a moze nie miec dzieci???

[atenais]

Ostatnio duzo mysle o dzieciach... NM ma syna (14 lat), ale to nie moje
dziecko - wiadomo. I tutaj problem - czy mozna zyc szczesliwie nie majac
dzieci? Teraz jest mi dobrze - chociaz nie powiem - milo jak sie jakis
stworek maly przykrochmala - czy to siostrzenice, czy dzieci znajomych.
Ale - mieszkanie tylko wynajete (jesli sie zalega powyzej miesiaca
administracja wyrzuca pilnie delikwenta), brak pewnych dochodow (wlasna
dzialalnosc gospodarcza), praca w terenie i po nocach - wiec na razie to
nierealne. Poza tym lubie nasz styl zycia i pracy. Gdyby sie pojawilo
dziecko - musialby sie diametralnie zmienic.
Mozna powiedziec, ze mam jeszcze troszke czasu na decyzje - ale na pewno nie
wiecej niz 5 lat, a i to juz niepewna granica... chyba...
No wiec - czy myslicie, ze mozna byc szczesliwym nie majac dzieci???
Czy jesli teraz z tego zrezygnuje to czy za 10-15 lat nie bede szczerze
zalowac???
Moze zaciac zeby, zawalczyc, wyrwac bankowcom kredyt z gardla (ciezko bedzie,
ale co tam), zbudowac dom lub kupic mieszkanie i pilnie sie rozmnozyc ???

[luna67]

atenais pytasz czy mozna zyc szczesliwie nie majac dzieci? Ja tobie powiem; to
zalezy od ciebie samej, co oczekujesz od zycia, czy jestes gotowa swoj
poukladany swiac przewrocic do gory nogami, i naturalnie te kochane pieniazki
itd.

Ja osobiscie mam na co dzien do czynienia z dziecmi i swoimi (20/za 3 dni 18 i
16 lat), do tego dzieci mojego M (8 i 10 lat), koledzy/ki moich i jego dzieci,
no i codzienny kontakt z dziecmi w mojej praktyce (fizjoterapia). Ja nie umie
bez dzieci!!!! Ale mi brakuje czegos wspolnego z moim kochanym M.

Teraz gdy moje dzieci juz wyrosly i nie potrzebuja mnie tak bardzo, tylko moje
"kochane pieniazki", zatesknilismy rok temu z moim M za tym "haosem", bezsennymi
nocami, placzem, rozbrajajacym smiechm....., ale zycie jak to zycie jest przekorne.
Na poczatku naszego zwiazku chcielismy sie sprawdzic, nasze sprawy z
poprzedniego zwiazku uregulowac, kupic dom, rozbudowac dzialalnosc prywatna, sie
finansowo zabezpieczyc. Jak sie juz z tym wszystkim uporalismy, to los sie
wypiol na nas, od 9 miesecy sie staramy i nic....(((
Ja w przeciwienstwie do ciebie nie mam duzo czasu mam 38 lat i limit postawiony
przezemnie jeszcze 4 miesiace staran.

> Czy jesli teraz z tego zrezygnuje to czy za 10-15 lat nie bede szczerze
> zalowac???

My po 5 latach bycia z soba zalujemy (to zalezy od twojego wieku), ze nie
zacisnelismy wczesniej i teraz moze jest za pozno....., mamy jeszcze nadzieje
ale to dobija psychicznie.

Jezeli jestes pewna uczuc twoich i twojego M to do dziela, bo moze byc za pozno,
a dzieci lacza jezeli obydwoje kochacie dzieci

Nie napisalas ile masz lat i ile zyjesz juz z twoim M (jezeli 30 to wyluzuj

[m-m-m]

No wiec - czy myslicie, ze mozna byc szczesliwym nie majac dzieci???
Czy jesli teraz z tego zrezygnuje to czy za 10-15 lat nie bede szczerze
zalowac???



Zależy od priorytetów.
Dla jednej osoby będzie to najważniejszy cel w życiu, dla innej balast i same
wyrzeczenia.
Najważniejsze to nie ulegać presji innych (babć, cioć, sąsiadek) i mieć swoje
zdanie w temacie.
Dzieci nie należy idealizować: mogą być chore, niepełnosprawne lub mieć cechy
charakteru, których nie da się wytępić w procesie wychowawczym.
Jako dorosłe mogą pojechać na koniec świata i tam mieszkać, a nasz kontakt z
nimi może być bardzo sporadyczny.
No i zawsze też istnieje ewentualność, że można miec pecha jak moja śp. babcia,
która pochowała własne dziecko w wieku 87 lat.

[kicia031]

m-m-m napisała:

> Dzieci nie należy idealizować: mogą być chore, niepełnosprawne

Zatkalo mnie.

Mysle, ze wiele matek chorych czy niepelnosprawnych dzieci czerpie
paradoksalnie z macierzynstwa duzo wiecej uczuciowego spelnienia niz rodzice
dzieci zdrowych. Pozbywaja sie postawy roszczeniowej wobec zycia i ucza cieszyc
kazda wspolnie spedzona chwila, kazdym drobnym sukcesem. zreszta, jak ktos tego
nie rozumie, to co tu tlumaczyc...

m-m-m ty chyba masz ostatnio jakis kryzys

[lilith76]

Źle zrozumiałaś m-m-m!!!
Chodzi o to, że większość matek myśląc o dzicku myśli o sprawnym, małym geniuszu, który podbije świat. A życie bywa czasami okrutne i daje nam dziecko nie przystające bardzo mocno do tych marzeń. I trzeba być na tę ewentualnośc przygotowanym - czy chcę mieć dziecko, nawet jeśli Bóg obdarzy mnie dzieckiem ułomnym w jakimś sensie? Wierz, wiele kobiet jakoś o tym nie myśli.

[kicia031]

Widac, ze nie bylas jeszcze w ciazy)

Wiekszosc kobiet przez duza czesc ciazy wysli wlasnie o tym - czy jest zdrowe,
czy nie ma wad rozwojowych, czy robic badania prematlne? Co zrobie, jesli ma
wady genetyczne?

[e_r_i_n]

Dokladnie.
Kicia, jedna rada - na temat dzieci nie ma co z mmm dyskutowac

[m-m-m]

A dlaczego?
Ja przedstawiłam swój punkt widzenia.

[e_r_i_n]

Pare razy juz wyjasnialam, dlaczego

[m-m-m]

A bo ja taka niedomyślna maocha jestem

[kasia_kasia13]

e_r_i_n napisała:

> Dokladnie.
> Kicia, jedna rada - na temat dzieci nie ma co z mmm dyskutowac

Ja mysle, ze akurat w kontekscie tego watku dyskusja z m-m-m jak najbardziej ma
sens. Autorka watku zastanawia sie, czy rezygnujc z dzieci nie bedzie po latach
zalowac. Mysle, ze wlasnie dorosla, bezdzietna osoba moze na ten temat
najwiecej powiedziec.

[e_r_i_n]

kasia_kasia13 napisała:

> Ja mysle, ze akurat w kontekscie tego watku dyskusja z m-m-m jak najbardziej
> ma sens.

Napisalam wyraznie - dyskusja na temat DZIECI, nie POSIADANIA dzieci. Czytanie
ze zrozumieniem ulatwia rozmowe

[kasia_kasia13]

Dyskusja na temat posiada dzieci jest rowniez dyskusja na temat dzieci.

[lilith76]

> Wiekszosc kobiet przez duza czesc ciazy wysli wlasnie o tym - czy jest zdrowe,
> czy nie ma wad rozwojowych, czy robic badania prematlne

Oczywiście - myślą będąc już w ciąży.
Jednak wydaje mi się, że w momencie planowania dziecka, myślenia o jego poczęciu myślą zazwyczaj kompletnie co innego

[kicia031]

Ja planując 2 ciaze bardzo dużo o tym myslam – starannie się do tego
przygotowywałam pod względem zdrowotnym, w końcu nie bylam już najmlodsza. I
zastanawiałam się, czy robić badania prenatalne (formalnie robi się je od 35lat
+, ja mialam 34) i co bym zrobila, gdyby okazalo się, ze przezierność karkowa w
pierwszym usg wyszla zle, i czy uradziłabym wychowanie nieplnosprawnego
dziecka. Teraz mysle o tym tym bardziej, bo chce mieć jeszcze jedno dziecko, z
mam już 36 lat. Nawiasem mówiąc to, co się dzieje w moim związku jest dla mnie
największym dramatem wlasnie daltego, ze przekresla szanse na kolejne
macierzyństwo, o którym tak bardzo marzyłam.
Do dupy….

[m-m-m]

A życie bywa czasami
okrutne i daje nam dziecko nie przystające bardzo mocno do tych marzeń. I
trzeba być na tę ewentualnośc przygotowanym - czy chcę
mieć dziecko, nawet jeśli Bóg obdarzy mnie dzieckiem ułomnym w jakimś sensie?
Wierz, wiele kobiet jakoś o tym nie myśli.



Trafiłaś w sedno, Lilith.

[m-m-m]

m-m-m ty chyba masz ostatnio jakis kryzys


Nie mam.
Nie każdy Kiciu jest stworzony do macieżyństwa.
Mam 35 lat i póki co dzieci mieć nie zamierzam.

[kicia031]

Nie dlatego uwazam, ze masz kryzys, ze nie chcesz miec dzieci tylko ze wzgledu
na sposob i ton w jaki piszesz ostatnio na forum.

[m-m-m]

Kiciu zawsze możesz nie czytać moich postów.

[kicia031]

No wlasnie sama widzisz. Ja to pisze z troska, a ty odbierasz jako atak.

[m-m-m]

Kiciu, różnimy się bardzo co do priorytetów życiowych.
Ty chwalisz posiadanie dzieci, a ja nie widze w tym nic nadzwyczajnego i tyle.

[nini6]

Hmmm mając 35 lat powinnaś już raczej nie zmieniać zdania co do macierzyństwa.

[jowita771]

najczęściej tak bywa, ale właśnie przypomniała mi się kobieta, która miała
czworo dzieci, a pierwsze urodziła, mając lat 42.

[m-m-m]

Dlaczego?
Czasy się zmieniły i można urodzić spokojnie dziecko po 40-e.
Oczywiście, że jest większe prawdopodobieństworóżnych wad u dziecka, ale to
tylko prawdopodobieństwo, a medycyna poszła daleko dalej niż jescze w czasach
naszych babek.
Ja jestem dzieckiem "starej" matki, moja matka też była dzieckiem "starej"
matki i nie widzę żadnych wad w późnym macieżyństwie jeśli ktoś tego chce.

[nini6]

> Dlaczego?
> Czasy się zmieniły i można urodzić spokojnie dziecko po 40-e.
> Oczywiście, że jest większe prawdopodobieństworóżnych wad u dziecka, ale to
> tylko prawdopodobieństwo, a medycyna poszła daleko dalej niż jescze w czasach
> naszych babek.
> Ja jestem dzieckiem "starej" matki, moja matka też była dzieckiem "starej"
> matki i nie widzę żadnych wad w późnym macieżyństwie jeśli ktoś tego chce.


Pocieszyłam się Twoimi słowami. Ja skończę niedługo 33 lata. Syna urodziłam
mając 18. Chciała bym mieć jeszcze jedno dziecko ale boję się (raczej sobie
wmawiam),że jest za późno.
Z jednej strony wiek kobiety i związane z nim ewentualne powikłania.
Z drugiej zastanawiam się ,czy łatwo jest mieć takie póżne dziecko, czy można
się "przestawić" na ciążę, poród, niemowlaka....
Powiem Ci,że w moim przypadku decyzja o urodzeniu syna w tak szczenięcych latach
była mimo wszystko łatwiejsza, naturalna, nie bałam się tego tak,jak teraz boję
się mieć drugie dziecko.
Wiem,jak to jest być młodą mamą, boję się,że teraz jestem zbyt zaskorupiała w
szeroko pojętym znaczeniu , że nie znajdę wspólnego języka z dzieckiem.
Ten aspekt macierzyństwa po trzydziestce miałam na myśli, mam nadzieję,że Cię
nie uraziłam
Mam kilka koleżanek, które żałują,że nie "wpadły" jak ja kilka-kilkanaście lat
temu. Teraz strasznie trudno im się zdecydować. Żal porzucać uporządkowane życie.

-------------------------------
Jeżeli wszystko idzie gładko to znaczy, że jesteś na równi pochyłej.

[m-m-m]

Jesli to Cię pocieszy:

W styczniu tego roku zmarła matka mojej koleżanki. Koleżanka jest w moim wieku,
a matka miała 75 lat (czyli urodziła ją w wieku lat 40). Zmarła nagle.
To była fantastyczna i niestandardowa matka, kapitalna jako osoba.
Minusem jest to, że mając późno dziecko może dojąść do sytuacji, że niestety
szybko się je osieroci.
Ja jestem dzieckiem "starych" rodziców: ojciec miałby dziś prawie 80 lat, a
mama 67. Oboje nie żyją od dawna. Oboje zmarli przdwcześnie, ale mama zdążyła
mnie wychować.

[e_r_i_n]

m-m-m napisała:

> nie widzę żadnych wad w późnym macieżyństwie jeśli ktoś tego chce.

A ja widze. Dziecko matki 40-letniej ma bardziej babcie niz mame. Dodatkowo,
istnieje wieksze ryzyko, ze dosyc wczesnie bedzie rodzicow musialo pozegnac.

[m-m-m]

Dziecko matki 40-letniej ma bardziej babcie niz mame.


Jak ta mama sama postrzega się jako bacia to i otoczenie tak ją odbierze.
Matka mojej kleżanki (40 lat różnicy) była kapitalna, niejdna matka dużo
młodsza wiekowo nie była tak fajna jak ona.
A moja "stara" matka zawsze mówiła, ze późne dziecko ją odmładza, bo jej
koleżanki już z wnukami, a ona ma dziecko jeszcze w szkole.

[e_r_i_n]

m-m-m napisała:

> Matka mojej kleżanki (40 lat różnicy) była kapitalna, niejdna matka dużo
> młodsza wiekowo nie była tak fajna jak ona.
> A moja "stara" matka zawsze mówiła, ze późne dziecko ją odmładza, bo jej
> koleżanki już z wnukami, a ona ma dziecko jeszcze w szkole.

To nie jest zaden wyznacznik, ze matka Twojej kolezanki itd.

[m-m-m]

To przykład, że stara matka jest tak samo wartościowa jak młoda i wcale nie
będzie postrzegana jako babcia jeśli babcią dla swojego dziecka się nie czuje.

[e_r_i_n]

Tu nie chodzi o postrzeganie. Tu chodzi o to, ze kobieta 40-letnia predzej sie
na babcie nadaje. Patrzac na moja mame - cudowna, mloda jeszcze kobieta,
wszyscy ja biora za mame mojego dziecka, ale ona sama mowi, ze juz na bycie
matka jest za stara. Poza tym z jakiegos powodu kobieta jest najbardziej zdolna
do rodzenia dzieci do 35 roku zycia. Natura wie, co robi.

[m-m-m]

ale ona sama mowi, ze juz na bycie
> matka jest za stara

No widzisz, a moja matka mówiła zupełnie odwrotnie.




Poza tym z jakiegos powodu kobieta jest najbardziej zdolna
>
> do rodzenia dzieci do 35 roku zycia. Natura wie, co robi.


Natura też niejdnokrotnie skazuje ludzi z nowotworami na śmierć.
Czy dlatego, że wie co robi (a taki ktoś chory ma dajmy na to 70 lat) to lekarz
ma go nie ratować?
Dzięki postępowi medycyny zapewniamy sobie dłuższe życie i możliwości
reprodukcyjne dużo dłużej niż wymyśliła to owa natura.

[e_r_i_n]

m-m-m napisała:

> Natura też niejdnokrotnie skazuje ludzi z nowotworami na śmierć.

Nowotwory nie sa wynikiem dzialan natury, tylko przede wszystkim czlowieka.

> Dzięki postępowi medycyny zapewniamy sobie dłuższe życie i możliwości
> reprodukcyjne dużo dłużej niż wymyśliła to owa natura.

Coz, moim zdaniem czym innym sa mozliwosci, ktore stwarza medycyna (czyli de
facto mozliwosc wykrycia wady i usuniecia dziecka chorego), czym innym jest
wlasnie natura. Dziecko matki 40letniej konczac lat 18 ma rodzica w wieku 60
lat.
Dodatkowo, medycyna daje mozliwosc podtrzymywania przy zyciu czlowieka -
roslinki, co nie znaczy, ze jest to dobre.

[m-m-m]

Dziecko matki 40letniej konczac lat 18 ma rodzica w wieku 60
> lat.


Ale to dziecko tego nie widzi. Dla niego matka w takim wieku jest oczywistością.
Pamiętam jak kiedyś przyszła do mnie koleżanka i zapytała, czy ten siwy pan to
mój dziadek, bo ona miała młodych rodziców. Mnie wtedy zatkało, bo dla mnie
posiadanie siwego ojca było oczywiste i zdziwiłam się, że ktoś może mieć innego.
Nigdy moich rodziców nie postrzegałam jako starych. Moja koleżanka córka 40-
latki też to potwierdza - dla niej jej rodzice byli w "normie" wieku
rodzicielskiego: znałam jej matkę bardzo dobrze i potwierdzam, że tego wieku
absolutnie się u niej nie czuło.

[e_r_i_n]

No coz, tez mam kolezanke, ktorej rodzice byli dobrze po 40-tce, gdy ona sie
urodzila. I bardzo jej wiek rodzicow doskwieral.

[m-m-m]

Nie wiem jakimi osobowościami byli rodzice twojej koleżanki.
Może czuli się staro i było to po nich widać?
Dawali koleżance twojej sygnały, że są za starzy na bycie jej rodzicami?
Nie wiem.
Jeśli człowiekowi trafi się potomstwo po 40-e i i będzie temu potomstwu dawał
do zrozumienia, że jest stary i starym się czuje to takie dziecko automatycznie
przyjmie jego postawę wobec niego samego.
Moi rodzice podobno cieszyli się z bycia rodzicami w starszym wieku i chyba ja
ich "cieszenie się" przyejęłam, bo ich wiek był dla mnie oczywistością.

[judytak]

e_r_i_n napisała:

> No coz, tez mam kolezanke, ktorej rodzice byli dobrze po 40-tce, gdy ona sie
> urodzila. I bardzo jej wiek rodzicow doskwieral.

jak matka m-m-m nie jest wyznacznikiem, to nie są też rodzice twojej
koleżanki...

pozdrawiam
Judyta

[e_r_i_n]

judytak napisała:

> jak matka m-m-m nie jest wyznacznikiem, to nie są też rodzice twojej
> koleżanki...

Warto jednak nie wyrywac wypowiedzi z kontekstu. Tekst o mojej kolezance byl
odpowiedzial na wypowiedz mmm: "Ale to dziecko tego nie widzi.". Napisalam jej
wiec, ze i owszem, moja kolezanka to widziala, wiec zalozenie, ze dzieci tego
nie widza jest nieprawdziwe.
I przykro mi, ale zdanie mam takie, jakie mam - powyzej 35/37 roku juz sie
raczej dzieci nie powinno rodzic.
I oczywiscie daje prawo wyboru kazdej kobiecie - macierzynstwo nie jest
przymusem. Natomiast IMO odkladanie DECYZJI czy miec dzieci, czy nie, zbyt
dlugo, jest bledne.

[m-m-m]

A ja uważam, że to nie termin powinien być podstawą do decyzji o posiadaniu
dzieci, tylko to, że się faktycznie je chce bez sztuczenego upiększania
macieżyństwa i zdawanie sobie sprawy, że dziecko może być różne i może nie
spełnić oczekiwań rodzica.

[e_r_i_n]

Alez oczywiscie, ze nie termin powinien byc podstawa decyzji. Ale tez
odwlekanie samej decyzji do wieku blizej 40 jest moim zdaniem bledem. Tym
bardziej, co oczywiste, ze jesli patrzymy na 'jakosc' dziecka (a to robisz,
mmm, co mnie troche przeraza), to z wiekiem ryzyko problemow wzrasta.

[natasza39]

m-m-m napisała:

> A ja uważam, że to nie termin powinien być podstawą do decyzji o posiadaniu
> dzieci, tylko to, że się faktycznie je chce bez sztuczenego upiększania
> macieżyństwa i zdawanie sobie sprawy, że dziecko może być różne i może nie
> spełnić oczekiwań rodzica.

Dokładnie tak
Mozna być dojrzałą matką mając lat 18 i zupełnie nieprzygotowana do tej roli
majac lat 40.
Same lata nie maja tu znaczenia, bo w wieku lat 41 teraz chce mi sie więcej niz
niektórym moim koleżankom, które maja lat 30.
I gdybym miała teraz małego szkraba pewnie wiecej czasu i checi miałabym na
jego wychowanie niz kiedys gdy nie umiałam zyc tak jak teraz.
A na dodatek gdy rodziłam młodego w wieku lat 23, to moze i biologicznie moje
ciało było lepiej przygotowane na ciazę, ale psychicznie napewno nie.
Moze w rodzinie erin sprawdza się bardziej model wczesnego macierzyństwa, ale w
innych rodzinach moze zupełnie dobrze sprawdzac się inny model.


Ponadto erin nie ma racji z tym wiekiem najlepszym na rodzenie i sprowadzaniem
starszych rodziców do roli babc i dziadków.
Nawet historycznego to pokrycia nie ma.
W dawnych czasach, kobiety rodziły dzieci parenascie i gdy najstarsze miałao
lat 20 one jeszcze rodziły w wieku lat 40-stu paru któres tam z kolei dziecko.
I było to całkiem naturalne.

[e_r_i_n]

natasza39 napisała:

> Moze w rodzinie erin sprawdza się bardziej model wczesnego macierzyństwa, ale
> w innych rodzinach moze zupełnie dobrze sprawdzac się inny model.

W rodzinie erin sa matki rodzace w wieku lat 20 oraz 30-paru, tak wiec modelu
nie ma. Erin uwaza, ze dzieci rodzic sie powinno optymalnie w wieku lat 25-35,
co nie znaczy, ze kogokolwiek zmusza do postepowania zgodnie z jej zdaniem.
Dodatkowo, erin tylko wyraza opinie, co nijak nie jest wiazace dla czytajacych.

> Ponadto erin nie ma racji z tym wiekiem najlepszym na rodzenie i
> sprowadzaniem starszych rodziców do roli babc i dziadków.
> Nawet historycznego to pokrycia nie ma.

Ale erin nie wyrabia sobie zdania na podstawie historii, tylko na podstawie
wlasnych pogladow.
Ale jesli juz o historii mowa, to czym innym jest rodzenie ktoregos dziecka w
wieku lat 40-stu, czym innym pierwszego. Ja pisze o pierwszym.

[natasza39]

e_r_i_n napisała:

> Ale jesli juz o historii mowa, to czym innym jest rodzenie ktoregos dziecka w
> wieku lat 40-stu, czym innym pierwszego. Ja pisze o pierwszym.

Rozumiem. Znaczy się tylko pierwszemu bedzie przeszkadzało, ze jego matka,
wyglada jak jego babka, bo takiego argumentu uzyłaś.
Drugiemu, czy siódmemu juz nie bedzie to przeszkadzać

[e_r_i_n]

natasza39 napisała:

> Rozumiem. Znaczy się tylko pierwszemu bedzie przeszkadzało, ze jego matka,
> wyglada jak jego babka, bo takiego argumentu uzyłaś.
> Drugiemu, czy siódmemu juz nie bedzie to przeszkadzać

Nie, tak samo moze przeszkadzac. Dlatego IMO tak sie powinno zaplanowac
rodzenie dzieci, zeby sie do odpowiedniego wieku wyrobic.
Chodzi mi raczej o te fizyczna/zdrowotna strone rodzenia dzieci. O ile rodzenie
kolejnego dziecka po 30-stce jest mniej ryzykowne, o tyle pierwszego - bardzo.
I to chyba powszechnie wiadomo.

[judytak]

e_r_i_n napisała:

> Tu chodzi o to, ze kobieta 40-letnia predzej sie
> na babcie nadaje.

dalej sobie wypraszam...

pozdrawiam
Judyta

[judytak]

e_r_i_n napisała:

> Dziecko matki 40-letniej ma bardziej babcie niz mame

wypraszam sobie!

pozdrawiam
Judyta

[m-m-m]

Mysle, ze wiele matek chorych czy niepelnosprawnych dzieci czerpie
paradoksalnie z macierzynstwa duzo wiecej uczuciowego spelnienia niz rodzice
dzieci zdrowych.


Możliwe, że tak jest. Ale umrzeć spokojnie nie mogą. Nawet jak ich będą nieśli
na cmentarz to muszą uchylić wieko trumny i sprawdzić co się z ich
niepełnosprawnym dzieckiem dzieje.
To taka czarna metafora tego, że niepełnosprawne dziecko jest też wielkim
obciążeniem i z tym trzeba się liczyć.

[lilith76]

Można być szczęśliwym:
- masz mnóstwo czasu dla siebie - na kosmetyczkę, spotkania z kumpelami, wyjazdy, wyjścia kulturalne;
- macie mnóstwo czasu dla siebie - aby sobie gdzieś wyjść, zrobić coś spontanicznie;
- kochacie się wtedy kiedy przyjdzie i gdzie przyjdzie ochota, nie bacząc na milusińskiego;
- nadwyżki finansowe wydajesz na własne przyjemności, jak ich nie ma to tym bardziej nie gryziesz się jak przeżyć;
- w weekendy śpisz ile chcesz i oglądasz w tv co chcesz;
- gotujesz wyszukane potrawy i nie słyszysz, że risotto z grzybami jest fuj;
- możecie mieszkać w intymnej norze, która dla was jest gniazdkiem miłości i nie trzeba "myśleć przyszłościowo";
- wiesz, że jesteście ze sobą, bo potraficie wytrzymać razem, a nie trzyma was dziecko;
- jak cię podkurw... to fantazjujesz, że się pakujesz i zostawiasz go zalanego łzami, gdy dziecko boleśnie krzyżuje to fantazjowanie;
- etc, itd, and so long, und so weiter;



Ale mimo tego i tak chcę mieć dziecko, choć patrząc na to co napisałam, to straszny pomysł
Dlatego sądzę, że instynkt macierzyński to smycz, na której natura nas trzyma, bo żadna rozsądna kobieta nie zgodziłaby się myśląc racjonalnie na takie zmiany w ciele, życiu, emocjach.

[barbara001]

lilith76 napisała:

> Można być szczęśliwym:
> - masz mnóstwo czasu dla siebie - na kosmetyczkę, spotkania z kumpelami,
wyjazd
> y, wyjścia kulturalne;
> - macie mnóstwo czasu dla siebie ..............>
>
No właśnie, teoretycznie można. Tylko moim zdaniem, jak kobieta jednak
pomysluje od czasu do czasu o dziecku to znakiem tego pragnie tego dziecka. I z
czasem tej pustki nie da sie wypełnić biletem do teatru czy hiper drogim
prezentem dla ukochanego, starego męża (bo bez dzieci to sobie mozna pozwolić
na większy)na Gwiazdkę przy elegancko zastawinym stołem dla dwojga.

I ja też chcę w końcu mieć te dzieci, chociaż jedno na początek. Bo brakuje mi
tej cząsteczki mojeje własnej kobiecości.

[triss_m7]

No wlasnie
"czasem tej pustki nie da sie wypełnić biletem do teatru czy hiper drogim
prezentem dla ukochanego, starego męża (bo bez dzieci to sobie mozna pozwolić
na większy)na Gwiazdkę przy elegancko zastawinym stołem dla dwojga."

Jestem na prawde szczesliwa bo mam dzieci. Wczesniej wydawalo mi sie ze jestem
szczesliwa.

Bardzo nie lubie mowic "nie masz dzieci to nic o tym nie wiesz" ale bez
watpienia jest w tym ziarno prawdy.
Zanim zostalam szczesliwa matka to myslalam podobnie, ze bez dzieci jest
wygodniej, wiecej czasu i tym podobne pierdoly (taki dosc duzy skrot myslowy).
Z chwila pojawienia sie dziecka moje zycie sie przetasowalo. Nawet nie zdawalam
sobie sprawy jak zmienia sie czlowiekowi system wartosci. Dopadlo mnie nawet
cos takiego, ze zaczelam dbac o to jaki tryb zycia prowadzimy - aby bylo przede
wszystkim zdrowo, taki higieniczny tryb zycia bo mam dla kogo zyc.

[pom]

Podpisuję się po tym postem.

Też mi się wydawało, że jestem szczesliwa bo kontroluję moje życie i robię co chcę.
Szymek wyprowadził mnie z błędu bez pardonu. Okazało się, że szczeście polega
zupełnie na czym innym.
Cieszy mnie o wszystko i jestem z mego syna dumna.

[balladynka]

lilith76 napisała:

> Można być szczęśliwym:
> - masz mnóstwo czasu dla siebie - na kosmetyczkę, spotkania z kumpelami,
wyjazd
> y, wyjścia kulturalne;
> - macie mnóstwo czasu dla siebie - aby sobie gdzieś wyjść, zrobić coś
spontanic
> znie;
> - kochacie się wtedy kiedy przyjdzie i gdzie przyjdzie ochota, nie bacząc na
mi
> lusińskiego;
> - nadwyżki finansowe wydajesz na własne przyjemności, jak ich nie ma to tym
bar
> dziej nie gryziesz się jak przeżyć;
> - w weekendy śpisz ile chcesz i oglądasz w tv co chcesz;
> - gotujesz wyszukane potrawy i nie słyszysz, że risotto z grzybami jest fuj;

Chciałam przypomnieć, że na forum macochowym jesteśmy. To jakiś żart Lilith?

[lilith76]

Balladyno, kiedy dzieci M znikają za drzwiami, to wszystko co napisałam powyżej ukazuje mi się w pełnej powabnej i cudownej krasie

[kicia031]

Wiesz co, może ja jestem troszeczkę nieobiektywna, bo właściwie cale moje
dorosle życie bylam matka, ale ja sobie nie wyobrażam rezygnacji z urodzenia
dzieci. Powiem więcej – może dla moich koleżanek jako samotna i bardzo mloda
matka bylam przedmiotem współczucia, ale kiedy porównywałam puste egzystencje,
jakie większość z nich wiodlo – bieganie po klubach, desperackie poszukiwania
faceta, a gdy się już go znalazlo, desperackie proby zapelnienia pustki
podrozami, dobrami materialnymi, to nie mialam watoliwosci kto tu jest do
przodu. A one wciąż sfrustrowane, opowiadaly, jakie są nieszczęśliwe i ze nie
widza sensu zycia.
Ja widziałam. Malutki, potem coraz wieksze sensik zycia dawal mi power I
motywacje, jakiej nigdy nie dalo mi nic innego.
Mam prownanie z moja przyjaciolka, która wiodla taka singlowa egzystencje wiele
lat, a teraz ma dwojke dzieci, i choć związek jej się nie ułożył, to ja sama
widze, ze jest szczeliwsza, bardziej zrownowazona i spelniona, a i ona sama
raportuje, ze dopiero teraz wie, ze zyje.
Myślę, ze wychowywanie dzieci ma wiele wspolnego z pasja, miłością,
twórczością. Niektorzy ludzie maja tak silne pasje, ze przesłaniają im one cale
życie, ale ja na przykład mam swoje hobby i zainteresowania, które są dla mnie
ważne, ale nie wystarczylyby, bym się poczula spelniona jako człowiek. A
najbardziej fascynujące w tym wszystkim jest to, ze dzieciom przekazujesz swoje
geny, ale także memy – to wielka odpowiedzialność, by cały czas być up to date,
by zawsze mieć cos nowego, dobrego do zaoferowania, by samemu się rozwijac i w
ten sposób dawac dzieciom to, co najlepsze.

[m-m-m]

bieganie po klubach, desperackie poszukiwania
faceta, a gdy się już go znalazlo, desperackie proby zapelnienia pustki
podrozami, dobrami materialnymi, to nie mialam watoliwosci kto tu jest do
przodu. A one wciąż sfrustrowane, opowiadaly, jakie są nieszczęśliwe i ze nie
widza sensu zycia.


Hmm, możliwe, że są takie osoby.
Ja byłam sama 5 lat i nigdy nie próbowałam zapełnić czegoś czego po prostu nie
było, czyli owej pustki.
Nigdy nie nudziłam się sama ze sobą, doskonale organizowałam się sama u siebie,
po żadnych klubach nie latałam i nigdy nie szukałam faceta (sam się znalazł
później
Owszem podróżowałam dużo, ale nie było to zapełnienie pustej egzystencji, tylko
ciekawość świata. Od kilku lat tego nie mam, bo mam 1,5 etatu + patchworkową
rodzinę, ale nie mogę się doczekać kiedy znowu zacznę podróżowć.
Każdy ma inne priorytety.
Jedni odczuwają instynkt macieżyński, inni nie.

[kicia031]

Mysle, ze wiekszosc osob jest wlasnie takich. Co nie oznacza, ze nie ma osob,
ktore maja pasje tak silne, ze wystarczaja by nadac zyciu sens.
O tym tez pisalam.
Jesli jestes taka osoba, to fajnie. Ale musisz wiedziec, ze jestes mniejszoscia.

[m-m-m]

Ale musisz wiedziec, ze jestes mniejszoscia


Ale to nie ma dla mnie najmniejszego znaczenia, Kiciu

[kicia031]

Ale ma znaczenie dla czytelnikow twoich postow - opisujesz pewien sposob na
zycia, ktory dla bardzo wielu osob sie nie sprawdzi.

Nawiasem mowiac, trudno uznac mieszkanie z pasierbem za calkowita rezygnacje z
macierzynstwa )

[m-m-m]

To fakt, ja mam "gotowca". Nie musiałm być w ciąży, męczyć się, zmieniać
pieluch.
No i mam szansę być młodą babcochą

[luna67]

m-m-m napisała:

"Jako dorosłe mogą pojechać na koniec świata i tam mieszkać, a nasz kontakt z
nimi może być bardzo sporadyczny."

m-m-m dobrze, ze nie masz tych dzieci i nie chcesz je miec, gdyz popelnilabys
blad w wychowaniu, dzieci nie wychowuje sie dla samego siebie tylko dla swiata.
I kazda normalna matka o tym wie i sie z tym liczy.

Jezeli podchodzisz w ten sposob do dzieci, to jak juz napisalas moga byc
uposledzone, chore, moga tez ta matke/ojca zamordowac ze wzgledu na duzy spadek,
wsadzic do wariatkowa, do domu starcow o najnizszym poziomie, itd)) fantazja
daje tutaj pole do popisu)).

m-m-m nie obraz sie, ale mnie tym rozsmieszylas))) ta wypowiedzia ujawnilas
swoj pesymistyczny poglad na swiat.

[m-m-m]

m-m-m dobrze, ze nie masz tych dzieci i nie chcesz je miec, gdyz popelnilabys
blad w wychowaniu, dzieci nie wychowuje sie dla samego siebie tylko dla swiata.
I kazda normalna matka o tym wie i sie z tym liczy


No oczywiście i taki był sens mojej wypowiedzi. Dzieci nie ma sie dla siebie to
jasne i oczywiste.


m-m-m nie obraz sie, ale mnie tym rozsmieszylas))) ta wypowiedzia ujawnilas
> swoj pesymistyczny poglad na swiat


Nie pesymistyczny, ale realistyczny. Tak tez może być, nigdzie nie jest
napisane, że miałoby być inaczej.

[luna67]

m-m-m napisała:
> Nie pesymistyczny, ale realistyczny. Tak tez może być, nigdzie nie jest
> napisane, że miałoby być inaczej.

Jak myslisz ile jest rodzicow ktorzy zostali rozczarowani przez dzieci, a ile
jest rodzicow szczesliwych z posiadania potomstwa? Normalnosc jest atutem
wiekszosci, wiec nalezysz do tej mniejszosci (dzieki Bogu): -))))

Jakby kazda matka w ten sposob (mniejszosc) do dzieci podchodzila, to dawno by
wymarl nasz gatunek

Dzieki, ze natura jest "madra" i robi selekcje w srod kobiet myslacych twoim
tokiem i nie daje im szans reprodukcji dalszych potomkow majacych takie
podejscie do swiata jak ty ))))))

[m-m-m]

Dzieki, ze natura jest "madra" i robi selekcje w srod kobiet myslacych twoim
tokiem i nie daje im szans reprodukcji dalszych potomkow majacych takie
podejscie do swiata jak ty ))))))


Za to daje szanse reprodukcji alkoholiczkom, pijaczkom i innej patologii.


Jakby kazda matka w ten sposob (mniejszosc) do dzieci podchodzila, to dawno by
> wymarl nasz gatunek



To by wymarł i cóż złego by się stało w skali wszechświata.


Jak myslisz ile jest rodzicow ktorzy zostali rozczarowani przez dzieci, a ile
> jest rodzicow szczesliwych z posiadania potomstwa? Normalnosc jest atutem
> wiekszosci, wiec nalezysz do tej mniejszosci (dzieki Bogu): -))))



Dziękuję nienormalna i nietolerancyjna Luno.

[luna67]

m-m-m napisała:
> Za to daje szanse reprodukcji alkoholiczkom, pijaczkom i innej patologii.
I znowu jest tutaj mowa o mniejszosci.

> Dziękuję nienormalna i nietolerancyjna Luno.

Dlaczego jestem wedlug ciebie nienormalna? ze nie mysle tak jak ty? i kto tu
jest nietolerancyjny?
Ja wyrazilam tylko moja opine na ten temat, nie mialam zamiaru ciebie przekonac
do innego myslenia i ciebie obrazac

Zobyczymy pozyjemy.....)))))))))))

[m-m-m]

Z Twoich postów zrozumiałam, że cieszysz się przynależnością do
rzekomo "normalnych" i kpisz z tego, że ktoś ma inne zdanie.



Za to daje szanse reprodukcji alkoholiczkom, pijaczkom i innej patologii.
> I znowu jest tutaj mowa o mniejszosci.


Ale się repredukują, natura im na to pozwala, więc gdzież ta mądrość owej
natury?

[luna67]

Nie kpie z ciebie, nie obchodzi mnie czy ty bedziesz miala dzieci czy nie. Masz
prawo wyboru jak kazdy czlowiek. Najwazniejsze jest, zebys byla z tym szczesliwa
jak ja z moim pogladem. To wszystko.

Tak, cziesze sie z posiadania dzieci przeogromnie, jestem z nich dumna i je
bardzo kocham (nie wyobrazam sobie zycia bez nich), ale to nie znaczy, ze jestem
lepsza od kogos kto ma inne poglady (ja moje tylko bronie).

Ludzie wpadaja w alkoholizm z roznych przyczyn, natura obdarzajac potomstwem
takie spoleczenstwo daje im szanse na przekazanie dalej genwo, gdyz wie, ze
alkoholizm sie nie dziedziczy. Potomstwo alkoholikow widzac spustoszenie w
swojej rodzinie, chce zyc inaczej, lepiej (sa wyjatki, wiem).

Koniec z ta filozofia "Muza" wisi nademna, wiec ide troche potworzyc
(pobazgrolic?))))))))

[m-m-m]

Ludzie wpadaja w alkoholizm z roznych przyczyn, natura obdarzajac potomstwem
takie spoleczenstwo daje im szanse na przekazanie dalej genwo, gdyz wie, ze
alkoholizm sie nie dziedziczy.

Tę samą możliwość daje natura ludziom obdarzonym wadami genetycznymi
dziedzicznymi. Tacy też mają dzieci taka samo jak oni sami chore.

[lilith76]

A ja się z m-m-m zgadzam, choć dziecko chcę mieć.
Większość kobiet ma do macierzyństwa stosunek "bajkowo-posłanniczy", a to CZŁOWIEK KTOREGO RODZIMY ŚWIATU I WYSYŁAMY W TEN ŚWIAT. Wśród kobiet panuje tendencja do traktowania tej czynności życiowej jako mesjanistycznego posłannictwa.
Być może stosunek mi się zmieni jak urodzę dziecko, ale nie rozumiem dlaczego rozsądek i racjonalizm m-m-m jest tak odsądzany od czci i wiary.
Ona pisze prawdę tyle, że w prosty zdaniach, bez ogródek i hormonalnego ciamkania.

[m-m-m]

Dziękuję Ci Lilith, znowu trafiłaś w sedno moich wypowiedzi.

Lilith

[kicia031]

hormonalnego ciamkania.

Jako feministka chcialabym tylko powiedziec, ze jesli bedziemy nadal oceniac
pewne kobiece cechy z meskiej perspektywy, jako hormonalne ciamkanie, to nigdy
nie doczekamy sie szacunku, a jedyna szansa dla kobiety na sukces w swiecei
zdominowamym przez meskie wartosci bedzie udawanie faceta.

Sama uchodze za osobe racjonalna, może nawet nadmiernie, ale bardzo usilnie
staram się nie deprecjonowac kobiecej, miękkiej, uczuciowej, irracjonalnej
strony mojej natury. Bo gdy ja sama jej nie uszanuje, to jak mogę oczekiwać
tego od innych?

[lilith76]

Ale to m-m-m dostało się w tym wątku, bo nie dostosowała się do panującego kobiecego stereotypu.

Także feministka jestem.

[pom]

Pojechałaś, Lilith, tak na marginesie.

M-m-m nie jest odsądzana od czci i wiary, jednak wzbudza sprzeciw dość
odhumanizowana forma jej wypowiedzi.

[lilith76]

Ale dlaczego kobieta nie ma prawa odhumanizować swojej wypowiedzi na temat macierzyństwa?

Nie zarzekam, że sama nie będę "hormonalnie ciamkać". Pewnie już to czasami robię.

[pom]

To sformułowanie, ktorego użyłaś było w swym wyrazie pogardliwe.
Ja nie chcę być babochłopem. Prawdę mówiąc takie kobiery wzbudzaja we mnie
litośc, bo są w głębi duszy bardzo nieszczesliwe.

[kicia031]

Ja tam nie mam nic przeciwko babochlopom. Uwazam, ze konieta powinna miec prawo
zachowywac sie zgodnie ze swoja osobowoscia, niezaleznie od tego, czy jest ona
barziej kobieca, czy bardziej meska. Mam zastrzezenia do sytuacji w ktorej
musisz realizowac pewne stereotypy plciowe, bo inaczej dostajesz w dupe. Mam
zastrzezenia do sytuacji w ktorej same odnosimy sie z pogarda do "kobiecych"
cech osobowosci, bo to oznacza, ze patriarchat wypral nam mozgi ).

Jeszcze o wypowiedzi m-m-m - zggadzam sie z okresleniem, ze byla ona
odhumanizowana. Odhumanizowana, czyli nieludzka, a nie niekobieca. Rownie
negatywne wrazenie wywarl by na mnie mezczyzna wypowiadajacy sie w ten wlasnie
sposob.

[lilith76]

No i wreszcie wyjaśni się, dlaczego macochy bywają takie wredne i okrutne dla pasierbów. Bo są odhumanizowane ;D

[m-m-m]

Odhumanizowana, czyli nieludzka


Co to znaczy: nieludzka?
Wskazałam na to, że decydując się na potomstwo poza wizją wspaniałego dziecka
trzeba brać pod uwagę, że dziecko to może być nieudane?
Że z takim nieudanym dzieckiem można mieć do końca życia problem?

[kicia031]

m-m-m napisała:

> Odhumanizowana, czyli nieludzka
>
>
> Co to znaczy: nieludzka?
> Wskazałam na to, że decydując się na potomstwo poza wizją wspaniałego dziecka
> trzeba brać pod uwagę, że dziecko to może być nieudane?
> Że z takim nieudanym dzieckiem można mieć do końca życia problem?


Nieudane to moze byc ciasto albo przyjecie.
Dziecko to nie produkt, tylko zywy czlowiek.
Wydaje mi sie, ze rodzice niepelnosprawnych dzieci nie widza ich jako
nieudanych i jako problem. Dla mnie takie sformulowania uragaja godnosci
ludzkiej. Moze wyrzucic te "nieudane" do smietnika i zrobic sobie nowe, dobre?
Bo skoro ma sie miec cale zycie problem.

Mysle ze przegielas i wycofuje sie z dyskusji.

[m-m-m]

ze rodzice niepelnosprawnych dzieci nie widza ich jako
nieudanych i jako problem. Dla mnie takie sformulowania uragaja godnosci
ludzkiej.


Kiciu, akurat tak się składa, że mam znajomą z takim dzieckiem. I widzę
męczarnię jaka ona przechodzi. Jej jednym z podstawowych zmartwień jest co
będzie z tym synem, gdy ona umrze. Kto się nim zajmie.
I może to Cię zaskoczy, ale znam też matki dorosłych dziś dzieci, które mówią
wprost, że te dzieci im się nie udały, bo sa złe, występne itd, itp.
I co, uważasz, że one ponoszą odpowiedzialność za takie dzieci? Uważasz, że się
starały za mało, albo wcale ich nie wychowywały?
Ja uważam, że dzieci te, dziś dorosłe mają takie cehy charakteru, których
nikomu w procesie wychowawczym nie udałoby się zmienić.
I o tym pisałam, że trzeba się liczyć, ż tym, że dziecko może być dalekie od
naszych wyobrażeń o nim, że praca wychowawcza nie zawsze daje rezultaty.
I że zposiadaniem takiego potomstwa trzeba się liczyć.

[lilith76]

> > Wskazałam na to, że decydując się na potomstwo poza wizją wspaniałego dzi
> ecka
> > trzeba brać pod uwagę, że dziecko to może być nieudane?
> > Że z takim nieudanym dzieckiem można mieć do końca życia problem?
>


Wskazałam na to, że decydując się na potomstwo poza wizją wspaniałego dziecka trzeba brać pod wuagę, że może ono urodzić się chore, wymagające stałej opieki do końca życia.

kicia031, czy takie postawienie problemu cię zadowala?
Dotąd jedyną wada m-m-m jest jej język nie sens wypowiedzi, ale nie każdy jest literatem.

[lilith76]

Uprzedzam od razu, że mój obcesowy język też może kogoś razić (i zostało to wspomniane).

[m-m-m]

sens wypowiedzi, ale nie każdy jest literatem


No, jestem czerwona ze wstydu. Nie przyznam się jaki jeszcze wydział skończyłam
swego czasu

[triss_m7]

Wiecie co, ja mam niepelnosprawne dziecko i nigdy nie przyszlo mi do glowy ze
jest ono "nieudane". Szczerze? Nie masz o tym m-m-m zielonego pojecia to samo
lilith ktora probuje niby ladniej to ujac. Jest w wychowywaniu takiego dziecka
tyle samo radosci co trudu. Smieszne jestescie z wypowiadaniem sie na temat jak
to jest w zyciu z dzieckiem nie majac takiego doswiadczenia. Lilith do tej pory
uwazalam Twoje wypowiedzi za dosc rozsadne natomiast to co w tym watku piszesz
to totalna porazka, a do tego naduzywasz sformuowania "hormonalne ciamkanie" -
nudne juz. Pozdrawiam.

[m-m-m]

Nie masz o tym m-m-m zielonego pojecia


Nie mam, ale znam matkę takiego dziecka, którego niepełnosprawność jest taka iż
uniemożliwia mu samodzielną egzystencję. Bardzo ona się martwi kto się tym
dzieckiem zajmie jak ona umrze.

"nieudane dzieci"

[natasza39]

Niekoniecznie to pojecie sprowadziłyście do niepełnosprawnosci umysłowej, czy
fizycznej.
"nieudane dzieci" to pojęcie szersze. Szczególnie wtedy, gdy chęć posiadania
dzieci to dla rodziców moznosć realizacji tego co sami nie zrealizowali,
przeniesienia swych pragnień, których nie zaznali własnie na dzieci. Kiedy
rodzic chce mieć dzieci, dlatego, żeby w przyszłości mu to rodzicielskie
poświęcenie zaowocowało, to wiekszosc dzieci mozna zakwalifikować
jako "nieudane".
"Nieudanym" moze byc dziecko dwóch lekarzy, które edukację zakończy na
zawodówce fryzjerskiej (bez urazy dla zawodu fryzjera).
"Nieudanym" moze być dziecko rodziców, którzy sa domatorami, dla których szczyt
szczęscia to wspólne kolędy przy stole, zas dziecko w przyszłości wyjedzie do
innego kraju i będzie widywało rodziców raz na pieć lat.
Kiedy dziecko przyjmuje sie jako coś co zostało nam od zycia i losu pozyczone,
aby ukształtowac je i puscić w swiat, a nie jako cos co w przyszłości ma nas
cieszyć i jest "nasze" i tylko "nasze", to dziecko zawsze będzie "nieudane".
Jesli nie chce się dziecka urodzić po to aby je przyjać, a chce się je po
prostu "mieć" to lepiej ich nie mieć wogóle. I nie jest wazne czy się ma lat 18
czy 40 kiedy się to dziecko rodzi.

[m-m-m]

Niekoniecznie to pojecie sprowadziłyście do niepełnosprawnosci umysłowej, czy
> fizycznej.



Natasza jak bym tak opisała to pojęcie jak Ty to już w ogóle byłabym tu
niechybnie zjedzona za to, że odhumanizowuję owe dzieci, bo piszę o realich, a
nie o wyobrażeniach.
Oczywiśie z taką szeroką defincją "nieudanych" też się zgadzam.

[natasza39]

Może i masz m-m-m twarde wypowiedzi i nie owijasz w bawełnę.
Mam dziecko, ale z większością wypowiedzi Twoich się zgadzam. Mówisz i piszesz
po prostu to co większość nie ma odwagi nawet pomysleć.

Kazda kobieta jak jest w ciaży (szczególnie pierwszy raz) chce aby jej dziecko
było najmadrzejsze, najsliczniejsze, najgrzeczniejsze i wogóle, zeby cały świat
wpadł w zachwyt nad nim.
Po czasie tylko nieliczne i to najczesciej tylko w duchu przyznają, ze ich
oczekiwania w stosunku do rzeczywistosci mijają się niestety.
Dla większosci nawet zupełnie odbiegajace od oczekiwań egzemplarze dalej beda
najśliczniejsze itd...
Kobiety, które zdaja sobie sprawę, że jej oczekiania i pragnienia do
rzeczywistosci mają się nijak po urodzeniu dziecka nalezą do wyjatków, a
kobiety, które zdaja sobie sprawę z tego, ze tak jest jeszcze
przed "prokreacja" są super-wyjatkami.
A bycie matką ABSOLUTNIE nie nobilituje.
Tak jak bycie świadomym bezdzietnym ABSOLUYNIE nie deprecjonuje.

[m-m-m]

Kobiety, które zdaja sobie sprawę, że jej oczekiania i pragnienia do
rzeczywistosci mają się nijak po urodzeniu dziecka nalezą do wyjatków, a
kobiety, które zdaja sobie sprawę z tego, ze tak jest jeszcze
przed "prokreacja" są super-wyjatkami.



No to jestem takim super-wyjątkiem i za to dostaję po głowie

[e_r_i_n]

natasza39 napisała:

> Kazda kobieta jak jest w ciaży (szczególnie pierwszy raz) chce aby jej
> dziecko było najmadrzejsze, najsliczniejsze, najgrzeczniejsze i wogóle, zeby
> cały świat wpadł w zachwyt nad nim.

Moze w rodzinie Nataszy tak jest, co nie znaczy, ze tak jest zawsze i u kazdej
kobiety
A powaznie - pewnie PRAWIE kazda kobieta w ciazy mysli o swoim dziecku jako o
naj... i zawsze dla NIEJ takim bedzie. Nie spotkalam sie natomiast z jakims
ogromnym zageszczeniem kobiet oczekujacych bezkrytycznego podziwiania dziecka
przez wszystkich wokol.

> Dla większosci nawet zupełnie odbiegajace od oczekiwań egzemplarze dalej beda
> najśliczniejsze itd...

No i co zlego jest w tym, ze matka kocha dziecka bezwarunkowo?
Uczucia matki do dziecka raczej sie racjonalnie wytlumaczyc nie da.

[natasza39]

e_r_i_n napisała:
> Moze w rodzinie Nataszy tak jest, co nie znaczy, ze tak jest zawsze i u
kazdej
> kobiety

Oczywiście napewno tak nie jest u erinki

Tym bardziej, że dalej napisałaś....

> Dla większosci nawet zupełnie odbiegajace od oczekiwań egzemplarze dalej
> beda
> > najśliczniejsze itd...
>
> No i co zlego jest w tym, ze matka kocha dziecka bezwarunkowo?
> Uczucia matki do dziecka raczej sie racjonalnie wytlumaczyc nie da.



Bo właśnie ta czesć wątku jest o tym, że RACJONALNE MYSLENIE przestaje działać
jak mówimy o MACIERZYŃSTWIE.
Bo macierzyństwo zmienia mózg kobiety.
Ona patrzy na dziecko SERCEM.
A jak któraś stara się na zimno MYSLEĆ to jest beee!

[e_r_i_n]

natasza39 napisała:

> Oczywiście napewno tak nie jest u erinki

O ile zgodze sie, ze kazda matka chcialby miec superdziecko (bo raczej kazdy
chce miec szczescie niz nieszczescie), o tyle raczej niewiele oczekuje, ze tak
jak ona tym dzieckiem ma sie zachwycac caly swiat.

> Bo właśnie ta czesć wątku jest o tym, że RACJONALNE MYSLENIE przestaje
> działać jak mówimy o MACIERZYŃSTWIE.
> Bo macierzyństwo zmienia mózg kobiety.
> Ona patrzy na dziecko SERCEM.
> A jak któraś stara się na zimno MYSLEĆ to jest beee!

Nie racjonalne myslenie, tylko racjonalne wytlumaczenie tego, co irracjonalne.
To tak jak z wiara w Boga - wytlumaczyc sie tego nie da.
I zdanie osoby niemajacej dziecka nie jest be. Po prostu ma ona NIEPEŁNĄ wiedzę
do wydawania opinii. A wiec te opinie nie sa do konca wiarygodne.

[triss_m7]

Bo właśnie ta czesć wątku jest o tym, że RACJONALNE MYSLENIE przestaje działać
> jak mówimy o MACIERZYŃSTWIE.
> Bo macierzyństwo zmienia mózg kobiety.
> Ona patrzy na dziecko SERCEM.
> A jak któraś stara się na zimno MYSLEĆ to jest beee!

Tak Nataszko. Stosujac Twoje racjonalne myslenie kochamy tylko zdrowe dzieci, a
te, ktore urodza sie "nieudane" eliminujemy, niekochamy bo nie warto marnowac
sobie zycia. Jestem pod wrazeniem madrosci zyciowych jakie tu przekazujesz.

[natasza39]

triss_m7 napisała:
> Tak Nataszko. Stosujac Twoje racjonalne myslenie kochamy tylko zdrowe dzieci,
a
>
> te, ktore urodza sie "nieudane" eliminujemy, niekochamy bo nie warto marnowac
> sobie zycia. Jestem pod wrazeniem madrosci zyciowych jakie tu przekazujesz.

A ja jestem pod wrażeniem twojej NADINTERPRETACJI!!!!!
Albowiem nic TAKIEGO NIE NAPISAŁAM!!!!!!!!!!!
Nie wiem czy Ty masz dzieci i jakie masz te dzieci, bo mi nic do tego i watki
tu opisywane nie tego dotycza.
To natomiast, ze masz straszne kłopoty z czytaniem i zrozumieniem jest jednak
dla mnie jasne jak słońce!

[triss_m7]

Nie krzycz bo to nieeleganckie.

Problemow z czytaniem nie mam jesli juz to chyba Ty masz problem z wyrazaniem.
Mam dzieci i w tym jedno niepelnosprawne.

[natasza39]

triss_m7 napisała:

> Nie krzycz bo to nieeleganckie.

Moze i krzyczenie nie jest eleganckie, ale wypisywanie tego co ktos "miał na
mysli" tylko dlatego, ze jest sie przeczulonym nawet "nieeleganckim" trudno
nazwać.
Inne mi słowo przychodzi do głowy.
Dopowiedz sobie sama jakie. Moze ci jeszcze lepsza nadinterpretacja wyjdzie.

> Problemow z czytaniem nie mam jesli juz to chyba Ty masz problem z
wyrazaniem.

Jesli nie masz to mi napisz, gdzie napisałam o tym, że:
"kochamy tylko zdrowe dzieci, a
te, ktore urodza sie "nieudane" eliminujemy, niekochamy bo nie warto marnowac
sobie zycia"


> Mam dzieci i w tym jedno niepelnosprawne.

Ja tez mam dziecko i kiedys straciłam dziecko.
Gdyby urodziło mi się niepełnosprawne dziecko też kochałabym je, bo matka
patrzy na dziecko jak napisałam "sercem" a nie "rozumem" i komus z boku może
się wydawac nieprawdopodobne, ze matka nawet bardziej moze kochac dziecko to
dotkniete przez los niz to zupełnie zdrowe. Podswiadomie pewnie chce mu
miłoscia ową "niepełnosprawnosc" wynagrodzić.
Nigdy świadomie nie wydałabym jednak na świat dziecka, które byłoby
niepełnosprawne tak jak zrobiła to moja znajoma, o której pisałam w innym
miejscu tego watku.
Bo co innego kochać i wychowywac niepełnosprawne dziecko, bo tak się akurat
złozyło i ono po prostu juz jest (nie wszystkie wady mozna wybadać w ciazy), a
co innego swiadomie wydac chore dziecko tylko dlatego, ze ma się
potrzebę "miłosci macierzyństwa" i po prostu musi sie być matką za wszelka cenę.

[triss_m7]

Natasza!
Nie wiem czego jestes taka zlosliwa.
Widzisz, tak sie czasem zdarza ze ludzie nie zawsze dobrze sie zrozumieja.
Odnioslam to do Twojego "jak ktos patrzy na zimno to ble..." w kontekscie
wczesniejszej dyskusji.
Przykro mi ze piszesz:
Moze i krzyczenie nie jest eleganckie, ale wypisywanie tego co ktos "miał na
> mysli" tylko dlatego, ze jest sie przeczulonym nawet "nieeleganckim" trudno
> nazwać.
> Inne mi słowo przychodzi do głowy.
> Dopowiedz sobie sama jakie. Moze ci jeszcze lepsza nadinterpretacja wyjdzie.

A najglupsza rzecz jaka mozna zrobic to spierac sie kto ma trudniej czy ktos
kto wychowuje dziecko niepelnosprawne czy ktos kto stracil dziecko. Nie wiem po
co napisalas ten ostatni akapit.

Wszystkiego dobrego Ci zycze. Na prawde.

[natasza39]

triss_m7 napisała:
> Nie wiem czego jestes taka zlosliwa.

Sorry, ale krew mnie załała, jak mi chciałas wmówić, to co nawet nigdy w zyciu
nie pomyslałam.
I nie spieram się, czy lepiej dziecko stracic czy mieć niepełnosprawne.
Ja nawet tak własnie sobie wytłumaczyłam, ze widać natura sama problem
rozwiązała, bo było "cos nie tak".
I ja Tobie również zyczę wszystkiego najlepszego i siły duzo!
Bo to wszystkim matkom jest chyba najbardziej potrzebne.

[kicia031]

Nieudane dzieci, hmmm. Pamietam jak my staralismy sie o Groszkowca, I co
miesiac bylo kolejne rozczarowanie, to po tych wszystkich 12 latach oczekiwania
na realizacje mojego marzenia w pewnym momencie myslalam juz tak: niech bedzie
jakie chce, jestem gotowa przyjac nawet niepelnosprawne, a coz dopiero
niespelniajace moich oczekiwan, dziecko. To tyle a propos oczekiwan każdej
matki na wspaniale super dziecko. I jeszcze jedno – wydaje mi się czasami, ze
w pewnym sensie dzieci niepełnosprawne przynosza swoim rodzicom więcej dumy i
radości swoimi skromnymi osiągnięciami niż szybko rozwijający się maluch, bo
wtedy wszystkie sukcesy traktuje się jako naturalne.

I jeszcze o wczesnym i poznym macierzyństwie – bo ja doświadczyłam i jednego i
drugiego – jednak wydaje mi się, ze Bąbelek jest bardziej wygrany, bo będąc na
studiach mogłam mu poswiecic dużo więcej czasu, niż teraz pracując jestem w
stanie poswiecic Groszkowcowi. I nie wiem, czy moje wieksze doświadczenie,
wiedza, cierpliwość, rekompensuja mu te strate.

[lilith76]

Kiciu, ja doskonalę sobie z tego zdaję sprawę!

Kiedyś pracowałam na infolinii zbierającej informacje od ludzi niepełnosprawnych. Często słuchałam opowieści matek dzieci niepełnosprawnych fizycznie, czy umysłowo i słyszałam, jak one ogromnie te dzieci kochają. I to bolało, bo pewnie oddałyby wszystko za zrowie swojego dziecka. Albo ja tak to odbieram.
W mojej dalszej rodzinie jest dziecko niepełnosprawne umysłowo (rodzice świadomie zdecydowali się na zajście w ciążę mając z 90% pewności jakie urodzi im się dziecko). Nigdy nie widziałam dziecka (teraz to dorosły mężczyzna) bardziej kochanego.

[natasza39]

kicia031 napisała:
>po tych wszystkich 12 latach oczekiwania
>
> na realizacje mojego marzenia w pewnym momencie myslalam juz tak: niech bedzie
>
> jakie chce, jestem gotowa przyjac nawet niepelnosprawne, a coz dopiero
> niespelniajace moich oczekiwan, dziecko.

Sorry, ale dla mnie to nastepna skrajność.
Dla checi "posiadania dziecka", realizacji marzenia własnego mieć dziecko za
wszelka cenę, pomimo racjonalnych przesłanek na nie?
To jakis egoizm. Dla checi przezycia tego jak to jest "byc matką", czy tez
chęci przezycia powtórnego macierzyństwa nie wolno powoływac dziecka na świat
wbrew logice.
Dam Ci taki przykład. Z zycia i autentyczny.
Małżeństwo. Długo starali sie o dziecko. Poronienia jedno za drugim. Po
badaniach okazało się, ze maja oboje jakaś wadę, która powoduje, że płód
obumiera, bo nie wykształacaja sie nerki.
Mimo wszystko za wszelka cene chcieli mieć nie dziecko, ale SWOJE dziecko.
Urodził sie im w końcu syn. Dziecko miało nie funkcjonujace nerki. Umarło zaraz
po porodzie. Ale medycyna idzie do przodu, a zatem kolejna ciaża, kolejne
dziecko. Tym razem żyło nieco dłuzej.
I znowu ciaża. Tym razem urodziła się im córka. Oczywiście urodziła się z ta
sama wadą nerek co jej zmarli bracia. Medycyna znów poszła od ostatiej ciazy do
przodu i dziecko było od niemowlectwa dializowane. Dializowane było tak do 12-
stego roku zycia. Zrobili mu przeszczep. zyła jeszcze 5 lat.
"Kochajacy" rodzice zapewnili dziewczynie 17 lat miłości rodzicielskiej, bo
kochali ja bardzo.
Równocześnie to dziecko nie wiedziało co to podwórko, zabawa, bieganie,
koledzy, szkoła, bo jego zycie to był szpital, dializy, przeszczepy i
cierpienia.
Osobiscie nie chciałabym byc takim dzieckiem.
Nie chciałabym równiez mieć takiego dziecka.
Nie dlatego, ze jestem suką, która od losu przyjmuje tylko to co dobre a co złe
kasuje i na smietnik.
Tylko dlatego, że nie umiałabym byc szczesliwą matka, wiedzac, że moje dziecko
cierpi.
I co z tego, ze "bedę je kochać"?
Miłosc rodzicielska nie zastapi wszystkiego.

[kicia031]

Ale ja nie musialam miec "swojego" dziecka.
Myslalam, caly cczas mysle o adopcji i wiem, ze jesli to pewnie mogloby to byc
jakies dziecko wlasnie "nieudane" i zreszta egoizmem byloby cos innego, skoro
mam juz 2, a tyle ludzi czeka bezskutecznie na 1 malucha.

[lilith76]

triss_m7, to co pod spodem napisała natasza39 jest DOKŁADNIE tym co i ja chciałam napisać.
Jeśli przeczytałaś co innego to twój problem życiowy nie mój.

Gdzie ja kurwa pisałam, że takie dziecko jest nieudane, gorsze, złe, ciężarem dla matki!
Pisałam tylko, że myśląc o ciąży trzeba brać pod uwagę, że może się też urodzić takie dziecko.
I to jest cała moja cholerna wina!


I co wy się przyczepiłyście do tego "hormonalnego ciamkania"? To tylko dowód, że na serio macierzyństwo zmienia trwale mózg.
Teraz to się na mnie harpie rzucą i zostanę skazana na podwiązanie jajowodów za karę, bo nie doceniam mistycyzmu macierzyństwa.

[natasza39]

lilith76 napisała:

>macierzyństwo zmienia trwale mózg.

Zgadzam się z Toba lilith. Zmienia
I jeszcze dodam, że w niektórych przypadkach ta zmiana jest naprawdę szkodliwa
dla otoczenia

>zostanę skazana na podwiązanie jajowodów za
> karę, bo nie doceniam mistycyzmu macierzyństwa.

Osobiscie będę bronic Twoich jajowodów przed podwiązaniem
A dorabianie mistycyzmu do macierzyństwa tez mnie osobiscie mierzi.

[lilith76]

Niewykluczone, że jak urodzę kiedyś to odszczekam.
Ale jeśli uznam, że moja wypowiedź o "hormonalnym ciamkaniu" była bluźniercza, to chyba zrobię sobie lobotomię pęsętką

[kicia031]

Milosc matki do dzieci to pasja i namietnosc, jakie nie maja sobie rownego na
swiecie.
Porownywanie tego do ciamkania to jak porownywac lagodny zefirek do huraganu.

I jeszcze raz napisze, ze razi mnie to okreslenie. Wywodzi sie z
patriarchalnego swiata pogardy dla tego co kobiece.

[lilith76]

A jeśli ja tak nie będę odbierać macierzyństwa, to co - jestem "uszkodzona"?

Z tego co się orientuję, to patriarchat właśnie mocno wspiera kobiety w takim postrzeganiu macierzyństwa, bo to mu bardzo na rękę...

[e_r_i_n]

Lilith, wierz mi, to postrzeganie swiata jest naturalne. Nie mowimy o fiksacji
na punkcie dziecka. Mowimy o totalnej milosci do niego.

[natasza39]

e_r_i_n napisała:

> Lilith, wierz mi, to postrzeganie swiata jest naturalne. Nie mowimy o
fiksacji
> na punkcie dziecka. Mowimy o totalnej milosci do niego.


NIEPRAWDA!
Watek był z załozenia o tym czy MIEĆ DZIECI?
To matki zrobiły z tego wątku kuriozum pt. "Najpierw sobie uródź, a zobaczysz
jakie to piękne"!
Jesli ktoś chce "mieć dzieci" dla samego "mania", to jest zupełnie co innego
przyjęcie dziecka na świat w celu wychowania nowego człowieka.
I niekoniecznie ktoś kto chce "mieć" dziecko, bedzie na jego punkcie "fiksował"
w przyszłosci z bezgranicznej miłosci.
A jak nie "sfiksuje" wcale nie znaczy, ze jest mniej wartosciowy, ani do dupy.

[e_r_i_n]

natasza39 napisała:

> NIEPRAWDA!
> Watek był z załozenia o tym czy MIEĆ DZIECI?

A gdzie ja sie w swojej wypowiedzi odnioslam do tematu watku?
Odnioslam sie do jednej, konkretnej wypowiedzi Lilith.

> Jesli ktoś chce "mieć dzieci" dla samego "mania", to jest zupełnie co innego
> przyjęcie dziecka na świat w celu wychowania nowego człowieka.
> I niekoniecznie ktoś kto chce "mieć" dziecko, bedzie na jego
> punkcie "fiksował" w przyszłosci z bezgranicznej miłosci.
> A jak nie "sfiksuje" wcale nie znaczy, ze jest mniej wartosciowy, ani do dupy.

Ja pisze o NIEFIKSOWANIU, Ty twierdzisz, ze pisze, ze kazdy FIKSUJE. Wniosek?
Poczytaj uwaznie, co napisalam

[e_r_i_n]

Lilith, macierzystwo to zaden mistycyzm. Ale jednak milosc do dziecka to jest
cos niewytlumaczalnego i moze byc odbierane jak hormonalne ciamkanie, wcale nim
nie bedac

[lilith76]

Chodzi mi bardziej o stosunek matek do kobiet dzieci nie posiadających i mających do sprawy stosunek bardziej zdystansowany, żartobliwy (jak łatwo to odebrać jako obrazę), albo o zgrozo - niechętny.
Sama piszesz, że to coś niewytłumaczalnego i ja osobiście jak czasem czytam, to zazdroszczę, bo dla mnie to nie do wyobrażenia (nie w sensie negatywnym, ale ogólnie). Czasem dla niematek to jest właśnie coś obcego pojęciowo.

To i tak drobiazg w stosunku do tego co czasem widzę na forum Ciąża i Poród. Nawet zostały założone dwa inne buntownicze - "Klub matek wyrodnych" i "Wygodna ciężaróffffka"

[e_r_i_n]

lilith76 napisała:

> Chodzi mi bardziej o stosunek matek do kobiet dzieci nie posiadających i
> mających do sprawy stosunek bardziej zdystansowany, żartobliwy (jak łatwo to
> odebrać jako obrazę), albo o zgrozo - niechętny.

Wiesz, ten stosunek wynika po prostu z tego, ze sa sprawy, ktorych jesli sie
nie przezylo, nie zrozumie sie.A wiec i odpowiednio nie oceni. Do nich nalezy
stosunek matki do dziecka (niewazne idealnego, czy nie).
Dodatkowo, wiele osob nie majacych dzieci swoja decyzje racjonalizuje,
zarzucajac matkom jakies dziwne zachowania - nie rozumiejac, ze to cos, co nie
jest do krytykowania, bo jest wlasnie specyfika macierzynstwa.
I o ile wypowiedz 'nie chce miec dzieci, bo mi z nimi nie po drodze' do mnie
trafia. Argumenty o tym, co to sie z kobieta podczas ciazy nie dzieje i ja chce
tego uniknac mnie wnerwiaja.

[m-jak-magi]

a co niby cie wnerwia ze nie kazda kobieta podziela twoje uczucia ??
jestem w 6tym miesiacu ciazy i nie widzie w swoim stanie zadnego mistycyzmu
raczej uciazliwa fizjologie.
mnie z kolei wnerwia hormonalne ciamkanie o tym jakie to kopniaczki sa slodkie
i jak to jest cudownie z brzuszkiem itd itd.
Moj synek doslownie wali we mnie jak w beben i odczuwam piekielny dyskomfort.
czy to czyni mnie zwichnieta albo zla matka ?? a moze nie powinnam miec dzieci
bo wnerwia mnie moj maly kopacz???
podejscie do macierzynstwa to wypadkowa doswiadczen zyciowych, temperamentu i
pomyslu na zycie.
zdecydowalam sie na dziecko bo odczulam potrzebe wielkiej milosci jakiej nie
jestem w stanie przezyc inaczej. nie widze w tym swojego babskiego poslannictwa
ani nie robie tego bo jak to twierdzisz zegar mi tyka i potem bede babcia -
szczerze mowiac wali mnie to czy moje 35 lat kwalifikuje mnie do roli
geriatryka a nie mlodej mamuski.
nie twierdze ze nie mam w zwiazku ze swoim bliskim macierzynstwem przemyslen.
dotad zycie bylo latwe proste i przyjemne a co bedzie ??? nie wiem ...
moze bedzie gladko i slodko a moze i nie. odtad moje zycie zmieni sie
bezpowrotnie, bo do konca mojego zycia bedzie na mnie ciazyc cholerna
odpowiedzialnosc za czlowieka ktorego wydalam na swiat.
jesli bedzie "nieudany" - absolutnie nie odnosze tego do faktu choroby itd -
chore dziecko z punktu widzenia matki jest z pewnoscia tak samo warte kochania
jak zdrowe i zadna kobieta jak mi sie wydaje nie ocenia swojego dziecka w/g
takich kryteriow - zatem jesli bedzie "nieudany" to bedzie to moja osobista
porazka jako rodzica. byc moze ja nie zdolam przekazac mu tych wartosci ktore w
moim pojeciu sa kardynalne, moze nie zdolam mu okazac tyle milosc ile bedzie
ode mnie oczekiwal... nie wiem - wiem jedynie ze cala odpowiedzialnosc
poniesiemy my rodzice.
tego rodzaju przemyslenia powoduja ze macierzynstwo jest cholernym obciazeniem
psychicznym bo nie ma eksperymentow na zywej tkance.
po tym co napisalam hormonalne ciamkanie jeszcze bardziej mnie wkurza.
milosc do dziecka - oczywsicie bezgraniczna ale na boga fakt ze jestesmy w
ciazy nie oznacza ze wyprano nam mozg ze zdrowego rozsadku.

[e_r_i_n]

m-jak-magi napisała:

> a co niby cie wnerwia ze nie kazda kobieta podziela twoje uczucia ??

Wnerwia mnie twierdzenie, ze dziecko to tylko klopot. Ze po ciazy kobieta sie
staje zaniedbanym bezmozgiem bez ambcji, bo dziecko z niej wszystko wysysa. Tak
wiec wnerwia mnie mowienie totalnej nieprawdy.


> jestem w 6tym miesiacu ciazy i nie widzie w swoim stanie zadnego mistycyzmu
> raczej uciazliwa fizjologie.

Chcialam zauwazyc, ze ja pisze o posiadaniu dziecka, nie o ciazy. Dla mnie
ciaza tez jakims fantastycznym przezyciem nie byla. Za to posiadanie dziecka i
owszem. Codziennie sie ciesze z mojego dziecka.

> czy to czyni mnie zwichnieta albo zla matka ?? a moze nie powinnam miec
> dzieci bo wnerwia mnie moj maly kopacz???

Jw. Dodam jeszcze, ze tez srednio przezywalam lazenie po zoladku w wydaniu
mojego dziecka.

> zdecydowalam sie na dziecko bo odczulam potrzebe wielkiej milosci jakiej nie
> jestem w stanie przezyc inaczej. nie widze w tym swojego babskiego
> poslannictwa ani nie robie tego bo jak to twierdzisz zegar mi tyka i potem
> bede babcia - szczerze mowiac wali mnie to czy moje 35 lat kwalifikuje mnie
> do roli geriatryka a nie mlodej mamuski.

Czytanie ze zrozumieniem ma jednak przyszlosc.
Wyraznie napisalam, ze o tym CZY chce miec dziecko, powinno sie decydowac
odpowiednio wczesnie, zeby potem w wieku lat 40 nie zmienic zdania. Ale to jest
tylko moje zdanie i nikomu go nie narzucam. I jesli kobieta 35 letnia mowi, ze
nie chce miec dzieci, to jej wybor. Jesli mowi, ze NIE WIE, czy chce miec
dzieci, to IMO za bardzo swoja decyzje odwleka w czasie. Caly czas podkreslam -
IMO.

> milosc do dziecka - oczywsicie bezgraniczna ale na boga fakt ze jestesmy w
> ciazy nie oznacza ze wyprano nam mozg ze zdrowego rozsadku.

Wszystko prawda. Tylko gdzie ja napisalam cos innego?

[m-jak-magi]

>>Czytanie ze zrozumieniem ma jednak przyszlosc.
Wyraznie napisalam, ze o tym CZY chce miec dziecko, powinno sie decydowac
odpowiednio wczesnie, zeby potem w wieku lat 40 nie zmienic zdania. Ale to jest
tylko moje zdanie i nikomu go nie narzucam. I jesli kobieta 35 letnia mowi, ze
nie chce miec dzieci, to jej wybor. Jesli mowi, ze NIE WIE, czy chce miec
dzieci, to IMO za bardzo swoja decyzje odwleka w czasie. Caly czas podkreslam -
IMO.>>

erin - jestes lekarzem ?? a niby to dlaczego powinno sie decydowac odpowiednio
wczesnie bo co ?? bo dzieci sie beda wstydzic starej matki ?? to najwieksza
glupota jaka dalo mi sie ostatnio przeczytac.
jesli juz roscisz sobie prawa do zabierania zdania w kwestiach medycznych to
troszeczke poczytaj albo porozmawiaj z zaprzyjaznionym lekarzem. tak jak
jeszcze 20 lat temu 40-latka uchodzila za kobiete w tzw wieku starszym tak
teraz w zwiazku z postepem przede wszytskim medycyny granica bardzo sie
przesunela.
decydowac na dziecko nalezy wtedy kiedy jest sie to posiadania dziecka gotowym.
nie ma tutaj znaczenia czy ma sie lat 20 czy lat 40. ktos juz ci kiedys w miare
przystepnie wyjasnil, ze nie o metrykre tutaj chodzi, a o szeroko pojeta
dojrzalosc psychiczna, ktora jedni osiagaja wczesniej, inni pozniej i nie
zawsze musi w konsekwencji doprowadzac do macierzynstwa. za bardzo dojrzala
decyzje uwazam rowniez taka ktora skutkuje swiadomym zyciem bez posiadania
dzieci.

poza tym posiadanie dziecka moze byc li tylko klopotem dla osob ktore byc moze
w imie szeroko pojetego tykajacego zegara zdecyduja sie na dzieci. takie
dziecko oprocz klopotow nic do zycia rodzicow nie wnosi. nie kazdy znajduje w
sobie na tyle madrosci zyciowej aby za taki stan obarczyc siebie samego -
chociazby zgodnie z teoria ze samo sie na swiat nie pchalo. nieszczsliwi
rodzice wychowuja nieszczesliwe dziecko to tyle. moze czasem warto poczekac od
40-ki na ktora tak czesto sie powolujesz i spolodzic dziecko ktore z duzym
powodzeniem bedzie radoscia.

[natasza39]

no i cudnie to ujęłaś magi!

[e_r_i_n]

m-jak-magi napisała:

> erin - jestes lekarzem ?? a niby to dlaczego powinno sie decydowac
> odpowiednio wczesnie bo co ?? bo dzieci sie beda wstydzic starej matki ?? to
> najwieksza glupota jaka dalo mi sie ostatnio przeczytac.

Nie, nie bedzie sie wstydzic. Po prostu roznica pokoleniowa moze byc na tyle
duza, ze bedzie im sie trudno porozumiec. Opinia oparta na wlasnych
obserwacjach. Moja wlasna, niekoniecznie do przyjecia przez ogół.

> jesli juz roscisz sobie prawa do zabierania zdania w kwestiach medycznych to
> troszeczke poczytaj albo porozmawiaj z zaprzyjaznionym lekarzem. tak jak
> jeszcze 20 lat temu 40-latka uchodzila za kobiete w tzw wieku starszym tak
> teraz w zwiazku z postepem przede wszytskim medycyny granica bardzo sie
> przesunela.

Oczywiscie. Natomiast nadal powyzej 35 roku jest dosyc ryzykownie rodzic
dzieci, bo jest wieksze prawdopodobienstwo wystapienia wad. Jak rowniez nadal
jest to spore ryzyko w przypadku pierwszej ciazy.
Oczywiscie jest mozliwosc wykrycia nieprawidlowosci, ale trzeba tez miec
odwage, aby sie zdecydowac na aborcje w przypadku wystapienia wad. Pomijam juz
fakt, ze aborcja w Polsce nawet w takich przypadkach moze byc trudna.

> decydowac na dziecko nalezy wtedy kiedy jest sie to posiadania dziecka
> gotowym.
> nie ma tutaj znaczenia czy ma sie lat 20 czy lat 40. ktos juz ci kiedys w
> miare przystepnie wyjasnil, ze nie o metrykre tutaj chodzi, a o szeroko
> pojeta dojrzalosc psychiczna, ktora jedni osiagaja wczesniej, inni pozniej i
> nie zawsze musi w konsekwencji doprowadzac do macierzynstwa.

Alez oczywiscie, wszystko prawda. Natomiast w pewnym momencie moim zdaniem
trzeba sobie powiedziec, ze skoro teraz nie jestem gotowa do macierzynstwa, to
niestety, klamka zapadla, dziecka w ogole miec nie bede. Bo bedzie na to za
pozno.

> poza tym posiadanie dziecka moze byc li tylko klopotem dla osob ktore byc
> moze w imie szeroko pojetego tykajacego zegara zdecyduja sie na dzieci.

Jesli ktos zdecyduje sie na dziecko nie bedac przekonanym, ze chce je miec,
oczywiscie zrobi blad. Dlatego tez po raz n-ty napisze, ze podstawowe pytanie,
na ktore trzeba sobie odpowiedziec, jest CZY chce miec dziecko. A nie czy
powinnam.

[m-jak-magi]

erin - wyobraz sobie ze dzieci wstydza sie tysiecy rzeczy zwiaznych z
rodzicami. to przywilej bycia dzieckiem. sa bardzo krytyczne w swoich ocenach -
czasem nawet okrutne.
z takim samym powodzeniem moga sie wstydzic ze matka jest kasierka w biedronce -
a z duzym prawdopodobienstwem mozna zalozyc ze kobieta decydujaca sie na
wczesne macierzynstwo np w wieku lat 20 czy nawet 22 nie ma czasu na wlasna
edukacje.
dziecko moze sie wstydzic ze matka jest gruba a inne w jego oczach wygladaja
jak modelki - przyklady mozna mnozyc.
jesli moje dziecko kiedykolwiek bedzie sie mialo mnie czy za mnie wstydzic -
niech sie wstydzi ze jestem stara a nie np glupia, niewyksztalcona czy
prymitywna.

[e_r_i_n]

m-jak-magi napisała:

> erin - wyobraz sobie ze dzieci wstydza sie tysiecy rzeczy zwiaznych z
> rodzicami. to przywilej bycia dzieckiem. sa bardzo krytyczne w swoich
> ocenach - czasem nawet okrutne.

Dzieci sa bardzo krytyczne, ale rzadko kiedy wobec rodzicow. Dla wiekszosci
dzieci rodzice to chodzace idealy (przynajmniej do pewnego wieku).
Dodatkowo, wspomniana przeze mnie kolezanka nie wstydzila sie starszych
rodzicow, tylko roznica wieku ponad 40-letnia byla dla niej przepascia
uniemozliwiajaca dogadanie sie. Dla mnie to jest wlasnie glowny powod, aby
dzieci w wieku 40+ nie miec. Po prostu robi sie roznica prawie dwoch pokolen.

> a z duzym prawdopodobienstwem mozna zalozyc ze kobieta decydujaca sie na
> wczesne macierzynstwo np w wieku lat 20 czy nawet 22 nie ma czasu na wlasna
> edukacje.

A ja mysle, ze wcale nie z duzym. Jesli ktos studiowac chce, to dziecko mu w
dokonczeniu studiow nie przeszkodzi. Akurat na studiach wbrew pozorom na
dziecko jest sporo czasu.

[e_r_i_n]

Gdybys uwaznie wczytala sie w moje posty, to zauwazylabys, ze wyraznie
napisalam, ze wg mnie optymalnym wiekiem na rodzenie dzieci jest przedzial 25-
35. Tak wiec nigdzie nie nawoluje do rodzenia w wieku lat 20.

[m-jak-magi]

erin wybacz szczerosc ale twoje pseudo-wyliczenia przedzialu odpowiedniego do
prokreacji sa ponizej poziomu na jakim jestem sklonna dyskutowac.
bariera w porozumieniu na jaka sie powolujesz ( koleznka pojawia sie chyba w co
2-gim poscie ) jest dla mnie komunalem.
ja ze swojego doswiadczenia ( wlasnego zaznaczam ) moge powiedziec ze od
wczesnego dziecinstwa od kiedy siegam pamiecia osoba z ktora mialam najlepszy
psychiczny kontakt to moja babcia z ktora dzieli mnie wiecej niz 40 lat. mam z
nia taki kontak do dzis bo mimo roznicy wieku jest osoba o wysokiej kulturze,
ogormnej bystrosci umyslu i inteligencji. skonczyla 80-ke a od kiedy pamietam
byla moim mentorem.
cale to gledzenie o wieku jest kompletna bzdura - moze nie potrafisz tego
zrozumiec - nieistotna jest meryka ale dojrzalosc psychiczna, ktora jest tak
indywidualna jak indywidualny jest kazdy czlowiek jaki chodzi po tym globie.
nikt nie dostaje madrosci zyciowej razem z dowodem osobistym. do pewnych spraw
takich jak malzenstwo, macierzynstwo dojrzewa sie latami i przedzial 25-35 nie
jest tutaj zadnym wyznacznikiem.
a co do dzieci - to uwierz sa krytyczne wobec rodzicow. wiekszosc z rodzicow
nie zdaje sobie z tego sparwy i zyje w blogiej nieswiadomosci, ze jestesmy dla
nich zyciowym wzorcem. kochaja nas i moze dlatego nie maja odwagi powiedziec
pewnych rzeczy wprost - czasami sie po prostu za nas wstydza. tak jak wiele lat
wstydzila sie moja kolezanka ze ma gruba mame - nigdy jej tego nie powiedziala
bo ja kochala, ale ukrywala matke przed swiatem.

[e_r_i_n]

m-jak-magi napisała:

> erin wybacz szczerosc ale twoje pseudo-wyliczenia przedzialu odpowiedniego do
> prokreacji sa ponizej poziomu na jakim jestem sklonna dyskutowac.

Czy ja Ci kaze stosowac sie do tego przedzialu? Albo wyznaczam przedzial, do
ktorego musi sie stosowac ktokolwiek? Czy tez kaze Ci na ten temat dyskutowac?
To jest tylko i wylacznie moje zdanie, poparte moimi pogladami. Bo moim zdaniem
i zbyt pozne, i zbyt wczesne macierzynstwo ma wiecej minusow, niz
macierzynstwo 'w odpowiednim czasie'.

> bariera w porozumieniu na jaka sie powolujesz ( koleznka pojawia sie chyba w
> co 2-gim poscie ) jest dla mnie komunalem.

Dla Ciebie moze byc komunalem, dla rzeczonej kolezanki byla duzym problemem.

> ja ze swojego doswiadczenia ( wlasnego zaznaczam ) moge powiedziec ze od
> wczesnego dziecinstwa od kiedy siegam pamiecia osoba z ktora mialam najlepszy
> psychiczny kontakt to moja babcia z ktora dzieli mnie wiecej niz 40 lat. mam
> z nia taki kontak do dzis bo mimo roznicy wieku jest osoba o wysokiej
> kulturze, ogormnej bystrosci umyslu i inteligencji. skonczyla 80-ke a od
> kiedy pamietam byla moim mentorem.

Kontakt kontaktem, relacja z rodzicem to co innego, moim zdaniem.

> cale to gledzenie o wieku jest kompletna bzdura - moze nie potrafisz tego
> zrozumiec - nieistotna jest meryka ale dojrzalosc psychiczna, ktora jest tak
> indywidualna jak indywidualny jest kazdy czlowiek jaki chodzi po tym globie.

Alez rozumiem. Tyle tylko, ze moim zdaniem tych dwoch spraw nie nalezy
traktowac rozlacznie. I wiek, i dojrzalosc sa istotne.

[m-jak-magi]

>
> Alez rozumiem. Tyle tylko, ze moim zdaniem tych dwoch spraw nie nalezy
> traktowac rozlacznie. I wiek, i dojrzalosc sa istotne.
>
>
a jak to inaczej traktowac jak wlasnie rozlacznie. jesli 27 latek nie czuje sie
dojrzaly do pewnych zyciowych decyzji a osiagnie taka dojrzalosc w wieku lat 42
to co ?? ma sobie metryke zmienic ??
to sa rozlaczne sparwy i zawsze byly tylko przez dlugie lata zycie ( tradycja
jak kolwoiek tego nie nazwac) wymuszalo takie a nie inne rozwiazania. cala
paplanina a starych pannach, krytykowanie bezdzietnych malzenstw tak jakby
wchodzac w zwiazek malzenski podpisywalo sie glejt o obowiazkowej prokreacji,
wmawianie kobietom ze po 35 roku zycia urodza dziecko z ZD itd itd.
moze wlasnie dlatego ze ludzie tak strasznie sztywno trzmaja sie kalendarza 30-
te urodziny u bezdzietnych panien to jedna wielka trauma....... jak to potem
mowia zyczliwe ciocie - potem to juz z gorki ...
no wlasnie w koncu metryka zgodnie z tym co sugerujesz powinna isc w parze z
dojrzaloscia psychiczna.

co do rzeczonej kolezanki - tzw przypadek nie koniecznie potwierdzajacy regule.
moze matka i corka byly sobie obce psychicznie. widzenie swiata nie wynika z
wieku. moze kolezance najlatwiej bylo wyjasnic sobie brak porozumienia z matka
roznica wieku - ciekawa jestem jakby bylo gdyby matka byla mlodsza o CAŁE 5 lat
w koncu zgodnie z twoja teoria stala by na granicy pokoleniowej przepasci.

[e_r_i_n]

m-jak-magi napisała:

> a jak to inaczej traktowac jak wlasnie rozlacznie. jesli 27 latek nie czuje
> sie dojrzaly do pewnych zyciowych decyzji a osiagnie taka dojrzalosc w wieku
> lat 42 to co ?? ma sobie metryke zmienic ??

Nie widze problemu w traktowaniu tych spraw łacznie. jesli 35-latka nie czuje
sie gotowa na dziecko, to nie powinna go rodzic tylko dlatego, ze juzczas.
Natomiast IMO powinna sie zastanowic i odpowiedziec sobie na pytanie, czy
pozniej rozsadne rodzenie dziecka bedzie. Oczywiscie dyskutowac ze mna tego nie
musi, to jej decyzja

> to sa rozlaczne sparwy i zawsze byly tylko przez dlugie lata zycie ( tradycja
> jak kolwoiek tego nie nazwac) wymuszalo takie a nie inne rozwiazania. cala
> paplanina a starych pannach, krytykowanie bezdzietnych malzenstw tak jakby
> wchodzac w zwiazek malzenski podpisywalo sie glejt o obowiazkowej prokreacji,
> wmawianie kobietom ze po 35 roku zycia urodza dziecko z ZD itd itd.

Wiesz, mnie nie rażą bezdzietne malzenstwa, kobiety w wieku lat 35 bez meza,
czy kobiety, ktore otwarcie mowia, ze dziecka miec nie chca. Ich prawo, ich
decyzje, ich zycie. Natomiast nie zgadzam sie z postawa, ze na dziecko zawsze
bedzie czas w wydaniu osob zblizajacych sie do 40-tki. Uwazam bowiem, ze ten
czas akurat na dziecko juz sie konczy.


> ciekawa jestem jakby bylo gdyby matka byla mlodsza o CAŁE 5 lat
> w koncu zgodnie z twoja teoria stala by na granicy pokoleniowej przepasci.

Matka mojej kolezanka miala lat chyba 45, gdy ja urodzila. Tak wiec 5 lat
niewiele by pewnie zmienilo. 10 byc moze tak. Nie wiem, nie wnikalam w
szczegoly jej ukladow z matka. Mysle jednak, ze na wszystko jest OPTYMALNY
czas. I wieku powyzej lat 40 OPTYMALNYM czasem na rodzenie dzieci nie jest. Ale
jak ktos ma ochote - to, jak juz pisalam, droga wolna.

Ty mnie nie przekonasz, ja Ciebie tez nie, ale chyba nie o to chodzi? Kazdy
zyje tak, jak ma ochote i sam sobie to zycie planuje. Ja szanuje Twoje poglady,
prosilabym o to samo w odniesieniu do moich i powstrzymanie sie od komentarzy,
ze sa one ponizej poziomu, na jakim masz zamiar dyskutowac. Zarzut taki
swiadczy bowiem moim zdaniem tylko i wylacznie o braku argumentów.

[m-jak-magi]

>
> Ty mnie nie przekonasz, ja Ciebie tez nie, ale chyba nie o to chodzi? Kazdy
> zyje tak, jak ma ochote i sam sobie to zycie planuje. Ja szanuje Twoje
poglady,
>
> prosilabym o to samo w odniesieniu do moich i powstrzymanie sie od
komentarzy,
> ze sa one ponizej poziomu, na jakim masz zamiar dyskutowac. Zarzut taki
> swiadczy bowiem moim zdaniem tylko i wylacznie o braku argumentów.

argumentow mi nie brakuje ale z pewnymi teoriami nie sposob dyskutowac.
wystaczy czasem poczytac mangolde i jej teorie o patologii. oczywiscie nie
porownuje cie z mangolda ona jest klasa sama dla siebie - niemniej jednak
niektore tezy jakie stawiasz sa dla mnie poza dyskusja bo nie w braku
argumentow kwestia a w podobnej "wadze" tezy.
masz niewatpliwie racje w jednym ani ty nie przekonasz mnie ani ja nie probuje
przekonywac ciebie.
dyskusja jak kazda inna. pozdrawiam

[kicia031]

e kobieta decydujaca sie na
> wczesne macierzynstwo np w wieku lat 20 czy nawet 22 nie ma czasu na wlasna
> edukacje.

A coz to za zalosne stereotypy? Zostalam matka w wieku 21 lat, szczesliwie
skonczylam studia i zrobilam kariere zawodowa. I nie wydaje mi sie, bym byla
jakims szczegolnym wyjatkiem. Poziom wyksztalcenia zalezy raczej od aspiracji i
zdolnosci, a nie od posiadania dzieci.

[m-jak-magi]

kiciu przyznaje bez bicia, ze stereotyp zalosny, ale tak samo zalosna jest teza
ze 40-latka powinna byc babcia a nie matka bo inaczej dzieci beda sie jej
wstydzic.

poziom wyksztalcenia to nie tylko aspiracje, czasem po prostu nie da sie
pewnych rzeczy pogodzic.
daleka jestem od tego zeby twierdzic ze wszytskie mlode matki sa
niewyksztalcone. jesli tak zostala zrozumiana moja wypowiedz to bardzo mi
przykro.

[kicia031]

No wlasnie stereotyp 40-letniej matki tez mnie dreczy. Mam 36 lat. Marze o
kolejnym dziecku. Jesli uda mi sie w ogole te marzenia zrealizowac, to pewnie
bede 40-letnia matka.

Nie widze powodu do wstydu. )))

[triss_m7]

lilith76 napisała:

> triss_m7, to co pod spodem napisała natasza39 jest DOKŁADNIE tym co i ja
chciał
> am napisać.
> Jeśli przeczytałaś co innego to twój problem życiowy nie mój.

Nie mam zadnego zyciowego problemu. A Ty probujesz marnej pisaniny na temat o
ktorym nic nie wiesz.
>
> Gdzie ja kurwa pisałam, że takie dziecko jest nieudane, gorsze, złe, ciężarem
d
> la matki!
> Pisałam tylko, że myśląc o ciąży trzeba brać pod uwagę, że może się też
urodzić
> takie dziecko.
> I to jest cała moja cholerna wina!

Wiesz, tak sie sklada, ze wiekszosc kobiet w ciazy ma glownie takie obawy.
Widac ze po raz kolejny ze guzik o tym wiesz. Po to ludzie chodza co miesiac na
wizyte, robia badania prenatalne ect. To, ze kobieta chcialaby aby jej dziecko
urodzilo sie zdrowe i bylo najlepsze nie znaczy ze nie biara tego pod uwage.
>
>
> I co wy się przyczepiłyście do tego "hormonalnego ciamkania"? To tylko dowód,
ż
> e na serio macierzyństwo zmienia trwale mózg.
> Teraz to się na mnie harpie rzucą i zostanę skazana na podwiązanie jajowodów
za
> karę, bo nie doceniam mistycyzmu macierzyństwa.
>
Rany, Lilith piszesz takie pierdoly ze glowa boli. A jak ma nie zmienic
podejscia do zycia ktos kto jest zwiazany z toba na cale zycie???? Co ty
myslisz ze taka madra jestes? To, ze ubierasz zmiane systemu wartosci (co
niesie ze soba pojawienie sie dziecka) w primitywne okreslonka.

Dodam tylko, ze mimo iz nad zycie kocham swoje dzieci to tez czasem mam dosc,
jestem zmeczona ale to nie ma nic wspolnego z idiotycznym splyceniem jakie tu
wypisujecie.

[triss_m7]

Dodam dla wyjasnienia UPROSZCZENIA przyklad:
Jak ktos, kto nigdy w zyciu nie lecial samolotem moze sie wypowiadac na temat
lotu, i twierdzic ze latanie samolotem to stres, niebezpieczenstwo, wywoluje
nudnosci i wzmaga hustawke nastrojow. Tak wlasnie ma sie pisanina co
poniektorych, ktore matkami nie sa do wychowywania i milosci do dziecka.

[m-jak-magi]

triss - mysle ze jesli chodzi o uczucia macierzynskie to z pewnosica - ten kto
tego nie doswiadczyl nie ma zielonego pojecia czym jest milosc do dziecka.
tutaj sie z toba zgadzam.
jesli natomiast chodzi o wychowanie to nie do konca tak dziala. sa pewnie
zelazne zasady ktorych sie trzeba trzymac i nie trzeba miec wlasnych dzieci
zeby wypowiadac sie o wychowaniu dzieci ogolenie. w koncu onkolog zeby leczyc
raka nie musi byc na niego chory.

[triss_m7]

Ja tez sie z Toba zgadzam

[lilith76]

> Wiesz, tak sie sklada, ze wiekszosc kobiet w ciazy ma glownie takie obawy.
> Widac ze po raz kolejny ze guzik o tym wiesz. Po to ludzie chodza co miesiac na
>
> wizyte, robia badania prenatalne ect. To, ze kobieta chcialaby aby jej dziecko
> urodzilo sie zdrowe i bylo najlepsze nie znaczy ze nie biara tego pod uwage.
> >

Gdybyś mnie ze zrozumieniem czytała, to byś wiedziała, że nie chodziło mi o czas, gdy kobieta jest w ciąży, tylko o momnet gdy zastanawia się, czy chce mieć dziecko. Ile kobiet wtedy przyjmuje pod rozwagę, że może urodzić się ono niepełnosprawne???

> Rany, Lilith piszesz takie pierdoly ze glowa boli. A jak ma nie zmienic
> podejscia do zycia ktos kto jest zwiazany z toba na cale zycie????

OCZYWIŚCIE. DZIECKO TO NIESPOTYKANA, NIEOGARNIONA MIŁOŚĆ, TAJFUN UCZUĆ. Sama też będę to czuć.

Irytuje mnie tylko ten brak toleranjci dla kobiet, które jeszcze matkami nie są i nie są jeszcze w stanie zrozumieć tego podejścia.
Do matki podchodź na kolanach, całując w stopy jej emocje. Inaczej spłycasz i brukasz jej uczucia.

[lilith76]

Oprócz tego chciałam przeprosić, bo nie moja intencją było urażanie matek dzieci niepełnosprawnych. Skąd mogę wiedzieć, że ja też nie będę?
I za moje emocjonalne wypowiedzi.

Chciałam tylko, żebyście - matki - zrozumiały, że świat dla was otwarty, dla niematek jest gorzej niż "przez szybę", on jest za grubą kotarą. Nie bądźcie takie śmiertelnie poważne

[triss_m7]

Lilith!

Ja nie czuje sie bohaterka z tego wzgledu ze mam niepelnosprawne dziecko - nie
masz mnie za co przepraszac. Mamy rozne zdanie na ten temat - byc moze sie
gdziec rozmijamy w zrozumieniu

Wierz mi, nie jestem smiertelnie powazna ba, nie moge byc nawet smiertalnie
powazna bo pewnie bym osiwiala

Lilith, ten swiat macierzynstwa wcale nie jest za kotara. Dla niektorych to po
prostu delikatna sprawa. Wiesz, to troche tak, ze czasem gdy ludzi dotyka
tragedia (chodzi mi tu o syt. zwiazana z dzieckiem) to patrza juz na to z
zupelnie innej strony i wtedy zdaja sobie sprawe, ze dotychczas to sie im
wydawalo ze rozumieja ludzi w takiej sytuacji. Nie chce za nic w swiecie nikogo
obrazic - przedtem pisalam pod wplywem emocji.
Pozdrawiam wszystkie niematki i matki

[judytak]

kicia031 napisała:

> Wydaje mi sie, ze rodzice niepelnosprawnych dzieci nie widza ich jako
> nieudanych i jako problem.

a ja bym powiedziała, że to zależy od dnia ;o)
czasami, to i swoje najbardziej udane dziecko postrzegam jako nieudane i jako
problem ;oP
co dopiero tego mniej udanego...

co nie oznacza, że żałuję, że mieć nie chcę, że najchętniej bym się pozbyła -
oznacza tylko tyle, że nie boję się przyznać do swoich uczuć, które bywają
zmienne

pozdrawiam
Judyta

[judytak]

ja tam uważam posiadanie, wychowywanie dzieci za zwykłą, naturalną kolej rzeczy
samo życie - w sumie fajnie, czasami mocno uciążliwe, nie żałuję :o)

nie lubię egzaltowania w tej kwestii, jak też w żadnej innej

nie lubię też, jak ktoś wyrażanie uczuć (prawdziwych uczuć, istotnych dla danej
osoby) określa, jako "hormonalne ciamkanie"
brzydko, po prostu...

pozdrawiam
Judyta