Michałek-27tc-ur.27 luty 2009-walka o maluszka

[29-kasiula]

Mojego Michałka urodziłam siłami natury 27 lutego 2009 roku.Ważył 970 g i
mierzył 37 cm.
Walka o to by był była długa,pełna perypetii,lęków,strachów.
W 21tc poszłam na rutynowe comiesięczne badanie-i tu zaczyna sie nasz
dramat-okazało się, że pęcherz płodowy jest w pochwie,szybka decyzja mojego
ginekologa-natychmiastowa hospitalizacja.Nie mogłam tam trafić natychmiast,bo
mąż w delegacji,córcia w przedszkolu a teściowa nieosiągalna.Znikąd
pomocy.Nogi trzęsły mi się,serce kołatało.Gdy udała mi się w końcu
zlokalizować teściową by odebrała córcie pojechałam na izbę przyjęć późnym
popołudniem.Zanim mnie przyjęto na oddział patologi spędziłam na poczekalni
ponad godzinę w strachu i niepewności.Zapad werdykt albo próba wepchnięcia
pęcherza i założenie szwu albo indukcja.Nikt nie dawał mi nadziei,nie
rozmawiał ze mną ,lekarz oschle jak mantrę powtarzał że będą kolejne dzieci,że
jestem młoda,mam już dziecko i w ogóle po co zawracam mu głowę.Nikt mnie nie
słuchał że czuje dziecko,żeby dali nam szanse.Ale w tym szpitalu odbierali nam
nadzieje zamiast ją nam dawać.Z mężem zadecydowaliśmy o zmianie szpitala bo
ten do którego trafiłam nie cieszy sie dobrą sławą w naszym mieście.Po dwóch
dniach wypisaliśmy się na własne żądanie i mąż zabrał mnie do domu.Załatwił
przyjecie do innego szpitala.
Tu nie oszczędzano nam informacji nawet tych złych ale nikt nie odbierał nam
nadziei.Nie zgodziliśmy sie na zabieg wepchnięcia pęcherza
płodowego.Zastosowano inne leczenie:reżim łóżkowy,relaksacje macicy,masę leków
w tym antybiotyki.Dostałam pojedynczą sale i nadzieje.Wiedziałam że w każdej
chwili pęcherz może pęknąć i stało sie to po dwóch dniach pobytu w
szpitalu.DRAMAT!!!PŁACZ!!!STRACH,że to już.Że stracę swoje dziecko.Zrobiono
USG zostało 3cm wód płodowych,płód zdrowy,żywy.Lekarze zadecydowali CZEKAMY.I
tak leżałam 6 tygodni z pękniętym pęcherzem,ku zdziwieniu lekarzy i położnych.
27 lutego 2009 roku zaczął sie poród,lekarze ze szpitala w którym byłam
wszczęli procedurę przewiezienia mnie do innego szpitala z lepszym oddziałem
Intensywnej Terapii dla Noworodków.Przewieziono mnie karetką do szpitala.Tam
kolejne fazy porodu przebiegały w ekspresowym tempie.
Urodził się synek.Teraz jest no IOMN.Strasznie sie boje o niego.
Waga spadła mu do 800 g,jest podłączony do masy urządzeń.Jeszcze sie nie
zaznajomiłam z nimi,cała sytuacja mnie przerasta.Dziś na moich oczach
zapomniał oddychać pielęgniarki zaczęły przywracać oddech uspokajając nie że
to normalne.Dostaje moje mleko juz 10 ml.Waga po tygodniu wzrosła o 40 g.
Musiałam się wyżalić i mam nadzieję że Was nie zanudziłam.Ale potrzebuje
Waszego wsparcia.

[mama-cudownego-misia]

Żartujesz, oczywiście, że nie zanudzasz! Znajdziesz tu bardzo wiele mam takich
maluszków, które się z tego wylizały. W tej chwili kilku trochę starszych
rówieśników (również wagowo i z podobnego wieku ciążowego) powoli wygrywa walkę.
Jeden już chyba nawet wyszedł z OIOMu.
Te bezdechy, o których piszesz, niestety będą się zdarzać, dopóki układ nerwowy
nie dojrzeje, ale to chyba oznacza, że maluszek oddycha sam? Strasznie dzielny,
podziwiam. Podziwiam Cię też za to, że wytrzymałaś tak długo z pękniętym
pęcherzem - jeśli Twoje dziecko żyje, to tylko dzięki wytrwałości mamy.
Trzymaj się i koniecznie dawaj znać, co z maluszkiem.

[squire1983]

trzymaj się mocno dzielna kobieto! Twój dzielny Synek już pokazał jak
bardzo chce żyć i Ty pokazałaś jaką jesteś wspaniałą Mamą
dacie radę! trzymam mocno kciuki.
a do bezdechów się przyzwyczaisz, nauczysz się go obserwować i sama
będziesz wiedziała jak reagować.
pozdrawiamy.

[mama-cudownego-misia]

Zresztą jest spore prawdopodobieństwo, ze jak maluszek wyjdzie ze szpitala, to
już tych bezdechów nie będzie, bo układ nerwowy dojrzeje. Chociaż monitor
oddechu, najlepiej taki pod materacyk, przez pierwszy rok będzie obowiązkowy.

[marter74]

Wszystkiego dobrego dla Was,będzie dobrze.Potrzeba czasu i mocno
wierzyc w malucha.Wcześniaki to dzieciaki,które mogą bardzo wiele!!!

[agao0972]

Witaj w naszym gronie.
Gratuluję narodzin fajnego, dzielnego "faceta" oraz twojej
wytrwałości i poświęcenia dla maluszka.
A tymi bezdechami się nie martw. Tak jak mówiła połozna to normalne.
Pewnie każda z nas dostawała zawału przy każdym alarmie
pusyksometru. Ale do tego można się przyzwyczaić, a z czasem
nauczysz się odpowiednio obserwować kruszynkę i pobudzać ją do
nabrania powietrza. To mija!!!! Aby tylko takie problemy mial
mialuch. Mój własnie tylko z tym sie borykał. Po 1,5 miesiąca
bezdechy bezpowrotnie minęły. Gorąco podrawiam i życzę dużo siły.

[fryzzia]

twoj Michal jest dzielny wiec bedzie dobrze. zobacz ile razem
wywalczyliscie.
a z jakiego miasta jestescie ?
moja historia jest bardzo podobna do twojej tylko u mnie pecherz
nie pekl ale wdalo sie zakazenie .
moj Krzys w piatek, po 6tyg opuscil OITN i jest juz na patologii, a
dzieciaczki z taka masa jak twoj i oddychajace samodzielnie wychodza
duzo wczesniej

[niuniadr]

Jestescie oboje bardzo, bardzo dzielni!!Takie maluszki sa
niesamowite, walcza z całych sił, bo bardzo chca żyć.Na razie to
jest szok, przedwczesny poród, walka o zycie, ale musisz wierzyć, że
ędzie dobrze. Kasżda z nas toczyła walkę o zycie swojego
dzieciaczka, ale nie mozna nam tracić wiary, bo ona potrafi zdziałać
cuda. A wcześniaczki to maluszki, które potrafią z niemozliwego
zrobić mozliwe. Będziemy trzymać kciuki za Michałka, to barzdo
dobrze, że jje Twoje mleczko i trawi je ładnie, bo z tym niestety
często sa problemy, tak samo jak z bezdechami, ale one tez miną.
Pozdrawiamy i pisz o maluszku jak tylko będziesz mogła

[anemon3]

Kochana jesteś cudowna i masz dzielnego synka!!!Przed Wami wiele dni
niepewności,strachu, pytań,ale też wielkie małe sukcesy Waszego
maleństwa.Trzymam za Was kciuki i wspieram modlitwą.Pozdrawiem.

[marynka07]

Kochana tutaj znajdziesz oparcie i możesz się wyżalać ile chcesz i zawsze ktoś
Ci pomoże i odpisze trzymam kciuki za synusia niech walczy dzielnie.

[zorrgula]

Trzymam bardzo mocno kciuki za Twojego wspaniałego i dzielnego Michałka. To
normalne, że jesteś przestraszona i nie możesz się w tym wszystkim odnaleźć,
potrzeba czasu i wiary, że będzie dobrze. Jeżeli tylko czujesz potrzebę pisz,
zawsze mamy innych wcześniaków Ci pomogą

[ag0000]

witaj mamusiu zatroskana będzie dobrze zobaczysz tylko musisz pozytywnie myśleć
i mieć masę wiary i nadziei a one działają cuda byłaś i jesteś bardzo dzielna i
wytrwała że tak długo udało się z tym pękniętym pęcherzem a synek jest bardzo
dzielnym facetem i pokona wszystkie przeciwności jeśli go spotkają bo ma silną
mamusię, nie stresuj się tymi bezdechami one się zdarzają z czasem miną jak
dojrzeje jego organizm a zanim wrócicie do domku to mały będzie na pewno już
ładnie sam oddychał moja córa niby już umiała sama oddychać[bez żadnej
aparatury] ale jak "kangurowałyśmy" się to było jej tak błogo że zapominała się
i trzeba było przywoływać pozdrawiam i zdrówka życzę

[bijou82]

Jak możesz myśleć że zanudziłaś?!
Przeczytałam jednym tchem,ze łzami w oczach.Jesteś bardzo dzielna-
pokazałaś jak bardzo kochasz synka i jak bardzo pragnęłaś i
pragniesz by żył!
On też jest bardzo dzielny!
Twój mąż też zasługuje na pochwałę-zachował zimną krew i zaopiekował
się wami jak najlepiej można było!
Trzymaj się.Pytaj lekarzy i tutaj.Nie jesteś sama!

[29-kasiula]

Witam!
Dziękuję Wspaniałe Mamy za słowa otuchy.
Wczoraj będąc u mojego Michasia ponownie uczestniczyłam przy bezdechu.Wcześniej
dotykałam go i mam wyrzuty sumienia że to prze ze mnie tak sie dzieje.Ryczałam
jak bóbr.Boje się go dotykać!Pielęgniarka powiedziała,żebym go nie dotykała i
jeszcze bardziej czuję sie winna.Jedni mówia o zbawiennej mocy dotyku inni że to
są jeszcze za małe dzieciaczki.Co mi radzicie?Je chce go dotykać ale teraz
bardzo sie tego obawiam.Będąc dziś rano w szpitalu śpiewałam mu
piosenki.Najbardziej lubi "Wlazł kotek na płotek" ma wtedy najlepsze parametry.
Proszę i z góry dziękuje wszelkie porady.
Pozdrawiam.
Biegniemy z rodzinka do naszego słoneczka.

[karro80]

Wiesz, u nas była taka sprawa,że parametry spadały przy dotyku. To
minie, wiem, że przykre, ale mija. Dlatego ja nie kangurowałam, ani
nic. Czasem udawało się np palec koło rączki położyć i stopniowo,
delikatnie dotykać.
U nas pielęgniarki i doktor uważali, że dziecię w końcu musi się
nauczyć, że dotyk jest fajny i zachęcali do delikatnych prób.
Ja na jakiś czas dawałam spokój i znów próbowałam. W końcu minęło,
nawet teraz nie pamiętam kiedy.

[traganek]

Ja też miałam dylematy czy dotykać. Moje bliźniaki miały bezdech w
czasie kangurowania. To było traumatyczne przeżycie. Pielęgniarki
wyłączyły monitor w czasie kangurowania a ja zobaczyłam, że sinieją.
Kiedy wpadła ordynator Antoś był już zupełnie siny. Pamiętam jak go
reanimowała. Po tym wydarzeniu przez miesiąc nie dotykałam dzieci.
Niektórzy lekarze mówili mi, że czasami dzieci są tak nadwrażliwe,
że wpadają w bezdech z powodu dotyku rodzica Strasznie to ciężkie
bo przecież każdy chce dotykać i trzymać swoje dziecko. Dla mnie
było to bardzo bolesne.

[ag0000]

współczuję tobie z tymi bezdechami nam na szczęście nigdy nie zabroniono dotykać
małej nawet gdy miała bezdechy pielęgniarki podpowiadały aby właśnie
śpiewać,czytać ładne bajki,jak najwięcej opowiadać małej o wszystkim, a gdy
nasza była już na patologi to [pielęgniarki tak mówiły]że gdy ja się zbliżałam
do małej np.będąc już w szpitalu ale jeszcze nie na oddziale to mała zaczynała
szaleć z saturacją i schodziła z oddychaniem wszystko wracało jak już ją
uspokoiłam głaskaniem i mówieniem do niej, pozdrawiam i nie załamuj się to tylko
taki stan przejściowy i już niedługo weźmiesz maluszka na ręce

[evimama]

Takie maluszki często są bardzo, bardzo wrażliwe i to, co nam wydaje się
przyjemne (dotyk) dla nich może być bolesne. Myślę, że musisz co jakiś czas
próbować, bardzo delikatnie, a Michaś na pewno pokaże swoim zachowaniem gdy
dotyk będzie bardziej potrzebny niż nieprzyjemny. Poza tym przeważnie dotykają
go lekarze, pielęgniarki i zwykle jest to dotyk związany z zabiegami
nieprzyjemnymi dla dziecka, pewnie odruchowo stara się tego unikać. Nauczy się,
że istnieje inny dotyk, będący wyrazem miłości i kojący, nie krzywdzący.
Potrzeba jednak na to trochę czasu. Ściskam Was

[29-kasiula]

Od wczoraj przechodzę załamanie nerwowe.Nie mogę znaleźć miejsca dla
siebie.Męczy mnie brak chęci udzielania informacji przez niektóre
pielęgniarki.A i lekarze ostatnio coraz mniej uchwytni.Rozumiem ich ciężką prace
i obciążenie psychiczne ale ja tez chce odrobine wyrozumiałości z ich strony.Dla
nich to rutyna a dla mnie nowe traumatyczne doświadczenia.Czy też miałyście
takie sytuacje z personelem medycznym?

[mamaolisia]

Droga Kasiu
Ja nie miałam takiej sytuacji ani z personelem ani z lekarzami.
Nie wiem czy lekarze byli wyrozumiali ,ponieważ informowali mnie na
bieżąco iż stan Oliwierka jest bardzo ciężki nawet jak była malutka
poprawa to cały czas powtarzali ,że stan mojego maluszka jest ciężki.
Pielegniarki były tak naprawde wspaniałe czasami od nich dowiedziała
sie więcej niż od lekarzy.
Wiem ze jest Ci teraz bardzo cięzko mi też było.
Wiele nocy przepłakałam bojąc się o swojego malca o to co jest i o
to co bedzie jakie to wywoła konsekwencje.
Utrzymałam laktacje przez 6 miesięcy nawet jak Oliś był jeszcze w
szpitalu odciągała pokarm co 3 godziny i za namową pielegniarek
zamrażałam przez co karmiłam Olisia moim pokarmem prawie 8 m-cy.
Przytylam Cie bardzo mocno bedzie dobrze zobaczysz
Ogromna buźka

[ag0000]

witaj ja akurat nie miałam takich zdarzeń wręcz odwrotnie pielęgniarki same
mówiły na miarę swoich możliwości co i jak w danym dniu nasza misia dokonała,a
resztę dopowiadali lekarze czasem nawet sam lekarz zachodził widząc nas przy
małej i "zdawał relacje" z danego dnia bardzo miło wspomina pobyt małej na
oiomie i patologii chociaż nie były to radosne pobyty zwłaszcza na początku bądź
wytrwała i myśl pozytywnie a wiara i nadzieja czyni cuda pozdrawiam i zdrówka życzę

[pasadena2]

Takie zachowanie personelu, to chyba standard niestety. Wszystko
trzeba z nich wyciagac
Badz dobrej mysli i namolnie pytaj o stan malenstwa.
Pozdrawiam

[29-kasiula]

Muszę się pochwalić:Mój Skrobek waży już 940 g.Jeszcze nie oddycha wypełni
samodzielnie bo jest na ncpapie ale pracuje nad tym pani fizykoterapeutka metodą
AFE.Czy to nie za długo że jeszcze sam nie oddycha?Jak było u was?Wiem,że nie
należny porównywać maluszków bo każde z nich jest inne ale chciałabym wiedzieć
aby chociaż trochę się uspokoić?
Pozdrawiam

[karro80]

Pięknie sobie radzi
Jeśli to cie uspokoi, to moja wisiała na respiratorze prawie 4
miesiące, było nieciekawie, a teraz jest w porządku
Jasne, że im szybciej tym lepiej i dla płuc, a im mniejsze stężenie
tlenu to i dla oczek, ale na wszystko przyjdzie pora.

[tolka11]

Miłosz 40 dni pod respi, 2 tygodnie tlenoterapia.

mama: Judyty 40Hbd, Miłosza 28Hbd, Sary 33/34Hbd

[zasia1]

Mój synek leżał 2 miesiące w szpitalu - nawet 2 dni przed wyjściem
ze szpitala zdarzyło mu się przy nas zapomnieć o oddechu i zrobił
się granatowy .... pielęgniarki pocieszały ze gdy osiągnie 2 kg to
minie....nawet śmiały się ze mnie że kupiłam monitor oddechu do
domu. Co do informowania o stanie dziecka...u nas 90% personelu to
naprawdę przemiłe i wyrozumiałe osoby, chętne do pomocy i udzielania
cennych rad i wskazówek a mimo to ... mimo, że codziennie prawie
widywaliśmy się z lekarzem o pewnych rzeczach (np,. wylewach czy
powtórnej transfuzji krwi dowiedziałam się ...z karty informacyjnej
którą wręczono mi przy wypisie - bez komentarza)

[niuniadr]

Dzielny Michałek, bardzo ładnie sobie radzi!!Jesli chodzi o cepap,
to juz jest duży awans dla maluszka. Zobaczycie, jeszcze troszke i
zaskoczy Was samodzielnym oddechem, ale potrzebuje na to jeszcze
troszkę czasu, bo jest jeszcze maleńki i zbyt szybciutko by sie
męczył.Jest bardzo, ale to bardzo dzielny a wiele dzieciaczków na
tym forum (nawet starszych wiekiem ciążowym miało problem z zejściem
z resoiratora), dla Michałka to juz spory kroczek do przodu...oby
takich jak najwięcej!
Trzymajcie sie cieplutko
Pozdrawiamy

[mamaolisia]

Mój Oliś 58 dni pod respiratorem i prawie 3 tygodnie tlenoterapii
Pozdrawiam serdecznie

[agajedi]

Moja Marysia była 53 na respi i jeszcze tydzień tlenoterapii

[fryzzia]

moj Krzys 3 tyg respirator i 2 tyg cepap

[nimeska]

Kasiulko,, zaciskam moocno lapki za mojego gwiezdnego brata, urodzilam sie
dokladnie 30 laat temu co Twoj maluszek, moocno zaciskam lapku by Twoj byl taki
silny i taki waleczny by wygral te walke !!

serdecznosci Wam posyłam Q

nimka

[29-kasiula]

Może to głupie pytanie ale mimo wszystko zapytam:czy robiłyście zdjęcia swoim
wieśniaczkom w szpitalu?Mam młodszą córcię która ze względu na wiek nie za
bardzo jeszcze jest świadoma ze ma braciszka.Chciałabym jej go pokazać na
początek chociaż zdjęcie aby ją oswoić z zaistniała sytuacją.
Pozdrawiam Was dzielne i bardzo pomocne mamy.

[lazy_lou]

ja robilam,ale tylko komorka i dzis zaluje bo wiekszosc jest tak
kiepskiej jakosci ze nie da sie ich powiekszyc do rozmiarow
"zdjeciowych"
rob foty, bedziesz potem nad nimi szlochac jak za dwa lata je obejzysz

[agajedi]

A mój mąż jak oszalały pstrykał fotki. Tylko na początku pytaliśmy położnych czy
możemy. Jak wejdziesz na moje fotoforum to sama zobaczysz. A to tylko
namiasteczka tego co jest w domku

[misiowa_i_jej_misiontko]

U nas na oddziale był zakaz fotografowania ale ja jak nikt nie
widział robiłam. pozdrawiam i ściskam mocno.

[lennor]

Ja też robiłamSpecjalnie pożyczałam od koleżanki aparat na tę
okazję,bo swojego jeszcze nie posiadałam.Zdjęcia bardzo mi pomagały
ponieważ Lena leżała w szpitalu 60km od mojej miejscowości i
jezdziłam do niej co drugi dzień tylko na godzinkę
Zawsze patryłam na nią sciągając dla niej mleczko

[ag0000]

robiliśmy również zdjęcia czasem troszkę z ukrycia bo nie za bardzo na to
pozwalali przynajmniej w początkowych tygodniach życia córci ale później same
pielęgniarki nas namawiały do "sesji zdjęciowej" a pierwsze zdjęcie mamy jak
mała miała niecałą godzinkę życia i mąż poszedł zrobić małej zdjęcie abym ją
mogła chociaż tak zobaczyć bo byłam po cięciu,

[29-kasiula]

Niestety nie pozwolono mi zrobić zdjęć.Trudno nie to jest najważniejsze.Maluszek
wazy juz 980 g.Ale ma jeszcze słabiutkie płucka wiec zostanie na ncpapie.
To na dzisiaj tyle.Mam lekkie załamanie.
Pozdrawiam

[fryzzia]

pewnie ze robimy, ale bez lampy .

[29-kasiula]

Wczoraj miałam pierwszy raz kangurować ale niestety nie udało mi się,nawał
rodzących się wcześniaków.Nie mogę się doczekać przytulic mego Michasia.Wazy już
1010g.Doszedł kolejny problem zaczynam mieć problemy z laktacją coraz mniej
siagam pokarmu i na dokładkę jestem przeziębiona i bardzo boje się aby nie
zarazić jakimś cholerstwem maluszka.Co mam robić?Udało mi się zrobić pod
ukradkiem zdjęcia synka cała rodzinka zachwycona a jego siostrzyczka chyba
najbardziej.Zaczęła rodzić sie więź miedzy moimi pociechami.
Pozdrawiam

[bartosztomasz]

Odciągaj pokarm regularnie co max 3 godziny (nawet w nocy), ja miałam już 2
kryzysy z pokarmem od początku lutego i to mi pomogło nawet jak już zrobisz
jedną pierś to wracaj do niej dobre jest również delikatne masowanie. Jeżeli
masz katar to powiedz lekarzowi bo to bardzo niebezpieczne dla dziecka. Może cię
nawet poprosić żeby przez kilka dni przyjeżdżał mąż, lub używać maseczki na usta.
Życzę dużo zdrówka dla was obojga
Basia

[mama38]

Moja Zosia urodziła się 13 października w 27 tc (po 2 tyg leżenia z
pękniętym pęcherzem płodowym) z wagą 980 gr. jeden dzień była na
respiratorze potem ncpap, potem tlen w inkubatorze. Też na początku
miała duże spadki saturacji przy dotykaniu. Potem to minęło. 4
grudnia była w łóżeczku, 18 grudnia z wagą 1990 wypisana do domu.
Teraz jest sporoą 5,5 kg panienką i nie żadnych pozostałości po
wcześniactwie: cofnęła się retinipatia II stopień, dysplazja
oskrzelowo-płucna. Rozwija się rewelacyjnie, nie chorowała. Twój
synek też da radę
Ja cały czas odciągam mleko laktatorem, bywały kryzysy ale po prostu
trzeba ściągać i wierzyć że mleko będzie
Pozdrawiam Cię ciepło i trzymam kciuki za maluszka
Ania

[29-kasiula]

Nie było mnie tu od kilku dni bo jestem zalatana ale to chyba bardzo dobrze
rozumiecie dziewczyny. Kangurowałam mego Michałka niesamowite uczucie poczułam
jego ciałko i zapach-REWELACJA.Poczułam się spełniona i pełna radości.Ale
niestety nie zawsze możemy się tulić bo to zależny od zmiany personelu.Wczoraj
mi go nie podano bo pielęgniarka czytała książkę i stwierdziła ze nie da mi go
bo jak to określiła: cytuje "zrzyga się".Było mi przykro i czułam się oburzona
zwrotami i zachowaniem ponoć profesjonalistek,które powinny wykazywać sie
empatia wybierając ten zawód.
Dobra wiadomośC to taka ze Maluszek jest od dwóch dni pod namiotem tlenowym i
nawet nieźle sobie radzi.Zobaczyłam go bez maski od ncpap-u jest cudowny.
Pozdrawiam serdecznie.

[jolantusia1]

małpa. Walcz o kangurowanie, porozmawiaj z lekarzem, u mnie też któraś nie
chciała mi go dać bo stwierdziła, że za mały, że ona teraz nie ma czasu, że to
niezdrowe dla dziecka. Na szczęście dr prowadząca po mojej interwencji na nią
huknęła i potem mogłam sobie sama wyciągać małego do kangurowania kiedy tylko
chciałam. A jak waga Michałka? Pozdrawiam

[mama-cudownego-misia]

Kasiu, fajnie, że z maluszkiem wszystko ok.

Ja tylko tak na marginesie przypomnę, że personel czasem czyta, co o nim mamy
wypisują, i były już na forum awantury z tego powodu. A na razie jeszcze nie
chcesz się z nimi pokłócić

[29-kasiula]

Daleko mi do zamiaru kłócenia się z personelem.I zaznaczam że szanuje ich prace
a pisałam tylko o 1% ludzi w tym zawodzie o trudnym charakterze.Musiałam się
gdzieś wygadać bo ciężko mi było.
Mój maluszek powolutku wspina się dalej ale ja jestem już na granicy
wytrzymałości.Jak radzicie sobie ze stresem?
Pozdrawiam mamusie i tatusiów

[karro80]

Jeśli Michaek idzie do przodu to super
Może obejrzyj jakiś głupawy film, jakies zakupki. I wyśpij się
porządnie, jesli nie dosypiasz, czasem baaardzo mocno pomaga.
Obejrzyj jakieś rzeczy dla malucha, co tam jeszcze potrzebne,później
czas się skurczy jeszcze bardziej(jak powiedzą,że to już) -poczuj
się no tak jakbyś w ciąży była, tylko trochę inaczej przebiegającej -
mi to pomagalo.

A my trafialiśmy w większości na fajny personel-jak był ktoś
niefajny to mąż opitalał i już był fajny i to czasem bardzo się
zżywał z nami. (ale to trza umieć - tak samo zrobił z sąsiadami

[agajedi]

Stres w takiej sytuacji, gdy dziecku grozi niebezpieczeństwo, jest w szpitalu a
my jesteśmy bezsilne i nic poza modlitwą i kochaniem maluszka nie jesteśmy nic
zrobić, jest rzeczywiście zabójczy. Ale jak chcesz się odstresować choć na
chwilkę, to zobacz to:
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=15302&w=93620141&a=93620141
dziewczyny dziś przeszły same siebie. No i czy nie są fantastycznymi komikami?

[29-kasiula]

Nie było mnie tu dawno.Dopiero od dziś zwalniam obroty.
Pochwale się:mój Michaś awansował na oddział wcześniaków,obecnie waży
1540g!!!!!!!!!Jestem szczęśliwa.Man nadzieje że nikogo nie urażę tym entuzjazmem?
Ale jest tez zła strona powód dla którego chcę zwolnić obroty:jadąc do szpitala
dostałam mandat 300zł i 6 pkt.karnych za przejechanie na pomarańczowym
świetle.Latam jak szalona dom,szpital,przedszkole,ostatnio z braku drugiego auta
jeszcze po męża do pracy.Teraz już zwalniam bo jeszcze rozwalę się tym
samochodem.Muszę się odstresować ale nie wychodzi mi to jeszcze.
Pozdrawiam serdecznie.

[jolantusia1]

no rzeczywiście musisz trochę zwolnić, bo jeszcze parę razy i prawko ci zabiorą.
A swoją drogą też mi się zdarza przejechać na pomarańczowym. Najważniejsze że
Michałek rośnie i już niedługo będziecie w domku. A wtedy będziesz mogła się
odstresować. A co z oczkami? Pozdrawiam

Jestem załamana-pomocy!!!

[29-kasiula]

Hej!
Pisze to z bólem serca ale muszę.
Byłam u mego Maluszka dowiedziałam się ze ma słabą morfologie i będzie miał
transfuzje krwi.I są jakieś zmiany w oczkach ma mieć za 2
tyg.kontrole.Zadzwoniłam do męża z ta informacja bo od jakiegoś czasu nie
przejawia chęci odwiedzania Małego,oczekiwałam pocieszenia a on wyskakuje do
mnie z rozwodem.Mam tego dosyć!Wszystko mnie już przerasta.Co mam robić?

[ciociakubusia]

Tranfuzja krwi u wczesniaka to norma. Mój siostrzeniec też miał
kilka razy. Zmiany w oczkach - retinopatia też jest w zasadzie
normą - jednak bardzo często sama się wycofuje. Jesli nie- wykonuja
zabieg laserem, który w większości przypadków pomoga. Potrzebna jest
tylko regularna kontrola, jak postępują zmiany, żeby w porę
zareagować.
Bądź silna dla Maluszka i nie poddawaj się.

[szalicja]

Nie łam się. Jak napisała ciociakubusia, transfuzja to nic
szczególnego. Maluchy nawet nie raz ją przechodzą, choć oczywiście
nie wszystkie. Zmiany w oczkach to też jeszcze nic nie znaczy. U 80%
dzieci retinopatia wycofuje się sama. Trzeba jednak oczka stale
badać. Nawet, jeśli się nie wycofa to przeprowadza się przecież
zabieg laserem i wszystko może zakończyć się szczęśliwie. A głupim
chłopem się nie przejmój. Nagle się okazało, że nie skaczesz wogól
pana i władcy i skupiłaś się na dziecku. Widać sam jeszcze jest
dzieciakiem, skoro nie potrafi stanąć na wysokości zadania. A może
psychicznie sobie nie radzi? Nie myśl teraz o nim, bo bombel jest
ważniejszy. Uszy do góry. Nie jest źle

[karro80]

Z transfuzją spokojnie, u nas była bardzo często - maluchy nie
trzymają dobrej morfologii. Oczy - w razie co będzie laserek, ale
może i samo się cofnie(u nas dwa lasery) - najważniejsze,że
kontrolują sytuację.
Najgorzej z mężem...Może on też ledwo wyrabia i stąd taka reakcja.
Może na spokojnie z nim pogadaj czemu tak powiedział, a może on tez
pocieszenia potrzebuje - niektórzy mężczyźni nie umieją się odnaleźć
w takiej sytuacji.
Chyba najlepsze wyjście to szczera rozmowa bez obwiniania się
wzajemnie. W końcu dla każdego z Was to ciężkie chwile.
Mam nadzieję, że wszystko się dobrze skończy.
Dla malucha dużo zdrówka.
I naprawdę transfuzja to nic strasznego.

[jolantusia1]

kochana tak jak piszą dziewczyny. Wcześniaki często się anemizują i trzeba im
wtedy pomóc. Czasami nawet kilka razy. To nic złego. Podobnie z oczkami.
Najważniejsze żeby regularnie kontrolować je. Retinopatia często wycofuje się
sama, a w ostateczności czeka was zabieg laserem. Będzie dobrze. A mąż -
spróbuj z nim porozmawiać na spokojnie - prawdopodobnie tego nie wytrzymał
psychicznie. Być może obwinia dziecko za taki stan rzeczy (ono odebrało mu żonę
i to ono jest teraz na pierwszym miejscu) i pamietaj nic na siłę bo to nie
będzie dobre dla ciebie i małego. Trzymaj się dla malucha. Pozdrawiam

[kasia284]

Transfuzja krwi jest zupełnie normalna, każdy wcześniaczek ją
przechodzi, no prawie każdy. A mężem się nie przejmuj, bierz rozwód
i niech płaci alimenty. Kurde co z tymi facetami? Są beznadziejni,
oczywiście zdarzają się wyjątki, które potwierdzają regułę - kilku
jest na naszym forum. Ech smutno mi dziś(((.

[nadusia1202]

transfuzja ryba sie nie przejmuj to zupełnie normalne,czesto traca
duzo krwi przy kazdym wkłuciu czy badaniu i musza ja uzupełnicmoja
coreczka miała juz chyba z 5 razy przetaczana.
a facetem sie nie przejmuj nie jejst ciebie wart jak z takim tekstem
wyjezdza przy takiej rozmowie.pozdrawiam glowa do gory

[29-kasiula]

Dziękuje dziewczyny za wparcie gdyby nie Wy zwariowałbym już chyba.
Uspokoiłam się trochę na temat tej transfuzji i oczek ale ja bardzo boje się o
mego Michasia ale nie chce popaść w paranoje lęku.
Ja naprawdę mam dosyć zachowania mego męża potrzebne mi było z jego strony
wsparcie ,rozmowa i pomoc przy naszym drugim dziecku-córce a nie gadki o
zmęczeniu,rozwodach itp.A ja to co jestem robot?On nie chce rozmawiać ze mną na
temat naszego związku mam wrażenie ze to tylko mi zależy na pełnej rodzinie.Tak
na marginesie dostałam jeszcze zwolnienie z pracy-załamka.

[tumigutek5]

Ja przepraszam ,może się na prawie pracy nie znam, ale ty powinnaś
byc jeszcze na macierzyńskim, a wtedy nie mają prawa Cię zwolnic.
Co do reszty, nie przejmuj się (wiem to ciężko tak) ale facet musi
zrozumiec że życie to nie bajka i czasami trzeba pomóc, jak on się
nie nadaje to poproś mamę , teściową kogokolwiek. Zobaczysz wszystko
będzie dobrze i proszę nie stresuj się .....nie chcemy więcej
tragedii...

[niuniadr]

Ja się przyłaczam do postu Asi, jeśli to nie była umowa zlecenie ani
o dzieło, to masz urlop maciezyński, podczas którego nie moga
zwolnić, bo to nie zgodne z prawem. Co do faceta, przeczekaj to, on
sobie wszystko przemysli i zobaczysz, jeszcze wszystko będzie
dobrze, on po prostu przestał być jedynym królewiczem i to go
zabolało. Skup się na małym, Michałek potrzebuje spokojnej mamusi i
pamietaj o tym, ze jesteś jemu bardzo potrzebna. Trzymaj się i głowa
do góry

[29-kasiula]

Macie racje muszę wyluzować i zająć sie dziećmi i sobą.Czas pokaże co będzie.Ja
byłam zatrudniona na okres próbny potem przedłużono mi umowę do czasu porodu a
ze nastąpił on wcześniej to wyszło tak jak wyszło.Obecnie czekam na decyzje z
ZUS-u o zasiłek macierzyński.Skoro mnie zwolnili to chyba tak mogli.

[agajedi]

No niestety mogli. Ja też jestem w takiej sytuacji. Mam umowę przedłużoną tylko
do porodu. Potem dostanę zasiłek Macierzyński z ZUS-u. Niestety

[jolantusia1]

Kasiu nie wiem jaką miałaś umowę ale jeśli była to na czas określony i właśnie
ci wygasła to niestety pracodawca nie musiał ci przedłużać. Podobnie w sytuacji
kiedy miałaś umowę, której czas upłynął w trakcie trwania ciąży - wtedy
przedłuża się umowę do dnia terminu porodu. A jeśli dał ci teraz wypowiedzenie
bo tak mu się zachciało to sorki możesz iść do sądu i się odwołać. Kochana
Michałek ma się coraz lepiej, a z resztą sobie na pewno poradzisz. Głowa do
góry. Pozdrawiam

[karro80]

E, to faktycznie mężowi porządnie nakopać jednak do d... należy.
Myślałam,że to wasze pierwsze dziecię i wcześniak no i chłop w
szoku -podwójnym. Ale tak to już powinien co nieco pamiętać i się
przyuczyć przy córce. To mniej więcej wie że dziecko zmienia dużo w
życiu.

Jestem załamana cd.

[29-kasiula]

Michaś waży 1620 g,wrócił do namiotu tlenowego-saturacja lepsza.Na razie
powstrzymali się z transfuzją krwi.
zaangażowałam swego księciunia do wożenia mleka Małemu przed jego pracą.Wczoraj
zaczęłam rozmowę bo jemu ciężko przychodzą takie sprawy.On bierze wszystko na
przeczekanie,może to dobry sposób ale ja wole wyjaśniać na bieżąco takie
sytuacje.PRZEPROSIŁ MNIE-ale myśle ze i tak przekroczył granice.
Lece do Michasia zobaczymy co dziś dzień przyniesie.
Najgorzej ze mało mam mleka i nic już nie skutkuje.Karmiony jest moim mlekiem
prawie 8 tygodni.Co robić?

[karro80]

Z mlekiem to obstawiam stres, niestety tak często bywa. Pić dużo,
ziółka mlekopędne mogą trochę wspomóc.

Wiesz, ale z mężem to zawsze jest jakiś krok do przodu, powolutku
może będzie coraz lepiej. Może odpuść chłopu, w końcu się postarał -
jak będzisz się gniewać wyciągnie mylne wnioski i stwierdzi, że
nawet starać się nie warto. A tak może ku lepszemu pójdzie
Tylko to czas jest nie najlepszy, żeby naprawiać relację z racji
raz, że nerwów, dwa, że wspomnianego czasu trochę mało zostaje na
to.
Ja piszę w sumie bardziej ze swojej perspektywy, bo u mnie to mąż
prawie zawsze zaczyna rozmowy, ja zazwyczaj się właśnie
przyczajam. No chyba, że widzę jasno o co chodzi to spoks.

[aleksa51]

Witaj Kasiu!
Ściągasz mleko też w nocy? Znasz system 7/5/3?
Co do męża...mój też nie jest ideałem. Jak nie chce pomóc w sytuacji kryzysowej
to staram się wejść mu na ambicję i jednak uparcie mu powtarzać, że to z jego
strony przegięcie. Bywały trudne chwile ale jesteśmy razem, kochamy się. Wiem,
że jeszcze niejedna trudna chwila przed nami..taka już z nas para. Jak moja
Madzai była na OIONie nikt nie rozumiał mojego bólu, smutku, troski włącznie z
moim mężem. Wszyscy zachowywali się jakby miała zacząć istnieć dopiero kiedy ją
przywieziemy do domu. Szkoda, że nie miałam wtedy internetu i nie mogłam mieć
wsparcia na tym forum.
Cieszę się, że Michaś jest w coraz lepszej formie i życzę mu duużo zdrówka, a
tobie spokoju i wsparcia ze strony najbliższych.

[jolantusia1]

kochana nic na siłę z laktacją. Utrzymasz to super, nie - nie załamuj się. Mleka
które są w tej chwili dostępne są naprawdę dobre. Nie stresuj się bo dzieciom
nie jest potrzebna mama zestresowana tylko zrelaksowana. Ściągaj jak
najczęściej, ile się da, nie dewnerwuj się przy tym, moze się uda a jak nie to
trudno. Przed pobudzaniem możesz zrobić ciepły okład na piersi, to trochę
pomaga. Pozdrawiam

[skomroch1]

Laktacje czasem potrafi zatrzymać stres, a jak widzę stresu to ty masz biedaku
sporo( ja , mając na prawdę sporo mleka zupełnie je straciłam na 3 dni na skutek
silnego stresu, spowodowanego pewną diagnozą synka). Na dodatek to takie błędne
koło, stresujesz się, bo masz mało mleka, a masz mało mleka bo i tym się
stresujesz. Odpuść sobie, tak jak pisała Jolantusia, są świetne mleka, mały nie
będzie głodny, a ty się nie będziesz jeszcze bardziej denerwować.

[olka3310]

Witam
Wydaję mi się że dobrze by było dać szansę. I sobie i mężowi.
W nerwach mówi się dużo rzeczy ,których się potem żałuję. Coś o tym wiem
Co do laktacji - nic na siłę. Rozumiem, że mleko matki jest dla maluszka
najlepsze ale jak dostanie sztuczne to przecież nie tragedia. Moje bąble
dostawały mleko modyfikowane już od drugiego tygodnia życia (niestety, tak
wyszło)i nie widzę jakiś negatywnych skutków.
Pozdrawiam

Nowe wiadomości

[29-kasiula]

Michaś waży 1760g.Szybko przybiera na wadze więc podają mu leki
odwadniające.Ostatnie badania ma dobre,nic nie wskazuje na infekcje.Sami nie
wiedzą co mu jest.Odstawili mu tez moje mleko bo może ono powoduje jakieś
zaburzenia.Dziś po rozmowie z lekarzem wynika że to moja wina bo jem jogurty i
świeże warzywa-pomidory,sałatę,ogórki.
Staram się przestrzegać diety ale chyba gdzieś popełniłam błędy.

[aleksa51]

Piękna waga! Coraz większy!
Kasieńko nie myśl o tym w kategoriach "Moja wina". Poprostu bardziej uważaj na
to co jesz. Ja z pewnością wykreśliłabym pomidory z diety. Nad nabiałem też się
zastanów - może 2 tygodnie na próbę?? A może lekarz zaproponował ci jakąś dietę?
Wierz mi, że po trudnych początkach można wytrwać nie jedząc tego co się
uwielbia. A jeśli czujesz, że nie dasz rady to porozmawiaj z lekarzem Michasia o
sztucznym karmieniu bo nic na siłę.
Nie zadręczaj się tylko bąź z siebie i niego dumna. Jesteś taka silna i on też.
Dacie radę.

Nowe wiadomości

[29-kasiula]

Michaś waży już 1800g.Leży od dziś w łóżeczku a nie inkubatorze!!!
Dzisiaj tez pierwszy raz karmiony był butelka i chłopczyk pięknie sobie poradził
z jej zawartością.Jestem dumna z mego maluszka.
Pozdrawiam

[mama_janka007]

ciesze sie z calego serca!!!

[aleksa51]

Patrzeć tylko jak was do domu wygonią

[jolantusia1]

świetnie sobie radzi mały i oby tak dalej a już niedługo będziecie w domu. Pozdr

[karro80]

Juuuhu!!!!

[moniek7935]

Wspaniała nowinaCieszymy się razem z Wami!!!

[niuniadr]

Brawo!!Byle tak dalej, a już niedługo zawita do domciu

Nowe wiadomości

[29-kasiula]

Witam!
Nie było mnie tu długo-przeprowadzka!!! Od wczoraj mam internet.
Mój Michaś waży 2210g.Ostatnio miał przetaczane erytrocyty bo słaba
morfologia.No i niestety dalej jest w namiocie tlenowym,bardzo skacze mu
saturacja.Ale za to pięknie sobie radzi z butlą.Tak bardzo chciałabym mieć go
już w domu.
Pozdrawiam

[ag0000]

Powolutku i będzie dobrze trzeba na wszystko dać czasu super że z jedzeniem
sobie radzi, jak przypomnę sobie swoją córę i wielką naukę jedzenia.... zdrówka
życzymy dla maluszka

[skomroch1]

Jak radzi sobie z butlą to nie jest żle. To podobno duza sztuka jednozceśnie
oddychać, przełykać i ssać. Powodzenia!

[pasadena2]

Pewnie jeszcze troszkę i już go będziesz miała w domciu

[29-kasiula]

Dziewczyny nie wiem jak sobie poradzić z całą sytuacją.Mój Michaś waży już
2600g,ładnie je z butli,jest weteranem na oddziale i ciągle potrzebuje tlenu.Nie
wyrabiam już zostawiając go samego w szpitalu.Bardzo tęsknie i martwię się o
niego.Mam nocne koszmary że coś złego się z nim dzieje.Latam do niego do
szpitala ile mogę.Prawie mam wszystko przygotowane dla niego w domu.A ciągle nie
słyszę dobrej wieści od lekarzy że go wypiszą.

[karro80]

To może z tlenem do domku - u nas wyszliśmy około 3kg z tlenem.

[31patrycja]

Musisz być silna,wiem jak to jest ja na mojego synka czekałam 1,5roku zanim
wyszliśmy do domku,na dobre wieści przyjdzie pora życzę dużo zdrówka dla synka
Trzymaj się.Pozdrawiam

[mamusia222444]

Droga kasiu.
mam nadzieje,ze wytrwasz jeszcze troszke.ja czekalam ponad 3
miesiace, aby bartus wyszedl ze szpitala.nie martw sie...teraz musi
byc tylko lepiej....trzymam mocno kciuki!!!