Lubimy czy nie lubimy warszawiaków...

[Gość: Tomaszek]

Hej witam wszystkich ;o)

Jako urodzony warszawiak chciałbym się dowiedzieć prawdy!

Jak to jest - czy lubicie czy nie lubicie warszawiaków?
Jeśli lubicie, to za co,
a jeśli nie lubicie, to za co?

Aby nieco podgrzać kociołek na samym początku dodam, że moim zdaniem
warszawiak to ktoś, kto URODZIŁ się w Warszawie. A więc, nie każdy, kto
mieszka w Warszawie, jest warszawiakiem, jak również nie każdy warszawiak
mieszka w Warszawie. Namieszałem?
Czekam na odzew ;o)
Zdrówka

[Gość: NIEwarszawianka]

Gość portalu: Tomaszek napisał(a):
>
> Jako urodzony warszawiak chciałbym się dowiedzieć prawdy!


Ja osobiście nie przepadam za warszawiakami :)
Wydaje mi się, że ludzie z warszawki czują się jak nie wiadomo kto, myślą, że
są TRZONEM SPOŁECZEŃSTWA, wszędzie, gdzie widzę warszawiaków, mam wrażenie, że
są to ludzie najbardziej dumni na świecie, mają aspiracje nie wiadomo skąd itd.
Nie mówię, że wszyscy tacy są, nic nie generalizuję.
Ale starczy taki tekst:
"jako urodzony warszawiak"
o czym to świadczy?
hmm... o wielkiej dumie? byciem nadczłowiekiem, bo jest się warszawiakiem?

Kilka lat temu miałam do czynienia z warszawiakami, może dlatego też czuję tę
pewną niechęć.
Innych ludzi - niewszawiaków traktowali, hmm jak element społeczny?
A jak dodam,że byli to ludzie (ten tzw. element społ.)poszkodowani w czasie
powodzi? A pozornie poważni ludzie (np. jakaś pani dyrektor warszawskiego
ogólniaka) mieli z tego wielki ubaw.
Działo się tak na koloniach i obozie zorganizowanym na rzecz powodzian.
Ta pani zgłosiła się jako opiekun (musiała oczywiście przyjechać z połową
rodzinki- a przecież było tak wiele osób potrzebujących miejsc poza rejonem
zamieszkania), właściwie to cała kadra była z wawy, odznaczała się brakiem
szacunku do pozostałych.

było to ładne pare lat temu, w 97 roku

dzis warszawiacy nie budzą we mnie pozytywnych emocji
czy to się kiedyś zmieni?
nie wiem
jeśli przestaną myśleć, że są nie wiadomo kim, istnieją szanse :)

Pozdrawiam wszystkich warszawiaków i nie tylko:)
TERESA

[Gość: Michał]

Cześć
Od 20 lat mieszkam w Wawa i tu sie urodziłem.Za samą Warszawą mimo to nie
przepadam mieszkam na Zoliborzu czyli dzielnicy Warszawy po lewej stronie
Wisły.Tylko tu czuje sie najlepie centrum Warszawy jest paskudne za wyjątkiem
przedwojennych budynków i nielicznych współczesnych.Ale do rzeczy czy ich
lubimy czy nie?Myśle że zależy to od konkretnego człowieka ja wielu nie lubię
ale i są tacy z którymi poszedł bym w ogień.Czy Warszwiacy sie panoszą poza
stolicą?Chyba tak ale to świadczy jak zwykle od jednostki jeśli to robi to
tylko pokiwać z litości głową nad takim i tyle nie ma się co przejmować
świadczy to Tylko onim jakim jest człowiekiem, ale takich moim zdaniem
znajdziemy wszędzie Są tacy w Krakowie Poznanu Wrocławiu etc.To co napisała
Teresa o dyrektorce szkoły w czasie powodzi no cóż byle by jej sie to nigdy nie
przytrafiło (choc możę powinno żeby coś zrozumiała).

Pozdrawiam wszystkich
Michał

[Gość: Tomaszek]

Hej Teresa :o)

nie wywyższam się, a tylko uczciwie informuję :o)
nie chodzi o to, żebym się bronił, ale gwoli wyjaśnienia jak już wcześniej
wspomniałem: "moim zdaniem warszawiak to ktoś, kto URODZIŁ się w Warszawie. A
więc, nie każdy, kto mieszka w Warszawie, jest warszawiakiem, jak również nie
każdy warszawiak mieszka w Warszawie".
To samo dotyczy Wrocławia, ktoś może być urodzonym wrocławiakiem, a ktoś inny
może tylko mieszkać w Warszawie.

Co to p. dyr, jedynie mogę współczuć, że tacy ludzie się trafiają.

Ale pozostaje faktem, że tacy ludzie rzucają cień na dobre imię uczciwych
warszawiaków [bez chichów śmichów - są też uczciwi warszawiacy, naprawdę :o)]

Zdrówka :o)

[Gość: Teresa]

Hej Tomaszku :)

Dziękuję za miłe słowa.
I ku sprostowaniu ;)
W mojej wypowiedzi napisałam, ze nie uogólniam :)
Widzę, że jesteś wrażliwy człowiek, wrażliwość u innych cenię :)
Ludzie w świecie od siebie się różnią
I tak też jest w Warszawie
Dzielą się na ludzi w porzadku i dziwolągów :)
Rozmawiałam wczoraj ze znajomym, ma 2 znajomych z Twojego miasta - utrzymuje z
nimi kontakt i jest zaprzyjaźniony, ale jak sam stwierdził z innymi
warszawiakami nie potrafi się dogadać, bo... niestety za wysoko się noszą...
Tak też jest w innych miastach, hmm... patriotyzm lokalny? ;)
Jestem wrocławianką. Urodziłam się tutaj i mieszkam. Miasto bardzo lubię,
przyzwyczaiłam się do niego. Podoba mi się lokalizacja. Blisko w góry (które
kocham!!), jako takie lasy (i grzyby) i przepiękne dolnośląskie miasteczka (w
kotlinie kłodzkiej i jeleniogórskiej) i Trzebnica.
Rozpisałam się, pozdrawiam

[tomaszek00]

Hej Teresa :o)

Potwierdza to jeszcze raz tezę, że są ludzie i "ludziska", a także stare
porzekadło, że czasami "homo homini lupus est" :o)

Ja miałem też miłego kolegę z Wrocławia, zresztą bardzo mi się podoba miasto
jako takie, a zwłaszcza starówka. Jeśli w czasie moich podróży służbowych
docieram do Wrocławia, to zawsze staram się wyjść na rynek, ostatnio nawet
byłem tam wieczorem o 10:30 i zadziwił mnie ten tłum.
Wrocław chyba jest już w Unii.

Każdy chyba po trosze jest pewnego rodzaju patriotą lokalnym, nawet jeśli
otwarcie tego nie przyznaje. Ale zauważ, często w opisach swojego miasta
przemyca bardzo pozytywne nastawienie do niego i jego okolic.

Oczywiście marzy mi się życie na wsi, ale z drugiej strony trudno mi sobie
wyobrazić mnie w okresie dłuższym niż 2 - 3 miesiące bez gwaru miasta, jego
problemów, denerwujących wszystkich korków, które jednak stanowią swoisty urok
każdego miasta [a zwłaszcza masochistów komunikacyjnych :o))].

Zazdroszczę Ci bliskości gór. Od nas są one daleko, za daleko na krótki
weekendowy wypad na narty zimą :o((

Zdrówka Teresko :o)))))

[Gość: Teresa]

Przyznam Ci się, że na starówkę bardzo rzadko chodzę, może jestem dziwna...
Nie lubię tłumu.
Za to w wolnych chwilach wypadam sobie do koleżanki za miasto. Cisza, spokój...
czego jeszcze trzeba...?
Tylko szkoda, żę czasu nie ma...
W rynku i w ogóle w centrum jak juz powiedziałam rzadkim bywalcem jestem,
czasem tylko zahaczam w celach spotkań z rożnymi ludźmi, czasem też zdarzają
sie koncerty...
Właśnie sobie przypominam, kiedy byłam w rynku...
Hmm... chyba gdzieś 3 tyg. temu (z obowiązku)
Gościu z uczelni kazał grupie przyjść tam na... bieg na orientację hi hi
Było to w pewną niedzielę, o 8 rano i lało jak z cebra...

Osobiście wolę spędzać swój wolny czas na moim osiedlu
jest gdzie wyjsc, czym pooddychac (ale nie przesadzajmy he he), wokół są
ogródki działkowe, niedaleko Odra i kilkia parków
tylko na rowerek i jaaaaaaazda :)

A jak jest u ciebie?
Macie blisko fajne lasy, na Mazury bliżej niż ja (nigdy tam nie byłam :( ), nad
morze może trochę bliżej...

pozdrawiam
ciao

[Gość: Tomaszek]

Hej Teresa :o)

Ja też na szczęście nie mieszkam już w centrum Warszawy, doceniam wartość
świeżego powietrza. Teraz, kiedy z obowiązku służbowego muszę jechać do
centrum, przeżywam katusze korkowo - zapachowe.

Faktem jest, że Mazury są relatywnie blisko (ok. 2 - 2,5 godz. jazdy), ale za
to, że warszawiaków jest tam pełno, jak również na wybrzeżu gdańskim
(Władysławowo, Jurata - warszawskie kurorty), to nas tak za bardzo nie lubią. I
częściowo przyznaję im rację - któż lubi ciąły korek autek przewalający się
przed oknami i po lokalnych drogach - a wszystkie z rejestracją warszawską
(choć nie oznacza to, że wsyzscy siedzący w nich ludzie są warszawiakami).

Ciekawe, czy zauważyłaś taką prawidłowość - że generalnie nie lubimy jakiejś
grupy ludzi (niezależnie, czy mówimy o warszawiakach, krakusach, dresiarzach,
blokersach, niemcach, ruskach, itp), natomiast jeśli poznajemy kogoś, konkretną
osobę należącą do tej grupy, to po paru chwilach, po rozmowie stwierdzamy, że
akurat ta osoba jest inna, niż nasze wyobrażenie o grupie. Uogólniając -
personalne kontakty nie znajdują wspólnego mianownika z wyobrażeniem grupy.
[Nie jestem psychologiem, więc może nieco mętnie tłumaczę].

I jeszcze raz chciałem zapytać - czy ktoś, kto urodził się w innym mieście, a
mieszka w Warszawie, może nazywać się warszawiakiem?

Zdrówka :o)))

Do Teresy ! Daj znać :o)

[Gość: Tomaszek]

Hej Teresa :o)

I co tam słychać we Wrocławiu? Piękna chyba jest pogoda...

Będę we Wrocławiu chyba w przyszłym tygodniu i chciałem Cię zaprosić na kawę :o)
I posłuchać jeszcze czegoś na temat warszawiaków...

Zdrówka
[e-mail]

[Gość: tomi]

noszą za wysoko nosy

[Gość: bah]

Gość portalu: tomi napisał(a):

> noszą za wysoko nosy...

... a taka właśnie - w skrócie - była przyczyna wybuchu wojny chorwacko-
serbskiej.
Na szczęście, w Polsce tzw. "prowincja", czyli - w/g "warszawki" - WSZYSTKO
oprócz W-wy, jest jakby bardziej spolegliwa :
www2.gazeta.pl/forum/794674,30353,794652.html?f=57&w=3100962&a=3100962
Ale są wyjątki... {:-o)))

Pzdr. z 3city od bah'a

[Gość: Maciej]

Ludziom tzw.warszawiakom wyrzadzono krzywde.Poprzez
nadmierna centralizacje jeszcze w komunizmie stworzono
mit Warszawa!-prowincja. To przewrocilo w glowie wiekszosci
mieszkancow tego miasta - nawet tym wyksztalconym. Gdyby nie
Gdansk,Szczecin,Radom do dzis tkwilibysmy w tym "warszawskim
marazmie". Moi znajomi odwiedzajacy Warszawe mowia ze jest
brzydka i brudna. Chwala np.Gdansk,Olsztyn i Kielce! Dawniej
cala Polska "lozyla" na Warszawe.Dzis to sie skonczylo. Rade
musza dawac sobie sami. No i niech sie ucza,ucza.....

[Gość: Dlugi]

Ciekawe pytanie.
Macie racje ze ludzie sa rozni. Mam w warszawie kilku znajomych i milo z nimi
spedizlem czas podczas wakacji. Niestety bywali tez tacy do ktorych mialem
pewne zastrzerzenia. Czesc z nich dawala odczyc ze jestem niby gorszy i tak
dalej. Mnie to raczej bawi niz irytuje bo czasami chyba nie wiedza o czym mowia.
Nie zawsze maja pojecie jak jest gdzie indziej.
Co do powodu dlaczego ludzie was nie lubia to jest jeden. Jak jade do kumpla na
polwysep albo jestem w jakiejs wiosce nad mozem i slysze w nocy krzyki i glosna
muze to z duzym prawdopodobienstwem moge powiedziec ze to warszawiacy. Poprostu
lubicie sie afiszowac idac znac to my i my tu rzadzimy. Moze to wypadki skrajne
ale jendk bylo takich kilka.
Pozdrawiam Warszawka i cala reszte

[Gość: Syrena]

Moim skromnym zdaniem definicja Warszawianina (Warszawiaka) nie jest
precyzyjna. To czy ktoś nim jest nie tylko zależy od tego, ze właśnie tu się
urodził. Otóż, żeby być warszawiakiem, to również musi być nim chociaż któreś z
rodziców. Bo np. czy ktoś kto się urodził i mieszka w Paryżu jest Paryżaninem?
Nie. Jest tylko urodzonym w Paryżu, w Warszawie, czy innym mieście. Jak
Warszawiakiem może być osoba, która ma oboje rodziców spoza Warszawy co prawda
mieszkających w Warszawie?
Pozdrawiam
Syrena

[Gość: Muminek]

Jezeli do wszsytkich warszawiakow dotrze,ze stanowia tylko jakis tam
procentbiorac pod uwage nasz wspanialy kraj,to z pewnoscia nie bedzie
problemow z tym ,ze ich gdzies nie lubia.

[Gość: Tomaszek]

Hej :o)

No to rzeczywiście mamy dylemat - co do samej definicji.
Ja jednak jestem zdania, że wystarczy urodzić się w Warszawie (czy innym
mieście), by móc nazywać się warszawiakiem (czy paryżaninem). To o czym piszesz
jest już sięganiem w przeszłość, czyli np. stwierdzeniem, że ktoś jest
warszawiakiem w drugim, trzecim, czy którymś kolejnym pokoleniu.
W Twoim przykładzie rodzice tej osoby nie są warszawiakami (mimo, że
mieszkają), ale ta osoba już tak.

Dla porównania, jest wiele krajów, w których można uzyskać obywatelstwo po
pewnym okresie mieszkania w tym kraju, ale np. w Brazylii obywatelstwo mogą
otrzymać tylko osoby, które się tam urodziły (choćby były tylko np. dziećmi
ambasadora czasowo przebywającegow Brazylii). Przepis jasny i nie
posostawiający złudzeń. Moim zdaniem z obywatelstwem też powinno się określać
wyraźne granice (co innego prawo stałego pobytu i prawo pracy, a co innego
obywatelstwo). Człowiek o podwójnym obywatelstwie - cóż to za hydra :o((
Niestety, mi kojarzy się z podwójnym agentem :o)))

Zdrówka :o)))

[Gość: Syrena]

Gość portalu: Tomaszek napisał(a):

> Hej :o)
>
> No to rzeczywiście mamy dylemat - co do samej definicji.
> Ja jednak jestem zdania, że wystarczy urodzić się w Warszawie (czy innym
> mieście), by móc nazywać się warszawiakiem (czy paryżaninem). To o czym
piszesz
>
> jest już sięganiem w przeszłość, czyli np. stwierdzeniem, że ktoś jest
> warszawiakiem w drugim, trzecim, czy którymś kolejnym pokoleniu.
> W Twoim przykładzie rodzice tej osoby nie są warszawiakami (mimo, że
> mieszkają), ale ta osoba już tak.
>
> Dla porównania, jest wiele krajów, w których można uzyskać obywatelstwo po
> pewnym okresie mieszkania w tym kraju, ale np. w Brazylii obywatelstwo mogą
> otrzymać tylko osoby, które się tam urodziły (choćby były tylko np. dziećmi
> ambasadora czasowo przebywającegow Brazylii). Przepis jasny i nie
> posostawiający złudzeń. Moim zdaniem z obywatelstwem też powinno się określać
> wyraźne granice (co innego prawo stałego pobytu i prawo pracy, a co innego
> obywatelstwo). Człowiek o podwójnym obywatelstwie - cóż to za hydra :o((
> Niestety, mi kojarzy się z podwójnym agentem :o)))
>
> Zdrówka :o)))
Sorry, ale nie przekonałeś mnie do swojej definicji. Ja nadal uważam, że o
przynależności do danego miasta, rejonu, kraju decyduje nie tylko miejsce
urodzenia, ale również związki z nim. Jaki to jest Warszawiak, który jest
pierwszym pokoleniem, które mieszka w tym mieście, a jego przodkowie pochodza
np. z Pażniewa. Jest to mieszkaniec Warszawy, a nie Warszawiak.
Pozdrowienia
Syrena

[wlodek55]

Gość portalu: Tomaszek napisał(a):

> Hej witam wszystkich ;o)
>
> Jako urodzony warszawiak chciałbym się dowiedzieć prawdy!
>

> Aby nieco podgrzać kociołek na samym początku dodam, że moim zdaniem
> warszawiak to ktoś, kto URODZIŁ się w Warszawie.


Małe pytanko.
A w którym pokoleniu Waćpan jest Warszawiakiem?

[Gość: Tomaszek]

Hej :o)

nie ma w tym żadnej tajemnicy - w drugim. Wcześniejsze pokolenia to
wielonarodowa mieszanka z przewagą wschodnich kresów.

Czy o lubieniu lub nie lubieniu decyduje ilość pokoleń?
Czy w drugim pokoleniu jeszcze nie lubimy, a w trzecim już tak?
Myślałem, że chodzi o zasadę - lubimy albo nie.
Ogólnie jako "masę" lub indywidualnie osoby?

Zdrówka :o)

PS: A Waćpan Włodek55 z jakiego miasta?

[wlodek55]

Chodzi o miejsce zamieszkania czy urodzenia ?

Pozdrowienia.

[Gość: Tomaszek]

Chodzi raczej o samopoczucie ;o))

ja jestem i urodzony i mieszkający warszawiak.

Zdrówka :o)

[wlodek55]

Mam pytanie raczej osobiste.
Czy z racji miejsca Twego urodzenia miałeś kiedykolwiek jakieś kłopoty ?
Znam gościa urodzonego w Warszawie który przeprowadził się na Śląsk.
Można by książkę napisać o uroczych doznaniach tego faceta.

[Gość: Tomaszek]

Hej :o)

Być może w przeciwieństwie do Twego znajomego ja nie afiszuję się tak bardzo
opowiadając wszerz i wzdłuż: "Hej, słuchajcie wszyscy, skąd jestem".
Ktoś inteligentny zauważy rejestrację samochodu, z którego wysiadam i zacznie
coś podejrzewać. Nie mamy jeszcze tablic rejestracyjnych na czołach :o)))
Ale mimo wszystko mu współczuję, bo Śląsk to rzeczywiście swoista autonomia.

A tak na poważnie - czy pytasz każdego napotkanego na ulicy skąd jest?
Ja uważam, że akurat w rozmowie dwóch osób takie intymne bądź co bądź sprawy
zależą od danej osoby, jeśli czuje się na tyle "bezpiecznie", jeśli ufa
rozmówcy, może zdradzać różne szczegóły swojej osobowości. Ja nigdy nikogo o to
nie wypytuję, uważam, że jeśli będzie chciał(a), sam(a) mi powie. Nie mam
również takiego "szóstego" zmysłu i nie potrafię po języku, akcencie, itp.
rozpoznać miejsca zamieszkania/pochodzenia (chyba, że mówi po góralsku, śląsku
lub kaszubsku)

Nadal nie "wyspowiadałeś" się ze swojego miasta urodzenia/zamieszkania?
No i jak to będzie?

Zdrówka ze słonecznej dziś Warszawki :o)))

[Gość: johanno]

dla mnie Warszawa to typowe miasto Wschodu z dzikim społeczenstwem, architektura
nijaka bez ładu składu a ludzie to uchodzcy z zacofanych wioch mieniący sie
warszawiakami w któryms pokoleniu. W Europie miasto to zaliczane jest do
strefy Ostbloku gdzie strach jechać ....Pozdrowienia z Górnego Śląska

[Gość: Paweł]

Do Warszawiaków. Na "prowincji" nie lubią Was przede wszystkim za Wasze
zachowanie na drogach. Czy wymuszanie pierwszeństwa, wyprzedzanie na trzeciego
a nawet czwartego na trasach w kierunku Helu to nie jest przypadkiem łamanie
przepisów ruchu drogowego? A może kodeks drogowy Was nie dotyczy. Ja wiem, że
Wam spieszno do Bryzy ale zrozumcie, że to przez Was przy drodze do Gdańska
stoi tyle krzyży.

[Gość: aga]

my tych piratów nazywamy raczej "przedstawiciel handlowy" - czyli po prostu
służbowy samochód na warszawskiej rejestracji, ale za Warszawką też nie
przepadam - oczywiście jeśli się generalizuje - bo zgadzam się,że najpierw
trzeba poznać człowieka, a później ewentualnie włożyć go w szufladkę jeśli na
to zasługuje.

[Gość: JK]

Tak szczerze mowiac to w Warszawie zaczyna byc wiecej przyjezdnych niz
warszawiakow. W mojej pracy tak polowa jest z innych czesci Polski. W bloku mam
pare mieszkan bardzo "przechodnich", ciagle sie zmieniaja lokatorzy i po
samochodach (rejestracje) widze ze nietutejsi. ITP

[Gość: Syrena]

To zjawisko wcale się nie zaczyna ono trwa od prawie 50 lat. To, że ktoś ma
warszawską rejestrację nie znaczy, że jest Warszawiakiem. Już wcześniej pisałam
o tym, że ktoś mieszka w Warszawie również nie znaczy, że jest Warszawiakiem
(powtarzam pytanie: czy ktoś kto urodził się w Paryżu od razu jest Paryżaniniem
lub Francuzem? Zdecydowanie nie.)Tak samo jest z Warszawiakami, Krakowianinami,
Opolanami... A swoją drogą to Warszawiacy (ci nie farbowani)są bardzo
porządnymi ludźmi - słowo daję - tylko szkoda, że jest ich tak mało w Warszawie.
Pozdrawiam
Syrena

[Gość: Tomaszek]

Hej Syreno :o)

Widzę, że zgadzamy się przynajmniej w jednej kwestii - jeśli ktoś jedzie
samochodem na warszawskiej rejestracji to nie znaczy, że jest Warszawiakiem.
I mówię to naprawdę z doświadczenia, pracowałem kiedyś w dużej firmie, mieliśmy
wiele samochodów służbowych na warszawskiej rejestracji, którymi jeździli
ludzie nie mieszkający w Warszawie, ba, nawet z nią się nie identyfikujący. Nie
raz słyszałem opowieści z trasy, że zrobili takie manewry, że się rozpychali,
że wyprzedzali na 3 czy na 4, ale się nie przejmują, bo to i tak na konto
Warszawiaków idzie.

Natomiast jestem ciekawy Twojej definicji Warszawiaka: wiem już, że musi być
urodzony i coś jeszcze. Czyli co - ile pokoleń w głąb, jak się ma udzielać, jak
okazywać zżycie z miastem?

Zdrówka :o)

[Gość: Tomaszek]

Hej :o)

Jeszcze krótka dygresja - czy jest inne miasto w Polsce, które tyle wycierpiało
w czasie II wojny światowej? Represje, wywózki, Powstanie, wygonienie całej
ludności, burzenie... Które miasto w Polsce to przeżyło? Jedynie Wilno i Lwów
doświadczyły barbarzyństwa, no ale z innej strony i naprawdę żal.

Więc jak można się dziwić, że do wyludnionej w 1945 roku Warszawy zjeżdżali się
z całej Polski zarówno jej mieszkańcy, jak i inni. Zresztą komunistyczne władze
wolały, żeby tych innych było zawsze jak najwięcej, zaś rodowitych
przedwojennych Warszawiaków jak najmniej (miały na to swoje powody, o których
tu zmilczę, bo je wszyscy znamy).

I tyle historycznego wtrętu,
Zdrówka :o)

[Gość: Syrena]

Cześć i czołem, wg mnie to w zwiazku z przejściami i pożogami wojennymi, o
których piszesz (oczywiście, że tak było i chyba nikt temu nie zparzeczy;
dorzuciłabym jeszcze wymordowanie narodu i liczne wyemigrowania - ale to
zapewne też mialeś na myśli)optowałabym co najmniej do miejsca urodzenia
rodziców. Jeśli rodzice od urodzenia mieszkają w Warszawie i ich dzieci również
się tu urodziły i tu mieszkają - to są one Warszawiakami. Moja rodzina jest
zakorzeniona w Warszawie od 6 pokoleń (znaczy to, że pradziadek mojego
pradziadka urodził się i mieszkał w Warszawie). Praprapradziadek-Prapradziadek-
pradziadek-dziadek-ojciec-ja (to po mieczu). Ze strony matki trochę później, bo
od 4 pokoleń. Co prawda różne były koleje losów (wojny, powstania, zsyłki),
część rodziny rozsiana jest oczywiście po Polsce i świecie, ale ta najbliższa
urodziła się tu i w więksozści tu też spoczywa.
Pozdrawiam serdecznie
Syrena

[Gość: ni]

Czegos nie rozumiem. Sytuacja hipotetyczna, urodziłam się w Radomiu, moja mama
jest olsztynianką, tata wrocławianinem. Poznali sie i razem zamieszkali w
Radomiu, gdzie ja sie urodziłam. Mieszkają tam nadal. Oczywiście, bywam u
rodziny w innych miastach, ale nigdy tam dłużej nie mieszkałam. Czy możesz mi
powiedzieć kim ja własciwie, według Twojej defincji, jestem? Bo do tej pory
wydawało mi się, że radomianką. Czy nie lepszą definicją jest stwierdzenie, że
o fakcie bycia np. radomianką decyduje to, czy urodziłam się w Radomiu? Takie
podejście nie stwarza takich właśnie dylematów. Aż dziw, że dotychczas nikt na
to nie zwrócił uwagi.
A propos warszawiaków. Czy trzeba pochodzić z Warszawy, żeby zachowywać się jak
warszawiak (a ściślej zgodnie ze stereotypem warszawiaka)? Czy zgodnie z tym
stereotypem nie może zachowywać się np. poznaniak? Czy nie należy rozrózniać
faktu, że ktoś urodził się w Warszawie i dlataego jest warszawiakiem a ktoś
zachowuje się jak stereotypowy warszawiak. Podobnie jest z blondynkami. Moim
zdaniem wszystkie te dowcipy nie mówią o kimś, kto ma blond włosy, tylko o kims
kto mysli własnie w taki sposób - dla uproszczenia ten ktoś został nazwany
blondynką.
Pozdrawiam

[Gość: aga]

np Wrocław z jego burzliwą historią zarówno polską, jak i niemiecką.

[Gość: Syrena]

Jeszcze dodam, że nikt się nie dziwi i nikt nie ma nikomu za złe, że osiedla
się na stałe w Warszawie. Tylko dlaczego, się sadzą na Warszawiaków nie znając
historii tego miasta. Dlaczego przenoszą wsiowe zwyczaje (np. lanie wody
wiadrami w Lany Poniedziałek, trzaskanie drzwiami, zostawianie butów na klatce
schodowej, trzepanie przez okno). A jak przychodzi co do czego, to mówią, że
oni są z Warszawy, mają znajomości, widują aktorów i inne znane osoby - jakby
to miało jakieś znaczenie. W rezultacie - tak myślę - są to osoby z dużymi
kompleksami. I jak ma się lubić takich "Warszawiaków" To mi przeszkadza i tego
nigdy nie zaakceptuje.
To to byłoby na tyle
Jeszcze raz pozdrawiam
Syrena

[Gość: Tomaszek]

Hej Syreno :o)

Przy Tobie poczułem się takim malutkim warszawianinkiem, że z lupą szukać :o|
Jak już wcześniej wspomniałem ja mogę poszczycić się jedynie Tatą urodzonym w
Warszawie (ale za to jeszcze przed wojną), natomiast dziadkowie i pra-
dziadkowie (z obu stron) to są kresy wschodnie. Czy zatem jestem warszawskim
kundlem?

Kiedy czytam posty johanno czy Pawła, to od razu widzę moich kumpli z kraju
rozbijaących się samochodami na warszawskiej rejestracji (wspominałem o tym
wcześniej). Czy tylko z powodu stylu jazdy samochodem nie lubicie warszawiaków?
Gdybym był złośliwy wtrąciłbym parę przykładów o jeździe samochodem po
Warszawie kierowców spoza stolicy, ale zmilczę.

A-ha, pojawił się wątek o podobnej tematyce na naszym Forum warszawskim, ale
muszę z dumą przyznać, że tutejsi forumowicze są o niebo bardziej kulturalni w
swoich wypowiedziach, wstyd mi za tamtych :o(

Zdrówka :o)

[Gość: Syrena]

Jesteś 100% Warszawiakiem. W sumie pochodzenie nie jest wyznacznikiem
człowieczeństwa, ani naprawde nie świadczy na niekorzyść nikogo i w sumie nie
ma znaczenia czy ktoś jest Warszawiakiem., Poznaniakiem, czy Grójczaniniem, czy
Pcimianinem. Ważne jest jakim się jest człowiekiem i co sobą się reprezentuje.
Prowincjonalizm jest kategorią intelektualną, a nie geograficzną. Pozdrawiam
serdecznie
Syrena

[tomaszek00]

Hej :o)))

Dziękuję :o)

I zgadzam się z Twoją teorią o prowincjonaliźmie:
>wsiowe zwyczaje (np. lanie wody wiadrami w Lany Poniedziałek, trzaskanie
drzwiami, zostawianie butów na klatce schodowej, trzepanie przez okno).
Śmieszy mnie jeszcze wystawianie pościeli na balkon, choć muszę przyznać, że
kiedyś latem będąc na wsi spałem pod tak wywietrzoną pościelą z zapachem pól,
siana i było naprawdę niezwykle...:o)

Są oni tacy "dumni", bo wydaje im się, że wskoczyli do niewiadomo jakiej elity
(mimo, że za elitę wcale się nie uważam). Ciekawe co by było, gdyby stolica
Polski była w innym mieście (np. Kraków czy Gdańsk). Czy ich mieszkańcy też
byliby tak nielubini, czy nastawienie reszty byłoby podobne?
Czasem wolałbym, żeby stolicę razem z rządem i sejmem przenieśli do innego
miasta, nie byłoby tych szopek, manifestacji itp.

Zdrówka :o)

PS - w zamierzchłej przeszłości mój ojciec miał Syrenę i podróżowaliśmy nią po
całej Polsce :o))))

[Gość: Syrena]

Witam, uważam, że na pewno tak samo byłoby gdyby stolicę przenieśli w inne
miejsce. Jestem o tym przekonana. A co do syrenki Twojego Taty, to nic nie mam
z nią wspólnego. Bardziej identyfikuję się z tą stojącą (klęczącą) nad Wisłą.
Pozdrawiam serdecznie
Syrena

[Gość: Tomaszek]

Hej Syreno miła :o)

a tu dotknęłaś małego problemu - nad Wisłą czy na Rynku Starego Miasta?
Która jest bardziej Syrenia, warszawska?
Władze chyba bardziej hołubią tą na rynku, bo i miejsce jaby bardziej
prestiżowe, więcej turystów może oglądać, a nad Wisłą teraz nawet trudno
podejść?

Niemniej ściskam Twoje płetwy :o)))
PS - tylko nie ćwicz na mnie swego miecza!

[Gość: Syrena]

Wcielam się w jedną z tych dwóch Syrenek w zależności od nastroju, otoczenia i
okoliczności. Także, jak chcę być stateczna i elegancka - to jestem tą ze
Starego Miasta, a jak chcę być lubieżna to jestem tą znad Wisły. Mimo wszystko
jstem delikatna i nikomu krzywdy nie robię. Także nie obiawiaj się.
Jeszcze raz pozdrawiam. Bardzo miło się z Tobą dyskutowało - po prostu, jak
Warszawiak z Warszawianką.
Syrena

[Gość: Tomaszek]

Hej :o)

czy chcesz już zakończyć ten wątek, a tak miło się zrobiło, w końcu wspólne
zdanie, no i te pomniki, jakoś się rozkleiłem ...

Właśnie zdałem sobie sprawę, że już dawno nie widziałem Syrenki nad Wisłą,
muszę tam podjechać w przyszłym tygodniu (jak się uda) i popatrzyć na tę
lubieżność ;o)

Pozdrawiam gorąco i do zobaczenia ;o)
Tomaszek

PS: "mieczy Ci u nas dostatek, ale i te przyjmiemy..."

[Gość: Syrena]

Witam, ten wątek chyba już wyczerpaliśmy. Możemy podyskutować np. nt. dzielnic
Warszawy, które są "nasze", a których nie lubimy. Proponuję jednak przejście do
innego forum nt. Warszawa, bo tu na Turystyce, jakoś chyba nie pasujemy. Co o
tym myślisz? Ja już założe wątek pt. "Warszawiacy...kontynuacja"
Jeżeli będziesz chciał podjąć temat, będzie mi bardzo miło.
Pozdrawiam
Syrena

[Gość: Syrena]

Witam, ten wątek chyba już wyczerpaliśmy. Możemy podyskutować np. nt. dzielnic
Warszawy, które są "nasze", a których nie lubimy. Proponuję jednak przejście do
innego forum nt. Warszawa, bo tu na Turystyce, jakoś chyba nie pasujemy. Co o
tym myślisz? Ja już założe wątek pt. "Lubimy, czy nie...kontynuacja"
Jeżeli będziesz chciał podjąć temat, będzie mi bardzo miło.
Pozdrawiam
Syrena

[Gość: KBAMM]

Tylko ludzie zakompleksieni mogą o Was mówić źle. Osobiście jako Ślązak cenię
Waszą przebojowość i otwartość.

[Gość: Tomaszek]

Hej KBAMM :o)

Ja natomiast bardzo cenię Poznaniaków i Krakowiaków za gospodarność i
oszczędność (oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu), a Ślązaków, Górali
i Kaszubów za niezależność, poczucie własnej narodowości i umiejętność
współżycia z innymi.

No tośmy wymienili sobie uprzejmości :o)

Zdrówka :o)

jestem Warszawiakiem, nie lubię ślązaków

[Gość: Desperat]

zwłaszcza średniego pokolenia (tego, które wielbi Gierka)

[xris]

Gość portalu: Tomaszek napisał(a):

> Jak to jest - czy lubicie czy nie lubicie warszawiaków?
> Jeśli lubicie, to za co,
> a jeśli nie lubicie, to za co?

Jako urodzony warszawiak - nie lubię. Mam to szczeście, że pół zycia przeżyłem
poza Warszawą (zarówno w mieście większym, jak i mniejszym od Warszawy)

> Aby nieco podgrzać kociołek na samym początku dodam, że moim zdaniem
> warszawiak to ktoś, kto URODZIŁ się w Warszawie. A więc, nie każdy, kto
> mieszka w Warszawie, jest warszawiakiem, jak również nie każdy warszawiak
> mieszka w Warszawie. Namieszałem?

oj, namieszałeś :-)... czy dziecko warszawiakow wg Twojej definicji urodzone
np. podczas podróży do innego miasta nie jest warszawiekiem? i nic a nic nie
pomoże, że kilku dni po urodzeniu mieszka w Warszawie? ;-)

Pozdrowienia,
xris

[Gość: acton]

Jutro cosik napiszę więcej. Teraz w skrócie. Generalnie Warszawiaków ciężko
lubić za całokształt. Pojedyńcze przypadki są spoczko, ale większość z którymi
się spotkałem to tragedia. Przykład z dzisiaj. Do Krakowa (w którym się
urodziłem i mieszkam) przyjechał chłopak mojej kumpeli z uczelni. Praktycznie
co kilka zdań w jakiś sposób musiał podkreślić, że na jakąś wieś musiał
przyjechać, że tego albo tamtego u nas nie ma, albo że Warki w knajpie nie
sprzedają, a w ogóle, że w knajpie ciasno. Za każdym razem krzywił się z
obrzydzeniem. Praktycznie codziennie przebywam na Rynku i co chwilę co jakieś
wycieczki. Bardzo łatwo zauważyć, które są z Warszawy. Dzieciaki już mają
powbijane do głowy jak to u niech nie jest dobrze. Mały Warszawiak patrząc na
Wawel, albo Sukiennice powie: "eeee wcale nie takie ładne", podczas gdy inne
wycieczki są znacznie bardziej podniecone, dzieci mają buzie pootwierane buzie
z zachwytu, dzwonią do domu z budek i opowiadają, że przed chwilą widziały
smoka wawelskiego itp. Takich przypadków jest tysiące. Do Warszawy też często
jeżdżę i już na Centralnym muszę być w pewien specyficzny sposób potraktowany
przez kasjerkę, panią ze sklepu itp. To są takie przykłady, które teraz wpadły
mi do głowy, ale jest ich tysiące. Aha, jeszcze się z pewną częstą rzeczą
spotykam. Ludzie z Warszawy, gdy są krytykowani,ich naczęstszym kontrargumentem
są małomiasteczkowe kompleksy krytykującego:)\
Jednak się rozpisałem. Jutro napiszę coś więcej.
Pozdrówka

[ziggy.s]

Interesujace - a ciekaw jestem co powoduje ze ta pani na centralnym traktuje
cie w taki a nie inny sposob ?
Co powoduje ze rozpoznaje w ciebie nie-Warszawiaka - bo zakladamy ze to jest
powodem extra obslugi.
Moze zbyt szeroko otwarta buzia z nieumytymi zebami bo chyba nie masz wypisane
na czole "Krakow wita/zegna wies" po ktorym ta pani selekcjonuje tych ze
stolycy od calej reszty ?

Wyluzuj kolego