twoje życzenia o nieistnieniu Boga wszystkich ludzi się
spełniły. W przeciwnym wypadku...

[Gość: Palnick]

Drogi polishAM,

Nie ja jestem Krakenem.

Pozdr.
P.

[Gość: kapitalizm]

Musze przyznac, ze z wiekszoscia tekstu zgadzam sie.
Niestety ponizsze:

" Wszy
> stko
> czego nam trzeba – to miłość do innych i szacunek dla ich praw i godności
> ,
> niezależnie od tego kim , lub czym są."

- jest chyba jakims nieporozumieniem. No bo jak mozna kochac i miec szacunek do
kazdego bez wyjatku?
Tak 'kochaja' tylko psy, my ludzie mamy rozum i nim sie kierujemy.
A to oznacza, ze jestesmy wstanie rozrozniac dobro od zla, ludzi zaslugujacych
na szacunek od ludzi zaslugujacych na pogarde.
Tym w koncu roznimy sie od zwierzat.
Czy popelniam jakis blad?

[Gość: Palnick]

Gość portalu: kapitalizm napisał(a):

> Musze przyznac, ze z wiekszoscia tekstu zgadzam sie.
> Niestety ponizsze:
>
> " Wszystko czego nam trzeba – to miłość do innych i szacunek dla ich praw i
> godności, niezależnie od tego kim , lub czym są."
>
> - jest chyba jakims nieporozumieniem. No bo jak mozna kochac i miec szacunek
> do kazdego bez wyjatku?
> Tak 'kochaja' tylko psy, my ludzie mamy rozum i nim sie kierujemy.
> A to oznacza, ze jestesmy wstanie rozrozniac dobro od zla, ludzi
> zaslugujacych na szacunek od ludzi zaslugujacych na pogarde.
> Tym w koncu roznimy sie od zwierzat.
> Czy popelniam jakis blad?
----------------
Myślę, że poszedłeś w kierunku oceny człowieka a tu chodzi jedynie o "warunki
początkowe" - jak mi się zdaje.
"Wszystko czego nam trzeba – to miłość do innych i szacunek dla ich praw i
godności, niezależnie od tego kim , lub czym są."
Ja zdanie to rozumiem tak, że powinniśmy wychodzić do nieznanego sobie
człowieka z założeniem iż to dobry człowiek i tratować z szacunkiem jego prawa
i godność niezależnie czy jest on biednym cyganem, ciemnoskórym kloszardem,
niewykształconym rolnikiem, bezdomnym bezrobotnym czy prezesem firmy.
Myślę, że chodzi tu też o miłosierne traktowanie zwierząt, również tych
przeznaczonych do uboju.
Sądzę, że ważnym uczuciem, które można by dodać do już wymienionych w tym
zdaniu jest współczucie. Rozumiane również jako próba wejścia w połozenie
danego człowieka i chęć zrozumienia jego postępowania widzianego z jego punktu
widzenia.

[Gość: kapitalizm]

Z ta Twoja interpretacja zgadzam sie i mam nadzieje taka byla przeslanka
oryginalnego tekstu.
Zawsze wychodze z zalozenia, ze nieznana mi osoba jest warta mego szacunku i
poznania, oczywiscie do momentu gdy okaze sie odwrotnie.
W mysl zasady "Trust but verify" - chyba Reagan to powiedzial o ZSRR.

[Gość: Palnick]

Gość portalu: kapitalizm napisał(a):

> Z ta Twoja interpretacja zgadzam sie i mam nadzieje taka byla przeslanka
> oryginalnego tekstu.
> Zawsze wychodze z zalozenia, ze nieznana mi osoba jest warta mego szacunku i
> poznania, oczywiscie do momentu gdy okaze sie odwrotnie.
> W mysl zasady "Trust but verify" - chyba Reagan to powiedzial o ZSRR.
===============
Pełna zgoda!

Przerwa na refleksję i szczyptę człowieczeństwa nt

[Gość: Huda]

[Gość: Palnick]

Ballada o walizce

Pewnego razu rozstać się przyszło
Na jakimś dworcu, może nad Wisłą
Komuś kto w życiu widział już wszystko
Z własną walizką

Zjechali razem chyba pół świata
Siekły ich mrozy, grzały ich lata
On na walizce rany wciąż łatał
Za łatą łata

Nosił w niej rady jeszcze od matki
Były tam wiersze i polne kwiatki
Lecz nie pojadą w swój rejs ostatni
Takie manatki

Bo przyszedł pociąg prosto do nieba
Powiedział stary kochana przebacz
Po co mam w niebie chodzić z walizką
Tam mają wszystko

Andrzej Sikorowski

[Gość: Palnick]

Jacek Kaczmarski

Diabeł mój

Nie nauczono mnie paciorka,
Nigdy nie byłem u spowiedzi,
Więc od czupryny do rozporka
Niejeden diabeł we mnie siedzi.

Prócz tych, co dbają o natchnienie
Samopoczucie i rozkosze,
Szczególnie tego sobie cenię,
Którego w kręgosłupie noszę.

Tak mi usztywnił karku kręgi,
Że mimo groźby i namowy -
Ani kazanie, ani pręgierz
Nie zdoła mi pochylić głowy.

Nie, żebym nie chciał! Wręcz zazdroszczę
Tym, co potrafią ujść zatraty
I łączą swe talenty owcze
W stada wzajemnej aprobaty.

Przez to kalectwo - zdrowych ranię,
Na pogodzonych ściągam biedę,
Wszelkie zbiorowe pojednanie
Obracam w "jedność - minus Jeden",

Ani nie bronię się pogardą,
Ani nie brudzę się popiołem,
Lecz będę żył i umrę - hardo,
Chcąc nie chcąc - z podniesionym czołem.

Jeżeli hardzi Stwórcę brzydzą -
Niech mi odmówi odkupienia.
Choć chyba mnie zrozumie, widząc,
Że też samotnie trwa w przestrzeniach.

Bo czym są moje grzechy małe,
Gdy On pokornych ma - miliony.
Rzadko Mu głowę zawracałem
I tylko - w imię odtrąconych.

[...]

[Gość: MK]

Wiadomość została usunięta ze względu na złamanie prawa lub regulaminu.

W odpowiedzi zwyczajowy apel do katolika...

[Gość: Palnick]

List św.Jana 4

O źródle miłości

19 My miłujemy [Boga], ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował.

20 Jeśliby ktoś mówił: "Miłuję Boga", a brata swego nienawidził, jest kłamcą,

albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga,

którego nie widzi.

21 Takie zaś mamy od Niego przykazanie, aby ten, kto miłuje Boga, miłował też i

brata swego.

List do Galatów 5

5 My zaś z pomocą Ducha, na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej

sprawiedliwości.

22 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość,

dobroć, wierność,

23 łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa [6]

[...]

[wolf42]

Wiadomość została usunięta ze względu na złamanie prawa lub regulaminu.

[...]

[Gość: Palnick]

Wiadomość została usunięta ze względu na złamanie prawa lub regulaminu.

[...]

[wolf42]

Wiadomość została usunięta ze względu na złamanie prawa lub regulaminu.

[...]

[Gość: Palnick]

Wiadomość została usunięta ze względu na złamanie prawa lub regulaminu.

[...]

[wolf42]

Wiadomość została usunięta ze względu na złamanie prawa lub regulaminu.

wolf, spadaj z tego wątku.

[Gość: Palnick]

To nie kloaka w której przywykłeś się taplać i skąd czerpiesz
swoją "wrażliwość" i słownictwo.
To wątek o człowieczeństwie a nie o zbydlęceniu, chamie z chama
Więcej już nie będę reagował na twoje nienawistne, prymitywne rzygowiny - pa!

[wolf42]

Gość portalu: Palnick napisał(a):

> To nie kloaka w której przywykłeś się taplać i skąd czerpiesz
> swoją "wrażliwość" i słownictwo.
> To wątek o człowieczeństwie a nie o zbydlęceniu, chamie z chama
> Więcej już nie będę reagował na twoje nienawistne, prymitywne rzygowiny - pa!

A czy Ty wiesz,ze ja kocham Cie wiecej niz ktokolwiek na tym swiecie?
Pewnie,nie,bo znaczenie przypisujesz slowom,ktore nic nie znacza.
Ten Twoj watek jest wspanialy,i wiecej takich by sie tu przydalo.
Nie martw sie,moja obrzydliwosc slow jest gra,pokazujaca obrzydliwosc
tego swiata,nic wiecej.
Wydaje mi sie,ze pasuje to jak ulal na Twoj watek o czlowieczenstwie;
gdybys Ty przypadkowo poznal innych ludzi,to by Ci mozg stanal w poprzek,
i zwatpilbys w jakiekolwiek czlowieczenstwo.
Niestety,ale akurat tutaj nie ma takich,bo tacy nie pisza po forum.
Nie pisza po nim ci i tamci,tylko przecietni,tacy jak my.

pozdrowienia

Mantra Dalajlamy na trzecie tysiąclecie

[Gość: Palnick]

Mantra Dalajlamy na trzecie tysiąclecie

1. Weź pod uwagę, że wielka miłość i wielkie osiągnięcia wiążą się z wielkim
ryzykiem.
2. Gdy coś tracisz nie przegap tej wewnętrznej lekcji.
3. Stosuj zasadę 3S: szacunek dla siebie, szacunek dla innych, stuprocentowa
odpowiedzialność za wszystkie swoje czyny.
4. Pamiętaj, że nie otrzymanie tego, czego pragniesz jest czasami cudownym
zrządzeniem losu.
5. Naucz się zasad, tak abyś wiedział jak je mądrze łamać.
6. Nie pozwól aby mała niezgoda zburzyła wielką przyjaźń.
7. Kiedy zdasz sobie sprawę, że popełniłeś błąd, natychmiast poczyń kroki aby
go naprawić.
8. Codziennie spędź trochę czasu w samotności.
9. Bądź otwarty na zmiany, ale nie porzucaj swoich wartości.
10. Pamiętaj, że milczenie jest czasami najlepszą odpowiedzią.
11. Prowadź dobre, godne życie. Kiedy się zestarzejesz i będziesz je wspominał,
będziesz mógł się nim cieszyć jeszcze raz.
12. Atmosfera miłości we własnym domu jest podstawą twojego życia.
13. Podczas sprzeczki z kochanymi osobami odnoś się tylko do aktualnej
sytuacji, a nie przywołuj przeszłości.
14. Dziel się swoją wiedzą. To droga do nieśmiertelności.
15. Okaż przyjaźń Twojej planecie Ziemi.
16. Raz w roku udaj się do miejsca w którym jeszcze nie byłeś.
17. Pamiętaj, że najlepsze partnerstwo to takie w którym Wasza wzajemna miłość
przewyższa Wasze wzajemne potrzeby.
18. Oceniaj swój sukces poprzez pryzmat tego, z czego musiałeś zrezygnować aby
go osiągnąć.
19. Podchodź do miłości i gotowania z beztroskim oddaniem.
„ Możemy odrzucić wszystko: religię, ideologię, nabytą mądrość. Niezbędne jest
tylko jedno: miłość i współczucie. To jest właśnie moja prawdziwa religia, moja
prosta wiara. Z jej punktu widzenia nie potrzebujemy świątyń, kościołów,
meczetów, synagog ani wyrafinowanych filozofii, doktryn i dogmatów. Świątynią
jest nasze własne serce i nasz własny umysł. Doktryną – współczucie. Wszystko
czego nam trzeba – to miłość do innych i szacunek dla ich praw i godności,
niezależnie od tego kim , lub czym są. Dopóki praktykujemy tę miłość i szacunek
w codziennym życiu, dopóki mieszka w nas współczucie wobec innych a powodowani
poczuciem odpowiedzialności, postępujemy powściągliwie, to – wykształceni czy
prości, wierzący w Buddę, Boga lub coś innego albo zgoła nic – bez wątpienia
będziemy szczęśliwi.” - Dalajlama.

Pochwała koniunkturalizmu ;))

[Gość: Palnick]

Jan Tadeusz Stanisławski

Cykl. O wyższości Świąt Wielkiejnocy nad Świętami Bożego Narodzenia.

Dlaczego?

Pytają nas często studenci jak to się dzieje, że raz głosimy wyższość Bożego
Narodzenia - a raz Wielkiejnocy. Czy nas to nie razi, i czy nie uważamy
tego za niemoralne. A nade wszystko - co jest powodem. Odpowiadamy co jest tego
powodem. Oto on: koniunkturalizm.
Tak jest. Albowiem, gdy mamy bliżej Boże Narodzenie - wtedy głosimy jego
wyższość.
Wypieramy się tej wyższości, gdy tylko bliziutko Wielkanoc.
Już widzimy jak Czytelnikom jeżą się włosy na głowie na taki wszech ogarniający
cynizm niegodny humanisty ze skłonnością do socjalizowania. Już słyszymy jak co
poniektóra matka zatyka ucho dziecka na takie dictum. Już nam wiadomo, który to
publicysta katolicki zagrzmi przeciw nam na łamach swego organu, o sianiu
defetystycznych i obcych nam miazmatów.

I tu niestety, wszyscy oni zostaną haniebnie zaskoczeni i sromotnie pobici.
Przy czym nie chodzi nam nawet o to, że pierwsi jawnie przyznaliśmy sie do tego
copowszechnie istnieje (bo cóż to za odwaga stanąć po stronie większości !).
Chodzi nam o zaćmienie umysłowe ogarniające ludzi, których można by podejrzewać
przynajmniej o rozsądek jeżeli już nie o materialistyczny światopogląd.
Przyjrzyjmy się bowiem sprawie jasno, a zróbmy to na przykładach. Oto ...
bocian. Czyż nie jest on klasycznym przykładem koniunkturalisty, który czuje
pismo nosem i wie kiedy wrócić do Polski ? ... A co się dzieje z bocianem
nonkonformistą, który chciałby wrócić w lutym ?!... Lepiej nie mówmy.
Oto pączki drzew ulegające koniunkturze wiosny!... Oto niedźwiedź umykający
przed zimą do jamy. Oto człowiek koniunkturalista odziewający się w kożuch
zimą, a nie latem. Oto rolnik, którego cynizm posunął się wręcz do granic
nieprzyzwoitości, bo jak można hodować coraz dorodniejszą trzodę chlewną
wiedząc, że państwo za to właśnie lepiej płaci ? ... A robotnik, przekraczający
normy z chęci zysku i taniego poklasku ?... A student uczący się lepiej dla
uznania w oczach dziekana ?... A młodzież zdająca matury, mimo, że wiedząca
dobrze o tym, iż dzięki temu będzie popychana w kierunku studiów i bezrobocia?

Jakże cudownie żyją sobie społeczeństwa niekoniunkturalne ! Nie sieją, nie
orzą, z głodu umierają i czyste sumienie mają.
Przyjemni zatem są ci ludzie, którzy właśnie uważają, że za wszelką cenę należy
mieć własne zdanie. Własne zdanie, bo rację - niekoniecznie.
Albowiem zdanie - to sprawa więcej gramatyczna, Racja natomiast - to rzecz z
dziedziny logiki, czyli nauki o prawdzie. Można niegramatycznie mówić prawdę ,
ale nie sposób mówić bzdur poprawną polszczyzną. Język natychmiast zdemaskuje
to, co fałszuje głowa.
Stąd niebezpieczne jest upieranie się przy własnych zdaniach, gdy demaskują one
fałsz. Warto z nich zrezygnować i być z tego nawet dumnym. Choćby za cenę
okrzyknięcia koniunkturalistami.

I to by było na tyle.

[...]

[Gość: Pawel]

Wiadomość została usunięta ze względu na złamanie prawa lub regulaminu.

Mosze wyszperal coś takiego:

[Gość: Icek]

Autor: Gość: Mosze IP: 5.5R* / *.cust.bezeqint.net

Data: 09.01.2004 07:14


"Trzy drzewa rosnące na wzgórzu rozmawiały o swoich marzeniach i
nadziejach. Pierwsze z nich powiedziało: "Mam nadzieje, że pewnego dnia
będę ozdobną skrzynią, w której trzymane będą klejnoty i każdy będzie
mógł zobaczyć moje piękno." Wtedy drugie drzewo powiedziało: "Może
pewnego dnia stanę się potężnym statkiem. Uniosę na swym pokładzie króla
i królową i popłyniemy poprzez szerokie wody aż na krańce świata. I
każdy będzie czuł się bezpiecznie, z powodu solidności kadłuba, który ze
mnie będzie zbudowany." W końcu trzecie drzewo powiedziało: "Chce
rosnąć, aby być najwyższe i najbardziej proste w całym lesie. Ludzie
zobaczą mnie na szczycie wzgórza i będą spoglądać na moje gałęzie, i
myśleć o niebie i o Bogu i o tym, jak blisko Jego jestem". Po kilku
latach modlitwy o to, aby ich marzenia się spełniły, grupa drwali
natknęła się na nie. Kiedy zbliżyli się do pierwszego drzewa jeden z
nich rzekł: "To tutaj wygląda na silne, wydaje mi się, że będę mógł
sprzedać je stolarzowi" i zaczęli je ścinać. Drzewo było szczęśliwe,
ponieważ wiedziało, ze stolarz zrobi z niego piękną skrzynie. Przy
drugim, drwal powiedział: "To drzewo również wygląda na mocne,
powinienem je sprzedać do stoczni" i drugie drzewo również było
szczęśliwe, bo wiedziało, że jest to dla niego możliwość stania się
potężnym statkiem. Kiedy drwal podszedł do trzeciego drzewa, drzewo było
przerażone, gdyż wiedziało, ze jeżeli zostanie ścięte, jego marzenia się
nie spełnią. Jeden z drwali postanowił sobie je zabrać. Wkrótce po
przybyciu do stolarza, z pierwszego drzewa zostały zrobione karmniki i
żłoby dla zwierząt. Zostało więc postawione w stodole i wypełnione
sianem. To wcale nie było to, o co drzewo się modliło. Drugie drzewo
zostało cięte i zrobiono z niego małą łódkę rybacka. Skończyły się jego
sny o staniu się potężnym statkiem i braniu na swój pokład koronowanych
głów. Trzecie z nich zostało pocięte na wielkie belki i pozostawione w
ciemności.Lata mijały, i drzewa zapomniały już o swoich marzeniach.
Pewnego dnia mężczyzna i kobieta weszli do szopki. Kobieta urodziła i
położyła Dziecię na sianie, wypełniającym żłobek zrobiony z pierwszego
drzewa. Drzewo mogło odczuć powagę tego wydarzenia i wiedziało, że nosi
największy skarb wszechczasów. Minęło nieco lat. Grupa ludzi wybrała się
na połów w łódce zrobionej z drugiego drzewa. Jeden z nich był bardzo
zmęczony i ułożył się do snu. Kiedy wypłynęli na szerokie wody, zerwała
się burza i drzewo pomyślało, że nie będzie wystarczająco silne, aby
zapewnić ludziom bezpieczeństwo. Mężczyźni obudzili śpiącego, a on wstał
i powiedział "Pokój!", a wtedy burza ustała. Wtedy już drzewo wiedziało,
że ma na swoim pokładzie Króla królów. W końcu przyszedł ktoś i zabrał
trzecie drzewo. Było niesione ulicami, tłum zaś kpił z Człowieka, który
je niósł. Kiedy się zatrzymali, Człowiek ten został przybity gwoździami
do drzewa i podniesiony, aby umierać na szczycie wzgórza. Kiedy nadeszła
niedziela, drzewo zrozumiało, że było wystarczająco silne, aby stać na
szczycie wzgórza i być tak blisko Boga jak tylko możliwe, ponieważ to na
nim został ukrzyżowany Jezus.
Kiedy wydaje ci się, że wszystko idzie nie po twojej myśli, zawsze
wiedz, ze Bóg ma dla ciebie pewien plan. Jeśli Mu zaufasz, obdarzy cię
hojnie. Każde z drzew otrzymało to, o co prosiło, ale nie w sposób, w
jaki to sobie wyobrażało. My nigdy nie wiemy, jakie są plany Boga wobec
nas. Wiemy tylko, że Jego drogi, nie są naszymi drogami, ale Jego drogi
są zawsze najlepsze."

/Autor nieznany/