Bezdzietni aktywni na emamie

[evilla007]

Zastanawiam sie dlaczego sporo bezdzietnych non-stop udziela sie na forach dla
mam tj emama, Ciaza i porod itd?

Prosze o wypowiedzi bezdzietnych aktywnych na wyzej wymienionych forach?

[k.gorna0]

Ostatnio udzielałam się w wątku o Pani Prezydentowej. Cóż w tym dziwnego? Tylko
dzietność do tego uprawnia?

[daria_nowak]

Na emamie jest różna tematyka, więc w czym ból?
A jeśli bezdzietna ginekolog wypowie się na CiP to też źle?
A mężczyźni? Nie są mamami, ciąży i porodu nie przechodzili, więc nie mają prawa
tam dyskutować z braku czynnych i sprawnych jajników?

[madzioreck]

Bo nie wszyscy dzietni są rąbnięci i jest tam sporo fajnych babek? Czemu Ty się
tak dopytujesz, co tam robią bezdzietni, skoro nawet emamy się nie dopytują?

[skiela1]

madzioreck napisała:

Czemu Ty się
> tak dopytujesz, co tam robią bezdzietni, skoro nawet emamy się nie dopytują?

Tutaj jest odwrotnie.
Kazdy wpis dzietnych jest odbierany jako atak na bezdzietnych.

[daria_nowak]

Udzielam się na kilku forach, w tym dotyczących życia bez dzieci. Możliwe więc,
ze coś mylę, bo nie przykładam uwagi do tego na którym co zostało napisane, ale
jakoś nie bije mnie w oczy problem naskakiwania na dzietnych. Oczywiście tych
bez jedynej słusznej prawdy. Ale to chyba dotyczy każdej dyskusji i każdego
skrajnego poglądu?

[madzioreck]

> Kazdy wpis dzietnych jest odbierany jako atak na bezdzietnych.

Nie każdy, tylko od nawiedzonych dzietnych próbujących zbawiać świat. Taka sama
reakcja byłaby pewnie na emamie, gdybym tam weszła biadoląc, jak im współczuję i
jak strasznie muszą mieć przerąbane itd.

[madzioreck]

Ty też się tam udzielasz, więc nie rozumiem...

Bezdzietni "bierni" na emamie

[anna-na]

Odwiedzam to forum dość często, ale zamieściłam tam może ze dwa wpisy, więc
jestem raczej biernym użytkownikiem.
A dlaczego czytuję emamę?
Na takiej zasadzie, jak człowiek ogląda głupie reality shows albo programy typu
"Ukryta kamera" - żeby pośmiać się z czyjejś głupoty albo nieudacznictwa.
Miałam okazję, jako studentka, przez krótki czas opiekować się dzieckiem
znajomych i siłą rzeczy obserwowałam ich życie.
Wnioski:
1. życie nudne jak flaki z olejem, w 100% podporządkowane dziecku, zero
spontaniczności; opowiadanie z wielkim zaangażowaniem (z takim, jak ja potrafię
gadać o kinie albo powieściach postpodernistycznych) o tym, że "myśmy dawali
Tomkowi taką kaszkę malinową, ale o wyobraź sobie, że woli truskawkową!".
2. życie nieestetyczne - ojciec z brzuszkiem, matka z niemodną fryzurą, roztyta,
usiłująca dbać o siebie, ale nie mająca czasu zapoznać się z nowinkami modowymi.
Efekt - wioska totalna. Jak wiadomo rzeczy ponadczasowe typu dżinsy i biała
koszula są o niebo lepszym rozwiązaniem niż rzeczy/fryzury/manicure ewidentnie
sprzed pięciu lat.
Do tego dodam: panujący w domu zaduch złożony z zapachu zupy i kupy,
rozpiedzielone zabawki, sprzęty zabezpieczone jak się da, pozakładane jakieś
bramki między pomieszczeniami...
3. odpieluchowe zapalenie mózgu - moja kuzynka, onegdaj bardzo bliska, w czasie
przypadkowego spotkania po półrocznym braku kontaktu nie zhańbiła się zapytaniem
mnie, co u mnie słychać, natomiast spiesząc się na ulicy zdążyła opowiedzieć mi
fascynującą opowieść o tym, jak wczoraj wiozła córkę do szpitala.

Długo mogłabym mnożyć te swoje obserwacje, ale mój wniosek ogólny jest taki, że
rodzicielstwo zamyka na zawsze furtkę do realizacji pewnych aktywności. Przede
wszystkim chodzi o furtkę w mózgu. Nie chcę, żeby pewnego dnia teoria
literatury, podróże, moda, nauka języków obcych, czy po prostu najzwyklejsze
tzw. "życie towarzyskie" stały się dla mnie nieważne wobec problematyki koloru
kupy niemowlaka.

Bardzo nie chciałabym posługiwać się krzywdzącymi stereotypami, ale z obserwacji
własnych wnioskuję, że stereotypy o odpieluchowym zapaleniu mózgu wcale
stereotypami nie są.

Pozdrawiam bezdzietnych, szczególnie kobiety, które nie mają poczucia winy z
powodu nieposiadania dzieci.

Ach, no i odpowiedź, dlaczego czytam emamę: żeby się pośmiać z kobiet, które są
ode mnie średnio 10-20 lat starsze, a ich problemy de facto kręcą się tylko
wokół dzieci i poziom intelektualny tych dzieci prezentują (mój ulubiony temat
na emamie: "moje dziecko wdepnęło w psią kupę").
Zastanawiam się, jak dorosła kobieta może chcieć spędzać czas, biorąc udział w
dyskusjach o kupach, zupach, pieluchach. Smieszą mnie też dyskusje o polityce,
czy gospodarce, w których ematki wykazują skrajną ignorancję, a obszczekują się,
wzajemnie wyzywając od głupich.

Taka emama to dla mnie idealny środek antykoncepcyjny.

[zolza38]

ŚWIETNA WYPOWIEDŹ.

O siebie dodam, że mnie najbardziej w życiu dołowała moja dzietna
siostra. A już do furii doprowadzało mnie, kiedy chciała moje dżinsy
w rozmiarze 36 przymierzać na d..ę rozmiaru 42!!!

[kropkacom]

zolza38, wróć do piaskownicy lepiej.

[mola1971]

zolza38 napisała:
A już do furii doprowadzało mnie, kiedy chciała moje dżinsy
> w rozmiarze 36 przymierzać na d..ę rozmiaru 42!!!

Ale co ma piernik do wiatraka??? Urodziłam troje dzieci a jestem szczuplejsza od wielu bezdzietnych koleżanek.
Teraz trochę mi cztery litery urosły, ale to zasługa hormonów i leniwego trybu życia a nie tego, że urodziłam dzieci. Po urodzeniu każdego z dzieci nosiłam rozmiar 36.

To, że jakaś kobieta nie ma w domu lustra i za grosz samokrytyki i nosząc rozmiar 42 próbuje się wbić w dżinsy w rozmiarze 36 nie ma nic wspólnego z tym czy ma dzieci czy nie. Głupota nie jest zależna od dzietności czy też bezdzietności.

[kropkacom]

> Ach, no i odpowiedź, dlaczego czytam emamę: żeby się pośmiać z kobiet, które są
> ode mnie średnio 10-20 lat starsze, a ich problemy de facto kręcą się tylko
> wokół dzieci i poziom intelektualny tych dzieci prezentują (mój ulubiony temat
> na emamie: "moje dziecko wdepnęło w psią kupę").

Akurat na ematce jest cała masa (może i większość) tematów nie dzieciowych. Nie
to co tu na forum

> mnie, co u mnie słychać, natomiast spiesząc się na ulicy zdążyła opowiedzieć mi
> fascynującą opowieść o tym, jak wczoraj wiozła córkę do szpitala.

Jak śmiała zołza jedna mówić o chorym dziecku. Mogła o kotkach poopowiadać.
Zapytać co na studiach (a może w pracy?) słychać i być uraczona opowiastką jak
to pan Zenek zarywa cię w przerwie na lunch. No okropna ta Twoja kuzynka

Podsumowując, czasami nie dziwie się że czujecie się alienami albo część
społeczeństwa was nie trawi.

[zolza38]

A na jaką cholerę mam wracać do piaskownicy?!
Brudno tam, śmierdzi i pełno rozwrzeszczanych dzieciaków!
Sama sobie siedź w jakiejś durnej piaskownicy!

Wolę posiedzieć w drogiej kawiarni.

Pisałam o mojej głupiej siostrze. Fajna kiedyś była, ładna i zgrabna
laska, ubrana, że głowa boli. Miała poczucie humoru, zawsze miała
czas, była rozrywkowa, mężczyźni za nią szaleli.
A teraz jest beznadziejna.
I tyle.

[kropkacom]

> A na jaką cholerę mam wracać do piaskownicy?!
> Brudno tam, śmierdzi i pełno rozwrzeszczanych dzieciaków!

Bo jesteś takim rozwrzeszczanym dzieciakiem właśnie.

[zolza38]

I BARDZO SIĘ Z TEGO CIESZĘ!

Zazdrościsz?

[kropkacom]

Na Boga, czego mam zazdrościć? Mentalności dziecka z piaskownicy?

?

[anna-na]

dlaczego atakujesz bez powodu kolejną obcą osobę?
Ta dziewczyna stwierdziła, że a) jej siostra się zmieniła, b)nie lubi miejsc,
gdzie są dzieci.

Dlaczego wyzywasz ją od rozwszeczanych dzieciaków?

[kropkacom]

Ja rozumiem, że można czytać wybiórczo ale chyba jednak są jakieś granice tej
wybiórczości.

[anna-na]

W dalszym ciągu nie czaję, dlaczego wyzwałaś użytkowniczkę od dzieciaków i
wysłałaś ją do piaskownicy. Nie podoba mi się język, jakim zolza38 pisze, ale to
nie ma nic do rzeczy...

[kropkacom]

Ma dużo do rzeczy. Poczytaj jej posty w innych wątkach. Mentalnie przypomina
właśnie dziecko kłócące się w piaskownicy. Jeżeli dla ciebie to zbyt wielkie
słowa to wybacz. Myślę, że dzieci w piaskownicy też wybaczą

[anna-na]

Być może masz rację, ale nie znam tej użytkowniczki, więc nie za bardzo
rozumiałam, o co Ci chodzi. Natomiast argumenty ad personam, a nie ad rem zawsze
dyskwalifikują używającego ich, niezależnie, czy rozmówca rzeczywiście jest
kretynem/dzieckiem/trollem/ziombie.

[kropkacom]

> Natomiast argumenty ad personam

Czasami inaczej się nie da. Zauważ nie użyłam słów uważanych powszechnie za
obraźliwe. A zresztą nie zamierzam się tłumaczyć. Zolza też raczej nie będzie i
sama da sobie radę bez Twojej ofiarnej pomocy. Pozdrawiam. Dobranoc.

[anna-na]

Typowy mamusiowy nawyk rozstawiania po kątach
Dobranoc.

[kropkacom]

Mówisz? Raczej ochota zakończenia dywagacji na mało istotny temat.

mówisz masz nt

[anna-na]

[anna-na]

> Jak śmiała zołza jedna mówić o chorym dziecku. Mogła o kotkach poopowiadać.
> Zapytać co na studiach (a może w pracy?) słychać i być uraczona opowiastką jak
> to pan Zenek zarywa cię w przerwie na lunch. No okropna ta Twoja kuzynka

Dobre wychowanie nakazuje zapytać co słychać po pół roku bez kontaktu. Ja
zapytałam i dostałam odpowiedź o sraczce dzieciątka.
I sama nie opowiadałabym o panu Zenku, ponieważ jestem w szczęśliwym związku - o
tym mogłabym opowiedzieć, lub np. o konferencji naukowej, na której miałam
odczyt, lub też może o spontanicznym wyjeździe do koleżanki na drugi koniec
Polski, hę?

PS do Kropkacom

[anna-na]

Przede wszystkim jestem zdumiona, że zupełnie mnie nie znając założyłaś, że
jestem jakąś znudzoną życiem frustratką, która kręci w pracy z panem Zenkiem.
BTW, z racji tego, czym się zajmuję naukowo/zawodowo w ogóle nie używam słowa
"Lunch".

Ja Cię personalnie nie obraziłam i tu jest różnica w poziomie.

PS 2

[anna-na]

A kuzynki nie nazwałabym zołzą, tylko zagubioną gąską z odpieluchowym zapaleniem
mózgu, która zapomniała zapytać mnie, co słychać, choć tak nakazuje wychowanie -
ot, tyle

[kropkacom]

Mam pytanie. Czy gdyby owa pani nie miała dzieci a jej opowieść była o kocie,
karierze, podróży to byś czuła się tak samo źle w związku, że nie spytała co u
ciebie? Nie zakładam, że jesteś frustratką. Jeszcze nie Możesz mnie przekonać.

Ja jako osoba, która już trochę życia ma za sobą wiem, że są momenty w życiu
krytyczne które przesłaniają nam wszystko. Niestety. Szpital + dziecko też do
nich należy. Także to nie było najpewniej złe wychowanie, ale prosta potrzeba
podzielenia się z kimś bliskim czymś dla tej osoby ważnym.

[anna-na]

Kropko,

Gdyby kuzynka opowiadała o kocie/pracy/czymkolwiek, też byłabym urażona, że nie
zapytała, co u mnie. Jasne?

A tak poza tym użyłam skrótu myślowego: moja kuzynka jechała z dzieckiem do
szpitala, ponieważ poprzedni dzień, o którym była mowa, to była niedziela, albo
jakies święto, nie pamiętam. Przychodnie były zamknięte, czy też coś w ten
deseń. W przelocie zdążyła mi opowiedzieć, jak nie mogła dodzwonić się do
"swojej pani doktór" (tu pada nazwisko, które nic mi nie mówi), jak to
zadzwoniła do innej, a potem pojechała do szpitala. Powód wizyty to nie był rak
tego dziecka, tylko coś z cyklu przeziębienie/ząbkowanie.

Teraz masz jasność sytuacji? Mówiłabym o niej inaczej, gdyby dziecko mojej
kuzynki było poważnie lub przewlekle chore. Zresztą pewnie wiedziałabym o tym
wcześniej/od innego członka rodziny.

[kropkacom]

Heh, Tobie samej opowiedzenie co u kuzynki się wydarzyło też zajęło kilka
linijek. A teraz poważnie, nie tylko rak ma prawo nas absorbować. A skoro nie
uraziło cię to ze względu na to, że dziewczyna mówiła o dziecku i jest dzietna
to po co tu ten przykład podałaś?

[anna-na]

kropkacom napisała:

> Heh, Tobie samej opowiedzenie co u kuzynki się wydarzyło też zajęło kilka
> linijek. A teraz poważnie, nie tylko rak ma prawo nas absorbować. A skoro ni
> e
> uraziło cię to ze względu na to, że dziewczyna mówiła o dziecku i jest dzietna
> to po co tu ten przykład podałaś?

Bo dopóki nie miała dziecka, nie miała odpieluchowego zapalenia mózgu i
wiedziała, że na zapytanie "co u Ciebie?" odpowiada się tym samym. Na swoją
opowieść o pracy uprzejmie wysłuchuje się mojej opowieści o studiach/ostatniej
podróży.

[kropkacom]

Czyli jednak jej macierzyństwo ma tu coś do rzeczy? Jak by była bezdzietna i
nadawało o biegunce kota lub własnej na co byś to zwaliła?

[anna-na]

Chyba znowu Cię nie rozumiem.
Czy ja coś na coś zwalam? Gdyby nagle na środku ulicy kuzynka zaczęła opowiadać
mi o sraczce kota, też zastanawiałabym się, co jej się stało w głowę... Tylko
dziwnym trafem do takich sytuacji nie dochodzi.

Macierzyństwo ma do rzeczy. Zauważ, że nie mówię o obcej osobie od czapy, tylko
o bliskiej krewnej, która jeszcze niedawno była kompanem do rozmowy o wszystkim
(od paznokci po koncerty jazzowe), a po urodzeniu dziecka została
matką-swojego-dziecka i nie wie, że wypada zapytać, jak idą mi przygotowania do
egzaminu dyplomowego.

[kropkacom]

Kończąc tą arcyciekawą dyskusję (kuzynka ma pewnie czkawkę ) muszę stwierdzić,
że ja rozmawiając z osobami bezdzietnymi tematu dzieci raczej nie podnoszę sama.
Mam schizę i nie chce broń Boże jakąś niewinną dusze urazić. Więcej luzu
kobieto. To, że raz ktoś nie zapyta może oznaczać tyle że ma coś ważnego na
głowie a nie nas kompletnie gdzieś.

[anna-na]

kropkacom napisała:

> Kończąc tą arcyciekawą dyskusję (kuzynka ma pewnie czkawkę ) muszę stwierdzić
> ,
> że ja rozmawiając z osobami bezdzietnymi tematu dzieci raczej nie podnoszę sama
> .
> Mam schizę i nie chce broń Boże jakąś niewinną dusze urazić. Więcej luzu

Hm, hm, kiepski żarcik. Nie chodzi o niemówienie o dzieciach, tylko o
nietracenie rozumu

> kobieto. To, że raz ktoś nie zapyta może oznaczać tyle że ma coś ważnego na
> głowie a nie nas kompletnie gdzieś.

Ja, mając na głowie parę ważnych rzeczy, zapytałam, co słychać, kwestia
postarania się.
W szerszym kontekście masz rację, w tej sytuacji, no cóż, chodzi o rzecz mi
bliską i osobistą.
EOT, dobranoc

[anna-na]

kropkacom napisała:

> Mam pytanie. Czy gdyby owa pani nie miała dzieci a jej opowieść była o kocie,
> karierze, podróży to byś czuła się tak samo źle w związku, że nie spytała co u
> ciebie? Nie zakładam, że jesteś frustratką. Jeszcze nie Możesz mnie przekona
> ć.

Tak, byłabym tak samo urażona chamskim olaniem.


> Ja jako osoba, która już trochę życia ma za sobą wiem, że są momenty w życiu
> krytyczne które przesłaniają nam wszystko. Niestety. Szpital + dziecko też do
> nich należy. Także to nie było najpewniej złe wychowanie, ale prosta potrzeba
> podzielenia się z kimś bliskim czymś dla tej osoby ważnym.
>

Moja wina, że użyłam skrótu myślowego. Dziecko mojej kuzynki nie uległo
wypadkowi ani nie ma raka, jasne? Kuzynka sprzedała mi historyjkę, jak jej
dziecko znów było przeziębione (ja, nie mając dzieci, mam wyobrażenie, jakie
spustoszenie powoduje ciągłe zazywanie antybiotyków, ale ok), nie mogła
dodzwonić się do "swojej pani doktór" (tu pada nazwiko, które nic mi nie mówi),
potem nie mogła się dodzwonić gdześ tam, a na końcu pojechała do szpitala.
Dodam,że to było po x czasu niewidzenia się i jakieś dwa miesiące przed moi
egzaminem dyplomowym. W moim bezdzietnym życiu tez dzieją się ważne rzeczy, wiesz?

SORRY ZA PODWOJENIE POSTA! nt

[anna-na]

[bubster]

Kurde dziewczyny, ogarnijcie się trochę!
Potem mamy taką opinię...

Nie wsadzajcie wszystkich dzietnych do jednego wora, po potem co
powiecie, jak nas też tak potraktują?

Ja znam dzietnych, którzy są spoko - da się.

[anna-na]

Ja też nam takich dzietnych. A znasz powiedzenie, że wyjątek potwierdza regułę?
znam laskę, która ma kilkuletnie dzieci i gra w zespole rochowym, jej mąż jest
grafikiem, a żyją generalnie na walizkach. To jest jedna para, która przypada na
n liczbę takich, jak opisałam w swoim 1. poscie.

[mola1971]

No popatrz, to chyba w dwóch różnych światach żyjemy. Większość moich znajomych (prywatnych i zawodowych) ma dzieci a przypadki ześwirowanych mamusiek mogę policzyć na palcach jednej ręki. Znam wiele rodzin wielodzietnych, w których oboje rodzice robią kariery, doszkalają się, jeżdżą po świecie etc. Ba, jedna z moich najlepszych koleżanek (matka czwórki dzieci w wieku od lat 5 do 19) prowadzi swoją firmę robiącą kilkusettysięczne obroty miesięcznie i w dodatku jej praca jest jednocześnie jej pasją. I do tego ciągle jest zadbaną kobietą.

Nie wiem komu i czemu służy to wyszukiwanie się wydumanych problemów u ludzi, którzy mają dzieci.
Jak dla mnie sprawa jest prosta - każdy żyje jak lubi i jak chce. Jedni chcą mieć dzieci i mają a inni nie chcą i nie mają. Proste jak budowa cepa. Po co do tego dopisywać ideologię?

[anna-na]

Ok, zacznijmy od tego, że pewnie jesteśmy w innym wieku. Wśród moich znajomych w
ogóle ludzie dzietni stanowią mniejszość i dlatego moje obserwacje mogą być mało
miarodajne. Ty znasz takie przypadki, ja znam inne.

Dwa, to nie jest dorabianie ideologii, tylko dzielenie się spostrzeżeniami.

Jestem w szoku,że w Polsce, gdzie mówi się o sprzątaniu po psach, wolno
przewijać dziecko np. na ławce w parku - przysięgam, widziałam takie coś i
ciągle jestem w szoku. Dla mnie estetycznie to jest to samo. Albo inny przykłąd:
nie wolno się opalać topless (proces ze Szczecina sprzed dwóch-trzech lat), a
wolno karmić piersią w miejscu publicznym - ostatnio widziałam taką scenę po
środku zatłoczonej galerii handlowej. Przykłady mozna mnożyć. Panuje terror
macic, taki jest mój pogląd i przeszkadza mi to, jako osobie, która nie lubi
patrzeć na kał i rozstępy.

[mola1971]

Ale wiek nie ma tu nic do rzeczy bo ja też kiedyś miałam małe dzieci a większość moich znajomych była bezdzietna wtedy. I jakoś (poza pojedynczymi przypadkami) nie zauważyłam żadnych chorych zachowań u rodziców dzieci. Nie zauważyłam również by posiadanie potomstwa jakoś czy mnie czy moich znajomych ograniczało w pracy, uczeniu się czy podróżowaniu.
Dlatego wydaje mi się, że to nie jest kwestia różnicy wieku tylko raczej środowiska. Ja po prostu nigdy nie miałam znajomych idiotów - ani dzietnych, ani bezdzietnych.

Co do karmienia piersią w miejscach publicznych to szczerze mówiąc nie bardzo rozumiem na czym polega problem. Są specjalne staniki do karmienia piersią (teraz już chyba wszystkie kobiety karmiące ich używają) a w takim staniku na wierzchu jest praktycznie tylko kawałek piersi. I to kawałek, który zasłania główka przystawionego do piersi dziecka, więc trzeba naprawdę mieć ogromną wyobraźnię by w takim widoku doszukiwać się czegoś niestosownego.

[anna-na]

> Ale wiek nie ma tu nic do rzeczy bo ja też kiedyś miałam małe dzieci a większoś
> ć moich znajomych była bezdzietna wtedy. I jakoś (poza pojedynczymi przypadkami
> ) nie zauważyłam żadnych chorych zachowań u rodziców dzieci. Nie zauważyłam rów
> nież by posiadanie potomstwa jakoś czy mnie czy moich znajomych ograniczało w p
> racy, uczeniu się czy podróżowaniu.
> Dlatego wydaje mi się, że to nie jest kwestia różnicy wieku tylko raczej środow
> iska. Ja po prostu nigdy nie miałam znajomych idiotów - ani dzietnych, ani bezd
> zietnych.
>

Nie ma to jak w wysublimowany sposób komuś dopie**olić. Tak, przebywam w
środowsku idiotów. Co więcej, idiotów zakamuflowanych, bo okazują się idiotami
dopiero po rozmnożeniu.

> Co do karmienia piersią w miejscach publicznych to szczerze mówiąc nie bardzo r
> ozumiem na czym polega problem. Są specjalne staniki do karmienia piersią (tera
> z już chyba wszystkie kobiety karmiące ich używają) a w takim staniku na wierzc
> hu jest praktycznie tylko kawałek piersi. I to kawałek, który zasłania główka p
> rzystawionego do piersi dziecka, więc trzeba naprawdę mieć ogromną wyobraźnię b
> y w takim widoku doszukiwać się czegoś niestosownego.

Okej, nie przeczę, że istnieją takie staniki. Tamta pani takiego nie miała,
wszystko było na wierzchu, tshirt podciągnięty, cycek wywalony. Naprawdę te
rozstępy widziałam, słowo harcerza.

[mola1971]

Jakie dopie**olić? Gdzież bym śmiała?
A tak na poważnie jeśli któraś z moich koleżanek zaczynała się po urodzeniu dziecka zachowywać jak wariatka to kończyłam z nią znajomość i tyle. Inną sprawą jest, że po urodzeniu dziecka z głową zaczynało się coś dziać tylko tym, które już przed urodzeniem coś miały z głową a dziecko tylko to dodatkowo wzmocniło.
Niemniej to pojedyncze przypadki były a nie jakiś standard.

No jeśli miała cały cycek na wierzchu to rzeczywiście coś z nią nie halo, ale wg mnie to nie jest częsty widok. I sama sobie taka kobieta wystawia świadectwo, więc nie ma czym się przejmować.

[anna-na]

Zgadzam się z 1. częścią wypowiedzi.
Tylko żal tak nagle tracić koleżanki, nawet jeśli coś imtroszkę nie stykało
między synapsami.

Zgadzam się z 2. częścią wypowiedzi.
Pani wystawiła SOBIE świadectwo, ale moje obrzydzenie zostało

[mola1971]

Eee, obrzydzać się można wieloma rzeczami i akurat nagi cycek, nawet z cellulitem nie należy do tych najgorszych

Czy żal tracić znajomości? Mnie jakoś nie. Jeśli ktoś żyje tylko w swoim świecie to niech sobie żyje, mnie nic do tego, ale nie muszę w tym czyimś świecie tkwić jeśli nie chcę. Pomimo tego, że mam troje dzieci świat zup i kup nigdy nie był moim jedynym światem i dlatego nie potrafię i nie chcę zmuszać się do znajomości z ludźmi monotematycznymi. I nieważne czy ktoś żyje tylko dziećmi czy tylko pracą. Wolę znajomych, z którymi można pogadać o wszystkim a nie tylko na jeden temat. I mam takich znajomych - i dzietnych i bezdzietnych.
Dlatego dziwi mnie bardzo panujący na tym forum podział na dzietnych i bezdzietnych. W życiu do głowy mi nie przyszło by w ten sposób dzielić ludzi.

[anna-na]

Nie dzieliłam ludzi na dzietnych i bezdzietnych, dopóki nie spostrzegłam, że
odpieluchowe zapalenie mózgu dotyczy większości kobiet, niezależnie od miejsca
zamieszkania, wykształcenia, etc.

[bez_seller]

anna-na napisała:

> Nie dzieliłam ludzi na dzietnych i bezdzietnych, dopóki nie
spostrzegłam, że
> odpieluchowe zapalenie mózgu dotyczy większości kobiet,
niezależnie od miejsca
> zamieszkania, wykształcenia, etc.

Chorby mozna nabawic sie w kazdej sytuacji. Ty np., cierpisz na
oddzieciowe zapalenie mozgu.

[madzioreck]

> Ja też nam takich dzietnych. A znasz powiedzenie, że wyjątek potwierdza regułę?

Anna-na, a lubisz, jak ktoś nas, bezdzietnych wrzuca do jednego wora, a
normalnych nazywa wyjątkami od reguły? To jest broń obosieczna, wiesz.

[anna-na]

Cały czas mówię o swoich doświadczeniach i obserwacjach.

[zolza38]

Ja w kwestii formalnej.

Guzik mnie obchodzi, co ktoś sobie o mnie myśli.
Guzik mnie obchodzi, że jakaś dzietna kwalifikuje mnie do
piaskownicy, bo i tak tam nie pójdę.
Guzik mnie obchodzi, czy komuś podobają się moje poglądy.

Kocham swoje życie i mój własny świat.
I nic tego nie zmieni.

Fajnie być bezdzietną! Lubię to!

[bez_seller]

zolza38 napisała:

> Guzik mnie obchodzi, że jakaś dzietna kwalifikuje mnie do
> piaskownicy, bo i tak tam nie pójdę.

Za te odpowiedz dostajesz w nagrode lizaka.

[kra-ka]

zolza38 napisała:

> Ja w kwestii formalnej.
>
> Guzik mnie obchodzi, co ktoś sobie o mnie myśli.
> Guzik mnie obchodzi, że jakaś dzietna kwalifikuje mnie do
> piaskownicy, bo i tak tam nie pójdę.
> Guzik mnie obchodzi, czy komuś podobają się moje poglądy.
>
> Kocham swoje życie i mój własny świat.
> I nic tego nie zmieni.
>
> Fajnie być bezdzietną! Lubię to!

Oflaguj sie jeszcze