ja nie chcę mieć dzieci a mąż tak - problem

[nenne]

Dopóki byłam sama, wiedziałam jasno, że nie lubię dzieci i nie chcę ich mieć.
Później gdy zostaliśmy parą, wszystko wydawało się OK, i spędzanie czasu we
dwoje wydawało mi się idealne. Od niedawna on zaczyna sugerować że chciałby
mieć dziecko. Jest to dla mnie problem, bo nie mam ochoty "umoczyć" swojego
życia, pracy, zainteresowań, bo wiem że musiałabym ze swojego własnego życia
zrezygnować. Próbujemy rozmawiać ale on nie wie czemu mu się odmieniło, może
się naoglądał ckliwych filmów albo dostał syndromu że mężczyzna to musi
drzewo i syna itp. Większość znajomych dookoła ma od niedawna małe dzieci i
może nie chce być gorszy? Ja chciałabym korzystać z życia, mam plany, w
których nie uwzględniałam dziecka. Jak sobie z tym poradzić?

[anula36]

najprosciej byloby z planow wyeksmitowac tez meza i albo wymienic np na takiego
faceta ktory juz dzieci ma.
no albo negocjowac, negocjowac, negocjowac- tylko moze byc trudno jesli maz
bedzie coraz bardziej zdeterminowany.

[nenne]

Tego się obawiam, że nasze drogi będą musiały się rozejść. Nie chciałabym tego,
ale jeżeli się okaże że pragniemy zupełnie innych spraw w życiu?
Jak negocjować?

[chicarica]

Akurat kwestia dzieci wydaje mi się tak istotna, że nie da się chyba negocjować.
--
Forum Avon

[jacek226315]

czy nie uwzasz ze powinnas postawic sprawe jasno przed zawarciem
malzenstwa,teraz to wyglada jak jedno wielkie oszustwo. Wyszlas za
maz uwazajac iz jakos to bedzie a jak wynika z Twego postu wcale nie
jest i obawiam sie ze nie bedzie.Nie wydaje sie tez rozsadne bys
zwiazala sie z kims/jak tu ktos sugeruje/ z mezczyzna ktory ma juz
dzieci.Jesli sie nie lubi ich to cudzych tym bardziej.Jest jeszcze
jedna kwestia ,sa kobiety takie jak Ty ,ktore dzieci nie trawia do
czasu jak swych nie maja. Mam kuzynke ktora kazde dziecko
rozszarpala by na kawalki ale jak urodzila swoje/bo maz bardzo
chcial/ to na jest teraz na punckie swej corki zwariowana.To moze
byc i z Toba tez,jesli naprawde uwazasz ze nie jestes stworzona do
dzieci,to nie marnuj zycia sobie a przede wszystkim mezowi tylko
niestety zwroc mu wolnosc.Jesli tego nie zrobisz zal i wyrzuty
sumienia beda Cie przesladowaly do konca zycia.Powodzenia

[jacek226315]

a jeszcze jedno, pamietam kiedy bylem malym chlopcem ,mielismy
sasiadke staruszke wdowe, tez chwalila sie do mojej babci ,ze nie
chciala zostc matka i nie miala dzieci,zostala sama, a moja babcia
do niej powiedziala, widzi pani dziecko na kiju ale poda, a pani
musi sie zdac na litosc jakiegos kuzyna ktory raz przyjdzie a cztery
razy nie

[ada_adecka]

"Mam kuzynke ktora kazde dziecko
rozszarpala by na kawalki ale jak urodzila swoje/bo maz bardzo
chcial/ to na jest teraz na punckie swej corki zwariowana.To moze
byc i z Toba tez"

Kuurcze, większych bzdur nie mogłeś napisac? Czy myślisz, że
rodzenie dzieci (za namową "życzliwych"), "a nóż się uda i będzie
fajnie", jest mądre??? A co jak nie będzie fajnie?? Nie wszyscy
ludzie są jednakowi.


A z tą wdową staruszką to świetny przykład, naprawdę, oklaski na
stojąco...


mielismy
> sasiadke staruszke wdowe, tez chwalila sie do mojej babci ,ze nie
> chciala zostc matka i nie miala dzieci,zostala sama, a moja babcia
> do niej powiedziala, widzi pani dziecko na kiju ale poda, a pani
> musi sie zdac na litosc jakiegos kuzyna


Po pierwsze: nie wiem, czym się różni "podawanie na kiju" przez
dzieci, od pomocy raz na ruski rok jakiegoś kuzyna. I w jednym i w
drugim przypadku, to jest brak szacunku, czy to własnego dziecka,
czy obcej osoby w stosunu do starszych.

Po drugie: chyba nie zdajesz sobie sprawy, ile starszych osób,
mieszkających w domach opieki, ma "rodzinę", tzn. dzieci, wnuki.
Tylko te... ekhem... NAJBLIŻSZE OSOBY wypięły się na matkę/babcię i
mają gdzieś, czy ona żyja, jak żyje, w jakich warunkach. Nie mają
ochoty nawet "na kiju podawac"...

Na przyszłośc: zanim coś napiszesz, to się zastanów i rozpatrz
wszystkie możliwości.
--
There's a big black hole gonna eat me up someday...

[blanqua]

Nic dziwnego, że facet chciałby dziecko
Chcę tylko napisać: dlaczego uważasz, że w wyniku negocjacji tylko Ty masz
wygrać, postawić na swoim? To nie żadne negocjacje
ponadto rozejście się jest bardzo możliwe. W przypadku ślubu kościelnego jest to
powód do unieważnienia małżeństwa (jesli jedna strona nie powiedziała
bezpośrednio, że nie zamierza miec dzieci) w przypadku ślubu cywilnego także
można z tego powodu uzyskać rozwód. Zresztą - i dobrze. Czemu niby pozwolić na
oszukiwanie i zwodzenie męża.
Blanka

[hanna26]

A ile masz lat? Może maz jeszcze czas na uczucia macierzyńskie?


--
Jakość zabawy, podobnie jak jakość życia nie zależy od warunków materialnych

[nenne]

lata? 29 i 35. Nie chodzi mi o wygranie, ale to, że jak się jest w ciązy to nie
połowicznie i nie mozna się wycofać jeżeli się odechce w trakcie, prawda?
Zawsze mówiłam jasno, że dzieci nie chcę. On nie protestował. Może po cichu
myślał, że mi przejdzie.
Wydaje mi się, że ta chęc posiadania dziecka jest jak u większości facetów:
sprowadza się do chwalenia się że się jest ojcem, bycia weekendowym tatusiem
biorącym na lody i grającym w piłkę itp. a cały bałagan dnia codziennego bierze
na siebie matka.
Wygrać chciałabym życie - ale z nim, bez dzieci.

[chicarica]

Chwileczkę, jakie oszukiwanie i zwodzenie? Być może umawiali się inaczej, a
teraz mężowi się odmieniło.
Jak łatwo oceniać innych, zwłaszcza tych, których wizja życia kłóci się z
naszą... Nie każdy jest urodzoną Matką Polką i dziewczyna ma prawo żyć tak jak
chce. Możliwe, że to mąż złamał jakieś wcześniejsze ustalenia.
--
Forum Avon

[tuniaa]

> Chcę tylko napisać: dlaczego uważasz, że w wyniku negocjacji tylko Ty masz
> wygrać, postawić na swoim?

głupie pytanie, przecież to Jej dupę rozerwie...

[teyoo]

blanqua napisała:

> Nic dziwnego, że facet chciałby dziecko
> Chcę tylko napisać: dlaczego uważasz, że w wyniku negocjacji tylko Ty masz
> wygrać, postawić na swoim? To nie żadne negocjacje

Może dlatego, że to ona poniesie największe koszty? Zawsze kobieta ma
przechlapane, gdy rodzi dziecko - dla faceta to nic wielkiego, więc logiczne
wydaje się, że w tym sporze kobieta powinna mieć ostatnie słowo, jako strona
mająca więcej do stracenia.

[sylwia051]

Chęć posiadania dzieci jest naturalna dla wiekszości ludzi. Nie dziwi mnie, że
twój mąż też to odczuwa, jest w takim wieku, że i tak zaprowadzałby dziecko do
przedszkola jako 40-letni pan. Więc może warto pomyśleć o rozstaniu i dać mu
szansę na stworzenie z kimś innym rodziny.
Miło jest na emeryturze mieć się do kogo odezwać.

[gan77]

hej Nene, zaglądasz tu jeszcze? Daj znać, jak się wszystko potoczyło? Pozdrawiam

[nenne]

Zajrzałam akurat
Na razie cisza, choć wszyscy znajomi naokoło już "dzieciaci". Nie poruszamy
tematu, wiem, że to źle, ale może boję się ostatecznych rozwiązań, które mógłby
on przynieść. Nadal nie odczuwam instynktu a raczek niechęć i nie wyobrażam
sobie zmiany swojego życia w taki sposób.
Interesuje mnie czy są kobiety, które pomimo poważnej i głębokiem niechęci
zdecydowały się "uszczęśliwić" partnera a potem okazało sie, że wpadły w pułapkę
i żałują? Czy jestem odosobniona w swych obawach?

[anula52]

chętnie nenne poczytam, co dalej. Mam identyczny problem

do nenne

[anula52]

zaglądasz tu jeszcze?

[nenne]

Zajrzałam właśnie, nic się nie zmieniło, dzieci nadal mnie irytują i nie czuję
potrzeby. Nie rozmawiamy o tym, z jego strony nie ma też nacisków. Nasze wspólne
życie toczy się normalnie. Nie wiem, co więcej napisać bo właściwie problemu
niby nie ma. On jest serdeczny wobec dzieci znajomych, ja - zmuszam się do tego,
kiedy sytuacja tego wymaga. Ale nie ma nalegania. Sama natomiast odczuwam
delikatne naciski ze strony koleżanek świeżo dzieciatych. Nie są w stanie
wpłynąć na moją decyzję, nie wiem dlaczego tak przekonują mnie do macierzyństwa.

[anula52]

zazdroszczę Ci,że Twój mąż na Ciebie nie naciska. Trzymaj się.

[ihatechildren]

nenne napisała:

> Zajrzałam właśnie, nic się nie zmieniło, dzieci nadal mnie irytują i nie czuję
> potrzeby. Nie rozmawiamy o tym, z jego strony nie ma też nacisków. Nasze wspóln
> e
> życie toczy się normalnie. Nie wiem, co więcej napisać bo właściwie problemu
> niby nie ma. On jest serdeczny wobec dzieci znajomych, ja - zmuszam się do tego
> ,
> kiedy sytuacja tego wymaga. Ale nie ma nalegania. Sama natomiast odczuwam
> delikatne naciski ze strony koleżanek świeżo dzieciatych. Nie są w stanie
> wpłynąć na moją decyzję, nie wiem dlaczego tak przekonują mnie do macierzyństwa
> .

Dobrze, że nie naciska.
Wiesz, ja znam przypadek faceta, który uległ kobiecie. Chciała mieć bardzo dziecko, zaglądała do wózeczków, a on nic, nie chciał, wręcz nie lubi dzieci. No i w końcu uległ tym namowom, że "będzie pięknie, zobaczysz". I teraz się w sądzie spotykają, alimenty, te sprawy. Sorry, ale dla mnie to niepoważni ludzie ( ci co namawiają na dziecko - do tego nie trzeba namawiać - albo dwoje ludzi chce albo bye bye baby)

[ihatechildren]

No ja Cię podziwiam za wytrwałość. Mnie szlag trafiał, jak mój "misio" roztaczał przede mną wizje w stylu: ja, on + dzieci, najlepiej dwoje.Załamka. Długo razem nie pobyliśmy, bo ile można...Ja bym się nie poświęciła w ten sposób dla faceta. Dziecko to żywa istota, a nie przedmiot negocjacji - albo się go chce - z pełną świadomością co za tym idzie, co może się wydarzyć w trakcie całego późniejszego życia i albo się tę odpowiedzialność przyjmuje z miłości do dziecka, z chęci wydania go na ten świat, albo nie. Ja tam nie chcę wydawać na ten świat dziecka i żaden facet by mnie nie przekonał. Powodzenia w życiu życzę.

[blackforeverr]

Ja miałm szczęście do mężczyzn, którzy dzieci nie lubią. Mojemu
obecnemu powiedziałam przed slubem co jest grane - przyjął to do
wiadomości. Jestem już dwa lata po ślubie, a mó mąz mówi, że na
razie nie chce, ale za pare lat chciałby. Mnie to przeraża, mam już
32 lata a dzieci z roku na rok coraz bardziej nie lubię. mam bardzo
udane małżeństwo, ale jestem przerażona, że kiedyś mąż zechce mieć
dzieci, a ja się nadal nie zmienię i runie mój swiat. Bo nie będę w
stanie sie aż tak poświęcić dla męża, mimo iż go kocham.

[jaka.to.melodiaa]

ihatechilden, masz całkowitą rację. nie można budować życia czy
związku na poświęcaniu się dla kogoś, to na dłuższą metę dotkliwie
się odegra. ja też nie znoszę dzieci, zawsze tak miałam i po prostu
nie tkwiłabym w związku z facetem który ma odmienną wizję,
szczególnie jeśli zmienia zdanie z tego co mówił wcześniej.

[agniesiaa23]

czesc, ja nie lubie dzieci, powiedzialam o tym mezowi przed slubem,
zeby potem nie bylo... Szkoda,ze sobie wczesniej wszystkiego nie
wyjasniliscie

pozdrawiam

[sibeliuss]

Niestety to częste, a wynika z myślenia, że jak kocha to zaakceptuje wszystkie
wybory.
--
mknij jak wiatr, stój jak sosna, siedź jak kamień, trwaj jak ziemia /tybetańskie/
---------------

[ann.k]

I uwazasz, ze sprawa jest raz na zawsze zalatwiona? Szczerze Ci
zycze, zeby zycie nie zmusilo Cie do weryfikacji Twoich ustalen z
mezem, ale w kwestii dzieci jakiekolwiek ustalenia to po prostu
loteria. Jedni od zawsze wiedza, ze chca byc rodzicami, drugim
dojscie do tego zajmuje wiele czasu. A chec zostania rodzicem to nie
to samo co chec zakupu ladniejszego auta. Nie da sie przezyc
szczesliwie zycia tlumiac w sobie rozbudzony instynkt rodzicielski,
bo maz/zona nie jest potmostwem zainteresowany.

Ja ze swoim bylym tez przeprowadzilam powazna, jak sie nam wtedy
wydawalo, rozmowe na temat bycia rodzicami. Decyzja byla na nie z
obu stron. To ja zmienilam poglady. I nie czuje sie winna w zwiazku
z tym. Nie w takich sprawach ludziom odmieniaja sie gusta, wiec
ciezko oczekiwac, ze ktos kto twierdzi, ze nie chce byc rodzicem w
wieku 20 lat, 7 lat pozniej nadal bedzie tak uwazal. Nie jestesmy
juz razem, bo tego po prostu nie da sie pogodzic zachowujac
szczescie obu stron.

miałem ten sam problem tylko w drugą stronę

[vhemt]

ja nie chciałem, zawsze tak mówiłem, ona o tym wiedziała wiążąc się
ze mną.
żona - na początku była ok z moimi poglądami, potem zaczęła
przebąkiwać o dziecku, potem - ano, potem przestaliśmy być
małżeństwem.

dziecko to zbyt poważna sprawa - nie podlega negocjacjom. można je
albo mieć albo nie - i nie ma nic pośrodku.

[jj43]

Nie wyobrażam sobei żeby to się skończyło inaczej niż rozwodem.
Oczywiście rozumiem i ciebie i jego: nikogo nie można zmuszać do
posiadania dziecka a z drugiej strony małźeństwo z założeniem że
dzieci nigdy nie bedzie to jest karykatura małżeństwa. to oczywiście
dla mnie, ty możesz mieć inne zdanie.

[magda.aniol]

a ja jestem bardzo zadowolona ze swojej karykatury małżeństwa i
każdemu życzę tak dobrego, cudownego i opiekuńczego męża.

[jacek226315]

jj43 -napisal racje, stwierdzenie,ze dzieci nigdy nie bedzie to jest
karykatura malzenstwa. Nie uzywa sie dwu slow,zawsze i nigdy.Nigdy
nie mow nigdy

[mikams75]

w tej sytuacji negocjowac nie ma co, bo nie ma posredniego rozwiazania typu
polowa dziecka.

Powiem tylko jakie ja mialam doswiadczenia. Moj maz rowniez bardzo chcial
dziecko a ja mialam poglady dokladnie takie jak ty. Maz naciskal, dyskutowal, az
przestal. Minelo kilka lat i powoli zrewidowalam wlasne poglady. W tej chwili
jestem w ciazy (sama chcialam) i jestem z tym szczesliwa. Wyszalalam sie,
zwiedzilam kawal swiata, w zyciu zawodowym osiagnelam co chcialam, zrealizowalam
swoje plany, marzenia i wcale nie mam teraz poczucia, ze bede musiala z czegos
zrezygnowac.
A wiec nic na sile a ty nigdy nie mow nigdy. Jak teraz sobie przypomne jak sie
zapieralam kiedys na samo slowo dziecko, to mi sie chce smiac. Coz, zycie i
poglady sie zmieniaja z uplywem czasu.

Dzieci mnie nadal nie wzruszaja, nie rozczulam sie na widok bobaskow, wrzaski z
placu zabaw draznia mnie, ale moje kocham

Po prostu twojemu facetowi odmienilo sie wczesniej niz tobie. I szczerze mowiac,
to nie wierze, ze ci sie nigdy nie odmieni. W dzisiejczych czasach wiele kobiet
ma antymacierzynskie poglady a pozniej rodza dzieci i sa najszczesliwszymi
matkami. Tylko wiek sie przesuwa i kobiety rodza coraz pozniej.

[eyewitness]

mikams75 dzięki Dla mnie powiało optymizmem z Twojej wypowiedzi.
U mnie sytuacja trochę inna: przed slubem oboje deklarowaliśmy, że
chcemy dzieci. Po ślubie bezproblemowo zaszłam w ciążę. Poroniłam w
3 miesiącu. Potem przerwa i ponowne starania. Po 8 miesiącach starań
spojrzałam prawdzie w oczy i przyznałam sama przed sobą, że unikam
współżycia w dni płodne i że po prostu nie chcę mieć dzieci.
Zupełnie straciłam nimi zainteresowanie, przestały mnie rozczulać,
przestałam zaglądać do wózków i uśmiechać się na widok kobiet w
ciąży. Wręcz przeciwnie, zdałam sobie sprawę z jak wielu rzeczy będę
musiała zrezygnować i że większość obowiązków związanych z dzieckiem
spadnie na mnie. I teraz mamy sytuację: mąż bardzo chce, ja nie
chcę. Rozmawiamy o tym, jemu się wydaje, że moje zdanie szybko się
zmieni, że coś mi się poprzestawiało w głowie... Mnie jakoś nie
przestawia się w drugą stronę... Ogólnie nie wesoło...

[beata197112]

Dziecko powinno pojawić się na świcie jako owoc miłości rodziców.Nie
wiem czy dziecko które urodzi się w wyniku "przegranej w
negocjacjach "będzie szczęśliwe.Wątpie.Jestem zdania,że kobieta ma
prawo powiedzieć-nie chce mieć dzieci-.Taka decyzja nie podlega
ocenie i nigdy jej nie komentuje ale ciarki mnie przechodzą jak
czytam niektóre komentarze.Dziecko to żywa istota a nie pionek już z
góry ustawiany na planszy tej gry w którą grają rodzice.Jeśli
mężczyzna pragnie dziecka to nie jest przejaw egoizmu /tak odebrałam
część wypowiedz/tylko naturalna potrzeba serca,a sam sobie nie
urodzi.Jak również ma prawo odejść i założyć rodzinę z kobietą która
chce mu dać dzieci.Szanuje Wasze NIE względem posiadania potomstwa
ale kalkulowanie w tym temacie jest wstrętne.

[jacek226315]

Beata brawo najrossadniesza wypowidz stulecia

[jacek226315]

sory. najrozsadniejsza wypowiedz stulecia

Trzeba było

[yagiennka]

tą kwestię wyjaśnić PRZED małżeństwem a nie po. Teraz to już po ptakach, tutaj
nie ma miejsca na kompromisy, nie można miec trochę dzieci a troche nie, to jest
decyzja zerojedynkowa. Jak ty nadal nie bedziesz chciała a twój facet bedzie
chciał duże parwdobodobieństwo że małżeństwo się zakończy.

[vvrotka]

Po co wy wogóle slub bierzecie??? Instytucja małżeństwa jest z góry przeznaczona
na powiekszenie rodziny, przyrzekacie nawet nie wiedząc co, albo świadomie
kłamiecie...żenada. Zgadzam się w jednym, koleżanki i znajomi z dziećmi sa
paskudnie nachalni i mogliby darować namawianie na dziecie wtedy, kiedy one nie
powinny się jeszcze pojawić, powtarzam jeszcze bo trzeba przygotowac jakiś
grunt... ale w innym przypadku nie widzę sensu brania slubu.

[enith]

Ooo... a to ciekawostka !! A gdzie konkretnie jest napisane, że małżeństwo
dozwolone jest wyłącznie w celu prokreacji? Ja nigdzie i nigdy nikomu nie
przyrzekałam urodzenia dziecka. Za mąż wyszłam, bo chcę iść przez życie mając u
boku mężczyznę, którego kocham. Ty chyba masz jakiś inny pakiet z dziećmi w
zestawie z mężem. Wychodzić za mąż tylko po to by robić dzieci? Faktycznie żenada...

[vvrotka]

Już wyjasniam ciekawostkę, a swoją droga ciekawostką jest jak ludzie są
beznadziejnie zapatrzeni w siebie i niedouczeni.

Z punktu widzenia wiary i kościoła to jest właśnie cel małżeństwa - posiadanie
dzieci, podczas sakramentu przyrzekasz że przyjmiesz i wychowasz dzieci w wierze
katolickiej. Niestety często młodzi ludzie biorą ślub w kościele, przysięgają bo
tak wypada, bo rodzina itd. Sami zaś potem żyją sobie jak chcą bez wiary.

Po drugie jeśli ślub cywilny : "Świadomy praw i obowiązków wynikających z
założenia RODZINY (...)" Rodzina to nie dwoje ludzi, to związek.

"Rodzina jest grupą złożoną z osób połączonych stosunkiem małżeńskim i
rodzicielskim”. Polskie określenie „rodzina” pochodzi od słowa „rodzić”.
Małżeństwo dwojga ludzi staje się rodziną z chwilą poczęcia, a potem urodzenia
pierwszego ich dziecka.


Składasz przysięgę i nie wiesz co w niej przysięgasz ... lepiej nie brać ślubu,
chyba że się jest niedouczonym ignorantem który inaczej działa niż myśli.
Dlatego podtrzymuje pytanie skoro nie checie mieć dzieci - po co bierzecie ślub?

[tapatik]

vvrotka napisała:

> Już wyjasniam ciekawostkę, a swoją droga ciekawostką jest jak
> ludzie są beznadziejnie zapatrzeni w siebie i niedouczeni.

To się zaraz okaże.

> Z punktu widzenia wiary i kościoła to jest właśnie cel małżeństwa
> - posiadanie dzieci, podczas sakramentu przyrzekasz że przyjmiesz
> i wychowasz dzieci w wierze katolickiej. Niestety często młodzi
> ludzie biorą ślub w kościele, przysięgają bo tak wypada, bo rodzina
> itd. Sami zaś potem żyją sobie jak chcą bez wiary.

Masz rację odnośnie ślubu kościelnego, ale nie każdy jest katolikiem. Poza tym
zauważ, że do tej pory nikt w tym wątku nic nie mówił o tym, o jaki rodzaj ślubu
chodzi.

> Po drugie jeśli ślub cywilny : "Świadomy praw i obowiązków
> wynikających z założenia RODZINY (...)" Rodzina to nie dwoje ludzi,
> to związek.

Że jak? Związek to są minimum trzy osoby????
Dla mnie związek to są dwie osoby, które chcą ze sobą być. Związek to nie tylko
małżeństwo. To także para zakochanych, którzy nie wzięli ślubu. Jak nazwiesz
parę, która jeszcze nie ma ślubu? Planuje go np. za rok, ale wiedzą, że chcą być
ze sobą, bo są zakochani? Dla mnie to jest związek.

Po drugie postawiłaś znak równości pomiędzy rodziną a związkiem. Rodzina to są
moi krewni, na przykład mój bratanek. Co to jest związek jest akapit wyżej.

> "Rodzina jest grupą złożoną z osób połączonych stosunkiem
> małżeńskim i rodzicielskim”.

Skąd to masz?
Jeśli by tak na to patrzeć, to związek małżeński mogły by zawierać tylko i
wyłącznie osoby, które już mają dzieci. Jeśli nie mają, to brakuje "stosunku
rodzicielskiego" i rodziny nie ma. Dla mnie rodziną mogą być również mąż i żona.


> Polskie określenie „rodzina” pochodzi od słowa „rodzić”.
> Małżeństwo dwojga ludzi staje się rodziną z chwilą poczęcia,
> a potem urodzenia pierwszego ich dziecka.

To w końcu z chwilą poczęcia, czy urodzenia?

> Składasz przysięgę i nie wiesz co w niej przysięgasz ... lepiej nie
> brać ślubu, chyba że się jest niedouczonym ignorantem który inaczej
> działa niż myśli.
> Dlatego podtrzymuje pytanie skoro nie checie mieć dzieci - po co
> bierzecie ślub?

Po to, aby być z osobą, którą kocham. I to nie dlatego, żeby się zabezpieczyć
prawnie i finansowo, tylko po to, żeby z nią być.

W takim razie ja mam do Ciebie pytanie. Jest para ludzi, którzy są w sobie
zakochani, ale nie chcą mieć dzieci. Czy w świetle polskiego prawa mogą wziąć
ślub czy nie? A jeśli nie to co im proponujesz innego?

[vvrotka]

Słabo czytasz z ez rozumieniem więc nie będę tłumaczyć od nowa tego sameg, bo i
po co. Odpowiem ci tylko na postawione pytanie, bo jest zadane bez sensu.

tapatik napisał:
> W takim razie ja mam do Ciebie pytanie. Jest para ludzi, którzy są w sobie
> zakochani, ale nie chcą mieć dzieci. Czy w świetle polskiego prawa mogą wziąć
> ślub czy nie? A jeśli nie to co im proponujesz innego?

Nigdzie nie napisałam, że nie wolno brać ślubu dwojgu ludziom w świetle prawa,
którzy nie chcą mieć dzieci. Czy jeśli mówimy, że np. zdrada małżeńska to coś co
nie powinno sie stać to znaczy że jest karana w świetle prawa? Takie jest twoje
rozumowanie, nieco krótkowzroczne. Rozpatruję kwestię, czym jest dla tych dwojga
ślub i po co go biorą, bo niby skąd potem tak wiele rozwodów. Czy potrafią
zrozumieć własną decyzję.

[vvrotka]

enith napisała:
>Za mąż wyszłam, bo chcę iść przez życie mając u
> boku mężczyznę, którego kocham.

Czyli wynika z tego, że jakbyś nie wzięła ślubu to nie byłby u twojego boku ???
Czyli co wyszłaś za mąż tylko po to, żeby sie zabezpieczyć prawnie i
finansowo???No Faktycznie - żenada

[yagiennka]

No faktycznie pojechałas Chociaz twoje argumenty są bardzo logiczne. A co w
takim razie z małżenstwami, które dzieci miec po prostu nie mogą? Mają być
rozwiązywane jakąs ustawą??

[ann.k]

Takie małżeństwa pozostają nadal małżeństwami, zaś nigdy nie będą
tworzyły rodziny z punktu widzenia Kościoła.

Yagiennka, naprawdę nie widzisz różnicy między pobieraniem się z
założeniem, że dzieci nie będzie i składaniem fałszywej przysięgi w
związku z tym, a sytuacją losową, która zazwyczaj wychodzi dopiero
po złożeniu tejże?

[kabja]

Jednakowoż Kościół mówi,iż " rodzina ma swój początek i oparcie w małżeństwie"(
Leon XIII,Arcanum Divinae Sapientiae)
Wynika z tego,że małżeństwo jest jednostką nadrzędną w stosunku do rodziny.

[vvrotka]

kabja napisała:

> Jednakowoż Kościół mówi,iż " rodzina ma swój początek i oparcie w małżeństwie"(
> Leon XIII,Arcanum Divinae Sapientiae)
> Wynika z tego,że małżeństwo jest jednostką nadrzędną w stosunku do rodziny.

Masz rację, tak jak w wyżej cyt tekście, nadrzędna bo najpierw musi być zawarte
małżeństwo a potem pojawiają się dzieci.

[yagiennka]

A gdzie tą przysięgę skłądasz? Jak ktoś bierze ślub cywilny to nic takiego nie
sklada. W ogóle mam wątplowości co do przysięgi kościelnej tez. Nie ma żadnego
prawa zabraniającego wolnym ludziom pobierac się gdy nie planują dzieci. Więc
nie wiem o czym mówisz w ogóle To sa jakieś widzimisie. A rodzina może
składać się i z 2 osób. A może skłądać się np z 4: kobieta, facet małżonkowie, i
któregoś rodzice. No i co? To jest rodzina.
Nie, skoro przysięgali to przysięgali Tak jak twierdzisz, los nie los muszą
dopełnić. Czy moze jakieś odstępstwa sa w tej twojej przysiędze? Trochę to
smieszne

[vvrotka]

Czy ty rozumiesz co sama piszesz, bo wydaje mi sie że emocje biorą górę?
yagiennka napisała:
>A może skłądać się np z 4: kobieta, facet małżonkowie,
> i
> któregoś rodzice. No i co? To jest rodzina.

Sama piszesz , ze są w niej rodzicie... więc nie rozumiem argumentu. Jesli nie
wiesz gdzie sie składa przysięgę małżeńską to podpowiem podczas zawierania
związku w USC przed urzędnikiem, albo w kościele przed Bogiem.

Natomiast w kwestii twojego zapytania o małżeństwa, które nie mogą mieć dzieci,
to jeśli okazuje się to po ślubie to na prawdę nie ma o czym mówić, życie bywa
okrutne. Gorzej gdy świadome swojej sytuacji zawierają związek małżeński. Skoro
tego nie rozumiesz to przykro mi bardzo i współczuję.

[yagiennka]

No i jak brzmi ta przysięga? No słucham. Przysięgasz urodzić 5 dzieci? 1 słyszę.
To ty nic nie rozumiesz. Czy w tej przysiędze sa wyszczególnione odstępstwa
powtarzam pytanie? Sama nie wiesz o czym piszesz.

[vvrotka]

Przeczytaj proszę kilka razy mój post wyżej, w którym staram sie wyjaśnić sens
przysięgi małżeńskiej, jeśli nie zrozumiesz, to szkoda mi czasu na dalsza
polemikę. Trzeba myśleć i rozumować.

[enith]

Ty sama masz chyba problem z rozumowaniem. Nie dociera do ciebie, ze
nie kazdy malzonek sklada przysiege w kosciele katolickim? Zanim
wiec zaczniesz pluc jadem i zarzucac nam, ze oklamalismy wszystkich
wkolo, bo nie chcemy miec dzieci, ale (o zgrozo!) zawarlismy zwiazki
malzenskie, usiadz i pomysl troche. Poki co zawieranie malzenstw bez
planow na powiekszenie rodziny nie jest karalne (no, chyba, ze od
czasu, gdy opuscilam Polske cos sie w tej materii zmienilo w polskim
ustawodawstwie - jesli tak, prosze o stosowny link do Dziennika
Ustaw).

[vvrotka]

Nie ośmieszaj się, z tymi karami, bo życie samo ukarze osobę która nie wie co
robi. i nie odnosiłam sie tylko do kościoła czytaj proszę uważniej.

[yagiennka]

Tak, zapewne ukarze sądem ostatecznym DD Nie rozśmieszaj nas po prostu.

Powtarzm po raz enty

[yagiennka]

W twojej przysiędze zacytowanej nie ma mowy o tym że OBOWIAZKIEM małżenstwa jest
dorobić się i wychowac dzieci. Rodzina to również 2 osoby! Nie ma nigdzie
napisane ile minimum musi być osób aby była rodzina. Z ilu osób składa się pani
rodzina? A z dwóch proszę pani: mnie i męża. Doskonale można tak powiedzieć. Ja
nie pisze o przysiędze kościelnej bo ten aspekt w ogóle mnie nie obchodzi, żyję
w państwie świeckim a nie religijnym.
Tak zdecydowanie trzeba myślec a nie sobie DOPOWIADAć.
I tyle.

Przysięga małżeńska. Zerżnięte z Internetu

[tapatik]

www.wyjdzzamnie.pl/index-podstrona-8.htm
Przysięga w Urzędzie Stanu Cywilnego:
Pan Młody: "Świadomy praw i obowiązków wynikających z założenia rodziny,
uroczyście oświadczam, że wstępuję w związek małżeński z (imię Panny Młodej) i
przyrzekam, że uczynię wszystko aby nasze małżeństwo było zgodne, szczęśliwe i
trwałe."

Takie same słowa powtarza Panna młoda...

Przysięga w Kościele:
Pan Młody: "Ja (imię Pana Młodego) biorę sobie Ciebie (imię Panny Młodej) za
żonę i ślubuję Ci miłość wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie
opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i
Wszyscy Święci."

Po Panu Młodym te same słowa powtarza Pann Młoda...

Przy wymianie obrączek Pan Młody mówi: "(imię Panny Młodej) przyjmij tą obrączkę
jako znak mojej miłości i wierności, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego."

Po Panu Młodym te same słowa powtarza Panna Młoda...

[yagiennka]

No i nic nie ma tam o dzieciach ) Ale jak widac niektóre mają zwidy i omamy

[tapatik]

ann.k napisała:

> Takie małżeństwa pozostają nadal małżeństwami, zaś nigdy nie będą
> tworzyły rodziny z punktu widzenia Kościoła.
>
> Yagiennka, naprawdę nie widzisz różnicy między pobieraniem się z
> założeniem, że dzieci nie będzie i składaniem fałszywej przysięgi w
> związku z tym

W którym miejscu przysięgi małżeńskiej jest powiedziane, że małżeństwo musi mieć
dzieci? Nigdzie. W związku z tym można złożyć tę przysięgę nawet wtedy, jeśli
para małżeńska zakłada, że dzieci mieć nie chce.

do vvrotki

[enith]

Oto treść mojej przysięgi, przetłumacz sobie:

“…To have and to hold,
From this day forward,
For better, for worse,
For richer, for poorer,
In sickness and in health,
To love and to cherish,
‘Till death do us part.”

Jak już przetłumaczysz to zorientujesz się, że nigdzie i nikomu nie przysięgałam
rodzenia dzieci, ani, że rodzina to tylko w zestawie 2+. Nie jestem katoliczką,
takoż mój mąż, ale tobie to chyba naprawdę trudno pojąć. Za mąż wyszłam, bo
kocham tego faceta nad życie i chcę się z nim zestarzeć, z dziećmi lub bez. Ale
ty sprowadziłaś kobietę w małżeństwie do roli klaczy rozpłodowej. Rozumiem, że
jeśli nie dasz mężowi dzieci, to ten najzwyczajniej poszuka sobie innej klaczy,
bo przecież rodzina bez dzieci to nie rodzina, prawda? Dziękuję losowi, że nie
mieszkam w Polsce i nie wchodzę w interakcję z ludźmi o tak ograniczonych
horyzontach, jakie ty prezentujesz. Moje życie - moja sprawa. Ja nie czuję się
upoważniona do mówienia ci, że masz mieć np. troje dzieci, ty nie wtrącaj się do
tego, jak ja chcę żyć. Może będę mieć dzieci w przyszłości, a może nie, ale komu
jak komu, tobie akurat guzik do tego. Zajmij się własnym małżeństwem zamiast z
uporem maniaka "nawracać" ludzi o odmiennym niż twój sposobie na życie.

[enith]

I jeszcze jedno: zarowno w swietle prawa polskiego, jak i
amerykanskiego, stanowimy z mezem rodzine, co przejawia sie m. in. w
tym, ze na wypadek pobytu na szpitalu moge go odwiedzic, a ktore to
prawo przysluguje wylacznie czlonkom rodziny pacjenta. Jesli wiec
masz nawet dziesiecioro dzieci z konkubentem, to w szpitalu bedziesz
mogla sobie popatrzec na niego przez szybke, bo nie stanowicie
rodziny i nie wpuszcza cie na oddzial. Twoj argument wiec, ze
rodzina to tylko z dziecmi mozesz sobie potluc o kant wiesz czego. A
to, ze kosciol katolicki nie rozpoznaje naszego malzenstwa jako
rodziny to chyba oczywiste. Przeciez nie jestem katoliczka, dla
kosciola katolickiego nie istnieje.

[vvrotka]

Żal mi Ciebie jak czytam co piszesz, wyłączyłaś myślenie albo brakuje ci
inteligencji.
Po pierwsze o co sie spierasz piszesz cyt"Za mąż wyszłam, bo
kocham tego faceta nad życie i chcę się z nim zestarzeć, z dziećmi lub bez" to
znaczy, sama nie wiesz czy te dzieci chcesz mieć... zdecyduj sie w końcu i
pojmij różnice o jakiej ja mówię.

Po drugie, nigdzie w moim wywodzie nie sprowadziłam kobiety w małżeństwie do
roli klaczy rozpłodowej, problemy ze zrozumieniem tekstu widzę, skoro nic nie
zrozumiałaś to nie zrozumiesz. Podchodzisz nielogicznie i chaotycznie czepiasz
sie nie tego co jest sednem sprawy.

Po trzecie sedno tkwi w tym, że jeśli dwoje ludzi się kocha chcą być ze sobą to
niech będą, ale jeśli podejmują decyzje o związku małżeński to składają
przysięgę, chyba nie dla formalności. Treść jest taka a nie inna (nie chodzi o
to ile dzieci sie bedzie mieć, gdzie ja ci wyliczam ile masz mieć, bzdury jakieś
piszesz).Jeśli normalny, inteligentny, człowiek składa przysięgę to znaczy że
wie co robi i przestrzega tego.

[vvrotka]

A co ty przysięgałaś w takim razie to nie wnikam, na tzw. "Zagranicy" to różne
bzdury zachwycają ludzi. W Polsce jest przysięga o jakiej mówię wyżej, i nikt ci
nie karze wracać i poszerzać ludziom horyzonty.

[enith]

Na tzw. "zagranicy" nikt nie zaglada mi do loza malzenskiego tak
chetnie, jak ty to robisz. Z zalem stwierdzam, ze opinie o tym, ze
Polacy sa w swiecie postrzegani jako zacofani i nietolerancyjni
jednak maja swoje uzasadnienie - a ty stanowisz modelowy przyklad
tej nietolerancji i zacofania. Nie potrafisz pojac, ze ktos moze
miec inna od twojej recepte na zycie i krytykujesz, opluwasz i
zarzucasz mi oszczerstwa (jestes katoliczka, prawda?).

[kropotkina]

Czy ty wwrotka nie próbujesz być świętsza od papieża?
Kościelna przysięga małżeńska w całości brzmi: "Ja N., biorę Ciebie N. za żonę
(męża) i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie
opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny
i wszyscy święci." Ani słowa o dzieciach.

W USC przysięga się następująco: "Świadomy/a praw i obowiązków wynikających z
założenia rodziny, uroczyście oświadczam, że wstępuje w związek małżeński z N. i
przyrzekam, że uczynię wszystko aby nasze małżeństwo, było zgodne, szczęśliwe i
trwałe." Nie ma żadnych przyrzeczeń dotyczących dzieci, ani RODZINY (nawet jeśli
przyjmiemy twoją definicję rodziny) - przysięga dotyczy tylko małżeństwa,
odnośnie RODZINY jedynie informuje się urząd, że jest się świadomym praw i
obowiązków. Dla jasności: w żadnych przepisach nie ma, że obowiązkiem
wynikającym z założenia rodziny jest posiadanie dzieci.

[vvrotka]

Byłaś kiedyś na ślubie?? Na całej ceremonii?? Przysięga to część, w dalszej
części ksiądz pyta małżonków i oni przyrzekają, m.in. o kwestię właśnie dzieci.
Co do mojej świętości, to wybacz ale znajomość i przyjmowanie sakramentów, a
przede wszystkim rozumienie ich sensu to jedna z podstaw mojej wiary.

Nie moja wina że nie rozumiesz, ze rodzina to więzy krwi, przyjmujesz do
wiadomości tylko to co jest ci wygodne tak robi większość i ok ich sprawa, ale
potem dziwią się że okazuje się, że jest im źle, że jest bardzo dużo rozwodów,
zdrad. Ludzie sami sobie stwarzają problemy żeby mieć na co narzekać
najwyraźniej, bo nie rozumieją własnych decyzji i wynikający z tego konsekwencji.

[kropotkina]

> Przysięga to część, w dalszej
> części ksiądz pyta małżonków i oni przyrzekają, m.in. o kwestię
> właśnie dzieci.

To pytanie masz na myśli?:
"Czy chcecie z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym was
Bóg obdarzy?"
To nie jest pytanie, czy małżonkowie CHCĄ MIEĆ dzieci, ale czy chcą ewentualne
dziecko przyjąć z miłością. Ja np. nie chcę mieć dzieci, ale gdyby mnie "Bóg
obdarzył" chciałabym je przyjąć z miłością.

> Nie moja wina że nie rozumiesz, ze rodzina to więzy krwi

Czyli np. małżeństwo + dziecko/dzieci adoptowane nie stanowią według ciebie rodziny?

[enith]

vvrotka, ty chyba jestes, za przeproszeniem, ograniczona. Przysiega,
ktora zlozylam mezowi w sadzie w dniu slubu nie wspomina, ani nie
naklada na przyszlych malzonkow obowiazku posiadania dzieci. Co
wiecej, kwestie te omowilam z mezem przed slubem. A ty dalej swoje,
ze przysiegalam i ze lamie przysiege. Domyslam sie, ze nie pokusilas
sie o przetlumacznie z angielskiego tresci poprzedniego posta, a
szkoda. Moze wtedy przestalabys sie upierac jak ten beton, ze komus
przysiegalam rodzenie dzieci. Moj maz tego ode mnie nie wymaga, a ty
namietnie wmawiasz mi klamstwo i oszustwo. Wybacz, ale z takimi
argumentami ja dyskutowac z toba nie bede, bo nie mam ochoty znizac
sie do poziomu dyskusji, ktory tu prezentujesz z braku
merytorycznych argumentow.

[vvrotka]

Nie bedę tłumaczyć czegoś co nie dotyczy kraju w którym żyję, formę betonowego
rozumowania sama prezentujesz wystarczy przecyztac co ty wypisujesz. Wszystko
odnosisz do siebie, a ja nie mówię o Tobie nie jesteś pępkiem świata i nie
interesuje mnie co Ty przysięgałaś gdzieś tam na świecie. Mówię o sprawach które
dzieją się w Polsce i jeśli masz odrobinę rozumu to załapiesz czego dotyczą moje
posty, jeśli nie, przykro mi. Merytoryczne argumenty dostałaś kilka postów wyżej
i nawet nie potrafisz ich odpowiednio zinterpretować. Nie zamierzam dalej z
Tobą polemizować, bo jak można z kimś kto nie rozumie prostych rzeczy.

[friday133]

Vyvrotka ma poniekąd rację w jednej kwestii.
Jeśli zawiera się małżenstwo w obrządku KK, to kościół zakłada, że
chcecie mieć dzieci.
A jeśli z góry nie planujecie ich mieć, to małżeństwo jest w oczach
kościoła nieważne.
Jeśli w sądzie kościelnym powiecie, że od poczatku nie chcieliście
absolutnie mieć dzieci, powinno to wystarczyć za przesłankę do
unieważnienia małżeństwa KOŚCIELNEGO.

[enith]

Oczywiście, ale nie każdy zawiera małżeństwo w obrządku kościoła katolickiego
(czy innego kościoła). Tymczasem cała dyskusja zaczęła się od napastliwego postu
vvrotki "to czemu wychodzicie za mąż jeśli nie chcecie mieć dzieci??" Tak, jakby
gdzieś było napisane, że KAŻDE małżeństwo MUSI mieć dzieci. Guzik, a nie musi. W
celu rozmnażania doprawdy nie trzeba się żenić/wychodzić za mąż, ani też
zawieranie małżeństw nie jest zarezerwowane wyłącznie dla tych, którzy potomstwo
mieć chcą.

[friday133]

Ależ ja się zgadzam z tobą całkowicie, niemniej jednak zakładam, że
vvrotka ze swojego KK punktu widzenia ma rację
Ja akurat miałam dziecko poza małżeństwem, a w małżeństwie z wyboru
dzieci nie mam

[tapatik]

vvrotka napisała:

> Żal mi Ciebie jak czytam co piszesz, wyłączyłaś myślenie albo
> brakuje ci inteligencji.

Proszę o przestrzeghanie zasady, że w dyskusji atakujemy pogląd rozmówcy, a nie
samego rozmówcę.

> Po pierwsze o co sie spierasz piszesz cyt"Za mąż wyszłam, bo
> kocham tego faceta nad życie i chcę się z nim zestarzeć, z dziećmi
> lub bez" to znaczy, sama nie wiesz czy te dzieci chcesz mieć...
> zdecyduj sie w końcu i pojmij różnice o jakiej ja mówię.

Dla mnie to oznacza, że Enith chce być ze swoim facetem bez względu na dzieci.
Jej wypowiedź wcale nie oznacza, że jest niezdecydowana.

> Po drugie, nigdzie w moim wywodzie nie sprowadziłam kobiety w
> małżeństwie do roli klaczy rozpłodowej,

Ale za to cały czas twierdzisz, że skoro dwie osoby wzięły ślub, to muszą mieć
dzieci.

> problemy ze zrozumieniem tekstu widzę, skoro nic nie
> zrozumiałaś to nie zrozumiesz. Podchodzisz nielogicznie
> i chaotycznie czepiasz
> sie nie tego co jest sednem sprawy.

Znowu atakujesz rozmówcę.

> Po trzecie sedno tkwi w tym, że jeśli dwoje ludzi się kocha chcą
> być ze sobą to niech będą, ale jeśli podejmują decyzje o związku
> małżeński to składają przysięgę, chyba nie dla formalności. Treść
> jest taka a nie inna (nie chodzi o to ile dzieci sie bedzie mieć,
> gdzie ja ci wyliczam ile masz mieć, bzdury jakieś piszesz).

A w którym miejscu Enith pisze o ilości dzieci? Chodzi o sam fakt, że te dzieci
mieć musi, a Ty piszesz, że z przysięgi małżeńskiej wynika, że małżeństwo musi
mieć dzieci. Konkretnie chodzi mi o tę wypowiedź:

<cytat>
Po drugie jeśli ślub cywilny : "Świadomy praw i obowiązków wynikających z
założenia RODZINY (...)" Rodzina to nie dwoje ludzi, to związek.

"Rodzina jest grupą złożoną z osób połączonych stosunkiem małżeńskim i
rodzicielskim”. Polskie określenie „rodzina” pochodzi od słowa „rodzić”.
Małżeństwo dwojga ludzi staje się rodziną z chwilą poczęcia, a potem urodzenia
pierwszego ich dziecka.
<koniec cytatu>

Czyli jednak cały czas uważasz, że rodzina to mąż+żona+dziecko (dzieci), czyli
jeśli dwie osoby się pobrały i nie mają dzieci, to złamały przysięgę małżeńską,
bo w niej jest zapisane, że muszą mieć dzieci. Tymczasem w przysiędze
małżeńskiej czegoś takiego nie ma.

> Jeśli normalny, inteligentny, człowiek składa przysięgę to znaczy
> że wie co robi i przestrzega tego.

[aron2004]

enith napisała:

> I jeszcze jedno: zarowno w swietle prawa polskiego, jak i
> amerykanskiego, stanowimy z mezem rodzine, co przejawia sie m. in.
>w tym, ze na wypadek pobytu na szpitalu moge go odwiedzic, a ktore
>to prawo przysluguje wylacznie czlonkom rodziny pacjenta.

Bzdura. Wcale tak nie jest. Wpuszczane są również osoby spoza
rodziny pacjenta.

[jack20]

Raczej to ludzie mieszkajacy w Polsce moga podziekowac za to, ze
kontaktu z taka kretynka jak ty nie maja a nie odwrotnie

[enith]

Taaa....

A jakieś merytoryczne argumenty masz? Czy dajesz upust swojej frustracji?

[beata197112]

Jeśli rodziną nazywamy model 2+pies to jest to absolutna karykatura
tej idei.

[vvrotka]

A gdzie ty tu widzisz więzy krwi?? chyba, ze rodzicami są pieski....

[agra1]

Przeczytałam cały wątek i ajkoś nieprzyemnie mi. Jak zwykle z tematu
założycielskiego zeszło na obrzucanie sie inwektywami...

A co do tematu - nenne, nie zamierzam CIe namawiać na dziecko. Tu
nie ma miejsca na decyzję typu "no niech ci będzie, jak już
koniecznie chcesz...", bo ucierpią na tym wszyscy zainteresowani, a
najbardziej dziecko. Ale odebranie facetowi prawa do ojcostwa (czy
kobiecie do macierzyństwa) jest jedną z okrutniejszych rzeczy, jakie
można zrobić kochanemu człowiekowi. Jedyne rozwiązanie jakie widzę -
to rozmowa, rozmowa i jeszcze raz rozmowa.

Może być tak, żę jeśli zajdziesz w ciążę, to pokochasz swoje
dziecko. Ale nie musi. Warto przemyśleć kwestię całościowo - nie
tylko pod kątem okresu pieluchowego, ale i przyszłości i starości -
bez dzieci możecie np odłożyć więcej pieniędzy na okres emerytalny,
przygotować sobie jakieś zabezpieczenia. Za to dziecko nie tylko
poda szklankę herbaty, ale się też uśmiechnie, a nie tylko odwali
zlecenie i wyjdzie.

To będzie Wasza decyzja i życzę, żebyście umieli ją podjąć -
niezależnie od tego, jaka będzie. A jeśli zdecydujesz sie na
dziecko - tyle szczęścia, ile mi daje każdego dnia mój synek.

Pozdrawiam
Agra
--
Bóg stworzył człowieka bo nie podobała mu się małpa. Dalszych
eksperymentów zaprzestał.

Mark Twain

trzymajcie mnie ludzie...

[meganka.2]

nenne napisała:

> Jest to dla mnie problem, bo nie mam ochoty "umoczyć" swojego
> życia, pracy, zainteresowań, bo wiem że musiałabym ze swojego
własnego życia
> zrezygnować.

Wiesz co... jaka szkoda, że kiedyś Twoja rodzicielka dała
się "umoczyć" żebyś Ty mogła teraz wypisywać takie oto brednie.
Facet jak mądry, niech poszuka kobiety, która chętnie urodzi mu
dziecko. A Ty kup sobie kotka (pamiętaj kotkowi też trzeba dać jeść
i czyściś kuwetę... nie, nie kupuj kotka.. i jego szkoda)

[yagiennka]

No masz rację To są jedne z tych bredni które tutaj wyczytuję. Ja tak myślę
że to sa przypadki dla psychiatry

A może pójdziecie na foro "Kocham bobaski"

[vhemt]

bo wydaje mi się, że pomyliłyście obie miejsce...

na cholerę opinie miłośnika psów na forum o kotach i odwrotnie?

[yagiennka]

Ale ja nie kocham bobasków Wiec sobie tam nie pójdę.

[nenne]

Kiedy to forum znalazło się na stronie głównej Gazety i dyskusja w założonym
przeze mnie wątku się rozwinęła, miałam ochotę dopisać się i podziękować za
kulturalną wymianę poglądów i wyważoną rozmowę. Czułam się miło, jakbym
zaprosiła kilka(naście) uprzejmych osób na rozmowę przy herbacie. Teraz pojawiło
się trochę pyskówek, kilka radykałek, które wiedzą lepiej ode mnie, jaka jestem
i co powinnam zrobić. Tym bardziej dziękuję osobom, które zachowały kulturę, bo
to po prostu bardzo miłe rozmawiać na tak delikatne tematy bez agresji i
zgrywania kaznodziei.
Dzieci nadal nie mam i już raczej mieć nie będę - utwierdziłam się w swojej
decyzji. Nadal nie wzruszają mnie dzieci, na żadnym etapie rozwoju. Zdecydowanie
wolę swoje życie niż życie poczęte
Nie doszliśmy jednak do porozumienia, więc problem jest otwarty, ale chyba też
idealistyczne oczekiwania męża trochę się urealniły. Myślę, że jednak zostaniemy
we dwoje.

[adomas]

Dzień dobry nenne,
2 stycznia urodził nam się syn Mateusz, zaplanowany i oczekiwany.
Jestem ojcem i chciałem powiedzieć, że jestem w stanie wyobrazić sobie twój
sposób myślenia i odczuwania, nie chcę też do niczego Cię namawiać a tylko
przedstawić swój punkt widzenia.
Otóż zazwyczaj nie myślałem o dzieciach per "dzieci" tyko "ludzie". Cały czas
pamiętam też, że sam byłem dzieckiem i o wtedy czułem i myślałem o
"dorosłych". Teraz mam 31 lat i czuję się po prostu człowiekiem/dzieckiem na
innym stadium rozwoju. Kiedy poznałem miłość mężczyzny do kobiety to po jakimś
czasie zapragnąłem poczuć miłość rodzicielską, podzielić jeszcze z kimś nasze
uczucie. Pojawił się nowy człowiek a ja czuję się szczęśliwy że on jest i
zobligowany aby pomóc mu najlepiej jak umiem aby rozwijał się zdrowo i jak
najlepiej pod każdym względem. W jakiś sposób czuję, że jestem winien jemu to
wszystko, począwszy od tego że przyczyniłem się do jego urodzin, a skończywszy
na pomocy w jego wyszkształceniu i wychowaniu.
Moja żona pracuje od 7 rano do 14tej a ja w tym czasie opiekuję się naszym
synem. Są to wspaniałe dla mnie chwile patrzeć jak się rozwija.
Potem wraca a ja pracuje w domu ale też patrzę wciąż na niego i pomagam w razie
potrzeby.
Dzielimy się obowiązkami domowymi sprawiedliwie.
Czasami zostawiamy Mateusza pod opieką niań/babć i idziemy do kina lub do
restauracji. Jeździmy też z nim po Polsce.
Jestem bardzo szczęśliwy i tym chciałem się z Tobą podzielić.
Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę Ci abyś była szczęśliwa i w zgodzie z własnymi
pragnieniami.
Adam

[elodia]

jesli chodzi o koscielny slub

W przysiędze małżeńskiej jest tylko zobowiązanie o wychowaniu w
wierze katolickiej dzieci, jeśli się pojawią. Nie ma zobowiązania do
płodzenia. A podczas podpisywania protokołu
jest pytanie "CZY CHCESZ mieć dzieci" i każde z przyszłych małżonków
odpowiada na nie osobno, kiedy drugie nie słyszy. Jest pytanie CZY
CHCESZ!!!

Jesli zas chodzi o reszte
nie bardzo to mądre
dziecko musi byc chciane przez oboje rodzicow
kolezanka miala dziecko "z milosci dla meza"
tiaa
ona wyraznie mu powiedziala ze dzieci do lat 6 doprowadzaja ją do
furii wiec ona urodzi, on bedzie wychowywal
a on liczyl - aaależ, urodzi to się w niej macierzyńskie obudzą
po 3 mc macierzynskiego poszla do pracy
uprzedzala
nie wierzyl
dzwonil do domu
w koncu wsykoczyl z pracy
a w domu zaryczane dziecko, zony nie ma
byla w pracy
w dodatku zaczela sie leczyc, bo te 3 miesiace macierzyńskiego to
byl dla niej horror
i tak
dziecko jej prawie nie obchodziło
owszem -pojsc z corka na spacer, pobawic sie, poprzytulac, ale nie
zrobila przy małej nic
rodzine mieli daleko
pan mąż wściekly w koncu wzial wychowawczy i narzekał... nawet
rozwiesc sie nie moge bo... i tak zostane z dzieckiem! a do domu
dziecka nie dam
w koncu jakos przeszly te lata
dzieciak poszedl do szkoly
teraz znowu sie kochają
wszystko gra
ale, jak wczesniej mowil ze chce miec dwojke, tak teraz milczy

i tak dobrze, ze dziecko nie wylądowało w sierocińcu!!!



--
Nie zaprzestajemy naszego dociekania i kres naszych poszukiwań będzie powrotem do miejsca wymarszu i poznaniem tego miejsca po raz pierwszy.

[vvrotka]

Coś nie rozumiesz o czym mówisz, Jeśli już zahaczasz o protokół, to zdaj sobie
sprawę z faktu, że to dokument i może być wykorzystany gdy jedno z narzeczonych
odpowie że NIE CHCE DZIECI, jako dowód na unieważnienie małżeństwa. W tekście
przysięgi, nie jest TYLKO o wychowaniu w wierze ale przyrzekasz że przyjmiesz i
po katolicku wychowasz potomstwo jakim cię Bóg obdarzy, reszta wynika jasno z
nauk wiary, które widzę są ci obce. Poza tym sama napisałaś, że jest to pytanie
... więc jeśli nie widzisz różnicy miedzy pytaniem a przysięgą to masz problem.
Tylko tyle chciałam dodać, bo irytują mnie wypowiedzi osób które coś tam wiedzą
ale nie rozumieją sensu.

[vvrotka]

a jeszcze dla pełności dodam z kolejnych pytań w protokole o którym wspominasz:
"d) Czy uznaje jedność i nierozerwalność małżeństwa oraz jego cele: wspólne
dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa?"

sadze, ze nie wymaga komentarza.

[sandra00]

Rozumiem Cię . My również przez 16 lat bycia razem nie mieliśmy
dzieci ! Dziecko urodziłam mając 30 lat ! po pierwsze powinnaś
zastanowić się chyba bardziej nad tym problemem , nie wiem ile masz
lat , ale pomyśl czy kiedyś nie nastanie taki dzień że będziesz
chciała mieć dziecko , jeżeli naprawdę tak jest to załatw ten
problem już teraz z mężem bo facet nie myśli jak kobieta i będzie
caraz gorzej , problem który teraz jest mały stanie się ogromny a
moim zdaniem powinnaś poprostu go zapytać czy fakt posiadania
dziecka jest dla niego ważniejszy niż wasz związek który jak dotąd
się układał ! a jeżeli Ty masz inne plany na życie niź on to chyba
lepiej się teraz rozstać ! największym błędem byłoby gdybyś zaszła w
ciążę dla niego , napweno kochałabyś te dziecko , ale zawsze gdzieś
w podświadomości miałabyś przed sobą swoje plany których nie
zrealizowałaś ! a teraz inna strona chcę Ci powiedzieć że nie należę
do tzw.matek polek i dlatego uważam że wystarczy dobra organizacja i
mimo tego że masz dziecko , możesz swoje plany nadal organizować ,
wystarczy dobra opiekunka do dziecka no i mąż " który tak bardzo
chciał potomka to niech teraz bawi " , ja wróciłam do pracy pół roku
po porodzie , ale możesz być przecież tylko 4 miesiące to i tak dużo
im bardziej będziesz się spełniać w swoich planach tym bardziej
będziesz się spełniać jako matka , bo siedząc z dzieckiem w domu
możesz jedynie "wysiedzieć" depresję .pozdrawiam i dodam iź
oczywiście każdy ma inne zdanie !!!

[tezbudowlaniec]

Tak, mi się wydaje Nenne, że twoje małżeństwo to głównie ty. Twoje
potrzeby, twoje zainteresowania, twoja praca. Nie ma tam miejsca na
drugiego człowieka o ile się nie podporządkuje, a co mówić o
trzecim. Mogłoby być dogadanie się w stylu: ok, ale tylko jedno
dziecko. Nawet tak się nie da? Może to i lepiej, bo przy takiej
mamusi, szkoda by było dzieciaka. A tak to szkoda szanownego
podporządkowanego małżonka.

[zabka-zielonka]

nenne... myślę, że może powinnaś zastanowić się dlaczego akurat taki
jest Twój stosunek do dzieci. To, żę myślisz w taki sposób musi mieć
swoją przyczynę. Nie chcę abyś zrozumiałą moją wypowiedz jako próbę
oceniania Ciebie albo udowadniania Ci, że coś z Tobą nie w
porządku.. Poprostu uważam, że czasami przyczyną takich rozterek ( w
tym przypadku niepewności w stosunku do ewentualnego macierzyństwa)
może być skrywana głęboko rana na psychice, wywołana czymś czego
nawet nie chcemy pamiętać a co mogło mieć miejsce w dalekiej
przeszłości. Uważam, że mądry mężczyzna jakim zapewne jest Twoj mąż
pomoże Ci odnaleźć tą przyczynę a w następstwie Wasz związek umocni
się dzięki temu. życzę Wam tego serdecznie. Poza tym myślę, że sami
do końca siebie nie znamy. Wierzę, że miłość potrafi otwierać takie
zakamarki serc, w których można odnależć nawet miejsce dla dziecka..
Życzę więc również dużo miłości i pozdrawiam.

[sineira]

Zabrzmi jak banał, ale dajcie sobie trochę czasu.
Mąż czekał na moją decyzję 7 lat. Nie naciskał, czasami tylko delikatnie
wspominał. Aż któregoś dnia zaskoczyłam męża wezwaniem do prokreacji
Zdecydowałam się, nie żałuję. Ale wiem, że gdybym wybrała inaczej, mąż
uszanowałby tę decyzję. W końcu żenił się ze mną, nie z moją macicą. Faktem
jest, że od samego początku stawiałam sprawę jasno, oboje wiedzieliśmy, na czym
stoimy.
Musicie odpowiedzieć sobie na pytanie, co jest dla Was najważniejsze.
Przedyskutujcie Wasze plany, rozpiszcie je na kartce, przeanalizujcie, ile czasu
potrzebujesz, by spełnić marzenia. Może uda się osiągnąć kompromis?
usisz się jednak liczyć z tym, że potrzeba posiadania dziecka może stać się u
Twojego męża tak silna, że zagłuszy wszystko inne. Wtedy przed Wami trudna
decyzja, ale nie podejmujcie jej pochopnie.
Pytasz, jak sobie poradzić. Nie znajdziesz prostej recepty ani na forum, ani
nigdzie indziej. To są uroki bycia dojrzałym, świadomym i odpowiedzialnym
człowiekiem - trzeba samemu podejmować decyzje i samemu ponosić ich konsekwencje.
Życzę szczęścia!
--
Gryzilepek
Twierdza
"If you hadn't noticed, I just saved the world. Yourself included" (Thief)