pierwszy i jedyny atak w wieku 37 lat....????

[edytkaur]

Półtora miesiaca temu miałam pierwszy atak drgawkowy- sprowokowany
jak powiedział lekarz: odstawiłam z dnia na dzień 7,5mg dzienna
dawke lorafenu i nie piłam alkoholu/ tez go naduzywałam/ i byłam
niewyspana.Miałam atak z utrata świadomości , drgawkami,
przygryzionym językiem itp...Zdarzyło to sie pierwszy raz i mam
nadzieję ze jedyny. Rezonans i tomograf prawidłowy.EEG nieprawidłowe
ze zmianami napadowymi w części skroniowej ale było robione trzy dni
po napadzie.
Czy mam padaczkę?
Prosze odpowiedzcie czy ktoś ma podobne doświadczenia.
Lekarz narazie nie potwierdził ani nie wykluczył padaczki właczono
mi tegretol i wszelkie zakazy mozliwe.

[oazowiczka2]

każdy moze mieć jeden atak w życiu i po jednym ataku nie powinno stwierdzać się
epi. Ja po pierwszym napadzie też miałam zmiany napadowe dwuskroniowe ale leków
nie włączyli

[poziomka644]

Moja koleżanka miała 2 napady, wyniki prawidłowe ale lekarze i tak
przypisali jej leki, marzyła o awf-ie, i przez pomyłkę lekarzy nic z
tego nie wyszło.

[shivv]

mi jak byłem dzieckiem (utraty przytomności) ale leczone jako epi... tak
stwierdzono... później przerwa i teraz nawrót był w sumie też sprowokowany, bo
byłem wyczerpany po grypie a też wiadomo jak to szczyl w wieku 16-17 lat alkohol
itd...

[lisina]

hej, ja mialam tez wlasciwie poltora miesiaca temu swoj pierwszy i jedyny atak
typu grand i podobnie jak Ciebie zavzeto mnie lecyc tegretolem. Tez jestem wiec
na atapie zastanawiania sie czy nie jest to przypadkiem bledna diagnoza a ja bez
przyczyny faszeruje sie chemia. Dodamtylko, ze wczesniej mialam rozne inne
historia jak oslabnenia, nagle kolatania serca, omamwy wechowe. Ale te wszystkie
objawy jak dotad skladano na karb rodzacej sie nerwicy.
Mysle o konsultacji dodatkowo u innego lekarza bo wciaz nie bardzo chce mi sie
wierzyc w to ze mam epi (zwlaszcza ze wykonane do tej pory badania typu EEG i
tomograf byly w porzadu)
Daj znac jak u Ciebie potoczyly sie sprawy. Jestem cielawa bo jestesmy w
podobnej sytuacji:-)

[edytkaur]

Jestes w lepszej sytuacji jezeli nie masz zmian w eeg.Ja niestety
mialam robione dwa i oba sa nieprawidlowe i to tylko mnie wstrzymuje
przed odstawieniem lekow i zyciem normalnie. Ale szukam....podobno
eeg mozna miec nierawidlowe i nie miec padaczki.Za dwa tygodnie
umowiona jestem jeszcze do innego neurologa.Mam nadzieje ze powie
cos innego niż pozostali.Nadal jestem bez ataków a ze wszystkimi
zakazami jakie maja osoby ze stwierdzona padaczka. Najgorsze jest to
ze nie moge prowadzic samochodu to deorganizuje cale moje i rodzinne
zycie/ mieszkamy na wsi zabitej dechami/Po wizycie odezwe sie i
powiem co dalej

[lisina]

Ok. Czekam na wiesci...:-)
P.S. Tak wlasciwie to pare miesiecy przed atakiem mialam robione tez EEG i na
nim wyszly zmiany napadowe ale byly tak niewielkiego stopnia , ze lekarka nie
wzieła ich wogole pod uwage. To ostatnie EEG mialam robione zaraz po napadzie w
szpitalu, wiec lekarz tez stwiedzil, ze nie jest miarodajne. Muszę wreszcie
zrobic sobie trzeci raz, moze to cos wyjasni.

[edytkaur]

Ja mam zmiany w eeg .Pierwsze w zyciu robione trzy dni po ataku
następne trzy tygodnie po ataku .Obydwa nieprawidlowe.Ale nie ma
gwarancji ze caly czas nie mialam takiego zapisu.Podobniez tak jest
ze mozna mieć nieprawidlowy zapis a nie mieć padaczki.No ale ja mam
nieprawidlowy zapis i jeden atak za sobą czyli może cos nie byc w
porządku,ale mam nadzieję że już nie będę miała ataków.

[gosiash]

W sumie to moge sie podlaczyc do tego watku, bo tez moj pierwszy
atak byl jak wlasnie skonczylam 37 lat! Moze to jakas magiczna
liczba ;) Moze szybko opisze jak to sie u mnie potoczylo.
Luty 2006 - stracilam przytomnosc, maz wszedl do pokoju jak lezalam
na podlodze, wezwal pogotowie, w miedzyczasie odzyskalam
przytomonosc, ale patrzac na niego wiedzialam, ze to moj maz, tylko
nie moglam sobie przypomniec jak ma na imie, no i mowilam do niego
po polsku (maz troche rozumie, ale zazwyczaj rozmawiamy po angielsku)
Drugi raz- kwiecien. Tez utrata przytomnosci. Upadlam na podlodze w
kuchni, jak sie ocknelam zadzwonilam do meza i podobno powtorzylam
mu to o czym mowilam w telefonie przed atakiem.
Trzeci raz - czerwiec. Tym razem nad ranem maz uslyszal jakies
dziwne dzwieki, myslal, ze to dziecko a to ja. Tym razem byl
swiadkiem drgawek, rzucania glowa.
Lekarz zadecydowal, ze to epilepsja i przepisal lamitryn.
Mialam zwiekszyc dawke do 200 mg, ale zanim doszlam do 200 - wizyta
u lekarza i wspolnie doszlismy do wniosku, ze jak bardzo chce to
moge zejsc do 100 mg dziennie. Przy kolejnej wizycie, doszlismy
wspolnie do wniosku, ze moge zejsc do 50 mg.
No i zeszlam do 50, a nastepnie juz decydujac sama ;) zeszlam do 25
mg dziennie, az we wrzesniu 2008 zeszlam do 25 mg co dwa dni. No i
niestety pewnego dnia obudzilam sie, a tu dzwoni maz i pyta czy
wszystko w porzadku bo wczesnym ranem mialam atak drgawkowy. On
niestety musial jechac do pracy, wiec jak atak sie skonczyl, a ja
zasnelam to pojechal, ale zaraz ok. 7 zadzwonil zeby zapytac co i
jak. ja oczywiscie nic nie pamietalam, mialam tylko tym razem
przygryziony jezyk i zakwasy.
Wizyta u lekarza, no i teraz jestem na 50 mg, czyli 25 rano, 25
wieczorem i mam nadzieje, ze wszystko bedzie ok.
Powiem Wam, ze po tych moich pierwszych 'atakach' to bylam
przekonana, ze to nie padaczka. Zwlaszcza jak poczytalam to forum,
to wydawalo mi sie, ze w ogole nie powinnam sie wypowiadac, bo co to
u mnie za padaczka. Az mnie ten czwarty 'atak' dopadl.
Ale przyznaje, ze nadal mam mieszane uczucia co do trafnosci
diagnozy. Wszystko chyba zalezy od tego co sie kwalifikuje jako
padaczka. Bo jezeli drgawki jako takie to juz epilepsja to tak. Ale
ja ciagle sie zastanawiam, czy jakies inne przypadlosci tez sie
przypadkiem nie moga objawic drgawkami i utrata prztomnosci. Bo
epilepsja to chyba jakies zmiany neurologiczne w mozgu, ktore
powoduja, ze organizm zachowuje sie tak a nie inaczej. Ale czy
przypadkiem drgawki nie moga byc wywolane z powodow
psychologicznych: nerwica, depresja, itp.
Bo faktem jest, ze pierwsze 3 'ataki' mialam w takim bardzo
nieciekawym momencie mego zycia- duzo nerwow i smutku.
a ten czwarty to tez byl po tym jak poszlam spac baaardzo smutna.
Problem polega na tym, ze tak na pierwszy rzut oka to chyba nikt by
mnie o depresje nie podejrzewal. Ja zreszta tez sie nie
podejrzewam ;) Ale z drugiej strony, czasami wydaje nam sie ze wcale
nie jestesmy zdenerwowani, a zasnac nie mozna i jakies tam mysli sie
po glowie kolacza. Wiec mozemy nie byc swiadomi, jak cos tam nas
stresuje.
Sorry, napisalam sie cale trzy tony, ale tak jak Wy poszukuje
odpowiedzi na pytanie, czy to mozliwe, zeby epilepsja pojawila sie w
doroslym zyciu (taka nie wywolana urazami, itp.)
Aha, no i tez mnie zastanawia, ze jak pracowalam na nocki, pilam,
palilam, nie wysypialam sie to jakos nic mi nie bylo. A teraz jak
nie pije, nie pale (ze spaniem gorzej, bo mam male dzieci), to nagle
epilepsja wyskoczyla.
Piszcie, wiec prosze co tam u Was dalej, moze uda nam sie znalezc
jakas przyczyne, badz inna diagnoze.

[lisina]

gosiash-> fajnie, że napisałaś bo jak czytałam Twojego posta, to mogłabym się
właściwie pod niego podłączyć:-) no może nie mam tych magicznych 37 lat :-) ale
dwa lata różnicy, to chyba aż nie tak duzo??/:-)
Ja też dużo myślę o tym , czy diagnoza lekarzy jest słuszna. I wiesz, co mi
wyszło z tego mojego dumania? Wyszło mi, że to może być jakiś dziwny rodzaj
mhm... nerwicy, która objawia się właśnie takimi padaczkopodobnymi historiami.
Sama nie wiem...
leki biorę zgodnie ze wskazaniem neurologa bo sama myśl o tym , że je odstawiłam
i nic mnie nie chroni przed kolejnym napadem mogłaby wywołać kolejny napad.
Ja to wogole od jakiegoś roku miałam zdiagnozowaną przez rozmaitych lekarzy
nerwice lękową. W tym czasie, kiedy dostałam napadu brałam juz leki
przeciwdepresyjne i przeciwlękowe a napad jakoś "dziwnie"(!) zbiegł się z
najbardziej nerwowym momentem w moim życiu.
Teraz staram się przede wszystkim unikać stresu i nerwów. Nie jest to łatwe na
pewno w obecnych czasach ale robię co mogę. Mam nieodparte wrażenie, że właśnie
emocje są przyczyną moich somatycznych problemów.
Ostatnio nawet zasugerowałam mojej neurolog, że może ta dziwna samoistna
padaczka w tym wieku, która coraz częściej się przecież pojawia, jest rodzajem
tzw. choroby cywilizacyjnej jak np. alergie.
Ludzie są coraz bardziej znerwicowanie i mózg tego po prostu nie wytrzymuje. U
mnie chyba tak właśnie było. Odkąd zaczęły się w moim życiu dziać niewesołe
historie, rożnego rodzaju stresy itp., zaczęłam mieć również różnego rodzaju
somatyczne dolegliwości, które najpierw lekarze diagnozowali jako nerwicę. teraz
po dużym napadzie twierdzą, że były to tzw. małe napady czyli petit mal. A moim
zdaniem obie diagnozy są prawidłowe. Jednym słowem wymyśliłam sobie nowa
jednostkę chorobową:-D padaczka nerwicopochodna.
Dzisiaj odebrałam wynik kolejnego badania, tym razem rezonansu. jest w porządku.
Jedyne, co mnie niepokoi to : nieznacznie poszerzone przestrzenie
okołonaczyniowe u podstawy jąder podstawnych. Nie mam pojęcie, co to znaczy:-(
Trochę się niepokoję...może ktoś wie?
W pn idę co prawda do neur ale ona taka mało komunikatywna jest , wiec nie wiem,
czy się wogole czegoś dowiem.
Czekam na dalsze wieści pa:-)

[edytkaur]

Wiecie co wam powiem... moj atak też zbiegł sie z bardzo nerwowym
okresem w moim życiu. Leczyłam sie na depresję i brałam rózne leki
Może jest w tym coś prawdy ,że ataki sa wynikiem naszego życia i
bardziej jest to skutek nerwic i depresji niż samej padaczki. Ja tez
wczesniej nie chorowałam a rezonans i tomograf mam ok.Badanie eeg
moim zdaniem nie jest zbyt miatodajne z tego co sie dowiedziałama.
Więc jak stwierdzic tę padaczkę. Nadal jestem z jednym atakiem,
minęły dwa miesiące i nic i mam nadzieję ze nic sie nie będzie
działo...?

[very.martini]

Eeeeh, to w nas siedzi głębiej, niż myślimy...
Ja kiedyś miałam napad ni z tego ni z owego w
czasie pierwszego czy drugiego spotkania z
psychoterapeutą, kiedy zaczęłam mówić o
rzeczach, które są mnie gryzą dość poważnie od
lat... Po prostu ciach i odpłynęłam:)

16%VOL
22%VAT

--
takie tam... forum homeopatia

[lisina]

edytkaur-> bierzesz wciąż ten Tegretol? jeśli tak - to w jakiej dawce? trzymam kciuki za Ciebie, no i za siebie:-) też minęło właśnie dwa miesiące od mojego napadu i tez mam nadzieje, że już nie będę miała okazji przeżyć tego ponownie.
Mimo wszystko musimy starać się myśleć optymistycznie i nie zadręczać...ale to się tak łatwo mówi:-(

[anna-maria80]

A ja miałam pierwszy atak w wieku 28 lat , a potem wyszło (i
przysięgam, że nic o tym wcześniej nie wiedziałam), że jeszcze jeden
atak miałam w wieku 18 lat. W obydwu przypadkach była nieprzespana
noc i dużo wódki, czyli niby ataki sprowokowane.
Ale tak na prawdę to w czasie, kiedy miałam 19-24 lata to szlajałm
się po imprezach, piłam (dużo więcej niż przy atakach), paliłam: i
papierosy i gandę - i wtedy cholera nic mi nie było.
Teraz prowadzę zdrowy tryb życia i nawet papierosów nie palę i co? I
atak!
Moja mama ma znajomego, który jest lekarzem w klinice w Niemczech,
oczywiście opowiedziała mu o mojej "przypadłości" a on stwiedził, że
nie mam co się martwić, bo to jest faktycznie coraz bardziej
powszechna choroba, która jak najbardziej jest wywoływana też przez
stres...i niby jest to uleczalne.
Ja atak miałam 1 stycznia, a od września zażywałam propanalol (który
odstawiłam na 3 tyg. przed atakiem), bo według lekarzy miałam zbyt
wysoki puls i coś w rodzaju ataków paniki, także dołączam się do
opinii, ze stres na pewno nie jest bez znaczenia w padaczce.
Z drugiej strony stres i zbyt duża dawka kortyzolu zabija kazdy
organizm, a w walce z chorobą na pewno potęguje jej objawy.
Jak paliłam gandę, to nie rozumiałam do końca, co oznacza stres (bo
umiałam się odstersować!), z drugiej strony, jak patrzę na skutki
uboczne depakiny, to poważnie zastanawiam się, czy nie zacząć znowu
palić marihuany...ech...

[gosiash]

Rekami i nogami sie podpisuje! Nie ma nic gorszego niz stres. I tez
jestem przykladem tego, ze tzw. niezdrowy tryb zycia bez stresu jest
o niebo lepszy niz zdrowy tryb zycia, ale w stresie ;) Nic nam wiec
innego nie pozostaje tylko wyluzowac! Zeby to tylko takie proste
bylo...

[ewczak2009]

Oj a moja neurolog jaka burkliwa, jak chciałam po roku potwórzyć eeg
to powiedziała po co? przecież i tak Pani musi brać leki 2-3 lata po
napadzie nawet jak ten napad był jedyny.

[edytkaur]

Jestem po wizycie u następnego neurologa. Nic ciekawego nie wniosł w
moją diagnozę. Jedynie rozjaśnił mi trochę sytuację. Poprostu moim
dotychczasowym trybem zycia- alkohol, psychotropy i stres
zniszczyłam sobie mózg i tak on zareagował.
Do końca życia nie mogę pić alkoholu i brać tabletek psychotropowych
to prawdopodobnie będzie to jedyny atak w moim życiu, ale czy
napewno? Tegretol jak ktoś pomysłowy mi już włączył to muszę brać
nadal ...do kiedy nie wiem.

[lisina]

Ja tez jestem wlasnie po wizycie u drugiego neurologa. I co? I potwierdzil diagnoze poprzedniego. Tyle tylko, ze wreszcie wszystko ktos mi wytlumaczyl, moglam zadac wszystkie pytania, ktore mnie dreczyly i dostalam na nie odpowiedz.
Okazuje sie, ze jest szkola, ze juz po pierwszym duzym napadzie wlacza sie leczenie i to nie jest nic dziwnego. Mialam do tej pory duze watpliwosci ale teraz mysle sobie, ze bede lepiej sie czula wiedzac, ze przyjmuje lek , ktory chroni mnie przed kolejnym atakiem. Chocby prowadzac samochod...
No i staram sie zyc "bezsteresowo":-) choc to wymaga naprawde duuuzego stresu:-)))
Trzymajcie sie dziewczyny! Wrzucamy na luz i niech sie dzieje co chce!:-D

[edytkaur]

Lisina.... czy ty prowadzisz samochod?
Ja do tej pory nie mam odwagi tym bardziej ze lekarze zabronili.
A w mojej sytuacji lokalizacyjnej to jest dramat.Ale boję sie i boję
sie przywozić dzieci ze szkoły .Wszystkie obowiązki sppadły na
mojego męża.Nie wiem jak długo on to wytrzyma ...zresztą ja tez

[lisina]

Prowadze, chociaz musze przyznac, ze moj maz dluuugo sie wahal, czy dopuscic mnie do kierownicy. Mam wrazenie, ze on bardziej sie boi , niz ja;-)Mam nadzieje, ze o mnie a nie o auto:-) Ja tak naprawde sie nie boję, no moze leciutko. U mnie bylo tak, ze przed atakiem czulam sie bardzo specyficznie. To tzw. aura, jak wyjasnili mi pozniej lekarze. U mnie to troche trwalo, zanim nastapil napad. Tlumacze wiec sobie zawsze w taki sposob, ze przez te kilka minut zdażę zatrzymac samochod, chocby na srodku pasa i wlaczyc awaryjne.

[anna-maria80]

Lisina - ja też przed atakiem czułam się bardzo specyficznie...i ręka mi
odskakiwała (podobno to padaczka Jacksona, czy coś tam... - gubię się w tych
wszystkich określeniach)...a lekarze kompletnienic nie powiedzieli mi, że nie
mogę prowadzić...także myslę, taj, jak Ty - w sensie zatrzymam samochód...
A co zalicza się do leków psychotropowych? Może ja też sobie mózg uszkodziłam?

[edytkaur]

Miałaś aurę ... ja nie miałam chyba? Nie wiedziałam,że coś takiego
mnie spotka i nawet jak coś sie działo to zlekceważyłam.Czułam sie
dwa dni wczesniej b.zle .Miałam bóle stawów nog i rąk nic mi nie
pomagało przeciwbólowo.Może to było to...Ja boję sie jezdzic . Nie
mówię o wyjeżdzie do sklepu 2 km ale o dalszych trasach i wożeniu
moich dzieci.Wogóle jestem pesymistką, więc wizja w czarnych
kolorach to moja specjalność.Myślisz, ze leki naprawde zapobiegają
napadom?A jakbyśmy je odstawiły to co miałybyśmy napady?
Bo ja mam nadzieję ze ten atak miałam jeden raz i to ze biore leki
nie ma znaczenia....mam taka nadzieję

[anna-maria80]

Edytkaur - możesz mi przybliżyć, co za psychotropy tam zajadałaś? Może jakiś
wspólny mianownik dla naszych ataków znajdziemy???
P.S. Moja neurolog móiwła, że najkrótszy czas przyjmowania leków to min. 3 lata
(bo już pytałam). Długo, nie!:)

[edytkaur]

anna-mario80... ja brałam lorafen i potrafiłam zapijać to
alkoholem.Brałam nie długo bo 3 miesiące ale razem z alkoholem mozna
sie szybiej uzależnić. Alkohol piłam od dawna.Jedno dwa piwa
wieczorem lub dwie lampki wina róznie. Tak dla relaksu.Większość
społeczeństwa tak robi. A dla mnie okazało się to zgubne.Podobno
alkohol nie przetwarzany juz przez wątrobę zatruwa mozg. Nie wiem
ile w tym prawdy.Wiem jedno nie miałam nigdy padaczki,a tryb życia
jaki prowadziłam pozostawia wiele do życzenia i napewno sie
przyczynił do ataku ale musiałam mieć też predyspopzycje, bo nie
każdy tak konczy.
Mnie tez powiedziano ze dwa lata to minimum brania leków na padaczkę
A miałaś wiecej ataków niż jeden i jak inne badania?

[lisina]

edytkaur -> no to mamy wspolny mianownik: ja tez s bie popijalam alkohol, prawie
codziennie, jedno, dwa piwa, tak , zeby sie "odstresowac" po ciezkim dniu pracy.
Sama w pewnym momencie zaczynalam podejrzewac siebie o alkoholizm. Ale chyba
jeszcze tak zle nie bylo bo teraz nie mam zadnych problemow z "nie piciem":-)No
i tez popijalam tym piwkiem leki, na poczatku Coaxil, potem (o zgrozo) Sympramol
towniez. Teraz jak o tym mysle, to byla taka glupota, ze az strach.
No ale te leki przeciez w koncu tez po cos bralam - bo mialam nerwice i nie
moglam juz sobie sama poradzic z klopotami, ktore nagle zwalily sie na moja
biedna glowke.
Laczac jedno z drugim - dostalam napadu. Tez mam nadzieje , ze to pierwszy i
ostatni raz. Tylko te 3 lata mnie dobijaja!~Jak to wytrzymac?

[edytkaur]

Czyli prowadziłyśmy podobny tryb życia i tak samo skończyłyśmy.Coś w
tym jest.Pewnie ta padaczka była jednak wynikiem stylu zycia... Ja
teraz załaman jestem ...nic mnie nie cieszy.Czuję sie jak w jakimś
zawieszeniu.Porażka.Też czekam na koniec tej sytuacji> Moje zycie
jest jakies nie pełne.Dotknęła mnie jakas zobojętnica.

[anna-maria80]

Edytkaur i Lisina - ja też piłam w zasadzie codziennie albo winko, albo piwko
(więcej niż Wy), albo driny (mocne driny), pół roku temu zaczęła mnie dopadać
tak jakby nerwica (nie wiem dokładnie, bo u żadnego specjalisty nie byłam...) i
mój lekarz pierwszego kontaktu dał mi hydroksyzynę i propanalol a potem
odstawiłam propanalol i znowu tylko "popijałałam" alkohol...i po Sylwestrze
dostałam ataku.
Zupełnie przez przypadek okazało się, że 11 lat temu na innej imprezie też
dostałam ataku (przez 11 lat o tym nie wiedziałam, ale za duży bym musiała
pisać, żeby Wam wytłumaczyć dlaczego tak się stało...) Czyli miałam w życiu dwa
ataki (grand male), badanie EEG robione dwa tygodnie po ataku - niedobre, napady
skroniowe, TK głowy w porządku. Ale: miałam w życiu też dwa duże urazy głowy,
więc chyba będą mi robić jeszcze rezonans.
Mój facet twierdzi, że ten atak wziął się na pewno z "przepicia" i stresu, i
faktycznie, teraz widzę, że mam problem ze stresem, ale zaczynam z tym walczyć i
dam radę - głupi stres mnie nie wykończy...ale cwana jestem -przed tym kompem, co?:)
A teraz to mnie wkurza, kiedy ludzie z pracy zapraszają mnie na jakieś popjawy -
nie wiem, jak mam się im tłumaczyć, bo nie ma mowy ,żebym im się przyznała do
tego, że biorę leki przeciwpadaczkowe...
Ale się napisałam!
Pozdro i trzymajcie się:) Ja sobie dziś papieroski kupiłam, a co!:)

[very.martini]

A może po prostu idź do specjalisty od stresu i nerwci, zamiast
ładować w siebie kolejne tablety od lekarza rodzinnego? Z całym
szacunkiem dla niego, ale najprościej jest zapisać piguły, które
wpłyną Ci na działanie mózgu, a problemy pozostaną nierozwiązane, bo
on nie nauczy Cię radzić sobie z nimi - na tym polega walka ze
stresem. To na ogół trochę trwa, bo bycie w stresie i bycie
szczęśliwym posiadaczem nerwicy to dwie różne rzeczy o różnym
pochodzeniu, specjalista umie je rozgraniczyć nie zapominając przy
tym, jak bardzo się ze sobą łączą. Wizyta u psychologa to cena kilku
drinków i paczki fajek z jednej imprezy, a przynajmniej będziesz
wiedziała, na czym stoisz:) Samodzielna walka ze stresem bardzo
często zaczyna się od tego, że człowiek mówi sobie "twardym cza być,
nie mientkim" - g..no prawda, mientkim też cza być, jeno trzeba
wiedzieć, kiedy, i nie nakręcać się w żadną stronę.
Musisz jeszcze wziąć pod uwagę to, że dojdzie Ci do tego jakiś stres
związany z epiżyciem, już nie mówię o takiej oczywistości, jak
strach przed napadem i tym podobne pierdoły, ale zobacz, w Tobie już
rośnie jakieś poczucie winy przed znajomymi z pracy, że nie idziesz
ze znajomymi pić - przecież tak się nie da funkcjonować wśród ludzi.
Załatw to sama ze sobą na samym początku, cholera wie, ile jeszcze
będziesz musiała profilaktycznie odmówić, po co się dołować jeszcze
bardziej. Może trochę się wymądrzam, ja po okresie kilkumiesięcznej
abstynencji chwilowo nie odmawiam:P

16%VOL
22%VAT

--
takie tam... forum homeopatia

[anna-maria80]

Very martini - przecież napisałam, że piguły odstawiłam na miesiąc przed atakiem
i do tej pory nie zaczęłam ich brać ponownie, nie licząc tego, że depakinę muszę
wpieprzać... Imprezy lubię, ale nie mam ochoty iść na kilka kolejek z kumplami z
pracy, bo przez cały wieczór bym musiała tłumaczyć dlaczego nie piję. Ja mam
samych facetów w pracy i z nimi trza się napić przynajmniej piwa - takie są
zasady, a ja jestem za świeżo po ataku, żeby pić - nie mam na to ochoty i koniec
kropka!
Do psychologa może kiedyś pójdę, ale póki co to mam powyżej dziurek w nosie
kolejnych lekarzy. Poza tym teraz jest dużo lepiej niż przez pierwsze półtorej
miesiąca po ataku - wtedy to miałam pietra przed atakami takiego, że hej...ale
"jakoś" człowiek musi sobie pewne sprawy "sam sobie wytłumaczyć" i na to trzeba
też trochę czasu...

[edytkaur]

Czyli podsumowując mamay tę padaczkę z przepicia alkoholowego. Ja
też tak myślę bo skąd miałaby się u mnie wziąc. Ale nie jest
łatwo.Mnie też trudno odmawiac alkoholu .Na imprezy nie chodzę,
ponieważ nie umiem się bawić bez alkoholu.Zresztą teraz nie mam
wogóle nastroju do zabawy.I cięzko mi nie pić taka prawda.Brakuje mi
winka w sobotę i piwa w tygodniu wieczorem dla relaksu przed
telewizorem. Bez sensu takie życie z zakazami...Nie wiem jak długo
tak wytrzymam

[very.martini]

Edyta, czyli podsumowując, masz problem z alkoholem, ale też
swiadomość tego problemu i odwagę, żeby się do niego przyznać - to
chyba lepsza sytuacja, niż mieć sam problem i się okłamywać, że
wszystko gra, nie?


16%VOL
22%VAT

--
takie tam... forum homeopatia

[gosiash]

A ja uwazam, ze stres to najgorszy wrog. Picie, palenie, prochy -
pewnie, ze nie pomagaja. I wszystko zalezy o jakich ilosciach tu
mowa. Ale tak jakos nie wydaje mi sie, zebyscie byly nalogowymi
pijaczkami ;). Natomiast nasz wspolny mianownik to jest jednak
stres. Ja akurat dostalam pierwszego ataku, jak juz od ok. 4 lat
prowadzilam zdrowy tryb zycia, czyli prawie zero alkoholu, zero
papierosow, itd. Natomiast poziom stresu byl u mnie duzo wyzszy niz
w okresie imprezowania. Oczywiscie, ze najgorsze polaczenie to
alkohol+prochy+papierosy+niespanie+mega stres ;)

[anna-maria80]

I ja się zgadzam z Gosią - od ponad roku zero palenia, dodatkowo regularne
chodzenie na ćwiczenia. Fakt - piłam dalej, ale nie więcej niż w latach
poprzednich no i stres (zmiana miejsca zamieszkania, pracy + zamieszkanie z moim
narzeczonym)i zero spotkań z moimi dawnymi znajomymi - chciałam lepszego
życia...i po co? Przyjaźń i po prostu bycie w życiu codziennym, a nie tylko
poświęcanie się pracy jest w życiu najważniejsze!:)
Oj, jak ja bym chciała nie mieć już więcej ataków - a dziś dwa razy czułam aurę,
jakbym miała dostać ataku - nie przyszedł...hmmm, czy w takim układzie powinnam
dziś wyjść na aerobik?

[lisina]

Czesc Dziewczyny:-) Zgadzam sie oczywiscie z Gosią - to przede wszystkim stres i
to faktycznie jest nasz wspolny mianownik, tzn. nie nasz, tylko naszego napadu.
Co do alkoholu,to ja wlasciwie popijalam sobie wlasnie po to po pracy pifko:-),
zeby sie wlasnie odstresowac. Ale oczywiscie g...no pomoglo a jeszcze padaczki
sie dorobilam.
Coz...polubilam teraz piwo bezalkoholowe i jakos leci.
Dziewczyny, napiszcie prosze krotko, ile czasu minelo od Waszego napadu? Wiem,
ze moglabym poczytac wszystkie posty wstecz ale sorki nie chce mi sie za
bardzo;-) U mnie minely juz prawie 3 miesiace i troszke sie boje ostatnio, zeby
to cholerstwo znow sie nie objawilo.

[anna-maria80]

Joł - Lisina jedziemy prawie na tym samym wózku - ja atak miałam 2 miesiące temu
i też cholernie boję się powrotu. Pierwszy miesiąc popijałam karmi, ale pewnego
wieczoru mi obrzydło. Teraz wracam do czasów, kiedy pamiętam, że mało co piłam a
czułam się suuuper, z tym, że regularnie ćwiczyłam jogę i pilates. Po tych
ćwiczeniach znowu czuję się zdrowa i jakiś takie uczucie, podobne do aury
odchodzi po godzinie ćwiczeń.
Nie wiem, czy to pomoże, ale skoro czuję się po tym tak dobrze, to myślę, że
powinnam to robić regularnie - nie ma innej opcji!

[gosiash]

Moj ostatni atak byl we wrzesniu/pazdzierniku, ale szczerze
powiedziawszy to chyba go sobie wywolalam, bo troche przesadzilam z
obnizaniem dawki leku, ktory bralam. Lekarz pozwolil mi zejsc do
50mg lamitrynu dziennie, a ja ze sie dobrze czulam to zdazylam zejsc
do 25mg co dwa dni ;) Bo ja to lekarza co pol roku widuje, no i
bylam przekonana ze to nie epilepsja. Szlam pozniej ze spuszczona
glowa do tegoz lekarza ;) Aczkolwiek jak tak zastanawiam sie nad tym
wszystkim to ciagle mam watpliwosci, czy to rzeczywiscie epilepsja,
tyle ze teraz biore grzecznie te moje 50mg dziennie ;)
A co do alkoholu, to ja troszke jeszcze karmie piersia (troszke, bo
ten moj ssak to juz stary kon jest i moglby juz tak na prawde
przestac ;)), no wiec generalnie alkoholu to juz baardzo dlugo nie
pije, Ale od czasu do czasu pozwalam sobie na pol szklanki piwa
(prawdziwego ;), czy tez mala lampke wina, albo pol kieliszka
mocniejszej nalewki.

[ewczak2009]

Dziewczyny a co to jest AURA, jak się wtedy człowiek czuje? Moze to
miewam a nawet nie wiem.

[anna-maria80]

Dziewczyny! Mam do wszystkich prośbę (w sumie nie tylko do
dziewczyn): co jakiś czas ktos pisze, że odstawił leki
przeciwpadaczkowe, bo się dobrze czuł...to jak w zasadzie EPI może
się czuć, kiedy czuje, że jest chory (vel bierze leki)???
Opiszcie swoje objawy, bo ja np. do tej pory nie wiem, czy to, jak
się czuję może być wynikiem EPI, czy zwykłego stresu, czy może
paranoi, która teraz przecież też mogłaby się u mnie pokazać...

[lisina]

Anna - zle sie czuc przy epi, to dla mnie oznacza, ze ktos ma po
prostu napady. Dobrze - to brak napadow przy jednoczesnie poprawnym
zapisie EEG.
Co do paranoi:-) to tez czasami miewam takie stany, ktore w sumie
mozna by podciagnac do stanów aury. Trudno powiedziec... to takie
nagle uczucia lęku, wrazenie, ze zaraz zemdleję, ze zaraz cos mi sie
stanie, czasami tak jakby ktos mnie scisnał ręka w zoladku. Trwa to
od kilku sekud do czasem kilku minut. Z tym, ze odkad biore Tegretol
mam to bardzo rzadko. Jesli juz, to wlasnie wtedy kiedy jestem sama
i boje sie ze w razie czego nikt mi nie pomoze:-(. Dlatego tez mysle
sobie, ze moze ma to bardziej jednak podloze nerwicowe niz
padaczkowe.

[lisina]

Aaa...jeszcze jedno: miala juz ktoras z Was mierzony poziom stezenia
leku we krwi?

[anna-maria80]

To ja mam podobne stany (takie jakby osłabienie wszystkich moich
zmysłów: źle widzę, źle słyszę, jąkam się - jakbym nie była sobą),
ale najczęściej w pracy - bo u mnie chodzi o to, żeby nikt się nie
dowiedział!-P
Też wydaje mi się, ze to bardziej nerwica...
Nie miałam badań stężenia leku we krwi, ale ja zażywam na razie mała
dawkę (3 x 300 mg Depakiny) i dopiero od dwóch m-cy...

[gosiash]

Co do odstawiania lekow, to ja odstawialam/zmniejszalam coraz
bardziej dawke, bo po oprostu bylam przekonana, ze to nie epilepsja.
No i to moje dobre samopoczucie to wlasnie brak atakow. Czyli
zeszlam do 100mg po miesiacu nie mialam napadu, to zeszlam do 75mg,
po kolejnym miesiacu do 50mg. Wtedy mialam wizyte u lekarza i ten
powiedzial, zeby przy tych 50 zostac, ale ja po dwoch miesiacach
stwierdzilam co on tam wie ;) i zeszlam do 25 i tak dalej az przy 25
co dwa dni po jakich 2/3 tygodniach atak. Ten moj lekarz to chyba
troche sie ucieszyl ;). Z tym, ze faktem jest, ze ja tego ataku
dostalam nad ranem po tym jak wieczorem przeplakalam caly film a
spac szlam baaardzo przygnebiona i nieszczesliwa, bo zamiast sie z
mezem porzadnie wyklocic (czyt. powydzierac sie na niego i dac w leb
ze dwa razy ;)) to ja jakis tam jego glupi komentarz wzielam sobie
do serca i poszlam spac. No, wiec wg. mnie to ta epilepsja jak
najbardziej w glowie u nas siedzi ;)
Co do paranoi, to oczywistym jest, ze jak wszesniej mnie glowa
zabolala, albo bylam zmeczona, albo cos tam jeszcze to po prostu tak
bylo. A teraz jak mnie gdzie glowa zaboli, albo jak padam ze
zmeczenia/niewyspania, to oczywiste ze sie zastanawiam, czy
przypadkiem nie jest to wynikiem nadaktywnosci w mozgu i czy nie
dostane ataku. Tak samo jak sie nad czyms bardzo wzruszam to
natychmiast staram sie uspokoic, zeby wlasnie ataku u siebie nie
wywolac. Nie mowiac juz o tym, ze moj maz wpedza mnie w paranoje, bo
jak zasne na kanapie przed telewizorem, to mnie natychmiast pyta,
czy wszystko w porzadku i wmawia mi ze cos nie za dobrze wygladam. A
jak on regularnie sobie takie drzemki ucina to jest ok, bo on jest
niewyspany ;)))
No i oczywiscie jest tez tak, ze jak czlowiek czyms tam sie
zdenerwuje i nagle mu serce zacznie kolatac, nie wiem zrobi sie mu
goraca itp. to oczywiscie natychmiast przypomina mu sie epilepsja i
zamiast sie uspokoic to jeszcze bardziej sie denerwuje. Bo mowi sie
do siebie 'Ok, spokojnie nie denerwuj sie bo dostaniesz ataku', a tu
sie od razu pojawia mysl 'Co atak!? O matko, musze sie natychmiast
uspokoic!' No i wtedy to dopiero serce wali, siodme poty na
czolo...., generalnie afera :))))))))
Dla przykladu, jak w mlodosci zdarzalo mi sie zapalic pierwszego
papierosa z rana, tak na czczo bez sniadania i zaczynalo mi sie
krecic w glowie, to bylo: 'Wow, ale odjazd!'. Teraz moja reakcja to
by bylo: 'Ratunku, zaraz dostane nadadu epilepsji! Musze sie
natychmiast polozyc wykrecajac jednoczesnie numer na pogotowie!' ;)

[edytkaur]

Hej... widzę,że się nasz konspekt rozwinął.
Ja miałam atak 2,5 miesiaca temu -jedyny i mam nadzieje,że tak
pozostanie. Mimo moich złych zapisów eeg. Powiem Wam,że też
przerażona jestem.
Czy miałyście wiecej niz jeden atakJeśli tak to jakie odstępy. Bo ja
cała w strachu jestem ,że pewnie dostanę niedługo nastepny.Biorę
tegretol 300 mg i sama nie wiem co o tym myśleć?

[anna-maria80]

Ja miałam jeden atak ponad 11 lat temu i 1 stycznia (2 m-ce temu) -
rozpoznanie EPI mam dopiero od m-ca!. Gosia ma rację - nie raz
czułam się źle, własnie np. po papierosach, jak mi się w głwie
kręciło, albo kaca mordercę miałam cały następny dzień, ale jakoś
był spokój...
W tym tygodniu wczoraj i w poniedziałek źle się czułam...miałam
wrażenie, że być może mogę dostać nawet ataku, i co? I nic!
OK, nie będę pić, ale nic więcej nie jestem w stanie zrobić, bo
wysypiać sie to ja zawsze lubiłam!:) Do następnego doła - zamierzam
pozostać w dobrym humorze - tak sobie to wszystko tłumaczę!:)

[lisina]

Edytka - ten Tegretol 300, to bierzesz 2 razy na dobe? czy dwa razy
po 150 MG?
jesli tylko 300 mg na dobe, to jest to raczej dawka homeopatyczna.
Ja juz mam 2x 400 i nie wiadomo, czy wlasciwie na tym sie skonczy.
Lekarka wyslala mnie wlasnie na badanie stezenia leku we krwi, zeby
okreslic, czy przypadkiem nie jest za male. Nie chcialabym brac juz
wiecej, bo kazdym zwiekszeniu czuje sie nie najlepiej zanim organizm
sie przyzwyczai.
Mialayscie wogole robione jakies badanie z krwi po rozpoczeciu
leczenia?

[anna-maria80]

Nie miałam robionych żadnych badań krwi, odkąd biorę depakinę, nawet moja
lekarka mnie nie uprzedzała, że czeka mnie takie coś w przyszłości.
A co to znaczy, że po zwiększeniu dawki w pierwszym okresie czujesz się nie
najlepiej? Jak to się objawia u Ciebie?

[edytkaur]

Lisina....Biorę 100 rano i 200 wieczorem i myślałam,że to jest jakas
duza dawka.Trochę mnie pocieszyłaś.
Badanie krwi mialam robione na watrobę czy nie uszkadzam lekiem i na
stezenie leku we krwi,ale jeszcze nie odebrałam.Jutro odbiorę to
powiem coś wiecej.
A dlaczego masz tak dużą dawkę?Czy masz ataki?
Ja narazie/ odpukac/ nadal jestem po jednym.Ale zobaczymy,życie nas
zaskakuje.Jestem tego przykladem...

[lisina]

Dawka 2x400 mg nie jest podobno az taka duza (sa ludzie co biora duzo duzo
wiecej). Jak do tej pory nie mialam drugiego ataku i mam nadzieje, ze nie bede
miala.
Podobno chodzi wlasnie o to stezenie leku we krwi. Dawke nalezy ustawic tak, aby
bylo ono wystarczajace. To zalezy od wagi pacjenta i od jego zdolnosci
przyswajania leku. Ja bede dopiero miala badane to stezenie, wiec tak naprawde
to jeszcze nie wiem, czy ta dawka jest dla mnie duza, czy mala.
Jesli chodzi o samopoczucie przy zwiekszaniu dawki, to za kazdym razem czuje sie
tak jak na poczatku brania tegretolu czyli senna, zmniejszona koncentracja itd.
Pozniej jak oraganizm sie przyzwyczai, to przechodzi.

[edytkaur]

Ja właśnie odebrałam wyniki stężenia leku we krwi i przy prawidlowym
stężeniu powinny one wynosic od 4-12 /wartośc terapeutyczna/ .Ja mam
7 czyli ok.Jest tak po środku ale ide do neurologa 23 marca i on mi
powie.Ale nie mam ataków to nie widzę potrzeby zwiekrzania tak na
logikę.

[lisina]

No jak tam Dziewczyny??? Coś nam topik umarł...a ja jestem ciekawa
co u Was???? Mam nadzieje, ze w porzadku:-)
Ja jak na razie bez kolejnego ataku i mam nadzieje, że tak zostanie.
Odebrałam wreszcie badanie na stezenie leku we krwi - mam podobnie
jak Edytka czyli 7. Neurolog powiedziala, ze moze byc i zostajemy
przy dawce Tegretolu 400-0-400.
Czekam na wieści....

[edytkaur]

U mnie też bez ataku i taką mam nadzieje ,że tak zostanie....:)
Zyje z dnia na dzien i odchaczam dni bez ataków.
Lekarz u którego byłam na kontroli/neurolog/ pocieszył mnie,że
czesto sie tak zdarza,że pod koniec tych dwóch lat oczekiewania
zdarza sie atak i odliczanie mozna zaczynać od nowa...
optymistycznie nastawia pacjentów nie ma co. Pozdrawiam waszystkich
z tego wątku!

[lisina]

Eeee...to "fajny" ten Twoj neurolog, nie ma co. Moja lekarka co
prawda tez jest strasznie gburowata ale ona wlasnie powiedziala mi,
ze czas (oczywiscie ten bez napadow) bedzie dzialal na moja korzysc.
Tzn. bede sie uspokajac i to bedzie zmniajszalo ryzyko kolejnego
napadu. Poza tym powiedziala, ze jest u mnie duza szansa, ze napad
sie nie powtorzy. Oby miala rację!!! Poki co, to jestem ciagle
strasznie zastrachana:-( najbardziej to boje sie, gdy jestem sama
gdzies w publicznym miejscu, chocby na ulicy lub w autobusie. Wtedy
sama sie nakrecam myslami o ataku i momentalnie robi mi sie slabo,
duszno, serce zaczyna łomotac i oczywiscie mam wrazenie, ze zaraz
sie zacznie. Rany...jak jak bym chciala zaczac normalnie zyc, tak
jak kiedys, byc panią swojego losu, robic to na co mam ochotę, iśc
tam dokąd mam ochotę i nie mysleć wciąż o tym, ze w moim mozgu moze
powstac jakiś cholerne spięcie!:-(

[edytkaur]

Przyłaczam sie do twoich mysli.Ze mną jest tak samo.Też często w
miejscach publicznych o tym myślę,że jak mi się to przytrafi ,to co
zrobia ludzie obok mnie i jeszcze kwestia samochodu.Staram sie nie
jeżdzić ,ale są sytuacje ,że wsiadam za kierownicę.Wtedy bardzo się
boje a z drugiej strony relaksuję,ponieważ strasznie lubiłam jeżdzić
samochodem. Ten samochód to dla mnie najwieksza kara.
Cieszę się ,że jestes nadal bez ataku.
Podam Ci numer maila jakbyś chciała do mnie napisać tak poza forum.
Wymienimy się informacjami bo dużo nas łączy.
[e-mail]

[anna-maria80]

Ja też nie miałam już ataków - puk, puk, ale moja lekarka jest duużo milsza i
pociesza mnie, że będzie ze mną dobrze. Pozdrawiam Was dziewczęta - trzymajcie
się ciepło:)

[ewczak2009]

Chciałabym się przyłączyć ponieważ mam 30 lat i w zeszłym roku w
marcu miałam jedyny atak z drgawkami. Po ataku oczywiście jedno eeg
zrobione jakimś prehistorycznym sposobem, opis naprędce dokonany
przez przypadkowego neurologa - opis dobry, bez epilepsji. Jednak
poszłam jeszcze na prywatną wizytę do innego neurologa i on jak
przjrzał przebieg moich fal mózgowych powtórzył eeg na swoim
profesjonalnym sprzęcie no i wyszło że mam epi. Biorę w związku z
tym depakine 300 1 tab na noc. Powiem Wam że do dziś mam wątpliwości
czy dobrze robię że faszeruję się tymi lekami skoro nic mi nie
dolega. Jeżdżę autem, siedzę przy komputerze, czasami wypiję drinka
(nieraz dwa - więcej się boję), byłam parę razy na dyskotece; ale w
świadomości cały czas jest ten fakt że to mam, a może nie mam?
Planuję zrobić we Wrocławiu jeszcze jedno eeg, bo u nas w małym
mieście to nie ma zbyt wielu specjalistów.

[olkamnyp]

Mam 21 lat i taką opcję, że prawie rok temu miałam atak padaczkowy, tzn. ja
raczej niewiele z tego pamiętam. Atak miał miejsce w nocy gdy moi znajomi
wrócili z imprezy, pamiętam obudziłam się i gadałam z kumplem, później urywa mi
się film, później takie przebłyski że trochę śpię, że leżę na podłodze i mój
chłopak mnie głaska po głowie i ma taki dziwny wyraz twarzy. A później szpital,
itd. No w każdym razie wyglądało podobno jak typowy atak padaczki. Tylko, że to
było rok temu i od tamtej pory nic, EEG robiłam 3 razy i każde wyszło
beznadziejnie, rezonans OK. Moja neurolog mówi, że niby wygląda jak padaczka
ale, że nie chcę mnie faszerować lekami bo gdyby ataki miały się powtarzać np.
co parę lat nie ma to sensu, a może atak już nigdy się nie powtórzy? I chciałam
w tym roku zrobić prawko ale się zastanawiam właśnie... bo niby nie mam
zdiagnozowanej w 100% padaczki więc nic nie stoi na przeszkodzie.

[3agnieszkaa11]

ja swój pierwszy i zresztą jedyny atak z utratą przytomności miałam w
18 roku życia. Teraz mam 37 lat, ale 19 lat zażywam lekarstwa. Jak u
Ciebie - rezonans i tomograf dobry, w EEG liczne zmiany. Moje ataki,
które co jakiś czas się pojawiają, to kilkusekundowe tzw
"wyłączenia". Jednak mam bardzo dobrego lekarza, który lekarstwami
mnie nie otumania ale daje takie, żebym mogła normalnie funkcjonować
i pracować. Nie wolno mi pić, prowadzić pojazdów i wiele innych
rzeczy ale zapewniam Cię, że można tak żyć...Poczytaj sobie o
Tegretol`u - z tego co wiem, jest jednym z najgorszych leków
psychotropowych, który pozostawia w organizmie nieodwracalne zmiany.
Może Twój lekarz powinien dać Ci coś bardziej "przyjaznego"?
Pozdrawiam