po cc muszę się tłumaczyć wszystkim

[janaj]

Witam!
Miałam cesarskie cięcie po 20 godzinnym porodzie kiedy to zaczęło odklejać się
łożysko i miałam krwotok. Pędem jechałam na sale operacyjną modląc się by
dziecko nie było niedotlenione.Córka jest cała i zdrowa, pięknie się rozwija,
dziś ma 2 latka. Ale do dziś muszę się tłumaczyć z tego wszędzie i wszystkim.
Lekarzom, pielęgniarkom, rodzinie, znajomym.
Pytania: "A po co ta cesarka? sprawiają mi przykrość. Bardzo chciałam urodzić
siłami natury, w zasadzie w ogóle nie myślałam, że będę musiała mieć cesarkę
(moja mama rodziła szybko i bezproblemowo), cała ciąża przebiegała
bezproblemowo. Ale stało się. Teraz czuję się gorsza bo okazuje się, że
generalnie pokutuje stwierdzenie, że cesarki są na życzenie, dla histeryczek,
dla tych które nie potrafią urodzić itp.
A w moim przypadku cesarka uratowała życie mojemu dziecku i błogosławię, że
jest takie wyjście na świat również bo gdyby go nie było ani ja ani córka nie
cieszyłybyśmy się tym światem teraz.
Nie chciałam by zabrzmiało to tak dramatycznie ale czemu ciągle muszę się
tłumaczyć? A czasem nawet jak się tłumaczę to niektórzy kwitują: "teraz to w
tych szpitalach cesarki są strasznie modne".
Pozdrawiam,
Joanna.

[mamakubusia]

hej
ja też miałam cc też ze wskazań medycznych
Sama czasami się zastanawiam dlaczego ludzie są tacy....
Kiedy mówię że nie rodziłam naturalnie czasami kobiety majhące dzieci traktują
mnie jak by mnie coś ominęłó bo nie mogłam urodzić własnego dziecka
A ja wiem swoje mogłam świadomie bez obawy "uczestniczyć" w narodzinach syna.
Teraz jak ktoś rozpoczyna ten temat od razu mówię NIESTETY miałam cc (choć
wcale nie żałuję) wtedy ludzie użalają sie nademną jaka to biedna jestem.
Nic sie nie przejmuj wazne że masz zdrową córkę.
A jeśli chcesz podjąć ten temat poudawaj trochę powiedz że cesarka to straszna
rzecz o wiele bardziej ryzykowna niż poród siłami natury i że bardzo długo sie
dochodzi do siebie nie to co po porodzie naturalnym który jest łatwy miły i
przyjemny.
Na pewno ich zatka
pozdrawiam
ania
p.s witaj wsród cesarzowych

[magkow14]

Bardzo dziwi mnie to co piszesz. Ja nie spotkałam się z taką reakcją, też
miałam cc ze wskazań medycznych i to aż dwa razy, jednak nikomu nie musiałam
się tłumaczyć i jeżeli któs pytał to o wskazania i nie dlatego, żeby mi dokopać
tylko z zwukłej życzliwości. Być może opatrznie rozumiesz pytającego, może
pytanie "A po co ta cesarka?" ma na celu tylko życzliwe pytanie o przyczyny
cięcia a nie o Twój wybór. Czasem warto powiedzieć osobie która pyta, że tak
sformuowane pytanie sprawia Ci przykrość, być może ta osoba, czy też osoby
nawet nie zdają sobie sprawy, że ranią Cię, albo że źle formułują pytanie. I
nie musisz się nikomu tłumaczyć, bo tłumaczą się winni, po prostu powiedz
prawdę, że cc było ze wskazań medycznych i, że ta operacja uratowała życie
Twojego dziecka. A jeśli któś skwituje to tekstem "teraz to w
> tych szpitalach cesarki są strasznie modne", to udawaj, że tego nie
słyszałaś.
Trzymaj się dzielnie, i nie denerwuj się, masz zdrową córkę i dla niej musisz
być pełna radości.
Pozdrawiam.
Magkow14.

[janaj]

Witam!
Bardzo Wam dziękuję za słowa wsparcia. Może moje odczucia wynikają z tego, że
sama nie zaakceptowałam cc. A może jednak pokutuje teraz opinia, że cesarek jest
za dużo. W każdym razie mam nadzieję, że z czasem łatwiej mi będzie odpowiadać
na dociekliwe pytania, zwłaszcza lekarzy którzy pierwsze czytają w książeczce
zdrowia dziecka o cesarce i jej przyczynach a potem zadają pytania: a po co ta
cesarka.
Jeszcze raz dziękuję i słonecznie pozdrawiam wszystkie mamy i ich dzieciaki,
Joanna.

[magkow14]

Oczywiście cesarek w Polcse jest dużo, stanowczo za dużo, ale nie mówię tu o
cięciach ze wskazań. Na pewno Twoja reakcja związana jest z Twoimi odczuciami,
ja też długo nie mogłam się pogodzić, że nie urodziłam naturalnie, że mąż nie
przeciął pępowiny itp.. Po pierwszej cesarce jeszcze miałam nadzieję na poród
siłami natury, ale po drugiej czułam się okropnie. Ponadto dowiedziałam się, że
nie mam szans na taki poród (moje wymiary). Chcaiłabym jeszcze jedno dziecko,
ale nie wiem, czy będę w stanie przejść to wszytko jeszcze raz.
Na lekarzy zaś, trzeba brać poprawkę, to tylko ludzie i choć wstyd przyznać nie
wszyscy się do tego zawodu nadają.
Trzymaj się dzielnie.
Pozdrawiam.
Magkow14.

[barbulka]

Co ci ludzie nie wymyślą?! Wyglada na to, że obecnie jest MODA na ratowanie
dzieci przec cc? Skąd taki komentarz po wyjaśnieniach, ze to było dla dobra
dziecka?...

[reszka2]

Janaj, dla lekarza jest istotne czy cc było z powodów matczynych, czy z powodów
dziecięcych (np. połozenie miednicowe), że tak powiem, czy było planowe (np.
stan okulistyczny), czy nagłe – jak u ciebie. To może w pewien sposób wpływać
na stan dziecka, i dlatego drążą i dociekają. Ja zawsze o to pytam i nikt na
razie się nie obraził – przecież akurat w gabinecie lekarskim nikomu nie chodzi
o zaspokojenie czczej ciekawości czy ocenę.

[magkow14]

Zgadzam się z Tobą, że lekarza jest to istotne, ale zauważ, że zdaża się, iż
źle formułują pytanie i dochodzi do niejasności. Wiem coś na ten temat, bo
jestem pielęgniarką i czasami przeraża mnie podejście lekarza do pacjenta,
oczywiście są to sporadyczne przypadki, ale są. Może zamiast pytania "po co ta
cesarka", lepiej zapytać, "jakie były wskazania", alboz jakich przyczyn miała
pani wykonaną cesarkę". To brzmi lepiej, nieprawdaż. W tym momencie pacjent nie
czuje się urażony. Czasem trzeba się postawić w sytuacji pacjenta, wiem, że to
nie łatwe. Np. ja pracując na oddziale myłam małe dzieci pod kranem, teraz
mając swoje patrzę na to z innej perspektywy. Nie umyłybym w chwili obecnej w
ten sposób żadnego dziecka.
Pozdrawiam.
Magkow14.

[janaj]

Reszka!
Ja to wszystko rozumiem ale jak już wcześniej pisałam spotykam się z sytuacją,
że lekarz czyta w książeczce jak byk napisane: poród przez cc, po 20 godzinach I
okresu porodu, wskazania przedwczesne odklejenie łożyska. A on następnie pyta po
co ta cesarka to albo nie ufa swojemu koledze po fachu i uważa, że to fikcja na
papierze albo jest niedouczony i nie rozumie wyżej napisanych słów.
Nie ma co kruszyć kopii, może mój problem to wewnętrzne poczucie, że nie
urodziłam więc nie jestem pełnowartościowa. I może te głosy niedowiarków
podsycają we mnie poczucie winy.Przyznam, że wielkim wsparciem jesteście
wszystkie, które dzielicie się swoimi przeżyciami i doświadczeniem.
Cieszę się, że jest takie forum.
Pozdrawiam,
Joanna.

[zalotnica]

janaj napisała:

> Nie ma co kruszyć kopii, może mój problem to wewnętrzne poczucie, że nie
> urodziłam więc nie jestem pełnowartościowa. I może te głosy niedowiarków
> podsycają we mnie poczucie winy.

Dziewczyno obudz sie...jest juz XXI wiek

[steffa]

??!!??
Bardzo mnie to dziwi. Gdzie tak się dziwią? Ani jedna osoba nie zareagowała w
ten sposób na moje stwierdzenia. A poza tym o co chodzi z tym pokutującym
stwierdzeniem, że kobieta MUSI rodzić naturalnie, bo inaczej nie jest... no
właśnie... kim? prawdziwą matką? kobietą?

[kaszanna]

Niestety mnie też spotyka ta przykrość a co ciekawe nie od znajomych tylko
właśnie od lekarzy. Zawsze wtedy grzecznie tłumaczę ze cc było ratunkiem dla
mojej córki (zagrażająca zamartwica). Ale co z tego, nadal patrzą na mnie jak
na wyrodną matkę. Przez to zmieniłam juz 3 ginekologów, w końcu trafiłam na
super lekarza który nie patrzy na mnie z góry. Do końca też nie zaakceptowałam
cc, akcja porodowa trwała bardzo krótko, a słowa położenej "za chwilkę rodzimy"
tłuką mi się po głowie do tej pory. Przy całkowitym rozwarciu zaczęło spadać
tętno Gabrysi i od razu wylądowałam na stole operacyjnym. Ale wiem że tak
musiało być i powoli zaczynam do siebie dochodzić. W końcu mam wspaniała,
zdrową córkę i nie obchodzi mnie zdanie innych

Kaszanna i Gabrysia (13.01.04)

[sznoberka]

Hej dziewczyny
jestem świeżo po cesarce ze wskazań okulistycznych. Jeszcze narazie nikt się nie czepiał po co ta cc. Mam nadzieję, ze tak zostanie.
Strasznie przeżyłam decyzję lekarza, że będziemy ciąć i uważam, że krzywdzące jest dla każdej matki, która w ten sposób rodziła, niezrozumienie ze strony innych. Uważają, że to łatwiejsza droga, taki sposób na ominięcie bólu. Tymczasem same powiedzcie, że prawda jest całkiem inna. Niestety dla niektórych to czyste fochy i wygoda. I niech sobie tak myślą, ja już wiem swoje.

[iworos]

W pełni cię rozumiem. Miałam cesarkę prawie rok temu. Było już 3 dni po terminie, pojechaliśmy z mężem na KTG, ciąża przebiegała "książkowo" (w 6 miesiącu ciąży przechodziłam ospę wietrzną), niczego nie podejrzewałam. Okazało się, że są problemy z serduszkiem Weronisi puls wachał się między 60 a 140 (powinno być 140), rozwarcie miałam na palec. Lekarze zrobili USG, okazało się, że córci szyja owinięta jest pępowiną, a serduszko zaczyna zwalniać... to był koszmar, nigdy nie czułam takiego strachu, nigdy. Zrobili mi cesarkę, uratowali moją kochaną córeczkę, dostała 10 punktów, rozwija sie prawidłowo. Okazało się, że prawdopodobnie przez ospę miała u mnie w brzuszku zapalenie mięśnia sercowego, pierwszy miesiąc życia spędziła w Centrum Zdrowia Dziecka, a my z nią. Nadal bierze leki na serduszko, ale wszystko jest dobrze. Ja również wciąż tłumaczę się ludziom, mam wyrzuty sumienia, ponieważ mąż chciał być przy porodzie, a nie był, ja miałam rodzić naturalnie... wciąż czuję się winna, a ludzie uważają mnie za panikarę i histeryczkę (było mi to mówione prosto w twarz). Boli mnie to. Ale cóż robić, cieszę się każdym dniem spędzonym w towarzystwie mojej córci Weronisi (30.06.2003).
Pozdrawiam
Iwona.
Zostawiam mój adres, gdyby któraś z was chciałaby porozmawiać, wyżalić...
[e-mail]

Janai!

[amanda2002]

Kochana!
Nie tlumacz sie nikomu! Zrobilas to co dla twojej coreczki bylo najlepsze,
dzieki CC uratowalas jej zycie!
Ja mialam podobna sytuacje, tez odkleilo mi sie lozysko ale mojej coreczki juz
nieudalo sie uratowac, zostala pieknym aniolkiem!
Nie przejmuj sie ludzmi i ich kretynskimi komentarzami! Masz piekna, zdrowa
coreczke i to sie liczy!
Pozdrawiam Monika

[yola13]

Proponuję Ci toksycznych ludzi omijać szerokim łukiem, wyjdzie Ci to tylko na
zdrowie i nie przejmuj się wrednymi uwagami. Przez to że miałaś cc nie jesteś w
żadnym stopniu gorsza i nie musisz się z tego nikomu tłumaczyć. Pozdrawiam

[magkow14]

Ja też dołączam się do amandy2002 i yoli13, nie tłumacz się bo tłumaczą się
winni, a Ty w niczym nie zawiniłaś, najważniejsze, że uratowano Twoje dziecko.
Pozdrawiam.
Magkow14.

[iworos]

masz rację, ale trochę ciężko jest omijać szerokim łukiem teściową. Bardzo kocham moją Weronisię i tylko to sie liczy. Czasem jest mi poprostu smutno, że jest na tym świecie tylu nietolerancyjnych ludzi, którzy nie rozumieją, że człowiek nie ma wpływu na niektóre wydarzenia. To czasem boli... Nie lubię ranić ludzi i staram się tego nie robić i przykro mi słuchać słów krytyki, kiedy wiem, że coś stało się nie z mojej winy. A może to moja wina, że ma chore serduszko... Cóż nigdy się już nie dowiem... cieszy mnie każdy dzień spędzony z Weroniczką, która mnie nie ocenia, kocha mnie taką jaka jestem i ją nie obchodzi jak wyszła na ten świat. Kocha mnie i chce być blisko mnie a ja chcę być przy niej, bo nie ma świecie większego promyczka, kochańszego słoneczka (przynajmniej dla mnie) na świecie. Kocham każdy dzień spędzony z nią.
Pozdrawiam, Iwona

[iworos]

To znów ja. Mam do was pytanko: co na wasze cc powiedzieli mężowie? Co oni o tym myślą?

[magkow14]

iworos napisała:

> To znów ja. Mam do was pytanko: co na wasze cc powiedzieli mężowie?
A co mogł powiedzieć, było mu przykro, że tyle przeszłam, zresztą mój mąż był
cały czas przy mnie, nawet zawiózł mnie na salę operacyjną, bo nie było
personelu. Bardzo się denerwował, a gdy pokazali mu dziecko, to pierwsze
pytanie jakie zadał to " gdzie moja żona".
>Co oni o tym myślą?
Był dla mnie wsparciem, zwłaszcza w momencie kiedy pojawiła się depresja,
miałam żal, że nie urodziłam naturalnie, a on tłumaczył, że to nie ma znaczenia
i że najważniejsze, iż wszyscy jesteśmy razem.
Zresztą wszyscy w moim otoczeniu tzn. rodzice moi i męża, znajomi nigdy nie
traktowali mnie jak kogoś gorszego i mogłam na nich liczyć.
Pozdrawiam.
Magkow14.

Ps. Tak na marginesie to nie rozumiem do czego zmierzają Twoje pytania.

[iworos]

Byłam ciekawa jak wasi mężowie podchodzili do cesarki. Podaobno nie wszyscy to
akceptują.

[eviki]

witam
ja świetnie rozumiem janaj,mamekubusia i inne dziewczyny skarżące się na
przykre uwagi.Rzeczywiscie zaobserwowałam taka tendencję,jak dziewczyna miala
zabieg cc to jest dopytywana czy na pewno byl potrzebny a moze tylko z wygody
tak zrobila.Moja bratowa która mieszka w miejscu mojego byłego zamieszkania z
radością informowała zainteresowanych że urodziłam synka.Jak sasiedzi i znajomi
pytali o poród i dowiadywali się ze cc to pierwsze teksty:"...ooo to sie nie
nacierpiała ,nie przemęczyła"...tak teraz te młode dziewczyny z wygody
robią ..."oraz "jak się ma pieniądze..."i.t.p i.t.d
Jak bratowa z pasją w oczach wykłócała się o moje 36 godz naturalnego porodu i
wyjaśniała że to przez duże ,nieprawidlowo ułożone dziecko, i moją waska
miednice to zaczynala się nowa litania:"tak tak ,taka drobna to nie dziwne ze
nie dała rady urodzić" oraz"taka wąziutka to wiadomo że normalnie nie mogła
zostać matką" i co wy na to?)teraz mam z tego pyszny ubaw ,ale bezposrednio
po porodzie ...najlepsza byla teściowa"jak to żeby dziecka nie móc normalnie
urodzić?!" oraz "ja od poczatku wiedzialam ze do rodzenia dzieci to ona nie
jest stworzona"
A co do meża,byl bardzo wkurzony na lekarzy ze tak póżno podjęli decyzję o
cesarce,ale jak dowiedzial sie że dziecko całe i zdrowe (przynajmniej wtedy tak
mysleliśmy) a ja po raz pierwszy od trzech dni nie wbijam zebow z bolu w jego
ręke,ściane ,poduszke...to sie uspokoił.No i jeszcze ten ordynator-
lizusik,ktory nam potem do tylka prawie wchodzil..
Z lekarzami na szczeście nie mialam przykrych przejść raczej spotykalam sie ze
wspolczuciem ze tyle cierpienia a na koniec krojeni
A teraz po 10 miesiacach od cc naprawde sie juz nie przejmuje ,nie zawsze
trafionymi, komentarzami zreszta może maja dobre intencje tylko niektorym taktu
brakuje...
uff,ale sie rozpisalam
pozdrawiam
mama (zdrowiutkiego już na szczescie )eryka

[janaj]

Dziewczyny !
Dzięki za wsparcie. Lżej mi się na duszy zrobiło, że nie tylko ja tak mam. Choć
z drugiej strony to przykre, że tak często spotykamy się z "nietrafionymi"
pytaniami n/t naszych cc. Dzięki Wam na nowo uświadomiłam sobie, że mam śliczną
i zdrową córkę i tylko to się liczy. I nie będę się tłumaczyć. Może przygotuję
sobie kilka gotowych odpowiedzi w stylu: miałam cc bo mi się anestezjolog
podobał z porodówki
Trzymajcie się ciepło,
Joanna.

[iworos]

Niezły tekst )))

[mamand]

Witam was. Doskonale rozumiem dziewczyny które muszę się tłumaczyć z cesarki.
Urodziłam sunka w 37 tygodniu, po 16 godz, ze skurczami partymi na 1,5 cm.
rozwarcia, sory ale tak dziecko się nie zmieści. lekarz proponował cięcie już
po kilku godz. ale ja głupia się nie chciałam zgodzić, no bo co chodziłam do
szkoły rodzenia, przeczytałam prawie wszystko na temat porodu i dziecka nie
urodzę? lekarz jeszcze 2 razy proponowal mi cięcie ale ja się twardo upierałam
przy "naturze" jak zaczełam krwawić tak, że lało się po podłodze już nie
protestowała, ale usłyszałam przed zaśnięciem od instrumentariuszki, że jestem
następną której nie chce się rodzić. Synek dostał 7 punktów i miał kłopoty z
oddychaniem. Bardzo dlugo nie mogłam się pogodzić, że "nie dałam rady",
dobijało mnie artykuły w gazetach o porodach gdzie ani słowa nie było o
cesarce, nawet w książce o porodzie którą dostałam w wyprawce po 30str. o
naturalnym porodzie o cesarce było mniej niż pół strony. Przez dwa tygodnie
wyłam!!!
Cały czas słyszę komentarze o tym, że nie chciało misię postarać, że teraz
cesarki robią każdej...
Jak się takie komentarze nie skończą to naprawdę może się stać jakaś tragedia,
bo któraś będzie chciała za wszelką cenę urodzić "normalnie"
Teraz to ja się tylko zastanawiam jak mogłam byś taka głupia i narażać zdrowie
swojego dziecka
Pozdrawiam wszystkie cesarzowe

[karina222]

nie rozumiem na czym polega twoj problem....jak widac nie masz sie czym
przejmowac!!!!!tez mialam cc ze wskazan medycznych...i...no wlasnie i co!!!i
NIC!!!
POZDRAWIAM

[donata23]

Dokładnie wiem o co chodzi .A do tego wszystkiego potrafią powiedzieć że wcale
nie rodziłam bo miałam cesarkę i nie wiem co to ból a te godziny ze skurczami
to się już nie liczą.Mój synek był za duży więc nie mógł wyjsć i wiem co to
ból.Straszną przykrość mi sprawia jak ktoś ocenia mnie w ten sposób.