"mimozami jesień się zaczyna"...

[mamalgosia]

Wracałam dziś do domu przez pole pełne kwitnącej już mimozy. A więc
koniec lata. Pod topolami już liście. Wczoraj wieczorem robiliśmy
sobie ognisko i nie było nam gorąco.
Czas spakować piórnik.
Z czym się Wam kojarzy jesień?
Kocham szelest liści pod nogami i park skąpany w czerwieniach.
Ale nadchodzącej jesieni boję się bardzo. Będzie dla mnie trudna i
nie chcę się nawet zatrzymywać by pomyśleć o niej, bo czuję się
przygnieciona i przytłoczona. Chcę myśleć o dymie snującym się w
polu, o śmiechu moich Chłopaków kopiących w kasztany (oni tacy
delikatni, że nawet gołębiom na krakowskim rynku nie przepuścili), o
tym że wreszcie wszyscy u nas zdrowi (przynajmniej fizycznie)...

Boże, daj siły

Lubicie jesień? Czy wiecie, co Was w tym roku czeka? (Kasia_Ol to
raczej wie). Czy u Was już też mimozy i mimo upałów słońce już nie
lipcowe?

[isma]

Ales dala tytul ;-(((.
Ta piosenka mi siedzi wyjatkowo gleboka zadra w mojej niewrazliwej
zazwyczaj duszyczce ;-(((.
A kysz ;-(((.

No, wiec tak sie sklada, ze jesienia obchodza urodziny wszyscy,
ktorzy byli (sa) w moim zyciu wazni (wyjawszy M, no ale to nasza
wlasna wina, pospieszylismy sie).
Bardzo jesien lubie. Jesienia jezdzi sie na wakacje. A pazdziernik
jest absolutnym tej slabosci apogeum )).

Mamy znajomego, ktory mieszka daleko stad, w kraju, gdzie przez
okragly rok jest mniej wiecej ta sama aura, i jesieni wcale nie ma.
Teskni okropnie, chociaz tamten kraj sam sobie wymarzyl i wybral.
Puszcza mu sie przez telefon poszczekujace na ostatnich dlugich
jesiennych spacerach psy )).

[mamalgosia]

Bardzo nie chciałabym żyć bez pór roku. Są takie cudne - własnie
dlatego, że są...

[mamalgosia]

Ale Ty sama masz urodziny w styczniu. A wyglądasz też na
wrześniowo/październikową

[isma]

Tak, sila sugestii to duza rzecz )).
W pierwszym tygodniu pazdziernika staram sie pamietac o rocznicy
smierci pewnego mojego dawnego przyjaciela - spotykamy sie zwykle w
kilka bliskich K. osob, niewidujacych sie na codzien. Ku mojemu
zdumieniu, pewnego razu okazalo sie, ze wiekszosc uczestnikow
imprezy jest przekonana, ze K. umarl w rocznice moich urodzin, i ze
te rowniez przy tej okazji obchodzimy )).

[mamalgosia]

Ale jakiej sugestii? Mnie nikt tego nie sugerował

[isma]

No, ze mnie ta slabosc do jesieni, rozumiesz, emanuje )).
Podprogowo.

[mamalgosia]

Nie wiem, miałam na myśli raczej co innego. Zwróciłam uwagę na Twoje
cechy zewnętrzne, dołożyłam te wewnętrzne, które już znałam do tych,
które w jakiś sposób mi pokazałaś na żywo - i wyszło mi, że Panna
albo Waga. Kiepski astrolog ze mnie (wszystko kieprskie ze mnie, to
dlaczego astrolog miałby być dobry )

[mamalgosia]

ismo, a jak wygląda Park Jordana jesienią?

[mama_kasia]

> Z czym się Wam kojarzy jesień?

Z dymem, słońcem i jego ciepłym żółtawym światłem, z kolorami
liści, z górami ... I mam nadzieję wejść tej jesieni na Pilsko
A może zdobyć jeszcze jakiś niegórski szczyt - wcale niezwiązany
z sukcesem w pojęciu świata.
Bardzo lubię jesień - układanie się ziemi do snu, porządkowanie
pól... i nawet szary deszcz, który przychodzi w listopadzie.
Nie wiem, jaka będzie ta jesień. Nie chcę o niej myśleć. Nie
chcę się nastawiać. Wolę czekać i przyjmować każdy dzień.
A słońce u nas akurat wciąż letnie

[mamalgosia]

Kasiu, ja też wolałabym nie myśleć, czekać i przyjmowac każdy dzień.
I o ile to ostatnie przeciez muszę zrobić, to tyle mam supłów, że
nie myśleć o nich nie mogę, dwa z nich na pewno same się nie
rozwiążą.

A jak pojedziecie na Pilsko, to może daj znać?

[mama_kasia]

> A jak pojedziecie na Pilsko, to może daj znać?

A Ty się nie wybierasz do Korbielowa?
Bo ja o tym wspólnym wejściu myślałam

[luccio1]

Piosenka w tytule - to był mój czas przejścia z podstawówki do
liceum.
Jesień w ogóle wciąż jeszcze przywołuje skojarzenia szkolne: świeży
atrament na pierwszej, czystej stronie nowego zeszytu...

[mamalgosia]

Owijanie zeszytów w papier, rysunki na stronach tytułowych, szukanie
lektur do danej klasy, panika z podręcznikami, ciekawość czy ON
opalony...

[luccio1]

Wiesz, cokolwiek mi się wiąże ze szkołą, to tylko to...
Poza tym do szkoły nie wróciłbym w żadnej formie (np.: nie rozumiem
ludzi wybierających się na zajęcia tzw. "uniwersytetu trzeciego
wieku").

[mamalgosia]

Patrz... A ja marzę o jakichś studiach. Sytuacja rodzinna i
finansowa na razie to uniemożliwia, ale może kiedyś... Nie wiem co
prawda, jak mój umysł by to zniósł, bo chyba sprawność mocno maleje
z wiekiem. Ale bardzo bym chciała.

[kulinka3]

A może jakieś ładne zdjęcie? Nie mam szansy zobaczyć na żywo;-(((.

[mamalgosia]

czego? Nawłoć (mimoza) moim zdaniem jest wszędzie

[kulinka3]

U mnie nie widać;-((

[mamalgosia]

Co u mnie widać - to w sygnaturce. Ale wystarczy pójść trochę dalej
i jest tak:
mpancz.webpark.pl/gallato3/image007.jpg

[kulinka3]

No już się zlękłam,że widuję coś co mimozą jest,a o tym nie wiem.Teraz wiem na
pewno,że nie widuję, niestety.
Dziękuję!
A ta koparka to chyba nie zabawka Starszego))?

[mamalgosia]

Zakładają kanalizację na sąsiednich ulicach (u nas jest już od
dawna), ale rozkopują również naszą. Nie do pojęcia dla mnie.

Nie wierzę, nie wierzę, że mimozy nie widujesz

[kulinka3]

Widuję, ale nie tu gdzie mieszkam.Tu po prostu zieleń wtórna, nikt nie posiał
mimozy((

[mamalgosia]

Tej, co u nas rośnie, też nikt nie siał.

Wiem, wiem: ale i nie kosił

mimoza - roślina

[mama_kasia]

Ale czy to na pewno jest mimoza?
Bo przyjęłam za pewnik, że tak, a mój mąż twierdzi, że nie,
że mimoza jest delikatna.
Sprawdziłam i znalazłam inną mimozę.

To jak to jest?

[mama_kasia]

Już wiem. Oryginalna mimoza jest zupełnie inna, a to, co
na zdjęciu to jest nawłoć, zwana polską mimozą
Tak mi w każdym razie wyszło z poszukiwań internetowych
i z głowy mojego ślubnego

[mamalgosia]

Niemen to jednak prawie na pewno śpiewał o tych, które mijam
codziennie

Oj, krótkie te nasze jesienie...

[minerwamcg]

Ech, mnie też "Wspomnienie" kładzie na łopatki. Tylko że ja byłam
dziewczyną, co przychodziła wieczorem... do czytelni ))
Jesień kojarzy mi się ze studiami. Długie wakacje, wrzesień, kiedy o
ósmej rano przewracałam się na bok i myślałam "jak dobrze, że nie
ja" , potem przygotowania do następnego roku: rozkłady zajęć,
terminy warsztatów teatralnych, kombinowanie, jak pozgrywać te
wszystkie wuefy i lektoraty... Lubiłam to. Zamglone Planty, kasztany
przynoszone na poranny angielski nie wiadomo po co, powroty z zajęć
już po ciemku, kiedy tylko pod Matką Boską Łaskawą mrugał płomyk.
Czas, kiedy tyle rzeczy trzeba było "ogrodzić, usmażyć", czas
zapobiegliwych przygotowań. Swetry, produkowane przez wiosnę i lato,
wymyślne, wzorzyste, nikt na uczelni takich nie miał. I rozpoczęcie
sezonu w moim ukochanym Starym Teatrze.
No i zawsze zakochiwałam się jesienią Tym zabawniejsze, że
największa w życiu miłość dopadła mnie wiosną... ale ślub był we
wrześniu!

[isma]

minerwamcg napisała:

> Ech, mnie też "Wspomnienie" kładzie na łopatki. Tylko że ja byłam
> dziewczyną, co przychodziła wieczorem... do czytelni ))

No. Do naszego pana Adasia czy do sp. Mietka Zajaca do BJ?

> Jesień kojarzy mi się ze studiami. Długie wakacje, wrzesień, kiedy
o
> ósmej rano przewracałam się na bok i myślałam "jak dobrze, że nie
> ja" , potem przygotowania do następnego roku: rozkłady zajęć,
> terminy warsztatów teatralnych,

A kysz! Warsztaty jej sie wspominac zachcialo ;-(((. Owszem, pare
razy w zyciu zgrywalam idiotke, ale czasy, kiedy musialam to
obowiazkowo robic przez pol poniedzialku co tydzien, wspominam
zdecydowanie zle.

kombinowanie, jak pozgrywać te
> wszystkie wuefy
zalatwic zwolnienie.

i lektoraty...
zdawac egzamin dla eksternistow.


> Swetry, produkowane przez wiosnę i lato,
> wymyślne, wzorzyste, nikt na uczelni takich nie miał.

Hmmmm... Nie moga powiedziec, zeby sie kiedykolwiek interesowala
ciuchami, ale ze ja tego nie pamietam...?

I rozpoczęcie
> sezonu w moim ukochanym Starym Teatrze.
Czy teraz tez przezywasz degrengolade (bynajmniej nie starcza)
Ukochanego?

> No i zawsze zakochiwałam się jesienią
To oczywiste. Zwlaszcza w cyklach akademickich )).

Przepraszam, offtopik będzie :)

[minerwamcg]

> No. Do naszego pana Adasia czy do sp. Mietka Zajaca do BJ?

Do Adasia oczywiście, i na Franciszkańską a potem Bracką do
Biblioteki Miejskiej. Na BJ nie miałam cierpliwości i chodziłam tam
jak musiałam
A warsztaty lubiłam. Wojtek był jaki był, ale zakamarki Teatru 38
wynagradzały wszystko. Zawsze lubiłam grać ))

> Czy teraz tez przezywasz degrengolade (bynajmniej nie starcza)
> Ukochanego?

Buuu ((( I jak jeszcze. Ja tam potem paręnaście lat pracowałam...
Weź nic nie mów, bo się popłaczemy obie. Nad Starym teraz tylko
siąść i płakać.

[isma]

O, BJ po zawarciu stosownych znajomosci bywala bardzo przyjazna
czytelnikowi )). Uwielbialam sie przygladac, w czasie wieczornej
przerwy na wietrzenie, z gornego korytarza przy Czytelni Rekich
Pisow oswietlonej pojedynczymi lampkami Czytelni Glownej... przy
moim wzroscie, z ichniejszych biurek moglam korzystac tylko na
kleczkach. Zjazdy do magazynu na czytanie Zniszczonych - ach.
W Instytucie bylo, jak dla mnie, za tloczno i za glosno ;-(((. Moze
dwa razy przez cale studia tam zawitalam ;-(((.

Warsztaty - moj Boze. Im dziwniej, tym lepiej... Moja zyciowa rola
byl Demon Pajaka w "Przemianie" Kafki wystawionej w konwencji teatru
kabuki ;-O. Z Wojciechem S. laczyla mnie natomiast, ze sie tak
wyraze, szorstka milosc. Dozeralismy sobie wzajemnie przez dwa lata,
w czasie ktorych zrobilam sceny z "Hamleta" w interpretacji homo
(dwie dziewczyny grajace Hamleta i Horacego - pietrowa perwersja), a
na koniec wyrezyserowalam Szekspirowaskie "Wszystko dobre, co sie
dobrze konczy" w konwencji sado-maso - byl zachwycony )). A
zamiast wyjazdu na oboz przyrzadzilam egzemplarz
rezyserski "Legionu" - teatr totalny, z wykorzystaniem budynku
dworca kolejowego )).

Na koniec poszlismy we dwoje na wodke do Kuznicy (!), na ktorej mi
wyznal, ze powinnam powaznie pomyslec o rezyserii, nawet jesli do
tej pory nie myslalam, bo "mnie Konrad Swinarski tez dlugo namawial
na te studia". Niestety, bez glebszego zastanowienia, w odpowiedzi
na to wyznanie wyrazilam szczery zal, ze jednak skutecznie
namowil...

Ja w Starym juz od ladnych parunastu lat nie siadam i nie placze.
Porzucenie zawodu teatrologa wyszlo mi pod tym wzgledem bardzo na
dobre )).

[isma]

A, jeszcze o Wojtku S. - to byl dla niego trudny okres, bo wtedy
wlasnie dyrektorowal spalonym Rozmaitosciom, z ktorych uciekl po
dwoch miesiacach.
Warszawa nie da sie lubic ;-P.

[minerwamcg]

> Niestety, bez glebszego zastanowienia, w odpowiedzi
> na to wyznanie wyrazilam szczery zal, ze jednak skutecznie
> namowil...

Phhhhy! Isma, jak prof. Ulewicza kocham, nie przy jedzeniu, bo się
udławię ))))
Moją życiową rolą był książę Filip w "Iwonie". Grałam go strasznie
wściekła, bo miałam świetny pomysł na Iwonę

A BJ doceniłam dopiero jako pracownik naukowy (ale to brzmi!) -
rzeczywiście, zniszczone czasopisma były uroczo partyzanckie. I
pierogi w bufecie, prosto z miktofalówki, gorące jak sto piekieł...

[isma]

Niestety, rozmiarow milosci, ktora mozna darzyc prof. Ulewicza, nie
potrafie dostatecznie ocenic, bo ja jestem pokolenie dr hab.
Borowskiego juz. Choc wyzej wzmiankowany profesor emeritus bardzo
mnie dzielnie wspieral podczas mojego naukowego debiutu prelegentki
na temat unitow w polskim dramacie. Odnieslismy wtedy spore
zwyciestwo nad KUL, wytropiwszy duzo wiecej odnosnych tekstow, niz
udalo sie to Matce Boskiej Stykowej )).

A ten pomysl na Iwone to mialas jaki? Tez z ulubionego repertuaru
Wojciecha S.?
To bylo nudne jak flaki z olejem, ta jego obsesja.

Mysmy wlasnie zaczeli nasze wzajemne stracone zachody milosci w ten
sposob, ze, podczas omawiania pierwszej sceny Tartuffa, w ktorej
Marianna obawia sie spotkania z wzywajacym ja przed swe oblicze
ojcem, zapytana przez p. S., jak rekonstruuje przyczyny tej obawy,
zasunelam jakas socjologiczna bajeczke o tym, ze byly to czasy,
kiedy dzieci wychowywaly sie pod okiem nianiek, a zatem spotkanie
oko w oko z rodzicem znamionowalo jakies istotne, nieoczekiwane,
wydarzenia (co tekst, moim skromnym zdaniem, nader wyraziscie
potwierdza), na co na nalanym obliczu S. odmalowala sie skrajna
pogarda: "Alez, prosze pani! To, co pani mowi, jest zalosnie naiwne!
Podpowiem pani: moga byc trzy powody tej obawy - otoz mozliwe jest,
ze ojciec Marianne okrutnie karze fizycznie. Albo ja, dajmy na to,
zgwalcil. Wiec niechze sie pani teraz zastanowi, ale jak powazny
czlowiek, a nie jak gimnazjalistka - jaka moglaby byc trzecia
przyczyna?".
Zatrzepotawszy rzesami, odparlam wiec slodko, ze zapewne bylaby to
okolicznosc, iz zarowno gwalci, jak i bija ;-(((.

Markiz de Sade cholerny ;-(((.

[minerwamcg]

> Zatrzepotawszy rzesami, odparlam wiec slodko, ze zapewne bylaby to
> okolicznosc, iz zarowno gwalci, jak i bija ;-(((.
> Markiz de Sade cholerny ;-(((.

Auuu! Cudne. Tak, Wojtka u Swinarskiego interesowały wyłącznie wątki
zboczone - gwałty, kazirodztwa, homoseksualizm we wszystkich
postaciach, nie wiem, czy o zoofilii też tam czegoś nie było.
A Iwonę miałam ochotę zrobić w oparciu o spiskową teorię dziejów.
Jest podstawiona przez wrogie mocarstwo, żeby "rozrobić" dwór. Niby
bezwolna, w rzeczywistości jest sprytną agentką (i świetną aktorką)
i niewidocznie steruje wydarzeniami. Publiczność dowiaduje się o tym
z min i gestów, jakie Iwona wykonuje za plecami Filipa i reszty.

[isma]

A - to antycypowalas Iwone Jarzyny? Podoba mi sie )).

Tym Swinarskim to on mnie szczegolnie wkurzal, mial dokladnie takie
same teksty jak posel RP Jerzy F., w tamych czasach jeszcze
halabardnik w Starym Teatrze ("My z Kondziem..." "My z
Andrzejem...") ;-(((.

Zoofilia to moze nie, ale ta "Przemiana" to wlasnie pozadane bylo,
aby stanowila studium arachnofobii )).
U nas nie wyszlo, z powodow czysto towarzyskich, bo kolezanka, ktora
to rezyserowala, byla osoba bardzo lubiana, i wszyscysmy woleli
znosic udreki sceniczne w jej towarzystwie - a, jak wiesz, w tym
tekscie zbyt wielu rol nie ma )). Kolezanka sie wtedy fascynowala
Japonia, wiec stanelo na tym, ze bedzie Kafka a'la kabuki, dzieki
czemu udalo sie kazdej postaci przydac po jednym lub
dwa "cienie", "demony", czy jak tam to sie fachowo nazywa. Mysmy
mieli zajecia juz na poddaszu pod czternastka, nie w T38, i tam byla
taka chwiejna antresola nad drzwiami, na ktorej umiescilismy
kolezanke Ewe G. odstawiajaca jednego z demonow biednego Gregora
Samsy (w tej roli red. Lukasz D., aktualnie gwiazda
recenzencka "Przekroju" ;-((((((((((((). No wiec ja, w roli demona
numer dwa, zwisalam sobie na oknie naprzeciwko i obserwowalam pilnie
moje alter ego, odziane w czarny trykot i czarna rajstope
naciagnieta na czaszke, i, niestety, gotowalam sie z wscieklosci,
wiedzac, ze jesli wygladam dokladnie tak samo idiotycznie - a
wygladalam - to jeszcze chwila, a moja tozsamosc historyka XIX-
wiecznego teatru polskiego legnie bezpowrotnie w gruzach )).

Jesień? Po cholerę toto żyje?

[a_weasley]

Nie znoszę.
Raz zimno, raz tak sobie, nigdy nie wiadomo, jak się ubrać. Co drugi dzień pada,
więc mokro jest zawsze.
Coraz wcześniej robi się ciemno i jest za dużo czasu na myślenie o wszystkim, co
się w maju - czerwcu tak ładnie zapowiadało na lipiec - sierpień, chciał
człowiek jak najlepiej, a wyszło jak zawsze.
Kaloryfery zaczynają grzać, kiedy się znowu robi cieplej, a przestają, kiedy się
znowu robi zimniej.
Minerwa zaziębia się od byle czego, a i mnie nic nie brakuje, bo w powietrzu
ciągle wilgoć.
Jest Wszystkich Świętych i okolice i to jest jakiś pozytyw. A główny pozytyw
jest taki, że się robi zima i wtedy jest Boże Narodzenie, a przedtem wszystkie
przygotowania do niego. I jest wtedy mróz, czasem nawet dwucyfrowy, i jest sucho
i słonecznie, i wiadomo jak się ubrać, miasto nabiera urody... Niestety ostatnio
pojawił się nowomodny trend przeciągania jesieni aż do wiosny. Powinni tego
zabronić.

Zima? A fuuuu!

[minerwamcg]

Jedyny pożytek z zimy to ten, że jest Boże Narodzenie. Zimą jestem
non stop chora, kiedy z ogrzanego kaloryferem mieszkania wychodzę na
mokrą breję pełną zarazków. Jest ślisko, śniegowe błoto na
chodnikach utrudnia chodzenie, dzień trwa pięć godzin, a jak
pochmurno, to cztery... Taką zimę, jaką lubi Arthur, to i ja bym
zaakceptowała - ze śniegiem, dwucyfrowym mrozem, który skutecznie
zabija obrzydliwe bakcyle, z soplami z dachu... au! No dobra, może
bez sopli. Bieda w tym, że takiej zimy nie ma. A w każdym razie nie
bywa za często. Arthur zwyczajem wąsatych mosterdziejów chwali swoją
skondensowaną pamięć o zimie, a nie ją samą, taką jaka bywa tu i
teraz )) Przed wojną to były zimy, panie tego...

[mamalgosia]

"Cóż mnie tu trzyma? Tylko święta i zima"...

Zima też piękna. Tylko chciałam o niej porozmawiać za 4 miesiące

[kulinka3]

Ja też lubię jesień.Wrzesień kojarzy mi sie z Tatrami,bo kiedyś każdy wrzesień
to były górskie wędrówki i nasz ślub na Pęksowym Brzysku. Lubię, kiedy dzień
coraz krótszy i wcale mi to nie przeszkadza.
Lubię poranne mgły, które często jesienią zapuszczają się do nas na osiedle.
Czekam również, kiedy dzieciaki pójdą do szkoły, bo lubię ten rytm.

[kasia_ol1]

> Lubicie jesień? Czy wiecie, co Was w tym roku czeka? (Kasia_Ol to
> raczej wie).

czuję się wywołana do tablicy
właściwie to nie wiem co nas czeka. każdy poród i każde dziecię to ogromna
zagadka. do tego zakonczenie studiów - mam nadzieję, ze tym razem skutecznie
chyba o niczym tak nie marzę ostatnio, tym bardziej, że po tak długiej przerwie
kosztowało nas to moje studiowanie wiele wyrzeczeń.

a jesień generalnie lubię, bom listopadówka z urodzenia choć od czasu
pojawienia się w moim życiu letnich chłopaków coraz mniej - ubieranie,
cudowanie, to zimno, to mokro. w lecie jest z dziećmi dużo łatwiej - koszulka i
krótkie gacie, bose stópki w sandałach i czapa od słońca - uwielbiam...

a wspomnienia... leceum, problemy z rodzicami, problemy w szkole, pierwsze
wagary, potem kolejne, włóczęga po masywie śnieżnika i okolicy, pytanie
"dlaczego?" bez odpowiedzi do dzisiaj...

[mamalgosia]

Masyw Śnieżnika - bardzo dużo się o nim nasłuchałam, choć sama nigdy
nie byłam. pięknie?


Wagary???

[kasia_ol1]

czy pięknie? ba! cudownie, szczególnie złotą jesienią. problem w tym, ze samotne
wyprawy 15-16latki mało przyjemne, gdy głowa ciężka od problemów innych niż
dojrzewanie, a moze po prostu skumulowanych no i raczej nie wiele miały
wspólnego z bezpieczeństwem, ale wtedy było mi wszystko jedno.

> Wagary???
>
tak, Kasiu... czasami dwa tygodnie, czasami krócej...

[mamalgosia]

Wagary tylko od szkoły, czy od domu też?
Mnie w szkole było dobrze i jak już to wagary były od domu

Masyw Śnieżnika... Pooglądałam sobie w necie i piękny, no
rzeczywiście piękny! Znalazłam taki kalendarz:
www.ladek.pl/cms/php/do_druku.php3?cms=cms_ladzd&lad=a&id_dzi=2&id_men=32&id_dok=364&zalaczniki_zdjecia=
(proszę sie nei zniechęcać tymi panienkami na początku)

Wiem, że z głową i sercem ciężkimi jak kamienie, to nawet takie
piękno ciężko dostrzec.
A może kiedyś się tam spotkamy?

masyw Śnieżnika

[mama_kasia]

Miałam minimalną nadzieję, że uda nam się wejść
na Śnieżnik w tym roku. Nie udało się - byliśmy
jednak trochę za daleko i poza tym zabrakło bezdeszczowych
dni. Ale jeszcze się tam wybierzemy - ...mam nadzieję

[kasia_ol1]

czy od domu? hmm... do domu generalnie wracałam "po lekcjach" jak gdyby nigdy nic...

dziś mam też ciężki dzień, więc z nutką wspomnień wędruję po necie:

www.sudety.it/index/galeria/table,regiony/ID,6/picture,8/iID,2160
www.sudety.it/index/galeria/table,regiony/ID,6/picture,9/iID,2166
www.sudety.it/index/galeria/table,miejscowosci/ID,102/picture,1/iID,2377
www.sudety.it/index/galeria/table,miejscowosci/ID,101/picture,2/iID,487
fotogalerie.pl/fotka/2533721133246104175;jsessionid=7C4BA01226EDA0BED3C5A181AC7E905B
> A może kiedyś się tam spotkamy?
może, Kasiu, może...
rzadko tam teraz jeździmy, trochę przez odległość, trochę przez wspomnienia.
przed ostatnim rokiem studiów (tzn. tym, kiedy mój mąż skończył a ja nie )
byliśmy tam na wakacjach. i to są chyba jedyne miłe chwile

[mamalgosia]

I u mnie ciężki dzień. Chyba wyślę do Ciebie jakiegoś głupawego smsa

[mamalgosia]

Bardzo, bardzo chciałabym zobaczyć tę mgłę z Trójmorskiego Wierchu.
Choćby jutro. Strasznie tęsknię za górami

[sion2]

Jesien to ja lubie do polowy pazdziernika. Potem za ciemno, za zimno
o za mokro. A juz nie znosze braku zimy czyli temperatury ok +4 i
deszczu od listopada do konca lutego... brrr. Ja to zyje tak: do
konca wrzesnia jest ok. Potem licze dni do kolejnego Zecchino d'oro,
ktore jest po 20. listopada zawsze, nastepnie czekam na Boze
Narodzenie a od stycznia licze dni do wiosny.
Uwielbiam tylko grabic liscie i je palic...

[fiamma75]

Lubię nie lubię.
Na pozątku października nasza rocznica ślubu (czwarta, choć wydaje
mi się, że to już -nta), pod koniec października poczęło się nasze
słonko, które obecnie jest na etapie mówienia "nie" na wszystko
Nie lubię zimna, najgorzej jest jak jeszcze nie zaczynają grzać
kaloryfery, i w pracy jest lodownia. Nie lubię pluchy, krótkich dni,
listopad nastaja mnie depresyjnie - powatarzam sobie - aby do
wiosny.

[luccio1]

Jesień - to także wspomnienie nieszielnych wyjazdów z Rodzicami tuż
pod Kraków:
ziemniaki duszone wraz z mięsem i kapustą w żelaznym baniaku
obłożonym ogniskiem; kiełbaski pieczone na rożnie, wyciętym i
wygiętym przez Tatę z drutu (można było naprawdę obracać, kręcąc
korbką);
baniaka już nie ma - rożen jeszcze jest, w szafce z rzeczami po
Tacie, wśród m.in. wielu starych aparatów forograficznych...

[maika7]

> Lubicie jesień? Czy wiecie, co Was w tym roku czeka? (Kasia_Ol to
> raczej wie). Czy u Was już też mimozy i mimo upałów słońce już nie
> lipcowe?

Jesień dziecięca - kasztany, bukiety suchych liści, zbieranie warzyw w ogródku
pod oknem i szkoła, pierwsze jakies tam porywy serca.

Jesien mlodzieńcza - wyprawy za miasto, wyjazdy na grzybobrania, warzywa w
ogródku..., słoneczniki, orzechy, inna szkoła - inne porywy serca

Jesień prawie dorosła - wyjazdy na grzybobrania, łazęgowanie i gadanie o sensie
istnienia, słoneczniki, orzechy, miłość

Jesień teraźniejsza - zapracowana, zapracowana, zapracowana, z malowniczymi
obrazami za oknem, z ciepłą herbatą w dłoniach, z ciastem w wolniejsze dni, z
kocem i książką. Spokojna, smakowana.

Tegoroczna jesień - zmiany w rodzinie - przed M. wazny egzamin zawodowy, starsze
dziecko wyprowadza sie z domu i wyfruwa w samodzielnośc, młodsze idzie do nowej
szkoły, a ja usiłuje dopiąć moje służbowe sprawy (prywatne podopinane) do konca
z efektem na razie niezadawalającym.

Od listopada powinnam zapadac w sen zimowy i budzić się w marcu.


M.

[pawlinka]

kiedyś miałam alergię na jesień, wpadałam w przygnębienie na samą myśl o końcu
lata. Jestem wiosenna. Gdzież jesieni do zapachu świeżej, mokrej ziemi na
przedwiośniu?
Chyba jednak się starzeję, polubiłam jesień. Dla mnie to najbardziej pachnąca ze
wszystkich pora roku, bo wiosnę czuje wszstkimi zmysłami.
Kiedyś pachniały chińskie gumki w nowych piórnikach i drewniane ołówki.
Dziś w moim domu jest fioletowo: www.phu-konrad.pl/bakalie/sliwki.jpg
Od 5 dni smażą się konfitury ze śliwek... potem będą borówki i żurawina, a z
pierwszymi mrozami - pigwa. Mąż chce zrobić nalewkę z jeżyn. Znajomy staruszek
zaprasza po gruszki, które obsiadły jego drzewo.
Czujecie? już jesień!

[mama_kasia]

Ależ oczywiście - jesienne zaprawy
A na pobliskim rynku rozsiadły się dynie, kabaczki, cukinie,
śliwki, papryki i tanie pomidory
Jeżyn w tym roku też jest dużo. A oprócz nalewki, coś z
jeżyn robicie?

[pawlinka]

oj, przepraszam Kasiu, dopiero teraz otworzyłam ten wątek. Z jeżyn tylko kompoty
i ewentualnie mrozimy. A w ogrodzie jest od nich czarno...

[luccio1]

Nagle, wraz z dniem 1 września, zawitała do Krakowa jesień. W tym
roku odczułem ją niemiło. Niby termometr wskazuje około 20° - a
trzęsę się z zimna, i w domu, i na polu.
Dawno czegoś takiego nie pamiętam, żeby przyszło tak wcześnie, i tak
nagle po upałach.

[mamalgosia]

U nas też zimno, non stop się trzęsę, chociaż zakładam wełniane
skarpety i misia na grzbiet. Ale to pogoda, którą najbardziej lubię:
zimno i słońce. Powietrze kryształowe jak w Tatrach. Jeszcze czekam
na szron na brzegach rudych liści kasztanowca

Kraków

[mamalgosia]

Czy wiesz, gdzie jest pomnik Dżoka?

[pawlinka]

ja wiem
na Bulwarach Wiślanych, w pobliżu Wawelu.
"Gdy spod Smoczej Jamy, trzymając się ciągle tego samego brzegu Wisły, powolnym
spacerkiem udamy się w kierunku Mostu Grunwaldzkiego, w połowie drogi natrafimy
na niezwykły pomnik.
Wewnątrz ogromnych ludzkich dłoni, jak w schronieniu, ukryty jest pies..."

[mamalgosia]

tak, właśnie to. W sobotę przeczytaliśmy i strasznie nam się żal
zrobiło, że nie wiedzieliśmy i nie widzieliśmy.
Przy następnej okazji...

[pawlinka]

Po raz drugi zaczynam nowy rok. Znów plany i oczekiwania, jak 1 stycznia.
Dobrego roku! Szkolnego...

[luccio1]

W południe słońce wyjrzało na chwilę, ale to tylko na chwilę.
Teraz w Krakowie dopiero co minęła siódma wieczorem czasu letniego,
a już jest ciemno - jeszcze przed siódmą (jeszcze nigdy tak wcześnie
tego lata/jesieni) musiałem zaświecić lampy na obu biurkach i
trzecią na stole koło komputera;
w koszuli flanelowej i swetrze, więc ubrany jak w zimie, cały się
trzęsę i ciepło mi tylko na tapczanie pod kocem.

[luccio1]

Dziś dzień był tak ciemny, że musiałem zaświecić światło już o wpół
do siódmej wieczorem.
Wciągnąłem też na siebie zimowe spodnie dresowe, noszone na "po domu"
- i mimo wszystko trzęsie mną z zimna.
Zachód słońca objawił się czymś w rodzaju buraczkowo-czerwonej zorzy
na pochmurnym niebie. Przez moment myślałem, że wyjdę z domu gdzieś
się przejść - ale prędko z tego zrezygnowałem.

[luccio1]

A dziś w Krakowie cały dzień lało - i ma lać jeszcze jutro. W
południe nie było nawet 10°.
Deszcz i taki chłód na początku września w Krakowie - to zawsze
znak, że w Tatrach pada śnieg.

[mama_kasia]

A myśmy się właśnie zastanawiali w domu, czy w górach
aby nie pada śnieg...

[luccio1]

Po południu nie padało - zdołałem zrobić po pracy mały spacer
(rzecz, której mi bardzo brakuje - niestety, w ciągu bardzo
krótkiego popołudnia spacer ma wielu konkurentów, którym musi
ustąpić miejsca).
Było cieplej - 15°.
Teraz (po 21) znów leje.

[luccio1]

Dziś, a właściwie już wczoraj, lało cały dzień - i dalej leje...
Wisła zaczyna występować z brzegów.

[luccio1]

Dziś przed południem na trochę wyjrzało słońce. Ale nadal jest
parno, chodniki ledwo troszeczkę przeschły...
Mimo tego słońca, nie bardzo chciało mi się chodzić, nawet po
mieście. Może pójdę dokądś po południu.

[luccio1]

Dziś - 12 września - była w Krakowie chwilka słońca. Ale to słońce
nie było już wrześniowe, lecz jakby październikowe...

[luccio1]

Dziś - 15 września - było słońce przez kilka godzin tuż po południu,
i dzień wydawał się naprawdę wrześniowy.
Ale teraz znowu słońca nie ma, choć jeszcze jest nad horyzontem
(dopiero 17.30).
Jeszcze w sierpniu, kiedy męczył mnie upał, zdawało mi się, że
zdołąm we wrześniu wyjechać dokądś poza Kraków. Chyba jednak nic z
tego nie będzie.

[luccio1]

Dzisiaj zrobiłem sobie spacer przez Park Jordana, w poprzek Błoń do
mostu na Rudawie koło "Juvenii" i "Zwierzynieckiego", potem
Malczewskiego do Alei Waszyngtona w połowie jej długości, potem tąż
Aleją zejście do pętli salwatorskiej, podjazd tramwajem pod Most
Dębnicki, przejście wzdłuż Wisły pod Wawel, potem wokół Wawelu i
Plantami do domu.

Dzień dzisiejszy - to była prawdziwa polska złota jesień. Trwa
jeszcze teraz - za moim oknem, choć już dziś żadnego wyjścia z domu
nie planuję.

Małgosiu! ale czemu ja sam jeden od dobrych kilku dni ciągnę ten
wątek?
Pozdrawiam
Łukasz.