Nie dociera do mnie...

[kasiask]

Nie dociera do mnie zupełnie, że za niespełna 3 tygodnie będę matką 4 synów.
Nie umiem sobie wyobrazić, co bedzie się działo w moim domu z kolejnym małym
dzieckiem. Wszystko wydaje mi się jakies nierealne. Czasami nawet dziwie sie,
jak ludzie pytają, jak się czuję. Jakoś "zapominam" , że jestem w ciązy i że
to już nie długo.
Nie umiem się przygotować. Nie wiem co mam kupić. Chodziłąm już kilka razy
bezradnie wzdłuż półek w hipermarkecie zastanawiając się co może być mi
potrzebne. Wczoraj znów byłam i znów nic nie kupiłam.
Zupełnie nie mogę pojąc tego stanu, bo przecież to nie to nie jest moje
pierwsze dziecko. Powinnam wszystko wiedzieć i przygotowac się w zasadzie
bezproblemowo i rutynowo.
Nawet do szpitala nie jestem spakowana. I jakoś nie wiem co mam zabrać.
Może to jakaś podświadomoa niechęć??
Może jednak tylko mi się wydaje, że pogodziłam się z tą ciążą?
Czy to normalne?
Zaczynam się niepokoić!!!!!

[andaba]

Kasiu, nie martw się! Po prostu jesteś zmęczona i masz dość, chyba każda z nas
pada na nos w ostatnich tygodniach ciąży. A że to czwaty dzidziuś, to przecież
naturalne, że nie jesteś podniecona i rozentuzjazmowana jak przy pierwszym i
nie wpadasz w szał zakupów - podjrzewam, że większość rzeczy masz w domu. A
czego nie masz to doświadczeniem zrekompensujesz. Co do pakowania do szpitala,
to spakowana byłam przy pierwszym, przy kolejnych pakowałam się z ręcznikiem
między nogami, w przerwach pomiędzy gotowaniem gara zupy i gara bigosu oraz
końcowymi porządkami i udzielaniem rad i wskazówek.... Mimo to dzięki w/w
doświadczeniu i tak miałam wszystko, co potrzebne w szpitalu.
Tak że nie martw się bo ci nie wolno. A powiedz co potrzebne, to dowieziemy

[barbie-torun]

Ja za 4-5 tyg. też zostanę mamą po raz czwarty
wyprawkę mam kupioną
ale jeszcze nie spakowana jestem do szpitala
dziś przeglądałam ciuszki i zastanawiałam sie które na wypis, które do noszenia
jak wrócimy ze szpitala ale jeszcze nie wybrałam,
koszuli nocnej do karmienia nie kupiłam, ze 2tyg. temu naoglądałam i nic...
nawet nie wiem gdzie postawić wanienkę
w łazience na podłodze odpada, bo kto sie schyli, w pokoju za mała szafka, na
łóżku naszym zaleje się, no kurka nie wiem, latać przez 2 pokoje do salonu na
duży stół...
łóżeczko w cżęściach też jeszcze nie ustalone gdzie stanie, trzeba szafe i
nocną szafeczkę wystawić z sypialni(dzieciaki starsze jak rodziły się to
mieliśmy inne mieszkanie) ale mi się nie chce o tym myśleć
pewnie mąż przestawi jak urodzę i się wścieknę po powrocie bo bym inaczej
chciała,
stale powtarzam sobie, że jeszcze zdążę
podobnie jak z fryzjerem-jeszcze zdążę
i zostaneę ulizana w przydługich, postrzępionych włosach, wpół odrostach
jak mnie malec zobaczy to będzie chciał wleźć z powrotem- "niech ta mama siebie
i dom uszykuje na moje powitanie a nie tak wszystko byle jak..." pomyśli
oj trudna sprawa
nic mi się nie chce
nawet jedzenie nie smakuje
nagadałam sprzedawczyni ze śledzie rolmopsy-kaszuby "zepsuły" się, straciłam
smak a w piątki 1-2 kupowałam na kolację,
ciasto mi nie smakuje, kanapki też
jeszcze własne obiady zajadam ale bez entuzjazmu jak dawniej
łażę po domu w piżamie do 11, coś przestawie, coś sprzątnę, wypiję herbatę
tracę czas
mąż z średnim rano pojechał do rodziny na 4 dni na groby, zostałam z dwójką i
brzucholem,
i jak pomyślę o macieżyństwie to się aż boję...
w nocy leżę i rozmyslam o dzieciach, wychowaniu
i czasami w półśnie wydaje mi sie, że nie jestem w żadnej ciąży,
że wracam do pracy...
czy więcej kobiet tak miało w 9 miesiącu?
byłam w środę u gina, może trochę wczesniej urodzę niz 1 grudnia lekarz mówił
ze wszystko OK, ustawienie główka w dół, ale jeszcze szyjka zamknięta chociaż
skrócona, waga 2900g, jutro lub w środę robię ktg, ruchy są ale nie tak liczne
jak dawniej, ciasno bąkowi
uff byle dotrwać do końca
czy to zmęczenie materiału? czy starość?
co to będzie za miesiąc...

pozdrawiam oczekujące

[kasiask]

Oj babie!
Miło czytać, że to nie tylko ja takie dziwadło!!!

[my-cha]

A wanienkę postaw w łazience na wannie (są takie nakładki) albo w łazience na
nogach (znaczy wanience dodaj nóżki)
Latania do slonu raczej nie polecam

Też tak miałam na koniec ostatniej ciąży (ojej, to juz 3 lata )
Nic nie przemyślane do końca, łóżęczko w ostatniej chwili ...
Ale jakoś się ułożyło

Pozdrawiam

[gagaw]

Miałam tak samo.
Dopiero od niedawno (Kubuś za tydzień skończy 10 miesięcy) jestem bezgranicznie
zakochana w moim czwartm synku. Oczywiście kochałam go od początku, ale jakoś
tak bez entuzjazmu zleciała mi ta ciąża. Teraz widzę jaka jestem szczęśliwa
mając ich wszystkich czterech...
Zobaczycie- u was będzie tak samo.

[kalpa]

Kasia, ja pod koniec ciąży marzyłam, żeby wreszcie synek się urodził. miałam tak
serdecznie dość, że chwilami, aż agresja mi wyłaziła spod skory i nie potrafiłam
się cieszyć, że znów będę tulić malucha. Kiedy poród wreszcie się skończył ( a
był o wiele łatwiejszy niż pierwszy), to jedna mysl przebiła inne: no wreszcie
koniec ciązy!! Nie porodu, tylko właśnie ciąży. I jeszcze kilka dni najbardziej
cieszył mnie ten właśnie fakt. A dopiero jak odpoczełam, mdłości ustąpiły(
jeszcze dręczyły mnie po porodzie), to miłośc do Ptysia powaliła mnie na kolana.
Ciąża to niełatwy stan. Zwłłaszcza pod koniec.
kalpa

[kalpa]

Kasia, a czy potrzebujesz jakieś ciuszki? Bo ja coś jeszcze mam na pewno, mogę
wesprzeć.
kalpa

[mamaanieli]

Ja cały wrzesień chodziłam jak nawiedzona-nakręcona. Straszna byłam!!! I miałam
do tego prawo - i Ty masz. Boisz się, jesteś padnięta, nie mieści Ci się w
głowie jak dasz sobie radę z czwórką. Ja bałam sie jeszcze, że młodego nie
zaakceptuję, głupia baba. No i co? Jest ok - zakochana jestem w Justynku po
uszy - od pierwszego wejrzenia. Mały jest sto razy spokojniejszy od Anielki i
Juliana. Jakoś dajemy sobie radę, choć prawdę powiedziawszy mam na kilka godzin
dziennie pomoc. Bez niej byłoby ciężko. Może też o tym pomyśl - może w pobliżu
jest jakaś chętna emerytka lub studentka... Choćby przez pierwsze dwa, trzy
miesiące. POzdrawiam. AGATA

[kaka73]

Cześc To jesteśmy w podobnej sytuacji. Ja pod koniec listopada zostanę mamą
trzeciej pociechy - totalnej niespodzianki, z której zdołałam się już
otrząsnąć, ale nie ciesze się tak jak poprzednio gdy było wszystko zaplanowane -
i to mnie martwi.
Dzisiaj jestem ostatni dzien w pracy, może jak sobie odpoczne przez kilka
ostatnich tygodni to będzie lepiej.
Równiez nie mam torby do szpitala, popranych ubranych i wielu innych rzeczy.
Pocieszam się, że nie jestem jedyna.
Będzie dobrze.
Karina, Szymek , Karolinka i maleństwo z klejnotami.

[atta]

Dziewczyny, ja tak niesmiało...
Wiem, że potrzebna jest tu na forum taka "grupa wsparcia" i po to ono jest,
ale... jak Wy się tak wszystkie zaczniecie prześcigać w nieprzygotowaniu (aby
pocieszyć współoczekujęce, of course!), to te Wasze bidne maluszki faktycznie w
szpitalnych koszulinach zostaną ))
No to ja w obronie Dzieci_Listopadowych: weźcie się Mamy zbierzcie w sobie,
chociaż po jednej sztuce odzieży dziennie wpakujcie do torby ))

Pozdrawiam serdecznie i rozumiem doskonale, Atta

[barbie-torun]

dzięki za miłe słowa
dziś trochę odetchnęłam
psychicznie lepiej się czuję
za chwilkę z zapałem biorę się za porządkowanie ciuszków
pozdrawiam gorąco

Basia
------
już blisko, coraz bliżej...

[eliza34]

Kasiu, z tego co wiem to jesteśmy na tym samym forum listopadowym, z tym ,że ja
spodziewam się dziewczynki -nispodzianki - 3-cia i nieplanowana ciąża. przez
5,5 miesiąca żyłam tak jakbym usilnie próbowała zapomnieć ,ze jestem w 3-ciej
ciąży(to nie znaczy ,że piłam, czy zaniedbywałam siebie - po prostu pracowałam
ciężko, zajmowałam się domem i dziećmi). Potem jakby zaczeło docierać do
mnie ,ze to ja jestem w ciąży,ale nie było euforii ani żadnego entuzjazmu. Mało
tego przeżywałam uczucia których nigdy po sobie się nie spodziewałam - zero
kontaktu z dzieckiem w brzuszku, zadnych rozmów, głaskania jak przy poprzednich
dzieciach. Na szczęscie miałam pomoc duchową koleżanki która 2-lata temu
znalazła się w takiej samej sytuacji. To dzięki jej wsparciu i radom udało mi
się kupić trochę rzeczy dla dziewczynki (w domu 2-óch facecików) i potem....
tak leżały rzucone w pokoju. Wchodziłam, oglądałam i wychodziłam. Nawet miałam
okresy buntu,że do szpitala wezmę jedno używane mocno ubranie po chłopcach, ale
gdzieś w 34 tc zmusiłam się do wyprania ubranek i wyselekcjonowania tych do
szpitala i zapakowania torby. Euforii nadal nie ma, ale pocieszają mnie ,ze
miłość przyjdzie z czasem. mam taką nadzieję. Masz chyba tyle łatwiej ode
mnie,ze obie mamy doświadczenie w wychowywaniu chłopców,a ja zupełnie nie wiem
co zrobię z dziewczynką....
Eliza

[agax4]

O jakbym czytała siebie z przed ponad roku!!!!
Zupełnie tak samo to przeżywałam, do szpital to spakowałam się w ostatniej
chwili, tak na wszelki wypadek, gdy poszłam na badanie KTG tydzień po terminie,
a że przyszło mi przesiedzieć w nim trochę czasu przed porodem, to w między
czasie rodzinka wszystko wyprasowała, doprała, skręciła kołyskę... itp.
Życzę ci wszystkiego dobrego! Łatwego porodu (tak było u mnie) i zdrowia dla
ciebie i maleństwa.

do elizy

[barbie-torun]

musisz sobie powiedzieć, ze nie Ty jedna jesteś zaskoczona i jest Ci smutno z
powodu brzusia
każda z nas to przeżywała
ale maleństwa przyszły do nas z miłości
nie ważne czy drugie, 3 czy 6
kochaj córeczkę, gładź brzuszek, słuchaj rytmu,
zrób dobre usg a zobaczysz jak macha rączką
a czkawka to tak jakby usteczka mówiły ma-ma, ma-ma,
i falują żeberka, nóżka fiknie...
a mąż - szczęśliwy tata jaki będzie dumny z "gwiazdy"
wszak to druga kobietka będzie w jego życiu
zobaczysz jaka będziesz szczęśliwa ubierając sukieneczkę, czesząć kitusie i
zapinając spineczki za rok
nie będzie tak grandzić jak chłopaki z klockami, samochodami
ukucnie w kąciku z laleczką i szmatkami
a Ty też sobie przypomnisz jak fajnie ubierać lale i misie
moja pierwsza córa jak się urodziła i położyli mi na brzuch i łypnęła
niebieskimi oczkami na mnie to taka fala miłości na mnie spłynęła
jak dotąd nigdy później nie zaznałam takiego szczęścia
choć wiele chwil radości przez te 8 lat w życiu było
nie zapomnę do końca życia

Basia
--------
Teresa 8l, Paweł 6,5 l, Mati 5 l, (bobo ok. 1.12.2005)

[mamaanieli]

Barbi napisała: "zobaczysz jaka będziesz szczęśliwa ubierając sukieneczkę,
czesząć kitusie i zapinając spineczki za rok nie będzie tak grandzić jak
chłopaki z klockami, samochodami ukucnie w kąciku z laleczką i szmatkami
a Ty też sobie przypomnisz jak fajnie ubierać lale i misie"... Jejku, dlaczego
moja ANielka taka nie jest... Toż to największy chłopas i chuligan pod
słońcem... Pozdrawiam.