Czy z relatywizmu trzeba wyrosnąć czy raczej ...

[lo_ntek]

Czy z relatywizmu trzeba wyrosnąć czy raczej do niego dorosnąć?

To pytanie wyniknęło jako podsumowanie pewnej zaciętej (zaskakująco
zaciekłej) dyskusji.
Argumentów było mnóstwo.Myślę jednak, że relatywizm to raczej pewna
niezbywalna właściwość ludzkiej „natury” ostrożnie podchodzącej do
prawd „niepodważalnych”.
Oczywiście sama tęsknię do takiej jednej jedynej prawdy, ale jak każdy mam
wątpliwości.
pozdr zdrapka

[kamfora]

lo_ntek napisał:

> Czy z relatywizmu trzeba wyrosnąć czy raczej do niego dorosnąć?

Zależy chyba, co się rozumie jako relatywizm. Dla mnie relatywizm
to postawa, według której coś jest prawdą bądź nie jest w zależności
od aktualnego widzimisię.
Nie uważam, żeby można było traktować relatywizm w kontekście dorastania
czy wyrastania zeń. Raczej przychylałabym się do porównania go z grypą

[lo_ntek]

Dla mnie relatywizm to coś, czego nie można chyba uniknąć.
Relatywizm to rzeczywiście pojęcie pojemne i wieloznaczne a wszelkie definicje
pochodzą raczej od jego przeciwników. Jeśli to grypa (epidemia) to podaj jakieś
lekarstwo chyba, że liczysz na to, że się z niej wyrasta.
pozdr zdrapka

[ipekakuana]

Ani dorosnąć, ani wyrosnąć. Przezwyciężyć.
Nie powiem nic odkrywczego: niemożliwy jest konsekwentny relatywizm. Relatywista twierdzi, że wszystko jest relatywne. Musi zatem przyznać, że również jego pogląd, że wszystko jest relatywne, jest relatywny, a tym samym zgodzić się z antytezą: nieprawda, że wszystko jest relatywne.

[lo_ntek]

Tak rzeczywiście koncepcja samoobalalności relatywizmu to nic nowego.
(Oskarżenia o spowodowanie załamania się prawa i moralności to też uproszczenie
i stereotyp)Chętniej jednak chciałabym usłyszeć jak na własny użytek walczycie
z relatywizmem. (Powiedzmy kulturowym nie mówiąc już o relatywności ocen i
wartościowania w sztuce.)
Jak się uodporniliście?
Tak sobie myślę, że w wątku dotyczącym eutanazji zaprezentowano relatywny
stosunek, jeśli nie do moralności to do śmierci na pewno ( a kara śmierci).
Może nie należy traktować relatywizmu jako podejrzanego o bezmyślną
wyrozumiałość czy zanik prawdziwej nauki.
Jest wiele odmian relatywizmu (historyczny, kulturowy czy lingwistyczny)
Nie zaprzeczycie przecież zróżnicowaniu kultur i ich wielości. Może relatywizm
jest lepszy od fundamentalizmu.
pozdr zdrapka

[malvvina]

???? jestem zaszokowana zestawem

Może relatywizm jest lepszy od fundamentalizmu.

[lo_ntek]

Relatywizm – fundamentalizm.
Przekonanie antropologii ewolucjonistycznej zakładało traktowanie wszelkich
zjawisk kulturowych jako tworzących stadia rozwojowe jednej wspólnej kultury.
Wynikające z tego założenie, że różne społeczności pozostają na różnym poziomie
rozwoju kulturowego, przez jaki przechodzi cała ludzkość.(oczywiście najwyższy
stopień rozwoju osiągnięty został przez cywilizację europejską – zachodnią?)
Relatywizm kulturowy zakłada tezę kwestionującą jedność ludzkiej kultury i
przyjmuje istnienie wielości kultur, z których każda podlega niezależnemu
opisowi i analizie.(postuluje także nieadekwatność metod opisu między różnymi
kulturami)
Lekceważenie odrębności i narzucanie wartościowania z punktu widzenia jedności
kulturowej rodzi u świadomych swojej inności zjawisko pseudospecjacji
zaostrzające separatyzmy i raczej nie sprzyja tolerancji i szacunku dla
odrębności. (Bałkany, Irlandia)
Trochę to przydługie ale chyba krócej się nie da.
pozdr zdrapka

[lo_ntek]

I jeszcze coś mi przyszło do głowy - obiektywizm jako przejaw uwarunkowań
kulturowych.
Jaka kultura taka prawda – prawda?
pozdr zdrapka

[scand]

To prawda. Czytałem ostatnio że np. u Malgaszy kobieta staje się dopiero
kobietą kiedy urodzi dziecko, zyskuje wtedy nawet nowe imię - u nas kobieta
jest kobietą (a więc jest to kwestia samej definicji) niezależnie od
jaichkolwiek zdarzeń.

[scand]

> Musi zatem przyznać, że również jego pogląd, że wszystko jest relatywne, jest
> relatywny, a tym samym zgodzić się z antytezą: nieprawda, że wszystko jest
relatywne.

Ależ tak właśnie sie dzieje. Na tym polega dynamika życia że obok siebie
istnieją oczywiste sprzecznosci. Świat bez sprzecznosci to swiat wypreparowny
i zastygły..

relatywizacja

[ipekakuana]

> Ależ tak właśnie sie dzieje. Na tym polega dynamika życia że obok siebie
> istnieją oczywiste sprzecznosci. Świat bez sprzecznosci to swiat wypreparowny
> i zastygły..

Dialektyka wiecznie żywa
Sprzecznośc istnieje na papierze, gdy widzę przed oczyma dwie sprzeczne tezy.
W świecie sprzeczności nie ma, a jedynie to i to, będące takie a takie pod
pewnym względem i nie będące takie a takie pod innym względem!

[scand]

> Sprzecznośc istnieje na papierze, gdy widzę przed oczyma dwie sprzeczne tezy.

Zauważ że te sprzeczności de facto nie istnieją na papierze, ale w umyśle
odczytującego napisy umysłu - taki umysł z reguły musi wybrać czyniąc jedną
tezę bardziej wartościową!
Na papierze istnieją tylko pewne pasemka atramentu i jest to obraz zastygły.
Papierowi jest obojętne co jest na nim napisane.

> W świecie sprzeczności nie ma ...

Jeśli rozpatrujesz świat statycznie to nie dostrzeżesz sprzeczności, są tylko
właściwości obrazów - jeśli zaś rozpatrujesz procesy, ktore się dzieją i
procesy te są fundamentalnie różne to zauważysz że długo obok siebie nie mogą
istnieć.
Podgrzewanie czajnika za pomocą gazu od spodu i chłodzenie za pomocą bryły lodu
polożonej na czajniku da przynajmniej ten wynik że lód będzie topniał - możliwe
ze sciekająca woda zagasi płomien palnika w przeciwnym przypadku wyparuje,
jeśli płomien będzie trwał dłużej

[ipekakuana]

> Zauważ że te sprzeczności de facto nie istnieją na papierze, ale w umyśle
> odczytującego napisy umysłu - taki umysł z reguły musi wybrać czyniąc jedną
> tezę bardziej wartościową!

Znaczenie jest w umysle, bo niby gdzie miałoby być... Bez fizykalnego napisu,
zdania i bez percypującego podmiotu, nie byłoby sensu zdania...

> Na papierze istnieją tylko pewne pasemka atramentu i jest to obraz zastygły.
> Papierowi jest obojętne co jest na nim napisane

Papierowi toaletowemu też jest obojętne co i kto ....

> Jeśli rozpatrujesz świat statycznie to nie dostrzeżesz sprzeczności, są tylko
> właściwości obrazów - jeśli zaś rozpatrujesz procesy, ktore się dzieją i
> procesy te są fundamentalnie różne to zauważysz że długo obok siebie nie mogą
> istnieć.
> Podgrzewanie czajnika za pomocą gazu od spodu i chłodzenie za pomocą bryły
lodu polożonej na czajniku da przynajmniej ten wynik że lód będzie topniał -
możliwe ze sciekająca woda zagasi płomien palnika w przeciwnym przypadku
wyparuje, jeśli płomien będzie trwał dłużej

Co jest sprzecznego w fakcie zaistnienia dwóch następujacych po sobie stanów
rzeczy?
Pojęcie zmiany jest jednym z najtrudniejszych do zdefiniowania, ale jeśli już
ktoś chciałby się za to rozumnie zabrać, myślę, że obeszłoby się bez gwałcenia
zasady niesprzecznosci.

[scand]

> Znaczenie jest w umysle, bo niby gdzie miałoby być... Bez fizykalnego napisu,
> zdania i bez percypującego podmiotu, nie byłoby sensu zdania...

Więc myśl o umyśle a nie o papierze


> Co jest sprzecznego w fakcie zaistnienia dwóch następujacych po sobie stanów
> rzeczy?
> Pojęcie zmiany jest jednym z najtrudniejszych do zdefiniowania, ale jeśli już
> ktoś chciałby się za to rozumnie zabrać, myślę, że obeszłoby się bez
gwałcenia
> zasady niesprzecznosci.

Te stany nie istnieją jedne po drugich ale jednocześnie :

czajnik jest podgrzewany
czajnik jest chłodzony

Pozorna sprzeczność ale jeśli weżmiemy pod uwagę że te procesy biorą się za
czajnik z dwóch różnych stron... nie ma tu gwałcenia zasady niesprzecznosci to
wszystko sie dzieje w przetrzeni i czasie a nie poza nim.

[ipekakuana]

> Więc myśl o umyśle a nie o papierze

Myślę o swoim umyśle częściej niż myślisz.....

>Pozorna sprzeczność ale jeśli weżmiemy pod uwagę że te procesy biorą się za
> czajnik z dwóch różnych stron. nie ma tu gwałcenia zasady niesprzecznosci to
> wszystko sie dzieje w przetrzeni i czasie a nie poza nim.

Nawet bardzo pozorna.....
A gdyby tak dolna częśc czajnika ogrzewała się poza czasem, a górna poza przestrzenią....
(to taki głupi żart..) .......

[scand]

>A gdyby tak dolna częśc czajnika ogrzewała się poza czasem, a górna poza przest
> rzenią....

Jestem pesymistą.
Nie udało nam się jeszcze spotkać czajnika poza czasem i przestrzenią

[skac29]

> Zauważ że te sprzeczności de facto nie istnieją na papierze, ale w umyśle
> odczytującego napisy umysłu - taki umysł z reguły musi wybrać czyniąc jedną
> tezę bardziej wartościową!

Sprzeczność nie istnieje ani na papierze ani w umyśle czytającego - jest to
kategoria logiczna i choć "niematerialna", to może rozstrzygać w ocenie pewnych
poglądów i twierdzeń - ipekakuana ma rację zarzucając relatywizmowi niespójność.
Godzenie się z tą argumentacją a jednocześnie podtrzymywanie "pełnego"
relatywizmu jest irracjonalne - nie sposób wtedy dalej prowadzić dyskusji.
Lepszy jest sceptycyzm.

[oldpiernik]

A tak na chłopski rozum?
Mam odloty, kiedy czytam niektóre kawałki... :0)
Czy model dyskusji na temat relatywnych ocen relatywnych poglądów nie
przypomina wam bardzo prostego przykładu z fizyki?
Mam na myśli nasz ruch po okręgu.
Nieważne, czy idziemy naprzód, czy z powrotem.
Co zreztą jest bez znaczenia, ruch zawsze jest postępowy, zmienia się tylko
zwrot wektora. Ponadto i tak jesteśmy w niezmiennej odległości od prawdy
tkwiącej w środku. Żeby było śmieszniej, stojąc, również zachowujemy tę
odleglość.
Nie na temat? Jak zwykle...
i co najważniejsze - w kółko.

OLD

[lo_ntek]

Mnie tam na lekcjach fizyki uczyli Ogólnej Teorii WZGLĘDNOŚCI.
I ten ruch i to miejsce prawdy nie takie jasne.
Co do chłopskiego rozumu ...to nie pamiętam takich lekcji.(jasne, że szkoda) J

pozdr zdrapka

[oldpiernik]

Wydaje mi się, że dowcip tych lekcji fizyki polegał na tym, że ogólna teoria
względności zawęża się do zagadnień z penego przedziału wartości zmiennych.
Jeśli jednak pchnąć wyobraźnię poza prędkości światła możliwości wzrosną
niepoliczalnie. To ten kawałek od 300tys. km/s do nieskończoności.
I tylko brak wystarczającej wyobraźni trzyma nas w obszarach względności
zawartych jw.
Może ten żartobliwy krąg z nieokreślonym środkiem bliższy jest prawdzie niż
tamte lekcje.

OLDWZGLĘDNIENIEOLD ;0)

[lo_ntek]

Co do powyżej 300tys. km/s to wydaje się to postulat fizyki interpretowanej
relatywistycznie.
Z wyobraźnią jeszcze bardziej względnie.
Ale ja na religię nie chodziłam. Tak czy inaczej –„niech moc będzie z Tobą”
no i najważniejsze że w kółko czy jednak po zbyt prostej?
pozdr zdrapka

[oldpiernik]

Tak jak piszesz w pierwszym poście tego wątku.
Podchodząc z ostrożnością do "niepodważalnego" stajemy się relatywistami?
Może jednak to sprawa ciągłych poszukiwań?
Żartując z fizyki nie przestaję używać jej w praktyce.
Czy relatywizm to brak, czy tez może nadmiar dystansu?
Nie pośpię dziś przez Ciebie.


OLDZGWOŹDZIEM ;0)

[lo_ntek]

Pomijając nasze wewnętrzne skłonności (oczywiście nie można ich pominąć –brak
dystansu)I jednak patrzeć z niedowierzaniem na tłumy idei ( nadmiar dystansu?)
znaleźć się można na mapie pozbawionej terytorium.
Kiedy dodamy do tego (oczywiście) brak skłonności do prawd objawionych to
patrząc na innych, którzy swój brak dystansu traktują jako normę obowiązującą
dla wszystkich to masz wrażenie, że tylko ty już wyrosłaś z przedszkola.
No i trzeba wziąć tę mapę i nie zważając na brak terytorium zacząć się po nim
poruszać w miarę jak najdalej od tzw. zdrowego rozsądku, bo ten jakoś się nie
sprawdza.( oczywiście myję zęby i czytam instrukcje,)
Co do pytania innych też może śmiesznie wyjść, bo to najwyżej przedszkolaki z
innej grupy i na twojej mapie się nie znają, bo mają swój dystans a ta miarka
do twojej nie przystaje albo udają, że ich ląd istnieje i mają dokładną mapę
tylko dzisiaj akurat jej zapomnieli. Chyba dystans ...z przewagą jego
nadmiaru... czasami. (no to Ci wyjaśniłam. uuuu!
Ale nie bierz tego ze zbyt dużym dystansem i nie rezygnuj ze snu to chyba
jedyna szansa)

pozdr zdrapka

[oldpiernik]

Ta wizja z mapą jest chyba ciekawsza niż koło.

Miło doświadczać tolerancji ze strony rozmówcy, i nie zdążę rozwinąć myśli, bo
już rzeczywistość przyziemna bardzo trąbi na mnie. (Bradzo przyziemna i bardzo
trąbi).

OLD

[witekjs]

Jest chyba w ogromnym stopniu związana i zależna od rodzaju emocji, które
towarzyszą rozwiązywaniu problemu.
Przedwczoraj osoba, której pomagałem uzmysłowić sobie i poznać źródła
niepokojących problemów, dziękując za razem spędzony czas, przepraszała za
obciążenie mnie nimi.
Dla mnie, o czym powiedziałem, nie było to obciążenie, lecz intelektualna
rozgrywka.
Przyjazne, wspólne rozwiązywanie uładanki z wieloma niewiadomymi, mniej lub
bardziej świadomie ukrywanymi przez partnera.
Odbiór tego wysiłku i ocena poświęconego czasu były inne, mimo odczuwanego
przez nas zadowolenia z uzyskanego efektu.
To też jeden z przekładów reltywizacji, z którą spotykamy sie na codzień.

Pozdrawiam Was. Witek

PS. Od pewnego czasu, w czasie pracy i rozrywki przy komputerze słucham nowego,
bardzo przyjemnego programu Textures - AccuRadio:
www.accuradio.com/textures/default.htm#

[lo_ntek]

Trzeba by zauważyć że kategorie logiczne trochę się rozszerzyły otatnimi czasy.
Co to jest „ pełny relatywizm”i w jakiej dziedzinie a może to chodzi o taki
pełny najpełniejszy całkiem pełniutki - pełniusieńki?
Irracjonalizm to jest wtedy jak się nie przeczyta całego wątku a komentuje
jakby się go przeczytało.
Nie sposób.

pozdr zdrapka

[lo_ntek]

Nie jestem zwolenniczką konsekwentnego relatywizmu, ale rozumiem, że ty jesteś
zwolenniczką absolutyzmu, bo tylko na jego gruncie zarzut o samosprzeczności
relatywizmu posiada swoją ograniczoną, (bo tylko na tym polu)prawomocność.
Zakłada, bowiem milcząco, że relatywizm i absolutyzm z żadnego punktu widzenia
nie mogą być jednocześnie prawdziwe, w żadnym sensie słowa „prawdziwe”. Tak
rzecz ma się z punktu widzenia absolutyzmu. Natomiast z punktu widzenia
relatywizmu sprawa przedstawia się, a przynajmniej jak to w relatywizmie może
się przedstawiać, zgoła inaczej. Jednym słowem musiałaś by mnie przekonać do
pewnych założeń absolutystycznych (obiektywistyczna koncepcja prawdy i
dwuwartościowa logika), ale ja mogę na to nie mieć ochoty choćby w imię obrony
relatywistycznej równowartościowości standardów. Ale możesz próbować.
Mnie bardziej interesuje twoje całkiem osobiste przezwyciężenie .
pozdr zdrapka

[ipekakuana]

> Nie jestem zwolenniczką konsekwentnego relatywizmu, ale rozumiem, że ty >jesteś zwolenniczką absolutyzmu..

A jakiego jesteś zwolenniczką? Jak można akceptować dany pogląd i olewać to, co z niego wynika ?...

Nie jestem zwolenniczką ani relatywizmu, ani absolutyzmu, jak ty to nazywasz..
Jestem jedynie zwolenniczką poglądu, że jaśli jakaś teza prowadzi do sprzecznosci, to należy ją odrzucić i szukać innego wyjścia - inaczej sformułować problem.
Swoją drogą neokantyści próbowali połączyć relatywizm z fundamentalizmem, jak kogoś to interesuje, może poczytać...

[lo_ntek]

Jeśli napisałaś :

dorosnąć, ani wyrosnąć. Przezwyciężyć.
Nie powiem nic odkrywczego: niemożliwy jest konsekwentny relatywizm.
Relatywista twierdzi, że wszystko jest relatywne. Musi zatem przyznać, że
również jego pogląd, że wszystko jest relatywne, jest relatywny, a tym samym
zgodzić się z antytezą: nieprawda, że
wszystko jest relatywne.

To będąc konsekwentną, tropicielką sprzeczności musiałaś to pisać w zgodności z
obiektywistyczną koncepcją prawdy i z wiarą w dwuwartościową logikę( i
niewątpliwie w zgodzie ze swoimi poglądami chyba, że olewasz to, co wynika z
tego, co napisałaś), Ale jeśli nie jesteś absolutystką (tzn. na przykład nie
uznajesz obiektywności prawdy)to jest to jakaś sprzeczność. Dla mnie ta
sprzeczność w twojej wypowiedzi jest do zaakceptowania, ale dla Ciebie nie.
Jestem relatywistką w obrębie swoich zainteresowań i nie wrzucam całego
relatywizmu do jednego worka w innych dziedzinach jestem tylko podejrzliwa, co
do twardo określonych paradygmatów( aczkolwiek otwarta na równouprawnienie
różnych poglądów)
Relatywizm w worku wygląda groźnie ( można przeczytać, że i za obozy i gułagi
jest odpowiedzialny), ale to uproszczenie. Jeśli kogoś takie uproszczenie nie
interesuje to może poczytać…
pozdr zdrapka

[ipekakuana]

Ciekawa jestem czy twoja deklaracja, że odrzucasz logikę klasyczną jest wynikiem znajomości logik wielowartościowych, czy może jest to kwestia estetyczna?
Zastanawia mnie też czym jest dla ciebie obiektywistyczna koncepcja prawdy w kontekście tego, co nazywasz absolutyzmem. Podaj mi jeden przykład prawdy cząstkowej, którą ja, jako obiektywistka i absolutystka, bym uznała...

[lo_ntek]

O - ale bym przegapiła.Myślałam że jak zwykle kończy się kołem i już.(chyba
jednak koło ,ewentualnie spirala w kole zamknięta.

ipekakuana napisała:

> Ciekawa jestem czy twoja deklaracja, że odrzucasz logikę klasyczną jest
wynikiem znajomości logik wielowartościowych, czy może jest to kwestia
estetyczna?


Zaciekły anty-relatywista Steven Weinberg w swojej książce „Sen o teorii
ostatecznej „ – twierdzi że uczeni mający kluczowy udział w tworzeniu
najważniejszych teorii naukowych XX wieku kierowali się poczuciem piękna, on
sam uważa , że to dobre kryterium odróżniania teorii prawdziwych od fałszywych.
(cyt. – „Bowiem „piękne” teorie korelują z pięknem przyrody którą opisują.”-
cały rozdział pt. „Piękne teorie”
Zgoda na kryterium estetyczne racjonalisty Weinberga co do rozstrzygania
fałszywe/prawdziwe . Co do logiki to podobnie– bliższe procesów
przebiegających w naturze w świetle odkryć współczesnej fizyki są logiki
wielowartościowe . Ale co to ma wspólnego z przezwyciężaniem własnych problemów
z ‘”prawdą” Przypominam że to nie ja zaczęłam wyjaśnianie od nic nie
wyjaśniającego stwierdzenia o samosprzeczności relatywizmu.

> Zastanawia mnie też czym jest dla ciebie obiektywistyczna koncepcja prawdy w
kontekście tego, co nazywasz absolutyzmem.

Może - ograniczeniem wyobraźni?

> Podaj mi jeden przykład prawdy cząstkowej, którą ja, jako obiektywistka i
absolutystka, bym uznała...

Wszystkie prawdy są cząstkowe i tu (znowu) bardziej się z tobą zgadzam niż Ty
ze mną.
Prawdy cząstkowe które powinna uznać Ipekakuana:
Ipekakuana jest absolutystką cząstkową
Ipekakuana to roślina (z nazwy i oczywiście tylko w wirtualu.)

pozdr zdrapka

dygresja

[ipekakuana]

Krótka dygresja (bo na razie nie mam czasu)
Weź ty się zdecyduj co do własnej płci...
(chyba, że pod pewnym względem jesteś facetem, a pod pewnym kobietą)
No chyba że to taka perwersja..

[ipekakuana]

> Ipekakuana to roślina (z nazwy i oczywiście tylko w wirtualu.)

Nie mogę uznać tego zdania za prawdziwe, bo nie jest jednoznaczne.
Ipekakuana to roślina w realu, a nick w wirtualu.

[scand]

Biorąc pod uwagę obserwacje dzieci które są najbardziej konsekwentnymi
zwolennikami wiary w Absolut wydaje się że relatywizm jest postawą do której
się dorasta.. nawiasem mówiąc relatywizm szczęścia nie daje, dlatego dzieci są
szczęśliwsze..

[jul.s]

.....o relatywiźmie w moim pojęciu ogólnie ;

przestrzeń między dobrem ...................i złem
między miłością ..................i nienawiścią

jest wypełniona relatywizmem ....

....ale wymyslił ...

[scand]

Przestrzen miedzy Absolutami jest relatywna ?

[lo_ntek]

Jednym słowem- nie ma lekarstwa na te grypę zwaną relatywizmem? Można jedynie
wrócić do dzieciństwa? Jeszcze jedno- może ktoś wyjaśni mi, co znaczy
relatywizm w nauce?
Czy teorie współczesnej fizyki są źródłem relatywistycznego nurtu w innych
dziedzinach?
(Czy fizyka kwantowa może być uznana za relatywistyczną? Nie znam się na nauce
a komentarze są jak zwykle sprzeczne (relatywistyczne?) – Naukowcy mówią, że
jest jednoznaczna inni, że jest (zaraz po teorii względności) wyłomem w
obiektywizmie naukowym.
pozdr zdrapka

[scand]

Najbardziej relatywistyczna jest chyba teoria względnosci - jedno zalezy od
drugiego ( np. czas od masy) i nie ma takiej możliwosci żebysmy uzyskali obraz
niezależny od niczego.
Teoria kwantowa o tyle jest relatywizująca że pokazuje że nie jesteśmy w
stanie wiedzieć dokładnie jednego przy znajomosci równie dokladnej innego.
Zawsze coś za coś. Poznamy np. dokładną masę ale nie poznamy dokładnej energii
i na odwrót. Poznawanie bowiem też jest procesem aktywnym który oddziaływuje.

Trzeba dojrzeć.

[oldpiernik]

Aby być jednoznacznym: relatywizm trzeba dostrzec.
Teoria nieoznaczoności Heisenberga (bodaj, bo pamięć mam kiepską) dostrzega
jedynie relatywizm pomiaru, nie odnosząc się do istoty zjawiska.
Teoria względności Einsteina również dostrzega jedynie zależność obserwowanego
od prędkości obiektu względem obserwatora.

Etyczny relatywizm z niczym mi się nie kojarzy.
Może tu równiż trzeba tylko dostrzec, że wynik oceny moralnej od czegoś
uzależniono?

Jak za każdym wątkiem, mam wrażenie, że rozpoczynamy kolejne okrążenie.
W poszukiwaniu układu odniesienia.
Być może w poszukiwaniu kontekstu.

" - Co jest arche świata? - zapytał Profesor na jednym z wykładów.
- Arche świata, to piwo! - padło z któregoś odległego rzędu.
- Wątpię - odparł Profesor - przed piwem musiał być jęczmień. Jednak niech się
pan nie zniechęca, przynajmniej próbował pan szukać."


OLDZOSTATNIEJŁAWKI

[scand]

> Jak za każdym wątkiem, mam wrażenie, że rozpoczynamy kolejne okrążenie.
> W poszukiwaniu układu odniesienia.

Jeśli to okrążenie to jest przynajmniej to, co wewnątrz niego i to co na
zewnątrz..

[oldpiernik]

jeśli wewnątrz jest czarna dziura, a na zewnątrz pustka, szanse na sukces są
relatywnie nikłe...


OLD ;0)

[scand]

A może ..
na zewnątrz jest widownia, a wewnątrz trwają inne konkurencje - jak to na
stadionie

[lo_ntek]

No dobrze- siedzę na trybunie kosmicznego stadionu w dole - Oldpiernik i Skand -
grają.
Skand czerpie emocje z kibiców ale na grę spogląda z dystansem , natomiast
Oldpiernik mimo pozornego niezaangażowania –gra uważnie ale spogląda ponad
trybuny szukając sędziego.
Idę poczytać coś na temat relatywizmu w nauce. Jeśli relatywizm dotyczy „tylko”
obiektywnych warunków obserwacji to już nie wiem …
Pozdr zdrapka

[kamfora]

oldpiernik napisał:

> - Wątpię - odparł Profesor - przed piwem musiał być jęczmień.

Albo chmiel

W okrążaniu najważniejsze to nie stracić dystansu, a jednocześnie nie wypaść
poza ostatnią orbitę.
Zdaje się, że każdy krąży dookoła siebie

[oldpiernik]

koło

Jeśli na zewnątrz jest widownia, a w środku inne rozgrywki, to przyznaję:
robienie z siebie widowiska, "ku uciesze gawiedzi", zupełnie nie zmniejsza
przyjemności, jaką czerpię z udziału w igrzyskach.
Szczególnie, gdy inni gladiatorzy tak zacni.

Tymczasem przesiadam się na rydwan.
Jak nazywa się to, wokół czego krążymy?

OLDTREFNIŚ

[scand]

> koło

Ale jak ??? Czyżby robienie kół wymagało wiedzy a bieg przed siebie nie ??

[scand]

Koło

[lo_ntek]

kamfora napisała:
> Albo chmiel
>
> W okrążaniu najważniejsze to nie stracić dystansu, a jednocześnie nie wypaść
> poza ostatnią orbitę.
> Zdaje się, że każdy krąży dookoła siebie

To smutne, ale tak to chyba wygląda, że mielimy ciągle te same, ale tylko
własne układy odniesienia ( w poszukiwaniu obiektywnych właściwości możemy
posunąć się tylko do uzależniania parametrów od własnego układu odniesienia)
Względność układów, względność pojęć i języka, w którym są wyrażane. Gdzie
trzeba się wybrać, aby to zapomnieć i znaleźć coś pierwotnego coś pierwszego
coś bez słów i odniesień?
Idę się przespać,sen nie posługuje się słowami, ale niestety jest tylko mój.

Tak – przyśnić coś pierwotniejszego od chmielu(słowa), ale jeśli się nawet
przyśni to i tak będzie to trzeba opisać, przedstawić, ale żeby nie było
śmieszne i choć trochę zapomniało układ odniesienia to musi być nieopisane,
więc może pokazane (gestem?) czy może sztuką? (może się okazać, że jedynym i
zapomnianym językiem jest sztuka i to robiona pod wpływem chmielu… no tak
muszę już iść spać
pozdr i dobranoc zdrapka