co cię najbardziej wkurzało u rodziców?

[999karolina]

Dziś koleżanka mi nagle zadała takie pytanie jak w temacie.
Po krótkim namyśle ze zdziwieniem stwierdziłam, że u ojca najbardziej mnie wkurzało, że wychodząc z ubikacji zawsze zapinał rozporek będąc już na zewnątrz. A u matki, że udawała, że nie widzi, jak ojciec robi ją w konia, ma kochankę, z którą pomieszkuje, o czym wszyscy wiedzą. A matka w zasadzie się na to godziła, dawała sobą pomiatać, wykonywała jego polecenia, starała się być dla niego miła, spełniała jego oczekiwania. Nie mogłam na to patrzeć. Gdy byłam już nastolatką, nie mogłam zrozumieć, jak ona może z nim sypiać, uprawiać seks, gdy on wracał po tygodniu z "delegacji".

Moje zdziwienie polegało na tym, że przecież powinnam mieć pretensje do ojca, że tak się zachowuje, a mnie wkurzała bierność matki. Natomiast u ojca denerwowało mnie tylko, że nie zapina rozporka w kiblu.

Co was wkurzało u rodziców?

nic.

[obrotowy]

999karolina napisała:
> Co was wkurzało u rodziców?

nic.
mielismy omalze idealnych.

natomiast moje siostry wkurzalo, ze matka bardziej sie zajmuje mna, niz nimi

(wedlug zasady, o ktorej sie dopiero pozniej dowiedzialem,
ze wychowanie syna zajmuje dwa razy wiecej czasu, niz wychowanie corki)

[artur5501]

obrotowy napisał:

)wedlug zasady, o ktorej sie dopiero pozniej dowiedzialem,
> ze wychowanie syna zajmuje dwa razy wiecej czasu, niz wychowanie corki)

No nie wiem czy to prawdziwa zasada. Z moich obserwacji rodzinnych oraz rozmów osób które mają doświadczenia wynika że jest akurat zupełnie odwrotnie. Wiadomo że wiele zależy od cech indywidualnych ale tak ogolnie to córki wymagają wiekszych starań, bo wciąż mają jakieś problemy. A chłopak zajmuje się sam sobą i raczej nie oczekuje że ktoś się ma nim zajmował (a nawet wręcz przeciwnie)

niby zgoda, ale...

[obrotowy]

artur5501 napisał:
A chłopak zajmuje się sam sobą i raczej nie oczekuje że ktoś się ma nim zajmował (a nawet wręcz przeciwnie)


jasne, ze to zalezy od cech indywidualnych, - ale jesli corki uczyly sie dobrze i nie mialy sklonnosci do "puszczania sie" - to znaczy byly normalnie normalne i i nie trza bylo powiecac im wiele czasu.


a jesli chlopak w wieku lat 15-tu konstruowal prawdziwe (strzelajace) pistolety, rzecz dzisiaj i wtedy nielegalna
i niebezpieczna - to jasne , ze na takiego gagatka trza bylo uwazac... - bo zajmowal sie "ZBYT bardzo" soba..,

[searam]

Mnie najbardziej wkurzalo, ze sa moimi rodzicami...!

[tomekzgor]

Mnie matka niczym nie denerwowała. Odkąd pamiętam, to wydawało mi się, że jest osobą, która tylko udaje prostą wiejską kobietę, a tak naprawdę jest kimś z innego świata, przysłaną z jakąś misją. Do dziś tak czasem myślę.
Ojciec mnie czasem denerwował swoim uporem, brakiem elastyczności

[tomekzgor]

999karolina napisała:

A matka w zasadzie się na to godziła, dawała sobą pomiatać, wykonywała jego polecenia, starała się być dla niego miła, spełniała jego oczekiwania. Nie mogłam na to patrzeć. Gdy byłam już nastolatką, nie mogłam zrozumieć, jak ona może z nim sypiać, uprawiać seks, gdy on wracał po tygodniu z "delegacji".
>

I jak to się skończyło?

[999karolina]

Skończyło się szczęśliwie. Gdy pewnego dnia ojciec zaproponował, że pojedziemy wszyscy razem do Włoch, to się bardzo ucieszyliśmy (było to jeszcze w czasach, gdy takie eskapady były kosztowne, więc mniej dostępne niż dziś). W pewnym momencie się jednak okazało, że "wszyscy" oznacza, że jechać ma nasza rodzina + dodatkowa kobieta ojca. To nawet dla mojej zahukanej matki była przesada. Po pół roku byli po rozwodzie, ojciec się wyprowadził, a my zaczęliśmy inne życie. W domu zaczął panować spokój, luz, mama zaczęła się uśmiechać. Nie wiem, jak potoczyłoby się życie nas wszystkich, gdyby nie ten wyjazdowy pomysł ojca. Można powiedzieć, że tracąc wtedy poczucie, że są jakieś granice, w jakimś sensie nas wyzwolił

[karolivia]

Lubię czytać te Twoje historie.

[999karolina]

karolivia napisała:

> Lubię czytać te Twoje historie.
>
Dzięki. Trochę je z konieczności upraszczam. Np. napisałam, że po pół roku byli po rozwodzie, jakby to była kaszka z mlekiem. Nie wnikałam, ile matkę kosztowało to nerwów, nieprzespanych nocy, zwątpień. Szczególnie, że ojciec starał się wszystko załagodzić. Niedawno mi się przyznała, że były momenty, że gdyby on ją mocniej nacisnął, złożył jakieś obietnice, to by odpuściła, co oczywiście skończyłoby się szybko powrotem do poprzedniej sytuacji, że żyjemy w takim dziwnym trójkącie - ojciec tak naprawdę jest z inną kobietą, a jednocześnie ma swój dom i żonę, która stara się być miła i czeka. Wytrwała tylko dzięki temu, że po pierwsze miała silne wsparcie od kilku osób, a po drugie ojciec traktował ją jakby była jego własnością, chyba do końca nie przypuszczał, że jest zdolna do samostanowienia, że wytrwa. Byłam wtedy bardzo młoda, nie wszystko rozumiałam, ale to była dla mnie życiowa lekcja.

[karolivia]

Wiesz, że nie pamiętam co mnie wkurzało?
Zaczęłam się zastanawiać i prościej byłoby mi odpowiedzieć na pytanie co było z nimi nie tak, niestety wtedy mnie to nie wkurzało, a dzisiaj jedno z nich od dawna nie żyje, a drugie ma już swoje lata. Ja też już nie jestem najmłodsza i pogodziłam się z przeszłością, której ( chociaż to truizm ) nie można zmienić.

[999karolina]

Człowiek po latach ma zupełnie inną perspektywę

[heniek.8]

mnie wkurzało jak np. była np. 22:40 a ojciec mówił "JEDENASTA godzina, idź już spać bo jutro na rano do szkoły"

tzn, nie wkurzało mnie że używał 12 -godzinnego systemu, tylko to że był taki nieprecyzyjny i dodawał 20 minut do aktualnego wskazania

zlodziej twojego czasu, c´nie ? :) n/t

[gocha033]

heniek.8 napisał:
tylko to że był taki ieprecyzyjny i dodawał 20 minut do aktualnego wskazania
...

[heniek.8]

jeżeli już musi zaokrąglać to niech zaokrągla na moją "korzyść"

[artur5501]

Zawsze zaokrąglał na Twoją niekorzyść?

[heniek.8]

To nie jest jakaś trauma ktora mi towarzyszy od dzieciństwa
Po prostu lubię precyzyjne wypowiedzi, jeżeli ktoś np. grubo przesadza to staje się dla mnie niewiarygodny, ot posłuchać można ale wierzyć nie trzeba

To na pytanie co cię wkurzało u rodziców , no to właśnie np. takie rzeczy

[po-ranna-kawa]

heniek.8 napisał:

> Po prostu lubię precyzyjne wypowiedzi, jeżeli ktoś np. grubo przesadza to staje
> się dla mnie niewiarygodny, ot posłuchać można ale wierzyć nie trzeba
>

A ja chyba lubię ludzi, którzy nie zawsze są precyzyjni. Sama chyba nie za bardzo jestem. Też zaokrąglam godziny. Nie wyobrażam sobie, że pracuję gdzieś, gdzie trzeba być dokładnie na ściśle określoną godzinę. A co jak później albo wcześniej wstanę ?
Chociaż rozumiem a nawet doceniam ludzi precyzyjnych. Są potrzebni.

[heniek.8]

po-ranna-kawa napisała:

> A ja chyba lubię ludzi, którzy nie zawsze są precyzyjni.

ja mogę lubić kogoś, ale nie lubić podejmowanych przez niego czynności "zaokrąglania" zwłaszcza jeżeli jest to systematycznie na moją niekorzyść
tak że oddzielam ocenianie osoby od zachowania

wracając do przykładu kiedy stary widząc na zegarze 22:40 mówił "jedenasta" to równie dobrze mógł powiedzieć "dwadzieścia po dziesiątej", gdyby co drugie zdarzenie tak mówił to błąd systematyczny by się znosił

rzadko płacę gotówką ale załóżmy że bym codziennie kupował coś za 15 zł
a sprzedawca by mówił codziennie "nie mam wydać" i dodawał:
A) płacisz 20zł
B) płacisz 10zł

to mimo że zaokrąglił o tyle samo, moja sympatia do niego (jeżeli mam już lubić ludzi a nie czynność) będzie większa w scenariuszu B niż A

[po-ranna-kawa]

heniek.8 napisał:


>
> rzadko płacę gotówką ale załóżmy że bym codziennie kupował coś za 15 zł
> a sprzedawca by mówił codziennie "nie mam wydać" i dodawał:
> A) płacisz 20zł
> B) płacisz 10zł
>
> to mimo że zaokrąglił o tyle samo, moja sympatia do niego (jeżeli mam już lubić
> ludzi a nie czynność) będzie większa w scenariuszu B niż A

Słaby przykład. Nie pisałam o oszustach, naciagaczach czy osobach, które nie wykonują (lub źle wykonują) swoje obowiązki.

[kevinjohnmalcolm]

Mnie wkurzały wieczne zakazy na zasadzie "NIE, BO NIE!". Kompletnie pozbawione logiki, jakiegokolwiek uzasadnienia. Całe dzieciństwo niczego mi nie było wolno. Cała klasa jechała na wycieczkę - beze mnie. Kumple grali na podwórku w piłkę - beze mnie. Znajomi się spotykali, bawili, itd. - beze mnie. Całe życie słyszałem tylko "NIE".

[po-ranna-kawa]

kevinjohnmalcolm napisał:

> Mnie wkurzały wieczne zakazy na zasadzie "NIE, BO NIE!".

O tak. I jeszcze ta hipokryzja: "coca cola jest niezdrowa, nie powinnaś pic tego świństwa", a potem impreza i tatuś wypija sam 1 litr coli

[stasi1]

Ale to nic dziwnego że dzieciom nie daje się niezdrowej żywności chociaż dorośli ją jedzą.

[heniek.8]

stasi1 napisał:

> Ale to nic dziwnego że dzieciom nie daje się niezdrowej żywności chociaż dorośl
> i ją jedzą.

ale też najlepsze efekty wychowawcze uzyskuje się kiedy komunikat słowny jest spójny z osobistym przykładem

[po-ranna-kawa]

stasi1 napisał:

> Ale to nic dziwnego że dzieciom nie daje się niezdrowej żywności chociaż dorośl
> i ją jedzą.

Serio pytasz?
To na tej samej zasadzie mógłbyś spytać, a co w tym dziwnego, że rodzice mówią nie kradnij, a sami kradną, mówią: nie sikaj do kwiatka, a sami sikają itp.

Oczywiście nie chodzi o produkty, których dzieci nie mogą z zasady używać - alkohol, marihuana, papierosy itp. Ale w tym wypadku to także mówienie dziecku, że alkohol jest niezdrowy, gdy się samemu dużo pije, też nie jest zbyt skuteczne.
Ja paliłam papierosy "dzięki" ojcu, bo on palił, więc już w podstawówce mu podbierałam i paliłam.

[tzn.aga]

A ja dzięki mojemu nie palę.
Nie zliczę ile razy chcąc go wziąć za rękę się oparzyłam. Do tego smród, żółte palce i zęby. Na szczęście w domu mógł palić tylko podczas jakiś spędów.

moze i nieskuteczne, ale jakze prawdziwe.

[obrotowy]

po-ranna-kawa napisała:
Ale w tym wypadku to także mówienie dziecku, że alkohol jest niezdrowy,
gdy się samemu dużo pije, też nie jest zbyt skuteczne.


Moze i nieskuteczne - ale jakze czesto prawdziwe... Okazujace ludzka slabosc....

Rodzice tez nie sa z kanienia... I dziecko tego sie w koncu tez dowiaduje...

PS. Przy (dorastajacym) synu wypijlem czasem kieliszek wina, czy piwo - ale nigdy wodke

a gdy mialem na nia ochote - to to przed nim ukrywalem.

[po-ranna-kawa]

obrotowy napisał:


> PS. Przy (dorastajacym) synu wypijlem czasem kieliszek wina, czy piwo - ale nig
> dy wodke
>
> a gdy mialem na nia ochote - to to przed nim ukrywalem.

No widzisz, zakłamania ciąg dalszy.

alesz vidze...

[obrotowy]

po-ranna-kawa napisała:
> No widzisz, zakłamania ciąg dalszy.


wychowanie dziecka, to zaklamanie - tyle, ze w dobrym celu.

zycie go i tak z iluzji obedrze - gdy bedzie dorosly.

[po-ranna-kawa]

obrotowy napisał:

> zycie go i tak z iluzji obedrze - gdy bedzie dorosly.

To oczywiste.
Dlatego fajnie, gdy rodzić jakoś do mierzenia się z tym obdzieraniem przygotowuje - także w kwestii np. picia alkoholu

[heniek.8]

obrotowy napisał:

> ale nigdy wodke
>
> a gdy mialem na nia ochote - to to przed nim ukrywalem.

To tak jak ja - dę wyrzucić śmieci- mówię- i kieruję się do pobliskiej żabki

codziennie wynoszę zmieszane, plastik, papier, metal, drewno, szkło i bawełnę

[tzn.aga]

heniek.8 napisał:

> To tak jak ja - dę wyrzucić śmieci- mówię- i kieruję się do pobliskiej żabki
>
> codziennie wynoszę zmieszane, plastik, papier, metal, drewno, szkło i bawełnę

Mój ojciec robił tak samo. Bez sensu.
Ja lubię się napić wina czy piwa i moja córka o tym wie. Nie chowam się, nie robię tajemnicy, nie demonizuję.
Wie co to jest alkohol, po co i dlaczego oraz co to jest alkoholizm.
Z gierek i udawanek tylko problemy się rodzą.

[heniek.8]

nie no, normalnie to ja nie piję, ale na forum to brzmi jakoś tak zbyt "sucho"

toc k... napislalem to samo.

[obrotowy]

tzn.aga napisała:
> Ja lubię się napić wina czy piwa i moja córka o tym wie.


toc k... napislalem to samo.

gdy chcialem sie napisc piwa, czy wina - to tego nie ukrywalem.

ale gdy chcialem sie napic wodki - to ukrywalem i owszem. - bo nie zamierzalem syna picia wodki uczyc.

moze sie sam nauczy - albo inie.

[tzn.aga]

obrotowy napisał:

> tzn.aga napisała:
> > Ja lubię się napić wina czy piwa i moja córka o tym wie.
>
>
> toc k... napislalem to samo.
>
> gdy chcialem sie napisc piwa, czy wina - to tego nie ukrywalem.
>
> ale gdy chcialem sie napic wodki - to ukrywalem i owszem. - bo nie zamierzalem
> syna picia wodki uczyc.
>
> moze sie sam nauczy - albo inie.

No nie. Ja picia wódki nie ukrywam bo jej nie pije.

[obrotowy]

tzn.aga napisała:
> No nie. Ja picia wódki nie ukrywam bo jej nie pije.


to nie jest uwaga na moja uwage.

tylko out of thema.

[stasi1]

To w w tym przypadku staram się nie pić alkoholu wobec dziecka swojego(mój ojciec dużo pił szczególnie z wiekiem). Nawet ostatnio się zdziwił że niby stwierdziłem że dziadek mniej pije niż ja(ten drugi), bo przecież ja nie pije w ogóle. I musiałem mu tłumaczyć że to fakt(chyba sądził że wino to jednak nie alkohol)

[prawda_we_mgle]

Matka - że była apodyktyczną egoistką, wokół której wszystko musiało sie kręcić... ja byłam tylko tłem do realizacji jej napompowanego wizerunku dla świata zewnętrznego... wszelkie moje próby artykułowania własnego zdania dusiła bez litości stosując cały wachlarz emocjonalnych manipulacji, w wielodniowym karaniem ciszą i traktowaniem mnie jak powietrze - na czele.

Ojciec mnie wkurzył tym, że gdy zrozumiał że ożenił się z narcystką - zostawił mnie z nią samą, bezsilną 12-latkę - urywając wszelki kontakt na wiele lat... Odezwał się dopiero, gdy jako 21 latka wychodziłam za mąż (pewnie w dużym stopniu była to próba ucieczki od toksycznej mamuśki).

Ehhh... takie tematy to nie dla mnie, ale chociaż mi się trochę ulało

[ga77-77]

Kiedyś nic mnie praktycznie nie wkurzało. Dziś wkurza mnie to, że trzymali mnie pod kloszem zamiast wychować na idącą z morderczą konsekwencją do celu alfę. Chcieli dobrze, a znacznie się przyczynili do prze...nia mi życia.

[stasi1]

To prawie tak jak z matką mojego dziecka . uważa że syna może prowadzić za rękę do osiemnastki . A potem się dziwi że dziecko nie jest przebojowe. praktycznie nic w domu nie musi robić Dziwi się że mu czasami wypada talerz z ręki. Ale gdzie miał się nauczyć tego jak go trzymać?
Moi rodzice woleli nie trudzić się i zgadzać się ze mną na moje nic nie robienie. Znaczy nie do końca nic nie robienie tylko nic aby mnie czymś zainteresować. I zostałem na pozycji że nic do życia nie potrzeba prócz świętego spokoju. Dla wyjaśnienia oni ciężko pracowali ale raczej bez efektu.

[po-ranna-kawa]

Często tak bywa, że rodzice nie zauważają, że ich dzieci rosną i nie stawiają przed nimi zadań adekwatnych do wieku. Wręcz przeciwnie - czują się w obowiązku wyręczać je ze wszystkiego.
Pokłóciłam się kiedyś z kuzynką, która mieszka na wsi i ogrzewa dom piecem CO na węgiel. Byłam u niej kiedyś zimą, a tam taki obrazek - ona (chory kręgosłup) taszczy węgiel z jakiejś komórki i ładuje go do wielkiego pieca w kotłowni. W tym czasie jej 19-letniu syn grzebie w komputerze, przymierza nowe buty na siłownię. Na uwagę, że syn mógłby ją wręczyć z tym węglem usłyszałam, że on się nie nadaje, pobrudzi sobie ubranie, zrobi bałagan, niech się lepiej uczy itp. Podobnie z odśnieżaniem - matka dwie godziny czyści chodnik i podjazd ze zwałów śniegu, bo syn zaprosił koleżanki i kolegów na imprezę. W tym czasie on jeszcze śpi, a potem się kąpie i żeluje włosy.

[stasi1]

No niestety to chyba już taka mała patologia. Kiedyś byłem u znajomych coś grzebali w ogródku. Pytam się czemu synowie nie pomagają? Oni około 18 lat. Znajoma stwierdza że zanim by zrozumieli co trzeba zrobić to już szybciej sami zrobią. Po dziesięciu latach znajoma o starszym synu: Chyba będziemy go utrzymywać bo w żadnej pracy długo nie grzeje miejsca. Ostatnio jak byłem to akurat miał pracę.
Znajoma (około 55 lat) mieszka z córką i jej mężem. Ma zawsze z nimi problemy że ona musi przynieść tego węgla do pieca.

[kevinjohnmalcolm]

[stasi1]

Synowi podgrzalem mleko do płatków i postawiłem w garnuszku na stole. on przychodzi siada . stwierdza jak ma jeść przecież nic nie ma . Ja na to że przecież miskę czy łyżki może sobie sam wziąć. Ale raczej to tylko ja chcę aby sam sobie przynosił miski normalnie dostaje jedzenie pod nos

[baenzai]

Ja do swoich mam pretensje głównie o to, że niczego mnie nie nauczyli, do niczego mnie nie motywowali, niczym mnie nie zainspirowali i nie przekazali mi żadnych wartości.

Za to musiałem w każdą niedzielę i święta chodzić do kościoła.

Dopiero po latach sobie uświadomiłem jacy to byli toksyczni ludzie i jak bardzo negatywny wpływ mieli na moje poczucie własnej wartości i ogólne ogarnięcie życiowe.

[kevinjohnmalcolm]

baenzai napisał:
> Dopiero po latach sobie uświadomiłem jacy to byli toksyczni ludzie i jak bardzo negatywny
> wpływ mieli na moje poczucie własnej wartości i ogólne ogarnięcie życiowe.

Otóż to, takie rzeczy zauważa się dopiero po latach. Niestety dzieciństwo ma gigantyczny wpływ na życie dorosłe, kształtuje nas na całą resztę życia.