Inspirująca lektura, poruszająca serce.

[pysio8]

Dla wielu z WAs to pewnie jest Biblia.

Ale co jeszcze czytacie, by odnaleźć Pana albo chętniej się modlić?

Moim ulubionym autorem jest nieżyjący jezuita Anthony de Mello.

Oto dwie, krótkie historyjki ze " Śpiewu ptaka".

***********************************************
Przy jakiejś tam okazji pewien kaznodzieja
zwrócił się do grupy dzieci:
- Gdyby tak wszyscy dobrzy ludzie byli biali,
a źli ludzie czarni,
jakiego koloru bylibyście wy?

Mała Mary Jane odpowiedziała:
- Ja, proszę księdza, byłabym w paski.


**************************************

Pewien człowiek szukał odpowiedniego kościoła,
do którego mógłby uczęszczać.
Raz wszedł do kościoła,
w którym wierni i sam kapłan
czytali ksiązkę z modlitwami. Mówili:
- Zaniedbalismy rzeczy, które powinniśmy zrobic,
a zrobilismy to, czego nie powinniśmy.

Człowiek usiadł z prawdziwą ulgą w jednej z ławek
i wzdychając głęboko, rzekł po cichu:
- Dziekuję ci, Boże,
nareszcie znalazłem swoich!

[kramla]

Poemat Boga Człowieka Marii Valtorty-ma się wrażenie, że na prawdę jest się
uczestnikiem wydarzeń sprzed 2000 lat.I z innej zupełnie beletrystycznej
beczki-jesteśmy razem z mężem wielbicielami Jeżycjady Musierowicz czyli całej
sagi rodziny Borejków.Po książkach p.Małgorzaty zawsze czuję się lepsza jako
człowiek , jako matka i jako chrześcijanka.Ponieważ teraz spodziewam się 3
dziecka(mam dwie córki)i dziadkowie i otoczenie w ogóle kibicują chłopakowi
Gobbo-mój mąż uparcie mówi,że nastawia się na kolejną córę, nawet nie ostatnią
i,że chce być jak jego idol Ignacy Borejko(ojciec 4 dorodnych córek)...

[direta]

Musierowicz - oczywiście wielkie TAK!!
Ale w moim rankingu na pierwszym miejscu stoi ma się rozumieć C.S.Lewis,
zwłaszcza jego "Opowieści z Narni"
Im częściej ją czytam tym mocniej mnie porusza...

"Dzieci z Fatimy" dla dzieci i nie tylko dla dziec

[pelczarka]

Na okładce jest napisane od 7 do 10 lat. Ale ja czytam to drugi raz w życiu i
nadal robi wrażenie. Pierwszy raz czytałam jak miałam kilkanaście lat, a teraz
czytam córce 6 letniej. Bardzo gorąco polecam!!! Historia trójki pastuszków ale
tak cudownie opisana (jak książka przygodowa, dzieciom się spodoba, a jak uczy
wyrzeczeń i modlitwy!!!

[pelczarka]

Przepraszam pomyliłam lata czytelników

[isma]

Ksiega, to oczywiste. Kiedys bylam pasjonatka ST, uwielbienie dla Izajasza i
Jeremiasza mi zostalo, potem chetniej czytalam Ewangelie i listy Pawlowe,
ostatnio - dzieki modlitwie brewiarzowej - odkrylam Psalmy.

"Wyznania" sw. Augustyna, ojcowie pustyni, Edyta Stein - to ze "swietych
autorow". Zawsze Bonhoeffer.

De Mello jest ulubionym autorem mojego meza, ja z gornej polki tlumaczonych
autorow jezuickich wybieram raczej kard. Carlo Marie Martiniego. Ale lubie tez
np. publicystyke ks. Stanislawa Musiala SJ.

Kiedys czytalam duzo Mertona - zaczynajac od "Nikt nie jest samotna wyspa",
przez ulubione "Zapiski wspolwinnego widza" - ale teraz troche za duzo sie juz
go zrobilo i nie nadazam.

No i jest jeszcze kilka ksiazek, ktore pewnie nie stalyby w ksiegarni w dziale
z literatura religijna, a ktore pomogly mi odnalezc Boga. Ale o tym przy
nastepnej okazji.

[mamalgosia]

"wyznania" sa naprawdę super

[lusia_mamusia]

A ja lubię "krótkie opowiadania dla ducha" - wszystkie malutkie tomiki Bruno
Ferrero.
I też j\estem wielbicielką Jeżycjady Musierowicz (jaki jedna Z 3 córek mego
ojca, który nie doczekal się synka i po trzeciej spasował)
Pozdrawiam
lusia mamusia

[mumin_ek]

Witaj

Oczywiscie Pismo Swiete - sw. Jan, choc ostatnio bardziej do mnie trafia
Mateusz. Ksiega Hioba - ucze sie pokory (to dla Mr Hyde'a
Polecam 'Schody do nieba' ojca Leona Knabita. Dla mnie rewelacja.

De Mello kiedys czytalam, ale dzis mam wstret. NIe krytykuje Twojego gustu.
Wiele spostrzezen jest ok, natomiast ja sie boje jego demagogii. Traci mi
egoizmem i nastawieniem tylko na siebie i swoje szczescie. Przeszlam okres
ostrej fascynacji jego tworczoscia i dzis jeszcze mam kaca na mysl o niej.
Odbieram ja jak manipulowanie uczuciami, umyslem. POdaje za proste rozwiazania.

Aha, polecam Wyznania sw Augustyna i poezje Zbigniewa Herberta (pelno w niej
wiary w czlowieka i duzo mowi o Moralnosci, wlasnie przez wielkie M).

Sledze liste z zainteresowaniem - swietny temat.

Pozdrawiam,
Kasia

[pysio8]

Nie pierwszy raz spotykam się z tym, jak różnie można interpretować prace de
Mello.
Kiedy zdarzyło mi się rozmawiać z księdzem podczas wizyty duszpasterskiej o
jego twórczości niemalże mnie ofuknął, dodając, że co najwyżej mogę sobie
poczytać " Śpiew ptaka", bo "Przebudzenie" za trudne.

Kto powiedział, że ma być łatwe?

Popatrz, odbieram de Mello, jako duchownego, który śmiało rozprawia się z
egoizmem ( a nie zachęca do niego...), z naszymi faktycznymi przesłankami,
przywiązaniami.
Pokazuje,jak to pod płaszczykiem dobroczynności, miłości tak naprawdę ukryta
jest miłośc własna.
Demaskuje nasze sposoby manipulowania innymi ludźmi, i zachęca nas abyśmy sami
przyjrzeli się temu co, i po co robimy...
Prosi, by nie brać jego słów na wiarę, ale raczej zachowywać się jak "złotnik,
który bada kruszec, trąc, pocierając...

Życzę sobie )), aby to co de Mello proponuje, sygnalizuje " nie odbiło mi się
czkawką" w przyszłości.

Piszcie, bo wielu pozycji, które wymieniacie na oczy nie widziałam, a jestem
bardzo ciekawa do czego sięgacie ,i czy w jakimś stopniu Wasza lektura może mi
służyć i pomóc.

Też pozdrawiam .

[mumin_ek]

Ja z kolei zaczelam od Przebudzenia. Slabo mi do dzis na wspomnienie jego
nazwiska, ale jak widac kazda z nas inaczej przyjmuje pewne tresci i sposob ich
przekazania. Ja osobiscie jestem przeczulana na punkcie manipulacji - wyczuwam
na odleglosc, a czasem wole odejsc nawet jak mi zdaje, ze ja poczuje.

Co do de Mello, to mialam szczescie, bo zafascynowana nim, nie widzialam
pewnych rzeczy (przede wszystkim tej demagogii) i dopiero przyjaciolka mnie
obudzila. Bardzo sie zmienilam pod wplywem lektury Przebudzenia. Podzialalo na
mnie jak na niektorych sekta. Naprawde mialam duzo szczescia. Po rozmowie z
przyjaciolka poczulam sie jak wypuszczona na wolnosc. Ale to sa moje prywatne
odczucia. Ostrzegam tylko i zalecam czujnosc

Czekam na wiecej pozycji, bo sama jestem ciekawa.
Pozdrawiam,
Kasia
PS jestem zabanowana na macochach (testowalam tylko) - coz chyba szczerosc nie
poplaca... ich strata

[mamaadama4]

Ziejesz nienawiścia kochana, a tu raczej miłosierdzie byłoby wskazane. A poza
tym trochę więcej pokory, bo cos mi się wydaje, że strasznie jestes w siebie
zapatrzona.
danka

Przepraszam, ale bedzie na inny temat

[mumin_ek]

Tamta sprawa zostala juz zalatwiona i ja do niej nie wracam. Jesli masz mi
jeszcze cos do zarzucenia - mozesz mi wyslac e-maila.

A co do milosierdzia i pokory - kazda z nas ma prawo do swojego zdania.
Niewiele wiesz o mnie, moich wyborach, zyciu, zeby osadzac. Dlaczego wiec to
robisz? Czy ja Ciebie personalnie osadzam? Czy to co mysle o rozwodach tak Cie
boli? Czy nie mam prawa sie na ten temat wypowiadac?

Poza tym, wybacz szczerosc, ale sie powtarzasz. Juz pisalas do mnie na
macochach.

Pozdrawiam,
Kasia

[mumin_ek]

I jeszcze jedno - dalas mi do myslenie. Przyznaje, dziekuje, pomysle, poprawy
nie obiecuje, bo jeszcze nie wiem do jakich dojde wnioskow

Jestesmy tylko ludzmi

[fizula]

Ostatnia moja fascynująca lektura to "Kwiatki Jana PawłaII" -koniecznie
przeczytajcie! Gdy coś mi brak, to czasem wracam do różnych pozycji
Brandstettera i opowieści z Narni Lewisa. Naprawdę pokrzepia mnie, nie mówiąc o
tym że niesamowicie wciąga. Ostatnio brakuje mi tego typu literatury: bardzo
proszę, piszcie więcej, co warto czytać!

[kulinka3]

A ja polecam ksiązkę ks.Dajczera-"Rozważania o wierze".Powalająca lektura o
tym, co tak naprawdę znaczy wierzyć.Piękna ,prosta i głęboka. Wciąż do niej
wracam.
Pozdrawiam
Kulinka

[pelczarka]

Ja również ją polecam - ks. Dajczera - naprawdę pogłębiająca wiarę

[mumin_ek]

Zapomnialam - 'Kwiatki sw Franciszka' - rewelacja

Kasia

[magdalena_76]

Carlo Caretto "Listy z pustyni" i "Pustynia w mieście"
A. de Saint - Exupery "Twierdza"
rozmowy wyd. Znak (z ks. Józefem Tischnerem, s. Małgorzatą Chmielewską, o.
Tomaszem Kwietniem - polecam zwłaszcza tę ostatnią, DOKŁADNIE omówiona Msza
Św. i wszystkie w niej najdrobniejsze gesty)
kiedy byłam mała - ks. Tymoteusz "Listy i rozważania" - mam do dziś zaczytane,
mam nadzieję, że posłużą moim dzieciom...

[isma]

Ze Znakowych rozmow lubie te z o. Joachimem Badenim OP. Inne pokolenie, a
rewelacja.

[kramla]

No to ja też stawiam na Opowieści z Narnii.Niby dla dzieci ale...Czytałam to
w zeszłym roku i czułam,że na nowo patrzę na życie,śmierć i Boga.Znacie coś
jeszcze z wartościowej beletrystyki?

[anatewka]

Opowieści z Narnii są niesamowite. ja tez czytałam po raz drugi niedawno
(dostałam od męża na gwiazdkę całą serię ) i ... byłam pod wrażeniem.
Chciałabym teraz poczytac o tym jak powstawały te opowieści, bo Lewis napisał
je już jako nawrócony człowiek.
Bardzo lubię tez "Quo vadis".
No i jeżycjadę jako rodowita poznanianka oczywiście również.
Jakoś mi sie nic więcej nie nasuwa bo mam pamięć dziurawą, ale jak mi się
przypomnie to dopiszę.

[krajarrek]

A ja Quo Vadis nie lubię, tak jak nie trawię w ogóle Sienkiewicza
("Pierwszorzędny z drugorzędnych pisarzy"). Z Narni przeczytałem jeden tom, bo
mi Kramla poleciła - ciekawe. Za to - wstyd się przyznać - lubię Jeżycjadę...
Mam już dwie córki, teraz przygotowuję się psychicznie na trzecią i wmawiam
sobie, że przecież Ignacy Borejko, też biedny humanista, miał ich cztery.
Prawdę powiedziawszy osttanio nie przepadam za książkami religijnymi. Ale
polecam Ojca Cholewińskiego "Chrześcijaństwo na nowo odkrywane".

[anatewka]

A ja jeszcze polecam "Zranionego pasterza" Daniela Ange. O nawróceniu.

[isma]

Podciagam watek, w ramach ogolnych porzadkow na forum, bo "nowi" forumowicze
tez pewnie czytaja )).
A Pysiowi za niego, przy okazji, bardzo dziekuje. Kiedys sie czesciej,
kolezanko, odzywalas ))

[pysio8]

A to się cieszę, że go odświeżyłaś)))Ismo)).
Tak, na dłużej mowę mi odjęło. Poprawię się, poprawię)) i przeczytam ten
wątek z łezką w oku.

[mama_kasia]

Książki Anny Świderkówny. Wydaje mi się, że ważne jest
poznanie kontekstu historycznego i sposobu pisania
ludzi, którym Bóg wyznaczył napisanie najważniejszej Księgi
dla chrześcijanina. I chociaż tych wiadomości, które
wyczytuję z książek Świderkówny, nie spamiętuję, to
jednak coś tam zapada. Wracam do nich, gdy np. piszę
komentarz do liturgii.

[tarba]

O tak Kasiu!
Tez mało zapamiętuję z jej książek ale to od niej dowiedziałam sie że ( w
hebrajskim) miłości się nie czuje tylko czyni.

[mama_kasia]

Pisałam o tym tutaj
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=16182&w=23718210&a=23729818

[mary_ann]

Dziś tylko hasłowo, bo jutro dziecię me starsze rusza bladym świtem na oboz, i
kłaść się pora
C.S. Lewis (właśnie jestem na etapie odkrywania):
- "Podział ostateczny"
- "Listy starego diabła do młodego"
- "Diabelski toast"
- trylogia międzyplanetarna, gł. "Perelandra"


Jeżycjada zaś działa na mnie psychoterapeutycznie, zwłaszcza "Opium w rosole".
Pozdrawiam, rozwinięcie kiedy indziej
mary_ann

[pawlinka]

Jeżycjada zaś działa na mnie psychoterapeutycznie, zwłaszcza "Opium w rosole".
> Pozdrawiam, rozwinięcie kiedy indziej
Kochana, trzymam za słowo, to i ja wtedy opowiem o pewnym egzemplarzu "opium"...

[darcia73]

Z lekkich ksiązęk chrzescijanskich bardzo lubię powieści Franka
Perettiego "Władcy ciemności" , "Synowie buntu", "Prorok" (inny tytuł Kapłani
manipulacji)

bardzo polecam wszytkim powieść Ryzykanci

sklep.pojednanie.org/product_info.php?products_id=76&osCsid=f0bbf317686d1072ca6418a1807b15b0

Poza tym lubię książki Davida Wilkersona, autora słynnej pozycji "Krzyż i
sztylet"
ostatnio czytałam - "Chcemy więcej Jezusa" i "Przebudzenie na Broadway'u"

[verdana]

Zabawne, ze piszecie o "Jezycjadzie". Ja bardzo "Jeżycjadę" lubie, ale moralnie
jest dla mnie bardzo, ale to bardzo wątpliwa. W niemal wszystkich rodzinach
ojcowie zaniedbują dzieci i żony - nie wiem czy zwróciłyście na to uwagę - a
mimo to sa traktowanie niemal jako święci - ot, nie wie, w której klasie jest
dziecko, wyjeżdża zostawiając żonę z trójka dzieci, w tym noworodkiem, nie
znalazł nigdy wspólnego języka z jedyną córką - drobiazgi niewarte wzmianki.
Szukanie rodzonego ojca jako zdrada matki - to też osobliwe spojrzenie na
wychowanie dzieci.
Ja bardzo, ale to brdzo lubię "Ale i oni otrzymali po denarze" Bruce Marshala -
czytał ktoś?

[mary_ann]

co do facetow w "Jeżycjadzie" zgadzam się w pełni. Szczególna antypatię (a
tak!) budzi we mnie tata Borejko. Do sząłu doprowadziła mnie scena, kiedy to
w/w osobnik prycha (a następnie prychanie werbalizuje, wygłaszając płomienną,
pelną wyzszości mowę antykonsumpcyjną) na widok świeżo zakupionej przed Grzesia
(?) zmywarki. On, ktory nigdy nie splamił sobie rączek udziałem w żadnych
czynnościach domowych! Kiedy kilka tomów wcześniej żona ląduje w szpitalu,papa
B. znajduje wyjście z sytuacji - najstarsza córka musi przestac chodzić do
szkoły, bo przecież ktoś musi gotowac obiady. Ja naprawde nie umiem sobie ni
czorta wyobrazić, co mama Borejko widzi w tym safandule. Papa B. jest dla mnie
kompletnie aseksualny

Natomiast lubię generalnie Jeżycjadę za klimat, za humor (Genowefa!!!), nawet
za ten sztucznie uładzony świat (taki socrealizm a rebours)- jak napisałam,
działa to na mnie terapeutycznie. A Kreskę po prostu uwielbiam!

Borejkowie, brrr...

[verdana]

Ja Jeżycjadę też uwielbiam (a najlepszy dowód, ze potrafię cytowac z pamieci
kawałki, których nie znoszę). Tylko jako wzór moralny dla rodzin mi nie pasuje!!!!
Dla mnie jeszcze nie do przyjęcia jest fakt, ze w rodzinie Borejków nikt przez
lata nie zorientował się, że mama jest znanym dramaturgiem. Po pierwsze -
dlaczego nie powiedziała? Bo ojciec ma być najważniejszy, a matka nadaje się
tylko do kuchni? Po drugie - jak rodzina mogła się przez lata zorientować, że
matka poświęca czas na pisanie? Niewidzialna była? Czy wiadomo, ze matka głupia,
to nic ważnego nie pisze? Po trzecie - dlaczego pani Borejko nie widziała cienia
potrzeby podyskutowania o swych zainteresowaniach z córkami? Z mężem? Z nikim?
Dla mnie to już patologia.
A Kreski, niestety, nie lubię. Za poczucie wyższosci wobec "szarego tłumu".
Zresztą to poczucie wyższości przeszkadza mi w całej książce, niestety....

Inspirująca lektura, poruszająca serce

[nulleczka]

Dla mnie to niezmiennie "Perelandra", mimo że za fantastyka nie przepadam.
a poza tym "Ziemia, planeta ludzi" i wszystko, co napisał A. de Saint - Exupery
i dużo, dużo innych.

[mader1]

Jest chyba trochę pozytywnych facetów : Grześ, Dambo (gadał o swoim synku na
lekcjach nawet), Dmuchawiec, a ostatnio autorka zreflektowała się i Józinek
staje się pozytywnym bohaterem, mimo iz nie intelektualista )))
Chociaż Borejko..... geniusz albo dziwak )))) ja nie mogłabym się z nim nie
kłocić.
Bardziej mam problem z ostanimi tomami. Nagle ta kochająca się rodzina ma
poważne rysy. Taka dobra Pyza - a nawet nie pomyślała o swoim biologicznym
ojcu ? Czy to może być prawda ? I problem mamy- dramaturga : czemu nikt nie
wiedział, horror ? Czy to jakiś odwet na rodzinie ? A Gizela ? To mnie
najbardziej ubodło. Dzieci Gabrysi jadą do obcych starszych ludzi na wakacje, a
o Gizeli nikt nie pomyślał.Przez pierwsze tomy ani słowa. Nigdy nie było jej
przy stole w święta, w czasie ślubów.....Obrzydliwa niewdzięczność

[jogo2]

Mader,
Może istnieje jeszcze inne wyjaśnienie, pani Musierowicz zagmatwały się notatki
i zdarzyło się to, co się zdarza w serialach - po prostu Gizela narodziła się w
umyśle pisarki duuużo później i stąd to tak wygląda. Ja sama doszukałam się
dużej rozbieżności w porównaniu z poprzednimi tomami w tym tomie - już
zapomniałam tytułu - z wątkiem długiego stania w korku i kiedy po raz pierwszy
dużo miejsca jest poświęcone Józinkowi i okazuje się on takim przegadanym
fajtłapą w kontraście do swojego kuzynka z sutereny. Jak widzicie, jestem wielką
fanką Jeżycjady o niezbyt dobrej pamięci.

a propos Bruce Marshala

[direta]

"ale i oni otrzymali po denarze" - jest to gdzieś do dostania?
Czytałam dwie inne jego książki, o czym wspominałam juz na forum, więc chętnie
przeczytałąbym i tę.

[berek_76]

> "ale i oni otrzymali po denarze" - jest to gdzieś do dostania?
> Czytałam dwie inne jego książki, o czym wspominałam juz na forum, więc chętnie
> przeczytałąbym i tę.

A ja czytałam tylko tę Chętnie przeczytałabym jeszcze raz, więc jak ktoś
złapie namiar, to ja tu czekam

-----------------------
Berek, mama Żaby (11.06.2002) i Dasi (19.03.2005)

[mary_ann]

Bruce Marshall regularnie pojawia sie na allegro. Te najbardziej znane książki
za kilka złotych ("Chwalę" kupiłam za 1,9PLN), unikaty dochodza do
kilkudziesięciu.

[pysio8]

Ciekawe, co dzieje się z Muminkiem?

Przed przeszło rokiem zupełnie nie wiedziałam o co "chodzi" z tym Pismem
Świętym, skąd mogłam wiedzieć, skoro nie uczestniczyłam we Mszach Św. a
czytanie Biblii nudziło mnie najzwyczajniej w świecie.
Teraz, najczęściej czytam fragment Pisma Św. razem z rozważaniami umieszczonymi
w "Mateuszu" i "Tezeuszu" albo Świętej Przestrzeni na stronie jezuickiej.
Poza tym polecam, sama na nowo odkrywam, przetrawiam treści "Przebacz samemu
sobie" Anselm Grun. Poza tym "Pomoc w rachunku sumienia" Ks. Józefa Tischnera
i "Przerwane życie" Etty Hillesum - koniecznie, urzeka mnie przemiana jaka
dokonuje się w autorce i sposób, w jaki zwraca się do Boga. Jeszcze "Rozpaleni
miłością" Michael Harter SJ.
To może mały fragment z Etty?

środa, 22 lipca 1942 r. ,godz.8.00 rano

"Boże dodaj mi sił, nie tylko duchowych, ale i fizycznych. Chcę wyznać Ci coś
uczciwie w chwili słabości: jeżeli będę musiała opuścić dom, nie będę
wiedziała, co robić, poczuję się bezradna. Nie mam jednak zamiaru ani przez
moment trapić się tym na zapas. Rozprosz te zgryzoty, bo jeśli i to musiałabym
taszczyć oprócz innych brzemion, w ogóle nie byłabym w stanie żyć. Całe moje
ciało odczuwa dziś ogromne zmęczenie i nie mam za wiele energii do pracy.
Niezbyt wierzę w jej sens, jeśli ta sytuacja dłużej potrwa : moze mi zagrażać-
jak sądzę - słabość i apatia. Mimo to jestem Ci wdzięczna, że nie usadowiłeś
mnie za tym spokojnym biurkiem, lecz wsadziłeś w sam środek cierpienia i
zgryzot tych czasów. Sielankowe życie z Tobą w przytulnym gabinecie nie byłoby
żadną sztuką. Chodzi jednak o to, bym nosząc Cię ze sobą, nie uszkodziła Cię i
zawsze pozostała Ci wierna, tak jak obiecywałam...."


A może by tak założyć nowy wątek o filmach, które zrobiły na nas wrażenie,
poruszyły, wzbogaciły?

[mama_kasia]

zakładaj, zakładaj

[pysio8]

"Rozpaleni miłością" Michael Harter SJ


"Nie jestem godzien,
abyś wszedł pod dach mój"


Panie Jezu Chryste,
chciałbym móc ofiarować Tobie
wystarczająco czysty
i wysprzątany dom,
abyś zamieszkał w nim,
ale nie mogę.

Mogę powiedzieć- i znam znaczenie słów -
"Nie jestem godzien, abys wszedł pod dach mój...".
Ale Ty już tam jesteś!
Mieszkasz pośród bożków,
cieszących się dawniej powodzeniem.
Podłoga jest brudna
i czasami w pokoju jest duszno - nawet dla mnie!
Czuję się zawstydzony Twą obecnością tutaj,
tym, że spałeś w jaskini
i na osiołku w pustynną gwiaździstą noc.
Jeśli więc nie mogę zmienić warunków Twego zamieszkania,
pozwól mi ucieszyć się, że jesteś tu obecny.
Muszę wierzyć mocno, Panie,
i nie mogę zaprzeczyć,
że czujesz się jak u siebie w domu
z grzesznikami,
a moim największym grzechem jest to,
że nie chcę być grzesznikiem! -
że nie chcę zaakceptować tego -
myśl o tym wciąż mnie przytłacza.
Lecz nadzieja jest jak kiełkująca roślina,
pośród bezdusznego, zagmatwanego świata.
Nadzieja pochodzi od Twego Ducha.
Panie, pozostanę w tej nadziei.

Wiliam Breault SJ

Dziewczyna, ktora nie umiala kleczec

[isma]

Etty Hillesum )) jak najbardziej - oba tomy, dziennik i listy.

[elwinga]

Potwierdzam. Etty Hillesum, koniecznie.

A ponadto:
Josif Brodski - poezje i eseje
Wybór pism Bonhoeffera i jego biografia autorstwa Anny Morawskiej
("Chrześcijanin w Trzeciej Rzeszy")
Edyta Stein - Dzieje pewnej rodziny żydowskiej i Korespondencja
A. J. Heschel "Prosiłem o cud"
Karl Barth "Jedna chwila - jedno spojrzenie"
Wspomnienia Karoliny Lanckorońskiej

[glupiakazia]

Tak sobie mysle i mysle i dochodze do wniosku, ze ksiazki, ktore wywarly na
mnie najwiekszy wplyw to te czytane bardzo dawno temu, te, ktore tak naprawde
uksztaltowaly moje gusta literackie.
Te bardzo dawne ulubione lektury to Dygat, Frisch, Hesse, Kundera, Rilke
(najpierw proza, poezja pozniej, ale bardzo na serio).
A z "ciezkiego kalibru" to zdecydowanie najwieksze wrazenie zrobila na mnie
Fenomenologia Ducha Hegla (chyba zwlaszcza przez sam fakt, ze cos tam
skumalam )
A z tych stricte religijnych ostatnio hitem jest brewiarz (psalmy!!!).
Sionka mnie nauczyla i nawet sie jeszcze nie pogubilam ))

[nordynka1]

Lia Ceritto "Stół Boga Ojca". Maleńka książeczka, wciąż mnie porusza, choć
prościutko napisana, możnaby powiedzieć wręcz dziecinnie. Gdy ją odkryłam
jakieś 6-7 lat temu dosłownie rozerwało mi serce. Sięgam po nią do dziś.
Inne - "Iść za barankiem" ojca Marie Dominique Philippe,
uwielbiam "Niecodziennik" ks Jana Twardowskiego - choć to po prostu różne żarty
żarciki i anegdoty, lubię jego wiersze - prostotę spojrzenia na świat Boga i
człowieka.
"Ciemna noc wiary" Christian Feldmann - rzecz o małej Teresce z Lisieux, o ile
przez jej "Dzieje duszy" trudno mi przebrnąć to w tej książce zobaczyłam żywą
osobę, zwykłą dziewczynę która cała była w Bogu jak dziecko.

Etty Hilesum??

[marzek2]

Dziewczyny napiszcie coś więcej, ja zielona.Co to jest, gdzie to dostać, o czym
są jej książki?

[pysio8]

Wkleję link Marzku ksiazki.wydawnictwowam.pl/?k=&kat=&ser=&q=etty%
20hillesum&qt=&idxt=&idxa=&ida=&pol=&ord=&app=info&poz=554
A dziewczyny niech napiszą ładniej ode mnie ))parę słów

[pysio8]

w polu "szukaj w księgarni" wpisz Etty Hillesum, bo coś nie do końca wkleiłam

Etty HILLESUM

[isma]

No, moze ksiazke dostaniesz w prezencie, ja to bardzo lubie rozdawac ))
A w sieci jest mnostwo, w wielu jezykach

To jest dziennik i listy holenderskiej Zydowki, ktora uwierzyla w Chrystusa.
Fascynujace jest to, jak dokonuje sie przemiana - z, jak bysmy dzisiaj
powiedzili, imprezowej, wyzwolonej, niezaleznej intelektualnie dziewczyny, w
osobe borykajaca sie z oddaniem swojej dumy (stad ta symboliczna nieumiejetnosc
kleczenia - Zydzi zreszta modla sie w postawie wyprostowanej) w jarzmo Pana. I
konsekwencja tego podwojnego losu, Zydowki i chrzescijanki: Etty Hillesum
dobrowolnie zglosila sie (nie musiala - jako osoba zatrudniona w zydowskiej
administracji pod okupacja nie podlegala wywozkom) do obozu przejsciowego dla
Zydow w Westerbork, skad zostala wywieziona do Auschwitz i tam zginela.

[mader1]

Jak byłam młoda ( jak to brzmi )) to wiele mnie poruszało.
Coś takiego jak poruszające "Dziady" czy "Lalka" były na porządku
dziennym ))) .Podtrzymywały na duchu - Musierowicz i "Ania z Zielonego
Wzgórza itd". "Szata".
Ale poważnie :
Świderkówna jest poza dyskusją, klasa sama w sobie - ale też "Bogowie zeszli z
Olimpu"
Dominique Lapierre " Więksi niż miłość".
Eugenia Huntington " Nie wyrównany rachunek"
Autobiografia Rubinstaina postawiła mnie kiedyś na nogi.
Ostatnio.... bardzo poruszyła mnie Magda Papuzińska "Wszystko jest możliwe"
Chesterton, Lewis ( ale muszę go jeszcze poczytać, co uświadomiła mi
korespondencja z Mary Ann
no i jeszcze trochę innych. Dzięki za wasze typy, niekórych nie znam.

[pszczolamaja]

Dla mnie to "Ojcze, powiedz mi słowo" Jeana Lafrance'a. Powaliła mnie na
kolana, potargała mnie wewnętrznie, po prostu szok. Pierwszy raz, oprócz
modlitwy Słowem Bożym, miałam takie przeświadczenie, że oto mam przed sobą
tekst dyktowany przez Ducha Świętego, tekst, w którym autor ukrył się
całkowicie przed czytelnikiem, jest przezroczysty, po to, by było widać Jego.
Przeczytałam raz, powolutku, po kawałeczku, bo miałam poczucie, że czytając
szybciej i bardziej łapczywie mogłabym tego nie wytrzymać, tak głeboko mnie ta
książka dotykała. Boję się sięgnąć po nią ponownie.
W latach licealnych (jakieś 10 lat temu z haczykiem) inspirowały nmie niezwykle
wiersze Ks. Twardowskiego, zwłaszcza tom "Nie przyszedłem pana nawracać". Wtedy
też odkryłam "Kłębowisko żmij" Mauriaca, polecam, wielka literatura.
Zawsze kopalnią dobra były dla mnie książki i pisma Jana Pawła II i o Nim. Mam,
czytając je, poczucie obcowania z Wielkością, Świętością.

Jan Karon

[mamalgosia]

Ciekawe, cyz jest tutaj ktoś, kto tez - jak ja - ukochał wszytskie jej książki?
Niestety wsyztskie już przeczytałąm - szkoda, że to już za mną...

[tres_ka]

Dużo dobrego słyszałam o tych książkach, ale nie mogę ich dorwać, w bibliotece
nie ma

[mamalgosia]

u nas właśnei w bibliotece byłą pierwsza część, a na resztę sie już
wykosztowałam - wiedziałam, że warto

mamalgosia

[tres_ka]

Można te książki kupić "w ciemno"? Warto? Bo są w internecie, ale dość drogie.

[mamalgosia]

MOim zdaniem można. Są drogie, bo książki w ogóle są drogie , a one sa
grubawe.
nie tylko narzekać...

[tres_ka]

Dziękuję. Jeśli nie uda mi się pożyczyć, to chyba "zaszaleję".
pozdrawiam

[direta]

A można coś więcej wiedzieć o tych książkach i osobie, która je napisała? Bo ja
pierwszy raz słyszę to nazwisko.

[tres_ka]

W końcu udało mi się kupić i przeczytać " W moim Mitford". Warto było. Bardzo mi się podoba. Takie optymistyczne. Kiedy przeczytam następne? Kto to wie? W bibliotece nie ma

[mamalgosia]

U nas akurat w bibliotece były - stamtąd własnie je miałam. Mam dwie ostatnie,
mogę Ci pożyczyć. Natomiast wcześniejszych nie mam. Wiem, że sę drogie, ale
może warto kupić?

[tres_ka]

Już tak łatwo ich nie można dostać w księgarniach, może w internecie prędziej. Ja dojdę do dwóch osatnich, to się do Ciebie zgłoszę
pozdrawiam

Jan Karon i pastor Tim

[mamalgosia]

"W moim Mitford"
Mitford jest jednym z tych miejsc, o których marzymy. To piękna wieś niczym z
obrazka; wszyscy mieszkańcy mają czas, by przystanąć i porozmawiać. Właśnie tam
oddany swej parafii pastor, ojciec Tim, zaczyna odczuwać potrzebę odmiany, a
wtedy jego życie niespodziewanie nabiera rumieńców. Zabłąkany pies wielkości
luksusowej limuzyny chodzi za nim krok w krok i wprowadza się do jego domu, nie
mając zamiaru się wynieść. Ojciec Tim musi także (dodajmy, niezbyt ochoczo)
sprawować nadzór nad młodocianym wyrzutkiem, wrogo nastawionym zwłaszcza wobec
opiekuna, a nowa atrakcyjna sąsiadka nieustannie wydeptuje ścieżkę do drzwi
duszpasterza, budząc uczucia, których nie było mu dane zaznać już od lat.


"Do Kanaanu"
Do Kanaanu
Autor: Karon Jan
Tytuł oryginalny: Out to Canaan
Język oryginału: angielski
Gatunek: literatura współczesna zagraniczna
Cykl: W moim Mitford (tom 4)
Seria wydawnicza: Kameleon
Średnia ocena książki: 5.33, książkę oceniło 3 użytkowników - zobacz szczegóły
Do BiblioNETki wprowadził(a): villena




Noty wydawców i inne informacje
nota wydawcy, do BiblioNETki wprowadził(a): marzenia, dodana: 14.10.2004

W Mitford, małym miasteczku z dużym sercem, zanosi się na zmiany. Ojciec Tim,
pastor kościoła episkopalnego, i jego żona rozważają mroczne meandry
zbliżającej się nieuchronnie emerytury; nowy kandydat na burmistrza wzywa do
radykalnego postępu; bliżej nieznany inwestor planuje otworzyć farmę piękności
i przygląda się uwielbianej przez lokalną społeczność rezydencji na wzgórzu; i,
co najgorsze, cukiernia Sweet Stuff Bakery może zostać zamknięta.Tymczasem
zwykli ludzie podejmują nadludzką walkę, aby zachować równowagę ducha i ciała.

Ojciec Tim, pastor kościoła episkopalnego, i jego utalentowana oraz pełna życia
żona, Cynthia, rozważają mroczne meandry emerytury. Próbują też odnaleźć
rozrzucone po świecie rodzeństwo Dooleya Barlowe''a, chłopca z gór, którego
kochają jak własnego syna.
Zupełnie nowy kandydat na burmistrza nawołuje do agresywnego rozwoju, a
nieustraszona weteranka musi zmobilizować wszystkie siły do walki swojego
życia. Co gorsze, cukiernia Sweet Stuff może zostać zamknięta, a podejrzany
pośrednik handlu nieruchomościami usiłuje przekształcić ukochany dom na wzgórzu
w farmę piękności.

Czy to możliwe, że do Mitford wkraczają zmiany? Przyśpieszone tętno życia na
Main Street zdaje się to potwierdzać. Zmiana z pewnością zdaje się dotykać
najwrażliwszych obszarów życia kilku osób z miasteczka. Pewna kobieta toczy
codzienna walkę o to, by nie zboczyć z obranego kursu, po latach ciężkiego
życia. Mężczyzna usiłuje sobie wybaczyć pewną tragiczną pomyłkę. A najbardziej
atrakcyjny kawaler w miasteczku, opuszcza Mitford - i powraca z olśniewającą
niespodzianką.
W Do Kanaanu, Jan Karon opowiada najbardziej urokliwą ze swoich dotychczasowych
opowieści, która bez wątpienia zafascynuje całe armie fanów, nie mogących się
już doczekać powrotu do domu, do Mitford - bądź tych, którzy pragną odwiedzić
to urocze miasteczko po raz pierwszy. Na szczęście, wszyscy na pewno przekonają
się, że małe miasteczko z dużym sercem, po raz kolejny tętni śmiechem, łzami i
nową nadzieją.

"Nowa pieśń"
Od niedawna na emeryturze, po latach posługi jako pastor kościoła
episkopalmnego, Lord's Chapel, ojciec Tim zaledwie zdążył odetchnąć, a już
godzi się otoczyć duszpasterską opieką żyjąca niedaleko stałego lądu, małą
parafię na Atlantyku. Jak jednak może porzucić wszystkich przyjaciół z Mitford,
dla których stał się niezastąpiony? W czasie przygotowań do wyjazdu na wyspę
Whitecap w zmaganiach z tym niewdzięcznym dylematem wcale nie pomaga mu
przyjęcie wydane wydane na cześć jego i Cynthii przez pannę Rose i wujaszka
Billy'ego.

Po przybyciu na Whitecap i stresującym powitaniu, ojciec Tim i Cynthia
odkrywają, że i to miejsce ma swoje własne niezapomniane osobowości, oraz że
chociaż od domu dzielą ich steki kilometrów, jednakże Mitford jest zawsze
blisko...

W "Nowej pieśni", piątej z serii książek o mądrym i wyrozumiałym ojcu Timothym
Kavanaghu oraz jego pełnej entuzjazmu żonie Cynthii, bohaterowie powracają wraz
z przyjaciółmi, starymi i nowymi, ponownie fascynując czytelników.

[mamalgosia]

to tak w skrócie

[marzek2]

Jestem fanką - kupujcie, wypożyczajcie, czytajcie w ciemno! Uśmiech, łzy i
wciągająca lektura zapewnione

Mamalgosiu wiesz ja się trochę pogubiłam w częściach - ostatnią jaką
przeczytałam była Nowa Pieśń, potem kupiłam siostrze jakąś część pt Ślub chyba i
nie wiem, czy to jest jakaś retrospekcja? Bo widziałam w Merlinie, że jest
jeszcze coś "Przybieżeli Pasterze" i też nie wiem, czy to jakaś poboczna część,
czy kontynuacja wątku? Możesz mi napisać jakąś kolejność wszystkich części?

[mamalgosia]

Oj, Marzek, czy my lubimy to samo, bo mamy takie samo nazwisko?)
"Ślub" jest cienki - w sensie dosłownym, chudziutka książeczka. treść - jakby
pozbierana z innych, moim zdaniem, żadna rewelacja.
Natomiast "Przybieżeli pasterze" kupiłam i jest cudna! Polecam tysiąckrotnie.

kolejność

[mamalgosia]

1) W moim Mitford
2)Światełko w oknie
3)Te wysokie, zielone wzgórza
4)Do Kanaanu
5)Nowa pieśń
6)Przybieżeli pasterze
A tego "Wspólne życie. Ślub" nie potrafie zaklasyfikować, jest jakby pomiędzy

[marzek2]

Ok czyli tego będę szukać w biblitece, ewentualnie zakupię z następnych
zaskórniaków W sumie w kwietniu mam imieniny, więc może cuś od mamy skapnie )

[marzek2]

W ogóle to moim zdaniem książki Jan Karon należą do nurtu literatury, którego mi
na polskim rynku strasznie brakuje czyli tak po mojemu chrześcijańskiej prozy
obyczajowej
Bo jak się pozycje chrześcijańskie, to głównie poradniki, takie, że trzeba dużo
myśleć, albo coś amerykańskiego w stylu "5 praktycznych kroków jak..." czego mam
już przesyt.

A w książkach Karon widzę chrześcijan w życiu codziennym, przedstawionych w
cudowny, ciepły sposób. Mam zamiar czytać tą serię choćby raz w roku, jestem
pewna, że za każdym razem odkryję w nich coś innego. Za pierwszym razem leciałam
jak głupia, bo tak mnie wciągnęła treść, teraz chcę czytać spokojniej, smakować
i uczyć się z doświadczeń życiowych pastora Tima. Przyznaję się, parę razy po
prostu płakałam, ze śmiechu, ze wzruszenia, z tzw "duchowych wzruszeń"

i inne chrzescijanskie obyczajowe

[pelczarka]

Karen Kingsbury, Francine Rivers - polecam!!!

nowość!

[mamalgosia]

Jest kolejna część o pastorze Timie! "Na tej górze". Jeszcze ciepła, grubiutka,
kusi zapachem i obiecuje rozkosze czytelnicze

Urzekająca

[prokasia]

John & Stasi Eldredge "Urzekająca" Nowe spojrzenie na sens istnienia kobiety.
Dla każdej Ewy. Czytam już drugi raz. Dla Adama polecam "Dzikie serce" Johna
Eldredge.

Książki Maxa Lucado

[marzek2]

Może katolikom szerzej nie znany, bo to protestant. Ale książki są super, facet
pisze świetnym językiem, umie rzeczywistość bibijną przenieść we współczesność z
jej problemami i wyzwaniami. Polecam. Poniżej linki do wydawnictwa Vocatio z
jego książkami, są niestety drogie

Mamalgosiu, byłabym skłonna pożyczyć Ci któregoś Maxa Lucado w zamian za
Przybieżeli Pasterze Jan Karon. Po przeczytaniu po prostu odesłałybyśmy sobie
książki z powrotem

A teraz linki do kolejnych jego książek:

www.vocatio.com.pl/ProductPresentationForm.php?cat=13&f=9&pid=161
www.vocatio.com.pl/ProductPresentationForm.php?cat=13&pid=138
www.vocatio.com.pl/ProductPresentationForm.php?cat=13&pid=217
www.vocatio.com.pl/ProductPresentationForm.php?cat=13&f=9&pid=222

[mamalgosia]

No co za okropieństwo! W ZAMIAN! Kochana, a gdzie bezinteresowność?
Oczywiście mogę Ci pożyczyć "Przybieżeli pasterze", nie ma sprawy. Powróci do
Ciebie atmosfera świąt Bożego Narodzenia
Twój adres mam.
Jedyne,w czym problem, to nie wiem, kiedy będę mogłą pójśc na pocztę. Być może
jutro, bo wybieramy się z Synkiem do biblioteki, ale jak sypnie śniegiem , to
się nie wydostaniemy.
Ogólnie rzecz biorąc: wyślę na pewno, a Ty daj znać , jak dojdzie
Na priva wysyłam Ci mój adres

[marzek2]

Mamalgosiu, okropnie dziękuję ) A ty zajrzyj na podane przeze mnie linki i daj
znać co mam wysłać do Ciebie, mam dwie książki Lucado - "Gdy Bóg wyszepcze Twoje
imię" oraz "On wciąż odsuwa kamienie". Na pocztę pójdę w poniedziałek chyba...

[mamalgosia]

To poproszę o odsuwnaiu kamieni, potrzeba mi nadziei

[monikadz]

O proszę! Koejny wąteka dla mnie!
wprawdzie pracuje w bibliotece i ksiązki połykam (zwłaszcza te seryjne jak
jezycjada czy Ania Z...), ale zauwazyłam, że jakos książki religijne nie
wchodziły mi w drogę - nawet niestety z przeczytaniem całej Biblii mam kłopot -
w ramach duchowej adopcji dziecka poczętego, jako zobowiązanie wybrałłam
właśnie codzienna lekturę Biblii, ale poza tym brak mi ... no chyba zacięcia?
Może macie na to jakąś radę?

Ale chciałam Wam polecić "Adieu czyli przypadki księdza Grossera" - i ciąg
dalszy przygód księdza' czyli "Trufle" - poruszające, naturalne
acha- autor Jan Grzegorczyk, i jeszcze tegoż "Niebo dla akrobaty" -
www.znak.com.pl/book.php?id=1670
Dziękuję za wątek!
Pozdrowienia ze Szczecina! Monika

Polecam Jana Grzegorczyka

[monikadz]

Adieu. Przypadki księdza Grossera
Trufle. Nowe przypadki księdza Grossera
Niebo dla akrobaty
- te czytałam

www.jangrzegorczyk.pl/tworczosc.htm

[mamalgosia]

masz rację. O ludzkich słabościach nie deprymująco.

"Tylko dla łajdaków"

[pysio8]

Rzeczywiście czyta się jednym tchem rozmowy o grzechach Joanny Kucharczyk i ks.
Stefana Czermińskiego.
Książka wpadła dość nieoczekiwanie)) w moje łapki, bardzo polecam, to taka
pierwsza pomoc ratująca życie...duchowe.

..."Poruszająca, odważna rozmowa o przykazaniach, bożkach i ogromnej łasce
spowiedzi. Plus kilkadziesiąt świadectw ludzi, którzy, ku swojemu zdumieniu,
odkryli, że są łajdakami i to właśnie przybliżyło ich do tajemnicy Bożego
miłosierdzia."....

[mamalgosia]

Pysio, nie przypuszczałam, że ta książka może komukolwiek wpaść w ręce Wydana
w Katowicach - jak do niej dotarłaś? Pożyczyłam od teścia, bez większego
entuzjazmu. Niestety w książce są błędy - nawet ortograficzne (napisałam maila
do wydawnictwa, przyjęli do wiadomości, ale to chyba wszystko co mogli zrobić).
Styl średni, ale jest coś w tej książce takiego, że działa. Właśnie
przeczytanie tej książki zaowocowało u mnie niesamowita spowiedzią

[pysio8]

Książka sama mnie znalazła) otrzymałam ja pocztą mailową w postaci
załączników,a teraz będę polowała na wersję papierową w warszawskich
księgarniach, a nuż się uda.
Chyba takie jest zadanie "Tylko dla łajdaków" : przygotować, zaprosić do
szczerej spowiedzi, choćby omijało się konfesjonał szerokim łukiem przez 10 i
więcej lat...
Książkę przesłała mi dziewczyna),która pisze rozważania do Słowa Bożego.
I tak, coś mnie trapi,gryzie, a potem w 'jej' komentarzach wyłania się
odpowiedź, zachęta, czasem nagana...

[mamalgosia]

Dla mnie najciekawszy był fakt, że niespecjalnie mi się podobała, nie
zachwyciłą, nie powaliła na łopatki. A tak zadziałała

[monikadz]

Idę sobie w poniedz. do szpitala na przebadanko -zainspirowaliście mnie do
poszukania czegoś głębszego do poczytania - tam będdzie na to czas!

"Nad przepaściami wiary"

[mary_ann]

" Nad przepaściami wiary". Z ks. Wacławem Hryniewiczem OMI rozmawiają Elżbieta
Adamiak i Józef Majewski. Społ. Inst. Wyd. ZNAK, Kraków 2001 (trudne do
dostania, nakład wyczerpany, upolowałam na allegro)

Cudowna, ciepła książka-świadectwo, nie tylko dla tych, którzy zgadzaja się z
podstawową ideą ks. Hryniewicza o nadziei zbawienia dla wszystkich
Apoteoza Bożej Miłości, która jest większe, niz wszelkie nasze o niej
wyobrażenia.

Okładka i opis:
www.znak.com.pl/book.php?id=1093

Z okładki:

"Ks. Wacław Hryniewicz, wybitny teolog, mówi o sobie: "W swoim życiu szukałem
teologii bardziej wyrozumiałej, bardziej ludzkiej, bliższej doświadczeniu
ludzi. Boję się teologii wpędzającej ludzi w rozpacz, serwującej ludziom
beznadzieję, trwogę, lęk przed Bogiem. Boję się teologii lamentującej nad
ludzkimi grzechami, osądzającej ludzi i nie mającej dla nich słów pocieszenia.
(...) Jeżeli chodzę nad przepaściami wiary, to unoszą mnie nad nimi skrzyydła
nadziei. Ona mówi: Bóg jest większy niż nasza wiara".

Droga, po której kroczy ksiądz Wacław Hryniewicz, jest w dużej mierze samotna,
zwłaszcza w POlsce. Bo, poza nim, ilu jeszcze teologów pisze na przykład o
wątpliwościach w wierze, o tajemnicy cierpienia i śmierci, o nadziei zbawienia
dla wszystkich, kryzysie wiary, grzeszności Kościoła i granicach jego krytyki,
o wolności w teologii tp? A właśnie o tym jest ta książka."


Baaardzo polecam!

[kudyn]

W tym temacie polecam książkę "Czy wolno mieć nadzieję, że wszyscy będą
zbawieni?" Balthasara

[mamalgosia]

Czytałąm to swego czasu i jakoś nie zrozumiałam, czy wolno mieć tę nadzieję,
czy nie. ja ją mam

[kudyn]

Balthazar dowodzi że nie tylko można, ale trzeba.

[mamalgosia]

czyli piekło puste?

[kudyn]

Mam taką nadzieję.

[kulinka3]

www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/audiencje/ag_28071999.html
Coś dla Waszych rozważań, choć trudno tu mówić o lekturze)

[kudyn]

Nie podważam (ani Hryniewicz, Balthazar i myślę że Mamalgosia) istnienia piekła,
ani możliwości odrzucenia Boga. Ufam że Jezus, nie łamiąc ludzkiej wolności,
przyciągnie wszystkich do siebie (por. J 12,32) i dlatego piekło będzie puste a
Bóg będzie wszystkim we wszystkich (por. 1 Kor 15,28; Kol 3,11). I co istotnie
jest to nadzieje a nie pewność.

[kulinka3]

Moim skromnym zdaniem, jeśli ktoś Boga w swoim życiu odrzucił to Chrystus
złamałby wybór człowieczy przyciągając go do siebie.

[kudyn]

A mamy pewność że wszyscy odrzucą Boga? To są słowa Chrystusa: "A Ja, gdy
zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie". Myślę że nie
chodzi tu o użycie siły, mimo że mamy kontrowersyjne przykłady jak nawrócenie
św. Pawła.

[kulinka3]

Nie podejmuję się dyskusji o pewnościach w tej materii.
Wiem,jednak,że pewne wolne stworzenia, które Boga znały i żyły w Jego obecności,
zbuntowały się.
Chrystus wysłużył zbawienie dla wszystkich ludzi,wiara jednak jest wolnym aktem
człowieczym.A w swojej wolności człowiek może Bogu powiedzieć" nie" i Bóg wobec
tej ludzkiej decyzji jest niejako "bezradny".Naprawdę nie wyobrażam sobie owego
przyciągania " na siłę", nie w miłości, a jeśli nie w wolnym akcie wiary i nie w
miłości, to co masz na myśli?

[aka21]

Pozwolicie, że się włącze)
Wierzę, że nawrócić się człowiek może do ostatniego momentu swojego życia i
wierzę, że to jest jego wolny wybor w obliczu nieskończonej miłosci Boga. Myślę,
że moment śmierci jest jednak bardzo szczególny i Bóg jest w nim obecny.
Człowiek od Boga odchodzi, ale On od niego nigdy i do końca czeka z otwartymi
ramionami na powrót. Może w chwili śmierci te ramiona widzi się bardziej? Może
wtedy wszystko inaczej wygląda?
Pozdrawiam
Agnieszka

[kudyn]

W zupełności się z Tobą zgadzam. Nie ma pewności, jest nadzieja w oparciu o
pewne obietnice zawarte w Biblii. Nie ma przyciągania na siłe, tylko
przyciąganie miłości. Ufam że różnymi drogami - przez ewangelizację, przez
bezpośrednią interwencję... Bóg każdego doświadczy swoją miłością i każdy w
wolności ją przyjmie.

[kulinka3]

Zgadzam się z Aką,że moment śmierci jest momentem szczególnym i tajemniczym, w
którym Bóg czeka na człowieka i że dla wielu być może to " ostatnia " deska ratunku.
Natomiast nadzieja,że każdy w wolności przyjmie miłość Bożą, choć piękna i
chwytająca za serce,może być nadzieją niejako na wyrost. Gdyby tak było po cóż
Chrystus w ogóle wspominałby o piekle?

[kudyn]

Więc jakie mamy podstawy twierdzić że tylko niektórzy z tej ostatniej deski
ratunku skorzystają? A dlaczego nie wszyscy? Nie wiem czy na wyrost, ale czy to
nie jest możliwe? Chrystus mówi o piekle, bo coś takiego jest, jest konsekwencja
odrzucenia Boga i człowiek może to zrobić - inaczej gdzie wolna wola. Ale
wolność nie zakłada że jedni wybiorą Boga a inni odrzucą. Mogą w wolności wybrać
wszyscy i wszyscy mogą odrzucić. A po co Jezus mówi że wszystkich pociągnie do
siebie? Bóg będzie wszystkim we wszystkich? To też jest Słowo Boże.

Powtarzam jeszcze raz - tu nie chodzi o pewność tylko nadzieję. I nie chodzi o
beztroskę tylko o współudział w działaniu Boga.

[kulinka3]

Skoro jestesmy przy lekturach, a Ty jesteś chyba katolikiem, to polecam co
prawda prywatne, objawienia dotyczące piekła s.Faustyny:

8. Dziś byłam w przepaściach piekła, wprowadzona przez anioła. Jest to miejsce
wielkiej kaźni. Rodzaje mąk, które widziałam: pierwszą męką, która stanowi
piekło, jest utrata Boga; drugie - ustawiczny wyrzut sumienia; trzecie - nigdy
się już ten los nie zmieni; czwarta męka - jest ogień, który będzie przenikał
duszę, ale nie zniszczy jej, jest to straszna męka, jest to ogień czysto
duchowy, zapalony gniewem Bożym; piąta męka - jest ustawiczna ciemność, straszny
zapach duszący, a chociaż jest ciemność, widzą się wzajemnie szatani i potępione
dusze, i widzą wszystko zło innych i swoje; szósta męka - jest ustawiczne
towarzystwo szatana: siódma męka - jest straszna rozpacz, nienawiść Boga,
złorzeczenia, przekleństwa, bluźnierstwa. Są to męki, które wszyscy potępieni
cierpią razem, ale to jest nie koniec mąk. Są męki dla dusz poszczególne, które
są mękami zmysłów: każda dusza czym grzeszyła, tym jest dręczona w straszny i
nie do opisania sposób.

9. Ja, siostra Faustyna, z rozkazu Bożego byłam w przepaściach piekła na to, aby
mówić duszom i świadczyć, że piekło jest. O tym teraz mówić nie mogę, mam rozkaz
od Boga, abym to zostawiła na piśmie. Szatani mieli do mnie wielką nienawiść,
ale z rozkazu Bożego musieli mi być posłuszni. To, com napisała, jest słabym
cieniem rzeczy, które widziałam. Jedno zauważyłam: że tam jest najwięcej dusz,
które nie dowierzały, że jest piekło. O mój Jezu, wolę do końca świata konać w
największych katuszach, aniżeli bym miała Cię obrazić najmniejszym grzechem.



I jeszcze wizja piekła ukazana w Fatimie:

Łucja ujawniła później, że jak Ona mówiła te słowa, Matka Boska otworzyła ręce i
promienie światła płynące z nich, wydawały się penetrować ziemię, tak, że oni
zobaczyli przerażającą wizję piekła, pełnego demonów i straconych dusz pośród
nieopisanych okropności. Wizja piekła była pierwszą częścią „tajemnicy”
fatimskiej i nie była ujawniona bardzo długo. Dzieci patrzyły na smutną twarz
Matki Boskiej, która mówiła do nich uprzejmie: "Wy widzieliście piekło, miejsce
dokąd idą dusze biednych grzeszników. W celu uratowania ich, Bóg chce, aby
nabożeństwo do Mojego Niepokalanego Serca rozszerzało się na całym świecie i
wzrastało.

A w rozwiązanie wszyscy odrzucą albo wszyscy wybiorą jakoś ciężko mi uwierzyć.
W życiu trudno o takie zero -jedynkowe rozwiązania. Nawet w sprawach błahych
tyle ile ludzi tyle zdań, a co dopiero tu. Co prawda dla Boga nie ma nic
niemożliwego, ale człowiek w swojej wolności i historii dał tyle dowodów na
odrzucenie Boga,że nie rozumiem dlaczego Bóg miałby mu odmawiać prawa do
ponoszenia odpowiedzialności za swoje wybory.Jesteśmy wszak wolni i odpwiedzialni.

piekło

[mamalgosia]

Własnie te dwa objawienia zawsze mnie zastanawiały - bo jest to wizja piekłą
niepustego. No i jak? A może tam nie było ludzi tylko aniołowie (zbuntowani)?
nie wiem.
Oczywiście Bóg nie zmusi nikogo do przebywania ze Sobą przez całą wieczność,
jeśli ten ktoś tego zdecydowanie nie chce. Słyszałam o tym, że może tu mieć
znaczenie odkupieńcza wartość czyjegoś cierpienia i modlitwy - nie jako w
zastępstwie za grzesznika, który nawrócić się nie chce. Ale moim zdaniem ma to
sens tylko i wyłącznie wtedy jeśli prowadzi to do zmiany opcji fundamentalnej -
np. w wyniku czyjejś modlitwy wstawienniczej grzesznik tuż przed smiercia
jednak się nawraca. Ale jesli on jednak decyzji nie zmienia, to bez sesnu
byłoby to całe gadanie o wolnej woli, skoro jak ktos nie chce to i tak będzie
zbawiony.
Mimo to jednak ja - jak Kudyn - mam własnie nadzieję na piekło wypełnione tylko
szatanem i jego towarzyszami.

Myślę też o randze tych objawień, ale wiem, że zostały oficjalnie uznane przez
Kościół, więc tutaj nie ma specjalnie pola manewru

[kudyn]

Ja myślę - nie wiem czy tak jest - że jest to wizja a nie zapis dokumentalny z
odwiedzin w piekle, dlatego nie wyciągam wniosków o jego zapełnieniu. Wydaje się
że intencją było pokazanie że piekło jest.
Z objawień św. Faustyny, Fatimy, płynie orędzie że modlitwa ma moc nawet wobec
najgorszych grzeszników. I co się dzieje, w jaki sposób oni się nawracają? Co
sprawia że oni podejmują wolną decyzję o przyjęciu miłosierdzia? Dlaczego jedni
je przyjmują, inni nie? Nie wiem, jest to jakaś tajemnica, ale z tego wynika że
Bóg jest w stanie sobie z nimi poradzić.

Znane jest nawrócenie Frossarda który będąc ateistą w 5 min. się nawrócił przez
przypadek wstępując do kościoła. Co sprawiło że podjął taką decyzję?
Niedawno słyszałem świadectwo Żyda, który po doświadczeniu holokaustu stracił
wiarę w Boga, przestał praktykować bo uważał że to jest pustym rytuałem. Kiedyś
czytając gazetę w swoim pokoju poczuł że ktoś stanął przy nim, i wiedział że
jest to Jezus (Jeszua) pomimo że nigdy o nim nie słyszał. Od 30 lat wierzy,
dlaczego?
Bóg działa na wszystkie możliwe sposoby żeby człowieka zbawić i jest w tym
skuteczny.

Nie wiem czy znasz kogoś, kto trafił do piekła? Ja nie znam (to oczywiście nie
znaczy że tam nikogo nie ma), ale jakoś każdy z nas ufa że jego bliscy,
niezależnie jak żyli, od piekła się uchowali. Skoro tak myślimy o naszych
bliskich, to dlaczego nie o innych. Kościół kanonizował wielu, ale nikogo nie
„demonizował”.

No i co zrobić z tymi biblijnymi obietnicami? Dlatego uważam że są podstawy aby
mieć nadzieję że wszyscy doświadczą tak silnego miłosierdzia od Boga, że nie
będą umieli się mu oprzeć

[kulinka3]

kudyn napisał:

> Ja myślę - nie wiem czy tak jest - że jest to wizja a nie zapis dokumentalny z
> odwiedzin w piekle, dlatego nie wyciągam wniosków o jego zapełnieniu. Wydaje si
> ę
> że intencją było pokazanie że piekło jest.

Rozumiem,że zapis dokumentalny, by Cię przekonał)?
Niestety nie posiadam, przykro mi;-((
A co do tego ,że piekło jest, nie trzeba objawień, wystarczy Ewnangelia!
Piekło puste to dla mnie niezrozumiały straszak dla niepokrnych.
A opis sądu ostatecznego z Mateusza (25,31-46),gdzie Chrystus oddzieli owce od
kozłów? To też tylko wizja bez pokrycia w faktach?

> Z objawień św. Faustyny, Fatimy, płynie orędzie że modlitwa ma moc nawet wobec
> najgorszych grzeszników.

To prawda, muszą się tylko nawrócić.
A Maryja daje jasno do zrozumienia,że modlitwa i ustanowienie święta będzie
ratunkiem dla wielu.Jej słowa są bardzo jasne.
"Widzieliście piekło, dokąd idą dusze biednych grzeszników.
Czyli puste nie jest!
Aby ich ratować, Bóg chce ustanowić na świecie nabożeństwo do mego
Niepokalanego Serca. Jeśli zrobi się to, co ja wam mówię, wiele dusz zostanie
uratowanych,
Wiele, nie wszystkie!

>
> Znane jest nawrócenie Frossarda który będąc ateistą w 5 min. się nawrócił przez
> przypadek wstępując do kościoła. Co sprawiło że podjął taką decyzję?
> Niedawno słyszałem świadectwo Żyda, który po doświadczeniu holokaustu stracił
> wiarę w Boga, przestał praktykować bo uważał że to jest pustym rytuałem. Kiedyś
> czytając gazetę w swoim pokoju poczuł że ktoś stanął przy nim, i wiedział że
> jest to Jezus (Jeszua) pomimo że nigdy o nim nie słyszał. Od 30 lat wierzy,
> dlaczego?
> Bóg działa na wszystkie możliwe sposoby żeby człowieka zbawić i jest w tym
> skuteczny.

Nigdzie skuteczności Panu Bogu nie odmawiam.Problemem pozostaje wolna wola
człowieka i jego otwartość na Boże wołanie, co jeszcze raz podkreślam. To nie
jest problem Pana Boga ile pychy człowieka, który może Bogu mówić "nie" przez
całe swe życie i łaski nawrócenia nie przyjąć.

> Nie wiem czy znasz kogoś, kto trafił do piekła? Ja nie znam (to oczywiście nie
> znaczy że tam nikogo nie ma), ale jakoś każdy z nas ufa że jego bliscy,
> niezależnie jak żyli, od piekła się uchowali. Skoro tak myślimy o naszych
> bliskich, to dlaczego nie o innych.

To nie jest problem czy ja znam czy nie.Nie znam i nie widziałam wielu rzeczy,
które istnieją i dobrze się mają.

Kościół kanonizował wielu, ale nikogo nie
> „demonizował”.

Kościół nikogo nie potępił.Wydał opinię o świętości wielu osób, jako zachętę do
naśladowania i po Bożych interwencjach.
Jeśli ktoś jest potępiony, to ani wzór do naśladowania i trzeba by pewnie diabła
pytać) kto tam u niego figuruje. A tej roli kościoła jakoś sobie nie mogę
wyobrazić.

> No i co zrobić z tymi biblijnymi obietnicami? Dlatego uważam że są podstawy aby
> mieć nadzieję że wszyscy doświadczą tak silnego miłosierdzia od Boga, że nie
> będą umieli się mu oprzeć

Ja nigdzie w Ewangeliach nie znalazłam nadzei na puste piekło(.
Co więcej w wielu miejscach Pisma św jest mowa o grzechach, które wykluczają z
Królestwa Bożego. ( 1 Kor 6,9-10; Ga 5,20-21;Ef 5,5;Ap 21,8).

Niezależnie jednak czy wierzymy w puste piekło czy też nie starajmy się z Bożą
pomocą dotrzeć do Nieba!
Pozdrawiam

[kudyn]

kulinka3 napisała:


> Rozumiem,że zapis dokumentalny, by Cię przekonał)?
> Niestety nie posiadam, przykro mi;-((
> A co do tego ,że piekło jest, nie trzeba objawień, wystarczy Ewnangelia!
> Piekło puste to dla mnie niezrozumiały straszak dla niepokrnych.
> A opis sądu ostatecznego z Mateusza (25,31-46),gdzie Chrystus oddzieli owce od
> kozłów? To też tylko wizja bez pokrycia w faktach?


„Ja, siostra Faustyna, z rozkazu Bożego byłam w przepaściach piekła na to, aby
mówić duszom i świadczyć, że piekło jest”. Dlatego uważałem że celem tego
objawienia jest pokazanie że piekło jest.
Mt 25,31-46 to przypowieść, chyba że ma dotyczyć owiec i kozłów a nie ludzi


> To prawda, muszą się tylko nawrócić.
> A Maryja daje jasno do zrozumienia,że modlitwa i ustanowienie święta będzie
> ratunkiem dla wielu.Jej słowa są bardzo jasne.
> "Widzieliście piekło, dokąd idą dusze biednych grzeszników.
> Czyli puste nie jest!

Piekło jest ze swej istoty miejscem, gdzie idą grzesznicy (jesteśmy nimi wszyscy
), można powiedzieć że to jakaś definicja piekła. Nie mówi czy jest puste,
czy nie, tylko mówi czym jest.


> Aby ich ratować, Bóg chce ustanowić na świecie nabożeństwo do mego
> Niepokalanego Serca. Jeśli zrobi się to, co ja wam mówię, wiele dusz zostanie
> uratowanych,
> Wiele, nie wszystkie!

Wiele duszy zostanie uratowanych przez modlitwę – czyli co się dzieje, modlimy
się do Boga żeby: zmusił, zgwałcił, związał i przetransportował kogoś do nieba?
Zwróć uwagę że zwracamy się do Boga a nie do grzesznika. Nawet przed
ewangelizacją, czyli kiedy zwracamy się do grzesznika, modlimy się żeby Bóg
przygotował serce na przyjęcie Ewangelii. Gdyby Bóg był bezsilny wobec woli
grzesznika, to po co się modlić o jego nawrócenie? Widać ma jakiś sposób, żeby
człowieka przekonać szanując jego wolę.


> Nigdzie skuteczności Panu Bogu nie odmawiam.Problemem pozostaje wolna wola
> człowieka i jego otwartość na Boże wołanie, co jeszcze raz podkreślam. To nie
> jest problem Pana Boga ile pychy człowieka, który może Bogu mówić "nie" przez
> całe swe życie i łaski nawrócenia nie przyjąć.

Może ale nie musi.

> Kościół nikogo nie potępił.Wydał opinię o świętości wielu osób, jako zachętę do
> naśladowania i po Bożych interwencjach.
> Jeśli ktoś jest potępiony, to ani wzór do naśladowania i trzeba by pewnie diabł
> a
> pytać) kto tam u niego figuruje. A tej roli kościoła jakoś sobie nie mogę
> wyobrazić.

Więc tak jak pisałem nikogo nie „demonizował” czyli nie określił jako
potępionego, nawet Judasza o który Biblia się wypowiada bardzo surowo. Kiedyś
tak się myślało o samobójcach, dlatego chowano ich na specjalnie wyznaczonych
miejscach, dziś się to trochę zmieniło.


> Ja nigdzie w Ewangeliach nie znalazłam nadzei na puste piekło(.
> Co więcej w wielu miejscach Pisma św jest mowa o grzechach, które wykluczają z
> Królestwa Bożego. ( 1 Kor 6,9-10; Ga 5,20-21;Ef 5,5;Ap 21,8).

Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia
dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, AŻ JĄ
ZNAJDZIE? Łk 15,4
A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę WSZYSTKICH do siebie. J 12,32
A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu,
który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był WSZYSTKIM WE WSZYSTKICH. 1 Kor 15,28

Dlatego ufam że wszyscy się tam spotkamy Chciałoby się powiedzieć "do
zobaczenia"

[kulinka3]

kudyn napisał:

> „Ja, siostra Faustyna, z rozkazu Bożego byłam w przepaściach piekła na to> , aby
> mówić duszom i świadczyć, że piekło jest”. Dlatego uważałem że celem tego
> objawienia jest pokazanie że piekło jest.

Szkoda,że nie odniosłeś się do całości wypowiedzi s.Faustyny i zdania
zacytowanego troszkę niżej:
-Jedno zauważyłam: ŻE TAM JEST najwięcej dusz,które nie dowierzały, że jest piekło.-

> Mt 25,31-46 to przypowieść, chyba że ma dotyczyć owiec i kozłów a nie ludzi

Ciekawam wyjaśnienia, kogo miał na myśli Chrystus mówiąc o kozłach i owcach na
sadzie ostatecznym? Jak myślisz?

> Piekło jest ze swej istoty miejscem, gdzie idą grzesznicy (jesteśmy nimi wszysc
> y
> ), można powiedzieć że to jakaś definicja piekła. Nie mówi czy jest puste,
> czy nie, tylko mówi czym jest.

Objawienia Maryjne w celu podania definicji piekła- dla wyjaśnienia,że jest i
tak jakby z samej Ewangelii to nie wynikało.A grzesznicy tam idą, ale z zasady
nie dochodzą. No ciekawa interpretacja.
Skoro piekło jest puste i z zasady nie może dosięgnąć człowieka, to tak naprawdę
piekło dla człowieka nie istnieje. A to już zakrawa na jawną sprzeczność wobec
słów Chrystusa.

> > Ja nigdzie w Ewangeliach nie znalazłam nadzei na puste piekło(.
> > Co więcej w wielu miejscach Pisma św jest mowa o grzechach, które wyklucz
> ają z
> > Królestwa Bożego. ( 1 Kor 6,9-10; Ga 5,20-21;Ef 5,5;Ap 21,8).

Co to znaczy wykluczją z Królewstwa? Ciekawe...

> Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia
> dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, AŻ JĄ
> ZNAJDZIE? Łk 15,4

Poczytaj dalej.
A kiedy znajdzie, bierze z radością na swoje ramiona 6 i po powrocie do domu
zwołuje przyjaciół i sąsiadów, mówiąc im: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłem tę
swoją zgubioną owcę". 7 Zapewniam was, że taka radość będzie w niebie z powodu
jednego grzesznika, gdy się nawraca, i to bardziej niż z powodu
dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie czują potrzeby nawrócenia.

Gdy się nawraca....
Ci którzy się nawracają do piekła wszak nie idą!
Można się nie nawrócić, prawda?


> A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę WSZYSTKICH do siebie. J 12,
> 32

Konstytucja dogmatyczna o kościele 48.
Chrystus wywyższony ponad ziemię wszystkich do siebie pociągnął (por. J 12,32
gr.), powstawszy z martwych (por. Rz 6,9) Ducha swego ożywiciela zesłał na
uczniów i przez Niego ustanowił Ciało swoje, którym jest Kościół, jako
powszechny sakrament zbawienia, siedząc po prawicy Ojca działa ustawicznie w
świecie, aby prowadzić ludzi do Kościoła i przezeń mocniej ich z sobą złączyć, a
karmiąc ich Ciałem i Krwią własną uczynić ich uczestnikami swego chwalebnego
życia. Obiecane tedy odnowienie, którego oczekujemy, już się rozpoczęło w
Chrystusie, postępuje dalej w zesłaniu Ducha Świętego i przez Niego trwa w
Kościele, w którym przez wiarę zyskujemy pouczenie o sensie naszego życia
doczesnego, doprowadzając do końca z nadzieją dóbr przyszłych dzieło powierzone
nam przez Ojca w świecie i pracując nad naszym zbawieniem (por. Flp 2,12).


> A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu,
> który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był WSZYSTKIM WE WSZYSTKICH. 1 Kor 15,28

KKK 1060 Na końcu czasów Królestwo Boże osiągnie swoją pełnię. Wtedy
sprawiedliwi, uwielbieni w ciele i duszy, będą królować z Chrystusem na zawsze,
a sam wszechświat materialny zostanie przemieniony. Bóg będzie w życiu wiecznym
"wszystkim we wszystkich" (1 Kor 15, 28).

[kudyn]

Widzę że się nie rozumiemy.

Odnośnie s. Faustyny ponawiam że jest to wizja, w dodatku jak sama wspominałaś
prywatna, na podstawie której nie da się stwierdzić czy ktoś jest w piekle czy nie.

Pan Jezus w przypowieść z Mt oczywiście mówi o ludziach a nie kozłach i owcach,
ponieważ jest to przypowieść. Nie rozstrzyga gdzie ile będzie osób, tylko
pokazuje wagę naszych czynów w aspekcie wieczności.

Powtórzę jeszcze raz: Piekło jest ze swej istoty miejscem, gdzie idą grzesznicy
(jesteśmy nimi wszyscy ), można powiedzieć że to jakaś definicja piekła. Nie
mówi czy jest puste, czy nie, tylko mówi czym jest.
Ja jestem grzesznikiem, zapłatą za grzech jest śmierć, mogę uniknąć tego dzięki
śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. I każdy kto umiera w grzechu śmiertelnym
(świadomie i dobrowolnie odrzuca Boga) będzie potępiony. Niesprawiedliwi na
pewno nie posiądą Królestwa. Takie są konsekwencje naszych wyborów. Ufam jednak
że nie będzie ludzi, którzy umrą w grzechu śmiertelnym. Nie dlatego że piekło
jest nieosiągalne, nie dlatego że grzechu nie ma. Dlatego że Bóg szuka swoich
zagubionych owiec aż ją znajdzie. „On jest CIERPLIWY w stosunku do was. Nie chce
bowiem niektórych zgubić, ale WSZYSTKICH doprowadzić do nawrócenia” (2P 3,9)
Ufam że dotrze do każdego człowieka i dlatego się o to modlę, a moja modlitwa ma
sens o tyle, o ile wierzę że Bóg może tego dokonać.
Nie wyobrażam sobie chrześcijan, którzy nie mają nadziei na to, że każdy będzie
mógł oglądać Boga twarzą w twarz. I nawet jeśli wydaje się to naiwne, to w tym
przypadku jest to chyba usprawiedliwione.

Objaśnienia do tekstów które podawałem 1) nie wyczerpują ich znaczenia 2) nie są
sprzeczne z tym co piszę.
Ponieważ Bóg chce żeby wszyscy ludzie zostali zbawieni, dlatego powołał Kościół
przez który się to realizowało, realizuje i będzie realizowało. Poprzez jego
widzialne struktury: sakramenty, apostolat, nauczanie, oraz poza jego
widzialnymi strukturami np. wśród innych chrześcijan czy bezpośrednio przez
Głowę Kościoła którą jest Jezus. Cel jest ten sam – zbawienie wszystkich, ufam
że się zrealizuje. Wtedy w życiu wiecznym Bóg będzie wszystkim we wszystkich. A
nie pociąga ludzi nic innego jak miłosierdzie płynące z krzyża Jezusa!

Powtarzam jeszcze raz: nie wiem czy tak będzie, mam nadzieję.

[kulinka3]

kudyn napisał:

>
> Odnośnie s. Faustyny ponawiam że jest to wizja, w dodatku jak sama wspominałaś
> prywatna, na podstawie której nie da się stwierdzić czy ktoś jest w piekle czy
> nie.

Oczywiście i obraz i kult Miłosierdzia to też przecież wizja.Jedno zdanie
s.Faustyny bierzesz jako dosłowne ( piekło jest), a że widzi tam dusze, to już
wizja i nic się nie da stwierdzić.
Podobnie z Maryją.Jej interwencja to sprawa definicji, a nie ostrzeżenie przed
nadprzyrodzoną rzeczywistością, którą Ona zna.

>
> Pan Jezus w przypowieść z Mt oczywiście mówi o ludziach a nie kozłach i owcach,
> ponieważ jest to przypowieść. Nie rozstrzyga gdzie ile będzie osób, tylko
> pokazuje wagę naszych czynów w aspekcie wieczności.

Ładne zdanie, za którym nie wiadomo, co stoi.
Rozumiem,że rozdzieli ludzi, ale drugi zbiór będzie pusty.Bardzo konkretne i
jasne zdania Chrystusa z tej przypowieść( I pójdą - nie być może pójdą- ci na
mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego) nie pasują to Twojej
koncepcji i stąd je pomijasz.
Można i tak.


> Powtórzę jeszcze raz: Piekło jest ze swej istoty miejscem, gdzie idą
grzesznicy I każdy kto umiera w grzechu śmiertelnym
> (świadomie i dobrowolnie odrzuca Boga) będzie potępiony. Niesprawiedliwi na
> pewno nie posiądą Królestwa. Takie są konsekwencje naszych wyborów. Ufam jednak
> że nie będzie ludzi, którzy umrą w grzechu śmiertelnym.

Wielka jest Twa ufność! Szczególnie,że nie znamy dnia ani godziny i wszyscy
rzecz jasna zawsze jesteśmy w łasce uświęcającej

> Nie wyobrażam sobie chrześcijan, którzy nie mają nadziei na to, że każdy będzie
> mógł oglądać Boga twarzą w twarz. I nawet jeśli wydaje się to naiwne, to w tym
> przypadku jest to chyba usprawiedliwione.

To Twoja prywatna opinia.
Wolność człowieka aż po grzech odrzucenia Boga to też ludzka rzeczywistość,
której chyba zdajesz się nie dostrzegać i tak naprawdę odmawiasz jej
człowiekowi, bo i tak ostatecznie musi chcieć się nawrócić.
>
> Objaśnienia do tekstów które podawałem 1) nie wyczerpują ich znaczenia
2) nie są
> sprzeczne z tym co piszę.

Ja nie spotkałam się aby te fragmenty były katolickim umocowaniem dla nadzei ,że
piekło jest puste, skoro herezja ta została potępiona w VI w.
>
> Powtarzam jeszcze raz: nie wiem czy tak będzie, mam nadzieję.

Ja też nie wiem). A skoro nie wiem opieram się na tym co podaje mi moja
wiara. Piekło jest rzeczywistością, która może dotknąć każdego grzesznika.

Pomimo piekielnych tematów
miłej niedzieli !
Pozdrawiam

[kudyn]

Droga Kulinko
Obawiam się że zarzucasz mi grzech który sama popełniasz. I proszę, nie
przypisuj mi twierdzeń o których nie piszę.

Celem wizji s. Faustyny, a w wyniku tego obrazu, koronki itd. jest przypomnienie
o miłosierdziu Boga. Jest to atrybut Boga bardzo wyraźnie przedstawiony w
Biblii, a jednak potrzeba było wizji s. Faustyny, podobnie jest z piekłem.

Co do przypowieści – tak jak już wcześniej wspominaliśmy, nie jest to reportaż,
proroctwo – jest to przypowieść. Jezus pokazuje jakie są konsekwencje pewnych
postaw wobec bliźniego, co się stanie gdy nie będziemy okazywali mu miłości.
Ostrzeżenie, a nie wyrok. Ostrzegamy po to aby się ktoś poprawił, jeśli nad nim
już zaciążył wyrok, to po co ostrzegać? A miłość wszak zakłada również nadzieję
że ten mój bliźni będzie zbawiony!

My na szczęście nie znamy dnia ani godziny, ale Bóg je zna? Nie wierze żeby
czekał na ten moment, kiedy nie będziemy w łasce uświęcającej. Św. Piotr raczej
mówi o cierpliwości Boga.

A co do wolności – jak już wcześniej wspominałem, wolność nie determinuje
naszych wyborów. Mogę wybrać „tak”, mogę wybrać „nie”. Mogą wszyscy wybrać
„tak”. Czy nie możemy wszyscy wybrać w sposób wolny Bożego miłosierdzia? Może
jestem naiwny, ale jak wspominałaś moje prywatne zdanie.

Proszę żebyś jednak porównała to co piszę, z poglądami które potępił Kościół.
Ufam że zobaczysz zasadnicze różnice.

I proszę o odpowiedz ma moje wcześniejsze pytania:
Co z modlitwą o nawrócenie grzeszników? Gdzie leży jej sens?
Co sprawia że człowiek się nawraca np. w ciągu 5 min.?

A na koniec cytat:
„W Chrystusie Bóg objawił światu, że pragnie, aby „wszyscy ludzie zostali
zbawieni i doszli do poznania prawdy" (1 Tm 2,4). To zdanie z Pierwszego Listu
do Tymoteusza ma zasadnicze znaczenie dla widzenia i głoszenia spraw
ostatecznych. Jeżeli Bóg tak pragnie, jeżeli Bóg dla tej sprawy oddaje swojego
Syna, który z kolei działa w Kościele przez Ducha Świętego, to czy człowiek może
się potępić, czy może być przez Boga odrzucony?
Problem piekła zawsze niepokoił wielkie umysły w Kościele od samego początku, od
Orygenesa, aż do naszych czasów, do Michaiła Bułhakowa i Hansa Ursa von
Balthasara. Dawne Sobory odrzuciły teorię tak zwanej apokatastazy ostatecznej,
według której świat po zniszczeniu zostanie odnowiony, a wszelkie stworzenie
dostąpi zba¬wienia; teorię, która pośrednio znosiła piekło. Problem jednak
po¬został. Czy może Bóg, który tak umiłował człowieka, zgodzić się na to, aby
tenże Go odrzucił i przez to został skazany na męki wieczne? A jednak słowa
Chrystusa są jednoznaczne. U Mateusza wyraźnie mówi o tych, którzy pójdą na męki
wieczne (por. 25, 46). Którzy to będą? Na ten temat Kościół się nigdy nie
wypowiadał. Jest to nie¬zgłębiona tajemnica pomiędzy świętością Boga a ludzkim
sumie¬niem. Milczenie Kościoła jest więc w tym miejscu jedynym właści¬wym
stanowiskiem chrześcijanina. Jeżeli nawet Chrystus mówi o zdradzie Judasza:
„lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie naro¬dził" (Mt 26, 24), to również i
to sformułowanie nie musi być rozu¬miane w sensie wiecznego potępienia”.
Jan Paweł II Przekroczyć próg nadziei” s.140

[kulinka3]

kudyn napisał:

> Co do przypowieści – tak jak już wcześniej wspominaliśmy, nie jest to rep
> ortaż,
> proroctwo – jest to przypowieść. Jezus pokazuje jakie są konsekwencje pew
> nych
> postaw wobec bliźniego, co się stanie gdy nie będziemy okazywali mu miłości.
> Ostrzeżenie, a nie wyrok. Ostrzegamy po to aby się ktoś poprawił, jeśli nad nim
> już zaciążył wyrok, to po co ostrzegać?

Z tej przypowieści dość jasno płynie nauka,że będą tacy którzy sie nie zbawią.
Chrystus rzeczywiście ostrzega i to ostrzeżenie kieruje do człowieka, uważaj
abyś i Ty nie znalazł się pomiędzy kozałami.
Jeśli Chrystus wiedział, że nie będzie kozłów, że wszyscy się nawrócą, po co by
ostrzegał?
>
> My na szczęście nie znamy dnia ani godziny, ale Bóg je zna? Nie wierze żeby
> czekał na ten moment, kiedy nie będziemy w łasce uświęcającej.
Pan Bóg nie czeka na momenty naszej niedoskonałości, to raczej my czekamy z
naszym nawróceniem! Czasami zbyt późno, niestety
>

> I proszę o odpowiedz ma moje wcześniejsze pytania:
> Co z modlitwą o nawrócenie grzeszników? Gdzie leży jej sens?
> Co sprawia że człowiek się nawraca np. w ciągu 5 min.?
>
Modlitwa i umartwienie w intencji nawrócenia grzeszników to rzecz tak oczywista,
że nie rozumiem do czego tu się odnieść.Problem w tym,że pomimo naszych modlitw
nie wszyscy pewnie umierają pojednani z Bogiem i tu leży problem.
Ale modlić się trzeba i nie ustawać!

[kudyn]

Jak sobie wyobrażasz pokazanie konsekwencji, ostrzeżenie w tej przypowieści? Nie
ma możliwości żeby wszyscy posłuchali tego ostrzeżenia? A ostrzega po to aby
takich nie było, bo piekło naprawdę istnieje.

Skąd wiesz że czekamy na nawrócenie aż do takiego momentu kiedy jest zbyt późno?
Skąd masz taką wiedzę? Np. Mamalgosia wspominała o szczególnej chwili śmierci.

I jak to się dzieje że ja się modlę o nawrócenie grzeszników, a Bóg nie ma na to
wpływu?
„Ufność, którą w Nim pokładamy, polega na przekonaniu, że wysłuchuje On
WSZYSTKICH naszych próśb zgodnych z Jego wolą. A jeśli wiemy, że wysłuchuje
wszystkich naszych próśb, pewni jesteśmy również posiadania tego, o cośmy Go
prosili”. (J 5,14-15)

„Tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim
wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa”.
Iz 55,11

Ja nie mam wiedzy czy ktoś będzie zbawiony czy potępiony, mam ufność.

[kulinka3]

kudyn napisał:

>Nie ma możliwości żeby wszyscy posłuchali tego ostrzeżenia?

ŚW. FAUSTYNA OPISUJE WIZJE DRÓG WIODĄCYCH DO PIEKŁA I DO NIEBA
W pewnym dniu ujrzałam dwie drogi: jedna szeroka, wysypana piaskiem i kwiatami,
pełna radości i muzyki i różnych przyjemności. Ludzie idąc tą drogą tańcząc i
bawiąc się - dochodzili do końca, nie spostrzegają się, że już koniec. A na
końcu tej drogi była straszna przepaść, czyli otchłań piekielna. Dusze te na
oślep wpadały w tę przepaść, jak szły, tak i wpadały. A była ich wielka liczba,
że nie można było ich zliczyć.



> Skąd wiesz że czekamy na nawrócenie aż do takiego momentu kiedy jest zbyt późno
> ?
> Skąd masz taką wiedzę? Np. Mamalgosia wspominała o szczególnej chwili śmierci.

Często towarzyszę duszom konającym i wypra­szam im ufność w miłosierdzie Boże i
błagam Boga o wielkość łaski Bożej, która zawsze zwycięża. Miłosierdzie Boże
dosięga nieraz grzesznika w ostatniej chwili, w sposób dziwny i tajemniczy. Na
zewnątrz widzimy, jakoby było wszystko stracone, lecz nie tak jest; dusza
oświecona promieniem silnej łaski Bożej ostatecznej, zwraca się do Boga w
ostatnim momencie z taką siłą miłości, że w jednej chwili otrzymuje od Boga
[przebaczenie] i win i kar, a na zewnątrz nie daje nam żadnego znaku, ani żalu,
ani skruchy, ponieważ już na zewnętrzne rzeczy oni nie reagują. O, jak
niezbadane jest miłosier­dzie Boże.
>
> I jak to się dzieje że ja się modlę o nawrócenie grzeszników, a Bóg nie ma na t
> o
> wpływu?

O, jak niezbadane jest miłosier­dzie Boże. Ale o zgrozo - są też dusze, które
dobrowolnie i świadomie tę łaskę odrzucają i nią gardzą. Chociaż już w samym
skonaniu, Bóg miłosierny daje duszy ten moment jasny wewnętrzny, że jeżeli dusza
chce, ma możność wrócić do Boga. Lecz nieraz u dusz jest zatwardziałość tak
wielka, że świadomie wybierają piekło, udaremnią wszystkie modlitwy, jakie inne
dusze za nimi do Boga zanoszą i nawet same wysiłki Boże...(Dz 1698)

[kudyn]

Mam nadzieje że pomimo uznania przez Kościół objawień s. Faustyny nie traktujesz
ich jako tekst natchniony.
Pytanie co zrobić z tymi tekstami Biblii które jednak wzbudzają we mnie (i nie
tylko) tą nadzieję. To oczywiście mój prywatny pogląd, ale naprawdę nie widzę
żeby był w czymś sprzeczny z nauczaniem Kościoła.
Co ciekawe, w „Przekroczyć próg nadziei” jakoś czuje się że to nie taka prosta
sprawa, „problem pozostaje” chociaż JPII doskonale zna Dzienniczek s. Faustyny.
Balthazar otrzymał od niego kapelusz kardynalski pomimo jego herezji?
Wiec pozwól że wobec tej „niezgłębionej tajemnicy pomiędzy świętością Boga a ludzkim
sumieniem” pozostanę przy mojej nadziei.

[kulinka3]

Tak samo jak Ty możesz żywić nadzieję, ja mogę wierzyć słowom Chrystusa, pismom
s.Faustyny ( czy któraś z wizji jest w sprzeczności ze słowami Naszego Pana ?) i
słowom Matki Najświętszej z obajwień fatimskich.
Jeżeli odnosisz się do Jana Pawła II to w linku, który podałam, Ojciec
św.realnie ocenia, co mogą wolne stworzenia ( bunt aniołów).Zdarzyło się aniołom
nam miałoby się nie zdarzyć?
Dzięki za ciekawą dyskusję.

[kudyn]

Jednak niec nam nie wiadomo o Mesjaszu, który byłby posłany żeby odkupić upadłe
anioły. Widać jakaś róznica jest.
Również dziękuję za dyskusję
I do zobaczenia w niebie, chyba że wcześniej się spotkamy na tym łez padole.

[kulinka3]

kudyn napisał:

> Jednak niec nam nie wiadomo o Mesjaszu, który byłby posłany żeby odkupić upadłe
> anioły. Widać jakaś róznica jest.

Jest, jest! Mam nawet jeden pomysł, ale chyba by Ci się nie spodobał)

> Również dziękuję za dyskusję
> I do zobaczenia w niebie,

Mam nadzieję i jeśli tak będzie, ten kto miał rację w tej dyskusji,
stawia....jakiś niebiański delikates, ok?

chyba że wcześniej się spotkamy na tym łez padole.
Może na forumowym zlocie), a prędzej pewnie w jakiejś pasjonującej dyskusji.
Pozdrawiam

[kudyn]

kulinka3 napisała:



> Mam nadzieję i jeśli tak będzie, ten kto miał rację w tej dyskusji,
> stawia....jakiś niebiański delikates, ok?

Ok. "zakład" stoi. Ale musisz się za mnie modlić żebym nie odpadł za herezje.

[kulinka3]

kudyn napisał:

>
> Ok. "zakład" stoi. Ale musisz się za mnie modlić żebym nie odpadł za herezje. :
> )
Wspomnij na Balthasara )i nie trać nadziei, ale herezji nie głoś!
Pozdrawiam wraz z modlitwą i sama się polecam.

Frossard - Kudyn

[mamalgosia]

Czy masz może książkę o jego nawróceniu? Przeczytałam wszystko Frossarda
(uwielbiam go), oprócz właśnie tej jendej książki (najważniejszej?). Czy ona w
ogóle jest na polskim rynku?

[kudyn]

W takiej książce "Bóg i ludzkie pytania" dawno wydanej przez Jedność jest
rozdział: Czy można nawrócić się w ciągu dwóch minut? Oddzielnej książki nie
znam. Podobno jest jeszcze "Spotkałem Boga" ale dawno temu była wydana.

[mamalgosia]

Wiem, ze oryginalny tytuł brzmi "Bóg istnieje - spotkałem Go", ale francuskiego
nie znam. Ten rozdział, o którym piszesz, czytałam, zresztą Frossard w wielu
książkach wraca do tego tematu. Miałam nadzieję, że może to masz.
BTW: ile osób - Twoim zdaniem - publicznie stwierdziło, że Jezus jest niewinny?

"Bóg i ludzkie pytania"

[mamalgosia]

ma swój dalszy ciąg w "człowiek i jego pytania" - czytałeś?

[kudyn]

Tak, ale bardziej zagadnieniowo.

[kudyn]

Kojarzę cztery osoby, ale nie wgłębiałem się, jeszcze wypracowanie do napisania.

[kudyn]

Po ilości pukntów za pytanie pewnie będę musiał poszukać 5 osoby. Narazie męczę
wypracowanie o kasie z Przysłów

[mamalgosia]

właśnie ja mam 5, ale z saxonem to nigdy nic nie wiadomo i nie wiem, czy to już
wszystkie

[kudyn]

Wypracowanie poszło. Ja ma 4 pewne, 1 prywatne - listy do męża więc raczej
odpada i 1 grupowe ale nie wprost "Synem Bożym".
A ile godzin wisiał, bo saxon w swych dywagacjach coś wspominał że 3 a mnie nie
wychodzi 3 tylko 6.

[mamalgosia]

No cóż, z tym wiszeniem to bardziej skomplikowana sprawa. Mt, Mk - 6, J - 3. Na
razie nie mam pomysłu co z tym zrobić. A gdzie są te dywagacje saxona?

[kudyn]

Jak zwykle z "prostymi" pytaniami
Tylko u Mk znalazłem godzinę ukrzyżowania, we wszystkich jest godzina śmierci.

biblia.wiara.pl/index.php?grupa=6&cr=44&kolej=35&art=1115800783&dzi=1115795142&katg=\
nie jest wprost powiedziane a jednak...

[mama_kasia]

Te dywagacje to ja Ci nawet wysłałam wczoraj. Nie doszły?
W Hebraice są.

[mama_kasia]

O dokładnie to, co napisał Kudyn
A te 3 u J to skąd masz? Piszę też na gazetową, ale coś się buntuje.

[kudyn]

Ja na chwilę obecną widzę to tak:
Mt - śmierć godz.9
Mt - ukrzyżowano godz.3 śmierć godz.9 (ukrzyżowanie rozumiem jako przybicie więc
nie musi się równać z tym że o tej godz. Jezus zawisł na krzyżu)
Łk = Mt
J - o godz.6 wydał Jezus Piłat (więc dużo później) ale nie widzę godz. śmierci.

no to mamy problem.

[mamalgosia]

problem - cd

[mamalgosia]

jestem nienormalna

[mamalgosia]

Dwa razy wcisnęłam enter Wybaczcie, jestem bardzo zmęczona
No więc jest tak jak napisał Kudyn. Przeczytałam gdzieś, ze w Ewangeliach są
tylko trzy godziny uzywane: 3 (poranna), 6 (południe), 9 (popołudnie). no i
zaokraglali do najbliższej. Rozumiem, że Pan Jezus został ukrzyzowany przed
południem i Mt Mk i Łk zaokraglili to do niższej godziny (3), aJ an do wyższej
(6). Ale to tylko taka moja teoria. W jej myśl własciwie nie byłoby wiadomo,
ile Pan Jezus wisiał na krzyzu.
Natomiast skąd saxon ma 3 godziny, tego nie wiem