Poezja ludowych tworcow

[blotniarka.stawowa]

Wlasnie mam w planie przez weekend zapoznac sie blizej z ksiazka etnografa
Franciszka Kotuli. Na razie nie moge sie powstrzymac by nie podzielic sie z
wami jedna z "satyr ludowych", ktora autor zna w kilku wersjach. Oto jedna z
nich, ktora jest dzielem ludzi niewatpliwie ze wsi, posiadajacymi jednak
pewne wyksztalcenie:

Zwiali z gospodarstwa Kasia, Jan i Wladek,
Uciekli do miasta, zostal tylko dziadek.
Jas zostal magistrem, mecenasem Wladek,
Inzynierem Kasia, a rolnikiem dziadek.

Jasio jest w teatrze, a w kawiarni Wladek,
Jan pije szampana, koniak pije Wladek,
Czarna kawe Kasia, a maslanke dziadek.

Jasio jezdzi Wolga, Fiatem jezdzi Wladek,
Syrena Kasienka, a konikiem dziadek.
Jasio ma wilczura, doga trzyma Wladek,
Pekinczyka Kasia, swinie trzyma dziadek.

Jas zapuscil brode, a wasiki Wladek,
Manikiry Kasia, a odciski dziadek.
Jasio spi za biurkiem, krotko siedzi Wladek,
Szesc godzin pracuje Kasia, a szesnascie dziadek.

Pisze Jasio piorkiem, dlugopisem Wladek,
Na maszynie Kasia, a widlami dziadek.
Jas jada szyneczke, kielbase Wladek,
Indyka Kasienka – przygotowal dziadek.

Work maki dla Jasia, forse dostal Wladek,
Pierzyne Kasienka, stare portki dziadek.
Przyjechali na wies Jan, Kasia i Wladek,
Beda pomagali – ucieszyl sie dziadek.

Spotkali sie wieczor Jan, Kasia i Wladek,
Wszyscy usmiechnieci – tylko smutny dziadek.
Jasio zjadl szyneczke, a kielbase Wladek,
Kasia jajeczniczke, postny chlebek dziadek.

Sprzedal dziadek swinie, nie kupil kielbasy,
Wszysciutenko w miescie zjedli te grubasy.
Duzy brzuch ma Jasio, sily nabral Wladek,
Kasia ma rumience, z glodu umarl dziadek.

I co beda zarli madrzy urzednicy?
Juz dziadek nie bedzie kosil nam pszenicy.

Pogrzeb byl uczciwy, podzielono spadek,
Wszyscy cos dostali, nawet dostal dziadek.
Bydlo Jas, dom Kasia, pole dostal Wladek,
A lopata w d... od grabarza dziadek.

[benia30]

Błotniarko, to jest tekst piosenki, którą moja babcia raczy wszystkich przy
różnych okazjach niezależnie od tego czy chcą jej słuchać czy nie. Co ciekawe
zna cały tekst na pamięć (i wiele, wiele innych) mimo tego że dobija już prawie
do setki!

[blotniarka.stawowa]

Wiesz Beniu, a moze to akurat od twojej babci ten etnograf uslyszal
ten "utwor". Autor mial 80 lat gdy zaczal pisac te ksiazke (materialy
gromadzil przez lata).
Gratuluje dlugowiecznosci twojej babci i zycze dobrego zdrowia!

[benia30]

blotniarka.stawowa napisała:

> Wiesz Beniu, a moze to akurat od twojej babci ten etnograf uslyszal
> ten "utwor". Autor mial 80 lat gdy zaczal pisac te ksiazke (materialy
> gromadzil przez lata).
> Gratuluje dlugowiecznosci twojej babci i zycze dobrego zdrowia!


A dziękuję Błotniarko, dziękuję w imieniu babci która na zdrowie nie narzeka.

Widziałam zeszyt, w którym babcia ma zapisane takie różne rymowane mądrości
ludowe. Działało niegdyś we wsi coś takiego jak Koło Gospodyń Wiejskich (nie
wiem czy działa nadal) Kobiety wymyślały wiersze, układały rymowanki odnoszące
się do ważniejszych wydarzeń czy osób, od sołtysa wsi zaczynając a na
proboszczu pobliskiej parafii kończąc. Wystawiały to potem w remizie na
uroczystościach z okazji np. świąt czy odpustu parafialnego, a uczestniczyli
wszyscy okoliczni mieszkańcy z gośćmi honorowymi czyli sołtysem i proboszczem
na czele. I mimo nawału pracy w polu i gospodarstwie każdy znalazł chwilkę
czasu by usiąść, posłuchać, porozmawiać ze znajomymi, odpocząć...Ech, to były
czasy...

[benia30]

Bardzo fajny wątek!
Pozwolę sobie w tym miejscu umieścić tekst wiersza, który moja 92-letnia babcia
recytuje do dziś bez zająknięcia, a którego nauczyła się chodząc jeszcze do
czteroklasowej szkoły powszechnej. Nie wiem kto jest autorem, trąci mi tu
Konopnicką lub Jachowiczem, a może to czyjaś "twórczość własna" - nie wiem a
przyznam, że bardzo jestem ciekawa... Nie wiem też czy uda mi się odtworzyć go
dokładnie tak, słowo w słowo, jak recytuje babcia (znam tekst na pamięć, nigdy
nie widziałam go w druku lub na piśmie )

Tesiutka malutka swawolna filutka
Co tańczy, co biega, aż sad się rozlega.
A na ganku jak co ranku za wczorajszą w polu pracę
Robotnikom najemnikom ojciec siedząc dzieli płacę.
Spostrzegła, przybiegła i obces do taty:
„Jakiś ty bogaty, dajże mi proszę choć grosz, choć dwa grosze...”
„A za co?”, „Oj tato...”
„A na co?”, „A na to: na włóczki, koralki, na różne zabawki,
na suknie dla lalki, obróżkę dla Żwawki.”
I nagle jak sroczka porwała rubelka
i rada z figielka uciekła jak skoczka.
Po godzinie ojciec słucha w całym sadzie cisza głucha
Nikt nie skacze, nikt nie śpiewa...
Gdzie jest Tesia? W cieniu drzewa.
Twarz na dłoni, dłoń na pieńku,
Siedzi wsparta z rublem w ręku,
Siedzi, myśli co za niego kupić komu ile czego:
„Suknię niańce? Rubla mało, suknię lalce?
Jaką? Białą? Nie, zieloną... Tę już ma.
Żółtą? E, fe, żółta zła, więc różową czy błękitną,
Ale całą aksamitną...
Lecz czy na to rubla dosyć? Może tatę znów poprosić?
Ale kto wie, da czy nie da?
Zresztą z ojcem mniejsza bieda, ale mama...
Czuję sama, że dziś rano przed śniadaniem
Nienajlepsza poszła gama, jak po grudzie szło z czytaniem
Mama powie, tata, kto wie? A nuż każe oddać co dał...
Bieda, co tu począć, główkę skrobie
Sama sobie rady nie da.
A to nie chcę nic kupować! Rubla schowam...
A gdzie schować?
Może włożę pod poduszkę?
Andzia mówi, że najłatwiej złodziejowi przyjść i ukraść...
A jak w nocy on z łóżeczkiem mnie wyniesie?!
Obudzę się w nocy w lesie?! Ach i dalej w płacz żałosny!
Ach ty rublu, ty nieznośny!!! Cóż ja muszę cierpieć za cię!
Precz ode mnie, oddam tacie...
Już chce skoczyć i znów stoi
Spuszcza główkę, znów coś roi...
Żal rubelka, jak się odda już z powrotem nie odbierze.
Lecz cóż zrobić wziąwszy już?”
Gdy tak duma, Anioł Stróż do jej myśli i serduszka
Zlitował się i do uszka szepnął z cicha:
„Bież do mamy, tam jest pomoc i dar dzieci,
nie poradzisz sobie samej a Bóg przez nią cię oświeci”
Tesia cała sczerwieniała, nie wie że to głos Anioła,
Czuje tylko że się stała znów spokojna i wesoła.
I do mamy... A u bramy, mama z jakąś biedną gada,
Co wpółnaga wsparcia błaga, o swych dziatkach opowiada:
Ma ich czworo, jedno choro, troje z głodu mrą bez chleba.
Żal zdjął Tesię, rubla niesie, wie już co z nim robić trzeba.
A gdy mama i uboga i Stróż Anioł w jednej chwili,
Dziękując jej w imię Boga wszyscy jej błogosławili.

-

[blotniarka.stawowa]

Beniu, wspaniala pamiec masz - to chyba genetyczne po babci!
Bardzo ladnie odtworzylas ten wiersz, a wlasciwie historyjke - rowniez jestem
ciekawa, kto jest autorem.

[users1]

Wspaniałe teksty, brawo dziewczyny -ki. Tekst pisany przez Błotniarkę słyszałem
jeszcze w latach siedemdziesiątych w wykonaniu słynnego wówczas kabaretu z
Kszczonowa k/Lublina (nazwy nie pamiętam).
Teraz może z innej beczki. Lubię poezję nie tylko ta przez duże "P", ale
również inną tą mniej znaną, pisaną niejednokrotnie przez poetów nazwijmy
to "ludowych". Skoro wątek jest o poezji ludowej, pozwólcie na słów kilka w tym
poetycznym ludowym temacie. Jakiś czas temu znałem swoją rówieśniczkę, niestety
dziś już nie żyjąca, mieszkającą w jednej z podzamojskich wsi twórczynię
ludową - poetkę. Nazywała się Teresa Malucha. Jestem w posiadaniu kilku tomików
jej wierszy. Pozwól Tereso że zacytuję w tym wątku kilka Twoich poczynań w tym
przedmiocie, a Wy forumowicze oceńcie sami czy Teresa nie była wielkim talentem
poetyckim, niestety tak szybko odeszła.
Po śmierci mojej matki Teresa napisała takie słowa:

"odeszła z babim latem
ścieżką smutku w siwych oczach
zostawiając wspólne 52 lata
w kamiennej kołyśce został cień
świadek doskonałej materii
miematerialność mieszka w kątach
wydeptanych czułością serca
wypełnia powietrze ciepłem dłoni
rozsiewa woń kochanych kwiatów
- w czerwonych różach byrzy się krew"

Wybaczcie mi Drodzy ten bardzo dla mnie osobisty wpis.
Jeżeli choć trochę ten wiersz się Wam spodoba zacytuję następne, może juz mniej
osobiste....ale zawszy bardzo mi bliskie.
W.2

[benia30]

Na poezji się nie znam, ale gdybyś Usersik zadał pytanie czyj to wiersz,
podejrzewałabym kilku narodowych twórców naszej literatury...
Bardzo mi się podoba, zwłaszcza "(...)w kątach wydeptanych czułością serca"
Piękne!
Proszę o następne...

[users1]

Proszę bardzo, może nie tak osobisty dla mnie jak poprzedni, ale bardzo mi
bliski, oczywiście tej samej autorki:

Chwytając szczęście

zamknięci
w czystym oddechu pierwszego wiersza
nieporadną metaforą
oddzieleni od bólu istnienia
głusi i niemi w jednej sekundzie
ty i ja... ja i ty
na przemian
W.2

Users, to piekne!

[blotniarka.stawowa]

i dzieki za podzielenie sie z nami talentem pani Teresy. Szkoda, ze juz
odeszla...

[blotniarka.stawowa]

A zechcialbys podac informacje o poecie nazwiskiem Krzysztof Konopa ktorego
uroczy wiersz cytujesz w watku obok? Nie wiem nic o nim...

[users1]

To współczesny zamojski poeta, często publikuje na łamach "Tygodnika
Zamojskiego". Jeśli podoba Ci się Jego poezja, pocytuję...
W.2

[users1]

Błotniarko jeżeli Ci się podobają, to jeszcze jeden - u mnie na dobranoc, ale
będą następne. Teresa była mi bardzo bliska i nie chodzi mi o uczycia między
kobietą i mężczyzną. Poprostu bliska w swoim cierpieniu, w swojej poezji...

Jeśli chcesz
podaruję ci wiosnę
i lato
i jesień
i zimę
bujną trawą przy tobie wyrosnę
i zakwitnę jaśminem
kłosem pszenic zaszumię w upale
jagodami jarzębin nasycę
lody roztopię zuchwałe
tylko przyjdź..
- z księżycem

Dobranoc
W.2

[benia30]

Nie będę orginalna w swych osądach gdy powiem, że to piękne!
To też Teresa???

[users1]

Widzę, że twórczość Teresy bardzo Wam się spodobała, więc niech to cytowanie
Jej wierszy tu na roztoczańskim forum będzie dla niej hołdem.
Na Dzieeeeeńńńńńń Doooooobry Baaaaardzo

Nie ocalony dzień

na twojej dużej dłoni
jeden dzień zamknięty
w mydlanej bańce
kropli deszczu zawieszonej na promieniu.

stąpamy ostrożnie
jest w nas chęć ocalenia

ciepły pocałunek sfrunął wróblem
westchnieniem spłoszył
mydlaną bańkę
kroplę
dzień
.....

Miłego Dnia życzę
W.2

[czuk1]

users1 napisał:

> Widzę, że twórczość Teresy bardzo Wam się spodobała, więc niech to cytowanie
> Jej wierszy tu na roztoczańskim forum będzie dla niej hołdem.
> Na Dzieeeeeńńńńńń Doooooobry Baaaaardzo
>
> Nie ocalony dzień
>
> na twojej dużej dłoni
> jeden dzień zamknięty
> w mydlanej bańce
> kropli deszczu zawieszonej na promieniu.
>
> stąpamy ostrożnie
> jest w nas chęć ocalenia
>
> ciepły pocałunek sfrunął wróblem
> westchnieniem spłoszył
> mydlaną bańkę
> kroplę
> dzień
> .....
>
> Miłego Dnia życzę
> W.2


....życzenia imieninowe. Nie zmieniaj się, nie starzej, już nigdy nam nie
choruj. Miej jak najwiecej przyjemności z działki, domku, rowerów, turystyki,
Twoich licznych hobby, bądż z nami jak najgęściej w internecie.
Zaocznie duża kawą piję za Twoje zdrowie. M-S
PS. Gdyby nie Wasze z Benią na bocznym wątku ragawor to całkiem bym przegapił
Twoje święto.


Teraz wybieram sie obok - na 12-tą.

[users1]

Mariuszu wielkie dzięki za życzenia, niestety nie udało mi się być na wystawie,
ale może to jeszcze kiedyś nadrobię.
W jednym z postów Błotniarka pytała o Krzysztofa Konopę, wówczas obiecałem
jeszcze go zacytować.
Recytację tego wiersza Krzysztofa Konopy dedykuję dziewczynom, które kiedyś
wyemigrowały z Roztocza, myślę, że treść tego wiersza przypomni Wam Roztocze i
da nadzieję że jeszcze kiedyś tu wrócicie....

tam jeszcze letnią nocą konie
w złotych płyciznach rżyska pławią
płótnami dymu ogień bielą
sny sieją z białych lnów spokoju

tam jeszcze niebo sanną deszczu
przemyka gubiąc źdźbło pioruna
krzyk ptaka korę dnia nacina
i drzewo spływa strużką cienia

gdzie blisko tak choć nas tam nie ma
lecz z garstki snu karmiłaś konie -
przecież będziemy


Pozdrawiam
W.2

Krzysztof, Teresa i poezja na Roztoczu

[blotniarka.stawowa]

users1 napisał:

> W jednym z postów Błotniarka pytała o Krzysztofa Konopę, wówczas obiecałem
> jeszcze go zacytować.

dzieki za ten wiersz rowniez. Tak sobie mysle, Usersie, ze wlasciwie ten watek
nie jest odpowiedni dla Teresy i Krzysztofa (mial byc o poezji ludowej). Nie
znam dokladnych kryteriow kwalifikowania czyjejs tworczosci do "ludowej" lub
nie, ale wydaje mi sie, ze nie moze tu chodzic tylko o miejsce pochodzenia lub
zamieszkania tworcy.

"Jeśli chcesz
podaruję ci wiosnę
i lato
i jesień
i zimę
bujną trawą przy tobie wyrosnę
i zakwitnę jaśminem
kłosem pszenic zaszumię w upale
jagodami jarzębin nasycę
lody roztopię zuchwałe
tylko przyjdź..
- z księżycem"

Cytowany powyzej wiersz Teresy (dziewczyny "z ludu") jest dla mnie wspanialy i
nie ustepuje poezji np. "wielkiej pani" Marii z Kossakow Pawlikowskiej
Jasnorzewskiej. Moze Usersie moglbys zalozyc watek - "Poeci Roztocza", aby ci,
co omijaja z rozmyslem watek "poezja ludowa" (obawiajac sie "oj,dana dana") -
mieli tez szanse zapoznac sie z tak interesujaca tworczoscia?

Na dobranoc troche staroswieckiej Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej:
Pazdziernik

Brzozy sa jak zlote wodotryski.
Zimno jest jak w ostatnim liscie.
A slonce jest jak ktos bliski,
ktory ziebnie i odchodzi. Leca liscie...

Liscie

Rumience lata pobladly.
Lisc zloty z wiatrem mknie.
I klonom rece opadly,
i mnie...

Do Beni

[blotniarka.stawowa]

Wyglada na to, ze zostalysmy tylko we dwie na tym watku (jesli powiedzie mi sie
wydelegowanie Usersa na inny).
Mam prosbe - poszperaj troche w fenomenalnej pamieci swojej lub Babci - i uracz
nas jeszcze opowiastkami jak te poprzednie.

Skoro dzisiaj nie dyzurujesz na nocnym czuwaniu, dedykuje ci kolysanke ludowa
(autor nieznany).

Piesn nad kolyska

Spij, dziecinko, juz.
Sliczne oczki zmruz.
Sluchaj, deszczyk pada tam,
Piesek szczeka, grozi nam;
W bramie dziad yciaga reke,
Pies rozerwal mu sukienke,
Az biedaka broni stroz,
Spij, dziecinko, juz!

Nie placz, synku, nie!
Slyszysz, wicher dmie;
Spal zajaczek w zbozu, spal,
Zbudzil go daleki strzal;
Wyszedl strzelec, bronia blyska,
Wygnal spiocha z legowiska.
Hej, zajaczek zwawo mknie,
Nie placz, synku, nie!

Spij, buziaczku z roz,
Tys nie glodny juz;
A golabek siadl przed sien,
Szukal ziarnek caly dzien;
W gniazdku pyta sie gromadka:
Gdzie tak dlugo nasza matka?
Slonce dawno zaszlo juz,
Spij, buziaczku z roz!

Zmruz oczeta, zmruz,
Dziadek poszedl juz
I zajaczek w zbozu spi,
Strzelec chybil, wraca zly,
Golabeczek karmi dzieci.
Jutro slonce znow zaswieci,
Spiacych strzeze Aniol Stroz,
Zmruz oczeta, zmruz!

[users1]

Powiedzie się powiedzie, skoro mnie stąd przepędzacie, pójdę sobie razem z
Teresą i Krzysztofem (((
Pozdrawiam, Miłego Dnia
W.2

[benia30]

Usersie! Teresa i Krzysztof niegodni by nazywać ich twórcami ludowymi!!! Toż to
poezja przez wielkie P!

[benia30]

blotniarka.stawowa napisała:

> Mam prosbe - poszperaj troche w fenomenalnej pamieci swojej lub Babci - i
uracz
>
> nas jeszcze opowiastkami jak te poprzednie.
>

Babcia przebywa na Roztoczu a ja nie, dlatego nie mogę niestety poszperać ani w
jej pamięci, ani w notatkach... Ale niech no tylko dorwę ten jej sekretny
zielony zeszyt! Wtedy rozwinę ten wątek o rymowanki na każdą okazję!

[benia30]

Z zielonego zeszytu babci Hani (babcia recytuje na pamięć):

Już z południa daleko ludzie z miasta sie wleko,
Idzie baba wśród drogi, wiedzie krowe za rogi.
Chłopek pędzi a krzyka, że aż kłado się szkapki,
Grajek wziął się do smyka, spuścił nogi przez drabki.
Dylu dylu od ucha, kto ma uszy niech słucha
Nisko włodarz sie toczy, nawdział czapke na oczy.
Zajrzał w dzbanek niedużo, a nogi mu już nie służo.
Szumio lasy, hej lasy, a w karczmie brzmio basy
Kiedy skakać to skaczo, a jak pić to pijo,
A jak płakać to płaczo, a jak bić sie to bijo.
To już u nas tak idzie, na połówke nic nie ma
A pocierpieć jak przyjdzie to i to sie wytrzyma...

Szkoda, że nie można tu oddać artyzmu z jakim moja babcia to recytuje (tego
wiersza nauczyła się w szkole podstawowej blisko 85 lat temu...)
Pozdr. Benia

Zielony zeszyt babci Hani

[blotniarka.stawowa]

benia30 napisała:
> Z zielonego zeszytu babci Hani (babcia recytuje na pamięć):

To fajnie, ze juz sie dorwalas do tego zeszytu, Beniu. Wrzuc nam cos tutaj z
niego od czasu do czasu...

Pozdrowienia

[benia30]

Proszę się nie przerazić, to jeden z lżejszych cytatów babci Hani:

"Prosiłem dziewczynę, nie mogłem uprosić
kazałem se uciąć, po co będę nosić!"

[blotniarka.stawowa]

benia30 napisała:
> Proszę się nie przerazić, to jeden z lżejszych cytatów babci Hani:

Beniu, przerazona nie jestem, (bo nie ma mi co ucinac!), ale za to wczoraj
bawiac sie w polskim towarzystwie uslyszalam dowcip, tez o ucinaniu, ale nawet
nie nadajacy sie na zamojski watek dowcip dnia...

Moze kiedys, przy samych doroslych, pozna wieczorowa pora sie odwaze

[mamix]

Beniu, znakomitości są w zielonym zeszycie Twojej babci. Moja babcia też z
pamięci recytowała różne wierszyki, których nauczyła się w szkole jeszcze za
miłościwie panującego Franciszka Józefa. Niestety, nie dożyła tak sędziwego
wieku, jak Twoja, a nie prowadziła zeszytu. Ja już nie pamiętam na tyle aby
zacytować, jakieś fragmenty małe jedynie się przypominają.
Prosimy o następne wierszyki i swawolne przypowieści.

[benia30]

mamix napisała:

> Moja babcia też z
> pamięci recytowała różne wierszyki, których nauczyła się w szkole jeszcze za
> miłościwie panującego Franciszka Józefa. Niestety, nie dożyła tak sędziwego
> wieku, jak Twoja, a nie prowadziła zeszytu. Ja już nie pamiętam na tyle aby
> zacytować, jakieś fragmenty małe jedynie się przypominają.
>

I właśnie dlatego staram się zapamiętywać lub spisywać te babcine perełki, by
jej praprawnuki dowiedziały się czego uczyli w szkołach na początku XX wieku...
Może spróbujesz zacytować Mamix i Swoją babcię??? Proszę...

[koziorozka]

Mialam kiedys niesamowite spotkanie na Suwalszczyznie, prawie pod litewska
granica. Gospodarze wlasnie skonczyli budowe stodoly i cala rodzina + sasiedzi
+ robotnicy siedli do uroczystej kolacji. Naleweczka byla pyszna. W koncu dwie
nestorki - obie panie mialy ponad 80 lat - stanely przy piecu i zaczely
spiewac. Ze tez magnetofonu przy sobie nie mialam... Przyspiewki weselne
przyzoite nie byly, o nie. Niestety, zapamietalam tylko refren jednej piosenki:
Panienki z Grodna pija do dna!

[benia30]

Świetne mają hasła te nestorki rodów... Niestety ze względu na swój podeszły
wiek coraz rzadziej chadzają na wesela, w wyniku czego kultura zaczyna powoli
zanikać... szkoda...

[benia30]

Szumiała leszczyna, szumiała nad wodą
I ja też szumiałam jakżem była młoda.

Szumiała leszczyna i liście rozdała
Ja przestałam szumieć bom sie zestarzała.

Teraz siedzę w kącie, synowa gadała:
Jużeś się zarazo stara wyszumiała.

Nie będziesz ty stara miejsca u mnie miała
Pójdziesz do przytułku, bo żeś pole zdała.

Pójdziesz do przytulku, bedziesz się modliła,
za te swoje grzechy coś je narobiła.

Pójdę do przytułku, nie będę siedziała,
W przytułku są chłopy, będę podrywała...

[czuk1]

blotniarka.stawowa napisała:

> Wlasnie mam w planie przez weekend zapoznac sie blizej z ksiazka etnografa
> Franciszka Kotuli. Na razie nie moge sie powstrzymac by nie podzielic sie z
> wami jedna z "satyr ludowych", ktora autor zna w kilku wersjach. Oto jedna z
> nich, ktora jest dzielem ludzi niewatpliwie ze wsi, posiadajacymi jednak
> pewne wyksztalcenie:
>
> Zwiali z gospodarstwa Kasia, Jan i Wladek,
> Uciekli do miasta, zostal tylko dziadek.
> Jas zostal magistrem, mecenasem Wladek,
> Inzynierem Kasia, a rolnikiem dziadek.
>
> Jasio jest w teatrze, a w kawiarni Wladek,
> Jan pije szampana, koniak pije Wladek,
> Czarna kawe Kasia, a maslanke dziadek.
>
> Jasio jezdzi Wolga, Fiatem jezdzi Wladek,
> Syrena Kasienka, a konikiem dziadek.
> Jasio ma wilczura, doga trzyma Wladek,
> Pekinczyka Kasia, swinie trzyma dziadek.
>
> Jas zapuscil brode, a wasiki Wladek,
> Manikiry Kasia, a odciski dziadek.
> Jasio spi za biurkiem, krotko siedzi Wladek,
> Szesc godzin pracuje Kasia, a szesnascie dziadek.
>
> Pisze Jasio piorkiem, dlugopisem Wladek,
> Na maszynie Kasia, a widlami dziadek.
> Jas jada szyneczke, kielbase Wladek,
> Indyka Kasienka – przygotowal dziadek.
>
> Work maki dla Jasia, forse dostal Wladek,
> Pierzyne Kasienka, stare portki dziadek.
> Przyjechali na wies Jan, Kasia i Wladek,
> Beda pomagali – ucieszyl sie dziadek.
>
> Spotkali sie wieczor Jan, Kasia i Wladek,
> Wszyscy usmiechnieci – tylko smutny dziadek.
> Jasio zjadl szyneczke, a kielbase Wladek,
> Kasia jajeczniczke, postny chlebek dziadek.
>
> Sprzedal dziadek swinie, nie kupil kielbasy,
> Wszysciutenko w miescie zjedli te grubasy.
> Duzy brzuch ma Jasio, sily nabral Wladek,
> Kasia ma rumience, z glodu umarl dziadek.
>
> I co beda zarli madrzy urzednicy?
> Juz dziadek nie bedzie kosil nam pszenicy.
>
> Pogrzeb byl uczciwy, podzielono spadek,
> Wszyscy cos dostali, nawet dostal dziadek.
> Bydlo Jas, dom Kasia, pole dostal Wladek,
> A lopata w d... od grabarza dziadek.


Skarbie.
Na przykladzie Roztocza zauważam pozytywny wpływ piękna tej krainy na ludzi.
Na naszym terenie rodzi sie, mieszka i działa (podobnie jak na południu
Polski)bardzo dużo artystów i twórców ludowych. Mam tu na myśli malarzy
rzeżbiarzy, muzykantów, różnych rzemieślników, piesniarzy....

pzdr Mariusz

Bogaty jest dorobek twórców ludowych .....

[czuk1]

czuk1 napisał:

> blotniarka.stawowa napisała:
>
> > Wlasnie mam w planie przez weekend zapoznac sie blizej z ksiazka etnografa
>
> > Franciszka Kotuli. Na razie nie moge sie powstrzymac by nie podzielic sie
> z
> > wami jedna z "satyr ludowych", ktora autor zna w kilku wersjach. Oto jedn
> a z
> > nich, ktora jest dzielem ludzi niewatpliwie ze wsi, posiadajacymi jednak
> > pewne wyksztalcenie:
> >
> > Zwiali z gospodarstwa Kasia, Jan i Wladek,
> > Uciekli do miasta, zostal tylko dziadek.
> > Jas zostal magistrem, mecenasem Wladek,
> > Inzynierem Kasia, a rolnikiem dziadek.
> >
> > Jasio jest w teatrze, a w kawiarni Wladek,
> > Jan pije szampana, koniak pije Wladek,
> > Czarna kawe Kasia, a maslanke dziadek.
> >
> > Jasio jezdzi Wolga, Fiatem jezdzi Wladek,
> > Syrena Kasienka, a konikiem dziadek.
> > Jasio ma wilczura, doga trzyma Wladek,
> > Pekinczyka Kasia, swinie trzyma dziadek.
> >
> > Jas zapuscil brode, a wasiki Wladek,
> > Manikiry Kasia, a odciski dziadek.
> > Jasio spi za biurkiem, krotko siedzi Wladek,
> > Szesc godzin pracuje Kasia, a szesnascie dziadek.
> >
> > Pisze Jasio piorkiem, dlugopisem Wladek,
> > Na maszynie Kasia, a widlami dziadek.
> > Jas jada szyneczke, kielbase Wladek,
> > Indyka Kasienka – przygotowal dziadek.
> >
> > Work maki dla Jasia, forse dostal Wladek,
> > Pierzyne Kasienka, stare portki dziadek.
> > Przyjechali na wies Jan, Kasia i Wladek,
> > Beda pomagali – ucieszyl sie dziadek.
> >
> > Spotkali sie wieczor Jan, Kasia i Wladek,
> > Wszyscy usmiechnieci – tylko smutny dziadek.
> > Jasio zjadl szyneczke, a kielbase Wladek,
> > Kasia jajeczniczke, postny chlebek dziadek.
> >
> > Sprzedal dziadek swinie, nie kupil kielbasy,
> > Wszysciutenko w miescie zjedli te grubasy.
> > Duzy brzuch ma Jasio, sily nabral Wladek,
> > Kasia ma rumience, z glodu umarl dziadek.
> >
> > I co beda zarli madrzy urzednicy?
> > Juz dziadek nie bedzie kosil nam pszenicy.
> >
> > Pogrzeb byl uczciwy, podzielono spadek,
> > Wszyscy cos dostali, nawet dostal dziadek.
> > Bydlo Jas, dom Kasia, pole dostal Wladek,
> > A lopata w d... od grabarza dziadek.
>
>
> Skarbie.
> Na przykladzie Roztocza zauważam pozytywny wpływ piękna tej krainy na ludzi.
> Na naszym terenie rodzi sie, mieszka i działa (podobnie jak na południu
> Polski)bardzo dużo artystów i twórców ludowych. Mam tu na myśli malarzy
> rzeżbiarzy, muzykantów, różnych rzemieślników, piesniarzy....
>
> pzdr Mariusz

[users1]

Na ostatnio odbywających się dożynkach w Zamościu spotkałem i rozmawiałem z
Panią Marią Gleń peetka ludową Zamojszczyzny. Nabyłem nawet Jej tomik
wierszy "Gdzie Jaskółcze Gniazda". Oto wiersz z tego tomiku, który dedykuję
wszyskim Roztoczanom, którzy musieli opuścić swe rodzinne strony.

Tęsknota za krajem

Choć się zżyłam z tamtym krajem
i jest mi tam bardzo dobrze,
ciągle tęskniem za tym majem,
który jest tak piekny w Polsce.

A że droga jest daleka,
więc nie zawsze moge jechać,
myślą ciągle biegne w Polskę
i nie mogę się doczekać.

A gdy jadę juz do kraju
serce we mnie mocno bije -
tyle piękna jest na świecie
a ja ciągle Polską żyję

Tutaj stoi moja strzecha
tu znam pola, lasy, drogi
tutaj ludzie są gościnni
tutaj wszystko sercu drogie.

Choć odjadę do swych bliskich
serce moje już się kraje:
bo tam czeka ma rodzina
a tu kraj mój pozostaje.


Pozdrawiam
W.2