Anna Bojarska - Zastrzelony jadłospis

[kubissimo]

Bojarska rozlicza się kilkoma kluczowymi kwestiami naszej mentalności w
oparciu o historię ostatnich dwustu lat (chociaż zdarza się jej cofnąć do
Zygmunta II Wazy). mamy tu m.in. honor, rozsądek, anarchię, demokrację, mity
i sentymenty
świetnie się to czyta (a przynajmniej ja bardzo lubię jej styl), a lektura
daje do myślenia

jedyny minus to brak przypisów, a przydałyby się przy takiej ilości cytatów :/


swoja droga nie wiedziałem, że Bojarska i Michnik tak sie nie lubią.
no no

[kubissimo]

aaaaa
pomijajac to, ze w pierwszej linijce "sie zgubilo" jedno Z to oczywiscie
Zygmunt III Waza
to chwila nieuwagi a nie niewiedza (czy brzmie przekonujaco?)

[Gość: Dzikikamien]

ooo stary, to kiedys byla pierwsza polska podziemna para, wzajemnie sie
komplmentowali i wogle /Bojarska pracowala dla wyborczej na samym poczatku/, a
potem sie law skonczyla i teraz Bojarska oskarza Azefa /jak go nazywa/ o
wszelkie zyciowe niepowodzenia- moze i slusznie a moze nie, ja tam na salonach
nie bywam i nie znam jak to tam dziala wszystko ...

[kubissimo]

no w tej ksiazeczce opowiada o przyczynach tej zmiany stosunkow
też się pojawia Azef, ale nie tylko - np. idąc tropem Harry'ego Pottera nazywa
go Tym, Ktorego Imienia Lepiej Nie Wymawiać ;)

[ada08]

Czytałam jej powieść ''Czego nauczył mnie August'',
dziełko które wygląda na zemstę kobiety odrzuconej :-)
Strasznie plotkarska i zjadliwa książka. Suchej nitki
nie zostawia bohaterka na dawnych bohaterach podziemia
solidarnościowego, z którymi kiedyś pozostawała w
intymnych związkach, a została przez nich porzucona dla
innych kobiet; kobiety te odmalowuje w książce z pełną pasji
nienawiścią :-) Bardzo małostkowa jest w owej książce ta dama :-)

Zapewne jest to niezła pisarka, ale ja specjalnie nie gustuję
w jej histerycznym stylu.
a.

[Gość: Dzikikamien]

ja to w ogole nie zrozumialem zamieszania wokol tej ksiazki /...august/ Wiem ,
ze tam i Kuron i Michnik /? chyba oni/ ale jakos te watki polityczne umknely mi
w lekturze ... jak bylem 'maly' to bardzo Bojarska lubilem- np 'Chluba
lunaparku' to bardzo ciekawa powiastka historyczna, 'Lakier'
porzadne 'zyciowe' czytadlo a 'ja' tez mloda osobe moze na wiele spraw uczulic
i wyjasnic- mysle jednak, ze Bojarska to pisarka 'mlodziezowa' i trudno chyba
komus po 20 jej ksiazki czytac bez pewnego zniecierpliwienia ...

[kubissimo]

mam 27 lat i jakos nie mam problemu :)
cenie ja przede wszystkim za BIEDNEGO OSKARA - chyba najlepsza ksiazke na temat
Wilde'a jaka czytalem

[Gość: Dzikikamien]

masz racje- to rzeczywiscie niezla ksiazka /to zreszta ciekawe, ze w polskeij
literaturze sa az dwie dobre ksiazki o wildzie - parandowskiego i bojarskiej,
podczas gdy jego pisarstwo ani postac zadnego echa wiekszego tu nie wywolalo/

[kubissimo]

o nie zgodze sie
wszyscy egzaltowani licealisci czytaja "Portret Doriana Gray'a" na rowni z
Marquezem, Cortazarem i Joycem ;)

a ksiazka Parandowskiego strasznie mie rozczarowala
czytalem ja jako pierwsza i az sie potem balem zabrac za Bojarska, bo sie balem
drugiego rozczarowania
na szczescie niepotrzebnie :)

[ada08]

kubissimo napisał:


> cenie ja przede wszystkim za BIEDNEGO OSKARA - chyba najlepsza ksiazke na
temat
>
> Wilde'a jaka czytalem

Wcześniej napisała ''Pięć śmierci'', a w niej 'Śmierć Sebastiana Melmotha'',
okropny, krzykliwy, histeryczny utwór.
''Biednego Oskara'' nie czytałam, pozostaje mieć nadzieję, że w/w to była
tylko niezbyt udolna wprawka pisarska.
a.

[Gość: jaija]

Ado, o ile dobrze kojarzę, to Śmierć Sebastiana Melmotha jest składnikiem
Biednego Oskara, tak więc, nie czytaj, skoro wydała się histeryczna :)))))))

[kubissimo]

zgadza sie
to jest pierwsza czesc BIEDNEGO OSKARA
druga to Śmierć Lorda Douglasa.
faktycznie pierwsza polowa moze sie wydawac histeryczna, ale to chyba jest
uzasadnione - po całym procesie, odsiadce w wiezieniu i wyjezdzie do Francji
Wilde miał totalnie połamaną psychikę.
niedawno opublikowano u nas listy Wilde'a do Douglasa. w wolnej chwili na pewno
przeczytam

[lipa55]

a ja krok w bok
kurczę, nie lubie ich obu (sióstr Bojarskich)
za megalomanię i ostentacyjne obnażanie siebie (te masochistyczne historyjki o
skrobankach i operacjach palstycznych, ekshibicjonistyczne opowieści o
kochankach i póbach samobójczych)
z wypiekami przeczytałam tylko "Króla Leara" Marii - ze wzgledu na Łomnickiego

[Gość: Dzikikamien]

o to prosze zdradz kto jest w 'KL' czarnym charakterem ;]

to tez podobno ksiazka wykleta, tylko nie wiem jescze przez kogo

[lipa55]

o, kurczę
zastrzeliłes/as mnie
czytałam to wieki temu, więc tylko pamietam, że czarnych charakterów tam jest
mnóstwo - wszyscy ci, którzy nie doceniali przez lata talentu Łomnickiego i
kopali pod nim dołki (a więc co drugi aktor i minister kultury) oraz nie
uznawali Bojarskiej za żywe wcielenie Modrzejewskiej/Dąbrowskiej/Miss Universum

ale tak nazwiskami nie sypnę, bo mogłabym nakłamać
naomiast ksiązka jest ciekawa (pomijając już osobiste niechęci autorki) -
poczynając od romansu wykładowcy ze studentką do samej dramatycznej śmierci
Łomnickiego

[ada08]

lipa55 napisał:

> czarnych charakterów tam jest
> mnóstwo - wszyscy ci, którzy nie doceniali przez lata talentu Łomnickiego i
> kopali pod nim dołki (a więc co drugi aktor i minister kultury) oraz nie
> uznawali Bojarskiej za żywe wcielenie Modrzejewskiej/Dąbrowskiej/Miss
Universum

Właściwie to wszyscy, z wyjątkiem sióstr B. :-)
Poza aktorami, ministrami kultury etc, jest jeszcze rodzina Łomnickiego,
oczywiście koszmarna (dzieci !!! :-)))
Łomnicki w tej książce też jest potworny, ale to swój potwór, a reszta
to obce i wrogie potwory.

>
> > naomiast ksiązka jest ciekawa (pomijając już osobiste niechęci autorki) -
> poczynając od romansu wykładowcy ze studentką do samej dramatycznej śmierci
> Łomnickiego

Trzeba przyznać pani Marii, że ma ona do siebie więcej dystansu niż jej
siostra. Sporo autoironii. I jest w tej książce (''Król Lear nie żyje'')
trochę zabawnych kawałków, np. świetna scena szukania puszki z ciasteczkami
w Londynie :-)
a.