"Popularyzacja" wina w Polsce. :-(

[giorgio_primo]

Od bardzo wielu lat piję i interesuję się winem. Od kilku zaś lat wino stało
się nie tylko pasją, ale i pracą.

Jeszcze kilka lat temu miałem możliwość rozmawiać o winie tylko z pasjonatami
wina podobnymi do mnie. Teraz jest inaczej, bo osób pijących wino znam coraz
więcej i więcej, a większość z nich to "normalni", "zwykli" ludzie którzy
lubią wino i ono im smakuje. Chcą je pić, ale nie muszą natychmiast doznawać
głęboko metafizycznych przeżyć w związku z tym.

Coraz bardziej jestem zdziwiony i z lekka przerażony tym co nazywa się
szumnie "popularyzacją" kultury wina w Polsce.

Szanuję wszystkich, którzy mają odwagę wypowiadać się publicznie czy też
potrafią pięknie pisać książki, felietony czy reportaże dotyczące wina.
Podziwiam ich, bo mają zdolność ujmowania myśli w słowa, co nie każdemu
przychodzi łatwo.

Rozmawiam jednak z setkami ludzi i z coraz większym przekonaniem dochodzę do
wniosku, że ta droga nie prowadzi do celu, jeśli ktoś naprawdę chce cokolwiek
zrobić dla popularności dobrych win w Polsce.

Praktycznie obojętnie w jakim kontekście pojawia się wino w mediach
(obojętnie czy specjalistycznych czy "ogólnych") ukazywane jest nieodmiennie
jako coś z najróżniejszych powodów niedostępnego dla przeciętnego Polaka.

Jeśli co roku widzimy wyfraczoną stołeczną elitę przy okazji "Bożole Niuwo"
cmokającą z nad kieliszków w Wiadomościach lub TVN24, snującą mistyczne
treści przy pomocy mało zrozumiałych słów, to jaki sygnał otrzymuje młody
człowiek pijający na codzień piwo? ...którego może i na wino stać będzie już
niebawem, ale czy ta otoczka i bufonada stanie mu się bliska?

Co mniej "wyrobiony winiarsko" czytelnik felietonów Pana Marka Bieńczyka
dowie się o winie? Że jest wielka "magia", "mistyka", że życia nie starczy i
pieniędzy na rozeznanie się choć trochę w tej materii. Że trzeba mieć
rozległe i dobre kontakty wśród środowisk zupełnie mu obcych. Generalnie, że
jest bardzo trudno i właściwie nie wiadomo po co. Przecież Ci co już "złapali
bakcyla" nie zasilą szeregów winnego lobby! Ci co go nie mają, nie rozumieją
z tego nic. Są wystraszeni.

O Magazynie Wino już tyle tu napisane zostało, że właściwie nie ma już niemal
więcej do dodania, choć przypomnę że wciąż nie mogę zrozumieć dla kogo jest
ten periodyk? Wielokrotnie widziałem go w rękach osób, które nie są dotknięte
naszą pasją. Są znudzone po przeczytaniu kolejnego numeru nieprzystępnością
wina bardzej niż przed próbami lektury MW. Inne rezygnują przed rozpoczęciem
czytania, po pobieżnym kartkowaniu. Jeśli MW nie ma być "branżowy", to język
i sposób pisania o winie jest zupełnie nieprzystępny. Dla "branżowców",
źródeł alternatywnej wiedzy jest tyle, że chyba nie dla nich stworzono to
pionierskie wydawnictwo.

Piszę o tym, bo nie mogę zrozumieć dlaczego nikt w Polsce nie potrafi
przemawiać "ludzkim" językiem o winie. Sytuacja jest obecnie taka, że Ci
którzy przez taką "popularyzację" przebrną i wytrwają, mają w sobie tak
wielką determinację, że nikt w ich pasji winnej nie musi ich wspomagać. Na
całą resztę to co się dzieje działa zupełnie odwrotnie. Są ze wszystkich
mediów od wina odtrącani jego fałszywym wizerunkiem "intelektualności"
i "elitarności". Wizerunkiem czegoś zupełnie niedostępnego dla nich. Zbyt
trudnego i skomplikowanego.


Dobranoc Państwu. Idę na wino.

[Gość: docg]

giorgio_primo napisał:

Co mniej "wyrobiony winiarsko" czytelnik felietonów Pana Marka Bieńczyka
dowie się o winie? Że jest wielka "magia", "mistyka", że życia nie starczy...

[hania55]

No to ja mam jak deo, jeśli chodzi o felietony M. Bieńczyka.

[holita]

A ja sie zgadzam z Giorgio. Niepotrzebnie nadmiernie mitologizujemy wino. Dla
Hiszpanow, Wlochow, Francuzow wino jest PROSTE. Jada sobie do producenta z 5-
litrowym kanistrem, nabieraja wina z kranu wystajacego ze sciany (za sciana
zazwyczaj betonowy zbiornik z winem, ktorego jakosc byla zbyt niska, zeby
zostalo zabutelkowane), placa pare Euro i wracaja do domu z prostym,
nieskomplikowanym napojem do codziennego obiadu. W knajpie nie zwracaja uwagi
na wielkosc kieliszka i ksztalt czaszy, tylko najnormalniej pija, cieszac sie
dobrym jedzeniem i dobrym towarzystwem.
U nas nigdy tak nie bedzie (i wcale az tak bardzo mnie to nie martwi, bo czasem
lubie winne ceremonialy), ale naprawde moze byc chyba mniej pretensjonalnie,
prawda?

Jak to jest z winem w Polsce

[pawelpp]

Nie mogę się zgodzić z wypowiedziami moich szanownych przedmówców - Giorgia i
Holity. Spróbuję poniżej przedstawiać mój własny pogląd na tę kwestię.

Codziennych konsumentów herbaty w Polsce bulwersowałoby, gdyby ktoś kupował
paczkę 100 g za np. 100 zł i delektował się naparem z ceremoniałem godnym
Japończyków, choć na pewno degustacja taka jest możliwa. O ile wiem, to
niektórzy Azjaci degustują herbatę, przypisując jednakowoż jej
mniejszą „arogancję” niż winu. Moi znajomi z Francji, są zdumieni, po co
zawracam im głowę, prosząc o przywiezienie wina np. za 30-50 euro. Przecież
bardzo dobrego, „świątecznego” wina można się napić za 20 euro. Bulwersuje ich
to tak, jakby nas Polaków, codziennie pijących herbatę, zdumiewał fakt
kupowania jej za 100 zł. Wino w Polsce dla zdecydowanej większości jego
odbiorców nigdy nie było i nie będzie napojem codziennym, jakim jest herbata.
Ale obecnie wcale nie jest kojarzone wyłącznie z czymś egzotycznym i
nieprzystępnym.

Większość Polaków prawie nie pije wina gronowego, jak wskazują statystyki. Tych
ludzi, którzy je jednak kupują podzieliłbym z na trzy grupy.

Dla zdecydowanej większości konsumentów wino jest przyjemnym i smacznym, lekko
kręcącym w głowie uzupełnieniem różnych spotkań towarzyskich. Są to przeważnie
średnio i dobrze zarabiający mieszkańcy wielkich miast, w wieku ok. 25-45 lat
Nie muszą oni wiedzieć dużo o winie. Chcą tylko pić produkt smaczny i
pozytywnie kojarzony w środowisku, płacąc za niego według możliwości swojej
kieszeni, dość tanio (nie najtaniej), ale też i nieco drożej. Kupują też często
wino w restauracjach, coraz częściej mają zwyczaj chodzić do nich. Jest to
nierzadko tzw. wino domowe, na kieliszki albo wina nowoświatowe. Ta grupa
docelowa jest zapewne najważniejszym klientem sklepów z winem i będzie się
coraz bardziej poszerzać w związku z rozwojem gospodarczym naszego kraju.
Najlepszą promocją wina dla tej grupy społecznej są wyjazdy do krajów
śródziemnomorskich. Często jeżdżą tam na wakacje i między innymi dlatego wino
staje się dla nich rzeczą coraz mniej egzotyczną. Różne wypowiedzi
popularyzujące wino w przystępny i nienudny sposób, w mediach
niespecjalistycznych, chociażby w Radiu PIN, mogą trafić do tejże grupy, choć
na pewno nie mają takiego znaczenia dla zmiany polskich przyzwyczajeń, jak
podróże zagraniczne. Dla ludzi tych wino nie jest i raczej nie będzie
codziennym produktem spożywczym, ale też nie traktują go oni w sposób
hobbystyczny i nie zamierzają na ogół posiąść szerszej wiedzy enologicznej.

Są też ludzie pijący wino bardzo nieregularnie, od wielkiego święta, zupełnie
nie przywiązujący do niego wagi, byle tylko rozróżnić białe od czerwonego. Dość
liczni, różnych zawodów, w różnym wieku, o zróżnicowanym stanie majątkowym.
Grupa ta pije najbardziej znane w Polsce marki: np. Sofię lub Cambrasa i
przyczynia się do niebagatelnych obrotów firm sprzedających produkty z tymi od
dawna znanymi, tanimi markami. Myślę, że ludzie ci są najmniej podatni na
zmianę swoich przyzwyczajeń.

Istnieje również bardzo nieliczna grupa odbiorców wina, która ma skłonność do
uznawania go za pasjonujące hobby albo nawet pasję. Nie są to tylko zawodowcy,
reprezentują różne środowiska, niekoniecznie tzw. elitę, biznes, czy nawet
inteligencję, nie muszą być też nieprzyzwoicie bogaci. Tak jak ktoś może
interesować się dogłębnie powiedzmy biografią Napoleona i mitologizować tę
postać, tak też fascynaci wina chcą wiedzieć o nim jak najwięcej. Niektórzy
potrafią się wypowiadać na temat wina, co czynią nierzadko właśnie na tym
demokratycznym z istoty forum, nie zawsze w sposób przystępny. Materia wina
przy pewnym poziomie wiedzy jest dość trudna. A czy maniak komputerowy mówi w
sposób zrozumiały dla każdego? Czy każdy użytkownik komputera jest maniakiem?
Bynajmniej i nie jest to dziwne. Nie każdy ma talent Władysława Tatarkiewicza,
który ponoć powiedział, że podjąłby się napisania historii filozofii dla dzieci.

Pewne wina mogą podlegać analizie porównywalnej z krytyką sztuki. Czy jednak
krytyka sztuki odstrasza od sztuki? Czy normalni ludzie, o przeciętnym poziomie
wykształcenia, nie chodzą do filharmonii, bo program koncertu jest napisany
językiem zawiłym, niemożliwym do zrozumienia bez ukończenia szkoły muzycznej?
Każdy, kto chodzi czasem do filharmonii warszawskiej wie, że trudno się dostać
na wiele koncertów i trzeba bilety kupować wcześniej, bo tak duże jest
zainteresowanie muzyką poważną. Pozory mylą. Są odbiorcy klasyki muzycznej,
którzy słuchają tej niby ezoterycznej i nieprzystępnej muzyki po prostu dla
przyjemności, nie zagłębiając się w nią intelektualnie. Są też koneserzy,
kolekcjonerzy nagrań, niekoniecznie zawodowcy. Podobnie jest z winem. Winomani
też czasem piją je bez głębszej refleksji, po prostu dla przyjemności i nie
muszą kosztować tylko win poważnych i drogich. W nielicznych warszawskich
barach winnych, które mają normalne ceny, trudno o miejsce. Miejsca tego nie
zajmują jedynie snoby i szaleni hobbyści.

Magazyn Wino trafia raczej tylko do przedstawicieli tej ostatniej grupy.
Podobnie pewne wypowiedzi na Forum są dziełem hobbistów (bądź też prawdziwych
profesjonalistów) i nie są adresowane do masowej publiczności. Magazyn Wino ani
Forum nie będą w stanie zaszkodzić w zwiększaniu się konsumpcji wina w Polsce w
żaden sposób. Wino nie jest już odbierane przez większość Polaków jako jedna
wielka tajemnica, od której boli głowa.

Za przydługi post przepraszam, ale cóż, nie nazywam się Tatarkiewicz niestety:-)

-

[user0001]

> Wino nie jest już odbierane przez większość Polaków jako jedna
> wielka tajemnica, od której boli głowa.

Obawiam się, że wino jest odbierane przez większość Polaków jako wielka
tajemnica, od której boli głowa. Dosłownie ;-)

Powód jest prozaiczny, w przedziale cenowym który interesuje znaczną grupę
Polaków (do 30 PLN), jest za dużo kiepskich win, po których, nawet przy
umiarkowanym spożyciu (butelka na dwie osoby), na drugi dzień boli głowa.

Poza wielkimi miastami brakuje "kultury sprzedaży" wina.
Sprzedawcy nic nie wiedzą o produkcie (dopiero po odczytaniu etykiety potrafią
powiedzieć czy wino jest wytrawne, czy możę półsłodkie). Nie są w stanie pomóc
klientowi w wyborze właściwego trunku.
Wino STOI, czasem miesiącami, na półce, przy ostrym oświetleniu.
Ja nie dziwię się, że w takich warunkach ludzie wybierają piwo lub wódkę.

Brawo giorgio_primo !

[Gość: anjos]

Pieknie ubrales w slowa to co zawsze myslalem o typowym polskim "somelierze".
Brawo !
Istnieje np. znany mi Klub Somelierow w Pucku ( kolo Gdyni , miasteczko moze ma
30 tys mieszkancow ...). Skad ludzie w Pucku maja pieniadze, czas i mozliwosci
picia win? Ile lat juz pija wina ? Sadze, ze jest to typowy przyklad
polskiego "buraka", ktory nazywa sie "somelierem" bo ma sklep z winami...po
prostu wstyd, wioska, degrengolada !
Niestey w duzych miastach jest nielepiej !
.
Czasami jak widze na tym forum wypowiedzi "somelierow" czego to nie czuli w
danym winie, to mnie krew zalewa....
.
Slusznie napisal giorgio_primo : po prostu pijmy winka, cieszmy sie tym i
zachecajmy innych, ale bez zamieszczania "wypracowan" o winie.
Madrzy enolodzy wypowiadaja sie dopiero po sprobowaniu kilku butelek tego
samego wina w roznych kombinacjach, do roznych potraw, lub w roznych porach
dnia....kto z Was to robi ?
. Po jednej gratisowej prezentacji wiecie juz o winach wszystko ?
.
Pamietem, jak kilkanascie lat temu zwiedzajac winnice kolo Verdun, dowiedziale
sie, ze Francuzi z przemyslu winiarskiego dopiero po 10 LATACH potrafia
rozroznic gatunki, roczniki itp.

A wiec:

WIECEJ POKORY I WIECEJ RADOSCI Z PICIA WINKA !

Cease the day / docenajmy nie tylko wino, ale znajomych co sa z nami podczas
picia, dobre jedzenie, dobry nastroj, mile otoczenie i wspaniala pogode !

To dla mnie, a nie "wyczuwa sie zapach orzechow i nute wiosennej rosy " jest
magia wina !


Pozdrowienia

[Gość: sommelier]

> Pieknie ubrales w slowa to co zawsze myslalem o typowym polskim "somelierze".
> Brawo !

Nie wiem co masz namysli przez "typowy"

> Czasami jak widze na tym forum wypowiedzi "somelierow" czego to nie czuli w
> danym winie, to mnie krew zalewa....

Mam nadzieje że nie ma innych osób z tym samym nickiem co ja. Ja zaś jakis
szerokich opisow win tu nie zamieszczałem, wiec też nie do końca rozumiem.

Kiedyś tego rodzaju opisy zapachów i smaków były dla mnie niezrozumiałe.
Póżniej wspólna degustacja z osobami, które mają większe doświadczenie
sprawiły, że i ja potrafię nazwać to co mam w kieliszku i nie widze w tym nic
złego.

Pozdrawiam,

JK

[Gość: anjos]

Oczywiscie moja wypowiedz nie byla do Ciebie skierowana !
Nie wiedzialem, ze istnieje ktos o tym nicku. !
Przepraszam !

Jurku! Pisz jako zalogowany n/t

[pawelpp]

[sommelier1]

JUZ Zalogowany.

Sommelier był zajęty, więc wziałem z sommelier1 (i proszę bez ironicznych uwag
co do 1 :) )

Dzięki Paweł

Pozdrawiam,

JK

[paero123]

sommelier1 napisał:

> sommelier1 (i proszę bez ironicznych uwag
> co do 1 :)

Ewentualnie ktos moze Ci krzyknąć "Ty sommelierze jeden" ;-)))

[sommelier1]

wiedziałem, że tak będzie :)

powiem dwa slowa

[Gość: karul]

jako ze pamietam czasy sprzed trzydziestu lat, gdy nikt nie wiedzial nic w
polsce o winie a wybor ograniczal sie do tunezyjskiej gelalli albo rumunskiego
multaflara.

patrzac z tego punktu widzenia, wino zrobilo w polsce wielkie postepy. jest
spore zainteresowanie, jest ladny wybor, sa fora i magazyny, sa kluby. a ze
towarzyszy temu nuworyszowskie zadecie i poza, ze ludzie niewiele wiedzacy
pretenduja na znawcow, ze jest kilku szarlatanow - to normalne. taki proces
musi potrwac wiele lat ale jestescie na dobrej drodze. nastepne pokolenie
bedzie juz na wino patrzylo jak naturalny produkt.

w ogole, polskie zycie nuworyszowskie jest przerazliwie prymitywne - te bale,
fundacje, ordery, itp. - no i wino jest tego czescia. tak to wyglada z
odleglosci.

podobny proces nastapil w czasie ostatnich czterdziestu lat w kanadzie, gdzie
mieszkam. purytanska, anglosaska mentalnosc powodowala ze alkohol - to znaczy
piwo, gin i whisky - byl grzeszny i sprzedawano go niemal ukradkiem w szarych
sklepach gdzie nie bylo polek z wyrobami, ale trzeba bylo podac sprzedawcy
kwitek z ktorym szedl na zaplecze i przynosil stamtad produkt.

wina nikt - NIKT - nie pil, jedynym takim produktem byly wloskie slodkie
wyroby. za picie jednego z pieciu gatunkow piwa w niedziele (dzien swiety) we
wlasnym ogrodku placilo sie mandat!

popatrzcie dzisiaj. w moim ontario wybor w ladnych, kolorowych sklepach LCBO
(panstwowy monopol alkoholowy) az zalamuje roznorodnoscia. ludzie pija win
wiecej niz innych alkoholi i takze wiedza o nich nieporownanie wiecej. do tego
w tym okresie powstalo w samym ontario ponad 80 winiarni, ktore konkuruja
udanie z australia, francja i chile. na rynku jest teraz ponad 200 gatunkow
piwa!

innymi slowy - czas robi swoje.

białe/czarne

[joe_stru]

GP ma sporo racji. Nie należy pozwolić, by trybuszon zastąpił grajcarka.
Rzeczywiście zdecydowana większość polskiej publicystyki winnej jest nadęta i
odstręczająca. Ale są wyjątki - myślę, że na przykład Mały Bieńczyk jest
napisany dość sympatycznie i "po prostu". Inna sprawa, że ktoś , kto wina nie
pije, pewnie tej książki nie kupi. Miałem szczęście, bo wiele lat temu dostałem
kiążkę, która oprócz tego ,że zawiera dużo podstawowych informacji na temat
win, to jest napisana bez typowego "winnego zadęcia", śmiesznie i interesująco.
dawno już nie ma jej na rynku, ale dla porządku - wydał to Pascal z 10 lat
temu, tytuł "Wina Czerwone" autor Jim Ainsworth.
Dziwne, kiedy GP pisze o pretensjonalnym podejściu do wina przez naszych
autorów i znawców natychmiast odzywają się głosy, że u nas jest złe podejście,
bo najlepiej kupić 5 litrów w kartonie, zrobić bbq i pić ze szklanek, bo nie
ważne co, ale ważne z kim, słońce i karkówka, pogoda i takie tam... Pretensja
źle skierowana. W hiszpanii pije się w takich okolicznościach wina - u nas
piwo. I nic, żadna publicystyka tego nie zmieni, bo to są setki lat historii.
Chodzi, jak mi się zdaje o co innego. O to, żeby jak najwięcej ludzi nauczyło
się odróżniać niepijalnego sikacza od wina i żeby coraz cęściej po wino
sięgali. I tu może pomóc zgrabna i sympatyczna i co najważniejsze fachowa winna
publicystyka.
I jeszcze słowo do anjos. Parafrazując klasyka polskiego kina sensacyjnego
spytam : "co Ty q... wiesz o Pucku?" Moze tam są wsybitni , bogaci znawcy.
Pisanie,że w Pucku na pewno ludzie nie mają pieniędzy i generalnie g wiedzą o
świecie wpisuje się znakomicie w styl Polakazzachodu. Ubermenschen
absolutni. "Co wy tam w tej Polsce wiecie". Wez troche na wstrzymanie, hm?

[ducale]

Z uwagą przeczytałem GP Twój manifest i od razu sam siebie zapytałem co to
zmieni? Nic absolutnie nic, zycie będzie się toczylo dalej ,będą następować
kolejne fuzje ,wyjdzie z opóźnieniem kolejny MW etc...Jesteśmy raczkującym
rynkiem winiarskim ,ciągle na dorobku,gdzie wino wciąż jest dobrem luksusowym (
vide post Pawla o zdziwieniu Francuzów) i to są tego konsekwencje.Niektórzy już
posiadli „tajemną wiedzę” i racja mogą być postrzegani jak kapłani w okresie
średniowiecza ,celebrujący mszę po łacinie do analfabetycznego ludu. Ale nasz
rynek winiarski jest pełen perspektyw i jestem święcie przekonany iż jest to
kwestia czasu ,przybywają nowi importerzy ,jest większy wybór wina ,nowe
sklepy ,powstają czasopisma,,popatrz GP z perspektywy ostatnich 5 lat jak
pozytywnie zmienia się odbiór wina w Polsce i jego świadomość , edukacja
trwa ,cierpliwości
pozdrawiam
ps. Swoją drogą zbyt mało jest piszących o winie w Polsce, czyżby na barkach
paru osób miała spoczywać cala edukacja

Ode mnie tez brawo!

[fechu]

Ja przebrnalem przez ta otoczke i w pasji wytrwam.Co do MW to mam podobne
odczucia.Dzis wpadam po cos nowego.Pozdrawiam!!!

[alda40]

> ps. Swoją drogą zbyt mało jest piszących o winie w Polsce, czyżby na barkach
paru osób miała spoczywać cala edukacja<

a tych kilko co pisza jest i tak wyszydzana przez "znawcow", czyli edukacja
sprowadza sie do ZERA
tu na tym forum, ktos juz dawno o tym wspominal ale byl wyszydzony ........

[saltimbocca]

Pisząc z punktu widzenia kogoś, kto wino lubi, ba! zaraził się tą pasją mam
nadzieję na dobre (oby bez popadania w jej zgubne skutki), powiedziałbym
raczej, że jeśli przyjąć, że zagrożeniem dla popularyzacji wina jest jego
mitologizowanie oraz nadmierna poetyzacja, to w równym stopniu trzeba mieć
świadomość negatywnego oddziaływania drugiego bieguna, który ja określiłbym
jako "matematyzacja", czyli poruszanie się w świecie 100-punktowym, operowanie
tak bogatą paletą zapachów i smaków, która dla takiego "przeciętniaka" jak ja
już wydaje się onieśmielająca, a co dopiero dla zwykłego "zjadacza chleba",
który chciałby się może przerzucić z "czerwonego półsłodkiego" na może bardziej
wytrawne. Myślę jednak z drugiej strony, że o ile ta "matematyka" jest
potrzebna, bo służy informacji, a ta powinna być precyzyjna i profesjonalna, to
jednak górnolotne felietony też czynią wiele dobrego, zarówno pasjonatom,
którzy chętnie poczują smak wina w słowie pisanym, jak i zwykłym ludziom,
którzy zdadzą sobie sprawę, że wino to nie tylko Sophia, ale inny, wcale
nieodległy, świat, z feerią nowych doznań. Lubię wino, zwłaszcza w połączeniu z
dobrym towarzystwem i jazzem, ale boję się tak naprawdę jednego - snobizmu, ale
nie ma go ani w felietonach, ani na tym forum (choć czasami może ciężko
odróżnić profesjonalizm od nadęcia:) ), ani - pardonnez-moi l'exemple - w
naturalnej fascynacji winem Marka Kondrata, dla którego wino to przyjaciele, to
kobieta, to podróże, itd, itp. I o to chodzi!:) Pozdrawiam

[stas_75]

Nie bede odkrywczy, ale ... prawda lezy jak zwykle gdzies po srodku. Nie sposob
przyznac Ci Giorgio troche racji. Z drugiej strony kazdy pasjonat, hobbysta ma
sklonnosci do idealizowania przedmiotu swojego zainteresowania i ... bardzo
dobrze! Jezeli znajdujemy w winie przyjemnosc to niech to bedzie tez mistycyzm,
nutka tajemnicy czy cokolwiek innego co sprawia, ze to wlasnie WINO jest czyms
wyjatkowym i w naszych oczach czyni nas tez wyjatkowymi.
Reasumujac, najlepszy jest "zloty srodek" lub bardziej potocznie: "dla kazdego
cos milego" ;-)
Mysle, ze jest to dosyc optymistyczne przeslanie i dlatego w czesci
dotyczacej "czarnowidztwa" nie moge sie z Toba Giorgio zgodzic.

Pozdrawiam, S.

[Gość: paero123]

podpisuje sie oburącz pod tym postem - swięta racja.
O kuchni mozna mistycznie, o kobietach rowniez... ale ile osob tak mowi i ile
tego wznioslego przekazu potrzebuje na codzien? A moze lepiej czasem pomilczec
i odbierac zycie jak dziecko, bez wartosciowania, analizowania etc.

Pozdrawiam

[Gość: biglo]

Witam.
Zgadzam się tylko z pierwszą częścią Pana wypowiedzi - dotyczącą doznań osób
pijących wino. Jeden kupi butelkę wina, zapije nim ugotowany przez żonę obiad i
pójdzie oglądać telewizję albo czytać gazetę, a drugi otworzy tą samą butelkę,
usiądzie w rattanowym fotelu na terasie i patrząc na zachód słońca nad jeziorem
będzie doznawał ekstazy. To zależy od charakteru i może świadomego wyboru
pijącego.
Ale jeśli chodzi o część dotyczącą cytuję "Bożole Niuwo", to szczerze mówiąc w
telewizji raczej było to przedstawiane jako całonocna wesoła impreza we
Francji, a korespondenci z tegoż kraju nie nadawali z restauracji w Hiltonie
tylko z ulicy, a że byli ładnie ubrani to chyba wynika z charakteru ich pracy.
A wypowiedzi dziennikarzy i korespondencji dotyczące walorów smakowych
zeszłorocznego "Bożole" sprowadzały się do jednego słowa: "kwas...", które na
tym forum zostało zresztą potwierdzone.
Co do Magazynu Wino to mi sie akurat podoba i bedę go czytać. I chyba należy to
traktować jako czasopismo hobbystyczne faktycznie, a dla branżowców są inne,
nie wiem, może "Rynki Alkoholowe" czy cos takiego...

Pozdrawiam.

P.S. W napoju, który posiada tradycje picia od kilku tysięcy lat nie może nie
być nic mistycznego chyba.

edukacja

[Gość: docg]

na pewno jest faktem że jako społeczeństwo jesteśmy winnymi analfabetami (albo
prawie). Jak ludzie czegoś się mogą nauczyć o winie? - po pierwsze czytając o
nim, ale zauważ, że poza regularnym Bieńczykiem w Przekroju, w innych gazetach
(lub czasopismach) nie ma nic poza paroma głupawymi przypadkowymi artykulikami
w Playboyu, i takich tam. Nawet w gazetach kulinarnych (Kuchnia) wino pojawia
się sporadycznie, ostatnio rzadziej niż kiedyś. Felietony tpb w radio PIN
zostały wycofane z internetu. Bońkowski pisał w City - City padło - nie ma nic.
Może to jest skutek ustawy o wychowaniu w trzeźwości, nie wiem. W każdym razie
nie ma co krytykować Bieńczyka, bo ma styl jaki ma (mi odpowiada, nawet
bardzo), tylko raczej media, które nie potrafią zaprosić jeszcze kilku winnych
autorów i dać im choćby skrawka miejsca na cotygodniowy felieton.
Drugim sposobem edukacji jest po prostu picie wina, i z tym jest słabo moim
zdaniem ze względu na ofertę rynku. Nie chcę znowy wywoływać dyskusji o cenach
i czyja to wina, że są wysokie, ale rozmawiam z ludźmi i jest sporo osób, które
są przekonane do wina i pomimo wysokich cen próbują coś tam kupować, ale sami
wiecie, na co można trafić w przedziale do 20-25 zł bez odpowiedniego
rozeznania. No więc ci dzielni pionierzy mają ciagłe poczucie, że ktoś ich
oszukuje. Ja nie wiem, kto to ma zrobić, ale nie będzie dobrze, dopóki nie
będzie na polskim rynku szerokiej oferty porządnych, tanich win. Amen

[Gość: xyz]

RACJA- ,,PORZĄDNYCH,TANICH WIN '' - AMEN.
święte słowa.

[Gość: paero123]

A moze te artykuly, rubryki nie sa po prostu poczytne? Za trudne, za dziwaczne,
nie trafiaja do potencjalnego czytelnika? Moze dana gazeta, radio, stacja TV
robia jakies badania i wynika z nich, ze ludzie chetnie poczytaja, uslysza,
obejrza co innego a nie akutat o winie? Moze ludzie nie maja (nie odkryli?) w
sobie potrzeby innego traktowania wina niz zastosowanie dodatku do dan, imprez,
randek, spotkan towarzyskich czy sluzbowych? I nie ma co sie silic
na "nawracanie"? Moze nacisk powinien byc wlasnie kladziony na zmiane
przyzwyczajen alkoholowych Polakow poprzez szczegolna troske o b.dobry
asortyment wlasnie tej półki o ktorej wspomnial docg? Bez min i pulapek.
Czyli "nowy" siega i jest zadowolony, smakuje mu; jak juz sie uzalezni (bez
pejoratywnych skojarzen) to bedzie siegal nie tylko regularnie ale i zapewne
wyzej, w rejony drozszych win... I moze tez wtedy bedzie chcial o tym poczytac,
posluchac?

[alda40]

> Moze ludzie nie maja (nie odkryli?) w sobie potrzeby innego traktowania wina
niz zastosowanie dodatku do dan <

to znaczy, ze ci co pijaja wina do dan, nawet te za wysoka cene, nie odkryli w
sobie milosci do wina ?
mnie uczono od samego poczatku, kiedy sie z winem spotkalam pic wino wlasnie
dan !!!

[Gość: paero123]

Podobno degustacja/picie samego wina moze byc filozofią samą w sobie :-)

[alda40]

dan prost

[Gość: paero123]

nie panimaju :-(
O co sie rozchodzi? :-)

[speedygonzales]

Z ciekawości sięgnałem po Przekrój żeby jeszcze raz przyjrzec się felietonom
Marka Bieńczyka. Muszę przyznać że faktycznie czasami jest trudno połapać się o
co w nich chodzi natomiast nie demoniziwałbym aż tak bardzo stylu zwanego przez
niektórych "grafomanią" może juz jeśli miałbym coś zarzucać to spotkałem się w
dwóch egzemplarzach z etykietami win z krótkim podpisem na dole,o których w
ogóle nie było mowy w artykule. Typu raz była jakaś etykieta z Francji a
artykuł był o winach z innego kraju itd.
Zacząłem czytać Magazym Wino i tu też troszkę zdziwiony jestem że na wina tzw.
średnie 82-85pkt poświęca się czasami 1 linijkę. One są chyba najczęściej w
przedziale cenowym do 60 pln i nie ukrywam że jest to mój pułap którego raczej
nie moge przekroczyć.
Owszem pięknie się czyta opisy do różnych gigantów Vega Sicilia, Gaia, Petrus
itd. ale ile razy w życiu bedę miał możliwość pić te wina?
Będąc w HIszpanii czy w Italii zapewne częściej ale to temat który tu już
wałkowano.
Dla prostego pijącego potrebna jest większa ilość informacji o winach które
regularnie kupuje, owszem moga być przesączone poezją i pompą ale bez tego
ciężko bedzie zachęcać ludzi do picia wina jako trunku codziennego użytku.
Powiem szczerze że gdyby nie dwójka winiarzy (właścicieli sklepów winiarskich)
nie spróbowałbym wielu ciekawych pozycji i nie za jakieś gigantyczne
pieniądze... to co chyba DEO powiedział za 25-35 pln mozna znaleźć już ciekawe
rzeczy - tylko że trzeba wiedzieć które...

[wino.club]

giorgio_primo napisał:

> Od bardzo wielu lat piję i interesuję się winem. Od kilku zaś lat wino stało
> się nie tylko pasją, ale i pracą.
>
> Jeszcze kilka lat temu miałem możliwość rozmawiać o winie tylko z pasjonatami
> wina podobnymi do mnie. Teraz jest inaczej, bo osób pijących wino znam coraz
> więcej i więcej, a większość z nich to "normalni", "zwykli" ludzie którzy
> lubią wino i ono im smakuje. Chcą je pić, ale nie muszą natychmiast doznawać
> głęboko metafizycznych przeżyć w związku z tym.
>
> Coraz bardziej jestem zdziwiony i z lekka przerażony tym co nazywa się
> szumnie "popularyzacją" kultury wina w Polsce.
>
> Szanuję wszystkich, którzy mają odwagę wypowiadać się publicznie czy też
> potrafią pięknie pisać książki, felietony czy reportaże dotyczące wina.
> Podziwiam ich, bo mają zdolność ujmowania myśli w słowa, co nie każdemu
> przychodzi łatwo.
>
> Rozmawiam jednak z setkami ludzi i z coraz większym przekonaniem dochodzę do
> wniosku, że ta droga nie prowadzi do celu, jeśli ktoś naprawdę chce cokolwiek
> zrobić dla popularności dobrych win w Polsce.
>
> Praktycznie obojętnie w jakim kontekście pojawia się wino w mediach
> (obojętnie czy specjalistycznych czy "ogólnych") ukazywane jest nieodmiennie
> jako coś z najróżniejszych powodów niedostępnego dla przeciętnego Polaka.
>
> Jeśli co roku widzimy wyfraczoną stołeczną elitę przy okazji "Bożole Niuwo"
> cmokającą z nad kieliszków w Wiadomościach lub TVN24, snującą mistyczne
> treści przy pomocy mało zrozumiałych słów, to jaki sygnał otrzymuje młody
> człowiek pijający na codzień piwo? ...którego może i na wino stać będzie już
> niebawem, ale czy ta otoczka i bufonada stanie mu się bliska?
>
> Co mniej "wyrobiony winiarsko" czytelnik felietonów Pana Marka Bieńczyka
> dowie się o winie? Że jest wielka "magia", "mistyka", że życia nie starczy i
> pieniędzy na rozeznanie się choć trochę w tej materii. Że trzeba mieć
> rozległe i dobre kontakty wśród środowisk zupełnie mu obcych. Generalnie, że
> jest bardzo trudno i właściwie nie wiadomo po co. Przecież Ci co już "złapali
> bakcyla" nie zasilą szeregów winnego lobby! Ci co go nie mają, nie rozumieją
> z tego nic. Są wystraszeni.
>
> O Magazynie Wino już tyle tu napisane zostało, że właściwie nie ma już niemal
> więcej do dodania, choć przypomnę że wciąż nie mogę zrozumieć dla kogo jest
> ten periodyk? Wielokrotnie widziałem go w rękach osób, które nie są dotknięte
> naszą pasją. Są znudzone po przeczytaniu kolejnego numeru nieprzystępnością
> wina bardzej niż przed próbami lektury MW. Inne rezygnują przed rozpoczęciem
> czytania, po pobieżnym kartkowaniu. Jeśli MW nie ma być "branżowy", to język
> i sposób pisania o winie jest zupełnie nieprzystępny. Dla "branżowców",
> źródeł alternatywnej wiedzy jest tyle, że chyba nie dla nich stworzono to
> pionierskie wydawnictwo.
>
> Piszę o tym, bo nie mogę zrozumieć dlaczego nikt w Polsce nie potrafi
> przemawiać "ludzkim" językiem o winie. Sytuacja jest obecnie taka, że Ci
> którzy przez taką "popularyzację" przebrną i wytrwają, mają w sobie tak
> wielką determinację, że nikt w ich pasji winnej nie musi ich wspomagać. Na
> całą resztę to co się dzieje działa zupełnie odwrotnie. Są ze wszystkich
> mediów od wina odtrącani jego fałszywym wizerunkiem "intelektualności"
> i "elitarności". Wizerunkiem czegoś zupełnie niedostępnego dla nich. Zbyt
> trudnego i skomplikowanego.
>
>
> Dobranoc Państwu. Idę na wino.
>
Wtam
Może dałby Pan zaprosić się do rozmowy na ten temat do klubu. dziś o godzinie 20

[miszka44]

Giorgio, dzięki za zainicjowanie ciekawej dyskusji. I to jeszcze - co regułą
niestety nie jest - na poziomie, bez idiotyzmów rodem z Helsingoru ;-)

Mały kamyczek: podpisuję się pod uwagami pod adresem MW. Ale jest jedno "ale" -
nie ma innego sensownego tytułu, który opisywałby polski rynek. Że nieudolnie?
Zgoda, ale Decanter czy WS dla mnie - amatora zakochanego w winie, który na
zawodostwo chwilowo raczej nie przejdzie :-) - są zbyt odległe. Co mi po ofercie
angielskiego Tesco, jak w warszawskim znajdę głównie Sofię?
A Bieńczyka lubię. Za styl, za język, za miłość do wina, która wyziera z każdego
słowa. To chyba trochę jak z samochodami (piszę chyba, bo temat mi ideowo obcy)
- jeździ sobie człeczyna fiacikiem, ale lubi o porszaku poczytać.

Pzdr
M44

[holita]

Ja Bienczyka jakby automatycznie (podswiadomie) wylaczam z dyskusji "o
napuszeniu", bo uwazam go bardziej za pisarza niz za dziennikarza. Uwielbiam
jego felietony, styl i pasje wina, jaka przekazuje. Poetycki (i bardzo
swobodny) styl Bienczyka do felietonow pasuje wybornie, natomiast nie zawsze
chyba bedzie odpowiedni w innych sytuacjach, zwlaszcza, jesli probuja go
podrobic kiepscy imitatorzy (od razu uprzedzam, ze nie mam na mysli NIKOGO
konkretnego!).
My, "zwykli" czytelnicy, mamy duzo szczescia, bo Bienczyk jest swietnym
pisarzem, fenomenalnym tlumaczem i na dodatek lubi wino - to wyjatkowy kupaz,
absolutnie nie do podrobienia!

[Gość: rural]

Tak a propos języka komunikowania o winie. Piszący w MW często opisują wino
jako ?oksydowane?. Co to znaczy? Żwir, asfalt to jeszcze rozumiem. Oksydowane?

oksydowane czyli utlenione (n/txt)

[Gość: docg]

[Gość: rural]

Dzięki Deo. Zatem idę pooksydować. Pozdrawiam.

Nadal jestem zdziwiony...

[giorgio_primo]

Jestem tym zdziwiony, że niewiele osób zrozumiało co napisałem.

Nigdzie nie "atakuję" Pana Marka, bo jego pisarstwo i język mi odpowiada.
Napisałem o felietonach w Przekroju, które w gazecie kupowanej obecnie dla
oglądania dwugłowych koni i pourywanych kończyn ludzkich po wybuchu kolejnej
bomby gdzieś na Bliskim Wschodzie, są raczej niezrozumiałe. To że uczesnikom
tego forum (w tym także mnie) one się podobają i są rozumiane, wątpliwości
raczej nie mam. Tyle, że są w internecie i dla felietonu MB kupowanie qusi
tabloidu ze znikomą ilością treści jest według mnie dziwne. Ktoś jednak ten
Przekrój kupuje i natrafia na te felietony. Ja twierdzę, że wiem co gro z tych
kupujących Przekrój czuje, kiedy przypadkiem spróbuje przeczytać felieton MB.

Mogłem się jednak reakcji podobnej na forum spodziewać, bo w Polsce nawet
swoich małych, prywatnych "świętości" nawet nie tyle że szargać nie można, ale
najlepiej wogóle ich nie "dotykać".

"Bożole" w polskim TV jest zawsze takie same. Z zagranicy fotki "luźnych"
gości, lekko podpitych, do tego czasem jakiś komentarz ekonomiczny. Z Polski
nieodmiennie to samo:
- warszawcy yuppies w jakimś potwornym miejscu typu Champions w Marriocie
blubrający "mądrości" o winie w przerwach pomiędzy porównywanie służbowych aut
oraz nowych "komórek".
- oraz wyfraczona "bohema" z "elitą" w tle, okraszona mówiącym "ekspertem".
Najlepiej sprawdza się typ "mędrca" używanego w dowolnych tematach, modelowy
jest tu Pan Hanuszkiewicz.

Porównywanie wina do tak zwanej muzyki poważnej jest moim zdaniem poważnym
błędem, wynikającym dokładnie z tego, co chciałem zasygnalizować w tym wątku. .
Pełna sala koncertowa w wielomilionowej stolicy dużego państwa europejskiego,
raczej nie dowodzi "niezwykłej" popularności. Wystrczy że jakiś znany
skrzypek "poważny" zrobi sibie na głowie "irokeza" i zatrudni rockową sekcję
rymiczną a "melomani" gotowi są zapełnić stadiony. Pomijając jednak tłok w sali
filharmonii, który co najwyżej może dowieść że sala jest za mała a koncerty
zbyt sporadycznie, pojawia się fundamentalna różnica między winem a "muzyką
poważną":

"Muzyka poważna", to od początku jej istnienia, wytwór kultury znanej
powszechnie jako "wysoka", co w praktyce oznacza jej kolebkę w kręgach
skrajnych elit zarówno intelektualnych, rządzących (na ziemi lub "w niebie")
jak i finansowych. To że są przypadki inne? Owszem są, ale bez szeroko pojętego
mecenatu tych samych elit skazani by byli na niebyt.

Tymczasem wino, to napój alkoholowy wytwarzany w swojej lwiej części przez
zaawansowane technologicznie zakłady przetwórstwa rolno-spożywczego w różnych
skalach. Od rodzinno-miniaturowej gdzie często winiarz z synem o muzyce
poważnej i literaturze to tylko gdzieś w telewizji słyszał i szybko przełączył
program, po skalę kolosów gdzie pracownicy przychodzą do pracy w systemie
zmianowym, a szefa marketingu ich zakładu pracy widują raz do roku na zebraniu
motywacyjnym. Że są wyjątki? Pewnie, że są! Tylko nadal nie zmienia to tego, że
jeśli z jakąkolwiek muzyką (której nie wytworzyły miejskie elity intelektualne)
wino ma łączność, to ewentualnie z ludową w swoim wydaniu bynajmiej nie
festiwalowo-folkowym, a z tą która wciąż jest grana i słuchana przez prostych
ludzi. W Polsce zastępuje ją w dużym stopniu disco-polo a także hipho-polo. Nie
inaczej jest w innych krajach.

"Pewne wina mogą podlegać analizie porównywalnej z krytyką sztuki. Czy jednak
krytyka sztuki odstrasza od sztuki?"

Pewne mogą, ale większość win na świecie raczej nie. W Polsce, wygląda na to,
że chyba wszystkie wina w MW analizowane są wzorem egzegezy Talmudu, a używany
do tego język przypomina mi napisaną po niemicku instrukcję do
górnowrzecionowej, wysokoobrotowej frezarki z głowicą rewolerową.

Otóż krytyka od sztuki odstrasza. Czasem, i znane są takie wypadki w historii,
ze skutkiem tragicznym. Zła recenzja napisana przez "szanowanego eksperta"
może "zdjąć" sztukę ze sceny czy obraz ze ściany galerii z łatwością. Historia
sztuki usiana jest takimi wypadkami odkrywanych po latach arcydzieł uznanych za
złe przez krytykę kiedy powstawały. Podobnie jak krytycy sztuki, wielu z
piszących o winie staje przed pokusą ferowania wyroków, dodatkowo akurat w
Polsce wszyscy oni działają na poletku które dopiero co zaczęli malutkimi
krokami poznawać.

I dalej...

W poznańskich "barach piwnych", obojętnie jakie przystępne lub nie, są ceny (od
4 zł do 7 zł za pół litra Żywca "z kija", na Starówce), też jest zawsze pełno.
W "barach winnych" z cenami o jakich się w Warszawie nawet nie śniło (zwykle
taniej niż w sklepie w Warszawie), nie ma nikogo. Kiedy miarą warszawską
przestanie się mierzyć cały kraj? To nigdy nie działało i nie działa a
przyczyny są tak oczywiste, że nie warto o tym pisać.

Chciałem zasygnalizować kompletny brak równowagi w tym co się dzieje w
pisarstwie "winnym" w Polsce. Miejsce do tego chyba wybrałem złe, bo tu na
forum też mamy niemal tylko jedno "lobby" i zrozumienie znaleźć trudno. W
mediach, oprócz kompletnych ignorantów, jest reprezentowana tylko jedna
strona "mistyczno-analityczna", druga albo nie istnieje, albo jest dla mnie
nikłym marginesem.

Brawo Giorgio!!!...

[winersch]

Sciskam
winersch

Dzięki...

[giorgio_primo]

Dziękuję... zarumieniłem się ;-)

Przy okazji chcę podziękować wszystkim, którzy po tych moich "wyczynach"
epistolograficznych napisali do mnie e-maile z samymi miłymi słowami.

Głupio mi się zrobiło, ale cieszę się, że nie tylko ja podobnie myślę.

Mimo tego postaram się już nie formułować tak długich wypowiedzi. ;-P

Odpowiedź dla Giorgia

[pawelpp]

giorgio_primo napisał:

> Porównywanie wina do tak zwanej muzyki poważnej jest moim zdaniem poważnym
> błędem, wynikającym dokładnie z tego, co chciałem zasygnalizować w tym
> wątku. Pełna sala koncertowa w wielomilionowej stolicy dużego państwa
> europejskiego,
> raczej nie dowodzi "niezwykłej" popularności. Wystrczy że jakiś znany
> skrzypek "poważny" zrobi sibie na głowie "irokeza" i zatrudni rockową sekcję
> rymiczną a "melomani" gotowi są zapełnić stadiony. Pomijając jednak tłok w
> sali
> filharmonii, który co najwyżej może dowieść że sala jest za mała a koncerty
> zbyt sporadycznie, pojawia się fundamentalna różnica między winem a "muzyką
> poważną".
Frekwencja jest pełna nie tylko na koncertach takiego showmana Nigela
Kennedy’ego, ale na prawie każdym piątkowym i sobotnim koncercie warszawskiej
filharmonii.
Nie ma oczywiście dokładnej analogii między muzyką poważną (nie wiem, dlaczego
w cudzysłowie) a winem. Chodziło mi tylko o to, ze programy koncertów, które
publiczność dostaje do ręki, są pisane językiem dla większości niezrozumiałym.
Język programów nie wpływa na frekwencję na koncertach. Podobnie hermetycznym
stylem pisze się czasem o winie (nie zawsze zresztą). I to moim zdaniem nie
oddziałuje negatywnie na odbiorców wina. Po prostu nie wszyscy to czytają. To
jest analogia, o którą mi chodziło.

> "Muzyka poważna", to od początku jej istnienia, wytwór kultury znanej
> powszechnie jako "wysoka", co w praktyce oznacza jej kolebkę w kręgach
> skrajnych elit zarówno intelektualnych, rządzących (na ziemi lub "w niebie")
> jak i finansowych. To że są przypadki inne? Owszem są, ale bez szeroko
> pojętego mecenatu tych samych elit
> skazani by byli na niebyt.
Paradoksalnie jest tutaj podobieństwo, bo te bardzo nieliczne wina, z
najdroższej półki (co nie znaczy jedynie najlepszej), nie utrzymałyby swego
statusu bez popytu ze strony finansowych elit tego świata. Tylko że nie ma
problemu ze „sponsorowaniem” Petrusa, Le Pin, czy DRC, bo zainteresowanie
przewyższa podaż i winduje ceny. Może dlatego, że te wina są najdroższe. I będą
jeszcze droższe.


> "Pewne wina mogą podlegać analizie porównywalnej z krytyką sztuki.”
> Pewne mogą, ale większość win na świecie raczej nie.
Zdecydowana większość (sądząc ilościowo) takiej refleksji nie potrzebuje. Ale
niektóre się aż o nią proszą.

> W Polsce, wygląda na to, że chyba wszystkie wina w MW analizowane są wzorem
> egzegezy Talmudu, a
> używany do tego język przypomina mi napisaną po niemicku instrukcję do
> górnowrzecionowej,
> wysokoobrotowej frezarki z głowicą rewolerową.
Przeciętny konsument wina w Polsce potrzebuje rzeczywiście przystępnie
napisanych recenzji, z których dowiedziałby się, co ma kupić na określoną
okazję, w dostępnym dla niego przedziale cenowym, a niekoniecznie, czy wino
smakuje śliwką i czy ma kręgosłup kwasowy. Ale nie czyta Magazynu Wino i raczej
czytać nie będzie. Mógłby się czegoś dowiedzieć z bardziej masowego medium np.
z Gazety Wyborczej, czy z jakiegoś miesięcznika kobiecego. Były kiedyś w GW
recenzje pióra Roberta Sołtyka, ale niestety zniknęły.

> „Czy jednak krytyka sztuki odstrasza od sztuki?"
> Otóż krytyka od sztuki odstrasza. Czasem, i znane są takie wypadki w
> historii,
> ze skutkiem tragicznym. Zła recenzja napisana przez "szanowanego eksperta"
> może "zdjąć" sztukę ze sceny czy obraz ze ściany galerii z łatwością.
> Historia
> sztuki usiana jest takimi wypadkami odkrywanych po latach arcydzieł uznanych
> za
> złe przez krytykę kiedy powstawały. Podobnie jak krytycy sztuki, wielu z
> piszących o winie staje przed pokusą ferowania wyroków, dodatkowo akurat w
> Polsce wszyscy oni działają na poletku które dopiero co zaczęli malutkimi
> krokami poznawać.
Krytycy wyśmiewali onegdaj wiele dzieł uznanych przez potomnych za wybitne.
Wino opisuje się czasem w podobny sposób. Parker może umieścić kilka cierpkich
zdań w swoim Wine Advocate i popyt na negatywnie ocenione wino natychmiast
spada. Ale z drugiej strony patrząc, entuzjastycznie ocenieni winiarze mogą
liczyć na komercyjny sukces.
Napisałeś tu o krytyce negatywnej, a nie o krytyce wina jako takiej. Uprawianie
przez piszących w różnych mediach, włączając Internet, aktywności, którą można
określić jako krytyka wina, nie powinno odstraszać odbiorców wina, jeśli nie
jest to pochopne ferowanie wyroków przez zupełnych dyletantów. Język zbyt
ezoteryczny i przyciężki zniechęca wielu czytelników do lektury, którą
przerywają w połowie tekstu :-) Recenzje takie nie są z istoty przeznaczone dla
masowego odbiorcy.
Nie ma takiego zjawiska, żeby ludzie nie kupowali w ogóle wina jakościowego
tylko dlatego, że jakiś nadęty piszący znudził ich, a przynajmniej nie
zaciekawił swoją pisaniną i dlatego że o winie się zbyt często tak pisze.

> Chciałem zasygnalizować kompletny brak równowagi w tym co się dzieje w
> pisarstwie "winnym" w Polsce. Miejsce do tego chyba wybrałem złe, bo tu na
> forum też mamy niemal tylko jedno "lobby" i zrozumienie znaleźć trudno. W
> mediach, oprócz kompletnych ignorantów, jest reprezentowana tylko jedna
> strona "mistyczno-analityczna", druga albo nie istnieje, albo jest dla mnie
> nikłym marginesem.
Masz rację, Giorgio, ze równowagi nie ma. Przydałoby się bardziej przystępne
pisarstwo o winie, w szerzej dostępnych mediach.
Zresztą to prawda, że w dziedzinie tej wszyscy musimy się jeszcze dużo nauczyć.

> Kiedy miarą warszawską
> przestanie się mierzyć cały kraj? To nigdy nie działało i nie działa a
> przyczyny są tak oczywiste, że nie warto o tym pisać.
Giorgio, ja piszę o realiach warszawskich po prostu dlatego, że w Poznaniu w
życiu nie byłem. Z racji swojego zawodu, który ma charakter ściśle lokalny,
raczej przebywam w Warszawie, jak Immanuel Kant w Królewcu :-)

---
Serdecznie pozdrawiam z „Królewca”.
Bynajmniej nie znad kufla piwa Królewskiego, tylko znad kieliszka surowej
piękności Felsiny Berardenga 2001.

[giorgio_primo]

pawelpp napisał:

> Frekwencja jest pełna nie tylko na koncertach takiego showmana Nigela
> Kennedy’ego, ale na prawie każdym piątkowym i sobotnim koncercie warszaws
> kiej
> filharmonii.

OK. Tylko jaki to ma związek z językiem opisów win? "Się bo już zagubiłem".

> Nie ma oczywiście dokładnej analogii między muzyką poważną (nie wiem,
dlaczego
> w cudzysłowie) a winem.

Nie wiem dlaczego taki podział po prostu. "Poważna" versus "niepoważna"?
Wiedeńskie walce, to która z nich?

> Chodziło mi tylko o to, ze programy koncertów, które
> publiczność dostaje do ręki, są pisane językiem dla większości
> niezrozumiałym.
> Język programów nie wpływa na frekwencję na koncertach.

A skąd taka wiedza? Może gdyby wzorem pewnego programu o muzyce (BBC chyba), o
tej muzyce napisali "po ludzku", to ta frekwencja była by tak samo duża jak
piszesz w całej Polsce.

> Podobnie hermetycznym
> stylem pisze się czasem o winie (nie zawsze zresztą). I to moim zdaniem nie
> oddziałuje negatywnie na odbiorców wina. Po prostu nie wszyscy to czytają. To
> jest analogia, o którą mi chodziło.

Tylko że tego nie wiemy, ponieważ pisze się jak narazie niemal tylko tym
hermetycznym stylem, więc skąd taki wniosek?

> Paradoksalnie jest tutaj podobieństwo, bo te bardzo nieliczne wina, z
> najdroższej półki (co nie znaczy jedynie najlepszej), nie utrzymałyby swego
> statusu bez popytu ze strony finansowych elit tego świata. Tylko że nie ma
> problemu ze „sponsorowaniem” Petrusa, Le Pin, czy DRC, bo zainteres
> owanie
> przewyższa podaż i winduje ceny. Może dlatego, że te wina są najdroższe. I
będą
>
> jeszcze droższe.

Nie widzę związku z tym co ja rozumiem pod pojęciem "popularyzacja". Do głowy
by mi nie przyszło "popularyzować" Le Pin.

> Zdecydowana większość (sądząc ilościowo) takiej refleksji nie potrzebuje. Ale
> niektóre się aż o nią proszą.

Więc niech te taką refleksję otrzymują. Inne niech otrzymają ludzki wymiar.

> Przeciętny konsument wina w Polsce potrzebuje rzeczywiście przystępnie
> napisanych recenzji, z których dowiedziałby się, co ma kupić na określoną
> okazję, w dostępnym dla niego przedziale cenowym, a niekoniecznie, czy wino
> smakuje śliwką i czy ma kręgosłup kwasowy. Ale nie czyta Magazynu Wino i
raczej
>
> czytać nie będzie. Mógłby się czegoś dowiedzieć z bardziej masowego medium
np.
> z Gazety Wyborczej, czy z jakiegoś miesięcznika kobiecego. Były kiedyś w GW
> recenzje pióra Roberta Sołtyka, ale niestety zniknęły.

Zniknęły, bo nie trafiały do czytelników tych tytułów. Takie są prawa rynku.
Gdyby ktoś o winie pisał "dla ludzi" i do tego prosto i mądrze, to redakcje
tych wysokonakładowych tytułów nie usunęłyby wina ze swoich łamów.

> Krytycy wyśmiewali onegdaj wiele dzieł uznanych przez potomnych za wybitne.
> Wino opisuje się czasem w podobny sposób. Parker może umieścić kilka
cierpkich
> zdań w swoim Wine Advocate i popyt na negatywnie ocenione wino natychmiast
> spada. Ale z drugiej strony patrząc, entuzjastycznie ocenieni winiarze mogą
> liczyć na komercyjny sukces.
> Napisałeś tu o krytyce negatywnej, a nie o krytyce wina jako takiej.
Uprawianie
>
> przez piszących w różnych mediach, włączając Internet, aktywności, którą
można
> określić jako krytyka wina, nie powinno odstraszać odbiorców wina, jeśli nie
> jest to pochopne ferowanie wyroków przez zupełnych dyletantów. Język zbyt
> ezoteryczny i przyciężki zniechęca wielu czytelników do lektury, którą
> przerywają w połowie tekstu :-) Recenzje takie nie są z istoty przeznaczone
dla
>
> masowego odbiorcy.

To może czas na takie dla "masowego". Dziwi mnie trochę, że zwrot "masowy
odbiorca" przybiera tutaj jakby lekko pejoratywny wydźwięk.

> Nie ma takiego zjawiska, żeby ludzie nie kupowali w ogóle wina jakościowego
> tylko dlatego, że jakiś nadęty piszący znudził ich, a przynajmniej nie
> zaciekawił swoją pisaniną i dlatego że o winie się zbyt często tak pisze.

Nie ma? Skąd to wiadomo? Naprawdę jestem ciekaw skąd taka teza. Mam inne
doświadczenia.

> Masz rację, Giorgio, ze równowagi nie ma. Przydałoby się bardziej przystępne
> pisarstwo o winie, w szerzej dostępnych mediach.

Dzięki, że do czegoś Cię przekonałem. Żeby pisać w szerzej dostępnych mediach,
trzeba pisać "szerzej dostępnym" stylem i językiem.

> Giorgio, ja piszę o realiach warszawskich po prostu dlatego, że w Poznaniu w
> życiu nie byłem. Z racji swojego zawodu, który ma charakter ściśle lokalny,
> raczej przebywam w Warszawie, jak Immanuel Kant w Królewcu :-)

Rozumiem, ale z tego powodu zaprezentowałeś przypadkiem dość charakterystyczną
dla stolicy ocenę rzeczywistości.

Protokół uzgodnień i rozbieżności

[pawelpp]

Myślę,ze teraz mamy protokół uzgodnień i rozbieżności. Dyskusja zeszła na
tematy niedotyczące wina ani jego popularyzacji, dlatego dajmy temu pokój :-)

Protokół uzgodnień i rozbieżności - ciąg dalszy...

[giorgio_primo]

pawelpp napisał:

> (...) Dyskusja zeszła na
> tematy niedotyczące wina ani jego popularyzacji, dlatego dajmy temu pokój :-)

Wróćmy na chwilkę do tematu oraz sprawy felietonów MB w Przekroju. Tak przy
okazji ich "zdjęcia" przez redakcję i przy okazji nowego wydania Win Europy.

Nie wiem czy felieton pod tytułem "Ostatnie śniadanie" (nomen omen?) był
ostatni, ale ten numer Przekroju miałem w ręku jako ostatni.

Kiedy czytałem ten tekst Pana Marka, przypomniała mi się dyskusja z tego wątku.
Bo jakże uznać za "ludzkie" frazy tyleż obrazowe i romantyczne, co
pretensjonalne:

(...)
"Więc jadłem, lecz przede wszystkim jedli naokoło, jajecznicę, sery żółte,
szarlotkę z cynamonem, babkę kakaową, wszystko to popijając sektem..."
(...)
"Kwartet smyczkowy wśród stolików i filiżanek, w zieleni i słońcu wiedeńskiego
Prateru przeciągał nuty adagia, przeplatał tony smętne znanymi melodiami belle
époque."
(...)
"Belle époque i fin de siécle, niedzielny poranek podobny do dzisiejszego i w
kawiarni cesarskiej (bo i cesarz tu bywał na śniadaniu) panie i panowie, w
większości już nie tak młodzi, siedzą nad kawą, muskają łyżeczkami cząsteczki
jabłka wymykające się z ciasta, sączą sekta."
(...)
"...na przylizanych włosach panów lśni nierówno brylantyna."
(...)
"...i teraz siedzimy w cesarskiej kawiarni w niedzielny poranek, milcząc,
smakując lekkie pieczenie cynamonu i wystawiając usta na słodko-kwaśny dotyk
sekta,..."
(...)
"...przebierałem łyżeczką wśród okruszków ciasta, patrzyłem na ludzi wokół,
nie, nie dało się niczego uniknąć, rytmy walca i rozpacz adagia, lecz tak musi
być, es muss sein."
(...)

Przypomniały mi się też publikowane bodajże w "Bibule" urocze recenzje
literatury okresu gierkowskiego pisane przez Stanisława Brańczaka pod
pseudonimem Feliks Trzymałko i Szczęsny Dzierżankiewicz. Jedna z nich, niestety
nie pamiętam tytułu i autora recenzowanego "dzieła", dotyczy stylu powieści
kryminalnej, której akcja odgrywa się w środowisku "zepsutej arystokracji
zachodniej". Przypomniałem sobie czytając "Ostatnie śniadanie", jak Trzymałko i
Dzierżankiewicz próbują sprawić sobie przyjemność próbując pisać w stylu autora
owej powieści. Efekt jest mniej więcej taki (właściwie nie-cytat z
pamięci): "Wśród kandelabrów i lampasów, w blasku kryształowych żyrandoli,
hrabina posuwała się dostojne w swoich gipiurach lekkim krokiem, po ozdobionym
sztukateriami, rokokowym ganku w stylu Ludwika XVII."

Zaś jeśli chodzi o nowe Wina Europy, to wspomniana przez DOCG w innym
wątku "banalność" wielu solidnych i smacznych win jest tylko i wyłącznie
postępującą utratą kontaktu autorów z tak zwaną "bazą" oraz naturalnym,
intelektualnym buntem przeciwko "globalizacji", "standaryzacji" i tym podobnym,
innym "-acjom". I ja to rozumiem, tyle że ja nie wydaję poradnika "dla ludu".
To, że ja pijam lub degustuję kika tysięcy win rocznie, nie oznacza że będę
dyskredytował win ("banalne" to określenie pejoratywne jak mniemam), które
choć mi się znudziły i kompletnie nie mam na nie ochoty, to trzeba je szanować
choćby ze względu na ich sukces wśród całkiem doświadczonych amatorów wina.
Zawsze pewnie już będzie tak, że osoby kompletnie zmanierowane w kwestii wina
(choćby takie jak ja) zachwycić winem będzie coraz trudniej a sama solidość i
poprawność nie wystarczy. Bodźce będą musiały być wzmacniane i triumfy święcić
będą wina "ekstremalne". Pod jakimś tam względem - wcale nie znaczy że drogie
czy ekskluzywne. Wybijające się z masy poprawności czymś wyjątkowym, choćby
nawet taka cecha dla przeciętnego amatora wina była kompletnie nieakceptowalna.
Takie zjawisko następuje na każdej dużej degustacji czy targach. Obawiam się,
że nie jest to do uniknięcia, ale rodzi to nieodmiennie moje wątpliwości co do
jakości takich ocen a co za tym idzie do popularyzatorskiego charakteru takich
poardników.

[Gość: docg]

"tyle że ja nie wydaję poradnika "dla ludu". "

Skok nad przepaścią

[Gość: Lucjan Lis]

Witam,

Przyznaję, że dawno nie natrafiłem na tak ciekawą i, co ważne, merytoryczną
dyskusję. Żeby umiejscowić siebie w tematyce powiem tylko, że z winem mam
wspólnego tyle co polityka z moralnością, czyli aspiruję, ale niewiele mam
kontaktu. Z drugiej strony myślę, że potencjał jaki ma wino w połączeniu w
moim, by tak rzec, estetyczno-konsumenckim potencjałem mogłyby stworzyć
ineteresujący duet.

Niedawno byłem na prezentacji pewnego rodzaju win. Pierwszy raz miałem okazję
uczestniczyć w czymś takim. Uderzyły mnie dwie rzeczy. Przede wszystkim
hermetyczność środowiska winiarskiego, jego postrzeganie, dała się tam zauważyć
dość silnie. Boję się takich sytuacji, bo zwyczajnie czuję się nie na miejscu,
jak uczniak podstawówki na zlocie profesorów. To był akcent niemiły. Miłe
natomiast, i to bardzo, były doświadczenia winne tego wieczoru. Smak, zapach i
klimat spotkania zdecydowanie mi odpowiadały. Podniebienie reagowało w sposób
zaskakujący i przemiły. Do tego, mimo wspomnianej wyżej heremtyczności, było
coś pociągającego z tej gadaniny o kręgosłupach wina, posmaku minerałów i
podłożach łubkowych. Byłem zaskoczony, że nie znajduję u większości obecnych
ani krzty snobizmu i wyniosłości, a brałem pod uwagę taką możliwość. To było
naturalne i ludzkie zainteresowanie pewnym nietypowym fragmentem agralnej
działalności człowieka. Pociągające.

Refleksji po tym spotkaniu mam kilka. Tematyka winiarska może być fascynująca i
jestem przekonany, że w sprzyjających okolicznościach mógłym się w niej zatopić
i znaleźć w tym radość. Rozumiem ludzi, którzy tym żyją i otaczają się
butelkami niczym okazami rzadkich motyli. Pojawia się jednak problem.

Widzę przepaść między wtajemniczonymi, a całą resztą. Co z tego, że z wina
zniknie nimb tajemniczości, czegoś z wyższych sfer, skoro nie idzie za tym
edukacja. I mam na myśli zwyczajne, podstawowe zupełnie wprowadzenie w temat.
Wiem, można zapisać się na kurs enologii etc., ale długo jeszcze będą to oferty
dostępne dla ludzi z większą ilością gotówki. Brakuje edukacji winnej na
poziomie między 0 a 1 (bo nie ma tradycji). Brakuje tego startu, poziom wiedzy
i niewiedzy dzieli olbrzymia przepaść, którą niezwykle trudno przeskoczyć.
Problemem są też ceny win w Polsce, ale to już inny, znany temat.

Cóż, żałuję, ale pewnie jeszcze długo nie będę mógł powiedzieć z pewnością
siebie, że znam się na szczepach, nie mając wtedy na myśli czerwonoskórych
mieszkańców Ameryki.

Lucjan

[pawelpp]

Gość portalu: Lucjan Lis napisał(a):
> Niedawno byłem na prezentacji pewnego rodzaju win. Pierwszy raz miałem okazję
> uczestniczyć w czymś takim. Uderzyły mnie dwie rzeczy. Przede wszystkim
> hermetyczność środowiska winiarskiego, jego postrzeganie, dała się tam
> zauważyć dość silnie. Boję się takich sytuacji, bo zwyczajnie czuję się nie
> na miejscu, jak uczniak podstawówki na zlocie profesorów. To był akcent
> niemiły. Miłe natomiast, i to bardzo, były doświadczenia winne tego wieczoru.
> Smak, zapach i klimat spotkania zdecydowanie mi odpowiadały. Podniebienie
> reagowało w sposób zaskakujący i przemiły. Do tego, mimo wspomnianej wyżej
> heremtyczności, było coś pociągającego z tej gadaniny o kręgosłupach wina,
> posmaku minerałów i podłożach łubkowych. Byłem zaskoczony, że nie znajduję u
> większości obecnych ani krzty snobizmu i wyniosłości, a brałem pod uwagę taką
> możliwość. To było naturalne i ludzkie zainteresowanie pewnym nietypowym
> fragmentem agralnej działalności człowieka. Pociągające.

Pan chyba raczył zacytować fragmenty mojej wypowiedzi na wczorajszej degustacji
win austriackich zorganizowanej przez Collegium Vini w Warszawie.
Powiedziałbym, że w dziedzinie wina prawie wszyscy w Polsce jesteśmy
uczniakami, niektórzy tylko trochę bardziej pilnymi.

[Gość: Lucjan Lis]

>Pan chyba raczył zacytować fragmenty mojej wypowiedzi na wczorajszej degustacji
>
> win austriackich zorganizowanej przez Collegium Vini w Warszawie.
> Powiedziałbym, że w dziedzinie wina prawie wszyscy w Polsce jesteśmy
> uczniakami, niektórzy tylko trochę bardziej pilnymi.

Jeśli to był cytat, to nieświadomy.

LL

[pawelpp]

Nic nie szkodzi, a wręcz przeciwnie :-)

[sommelier1]

Prześlij kontakt do siebie na adres e-mail [e-mail].

P.S Też byłem na tej degustacji. Mogę ci pomóc w pierwszych krokach i nie tylko.

Pozdrawiam,

JK

[edyta881]

Jeśli jest Pan zainteresowany spotkaniami w gronie osób lubiących wino, ale nie
związanych z branżą winiarską proszę o kontakt e-mailowy. Mam ciekawą
propozycję.
Mój adres: [e-mail]
Pozdrawiam,
Edyta

[sommelier1]

Ja też jestem zainteresowany spotkaniami w gronie osób lubiących wino,
ale "niestety" jestem związany z branżą. Czy to możliwe?

[paero123]

No i znów robi się tajemniczo, elitarnie i anty-popularyzatorsko. Rozumiem, ze
propozycja spotkania w gronie osob lubiacych wino i pomoc w stawianiu
pierwszych kroków jest poki co skierowana jedynie do p.LL? Jesli nie, to jestem
również zainteresowany i bede wdzieczny za info na forum lub na adres
[e-mail]

Pozdrawiam

[Gość: Lucjan Lis]

Odpisałem na Pani adres na Gazeta.pl

LL

Wczoraj, "Panorama" TVP2... ;-)

[giorgio_primo]

Wczoraj w trakcie programiu informacyjnego "Panorama", w okolicach 22:15
wyemitowany w eter został obszerny materiał dotyczący wina.

A było to tak:

We Francji odbyła się aukcja win z kolekcji Mitteranda. Zebrano jakąś komicznie
małą kwotę ze sprzedaży (tego nikt nie mówił w materiale), bo jak pamiętam
około 11000 €. Pokazano nam różne trunki, w tym jakaś pełna skrzynka "Mutona-
Rotszylda". Było luksusowo na ekranie, wiecie Francja-elegancja, kandelabry,
żyrandole, esy-floresy, fą-fą, czerowne dywany i wywiady z kupującymi.

Już myślałem, że moje wyczucie polskich mediów mnie zawiedzie, kiedy na ekranie
pojawił się... no jak myślicie kto?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
...pojawił się Pan Marek Kondrat w swoim sklepie z winem. A jakże! Człowiek-
wytrych polskiego winiarstwa udzielił młodej Pani Redaktor pouczającego wykładu
na temat tego, że należy kupować wina z tej półki (tu pokazano półkę z winami
zupełnie innymi i od innego importera - co za "niedoróbka"!), z którymi on jest
tak emocjonalnie związany bo są "efektem podróży". Tą reklamową mantrę, za
pieniądze pochodzące z abonamentu finansującego TVP, Pan Marek z upodobaniem
powtarza przy każdym pojawieniu się na wizji. Wejście ekranowe było długie jak
na program informacyjny, ale poza rekalamą "efektów podróży", o winie jak
zwykle nic nie było.

Już myślałem, że to koniec. Jednak nie! W imię mojego apelu temat wina został
potraktowany z absolutną powagą. Na wizji pojawił się Pan Piotr Kamecki z
wyrwanym z kontekstu fragmentem prezentacji (Wina Kalifornijskie), gdzie
skupionym nad mieszaniem wina w kieliszkach uczestnikom imprezy (o marsowych
minach, czego wspominać nie trzeba), zakomunikował skomplikowane zdanie o
śmiertelnej wrogości słodkich sosów i wina wytrawnego. Zresztą sensu nie
złapałem, bo jak napisałem wyrwane to było z kontekstu. W każdym razie znowu
znaleźliśmy się "na salonach". Po tym nastąpiła ogólna, neutralna wypowiedź
Pana Piotra, która podobnie jak i materiał z Panem Markiem Kondratem, mogła być
wyciągnięta z archiwum, a nie nakręcona do "news'u" o aukcji win Mitteranda.

Idzie ku lepszemu. "Winne wejście" w Panoramie było wyraźnie dłuższe niż
zwykle. Redaktorzy muszą popracować tylko nad znalezieniem zastępcy dla Pana
Marka po wielu latach ciężkiej służby w mediach jako etatowy "ekspert". Mam
nawet propozycję jak to zrobić, a poprawią się wtedy nie tylko spoty o winie:
skasujcie redaktorzy pamięć w swoich telefonach komórkowych, to może uda się
następnym razem trafić na kogoś innego mówiącego o ekonomii i podatkach niż
przedstawiciela Centrum im. Adama Smitha, a Panu Markowi Kondratowi dacie
wypocząć przy "efektach podróży".

Mimo to uważam, że moje apele zostały częściowo wysłuchane. ;-)

moze polchacik??nt

[Gość: fechu]

[Gość: stef]

...Marek Kondrat! :)

kolekcja Mitteranda

[Gość: docg]

z tego co piszesz wynika, że w tym newsie nacisk został położony nie na wino,
ale fakt wyprzedaży czegoś po kimś znanym (jak sukienki po księżnej Dianie).
Metro tak pisze o tym fakcie:
"Wdowa po prezydencie Francji Francois Mitterandzie zdecydowała sie na sprzedaż
70 butelek wina z piwnic prezydenta. Stwierdziła, że teraz już nie ma w
rodzinie żadnego miłośnika wina. Za butelki z piwniczek Mitteranda zapłacono
łącznie 14,7 tys. euro"
No wiec średnio ponad 200 euro za butelkę. Ciekawe byłyby dalsze szczegóły, np.
ile butelek liczy cała kolekcja oraz jakie (i dlaczego akurat te) butelki
zostały sprzedane. Na ilustracji w "metrze" jest jakaś duża butla (double
magnum albo większa) najprawdopodobniej Ch. Lafite, ale nie wiadomo, czy to
zdjęcie z tej aukcji czy przypadkowe
pozdrawiam

[Gość: wojtekes]

www.wineint.com/story.asp?sectionCode=1&storyCode=1841

Dziś rano Radiozet... ;-)

[bartek94]

Jadąc rano smaochodem sluchalem wywiadu pani Olejnik z prezydentem Kwaśniewskim
podczas którego prezydent zdradzil ze przygotowuje prezent dla prezydenta
Wałęsy w postaci dobrego czerwonego wina które będzie pasować do diety pana
Wałęsy i tak niezgadzając się do końca wczesniej z "manifestem" GP teraz
stwierdzam ze masz calkowitą rację to byl następny przyklad z koleji ze wino
jest tylko dla wybranych i dla wyzszych sfer a zwyklym ludziom kojarzy sie jako
cos malo osiągalnego no co najwyzej mozna kupic Sophie bo ta jest sprawdzona.
Jedna rzecz mnie cieszy ze jesli wierząc danym z Newsweeka (nr23/2005 12.06.05)
to sprzedaz wina w Polsce coraz bardziej wzrasta a wiec i spozycie w tym roku
sprzedano 244,2 mln litrów wina w Polsce a np w Chile 277,9 mln, Australii
415,3 mln takze idzie ku lepszemu. Optymistyczne jest również to że wzrasta
liczba osób chcących uprawiać i produkować wino więc chyba powoli ta świadomość
winna staje sie w Polsce coraz wyzsza ale i tak jest jeszcze duzo do zrobienia.
pozdrawiam
Bart

[amsti]

bartek94 napisał:

> to sprzedaz wina w Polsce coraz bardziej wzrasta a wiec i spozycie w tym roku
> sprzedano 244,2 mln litrów wina w Polsce a np w Chile 277,9 mln, Australii
> 415,3 mln takze idzie ku lepszemu. Optymistyczne jest również to że wzrasta
> liczba osób chcących uprawiać i produkować wino więc chyba powoli ta świadomość

Hm, ale populacja ma tu znaczenie. Poza tym oba te kraje są głownie
ukierunkowane na eksport, krajowe spożycie ma (zwłaszcza dla australijskich
wielkicj firm) mniejsze znaczenie). No i wydaje mi się (co graniczy z
pewnością), że u nas te miliony w sporym stopniu robi najtańsze wino i produkty
winopodobne.
Prawda jest taka, że mało komu zależy aby w Polsce spożycie wina w było większe.
Piwo końqruje z mocnymi trunkami.
A wino najlepiej przedstawić jako cuś dla wybrańców.

Reklama wina w tvn24 chodzi!!!

[joe_stru]

Nie jestem pewien, ale to chyba pierwsza reklama telewizyjna wina w Polsce.
Oczywiście na zasadzie tego głupiego mrugania oczkiem. Najpierw jakaś
rozbawiona grupa śpiewa piosenkę w klubie. Potem jakieś panie usiłują zmieścić
kształtne pupy na stołku i ogólnie jest wesoło. Nie wiem jak to dokładnie leci
bo patrzyłem jednym okiem. Dopiero na koniec się ożywiłem bo oto na ekranie
pojawia się etykietka słynnego wina Carlo Rossi. Oczywiście o samym winie nic
nie ma, tylko zapraszają na jakiś festiwal, czy inne "znaczące wydarzenie
kulturalne", które chyba importer tego całego Carla organizuje. Także
popularyzacja idzie pełną parą. Tylko nie wiem czy taka reklama ma sens, bo
jeśli ktoś wina nie pije i nie kupuje , to się chyba nie zorientuje ,że tu
chodzi o wino. A jak się ktoś z kolei interesuje to Carla i tak nie kupi,
nie?:)
Ciekaw jestem, dlaczego piwo można reklamować a wina nie? Ale może dlatego, że
te różne "czary pegieerów" i "uroki sołtysa" z "zabawnymi" etykietkami to też w
powszechnej świadomości wina i pełno byłoby tego w tivi. Jakimś rozwiązaniem
byłoby zezwolić na reklamę wina z winogron i cześć. Mam takie pytanie do
importerów - bylbyście zainteresowani kupowaniem bardzo drogich reklam w TV??
pzdr.

[Gość: rural]

Dystrybutorem win marki Carlo Rossi jest w Polsce firma Bols.

[bartek94]

Dystrybutorem win marki Carlo Rossi jest w Polsce firma Bols.

ta od wódki? i powoli wszystko jasne

pozdrawiam
Bartek