Najsmutniejsze ksiazki dziecinstwa

[sushimba]

Pamietam, ze plakalam przy "Chlopcach z placu broni" kiedy umieral Nemeczek.

[Gość: Myszor]

Płakałam i płaczę do dziś przy śmierci Mateusza z Ani z Zielonego Wzgórza.

[Gość: dodo]

Wylam a nie tylko plakalam czytajac"O psie ktory jezdzil koleja".Jestem
pewna,ze gdybym przeczytala ja teraz to tak samo rozczulilaby mnie do lez.Stoi
na polce i jakos brak mi odwagi,zeby dac ja do czytania mojej 9-letniej
corce.Jest taka jak i ja i tak samo bedzie przezywac.........

[elfryda]

To tak jak ja... To pierwsza książka przy której płakałam!!!

[anutek115]

Boże, zastanawiałam się, czy ktoś poza mną pamięta te książki! Czytałam je
masochistycznie i do dziś uważam za najsmutniejsze (i straszne) książki dla
dzieci...

Pies, który jeździł koleją i Antek

[Gość: fiołek]

Ja też pamiętam właśnie tę książkę....
I jeszcze Antka jak mu siostrę w piecu upiekli.

[Gość: kaktu]

" O psie..."płakałam oj płakałam...kocham zwierzaki i nadal płacze jak jakies
umiera...nawet w ksiązkach::(

[Gość: Cloe]

ja tez wylam rzy czytaniu "o psie,ktory jezdzil koleja"
i przy "Malym Ksieciu"

[Gość: poblenou]

A kto napisal 'O psie, ktory jezdzil koleja'?

[Gość: muuu]

Plakalam na tym strasznie i placze za kazdym razem. Czasami robie test przy
znajomych i zaczynam im czytac newralgiczny fragent i natychmiast zaczynam
plakac az dostaje spazmow. A oni maja polewke. heheh A stara baba jestem ;)

[joanka0]

Gość portalu: Myszor napisał(a):

> Płakałam i płaczę do dziś przy śmierci Mateusza z Ani z Zielonego Wzgórza.

Ja też!A najdziwniejsze że zdarzyło mi się to dopiero podczas drugiej lektury
tej książki.

[pomme]

Gość portalu: Myszor napisał(a):

> Płakałam i płaczę do dziś przy śmierci Mateusza z Ani z Zielonego Wzgórza.

Ja dokładnie tak samo. generalnie jak po raz n-ty zaczynam Anie to wystarczy że
zobaczę w książce imię Mateusz i mam łzy w oczach.
Wyłam tez na chłopcach z placu broni no i na kamieniach na szaniec - wtedy to
jak bóbr
jako nastolatka opłakiwałam Van Gogha w Pasji...

[Gość: nelena]

Zdecydowanie ANIELKA

[Gość: agga]

"bracia lwie serce"naprawdę piękna ksiażka.Ale trudna.Przeczytałam mając 8
lat.Z kolei z naprawdę wczesnego dzieciństwa,dwie książki Anny Kamieńskiej(kto
jeszcze o niej pamięta?),bohaterką była Marianna...pierwsza z serii "Wielkie
małe rzeczy" a druga "Świat się ciagle zaczyna". czy jest tu ktoś kto zna te
ksiażki? moja mama czytała mi je,do tej pory pamiętam wszystkie dramatyczne
szczegóły...

[quba]

ja dobzre pamietam ksiazek (jedna) o Mariannie ale myslalam ze miala po prostu
tytul "marianna"
pamietam stamtad historyjke os licznej porcelanowej swince ktora mariannie
pozyczyla babcia i jaka byla rozpacz kiedy marianna te swinke zgubila

pozdrawiam serdecznie

[Gość: Olut]

Znam, znam, mam na półce. Miały niesamowity klimat!Ale jako smutnych ich jakoś
nie kojarzę. Były smutne?

[Gość: eza]

Zdecydowanie "O psie...". Ja tez przy niej wylam. I nigdy potem nawet nie
odwazylam sie jej dotknąć...

[Gość: noida]

O psie, który jeździł koleją! Chyba nigdy potem nie płakałam tak nad żadną
książką.
Przy Chłopcach z Palacu Broni też płakałam, ale nie aż tak jak przy psie.

[dafni]

Dla mnie miejsce numer jeden w kategorii książek smutnych i nieco
traumatycznych to baśnie braci Grimm. Szczególnie ta o dziecku Matki Boskiej.
Czytaliście może? Straszliwie ponura opowieść.

[stella25b]

dafni napisała:

> Dla mnie miejsce numer jeden w kategorii książek smutnych i nieco
> traumatycznych to baśnie braci Grimm. Szczególnie ta o dziecku Matki Boskiej.
> Czytaliście może? Straszliwie ponura opowieść.

Czytalam basnie w orginale-naprawde niezly horror. Smutne i przerazliwie
pesymistyczne, miejscami wrecz straszne.

[j_u]

"Malowany Ptak" Kosińskiego, przeraziła mnie i zasmuciła, chociaż byłam takim
kurduplem, że niewiele zrozumiałam z książki. Kiedy wróciłam do niej jako
nastolatka, tylko mnie wkurzyła, nie spodobała mi się.

sushimba napisała:

> Pamietam, ze plakalam przy "Chlopcach z placu broni" kiedy umieral Nemeczek.

[kolorko]

"Serce" Amicisa, przy "Chłopcach z placu broni" też płakałam, "O psie, który
jezdzł koleją"-również,a nawet "Pokój na poddaszu" łzy mi wyciskał, ale ja
często płaczę czytając-chyba z dzieciństwa mi zostało;)

[skarolina]

Kolorko, wymieniłaś cały mój zestaw wyciskaczy łez, przy czym najulubieńszym
był chyba jednak "Pokój na poddaszu"

[Gość: mirka]

Andersen :Opowiadanie o matce, Dziewica lodow, Opowiadanie z diun
Prus:Antek/fu!/,Anielka Franciszek Fenikowski :Zegar z Mariackiegi Kościola

[kolorko]

O tak "Anielka" Prusa i jeszcze "Dziewczynka z zapałkami" Andersena!

[scoutek]

Moje drzewko pomaranczowe.....

[Gość: finka]

beczalam jak bobr...w autobusie w domu wszedzie...smarkula bylam bo mialam z 12
lat ale ksiazka perelka i co najwazniejsze...zdobylam ja po latach!

[jagats]

Kochałam tę książkę autorstwa chyba Vasconselosy (?). Była jedną z
najważniejszych książek mojego dzieciństwa. Pozdrawiam

[Gość: Finka]

...a moja biblioteka wystawila ostatnio egzemplarz do sprzedania bo nikt jej
nie chcial czytac...mmmmmm

[agata_to_ja]

Miałam napisać o Opowiadaniu o matce, ale mnie juz wyręczono. Czytałam we
wczesnym dzieciństwie i bardzo płakałam. Dziś jestem matką, dawno tego nie
czytałam i raczej nie będę, byłoby jeszcze gorzej...

[ryza_malpa1]

sushimba napisała:

> Pamietam, ze plakalam przy "Chlopcach z placu broni" kiedy umieral Nemeczek.

'Bracuie Lwie Serce" - wszyscy umierają ale jak pieknie....I to wcale nie jest
jeszcze koniec a raczej początek :)

[kubissimo]

dla mnie najgorsze byly ksiazki, gdzie krzywda dziala sie zwierzetom
wiec oprocz wspomnianego wyzej kolejowego psa pamietam, ze ogromna trauma byla
dla mnie ksiazeczka pt. "Kocia mama i jej przygody" i zbiór opowiadań o
zwierzetach pt. "Włóczęga"

[Gość: owca]

dokładnie !!!książka o "kociej mamie" była straszna!!zawsze szerokim łukiem
omijałam straszne fragmenty!!

[saavage]

Ojej ja tak samo miałam jeśli chodzi o zwierzęta... Zawsze mi łzy ciurkiem
leciały gdy czytałam o biednych zwierzętach :( "O psie...", "Włóczęga",
pamiętam, pamiętam, nadal mam te książki. I jeszcze dzieci - też mi się smutno
robiło gdy w książkach krzywda działa się moim (wtedy) rówieśnikom...

[agnjed]

Stanowczo "Serce" Amicisa. Na samą myśl robi mi się smutno i ponuro.

[natalicja]

Kocia mama i jej przygody zdecydowanie. Nigdy nie wzielam po raz drugi do reki. I o psie ktory jezdzil koleja> Z serii strasznnie smutnych ksiazek o zwierzetach byla jeszcze taka ksiazka o psie, ktory nazywal sie KArmelek i jakos tak zostal pochopnie wziety dla dzieci, potem sie zgubil, albo go porzucili... Szczegolow nie pamietam, ale byla bardzo przygnebiajaca.
Jak Nemeczek umieral, tez plakalam.
I jeszcze zawsze mi bylo strasznie zal wielkiego podmorskiego slimaka od doktora Dolittle (nie pamietam tytulu, drugi tom z serii) i plakalm, kiedy sie rozstawal z nim dr Dolittle, ale juz nie pamietam czemu. Chyba dlatego, ze ten slimak byl sam jeden na swiecie.

[Gość: karmelkowa]

Wracaj do domu Karmelku (Meidert De Jong) - ryczałam jak bóbr, nie mogłam
czytać bo łzy leciały mi na kartki, zamykałam książkę i dalej ryczałam. Mam tą
książke do dziś.

[Gość: karmelek]

Przegladalem, patrzac, czy ktokolwiek napisze o Karmelku, chyba jedynej
ksiazce, przy ktorej w dziecinstwie plakalem. Pamietam, ze rozryczlem sie przy
niej i stwierdzilem, ze jej nie dokoncze i tak tez sie stalo. Nie wiem, jak sie
skonczyla, ale do tej pory pamietam ja, jako te ksiazke, przy ktorej plakalem,
wspominajac ja teraz z usmiechem na twarzy. :)

[arwen.a]

Niesamowite, myślałam, że tylko ja płakałam, ryczałam jak bóbr przy przygodach
Karmelka. PRzeczytałam tę książkę kilka razy i za każdym razem we fragmencie,
kiedy dzieci zgubiły Karmelka, była chyba burza, tatuś kazał im wracać, i one
bez pieska wsiadły od samochodu... zawsze miałam nadzieję, że stanie się cud i
tym razem przeczytam, że dzieci poczekały jeszcze chwilę i KArmelek wrócił z
nimi...
Ech, to były czasy...

[chiara76]

No więc wielokrotnie wymieniana książka "O psie ,który jeździł koleją"...jest
też kilka opowiadań Andersena, prym w smutku wiedzie "Dziewczynka z zapałkami"
i takie opowiadanie (tytułu teraz nie pamiętam) , "Stokrotka i
słowik"? "Słowik"? W każdym razie jedno z najbardziej przygnębiających, jakie
miałam okazję czytać.

[natalicja]

Z NAdersena dla mnie najsmutniejsza i zupelnie niezrozumiala jednoczenie byla bajka o cynowym zolnierzyku...

[Gość: jaija]

Tak, z tym Psem to prawda. Nienawidziłam bachora, za którego piesek zginął;)
Oprócz nieszczęsnego Psa.. i Braci Lwie Serce, moje serce:)cierpiało przy
andersenowskiej Małej Syrence. Boże, jakiego miałam doła - syrenka poświęciła
swój głos i oddała się potwornemu cierpieniu tylko po to, by być z księciem, a
ten ożenił się z inną...te chłopy, nawet chłop Andersen znał ich zagrywki;)
Do tych, którzy wahają się, czy dać dzieciom do czytania wyżej wymienione przez
forumowiczów książeczki: nie karmić pociech tylko łagodnym i ckliwym obrazkiem
Krainy Wiecznego Szczęścia! One także mają prawo poznać smutek i śmierć, a np.
Bracia Lwie Serce wspaniale to przedstawiają. To może być pierwsza pozycja z
tej serii, bo najmądrzej opracowuje ten temat - pokazuje, że śmierć to nie
ostateczność...w ten sposób łatwiej z nią oswoić dzieciaka. Pozdrawiam:)

[Gość: mirka]

Tak, ale w niektórych z tych ksiązek jest Nadzieja i jakies pocieszenie, ale ja
czytałam wiele bajek, gdzie sadyzm niestety dominował nad morałem. Tytulów nie
pamietam, ale nieprzyjemny osad w duszy został. Teraz moze te ksiazki
powyrzucano, wiecej dba sie o psychike dzieci. Tej "Kociej mamy" chyba nie
czytałam, ale moge sobie wyobrazic...No a Antka Prusa z historią o Rozalce to
bym zrobiła "dozwolone od 18 lat" pozdr.

[Gość: kinga]

Dokladnie pamietam pierwsza ksiazke, przy ktorej zanosilam sie od placzu! To byl
Janko Muzykant!!! Mialam 4 lata, a ksiazke czytala mi moja siedmioletnia wtedy
siostra!! Krol Macius I tez byl smutny....

[Gość: kinga]

Nad Bułeczką płakałam, gdy ją tak niegodziwie traktowali!! I z tego samego
powodu nad Słoneczkiem...

[amadea_22]

jejku , Bułeczka to ksiązka mojego dziciństwa , zawsze było mi tak smutno jak
ja czytałam, tak bardzo załowałam tej biednej dziewczynki :-(

[Gość: jolka]

z młodszego dzieciństwa pamiętam łzy nad Janko Muzykantem, Bułeczką, Konikiem
Garbuskiem, a z nieco późniejszego "Pamiątka z celulozy" Igora Newerlego -
budziłam się w nocy z krzykiem i miałam szlaban na czytanie - mama sprawdzała
czy nie czytam czegoś smutnego, w ogóle książki o wojnie mnie przerażały. Do
dzisiaj ich nie cierpię, także filmów o wojnie i obozach koncentracyjnych nie
oglądam.

"O psie który jeździł koleją" oraz "Anielka"

[18lipiec]

Nie wiem czy pamiętam dokladnie tytul o psie ale płakałam okropnie...
Wzruszało mnie to bardziej niż Janko Muzykant. Moze dlatego że ja wrażliwiec na
krzydę zwierząt jestem...

[Gość: magdalino]

tez plakalam na "chlopcach z placu broni" /byla to zreszta moja ulubiona
ksiazka/ plakalm tez jak wkladali Rozalke do pieca , i czytajac "kwiaty na
poddaszu" ryczalam jak bobr

[acoto]

ja z kolei płakałam nad losem biednego lotnika któremu amputowali dwie nogi a
on oczywiście chciał latac dalej - i doszło do tego że na tych protezach
tańczył na zabawie żeby przekonać lekarzy - oczywista lotnik był rdzennie
radziecki nazywał się Miersiejew chyba .... o Matko Boska kto mi to dał do
czytania ?????

[quba]

ale o lotniku Mariesiewie to JEST PRAWDZIWA historia

[ao22]

hihihi tez to czytałam, "powieść o prawdziwym człowieku" i tez ryczałam, teraz
sie śmieje

[Gość: hm]

ale czemu się "śmiejesz"??? bo "ruski" lotnik??
dla mnie to niepojęte, przecież to piękna historia i sile człowieka, krzepiąca, wspaniała.
strasznei wam te pisuary serca zatruły, dzieci...

[Gość: :)]

"O chłopcu który szukał domu"

:(:( Mam ta ksiazke.. Stara, trochę zniszczona i patrzę na nia czasem, ale nie
odważam isę poczytać.

[Gość: smutna]

Mnie jako 12 latce dano do przeczytania opowiadanie Reymonta Tomek baran,
chłop, który walczyl na polu z psami o zagryziona owce bo jego dzieci były
głodne, gdy je tym mięsem nakarmil poumierały w męce bo mięso było zatrute.Ci
dorosli nie mieli wyobraźni, wciąz to opowiadanei pamiętam , plakałam strasznie
nad tym,ze miłosc ojcowska nie zdała się an nic, dzieci umarły nie z głodu lecz
przez pomyłke..

[Gość: Syska]

Płakałam strasznie przy książce "Nigdy Cię nie opuszczę" Działo się to po
drugiej wojnie światowej. Główny bochater stracił wzrok gdy jego brat bawił się
niewybuchami.

[Gość: aloalo]

"Jaś nie doczekał:... Nie mogę...

[slotna]

Wszystkie Antki i Jankomuzykanty jakos nigdy mnie nie ruszaly. Natomiast
plakalam potwornie nad zwierzetami.

Psa, ktory jezdzil koleja nie ma co nawet wymienac, widze, ze wszysycy
przezywali;)

'Roczniak', pamietam tylko imie autotki: Marjorie i inicjaly K.R.;) Oho... juz
niemal mam lzy w oczach. Potworne. Ale ksiazka rewelacyjna.

Plakalam tez na pewno nad innymi... pamietam jakas historyjke z ksiazki dla
dzieci, gdzie piesek mial sznurek na szyi i sie dusil, ale tatus zauwazyl ten
sznurek i rozcial itp. 'Roczniak' to byla jednak 'prawdziwa' ksiazka, nie
historyjka dla dzieci, i moze dlatego tak mnie zasmucila.

[quba]

historyjka o piesku (Azorek) ktory zlapal sie we wnyki i mial zaciskajacy sie
supelek na szyi to "Dzieci z Leszczynowej Górki"

[Gość: Slotna]

Tak! Teraz pamietam, Leszczynowa Gorka... ;)

No i 'Zew Krwi' i 'Bialy kiel'. Zwlaszcza 'Zew krwi' - uwielbiam, kocham te
ksiazke. I placze, do dzis.

A, jeszcze cos! 'Po rosie, po grudzie' Marii Ginter. To z kolei o koniu. Jestem
niepoprawna;)

Z lektur szkolnych - 'Nasza szkapa' (wymieniona) i - chyba niewymieniony LYSEK
Z POKLADU IDY. Ale moze dlatego, ze z happy endem jednak? Niemniej w trakcie
byl smutny.

pozdrawiam.

Czerwony prosiaczek z guziczkiem w nosku

[very_martini]

autora narodowości rosyjskiej, nie pamiętam nazwiska
beczeliśmy z bratem jak bobry

16%VOL
22%VAT

Takie tam... Forum homeopatia

[Gość: ja]

to jest zielony prosiaczek

[mala-muu]

"Biały Bim Czarne Ucho". Do diś nie potrafię ani tego p[rzeczytać, ani obejrzeć
filmu.
"O psie, który jeździł koleją" - czytałam to w bibliotece i wyłam tak, że pani
biblio musiała dzwonić po ojca.
"Bracia Lwie serce"- łoo, jak tylko przeczytałaM o śmierci brata w pożarze,
natychmiast się rozbeczałam. Nadal nie sięgnęłam po tę książkę (jedyna książka
Astrid Lindgren, której nie przeczytałam)/

[Gość: iwona]

Oj tak - Biały Bim....... po lekturze tej książki zrodziła się we mnie straszna
nienawiść do Związku Radzieckiego!!! Za Bima!!!
I jeszcze Lassie wróć. I Kazan. I Kazan i Szara Wilczyca! I Biały Kieł!
Krzywda ludzka nigdy mnie nie ruszała.......za to zwierzęta - bardzo bardzo.

[Gość: Trotula]

Właśviwie to same książki o zwierzętach.
"Roczniak" - autorką jest Marjorje Kinnan-Rawlings.
"O psie, który jeździł koleją" też oczywiście. "Lassie, wróć", "Kocia mama".
I jeszcze jedna, "Serce z kartonu" Konstantina Sergijenko. O trochę zagubionym
i nieśmiałym człowieczku z kartonu, który ratuje chorą dziewczynkę. Jest
jeszcze w tej książce opowiadanie o bezdomnych psach i kotach, które mieszkają
w wąwozie.
Pamiętam, że bardzo często płakałam nad książkami, raz zdarzyło mi się nawet
płakać przy komiksie :) Jak w 'Thorgalu' zginął Tjall, to myślałam, że nie
wytrzymam.

[Gość: Kat]

Właśnie miałam zapytać, czy nikt nie czytał Bima? To najlepsza i najsmutniejsza
książka mojego dzieciństwa.

[joannka2]

Podpisuje sie pod wszystkimi "zaplakanymi" tytulami, wymienionymi wyzej.
Dopisuje kolejny: "Kamienie na szaniec" - rety, jak ja plakalam!
A zdjecie Alka wydarlam z bibliotecznego egzemplarza i oprawilam w ramki...

[Gość: ewa]

Tez podpisuje sie pod wszystkimi wymienionymi tu książkami, a nad opowiadaniem
o matce ryczałam dopiero kilka tygodni temu (znalazłam je na internecie), może
dlatego, że tak strasznie się boje o własne dziecko. Wogóle baśnie Andersena sa
strasznie smutne, a baśni braci Grimm nie lubiłam bo były takie okrutne.
A co ze smutnymi filmami z dzieciństwa?
Ja jak miałam 4 lata poszłam z mamą i starszymi siostrami do kina na Małą
syrenkę, w którymś momencie rozpłakałam sie na cały głos, a moje sistra (wtedy
13 letnia)lała łzy cichutko.
pozdrawiam
Ewa
P.S. Jak to jest, że dorosły człowiek mimo wszystko wraca do książek, nad
którymi płakał w dzieciństwie.