za co wy tak tych dzieci nie lubicie?:)

[effi23]

Macie mezow ktorych kochacie, fajne prace, duzo zainteresowan,
przyjaciol itd. Tylko ta wizja posiadania dziecka straszy was po
nocach... Czy zadna z was naprawde nigdy nie pomyslala ze ten maly
rozwrzeszczany bachor (zreszta jak dlugi rozwrzeszczany? dwa lata?)
wyrosnie kiedys na fajnego nastolatka, potem doroslego,partnera do
rozmow, smiechu, jeszcze jedna osobe do pokochania. Przeciez to nie
koszmar, to dopelnienie zycia, dzielenie sie miloscia z jeszcze
jedna osoba. Co w tym strasznego? Maz bedzie lub nie, przyjaciele
tez a dziecko zawsze bedzie kawalkiem was. Brzmi to patatycznie ale
tak wlasnie na to patrze. Bez dzieci czlowiek dziwaczeje i zamyka
sie na wiele spraw. Poza tym nie wyobrazam sobie prawdziwej milosci
miedzy kobieta a mezczyzna, ktora nie chcialaby znalezc swojego
przedluzenia w dziecku. Mysle ze wiekszosc was zmieni jeszcze
zdanie, moze wlasnie nie trafila na mezczyzne, ktorego by na tyle
pokochala zeby miec z nim dziecko.

[bozywoj1]

Calkowicie sie z Toba zgadzam. Kobiety ktore tak mysla zasluguja na szacunek i
uznanie. Kobieta potrafi pogodzic macierzynstwo z kariera zawodowa.
Niestety sa tez kobiety nastawione do zycia egoistycznie, CZytam iedna z
wypowiedzi: "jest mi wygodnie i dobrze bez potomstwa, mogę się rozwijać i
realizować zawodowo, pogłębiać swoją wiedzę, jestem wolna, niczym nie "uwiązana"

[arieska]

bozywoj1 napisała:

> Calkowicie sie z Toba zgadzam. Kobiety ktore tak mysla zasluguja na szacunek i
> uznanie. Kobieta potrafi pogodzic macierzynstwo z kariera zawodowa.

A czy koniecznie musi? I oczywiscie ani slowa o pomocy ze strony ojca dziecka.
Tylko kobieta musi, powinna itd.

> Niestety sa tez kobiety nastawione do zycia egoistycznie

Po pierwsze nie Twoja sprawa, jakie kto ma prioryety w zyciu. A poza tym widze
juz, ze duzo osob na tym forum zapomina,ze czesc kobiet nie posiada instynktu
macierzynskiego. Nie jest to kwestia egoizmu, ale braku potrzeby macierzynstwa.
Ale chce czy nie chce-trzeba zmusic, prawda?

[sabrossa]

Nie mam meża, ale fajna i kreatywną pracę. Naprawdę nigdy nie pomyślałam, ze ten
mały ssak kiedyś urośnie, wpadnie w złe towarzystwo, będzie brał amfę a mamie
nic nie przyniesie. Lobuz !!

[sliwew]

moment - to, że nie mam męża nie oznacza

[sabrossa]

iż jestem samotna , tak więc jest ktoś, kto robi mi herbatkę a nawet - zdarza
się - przynosi śniadanie do łóżka. Natomiast na kilkumiesięczne dziecko w
takich sytuacjach raczej bym nie liczyła

[confused.girl]

nie mam kochającego męża ani dobrej pracy, bo jestem na to jeszcze za młoda
DDD nie wiem czy będę mieć kiedyś dzieci, pewnie tak, ale póki co wkurzają
mnie niemiłosiernie po prostu mam alergie na ich płacz i wrzask, a jeszcze
większa alergie mam na rodziców pozwalających im na wszystko i nie liczących sie
z otoczeniem

[grzeg_sz_1]

a pomyślałaś że takim bachorem Ty byłaś??
No, chyba że TEN bachor to był wyjątek w skali galaktyki, grzeczny i spokojny
Albo też tak tresowany przez rodziców że bez pozwolenia nie oddychał???

Sorry, ale nie moglem się powstrzymać

[confused.girl]

grzeg_sz_1 napisał:

> a pomyślałaś że takim bachorem Ty byłaś??

no i co z tego? nie możesz wytoczyć lepszego argumentu? musisz się podpierać
żałosnym i nic nie znaczącym " a nie pomyślałaś, że ty też byłaś...".


> No, chyba że TEN bachor to był wyjątek w skali galaktyki, grzeczny i spokojny
> Albo też tak tresowany przez rodziców że bez pozwolenia nie oddychał???


nie byłam aniołkiem, ale nie byłam też małym tyranem. nie wszytskie dzieci to
rozpuszczone gnojki, ale niestety coraz więcej rodziców pozwala dzieciakom na
dosłownie wszystko.
Zreszta ja nie rozumiem o co ta cała dyskusja??? co Cie obchodzi czy lubie
dzieci czy nie? czemu to Cię tak boli, ze te bachory mnie wkurzaja? nie masz nic
lepszego do roboty?

[jop]

Bo to strata czasu - po co czekać, aż z tego czegoś wyrośnie coś
ciekawego (albo i nie), skoro jest tylu ciekawych, "gotowych" ludzi
dookoła?

Liczne znane mi przypadki ludzi nieutrzymujących kontaktów ze swoimi
rodzicami świadczą o tym, że z tym "zawsze byciem częścią" to jaka
bzdura.

nie lubie tych, co wiedza, co dla mnie lepsze..

[ansil]

no widzisz i to jest wlasnie ten stereotyp powielany
przez "wszystkich", ze dziecko to "dopelnienie zycia". Sa ludzie,
ktorych zycie jest pelne bez dziecka i wkurza mnie to, ze sa
uznawani za wybrakowanych przez spoleczenstwo.

Piszesz "Bez dzieci czlowiek dziwaczeje i zamyka sie na wiele
spraw" znowu popadajac w ten sam poglad ogolu. Z dziecmi tez ludzie
dziwaczeja.. Czasami nawet bardziej.. Pieluchowe zapalenie mozgu
czesto pozbawia kobiety kobiecosci, z facetow robi cieple kluchy.
Nie mowie, ze zawsze- ale skoro ty masz prawo mowic, ze bezdziectni
dziwaczeja, to moze i ja mam prawo do uogulniania w tej kwestii..


"Poza tym nie wyobrazam sobie prawdziwej milosci miedzy kobieta a
mezczyzna, ktora nie chcialaby znalezc swojego przedluzenia w
dziecku."- to Ty sobie nie wyobrazasz, Twoj wlasny wybor- czemu
narzucac ten wybor komus innemu? Jak np nie wyobraza sobie siebie z
wrzeszczacym (tego sie nie da ominac) niemowleciem przyczepionym do
cycka (no bo nastepnie "dziecko TRZEBA karmic piersia). Dla mnie
karmienie dziecka piersia jest nie do wyobrazenia, nie akceptuje
powszechnego wywalania cycka gdziekolwiek, bo karmie moje centrum
wszechswiata.

Pozwolcie ludziom czynic wlasne wybory. Rzygac mi sie chce, kiedy
kolejny raz na rodzinym spotkaniu slysze, ze najwyzszy czas na
dzidziusia, ze kolezanka X z wozkiem chodzi. To jest tylko i
wylacznie wybor moj i partnera i wara innym do tego.

auc, uogolniania mialo byc..

[ansil]

[arieska]

ansil napisała:

> no widzisz i to jest wlasnie ten stereotyp powielany
> przez "wszystkich", ze dziecko to "dopelnienie zycia". Sa ludzie,
> ktorych zycie jest pelne bez dziecka i wkurza mnie to, ze sa
> uznawani za wybrakowanych przez spoleczenstwo.

Analogicznie mozna przeciez stwierdzic,ze ci, ktorzy maja dziecko musieli sie
dowartosciowac, bo ich zycie bylo smetne i puste. Na to nikt nie wpadnie
Swoja droga to straszne wierzyc, ze dziecko jest koniecznie do pelni zycia i
szczescia. To chore. Wg mnie moze byc kolejna jego czescia, ale nie czyms
koniecznym, aby zaczac zyc!

[bietka2]

Jak np nie wyobraza sobie siebie z
> wrzeszczacym (tego sie nie da ominac) niemowleciem przyczepionym
do
> cycka (no bo nastepnie "dziecko TRZEBA karmic piersia). Dla mnie
> karmienie dziecka piersia jest nie do wyobrazenia, nie akceptuje
> powszechnego wywalania cycka gdziekolwiek, bo karmie moje centrum
> wszechswiata.

W trakcie karmienia raczej nie płacze. A tych kobiet karmiących to
jakoś mało widac, chyba, że ma się jakąs obsesję.

Ktos napisał jeszcze, że zna wiele osób, które nie utrzymuja
kontaktów z rodzicami. A ja np. nie znam żadnej takiej. Moze tu jest
pies pogrzebany i ta Wasza niechęc wynika z jakichs traumatycznych
przeżyc z dzieciństwa...

Zeby było jasne, rozumiem, że ktoś może nie chciec dzieci, nie
przepada za nimi, moga go irytowac. Ok. Jestesmy rózni i to jest
fajne. Ale tu jest strasznie duzo agresji i wręcz nienawiści do
dzieci. Za tym moim zdaniem kryje się jakis problem.

[daria_nowak]

Nie sądzę, żebym zmieniła zdanie. I za śmieszne uważam opinie kierowane do
prawie 30 letniej kobiety "zmieni Ci się". Nie jesteś mną, więc nie wiesz co
czuję, mogę tylko starć się to opisać. Tylko trzeba chcieć zrozumieć, co czuję,
bo nie wszyscy muszą lubić, czy wręcz afirmować posiadanie potomstwa. I chyba
lepiej, jeśli dzieci nie lubię, irytują mnie, przeszkadzają , wzbudzają niechęć,
brzydzą ect., ze nie chcę ich mieć, żeby ani siebie, ani ich nie męczyć.
Czy ja się Ciebie pytam dlaczego tak je lubisz? Te kupki, tarte zupki,
pieluszki, bunt nastolatka, ciągłą opiekę, ciągłe nakłady, bieganie po szkołach,
po lekarzach, ciągłe bycie na czyjeś potrzeby? Nie, bo rozumiem, ze ktoś może
chcieć żyć po swojemu. Więc zrozum tez mnie i nie przekonuj, ze to kwestia
"mężczyzny". Bo wiem, ze nie.

A może

[yagiennka]

ta niechęc do posiadania dzieci to jakis defekt mózgu? Wcale bym się nie
zdziwiła, gdyby po przebadaniu osób (kobiet) które nie chcą miec dzieic okazało
się że np brakuje im jakiegoś hormonu lub substancji w organiźmie. Trzeba by do
tego podejśc naukowo Chęć posiadania dzieci jest często pozarozumowa, po
prostu czuje się instynkt, wbrew różnych rozumowym wyborom. Ja np tak dokłądnie
mam. Po prostu mój organizm domaga się dzieci i koniec. Śnią mi się porody,
czasami uśmiecham się do fajnego dzieciaka na ulicy i wyobrażam sobie jakie
byłoby moje, czy podobne. A z drugiej strony dzieci często mnie drażnią: nie
cierpię ich wrzasku, histerii. Lubię natomiast ciekawość świata, zaskakującą
często spostrzegawczość i inteligencję. Ja rozumiem ze one z tego wrzasku
wyrosna ale na czas okresu wrzeszczenia chyba je babci oddam
Aha, zauwazyłam ponad to że osoby nbie chcące mieć dzieci często sa agresywne i
reagują dziwnie na argumenty zwolenniczek dzieci. Nie budzicie przez to
sympatii. Chociaz ja do nikogo nic nie mam, jak ktoś nie chce to nie, wolna wola.

[daria_nowak]

Widzisz, dajesz nam prawo do własnych wyborów. Dlatego możemy normalnie
rozmawiać. Ale, gdy po raz 1492 słyszę, ze POWINNAM mieć dzieci, że dzieci sąa
takie WSPANIAłE i MUSZę. Że bez tego ani rusz. Że mi się odmieni (w domyśle - co
ty o życiu wiesz jeszcze), że to jedyny sposób na szczęcie. Że zachowuję się
dziwacznie i jak będzie przy mnie WłAśCIWY mężczyzna... to zaczynam dostawać
szczękościsku. Czasem, przy 1493 takiej opinii mam ochotę rzucić się do gardła.
I bywam wtedy agresywna. Bo nie lubię, gdy ktoś przyjmuje mentorski ton, gdy
narzuca mi sposób w jaki mam żyć. Jeśli ktoś lubi - niech ma. Też to rozumiem,
ale niech nie narzuca woli innym.

[yagiennka]

Ale nic na to nie poradzisz. Jesteś w mniejszości, nalezysz do grupy
nieakceptowanej za bardzo społecznie. To ze ktoś nie chce miec dzieci jest jakąs
nowością na tysiące lat kultury ludzkiej. Kiedyś nie było takeij opcji i właśnie
celem małęzństwa oprócz mnożenia majątków było posiadanie dzieci - spadkobierców
tych majątków.

[daria_nowak]

Ale świat poszedł jednak trochę do przodu W różnych krajach nikogo już nie
dziwią bezdzietne małżeństwa. I u nas kiedyś tak będzie. To kwestia czasu. Poza
tym, podstawowym problemem nie jest fakt, ze ktoś chce żyć inaczej, tylko, ze
inni chcą go nawracać. Tak samo dostawałabym szczękościsku, gdyby ktoś mnie
natarczywie pytał "po co ci były studia/podyplomówka/praca/cośtam; dlaczego nie
masz trzeciego dziecka?/ dlaczego jesteś wegetarianką, to takie niezdrowe?"...
Czy w jakiejkolwiek innej sferze ustawiał mi życie. To takie wpychanie się z
butami w cudze. I dlatego sprzeciw, a nawet czasem agresja nie powinny dziwić.

[yagiennka]

Ale tak było jest i będzie. Nie dziw się więc że deszcz pada

[daria_nowak]

Zatem Ty się nie dziw, ze odpowiedzi bywają agresywne. Jeśli ktoś się ładuje z
butami w czyjeś życie (nie proszony, czyli, poniekąd jest to akt agresji), musi
brać pod uwagę możliwość, ze zostanie z niego brutalnie wyproszony.
Wy też nie budzicie sympatii (Wy w znaczeniu ogólnym, odnosząc sie do pierwszego
posta), wkraczając zbyt głęboko w cudze terytorium. Tym tokiem myślenia i
ostatnim postem sama sobie wyjaśniasz czemu odpowiedzi bywają "różne"- jest
akcja, jest reakcja.

[yagiennka]

Ale kto ci się ładuje w życie? Moim zdaniem zdrowo przesadzasz i jesteś
nadreaktywna. Ot co. To ty masz problem a nie inni.

[daria_nowak]

Oczywiście, a Ty jesteś wspaniała, genialna. I radośnie omawiasz ze wszystkimi,
swoje życiowe decyzje. Nie ważne, czy to ciocia, wujek, czy anonimowy człowiek
na forum. I każdego zapraszasz do szczegółowego omawiania swoich spraw
intymnych. Czyżbyś poczuła się zagoniona w kozi róg? Za celnie trafiam,
rozumiem. I dlatego przechodzimy do argumentów ad personam...
To "Ot co" było śliczne))

[yagiennka]

Akuret przeciwnie Omawiam z tym, z kim chcę i generalnie bardzo zradko bo
sama podejmuję decyzje. Ja w ogóle nie mam takich problemów. Widać ludzie
szanują mnie i moje poglądy

[daria_nowak]

Jeśli nie masz, to nie rozumiem, o czym ze mną dyskutujesz? O czymś, o czym nie
masz pojęcia? A to faktycznie, jesteś ekspertem

Nauczyłam się w życiu podejrzliwie odnosić do osób mówiących "jestem dobrym
człowiekiem", "mam szacunek innych", "ludzie mnie szanują" ect. Często, to
przekonywanie samych siebie. Pożyjemy zobaczymy. Na bazie Twoich wypowiedzi
opinię wyrobię sobie sama, z czasem

[yagiennka]

Bo po to sa fora żeby dyskutować A na bazie moich pisanin tutaj neiwiele
sobie wyrobisz, musiałąbyś mnie znac na żywo. Tutaj możesz się dowiedzieć o
niektórych moich pogladach i sądach i tylko tyle.

[daria_nowak]

To fakt, są osoby, które wprawdzie nie mają wiedzy ani doświadczeń w omawianym
temacie, ale muszą dodać swoje trzy grosze.

Nie muszę poznawać Cię bardzo blisko. Wystarczy mi ogólny pogląd na podstawie
sporej liczby wypowiedzi. Nie kandydujesz wszak do miana mojej przyjaciółki.
Z wstępnymi ocenami wstrzymam się do szerszego poznania poglądów.

[yagiennka]

A trzeba mieć doświadczenie na włąsnym przykładzie aby o czyms rozmawiać? 1
słyszę. Tutaj pisze wiele kobiet, które dzieci nie mają. Odmawiasz im prawa
głosu? Wiedzę mam, zapewniam cię, trochę już żyję na tym świecie.
Co do przyjaciółki to mnie nie rozśmeiszaj ) Ja mam wspaniałych przyjaciół i
wspaniałego faceta i nie muszę nikogo szukac na forum. Na forach sobie tylko
gadam, bo lubię. Twoje frustracje ani stosunek do mnie mnie nie interesują.

Naucz się czytać

[daria_nowak]

Jak byk napisałam: nie mają wiedzy ani doświadczeń w omawianym
temacie, ale muszą dodać swoje trzy grosze.
WIEDZY ANI DOśWIADCZENIA. Prawie sie do tego odniosłaś. A prawie robi jednak
różnicę.
Nie interesują Cię? Każdego trolla interesują, a że kandydujesz do tego
"szlachetnego" miana...

:) hormonów organizm produkuje bardzo

[sabrossa]

dużo, są odpowiedzialne za prawidłową pracę wielu organów, nie tylko jajników

[yagiennka]

No właśnie Ostatnio czytałam że mózg męski produkuje za mało serotoniny i z
tego powodu wśród facetów jest więcej ludzi nieszczęśliwych i krócej żyją i
częściej popełniają samobójstwa. Więc może coś w tym jest. Moze jest hormon
odpowiedzialny za brak instynktu macierzyńskiego. To by się zgadzało jeśli jest
wiele kobiet które zmieniają się po urodzeniu własnego dziecka. Czyli organizm
zaczął produkować coś czego wcześniej nie było

mnie jest dobrze z tymi hormonami,

[sabrossa]

które mam - wszystko mi działa jak trzeba,na zdrowie nie narzekam

[bejman2]

Cześć dziewczyny.
Przeważnie siedze na forum wcześniaków. Porównując wypowiedzi wasze
i mam z tamtego forum, to jest mi was szkoda. Bo nie znacie uczucia
bezgranicznej miłości jakie czuje matka do dziecka i na odwrót. Tego
nie da się opisać. Pomyśleć, że tam matki kochają swoje maleństwa i
walczą o każy oddech, swojego dzieciątka.Miłości nie da sie porównać
z tarciem zupek, przebieraniem brudnych pieluch, płaczem dziecka.
Dziecko się kocha za to ,że jest. a jeżeli waszym argumentem jest to
właśnie, to wychodzi na to, że u was nie chęć do dzieci bierze się
albo z lenistwa, albo strachem przed opieką i obowiązkiem do końca
życia. Pamiętajcie życie nie trwa wiecznie nie polega również tylko
na zabawie. Na starość możecie żałować swoich decyzji, bo wtedy
zazwyczaj dzieci się zajmują rodzicami.Nie chodzi mi o to by tutaj
kogoś namawiać do zmiany poglądów, bądź nawracać, bo zbłądził.To
jest wasz wybór, tak jak moim było zostać mamą dwóch słodkich
maluchów.Tylko czasami warto się zastanowić trochę nad swoim życiem,
aby nie przegapić czegoś, na co później może być już za późno.
Pozdrawiam.

[daria_nowak]

I bardzo dobrze, ze masz takie odczucia. Nikt nie broni, wręcz patrzę na to z
sympatią. Ale mówisz, ze nie chcesz nawracać, zatem nie nawracaj, a czym
innym, niż graniem, na prymitywnych dość emocjach jest cały akapit o starości?
Kiedyś nosiłam zupki staruszce z parteru. Miała 3 dzieci. Jest to argument na
coś? Nie, podobnie jak nasze przyszłe żałości nad życiowymi wyborami.

[vvrotka]

Upierdliwe jest przekonywanie innych mamuś, że każda kobieta musi urodzić
dziecko. Nie, nie musi. Czy zakonnice też muszą rodzić? Każdy wybiera świadomie,
nie możemy kierować się tylko instynktem, bo nie jesteśmy zwierzętami.
Aczkolwiek nawet u zwierząt zdarzają sie odrzucone dzieci przez matki... Każdy
wybór związany jest z konsekwencjami, które trzeba przyjąć na siebie.

Faktycznie gorszą sprawą jest fakt, że kobita decyduje sie pod presją a potem
cierpi na tym jej dziecko. Powinna żyć sobie na wolności i realizować się skoro
tak jej dobrze.

[klapoucha1]

jak grochem o ścianę...to tak jak z ateizmem.jestem niewierząca,ale
wększość 'wierzących' próbuje mnie nawracać,mimo,że nawet nie
siałabym ich przekonywać do swojej bajki.A oni mnie
nagminnie.zarzucaja mi nawet brak duchowości.Miewam więcej
duchowości w chwili korzystania z papieru toaletowego,niż część z
nich przez całe życie.Miłość jest pełna tylko z dzieckiem?Jesli do
pogłębienia tej miłości z partnerem potrzeba nowego potomka,to chyba
to całe uczucie to jakaś lipa!powinno być płomienne i przepastne
samo w sobie w relacji z partnerem.Wracanie miłości i dawanie
cząstki siebie?Choćby moja Babcia.Ma dwójkę dzieci-żadne się nią nie
interesuje już od dawna.To są dorośli ludzie,więc okres buntu i
wypaczeń maja za sobą,a jakoś nie przynoszą jej tej radości.Ja sama
chcę mieć dzieci,ale może za 2lata?teraz dzieci nie cierpię.Nie
cierpię jak wszędzie wrzeszczą i robia co im sie żywnie podoba.Nie
cierpię jak ktos obok mnie mówi wyłącznie o tym,że dziubdziuś dzis
zrobił zielona kupke i ona dziwnie pachnie,które zasypki są
najlepsze,a tematem dnia jest,że kacperek starł sobie
kolanko.Pracuję w sklepie z modą młodzieżową.Widze te strasze dzieci-
10-18 lat.Widze jak wygladają,jakiej rynsztokowej mowy używają,jak
kupuja fifki do zielska,jak odzywaja się do swoich mam,stojących
obok tylko w charakterze sponsora.Pozatym przypominam fanatyczkom
macieżyństwa-jako głównego powołania i spełnienia,że człowiek jest
najmniej płodną istotą wśród zwierząt,więc hola hola! PS: dla
tych,co tak próbują nawracać,a spali na lekcjach
biologii,przypominam,że do zapłodnienia potrzeba kobiety z
MĘŻCZYZNĄ,więc może po facetach też pojeźdzcie,a nie tylko po
kobietach!

[yagiennka]

Nie zamierzam cię absolutnie nawracać ale widzę że w ogóle nic nie rozumiesz
Nie rozumiesz czym jest macierzyństwo i czym jest chęć posiadania dzieci.
Faktycznie wy niektórzy chyba macie defekt mózgu jakiś
Tak jasne, jak ktoś chce mieć dzieci to jego uczucie do partnera to lipa
Zastanów się w ogóle co ty bredzisz. Ludzie chcą miec dzieci włąsnie dlatego bo
się kochają, bo chcą komuś jeszcze dać z siebie to co najlepsze, chcą przekazać
swoje geny, pokazac świat nowemu małemu człowiekowi, dzieci w dobrym związku
związkuja jeszcze bardziej ze sobą partnerów, są dopełnieniem, kropką nad "i".
Kumasz w ogóle coś z tego? A zresztą nie ważne
Tak, ja ci mogę podać dziesiątki przykładów szczęśliwych rodzin z dziećmi, też
przykłąd mojej koelżanki która sama wychowuje 2 bliźniaków, powtarza bardzo
często że gdyby nie dzieci nie byłąby w stanie zrobić połowy tego co robi,
dzieci dają jej siłę. I zapewniam cię że mogę sobie z nią pogadać o setce
różnych spraw i nigdy nie gadałyśmy o kupkach
Cała reszta twojej tyrady jest z deka zabawna Naprawdę więszość z was w ogóle
nie pdojęła żadnej świaodmej decyzji tylko zwyczajnie się boi włąsnego cienia.
Takie moje obserwacje. Chciałabym przeczytać mądrą decyzję ale cięzko ją znaleźć.

[daria_nowak]

A argument, ze NIE LUBIę DZIECI wręcz organicznie Cię nie przekonuje? Mnie
wystarczająco. Wyczerpujący, wiele z tego wynika, tylko trzeba postawić się w
sytuacji odmiennej, niż własna. Wystarczy chcieć zrozumieć. Tak, jak ja potrafię
zrozumieć, ze dla Ciebie dzieci sa ważne. Widać ów defekt mózgu mi na to
pozwala. Być może z jego braku, masz z tym problemy

[yagiennka]

Nie bo ja też nie lubię dzieci a swoje chce mieć Moja koleżanka z bliźniakami
też nie lubi dzieci ) Swoje kocha oczywiście.

[daria_nowak]

Ada_adecka wstawiła tu link do bloga:
malutkie-serduszko.blog.onet.pl/2,ID257937671,index.html. Poczytaj. Warto.

[klapoucha1]

nie,no tego juz za wiele.yagiennka,jestes agresywna i zarzucasz mi
niekumanie,a sama nic nie kumasz.więc może zaparz sobie melisy i
przeczytaj jeszcze raz moją wypowiedź-pokaż mi gdzie napisałam,że
nie chcę mieć dzieci i w związku z tym ich nie cierpię i gdzie
napisałam,że miłość z dziećmi to lipa.napisałam,że samo
niezdecydowanie się na posiadanie dzieci nie deprecjonuje miłości
parnerskiej,a macierzyństwo nie jest tej miłości wyznacznikiem.o
reszcie nie wspomnę,bo ja o zupie ty o dupie.ale ty nic nie kumasz i
jesteś najmądrzejsza,więc jak grochem o ścianę...

[yagiennka]

Ja? Nie moja droga, to ty jesteś agresywna czym dajesz tutaj włąśnie najlepszy
przykład A ja wróciłam z kina i nie chce mi się czytać ponownie co ty tam
nabazgrałaś, skoro tak skomentowałam na pewno przeczytałam coś co tego
komentarza wymagało. Bye

[daria_nowak]

Czytałam wiele wątków, na których chcesz zabłysnąć. I niestety potwierdzam -
jesteś agresywna i niekulturalna. Staram się jednak nie odmawiać inteligencji,
dlatego sądzę, że doskonale zdajesz sobie z tego sprawę Baw się, baw Dzięki
Tobie można się pośmiać

[vvrotka]

klapoucha1 to że się nie lubi innych dzieci to raczej nie powinno mieć związku z
tym, żeby nie mieć dzieci wcale. Ja nie przepadam za obcymi dziećmi, mamusie
czasami działają mi na nerwy. Kiedy ja jeszcze nie miałam, miały koleżanki i
czasami faktycznie tematy były nieapetyczne poruszane, mozna się zrazić, ale nie
przesadzać. Teraz mam, ale też mnie niektóre dzieci denerwują, uważam to za
raczej normalne zjawisko, i nie katuje wszystkich znajomych gadaniem o moim
dziecku, bo wiem że to idiotyczne. Może to abstrakcyjny przykład, ale to tak
jakbyś mówiła, ze nie lubisz samochodów, nie bedziesz jeździć jako kierowca, bo
dookoła sami piraci drogowi, wypadki i tragedie. Nie tędy droga.

[burunio]

Ja tez myslalam ze jak urodze dziecko to instynkt maciezynski pojawi sie u mnie automatycznie.Minelo ponad 2 lata i ciagle go nie ma.Robie te wszystkie rzeczy przy dziecku,bo tak trzeba,ale meczy mnie to psychicznie.
Dziecko chcialo sie pojawic i pojawilo sie swiadomie.Nie wpadlam tylko zaszlam jak w samica w rui bo hormony nie dawaly mi juz normalnie funkcjonowac,ale gdybym miala wybierac jeszcze raz . . . N a drugie nie zdecyduje sie napewno.Jestem na TAK z tymi wszystkimi kobietami ktore nie chca miec dzieci.

[enith]

burunio, przykro mi, że nie znajdujesz się w roli matki. Czy możesz liczyć na
pomoc męża w opiece nad dzieckiem? Może warto byłoby także udać się do
psychologa, który pomógłby ci w tej patowej sytuacji? Wiadomo, że nikt nie
spowoduje, że nagle poczujesz instynkt macierzyński, ale może właśnie
specjalista pomógłby ci uporać się z twoją frustracją i zmęczeniem w związku z
dzieckiem? A może to depresja? Trzymam kciuki, żeby wszystko się ułożyło według
twoich oczekiwań i pozdrawiam z całego serca.

[bubster]

effi23 napisała:



> tez a dziecko zawsze bedzie kawalkiem was. Brzmi to patatycznie
ale
> tak wlasnie na to patrze.

ty tak na to patrzysz, inni tak na ot nie patrzą - dyskusja nie ma
sensu

> Bez dzieci czlowiek dziwaczeje i zamyka
> sie na wiele spraw.

g.... prawda
tak samo można powiedzieć o drugiej stronie

> Poza tym nie wyobrazam sobie prawdziwej milosci
> miedzy kobieta a mezczyzna, ktora nie chcialaby znalezc swojego
> przedluzenia w dziecku.

a ja sobie wyobrażam, i duzo innych osób sobie wyobraża

> moze wlasnie nie trafila na mezczyzne, ktorego by na tyle
> pokochala zeby miec z nim dziecko.

kolejny deilny stereotyp

[flowerbomb5]

Sposob myslenia anty-dzieciecy i samo-rozwojowy nigdy nie byl mi
obcy, dzieci nie lubilam i nie potrafilam nawiazac z nimi kontaktu.
Dzieci znajomych doprowadzaly mnie do rozpaczy.
Wyksztalcenie, podroze, kariera, studia, jedne, drugie...
I tak dotarlam do 40-tki. Wtedy dosieglo mnie poczucie ogromnej
pustki - caly ten ped za kariera, te podroze, nieznane zakatki
chocby najpiekniejsze, te biurowe podchody, to dazenie do awansu,
znaczenia, bycia lepszym, stresy czy sie uda utrzymac w pracy,
wszystko to wydalo mi sie tak puste i bez sensu, ze az bolalo.
Dodatkowo zawiodlam sie na ludziach, nie wyszlo mi w zwiazkach, no
slowem depresja. Poczulam ze zwariuje jezeli nie zmienie czegos
radykalnie i natychmiast. I spowodowalam trzesienie ziemi,
wywrocilam moje zycie do gory nogami. Sprzedalam wszystko, zwolnilam
sie z pracy i zakupilam nieruchomosc w zapadlej dziurze gdzies w
gorach. Spotkalam kogos, z kim nie udalo mi sie znow stworzyc
zwiazku, ale zostalo dziecko. Poczulam ze potrzebuje tego, ze nie
zal mi tych wszystkich mirazy kariery, ze dziecko mim calego
poswiecenia i czasu nadalo mojemu zyciu sens. Nie zaluje. Ciesze sie
ze moge przezywac swoje dziecinstwo na nowo bawiac sie z dzieckiem.
Odkrylam, ze bardzo nie lubilam dzieci, bo nie lubilam dziecka w
sobie i mialam naprawde trudne emocjonalnie dziecinstwo. W trakcie
ciazy dreczyly mnie traumy z dziecinstwa, nie moglam sie z nimi
uporac. Teraz widze to jako terapie.

[amm06]

flowerbomb5 napisała:

> Odkrylam, ze bardzo nie lubilam dzieci, bo nie lubilam dziecka w
> sobie i mialam naprawde trudne emocjonalnie dziecinstwo. W trakcie
> ciazy dreczyly mnie traumy z dziecinstwa, nie moglam sie z nimi
> uporac. Teraz widze to jako terapie.

Cos w tym jest, Flowerbomb5.

Rowniez przechodze intensywna terapie i moje dziecko, zupelnie
nie zdajac sobie z tego sprawy, jest moim najwnikliwszym
nauczycielem, mozna by powiedziec psychoterapeuta Cale poklady
naniesin z dziecinstwa wyplywaja na wierzch, wszystko co przeszkadza
kochac i byc kochanym. No i dociera do mnie powoli i czasem z
oporami, ze najodpowiedniejszym uczuciem wobec dziecka powinna byc
byc moze wdziecznosc.

odpowiadam

[elisa_day]

1. nie wyobrazam sobie chodzenia z ogromnym brzuchem
2. nie wyobrazam sobie ryczenia jak zażynana podczas porodu
3. dzieci wrzeszczą i ryczą bez powodu
4. dzieci są głupsze od dorosłych i nie stanowią partnera do rozmowy

[bietka2]

Jak juz powyżej pisałam. tos nie chce dzieci - ok, jego sprawa. Nie
wierzycie, że się Wam odmieni, ok. Tylko proszę, jak jednak się tak
stanie i dobiegając 40 postanowicie sobie sprawic słodkiego
dzidziusia, a okaże sie ze to nie takie proste - nie chlipcie po
forach jaki to świat, straszny i okrótny i nie rozumie waszego
cierpienia. Znam taki przypadek. Njpierw nie mogla słuchac o
dzieciach, bo to takie nudne, a teraz (ma 37 lat), bo jej przykro i
nie moze. Zawsze była niezwykle skoncentrowana na sobie.

[gabrielle]

Wolę mieć defekt mózgu, niż jak yagiennka, defekt kultury osobistej.

Nikt z obecnych Nielubiących nie odbiera Lubiącym uczuć, praw. Nie
mówi, że coś jest z mamami przyszłymi i obecnymi nie tak, skoro chcą
mieć dzieci. Tymczasem właśnie ci, którzy chcą "przedłużać" (i
gatunek i miłość do partnera) ludziom, którzy jasno stawiają sprawę
mówią, że mają defekt mózgu. Dowcipne to miało być? Prostackie
raczej.

Praca nie przytuli. Racja. A jaką macie gwarancję, że wasze dziecko
was przytuli? Niektórzy z tych bardzo zachwyconych brzmią tak, jakby
sobie hodowali jedynie pielęgnarkę na stare lata. Yagiennka na
przykład. Zaraz mi pewnie powie, że jej nie znam, dlaczego więc
oceniam i "gdzie takie coś napisała". Oceniasz darię, oceniam i ja
ciebie.

Ja jestem w takiej sytuacji, że dzieci mieć NIE POWINNAM.
Mogłabym,ale NIE POWINNAM. Powiecie kobiecie, która ma do wyboru
zachowanie własnego zdrowia a dziecko, że jest gorsza, niepełna?

[enith]

Jak mi się odmieni, a natura będzie przewrotna i nie dam rady zajść w ciążę, to
będę mieć pretensje wyłącznie do samej siebie. Ale, na litość boską, dajcie mi
samej ponosić konsekwencje moich czynów, bez wtrącania się w moje wybory,
pouczania i umoralniania. Ja się w wasze życie nie wtrącam, zrewanżujecie mi się
łaskawie tym samym.
A co do koleżanki, która nie może zajść w ciążę. Może od zawsze była bezpłodna i
nie ma znaczenia, czy starałby się o dziecko w wieku 17 czy 37 lat? A może
wcześniej nie miała odpowiedniego partnera, a nie chciała zrobić sobie dziecka,
jak to się często obecnie widzi, z kimkolwiek, byle było? Nie może mieć dziecka,
jej sprawa, a tobie nic do jej wyborów życiowych.

[bietka2]

enith napisała:

> Jak mi się odmieni, a natura będzie przewrotna i nie dam rady
zajść w ciążę, to
> będę mieć pretensje wyłącznie do samej siebie. Ale, na litość
boską, dajcie mi
> samej ponosić konsekwencje moich czynów, bez wtrącania się w moje
wybory,
> pouczania i umoralniania. Ja się w wasze życie nie wtrącam,
zrewanżujecie mi si
> ę
> łaskawie tym samym.
> A co do koleżanki, która nie może zajść w ciążę. Może od zawsze
była bezpłodna
> i
> nie ma znaczenia, czy starałby się o dziecko w wieku 17 czy 37
lat? A może
> wcześniej nie miała odpowiedniego partnera, a nie chciała zrobić
sobie dziecka,
> jak to się często obecnie widzi, z kimkolwiek, byle było? Nie może
mieć dziecka
> ,
> jej sprawa, a tobie nic do jej wyborów życiowych.

Jej jak jej. Jak sie wiecznie robi z siebie ciepriętnicę i wszystkim
o tym opowiada, to juz takie prywatne nie jest. A faceta od 10 lat
ma tego samego i kiedys - akurat ona - z cała pewnoscią mogła zajsc
w ciązę

I własnie pisałam o tym, żeby umiec ponosic konsekwencje swoich
wyborów. I wcale nie uważam, że każdy powinien miec dzieci i że
kobieta spełniona = matka. W żadnym wypadku.

No i jeszcze jedno, co Wy ciągle z tymi kupami. mam troje dzieci i w
ogóle sobie takich rozmów nie przypominam...

[enith]

> Jej jak jej. Jak sie wiecznie robi z siebie ciepriętnicę i wszystkim
> o tym opowiada, to juz takie prywatne nie jest.

Na twoim więc miejscu prosto w oczy powiedziałabym jej, że nie mam ochoty
wysłuchiwać jej utyskiwań na temat kłopotów z zajściem w ciążę i niech
przestanie raczyć otoczenie swoimi opowieściami.
Przypomina mi to historię mojej nauczycielki z liceum, która wszem i wobec
ogłaszała w klasie lub w pokoju nauczycielskim, na jakim etapie starania się o
dziecko znajdują się z mężem, i że mąż "czasem nie może". No na litość boską...

[bietka2]

Żeby nie było, to mam wiele współczucia dla ludzi borykających się z
problemem niepłodnosci.

A co do tego, że ktos może nie lubic dzieci, to w sumie mało mnie to
rusza. Ja nie moge powiedziec, że lubie, albo nie. To jak z każdym
innym człowiekiem, jednych lubię, jedni mi sa obojetni, a jeszcze
inni mnie wkurzają. Najbardziej nie lubię za to rodziców, którzy nie
reagują na karykodne zachowania swoich pociech i uważają, że wszyscy
powinni je wielbic za sam fakt, że istnieją. Ale prawdę
powiedziawszy to niewiele znam takich osób.

[enith]

Najbardziej nie lubię za to rodziców, którzy nie
> reagują na karykodne zachowania swoich pociech i uważają, że wszyscy
> powinni je wielbic za sam fakt, że istnieją. Ale prawdę
> powiedziawszy to niewiele znam takich osób.

Ooo... temat rodziców traktujących swoje pociechy kompletnie bezkrytycznie i
oczekujący dokładnie tego samego o otoczenia to temat - rzeka ! Na całe
szczęście w moim najbliższym otoczeniu nie ma takich rodziców, za to są tacy,
którzy swoje dzieci trzymają bardzo krótko. Uważam, że przesada w obie strony
jest niewłaściwa, ale z dwojga złego wolę jednak dziecko trzymane krótko, niż
takie, któremu pozwala się na wszystko. Mój mąż naraził się w restauracji matce
i ojcu pociechy, na oko ośmio, dziecięcioletniej, która z pasją rzucała
jedzeniem w ludzi siedzących przy sąsiadujących stolikach, podczas, gdy rodzice
nie reagowali, zajęci rozmową. Dopiero bezpośrednie i głośne zwrócenie im uwagi
na zachowanie dziecka spowodowało, że dziecko się uspokoiło, choć ojciec
namiętnie przekonywał, że nie widział, żeby syn rzucał jedzeniem w ludzi, co
chyba było częścią problemu. Dzieciak się nudził, a rodzice zajęci byli sobą i
na malucha nie zwracali uwagi. Ale to jednostkowy przypadek i nigdy więcej nam
się nic podobnego nie przytrafiło.

[bietka2]

Powiem Ci, że takie zachowania jeszcze bardziej denerwują
dzieciatych niż bezdzietnych... Moje dzieci do najgrzeczniejszych
nie należą, ale rzucanie jedzeniem, czy podobne akcje to ostre
przegięcie. Tez jednak wydaje mi się, że takie zachowania należą do
rzadkości. Tylko cos na tym forum jest mnóstwo osób, które taki tyo
znają i wręcz uważają za przeważający. tak jakby na siłe szukali
uzasadnienia, że nie chcą miec dzieci.
Natomiast dla mnie, naprawdę nie ma nic zdrożnego w tym, że ktoś nie
chce dzieci i nie trzeba do tego dorabiac ideologii.

[enith]

> rzadkości. Tylko cos na tym forum jest mnóstwo osób, które taki tyo
> znają i wręcz uważają za przeważający. tak jakby na siłe szukali
> uzasadnienia, że nie chcą miec dzieci.

Myślę, że cała sprawa opiera się na tym, że "niemiłośnik" dzieci nawet nie
zauważy dziecka spokojnego, nie zwróci na nie uwagi. Za to naprawdę trudno
zignorować drącego się w niebogłosy czy biegającego wkoło i potrącającego
wszystko i wszystkich malucha. I osobie, która za dziećmi nie przepada utrwala
się obraz dziecka-wyjca czy dziecka-rozrabiaki, a stąd już prosta droga to
stwierdzenia, że WSZYSTKIE dzieci to wyjce czy rozrabiaki właśnie. To jest chyba
siła stereotypu, który zresztą rodzice namiętnie utrwalają nie wychowując swoich
pociech jak należy.

Jestem szczęśliwym tatusiem............:)))

[remislanc]

Nie jestem mamusią ale myslę, że wybaczycie mi mój
wpis...........))

syn wczoraj miał kolejne urodziny - a dzisiaj robi imprezkę w domu
dla kolegów i koleżanek z klasy. Od kilku dni razem z żoną pżyjemy
przygotowaniami aby sprawić frajdę synowi. Nawet moja impreza
urodzinowa(za dwa dni)została przełożona na później..........))
Byłem przy porodzie, odcinałem pępowinkę. Prałem i prasowałem
pieluchy do 2-3 w nocy. Jak tylko mogłem pomagałem i pomagam
mamikowi ( mamie syna......)), Syn wchodzi w wiek, kiedy ojciec
zaczyna być ważniejszy w jego życiu od mamy. Wiele radości sprawiają
mi rozmowy z nim , o jego smutkach i radościach, marzeniach i
oczekiwaniach. Robię wszystko aby być jego przyjacielem a nie tylko
wymagającym zgredem.........))
Kochamy go i niewyobrażamy sobie życia bez niego !!!!!!!!!!!!!
A jest owocem wpadki - ale najpiekniejszej w moim życiu.............

Pozdrawiam wszystkie mamusie, przyszłe mamusie i nie-mamusie.

brawo dla tego Pana!!

[sabrossa]

niezwykle miło czyta się takie słowa, niezwykle miło dowiedzieć się, że są na
świecie mężczyźni, którzy dzielą trud opieki nad dzieckiem z kobietami/ matkami,
robiąc coś więcej, niż tylko zapewnienie bytu materialnego.
Niestety, taka postawa należy dziś do rzadkości.
Gratuluję i pozdrawiam !

[agatapro]

Nie chodzi o to czego nie lubimy w dzieciach, mnie osobiście przeraża wizja
posiadania dzieci. Nie widzę siebie w tej roli i tyle. Póki co nie chcę mieć
dzieci, nie wyobrażam sobie życia z dzieckiem. Może to się kiedyś zmieni ale
póki co tak jest i jest mi z tym dobrze