czy macie dzieci?

[frygamfs]

Najpierw kilkanaście lat studiowałam (studia magisterskie i podyplomowe oraz liczne kursy kwalifikacyjne), a teraz zachciało mi się doktoratu. zdaję sobie sprawę, że robienie doktoratu i posiadanie małago dziecka to duże utrudnienie. dlatego muszę się pogodzić z tym, że macierzyństwo zostanie odłozone o następne minimum cztery lata. jak sobie radzicie z tym tematem, czy macie dzieci, czy planujecie i w ogóle jakie jest wasze zdanie na ten temat.

[madaminka]

Dla powaznie traktujacych doktorat, chcacych go zrobic w pzeciagu 3-4 lat,
jest to przedsiewziecie ktore praktycznie wyklucza wszelka inna dzialanosc tak
zarobkowa jak i rodzinna. Praca zarobkowa na 8 godzin odpada podobnie jak
opieka nad dzieckiem i prowadzenie domu. No chyba ze jestes zatrudniona na
uczelni i masz 8 lat na doktorat.
Rozni sie to tez w zaleznosci od dyscypliny naukowej. Praca laboratoryjna jest
zwykle trudna do poanowania od godziny do godziny, inaczej jest z pisanie prac
humanistycznych gdzie lab odpada. Mimo wszystko jednak doktorat to duze
przedswiziecie i ja zdecydowalam ,ze przed obrona odpada rodzina, dzieci itp.
PO to tylko ze po prostu nie chce aby cos ucierpialo. A w sytuacji laczenia
tych dwoch aktywnosci napewno z czegos by cos do konca nie wyszlo.

[frygamfs]

ja pracuję na część etatu oprócz tego robię operaty szacunkowe na zlecenie. dzieci nie mam i nie wyobrażam sobie na razie, że mogłabym je mieć. mam już 33 lata. na doktorat daję sobie 4 lata. jak będę doktorem to będę miała 37 lat. moja koleżanka w tym wieku urodziła pierwsze dziecko, więc nigdy nie jest za późno. mówiąc szczerze to macierzyństwo nie jest czymś o czym marzę teraz. może jednak później jak już się uporam ze wszystkimi moimi planami naukowymi. tylko co na to powie mój mąż, który bardzo chce mieć dzieci. jak mu wytłumaczyć że musi jeszcze poczekać 4 lata?

[elwinga]

> mówiąc szczerze to macierzyństwo nie jest czymś o czym marzę teraz.

Wiesz, zdaje mi się, że sama sobie udzieliłaś odpowiedzi.

Są dziewczyny, które równocześnie robią doktorat i mają dzieci. Pewnie, że jest
im trudniej. Ale nie jest to niemożliwe, jeśli chce się jednego i drugiego. A
Ty, jak mi się zdaje, dziecka po prostu nie chcesz. I tyle. Robienie doktoratu
nie ma z tym nic wspólnego.

Odpowiadając na Twoje tytułowe pytanie: od jakiegoś czasu myślimy z mężem o
dziecku, wstrzymuje nas tylko fakt, że żadne z nas nie ma w tej chwili stałej
pensji. No, ale ja doktorat właśnie złożyłam...

[steppenwolff1]

jak będę doktorem to będę miała 37 lat. moja
> koleżanka w tym wieku urodziła pierwsze dziecko, więc nigdy nie jest za
późno.

tak, tylko trzeba mieć też na uwadze fakt, że z medycznego punktu widzenia z
każdym rokiem ciąża wiąże sie z coraz większym ryzykiem - i dla Ciebie i dla
dziecka. No i jeszcze jedna sprawa: jak małe będzie nastolatkiem, będziecie z
mężem już starszymi osobami grubo po 50tce. Wiem, co mówię, bo sama mam takich
rodziców (mama urodziła mnie w wieku 38 lat, ojciec miał 39), moje kuzynostwo
jeszcze starszych (siostra mamy rodziła drugie dziecko w wieku 44 lat). Nie
jest największym problemem jakaś przepaść pokoleniowa - osobiście jej nie
odczuwałam -, tylko stan zdrowia, przez który w pewnym momencie dziecka już nie
będzie można wspierać.

Nie wiem, czy będę czekać do obrony z macierzyństwem, ale na razie mi sie do
niego nie spieszy (chyba bardziej ze względu na warunki mieszkaniowo-
finansowe). Na pewno podstawowe badania i napisanie większosci pracy chcę
zrobić przed jakąkolwiek ciążą. Na razie zabieram się za pierwszy rozdział (ale
ostatni rok pracuję na cały etat).

pozdrawiam
Anka

[oliwka.marina]

Ja mam. Półroczną córkę. Dziecko bardzo chciane, oczekiwane, planowane. Jestem
na urlopie dziekańskim, a w październiku wracam do tematu "doktorat". Wiem, że
połączenie sensownego wychowywania dziecka z pisaniem nie będzie łatwe. Mam duże
wsparcie męża wieć wierzę że się uda. Moim zdaniem każdy musi sam podejmować
takie decyzje, bez porównywania się z innymi. Najważniejsze jest to by być ze
sobą szczerym i ustalić co jest dla mnie najważniejsze. Dla mnie na pierwszym
miejscu jest rodzina i inne sprawy z nią związane, doktorat blisko podium ale na
pewno nie nr 1.
Jest mi dobrze z takim ustawieniem spraw, wiem też że u każdego będzie inaczej.
Życzę mądrych decyzji i powodzenia!
Oliwka

Ps. Za nic na świecie nie oddałambym chwil kiedy córka kopała mnie w żebra :-)

[marcelina_prust]

Oj, było już tutaj parę, czasem nawet burzliwych dyskusji na ten temat. Do
poczytania w wolnej chwili :)

ludzie.gazeta.pl/lodziasta/0,0.html
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=16566&w=34657244&v=2&s=0
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=16566&w=25209611&v=2&s=0

Pzdr.

error!

[marcelina_prust]

Ajajjjjj, tfu tfu, coś mi się pokręciło, ten pierwszy link to przez pomyłke do
wizytówki zamiast wątku, sorry:(

Miało być to:
forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=16566&w=36025607&a=36025607

[cledomro]

nie. i oby tak dalej:).

[niewyspany77]

frygamfs napisała:

> Najpierw kilkanaście lat studiowałam (studia magisterskie i podyplomowe oraz li
> czne kursy kwalifikacyjne), a teraz zachciało mi się doktoratu. zdaję sobie spr
> awę, że robienie doktoratu i posiadanie małago dziecka to duże utrudnienie. dla
> tego muszę się pogodzić z tym, że macierzyństwo zostanie odłozone o następne mi
> nimum cztery lata. jak sobie radzicie z tym tematem, czy macie dzieci, czy plan
> ujecie i w ogóle jakie jest wasze zdanie na ten temat.

Kolezanka wlasnie rzucila w cholere studia dr na polmetku, bo stwierdzila ze
chce dzidziusia. Nie ze jest w ciazy, ale ze "stara sie o dzidziusia". Nie
rozumiem jej.

[tlenek_wegla]

Czysta biologia moj drogi...


Z instynktem nie wygrasz. My biedni mezczyzni nie wiemy jak to jest. Ksiazki
nie oddazda tego uczucia, poswiecenia, bolu, checi...

Ech! Nie zazdroszcze kobietom.

[tlenek_wegla]

I zarazem zazdrosze ...

[niewyspany77]

Ok, biologia swoje ale matematyka mowi, ze +9 miesiecy i by byla na 3 roku,
potem jakis urlop a'la dziekanka i jakos by doszla do dr. Ale ot tak walic
wszystko w cholere w imie *starania sie*?

[steppenwolff1]

ja jako kobietka z różnymi-tam-instyktami też tego nie rozumiem. Po co rzucać??
No chyba że doktoratu ma sie dosyć...

pozdrawiam
Anka

[dunia77]

Nie mam. Ale niedlugo bede miala psa. Liczy sie ? ;-)

[iza19811981]

witam,ja mam 2letnią córkę, na początku myslałam,ze swiat mi sie zawalił, ale
dzięki niej w ogóle pomyslałam o doktoracie, co komu pisane, a zyć dla kogoś
trzeba. Moja profesorka-promotorka ma 4 dzieci, a "dorobiła się" tytułu, więc
nie widzę związku między tymi sprawami. Przepraszam tych, którzy mają inne
zdanie, ja mam o tyle dobrą sytuację, że ma mi kto "siedzieć" z bobasem. A ja
dzięki córce stałam się wrażliwszą i badziej dośwaidczoną kobietą. Z
pozdrowieniami dla młodych mam - doktorantek i tych z tytułami.

[iza19811981]

I jeszcze jeden przykład, jedna z moich akademickich- byłych
oczywiście "nauczycielek" miała córkę, niepełnosprawną w dużym stopniu. Pani po
rozwodzie, bez pomocy - ponoć - ze strony rodziny. Widać trzymała się słusznej
zasadyżyciowej - "nie wynajduj sobie przeszkód, a daleko zajdziesz". Krótko
mówiąc, chyba większość naukowców ma potomstwo, nie można ograniczać się do
jednej kwestii życiowej - nauki, bo za krótki jest żywot, by zapominać o tym,co
najważniejsze.Pozdrawiam

[tlenek_wegla]

Iza, kakt, ze Twoja psorka ma czworo dzieci o niczym nie swiadczy. To byly inne
czasy, inny start w dorosle zycie, inna mentalnosc ludzi.

Moj brat 7 lat starszy juz w 21-szym roku zycia mial rodzine i syna. Ja ma 27 i
dopiero teraz sie zenie. O dziecku pomyslimy za rok max dwa.

Ale nie ulega watpliwosci jedno. Czuje sie gotowy na to wszystko i niczego
bardziej nie pragne. :)

[iza19811981]

właśnie, najważniejsze, by człowiek czuł się gotowy - jak to określiłeś. Więc
właściwie mamy to samo zdanie. A co do czasó dawnych, w których przyszło żyć
mojej profesorce - to nie czasy sie zmieniają,ale ludzie. Znam takich, którzy
mając nawet 10tkę bobasów daliby radę wiele zdziałac, są niestety i tacy,
którzy nawet prowadzac tryp życia samotniczy, nie mają nigdy czasu na nic, "dla
chcącego nic trudnego".

[iza19811981]

oczywiście miałąm na myśli "tryb" a nie "tryp".:)

[aniutka77]

Hm...
Moja córeczka ma niecałe 4 miesiące..... Za pół roku sie bronię.
Był ciężko w ciąży...
teraz też niełatwo...
ale!!!!!
Jest moją motywacją, światłem na szczycie tej ogromnej góry, łatwiej mi teraz
się organizować i układać zajęcia tak by wszystko pogodzić. Doktorat robię na
Akademii Medycznej. Praca laboratoryjna do miesiąca przed porodem. Teraz nie
wolno mi się zbliżać do tkanki i trucizn. Pracuję nocami. Artykuły czytam jak ją
karmię i zawsze się mogę do niej uśmiechnąć. A jej dziś obojętne czy mama to
doktor czy sprzedawczyni....zawsze się do mnie uśmiechnie. I dzięki temu
zachowuję zdrowy rozsądek.

[dr_lolo]

robiac doktorat mialem dwojke skarbow. bylo ciezko, bo musialem utrzymywac cala
rodzine, ale tym wieksza jest satysfakcja, jak sie skonczy. sporo moich
znajomych dalo rade zrobic doktorat z jednym dzieckiem. z wieksza rodzinka jest
trudniej, ale to kwestia zamozaparcia.

dzieci maja do siebie to, ze szybko rosna, naprawde. ale dycyzja, czy, kiedy i
ile - jest bardzo indywidualna. i ja osobiscie szanuje kazda.

Ps
oczywiscie pies tez byl :).

[luisapaserinni]

dziwi mnie jedno, ze mało w tym wątku się mówi o odpowiedzialności
długofalowej za potencjalne dziecko, dylematem jest tylko czy obowiązki
doktorantak nie przeszkodzą w karmieniu i na odwrót...
Obserwując moich znajomych doktorantów i dokonując niesprawiedliwej
generalizacji, widzę, że większosć z nich na garnku u rodziców spoczywa (czyli
dziecko - dodatkowy problem dla rodzica doktoranta), a ci którym się w życiu
towarzyskim nie poszczęściło i bogato za mąż nie wyszli (albo za żonę), a na
rodziców liczyć nie mogą, to mają problem z utrzymanie siebie samego (i nie mam
na myśli tu porzucenia takich ekwiwalentów hulaszczego życia typu obiady w
Bazylii (bar na uni), wyjazd do Karpnik na wakacje, czy zakup spodni na
Świebodzkim), ale kupienie miesięcznego biletu na autobus (we wro to około 120
zł) czy kupno książki powyżej 30 złotych...a gdy nawet i po doktoracie szansy
na etat nie ma?
a poza tym uważam, ze doktorat to "praca jak kazda inna", i tu już można
mnożyć przykłady matek, które rodziły, po 2 miesiącach wracały do pracy i nikt
im nie czynił problemów z tego powodu,a i mój ulibiony przykład polonistki,
która nie mogąc liczyćna babcie, więcej płaciła opiekunce niż zarabiała, a mąż
też przynosił pensję z 1 z przodu, więc biedowali i frustrowali się (a tyle się
mówi o tym, że praca nauczyciela z 18 godz. lekcji na tydz. jest idealna do
rodzenia dzieci, jak widać nie zawsze).
pozdrawiam

[igerna1]

nie mam i w obecnej sytuacji sobie nie wyobrazam:

1. praca - średnio 10/h dziennie
2. aplikacja
3. studia doktoranckie
i nadzieja na roczne stypendium za granica :))

Ja przyznam, że jeszcze nie czuję potrzeby (26 l), ale mąż (28 l) już powoli zagaduje :)

Pozdrowienia

[anthara]

Mam Synka. Zaplanowanego, urodzonego pod koniec pierwszego roku SD. Byłam z nim
w domu przez trzy pozostałe lata SD. Pracę robiłam w domu (chemia teoretyczna),
wychodziłam na uczelnię tylko żeby prowadzić zajęcia. Nie musiałam spędzać wielu
godzin w laboratorium. Obroniłam się kilka miesięcy temu, nieskromnie powiem, że
recenzje były świetne (obie z wyróżnieniem). Po drodze dostałam kilka
stypendiów, w tym jedno bardzo prestiżowe. Mam około 20 publikacji. Synek -
dopilnowany, dopieszczony, niezwykle bystry chłopczyk. Od roku czyta, od kilku
miesięcy pisze. Ma bardzo rozległą wiedzę.
Wygląda na to, że można pogodzić macierzyństwo i karierę naukową. Trzeba to
wszystko tylko dobrze zaplanować.

[luisapaserinni]

moze wobec tego podpowiesz nieswiadomym tego bezdzietnym JAK to wszystko tak
doskonale zaplanować?
za wszystkie wskazowki z gory serdecznie dziekuje

[anthara]

Doskonale?
Mialam na mysli takie zwykle ludzkie poukladanie sobie planu zajec: dnia,
tygodnia czy miesiaca. Tak, zeby moc wszystko ogarnac i ze wszystkim zdazyc.
Mozna zaplanowac dziedzine, z ktorej robi sie doktorat. W pracy doswiadczalnej
na pewno jest trudniej, wiec jesli ktos planuje miec dziecko, moze wybrac prace
teoretyczna, mozna postarac sie o znizke w godzinach dydaktycznych w zamian za
inne zajecia na rzecz wydzialu, itp. itd.
Moze zle odebralas moj post, nie mialam zamiaru sie chwalic, chcialam tylko
przedstawic swoj przyklad. Wiem, ze nie da sie zaplanowac wszystkiego i nie nad
wszystkim mamy kontrole. Ja codziennie dziekuje Bogu za wszystko czym nas
obdarza. A zdrowie mojej rodziny jest dla mnie wartoscia najwyzsza. Reszta jakos
tam sie "kreci".

Pozdrawiam
Anthara

[luisapaserinni]

ok, dzięki, no i masz rację, źle zrozumiałam, ale dzięki i tak mi to pomogło
objąć wyobraźnią Twoją sytuację (tak jak ją widzę na podst. postu, żeby nie
było, że wszechwiedząca jestem;))
Pozdrawiam
Luisa

[noddy]

Ja mam 2 dzieci i chyba już 0 procent szans na zostanie doktorem.
Zaczęłam studia doktoranckie i mając 26 lat zaszłam świadomie w ciążę.
Myslałam że urodzę, rodzicę trochę popilnują, trochę opiekunka
i będzie super. Do 5 miesiąca ciąży było ok ale okazało się,że ciąża jest zagrożona, że muszę leżeć do końca. Córka urodziła się jako wcześniak
w 8 miesiącu i przez pierwsze 10 miesięcy jeździlismy sobie razem po lekarzach
(na szczęście wyszła z tego wcześniactwa bez żadnych powikłań).
Wróciłam na uczelnię i ..... nie dałam rady. Zrezygnowałam.
Mając 30 lat urodziłam drugie dziecko.
Teraz mam 32 lata, 2 zdrowych dzieci, pracuję na prywatnej wyższej uczelni
i trochę żałuję. Wiem, że nie dałabym rady teraz znowu wrócić do pisania
bo musiałabym to zrobić kosztem dzieci a tego nie chcę.
I tak sobie myslę, że jest tak, że bardzo zazdroszczę koleżance która zaczynała ze mną i teraz ma już dr przed nazwiskiem i etat na uniwerku i etat na prywanej uczelni (z dużo wyższą pensją niż ja) ALE nie zamieniłabym się z nią; wolę mieć mgr i 2 dzieci niż dr i ich nie mieć.
Są dziewczyny, które dają radę pogodzić i doktorat i dzieci; ja nie dałam
rady.

[iwona_an]

Decydując się na studia doktoranckie wiedziałam, że jestem w ciąży z drugim
dzieckiem. Z całą odpowiedzialnością czułam, że nie będzie lekko i prawda jest
taka, że nie jest. Michasia ma w tej chwili 2 lata, a ja sporą część pracy
doktorskiej już za sobą. Dużo pomaga mi mąż i starszy syn. Moja rodzina jest
moją siłą napędową.

[tulka82]

Ja mam. Urodziłam pod koniec 9 semestru studiów mgr. Obroniłam się, gdy syn miał
5mies. Dyplom dostałam z całym rokiem w czerwcu. Od października jestem
doktorantką AE. Przez pierwszy semestr nie prowadziłam zajęć, więc tylko
chodziłam na wykłady(te wg programu studiów) i przez resztę tygodnia opiekowałam
się synem. Obecnie pracuję na 2 prywatnych uczelniach,poki co tylko z
zaocznymi.Nie jest lekko. Syn ma prawie 15 mies.zapisaliśmy go do żłobka, bo
mąż nie może (nie chce)siedzieć w domu. Niestety mały choruje. 2 dni w
żłobku=tydzień w domu. Chciałabym mieć drugie dziecko - tak za 1-2 lata. Ale nie
wiem, czy mi to za bardzo życia nie utrudni (w sensie nie zamknie na dłużej w
widełkach niemocy twórczej). Zjednej strony - na studiach łatwiej, z drugiej
doktorat to nie mycie okien i trzeba trochę na 4literach posiedzieć i to raczej
w ciszy i skupieniu...
Planuję mega się spiąć i zacząć badania jak najszybciej. Potem pisać ile wlezie.
Tak,żeby przed porodem być już dr:) a potem 3mies. macierzyńskiego i ... na
uczelnie:)

pozdrawiam wszystkie Mamy - obecne i przyszłe,i Tatusiów też! Dużo sił Wam życzę!
tulka

[aga9001]

Moja córka ma 3 lata i 7 miesiecy. Nie byłam na studiach doktoranckich, a
robiłam i robię doktorat w fomule "wolna stopa". Decydujac sie na dziecko
wiedziałam, ze bedzie cięko (dziecko, praca zawodowa, dom, doktorat). Było
często mega ciężko. Decyzja o dziecku była świadomo - a bałam się odkładać ja w
czasie z jednej przyczyny - a co bedzie jak za te 4 - 5 lat okaże sie , że nie
oge miec dzieci?
Z perspektywy czasu uważam, ze decyzja była b.dobra. Świadomość posiadania
dziecka zmobilizowała mnie do efektywnego wykorzystywania czasu, zajmowania sie
najistotniejzymi rzeczami.
W tej chwili jestem na 2 miesiące przed obroną, mam dosyc duże już dziecko :)
Ale nie da sie ukryć , ze nie osiagnełabym tego bez pomocy moich rodziców -
szczególnie w aspekcie pomocy w opiece nad małą, czy gotowanie obiadów :)

Decyzja o dziecku zawsze jest trudna. Bo jak nie doktorat to praca, jak nie
praca to przyjemności mogą stać na przeszkodzie. Wiec jest to kwestia
priorytetów i indywidualnych predyspozycji. Ja wiem, ze można to pogodzic , ale
i cena jest wysoka (chociażby stres).
Pozdr.
Aga

[iza19811981]

Witam, co prawda na ten temat już swoje zdanie zapisałam, ale zauważyłam wśród
tych wielu podejść do sprawy jeden, bardzo szczególny, ale w moim mniemaniu,
bardzo istotny szczegół, matki - doktorantki stały się wrażliwsze i jak to
okresliła aga9001, zaczęły zajmować się tym, co najistotniejsze w życiu, a to
przecież oznaka dorosłości, a co za tym idzie - mądrości życiowej, a tej cechy
doktorom - rzecz jasna- zabraknąć nie może; co nie znaczy, że "bezdzietni" to
inna kategoria, ta gorsza, bo przecież i ci są wspaniałymi
naukowcami.Pozdrawiam wszystkie mamy- doktorantki i dr

[amws]

ja mam prawie 3 letnia córeczke, decyzje o jej byciu podjelismy jak bylam na 2
roku, teraz mam 5 rok st.doktoranckich (przedłuzony właśnie o ten jeden rok) +
nalezne 16 tyg. macierzyńskiego :)

pozdrawiam
dzieci sa super, tej decyzji bym nie cofnęła :)

jedno i pół...

[santorsola]

doktoratu broniłam w 7 miesiącu. Jak córka miała 2 miesiące zaczełam etat
asystencki. Po trzech latach awansowałam na adiunkta i obecnie jestem w 2
ciąży - a habilitację musze napisać do 2015 - dam radę.

[mglura]

połączenie macierzyństwa z pracą naukową jest możliwe. ja mam dwójkę dzieci
pierwszy syn ma 3 lata (dzisiaj 1000 dni) kolejny 3 miesiące (dzisiaj 100 dni)
a ja właśnie dzisiaj bronię pracę doktorską. wystarczy chcieć, trochę mniej
spać i lepiej organizować czas, a wszystko da się zrobić!!!!

[steppenwolff1]

GRATULUJĘ :-))
Ale chyba już nie pracujesz zawodowo?
Ja, ponieważ pracuję jeszcze na pełny etat i mam dodatkowo działalność
gospodarczą, nie wyobrażam sobie jeszcze obok studiów i pisania na razie
dzieci. Ale rezygnuję zupełnie z mojego etatu (szkoda czasu) - więc kto wie,
kto wie...ale i tak najpierw chciałabym napisać większą część pracy i zrobić
badania. No i kupić swoje mieszkanie.

pozdrawiam
Anka

[gosiah.n]

nie;( ale bardzo już chciałabym je mieć.. macie rację, ze doktorat, praca na
pełny etat, działalność w stowarzyszeniu i przygotowania do konwersji raczej na
razie to wykluczają.. poza tym mam chyba dość pogmatwane życie osobiste i na
razie nie wchodzi to w grę.. trzymam kciuki za wszystkie mamy-doktorantki!!:)

[joda2]

ja mam 1,5 rocznego synka. zaszlam w ciaze na 3 roku i jak zobaczylam dwie
kreski to jeknelam: o matko, moj doktorat!:) chociaz chcialam juz miec dziecko.
lekko nie bylo, ale po urlopie macierzynskim wrocilam na uczelnie, dokonczylam
pisac prace a w styczniu sie obronilam. wszystko sie da:) fakt-z pomoca meza i
cioci, ale udalo sie:)

mam i za miesiąc się bronię:)

[loorien]

leci mi piąty rok studiów doktoranckich we wrzesniu koncze 29 lat, w czerwcu
zeszłego roku będąc w ciązy złożyłam pracę i zdałam 2 egzaminy, został
kierunkowy z rachunkowości i obrona myślałam ze dam rade z dzieckim ale wziełam
sie za to dopiero teraz - borys ma pół roku. Zdałam egzamin ale przyznaje
cięzko sie uczyc przy dziecku zwłaszcza ze wróciłam juz do pracy mam do
zrobienia 254 godziny w tym semestrze. Wydaje mi sie ze nie napisałabym pracy
przy dziecku. A nawet przy męzu;) Ale mam kolezanke która zaczela tak jak j i
ma dziecko 3-letnie. Jak nie ma zajęć zawozi dziecko do mamy na 8 godzin i
pisze. Czyli odpoweidz jest prosta - da się tylkjo z wielką pomocą dziadków i
meża tudzież zaufanej i dyspozyzyjnej niani. Jak tylko się obronię będę
najszczęśliwsza na świecie że mam juz to za sobą a jednocześnie dziecko. Dodam
że naprawdopodobniej zostane kurą domową z tytułem dr bo na mojej uczelni na
razie nie mam co liczyc na etat
Fotki Boryska
Borysek rośnie:)

[coalla]

Loorien, brawo!
bardzo mnie cieszą takie wieści od Ciebie!

pamiętam naszą korespondencję z 2005...
ciesze się że wszystko pomyłsnie się udało, plany się powiodły, panujesz nad
organizacją

trzymam kciuki za fantastyczny finał!
uściski, oczywiście super synka gratuluję :)
M.

[loorien]

Dziękuję bardzo, to już 2 lata odkąd rozmawiałyśmy? - jak ten czas pędzi.... a
jak tam twoja dwójka?(o ile pamietam;)pozdrawiam i moze przejdziemy na priv?

[pyzz]

To zależy od dziedziny. W fizyce, gdzie robienie doktoratu to wyłącznie może być
praca "w pełnym wymiarze" i żadne inne sprawy nie są możliwe nie jest to łatwe.
Znam jednak jedną doktorantkę fizyki, która dziecko ma, ale ona mocno ciąży na
mężu, tak finansowo, jak i w opiece nad dzieckiem. Dodam też, że zarówno ona ma
ułatwienia w doktoracie związane z dzieckiem, jak i dość często i dużo korzysta
z opiekunek. Doktorant ma w tym względzie trudniej, bo ani nie ma społecznego
przyzwolenia profesorów dla "odpuszczenia" takiemu doktorantowi, ani żadnych
prawnych możliwości wzięcia choćby urlopu opiekuńczego (ma do niego prawo tylko
doktorantka, choć to jawna dyskryminacja ze względu na płeć).
Ale podsumowując: DOKTORANTKA może mieć dzieci, choć nie jest to łatwe i oznacza
konieczność wykorzystywania wszelkich formalnych i nieformalnych ułatwień z tego
tytułu, łącznie z braniem pieniędzy od rodziców, proszenie kolegów o wykonywanie
nie ich pomiarów, branie urlopów, spadek wymagań co do samej pracy itd.
DOKTORANT w sumie też może mieć dzieci, ale na samym końcu doktoratu, albo
najlepiej wręcz po post-docu. W przeciwnym razie raczej się z tym doktoratem nie
wyrobi w rozsądnym terminie.
Jednak nie zapominałbym, że nasze pokolenie ma trudniej. Ma jednak znacznie
wyższe wymagania i znacznie gorsze płace i warunki, niż, choćby pokolenie o 10
lat starsze. Da się pogodzić, są tego przykłady, ale jest też dużo przykładów
takich, którym dziecko uniemożliwiło doktorat.

Dwójkę!

[agava00]

Córkę z początku studiów i syna z początku doktoratu.
-------
→

[martka78]

A ja mam rocznego synka i planuję obronę na wrzesień/październik. Dodam, że
jestem na chemii, i to na politechnice, więc moja praca nie jest teoretyczna. W
czasie ciąży byłam na urlopie, ale ten czas wykorzystałam właśnie na pisanie
pracy. Gdy synek miał 5 miesięcy wróciłam na uczelnię. nikt za mnie nie
prowadził żadnych zajęć, ani nie robił żadnych pomiarów. Co więcej prowadzę w
tym roku 2 dplomy z nowej dla mnie tematyki, a oprócz tego zdałam w tym roku 3
egzaminy. Nie mam babci na miejscu, tylko opiekukę, a mąż nie zarabia mnóstwa
pieniędzy bo jest urzędnikiem. Uważam, że jak się chce, to można wszystko
pogodzić. Od 15tej mój czas jest tylko dla malucha, pracuje wtedy, gdy zaśnie.
Osobiście dla mnie decyzja o posiadaniu dziecka była chyba najlepsza w życiu i
nie cofnełabym czasu za żadne skarby świata. Uważam tylko, że najbardziej
krzywdzące jest to, że doktorantkom nie należy się zasiłek macierzyński. Ja
byłam bez stypendium przez całą ciążę, aż do powrotu na uczelnię. Mogłam nie
zawiesić stypendium, ale wtedy nie dostawałabym pieniędzy teraz, po powrocie z
rocznego urlopu.

[pyzz]

Jak widać pogodzić się da. Tylko jedno ale:
> Od 15tej mój czas jest tylko dla malucha, pracuje wtedy, gdy zaśnie.

Ja sobie niestety kompletnie nie wyobrażam, aby KTOKOLWIEK mnie tolerował w
instytucie, gdybym pracował tylko do 15.
Ale doktorantki są tolerowane. To jest właśnie to, o czym pisałem. Doktorantka z
dzieckiem jest tolerowana. Doktorant tylko pod warunkiem, jeżeli pracuje tak,
jakby go nie miał - w tym po nocach.
Przy czym, ja nie wiem, jak jest na chemii.

> Uważam tylko, że najbardziej
> krzywdzące jest to, że doktorantkom nie należy się zasiłek macierzyński. Ja
> byłam bez stypendium przez całą ciążę, aż do powrotu na uczelnię. Mogłam nie
> zawiesić stypendium, ale wtedy nie dostawałabym pieniędzy teraz, po powrocie z
> rocznego urlopu.
Kwestia stypendium jest w Polsce rozwiązana skandalicznie, ale jest to temat na
zupełnie inną dyskusję. Jedno, co powiem, że w swej krótkiej karierze miałem
kontakt z różnymi ludźmi, z różnych krajów i wszędzie doktoranci narzekają, że
im się mało płaci, ale jak się dowiadują, jakie warunki proponują Polacy, to im
szczęki opadają. Po prostu nie mogą uwierzyć. I mówię nie tylko o Niemcach,
Francuzach, ale również o RUMUNACH. Tak, tak! Nawet do Rumunii możemy emigrować
za chlebem.

dwoje

[eu-iza]

jedno magisterkowe
a drugie doktoratowe :)

[salomea_]

Mam dwoje dzieci, obie córeczki urodzone w czasie SD. Naprawdę ciężko to
pogodzić ze sobą, szczególnie jak nie ma sie serca oddawać dzieci żłobka. M
niedawno obronił swój doktorat z wyrożnieniem, ja się bardziej meczę i mam mało
publikacji. M. już drugi raz wyjechał na parę miesięcy do Grenoble na
stypendium, a ja musze się obronić do września, ech. No ale trzeba skądś brać kasę.

Z dziećmi jest trudno, ale za to jestem b. szczęśliwa i nie załuję swoich decyzji.

[madaminka]

..

[madaminka]

,