najgorsze wspomnienie snape'a

[robalina]

po obejrzeniu 5 czesci harry'ego najbardziej pozostala mi w pamieci
scena gdy harry wchodzi w umysl snape'a i widzi tam jego najgorsze
wspomnienie i wlasnie tu moje pytanie : czy ten aktor ktory gral
mlodego snape'a to nie byl czasem ten sam ktory gral niejakiego
murtagha w ERAGONIE ? byl ludzaco podobny nie wydaje wam sie ?

[robalina]

zapomnialam : jezeli wiecie jak nazywa sie ten aktor to bardzo
prosze napiszcie w tym watku :) dzieku !

[xtrin]

Chłopak nazywa się Alec Hopkins i poza HP zdaje się nie grał jeszcze nigdzie.
Murtagha w "Eragonie" grał niejaki Garrett Hedlund, który ma na koncie kilka filmów.

Proponuję nauczyć się korzystania z Internetu.

[robalina]

dzieki za info a tak przy okazji to umiem korzystac z internetu
jednakze chcialam dowiedziec sie tego od ludzi z forum :)

[xtrin]

robalina napisała:
> dzieki za info a tak przy okazji to umiem korzystac z internetu
> jednakze chcialam dowiedziec sie tego od ludzi z forum :)

Tzn. zadajesz innym pytanie, na które odpowiedź można odnaleźć w czasie
krótszym, niż potrzeba na napisanie owego pytania na forum?
Doprawdy, ciekawe podejście...

[robalina]

lubie niekonwencjonalne rozwiązania dzieki :)

[xtrin]

"Niekonwencjonalne" - tak też można to nazwać :).

[ginny22]

Chciałam coś o najgorszym wspomnieniu Snape'a z innej beczki. Po V
tomie wiele osób się zastanawiało, jakim cudem akurat TO
wspsomnienie jest najgorsze (co było wodą na młyn tych, którzy
sprawę widzieli w kategoriach "uciśniony Severus i dupek James"). A
dopiero w VII tomie dowiadujemy się, dlaczego ono było najgorsze -
nie dlatego, że James taki wredny, tylko dlatego, że wtedy Severus
ostatecznie zamknął sobie drogę do Lily. Bardzo mi się to podoba.

SPOOOOOILERY tomu VII

[xtrin]

SPOILER WARNING
----






---
ginny22 napisała:
> A dopiero w VII tomie dowiadujemy się, dlaczego ono było najgorsze -
> nie dlatego, że James taki wredny, tylko dlatego, że wtedy Severus
> ostatecznie zamknął sobie drogę do Lily. Bardzo mi się to podoba.

To rzeczywiście jest bardzo zgrabne rozwiązanie. Dlatego chyba nie ubodło mnie
całe to "Sev looooves Lily", które przed tomem VII wydawało mi się kiczowatą
zagrywką, do której autorka się nigdy nie posunie, że w zgrabny sposób wypełniło
dwie dziury w całości historii - "najgorsze wspomnienie" i dziwaczne zachowanie
Voldemorta względem Lily, a jednocześnie zostało tak przedstawione, że nie psuje
postaci Snape'a, wręcz ją wzbogaca.

Nawet bardzo okrutne żarty kolegów mało nadają się na "najgorsze wspomnienie"
człowieka, który w życiu doświadczył wiele strasznych momentów. Ale czy
stracenie nastoletniej miłości to już wystarcza? Dlaczego tamto właśnie - nie
mające wielkiego znaczenia - wydarzenie, a nie np. moment, gdy dowiedział się o
jej śmierci, której był współwinny?

Bo Lily to nie była "tylko" miłość. Do Snape'a totalnie nie pasuje zadurzenie w
czarodziejskim odpowiedniku głównej cheerleaderki. Ale Lily nie była tylko
obiektem nastoletnich westchnień, to była też przyjaciółka. Jasny promyczek w
niezbyt wesołym życiu młodego Severusa, przepełnionym odrzuceniem,
niespełnionymi ambicjami, kpinami, podejrzanymi znajomościami i Czarną Magią.
Jeżeli kiedykolwiek miał szansę na wyrwanie się z tego kręgu ciemności to ową
szansą była Lily. Szansą marną, bo wszystko było przeciwko nim, już wcześniej
ich stosunki były naznaczone nieporozumieniem i różnicami w podejściu do świata,
ale wciąż istniejącą aż do momentu, gdy sam ją spektakularnie zaprzepaścił
właśnie w owym "najgorszym wspomnieniu".
Lily powiedziała mu po tamtym zdarzeniu "you've chosen your way". I nie chodziło
tutaj tylko o ich przyjaźń czy miłość, ale o całość jego życiowych wyborów.
Tamten moment przypieczętował przeznaczenie Severusa - odtąd było już tylko w
dół, po tragedię, po której dla odkupienia oddał wszystko - życie i duszę. To
wspomnienie rzeczywiście jest w jakimś sensie najgorsze, bo jest przełomowym
momentem, w którym zdecydował się jego smutny los.

[robalina]

a dlaczego akurat w tym momencie ostatecznie zamknął sobie do niej
droge ? prosze o wytłumaczenie :)

[ginny22]

A nie czytało się jeszcze VII tomu? ;) To w skrócie - Snape i Lily
się przyjaźnili od dziecka, ona była tak naprawdę jedyną życzliwą mu
osobą, on sie w niej kochał, z czego ona nie miała obowiązku zdawać
sobie sprawy. Jej się nie podobali ludzie, z jakimi on przestawał
(czyli smierciożercy). A on o dziecka uważał, że osoby niemagicznego
pochodzenia to szlamy, robiąc wyjątek tylko dla Lilki i ukrywając
przed nią, co naprawdę myśli. No i w czasie "najgorszego
wspomnienia" coś pękło, nazwał szlamą i ją, czego mu nie wybaczyła.
I dlatego.

[xtrin]

ginny22 napisała:
> Jej się nie podobali ludzie, z jakimi
> on przestawał (czyli smierciożercy).

A jemu ludzie, z jakimi przestawała ona (James P. i ska).
Ciężko powiedzieć czyje pretensje były bardziej uzasadnione ;).

[niedo-wiarek]

Moim zdaniem poszło o to, że Snape był brzydki i nie dbał niestety o
higienę osobistą ;(

PS

[niedo-wiarek]

Poza tym wiele wskazuje, że groszem nie śmierdział ;(

[xtrin]

Brzydki to absolutnie nie był :p, choć pewnie nie była to uroda kapitana drużyny
futbolowej... wróć... miotłowej.
Co do higieny to też nie wiem skąd takowe wnioski wyciągasz...
Groszem natomiast niewątpliwie nie śmierdział (ha! higiena!), w przeciwieństwie
do burżuja Pottera.
Nic więc dziwnego, że cheerleaderka Lily nie była w stanie go docenić.

[niedo-wiarek]

xtrin napisała:


> Co do higieny to też nie wiem skąd takowe wnioski wyciągasz...

Przetłuszczone włosy. Chyba że się jakimś smalcem pomadował, ale w
sumie na jedno wychodzi.

[xtrin]

niedo-wiarek napisał:
> Przetłuszczone włosy.

Może po prostu miał je mocno się przetłuszczające? :)

[ginny22]

Mam wrażenie po "najgorszym wspomnieniu", że ona na tym etapie z
Jamesem przestawała głównie na lekcjach, a i to dlatego, że nie
miała innego wyjścia. ;)
BTW tak strasznie chciałabym wiedzieć, co spowodowało przemianę
duchową Jamesa...

[xtrin]

ginny22 napisała:
> BTW tak strasznie chciałabym wiedzieć,
> co spowodowało przemianę duchową Jamesa...

A skąd wniosek, że takową przeszedł?

[ginny22]

Bo Lily się jednak z nim związała? Bo Dumbledore i cała reszta
wspomina go jako wspaniałego człowieka?

[niedo-wiarek]

ginny22 napisała:

> Bo Lily się jednak z nim związała?

To już ustaliliśmy - był dość zamożny, niebrzydki i popularny -
czego więcej potrzeba kobiecie? Poza tym dla niej mógł być akurat
dobry. Hitler też podobno wykazywał wiele ludzkich uczuć w stosunku
do Evy Braun - a z wyglądu to trochę nawet Pottera przypominał.

>Bo Dumbledore i cała reszta
> wspomina go jako wspaniałego człowieka?

O nieboszczykach źle się nie mówi :)

[xtrin]

niedo-wiarek napisał:
> To już ustaliliśmy - był dość zamożny, niebrzydki i popularny -
> czego więcej potrzeba kobiecie?

Jak kiedyś wreszcie się dowiesz to może nie będziesz musiał korzystać z list
rezerwowych ;).
Ale fakt, cheerleaderce Lily pewnie tyle starczało.

[niedo-wiarek]

xtrin napisała:


> Jak kiedyś wreszcie się dowiesz to może nie będziesz musiał
>korzystać z list

Eee tam, nawet sobie zażartować już nie można, bo człowiek zdąży o
wszystkim zapomnieć, a tu nagle mu w zupełnie innym kontekście
wyciągną - niczym akta z IPN-u ;P

[xtrin]

niedo-wiarek napisał:
> Eee tam, nawet sobie zażartować już nie można, bo człowiek zdąży
> o wszystkim zapomnieć, a tu nagle mu w zupełnie innym kontekście
> wyciągną - niczym akta z IPN-u ;P

No widzisz... w IV RP o niczym się nie zapomina! ;)

[xtrin]

Co do Lily - Może Jamesowi udało się ją oszukać? A może to ona się zmieniła?
Może zmieniła priorytety? Po zerwaniu z Severusem siłą rozpędu rzuciła się w
ramiona Jamesa?

Co do reszty - może jeden Snape był szczery wspominając Jamesa, a cała reszta po
prostu starała się być miła dla Harrego? A może po prostu nigdy nie zauważali
jego wad?

[ginny22]

Zaraz dojdziemy do sytuacji, w której Lily kochała Snape'a, a za
Jamesa wyszła pod Imperiusem. ;)

[niedo-wiarek]

ginny22 napisała:

> Zaraz dojdziemy do sytuacji, w której Lily kochała Snape'a, a za
> Jamesa wyszła pod Imperiusem. ;)

A kto powiedział, że kogoś w ogóle kochała? Być może chęcią zawarcia
związku była chęć wżenienia się w rodzinę czystej krwi. :)

[niedo-wiarek]

niedo-wiarek napisał:


>Być może chęcią

oczywiście nie "chęcią" tylko "powodem".

[xtrin]

ginny22 napisała:
> Zaraz dojdziemy do sytuacji, w której Lily kochała Snape'a,

Miłością romantyczną - zapewne nie. Jako przyjaciela - pewnie tak.

> a za Jamesa wyszła pod Imperiusem. ;)

To nie był Imperius, a zaklęcie mające o wiele silniejsze działanie na
cheerleaderki - Czesus Grzywus.
Atrakcyjny, uroczo bezczelny, popularny, lubiący szpanować, wywodzący się z
dobrej rodziny, otoczony wianuszkiem przyjaciół - James niewątpliwie cieszył się
sporym zainteresowaniem płci pięknej. Do tego wyjątkowo starający się zdobyć
względy Lily.
Lily, która - po burzliwym zerwaniu przyjaźni z Severusem - mogła czuć się
dodatkowo przyciągana przez tych, których tak Sev nie trawił. Dokuczali mu? I
dobrze, w końcu sobie zasłużył! Że Potter jest zadufany w sobie? No i co z tego,
za to jak to Seva zaboli jak się z nim umówię! A do tego kwestia rasowa -
half-blood Snape wyzywa ją od mudbloodów, a pure-blood Potter jest nią żywnie
zainteresowany - cóż za nobilitacja!
A dalej szacowna pozycja dziewczyny kapitana drużyny miotlarskiej, elitarni
znajomi... Lily nie była osobą głuchą na zdanie ogółu.
Potter doprawdy nie musiał się jakkolwiek zmieniać, żeby zdobyć Lily.
Wystarczyło wykorzystać moment i troszkę poudawać. I w końcu wpadka... :)

[ginny22]

Jesteś okrutna. :) Acz wizja tego, jak się Lilka Jamsem
zainteresowała, całkiem mnie przekonuje. Nadal tylko nie widzę
powodu, dla którego cały świat wmawiałby Harry'emu, że jego ojciec
był świetnym facetem. I jeszcze jest kwestia tego, że Potterowie
musieli dać Harry'emu przez ten rok z kawałkiem bardzo dużo miłości,
skoro go chroniła przed zwariowaniem u Dursleyów.
Swoją drogą, jakoś do mnie nie przemawia wizja Lily (a potem Ginny)
jako pierwszej cheerleaderki.

[niedo-wiarek]

ginny22 napisała:


> Swoją drogą, jakoś do mnie nie przemawia wizja Lily (a potem
Ginny)
> jako pierwszej cheerleaderki.

Też mi to nie bardzo pasuje. Rzeczywista Lilly wyglądałaby zapewne
mniej więcej tak:

imgserv.ya.com/galerias2.ya.com/img/4/4284cd7611323ef1i3.jpg
bo to tak naprawdę była trochę taka o pokolenie wcześniejsza wersja
Hermiony ;)

[xtrin]

E, nie... ta to była babka z jajem, a Lily i Ginny to takie mdłe słodkości. :p

[niedo-wiarek]

Ja tam wolałem jedną z kandydatek do roli Fleur:

en.wikipedia.org/wiki/Image:Jenniegarth.jpg
To jest dopiero babka z jajem! ;)

[xtrin]

E... przefarbować na rudo i idealna Lily :p.

[niedo-wiarek]

xtrin napisała:

> E... przefarbować na rudo i idealna Lily :p.

W zasadzie to się zgadzam :p.

[xtrin]

niedo-wiarek napisał:
> W zasadzie to się zgadzam :p.

No chociaż raz! :)

[xtrin]

ginny22 napisała:
> Jesteś okrutna. :)

Wiem :].
Ale tak po prawdzie to ani Lily ani James nie wydają mi się jakoś specjalnie
interesującymi postaciami ani też specjalnie interesującymi ludźmi. Fakt, że za
wiele o nich nie wiemy, ale to co wiemy jakoś nie zachęca do poznawania ich bliżej.

> Acz wizja tego, jak się Lilka Jamsem zainteresowała,
> całkiem mnie przekonuje.

Ano takie życie :).

> Nadal tylko nie widzę powodu, dla którego cały świat wmawiałby
> Harry'emu, że jego ojciec był świetnym facetem.

A kto mówił Harremu o ojcu?
Lupin i Siriusz raczej nie zaliczają się do osób w tej kwestii obiektywnych -
byli jego kumplami, współwinnymi (szczególnie Siriusz) jego gówniarskich pokazówek.
Wealeyowie? Niekoniecznie nawet specjalnie dobrze Pottera znali, poza tym to
raczej ludzie, którzy o zmarłym złego słowa nie powiedzą.
Dumbledore? On znał Jamesa jako ucznia, nauczyciele często mają dość spaczone
pojęcie o swoich uczniach. Choć z drugiej strony Dumbledore na ludziach, a w
szczególności uczniach, znał się przednio. Ale i z trzeciej Dumbledore miał w
tym własny (czy raczej światowy) interes, by Harremu przedstawiać jego ojca jako
bohatera - wzmagał w ten sposób pragnienie zemsty, ustawiał chłopca na
odpowiedni tor.
Hagrid? Ten dla odmiany na ludziach nie zna się nic a nic.

Biedny, osierocony chłopak, którego rodzice dzięki tragicznej śmierci stali się
legendami. Cóż innego można mu było o nich mówić, jak tylko opisywać ich w
samych superlatywach?

Jedna rzecz, jaka mnie zastanawia - co tak w zasadzie Potterowie w życiu osiągnęli?
Skończyli Hogwart w lecie '78 mając po osiemnaście lat. Harry urodził się dwa
lata później, rok później zginęli. Nie za bardzo w zasadzie mieli czas cokolwiek
zdziałać. Mgliście wspomina się o ich udziale w Zakonie, ale w zasadzie nic nie
wiadomo o ich w nim dokonaniach. Aurorami - jak rodzice Neville'a - nie byli.
Czym się zajmowali poza życiem na koszt rodziny Potterów?

> I jeszcze jest kwestia tego, że Potterowie musieli dać Harry'emu
> przez ten rok z kawałkiem bardzo dużo miłości

W to nie wątpię.

> Swoją drogą, jakoś do mnie nie przemawia wizja Lily
> (a potem Ginny) jako pierwszej cheerleaderki.

To przecież są wypisz wymaluj cheerleaderki, tyle że nie blond, a rude ;).
Urocze, wesołe, żywiołowe, słodkie do obrzydzenia, dobre do przesady, uwielbiane
przez otoczenie. Takie nieco podrosłe i uromantycznione "szalone nastolatki".
Swoją drogą to ciekawe, że Harry ożenił się z dziewczyną tak przypominającą jego
matkę.

[ginny22]

xtrin napisała:

> Jedna rzecz, jaka mnie zastanawia - co tak w zasadzie Potterowie w
> życiu osiągnęli?
> Skończyli Hogwart w lecie '78 mając po osiemnaście lat. Harry
> urodził się dwa lata później, rok później zginęli. Nie za bardzo w
> zasadzie mieli czas cokolwiek zdziałać. Mgliście wspomina się o
> ich udziale w Zakonie, ale w zasadzie nic nie wiadomo o ich w nim
> dokonaniach. Aurorami - jak rodzice Neville'a - nie byli. Czym się
> zajmowali poza życiem na koszt rodziny Potterów?

I to jest pytanie za 100 punktów. Wiemy jeszcze, że trzykrotnie
oparli się Voldemortowi - ale jak? To zagadnienie wiąże się trochę z
tą przemianą duchową Jamsea - tak naprawdę nie znamy rodziców
Harry'ego. Wszystko, co konkretnie o nich wiemy, wiemy od Snape'a -
który jest również mało obiektywny.

> Swoją drogą to ciekawe, że Harry ożenił się z dziewczyną tak
przypominającą jego matkę.

JKR chyba to lubi, bo z kolei Harry w którymś momencie patrzy na
Rona i Hermionę i widzi Arthura i Molly. ;) A podobieństwu Lily i
Ginny trudno się w sumie dziwić, w końcu siedem tomów tłumaczy się
nam, że Harry jest taki podobny do Jamesa... A potem w fanartach nie
mam pewności, czy ktos narysował Jamesa i Lilkę, czy Harry'ego i
Ginny.

[xtrin]

ginny22 napisała:
> Wiemy jeszcze, że trzykrotnie oparli się Voldemortowi - ale jak?
> To zagadnienie wiąże się trochę z tą przemianą duchową Jamsea

Że oparcie się Voldemortowi miało być przemianą duchową Jamesa? Jakoś nie za
bardzo mi to współgra - jego problemem nie była Czarna Dusza (jak w przypadku
Snape'a), ale po prostu gówniarski charakter zepsutego dzieciaka. Może po prostu
dorósł? :)

> Wszystko, co konkretnie o nich wiemy, wiemy od Snape'a -
> który jest również mało obiektywny.

Nikt nie jest tutaj obiektywny. Jakkolwiek to co wiemy od Snape'a ma pewną
przewagę - nie są to tylko jego opowieści i subiektywna ocena, ale też w pewnym
przynajmniej stopniu obiektywne wspomnienia. Wiemy też, że Lily za Jamesem na
początku nie przepadała. Wiemy jak traktował "przyjaciół" (Wormtaila), że jego
szpanerstwo wkurzało nawet Siriusa.
Nie sądzę, by James przeszedł jakąś "przemianę duchową". Raczej po prostu
troszkę dojrzał, szczególnie po założeniu rodziny.

> JKR chyba to lubi, bo z kolei Harry w którymś momencie
> patrzy na Rona i Hermionę i widzi Arthura i Molly. ;)

Cała seria to w pewien sposób hołd teoriom psychologicznym o tym jak to
dzieciństwo determinuje przyszłość.
Harry - tłamszona przez opiekunów sierotka marząca o byciu Kimś, nagle
odkrywający swoją wyjątkowość i robiący wszystko, by ją potwierdzić.
Ron - najmłodszy brat zdeterminowany by się wykazać, dorównać wspaniałym
braciom, w efekcie wszystkiego dokonujący w cieniu kolejnej osoby.
Neville - wychowywany przed nadopiekuńczą babcię fajtłapa, który nie jest w
stanie dorównać legendarnym rodzicom.
Snape - klasyczna emocjonalna ofiara przemocy domowej.
James - rozpuszczony dzieciak z bogatej, szacownej rodziny.
Siriusz - kolejny rozpuszczony dzieciak z kolejnej bogatej i szacownej rodziny,
ale dla odmiany względem owej rodziny buntowniczy.
Itd itp.

[ginny22]

xtrin napisała:

> jego problemem nie była Czarna Dusza (jak w przypadku
> Snape'a), ale po prostu gówniarski charakter zepsutego dzieciaka.
> Może po prostu dorósł? :)

To jest jakaś opcja. Ale musiałby dorosnąć dość gwałtownie i
gruntownie. Przemiana gówniarza w jednego z najdzielniejszych ludzi
magicznej Anglii to nie w kij dmuchał.

> Cała seria to w pewien sposób hołd teoriom psychologicznym o tym
> jak to dzieciństwo determinuje przyszłość.
> Harry - tłamszona przez opiekunów sierotka marząca o byciu Kimś,
> nagle odkrywający swoją wyjątkowość i robiący wszystko, by ją
> potwierdzić.

Umówmy się - gdyby Harry był jedynie tłamszoną przez opiekunów
sierotką, to byłby znany jako Harry "Przepraszam-Że-Żyję" Potter.

> Ron - najmłodszy brat zdeterminowany by się wykazać, dorównać
> wspaniałym braciom, w efekcie wszystkiego dokonujący w cieniu
> kolejnej osoby.

Co mu efektownie Riddle wypomniał. W cieniu czy nie w cieniu,
dokonał jednak całkiem sporo (bez powodu nie dają Twego zdjęcia na
karty dołaczane do czekoladowych żab). ;)

> Snape - klasyczna emocjonalna ofiara przemocy domowej.
> James - rozpuszczony dzieciak z bogatej, szacownej rodziny.

Harry też był ofiarą przemocy domowej. Malfoy tez był rozpuszczonym
dzieciakiem z bogatej rodziny. Aż tak prosto to nie działa... :)

[xtrin]

ginny22 napisała:
> To jest jakaś opcja. Ale musiałby dorosnąć dość gwałtownie i
> gruntownie. Przemiana gówniarza w jednego z najdzielniejszych
> ludzi magicznej Anglii to nie w kij dmuchał.

Jaka przepraszam przemiana?
Po pierwsze nie wiem skąd owo przekonanie o szlachetnej dzielności Jamesa - jak
pisałam wcześniej w zasadzie nic nie wiadomo o jakichkolwiek jego wielkich
zasługach.
Po wtóre: odważny - w brawurowym wydaniu - był zawsze. W końcu był w
Gryffindorze ("brawny not brainy").

> Umówmy się - gdyby Harry był jedynie tłamszoną przez opiekunów
> sierotką, to byłby znany jako Harry "Przepraszam-Że-Żyję" Potter.

Umówić się możemy, ale nie za bardzo widzę ku temu podstaw. Nie każda tłamszona
sierotka w ten sposób kończy. W szczególności literacka :).
Harry był dość hardym dzieciakiem na długo przed listem z Hogwartu. Jak tylko
mógł odgrywał się na kuzynie, pyskował wujowi i sprzeciwiał ciotce. Radość, jaką
mu sprawiło upokorzenie Dudley'a w zoo to nie jest absolutnie podejście
"przepraszam, że żyję".
Sytuacja w jakiej się Harry znalazł, jakkolwiek bardzo destrukcyjna, budzić też
mogła bunt wynikający z poczucia niesprawiedliwości - tak losu jak i opiekunów.
Bunt dodający sił do walki z doznanymi krzywdami.

> Co mu efektownie Riddle wypomniał. W cieniu czy nie w cieniu,
> dokonał jednak całkiem sporo (bez powodu nie dają Twego zdjęcia na
> karty dołaczane do czekoladowych żab). ;)

Ależ ja bardzo doceniam Rona, lubię go stokroć bardziej niż Harrego :). Nie
zmienia to faktu, że całe swoje życie pozostawał w cieniu - najpierw braci,
później Harrego, a w końcu (jak sądzę) Hermiony.

> Harry też był ofiarą przemocy domowej.

Zupełnie innej przemocy. Jak pisałam wyżej - sytuacja Harrego budziła poczucie
niesprawiedliwości, które mogło posłużyć za źródło pozytywnej siły.
W przypadku Snape'a było inaczej - tutaj nie było niesprawiedliwości losu, a
krzywda pochodziła od własnych rodziców. To raczej budzi poczucie winy, a co za
tym idzie niską samoocenę. To siedzi w Snape'ie i w dużym stopniu dyktuje jego
zachowaniami. Można też w dzieciństwie szukać źródła jego umiłowania dla Czarnej
Magii - z potrzeby znalezienia prostego sposobu na władzę.

> Malfoy tez był rozpuszczonym dzieciakiem z bogatej rodziny.

I pod pewnymi względami jest do Siriusa podobny. Ale różni ich dość podstawowa
sprawa - Draco chciał się wykazać przed rodzicami, Sirius chciał ich wkurzyć.

> Aż tak prosto to nie działa... :)

Ależ oczywiście, że nie działa tak prosto, przecież tego nie twierdzę, że tylko
dzieciństwo determinuje bohaterów. Ale u wielu z nich ma kolosalny wpływ na ich
późniejsze zachowania.
Gdyby Harry został wychowany w cieple domowym przez własnych rodziców zapewne
nie miałby w sobie tej determinacji, która pcha go do przodu.
Malfoy wychowany przez Grangerów pewnie byłby nudny jak flaki z olejem.
Snape wychowany w dobrym, Gryffindorskim domu, ze swoim talentem i inteligencją,
zapewne zaszedłby bardzo wysoko, ożenił się z Lily i spłodził Harrego Snape'a.
Choć pewnie wciąż byłby wrednym złośliwcem.

[robalina]

aha dzieki ale ciekawe dlaczego nazwal szlama kobiete ktora podobno
kochal ?

[ginny22]

1. Bo poglądy rasistowskie w nim zwyciężyły.
2. Bo był tak wściekły, że nie myślał, co mówi.
3. Bo to był skomplikowany facet i to, że kochał Lily, też nie było
proste.

[niedo-wiarek]

4. Powiedział to przez wrodzoną uczciwość i rzetelność
intelektualną. W końcu Lily była ponad wszelką wątpliwość szlamą, na
dodatek negatywnie nastawioną do czarodziejów szlachetniejszej krwi
(co wyrażało się we wściekłej nienawiści do śmierciożerców).

[xtrin]

No, zaczynasz myśleć jak porządny Śmierciożerca! :)

[xtrin]

robalina napisała:
> aha dzieki ale ciekawe dlaczego nazwal szlama
> kobiete ktora podobno kochal ?

Nie "podobno" tylko kochał, co do tego nie ma raczej wątpliwości, dowiódł tego
swoim dalszym postępowaniem. Choć rzeczywiście w swych początkach owa miłość
była patologiczna.

A dlaczego tak nazwał? Bo - wbrew temu co jej wcześniej wmawiał - siedziała w
nim odraza do Mugoli, wspomagana sytuacją w domu, przynależnością do Slytherinu
i skłonnościami przyjaciół. Bo sytuacja wyzwoliła w nim to co najgorsze. Bo jego
duma potwornie ucierpiała, a bycie bronionym przez kobietę, do tego z
Gryffindoru i Mugolskiego pochodzenia, do tego tą, przed którą nie chciał
okazywać słabości przelało czarę goryczy.