Czworo dzieci.....rok po roku

[jemiola_6]

Witam!

Dziewczyny, dodajcie mi slów otuchy. Razem z mezem zdecydowalismy
sie na czwarte dziecko. Mam troje dzieci urodzonych rok po roku w
wieku: 2, 1, 3 miesiace.
Za pare dni chcemy rozpoczac starania.
Ta decyzja wziela sie z tego iz mam juz 34 lata i jestem swiadoma
tego ze czas goni i potem odwlekajac ta decyzje moge miec problemy z
zajsciem. Boje sie tylko tych spojrzen ludzi i pogaduszek na nasz
temat.
Czy sa wsrod Was zyczliwe osoby?

[donkaczka]

ja mam trojke rok po roku
i tyle lat co Ty
i tez chcialabym miec wiecej
ale na razie basta, a wiesz co mnie powstrzymuje?
ze czuje ze doba ma za malo czasu, zeby kazde dopiescic
ze ciagle mam wrazenie ze kazdemu za malo czasu poswiecam - takie maluchy maja
wieksze potrzeby, niz kilkulatek, ktory zatonie w klockach na dlugie godziny
ze juz teraz ciezko mi sie podzielic, one sa tak male i tak bardzo mnie potrzebuja
pozniej dopisze wiecej, musze zmykac


PS ale zycze szczescia oczywiscie

[k_sawa]

Witam bardzo ucieszył mnie ten post jestem mamą 3 dziewczynek 3,5 Marysia, 2
Jadzia i 5 mies Małgosia baaaardzo chciałabym mieć 4 dziecko i w pełni popieram
Twoje działania, rozumiem że wiek może mieć znaczenie ja mam 32 lata, a mąż 38
bo wiek męża też ma znaczenie przy staraniach i późniejszym wychowaniu.
Nikt w mojej rodzinie nie miał więcej niż 2 dzieci, a szkoda bo duża rodzina to
skarb. Tak sobie myślę o ludziach i sytuacjach które mnie spotykają na co dzień
i owszem czasami patrzą ludzie na mnie ale w ogóle się tym nie przejmuję odkąd
jestem matką dobro moje i moich dzieci jest najważniejsze i będę walczyć jak
lwica z każdym kto narusza moje i ich dobro.
Głowę do góry noś i brzuszek jak już się pojawi dumnie pokazuj, pamiętaj siła
tkwi w nas i nie daj się, to dobra decyzja.

[igus1234]

Moja chrzestna miała czwórkę dzieci rok po roku, ostała się trójka, bo jedna
córeczka zmarła zaraz po porodzie, tyle że ona była młodą dziewczyną - 19 lat,
jak urodziła pierwsze i 22 jak urodziła najmłodsze. I choć było jej bardzo
trudno - sama była jeszcze dzieckiem, zaczynała się dopiero dorabiać itp., ale
myślę, że teraz jak dzieci są już dorosłe, to nie żałuje tego ani przez moment.
Całe rodzeństwo fajnie się dogaduje, bo są praktycznie w tym samym wieku, zawsze
się wspierali. Do szkoły chodzili razem. Jak wiek buntowniczy przechodzili to
też wszyscy na raz ale i razem z niego wyszli Myślę, że to nie jest wcale
takie złe, a najtrudniej jest na początku. A jak są czworaczki czy pięcioraczki,
to przecież też jest taka sytuacja, że wszystkie dzieci wychowują się "na raz" i
rodzice muszą jakoś uwagę podzielić pomiędzy nich.

[rene41]

Trzymam za Was kciuki u nas 4 w drodze .
W wieku s 7.5l- c 4l-s 2l- ma byc malutka coreczka
Dzieci to szczescie ktore zostaje na zawsze .

[donkaczka]

igus
czworaczki i piecioraczki sa na tym samym etapie rozwoju i moim zdaniem sa
prostsze niz dzieci w wieku 3 miesiace, 1,5 3 i 4,5 lat chociazby

niemowlak wymagajacy obslugi i karmien
poltoraroczniak demolujacy dom w chwili nieuwagi, nieposluszny i nierozumny
trzylatek buntowniczy i wymagajacy uwagi, chcacy poczytac, pograc, malowac
wycinac - ah jaka gratka dla mlodszego zeby narozrabiac
4,5 latka - tu jeszcze nie wiem


lato i chlapanie w ogrodku to rozwiazanie, zima to dramat, jak zajac takie dzieci...

[ladyacid]

Witaj
Ja mam trójeczkę ,czteroletnie panienki i o półtora roku młodszego kawalera I
jestem trochę starsza od Ciebie.Oboje z mężem myślimy o czwartym maluszku Ale
może za rok
A "ludzkim gadaniem" nie ma co się przejmować Zawsze można coś wesołego i "do
słuchu"dogadać. Z obserwacji wydaje mi się,że te spojrzenia i podgaduszki to
raczej z zazdrości i braku pomysłu na siebie/na życie.
Powodzenia

[donkaczka]

wiecie co, tak was czytam i wcale tak radosnie bym dziewczyny nie poklepywala

wiecie jak wyglada czas spedzany z tak malymi dziecmi rok po roku?
owszem, potrafia i lubia sie bawic razem, ale juz teraz mam sytuacje typu:
niemowlak chce cyca, srednia sie tulic/jesc/czytac bajeczke
najstarsza (a to maluch w koncu, niecale trzy lata) zagrac w gre, poczytac, albo
przytulic bo walnela sie w kolano

a ja za kazdym razem musze wybierac, ktore pierwsze, kto musi zaczekac

plusy sa owszem, moj najmlodszy bardzo szybko nauczyl sie zasypiac sam, bo za
czesto musialam jego kwilenie ignorowac - ale to gorzka mysl jest
najstarsza najwiecej rozumie i to ją czesto prosze o cierpliwosc, czy
wyrozumialosc, potem wynagradzam jak moge starajac sie z nia cos zrobic - grac,
malowac - a opedzamy sie od sredniej, ktora musze przekonywac ze ciastolina
smaczna nie jest, pilnowac zeby jej nie wgniotla w dywan, spierajac kredki z
dywanu, sciany, zabierac nozyczki - tez sie dziecko nie wybawi, a w koncu
starszej nie bede ograniczac zabaw, w ktorych srednia uczestniczyc nie umie..
i tak zbieram potem puzzle po calym domu, zmywam klej ze sciany i wyrzucam
bluzki z wycietymi dziurami

owszem, dzien daje sie jakos zorganizowac, ja jestem elastyczna, dzieciaki sie
jakos dopasowuja, ale brakuje mi takiego "quality time" dla kazdego
kazde mam wrazenie jest niedopieszczone jakos, mam takie wrazenie ze cos
ulotnego mi ucieka, ze rozpraszam sie na gromade i trudno mi skupic na
pojedynczym dziecku

i czwartego z marszu sobie nie potrafie wyobrazic, szkoda mi tych dzieci, ktore
juz mam, czasem juz zaluje, ze tak szybko po sobie przyszly i mam morlaniaka, ze
moje marzenie je w jakis sposob okradlo z uwagi i czasu rodzicow

no i ciaza - te mam bajeczne, ale i tak oznacza to, ze jestem mniej mobilna,
bardziej zmeczona i znow kawalek mnie musze dzieciom zabrac


mnie moj wiek nie przeraza, jesli bedzie nam pisane czwarte, to moge 2-3 lata
poczekac, ilosc dzieci sama w sobie nie jest celem w koncu


nie obraz sie za to co napisalam, to moje odczucia, wiem ile trojkowy taki uklad
mnie kosztuje i jakie ma minusy

[mamaanieli]

ja bym jednak poczekała... dla mnie czworo dzieci rok po roku byłoby
ponad siły. fizyczne i psychiczne. chyba żeś heroska... pozdrawiam. a.

[ukryta]

emocjonalnie bym powiedziała - a róbta! dasz radę.

donkaczka ma dużo racji.
znam dziewczynę /kobietę!/ która czwórkę rok po roku.
daje radę - musi. ale wiem, że jest nieziemsko zmęczona. jak sama przyznaje - na razie chce przetrwać. najmłodsza ma 4 miesiące, najstarsza 4 lata. i kiedy widzę strzępki ich życia, to jednak mi trochę szkoda dzieciaków.
/szkoda - też bzdury gadam. dzieciaki w patologicznych rodzinach to mają przechlapane! ale wiecie o co mi chodzi/

więc rozsądnie Ci powiem - nie śpiesz się. wcale nie jesteś taka stara dasz radę

ja mam 36 lat. dziewczyny prawie 2,5 i 10 miesięcy - 18m-cy między nimi. odchowam, odsapne i pomyśle o następnym dueciku rok-po-roku
może się uda chłopkaów tym razem?

pozdro

[chiyo28]

ludzkim gadaniem sie nie przejmuj, jak mają gadać, to i tak bedą,
nieważne czy różnica bedzie rok, dwa, czy pięć. Wiekiem też bym sie
nie przejmowała, jak dziewczyny napisały - jeszcze zdążysz.
Nie wiem jak to jest mieć dzieci rok po roku, ale domyślam sie, ze
cieżko. Pewnie nigdy sie nie dowiem (chyba, ze los zdecyduje
inaczej) jak to jest miec dzieci rok po roku. Świadomie nigdy bym
sie na takie macieżyństwo nie zdecydowała, dlatego, że dla mnie
okres dzieciństwa do 2 latek jest najpiękniejszym w życiu dziecka i
chcę sie nim nacieszyć. Nie chciałabym być rozerwana pomiedzy 2
maluchów. Mając wieksze odstepy można bardziej racjonalnie
gospodarowac czasem, a starszym dzieciom łatwiej wytlumaczyć, ze
niemowlak potrzebuje mamy w danym momencie, żeby sie tylko nim
zajmować (karmienie, przewijanie).

Zastanawiam sie tez jak wygląda życie małzenskie przy 4 tak
maleńkich dzieci, czy wogóle istnieje coś takiego jak wyjście do
kina, czy restauracji na wspólną kolacje. U mnie mógłby być problem
ze znalezieniem kogoś, kto zostanie z 4 tak małych dzieci.

[mmk9]

>Ta decyzja wziela sie z tego iz mam juz 34 lata i jestem swiadoma
tego ze czas goni.

Nic Cię nie goni. Masz DOPIERO 34 lata, spokojnie dociągniesz do 8
dzieci. O ile zechcesz. Argument o "podeszłym" wieku odłóż daleko na
bok, tak jak i ten o ludzkich spojrzeniach. Ważne jest to, czy Ty
jestes zdrowa, wypoczęta i czy, jak Ci tu już napisano, masz dość
czasu i cierpliwości dla starszej trojki. Moje "słowa otuchy"
brzmią: daj sobie spokój z gorączkowym pośpiechem, Twoj wiek
rozrodczy jeszcze potrwa. Oczywiscie, kazdy organizm jest inny, ale
ja na przykład mam czwórkę urodzoną po skończeniu 34 lat, nawet na
odstępy większe niż rok starczyło. Zdrowe, zdrowe.

ja mam trochę wiekszą różnicę

[motylowa77]

tzn prawie mam
Ida ma 3,5 roku, potem młodsza o 1,5 roku jest Hania, Rozalia jest młodsza od
Hani o niecałe 13 miesięcy, w styczniu urodzi się ktoś, czyli będzie różnica rok
i 8 miesięcy

[ani102]

Ja co prawda mam tylko trójkę, ale drugą córkę urodziłam w wieku 34
lat, a trzecią mając 37 lat i nie miałam żadnych problemów z
zajściem w ciążę. Myśleliśmy jeszcze o czwartym , ale raczej na
myśleniu pozostanie.
Podziwiam Cię, że dajesz sobie radę z trójką takich maluchów, ale ja
bym się jeszcze troszkę wstrzymała, sama wiem, jakie dzieci są
absorbujące, szczególnie maluchy, chyba, że twoje to anioły )
Ale oczywiście decyzja należy do Ciebie.

[fizula]

>chyba, że twoje to anioły )

Ale chyba większość z nas dobrze wie, że anioły potrafią zmienić się
w diabełki, gdy bardzo chcą zwrócić uwag rodziców na siebie ;o)
Także dopóki dzieci są małe, wiele się zmienić może.
34 lata? Młoda jesteś. Chyba, że się czujsz staro- to jak podołasz
czwórce o tak małej różnicy wieku?
Osobiście wolę większą różnicę wieku, żeby o każde z dzieci móc
należycie zadbać, każde wykarmić, mieć czas na wychowanie,
rozwijanie osobistej relacji z każdym dzieckiem. Dla mnie większa
różnica wieku daje więcej takowych możliwości.

[nurit]

Jestem w podobnej sytuacji, tylko o 4 lata starsza
mam troje rok po roku (5,4 i 2,5) i bardzo chce czwarte. Myslimy o tym odkad
najmlodsza skonczyla rok, ale moje odczucia dotyczace mnie i dzieci sa zblizone
do tego, co pisze donkaczka, wie dotad na mysleniu sie konczylo. Kiedys
uswiadomilam sobie, ze gdybym byla mlodsza i nie czulabym presji czasu,
wolalabym zrobic sobie przerwe. Wlasnie po to, by nie miec poczucia, ze dzien po
dniu walcze o przetrwanie, tylko, zeby moc bardziej sie skupiac na dzieciach,
mezu, ale i na sobie. Mnie strasznie frustrowalo nieustanne powtarzanie "za
chwile", "poczekaj" i odkrywanie, ze oto jest wieczor, a ja od rana nie
znalazlam czasu, zeby na spokojnie przeczytac najstarszemu jego bardzo
wyrafinowana ksiazke, albo znow nie zrobilam cwiczen logopedycznych ze srednia.
Czulam wtedy, ze czwarte dziecko by nas zabilo. Oczywiscie, gdybym wpadla,
bylabym przeszczesliwa i jakos dalibysmy rade. Ale nie chcialam, zeby moje i
moich dzieci zycie bylo "jakies". Wiec mimo, ze mam tyle lat, ile mam,
postanowilam poczekac. I wiesz co? Niesamowicie szybko nadszedl czas, kiedy
zrobilo sie duzo latwiej i naprawde fajnie. Teraz mojemu mysleniu o kolejnym
dziecku nie towarzyszy lek, jaki czulam jeszcze rok temu. Ale, jak wiemy, kazda
z nas jest inna i inne ma mozliwosci. Czytam tu o dziewczynach, ktore na codzien
robia rzeczy dla mnei niewyobrazalne. Zachecam cie tylko do tego, zebys ni dala
sie zaszantazowac wiekowi. Pomysl, czego bys chciala, gdybys nie miala poczucia,
ze czas umyka.
Pozdrowienia z lazienki pelnej golasow.

[jemiola_6]

Dziekuje ze taki odzew na mój post. Nie wszedzie moge liczyc na
takie miłe przyjecie.
Ale jakby nie bylo decyzje juz z mezem podjelismy. pragniemy tego
dziecka i od wczoraj zaczelismy staranka. Dzis drugie podejscie, bo
mam akurat dni płodne, bynajmniej tak wynika z moich wyliczeń
Zobaczymy co z tego wyniknie.

[natalia433]

ja podziwiam i szanuje za decyzję.
osobiście nie podjęłabym się takiego wyzwania. Mam troje dzieci co 2 lata i jak
dla mnie to i tak mała różnica wieku. Jakbym miała zdecydować się na czwarte to
w większym odstępie czasowym.

pozdrawiam i życzę owocnych starań

[luxnordynka]

Jemioła, podziwiam Cie bardzo i życzę, żebyś sie nie przejmowala
innymi. Pomysl, że to czwarte dziecko będzie mobilizacją w budowaniu
poczucia własnej wartosci. Jesli Wy chcecie tego dziecka to nie
powinnaś pozwolić na to, żeby opinie innych ludzi wpływały na Twoje
dobre nastawienie. dziewczyny u góry piszą, że nie zdecydowaly by
sie na 4 dzieci z tak mala różnicą wieku, ale przeciez post nie jest
o tym. Można by w sumie założyc drugi wątek o negatywach posiadania
dzieci z mala roznica wieku. Ale znów po kilkunastu,
kilkuidziesięciu latach o tym braku czasu dla kazdego dziecka nikt
nie bedzie juz myślał, chyba. Dziewczyny, nie mąćmy w myślach
Jemiole i jej mężowi, raczej napiszmy, jak sobie radzimy z opiniami
innych. Ja na szczescie poza rodzicami, nie spotkalam sie z jakimiś
pomówieniami. Ale podatna jestem niestety na opinie innych i
rozumiem Twoje obawy. Tak jak napisalam to dziecko może być punktem
wyjscia do pracy nad soba, żeby być szczęśliwszym i na tyle
ssczęśliwym, żeby nikt nie mógł wejsść w nasze życie. Pozdrawiam
Cie, życząc owocnych starań, Ewa

[pysiorek]

Szczerze podziwiam,i życzę wam jak najlepiej. Napewno to duże
wyzwanie, na które jesteście widać gotowi i świadomi. Wiem,że nie
łatwo jest z trójeczką maluchów. Ja mam różnicę pomiędzy swoimi po
2,5 roku i jest ciężko. Ale jak patrzę na swoją gromadkę to jestem
szczęśliwa i nie żałuję. Jak idę na spacer z całą trójką to nawet
jestem dumna. Nie każdy może sobie pozwolić na więcej dzieci.
Jak tylko oboje chcecie, to nie zwracajcie uwagi na spojrzenia
innych. Dzieci to skarb. Napewno poradzicie sobie z taką gromadką,
powodzenia.

[sophie2202]

Mysle, że skoro masz trójke rok po roku i decydujesz sie na czwarte
to wiesz co robisz i dasz sobie spokojnie rade.Powodzenia

[jemiola_6]

Bardzo dziekuje za cieple słowa. Jestem Wam bardzo wdzieczna.
Za nami pierwsza tura starań. Teraz czekam do miesiączki. oby nie
przyszła. Jak coś to dam znać.

[mama5plus]

Zapomnij o spojrzeniach.
Ja z perspektywy czasu widze wiele dodatkowych zalet takiego rozwiazania (
planowalismy taka roznice wieku ale w miedzyczasie wyszly dodatkowe jej plusy).
Dziewczynki (roznica wieku miedzy nimi to 14, 14 i 14 miesiecy ) sa bardzo
bardzo sobie bliskie. Nie wiem co to zazdrosc, nawet klotnie specjalnie choc
zdarzaja sie oczywiscie nieporozumienia, ktos ma gorszy dzien.
Ale wychowywaly sie niejako razem, b dobrze sie rozumieja, maja mnostwo
wspolnych tematow.

Najstarsza corka jest b wysoka ale trzy mlodsze uchodza czesto za trojaczki .

W pewnym momencie uswiadomilam sobie ze na ktoryms etapie mielismy czworke
dzieci w wieku 3 lata i ponizej ale wtedy to jakos nie dawalo sie odczuc. Moze
dlatego ze wlasnie dzieki wzajemnemu towarzystwu nie byly jakos szczegolnie
absorbujace.
Fakt, nie wiem co to kolki i bezsenne noce. Chorowaly tez rzadko(choc
oczywiscie jesli juz to masowka)

Pozniej kolejna dwojka rodzila sie z nieco wiekszych odstepach (prawie 20
miesiecy i 3 lata i 2 miesiace) ale tak naprawde chyba jako najtrudniejszy
wspominam etap kiedy junior byl w wieku niemowlecym a starszaki wymagaly uwagi-
juz jednak innej niz niemowlak i wymagajacej ode mnie wiekszej aktywnosci.
Ale to moze tez dlatego ze zmienily sie godziny pracy meza.
Wczesniej zaczynal tak ze wracal nawet i juz ok. 11tej, obecnie to jest mniej
wiecej 14ta. W tej chwili nie ma problemu ale noworodek, niemowlak absorbuje
czasem calkowicie i bardzo przydaje sie ta dodatkowa para rak i oczu ( bo
przeciez tez inne rzeczy trzeba zrobic, ugotowac itd) Z charakterem
perfekcjonistycznym tez nie jest latwo byc matka wielodzietna

Zanim sie zorientowalismy, mamy odchowane calkiem dzieci bo ta najstarsza
czworka z mala roznica wieku wydoroslala nam bardzo na przestrzeni 2-3 ostatnich
lat a i mlodsi nie sa juz nieporadni i uzaleznieni od nas maksymalnie.

Sa rozne preferencje oczywiscie. Nam sie bardzo sprawdzila metoda - mala
roznica wieku, wyjscie z pieluch i nowy etap zycia.
W zw z tym polecam!
A otoczenie...gdy sie ma male dzieci to czy jedno czy dwoje czy 5cioro...
zawsze beda wspolczuc albo obgadywac. Gdy dzieci odchowane to zaczynaja
zazdroscic ;-P

[wierzba_placzaca]

Rzadko piszę na forum, ale tym razem pomyślałam, że może warto przedstawić swoje
zdanie. Mam 30 lat, nie jestem jeszcze matką, a tym bardziej wielodzietną, ale
pochodzę z wielodzietnej rodziny (5 dzieci), ze starszej trójki, rok po roku. I
chciałabym powiedzieć, że to nieprawda (przynajmniej w znanych mi przypadkach),
że się nie pamięta, po kilkunastu czy kilkudziesięciu latach, braku czasu
rodziców i ich "rozdarcia" między dzieci. Nieprawda, że wszystko samo się ułoży,
i że prawie nie ma różnicy w wyjeździe z 2 a 4 czy 5 dzieci. Nie twierdzę, że
istnieją tylko minusy takiej sytuacji, ale ja np. bardzo dobrze pamiętam, że
ciągle trzeba było być cicho, bo młodsze rodzeństwo spało, trzeba było pomagać
kogoś pilnować, w tym również czasem nie pójść do szkoły z tej okazji, że
praktycznie nie starczało pieniędzy na wspólne wyjazdy. Sama nie chcę mieć
więcej niż dwoje dzieci, bo, o ile rodzina nie jest dobrze sytuowana, to
wielodzietność jest po prostu trudna. Dzieci nie zawsze o tym mówią rodzicom,
ale - wierzcie mi - to się naprawdę pamięta.

Pozdrawiam,

Wierzba

[bibba]

dzieki, powinnas pisac czesciej,
ja z pewnoscia z uwaga i zainteresowaniem przeczytalam to, co
napisalas.

[sophie2202]

Nas było sześcioro, pierwsze troje rok po roku. Ja najstarsza, i nic
przykrego z tego okresu niepamietam, więc odwrotnie. Fajnie było jak
zawsze we trójke jeździłysmy razem na kolonie i do szkoły i w ogóle
wszedzie raźniej. Jak któras zapomniała stroju na w-f albo butów na
przebranie zawsze któras miała. Owszem czasami trzeba było zająć sie
młodszymi ale tez nie ciagle i nigdy jakos nie czułam braku czasu
rodziców.Dodam, ze mama nie pracowała, a tata przeznaczał nam zawsze
całą niedziele. Biedy nie było ale bogactwa tez nie, przecietna
finansowo rodzina.
Myśle ze wazna jest organizacja w domu, żeby zaspokoić wszystkie
potrzeby dzieci. Jest to trudne ale mozna to osiagnać.

[luxnordynka]

Wierzba, tez sie ciesze ze piszesz)). Na szczescie to dla mnie
raczej mobilizacja, żeby odpuscic sobie cos, a byc z dziecmi... No i
niepojscie do szkoly z tytulu zajmowania sie rodzenstwem to dla mnie
duze przegiecie ze strony rodziców. My nie obarczamy starszakow
zajmowanie sie maluchow. maja swoje obowiazki w domu, ale tez fajne
i ciekawe nagrody za to. Jednak nie wymuszamy na nich opieki...choc
one czasem sie zapomna i w 4 fajnie sie bawia. Ale fakt, czesto je
uspokajamy, bo marysia spi. Musze to zmienic, tylko, że my nie
lubimy ogolnie halasu, pozdrawiam, Ewa

[mama5plus]

to jakie ma sie wspomnienia, to w duzej mierze zalezy od rodzicow i ich metod
wychowawczych.
Ja mam trojke rodzenstwa- roznica wieku spora bo 2 i pol roku, 3l i 4 l.
Rodzice pracowali ale w zasadzie z domu (gospodarstwo, mama skonczyla prace w
szkole gdy zaszla w ciaze, tato w szpitalu troche dluzej ale tez zrezygnowal),
dziadkowie, ciocie na week-end do pomocy plus przez pierwsze lata praktycznie
bylam dzieckiem wedrownym bo najczesciej u cioci (siostry mamy) 40 km od domu.
Dopiero w wieku szkolnym zaczelam na dobre mieszkac w domu i poczulam ze mam
siostre i wtedy juz brata
Niby na oko szczesliwe dziecinstwo bo bylam rozpieszczana przez dziadkow, te
ciocie, duzo starsze kuzynostwo, ale bylo w metodach moich rodzicow wiele rzeczy
ktore b zle wplynely i na mnie i na relacje z rodzenstwem ( z bratem bo z
siostra pomimo roznych nieporozumien chyba zawsze bylysmy dosc blisko).
Glownie wlasnie obciazenie opieka nad nim ( bo roznica 6 l byla juz uwazana za
dostateczna do tego celu ;-P ).
Najmlodszym bratem natomiast lubilysmy sie opiekowac z wlasnej inicjatywy (
zwlaszcza ja) i choc praktycznie go wychowalysmy to bardzo dobrze to wspominam
bo wlasnie nie bylo to zlecone odgornie.

I wlasnie tych bledow i wielu innych staram sie uniknac w wychowaniu wlasnych
dzieci a dobre rzeczy powielic.

Fakt, przy takich maluchach, jak pisalam, dodatkowa para rak jest b wskazana. U
mnie to byl maz ktoremu praca na to pozwalala.
I ten czas 100% z tata ( czy ze mna kiedy on zajmowal sie niemowlakiem) byl
przeznaczony na przyjemnosci, spacer, zabawe, czytanie w spokoju)

A i mi czasami potrzebny byl oddech wiec np M zabieral dzieci wszystkie i psa
na dokladke na wycieczke wsrod okolicznych sadow czy nad morze a ja ladowalam
akumulatory.

Czesto przegladajac zdjecia, wspominaja z rozrzewnieniem te wszystkie wycieczki,
spontaniczne odkrywanie okolicy, maja duzo pieknych wspomnien.

Obecnie jesli rzuca okiem na juniora czy pobawia sie z nim, to jest to ich
wybor i musze przyznac ze b to lubia bo na ochotnika deklaruja pomoc.
I dopominaja sie nieodmiennie kolejnego malucha w domu
No ale mowimy w tym momencie o duzo starszych dzieciach bo najstarsze to juz
nastolatki.
Nie mam jednak potrzeby by im zlecac opieke nad mlodszym rodzenstwem, zwlaszcza
bedac w domu 24h/dobe.

Naprawde jestem zdania ze b wiele od rodzicow zalezy i nie ma co uogolniac.
Moja mama miala do pomocy babcie i ciagle mi placze w sluchawke jak to mi musi
byc ciezko bo mam wiecej dzieci i zadnej babci.
No ale ja tez pamietam jak ta pomoc babcina czesto szwankowala bo babcia
przysnela a ja np wyruszylam na podboj swiata i dobrze ze mnie `sasiad` po
drodze pare wsi dalej spotkal
Rowniez kilka takich akcji w wykonaniu mlodszego rodzenstwa ( za ktore mi jako
najstarszej sie dostawalo )
Nie pamietam ale z opowiesci znam historie rodzinna kiedy zostawiono mnie w
domu (fakt, rodzice i dziadkowie byli pewnie gdzies w poblizu) z ok. roczna
siostra ktora sie obudzila a ja postanowilam ja oporzadzic zmieniajac pieluche
i serwujac kapiel w lodowatej wodzie :-}

[annalorenka]

Wydaje mi się, że to co pamiętamy z naszego dzieciństwa zależy w głównej mierze
od naszego charakteru. Jak ktoś jest melancholikiem/pesymistą?, to pamięta
większość rzeczy gorszych, a sangwinik to zawsze będzie pamiętać lepsze rzeczy.
Ja dobrze rozumiem Wierzbę, fajnie że opisała "drugą" stronę medalu. Ja mam
tylko jednego brata i to o 9 lat młodszego i też moje wspomnienia są podobne do
wspomnień Wierzby, a z natury jestem bardzo melancholijna...
Być może zależy to też od zdolności matki... Jedna matka jedynaka zaniedba
emocjonalnie, a druga piątkę potrafi dopieścić...

[wierzba_placzaca]

Troche mi wyjasnily rowniez Wsze posty! Ja po prostu pamietam z dziecinstwa
urobiona po lokcie mame, ktora chciala byc idealna matka i swietna gospodynia
domowa. Opiekowala sie nami nie korzystajac nawet z dorazniej pomocy, pucowala
mieszkanie i tak oto, niespotrzezenie, ze swietnej uczennicy i studentki,
niespotrzezenie zamienila sie w tzw kure domowa. Ojciec praktycznie prawie nie
bral udzialu w pracach domowych, co bylo chyba dosc powszeche w tamtym
pokoleniu. To z pewnoscia byl objaw zlej organizacji. Po prostu utkwil mi w
pamieci obraz umeczonej matki-polki - mojej mamy.
Chcialabym zaznaczyc wyraznie, ze nie uwazam, zeby sporadyczne przypilnowanie
mlodszego rodzenstwa bylo jaka krzywda dla dzieci. Pamietam jednak, ze inaczej
odbieralam to w wieku 8 a inaczej 14 lat. Lubilam zajmowac sie moja o
kilkanascie lat mlodsza siostra, byla zreszta bardzo milym dzieckiem (teraz to
pyskata nastolatka).
Natomist wolabym pamietac bardziec zrelaksowana mame i zdecydowanie czesciej
wyjezdzac gdzies cala rodzina, a nie ciagle czesciami - to by nas upodobnilo do
"normalnych" rodzin. Troche za bardzo (pewnie wynika to z mojej nieeksponowanej
pozycji w rodzinie) mialam wpojone to nieprzeszkadzanie swoja osoba - ciagle
pracuje nad soba, zeby sie pozbyc uczucia, ze zajmuje cudzy cenny czas swoja
osoba. Trzeba uwazac na sredniakow, zeby nie zagineli gdzies w tlumie swojego
licznego rodzenstwa!
Na koniec: fajnie sie dogadujemy z moim rodzenstwem (zdecydowanie lepiej niz
rodzicami), o klotniach w stylu - daliscie tyle mojej siostrze, a mi mniej - sa
dla nas abstrakcja. Takze ogolny bilans jest pozytywny, ale gdzies tam
zapodziali sie rodzica, a wlasciwie potrzeby mamy, ktora sie poswiecila. Chociaz
sama mama raczej nie narzeka.

[kropka415]

gratulacje podjęcia decyzji i trzymam kciuki, powodzenia

[asia889]

Fajnie Wierzba, że piszesz o tym wszystkim. Mi to trochę daje do myślenia. Już
nie będę sobie wyrzucać, że nie jestem dobrą gospodynią . Hmm .. tylko gości
wstyd przyjmować. A co do wyjść rodzinnych, faktycznie dzieci najbardziej lubią
jak wychodzimy gdzieś wszyscy razem.

[agava07]

?!
Do 40-chy jeszcze daleko! Daj sobie na luz,odpocznij
A po 40-tce też można mieć dzieci, o!
Żal mi tych ludzi, którzy tak s t r a s z n i e planują. Maleńkie
dziecko od piersi odstawiają, żeby tylko mieć następne. To jak
fabryka - horror! JaKBY DOBRO JEDNOSTKI MIAŁO DRUGORZĘDNE ZNACZENIE :
(

[luxnordynka]

Agawa, zwróciłaś uwagę na jakby drugą stronę wielodzietności,
dotychczas chyba tu nie poruszaną.
Wierzba, fajnie, ze jednak ogólny rozrachunek jest pozytywny . No
i moglabym sie pocieszac, że my bardzo czesto wyjezdzamy razem,
zwykle co tydzien organizujemy jakies wycieczki, wakacje, 2-3 razy w
roku i zwykle jezdzimy wszyscy. Jednak to marne pocieszenie, bo
dzieci zawsze krytycznie oceniaja rodzicow, wiec i moje pewnie po
latach napisza podobny narzekajacy post. Ja zreszta do niedawna tez
bardzo zle ocenialam swoich rodzicow, teraz patrze na nich jak na
ludzi, ktozy zawsze popełniaja błędy, ja tez je popelniam,
niektórych jestem swiadoma, a niektóre zauwaza po latach moje
dzieci. Zresztą nie zależy mi ,żeby mnie dzieci dobrze oceniały, one
maja być szczęśliwe - tu mam naprawde czyste intyencje. Pozdrawiam,
Ewa

[wierzba_placzaca]

Jeszcze jedna myśl mi się nasunęła, trochę off-topowa.Co jakiś czas przewija się
na forum problem indywidualnego kontaktu rodzica z dzieckiem. Muszę przyznać,
że ja takiej potrzeby nigdy nie miałam - nie wykształciła się, myślę, z powodu
raczej otwartej natury (mojej), a przede wszystkim - takiej mojej pozycji w
rodzinie i wychowania, ze nie czułam się komfortowo zajmując rodzica (chociażby
jednego) wyłącznie sobą przez jakiś czas. Myślę, że to moje przedkładanie
wyjazdów całą rodziną, w porównaniu do "częściowych" może się z tym łączyć. Ja
naprawdę miałam wyrzuty sumienia, kiedy jedno z rodziców szło ze mną do lekarza!
Czułam, że stwarzam problem. Generalnie, uważam, że naprawdę należy włączyć
zdrowy rozsądek do procesu sprowadzania dzieci na świat.

[nata76]

przede wszystkim-wierzbo-pisz czesciej,prosze!!!!!!!!!!!!!!!

jemiola, gratuluje decyzji i samozaparcia. my mamy czworo z wieksza roznica
wieku 8,6,2 i pol roku. I po prostu chciałąbym sie rozdwoic....Z jednoej strony
wydaje mi sie,ze zdecydowanie byloby mi lepiej z dziecmi, czworka z jeszcze
mniejsza roznica wieku. Mamy dzieci co dwa lata okolo. Wydaje mi sie,ze latwiej
byloby mi z dziecmi co rok. Bo teraz trudnosci mi sprawia,ze Najstarsza zaczela
szkole, dopiescic srednia i synka i zajac sie mala. Wydaje mi sie, ze z
mniejszymi dziecmi byloby mi latwiej...z drugiej strony zastanawiam sie,
dlaczego zdecydowalam sie na tak mala roznice wieku. MOglam poczekac i rodzic
dzieci co 5-6 lat. Po pierwsze , na smieszno- jeszcze mialabym dwa porody przed
soba, po drugie mialabym czas ,zeby dopiescic indywidualnie bardziej kazde z
dzieci i nie zagubic sie w logistyce, ktora teraz doprowadza mnie do bialej
goraczki......ech.......

[gersomina]

Jemioła, nie ważne jak mówią, ważne, że mówią! poczuj sie jak
gwiazda ) ja dokładnie Twoją tęsknotę za czwartym rozumiem, jestem
mamą Wojtka - 4lata, Basi - 2,5, Lidki - 14 m-cy, i małego
Groszka\Fasolki (8 tydzień ciąży),
pozdrawiam serdecznie,
powodzenia i odwagi!

[sophie2202]

Gratulacje i szczerze podziwiam.

[jemiola_6]

Witam!
Wczoraj miałam termin miesiączki, której jak na razie brak. Oby nie
przyszła Myślę, ze jutro rano zrobie test. Jak coś to dam znać

[jemiola_6]

Hej!
Dzisiaj rano zrobiłam test. Wyszły 2 kreski!!!!!!
Czyli jestem w ciąży!!!!!
Teraz musze sie zapisac na wizytę. Jak ja sie ciesze i mąż
również!!!!
Jednak nie dane mi bylo czekać dłużej na dzidzię.
No a w planach mamy jeszcze jedno, ale to dopiero za rok.

[k_sawa]

gratuluję, a tak na marginesie to miałaś już regularną miesiączkę od porodu?
karmiłaś piersią?

[gersomina]

o jak ja ten stan podekscytowania rozumiem!
trzymam kciuki za brak miesiączki!

[w_iika]

Gratuluję ciąży. Mam w domu corke 2lata 4m-ce i syna 14 m. Jestem w 11 t.c. Karmie piersia, od ponad 2 lat nie sypiam normalnie, na wakacje jezdze albo z niemowlakiem, albo z mdlosciami, albo z brzuchem. I mam kryzys. Bo ja w ciazy jestem wrakiem. A bedac wrakiem ja nie moge fajnie spedzac czasu z dzieckiem. I mam wyrzuty sumienia, ze przez okolo pol roku ja sie moimi dziecmi zle zajmuje. A pol roku to duzo .
I nie chodzi mi nawet o dzielenie sie mama, tylko o chocby prosty fakt, ze ja sie jeszcze nie nacalowalam stopek coreczki, a juz sie pojawily nowe stopki do calowania, i zaraz pojawia sie nastepne. Ze te dzieci pojawiaja sie za szybko, bo ja bym chciala "znuzyc" sie jednym, nacieszyc nim do syta, i dopiero miec nastepne. Z roznych wzgledow tak nie moge zrobic.
Moja córka miała 6 m-cy, gdy dowiedziałam sie o ciązy. Byłam juz do niej gotowa, ale i tak mi zal, że ta ciąża przebiegła mi pod znakiem obserwowania jak córcia raczkuje, staje, chodzi... Ze urodziłam w biegu i jak urodziłam to przyjechalam do domu i szybko odlozylam synka, bo juz chcialam zajac sie córką.
No i zal mi, że one będą "odchowane". Nienawidze tego okreslenia. Że tak szybko minie nam ten magiczny okres, gdy w domu jest niemowlak, pieluchy, spioszki... Że ja zupełnie nie zdążę sie tym nacieszyć.
Ale każda z nas jest inna. Życze bezproblemowej ciąży

[jemiola_6]

W-iika, nie rozumiem, tak szybko zachodzisz w ciąże i narzekasz...
Rozumiem, ze nie byly one planowane..? Dlaczego sie po prostu nie
zabezpieczysz i nie odczekasz troche?
Tak, po porodzie mialam juz normalne cykle. No i udalo mi sie za
pierwszym razem!

[w_iika]

Jemiola, to nie o to chodzi,ze sa nieplanowane. Tylko nie mozna miec wszystkich rzeczy naraz... A ja bym chciala pobyc z kazdym dzieckiem osobno , zanim pojawi sie nastepne. Ale tak ze wzgledow zawodowo-wiekowych zrobic nie moge. No i ciaze mnie wykanczaja. To koncowka pierwszego trymestru, jestem wykonczona, mam dosyc. I czasem zastnawiam sie, czy to ma sens - bo ja wstaje rano i marze,zeby juz byl wieczor, i przebywanie z dzieciakami to zadna radosc, jak sie ma calodzienne mdlosci.
Tak strasznie cieszylismy sie na to trzecie dziecko, ale cala radosc pryska, gdy zaczynaja sie ciazowe dolegliwosci. Tak ja to odbieram. Jestem zmeczona i wypalona, nie tego chcialam dla moich dzieciakow. Mam nadzieje,ze to sie niedlugo skonczy. Ze zycie wroci do normy. Mam kryzys i juz

[luxnordynka]

Wika, trzymaj sie...nie przejmuj sie na razie dziecmi, juz niedługo
miną Ci mdłości i będziesz sie znów cieszyć macierzyństwem. No i
pewnie Twoje aspiracje wychowawcze będą sie zmieniać, pewnie też
znajsdziesz sposób, zeby każde dopieścić, to mozliwe . A doła
spokojnie przeczekaj, jeśli nie jest permanentny, taki na zawsze, to
dzieciom nie zaszkodzi. Czas szybko biegnie a drugi trymestr ciąży
zwykle sprzyja całej rodzinie. Pozdrawiam Cie serdecznie, Ewa

[milorzab]

Jemioło! Gratuluję.Dla mnie to zupełnie heroiczna decyzja. Podziwiam i życzę
spokojnej ciąży.

[luxnordynka]

Jemioło, straszą Cie tu okrutnie, ale mam nadzieje, że w chwilach
dołów Ci to nie zaszkodzi, hehe...Zreszta jak by sie zastanowić jest
też wiele ulatwien, mając dzieci w podobnym wieku. Napisze tylko o
naszych peroblemikach: musimy sie niezle nagłówkowac, żeby spedzic
weekend taki, zeby wszysscy byli zadowoleni- starszaki wolą kino,
maluchy place zabaw, odzywianie-starszaki lubia już konkretne
jedzonko, zwykle takie, ktore gdzies tam zakosztowaly u kolegow,
maluchy raczej tradycyjne zupki, no i koniecznosc chowania slodyczy
przed maluchami )), czego starszaki nie znoszą (co to za
przyjemnośc -jedzenie slodyczy w ubikacji ). Starszakom juz sie na
tradycyjnych spacerach nudzi, maluchy je uwielbiają. Masz szanse, ze
chociaz dwojka bedzie jeszcze po poludniu spala, itd itd, zreszta
sama wiesz. Każda róznica wieku ma swoje plusy i minusy, wiec sie
nie przejmuj w ogóle, pole do narzekania i robienia szumu wokół
swoich obowiazków zawsze sie znajdzie, na szczescie do radości tez,
Ewa

[natalia433]

Jemioło gratuluję!!! fajnie że tak szybko sie Wam udało!

[asia-ch]

Gratuluję następnego maleństwa.
Jak czytam o tak małej różnicy wieku to myślę, że musisz być bardzo silna i
odważna. POtem sobie przypominam, że ja też miałam trojkę dzieci do lat 2 i
jakoś przeżyłam. Ale to się szybko zapomina

[rene41]

Gratuluje i zycze spokojnej ciazy

[fizula]

Wielkie gratulacje!
Dla mnie tak mały odstęp wieku, to prawie tak jakbyście mieli
czworaczki :o) Niech Wam cała czwórka zdrowo rośnie!

[jemiola_6]

Witam!'

Dawno mnie tu nie było. Chciałam się pochwalić, iż tydzień temu urodziłam zdrową
córeczkę. 3500 g i 57 cm.!

[sli-maczek]

Szczerze mowiac - duzo o Tobie myslalam odkad przeczytalam Twojego
posta.Serdecznie gratuluje coreczki! Napisz slowko jak sobie
radzisz.Jak to jest z tak mala roznica?
Ja mam roznice 21mcy i teraz chyba bedzie rowno 2 lata.Jakos zaluje
ze nie sa to mniejsze roznice, ale szybciej jakos nie dalismy
rady.Zle nie jest,ale chyba zawsze bede ciekawa jak to jest z
mniejsza roznica Dlatego chetnie przeczytam co u Ciebie
Pozdrawiam

[montilu]

Gratuluje serdecznie : ) Niech sie Wam dziecina rosnie duza i zdrowa!

[ladyacid]

Gratuluję ) I życzę dużo zdrówka )

[anna_sla]

moje serdeczne gratulacje Odważni jesteście

[anna335]

ja tez gratuluje i czekam na Twoje opowiesci jak sobie radzisz

[jkl13]

Gratulacje i ... szacun, WIELKI SZACUN.

GRATULACJE!

[nata76]

najserdeczniejsze gratulacje dla Waszej Rodziny!!!!

[znowu_mama]

i ja gratuluję serdecznie! i podziwiam! dużo sił życzę!

[rene41]

Serdeczne gratulacje
Podziwiam Was wielki szacunek .

[hanti]

serdeczne gratulacje

[fizula]

Wielkie gratulacje :o)
niech Wam rośnie zdrowo i radośnie!!!

[jemiola_6]

Witam!

Bardzo dziekuje za tak miły odzew i miłe słowa.
Ja bede raczej rzadko sie odzywać, ponieważ poki co to nie mam zbyt duzo czasu
dla siebie.
Malutkiej daliśmy imię Anna. Poród przeszedł bez komplikacji. Rodzenstwo
przyjeło mała bardzo radośnie. Jednak teraz przy opiece najstarsza córcia daje
mi do zrozumienia ze nie zajmuje sie nia.
ZDobrze ze mała nie choruje.
Do południa mam wiecej czasu bo 2 pociechy chodzą już do przedszkola i mogę
momentami nawet chwilę odsapnąć.
Niestety mała nieżle daje popalić w nocy, dlatego czesto chodzę niewyspana.
Ale ogólnie sumując nie jest aż tak źle. W dzień starsze dzieci na ogół bawią
się razem, staram się im tłumaczyć nową sytuację i póki co starają się to rozumieć.
Planujemy jeszcze jedno dziecko. Myślę ze od kwietnia jak minie połóg będziemy
ponownie się starać o kolejne.

[natalia433]

po pierwsze serdecznie gratuluję!!!

jemiola_6 napisała:

> Planujemy jeszcze jedno dziecko. Myślę ze od kwietnia jak minie połóg będziemy
> ponownie się starać o kolejne.

no to teraz powaliłaś mnie na kolana

[sli-maczek]

Jemiola_6...tylko czy to juz nie jest nalog? Czworo to godne podziwu
(chociaz sama juz mowisz ze starsza domaga sie uwagi),ale kiedy
bedzie stop? Moze za bardzo sie przyzwyczailas do bycia w ciazy?

[bibba]

gratulacje!

pozostaje tylko trzymac kciuki, i o ile cieszy mnie to ze nadal
cie 'sie chce', o tyle przeraza, ze bez umocnienia dzieci w tej
nowej sytuacji juz potrafisz rozwazac nastepna wielka zmiane.
wierze, ze wiesz co robisz, i zycze wam powodzenia!

[jkl13]

Ale przecież jemioła już w czerwcu pisała, że chcą mieć piąte
dziecko, więc właściwie nie ma się czemu dziwić...

"Hej!
Dzisiaj rano zrobiłam test. Wyszły 2 kreski!!!!!!
Czyli jestem w ciąży!!!!!
Teraz musze sie zapisac na wizytę. Jak ja sie ciesze i mąż
również!!!!
Jednak nie dane mi bylo czekać dłużej na dzidzię.
No a w planach mamy jeszcze jedno, ale to dopiero za rok"

[fizula]

> Planujemy jeszcze jedno dziecko. Myślę ze od kwietnia jak minie połóg będziemy
> ponownie się starać o kolejne.

Ale żartujesz sobie?
Z każdego dziecka trzeba i warto się cieszyć. Zastanawia mnie jednak, czy
znajdziesz siłę i czas, by starać się nie tylko "o kolejne", ale starać się, by
każde dziecko było zauważone, mogło czuć się kochane, miało dobrą opiekę. Bo
może jednak te starsze też potrzebują Ciebie- dobrze, że przyszło Ci to do głowy.
Jak dla mnie taki szybki powrót płodności nie jest normalny- nie daje czasu
matce zregenerować własnych sił, wykarmić piersią małych jeszcze dzieci. A może
jest inaczej? Byłabyś chyba rekordzistką ;o)

Nie krzywdz pozostalych prosze...

[wysokieobcasy7]

jemiola wiem ze kazdy ma prawo do wlasnych wyborow zwl jesli chodzi
o wlasna rodzine ale bedac sama matka mam prawo wyrazic swoja opinie-
wydaje mi sie ze probujesz sobie albo komus z otoczenia COS
udowodnic i sie w tym zapedzilas/ zapedzasz...

Jestem sama matka i wiem ze kazde dziecko potrzebuje CZASU i UWAGI i
fizyczni enie jestes w stanie zapewnic jej czworce dzieci w stopniu
w jakim tego potrzebuja w wieku jakim sa. Chyba ze masz pomoc o
ktorej nie piszesz ie sprzataczke, nianie i kierowce. Jesli nie to
trzy powyzsze role plus opieka nad czworka dzieci wsz ponizej 5 roku
zycia zabiera kazda wolna chwile i na pewno nie masz czasu wolnego.

Wiec co za sens starac sie o kolejne??!! Nie pomyslas iz chociazby
te starsze potrzebuja oprocz rozrodczej mamy rowniez nauczyciela,
przyjaciela, kompana do zabawy??? tak wlasnie tworza sie prawdziwe
wiezi rozdinne. POmysl czy masz czas aby ze starszymi rozmawiac
spokojnie, czytac im ich ulubione ksiazeczki, malowac, kleic z
plasteliny, wozic je na dodatkowe zajecia ie muzyke albo basen?

Bo na tym tez polega bycie mama a nie tylko na plodzeniu.

Przepraszam bardzo ze tak z grubej rury, nie mam w zwyczaju
krytykowania innych bo od 12 lat mieszkam w uk i nauczylam sie tutaj
zdecydowanie tolerancji dal innosci ale twoja postawa jakos tak mnie
rozsierdzila i poruszyla. I nie chodzi mi juz o ciebie ale o te
biedne dzieci. Zal mi ich bo z tego co piszesz ilosc jest dla ciebie
wazniejsza niz jakosc a to totalne pomylenie pojec.

Skup sie na istniejacych idealnych malych czterech istotkach ktore
masz i sprobuj was wszystkich oswoic z nowa (bo ciagle fundujesz im
nowa) sytuacja. Otocz to co masz miloscia i uwaga i pozbadz sie
obsesji udowadniania czegokolwiek komukolwiek.

To nie jest tak iz najpierw mozesz spedzic kilka lat swojego/
waszego zycia aby 'naplodzic' a potem bedziesz wychowywac. Niestety
tak to nie dziala. Wychowywanie to proces ktory zaczyna sie od
momentu pojawienia sie malenstwa na swiecie i jak juz ty bedziesz
gotowa i zakonczysz swoje plodzenie te najstarsze moga juz nie byc
zainteresowane uczestniczeniem w twojej wizji rodziny bo ani nie
beda wiedzialy o czym mowisz ani nigdy ni ebyly do tego
przyzwyczajane.

To TWOJA RODZINA i daj sobie/ wam czas aby sie nawzajem poznac/
pokochac (bo to tez wbrew pozorom nie jest zawsze automatyczne).

Skup sie na niej bo to nie jest wyscig szczurow kto szybciej albo
kto wiecej. To jest powolny proces poznawania i wzajemnego dawania
sobie milosci co w zalozeniu wymaga czasu - cos czego natarczywie
was wszystkich z niego obdzierasz.

Trzymaj sie i przepraszam jesli cie urazilam ale jesli piszesz to z
zalozenia mam prawo odpisac. pozd Ewa

[sli-maczek]

wysokieobcasy7 - bardzo fajnie napisalas.Nie ujelabym tego lepiej.
Czasem czlowiek moze sobie myslec ze okres niemowlectwa jest
najtrudniejszy a potem dzieci juz 'jakos'rosna.Ale od tek 'jak'
zalezy wlasnie wszystko. Jesli chcesz je dobrze wychowac - potrzeba
na to duzo czasu. Moja cora ma 3 latka. UWIELBIA jak razem cos
robimy.Duzo wyklejamy, malujemy, gotujemy, uczymy sie...ale to
zabiera duzo czasu.Na tyle duzo ze drugie pol poswiecam mlodszemu i
nie wiem na razie jak to bedzie z trzecim. Pewnie sie to podzieli,
ale praca jaka wlozylam poki co dala jej niesamowita wyobraznie i
fantazje i na prawde jest podziwianym dzieckiem. Moze warto wiec sie
przylozyc? Czworo dzieci to olbrzymia praca. Podziwiam takie mamy.
Tu na forum nie brakuje takich zaangazowanych mocno w wychowanie.
Tylko tak delikatnie podsuwam Tobie, jemiolo, mysl, ze moze piate z
tak mala roznica przewazy szale i zrobi sie za ciezko. To Twoje
marzenia...ale moze marzenia czasem warto konfrontowac z
rzeczywistoscia? NIemniej - pozdrawiam goraco Fajnie byloby
zobaczyc zdjecie Twoich pociech

[kifaru24]

Bardzo serdecznie gratuluje!!!

Na mnie najwieksze wrazenie robi nie tylko ilosc dzieci, ale mala
roznica wieku miedzy nimi.
Chyle czola, to wielki wyczyn...

Gratuluje, podziwiam i pojać nie mogę

[3bitt]

Ja mam TYLKO (aż) dwoje rok po roku i oczywiście widzę wspaniale plusy tej
sytuacji, ale i tak dużo minusów że na trzecie (rok po poprzednim ) nikt by mnie
nie namówił. Zastanawiam się czy 2,5 roku to będzie odpowiedni odstęp czasu.
Nie chodzi o czas poświęcony dzieciom bo jestem z nimi 24 na dobę i robimy rożne
rzeczy wiec ten czas dla nich się na pewno znajdzie.
Bardziej chodzi mi o to jak ty to znosisz? Ja każdą ciąże ciężko odchorowałam i
ciągle mi powtarzano ze ciąża 8 miesiecy po poprzedniej była głupotą bo organizm
powinien dojść do siebie.
Ty jesteś w ciąży od 5 lat i planujesz nadal w niej być. Co na to twoje ciało?
Nie boisz się ze w końcu się zbuntuje i powie "stop" i to odbije się na zdrowi
albo życiu kolejnego dziecka?
Nie lepiej odczekać z tym następnym ze 2-3 lata dać sobie czas na sprawdzenie
stanu uzębienia, zaszczepienie się przeciwko różyczce, porobienie badań i
zagojenie się wszystkich ran?
Nie mniej jednak gratuluje i mam nadzieję że małą Ania będzie się zdrowo chowała.

[jemiola_6]

NIe nie obawiam się tego, mam już 35 lat, w związku z tym stąd moja (nasza)
decyzja.
Od wczoraj podjeliśmy już normalne współzycie bez zabezpieczenia i będziemy
czekać. Póki co to nie mam jeszcze miesiączki, dlatego podejrzewam że tak od
razu to nie zajdę. Zobaczymy.

[oliv2]

jemiola, szacun, powiedz czy masz jakas pomoc? gdzie mieszkacie?

[ewka-1974]

Witam! Pozdrawiam i podziwiam, i dosłownie wszystkie dzieci masz rok
po roku z tego samego miesiąca, a karmisz piersią, zadziwiająca jest
wydolność Twojego ciała. Ewa

[jemiola_6]

Witam!

Nie , nie, to nie tak, ze mnie nie stac na dzieci, mamy duzy dom i tego chcemy,
Warunki materialne tez mamy calkiem niezle, inaczej bym sie nie decydowała na
kolejne dziecko. Poprzestałabym wówczas na jednym. Zawsze marzyłam o dużej
rodzinie. mój mąz również.
Ałe zobaczymy, jak uda mi się zajść szybko, to bede się cieszyć, jak będę
musiała trochę poczekać ,to tez nie będzie tragedii. Dotąd nie miałam problemów
z zajściem w ciąże. Moze teraz też tak będzie.
Po poprzednich porodach współżyliśmy regularnie po zakończeniu połogu i
zachodziłam w ciąże po ok 3 miesiącach..Teraz moze tez tak będzie. Piersią nie
karmię, stąd też szybciej wraca moja płodność.

[eva.braun]

Witam!Jestem pełna podziwu...ja 2 tyg temu urodziłam czwarte dziecko a starsze
mam w wieku 14, 9 i 7 lat.Brakuje mi doby...każde potrzebuje mojej uwagi,
przytulenia, spędzenia wspólnego czasu po prostu indywidualnie.Dlatego podziwiam
Cię i życzę wszystkiego dobrego.
Marta

[bibba]

w tak scislym lancuszku zaleznosci zycze wam wszystkim zdrowia,
wystarczylaby powazniejsza choroba jednego dziecka, twoja, lub m i
lezycie. zdrowia. nie podziwiam, chociaz szanuje osobisty wybor.

[mamaanieli]

szalona jesteś, nie rozumiem takiej postawy, ale dobrze życzę.

[ana-76]

dla mnie to też nie pojęte, mam 34 lata 3 dzieci w wieku 3, 6, 13
lat teraz jestem w czwartej ciąży (początek) Jestem zdrowa, pracuję
zawodową, wszystkie ciąże przebiegały w miarę normalnie poza tą, w
sobote trafiłam do szpitala z plamieniami. Do szpitala zawiózł mnie
mąż z najmłodszym synem dwoje starszych zostali w domu sami. Ze
szpitala wypisałam się na własne żądanie z myślą by leżeć w domu w
czasie świąt razem z dziećmi a nie w szpitalu. Nawet nie chcę myśleć
co by bylo gdybym musiała zostać w szpitalu dłużej i jak wówczas mąż
poradziłby sobie z 3 dzieci w domu sam jednoczesnie pracując, dodam
tylko że mój M bardzo uczestniczy w pracach domowych więc nie o to
chodzi.
Nie podziwiam takiego podejścia jak wasze.

[sli-maczek]

'Brak odpowiedzialnosci' cisnie mi sie na usta. Mam wrazenie ze juz
nie chodzi o duza rodzine, a o ten podziw w oczach innych.Bo czworo
to juz duzo, a poza tym ludzie planuja i wiecej,ale wliczaja
potrzeby dzieci i planuja roznice miedzy dziecmi. Rodzenie piatego
rok po roku to ryzyko i dla swojego organizmu, i swiadomosc ze sie
dzieciom wszystkiego nie zapewni.To po co je miec? Dla szpanu?Nie
pojmuje, i wyraze swoje zdanie, bo moze wzbudzi zastanowienie

[monhann2]

Troche Was czasami podczytuje, jestem zainteresowana ta tematyka,
mimo ze sama mam tylko dwojke dzieci. Zawsze gdzies tam po cichu
chcialam miec jeszcze trzecie ale od dawna juz wiem, ze nie bede go
miala gdyz....wykraczaloby to juz poza moje sily fizyczne i
psychiczne. No ale do rzeczy. Tak, jak wiekszosc z Was pisze male
dzieci wymagaja niepodzielnej i nieustajacej uwagi rodzicow. Ja
sobie po prostu nie moge tego wyobrazic jak ta uwaga obdzielic
czworke (na razie) dzieci, gdzie najstarsze ma tylko 3 latka????? to
jest jakas abstrakcja dla mnie. I bardzo przepraszam, ze to napisze
ale naprawde taka postawa kojarzy mi sie z okresleniem "fabryka do
robienia dzieci". Takie planowanie zajscia w ciaze zaraz po pologu
przez 5 kolejnych lat po kazdej ciazy to jest jakas paranoja,
dowartosciowywanie sie albo chyba rzeczywiscie nalog! Ten pospiech
jak gdyby to bylo pierwsze dziecko i 40-letnia kobieta. Nie rozumiem
tego. Na Boga, masz kobieto tylko 35 lat i masz juz czworke dzieci,
to nie jest tak, ze cos Ci bezpowrotnie ucieknie, cos stracisz. Bez
urazy dla innych wielodzietnych matek, ktore wydaja sie bardziej
rozsadne i potrafia wyobrazic sobie co je i ich dzieci czeka. Bo
tych malych istotek jest mi najbardziej szkoda. I naprawde nie
jestem przeciwna duzym rodzinom, podziwiam je i szanuje. Ale taka
postawa wydaje mi sie bardzo nieprzemyslana. Mam jakies takie
przeczucie (obym sie mylila), ze nie karmisz dzieci piersia, bo
chcesz szybciej odzyskac plodnosc po pologu?? A to juz byloby
naprawde zalosne.

widze taka prawidłowość

[3bitt]

Nie chcę nikogo urazić. Zauwazylam w tym temacie taką prawidłowość. Ktoś wszedł
i przytaknął to reszta przytakiwała, ktoś odważył się sprzeciwić to ruszyli się
pozostali, którym było nie w smak, ale dotąd milczeli... Fajne zjawisko
socjologiczne

[ana-76]

trafiłam na to forum przez przypadek tydzień temu, poczytałam kilka
wątków, w żadnym nie napisałam słowa. Ten watek poruszyl mnie
bardzo, myslalam o tej rodzinie, o tych dzieciach kilka dni i
dopiero wtedy kiedy wylądowałam w szpitalu dalo mi bardzo do
myślenia. Co bym zrobila mając czwórkę maleńkich dzieci i piatą
zagrożoną ciąże? Co wówczas wybierać? Apropo podziwu, poswiecenia.
Umówmy się człowiek to taka istota która jest wstanie zaadoptować
się w trudnych warunkach i jak wie że musi to poprostu musi i to
zrobi. Nie wiem czy ta decyzja o 4 dziecku czy wkrotce piątym jest
świadomie podjeta przez tą kobietę. Według mnie gdyby tak faktycznie
było w pierwszym wątku autorka nie pisałaby
‘’Dziewczyny, dodajcie mi slów otuchy. Razem z męzem zdecydowalismy
sie na czwarte dziecko’’
Jak jestem pewna swojej decyzji nie potrzebuje otuchy, jestem pewna
i już, mogę pytac jak robicie to czy tamto, ale nie potrzebuje
potwierdzenia że dobrze robię.
‘’ Boje sie tylko tych spojrzen ludzi i pogaduszek na nasz
temat.’’
W moim otoczeniu trójka dzieci (do niedawna tyle mieliśmy) jest
traktowana jako ‘patologia’ ale ponieważ to nasza decyzja to mam za
przeproszeniem w dupie to że jeden sąsiad z drugim gada i patrzy na
mnie krzywo, a ewentualne niewybredne teksty umiem zastopować.
3bitt masz racje że latwiej grupowo wyrażać opinie, bo bezpieczniej.
Ja niestety albo stety nigdy nie bałam się wyrażać swojej opini co
nie w każdym środowisku jest mile widziane , niestety
Tak czy inaczej zyczę Tym dzieciom wiele miłości, jednakowej uwagi i
poświecenia ze strony rodziców

[2007e]

A ja bym tego wyboru nie potepiała. Fakt, ze dzieci bedą miały "mało" mamy, ale
mysle, ze tak samo byloby gdyby byla wieksza róznica wieku. Ja mam 3 co 3,5
roku i wcale nie uwazam, ze to jakas rewelacja. Ze mam duzo czasu dla kazdego z
osobna, wrecz przeciwnie. Skupiam sie glownie na maluchu, co nie jest dobre dla
starszych, ktorzy teoretycznie sami sie soba zajmuja. Czasem wolalabym miec ich
co roku i zeby mieli wspolne zabawy, zainetresowania (bo niestety wiek tez tu
odgrywa znaczna role). Dlatego miec 5 naraz a potem sie nimi wszystkimi zajac
to tez nie najgorsza decyzja.

a ja nie widze tej pawidłowosci

[nata76]

bo juz w pierwszej odpowiedzi donkaczka napisała,co mysli. a,ze na
poczatku dyskusja była raczej ad personam, to odpowiedzi były
ogolnie gratulujace, a dyskusja ewaluowała na pryncypia, a nastepnie
na piate po roku,wiec i odpowiedzi sa inne.

[donkaczka]

slimaczku, mam podobne odczucia

ze w marzeniu o duzej rodzinie pogubily sie dzieci, ze wazna jest ilosc, bez
zwracania uwagi na jakosc

[kubara1]

Nie wiem jaką jesteś mamą i jaką osobą. Ale fizycznie nie jest
możliwe zadbać o tyle , tak małych dzieci w taki sposób jaki tego
wymagają.
Dziewczyny piszą, ze Cię podziwiają, ja jestem raczej wstrząśnięta.
Bo myślisz przede wszystkim o ilości dzieci a nie o jakości ich
życia.

[chubus]

ja nie podziwiam.i chyba jest mi żal tych maluchów.w zyciu bym sie
nie zdecydowała na cos takiego,pomimo że chcemy jeszcze kolejne
dzieci.Wole minimum 2 letnią róznice, żeby spokojnie karmic malucha
piersią,mieć czas i siłe,zwiedzać z dziećmi świat a nie ciągle
chodzić w ciązy.i przede wszystkim zregenberowac własne siły.
i tez mam 35 lat i nie widzę żadnego problemu z odczekaniem.

[sli-maczek]

ja wlasnie jestem w trzeciej ciazy, myslalam, ze pojdzie gladko, bo
ciaza rozwija sie prawidlowo, ale prawda jest taka, ze nie mam tyle
cierpliwosci dla dzieci. Moze jestem odosobnionym przypadkiem
(chociaz nie sadze), ale hormony powoduja u mnie mniej cierpliwosci,
na pewno mam mniej sily, i czy chcialam czy nie - mniej zajec
organizuje dzieciom. Wiem ze po ciazy wszystko wroci do normy...ale
gdybym miala 5lat z rzedu nie miec cierpliwosci ani sily? Bez
sensu.No mysle o tym i mysle i nie rozumiem takiej postawy.A juz nie
wspomne jak to bedzie jak piecioro mialoby byc rok po roku w
szkole...wracac i potrzebowac pomocy w odrabianiu lekcji.No nie da
sie.

[verdana]

Myślę, że w tym wypadku zabrakło myslenia o dzieciach. Jest
wyłącZnie chęć zrealizowania swoich pragnień, a dzieci są tu tylko
swoistym "przedmiotem", a nie osobami. Ma ich być duzo, ku radosci
mamy i tyle. Nie wierze jednak w dobra opieke ad wymagającym troski
roczniakiem, noworodkiem, i trojka starszych dzieci. Ktoreś z nich,
jeśli nie wszystkie po prostu będą zaniedbane - o ile oczywiscie nie
ma się tyle pieniedzy, aby wynająć ze dwie nianie na stałe.
Choroba, czy specjalne potrzeby jednego dziecka zepchną pozostałe na
margines. Ja mam dzieci zdrowe, ale z dysortografią. Nie wyobrazam
sobie, aby można było im pomóc w takiej konfiguracji - jezdzenie na
reedukację, zajęcia w domu tylko z jednym? A gdzie czas dla innych?
A jesli specjalnej troski, nawet zwiazanej z drobiazgami bedzie
wymagało kilkoro?

[elgosia]

A można wiedzieć, dlaczego nie karmisz piersią? Wiesz, ja mam teraz lepsze
warunki, niż przy starszej dwójce, ale powiedzieliśmy sobie, ze nic na siłę. Nie
staramy się jakoś szczególnie o Czwarte, choć coraz bardziej tego pragnę. Ale
natura wie, co dobre i - choć karmie piersią niewiele - jeszcze nie dostałam @.
Bo pomijając kwestie wychowawcze Twój organizm może w końcu odmówić współpracy.
I po to karmiąca piersią nie jest płodna, żeby ciało matki wróciło do formy i
zeby więź z dzieckiem pogłębić w tym czasie. Wasze działania są więc troche
wbrew naturze, choć wierzę, ze to przemyśleliście dobrze i obejdzie sie bez
wiekszych strat.

[jemiola_6]

Witam!

Przykro mi,ze niektore z Was tak podchodzą do tej sprawy. Piąte dziecko to nasza
decyzja, świadoma. i na pewno żadne z dzieci nie będzie czuć się zaniedbane.
Nasze staranka w toku.Współżyjemy w miarę regularnie. Nie mam jeszcze
regularnych miesiączek, wiec nic nie jestem w stanie powiedziec. Od pewnego
czasu bolą mnie bardzo piersi. Tak mialam również przy poprzednich ciążach.
Myśle ze dla upewnienia się zrobię jutro test.

[nata76]

no to daj znac, jakie wyniki testu.

[czarna9610]

Może nie mam prawa się wypowiadać jako mama jedynaczki. Ale pomyśl o swoim
zdrowiu. dzieciom potrzebna jest silna i zdrowa mama. Taka ciąża rok po roku
osłabia organizm, a sił będzie coraz mniej. Daj odpocząć ciąża też jest szokiem
hormonalnym dla organizmu. To co robisz jest trochę szalone.

[verdana]

Czy dzieci nie będą zaniedbane - to sie okaze dopiero za kilka lat.
nie chodzi o to,z e beda chodzily glodne, czy nieumyte. Czy będa
miały podreczniki i odrobione lekcje. Tylko to, ze na ich problemy
moze nie starczyć czasu, że mozna przy pieciorgu dzieciach - i to
wszystkich malutkich - przeoczyć pojawiające sie problemy. Że
wystarczy jedna choroba, poważniejsza niz grypa, aby wszystko się
posypało.

[bibba]

trudno zeby wszyscy przyklaskiwali. tym bardziej ze piszesz na
forum, na ktorym mamy biora rodzicielstwo bardzo powaznie.
a u ciebie nacisk na razie jest na prokreacje. tylko o tym tu
piszesz od ponad roku, nie piszesz o dzieciach, o problemach
jakichkolwiek, moze ich nie masz hehe

wiec odpowiedzi dostajesz na temat ktory poruszasz - rodzenie dzieci
rok po roku. my widzimy inne aspekty twoich decyzji, ktorych ty z
nami nie rozwazasz. nie szukasz na tym forum wsparcia - bo nigdy tu
nie pisujesz, wiec o co w tym wszystkim chodzilo? moze wlasnie o
poklask, a tu prosze - slowa krytyki.

[ccarusia]

brawo bibba, dokładnie takie samo mam odczucie

Fakt, każdy może mieć inne warunki: babcia do pomocy, mąż z pracą która nie
absorbuje, który może spędzać dużo czasu z rodziną... Ale pojawiający się
problem bardzo łatwo przeoczyć w codziennym zagonieniu przy takich maluchach -
czasem naprawdę trudno znaleźć chwilę na spokojne zastanowienie się, czy
wszystko gra w rodzinie, gdy właściwie cały dzień schodzi Ci na robieniu
dzieciom jeść, pić, wycieraniu pupy i kombinowaniu, kiedy iść na spacer czy
zakupy, żeby się wstrzelić między drzemki dzieci (bo przecież u Ciebie drzemkę
ma na pewno więcej niż jedno i przecież niekoniecznie w tym samym czasie
Dzieci będą miały w sobie nawzajem towarzyszy zabaw, owszem, ale czy będą miały
w wystarczającej ilości rodziców?

[sli-maczek]

No coz...zrobib i tak jest najlatwiej.Ale mysle ze do Ciebie nic
nie trafia. Chcialas zaszokowac - zaszokowalas, ale nie licz na
blogoslawienstwo. Sa tu mamy ktore troche wiedza o chowaniu wiekszej
ilosci dzieci, wiec moze warto skorzystac z ich rad? Ale nie sadze
ze masz jakikolwiek zamiar. Nie chce mi sie czytac jak regularnie to
robicie, bo wsumie to mnie to nie obchodzi. Biedne te dzieci beda! I
Ty tez - jak sie kapniesz co sobie i im wymyslilas.Jakos mam dziwne
wrazenie, ze dla udowodnienia wszystkim jestes sklonna zaraz po
piatej ciazy wymyslic szostawiec chyba przestalam wlasnie czytac
ten watek bo jest denerwujacy

[luxnordynka]

Jemioło, czuje ze i Ty macierzynstwo traktujesz powaznie... moze
napisz cos wiecej o sobie, swoich dzieciach. Kiedys ktos zalozyl
taki watek, w ktorym mamy mialy opisac swoje pociechy, jakie sa,
jakie sa z nimi radosci i problemy. Bibba wtedy tak fajnie napisala
a mnie ten watek dal wiele do myslenia, uswiadomilam sobie jakie
niepowtarzalne i kochane mam dzieci. Zapraszam Cie do pisania na
naszym forum, nie tylko o prokreacji, bo chcialabym tez Cie poznac
wirtualnie z innej strony (Twoje zycie na pewno jest ciekawe),
oczywiscie jesli masz troche czasu i ochoty. Milo byloby zaprzestac
juz pisac w tym watku, bo on niczego nie wnosi i rozpoczac inne, Ewa

[monhann2]

> Przykro mi,ze niektore z Was tak podchodzą do tej sprawy.

Niech Ci nie bedzie przykro, bo to tylko dobrze o nich swiadczy.
Podchodza tak, jak powinna podejsc kazda matka czworki malutkich
dzieci, pelna obaw czy da rade, odpowiedzialna za los tych malutkich
dzieci.


> Piąte dziecko to nasza decyzja, świadoma

Ale nikt Tobie nie zarzuca, ze to decyzja nieprzemyslana czy
nieswiadoma skoro juz rok temu mowilas, ze za rok nastepne!

>i na pewno żadne z dzieci nie będzie czuć się zaniedbane

Nie pisz "na pewno" skoro juz tutaj wyznalas, ze Twoja coreczka ma
zal, ze poswiecasz jej mniej czasu niz kiedys! A bedziesz go miec
jeszcze mniej jak to piate przyjdzie na swiat. Az sie boje myslec!


A w ogole to w Twoich wypowiedziach wyczuwam tylko chec prokreacji,
dazenie "po trupach" aby w ta nastepna ciaze zajsc. Moze aby nas
przekonac, ze to jest sluszna decyzja powinnas napisac cos wiecej o
swojej czworce pociech, jak sobie radzicie, jak wiele jest milosci w
Waszej rodzinie itd A tu nic tylko "staranka w toku", "regularne
wspolzycie" itd Czy Ty aby nie masz obsesji?????