Przyszła żona diabetyka!

[melodyka]

Witam,
za pół roku wychodzę za mąż. Mój narzeczony choruje
na cukrzycę już kilkanaście lat. Ja nie choruję,
a moja wiedza na temat tej choroby jest niewielka...
dlatego liczę na Waszą pomoc. Problem leży w tym, że
mój Narzeczony nie przestrzega diety ( podobno jest
to prawie najważniejsze w przypadku tej choroby) -je
sporo słodyczy, pije alkohol ( okazjonalnie, ale podobno
nie powinien), ale najgorsze jest to, że nie chodzi
na regularne kontrole...nie wiem, jak mam go przekonać,
bo jest dość uparty i twierdzi, że nie wiem, jak to
jest kiedy się choruje, więc nie powinnam się wypowiadać.
Jestem gotowa (jako jego przyszła żona) gotować zgodnie
z zaleceniami... Może się mylę, ale dieta i stała kontrola
mogą zdziałać cuda ( nie tylko w przypadku cukrzycy)i
przede wszystkim uchronić go przed przykrymi następstwami.
Tylko jak mam go przekonać?:(

[j.p.80]

melodyka napisała:

> Witam,
> za pół roku wychodzę za mąż. Mój narzeczony choruje
> na cukrzycę już kilkanaście lat. Ja nie choruję,
> a moja wiedza na temat tej choroby jest niewielka...
melodyka - ja mam podobny problem. Pisz na mojego maila
[e-mail]

[jan-w]

Oczywiście z dietą, alkoholem itp nie można przesadzać. Bardzo ważny jest ruch.
Dużo spacerów, zamiast siedzenia za biurkiem, lub przed telewizorem. Nie chodzi
na kontrole, ale czy mierzy zawartość glukozy we krwi i wyciąga z tego wnioski?
Jeżeli chcesz na niego wpłynąć, znajdź w internecie i mu pokaż konsekwencje
nieleczonej cukrzycy. Pewnie ich jeszcze nie odczuwa. Retinopatia (ślepnięcie),
polineuropatia prowadząca do amputacji stóp, rak trzustki, śpiączka cukrzycowa
prowadząca do śmierci i wiele innych nieprzyjemnych, bolesnych i dożywotnich
atrakcji. Kiedy poczuje objawy (a to pewne), będzie zapewne za późno. Google,
potrafisz używać?

[melodyka]

Drogi Janie...
Niestety, jak na ironię, mój Luby ma bardzo rozległą
wiedzę na temat konsekwencji ( ja też zdaję sobie
doskonale sprawę z tego, jakie przykre dolegliwości
mogą się wiązać z tą chorobą) - to nie jest tak, że on
nie wie co i jak... On choruje już tak długo, że
na prawdę wie wiele...ale co z tego, że wie? :(
Jeśli chodzi o mierzenie cukru, to oczywiście robi
to - z tym nie ma problemu, ale z tego, co słyszałam,
niektórzy ( większość???) diabetycy prowadzą "dokumentację"
swoich wyników, coby móc później wyciągnąć z nich jakieś
sensowne wnioski, mój Luby tego nie robi:(
Nie ma też kłopotów z ruchem - jest chętny do wszelkich
aktywności fizycznych ( rower, piłka nożna, a także
spacery).
Nie chcę uciekać się do szantażu, ale nie wiem jak
go przekonać, żeby chodził na wizyty:( Być może
jedna z moich metod była bardzo drastyczna ( "straszyłam"
go impotencją - bo, jeśli się nie mylę i do tego może
prowadzić zaniedbana choroba) - pomogła, ale na krótko:(
hmmm.....

[joanka741]

A jak dla mnie to jest egoistyczne nastawienie do życia(jego
nastawienie oczywiście)
Skacz koło mnie kochanie, będę robił co chce, a jak mi utna nogę i
przestanę widzieć to mnie pielęgnuj.
Może by tak pomyslał o Tobie???????????/
Patrzyłaś na to w ten sposób???
Bo ja patrząc na to co napisałaś to widzę faceta który nie patrzy
zbytnio na Ciebie.
Bo gdyby patrzył to sam dbałby o to wszystko,(dieta, kontrola,
pomiary) żeby być jak najdłużej zdrowym i sprawnym właśnie dla
Ciebie.
Dla swoich przyszłych dzieci.
A niestety on patrzy na chwikę przyjemności.
Albo ma doła, nie pogodził sie z chorobą i potrzebuje pomocy.
Albo jakiś lekkomyslny.
Powodzenia w przekonywaniu........
Ja bym potrzepala porządnie, a jak efektu nie przyniesie to sie
zastanów czy chcesz życ z kimś kto nie potrafi sobie niczego
odmówić. Uciazliwe na dłuższą metę.

[melodyka]

masz rację, oczywiście :( ale nie mogę "olać" go,
bo ma takie podejście:( Miłość nie wybiera :(((
Czy nie pogodził się z chorobą? Choruje już kilkanaście
lat, więc miał trochę czasu...z drugiej strony człowiek
chyba zawsze ma żal i pretensje, że to właśnie on "musiał"
zachorować...tak mi się wydaje przynajmniej...
Nie czuję, że nie jestem dla niego ważna, wręcz przeciwnie,
ale On poniekąd ma podejście " moja choroba, moja sprawa"

[jan-w]

To że uprawia dużo ruchu, to bardzo dobrze. A jakie ma wyniki badań? Może w
efekcie ruszania się, niezłe i dlatego nie chodzi do lekarza? Jeśli tak - ma
rację. Szkoda czasu jego i lekarza na spotkania w celu plotkowania. Jeżeli ma
złe wyniki, napewno na nie prawidłowo nie reaguje, gdyż bez współpracy lekarza,
trudno by mu było zdobyć lekarstwa. Masz jakieś dane na temat wyników pomiarów?
Może on ma rację.

[melodyka]

hmm..jeśli chodzi o jego wyniki, to niestety nie
mam do nich dostępu ani ja, ani nawet on sam, bo
nigdzie ich sobie nie zapisuje ( po prostu mierzy
poziom cukru, dobiera sobie odpowiednią dawkę insuliny,
wstrzykuje i historia zaczyna się od początku w momencie
kolejnego mierzenia...a wyniki się ulatniają).
Zadałeś dobre pytanie...jak się domyślam żeby chorujący
na cukrzycę mój wykupić insulinę musi mieć zapewne
receptę od lekarza prowadzącego, tak? Mój narzeczony
ma to szczęście/ nieszczęście, że ma w rodzinie
lekarzy ( siostra i bratowa) a co za tym idzie, nie
ma konieczności fatygowania się do lekarza w celu
zdobycia recepty. Myślę, że one chyba szkodzą mu
tym wydawaniem recept... Sama nie wiem, mam wątpliwości...

[jan-w]

Może szkodzą. A może przy ustabilizowanej sytuacji są właśnie lekarzami z
którymi się kontaktuje. Nawet jeśli nie prowadzi dokumentacji, to dziwna
systuacja. Czy jego glukometr nie ma pamięci wyników? Istnieją takie, ale
większość zapamiętuje ostatnich kilka pomiarów. Sam też pewnie trochę pamięta.
Nie pytałaś go DELIKATNIE, dlaczego to ukrywa?

[melodyka]

chyba nie ukrywa, ale po prostu nie przywiązuje
wagi do "dokumentacji" ( wiem, że kiedyś, kiedy
jeszcze był na wizycie dostał "ochrzan" od lekarza,
że nie ma zapisów w swoim "dzienniczku", więc pewnie
ich nigdy nie prowadził - jesteśmy razem od 5 lat,
a Narzeczony choruje kilkanaście lat...) Siostra
jest hematologiem, a bratowa stomatologiem, więc
nie sądzę, żeby były jego lekarkami prowadzącymi...

[jan-w]

Kup mu w prezencie glukometr z pamięcią. Moim zdaniem Accu check Go. Paski
dostanie na receptę za grosze. Ma pamięć o ile pamiętam 200 wyników, średnią
tygodniową, dwutygodniową i miesięczną. Kosztuje ok. 50 zł. To sprawę trochę
wyjaśni. Pewna jesteś że jego glukometr nie ma pamięci? Jak się nazywa (nazwa i
model)?

[joanka741]

Ale to nie jest tak że choroba jest jego prywatną sprawą.
Przecież to kiedyś dotknie Ciebie(powikłania)
Przeciez może wpasć w śpiączkę, a Ty nawet nie bedziesz wiedziała
czy mial ostatnio cukry w normie , czy skakały.
Może nie chce by obcy wpychali sie w jego zycie, ale najblizsza
osoba ma prawo wiedziec dokładnie o wszystkim.
Mam nadzieje że zmieni swoje nastawienie.

[melodyka]

Janie,
nie wiem, jaki ma model, ale kiedyś szłam
do apteki po paski dla Niego i pamiętam, że
chyba właśnie taka nazwa ( Accu check?) padła-
czy to jest tak, że każdy ma model ma inne paski?
Hmmm...podpatrzę dziś:) jaki ma model:P Może ma
z pamięcią...
Muszę się Wam pochwalić, że trochę mięknie, więc
może z tego pieca jeszcze będzie chleb:P Ale zadał
mi podstępne pytanie, czy wystarczy mi, że pójdzie
do lekarza na kontrolę:P Hmmm....Dodałam, że jeszcze
ma zrobić badania krwi, dna oka i inne...coś jeszcze
powinien zrobić?:P
Dziękuję Wam za pomoc i wsparcie:)

[jan-w]

W takim razie ma Accu-check Active (większy) albo Go (najnowszy - mały)
Pamięć pierwszego - 200 pomiarów, drugiego - 300. Z datą i godziną (jeśli byłły
ustawione na początku. Oglądasz po kolei, naciskając strzałkę w lewo, albo w
prawo. Może jednak nie przeglądaj mu w tajemnicy ;-) Gratuluję postępu!

[melodyka]

Tak, ma Accu check Active:) I jeszcze muszę
się pochwalić, że chyba go przekonałam o słuszności
( konieczności???) badań:) Jutro ma zadzwonić do
lekarza i się umówić na wizytę;) Dam znać, czy
doszło do skutku:)

[kalipowa]

"(...)Jedynym zalecanym przez Polskie Towarzystwo
Diabetologiczne parametrem do oceny odległego wyrównania
metabolicznego cukrzycy jest hemoglobina glikowana
A1C. Docelowy jej odsetek powinien byc mniejszy
niz 6,5%, bardziej rygorystyczna wartosc to 6,1%".

[kalipowa]

ja tez mam meza diabetyka. Na poczatku nie wiedzialam nic o tej
chorobie a teraz moglabym zostac diabetologiem :-)

Wazna jest sumiennosc i samodyscyplina. Ale bez przesady. To nie
jest tak, ze nie wolno np alkoholu. Jak jest okazja to czemu nie?
Jesli chodzi o gotowanie to tez bez ekstremow! PRzeciez
jedzenie "salaty z marchewka" nie zalatwi sprawy.

My kupilismy wage, ktora liczy dokladnie ilosc weglowodanow. Moj M
przelicza sobie wszystko i wychodzi mu ile ma zrobic insuliny.
Jedzenie trwa przez to ociupinke dluzej ale cukry ma piekne.

No i jeszcze jedno - niedawno stalismy sie rodzicami, czego i Wam
zycze.

[melodyka]

ooo, to gratuluję bobaska! :)
Mój Narzeczony choruje już kilkanaście
lat, więc generalnie chyba ma wprawę w
dobieraniu ilości insuliny itd :) Ze mną
troszkę gorzej - chyba muszę się bardziej
wkręcić w temat:)))
Ale muszę się pochwalić :) Narzeczony umówił się
na wizytę u diabetologa, więc jest już pierwszy
krok ku nawróceniu:)
Dziękuję za pomoc i wszelkie informacje;)