Dlaczego kochasz Ziemię Sądecką?

[agaijacek]

[Gość: fiut-a]

a skąd to pytanie romantyczne?
kochać ziemię? sądecką?
ciekawe, no ciekawe...

[adam.67]

Na to pozornie proste pytanie nie da się udzielić prostej odpowiedzi.
Sa tacy, którzy kochają, inni nie cierpią, inni mają w nosie. I każdy pogląd
trzeba uszanować.
Jestem z Krakowa, lecz moje korzenie sięgają Ziemi Sądeckiej (moja Mama jest
Nowosądeczanką, moja Babcia też była tubylcem, i dalej wstecz przodkowie też
byli związani z Ziemią Sądecką. Dla mnie Z.S. jest po prostu regionem, w kórym
dobrze się czuję, chętnie tu powracam, i mówiąc nieco trywialnie - cięgnie mnie
tu...
Niestety nie mam tu - poza resztką rodziny - wielu znajomych... a szkoda, może
to kiedyś uda się zmienić.
Jak już tak piszę o sobie, to muszę napisać, że szczególnym sentymentem darzę
Dolinę Popradu, gdzie chciałbym mieszkać... w mojej głowie dojrzewają już pewne
plany, ale o tym sza! żeby nie zapeszyć... mimo zycia i pracy w dużym mieście,
to właśnie małe społeczności mnie dużo bardziej pociągają. To dla mnie jest
cenne, że ma się dużo bliższy kontakt z ludźmi, jest miejsce na życzliwość i
serdeczność, choć wielu ludzi uważa, że utrata anonimowości jest niebezpieczna.
Nie tak do końca...
Pozdrowienia,
Adam

[Gość: mała]

Adamie świetnie ciebie rozumiem. Ja jestem rodowitą olsztynianką. Uwielbiam
swój region, ale kocham Nowosądeckie. Przez wiele lat miałam rodzinę w Rytrze,
gdzie spędzałam każde wakacje, a później urlopy. Gdy bliscy umarli, często
bywam w Krynicy, odwiedzając oczywiście wszyskie "moje" miejsca. Są to podróże
typowo sentymentalne, niestety zaprawione odrobiną goryczy, ponieważ nie
wszystkie nowe inwestycje przypadają mi do gustu, ale to jest chyba częścią
składową powrotów sentymentalnych. Rok temu byłam w Rytrze, obeszłam wszystkie
miejsca, wielu budynków nie znalazłam, niektóre oszpecono, drewniany kościółek
wyburzono, stawiając w jego miejscu betonową szkaradę. jednak będąc tam czuję,
że jestem u siebie. Lubię też Stary Sącz, Piwniczną, Żegiestów. W mojej głowie
również się kołacze myśl o zamieszkaniu w tym rejonie także ze względów
podanych przez ciebie. Jednak z uwagi, że obydwoje z mężem jesteśmy czynni
zawodowo i trudno jest w tych czasach zmienić swoje życie w sposób radykalny.
Ale zobaczymy co będzie dalej. W tym roku niestety nie udało mi się przyjechać
ale mam nadzieję, że nie wszystko stracone o ile będzie ładny październik.
Pozdrawiam wszystkich zakochanych w Ziemi Sądeckiej, Warmia dziś jest piękna
słońce i złota jesień.

[faciu]

Za Stary Sącz zwłaszcza...
:)

[Gość: mała]

Dzieki. Dlaczego u was tak pusto?

[adam.67]

> Dzieki. Dlaczego u was tak pusto?
Takie to dziwne forum, sporo osób jest spoza NS, ale są w różny sposób związani
emocjonalnie (obojętnie o jakie emocje chodzi...)
Ja mam rodzinę w NS, ale ciągnie mnie dalej na południe, gdzie podobno też
jacyś dalecy krewni mieszkali, ale nie miałem o nich zielonego pojęcia, wogóle
czy to prawda?
Zazdroszczę Ci tej rodziny w Rytrze, które mi się też bardzo podoba.
Przepraszam za dosć osobiste pytanie, ale czy już wogóle nikt z Twoich bliskich
tam nie pozostał?
Oj, tak, tak.. . wiem co nazywasz "podróżami sentymentalnymi", sam to czuję
identycznie, mam tyle wspomnień z dzieciństwa i młodości...
A propos "myśli o zamieszkaniu tam" - ja posunąłem się dalej, właśnie szukam
czegoś do kupienia tam własnie, na razie na lato i weekendy, ferie itp. a "a
stare lata" aby zamieszkać na stałe. I własnie wczoraj dostałem ofertę z
Rytra... ale zbieg okoliczności, prawda?
Rzeczywiście, miniony weekend był przepiękny w Dolinie Popradu... byłem,
widziałem i... nie mogłem wrócić! moja psychika tkwi tak od dawna, a w takiej
sytuacji powroty są makabryczne.
Na szczęście dla mnie i mojej rodziny to tylko ok. 120 km, w dwie godziny
jestem w stanie oddać się miłym wrażeniom.

A Twój Olsztyn też piękny... byłem raz, na przysiędze mojego brata, Kortowo i
okolice - bardzo ładne! Może kiedyś się wybierzemy z całą rodziną?
Pozdrowienia z Krakowa
A.

[Gość: mała]

Jak ja ci zazdroszczę! Chociaż u nas też jest teraz pięknie. Co do rodziny w
Rytrze i okolicach to niestety nikogo już tam nie ma. Przy okazji bytności
zaglądam tylko na cmentrz w N. Sączu. Wiesz, w Rytrze mieszkałam zawsze w takim
pięknym domu na wzgórzu. Ten dom widać jak stoisz na dworcu PKP, na peronach,
plecami do Popradu. Dom jest cudowny, niestety z powodu remontu oszpecony
paskudną bejcą w kolorze rudo-czerwonym (ten dom nalezy do nadleśnictwa).
Najgorsze jest to, że nie mogę tam być bo mieszkają tam obcy ludzie. A
właściwie to nawet bym nie chciała bo po remoncie nic tam nie jest takie jak
być powinno. W zeszłym roku oglądaliśmy w Rytrze taki chyba pusty dom koło
kościoła, a parę tygodni temu widziałam wystawiony na przetarg dom w
Żegiestowie, który na zdjęciu był prawie taki jak ten w Rytrze. Ale mnie wzięło
na wspomnienia. Mam nadzieję, że spełnisz swoje marzenia czy plany związane z
zamieszkaniem w tamtych stronach. Trzymam kciuki.
Rodzinę i to bliską mam za to ok. 30 km od Krakowa (tam właściwie są moje
korzenie, no może pół korzeni)ale z tym miejscem nic mnie nie łączy.
Czuję, że jak pogoda dopisze to w październiku nic mnie nie powstrzyma od
chociaż krótkiego urlopu w tych stronach.
U nas na forum olsztyńskim jest bardziej ludnie. Są przysięgli fani Olsztyna,
grupy przyjaciół, zdziwiłam się, że tu tak spokojnie.
Łączę jesienno-słoneczne pozdrowienia.

[adam.67]

Hej, tak to już jest, że czasami zazdrościmy sobie nawzajem różnych rzeczy. Ale
jeśli to nie chorobliwa zazdrość, to wszystko jest OK.
Wiem, o którym domu w Rytrze piszesz! nieraz czekając na pociąg (pamiętam
jeszcze czasy parowozów i dymu ścielącego się nad rzeką...) przyglądałem się
domom na tym zboczu. Zawsze zastanawiałem się, jak ludzie tam dojeżdżają,
szczególnie zimą - i zawsze byłem pełen podziwu dla ludzi, którzy musieli
pokonywać takie wzniesienia.
Bardzo chciałbym tam mieszkać... może niedługo dojdzie do tego? gdybym jeszcze
miał szansę mieć jakąś pracę, to pakuję się i w ciągu tygodnia przenoszę się z
Krakowa!
W każdym bądź razie, zostaw może jakiś kontakt - jeśli uda mi się coś kupić, to
chętnie Cię zaprosimy na weekend czy wakacje :)

Pozdrawiam też z Forum Kraków, gdzie czasami pisuję, choć rzadko ostatnio...
też jest paru fajnych ludzi.

Pozdrawiam gorąco !!!

[agaijacek]

Dzięki Wam mili goście z Olsztyna i Krakowa ale dopiero Wasze wspomnienia
uzmysławiają mi dlaczego zadałem to pytanie.Ja mieszkam w dolinie Popradu w
Piwnicznej Zdroju ale w Rytrze pracuje i byc moze ze z Mala z Olsztyna
rozmawialiśmy podczas pobytu w Rytrze, A i z Toba Adamie pewnie spotkalismy
sie lub spotkamy sie niebawem.Pozdrawiam Was serdecznie .Na marginesie dodaje
ze mam zwiazki mocniejsz lub bardziej luzne z miejscowosciami od Nowego Sącza
do Muszyny a wlasciwie do Krynicy Dolina Popradu.

[adam.67]

Napiszę do Ciebie maila, jeśli pozwolisz.
Tymczasem pozdrawiam
Adam

[Gość: mała]

Olsztyn pozdrawia Piwniczną Zdrój. Bardzo się cieszę, że tu trafiłam. Każdy ma
chyba takie "swoje" miejsca w których nie mieszka a do których wraca. A w
Rytrze do oprócz tego drewnianego kościoła, którego nie mogę odżałować
szczególnie jak patrzę na to betonowe szkaradzieństwo, brakuje mi kina. Było
fenomenalne i zawsze w czasie seansu były nieprzewidziane atrakcje, a to
wyłączyli swiatło, a to ktoś postanowił urozmaicić seans swoimi występami, no
było super. Nawet jak oglądałam już film który grali to zawsze szłam do kina w
Rytrze.
A w Olsztynie też pięknie, dookoła jeziora i lasy, nawet w pewnych miejscach
namiastka krajobrazu górskiego. Szkoda tylko, że to moje miasto nie ma
szczęścia do gospodarzy. Władze Olsztyna robią dużo ale głównie dla siebie.
Dużo pięknych budynków niszczeje, nietrafione inwestycje. Ale i tak serdecznie
zapraszam bo może ktoś będzie wracał na Warmię i Mazury (ach żagle, łódki,
ryby), tak jak ja w Dolinę Popradu. Dziś pozdrowienia zza chmur, ale ciepłe.

[adam.67]

Kurczę, ale to świetnie ujęłaś... "betonowe szkaradzieństwo". Z dzieciństwa
pamiętam tamten drewniany kościółek, jego atmosferę, zapach i skrzypienie
drewna... no ale aktualny proboszcz tego "szkaradzieństwa" podobno uchodzi za
rzutkiego i przedsiębiorczego. Nie znam człowieka, więc nie chcę się wypowiadać
aby go nie skrzywdzić, ale istotnie, to co jest teraz nie rózni się niczym od
architektury sakralnej jakiej pełno wszędzie w Polsce.
Ech, masz wspomnienia z tym kinem... niegdy nie udało mi się tam dotrzeć za
jego żywota, i teraz widzę, że straciłem coś niepowtarzalnego... smutno :(

Twój Olsztyn sprawił na mnie dobre wrażenie, te miejsca, które widziałem, były
zadbane, był porządek, widać było gospodarskie oko i rękę. Z Twoich słow
wynika, że jest inaczej. No ale jak to mówią - punkt widzenia zależy od punktu
siedzenia.
Ciekaw jestem, czy w ostatnich latach komary też obrodziły na Warmii i
Mazurach? u nas w okolicach Krakowa jakoś w tym roku było dużo mniej tych
krwiopijców.



> A w Olsztynie też pięknie, dookoła jeziora i lasy, nawet w pewnych miejscach
> namiastka krajobrazu górskiego. Szkoda tylko, że to moje miasto nie ma
> szczęścia do gospodarzy. Władze Olsztyna robią dużo ale głównie dla siebie.
> Dużo pięknych budynków niszczeje, nietrafione inwestycje. Ale i tak
serdecznie
> zapraszam bo może ktoś będzie wracał na Warmię i Mazury (ach żagle, łódki,
> ryby), tak jak ja w Dolinę Popradu. Dziś pozdrowienia zza chmur, ale ciepłe.

[Gość: kan_z_oz]

Pozdrawiam wszystkich z Nowo Sadeckiego. Mam wiele milych wspomnien z wedrowek
po Beskidzie Sadeckim, zaczynajacych sie z Krynicy lub Nawojowej, niektore z
Rytra. Oczywiscie Piwniczna jest b. wazna gdyz ze wszystkich miejsc byla
wybrana na slub cywilny. Minelo wiele lat. Ciekawe jest to, ze zwiedzajac
wiele miejsc na swiecie wciaz wracamy do korzeni. Jest to bardzo 'specjalne'
miejsce na ziemi.
Pozdrawiam z Sydney

[adam.67]

No to jeszcze jeden dowód na fenomen i jakąś trudną do wytłumaczenia magię tych
miejsc... które pamięta się po wielu latach.
Witamy bratnią duszę :) i pozdrawiamy antypody !!!

[Gość: mała]

Powoli, powoli ale troche zaludnia sie to forum.
Rytro - znana miejscowość w Australii, no to już jest coś. Pozdrawiam.
Kino miało wszystkie kina pod sobą, żaaaaałuj, że nie dane ci było
uczestniczyć. Mam także wspomnienia z zywienia w Zajeździe Ryterskim ale one
nie są takie zabawne, niestety. Spływ Popradem na materacu od mostu do mostu,
ekstra. Teraz widziałam, że są organizowane prawdziwe spływy z Piwnicznej ale
jeszcze nie byłam. Jak jedziemy do Krynicy to zawsze wybieramy trasę doliną
Popradu, chociaż sama droga fatalna ale widoki....
Wczoraj oglądałam ziemię pod budowę domu w ok. Olsztyna(blisko do pracy) w
cudownym miejscu, bo w dolinie Łyny, pagórki, lasy no prawie tak pięknie jak w
dolinie Popradu. Niestety facet juz nie chce sprzedawać pojedynczych działek a
razem 2 ha. Skąd wziąść 500 tys. zł?????. Będę szukać dalej.
Dziś pozdrawiam z zachmurzonego i chłodnego Olsztyna.

[adam.67]

Zaludnia się, chociaż jak można zauważyć - ludźmi, którzy są zafascynowani tymi
miejscami, a nie ma nikogo stamtąd... nie chcę zapeszyć, ale miły gospodarz
wątku, agajacek, gdzieś się zdematerializował, a szkoda, bo zapowiadało się
całkiem fajnie... ale może jeszcze wróci (wrócą? jeśli agajacek to aga+jacek???)
Jeszcze raz przyznam - żałuję tego kina... ale to trochę żal jak nad robitą
filiżanką.
Zajazd Ryterski to w samej rzeczy magiczne miejsce. Sui generis skansen
minionych epok, pod niemal każdym względem. Pomijam wystrój wnętrza, niezmienny
jak twarz Sfinksa w Gizach (obydwa obiekty paradoksalnie mają jednak coś
wspólnego - niszczeją w dość zastraszającym tempie), jedyne zmiany są widoczne
w jadłospisie i to w rubryce z cenami. Coś jakby tam zatrzymał się Wehikuł
Czasu, Spielberg mógłby tam kręcić sequel Powrotu do Przyszłości, mając za
aktorów urocze panie z personelu, które z zagadkowymi uśmiechami stanowiącymi
kompilację uśmiechów Giocondy i Mistrza Jody przyjmują zamówienie, a następnie
znikają gdzieś w zapętlonej czasoprzestrzeni jak w mgławicach
międzyplanetarnych... czas tam ma nieco inny wymiar, pojęcie chwilki rozciąga
się ad infinitum doprowadzając gości do szału.
Aby podeprzeć się nieco autopsją fakty z naszej rzeczywistości. Rok 2002,
sierpień, koniec wakacji, gasnący ruch turystyczny (jak ja to uwielbiam!!!).
Czas od przyjęcia zamówienia rzeczy tak banalnej w swej prozaiczności jak
talerz rosołu z makaronem urósł do niewyobrażalnej wprost wielkości, tzn. około
30 minut. Gdyby nie jasno zdefiniowane żądanie kulinarne naszej pociechy, to
zapewne oddalilibyśmy się do nieodległej knajpki Pod Roztoką, gdzie obsługa
jest na znacząco lepszym poziomie (przyzwoitym), ale niestety nie można było
zamówić ww. rosołu. Za to w zamian miałem okazję zaprezentowac dziecku tzw.
szlak fizjologiczny, czyli ścieżkę wiodącą od wejścia do Zajazdu aż do brzegów
Popradu, gdzie zmęczona zmaganiami alkoholowo-gastronomicznymi ludność tubylcza
dawała ujście swym niezbyt skomplikowanym potrzebom fizjologicznym słuchając w
tle szemrania wody w Popradzie. Ku mojemu zaskoczeniu tam też nic się nie
zmieniło, może z wyjątkiem zmian gatunkowych w materiałach pomocniczych,
pracowicie miętych po drodze od wyjścia - zauważyłem sporo zużytych pism
kolorowych choć niezbyt ambitnych, a nawet (sic!) coś w języku słowackim.
No ale dość na tematy tak przyziemne.
Spływ Popradem na materacu... ja spływałem na dętce, i mimo braku umiejętności
pływania nie utopiłem się, chociaż biorąc pod uwagę to, że stany wód w
Popradzie kilkanaście lat temu były dużo wyższe - to z zadumą wspominam moją
dziecięco-młodzieńczą brawurę. W tej chwili instytucja spływu obrosła jakimś
filisterstwem, jadą sobie jaśnie państwo na tratwach "o bezpiecznej
konstrukcji" jak głosi stosowny napis na każdej tratwie, pooglądają, pokiwają
się, czasami pośpiewają (och gdybyż to jeszcze śpiewali jak Kozacy na Dniestrze
czyli na jeziorze Klimkówka, jakby ktoś nie wiedział...), no ale trudno wymagać
zbyt wiele. Marzyłbym jeszcze o tym, żeby podchmieleni spływowicze nie wrzucali
niczego w fale Popradu... nawet cichaczem, spod kurtki czy udając wiązanie
sznurówki (sam widziałem, wiem co piszę).
Droga Doliną Popradu... no jeszcze krajówka do przejścia pół biedy (nie licząc
obecnego remontu mostu w Hanuszowie koło tartaku, gdzie kierowców czeka dość
ciekawa przeprawa po tymczasowej kładce, tubylcy twierdzą, że się kiwa - ja nie
czułem...), ale trasa od Majerza do Muszyny i dalej to doskonałe odcinki
specjalne na rajd. A propos rajdów - ilekroć widzę wariatów, którzy na
zawijasach od Łomnicy zaczynają pruć po 100-120 km/godz. to zmawiam krótki
paciorek: "Daj mi Panie, abym nie musiał ich wyciągać z rzeki"... widoki ciężko
więc podziwiać, jeśli trzeba za kierownicą uważać na lokalnych kamikadze.

A teraz coś o Warmii, Mazurach i pieniądzach:
No to rzeczywiście masz pecha, może uda Ci się dogadać z kimś, kupić i
podzielić? bo 500 tys. to niezła kupa monety. Za 350.000 był (może nadal jest)
do sprzedania piękny pensjonat w Piwnicznej...

Ale mi się popisało... jakiś dobry dzień mam na pisanie.
Pozdrowienia z Krakowa

[Gość: mała]

O, widzę, że hasło Zajazd Ryterski obudził w tobie silne emocje. Podziwiam
odwagę, bo ja juz od dawna tam nie spożywam, a tylko zaglądam czy aby czegos
tam nie zmienili. Podobne miejsce znalazłam w zeszłym roku w.... Zagrzebiu,
gdzie zatrzymaliśmy się w drodze powrotnej do Polski. Hotel o nazwie Zagreb
(nie nocować!!!), 2 gwiazdki, ceny min 3 gwiazdkowe, za to wystrój i
obsługa.... No co będę dłużej opowiadać lata 80 PRL. I fenomenalny kelner w
restauracji hotelowej oszukał nas już w pierwszy wieczór dopisując do rachunku
prawie 100%, a rano przy śniadaniu, które było w cenie, był bardzo zdziwiony,
że do bułek i kawy chcemy jajecznicę, która nam się zresztą należała, co
wytropiliśmy obserwując gości przy innych stolikach. Nigdy więcej, chociaż
wspominam to teraz z uśmiechem.
Co do tajemnicy spływów na byle czym po Popradzie też się zastanawiałam jak to
mozliwe, że przezyłam. Widac młodość ma w opiece takich wariatów po to żebyśmy
mogli teraz to wspominać.
Gdy byłam w zeszłym roku we wrześniu w Rytrze mieszkaliśmy w Perle Południa,
wiem, wiem, nie te klimaty ale byliśmy po długiej podróży i chcieliśmy wypocząć
bez niespodzianek, ale piszę o tym dlatego, że po przyjeździe okazało się, że
jesteśmy JEDYNYMI GOŚĆMI W HOTELU. Sytuacja jedyna w swoim rodzaju, my i cała
obsługa, kuchnia, basen, sauna itp. na nasze usługi. Nawet jakiś pan od
organizacji czasu koniecznie chciał nam umilić pobyt. Niestety, żeby nie było
tak do końca super cały czas lało i było zimno więc ani wycieczek, ani
spacerów. W przerwach między jedną ulewą a drugą obiegłam moje miejsca, Stary i
Nowy Sącz, na minutkę do Krynicy (bryndza i oscypki), odwołaliśmy dalsze
rezerwacje i do domku.
Co do ziemi to raczej nie widzę możliwości zebrania tylu osób, które będą miały
pieniądze i wzajemne zaufanie, bo niestety przyjaźnie często kończą się tam
gdzie zaczynają interesy.
Czekam na nowych fanów Ziemi Sądeckiej, proszę się ujawnić!
Pozdrowienia z deszczowego i zimnego Olsztyna.

[adam.67]

Zajazd Ryterski zawsze wzbudzął we mnie dość ambiwalentne wrażenia, jakiś
dziwny niepokój połączony z tajemniczością rzeczy niezmiennych i
niereformowalnych. Do spraw tajemniczych zaliczała się np. procedura uzyskania
klucza do toalety, pamiętam dosć długi okres obowiązywania bardzo
skomplikowanej procedury (brało się klucz z jednego miejsca, a potem okazywało
się, że oddać trzeba komuś innemu... takie jakies dziwne klimaty a'la Bułhakow
w swojskim wydaniu).
Ja też tam nie spożywam, ale jak wspomniałem - inne placówki gastronomiczne ku
naszemu zaskoczeniu nie sprostały wcale nie finezyjnym smakom mojego dziecka.
To fakt, odwaga jest tam potrzebna, szczególnie w piątek lub sobotę wieczorem,
ale determinacja rodzica też może być silna. Byłem gotowy bronić mojego Juniora
jak niepodległości, własnymi ręcami i nógmi ;)

W Zagrzebiu opisanym przez Ciebie nie byłem, i teraz raczej nie będę, zwłąszcza
po lekturze Twoich wrażeń.

Perła Południa to też niezła perełka... tak się składa, że znam tam kogoś z
marketingu, i wiem co się tam dzieje. A dzieje się, dzieje... ;)
W tym roku byłem tam we wrześniu, i wcale nie było pusto. Pierwsze spojrzenia
na parking zastawiony szczelnie samochodami na warszawqskich numerach
różniących się o jedną lub dwie cyfry, w identycznym kolorze i z identycznymi
napisami... to nie efekt klonowania, lecz dowód na rozmiary imprezy jednej z
dużych firm, która zrobiła tam pokaźne pijaństwo, pardon - imprezę integracyjno-
szkoleniową.
A gości "cywilnych" rzeczywiście, niedużo, jacyś tacy niewidoczni... ale z
zupełnie innych powodów.

> Czekam na nowych fanów Ziemi Sądeckiej, proszę się ujawnić!
Nowych fanów jakoś nie ma :( a i starych wywiało :(((((
Może się zjawią?

Pozdrowienia z Krakowa


> Pozdrowienia z deszczowego i zimnego Olsztyna.

[Gość: mała]

Nie taki był mój zamiar, w Zagrzebiu jest parę miejsc wartych obejrzenia (min.
najkrótsza na swieci kolejka szynowa) tylko hotel trzeba sobie wybrać lepiej
niż ja to zrobiłam.
Do Zajazdu Ryterskiego lubili wyskoczyć na wódeczkę, mój dziadek i wujek,
niestety nie dość, że musieli urywać się w tajemnicy przed swoimi żonami to
przede mną nie dawali rady i musieli mi w zamian za zachowanie milczenia
kupować oranżadę. Nie muszę dodawać, że byli moim towarzystwem bardzo
rozgoryczeni.
Co do rosołu to rozumiem, bo z przekazów rodzinnych wiem, że ja też
terroryzowałam rodzinę rosołem ale to chodziło o jakąś restaurację w
Żegiestowie i w dodatku jedząc ten rosół wciągałam specjalnie głośno nitki
makaronu. Ja tego nie pamiętam ale rodzina tego wstydu nie może mi zapomnieć.
Mam też wspomnienia z wycieczek na Górę Parkową ale ich tu nie przytoczę.
Już jako świadoma i dojrzała młodzież chdziłam na Prehybę, i szlakiem z Krynicy
do Rytra. Widoki zapierające dech, i te domy bez elektryczności, gdzieś wysoko,
w których są też dzieci. Parę lat juz nie byłam na szlaku w górach więc nie
wiem czy zaszły jakieś zmiany.
W Krynicy najczęściej mieszkam w Witoldówce bo uwielbiam domy z duszą. A kiedyś
na deptaku w Krynicy stał bocian, potem widziałam go schowanego w jakiejś
restauracji ale teraz już go nigdzie nie ma ale mam zdjęcia.
Od jakiegoś czasu zaczęłam rozumieć przyjazdy na nasze tereny wysiedlonych
Niemców, wcześniej nie docierało do mnie, że to ich domy i kawał zycia, bo
propaganda nie przedstawiała historii takiej jaka była naprawdę, a ponieważ
moja rodzina nie jest z Warmii to długo nie miałm na ten temat prawdziwych
informacji, np. nie wiedziałam, że Olsztyn po zdobyciu przez Rosjan dopiero
przez nich został spalony jako miasto wroga a nie w czasie działań wojennych.
Znowu zaczęło padać, miłego odpoczynku życzy Małopolsce Warmia.

[adam.67]

Tak, i ja tak to odebrałem, Zagrzeb na pewno wart jest zobaczenia, ale nie z
hotelu, o którym pisałaś.

Jeszcze a propos Zajazdu - mam za sobą klika wyjść na piwo, kiepskie zresztą
onego czasu, później dobierałem lokale już z większym znawstwem ;), mam też w
bagażu doświadczeń dwa wesela (żadne nie moje), i wynikające stąd bijatyki
(byłem tylko widzem, na szczęście...).
Ja w dzieciństwie zrobiłem obciach w barze Kicarz w Piwnicznej, zaraz koło
stacji PKP (dziś jest tam lokalny "hipermarket"). Pierożki z borówkami tam mi
smakowały, że urządziłem protest w formie montażu słowno-muzycznego
polegającego na produkcji decybeli w celu wymuszenia kolejnej porcji. Innych
obciachów nie pamiętam :)

Górę Parkową "zaliczyłem" jeszcze w dzieciństwie, i niczym szczególnym się nie
zapisała w mej pamięci.

Prehybę podchodziłem od Rytra przez Halę Konieczną, gdzie były odjazdowe
borówki. Marzę o podejściu z Obidzy... przez Niemcową?
Ciąg dalszy we środę... jadę do stolicy.

Przepraszam że zapytam - napisałaś że widziałaś dom w Żegiestowie do
sprzedania, czy możesz podzielić się informacją gdzie to widziałaś? może znajdę
coś ciekawego dla siebie.

Bo jest piekna i taka swojska

[henia_bochenek]

Czytam wasze wypowiedzi i robi mi sie zimno, kocham te ziemie i tam zawsze
powracaja moje mysli a juz na pewno moje serce na zawsze tam zostawilam.
Moim rodzinnym miastem jest Piwniczna, druga miejscowoscia gdzie rzucil mnie
los na kilka dobrych lat to Stary Sacz a potem jak to nawet w piosence za
chlebem za ocean.
Pozdrawiam Was wszystkich, tesknie za wami, zycze wam wszystkiego najlepszego i
sciska mocno jak najmocniej z zasypanego sniegiem Detroit
Napiszcie do mnie - bedzie mi lzej, kiedys przeciez tam wroce.

[aleks44]

Heniu,takie jest nasze zycie ,ze nie wiadomo gdzie nas los rzuci,dlatego nie
przejmuj sie i klikaj z nami.Na forum Sacza jest fajna atmosfera jest tu
kilku "nie Sadeczan",w tym ja ,bedzie nam cieplej,jak bedziesz klikala
z nami,pozdrawiam Cie serdecznie ,milego dzionka

[Gość: agaijacek]

Świat jest piękny i ludie na ogół sa dobrzy i mili co potwierdzają treści
jakie między sobą wymieniacie Adamie i Mała a także inni bywalcy tego
forum.Przepraszam Adamie że pozostaje na razie nierozpoznawalny ale naprawdę
tak jak Ci już pisałem skałaniają mnie do tego poważne i czasochłonne kłopoty
rodzinne.Chciałbym informacyjnie dodać że w Domu Gminnym zamiast kina mieści
się teraz gimnazium, oraz to że Zajazd Ryterski ma obecnie dzierżawcę -
kobietę.Ponadtto obecnie trwają przygotowania do poszerzenia trasy na Kordowiec
(Piwniczna) tak ze bedzie można dojechaćtam samochodem terenowym.Serdecznie
Was pozdrawiam i będę się starał zajrzeć do Was drodzy przyjaciele możliwie
jak najszybciej.

[adam.67]

> Świat jest piękny i ludie na ogół sa dobrzy i mili co potwierdzają treści
> jakie między sobą wymieniacie Adamie i Mała a także inni bywalcy tego
> forum.
Tak, jest wiele prawdy w tym, co piszesz, choć szkoda, że to ideał, i stąd jego
rzadkość.

> Przepraszam Adamie że pozostaje na razie nierozpoznawalny ale naprawdę
> tak jak Ci już pisałem skałaniają mnie do tego poważne i czasochłonne kłopoty
> rodzinne.
No nic się nie dzieje, internet daje względną anonimowość, ale to od człowieka
zależy co sobą reprezentuje i jak go inni postrzegają. Nie będę truł na
temat "wizerunków" itede, ale coś w tym jest. Ja nie udaję kogoś kim nie
jestem, staram się być otwarty i autentyczny, i jak widzę generalnie zjednuje
mi to sympatię innych ludzi. Nie tłumacz się z "nierozpoznawalności"...


> Ponadtto obecnie trwają przygotowania do poszerzenia trasy na Kordowiec
> (Piwniczna) tak ze bedzie można dojechaćtam samochodem terenowym.
O! to ciekawa wiadomość, to fajna trasa, muszę się tam wybrać, aby to zobaczyć.
Tylko kiedy?

[Gość: mała]

Ogłoszenie o przetargu ze zdjęciem widziałam 2-3 tyg. temu w dodatku GW z
ogłoszeniami o przetargach, konkursach itp.
Mielismy w tym tygodniu wyruszyc w kierunku Krynicy, niestety pogoda (deszcz,
deszcz i zimno) skutecznie skorygowała przynajmniej na razie nasze plany.
Kiedyś podróż do Rytra pociągiem zajmowała dokładnie 24 godz, a najdłużej
jechałam z Krakowa do Rytra. Zresztą próby innych połączeń konczyły się
zblizonym wynikiem. Zdaje mi się, że teraz z uwagi na redukcję połączeń nie
jest lepiej, no chyba, że PKS.
Agaijacek mam nadzieję, że wszystkie sprawy ułożą się po twojej myśli i
będziesz tu częstszym gościem-gospodarzem.
Najbardziej żal mi jest starych domów, których ubywa za każdym moim pobytem,
ale to zjawisko dotyczy także Olsztyna, gdzie część zabytkowych budynków
najpierw jest sprzedawanych prywatnym właścicielom, którzy mają je doprowadzić
do dawnej świetności a doprowadzają do ruiny, a miasto nie potrafi nic na to
poradzić - takie podpisuje umowy.
Pozdrawiam z listopadowej (dzisiaj)Warmii.

[adam.67]

muszę poszukać tego ogłoszenia, może będzie jeszcze aktualne?
Fakt, teraz Dolina Popradu trochę smutna, na pewno zimna i mokra, brrrr, to ni
jest dobry czas na wyprawę :(
W tej chwili dojazd jest dość trudny, z tego co wiem, to trzeba jechać do NS, a
potem pozostaje pociąg (rzadko jeżdżą, były jakieś prace torowe, nie wiem, czy
to już skończyli?), albo autobus PKS, albo łapać busy. Pociągi pospieszne z
Krakowa to już nie zatrzumują się nawet w Piwnicznej Zdroju, dopiero w Muszynie.

Trzymamy kciuki za Agaijacka, niech Mu się ułozy wszystko jak trzeba.

Z również zimnego i mokrego dziś Krakowa pozdrawiam wszystkich

[Gość: agaijacek]

Małą zastanawiam się czy twoja rodzina kiedys nie mieszkała w Starym Sączu
przy ul.Adama Mickiewica.Jeżeli tak to ja byłem ich sąsiadem.Przepraszam że
już uciekam ale mam pilną rozmowę z rodziną na gadu gadu.

[Gość: mała]

Mieszkała ale ja tego nie pamiętam i nie wiem na jakiej ulicy, nazywali się
Korpak.
Dziś przez moment zrobiło sie słonecznie ale już nadciągnęły chmury i jest
ponuro. Podobno w lasach są zielonki. Rydze niestety u nas nie występują a
jeżeli to w śladowych ilościach u was jest ich zdecydowanie więcej. Miłego
wypoczynku, pełnych koszy grzybów czego i sobie życzę.

[agaijacek]

Pamiętam państwa Korpaków oraz ich dzieci Janusz i bodajze Danusię.Mieszkali
na Mickiewicza 53 a ja 57 było to w latach 50 do
sześdziesiątych.
U nas już kilka dni plucha.Ale od jutra ma być bardziej pogodnie "grzybów Ci
u nas dostatek".

[Gość: mała]

No i proszę jaki ten świat mały. Wszystko się zgadza. Janusz i Danusia to mój
wujek i ciotka. Janusz mieszkał w Olsztynie niestety zmarł w wieku 47 lat, a
Danka mieszka w Warszawie. Właśnie do ich rodziców jeździłam do Rytra. Ciocia-
babcia Antonina to rodzona siostra mojej Babci. Bardzo byłam z nimi związana
emocjonalnie co pewnie przełozyło się na mój związek z Ziemią Sądecką. Nie mogę
uwierzyć, że ich znałeś bo prawdę mówiąc odpisałam na pytanie czy mieszkałam w
Starym Sączu ot tak sobie bez najmniejszej nadzieji, że możesz wiedzieć o kogo
chodzi. Przysłowia mądrością narodu: "Góra z górą się nie zejdzie a człowiek z
człowiekiem i owszem".

Ech, trochę zazdroszczę Wam

[adam.67]

no bo fakt, że świat mały i chyba się nadal kurczy.

Sąsiedzi, krewni, przyjaciele... dobrze mieć takie związki. Stają się czymś
wartościowym w tym coraz badziej szalonym świecie. Ja nie mam się czym
pochwalić, niestety.

Może cień cienia, albo jeszcze dalej? Moja śp. Babcia (Mama mojej Mamy) była z
domu Piwowar, Panie łodpuś jej ta grzychy. Podobno były (???) jakieś dalekie
koneksje z Piwowarami w rejonie Piwniczna/Mniszek (no, w końcu nieprzypadkowa
ta "Piwowarówka" czy "Piwowary"...) ale kto by teraz doszedł tych związków?
strasznie one teraz dalekie i jakieś takie baśniowe... jak mgły nad
Kosarzyskami i świat za panowania Miłościwie nam panującego Franza Josefa I (es
lebe unser Kaiser! dreimal hoch!).

A Stary Sącz jest piękny... moja Babcia mawiała nań "Bryjów", pytana o to
dlaczego, miała na podorędziu kilka przypowieści... przez kurtuazję przemilczę,
choć nadal nie rozumiem. No ale czy ktoś wogóle jeszcze tak mówi?

Przepraszam, że się wtrąciłem w Waszą rozmowę... taki mam nostalgiczny nastrój
dzisiaj... nie gniewajcie się, proszę!

[Gość: agaijacek]

Bardzo się cieszę że w dalszym ciągu odwiedzacie nasz przepiękny region.Moje
korzenie wywodzą się z Piwnicznej Zdroju i Zegiestowa.Urodziłem się na Dolnym
Śląsku a wychowałem w Starm Sączu.Obecnie mieszkam w Piwnicznej Zdroju skąd
pochodzi moja matka.Mam też korzenie w Tarnobrzegu a raczej w jednej z
podtarnobrzeskich wiosek.Ponieważ miałem pracę która łączyła mnie z całą
Doliną Popradu to bardzo łatwo odgadłem kto mieszkał w domu w Rytrze op którym
pisała Mała.Równi9eż pamiętam o tym że Adam 67 chciałby kupić domek w Rytrze
najlepiej w górach i jak będę miał jakąśinformację to prześlę ją.Odnośnie
Bryjowa, nazwata pochodzi od potrawy przpominającej braję która dawniej bardzo
często była tam przygotowywana i była pomimo nazwy bardzo smaczna.Pozdrawiam
Was serdecznie i do rychłego spotkania.

[adam.67]

Cóż, wypowiem się za siebie - odwiedzam ten region i będę odwiedzał aż do
śmierci. Ale żeby nie było tak smutno i nostalgicznie, to może przestanę.
Własnie pozbierałem się jakoś po pierwszej w tym roku grypie, i fakt
ozdrowienia napawa mnie radością... może zdążę jeszcze wybrać się choć raz
przed zimą do Piwnicznej? Jakoś nie przepadam za śniegiem, chociaż wolę już
zimę od jesieni (nie jestem tu oryginalny w poglądach).
Moim zdaniem to nie ma zupełnie znaczenia, kto się gdzie urodził, i tak nie
mieliśmy na to wpływu ;). Jak widać, Twoje życie zatoczyło wielce ciekawą linię
wokół Doliny Popradu... coś w tym musi być magicznego, czy się bardzo mylę? no
chyba, że to jest zbyt osobiste pytanie, wtedy przepraszam, nie oczekuję
publicznej odpowiedzi.
Gdyby zsumować moje pobyty w Piwnicznej czy Rytrze, to razem dałoby to zapewne
niezły szmat czasu. Ale niestety, nie w "jednym kawałku". Może to się kiedyś
zmieni?
A propos mojego zamiaru kupna domu, to niekoniecznie musi być to Rytro,
zastanawiam się też nad samą Piwniczną (no ze względów finansowych to raczej
coś w okolicach Piwnicznej. Coś więcej napiszę w mailu, jeśli pozowolisz, bo
miałbym pewną prośbę...
Twoje wyjaśnienie nazwy "Bryjów" jest zgodne z tym, co moja śp. Babcia mawiała,
żartobliwie (a raczej dosć kąśliwie) wyrażała się o Starym Sączu zgodnie z dość
rozpowszechnioną konwencją lekceważenia Starego Sącza przez NS. No bo skąd np.
geneza innego powiedzenia mojej Babci: "ta kromka chleba to taka cienka, że
przez nią Stary Sącz (vel: Bryjów właśnie) widać"? miało to sugerować, że w St.
Sączu to niby taka bida z nędzą.
A choćby z powodów historycznych to jest czego zazdrościć Staremu Sączowi...
szkoda, że nigdy nie spróbowałem tej potrawy, może ktoś zna przepis na nią?
warto ocalić od zapomnienia.
Bardzo byłoby miło spotkać się z Tobą, i z innymi miłymi osobami. Jak kupię
jakiś dom, trochę go podreperuję, to czujcie się wszyscy zaproszeni, ugościmy
Was skromnie ale godziwie!

Piątkowe pozdrowienia

[adam.67]

smutno coś się stało tutaj... może to pogoda, może dopadły nas depresje
jesienno-przed-zimowe, a może po prostu nie mamy czasu na wymianę myśli?

Kraków dziś zimny, smutny, pogrążony w tych naszych swojskich szarościach,
które tak dołują psychicznie. Ciekawe jak się ma Nowy Sącz, i jego okolice?
Czy "śnieg" sprzed paru dni zaskoczył sądeckich drogowców?

Pozdrowienia z Krakowa mimo wszystko!!!
:)

[Gość: mała]

Bardzo smutno, parę dni mnie tu nie było a u was już zima. W Olsztynie śniegu
jeszcze nie ma, chociaż przymrozki rano srebrzą drzewa, trawę i te nieszczęsne
samochody, które trzeba skrobać. Jesienne smuteczki krążą ale szczerze mówiąc
nie mam czasu im ulegać. Dziś nie mam czasu na więcej pisania, odezwę się
wkrótce, mam nadzieję, że jeszcze ktoś tu będzie. Jak wasze Iq? Mnie wyszło
wyżej niż u męża z czego jestem baaaardzo dumna. Pozdrawiam ciepło.

[adam.67]

Ech, zima może już w Piwnicznej, ale w Krakowie ponuro, mokro, zimno i o tej
porze gdy piszę to na dodatek ciemno.
Najważniejsze nie poddawać się aurze, poprawić sobie nastrój... choć łatwo się
to mówi, trudniej jest to zrealizować.
Też nie mam dziś za wiele czasu, praca, praca... dobrze, że jest i jest ciepło,
na głowę nie pada :)
IQ nie badałem. Dla mnie to zbyt śmieszne, i wcale mi nie zależy na tym, żeby
dowiedzieć się ile to ja mam i czy jestem lepszy/gorszy od innych. Wolę żyć w
nieświadomości ;)
Miłego dnia!

[Gość: mała]

Chwila ciszy przed ciężkim dniem więc szybciutko parę słów. Ja testem IQ dobrze
się bawiłam, chociaż te wszystkie zadania z trókątami, liczbami to dla mnie
brrrr. Kończę, może później będzie spokojniej bo te dwa zdania pisałam chyba 15
min. (telefon za telefonem). Miłego i spokojnego dnia.

[Gość: mała]

A u mnie pierwszy snieg pobielił wszystko i od razu zapachniało swiętami. Czy
wy też wspominacie zapachy. Ja większość wspomnień mam związanych z różnymi
zapachami: spiżarni, domu, lasu, wody, osób. Okreslone zapachy wywołują u mnie
zywsze wspomnienia niż np. zdjęcia. A jak jest z wami? Miłego dnia z
zaśniezonego Olsztyna.

Wieczór wspomnień (zapachowych)?

[adam.67]

W Krakowie na szczęście jeszcze nie ma śniegu :) choć zimno i paskudnie (ale
dzisiaj parę razy wyszło słońce - nieśmiało i na krótko).
Jest parę zapachów, które szczególnie lubię... trudno jej jednak wymienić
tak "z głowy", bo kojarzą mi się różnie, różne wspomnienia wywołują. Ale zaraz
spróbuję...

Nieodmiennie lubię zapach herbaty - ale suchej, przed parzeniem. Z odległego
dzieciństwa pamiętam jeszcze zapach dobrej herbaty kiedyś dawno, dawno temu
przywożonej przez rodziców lub znajomych z tzw. stref dolarowych (czy ogólnie:
dewizowych). Zapach tak samo historyczny jak zapach stoiska z kosmetykami w
Peweksie (czy młodzież wie co to było?)....

Zapach dymu fajkowego (oczywiście dobrego, nie jakieś "sianko"), jedyny
tytoniowy jaki toleruję. I choć nie przepadam za samą rybą, to zapach wędzonego
pstrąga... nie, nie nad morzem czy jeziorami! ale w Zakopanem (była taka knajpa
z muzyką góralską - chyba nadal jest?), zapach borówek, świeżego drewna
sosnowego... gorące kakao z kawałkiem lodów śmietankowych, zapach kiszonej
kapusty, grzybów suszonych... uzbierało się tego trochę!
Zapach przetworów mojej Mamy (już ich nie robi, choć Ją nieraz "korci").
A z zapachów bardziej osobistych... każdy ma chyba takowe i pewnie na niejedną
opowieść by wystarczyło.
Może kiedyś wymyślą utrwalanie zapachów razem ze zdjęciami (podobno były
eksperymenty filmowo-zapachowe, ale jakoś o nich nie słychać).
Pozdrowienia,

[Gość: mała]

Nic dodać nic ująć. Pieknie to opisałeś. Widzę, że te klimaty nie są ci obce.
Mnie dziś rozmarzył pierwszy snieg. Właśnie ten zapach trudny do okreslenia,
który kojarzy mi się z samymi przyjemnymi rzeczami, chociaż za zimą nie
przepadam, no może z wyjatkiem jazdy na łyzwach. Czy u was też nie jeździ się
juz tak masowo jak to było kiedyś. W Olsztynie na kazdym boisku szkolnym i
osiedlowym było lodowisko, oswietlenie i muzyka, a teraz mozna tylko pojeździć
na jeziorze, gdzie jest zorganizowane miejsce bo w mieście to trudno. Nie ma
nawet sztucznego lodowiska, które kiedyś funkcjonowało.
Juz pewnie w tym roku nie odwiedzę Krynicy ani Piwnicznej ani Rytra ani Starego
Sącza. Ale wiosną..... A wiosna już tuż, tuż.

[Gość: agaijacek]

Mopi mili gama przepięknych zapachów która jak sądzę przpomina Wam dzieciństwo
to chyba również zapach koni i krów.Zapach suszonych grzybów i rozgrzanego
pieca.A po zaty mozaika kolorów którymi na jesieni mienią się lasy, tak że
nawet plucha która u nas w tej chwili panuje po przeczytaniu Waszych wspomnień
pobudz i moje.Serdecznie Was pozdrawiam.Adamie podałem Ci w poczcie swój numer
gadu gadu ponieważ z racji sowich obowiązków rodzinnych muszę tam być
codziennie około 20.00 do 21.00. Przesyłam Wam całą gamę kolorów Beskidu
Sądeckiego oraz zapachy naszych górskich lasów i strumieni.

[agaijacek]

Adamie w tej chwili sprawdziłem pocztę, i już wiem czemu Cię nie spotkałem na
gadu gadu.Trudno mam twój numer telefonu i oczywiście co jakiś czas w miarę
możliwości odwiedzę Was tutaj.Pozdrawiam jeszcze raz Was i Waszych
najbliższych.Do rychłego spotkania.

[adam.67]

Cóż, za zapachami zwierzęcymi raczej nie przepadam, choć w umiarkowanej ilości
to jest do zaakceptowania. Zresztą jak wszystko co z umiarem...
Rozgrzany piec... tak, masz rację. Ten zapach dymu suchego drewna (byle nie
gryzł w oczy! czyli dobra wentylacja to podstawa).
Kolory... to temat na osobny wątek, a raczej na wiecej niż jeden! Zamierzam
niedługo zacząć przygodę z fotografią, tak na poważnie, żeby mieć pokarm dla
wyobraźni i pamięci.
Co do GaduGadu - szkoda, na razie nie mogę korzystać z tego dobrodziejstwa
internetu :( piszę w wolnych chwilach z pracy, a tu nie ma zmiłuj się - nie ma
żadnych czatów, komunikatorów itp. Ale nie mam pretensji, to oczywiste.

Pozdrowienia i dzięki za pamięć, życzę Ci wszystkiego dobrego!!!

A.

PS/ w Krakowie dzisiaj spadło coś z nieba białego, taka imitacja śniegu, i toto
zaraz znikło. I dobrze.

[Gość: Andrzej]

Witam Was,

To bardzo sympatyczne ze taki temat jak milosc do Ziemi Sadeckiej zaistnial na
forum. Jeszcze ciekawsza jest ewolucja Waszej dyskusji.

Ale do rzeczy. Sam jestem rodowitym nowosadeczaninem. Mieszkalem w NS do 18
roku zycia. Od tamtej chwili wiele sie pozmienialo. Przez odlegle landy
trafilem w koncu do Warszawy, gdzie wegetuje z zona rodowita krakowianka ;-).
Nie ma dnia (a szczegolnie dnia wolnego od pracy) w ciagu ktorego nie
pojawilaby sie mysl o powrocie na poludnie... Jestesmy dalecy od
dyskredytwania Warszawy za jakiekolwiek z jej cech, ale obiektywnie stwierdzam -
jakos zycia w Krakowie czy NS na glowe bije stolice.

NS i Dolina Popradu to z oczywistych powodow miejsca ktore bedziemy regularnie
odwiedzac zawsze. Rodzina to jeden z powodow. Sentyment do wszystkiego o czym
juz napisaliscie swoja droga.

Pozdrawiam serdecznie, chetnie poznam Was blizej, wiec podaje swoj numer gg
4291072

jutro znowu kierat..., a najwazniejsze sa podroze
Andrzej

Pozdrowienia z Krakowa :)

[adam.67]

Witam Cię na forum. Może pobędziesz z nami dłużej?
Ja też marzę może nie tyle o powrocie, ale o ucieczce z miejsca, gdzie jestem -
do miejsca, które darzę ogromną sympatią.
Piszesz o jakości życia... ja nie mam nic do Warszawy czy Warszawiaków, ale
osobiście nie potrafiłbym się tam odnaleźć. To nie moje klocki.
Niestety nie mam GG, a więc kontakt ze mną wyłącznie przez email :(
Adam
PS/ Pozdrowienia również dla żony-krakowianki!

[Gość: mała]

Jak miło, że przybywa miłosników Ziemi Sądeckiej, witam. Mój mąż przeprowadził
się z Warszawy do Olsztyna. Początkowo wszystko było za wolno, samochody
jeździły wolniej, ludzie chodzili wolno. Po paru latach konieczność ekonomiczna
(praca) zmusiły go do powrotu na 1,5 roku do stolicy i był z tego powodu
nieszczęśliwy. Wracał na każdy weekend. Owszem Warszawa jest czasem przymusem
ekonomicznym, niektórzy kochają takie miejsca ale chyba do czasu. Pozdrawiam.

[agaijacek]

Witamy Cię Andrzeju na Sądeczyżnie.Nowy Sącz w dalszym ciągu jest piękny choć
juz nie taki spokojny jak kiedyś i rozrósł się.Myślę że każde miejsce w Polsce
z którym jesteśmy związani wspomnieniami w miarę upływu czasu nabiera dla nas
coraz większej wartości.Pozdrawiam Ciebie i Twoją Rodzinę.Myślę ze będziemy
się spotykać tutaj na naszeym wspólnym forum jak również na gadu gadu.

[adam.67]

No, jak widać, wszędzie są ludzie, którym Nowy Sącz i Ziemia Sądecka kojarzą
się miło i przyjemnie.
Szkoda, że tylko część z nich ma dostęp do internetu, a jeszcze mniejsza ich
cząstka zagląda i pisuje na tym forum.
Ważne, że się jakoś ożywiło, i to cieszy.
Dziś krótko. Ale powrócę po Wszystkich Świętych.
Pozdrowienia dla wszystkich!!!

obiecałeś powrócić ;)

[elp1]

i gdzie jesteś?

[Gość: Andrzej]

Witam po tygodniu. Bardzo dziekuje za mile slowa, pozdrowienia i powitania.
Tak sobie mysle ze opowiem Wam dzisiaj prawdziwa historie zwiazana zarowno z NS
jak i Warszawa. Kilka ladnych lat temu (pewnie z 15), w Warszawie przy ulicy
Swietokrzyskiej (tak tak tej samej gdzie taksowkarze daja upust swojemu
niezadowoleniu) miescila sie siedziba uwaga: Warszawskiego Klubu Milosnikow
Ziemii Sadeckiej. Sam klub skupial starsze pokolenie nowosadeczan i
nowosadeczanek, ktorzy rozmawiali przy kawie i torciku pewnie o tym samym o
czym teraz traktuje to forum. Mnie jednak najbardziej intrygowalo to, iz klub
dorobil sie wlasnego neonu. W owym czasie bylem uczniem szkoly podstawowej w
Nowym Saczu i przyjechalem do stolicy na "wycieczke szkolna". Dzisiaj slad po
neonie juz chyba zaginal (sprawdze z ciekawosci i doniose).

Zaluje bardzo ze do Sacza mam teraz tak daleko. Zbliza sie zima. Za moich
sadeckich lat kompletnie nie docenialem mozliwosci szybkiego wyskoku na narty i
powrotu do domu na kolacje. Na stare lata czlowiek madrzeje (przepraszam za
nieskromnosc, a tu juz za pozno.

Zycze Wam milego weekendu. Andrzej

[Gość: Adam.67]

No to bardzo fascynujące... Warszawski Klub Miłośników Ziemi Sądeckiej.
Istotnie, paręnaście lat temu powstało w Polsce sporo stowarzyszeń tego
rodzaju, często de facto na zasadzie TWA (=Towarzystwo Wzajemnej Adoracji).
Sporo jednak było ( i jest) takich towarzystw, które robią coś pożytecznego,
coś potrzebnego nie tylko społeczności lokalnej, lecz także na nieco szerszą
skalę.
Ja bym jednak nie piętnował tych konwersacji przy kawie i torciku, w
dzisiejszych czasach to chyba lepsze niż eufemistyczna formuła "domów seniora"
czy jakiejś tam "pogodnej jesieni", gdzie wszystko dzieje się na komendę,
sterowane odgórnie, z nieprawdopodobnie rozbuhanym niekiedy "szumem medialnym"
(czyli "zobaczcie co MY oferujemy naszym pensjonariuszom!!!"), gdzie brak
spontaniczności i autentycznego szacunku dla starszego pokolenia (a tego,
niestety, zdecydowanie brakuje w sformalizowanych instytucjach, mimo że chlubią
się "programami kulturalnymi", "rozrywkowymi" itd.). Za dużo widziałem realiów
będąc przez pewien czas wolontariuszem w takiej instytucji...

Istotnie, do NS masz kawałek, ja z Krakowa mam bliżej. Ale może dla Ciebie
każda podróż ma dużo większą wartość, jest czymś, co można cenić i smakować jak
cenne dobro?
Fakt, że na narty to jednak masz daleko... ale z tym "mądrzeniem na stare lata"
to różnie bywa (bez urazy, oczywiście), na to nie ma reguły. Sam jestem
pokoleniem, które nieboszczyka Gomółkę oglądało pomiędzy szczeblami łóżeczka
dziecięcego na telewizorach klasy "Belweder"... i niekoniecznie zauważam u
siebie jakieś znaczące postępy w "mądzreniu"... a może to jeszcze za wcześnie?
Pozdrowienia z paskudnego dziś Krakowa
:)
Adam

[Gość: mała]

Witam po przerwie. Bardzo mi się spodobał pomysł stowarzyszenia w Warszawie,
szkoda, że nieaktualne. Teraz pewnie namiastką są takie miejsce jak to.
Zaduszki a mnie nie było w N. Sączu, trochę smutno. Uwielbiam chodzić po
nowosądeckim cmentarzu ze względu na informacje na starych nagrobkach o tym kto
kim był. W Olsztynie ze starymi cmentarzami postąpiono okrutnie. Pewnie ze
względu, że to że tzw Ziemie Odzyskane i cmentarze były w większości
niemieckie, ale mozna tam było znaleźć Polaków którzy brali czynny udział w
tworzeniu historii. Zresztą był to pięny fragment historii miasta. Pamiętam te
cmentarze jeszcze w niezłym stanie. Teraz część zlikwidowano (park, szpital!!),
część została zdewastowana i rozgrabiona, o cmentarzach żydowskich już nie
wspomnę. Dopiero w tym roku zorganizowano zbiórkę na renowację starych
nekropolii olsztyńskich ale niewiele da się już uratować. Zawsze gdy słyszałam
głosy oburzenia na temat stanu polskich cmentarzy za wschodnią granicą
widziałam stan naszych. Fakt, że wojna i okupacja niemiecka, pamięć o krzywdach
powodowała to, że tak się obchodzono z tymi miejscami ale teraz szkoda, że tak
się stało. Zwłaszcza, że duża część mieszkańców to repatryjańci ze wschodu,
którzy nie znają historii miasta. Dopiero niedawno zaczęło się to zmieniać bo
wcześniej o tym się nie mówiło. Ja sama długo nie miałam pojęcia, że Olsztyn
został zdobyty przez Armię Czerwoną bez strat ze strony miasta a dopiero po ok.
2 tyg. został doszczętnie spalony przez "sojuszników". Pozdrawiam z pochmurnego
ale ciepłego Olsztyna

[Gość: Andrzej]

Witam Was,

sprawdzilem neonu juz nie ma, jest inny tez ladny. powolutku odkrywam kolejne
poklady tego watku i doczytuje sie ciekawostek. Ktos pisal o plywaniu materacem
od mostu do mostu. Nie wiem o ktore mosty chodzilo, ale moge podzielic sie
podobnym doswiadczeniem sprzed kilku lat. Jako rasowy nowosadeczanin w upalne
dni chodzilem "nad rzeke" (pojscie nad rzeke = substytut basenu, czy osrodka
powiedzmy rekracyjnego ktorego wowczas w NS brakowalo). Jednym z ciekawych
miejsc na "plazowanie" byl brzeg Popradu w Barcicach k/Rytra. Ktoregos dnia
przytaszczylismy dmuchany ponton i autobusem dojechalismy do Piwnicznej. potem
juz tylko kilkadziesiat minut pompowania i czysta przyjemnosc.... ok 1 h
splywu pusta rzeka, opalania sie i sporadycznej walki z "falami". Pikanterii
dodawal fakt iz nie bylo jeszcze w owym czasie masowych splywow organizowanych
obecnie. Doplynelismy do Barcic, 0 ofiar, jeden zlamany pagaj (plastikowy).
Zdecydowanie polecam taki indywidualny splyw.

Sluchajcie skoro tyle bylo o Rytrze to powiedzcie mi czy Wy kojarzycie
Wojtusia? Jest kilka ikon ktorymi NS stoi a Wojtus to zdecydowanie pierwsza
dziesiatka. Ns sie zmienia ale Wojtus jest taki jak zawsze. To dziwne ale
ilekroc pojawiam sie w na rynku w NS spotykam Wojtusia.

Jutro bede w Krakowie. Tylko na chwile ale to i tak przyjemnosc.

z ciemnej (malo luksow) Warszawy pozdrawia Andrzej

No to smutne

[adam.67]

przy nadarzającej się okazji trzebaby wypić coś na cześć neonu-którego-już-nie-
ma.
Pływanie po rzekach Sądeczyzny zawsze miało w sobie coś pociągającego, sam
pisałem o własnym pływaniu po Popradzie mimo - jak to mawiali milicjanci -
nieumienia pływania. I to właśnie jest coś, co się pamięta, jest o czym
wspominać.
Nie odstraszyły mnie wtedy ponure opowieści ile to osób utonęło w Popradzie,
rzece trudnej, choć wydawałoby się laikom - banalnej i bezpiecznej. No, ale
młodość ma swoje prawa, teraz za to mam wspomienia...
To wiadomość nie do końca sprawdzona, ale według słyszanych przeze mnie
opowieści starszych ludzi (w tym jeden facet z Woli Kroguleckiej), Barcice
słynęły kiedyś z tego, że topielcy z górnego biegu rzeki byli wyrzucani tam na
brzeg. Nie wiem, czy to prawda, czy to bajka... ale jest przynajmniej
prawdopodobne.
Wojtuś? może coś więcej napiszesz o nim? czy to ten gość, który w mundurku
harcerskim przemierzał trasę od NS do Kosarzysk, osobnik lekko upośledzony, ale
w sumie nieszkodliwy. Podobno miał brata (braci?), gdzieś kołacze mi się
imię "Stasiu", jak wołali na tego gościa tubylcy. Może to ten sam człowiek? Gdy
byłem z wycieczką klasową (III klasa liceum, rok 1985), szliśmy z Rytra na Halę
Łabowską, dopadł naszą grupę przy stacji kolejowej i witał się ze wszystkimi po
kolei. Gdy przywitałem się z nim mówiąc "witaj Stasiu" facet po prostu
oniemiał, i od razu jakoś dziwnie szybko zniknął, jakby bał się, że oto właśnie
został rozpoznany, a może jeszcze z innego powodu, kto wie???

Żeby było coś na wesoło, to zawsze gdy przechodzę koło fary (tak mawiała moja
Babcia, mawia moja Mama) to ogarnia mnie wesołość, gdy wyobrażam sobie Józia O.
w komeżce, idącego za księdzem, i to z twarzą dzisiejszą choć z posturą
dziecka, usadowionego w realiach odpustu, i jeśli dodam do tego skojarzenie z
kurzą fermą innego szacownego obywatela Ziemi Sądeckiej o tym samym imieniu i
nazwisku, to zawsze poprawia mi to humor. Po prostu to gwarantowany sposób na
poprawę własnego nastroju. Ostatnio do tego obrazka dodaję Józia ministranta
śpiewającego Odę do Radości z towarzyszeniem organisty od św. Małgorzaty na
melodię pieśni pogrzebowych. I tylko czasem ludzie starający się zachować jakąś
tam powagę na placu przed kolegiatą patrzą na mnie jak na wariata, stary chłop
i śmieje się sam do siebie, może to jakiś sietniak albo i inne gorsze
miszugiene?

Andrzeju, wielka szkoda, że się nie znamy, może spotkalibyśmy się w Krakowie
choć "w przelocie"?

Pozdrowienia
A.