lista lektur klasa 5

[agatka_s]

No dzisiaj moj ananas przyniosl liste lektur, no i musze powiedziec ze jest
ciut lepiej niz w klasie 4 (bajeczki), ale wciaz nie do konca:

W Pustyni i Puszczy
Chlopcy z Placu Broni
Tomek Sawyer (o ten to juz nas przesladduje , mamy chyba z 5 egezemplarzy w
tym jeden po angielsku..)
Tajemniczy Ogrod
Parandowski Mity

i cos co nie znam "Legendy Warszawskie" (no jednak bajki rulez !!!)

Klasyka, no OK, ale cos bardziej wspolczesnego choc z jedna sztuka to by sie
przydala....(tak na moj gust)

A co u waszych dzieciakow "w temacie" lektur szkolnych ?

[verdana]

Równie dobrze mogly by być to lektury dla dziecka z roku 1920 - może poza
Parandowskim.
Dla mnie obłęd. Jakie wartosci wnosza w dzisiejszych czasach "Chlopcy z Placu
Broni" - książka doskonała, ale zaprzeczająca wszystkim przekazywanym obecnie
dzieciom wartosciom wychowawczym?
"Tajemniczy ogród" jest juz - jak dla mnie - raczej nie do czytania. Nie bylo
nowszych książek na podobne tematy?

lista lektur klasa 5 i 6...

[nchyb]

moje dziecko w zeszłym roku omawiało w 5 klasie:
W pustyni i w puszczy, Tajemniczy ogród, jakiegoś Mikołajka i Harrego Pottera...
Także i poszczególne mity greckie, ale tu już nie było konkretnego autora,
tylko trzeba było poznać konkretny mit i tyle...

A w tym roku - klasa 6 - lektury syna to:
Robinson Crusoe
Opowieść wigilijna
Ten obcy
Jeżycjada - dowolny tom.

A jak u Was? Verdano, jakie lektury synowi zapowiedziano?

[alinawk]

Zatkało mnie...Dla mnie osobiście "Chłopcy z Placu Broni" i "Tajemniczy ogród"
to książki ponadczasowe. Przyjażń, miłość, śmierć, walka z przeciwnościami
losu, z kalectwem ( u Colina z Tajemniczego ogrodu).
A tak z ciekawości, jaką współczesną książkę byscie widziały jako lekturę dla
piąto- lub szóstoklasisty?
Harrego Pottera? Ja osobiscie nie mam nic przeciwko niemu, kto chce niech
czyta, ale jako lektura? A moze jakiś "Pamiętnik księżniczki" lub "Seria
niefortunnych zdarzeń" - to z książek czytanych ostatnio przez moją starszą
córkę. Zajrzałam tak kiedyś z ciekawości do tego - badziewie
straszliwe...

[agatka_s]

alinawk napisała:

> Zatkało mnie...Dla mnie osobiście "Chłopcy z Placu Broni" i "Tajemniczy
ogród"
> to książki ponadczasowe. Przyjażń, miłość, śmierć, walka z przeciwnościami
> losu, z kalectwem ( u Colina z Tajemniczego
ogrodu).
> A tak z ciekawości, jaką współczesną książkę byscie widziały jako lekturę dla
> piąto- lub szóstoklasisty?
> Harrego Pottera? Ja osobiscie nie mam nic przeciwko niemu, kto chce niech
> czyta, ale jako lektura? A moze jakiś "Pamiętnik księżniczki" lub "Seria
> niefortunnych zdarzeń" - to z książek czytanych ostatnio przez moją starszą
> córkę. Zajrzałam tak kiedyś z ciekawości do tego - badziewie
>
straszliwe...
>
>


Klasyka jak najbardziej-sama takie ksiazki podsuwam synowi i zauwaz ze jak juz
wczesniej wspomnialam, on akurat prawie wszystkie juz kiedys przeczytal.

Same ksizaki sa niewatpliwie wartosciowe, tylko nie wiem, czy poprostu nie
daloby sie znalezc czego bardzie wspolczesnego i takiego co wszystkie dzieci
(nawet te ciut oporne czytelniczo przeczytalyby z zainteesowaniem).

Ja nie znam sie na ksiazkach dla mlodego czytelnika, niemniej ja konczylam
podstawowke ze 30 lat temu, i dokladnie te same ksiazki byly jako lektury.
Poprostu zastanawiam sie czy od tego czasu nic ciut bardziej wspolczesnego
mowiacego np o wspolczesnych problemach (np tolerancja dla innych, albo np
przemoc w szkole, albo np wyscig szczurow itp itd) nie zostalo napaisane ?

Poprostu nie wiem czy dla 12-latka W Pustyni i Puszczy jest do przebrniecia,
bez jakis mak strasznych (bo takich w Pustyni i Puszczy to on juz tysiace
widzial w kinie, z efektami specjalnymi , a telewizja pokazuje codziennie
lepsze przygody z Libanu, wiec jakas dwojka dzieci 100 lat temu, co to kogo
obchodzi ...)

[kadoro1969]

Nie widzisz wartości w "Chłopcach z Placu Broni"???? Totalnie się załamałam,
chyba nie czytałaś/eś tej powieści. dzieci ja bardzo lubią, a pzrede wszystkim
uczy przyjaźni, miłości do Ojczyzny, honoru, poswięcenia itd itp

[mama_kasia]

To mnie załamałaś. Mój też w piątej. Jak przyniesie spis, to
Wam podam.

[verdana]

Mój syn jeszcze nie ma spisu lektur - a jak znam życie, to w ogóle nie bedzie
miał.
Za każdym razem, jak czytam ten spis, to jestem załamana. Powinien mieć
tytuł "Dzieła, które musicie przeczytać, abyście zrazili się do czytania na
wieki wieków, amen".
Jak dziecko w ogóle jest oczytane, to pół biedy. Jesli czyta tylko lektury, to
naprawdę - trudno się dziwić, że potem czytanie kojarzy mu się z czynnością
uciążliwą.

[agatka_s]

verdana napisała:

>> Jak dziecko w ogóle jest oczytane, to pół biedy. Jesli czyta tylko lektury,
to
> naprawdę - trudno się dziwić, że potem czytanie kojarzy mu się z czynnością
> uciążliwą.


No wiec wlasnie, moj akurat juz wszystkie, poza tymi legendami, przeczytal,
wiec to nawet nie chodzi o moj prywatny interes. Tylko ze moim zdaniem
omawianie W Pustyni i Puszczy razem na lekcji, jest ciut naciagane ? No nie
wiem, moze zeby przy okazji omowic autora, zeby dzieci wiedzialy (bo pewnie sa
takie co nie wiedza...) kto to Henryk Sienkiewicz. Innego celu jakos nie
dostrzegam, bo ja bardzo lubie W Pustyni i w Puszczy, ale to archaiczna ksiazka
przygodowa (czasem i takie sie czyta), a nie material do omawiania w klasie.
Rzeczywiscie jak to jest pierwsze spotkanie z grubsza ksiazka (no bo w zeszlym
roku szczytem grubosci byl chyba Krol Macius Pierwszy i Pinokio), to dzieciak
taki co tak pierwszy raz czyta wieksza ksiazke, zniecheci sie kompletnie.

Mark Twain, tez jakis nie przemawiajacy do wspolczesnych dzieci, moze podczas
wakacji, jak juz nie ma co czytac to dzieciak strawi, ale tak normalnie i potem
jeszcze to omawiac...

Nie uwazam tez ze od razu musza byc omawiane bestsellery i najnowsze pozycje,
ale moze jednak by sie cos znalazlo tak bardziej na czasie...

a jak to jest technicznie

[anndelumester]

tzn. kto to i kiedy ustala?
I czy takie lektury sie jakoś nie zmieniają z "duchem czasów"
Przepraszam za naiwnosc, ale ja jestem na etapie przedszkola

[agatka_s]

Ja tez nie wiem na 100%, ale rozumiem ze jest jakis kanon lektur (w kazdym
razie Giertych o czyms takim wspominal, ze musi przejrzec, a inn8i sie
oburzaloi ze przeciez dopiero co byl aktualizowany....)

A potem to juz raczej polonista wybiera te konkretne, bo jak widac sa pewne
roznice.


U nas jeszcze polonista daje liste lektur zalecanych do samodzielnego czytania-
tu sa i Tolkien i mikolajek i jeszcze kilka innych-ale to raczej taka
podpowiedz i niejako dobra wola nauczyciela ze podpowiada.

[omfala]

Technicznie jest tak, że kanon jest w gimnazjum (chyba) i w liceum (na pewno), a
w podstawówce hulaj dusza. Nauczyciel sam wybiera. I często wybrałby pewnie co
innego niż "Katarynkę" czy "Spotkanie nad morzem"... - problem w tym , że w
bibliotece szkolnej są tylko takie książki, bo 20 lat temu kupili, a potem już
nie mieli za co. Książki dokupuje się po kilka egzemplarzy - za mało, zeby mogły
służyć jako lektura. Bo jak nauczyciel ma 25 osobową klasę i chce, żeby wszyscy
przeczytali zadaną lekturę - nie może zdać się na to, że uczniowie wypożyczą
sobie z miejskiej (zresztą pewnie nie dostaną aż tylu egzemplarzy) albo kupią.

[i2h2]

Zarówno w szkole podstawowej, jak i liceum miałam szczęście trafiać na ambitne,
zakochane w literaturze polonistki. I każda z nich z osobna wykorzystywała
następujący patent: przed wakacjami dostawaliśmy spis lektur dodatkowych,
zaplanowanych do omówienia na lekcji (dwa - trzy tytuły na cały rok). Daję
słowo, że w klasie ponad trzydziestoosobowej były tylko dwie albo trzy osoby,
ktore tych książek nie tknęły (z gatunku tych, co i lektur obowiązkowych nie
czytały).
Naprawdę uważam, że główny problem omawiania wyłącznie staroci z całkowitym
wykluczeniem literatury współczesnie powstającej tkwi w niechęci do myślenia -
niestety, polonistów :-(((
Bo zwracam uwagę, że ani verdana ani nchyb ani nikt inny nie poddaje w
wątpliwość omawiania tzw. klasyków, a jedynie to, że żadna z tych książek nie
zachęca do czytania - zamaist przyjemności serwuje się uczniom smutny obowiązek
zmagania się z zamierzchłą (dla nich) historią... A wystarczyłoby dodać po
jednej w semestrze książce interesującej te dzieci, opowiadającej o świecie
jaki mają wokół, a nie tylko o tym z "dziadkowych gadek".

[nchyb]

> Bo zwracam uwagę, że ani verdana ani nchyb ani nikt inny nie poddaje w
> wątpliwość omawiania tzw. klasyków, a jedynie to, że żadna z tych książek nie
> zachęca do czytania - zamaist przyjemności serwuje się uczniom smutny
> obowiązek
> zmagania się z zamierzchłą (dla nich) historią... A wystarczyłoby dodać po
> jednej w semestrze książce interesującej te dzieci, opowiadającej o świecie
> jaki mają wokół, a nie tylko o tym z "dziadkowych gadek".

I2h2, jak zwykle trafiłaś w sedno!

[omfala]

dostrzegam, bo ja bardzo lubie W Pustyni i w Puszczy, ale to archaiczna ksiazka
>
> przygodowa (czasem i takie sie czyta), a nie material do omawiania w klasie.
> Rzeczywiscie jak to jest pierwsze spotkanie z grubsza ksiazka (no bo w zeszlym
> roku szczytem grubosci byl chyba Krol Macius Pierwszy i Pinokio), to dzieciak
> taki co tak pierwszy raz czyta wieksza ksiazke, zniecheci sie kompletnie.

Jeśli dzieciak po raz pierwszy czyta grubszą książkę w 5 klasie to to dla mnie
jest tragedia :/ Ale wiem, że tak bywa.
Mam dwadzieścia kilka lat, więc jestem zdecydowanie z innego pokolenia. "W
pustyni i w puszczy" przeczytałam po raz pierwszy w wieku 8-9 lat i do czasu,
kieyd była omawiana w piątej klasie znałam fragmenty na pamięć :)
Kiedy dzieciom dobrze wytłumaczy się znaczenie przynudnego początku, książka
zaczyna je wciągać. Wiem, co mówię, uczę polskiego w podstawówce. Poza tym
zawsze niezmiennie sprawdzają się "BRacia Lwie Serce" - dzieci za tym
przepadają. Z kolei szóstoklasistom bardzo podobają się "Przypadki Robinsona
Crusoe" (co mnie samą nieco zdziwiło :)), a hitem hitów był "Oskar i pani Róża".

[ciociacesia]

> Jeśli dzieciak po raz pierwszy czyta grubszą książkę w 5 klasie to to dla mnie
> jest tragedia :/ Ale wiem, że tak bywa.
no bywa. ja tak miałam i na analfabetke nie wyrosłam. po prostu czytanie poczatkowo sprawiało mi duzo trudnosci a i nic interesujacego poza komiksami mi sie nie trafiło

[mama_kasia]

U syna jest tak:

W Pustyni i Puszczy
Chłopcy z Placu Broni
Tomek Sawyer
Tajemniczy Ogrod
Parandowski Mity
Katarynka

[nchyb]

> i cos co nie znam "Legendy Warszawskie
z Or Otem mi się kojarzą... Złota kaczka, bazyliszek...
U nas dzieci wspominały te legendy w zeszłym roku (w 5 klasie właśnie), ale tez
nie całość książki, a 2-3 opowieści.

Również przyznaję, że klasyka to za mało. Jak już wspomniałam, w tejklasie mają
obowiązkowo 1 tom Jeżycjady przeczytać. Zastanawiam się, co wybierze, półka w
domu pełna. Może sama mu Żabę podpowiem, albo na Czarną polewkę poczekamy... A
może jednak lepiej dać idę Sierpniową lub Kłamczuchę? Mam dylemat...

[marian_na48]

Legendy rzeczywiscie Oppmana, dla 5-klasisty troche zbyt dziecinne. Cały
ten "kanon" to jest zawartośc zasobów przeciętnej biblioteki szkolnej.
Jakakolwiek próba wprowadzenia czegoś innego napotyka na opór "tego nigdzie nie
można dostac" i tak wracamy do "Pokoju na poddaszu". Można zaproponowac
"O czym szumia wierzby" Grahama, "przygody Robin Hooda" i Sherlocka
Holmesa, "Atlantyde Wyspe ognia" Kuczyńskiego, "Czarne stopy", "5 przygód
detektywa Konopki", "Królewicza i żebraka" - to kiedyś bywalo w lekturach, więc
można dostac w dobrych bibliotekach publicznych.

[nchyb]

> "O czym szumia wierzby" Grahama, "przygody Robin Hooda" i Sherlocka
> Holmesa, "Atlantyde Wyspe ognia" Kuczyńskiego, "Czarne stopy", "5 przygód
> detektywa Konopki", "Królewicza i żebraka"
hm, tak szczerze, to też niemal same ramoty, dla dzisiejszych dzieci w
większości nieaktualne, lub trudne w odbiorze...

[anndelumester]

no kolezanka napisała, to , o czym pomyslałam.

Czy lektury muszą z załozenia być historią literatury? W tym literatury dziecięcej.
Czy o przyjaźni chłopców juz naprawde nie ma niczego innego, bardziej
aktualnego, od ChzPB, którzy zostali napisani w 1925 r.
Sama z lekturami w szkole problemów nie miałam (no może oprócz Starej basni),
ale dla mnie to jest zupełnie dziwne, że te lektury sie nie zmieniają. Nie
zmieniają sie - bo tak wygodnie i są opracowania (no przyznam , ze ten argument
mnie zwalil z nóg).

[taclem]

Tyle że te "ramoty" mają przynajmniej jakąś wartość literacką, w odróżnieniu od
większości współćzesnej prozy dla młodszych czytelników. Jak inaczej ma się
dzieciak nauczyć odróżniać dobrą proze od złej? Tylko poprzez czytanie klasyki,
a sam pewnie po nią nie siągnie. Z tego co widzę to na większość rodziców też
nie ma co liczyć. Pozostaje szkoła.

[nchyb]

> Tyle że te "ramoty" mają przynajmniej jakąś wartość literacką, w odróżnieniu
od
> większości współćzesnej prozy dla młodszych czytelników
Nie da się ukryć, że te ramoty tym wiekszej wartości literackiej nabywają im sa
starsze i im dłużej kurz na nich się zbiera. W czasach sobie współczesnych
wiele z nich uważane były za zwykłe czytadełka. W czasch im współczesnych za
watościowych uznawano np. klasyków greckich, ale byle powieści, toż to dl
aucharek dobre. Przyznać się wtedy, że się czyta powieści, to trzeba było mieć
wiele odwagi cywilnej... :-)
Więc ten argument do mnie nie trafia, wartość literacka wielu tzw. klasyków nie
przewyższa a czasem ustepuje niektórym współczesnym powieściom dla młodzieży.
Nie wszystkim oczywiście...

> większości współćzesnej prozy dla młodszych czytelników. Jak inaczej ma się
> dzieciak nauczyć odróżniać dobrą proze od złej? Tylko poprzez czytanie
klasyki,
Niekoniecznie. Nieoniecznie czytając klasykę. Po prostu dużo czytając. I teraz
twoja wizja nauki odróżniania dobrych pozycji od złych dla mnie niesie spore
niebezpieczeństwo. Dzieciom sporo czytającym - nie zaszkodzi. One czytają
dużo, więc i po klasyków czasami sięgną. Natomiast dzieci, które nie czytają,
nie lubią, czytają tylko to co im się każe, do czego są zmuszane - tu widzę
dwie wersje wydarzeń:
1. sięgają po bryki, skróty itp. samej lektury nie czytając. Klasycy nic im nie
dadzą, bowim ksiązkę poznają wyłącznie za pośrednictwem streszczeń, często
wątpliwej jakości pod względem językowym
2. po lekturę z bólem i jękiem sięgną. Natrafiwszy na pozycję przestarzałym
ęzykiem pisaną, zniechęcą się do czytania wogóle i utwierdzą w przekonaniu, że
nie tylko lektury szkole, ale i ksiązki ogólnie to trudna, nudma sprawa itp
itd...

Natomiast gdyby tym dzieciom zaproponować książki współczesne, traktujące o
współczesnych problemach byłaby większa nadzieja na to, że zachęcą do czytania,
poznawania, rozbudzania zainteresowań czytelniczych, a w dalszej przyszłości -
poznawania także klasyków.

Natomiast pozostawienie szkole roli zanudzania klasykami sprawia, że może i
tych klasyków dzieciarnia pozna, ale zanudzi ją to i zniechęci doszczętnie.
Jeżeli jeszcze do tego dołoży się sposób omawiania większości lektur i jedynie
słuszne wizje podrecznikwoe, to... No cóż, przyznaję, zdecydowaną wiekszość
wszystkich lektur obowiązkowych przeczytałam znacznie przed czasem ich
omawiania. Po omawianiu prawdopodobnie nie sięgnęłabym do nich przez dlugi
czas...

[taclem]

Przede wszystkim nie do końca widzę sens dzielenia dzieci na takie, które
czytają sporo i takie, które czytają mało, bo dobór lektur pod takim kątem
uważam za szkodliwy. Buduje niepotrzebną barierę. Dzieci, które czytają mało
trzeba ratować! I tu szkoła ma miejsce do popisu, bo tam lekturę się omawia. Nie
twierdzę, że współczesnej literatury nie powinno być w ogóle, ale idealnie
byłoby, żeby dało się omówić coś klasycznego i porównać ze współczesnym.
Pominę natomiast wywód o tym jak dzisiejsze klasyki były postrzegane w czasach
gdy powstawały, bo bez konkretnych przykładów taka dyskusja nie ma sensu.
Pozdrawiam
Taclem

[nchyb]

> Przede wszystkim nie do końca widzę sens dzielenia dzieci na takie, które
> czytają sporo i takie, które czytają mało, bo dobór lektur pod takim kątem
> uważam za szkodliwy. Buduje niepotrzebną barierę.
ja natomiast widzę. Barierą stają się trudne ksiązki. One sprawiają, ze
nieczytający nie czytają jeszcze bardziej, o ile to możliwe...

> Dzieci, które czytają mało
> trzeba ratować! I tu szkoła ma miejsce do popisu, bo tam lekturę się omawia.
No ale właśnie zarówno zestaw lektur, jak i sposób omawiania ich sprawia, ze
dzieci, które w zamierzeniu miały być ratowane, jeszcze bardziej się pogrąża.
Nie dość, że się tonącym reki nie podaje, to jeszcze głębiej wpycha te dzieci
na głębiny nieczytania. Bo się je zniechęca...

> twierdzę, że współczesnej literatury nie powinno być w ogóle, ale idealnie
> byłoby, żeby dało się omówić coś klasycznego i porównać ze współczesnym.
Na pewno byłoby to dobre, ale coż, w ideały w naszej obecnej szkole,
szczególnie przy zamiarach przegglądania przez wiadome osoby kanonów lektur
szkolnych i dopasowywanie ich do jedynie słusznych wzorców - ja już nie
wierzę... Więc skoro ideału nie będzie, to może chociaż jak najmniej
zniechęcania?
Również pozdrawiam, przypominając, że dla mnie problem lektur nie stnieje, moje
dziecko czyta wszystko co się da, od klasyków poprzez wartościowe współczesne,
az po gnioty współczesne też. Ale - z gniotów wyrasta! Koszmarny Karolek,
Kapitan Majtas, czy Barry to juz dla mojego syna nie to. A jeszcze dwa lata
temu Majtas był dla syna po prostu zabawny,m teraz dostrzega jego mizerię. Ja
nie, bo sama się nie zmusiłam :-)
A gdybym tegoż Barrego, czy reszty chał zabroniła, czy dostrzegłby syn że to
chała?

[no-surprises]

Cóż, ja podałam jako propozycje wspomniane przez Was ramoty : Sienkiewicza,
Burnett, Molnara, Szmaglewską, a na deser "Uczniów Spartakusa" Rudnickiej (tytuł
nie padł)i książkę do wyboru przez uczniów.

Powód do wybierania takich lektur, z naszego jeszcze dzieciństwa jest banalny -
dostępność w szkolnych bibliotekach. Zapewne rolę odgrywa także i
przyzwyczajenie nauczyciela, dostępność opracowań itp. Zdarzało mi się omawiać
"Harry'ego Pottera" i licze po cichu na to, ze uczniowie tę pozycję wybiorą.

Nie zgodzę się za nic z oceną współczesnej wartości "Chłopcó z Placu Broni" -
możem moherowa, ale w postacich chłopców widzę i pokazuję moim uczniom to, czym
jest lojalność, odwaga, bohaterstwo, patriotyzm. Rozmawiamy o tym, czy warto się
poświęcać dla idei - może tak marnie, dziecinnie rozmawiamy, ale tego nie chcę
im i sobie zabrać. Piątoklasiści są wspaniali!

[verdana]

No i jaki wniosek z tego poswiecania dla idei?
Nie warto.

[pszczolamaja]

I znowu dyskusja jakaś taka jednotorowa, głównie na kontestacji oparta.
Verdano, może jakiś przykład, co wg Ciebie byłoby wskazaną lekturą??? Toż, na
litość boską, trudno dopasowywać kanon lektur do tego, co jednostki uważają za
ważne w życiu, za mniej czy bardziej warte zachodu. Chyba dobrze, jak książka
pobudza do dyskusji i myślenia? Czy Ty masz w zanadrzu zestaw jedynie słusznych
wniosków, do których kontakt z każdą książką ma prowadzić? To mnie przeraża,
szczerze mówiąc.

[verdana]

Nie - uwazam, ze należy czytać bardzo rózne książki. W tym także "Chłopców z
Placu Broni", ktorych osobiscie nawet lubie.
Jestem natomiast przekonana, ze jako lektury szkolne dla podstawówki powinny
być wybierane dwa rodzaje książek - takie, ktore są "Łatwe, lekkie i przyjemne"
i zachęcą dzieci do dalszej, pozaszkolnej lektury i te, które poruszają tematy
dzieciom stosunkowo bliskie, o ktorych można podyskutować, opierając się także
na własnym doswiadczeniu. Natomiast obecnie wybierane lektury to w większosci
dzieła klasyczne, które ani do czytania, ani do dyskusji nie zachęcają.
Biore tez pod uwagę, o czym już pisałam, jedyną słuszna interpretację stosowaną
przez spora część nauczycieli i obecna na sprawdzianach. szczególnie w
przypadku klasyki ta interpretacja już skostniała, klasyki zganić "nie wypada".
Ilu nauczycieli pozwoli 12 latkowi ocenić krytycznie uznane powszechnie dzieło,
czy stwierdzić, ze klasyczna powieść dla dzieci, czytana od pokoleń mu się "nie
podoba". Niewielu.
-

[no-surprises]

> No i jaki wniosek z tego poswiecania dla idei?
> Nie warto.

Nie zgadzam się z Tobą, moim zdaniem warto.
Może jednak choć warto o tym rozmawiać?

Ot, nieporozumienie...

[verdana]

Moim zdaniem też warto!!!
I dlatego nie polecałabym "Chlopców z Placu Broni", bo z nich wynika
jednoznacznie (przynajmniej dla mnie), że nie warto. Idea, dla ktorej Nemeczek
poświeca życie jest w dzisiejszym rozumieniu tak absurdalna, że stawia całe
poświęcenie pod znakiem zapytania. A z kolei nie jestem pewna, czy akurat
dyskutowanie z piatoklasistami, że poświecenie zycia przez tak milego bohatera,
bylo z jego strony glupota, jest wskazane.

[no-surprises]

Zdziwiła mni Twoja odpowiedź (i cosik mi do wyrobionej forumowo opinii o Tobie
nie pasowało, ale...)
Dziękuję więc za doprecyzowanie.

> Idea, dla ktorej Nemeczek
> poświeca życie jest w dzisiejszym rozumieniu tak absurdalna, że stawia całe
> poświęcenie pod znakiem zapytania. A z kolei nie jestem pewna, czy akurat
> dyskutowanie z piatoklasistami, że poświecenie zycia przez tak milego
> bohatera,bylo z jego strony glupota, jest wskazane.

Myślę, że tym razem rozumiem Cię doskonale ;) i przyznaję Ci rację - można mieć
wątpliwości. Tylko jakoś nigdy nie przyszło mi do głowy słowo głupota, ani razu
też go nie usłyszałam od dzieci.
Może wynika to z faktu, że stawiam raczej pytania typu: czy Nemeczek powinien
pójść na bitwę? (dzieci znają konsekwencje podjętej przez bohatera decyzji). To
też pytanie o idee, ale chyba prostsze dla jedenasto-, dwunastolatków.

> nie polecałabym "Chlopców z Placu Broni", bo z nich wynika
> jednoznacznie (przynajmniej dla mnie), że nie warto.

Tu się różnimy - moim zdaniem warto: została pamięć. To oczywiście moje zdanie.
Ktoś o nim napisał powieść i żyje dłużej niż staruszkowie - koledzy.


I jeszcze jedno, zupełnie subiektywne skojarzenie: ilekroć byłam na lwowskim
cmentarzu Orląt, tylekroć widziałam tam mogiłę takiego Nemeczka.

A pytanie dorosłego dziś człowieka, który naprawdę nie rozumiał podczas
omawiania "Kamieni na szaniec", co było niewłaściwego w chodzeniu Polaków do
kina podczas okupacji, prześladuje mnie do dziś.

[anndelumester]

>A tak bardziej, hmm, po polsku mogłabyś z łaski swej napisać starszej pani, co
>masz na myśli? Co poświęcanie się dla idei ma wspólnego z czasem? Naprawdę nie
rozumiem.
No kontekst, kontekst Chz PB
W Chłopcach masz przepychanki podwórkowe, w sumie tyle.
Oczywiście dla tych dzieci było to wazne. Ale trudno tu mówić o poswieceniu. A
juz porównywanie Chz Pb DO kAMIENI CZY analizując postawy dzieci z ksiązke i ze
wspomnień z czasów II wojny światowej - to niestety czyn Neneczka mozna okreslić
jako mocno nieprzemyslana zabawa, z tragicznym końcem.
Na poziomie kto nie słucha mamy i starszych...
> I jeszcze jedno, zupełnie subiektywne skojarzenie: ilekroć byłam na lwowskim
> cmentarzu Orląt, tylekroć widziałam tam mogiłę takiego Nemeczka.
No i to moim zdaniem niestety wniosek naciagany,
bo co innego wojna, a co innego walki gangów podwórkowych.

[no-surprises]

> No i to moim zdaniem niestety wniosek naciagany,
> bo co innego wojna, a co innego walki gangów podwórkowych.

Mówimy zupełnie o czym innym :(
Ja widzę postawę i mówię o niej właśnie.
Dla mnie poza dyskusją bowiem jest pytanie: kto poświęca się bardziej - matka
czuwająca przy łóżku dziecka czy żołnierz idący na pewną śmierć.

[anndelumester]

Mówimy zupełnie o czym innym :(
> Ja widzę postawę i mówię o niej właśnie.
> Dla mnie poza dyskusją bowiem jest pytanie: kto poświęca się bardziej - matka
> czuwająca przy łóżku dziecka czy żołnierz idący na pewną śmierć.
Ale to jest zupełnie bezsensowne porównanie!
A jeśli żołnierz to zalezy jaki żołnierz? Najemnik z Ugandy? Taki co jest w
wieku Neneczka , a bagaż doświadczen ma czterech 60 latków?
Podejrzewam, ze uczniowie 5 klasy oglądają wiadomości telewizyjne.
I porównywanie Neneczka do żołnierza to dla mnie przesada, pokazywanie młodym
ludziom, że każdy, nawet głupi pomysł, to idea wartosciowa, warta głupiej smierci.
To ja już wole pokazywac inne rodzaje bohaterstwa, niewykluczające odwagi i
rozsądku.
Czy postawa Neneczka czegoś uczy współczesną młodzież? Ja watpię.
Wolałabym, zeby sobie poczytali o Nowaku Jeziorańskim i Karskim i innych.

[no-surprises]

> Wolałabym, zeby sobie poczytali o Nowaku Jeziorańskim i Karskim i innych.
Wybacz. Akurat wiem mniej więcej, co rozumieją z Nowaka - Jeziorańskiego
maturzyści (nowa matura z tego roku).

> porównywanie Neneczka do żołnierza to dla mnie przesada, pokazywanie młodym
> ludziom, że każdy, nawet głupi pomysł, to idea wartosciowa, warta głupiej
>smierci.

Powtórzę raz jeszcze: mówimy o czymś innym i podejrzewam, że się nie
zrozumiemy. Pozdrawiam.

PS A bohater, który nas poróżnił nazywa sie Ernest Nemeczek.

[anndelumester]

> ale w postacich chłopców widzę i pokazuję moim uczniom to, czym
> jest lojalność, odwaga, bohaterstwo, patriotyzm. Rozmawiamy o tym, czy warto się
> poświęcać dla idei - może tak marnie, dziecinnie rozmawiamy, ale tego nie chcę
> im i sobie zabrać. Piątoklasiści są wspaniali!
O bosz, przecież to są realia o "poświecaniu się dla idei" sprzed II wojny
światowej, co w kontekscie wydarzeń po ukazaniu się ksiązki , są mocno nie halo.
Może ja jestem jakaś pokrzywiona zawodowo, ale taka interpretacja mi sie srednio
podoba.

[no-surprises]

To ja jestm pokrzywiona, zmoherzona i w ogóle straszna staruszka.

> O bosz, przecież to są realia o "poświecaniu się dla idei" sprzed II wojny
> światowej, co w kontekscie wydarzeń po ukazaniu się ksiązki , są mocno nie halo

A tak bardziej, hmm, po polsku mogłabyś z łaski swej napisać starszej pani, co
masz na myśli? Co poświęcanie się dla idei ma wspólnego z czasem? Naprawdę nie
rozumiem.

[mpalasz]

A ja myślę, że rozumiem wypowiedzi o "ideach".
Mimo, że nie tak dawno przekroczyłem 30. rok życia, podczas spotkań autorskich
zawsze mówię dzieciakom, żeby wierzyły w marzenia. W idee. Żeby nie skupiały
się wyłącznie na materialistycznym podejściu, które nas zewsząd atakuje.
Może akurat "Chłopcy z placu broni" to nie najbardziej właściwy przykład
ilustrujący takie podejście, ale - w jakimś stopniu - oddaje "ducha". Nie, nie
całkiem, podkreślam. Chodzi właśnie o... ideę.
Nie chciałbym, aby podczas spotkań za 30 lat pierwsze pytanie dzieci
brzmiało "ile pan zarabia?" - a tak się już teraz zdarza.
Więc spójrzmy nieco szerzej. Nie tylko na "Chłopców z placu broni.." ale i na
inne lektury i ich przesłanie.
Padały też zarzuty wobec "Tajemniczego ogrodu". Gdzie jest jego słabośc? W tym
leży, że akcja dzieje się daaawno temu? A wartości? Mam na myśli empatię,
uczucia, a nawet przysłowiowy "zdrowy" sprzeciw przeciw zdaniu dorosłego? Czy
to nie jest tak bardzo aktualne? Miejsce akcji każde (chyba) myślące dziecko
odbierze jako swego rodzaju przenośnię. Zaś przesłanie zostanie zrozumiane.

..teraz czekam na gromy :)

Pozdrawiam,
Marcin Pałasz

[alinawk]

Zgadzam się całkowicie z Twoją wypowiedzią.Jeśli chodzi o miejsce i czas akcji
Tajemniczego ogrodu i Chłopców z Placu Broni to dla mnie to była dodatkowa
atrakcja, bo od zawsze uwielbiałam historię i do tej pory lubie czytac książki
historyczne.Współczesność to ja mam na codzień - a taka książka człowieka
przenosi w inne czasy, pokazuje zycie w innej epoce, całkiem inny świat...Dla
mnie w dzieciństwie to było fascynujące, zresztą teraz też
jest...
Natomiast moje dzieci nie były zachwycone, córka ma inne upodobania, syn w
ogóle nie lubi czytać.Dla mnie wyżej wymienione książki były jednymi z
ulubionych w dzieciństwie, naprawdę szkoda by mi było, żeby odeszły w
zapomnienie...

[judytak]

po konsultacji z dzieckiem podaję, co następuje:

w 5 klasie było:
Rowling: Harry Potter część 1
("fajne, ale za późno", osobiście nie zgadzam się z dzieckiem, nie wszyscy są
tak dojrzali w jej wieku, jak ona)

Rudnicka: Uczniowie Spartakusa
("tragedia", osobiście mogę zaświadczać, że moje inteligentne, dużo czytające
dziecko musiało przeczytać dwa razy, bo nie było w stanie się połapać, kto jest
kim i co się gdzie i dlaczego dzieje; jeśli zestawiam tę książkę ze znikomą
wiedzą historyczną na temat starożytnego rzymu w programie z historii w
podstawówce, to się dziecku nie dziwię)

Sienkiewicz: W pustyni i w puszczy
("za dużo opisów"), osobiście jestem za tym, żeby dzieci czytały książki
przygodowe, które dzieją się daleko stąd, i w czasie, i w przestrzeni, bo to
daje "obycie w świecie", podstawę, wyczulenie na rozmaite informacje, jakie do
dziecka docieraja ze świata (przynajmniej mi dało)

Molnár: Chłopcy z placu broni
("to przecież dla chłopaków"), osobiście nic przeciwko książce nie mam, nawet
dziecko, mimo, że dla chłopaków, czytało już wcześniej, dodatkowo cieszy mnie
książka węgierskiego autora na liście lektur w polsce ;o)

w 6 klasie będzie:
Jurgielewiczowa: Ten obcy
(dziecko książki nie zna, opinii nie ma, ja też nie znam, ale jeśli dziecku
chociaż średnio się przypasuje, to mamy kolejnego autora, którego
można "przerabiać", i chociaż na kilka tygodni zmniejszyć presję "nie mam nic
do czytania!!!!")

Tolkien: Hobbit
(dziecko oburzone, nie znosi fantasy i deklaruje, że książki nie przeczyta, w
co ja osobiście nie wierzę ;o), ja też takich książek nie lubię, ale dobrze,
żeby dziecko poznało, i zweryfikowało swoją opinię na temat)

Defoe: Robinson Crusoe
(dziecko nie ma zdania, ja osobiście nigdy w życiu nudniejszej książki nie
czytałam, ale mąż mówi, że mu się swego czasu podobała...)

Lem: Bajki robotów, wybrane
(dziecko się krzywi, ja się cieszę, chociaż też nie znam, ale teraz poznam...)

Connan Doyle: Przygody Sherlocka Holmesa (wybrane)
(dziecko nie czytało, i się cieszy, ja też)

lektury są wyraźnie zestawione z myślą o chłopakach, sądzę, że to mądrze, jako
że dziewczynki w tym wieku na ogół więcej i łatwiej czytają, poza tym są
bardziej obowiązkowe, więc większa szansa, że książkę przeczytają, nawet jesli
nie do końca im pasuje, a takiej książki, która wszystkim by się podobała, i
tak nie ma...

pozdrawiam
Judyta

[mama_kasia]

Co do Harry'ego Potter'a na liście lektur to ja mam mieszane odczucia.
Sama książkę lubię i mój syn czyta, ale książka ogólnie jest konktrowersyjna.
Są tacy rodzice, którzy nie chcą, aby ich dzieci Harry'ego czytały. Jednak
taka pozycja nie powinna być omawiana. Jak myślicie?

[judytak]

mama_kasia napisała:

> Są tacy rodzice, którzy nie chcą, aby ich dzieci Harry'ego czytały. Jednak
> taka pozycja nie powinna być omawiana. Jak myślicie?

słyszałam, że są tacy rodzice, ale nie spotkałam ich w naturze :o)
jako że wszystkie lektury podaje się na początku roku, nie widzę większego
problemu
jeśli jacyś rodzice zaprotestują, to z cała pewnością nauczyciel się dostosuje:
po rozmowie z rodzicami i z dziećmi wymieni lekturę na inną albo jako daje do
wyboru z kilku pozycji

pozdrawiam
Judyta

[mama_kasia]

rzeczywiście, można i tak :-)
a rodziców takich spotkałam w naturze, więc z pewnością istnieją ;-)

[nchyb]

> a rodziców takich spotkałam w naturze, więc z pewnością istnieją ;-)
niestety istnieją, tylko tyle w tej sprawie moge napisać... ale nie warto
tematu rozwijać, bo na wielu forach był wałkowany...

[pszczolamaja]

No i ta wypowiedź świadczy najdobitniej o tym, że wszystkim nie dogodzisz ;-)Ja
jestem takim rodzicem, istnieję (NIESTETY??????). Prędzej będę się kłócić z
nauczycielką o H.Pottera w lekturach niż "Chłopców z Placu..." Czego to
dowodzi???

[anndelumester]

a konkretnie o co się bedziesz kłócic?
Bo nie bardzo rozumiem?

[pszczolamaja]

- jak szanowna przedmówczyni nchyb napisała, tematu nie warto rozwijać, bo
przewałkowany. Ze względów ideologicznych i światopogladowych większe mma
obiekcje odnośnie H.Pottera jako jednej z lektur obowiązkowych,
niż "Chłopców...". I gdyby ewentualnie w przyszłości polonistka mojego dziecka
taki pomysł - harropotterowy by wysunęła - na pewno bym się do niego
krytycznie ustosunkowała. Jak mogę Ci jeszcze ułatwić zrozumienie mojej
wypowiedzi?

[agatka_s]

a o co chodzi z tym harrym P ?

czytac nie czytalam (poza pierwszym tomem-na glos gdy moje cudo mialo 6 lat
niecale), ale widzialam filmy wszystkie. Ksiazka, raczej nie na lekture
szkolna. Ale dzieci raczej przeczytaja chetnie...

A co konkretnie bys krytykowala ?

[nchyb]

> a o co chodzi z tym harrym P ?
> A co konkretnie bys krytykowala ?
by poznać niechęć niektórych do HP warto zajrzeć tu:
www.opoka.org.pl/php/szukaj.php
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=16182&w=21822568&v=2&s=0
www.polwen.pl/?k=Harry+Potter
możesz też przeczytać tę książę:
czytelnia.onet.pl/0,15151,0,1,nowosci.html
Zwróć uwagę Agatko na fragment opisu:
(...)
Autor zdecydowanie przeciwstawia się powszechnym twierdzeniom, że Harry Potter
to tylko niewinna wyobraźnia. Ks. Aleksander Posacki SJ, przeprowadzając
dokładne i rzetelne analizy omawianego tematu, sięga do materiałów źródłowych i
powołuje się na wielu autorów. Wskazuje przy tym na związki nie
tylko "Harry'ego Pottera" z magią czy okultyzmem, ale też ukazuje inne
przykłady relacji - ukrytych i jawnych - literatury fantasy z okultyzmem i
satanizmem.

[nchyb]

z linkiem opoki mi nie wyszło, w wyszukiwarce wpisz harry potter, wyskoczy
kilkanaście ciekawostek, m.in.
www.opoka.org.pl/biblioteka/K/katecheta/0112E_10.html
www.opoka.org.pl/biblioteka/I/IL/harry_potter_spor.html
www.opoka.org.pl/biblioteka/P/PR/magia.html
www.opoka.org.pl/varia/sekty/harry_zly.html
www.opoka.org.pl/biblioteka/P/PK/magia_dzieci.html
www.opoka.org.pl/biblioteka/I/IL/harry_potter-gk2.html

[agatka_s]

ale pszczolamaja, tak uwaza ?

[nchyb]

hm, to już Pszczołamaja powinna sama się wypowiedzieć, ja Ci tylko podałam
odnopśniki to zarzutów stawianych Harremu przez niektórych katolików...

na forum wychowania w wierze możesz poczytać więcej, ja tylko linka do jednej
dyskusji podałam...

[nchyb]

możesz jeszcze tu poczytać:
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=16182&w=31851631&a=31851631

[agatka_s]

Sorry, nie obraz sie moje pytanie bylo skierowane do pszczoly.


Z calym szacunkiem, jakos nie bardzo interesuja mnie skrajne opinie na temat
HP, czy kodu Da Vinci (bo rozumiem ze to sa podobnego typu zarzuty)artykulowane
przez jedno czy drugie srodowisko. Natomiast opinia mamy dziecka w podobnym
wieku a i owszem, bo moze ja o czyms nie wiem, opierajac sie tylko na filmach.

[nchyb]

> przez jedno czy drugie srodowisko. Natomiast opinia mamy dziecka w podobnym
> wieku a i owszem, bo moze ja o czyms nie wiem, opierajac sie tylko na filmach.
podałam Ci m.in. linka do tej opini...

[mpalasz]

Nie tylko wśród wspomnianych katolików można znaleźć przeciwników H.P.
Nie mówię o sobie (tzn. o wyznaniu), bo to nie należy do istoty sprawy.
Niemniej, książki o H.P. budzą kontrowersje niezależnie od wyznania. Jasne, że
wśród dzieci będą zawsze budziły zainteresowanie, w czym - moim zdaniem -
największą zasługę budzi medialne nagłośnienie tychże książek. Bo czy wypada
NIE czytać, nie znać, H.P. ?
Wśród rodziców jednak jest różnie; spora część dostrzega wątpliwe przesłanie
moralne wyżej wymienionych książek, niezależnie od wartości "rozrywkowej".

Pozdrawiam,
Marcin Pałasz

[agatka_s]

Uuuuups

Moje dziecko wszystkie tomy przeczytalo po 10-15 razy. No i co teraz ?


Dla calosci obrazu: Nie tylko ! Inne ksiazki tez czyta. Np bardzo lubi czytac
biblie- mowie bardzo powaznie, mial taki okres ze czytal biblie, bardzo
chetnie, i troche jak ksiazke przygodowa-tylko staty testament (ale to bylo po
komunii). Teraz namietnie przeglada i czyta "Mity ludow i narodow swiata"
Leksykon Mitologii.

Nie przesadzalabym z przywiazywaniem wagi zbyt duzej do ksiazek, jako narzedzia
ksztaltujacego tak wprost moralnosc i etyke naszych dzieci. Nie sadze aby
mojemu i 100 przeczytanie Harrego P, zaszkodzilo. Ale moze sie myle, zobaczymy
za kilka lat...

[mpalasz]

No i co teraz?
No i nic specjalnego :)

Już w wątku "Cenzura" oraz (wcześniej) "Bułeczka" wypowiedziałem się nt.
cenzurowania książek dla dzieci. Dzieci i tak będą czytać to, co wyda im się
stosowne, niezależnie od nakazów (lub zakazów) rodziców. My możemy negować
konkretną pozycję, zaś dziecko i tak wybierze to, co mu odpowiada. Oczywiście,
mówimy o dzieciach czytających. Także Harrego P. :)

I, jak już kiedyś tam wspomniałem, dziecko ma naturalną skłonność do
odrzucania "złego". Wybierze to, co go po prostu interesuje w danej książce, i
na tym się skupi. Także w książkach o Harrym P. :)

Tak więc, Agatko, nt. wpływu książek (wszystkich, w tym również tych o Harrym)
na moralność dziecięcą wypowiedziałem się już wieeeele razy. A to, co na ten
temat myślą rodzice (bo o tym był mój poprzedni post, na który odpowiedziałaś) -
to inna sprawa. Pisałem o reakcji rodziców, a nie dzieci. To są dwie różne
rzeczy.

I pozdrawiam, oczywiście. Serdecznie :)
Marcin Pałasz

[agatka_s]

tylko ze moja obawa jest prawdziwa i konkretna.

Ja znam filmy, i filmy oceniam jako nieszkodliwe (sa takie ktore moj syn
ogladal, da duzo szkodliwsze (np Mission Impossible-ktora uwielbia), nie mowiac
o fanatycznym ogladaniu Faktow i Wiadomosci-od deski do deski (ale za to juz
wiecej nie oglada TV, poza meczami). Harrego nie czytalam, a syn owsze jak
napisalam po kilkanascie razy.

Wiec teraz sie ciut zaniepokoilam. Czy w ksiazkach jest cos gorszego niz w
filmach ? Film-nawet ten ostatni, nie zrobil na mnie kjakiegos
apokaliptycznego i zlego wrazenia. ot takie bajeczki moze nie dla 5-latka, ale
potem ? spoko

[mpalasz]

W dalszym ciągu (uparcie, upierdliwie i w ogóle bardzo :)) chodzi mi o to, że
dorośli zawsze dostrzegą w konkretnej lekturze (lub filmie, bo gry komputerowe
wyłączam), więcej aniżeli jest w stanie dostrzec dziecko.

Tak więc, podkreślam: moim zdaniem, książka, która zdaniem dorosłych zdolna
jest wyrządzić dziecku nieodwracalną krzywdę, może na dziecko nie wywrzeć
żadnego negatywnego wpływu. Także Harry P. :) My dostrzeżemy w tym satanizm i
tragiczne zło, dziecko zachwyci się magią i przygodami. I tylko to wyniesie z
lektury, zapominając o niej wkrótce i nie próbując naśladować "szkodliwych"
praktyk z lektury.. :)

Zaś o większym szkodliwym wpływie filmów niż książek.. to już jest osobny
wątek, nie pasujący do tego o lekturach szkolnych.

Pozdrawiam :)
Marcin Pałasz

[nchyb]

> Wiec teraz sie ciut zaniepokoilam. Czy w ksiazkach jest cos gorszego niz w
> filmach ? Film-nawet ten ostatni, nie zrobil na mnie kjakiegos
> apokaliptycznego i zlego wrazenia. ot takie bajeczki moze nie dla 5-latka, ale
>
> potem ? spoko
no właśnie, na Tobie film nie zrobił złego wrażenia, bohater i jego
zainteresowania Cie nie przeraziły, a są tacy którzy dowodzą, że własnie złem
jest to, że nie dostrzegasz tego zła... :-)

Ale to jak już wspomniałam temat przewałkowany na wielu formach, omawiany na
najróżniejsze sposoby, w tym i przez Pszczolemaję...
linki do dyskusji masz, możesz poznać sposoby myślenia, itp itd...

Moim zdaniem najlepiej samemu jednak wyrobić sobie swoje zdanie :-)

Dla mnie niestety, dla innych stety. Takie subiektywne opinie...

[i2h2]

agatka_s napisała:

> tylko ze moja obawa jest prawdziwa i konkretna.
> Ja znam filmy, i filmy oceniam jako nieszkodliwe (sa takie ktore moj syn
> ogladal, da duzo szkodliwsze (np Mission Impossible-ktora uwielbia), nie
>mowiac o fanatycznym ogladaniu Faktow i Wiadomosci-od deski do deski (ale za
>to juz wiecej nie oglada TV, poza meczami). Harrego nie czytalam, a syn owsze
>jak napisalam po kilkanascie razy.

Pozwolę sobie na gigantyczny skrót myślowy, żeby Cię uspokoić;-)
Gdyby akcja HP działa się w świecie nieco mniej przypominającym współczesny
(mówię oczywiście o tym mugolskim) i gdyby były to książki bez tak ogromnego
sukcesu "księgarnianego" i filmowego, to podejrzewam, że pies z kulawą nogą by
się nimi nie zainteresował... Bardzo podobnie napisanych (poedynczych, a nie
serii), nie znanych większości, bo nie nagłaśnianych tytułów naprawdę nie
brakuje.
Co w końcu złego jest w konstrukcji świata, w którym zwolennicy Dobra walczą z
powracajacym po latach uśpienia Złem?!! W dodatku całość została opisana
sprawnie przez autorkę i przetłumaczona dobrze, na ładny język... Chyba tylko
to, że stało się to ogromnie modne, a wszelkie mody należy traktować co
najmniej podejrzliwie ;-)))

[magduniar3]

To ja mam jakieś dziwne dziecko - chłopak. Nie jest molem książkowym, a raczej
czytaczem maniakalnym - jedna książka wałkowana na okrągło.
I mojemu synowi bardzo podobało się i w Pustyni i w puszczy oraz chłopcy z
placu broni, a także mity. Przeczytał też Hobbita z zapartym tchem, chociaż
wcześniej mówił, że nie ma zamiaru, a w wakacje pochłonął trylogię Tolkiena.
Nie podobał mu się tylko Tajemniczy Ogród, bo zbyt dziewczyńska. Ale Chłopców z
Placu Broni czytał z wypiekami na twarzy.
A na codzień jest wielbicielem Harrego Pottera.

W szóstej klasie będzie batalia o Anię z Zielonego Wzgórza.

[nchyb]

Ty masz dziecko normalne. Podobnie jak moje, Verdany i większości dziewczyn na
forum. Zwróć uwagę, że tu się spotykają w większości osoby które czytają i ich
dzieci też. No właśnie o takie dzieci przy lekturach my się wcale nie boimy w
najmniejszym stopniu. One lektury przeczytają,, o ile już jej nie przeczytały.
w wiekszości im się nawet spodoba. Problemem będa dzieci nie czytające...

Dlaczego? Osyłam do tych dwóch postów:
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=16375&w=48107621&a=48222034
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=16375&w=48107621&a=48221949
w jednym ja odpowiadam Taclemowi (Panie Taclem - mam nadzieję że nick się
odmienia i nie ma Pan do mnie pretensji :-), w drugim Verdana tłumaczy -
dlaczego przykurzone, klasyczne lektury dla nieczytających nie sa odpowiednie...

Przy okazji - piszesz o 6 klasie - to tak jak mój, ja lektury swojego podałam,
czy też mogłabyś podać pełny spis? Widzę już jedną różnicę, u nas Ani Shirley
nie ma...
Pozdrawiam

[agatka_s]

Moj post nie mial na celu negowania czytania wymienionych pozycji.
Absolutnie !!!

Sama je dziecku podsunelam, bo jestem zdecydowana zwolenniczka czytania
wszelkiej masci literatury i klasycznej i glupawej, i powaznej i tej mniej...


Mnie glownie chodzilo o problem braku literatury wspolczesnej (w sensie
realiow, tematyki, jezyka itp) wsrod lektur.

Rozumiem i przyjmuje argument o dostepnosci. O tym nie pomyslalam. Dla mnie
rzeczywiscie naturalne jest ze jak sie chce ksiazke to sie ja kupuje-ale
rzeczywiscie to nie jest taki automat...

Ale u nas akurat tak cos wspolczesnego mogliby dodac, rodzicow raczej stac na
kupno niedostepnej bibliotecznie ksiazki...


A moze jakies propozycje, co z literatury wspolczesniejszej by sie nadalo ? (ja
bez bicia sie przyznaje ze nie znam literatury mlodziezowej wspolczesnej,
dlatego oczekuje na propozycje mam oczytanych mlodziezowo)

[alinawk]

> A moze jakies propozycje, co z literatury wspolczesniejszej by sie nadalo ?
(ja
>
> bez bicia sie przyznaje ze nie znam literatury mlodziezowej wspolczesnej,
> dlatego oczekuje na propozycje mam oczytanych mlodziezowo)

Też jestem ciekawa.Czasem zdarza mi się zaglądać do książek które czyta moja 14-
letnia córka, nic godnego uwagi nie znalazłam. No ale ja mam już swoje lata i
być może się nie znam...

[afilipinka]

To ja podam spis lektur mojego szóstoklasisty:
Ania z Zielonego Wzgórza
Kłamczucha
Noelka (a w piątej klasie była już Ida Sierpniowa tejże autorki)
Marcin Kozera
Sachem
Szatan z 7 klasy
Hobbit

[magduniar3]

Jestem strasznie zdziwiona, że moje dziecko ma tylko 4 lektury:
Ania z Zielonego Wzgórza
Ten obcy
Szatan z 7 klasy
Opowieść wigilijna
i może coś jeszcze jak zdążą.

[agatka_s]

przepraszam nie rozumiemy sie..

Moje pytanie: Czy w ksiazkach HP sa bardziej dtastyczne rzeczy niz w filach
HP ? Czy cos zostalo w filmie pominiete, co moze byc dla dziecka grozne.

Jesli ksiaka i film HP, to to samo, to ja nie mam obaw, bo moim zdaniem w
filmie nie ma nic szkodliwego. (oczywiscie to pytanie do osob co i czytaly i
filmy obejrzaly)

[nchyb]

> Moje pytanie: Czy w ksiazkach HP sa bardziej dtastyczne rzeczy niz w filach
> HP ?
nie...
> Czy cos zostalo w filmie pominiete, co moze byc dla dziecka grozne
nie...

zdaniem mojego starszego dziecka nawet - to filmy są ciut bardziej horrorowate
niż książki i jak sam twierdzi - może czytać młodszemu bratu Harrego, ale
jeszcze teraz by mu nie pozwolił dalszych części obejrzeć. To mówił 12-latek o
6 latku. A ten 6-latek zaczął oglądać, ale zasnął i rano kazał sobie
czytać... :-)

Zgłaszam się do odpowiedzi z opóźnieniem...

[pszczolamaja]

Odnosząc się do tematu H.P. w kontekście lektur szkolnych, to już mnie
wyręczono we wklejaniu linków, za com wdzięczna, bo nie umiem ;-), natomiast
dwie rzeczy napiszę jeszcze własną ręką, a co tam. Otóż w kwestii tego cyklu
powieściowego podzielam zdanie m.in. wspomnianego ojca Posackiego i innych
walczących katolików "kontrharrystów" o wątpliwym i zdradliwym przekazie
ideologicznym książki,a z P. Pałaszem zgodzę się co do tego, iż dziecko na
pewno na poziomie świadomym wielu z opisywanych w licznych opracowaniach
niuansów nie odkryje/nie zwróci na nie uwagi. I takie jest moje zdanie, chyba
tak naprawdę poza "niestety" i "stety", bo w końcu możemy sobie pozwolić na
komfort różnych ocen każdej, dowolnej książki bez "nie - stetowania". Natomiast
ja głównie dlatego głos zabrałam, że wydaje mi się niemożliwe ustalenie kanonu
lektur szkolnych, który dla wszystkich będzie równie "do przełknięcia". Mnie by
interesowało, a takiego głosu w tej dyskusji nie znalazłam (przeoczyłam?),
jakie książki byście Państwo w takim kanonie widzieli. Bo całkiem serio mówię,
że ja akurat dla tego wieku miałabym ogromny problem, zważywszy, że taką
książkę nie tylko się z mniejszą czy większą przyjemnością czyta, ale też
trzeba potem omówić.

Jedno, co mnie nieustajaco martwi...

[pszczolamaja]

to fakt, że w przypadku HP jakoś wzmaga się ogólny zanik tolerancji. Tzn.
jeżeli ktoś tę książkę krytukuje, neguje, odrzuca, zostaje automatycznie
zaliczony do grupy - piszę umownie - "dziwnych oszołomów", "niestety
istniejących". Ja wśród swoich znajomych jakoś kontaktujących się z literaturą
dziecięco-młodzieżową mam, tak orientacyjnie, 90% zwolennikó Harry'ego, 5% -
ambiwalentncyh i 5% - zdecydowanie anty. Nie przyszło mi do głowy myśleć o tych
95%, że "niestety istnieją". Wiecie, to budzi moją największą obawę. Nie chcę,
by moje dzieci dorastały w świecie, gdzie za atencję do pewnych książek lub jej
brak jest się jakoś stygmatyzowanym.

[judytak]

nchyb napisała:

> zdaniem mojego starszego dziecka nawet - to filmy są ciut bardziej
horrorowate
> niż książki i jak sam twierdzi - może czytać młodszemu bratu Harrego, ale
> jeszcze teraz by mu nie pozwolił dalszych części obejrzeć. To mówił 12-latek
o
> 6 latku.

mam opinię identyczną, jak rzeczony 12-latek
Agatko, nic strasznego w tych książkach nie ma :o)

pozdrawiam
Judyta

[verdana]

Szklarski "Tajemnicza wyprawa Tomka", Lem "Bajki robotów", Jurgielewiczowa "Ten
obcy", Musierowidz "Dziecko piątku", Makuszyński "Szatan z siódmej klasy".
Wg. mnie może być. Moze prócz Szklarskiego, ktory jest już straszna ramotą
(choć niektorzy lubią) i Musierowicz, która cenię ponad wszystko, ale akurat
ten tom sagi nie bardzo nadaje się do czytania oddzielnie.

[nchyb]

u nas jak pisałam, dowolny tom Musierowicz, pewnie poczekam na Czarną polewkę,
bo to hcłopięce z opisu mi się wydaje...
Co do Tego obcego. Dziecko właśnie czyta, na zmianę z Robinsonem Crusoe (obie
lektury). Opinia syna - mimo, że Robinson pisany mało ciekawym dla
współczesnych dzieci językiem - jednak fabularnie ciekawy i podoba się. A Ten
obcy treściowo moje dziecko nudzi. Co z tego, że język bardziej przystępny, jak
tematyka nie interesuje go. Z opinii innych jego kolegów wynika, ze na temat
ksiązki Jurgielewicz mają podobne zdanie.

A ja właśnie czytam jej Niespokojne godziny iInną i podoba mi się. No cóż, inne
pokolenie, chociaż i tak młodsze od pierwszych czytelników tych książek :-)

A co do Szklarskiego, mój syn jakoś nie był zachwycony, podchodził kilka razy i
od pierwszej części też zaczynał ale nie było zachwytów...

[verdana]

Nie znosze Szklarskiego. Czytałam w mlodosci, omijając wszelkie "naukowo-
dydaktyczne" wstawki, z czego zostawało jakieś 1/3 tekstu.
No, ale dzieci znajomych podobno czytały z zachwytem. Teraz zastanawiam się,
czy zachwyt nie dotyczył jednakże bardziej opinii snobistycznych rodziców o
swoich niezwyklych potomkach, którzy tylko "wartosciowe" czytają.
Jurgielewiczowej nie pamietam, ale moj syn b. lubi książki obyczajowe, Dość
powiedzieć, że nawet "Anię z Zielonego Wzgorza" czytał z przyjemnością.

[nchyb]

> No, ale dzieci znajomych podobno czytały z zachwytem. Teraz zastanawiam się,
> czy zachwyt nie dotyczył jednakże bardziej opinii snobistycznych rodziców o
> swoich niezwyklych potomkach, którzy tylko "wartosciowe" czytają.
ja czytałam z zachwytem w dzieciństwie :-)
W nosie (he, he i gdzie indziej też) miałam wartościowość książi, ciekawiła
mnie przygoda, podróże, geograficzny aspekt. Próbowałam dziecku dać, nie
chciało. Spróbowałam sama po latach powrócić, już mnie nie wciągnęło, ale
dwadzieścia kilka lat temu - przyznaję z zachwytem, bez chwalenia się i
snobowania :-)

[anndelumester]

o bozsz, nie przypuszczałam, ze ze mną aż tak fatalnie, no i z moim Ojcem, który
mi te ksiązki podsunął ;)))
bo ja Tomki po prostu uwielbiałam. No i w ogóle Szklarskiego/Szklarskich inne
ksiązki też lubiłam.

[taclem]

Uznanie powieści Szklarskiego za snobizm, to jedna z najbardziej zaskakujących
rzecz, jakie na tym forum przeczytałem. Nie bardzo rozumiem ten zarzut, chyba że
to ja inaczej rozumiem słowo "snobizm". Rzeczywiście pierwszy mój kontakt z
Tomkiem odbył się za podszeptem ojca, ale tam chodziło raczej o podtekst
polityczny "Tajemniczej wyprawy".
Uważam natomiast, że pomijanie owej "naukowej dydaktyki" w ogóle odziera książkę
z jakiegokolwiek sensu. Jednym z głównych celów takich powieści jest bowiem
bawiąc - uczyć.
Pozdrawiam
Taclem

[verdana]

Snobizm polega tu na tym, ze owi moi znajomi twierdzili, ze ich dziecko czyta
jedynie "wartościowe" dzieła. Dla mnie szczyt idiotyzmu...
Wiem, że czytanie Szklarskiego bez wtrętów historyczno-geograficznych jest bez
sensu. Ale mając lat 12 trudno czytać książkę dla jej wartości naukowej - czyta
się to, co nas akurat zainteresuje. No chyba, ze rodzice albo szkoła nakażą coś
przeczytać.
Poza tym, mam wrazenie, ze bardzo wiele rzeczy z warstwy "uczacej' już się
zdezaktualizowało - nie pytajcie co, bo niezmusze sie do przeczytania tego
dzieła. jednak nie ma takiej siły - po kilkudziesięciu latach duża część
wiadomości jest już nieaktualna z natury rzeczy...

[mpalasz]

Owszem, zmieniły się realia historyczne i polityczne, to fakt.
Jednak geografia i biologia, opisy miejsc i gatunków zwierząt, itepe, itede..
zostały chyba, jakie były? W dodatku, moim zdaniem, wartości "naukowe" nie są w
tej serii podane nachalnie, ale stanowią logiczne uzupełnienie wątków
przygodowych.
Zaś co do "dóbr" natury historyczno-politycznej, to i w nich można znaleźć
pożyteczne okruchy :)
Ja tam "Tomka" czytałem, zaciekle a niekiedy i po nocach. Świetna rzecz!! :))

Pozdrawiam,
Marcin Pałasz

[verdana]

Taaak, tylko ze w pewnych rzeczy, szczególnie z biologii, opisywać już nie
trzeba - są filmy.
A dziecko niestety, nie orientuje sie nawet, ktore realia polityczne i
historyczne uległy zmianie, wobec tego może być w pewnych sprawach bardziej
zdezinformowane niż poinformowane. To tak, jak uczenie się geografii z
przestarzałego podręcznika.
Bardzo przydało by się wydanie z przypisami.

[mpalasz]

> Taaak, tylko ze w pewnych rzeczy, szczególnie z biologii, opisywać już nie
> trzeba - są filmy.

Ale rozmawiamy przecież o książkach, a nie o filmach, prawda?
Gdyby taką zasadę zastosować nie tylko do "Tomka", ale do innych pozycji, to
może w ogóle zrezygnujmy z czytania, i oglądajmy ekranizacje? :)

> A dziecko niestety, nie orientuje sie nawet, ktore realia polityczne i
> historyczne uległy zmianie, wobec tego może być w pewnych sprawach bardziej
> zdezinformowane niż poinformowane. To tak, jak uczenie się geografii z
> przestarzałego podręcznika.

Oj. Ależ realia geograficzne zmianie nie uległy! Polityczne, owszem. Ale który
12-latek nie wie, że nie istnieje takie państwo jak Austro-Węgry? Poza tym,
biorąc książkę do ręki, chyba zdaje sobie sprawę, że dzieje się to daaawno
temu, więc trzeba wziąć poprawkę. Przynajmniej ja i moi przyjaciele z
dzieciństwa zdawaliśmy sobie z tego sprawę doskonale, a nie sądzę, aby
dzisiejsze dzieci były mniej... spostrzegawcze.

Pozdrawiam,
Marcin

[verdana]

Uczyłam historii w liceum, miałam kursy dla gimnazjow i zaręczam Ci - grubo
przeceniasz wiedze historyczna mlodziezy. Spokojnie moge zareczyc, ze z 1/3
9optymistycznie) dzieci nie bedzie wiedziała, czy takie panstwo istnieje,
istniało, a już na pytanie kiedy istniało liczę na 80% nietrafnych odpowiedzi.
Wśrod kandydatów na prawo, dla ktorych kursy prowadzę od 10 lat, mlodzieży z
najlepszych warszawskich liceów, zdarzają się większe luki w wiedzy
historycznej...
Przypominam, ze wiekszość dzieci wychowuje sie poza wielkomiejskim srodowiskiem
inteligencji tworczej.
A szczegółowy opis tygrysa, kangura czy psa dingo po prostu juz nie jest
dzieciom potrzebny - i nudzi. Podobnie jak opisy klasy szkolnej od środka, czy
też lazienki z bieżącą wodą, ktore funkcjonowały jeszcze w podrecznikach sprzed
kilkudziesieciu lat, a ktorych nikt już "dla nauki' w obecnych ksiązkach
szkolnych nie zamieszcza.

[judytak]

mpalasz napisał:

Ale który
> 12-latek nie wie, że nie istnieje takie państwo jak Austro-Węgry?

obawiam się, że nawet dość oczytany i obeznany w świecie 12-latek nie ma
bladego pojęcia, że takie państwo kiedykolwiek istniało, a jak go zapytać, w
jakim to mogło być mniej-więcej czasie, i w jakich mniej-więcej granicach,
to... no, lepiej nie pytać...

pozdrawiam
Judyta

[mpalasz]

Dokladnie wczoraj, podczas kameralnego spotkania autorskiego, spytałem dzieci,
czy istnieje takie państwo jak Austro-Węgry. Podnosili ręce na 'tak', nie
podnosili na 'nie'. Z 35 osób podniosło ręce dokładnie 6.
Reszta powiedziała potem: "jest Austria i są Węgry, ale czy one są razem? Może
kiedyś?" - mniej więcej tak.
I tyle.
Po raz kolejny powtarzam, aby nie wątpić w inteligencję i wiadomości
dzieciaków. One myślą częściej i wnikliwiej, aniżeli wielu z nas się zdaje.
Czasem mam wrażenie, że to nasze "rodzicielskie" oczytanie, zasób wiadomości i
poczucie olbrzymiego autorytetu sprawia, że lekceważymy (podświadomie)
możliwości dzieciaków. Bo "dzieci to tylko dzieci". Błąd.

Pozdrawiam,
Marcin Pałasz

[judytak]

szczerze mówiąc nie rozumiem
co ma dowodzić to, że z 35 dzieci tylko 6 było na tyle pewnych odpowiedzi, że
odważyło się podnosić rękę? w dodatku wszyscy, co odpowiedzieli zdecydowanie,
to odpowiedzieli źle...
a do dywagacji typu "może są razem, a może nie, a może kiedyś były, a może
kiedyś będą" jest zdolny każdy czterolatek...

a, jeszcze nie wiemy, w jakim wieku były dzieci na spotkaniu :o)

> Po raz kolejny powtarzam, aby nie wątpić w inteligencję i wiadomości
> dzieciaków. One myślą częściej i wnikliwiej, aniżeli wielu z nas się zdaje.
> Czasem mam wrażenie, że to nasze "rodzicielskie" oczytanie, zasób wiadomości
i
> poczucie olbrzymiego autorytetu sprawia, że lekceważymy (podświadomie)
> możliwości dzieciaków. Bo "dzieci to tylko dzieci". Błąd.

no tak, ale ani ja, ani verdana nie pisaliśmy o swoich wymysłach, tylko o
doświadczeniach z dziećmi...

pozdrawiam
Judyta

[mpalasz]

Droga Judytok,

> szczerze mówiąc nie rozumiem
> co ma dowodzić to, że z 35 dzieci tylko 6 było na tyle pewnych odpowiedzi, że
> odważyło się podnosić rękę? w dodatku wszyscy, co odpowiedzieli zdecydowanie,
> to odpowiedzieli źle...

Mam wrażenie, że nie przeczytałaś dokładnie mojej wypowiedzi.
Podniosły rękę na znak, że "istnieje takie państwo". Nie podnosiły na znak,
że "nie istnieje". 6 z 35 podniosło, to chyba niezła oznaka, jeśli chodzi o
dzisiejsze (podkreślam) realia historyczno-polityczne? ;>
Odpowiedzieli DOBRZE. Przynajmniej większość, czyli 29 z 36 (w wieku 11-12 lat,
o co pytałaś).

> no tak, ale ani ja, ani verdana nie pisaliśmy o swoich wymysłach, tylko o
> doświadczeniach z dziećmi...

Sugerujesz, Szanowna Pani, że wymyślam argumenty bez poparcia w faktach?
Zapewniam, że spotkanie autorskie miało miejsce, zaś na pytania (w. wymienione)
padły odpowiedzi takie, jak powyżej.
To nie są wymysły, niezależnie od zdanie Twojego czy innych.
Szanuję zdanie Waszych dzieci, jak również dzieci, które spotykacie, czy też
macie z nimi do czynienia. Ale proszę również uszanować zdanie dzieciaków, z
którymi rozmawiałem ja.

Serdeczności,
Marcin Pałasz

[verdana]

Dzieci moga nie podnieść rękę nie na znak, ze "nie istnieje", ale także
dlatego, ze nie mają pojecia. Mam na tyle wysoka opinię o rozsądku dzieci, że
wiem, iż większość z nich nauczyło sie w szkole, ze najlepiej się nie wychylać -
jeszcze odpowiedzą źle i Pani po spotkaniu autorskim dopiero im powie! A moze
i jedynke wstawi!
Wynika z tego, ze na 100% 6 dzieci nie wiedziało, a pozostałe wiedziały, albo i
nie wiedziały.
Nie wynika z tego dokladnie nic.

[mpalasz]

Ja rozumiem, Verdano, że chciałabyś, aby Twoje tezy zawsze sprawdzały się w
100%. Ja także chciałbym, ale ani dla Ciebie, ani dla mnie, nie ma łatwego
wyjścia z tej sytuacji ;)
Przytoczyłem jedynie sytuację, która miała miejsce kilka dni temu. Wbrew temu,
co sądzisz (opiniom wyniesionym ze współpracy z dziećmi innymi, niż ja miałem
okazję widzieć?) - dzieciaki miały pojęcie o Austro-Węgrach. Nie wynikło to
jedynie z ilości podnoszonych "łapek", ale i z późniejszych rozmów.
Wynika z tego bardzo dużo, wbrew Twoim sugestiom.
Dzieci mają ogromne zainteresowanie otaczającym ich światem. Tak obecnym, jak i
przeszłym; przeszłym być może w nieco mniejszym stopniu, ale jednak.

>>Wynika z tego, że na 100% 6 dzieci nie wiedziało, a pozostałe wiedziały, albo
i nie wiedziały.

Dość przykra jest Twoja opinia o dzieciach ogólnie. Zwłaszcza, że - tak jak
mówię - były zainteresowane tematem i wiedziały dość sporo.

Ale, być może, stykasz się z dziećmi z nieco innych kręgów aniżeli ja to robię.
Jest to prawdopodobne, biorąc pod uwagę Twoje wypowiedzi w innych wątkach. Cały
czas mam wrażenie, że żyjemy w różnych światach. Może rzeczywiście tak jest. To
zależy, w jakich kręgach się człowiek obraca.

Z doświadczenia wiem, że dzieciaki np. ze szkół prywatnych, elitarnych, mają na
ogół słabsze pojęcie o starszych lekturach, aniżeli te ze szkół publicznych.

Co oczywiście nie znaczy, że nie szanuję Twojej nabytej z wielu podręczników i
praktyki wiedzy, Verdano droga ;)
Po prostu podręczniki nie zawsze pokrywają się z rzeczywistością, przynajmniej
w pewnych dziedzinach (regionach, środowiskach, nazwij to jak chcesz).

Pozdrawiam,
Marcin Pałasz

[verdana]

A co, przepraszam, mają do rzeczy podręczniki?
I naprawdę, bardzo chciałabym się dowiedzieć, co konkretnie wiedziały dzieci o
Austro-Węgrzech.
A oto lista pojeć, ktorych nie znał ani jeden z 50 maturzystów z elitarnych
warszawskich liceów tydzień temu:
tezauryzacja, autarkia, rachunek a vista, stratyfikacja (tu, prawdę mówiąć
osłupiałam).
A te znało parę osób na sali: cenzus, jurysdykcja, sekretarz stanu (tu
odpowiedzi było dużo, ale głównie złych), embargo.
Dlatego też trudno mi uwierzyc, że wiedza historyczna wśrod 12-latków jest
powszechna.

[mpalasz]

Verdano,

Wybacz, ale to, co piszesz, świadczy albo o tym, że nie czytałaś moich
poprzednich wypowiedzi, albo też o tym, że usilnie starasz się nie zrozumieć
ich treści.

Szukając przysłowiowej dziury w całym, możesz pisać o tezauryzacji, autarkii,
rachunkach a vista (i innych), stratyfikacjach, cenzusach i jurysdykcjach oraz
znajomości tychże pojęć u 18-latków.

Ja zaś pisałem o umiejętności nie "wykuwania" na pamięć dziwnych nazw i ich
znaczenia, ale o umiejętności logicznego myślenia u dzieci znacznie młodszych.

Konkretnie (mogę to napisać też dużymi literami) chodziło mi o to, że dzieci
znają z obecnej prasy, radia i TV takie państwa jak Austria i Węgry.
Dzieci mają umiejętność zapamiętywania i kojarzą te nazwy.
Dzieci nie znają nazwy "Austro-Węgry" z dzisiejszych mediów traktujących o
warunkach współczesnych.
Dzieci potrafią skojarzyć dwa ww. fakty i dojść do WNIOSKU, że skoro dziś nie
ma Austrii i Węgier, a ktoś je pyta o Austro-Węgry, to znaczy, że zapewne
istniały, ale kiedyś tam.

I nic więcej, ani mniej, nie miałem na myśli. Owe dzieci nie miały większego
pojęcia o historii wzmiankowanych Austro-Węgier, o ich początku ani końcu, ale
były zaciekawione.

Czy to, Twoim zdaniem, jest argument aby nie dawać im do ręki książek w stylu
serii o "Tomku".. bo Twoim zdaniem są nieodpowiednie? ;)

Trąci mi to odrobinę poglądami skrajnymi, które dostrzegamy od jakiegoś czasu
powszechnie dookoła.. Skoro inni myślą inaczej, to znaczy, że myślą źle.
To tak, do przemyślenia (być może piszę to sobie a muzom).

Z pozdrowieniami.
M.P.

[mpalasz]

PS. To, że "skoro ktoś myśli inaczej, to znaczy że źle", powinno być w
cudzysłowie. Niech ktoś broń Boże nie weźmie tego za moją opinię (!!) ;))

PS2. Droga Verdano, pytasz o jakie podręczniki mi chodzi. Dokładnie nie wiem, o
jakie, gdyż to, co napisałem, inspirowane było jedynie Twoimi wypowiedziami z
wcześniejszych wątków (np. o cenzurze czy Bogu ducha winnej "Bułeczce"):

Cytuję: "(...)z racji pracy przeczytałam wiele podreczników i cwiczeń
(...)", "(...)Przeczytałam niemal wszystkie obecne na rynku książki do
nauczania początkowego(...)" - to tylko 2 cytaty z Twoich wypowiedzi, które
znalazłem na Forum w ciągu kilkudziesięciu sekund.
Stąd (i tylko stąd) wziąłem opinię o ilości przeczytanych przez Ciebie
podręczników (o co, jak mniemam, pytałaś).

A co do zgodności lub niezgodności naszych opinii, to już sprawa merytorycznej
dyskusji (pominąwszy oczywiście argumenty typu znajomość tezauryzacji u 18-
latków, bo to nie ma nic do rzeczy).

Ja TYLKO i WYŁĄCZNIE przedstawiłem reakcję kilkudziesięcioosobowej grupy dzieci
z dość małej miejscowości, i bynajmniej nie z elitarnej szkoły ani klasy.

I tyle, chyba nie ma sensu kontynuować tej dość bezcelowej wymiany zdań.

Pozdrawiam,
M.P.

[regndronning]

Verdano wybacz, ale "elitarnosc" warszawskich liceow nie jest dla mnie zadnym
argumentem. Chyba zadne nie jest w czolowce rankingow ogolnopolskich :)
jak ktos chce miec glupie dziecko, o sobie takie wychowuje.
Jak ktos nie chce, to dba o jego rozwoj.
chocby przez to, ze podsuwa dzieciakowi Tomki Szklarskiego.
ja akurat zaczytywalam sie nimi kiedy mialam 8-10 lat i nie przypominam sobie,
zebym jakos bardzo cierpiala przy opisach przyrody, realiow historycznych etc.
a telewizja w tym czasie juz byla i filmy przyrodnicze rowniez (nie jestem
jeszcze taka leciwa).
Maturzysci jacy sa teraz kazdy widzi. Ale to nie usprawiedliwia nas, zebysmy im
poblazali. I tyle.. rowniez piatoklasistom z podstawowki.
Listy lektur od lat sa mniej wiecej niezmienne (np Robinson kl 6, chlopcy z
placu broni kl 5). Ale to chyba zadanie rodzicow, zeby dzieciakom, ktore maja
trudnosci pomoc przebrnac, zachecic do wlasnych poszukiwan wsrod polek
bibliotecznych, a nie wszystko zwalac, bo system jest zly. Rosnie pozniej
pokolenie ignorantow i quasi dyslektykow, a my ubolewamy, ze wyniki matur sa
beznadziejne. Sami sobie chowamy pokolenie inteligentnych inaczej.

[agatka_s]

judytak napisała:

> mpalasz napisał:
>
> Ale który
> > 12-latek nie wie, że nie istnieje takie państwo jak Austro-Węgry?
>
> obawiam się, że nawet dość oczytany i obeznany w świecie 12-latek nie ma
> bladego pojęcia, że takie państwo kiedykolwiek istniało, a jak go zapytać, w
> jakim to mogło być mniej-więcej czasie, i w jakich mniej-więcej granicach,
> to... no, lepiej nie pytać...
>
> pozdrawiam
> Judyta


no nie zebym sie miala chwalic, ale zrobilam test mojemu 12-latkowi, nie tylko
wiedzial ze panstwo istnialo, to jeszcze mi cala historie z Franciszkiem
jozefem , arcyksiecoem fedynandem i Sarajewem opowiedzial i nawet mi wspomnial
ze polska czesc austro wegier to byla galicja z krakowem.

no ale coz on czyta sporo o historii (to napewno wiedzial z Monstrualnej
erudycji...), a juz takie "fajne" sprawy jak zamach w Sarajewie to go
bardzo "kreca", poza tym my akurat sporo rozmawiamy o tej czesci Europy-bo ja
tam ciagle jezdze - pracuje w krajach Europy Centralno wschodniej i sporo tez
rozmawiamy jak te kraje byly kiedys "porozkladane" mna mapie.

to tak gwoli prawdy obiektywnej ze sa takie 12-latki...

[judytak]

verdana napisała:

> sensu. Ale mając lat 12 trudno czytać książkę dla jej wartości naukowej -
czyta
> się to, co nas akurat zainteresuje.

w tym właśnie wieku czytałam wszystkich 19-wiecznych klasyków właśnie dlatego -
dla opisów dalekich miejsc, dalekich czasów, egzotycznych obyczajów itp. itd.
wcale nie dla romantycznych miłosnych historii - z tych jakoś mało
zapamiętałam, a rozmaite klimaty stoją mi przed oczmi do dziś
i wyniosłam z tego podstawową wiedzę o różnorodności świata :o)

pozdrawiam
Judyta

[verdana]

A, bo każdy lubi co innego. Mój syn uznaje przede wszystkim literature
popularno-naukową, której ja nie znosiłam, za wyjątkiem książek o matematyce,
które z kolei w tym wieku czytałam namiętnie. Problem zaczyna się, gdy trzeba
czytać przymusowo. I o tym mowa w tym wątku.
Czy warto zmuszać dzieci do czytania książek, ktorych wartość poznawcza
zdezaktualizowala się, a jako literatura nie stanowią najwyższych lotów?
Od razu, zeby nie bylo, ze zabraniam - nie mam NIC przeciw czytaniu
Szklarskiego. Tylko nie uwazam, aby to była obecnie dobra lektura szkolna.

[judytak]

verdana napisała:

> Czy warto zmuszać dzieci do czytania książek, ktorych wartość poznawcza
> zdezaktualizowala się, a jako literatura nie stanowią najwyższych lotów?

zdaje się, że wszystko rozbija się o ilości
bo często bywa tak, że ktoś coś chętnie by czytał, ale nie robi tego, bo nikt
mu tego nie pokazał, w domu tego nie ma, rodzice akurat nie lubią - i tu jest
rola "przymusu szkolnego"...

pozdrawiam
Judyta

[kadoro1969]

Biblioteki szkolne niestety nie maja kasy na np. Harrego P. >Jedna pozycja
kosztuje ok 40 zł, za te pieniądze mozna kupić wiele innych książek. Tez mnie
to denerwuje, ale jak pomyslec logicznie, do biblioteki potrzeba co najmniej 20
egzempl. danego tytułu, jeśli nie więcej, w zależności od ilości klas danego
rocznika w szkole.

[no-surprises]

'Harry'ego" to bibliteki dostawały w prezencie, od Coca- coli chyba. U nas
znalazło się sporo egzemplarzy pierwszego tomu.

[nchyb]

u nas markety fundowały wielu szkolnym bibliotekom serię Harrego, a w
soiedlowych bibliotekach też jest po kilka egzemplarzy...

[kadoro1969]

Taki sobie cytat...

[i2h2]

Czytam ten wątek z zainteresowaniem, ale nie będę ukrywać, że mam te same
poglądy, co Verdana. Zresztą sama pamiętam, jak "zarżnięto" dla mnie w szkole
kilka książek w sumie dobrych, ale nie w tym momencie i nie w ten sposób (co
autor chciał przez to powiedzieć...).
Niestety, dopóki biblioteki szkolne kupują np. "Pokemony" w ilościach
hurtowych, a nie próbują tworzyć bazy nowych książek mogących być lekturami, ta
sytuacja się nie zmieni.
Jestem akurat po lekturze książki, w której też ten temat zostal poruszony, a
wypowiada się nastoletnia bohaterka. Pozwole sobie ją zacytować:
"Na ogół <przerabialiśmy lektury>. Przerabialiśmy je na tabelki (czas akcji,
miejsce akcji, postacie, główne wątki i - najważniejsze - morał).
Najgorsze było wyszukiwanie morału w lekturach typu "O psie, który jeździł
koleją". Jaki morał zawiera ta książka: Nie należy wpuszczać psów do pociągów,
Nie sadzać dzieci na torach?
(...)Cieszyliśmy się, że nie musimy szukać morału w "Ani z Zielonego wzgórza".
W tej książce ciężko znaleźć morał, który spodobałby się Marynie, bo jest to
osoba kompletnie pozbawiona poczucia humoru i nie uznaje morałów typu" nie
faarbuj włosów na czarno, bo wyjdą ci zielone". Albo "jednym ze sposobów na
poderwanie chłopaka jest rozwalenie mu na łbie drewnianej tabliczki". Katarzyna
Majgier "Trzynastka na karku"
Niestety, podejrzewam, że znajdzie się wielu uczniów, mogących podpisać się pod
tym cytatem...

Lista lektur klasa 5 - 2013/2014

[gopio1]

Odgrzebuję baaardzo stary wątek, żeby napisać, że przez ostatnich parę lat niewiele się zmieniło... Lektury mojego piątoklasisty na cały rok (sic!):
1. Przygody Tomka Sawyera
2. Ania z Zielonego Wzgórza
3. Władca Lewawu
4. Bracia Lwie serce

Mojemu synowi ciężko to przełknąć - pozycje 3 i 4 przeczytał ponad 2 lata temu i niechętnie do nich wróci. Tomka właśnie skończył, ale czytał z bólem, bo oderwał się od Wiedźmina... Aż się boję co będzie z Anią... ;-)

[abepe]

gopio1 napisała:

Aż się boję co będzie z Anią... ;-)
>

Ciekawe czy może przeczytać nowe tłumaczenie? Ja mam ochotę na głośne czytanie synom (ale ostatnio słabo nam idzie czytanie zbiorowe:(

[eszulczewska]

U nas będą:
1. Przygody Tomka Sawyera
2. Lew, Czarownica i Stara Szafa (1cz Narnii)
3. Tajemniczy Ogród
4. CHłopcy z Placu Broni

[mamama56]

Gopio, nic mi nie mów... Mamy 2 tygodnie na przeczytanie W pustyni i w puszczy... też 5 klasa. To się chyba nigdy nie zmieni...

[steffa]

Na razie wiem tylko o "Momo". Mojemu synowi bardzo się podobała.

[agni71]

U nas "Mity greckie" Parandowskiego
Chlopcy z Placu Broni
W pustyni i w puszczy
Przygody Tomka Sawyera
Legendy warszawskie
Ania z Zielonego Wzgórza
Bajki Krasickiego

Generalnie corka zaczynała czytac autora lub tytuł, ja dopowiadałam resztę. Miałam w szkole te same lektury, 30+ lat temu....

[violik]

Ja to się dziwię ludziom, którzy 9-ciolatkowi dają Wiedźmina do czytania, a potem się martwią, że może Ani nie zechce przeczytać. Niestety, w Ani nikogo nie zarzynają, nie gwałcą, nie palą, nie klną i nie spółkują co i rusz. Nuda.

[gopio1]

violik napisała:

> Ja to się dziwię ludziom, którzy 9-ciolatkowi dają Wiedźmina do czytania, a pot
> em się martwią, że może Ani nie zechce przeczytać. Niestety, w Ani nikogo nie z
> arzynają, nie gwałcą, nie palą, nie klną i nie spółkują co i rusz. Nuda.

Mój syn ma 11 lat, nie dziewięć.
I nie ja mu dałam Wedźmina, tylko sam go wytropił.
Poza tym - czytał nie sagi, tylko opowiadania, a tam jest dużo łagodniej.
A palą i zarzynają również w Potopie.

Widzisz, ja już od dawna mam wątpliwości czy moje dziecko rzeczywiście może czytać to ku czemu wyciąga ręce. Pewnie nie pamiętasz, ale już 3 lata temu zakładałam taki wątek:
forum.gazeta.pl/forum/w,16375,116478574,,Czy_mozna_zabronic_dziecku_cos_czytac_.html?v=2
Ale cała rzecz się rozchodzi o to, że czytelniczo mój syn nie jest typowym 11-latkiem. Ma za sobą naprawdę sporo tytułów, po które powinien sięgnąć powiedzmy dopiero w gimnazjum.

Kiedyś go mocno cenzurowałam, niedawno uznałam, że już ma większe prawo czytać co chce. Doszłam do tego wniosku trochę też po tym wątku:
forum.gazeta.pl/forum/w,16375,143901061,,_Zakazane_ksiazki_naszego_dziecinstwa.html?v=2

[violik]

Gopio, ja rozumiem, że dziecko sięga po różne rzeczy. Jeśli Twoje dziecko czyta dorosłe pozycje i to, jak widać, akceptujesz - Twoje dziecko, Twój wybór. Ja mogę się tyko dziwić, bo jako rodzic 2 nastolatek, nie rozumiem tego jawnego przyzwolenia. Nawet jeśli młoda czyta Wiedźmina poza moimi plecami, to wie, że ja na to zgody jeszcze nie wyrażam. Nie zawsze można zapobiec pewnym lekturom, jak to widać było w wątkach forumowych. Ale ja nie ubolewam publicznie, że rety i olaboga, cóż to będzie z lekturami, skoro lektury przeczytać trzeba, a tu kurczę dziecko fascynujące i wysoce rozbudzające lektury czyta. Przepraszam. Zdenerwował mnie Twój post. Opowiadania o Wiedźminie nie są wcale light. Cóż my tu mamy: nawiedzająca nocą Wiedźmina kapłanka Iola, potem strzyga ze związku kazirodczego, wampirzyca w związku namiętnym z odmieńcem nadziewająca się na miecz.... . I tak co opowiadanie. Próba gwałtu na Jennefer przez krasnoludy jest jedną z bardziej przemawiających do wyobraźni (opowiadanie "Granica możliwości"). Sapkowski nie pisze dla dzieci. A poziom emocji pomiędzy bohaterami jest czasem nie do zrozumienia nawet przez niejednego dorosłego. Jeśli czytałaś, sama wiesz o czym mówię. I to mamy w opowiadaniach. O sadze nie wspomnę, bo historia spotkania ludojadka-dziadka skuteczne odstręczała mnie od kaszy przez dłuższy czas, a przecież dorosłym będąc czytałam to.
Ja myślę, że nawet nietypowy 11-latek więcej może wynieść z tych lamerskich lektur, niż z tego rozedrganego Wiedźmina.

[gopio1]

violik napisała:
> Ale ja nie ubolewam publicznie, że rety i olaboga, cóż to będzie z lekturami

Ale ja nie ubolewam. Napisałam tylko jak wygląda lista lektur po 7 latach od założenia tego wątku. Ubolewam nad czym innym - dlaczego tak mało się wymaga od 5-klasistów? 4 lektury rocznie, to dla mnie kpina. W czwartej klasie było więcej. A w drugiej mieli jedną miesięcznie. No i jak na tak małą ilość książek obowiązkowych są wybrane dość słabo.

I to nie tylko mój punkt widzenia. Rozmawialiśmy o tym na zebraniu - co do Ani z Zielonego wzgórza - nie tylko rodzice chłopców byli dość rozczarowani - mamy dziewczynek mają równie dużo zastrzeżeń. Mimo, że same zaczytywały się w Ani 20 lat temu, teraz uznają ją niemal za szkodliwą. Zdaje się, że kiedyś na forum też o tym było.

Doszliśmy do wniosku, że super by było, gdyby polonistka dała Tomka i Anię do wyboru - kto chce niech czyta z chłopcem w roli głównej, kto chce z dziewczynką. Potem wspólne omawianie. A kto chce może przeczytać obie - wtedy mógłby dostać szóstkę. Ale to chyba zbyt nowatorski pomysł.

Osobiście do Ani nic nie mam, ale jeśli chodzi o ramtoki, to już bym wolała, żeby nauczycielka wybrała w Pustyni i w Puszczy.

Co do cenzury - książek zbytnio nie cenzuruję, za to filmy i gry - bardzo. I tysiąc razy wolę żeby mój 11-latek czytał Wiedźmina, niż - tak jak jego rówieśnicy - grał w gta, assassina czy oglądał np. krzyk czy oszukać przeznaczenie... I nie ma znaczenia czy robią to za plecami rodziców czy za ich przyzwoleniem.

Poza tym - przeczytałam te opowiadania Sapkowskiego i naprawdę - bez przesady. Nie ma nachalnych, szczegółowych opisów. Jest tylko informacja - np. że strzyga jest ze związku kazirodczego. 11-latek ma prawo znać już to pojęcie, a jeśli nie - dobry wiek, żeby poznać. Czasem przeklną, ale dużo łagodniej niż np. robią to niektórzy chłopcy z klasy syna.
O książkach rozmawiamy. Dużo. Kubie bardzo się podoba odszukiwanie w poszczególnych opowiadaniach nawiązania do legend i klasycznych baśni (Królowa Śniegu, Piękna i Bestia, Dzikie Łabędzie, Smok Wawelski...etc...)

[violik]

Taa. Z jednej strony pamiętam, jak to było z lekturami, gdy moje dzieci miały te 11-lat.
A teraz, mądrzejsza doświadczeniem, po prostu oszczędzam siły na co innego, niż przepychanki z nauczycielami o coś lepszego, czy ambitniejszego.
Z mojego doświadczenia wynika, że nauczyciel bowiem nie jest od użerania się z dziećmi i od tworzenia ambitnych planów dla dzieci. On jest od realizowania planu. I od osiągnięcia minimum. Jeśli masz szkołę prywatną - płacisz, wymagasz. W państwowej ambitny plan to mrzonki.
I cóż z tego, że w gimnazjum masz długą listę lektur, gdy polonistka 9 miesięcy przerabiała z nimi tylko Krzyżaków. Na pytanie: "A co z resztą?" - odpowiada, że resztę na lekcji najważniejszymi fragmentami przerabiają (sic!). A czemu tak robi? "Bo dzieci nie czytają." Jakoś mi się to nie mieściło w głowie. Zweryfikowałam u dziecka. No i dziecko potwierdza, że jest jedyną czytającą jednostką w 32 osobowej klasie, w gimnazjum jednym z lepszych w tym naszym mieście. Stąd moja praca ogranicza się do pobrania listy i do dopilnowania, aby dziecię lektury przeczytało w danym roku szkolnym, niezależnie od planów nauczyciela. Na szczęście nie ma z tym żadnego problemu.
Co do Wiedźmina, niestety, nie podzielę Twojego zdania. Są różne dzieci i mają różną wrażliwość; dorośli też. Ja nie znam żadnego, nawet 13-latka, który czytałby, lub którego rówieśnicy czytaliby Sapkowskiego (grupowo, modnie, gremialnie, w pojedynkę). Moi znajomi, tak jak ja, trzymają Sapkowskiego na najwyższej półce, poza zasięgiem dzieci.

czytałam jako 13 latka

[ciociacesia]

ale musiałam zacząc własnie jakos w 5tej klasie bo pamiwetam ze na 'chrzest ognia' długo czekałam. i raczej skłaniam sie do twojego zdania - to nie jest ksiazka dla dzieci. w ogole fantasy i sf prowadzi do relatywizmu moralego ateizmu i wszelkiego zepsucia. ale z drugiej strony dzieki takim dziełom pokochałam czytanie

[violik]

Dzięki za ten znaczący w dyskusji post. Różni znani mi ludzie na tym forum czytali różne książki w różnym wieku. Piszą o tym w wielu wątkach. Jak jednak widzę, nie wpłynęły one tak znacząco na jakość ich wypowiedzi.
---
"ech, te emocje :)"

w twoim rozumowaniu jest bład

[ciociacesia]

> Dzięki za ten znaczący w dyskusji post. Różni znani mi ludzie na tym forum czyt
> ali różne książki w różnym wieku. Piszą o tym w wielu wątkach. Jak jednak widzę
> , nie wpłynęły one tak znacząco na jakość ich wypowiedzi.

zeby wypowiadac sie na temat tego czy dana lektora wpłynela na jakosc wypowiedzi danej osoby musiałabys poznac dwie wersje tej osoby - tą która w danym wieku danej ksiazki nie przeczytała i ta która przeczytała

Pax, pax...

[abepe]

...drogie panie. Melisa dla wszystkich.

Wydaje mi się, że część z nas ma książki, które w jego mniemaniu dla dziecka/młodszej młodzieży się nie nadają i reaguje nieco nerwowo. Violik zjeżyła się na Wiedźmina. Pamiętam, że gdy moja młodsza o 9 lat szwagierka kupiła sobie na początku liceum (a to było chyba przed reformą i miała pewnie 15 lat) "Grę w klasy" - poprosiłam ją, żeby jej zaraz nie czytała.

Z lekturami mam problem - z jednej strony mam poczucie, że dzieci tzw. czytające - większość mają za sobą i albo się znudzą, albo odmówią. Z drugiej - wydaje mi się, że dzieci "nieczytające" są w gorszej sytuacji, bo jeżeli książka ich nie zaciekawi - będą się naprawdę męczyć. Wydaje mi się, że "czytające" mogą więcej znieść. Mój 10latek lubi a przykład długie opisy (właśnie - czy czyjeś dziecko czytało samodzielnie "Nie kończącą się historię? - tam dopiero są dłużyzny w opisach!) Martwiłam się co będzie gdy mój syn przeczyta "Harrego Pottera", "Atramentową serię" itd. Czy wróci do bardziej dziecięcych książek? A on całkiem szybko rozprawił się potem z lekturą - Karolcią. Nie powiem, żeby go zafascynowała, ale przynajmniej szybciutko mu poszło. Pewnie z sympatii dla nauczycielki. A może naprawdę znalazł w niej coś wciągającego?

Po tam, wydaje mi się dorosłe książki jak "Wiedźmin" jeszcze nie sięga. Ale mam zamiar namówić go na eksperyment - samodzielną wyprawę do biblioteki miejskiej (szkolna jest niewielka, bo i szkoła mała). Niech wykorzysta to, że jako czwartoklasista może już sam opuszczać szkołę i zamiast siedzieć w świetlicy pójdzie raz czy drugi do biblioteki (jest blisko szkoły). Zobaczymy z czym wróci?

[nchyb]

> ka dla dzieci. w ogole fantasy i sf prowadzi do relatywizmu moralego ateizmu i
> wszelkiego zepsucia

tak się zastanawiam, czy bardziej do wszelkiego zepsucia i upadku moralnego doprowadził mnie Władca pierścieni, Świat czarownic, czy też może Bajki robotów? A może za mój upadek odpowiada Karolcia, lub zgoła Natalia Gałczyńska z jej Firosettą i czarami? Bo przecież Harrego Pottera czytałam jako dorosła i juz było za późno, moja postawa moralna legła w gruzach znacznie wcześniej... ;)

Cholera, muszę znaleźć winnego, bo u syna to na pewno wina Hyperiona (chociaż Karolcię też czytał!!!), ale kogo ja mam się czepiać? Chyba wszelka mitologia też winna być może...

musisz poszukac innego winnego

[ciociacesia]

czytałas władce pierscieni jako małolata? szacun. ja dopiero pod koniec liceum i i tam opisy krajobrazu opuszczalam. ja pamietam bardzo dobrze moment kiedy mi sie zakodowalo ze homo i bisexualizm to nic niezwykłego - sapkowski taka rewelacje umiescił niedaleko opisu sexu na wypchanym jednorozcu wiec przyjełam za prawde objawioną, a finał jest taki ze moje dziecko jako jedyne w szkole na religie nie chodzi

[nchyb]

Sapkowskiego poznałam już jako osoba pełnoletnia - wcześniej coś Sapkowski nie chciał nic napisać, a opowiadanko z Fantastyki jeszcze nie miało tej głębi ;), moje dziecię wcześniej, jako młody chłopiec, ale już wtedy nie był zainteresowany chodzeniem na religię, więc to nie od tego, ale czyżby chodziło o Karlocię, lub może jej ciąg dalszy?... :)
A przy okazji - z jego znajomych część zachwycona światem wiedźmińskim i na religię dalej chodzi...

Co do Władcy pierścieni - jako malutkie dziecko - nie czytałam, jako bardzo wczesna nastolatka - tak, a Hobbita jeszcze wcześniej :)
w podobnym okresie również trylogię i inne (ku pokrzepieniu serc pisane) książki poznałam...
i już wiedziałam, że dla wielu np. okrucieństwo to nic niezwykłego...

Za to w podobnym okresie 5 lat kacetu (kuzynowi starszemu o kilka lat podebrałam) i to bardziej ta książka zachwiała mą wiarą we wszechmoc i miłosierdzie...

[gopio1]

> Moi znajomi, tak jak ja, trzymają Sapkowskiego na najwyższej półce, poza zasięgiem dzieci.

A ja w ogóle Sapkowskiego nie trzymam, bo nie mam w domu nic, nawet na najwyższej półce ;-)
Syn wziął z biblioteki publicznej - dla dzieci i młodzieży, nie dorosłej.

[abepe]

gopio1 napisała:

Ubolewam nad czym innym - dlaczego tak mało się wymaga od 5
> -klasistów? 4 lektury rocznie, to dla mnie kpina. W czwartej klasie było więcej
> . A w drugiej mieli jedną miesięcznie. No i jak na tak małą ilość książek obowi
> ązkowych są wybrane dość słabo.
>

Może uznano, że ogólny program jest trudny i dzieci nie zdążą przeczytać więcej?;)
Ja też się dziwię, że u nas, w 4. klasie tylko 4 książki.

> I to nie tylko mój punkt widzenia. Rozmawialiśmy o tym na zebraniu - co do Ani
> z Zielonego wzgórza - nie tylko rodzice chłopców byli dość rozczarowani - mamy
> dziewczynek mają równie dużo zastrzeżeń. Mimo, że same zaczytywały się w Ani 20
> lat temu, teraz uznają ją niemal za szkodliwą. Zdaje się, że kiedyś na forum t
> eż o tym było

Tak, Steffa twierdzi, że Ania jej zaszkodziła. A ja się zastanawiam, czy w obecnych czasach, gdy ubolewamy nad upadkiem moralnym młodzieży taka sentymentalna książka by się nie przydała?:)

> Osobiście do Ani nic nie mam, ale jeśli chodzi o ramtoki, to już bym wolała, że
> by nauczycielka wybrała w Pustyni i w Puszczy.

Dlaczego, dlaczego?

> O książkach rozmawiamy. Dużo. Kubie bardzo się podoba odszukiwanie w poszczegól
> nych opowiadaniach nawiązania do legend i klasycznych baśni (Królowa Śniegu, Pi
> ękna i Bestia, Dzikie Łabędzie, Smok Wawelski...etc...)
>

Właśnie - powakacyjnie wracam do projektu Grimmowie a potem przechodzimy do innych baśni.

[mamama56]

Abepe, niekoniecznie - dam sobie rękę uciąć, że dziecko nie czytające w 5 klasie nie przeczyta W pustyni i w puszczy. Opracowanie przeczyta i na tym się skończy.

[abepe]

mamama56 napisał:

> Abepe, niekoniecznie - dam sobie rękę uciąć, że dziecko nie czytające w 5 klasi
> e nie przeczyta W pustyni i w puszczy. Opracowanie przeczyta i na tym się skońc
> zy.

Przecież piszę - "czytające" mają łatwiej z ramotkami - szybko przeczytają ramotkę i przejdą do interesujących je książek. "Nieczytające" nie przeczytają bo padną. Ale co przeczytają?
Gdzie ten projekt z nową listą lektur?

[gopio1]

abepe napisała:
> > Osobiście do Ani nic nie mam, ale jeśli chodzi o ramtoki, to już bym wolała, żeby nauczycielka wybrała w Pustyni i w Puszczy.
>
> Dlaczego, dlaczego?

Bo bardziej przygodowa, egzotyczna, bo pokazuje taką pozytywną relację między Stasiem a Nel - ach, ta wzajemna odpowiedzialność i opieka! Moje marzenie w relacjach między moimi dziećmi ;-)

[abepe]

gopio1 napisała:

> Bo bardziej przygodowa, egzotyczna, bo pokazuje taką pozytywną relację między S
> tasiem a Nel - ach, ta wzajemna odpowiedzialność i opieka! Moje marzenie w rela
> cjach między moimi dziećmi ;-)

Ania może nie jest egotyczna, ale przygody całkiem ekscytujące! A i relacje pokazuje piękne!

Chciałabyś, żeby twoja córka była jak ta Nel omdlewająca?;) Jeżeli chodzi o szkodliwość polegająca na pokazywaniu relacji damsko-męskich, to obie książki mają podobną;)

Chyba muszę sobie obie książki przypomnieć. "W pustyni i w puszczy" mam chyba w 3 egzemplarzach. Przez pierwsze 4 lata podstawówki czytałam ją 2 razy do roku. "Anię" chyba mniej:) Ciekawe dlaczego?

[mamapodziomka]

Nie sadze oczywiscie, zeby w miare normalnie wychowywane i oczytane dziecko mialo szanse sie wypaczyc na omdlewajacej Nel czy normach moralnych Ani, etc. I na pewno z odpowiednim komentarzem te ksiazki sa ok.

Tyle tylko, ze jakos mi w tych listach lektur diabelnie brakuje literatury omawiajacej problemy, z ktorymi dzieci spotykaja sie na codzien - DZIS. Takich bardzie Tsatsikowatych w przekazie. Bo dzieci spotykaja sie z tymi problemami, niezaleznie od tego czy sa do nich przygotowane czy nie. Rodziny sie rozpadaja, alkoholizm grasuje, w klasach jest sporo dzieci z ADHD, czy AS. Nawet dzieci z rodzicami tej samej plci, to nie jest juz bajka o zelaznym wilku. Konflikty miedzy rowiesnikami, nawet mobbing. Gdzie jest czas i miejsce, zeby o tym mowic (oprocz rodziny oczywiscie, ale czy to na pewno JEDYNE miejsce, gdzie powinno to byc tematyzowane)?

Czy pokazywanie postaw w stosunku do roznych problemow musi koniecznie odbywac sie za pomoca "Spotkania nad morzem" czy "Oto jest Kasi"? Przy Kasi nameczylam sie niemozliwie z komentarzem, bo akurat starszej urodzila sie mlodsza i dla niej ta ksiazka byla absolutnie niezrozumiala. W kazda strone, oczywiscie kompletnie nie mogla zrozumiec nienawisci do niemowlaka, bo ona akurat w siostrze zakochana, ale z drugiej strony nie mogla zrozumiec dlaczego kazdy sie ta mala tak zachwycal, etc. No bo przeciez jak dzidzius zrobi kupe to smierdzi, a jak godzine placze to ciezko z nim wytrzymac ;))

A swoja droga jak bardzo ksiazki potrafia sie starzec pokazuje tez lektura Ali z zeszlego roku z niemieckiej szkoly. Bardzo fajna w sumie ksiazeczka, o dziewczynce, ktora swiezo przyjezdza do RFN z Polski i powoli i z trudem adaptuje sie w obcym srodowisku. Wszystko byloby fajnie (w starej szkole Ali sporo bylo dzieci pochodzenia polskiego), ksiazeczka super opisywala poczucie obcosci, powolne adaptowanie sie, rosnaca akceptacje klasy, pierwsze zauroczenie, etc. Tylko, ze to byly jakies lata 70-te, Ania pochodzila z biednej rodziny, komunizm szalal, nie miala dzinsow, ani innych gadzetow tak jak inne dzieci w klasie, etc. A biedna Ala ciagle nie mogla pojac - "Mamo, ale najajniejsze dzinsy kupujemy przeciez w Smyku!" Musialam sie niezle historycznie nauwijac, zeby jakos to pojela.