Będę mamą poraz czwarty :-(((

[trojkowamama]

Witam,
Chcę się z Wami podzielić wiadomością, że oczekuję kolejnego dziecka.
Mam już troje, to będzie czwarte. Jest mi bardzo smutno i żle.
Płacze 3 dzień. Nie mogę się pogodzić z tym jak mnie Bóg doświadcza.
Mysli były różne- miałam juz termin do lekarz który " pomoże mi
uporać się z problemem". Ale boję się tego kroku.
Wydaje mi się że umrę ze wstydu gdy ciąża będzie widoczna. - Te
spojrzenia sąsiadów...
Nikt ze znajomych nie ma tylu dzieci (góra to dwoje).
Mam niewielki domek ( dwa pokoje na dole) górę dopiero trzeba
wykończyć.
czuję się oszukana przez NMPR. Chciałam być fer nie łykałam tabletek
to teraz mam za swoje...Buuu

[aska1972]

Przytulam i... nie martw się, teraz rządzą Tobą hormony, zobaczysz już niedługo nadejdzie moment, że zaczniesz się cieszyć.
Pamiętaj o Maleństwie, ono już jest i czuje. Nie pozwól by czuło się niechciane. Kochaj Je bo Ono ma tylko Ciebie.
A ludzie... nie przejmuj się, zawsze znajdą sobie temat do gadania. Ja się już uodporniłam. Specjalnie założę dla Ciebie wątek z odpowiedziami na zaczepki ludzi

aaaa i oczywiście GRATULUJĘ przeogromnie

[sophie2202]

Przytulam i wierze że bedzie dobrze. Ja mam tylko trójke ale rok
temu bardzo rozpaczałam gdy okazało sie że jestem w ciazy. Ja bałam
sie że sobie nie poradze bo w sumie to mam 3 dzieci ponizej 4 lat,
ale teraz jak jest mały to jakos wszystko lepiej wyglada i nie jest
tak zle jak myslałam ze bedzie.
Ludzmi nigdy sie nie przejmuj, nie ich zycie, teraz moga się smiac
czy ci współczuć a potem bedą ci zazdroscic bo duza rodzina to
wielki dar, który nie kazdy ma dane otrzymać. Pozdrawiam

[moniplus2]

Rozumiem Twoje uczucia które Tobą targają-ja co prawda w grudniu będę rodzić trzecie dziecko ale jak się dowiedziałam o tej trzeciej ciąży to ciężko mi było. Płacz był a i teraz nieraz pochlipię jak to będzie. Też nie mamy dużego domu i dzieci małe-starszy będzie miał 6lat a młodszy dopiero 2lata-a i ciąża trudna i zagrożona. Ale trzeba być dobrej myśli że się da radę i wszystko się ułoży. A ludźmi to się nie przejmuj- u mnie dookoła to wszyscy po jednym dziecku mają i wiem jak się gapią-ale cóż z tego-mam to w nosie choć przyznam że na początku też mnie to drażniło. Ściskam Cię mocno i na pewno będzie dobrze

[luxnordynka]

Przeszlam przez to, identycznie... ostatexcznie ze strach i
determinacji wyemigrowalismy w zasadzie zanim ciąża stala sie
widoczna. Sama widzisz, jak bardzo bylam zalamana. Teraz Marycha ma
juz roczek i jest nam dobrze z czworeczka, ale comiesieczny stres,
że znow wpadke zaliczymy mnie przerasta, wlasnie jestem po kolejnym
tescie ciążowym... tylko ze ja mam taka nerwice, że tabletki,
wkladki, czipy mi nie pomogą. Wspolczuję Ci bardzo i jednak
przekonuję, żebys nie korzystala z pomocy lekarzy... przejdziesz
przez ten trudny czas, szukaj wsparcia u męża, powiadomcie razem
rodzine i najbliższych i nie pozwolcie sobie na komentarze,
urywajcie je od razu, a najlepiej niech robi to Twoj mąż, ja nawet w
tym czasie telefonow od rodzicow nie odbieralam. Bedzie dobrze, na
pewno!!!! Ewa

[kasiask]

Też płakałam przy czwartym, a teraz kocham nad życie. )
Będzie dobrze. Zobaczysz. A sąsiadów miej gdzieś. Niech oni Tobie
zazdrosazczą!

[nata76]

e tam...popatrza, skomentuja ,obgadają Was i przestaną. najwazniejsze,zeby
samemu ciaze zaakceptowac....czego Wam zycze bardzo,bardzo. ZObacz, domek juz masz

[modrooczka]

Ja też będę po raz czwarty Nie przejmuj się, wszystko się ułozy, dzieciak
będzie fajny A komentarze olewaj, w koncu to nie sasiedzi zywia i ubierają
Twoje dzieci. Ja wtedy mówię że planujemy szóstkę. Może mam łatwiej bo znam duzo
rodzin z trójką, czwórką a nawet większa ilościa dzieci, więc znajomi to raczej
zazdroszczą że mamy mozliwości niż krytykują. Za to szef mojego męża jest
załamany. Mój nie, bo i tak nie wierzył, że kiedykolwiek wrócę.
Będzie dobrze, trzymaj się.

[marrakuja]

Trójkowamamo! Podczytuję to forum od niedawna. Miałam dwoje dzieci i
w planach trzecie - za rok, dwa. Okazało się, że trzecie dziecię
samo wybrało sobie swój czas - nieco wcześniejszy , a zaraz potem
że tych "dzieć" będzie dwa....
Z rodziny 2+2 staliśmy się 2+4. Na początku ciąży też nie mogłam się
z tym pogodzić, myslałam o dzieciach - ile im "ubędzie" kiedy pojawi
się konkurencja, ale przede wszystkim martwiłam się, jak damy radę -
my jako rodzina, i ja jako mama czwórki. Nie mogłam spać, nie mogłam
sie z tym uporać. Jednak między 3 a 4 jest ogromna różnica. Tyle
dzieci w obecnych czasach bez pełnego sejfu to nieodpowiedzialność?,
głupota? Marzyłam o dużej rodzinie, ale nie aż tak dużej, nie teraz
itp...Minęły miesiące, jesteśmy już w komplecie. Chłopcy są
wspaniali, a ja idę z wózkiem dumna jak paw i ma w d... to co mogą
mysleć inni. Mam wspaniałą rodzinę - mądre, piękne dzieci. Sami
dajemy radę ze wszystkim. Są momenty trudne, pewnie, czasem
zmęczenie, czasem nerwy. Normalka. Ale jak patrzę jak córka kocha
braci, jak się nimi zajmuje, jak o nich myśli i troszczy się o nich
i jak młody bezwiednie, siedząc obok, cmoka ich w łyse główki, to
mam łzy w oczach... Mam nadzieję, że moje dzieci wychowane w miłości
w przyszłości bedą miały w sobie oparcie i będą stały za sobą murem,
i zawsze bedą miały siebie. Z przyjaciółmi i znajomymi jest tak, że
są, czasem bliżej czasem dalej, a rodzina jest zawsze Najbliżej.

Poza tym wierzę, że nic nie dzieje się bez powodu. Wszystko jest po
coś. To dziecko z jakiegoś powodu wybrało właśnie Was. Daj sobie
czas, te 9 miesięcy też są po to. Ułożysz sobie wszystko, dasz radę.
Może to dziecko bdzie motorem do wyremontowania góry? Pozwól sobie i
na smutek i na lęk i na żal. A potem... Masz w sobie siłę, o którą
może nawet się nie podejrzewasz - to nasza kobieca specjalność
Głowa do góry, ściskam
m.

[mada352]

Jak bym siebie słyszała... Z czasem się ułożyło, ale bardzo długo nie mogłam
się pogodzić z sytuacją, rozważałam różne opcje. Nie martwiłam się co ludzie
powiedzą, bardziej chodziło mi o to, że będę musiała zrezygnować z resztki
wolności, nie wrócę do pracy. A najśmieszniejsze, że moja mama na wieść, że
będzie czwarte obraziła się na mnie. Dzisiaj obawa o przyszłość pozostała, ale
wiem że muszę sobie poradzić i tak będzie.
Głowa do góry, nikt nie wie co nam pisane i czasami coś co wydaje się klęską
obraca się na naszą korzyść. Cóż, zmień nik trojkowamamo

[znowu_mama]

Jestem w nieplanowanej ciąży z czwartym dzieckiem. depresja do dziś
mi jeszcze nie przeszła. I nadal przeszkadzają mi spojrzenia ludzi,
gdy idę z trójką i wielkim brzuchem. Mam wrażenie, że patrzą na mnie
jak na patologię polującą na ich podatki. Rodzina się przyzwyczaiła
(powiedzieliśmy dopiero ok. piątego miesiąca). Nie znam osobiście
żadnej wielomamy.
Jednak nigdy nie odebrałabym poczętemu dziecku szansy na życie.
Wierzę, że wszystko się ułoży, staram się dostrzegać pozytywy. Wiem,
że gdy urodzę (bardzo niedługo), cały strach i złe uczucia miną.
Hormony też robią swoje, ale w dłuższej perspektywie nie ma tego
złego..
Trzymaj się cieplutko, zaufaj, że nic się nie dzieje bez przyczyny,
a ty na pewno będziesz cudowną mamą.
Mnie do pionu postawiło to forum (za co serdecznie dziękuję), wię
polecam zaglądanie

[gosia.w40]

Troje a czworo to już nieduża różnica, wiem, bo sama mam czwórkę.
Czwarta ciąża również mnie zaskoczyła i przeraziła, ale na
szczęście ten stan trwa 9 miesięcy, jest więc czas, aby sie
przyzwyczaić. Pozdrawiam

[noelka79]

Gdy zaczęłam pracę w szkole, trafiłam na rodzeństwo - w sumie chyba piątka z
niewielką różnicą wieku. Tak świetnych dzieciaków jeszcze nie spotkałam! Nie
patologia, choć jak to z taką gromadką- nie szastają pieniędzmi. I tak patrząc
na nich też mi się marzyło. Teraz siedzę w domu ze swoją gromadką i co jakiś
czas podpytuję znajomych, co u tamtego rodzeństwa. Radzą sobie całkiem nieźle
Teraz będzie Ci ciężko, ale pomyśl o swoich za jakieś 20-30lat. Choćby Was
zabrakło, będą mieli siebie. To wielki skarb.
Wszystko się ułoży, zobaczysz.

[undomestic_goddess]

Sciskam i trzymaj sie.
W temacie spojrzen i komentarzy, to jest kilka dobrych tekstow. Wiem,
ze latwo napisac ´nie przejmuj sie.´ Szczegolnie, gdy sie idzie z
duzym brzuchem i malenstwami obok.
Trzymaj sie, to nowe zycie. Dramat to ciezka choroba i smierc. Nowe
zycie powinno byc powodem do radosci, choc czasem zaskakuje i to co
nowe nas przytlacza.

[andaba]

Ostatnia rzecz, którą miałabym się przejmować, to spojrzenia i
komentarze innych. Nie dajmy się zwariować, rozmnażanie się jest
naturalną koleją rzeczy, a nie powodem do wstydu!

Też byłam przerazona, gdy się dowiedziałam o niezaplanowanej ciąży,
ale przerażenie szybko ustąpiło radości i... przerażeniu, gdy nie
wszystko szło tak jak trzeba...

Życzę szybkiego zaakceptowania stanu rzeczy i oraz spokojnych i
pewnych ośmiu miesięcy.

[chilencja]

Nie martw się ja będę po raz piąty a mam 41 lat i najstarsza córka wyszła za
mąż. Co ja mam mówić? Ale jakoś żyję i jakoś muszę dawać sobie radę. Ty też
sobie poradzisz, trzymam kciuki.

[5ala]

Dopiszę się do tego,że absolutnie nie wolno odbierać życia poczętemu dziecku. To maleńki bezbronny człowiek.
Czytając komentarze przypomniałam sobie to:
"Kiedyś młoda kobieta zapytała Matkę Teresę z Kalkuty: Jak najlepiej służyć sprawie obrony życia? Ta odpowiedziała: Mieć dużą rodzinę! To najlepszy sposób, aby powstrzymać na świecie aborcję!"
Ta odpowiedz jest wdg. mnie genialna.
Bądż dobrej myśli, powoli się oswoisz z nową sytuacją. Pozdrawiam

[justinka_27]

Świetnie Cię rozumiem, przechodziłam to samo w czwartej ciąży, choć
minęło dość szybko i trzy lata później w kolejnej, o wiele dłużej.
Oczywiśćie strach jak damy radę, jak będzie dzieciom w takiej
gromadzie. No i (co dziś wydaje mi się śmieszne) jak ja się ludziom
z brzuchem pokażę Szczęśliwie nie było mnie stać na "pomocnego"
lekarza, bo w desperacji pewnie i na to byłabym gotowa. Wszystko się
poukładało, czwarte to moja ogromna duma wszędzie wychwalana
Piąty urwis ogromny, ale słodki i kochany, który wskakuje mi rano do
łóżka na przytulanki, co dzień po powrocie ze szkoły mówi jak bardzo
się stęsknił i dusi pokazując jak mocno kocha
Na komentarze tak mocno się uodporniłam, że z premedytacją zaszłam
sobie w szóstą ciążę, gdzieś mając co ludzie na to... a jaki ubaw
miałam jak dopytywali "ooo następnego dzidziusia pani będzie miała,
a wiadomo już synek czy córeczka?" "Tak, wiadomo - synek i
córeczka" Te wielkie oczy i ten szok... bezcenne

[nata76]

jak tam dzisiaj?????

[trojkowamama]

Dzisiaj mam bardzo pracowity dzień bo szykuje pierwsze urodziny
mojej najmłodszej corki( ciasta popieczone, tort przygotowany).
Zle i smutno mi nadal, mam nadzieję że może coś się stanie, i po
problemie. Z drugiej srony mam ochote jutro przy rodzinnym stole
wykrzyczeć, że jestem w czwartej ciąży, by mieć to z głowy...

[agusia99]

Jak po urodzinkach, trójkowamamo? Odważyłaś się?
Założę się, że nie potrzebnie się obawiałaś. Strach ma wielkie oczy. Moja
wyjściowa rodzinka też nie jest początkowo zachwycona kolejnymi dziećmi. A jak
się urodzą, to świata poza nimi nie widzą. Teraz chodzi mi po głowie
siostrzyczka dla jedynej naszej córeczki... (mąż chciałby jak najdłużej
odłożyć, bo wiadomo - kasa). Ale myślę, że Pan Bóg jakoś tę sytuację rozwiąże.
Da nam dziecko, kiedy będzie na to najlepszy dla nas czas (choć nie wykluczam,
że najtrudniejszy po ludzku patrząc). A jak nie - trudno, też trzeba będzie tę
sytuację jakoś zaakceptować.

Staraj się nie myśleć co inni myślą o Was. Pewnie Ci po prostu zazdroszczą, bo
sami nie mają tyle odwagi by przyjąć 2gie czy 3cie dziecko. To co opisujesz
również czasem było i moim udziałem. Też myślałam, co inni na to, że idę z
przedszkolem i z wieeeelkim brzuszkiem przed sobą. Ale starałam się te myśli
odrzucać, bo w końcu przed kim miałabym się tłumaczyć i po co? Chcę mieć większą
rodzinę, to moja sprawa i nikomu nic do tego. W końcu nie dają mi kasy na życie
i nie muszę być od nich zależna. Nawet od mojej mamy.

Życzę Ci odnalezienia pokoju w tej sytuacji. Myślę, że Pan Bóg jeszcze nie raz
mile Cię zaskoczy i będziesz mu wdzięczna za to życie, które nosisz pod
serduszkiem. Tego Ci z całego serca życzę. Odwagi, nie bój się!
Aga

[trojkowamama]

Tak, urodziny córeczki za mną, niestety brakło mi odwagi i nikomu
nic nie powiedziałam.
Wiecie co... w piątek w ubiegłym tygodniu, poroniła moja szwagierka -
trzecie dzieco chciane i planowane. Ja dowiedziałam się o swojej
ciąży 3 dni później. Wziął Bóg od tych którzy chcieli i dał tym
którzy nie chcą...

[nata76]

NAjserdeczniejsze zyczenia dla córeczki. Trzymam za ciebie dzisiaj kciuki.

[luxnordynka]

Trojowamamo. jak ja Cie rozumiem. Tylko takie wykrzyczenie to
jeszcze nie koniec, po nim zaczną sie komentarze... albo jednak
Twoja rodzina jest normalniejsza. Ewa

[modrooczka]

Ja przy trzecim bałam się komentarzy rodziny, bo dla nich troje dzieci to już
"usmarkana gromadka, jak w wiejskiej chałupie". Urodziłam trzecie,wszyscy się
zachwycali bo mała jest naprawdę fantastyczna. Teraz o czwartym powiedziałam od
razu mamie przez telefon. Poprosiłam żeby zawiadomili się w rodzinie, żadna
tajemnica. I co do mnie doszło? Że ciotka załamana. Czym? Tym że moja mama
będzie mieć szóstego wnuka (jeszcze dzieci siostry ) a ona ma tylko jednego i
więcej pewnie już nie będzie miała, bo synowa za wygodna.
Zobaczyli że może być więcej dzieci, że sama wszystko ogarniam, o pomoc nie
proszę, babcie pracują więc wpadają czasem na herbatkę - jednym słowem: moje
dzieci, moja sprawa a rodzina tylko z boku podziwia.
A komentarze obcych należy olać i tyle.

[mamumilu]

Ja też czekam na kolejne - tylko, że trzecie - a mam jeszcze ciągle nadzieję, że
to będzie trzecie i czwarte za jednym zamachem
Mogę Cię jednak zroumieć, bo ludzie potrafią być podli i komentarzami narobić
przykrości - u mnie w rodzinie zanim powiedziałam, że jestem w ciazy słysząłam -
po co Wam kolejne dziecko i kłopot - chociaz wiedzieli, że od dawna o tym mówimy
i wszyscy maja po 3+. Wyobrax sobie ich miny jak się okazało, że komentarze były
bardzo nie na miejscu
Powiem Ci tyle - to dziecko to jest dar jak każde - skąd wiesz czy to ono nie
będzie Twoją podpora na starość lub nie urauje kiedys komuś życia? Teraz możesze
się smucić - ale pomyśl ile radości sprawiaja Ci te dzieci, ktore masz - nie
myśl o trudnościach i problemach, bo kazdy je ma - myśl tylko o szczęśliwych
momentach.
Nie myśl, że może cos się stanie - żebyś nie miała kiedyś wyrzutów - bo za jakiś
czas będziesz już tylko myślała, żeby było zdrowe

Życzę Ci dojścia do spokoju wewnętrznego i nie myślenia o tym co inni powiedzą -
myśl o tych, którzy będą Ci zazdroscić

mamumilu

[paolka_82]

Powiem Ci tyle - to dziecko to jest dar jak każde - skąd wiesz czy to ono nie
> będzie Twoją podpora na starość lub nie urauje kiedys komuś życia?

Mądra z ciebie kobieta.

na pewno wina NMPR?

[bystra_26]

Wątek ten znalazłam przypadkiem, to mój jedyny post na tym forum.
Chcecie, to wykasujcie.

Bóg nie jest złośliwy.
Bóg tylko w przypadku cudu ingeruje w prawa naturalne.
Większośc tego, co nam się przydarza, to są normalne konsekwencje
naszych wyborów.

Dlaczego to piszę - bo większość nieplanowanych poczęć przy
stosowaniu NMPR to nie jest złośliwość Boga czy losu, który nas
wybiera do tego, by być tą 1 na 50, które zajdą w niepłodności
względnej.

Większość to jest wina użytkownika, który podjął współżycie w
okresie płodnym myśląc, że to dzień "bezpieczny" (naturalna
konsekwencja ze współżycia w płodne dni, to duże szanse na ciążę)-
przyczyna: najczęściej stosowanie metod na oko, metod w wersji
samodzielnie zmodyfikowanej, uczenie się z niewiarygodnego żródła,
stosowanie metody jednoobiawowej (Billigsów skutecznośc tylko
84-86%), niesystematyczne prowadzenie obserwacji (śluz sprawdzamy
przy każdej wizycie w toalecie), używanie termometru
niededykowanego do NMPR lub ze zbyt małą dokładnością (na analogowym
trzeba odczytywać też połówki kreski, elektroniczny powinien
pokazywać temp. z dwoma miejscami po przecinku), podejmowanie
współżycia przy wątpliwościach w interpretacji (złota zasada NMPR
mówi, że przy wątpliwościach trzeba odczekać kolejny dzień, aż się
sytuacja wyjaśni) itp.

trojkowamamo - znasz metodę z dobrego kursu (min. 9h
lekcyjnych), masz w domu podręcznik i czasami do niego zaglądasz,
masz dłuższe doświadczenie w odkładaniu poczęcia za pomocą metod,
czy po trzeciej ciąży to było Twoje pierwsze na serio podejście do
tego?

[bibba]

troche nie w temacie, a przede wszystkim nie na miejscu ten post.
tak naprawde to nie jest on o NMPR, a o czwartej, nieplanowanej
ciazy i zawirowaniach emocjonalnych.
pogadanka edukacyjna powyzej - cudownie informacyjna - nie jest tu
potrzebna, przepraszam drogi ekspercie.

[luxnordynka]

Bystra, trochę przegięłaś, trochę malo empatii wykazałaś. Dobry
wykład, ale na osobny wątek. Trojkowamama wylała swoje żale, byłaś w
podobnej sytuacji? Nawet nie chodzi o nieplanowane dziecko ale
chociaż inne pokrzyżowanie planów życiowych? Zawsze jesteś wtedy
taka racjonalna, nigdy nie jesteś rozczarowana? Czego wtedy
potrzebujesz? Teoretycznego wykładu nt. swoich błędów... ten wątek w
tym miejscu jest nie na miejscu... choć przyznaję, że z Twoich rad
chętnie gdzie indziej bym skorzystala, mogę na priva?
Trójkowamamo, a jak u Ciebie? Jestem przekonana, że niedlugo nastapi
czas wstępnej akceptacji czwartego dziecka, musisz przez to przejść
sama, ale my tu wirtualnie Cie wspieramy, wiele z nas przez to
przeszlo i żyjemy i nikt z nas nie żałuje tych wpadek, Ewa

[bozena1971]

Trójkowamamo
Byłam w takiej samej sytuacji rok temu.
Trzecia ciąża nieplanowana i niechciana. Jak poszłam do gina
potwierdzić ciążę, to modliłam się, żeby to były zaburzenia
hormonalne (miałam 38 lat). Jak lekarka potwierdziła ciążę, to
płakałam w gabinecie przez pół godziny. Mąż bezrobotny, u mnie w
pracy fala zwolnień, dwójka dzieci na utrzymaniu, trzecie w drodze.
Czułam jakby był to koniec świata. Bałam się, że rodząc to trzecie
dziecko zabieram czas i pieniądze starszym dzieciom.
Ponadto bałam się reakcji rodziny i dlatego powiedziałam im, dopiero
wtedy, jak już sama się zdecydowałam ciąże utrzymać. Miałam rację.
Moja siostra orzekła, że rozsądna osoba ma tylko jedno dziecko. Moja
mama cały czas tylko pytała "po co ci to 3 dziecko? coś ty
narobiła?"
Bałam się, że dziecko będzie miało wady genetyczne-miałam 38 lat.
Zrobiłam amniopunkcję w 17 tygodniu ciąży i dopuszczałam myśl o
usunięciu ciąży, jeżeli dziecko okaże się chore. Wszystko było w
porządku. Reszta ciąży to była huśtawka emocjonalna. Czasami
uważałam, ze dam sobie radę, innym razem wpadałam w depresję. Gdyby
gin powiedział, ze zrobi mi aborcję nie wahałabym się ani chwili. W
12 tygodniu jak przyzwyczaiłam się do myśli o ciąży, zaczęło się
krwawienie. Chlustało ze mnie. Poszłam do gin, a ona mówi "przepiszę
pani duphaston i proszę leżeć, ale z tej ciąży nic nie będzie". Jak
krwawienie się nasili, to proszę jechać do szpitala. Wracam do domu
i pytam męża, czy mam leżeć, czy nie. I problem będzie z głowy. A on
na to, że jego serce nie pozwala na to, żeby tak z premedytacją się
tej ciąży pozbyć. Leżałam przez tydzień. Rodzinie powiedziałam, że
mam zapalenie oskrzeli. I ciąża się utrzymała. Moja mama po tym, jak
się dowiedziała o ciąży i o tym leżeniu, powiedziała, że głupio
zrobiłam. Trzeba było chodzić i byłoby po problemie. Na początku
ciąży wymyśliłam sobie, że gorące kąpiele rozwiążą mój problem.
Szłam do łazienki 3 razy i za każdym razem średnia córka budziła się
z płaczem i musiałam iść ją przytulić, bo strasznie płakała przez
sen. To było w nocy. Po raz trzeci jak szłam do łazienki, żeby wejść
do wanny z gorącą wodą, Srednia córka płakała tak długi czas, że
zasnęłam z nią w łóżku. A rano doczytałam w książce, że gorąca woda
może nie spowodować poronienia, ale może spowodować wady płodu.
Uważam, że był to znak z góry.

Teraz Malutka ma 4 miesiące, a ja jestem w niej zakochana do
szaleństwa i męczą mnie wyrzuty sumienia, że chciałam się pozbyć tej
ciąży.Jjest najgrzeczniejsza i najmilsza z całej trójki. Tak jakby
chciała mi wynagrodzić tę niespodziewaną wizytę.

Wiem, że jest Ci teraz strasznie ciężko. Ale powoli się to wszytsko
ułoży. Ktoś mądry kiedyś powiedział, że to dzieci wybierają w której
rodzinie chcą się urodzić. Mi pomogło myślenie, że to Malutka bardzo
chciała się urodzić akurat w naszej rodzince. Jeżeli będzie Ci
ciężko, to pisz.

[nata76]

mam nadzieje,ze nie wziełas sobie do serca pełnej "współczującego
miłosierdzia i kobiecej epmatii" (złosliwa jestem,a co) bystrej .

Podziwiam Ciebie, i Bozene ze zdecydowałyscie sie urodzic. Nie
wybrsłyscie innej drogi. Bozeno, dziekuje Ci serdecznie za Twoj
post. Trojkowa, pisz, jak bedzie zle.

[mamumilu]

łzy ze wzruszenia mi stanęły - tak to napisałaś - dzięki, że się podzieliłaś
swoja historia, bo może komuś pomoże w ciężkich chwilach...

[trojkowamama]

Pytacie co u mnie..
Chodze i płaczę skrycie po katach żeby dzieci nie widziały.
Wypłakałam się do telefonu siostrze - usłyszałam od niej miłe,
serdeczne słowa.
Odnośnie metod naturalnych, ta wpadka to z pewnością wynik mojego
niedouczenia. Jestem tego świadoma, a tym samym jeszcze bardziej zła
na siebie.

[verdana]

Metody naturalne bywaja zawodne bardziej niż inne, bowiem opierają
sie na obserwacji i pewnych bardzo niewymiernych sygnalach -
temperatura moze np. wzrasac z bardzo róznych powodow, mozna z
powodu drobnej infekcji xle ocenić sluz itd. Nie jest zatem Twoją
winą czy błędem, ze zaszłas w ciążę. Znam niezwykle świadome
dziewczyny, instruktorki NPR, ktore zaliczyły wpadki.

[agusia99]

Verdana,
jak Ty umiesz pięknie pocieszać, dzięki! (I to nie tylko na tym forum).
Psycholog jesteś, czy co? Chociaż nie mnie wspomagacie, jakoś tak fajnie się
czuję czytając te posty.

A z resztą - Dziewczyny, to w Was lubię - że pochylacie się nad każdym, kto
pomocy potrzebuje. Dzięki jeszcze raz. Mam nadzieję długo być razem z Wami.
Buziaki.
Aga

[agskaplus5]

Bożena 1971!!!
Po pierwsze gratuluję Ci wspaniałego męża...,a współczuję podejścia Mamy i
rodzinki...
Twoja córeczka płacząca w nocy to ewidentna ingerencja Boża...Gratuluję słodkiej
córuni))
NAPRAWDĘ ze wzruszeniem czytałam Wasze posty dziewczyny, to budujące jak
potraficie pięknie i mądrze pocieszyć w odpowiedzi na wątpliwości i żale
Trójkowejmamy. Czym tu się przejmować mając czwarte w drodze...ja jestem teraz w
ciąży z bliźniakami - 20-ty tydz.( chłopiec i dziewczynka )i jest to piąte i
szóste dziecko ))
Chociaż troszeczkę Twoich uczuć Trójkowamamo towarzyszy i mi...wątpliwości jak
sobie dam radę z taką ilością dzieci i czy one nie będą czuły się gorsze od
innych bo są z wielodzietnej rodziny, no i jednak trochę przejmuję się
spojrzeniami obcych - potrafią być bezwzględni i okrutni. Ale tłumaczę sobie i
dzieciom (tym starszym - dziewczynki 14,13,9 lat), że mają być dumne z tego, że
pochodzą z takiego, a nie innego domu, że będą miały siebie na wzajem na całe
życie, będą dla siebie najlepszymi przyjaciółkami, że duża rodzina to prawdziwy
skarb. W sumie to chyba bardziej ja, niż One, potrzebuję takiego racjonalnego
wytłumaczenia i pocieszenia - choć wiem, że to racja. Dziewczyny cieszą się i
szaleją na punkcie rocznej siostrzyczki, a na wieść, że będzie też braciszek
skakały z radości...Chyba nie są normalne...) Ale jestem z nich dumna!!!Z
bliźniakami to było tak, że zastanawialiśmy się nad piątym jako rodzeństwem dla
naszej maleńkiej Lenki - bo siostry oddalone dość poważnie wiekowo. Nie mogliśmy
się zdecydować i doszłam do wniosku, że może powierzyć sprawę Panu Bogu myśląc w
duchu, że pewnie i tak nic z tego nie będzie, bo o Lenkę staraliśmy się ok.1,5
roku...No i masz...Nie dość, że ciąża 10mies. po porodzie - to jeszcze
bliźniaki!!!Zaufaj Panu to da Ci podwójnie)).
Trójkowamamo !!!, a raczej Czwórkowa...KOCHAJ SWOJE CUDOWNE BEZBRONNE I MAJĄCE
JUŻ DUSZYCZKĘ DZIECKO - POTRZEBUJE TWOJEJ MIŁOŚCI I AKCEPTACJI!!! Ile kobiet
bezskutecznie próbuje zajść w ciążę, jaki to ból i strach im towarzyszy- co
miesiąc test i nic...Kochana ! dasz radę !!!, czwóreczka to taka optymalna ilość
dzieci, daj szansę swoim dzieciom cieszyć się z rodzeństwa, gdybym mogła
rzuciłabym Ci się na szyję i pogratulowała z szczera radością )) I jeszcze
jedno TO TY JESTEŚ GÓRĄ, JESTEŚ DEBEŚCIAK, MĄDRA I DOBRA KOBIETKA - TAKA
PRAWDZIWA, A NIE JAKAŚ TAM ATRAPA KOBIECOŚCI !!!! Nie patrz na mamusie w
szpileczkach i nie czuj się gorsza, nie przejmuj się ich spojrzeniami...Bądź
dumna, bo jak najbardziej masz do tego prawo!!! Inny nie znaczy gorszy prawda?,
to, że robi tak, a nie inaczej większość, nie znaczy, że robi dobrze - nie sądzisz?
Jestem pewna, że jak urodzisz maleństwo będziesz w nim zakochana ( a nawet dużo
wcześniej, już zaraz zakochaj się!!! ) i będziesz seksowną, zadbaną mamusią
czwóreczki!!! Czego Ci z serca życzę
Agskaplus6(muszę zmienić nick)

[anna_sla]

hej, nie rozpaczaj. Urodź i podrzuć mi Ja się boję kolejnej ciąży (nie
dziecka tylko ciąży), och gdyby tak można było mieć własne dzieci (z moimi i
mojego męża genami) bez chodzenia w ciążę

A tak serio to głowa do góry, będzie dobrze! Tylko teraz pewnie przepłaczesz
całą ciążę, co? Ja swoją tak przepłakałam, bo bałam się bliźniaków. Ale jak
urodzisz, hormony zejdą i zobaczysz jasną stronę tego co Was spotkało

[luxnordynka]

Jak tam? Powiedziałaś już komus? Nie płacz, będzie naprawde fajnie,
przekroczysz te granicę normalności...czwórka, już wykracza poza
normy, hehe, fajnie być odszczepieńcem... Gdyby nie wpadki to nie
byalabym na tym forum, Ewa

[trojkowamama]

O ciąży wie mama i siostra.
Odbierając zerówkowicza ze szkoły myślałam jak się zachować gdy te
wszystkie młode mamuski na szpileczkach będą mnie taksować wzrokiem -
mnie i mój brzuch.

[verdana]

A jak nie będą? mam dwa towarzystwa - w jenym normą sa jedynacy,
dwoje to już duzo, a w drugim czlowiek bez pięciorga dzieci czuje
sie jak bez spodni.
I powiem Ci, ze o ile towarzystwo "wielodzietne" bardzo krzywo
patrzyło na mnie dwudzietną , usilujac mi wmowic, ze robię dzieciom
krzywde, o tyle od "malodzietnych" slowa nie uslyszalam, kolega
wprawdzie dostał ataku śmiechu, jak mnie zobaczył w ciąży
(wyjasnienie "bo się ucieszylem, ze nie ja wpadlem!", ale to bylo
naprawde bardzo zyczliwe. Zero złych spojrzeń. Zero podejrzewania o
patologię - o to podejrzewala mnie tylko polozna środowiskowa Ale
złożyłam na nia skargę.

[lucasa]

trojkowamama napisała:

> czuję się oszukana przez NMPR. Chciałam być fer nie łykałam tabletek
> to teraz mam za swoje...Buuu

dlaczego czujesz sie oszukana? umialas interpretowac cykle? dlugo
stosowalas? pomagal Ci ktos w tym?
A

[mamumilu]

tak mi przyszlo do glowy powiedzenie, ktore bardzo czesto slysze na
forach amerykanskich, gdzie norma jest 5 dzieci - a w iekszosci jest to
ok. 10 - Bog daje nam tyle, ile zdolamy udzwignac - nawet jesli nam sie
wydaje, ze nie damy rady.
Na tych forach nie chodzi o ilosc dzieci, ale o to, ile matki maja
pracy, bo to akurat fora dot. edukacji domowej - ale samo powiedzenie
pasuje do wielu sytuacji.

[asia-ch]

"O ciąży wie mama i siostra.
Odbierając zerówkowicza ze szkoły myślałam jak się zachować gdy te
wszystkie młode mamuski na szpileczkach będą mnie taksować wzrokiem -
mnie i mój brzuch. "

Tez odbierałam moje maluchy z zerówki z biegającą trzylatka i Jasiem pod sercem.
Też na początku się bałam ludzkiego gadania, ale potem wszystko się u mnie
zmieniło i byłam dumna, że mam taka gromadkę.
Szkoda, że człowiek boi się drugiego człowieka. Na szczęście był to strach na
wyrost, bo nigdy nie usłyszałam złego słowa, a jak ktoś za plecami gada to już
jego sprawa.

[nata76]

na poczatek-czesc asia-ch!!!!!!

Własnie, wydaje mi sie,ze martwimy sie na wyrost. I najwazniejsze,
jesli sama zaakceptujesz te ciaze, to zobaczysz jak zmieni sie TWoje
nastawienie do swiata.

[asia-ch]

Cześć Natalia, czytam Cię z zaciekawieniem prawie codziennie.

asia-ch

[nata76]

trójkowa mamo, przepraszam,ze Ci sie w watek wtancam

asia, jak fajnie,ze napisałas. nieraz sie zastanawiam, co u
Ciebie...jej....jasio juz taki duzy...jak ten czas leci...

[donkaczka]

ranyy to ja jakis odmieniec, bo z chodzilam dumna jak paw z dwulatka na rowerku
i roczniakiem w chuscie, z brzuchem tak duzym, ze tylko tybetanskie wiazanie nad
biustem wchodzilo w gre


czemu tak sie martwisz spojrzeniami ludzi?
czemu sie czujesz tak niepewnie, osadzana, taksowana?
zaniedbana jestes ty? dzieci? maja gile do pasa i dziurawe buty? nie?
no to punkt dla ciebie, mozesz patrzec z duma, ze ograniasz trojke i z czworka
nie bedzieszsz gorsza, a one jedno gora dwa maja
szpilki tez mozesz zalozyc, czemu nie?

mi sie marzy jesli nie swoje kolejne, to zalozenie rodziny zastepczej, podziwiam
mamy w duzych rodzinach, zawsze patrze z milym usmiechem na groamdki dzieci

trzymaj sie

[luxnordynka]

Donka, pieknie napisalas, lekko, naturalnie i z prostostą, Ewa

[trojkowamama]

Dziękuje za miłe i mądre słowa. Sama nie wiem czemu aż tak zależy mi
na opinii innych ludzi, czemu to takie ważne dla mnie...
Co do rodzin zastępczych to znam to od podszewki bo moja siostra po
odchowaniu swojej trójki dzieciaków, zrezygnowała z pracy zawodowej
i założyła rodzinę zastępczą. Mówi, że to najlepsza decyzja jej
życia.

"Zważmy zysk i stratę zakładając się, że Bóg jest. Rozpatrzmy te dwa
wypadki: jeśli wygrasz, zyskujesz wszystko; jeśli przegrasz, nie
tracisz nic." Pascal

[nata76]

donka, fajnie napisałas.

tez chodziłam i przy trzecim i przy czwartym dumna jak paw. i nawet
jaesli ktos mnie kasowła wzrokiem, to nie widziłam,albo mnie nikt
nie kasował,a najpewniej za plecami

ale juz pisałam wyzej, trojkowa mama sama tej ciazy nie moze
zaakceptowac na razie,wiec dlatego jej schizy.

trojkowa, wypnij dumnie ten brzuch do przodu, jest nas wiecej
czwrórkkowych i zobaczysz, zaraz bedzie lepiej!

[sli-maczek]

Trojkowa!
Ja Ci powiem, ze jest pewnie duzo mam,ktore Ci po cichu
zazdroszcza.Ja na pewno.Ile by nie bylo za i przeciw, to CUDOWNE sa
duze rodziny!! I jestem pewna ze niebawem (najpozniej jak zobaczysz
swoje cudne malenstwo) pomyslisz tak samoGRATULACJE!! Cztery to
piekna, pelna rodzina!!

[sabina211]

Ja też zazdroszczę, bo prawie od roku bezskutecznie staram się o czwarte
dzieciątko. Pozdrawiam.

[login_znany_moderatorowi_forum]

Z własnych doświadczeń wiem, że bywa trudno, jak człowiek sobie jakoś wszystko
poukłada, a później mu się to gmatwa. Trzymaj się , wszystko będzie dobrze.
Przyjdzie czas kiedy nie będziesz mogła sobie wyobrazić, że mogłoby tego dziecka
nie być. Ale jak czytam w postach jak się oglądacie na sąsiadów, to mi się robi
słabo. Pal licho jak ktoś kupuje samochód nie taki jak mu potrzebny, tylko taki
jaki się sąsiadom będzie podobał (żeby nie gadali i krzywo nie patrzyli). Ale,
żeby sąsiedzi decydowali o tym ile mam mieć dzieci????!!!!! Wybaczcie, to jakaś
dziecinada.

[trojkowamama]

Zauważ jedną rzecz, że nawet JA o tym świadomie nie zdecydowałam ile
dzieci mieć będę, stało się... trzeba urodzić, opinia sąsiadów to
dodatkowy minus w całej sytuacji.

[skowgosi]

Jak samopoczucie Trójkowamamo. Czy już zaakceptowłaś fakt że bęzie was
więcej?
Jestem w takiej samej sytuacji, totalnie zaskoczona czwartą ciążą. Mam
już 40 lat.
Do tej pory byłam przerażona, ale ostatnio zaczynam się cieszyć. Kupuję
na nowo maleńkie ciuszki, oglądam wózki... no po prostu się cieszę.
Myślę że to kwestia czasu, kiedy zaakceptujesz fakt.Zyczę powodzenia!

[viewiorka]

Podobny szok przeżylam w lipcu.. tyle że to moja trzecia ciąża. Zobaczysz, wszystko się uloży, a opiniami innych się nie przejmuj. Nie wyciągasz do nich ręki po pieniądze więc wara im od tego, ile masz dzieci.
Mnie najbardziej zasmucila i zawiodla reakcja mojej mamy. Potem mnie przeprosila (musiala to sobie przetawic) i juz wszyscy się cieszą. A najbardziej starsza córcia

Trzymaj sie cieplo!

[trojkowamama]

Czuję się kiepsko fizycznie (ciągłe mdłości) i psychicznie.Wrzeszcze
na dzieci i warczę na męża( dzis kolejna mało fajna kłótnia).
Sni mi się po nocach poronienie. Gdy idę na siku szukam śladów krwi,
podświadomie chcę aby coś się stało.
Podczytuję forum matek które straciły swoje maleństwa, robie to z
myślą o tym aby jakoś zacząć radować się tym moim stanem. I wiecie
co i nic ...kompletnie nic. Zadnego wspolczucia dla tych biednych
kobiet. Normalnie nie poznaję siebie. Nie umiem pokochać MOJEGO
DZIECKA.

[bozena1971]

Trójkowamamo
Rozumiem Cię. Ja też chciałam, żeby los sam to za mnie rozwiązał.
Czułam się jak w potrzasku.
U mnie obawy dotyczyły tego, że sobie nie poradzę, że dziecko
krzyżuje mi plany, bo ja lubię mieć wszystko zaplanowane i
przemyślane. A tu wpadka. I nic nie będzie nigdy takie samo jakie
było dotychczas.
Mi też nie pomagało czytanie forów nt. poronienia, straty dziecka
itp. Powiedziałam, że ktoś na górze się pomylił, bo to moje dziecko
powinno być dane komuś, kto by je pokochał. Jest tyle par, które
pragną mieć dziecko, a nie jest im to dane. Ja nie chciałam, a i tak
dostałam. Sytuacja totalnie bez sensu. Na tamtą chwilę...
Pewnego dnia wstałam rano i wbrew sobie powiedziałam do męża: Będzie
dobrze. Musi być. Żeby tylko było zdrowe.
Powtarzałam sobie to, aż do skutku. W końcu sama zaczęłam w to
wierzyć. Chociaż w głębi duszy tak do końca tego nie czułam.
Ale z dnia na dzień było coraz lepiej.
Nie będę Ci ściemniać. W dalszym ciągu zdarzały się dni,(a raczej
wieczory, żeby starsze dziewczynki nie widziały) kiedy płakałam,ale
starałam się szybko otrząsać i powtarzałam sobie, że wszystko będzie
dobrze. Powtarzaj sobie aż do skutku i w końcu sama w to uwierzysz.
Teraz jestem zakochana w mojej trzeciej córeczce. A mój mąż również:-
). Najbardziej się bałam, że mąż nie będzie potrafił jej pokochać.
Ta sytuacja ma plusy. Tylko ty ich na razie nie widzisz...
Poczekaj, czas zmienia wszystko...

[luxnordynka]

strasznie Ci współczuję, ale wiele z nas przez to przeszło, jak
widzisz i u wszystkich dobrze sie skonczyło, wiec tak racjonalnie i
z wyrachowaniem-bedzie dobrze. Nie staraj sie na sile zaakceptować
tej ciąży, masz dużo czasu, mi to zajęło okolo pół roku, ale nie
czytalam forum strata dziecka, to przeciez bez sensu, jeszcze doluje
dodatkowo.
Bozena, a tak nawiasem mówiąc, ja nie lubie powiedzenia "byle byloby
zdrowe", bo jeśli nie? To co? zabijesz, oddasz do domu dziecka?
Zaraz warczalam, jak mi ktos w ciązy mowil-byle by bylo zdrowe ,
bo jak sie bede czula jesli urodze chore dzieckoi przypomne sobie te
wczesniejsze komentarze. Pozdrawiam, Ewa

[bozena1971]

Ewo, ja to powiedzenie "byle byłoby zdrowe" traktuję trochę jak
zaklinanie losu. Przepraszam, jeżeli Cię uraziłam.Nie wiem co bym
zrobiła, jak byłoby chore. Przy trzeciej ciąży robiłam amnio i też
się nad tym zastanawiałam.
Wszystkie moje trzy dziewczynki od urodzenia miały problemy z
napięciem nerwowym. Musiałam z nimi ćwiczyć przez 8 miesięcy
codziennie. Ale są to problemy przejściowe. Z których dzieci
wychodzą na prostą. Natomiast zdaję sobie sprawę z tego, że jeżeli
trzecie dziecko wymagałoby poświęcania mu maksimum czasu (ćwiczenia,
masaże, wędrówka po lekarzach różnej specjalności), to odbywałoby
się to kosztem pozostałej dwójki. Inaczej jest w przypadku, kiedy
jest to pierwsze dziecko. Wtedy nic nikomu nie zabiera. Pozdrawiam,
Bożena

[mruwa9]

rozumiem Cie doskonale...mialöam dokladnie to samo w ostatniej
ciazy... zyllam, jakbym w ciazy nie byla, dzwigajac zakupy i dzieci,
na usg nei chcialam patrzec na monitor, chcialam, zeby sobie te
ciaze zabrali, zamiast gratulowac mi dziecka. Wydruki z usg i inne
ksiazeczki, ktore dostalam od poloznej schowalam na dnie
najglebszej szuflady i nie chcialam na nie patrzec, najchetniej
wszystko bym powyrzucala do smieci, ale maz nie pozwolil Do
szpitala szlam w ciezkim dolku, gdy po cesarce gratulowano mi
dziecka, bylam wssciekla i chcialam odparowac, zeby je sobie zabrali
i dali mi swiety spokoj. Minelo prawie 5 lat i mloda jest cudowna,
zdrowa, zrodlo wielkiej radosci, dumy i szczescia. Bez niej byloby
pusto i tak niekompletnie w domu, choc dojscie do tego etapu troche
mi zajelo. Tobie tez zycze, zebys znalazla w nowej sytuacji
rownowage i szczescie. Nic nie dzieje sie bez przyczyny, z tej ciazy
moze wyniknac wiele dobrego, wiele szczescia dla Was, zobaczysz.

[klaraa8]

Ja mam zupełnie odwrotną sytuację, mam synka jednego 4 letniego i jeżeli
sytuacja się nie zmieni więcej dzieci mieć nie mogę choćbym bardzo chciała.

Moja siostra ma 8 dzieci, pomagam jej finansowo, jej mąż raz pracuje, raz nie
pracuje, czasami popija. Co wakacje starsze dzieci są u mnie na wakacje na 2
miesiące, wówczas karmię, ubieram, zapewniam atrakcje w miarę moich możliwości.
Kończą się wakacje dzieciaki nie chcą wracać do siostry, twierdzą że mają u mnie
jak w raju, gdzie ja z mężem zarabiamy po tysiaku, miesięcznie siostrze wysyłam
300 zł (kropla w morzu!!!!).
Jak ja jej nie pomogę ona zginie, nie mamy więcej rodziny, mamy tylko siebie, a
mój syn zostanie jedynakiem.

[luxnordynka]

Bożena, w ogóle mnie nie uraziłas, ja teżiebie nie chciałam...to
tylko takie moje luźne refleksje. Może dlatego, że dlugo pracowalam
z osobami niepełnosprawnymi i sie oswoiłam, Ewa

trojkowamamo, co u Ciebie? n/t

[mruwa9]

[trojkowamama]

Byłam u ginekoleoga, miałam USG, widziałam tę dwucentymetrową
istotkę z bijącym serduchem, wyraźnie się ruszającą.

[mruwa9]

swietnie Cie rozumiem... kilka lat temu mialam taki sam nastroj:
forum.gazeta.pl/forum/w,585,16698524,16798842,A_ja_sie_wcale_nie_ciesze_.html
forum.gazeta.pl/forum/w,585,16698524,16799651,Re_A_ja_sie_wcale_nie_ciesze_.html
forum.gazeta.pl/forum/w,585,16698524,16914531,Re_mruwa9.html
brzmi znajomo, nie?
Po kilku latach twierdze, ze nie ma tego zlego, co by na dobre nie
wyszlo... chyba gdzies tam u gory jest nam to pisane. Moze wlasnie
oczekujesz przyszlego noblisty? Albo Swojej Najwiekszej Dumy z
jakiegokolwiek innego powodu lub bez powodu? Nie wiesz. W kazdym
razie przytulam. Trzymaj sie.

[luxnordynka]

Bedzie dobrze, zobaczysz, to wszystko minie... Ewa

[mama5i2]

Cześć. Tu wasz forumowy Trollik
Trójkowamamo, bardzo poruszył mnie Twój wątek.
Moja druga dzidzia była zupełną wpadką (planowaną za 3 lata). Po 5 latach
szukania znalazłam w końcu legalną, wymarzoną pracę na umowę, a tu na samym
początku umowy próbnej-ciąża!
Nie przyjęłam tego do wiadomości. Byłam załamana. Aborcja nie wchodziła w grę -
to morderstwo. Pracowałam do 9 miesiąca - moja szefowa bardziej dbała o mnie niż
ja o siebie. Chodziłam na badania, usg - bo trzeba było. Nie cieszyłam się z
nowego życia.
Dziecko pokochałam od pierwszego spojrzenia - daje mi tyle miłości i radości jak
nikt inny na świecie (może z jednym małym wyjątkiem)
Trójkowamamo, BĘDZIE DOBRZE, ZOBACZYSZ. Twój maluszek będzie najwspanialszym
dzieckiem pod słońcem. Potrzebujesz tylko trochę czasu, żeby odnaleźć się w
nowej sytuacji. Trzymam za Was kciuki.
Wasz Trollik
P.S.
Przepraszam że się wtrąciłam. Szczerze podziwiam trójkową mamę za odwagę i życzę
jej dużo sił i wsparcia w rodzinie.
Pozdrawiam

[witbor]

Hmm...
Ja się na tym forum w zasadzie jeszcze nie udzielałam - kiedyś coś tam
napisałam... chyba
Ale chcę napisać, że trzymam kciuki za Ciebie i Twoje Najmłodsze.
Jak już napisały dziewczyny - nie przejmuj się tym, co myślą inni, bo trudno
wszystkim dogodzić. Jestem zresztą pewna, że na świecie znalazłabyś równie dużo
takich, którzy spojrzą na Ciebie w czwartej ciąży z potępieniem, jak i takich,
którzy spojrzą z ogromnym podziwem i radością.
A dla mnie osobiście dzieci to sama radość - obecnie jestem w czwartej,
planowanej ciąży (już bardzo widocznej) i nikt, dosłownie nikt mnie na razie nie
potępił
Chociaż też miałam negatywne myśli w stosunku do własnego dziecka - na pierwszym
USG lekarz stwierdził znacznie podwyższone NT, ale miałam dużo czasu, żeby je
pokochać i obecnie kocham do szaleństwa. Nie wiem na 100% czy jest zdrowe, ale
prawdopodobnie tak Dowiem się w marcu