Co to znaczy: nie lubić ?

[venedin]

Zastanawiam co to znaczy nie lubić , jakie sa tego konsekwencje ?
Przychodzi mi do głowy parę sytuacji:
- tego kogo nie lubimy to unikamy , ktoś kto nie lubi dzieci ich
unika , jak również zapewne rodzin z dziećmi.
- tego kogo nie lubimy temu nie pomagamy, zatem osoba nie lubiąca
raczej nie będzie pomagać płaczącemu dziecku, kto wie może będzie
nawet zadowolona że jest z jakiegoś powodu nieszczęsliwe.
- tego kogo nie lubimy szybciej oczernimy niz pochwalimy - osoby
więc nie lubiące będą nastawiać także innych negatywnie do dzieci.

Być może sa i inne konsekwencje tej ogólnej postawy.

dojrzalosc spoleczna i moralna

[a.nancy]

...wymaga odpowiedzialnego i etycznego postepowania wobec innych, niezaleznie od
subiektywnych odczuc.
w przeciwienstwie do dziecka dojrzaly czlowiek nie urzadza scen histerii,
jesli cos idzie nie po jego mysli, nie cieszy sie nieszczesciem innych (nawet
osob nielubianych) i nie oczernia, tylko stara sie obiektywnie oceniac wady i
zalety. rozumie tez i akceptuje, ze nie wszyscy musza podzielac jego subiektywne
odczucia.

[venedin]

dojrzaly czlowiek nie urzadza scen histerii,
> jesli cos idzie nie po jego mysli, nie cieszy sie nieszczesciem
innych (nawet
> osob nielubianych) i nie oczernia, tylko stara sie obiektywnie
oceniac wady i
> zalety. rozumie tez i akceptuje, ze nie wszyscy musza podzielac
jego subiektywn
> e
> odczucia.


To by zatem znaczyło, że dojrzałość prowadzi do pewnej formy
akceptacji.
Nie lubienie z kolei nie wydaje się być formą akceptacji.
To jest zasada ogólna - obojetnie względem kogo stosowana.
Czy można bowiem np. nie lubić ludzi nie lubiących (np. dzieci) i
zarazem ich akceptować ?

[daria_nowak]

lubić
1. «czuć do kogoś sympatię»
2. «znajdować w czymś przyjemność» (za słownikiem PWN sjp.pwn.pl/)

Zatem nie lubić - to nie czuć do kogoś sympatii i nie znajdować przyjemności w
obcowaniu z nim.
Akceptacja - to aprobata, zgoda na coś, ale również: pogodzenie się z czymś,
czego nie można zmienić (znów słownik PWN).
Ergo>> nie lubię nie oznacza nie akceptuję.
Upraszczając:
Nie lubię zastrzyków. Akceptuję sytuacje, w których muszę je dostawać. Nie lubię
wątróbki - nie jadam jej, ale nie tłumaczę innym, żeby jej nie jedli, jeśli
lubiła (bo akceptuję ten fakt).

[venedin]

> lubić
> 1. «czuć do kogoś sympatię» ...

No dobrze, ale co oznacza "nie lubić". W praktyce. Chodzi o to,
jakie działania temu towarzyszą.
Powiem np.
"Nie lubie pijaków spod sklepu" co z reguły może oznaczać:
- unikam ich
- źle się o nich wyrażam opowiadając o nim innym
- ich problemy są mi zupełnie obojętne itd.
Czy z nielubieniem dzieci jest podobnie ?

Przykład z zastrzykami czy wątróbką nie do końca jest adekwatny bo
dotyczy sytuacji/rzeczy a nie ludzi.

[daria_nowak]

venedin napisał:


> - unikam ich - zdecydowanie;
> - źle się o nich wyrażam opowiadając o nim innym - za daleko posunięte, ale
uogólniając tak. Są dzieci o których wyrażam się pozytywnie, bo są np. dobrze
wychowane i takie o których z dużym przekonaniem powiem "rozwydrzony bachor". To
kwestia pewnej subiektywnej oceny. Mogę nie lubić tzw. tipsiar (znów
uogólnienie), ale doceniam niektóre ich zachowania, piętnując inne.
> - ich problemy są mi zupełnie obojętne itd. - w szerokim pojęciu tak. Ale gdy
na ulicy przyplątało się do mnie zagubione dziecko, nie odgoniłam go z krzykiem,
tylko zaczęłam szukać rodzica. Podobnie z przyblokowym pijaczkiem - gdy
zobaczyłam, ze zemdlał, zadzwoniłam pod 112 (przyjechała Policja, a później karetka)

[venedin]

> Podobnie z przyblokowym pijaczkiem - gdy
> zobaczyłam, ze zemdlał, zadzwoniłam pod 112 (przyjechała Policja,
a później kar
> etka)

W tym sensie jesteś lepsza ode mnie gdyż dla mnie pijak leżący np.
na trawniku jest obojętny.

[a.nancy]

venedin napisał:

> > Podobnie z przyblokowym pijaczkiem - gdy
> > zobaczyłam, ze zemdlał, zadzwoniłam pod 112 (przyjechała Policja,
> a później kar
> > etka)
>
> W tym sensie jesteś lepsza ode mnie gdyż dla mnie pijak leżący np.
> na trawniku jest obojętny.

to wyjasnia, dlaczego zalozylas ten watek
zrozum wiec, ze istnieja ludzie, ktorzy POTRAFIA udzielic pomocy potrzebujacemu,
nawet jesli nie palaja do niego namietna miloscia
ale to widocznie "wyzsza szkola jazdy" (czlowieczenstwa?), a na pewno wymaga
wiecej wrazliwosci i dojrzalosci. pomagac bliskim i tym, ktorych lubimy to nic
trudnego; pomagac obcym czy wrecz osobom, do ktorych czujemy niechec - to
bardziej skomplikowane. cwiczenie w panowaniu nad emocjami przydaje sie w zyciu.

[venedin]

> pomagac obcym czy wrecz osobom, do ktorych czujemy niechec - to
> bardziej skomplikowane.

Rzeczywiście. Czasami można nawet tego żałować

[a.nancy]

venedin napisał:

> > pomagac obcym czy wrecz osobom, do ktorych czujemy niechec - to
> > bardziej skomplikowane.
>
> Rzeczywiście. Czasami można nawet tego żałować

no wiesz... ja nie zaluje, jesli uda mi sie komus pomoc.
najwyrazniej mamy inny typ wrazliwosci. bywa.

[venedin]

> najwyrazniej mamy inny typ wrazliwosci. bywa.

Tak, są różne typy wrażliwości. Ty jesteś - wygląda na to - bardziej
wrażliwa.

[jop]

> Czy z nielubieniem dzieci jest podobnie ?

Oczywiście.

> Przykład z zastrzykami czy wątróbką nie do końca jest adekwatny bo
> dotyczy sytuacji/rzeczy a nie ludzi.

A CO ZA RÓŻNICA? Można nie lubić rzeczy, ludzi w ogóle, ludzi o określonych
cechach, zjawisk, sytuacji itp.

[venedin]

> A CO ZA RÓŻNICA? Można nie lubić rzeczy, ludzi w ogóle, ludzi o
określonych
> cechach, zjawisk, sytuacji itp.


Różnica jest zasadnicza. Komu sie miesza wątróbka z ludźmi

[daria_nowak]

venedin napisał:

>
> Różnica jest zasadnicza. Komu sie miesza wątróbka z ludźmi

[venedin]

> uogólnienie wynika z
> tego, ze nie lubić można, jak pisze Jop, rzeczy, zjawisk,
sytuacji, osób.

To prawda że można z tym, że to są jednak różne kategorie i inne są
tego konsekwencje i inny ciężar gatunkowy. Lepiej ? - nie mieszać
różnych kategorii.

[daria_nowak]

Ciężar gatunkowy - tak, rodzaj odczuć, jak widać - niekoniecznie Ale to akurat
drobiazg i nie do końca w temacie, więc tu nie mam serca "przekonywać"

[a.nancy]

oj, a biedna venedin miala nadzieje wykazac, ze przechodzac obok placzacego
dziecka obdarzamy je kopniakiem, a w ogole to jestesmy uposledzone umyslowo, bo
nie odrozniamy dziecka od watrobki

[venedin]

Z tym właśnie się nie zgadzam. To inny rodzaj odczuć bo inne są
konsekwencje.

[a.nancy]

venedin napisał:

> Z tym właśnie się nie zgadzam. To inny rodzaj odczuć bo inne są
> konsekwencje.

no przeciez ci tlumaczymy, ze nie sa az tak bardzo inne. nie lubie watrobki, to
jej nie jem. nie lubie dzieci, to ich nie mam. nie znecam sie nad dziecmi, nie
przekonuje innych, zeby ich nie mieli, nie odmawiam pomocy dziecku, ktore jej
potrzebuje. JEDYNA realna konsekwencja nielubienia dzieci jest unikanie dzieci.
podobnie, jak unikanie watrobki.

[venedin]

> JEDYNA realna konsekwencja nielubienia dzieci jest unikanie dzieci.
> podobnie, jak unikanie watrobki.

O to własnie chodzi w tym wątku - o stwierdzenie konsekwencji.
Uważasz że jest tylko JEDNA konsekwencja - unikanie. Dobrze,
rozumiem to. Porównania z wątróbką nadal jednak nie rozumiem = nie
lubię = nie akceptuję

[daria_nowak]

venedin napisał:
nie
> lubię = nie akceptuję
Przecież wywiodłam, na bazie znaczenia i rozumienia słów, przyjętego w polskiej
mowie, że to nie jest równoznaczne.
I z tego, co widziałam, nawet przyznałas rację. Nie tyle nawet mnie, co
znaczeniu słów Jesli zmieniamy znaczenie podstawowych pojęć, to nie mamy szans
na dyskusję, bo będziemy mówić o zupełnie innych rzeczach, posługując się tymi
samymi słowami, a to bez sensu

[venedin]

> to nie mamy szans
> na dyskusję, bo będziemy mówić o zupełnie innych rzeczach,
posługując się tymi
> samymi słowami, a to bez sensu

Z pewnością może utrudnić. Poza tym 'venedin' - wydawało mi się
kiedyś - jednoznacznie jest rodzaju męskiego!

[daria_nowak]

Utrudnić? Z pewnością, wręcz uniemożliwić zrozumienie.

Wybacz ,zasugerowałam się chyba liczbą kobiet na forum

[venedin]

> Wybacz ,zasugerowałam się chyba liczbą kobiet na forum

Nie ma sprawy

[jop]

> Różnica jest zasadnicza. Komu sie miesza wątróbka z ludźmi

[venedin]

> Np. śmierdzący obszczymurek (a to przecież
> człowiek, och, człowiek!) jest dla mnie równie odrażający, co
> wątróbka, która tydzień leżała na słońcu. (Bo ogólnie to wątróbkę
> lubię.)

W związku z tym jedno i drugie przeznaczasz do śmietnikowej
kasacji Tak bowiem należy chyba rozumieć słówko "równie".

[daria_nowak]

jop napisał:

> > śmierdzący obszczymurek (a to przecież
> > człowiek, och, człowiek!) jest dla mnie równie odrażający, co
> > wątróbka, która tydzień leżała na słońcu. (Bo ogólnie to wątróbkę
> > lubię.)
>
> W związku z tym jedno i drugie przeznaczasz do śmietnikowej
> kasacji Tak bowiem należy chyba rozumieć słówko "równie".
>
Ale inaczej rozumie się słówko odrażający «wzbudzający obrzydzenie» i znów PWN.
"Odrażajacy" nie implikuje kasacji. Jest to stwierdzenie faktu.
Chyba najpierw trzeba poznać znaczenie poszczególnych słów, których się używa i
na tej bazie wyciągać wnioski. Nie z sufitu.

[venedin]

> "Odrażajacy" nie implikuje kasacji.

Co robisz zatem z "odrażającą wątróbką" ? Na tym się opieram.
Problem jest tu raczej ze słowem "równie".

[daria_nowak]

venedin napisał:


> Co robisz zatem z "odrażającą wątróbką" ? Na tym się opieram.
> Problem jest tu raczej ze słowem "równie".
Nie dysponuję takową. Myślę, ze gdybym zobaczyła odrażającą, przeleżałą na
słońcu wątróbkę, umiejscowioną podobnie jak ów hipotetyczny obszczymurek, czyli
"gdzieś", wzdrygnęłabym się z obrzydzenia. Dla ścisłości obszczymurków, dla
ścisłości, również nie posiadam.

[venedin]

> Myślę, ze gdybym zobaczyła odrażającą, przeleżałą na
> słońcu wątróbkę, umiejscowioną podobnie jak ów hipotetyczny
obszczymurek, czyli
> "gdzieś", wzdrygnęłabym się z obrzydzenia.

A więc preferujesz działanie emocjonalne (w kwestii wątróbki)
zamiast praktycznego.

[daria_nowak]

venedin napisał:


> A więc preferujesz działanie emocjonalne (w kwestii wątróbki)
> zamiast praktycznego.

W kwestii obcej mi wątróbki - zdecydowanie

To ja ci odpowiem "w praktyce"

[echtom]

1. Nigdy nie podjęłabym pracy w żłobku czy przedszkolu (przez
kilkanaście lat uczyłam w szkole, ale zdecydowanie wolę takie
bardziej kumate od 7-8 roku życia, nie maluchy).
2. Nigdy nie podjęłabym pracy opiekunki, a cudzym dzieckiem
zajęłabym się co najwyżej w podbramkowej sytuacji na prośbę rodzica).
(do zmiany zdania co do w/w prac mogłoby mnie skłonić tylko widmo
śmierci głodowej.
3. Nudzą mnie zabawy z dziećmi i nie mam na nie pomysłów, aczkolwiek
bardzo lubię czytać maluchom książeczki (po prostu jestem mózgowcem
i wolę kontakt intelektualny od fizycznego).
Wózków od paru lat nie pomagam wnosić tylko dlatego, że wysiadł mi
kręgosłup. Miejsca w tramwaju ustępuję matkom/babciom z dziećmi
niechętnie, bo szlag mnie trafia, gdy sadzają księciunia, a same
pokornie stoją obok.
Rozmawiam o dzieciach w tonie neutralnym, bez werbalnej agresji, i
uśmiecham się instynktownie do maluchów w wózkach i nosidełkach, bo
mają dużo uroku. Odczuwam jednak irytację, gdy żona kolegi z pracy
przychodzi często z ich kilkumiesięcznym synkiem, który gaworzy albo
drze się na cały budynek, choć w bibliotece obowiązuje cisza. A jak
ja kiedyś wpuściłam do czytelni dziewczynę ze śpiącym dzieckiem,
nieźle mi się oberwało. Cóż, dzieci też są równe i równiejsze.
Jak sobie jeszcze coś przypomnę, to dopiszę.

[venedin]

Z tego co piszesz nie wynika, że jesteś osobą, która zawsze i
wszędzie nie lubi dzieci.

[echtom]

A widzisz - nie jest to takie czarno-białe, jak by się wydawało. Jak
wcześniej napisałam - jestem mózgowcem i lubię kontakt werbalno-
intelektualny, a z dziećmi rzadziej udaje się go nawiązać. Na
własne dzieci zdecydowałam się z pełną świadomością, z założeniem,
że po prostu wychowuję przyszłych ludzi. Przyjęłam to "z
dobrodziejstwem inwentarza" - niekończące się czynności
pielęgnacyjne przy maluchach traktowałam jako naturalny składnik
wczesnego macierzyństwa, bez uczucia nudy, uwiązania i poczucia
utraconych życiowych szans. Widać nie było to takie straszne, skoro
dwa razy zdecydowałam się na powtórkę z rozrywki. Najmilej jednak
wspominam czas, gdy mogłam już z dziećmi normalnie rozmawiać,
chodzić do kina, podróżować, zwiedzać itp. i w przyszłości chętnie
powtórzę to z wnukami. Kryzys ich dojrzewania przeszłam dosyć
ciężko i teraz od nowa próbuję układać z nimi relacje, już bardziej
tak, jak z dorosłymi ludźmi. Czwartego mieć bym już nie chciała, bo
trudno byłoby mi się cofnąć do dziecięcych problemów, ale jak
wspomniałam, zdarza mi się czasem pomyśleć o wnukach, choć to
perspektywa jakichś 10 lat.

[venedin]

Po powyższej wypowiedzi to już w ogóle chyba nie kwalifikujesz się
na reprezentanta grupy
"Nie lubiących dzieci"

[echtom]

A jednak na pytanie: "Czy lubisz dzieci?" odpowiadam: "Nie".
pzdr
Ewa

[venedin]

Liczy sie praktyka, a nie słowa

[daria_nowak]

Venedin, mam pytanie, czy sadziłeś, ze owo nielubienie objawia się kopaniem ich
na ulicy?

[venedin]

O takiej skrajności (to byłaby już hiper-nienawiść) nie myślałem.