W tym tygodniu słuchamy - DREDG "El Cielo"

[bleri]

To chyba ja dzisiaj, tak?
Jeśli tak, to w nadchodzącym tygodniu wszyscy się zachwycą płytą (tu
zaskoczenie) - Dredg pt. "EL CIELO" z 2002r. <aplauz>

[ihopeyouwilllikeme]

A cóż to ?

[ayya]

Ja słyszałam płytę DREGD z tego roku i zespół brzmi dla mnie dość komicznie
(jak popowa wersja Iron Maiden przez ten wokal), ale spróbuję z nim jeszcze
raz :)

[bleri]

ayya napisała:

> Ja słyszałam płytę DREGD z tego roku i zespół brzmi dla mnie dość komicznie
> (jak popowa wersja Iron Maiden przez ten wokal), ale spróbuję z nim jeszcze
> raz :)


Ale weź przestań, wogóle nie Iron Maiden i weź, ale Catch without arms z tego
roku to im wogóle nie wyszło i zła jestem, bo El Cielo naprawdę świetne jest,
hej.

[ilhan]

W temacie Dredg:


www.screenagers.pl/index.php?service=concerts&action=show&id=106

A "El Cielo" i tak miałem posłuchać, więc w sumie dobry wybór.

!

[pytajnick]

Och, cóż za doskonały wybór - gratuluję!
Opinię o płycie znajomego znajdziecie tu:
www.caladan.art.pl/recenzje_sc.php?id=332
o ich debiucie - już mojego pióra, tu:
www.caladan.art.pl/recenzje_sc.php?id=653
a co do nowej, niestety bardzo słabej, a w porównaniu z fenomenalnym El Cielo
wręcz fatalnej, płyty, to odsyłam do ostatniego TR.

Tymczasem życzę miłego poznawania tej wspaniałej płyty jaką jest El Cielo,
jakkolwiek świadom jestem, że wielu jej może nie przetrawić (bo obok
przebojowości i melodyjności niezwykłej jest zarazem pokręcona niesamowicie,
miesza różne pomysły i style a do tego wyskakuje wciąż z niespodziewankami,
żaden tam przewidywalny poproczek).

Viel Spass!
ex

n.p. the national | alligator, czyli jedyna tegoroczna płyta za którą stęskniłem
się przez wakacje (no, jeszcze trochę za Antonym, ale jeszcze nie słucham bo się
boję, czy dalej mi się bedzie podobać :)

[pytajnick]

Ja:

> Opinię o płycie znajomego znajdziecie tu:

"Opinię znajomego o płycie..."

[ihopeyouwilllikeme]

> wielu jej może nie przetrawić (bo obok
> przebojowości i melodyjności niezwykłej jest zarazem pokręcona niesamowicie,
> miesza różne pomysły i style a do tego wyskakuje wciąż z niespodziewankami,
> żaden tam przewidywalny poproczek).

Nie do końca rozumiem, wydaje mi się, że na forum SF znalazłoby się niewiele
osób tolerujących tylko " przewidywalny poproczek ", a z drugiej strony nie
tolerujących " mieszania różnych pomysłów i stylów ", a już tym bardziej
" niespodziewanek " :D Toż to jest to, co lubimy najbardziej !

[pytajnick]

> Nie do końca rozumiem, wydaje mi się, że na forum SF znalazłoby się niewiele
> osób tolerujących tylko " przewidywalny poproczek ", a z drugiej strony nie
> tolerujących " mieszania różnych pomysłów i stylów ", a już tym bardziej
> " niespodziewanek " :D Toż to jest to, co lubimy najbardziej !

Ale jednak wiele osób obraca się _głównie_ (na szczęście nie wyłącznie) w
kręgach indie/revival/poprock/grunge itd. A ta płytka dredg ma, moim zdaniem,
przedziwne elementy wykraczające znacząco ponad to, ocierające się o rzeczy do
których można własnie mieć pewne uprzedzenia. Ale może się mylę - mam taką
nadzieję! - i niepotrzebnie takie rzeczy piszę. Może obawy moje wynikają z
niedawnej lektury recenzji "El Cielo" na Pitchforku, wykazującej moim zdaniem
kompletne niezrozumienie tematu (chyba 2/3 recenzji i większość zarzutów dotyczy
tekstów, LOL), a Pitchfork to jest - a szczególnie było te dwa czy trzy lata
temu - mocno "niezalowe" towarzystwo.

[pytajnick]

pytajnick napisał:
> Ale jednak wiele osób obraca się _głównie_ (na szczęście nie wyłącznie) w
> kręgach indie/revival/poprock/grunge itd. A ta płytka dredg ma, moim zdaniem,
> przedziwne elementy wykraczające znacząco ponad to, ocierające się o rzeczy do
> których można własnie mieć pewne uprzedzenia.

Żeby nie być z tymi uprzedzeniami gołosłownym - np. w owym pitchforku
najbardziej recenzenta chyba przeraził fakt, że "El Cielo" jest albumem
koncepcyjnym i już tego zespołowi nie odpuścił. Pewnie mu się z progrockiem
skojarzyło... Osobiście dowiedziałem się o tej koncepcyjności albumu dopiero od
niego, więc się nie jest to specjalnie zauważalne. ;)

pozdr
ex

n.p. alanis morissette | jagged little pill acoustic (mi się podoba, aczkolwiek
ja Alanis akustyczną lubię najbardziej, więc nic dziwnego).

[ihopeyouwilllikeme]

> n.p. alanis morissette | jagged little pill acoustic (mi się podoba,
aczkolwiek
> ja Alanis akustyczną lubię najbardziej, więc nic dziwnego).

Mi tez się podoba, ale o co chodzi ? :)

[ethan26]

gdy wracam do tej płyty po tych kilkunastu miesiącach nie robi takiego wrażenia.
są tutaj fajne fragmenty, ale też i jest podobnie jak w przypadku toola trochę
przerostu formy nad treścią. ale znakomitego koncertu z overdrive sprzed 3 lat
nigdy nie zapomnę. w sumie jeszcze można kojarzyć to z life of agony.

[ethan26]

tak btw to płyta Leitmotif jest nieco lepsza.

[pytajnick]

ethan26 napisał:

> tak btw to płyta Leitmotif jest nieco lepsza.

Jest bardzo fajna, ale jednak przewyższa "El Cielo" wyłącznie pod względem
"czadowości". Melodie, brzmienia, pomysły, oryginalność kompozycji i struktury
płyty, wokal, (...) i jeszcze raz melodie, to jednak atuty "El Cielo.
Zdecydowanie "Leitmotif", powtórzę - płytka naprawdę godna uwagi - może być
szczególne cenna dla fanów "post-grunge'u" (obok "Ten" jedyna "okołogrunge'owa"
płyta, która mnie zachwyciła), mocniejszego rocka, i w ogóle bardziej
drapieżnego grania, bo to głównie przyciężkie gitary i krzyk. W razie czego
odsyłam skromnie do recenzji do której już wcześniej w tym wątku link wklejałem...

ex

n.p. radio tok fm - mówią o "Glissandzie" i zakładaniu własnego pisma. Arcyciekawe.

[kkrzysiekk]

a tak w kwestii porządkowej: jak się wymawia nazwę zespołu ? ;)

[bleri]

dredż :)

[aasiek]

W kwestii porządkowej - nie wyrabiam z czasem... :(

[mechanikk]

- nie wyrabiam z czasem

Ja też.
Dopiero powoli zapoznaję się z Augie March.
Poza tym, czy Dredg pojawi się w "wiadomym miejscu" ?

[nemrrod]

mechanikk napisał:

> Poza tym, czy Dredg pojawi się w "wiadomym miejscu" ?

Jeżeli forumowiczów zadowala jakość 128 kbps (ale dobrze brzmiąca), to mogę się
tym zająć :)

[pagaj_75]

nemrrod napisał:

> Jeżeli forumowiczów zadowala jakość 128 kbps (ale dobrze brzmiąca), to mogę się
> tym zająć :)

Mam już to w jakości lepszej, ale muszę przesłuchać czy nie ma jakichś glitchy i
wtedy wrzucę... Niech tradycji stanie się zadość ;)

[nemrrod]

pagaj_75 napisał:

> muszę przesłuchać czy nie ma jakichś glitchy i
> wtedy wrzucę...

Ale przecież glitch jest ok ;)

[roar]

nemrrod napisał:

> Ale przecież glitch jest ok ;)

Najgorsze są glitche w nagraniach z gatunku glitch. I dojdź tu, człowieku, czy to tak miało być... :\

[pytajnick]

roar napisał:

> nemrrod napisał:
>
> > Ale przecież glitch jest ok ;)
>
> Najgorsze są glitche w nagraniach z gatunku glitch. I dojdź tu, człowieku, czy
> to tak miało być... :\

Tak z którymś Ovalem miałem, a że w tamtych latach nagrywarki jeszcze nie
działały tak dobrze jak dziś, i co którąś płytę psuły, no to nigdy się końcu nie
dowiedziałem, że dobrze mam płytkę nagraną, czy też nie...

ACHTUNG WNIMANJE.

[pagaj_75]

roar napisał:

> Najgorsze są glitche w nagraniach z gatunku glitch. I dojdź tu, człowieku, czy
> to tak miało być... :\

Heh, miałem tak raz, że różne niedoskonałości dźwięku w ściągniętych
empetrójkach brałem za zamierzony efekt, ale tylko do momentu gdy z ciekawości
ściągnąłem inną wersję tego albumu ;)

No dobra, my tu gadu gadu, a ORZEŁ WYLĄDOWAŁ ponownie. Jeśli są jeszcze na sali
sierotki Marysie, które nie wiedzą gdzie czego szukać, to zapraszam na priv.

[mechanikk]

Ja wiem i już korzystam. Sęk ju ;)

[ilhan]

Zastanawiam się czy to tempo nie zamorduje nam zabawy. Może na Dredga i jeszcze Augie zamiast tygodnia 10 dni?

tempo

[neandertalski]

> Zastanawiam się czy to tempo nie zamorduje nam zabawy. Może na Dredga i
jeszcze
> Augie zamiast tygodnia 10 dni?

jeśli można to dołączyłbym się do tego glosu, tempo rzeczywiscie jest trochę
duże....
pomysł 10 dni wg mnie bardzo dobry, może niech to nie będą piątki tylko
poniedziałki i piątki? Wg mnie jakby się trzymac sztywno tych dwóch dni w
tygodniu tak żeby utrzymać +/- 10 dni między nimi to też byłoby sympatycznie a
może nawet bardziej. Mówię teraz za siebie ale z praktyki wynika mi,
ze "wybraną" płytę mam do odsłuchania najwcześniej gotową we wtorek wieczorem.
Sam nie wiem jak to się dzieje, ze płyty "nie-wybrane" szybciej mi jakoś się
zaciągają a nie ukrywam, ze biorąc pod uwagę, ze tak powiem merytoryczność
płyt "wybranych" trudno mi odmówić sobie przyjemności ściągania też innych płyt
w tym czasie;)

[good_morning]

tez jestem za. proponuje 10, 20 i 30 kazdego miesiaca. ordnung muss sein i
pamieci sie nie obciazy pomieszaniem poniedzialkow z piatkami ;)

[jarecki32]

good_morning napisała:

> tez jestem za. proponuje 10, 20 i 30 kazdego miesiaca. ordnung muss sein i
> pamieci sie nie obciazy pomieszaniem poniedzialkow z piatkami ;)

jestem za

[ilhan]

Za duża przerwa będzie. Teraz czekalibyśmy ponad dwa tygodnie.

5, 15 i 25 każdego miesiąca - oto moja sugestia :)

1 x TAK

[neandertalski]

no to może rozpisać wybory? W sumie "5, 15, 25" to nawet fajnie brzmi, jak
tytuł całej zabawy, coś jak nowa wersja "5, 10, 15" :-)))

[ilhan]

Niniejszym uznaję, że decyzja o przyjęciu wariantu "5 - 15 - 25" zostaje podjęta jednogłośnie (jednym głosem Neandertalskiego) :)

[neandertalski]

niech żyje jednomyślność!
:)

[pszemcio1]

ilhan napisał:

> Zastanawiam się czy to tempo nie zamorduje nam zabawy. Może na Dredga i
jeszcze
> Augie zamiast tygodnia 10 dni?

hmmm...mam trochę wredny charakter więc nie wybaczyłbym sobie gdybym nie
napisał: a nie mówiłem!?!?!?!

[jarecki32]

Tu mozna zobaczyc i posluchac
www.dredg.com/main/media.html
Ja posluchalem i chyba bedzie dobrze taki wspolczesny art-rock, a to nawet lubie

[mmakowski]

Sekcja rytmiczna na początku "Same Ol' Road" nastawiła mnie bardzo pozytywnie,
wejście wokalu zapał mój jednak ostudziło i już do końca płyty nie pojawiło się
nic, co by zaspokoiło oczekiwania rozbudzone na początku. Sekcja jest bardzo
dobra, miło że próbują grać czasem na 3/4, ale to trochę za mało na na prawdę
ciekawy album. Maniera wokalna kojarzy mi się miejscami z Belewem z okresu płyt
czerwonej, niebieskiej i żółtej

[ayya]

Ja się prawie w całości zgadzam z recenzją z Piczforka (nie rozumiem tylko tej
koncepcyjności). Generalnie taka muzyka mi nie podchodzi, a wokalista mnie
koszmarnie irytuje (jest moim zdaniem patetyczny aż do bólu). Natomiast jest na
tej płycie coś, co mi się nawet spodobało - to piosenka nr 2. Nic więcej na "El
Cielo" nie przykuło mojej uwagi, aczkolwiek po zapoznaniu się z oboma krążkami
grupy Dredg potrafię wyobrazić sobie, dlaczego autorka wątku, pisząc kiedyś o
najlepszym koncercie, na jakim była (right?:))), napisała właśnie o tym zespole.

[bleri]

Not right ;) Napisałam, że jeden z lepszych, naprawdę szczególny, bardzo
kameralny, "łatwy" w odbiorze. Trudno zresztą porównywać koncerty dla choćby 15
tysięcy ludzi w wielkiej hali, a takie w małych klubach na 70 osób. Ale ja
lubię Dredg i El Cielo się zachwycam, może dlatego... ;)

[kkrzysiekk]

Znajomość z zespołem Dredg rozpocząłem od przeczytania informacji nt. grupy na
allmusic. Do słuchania płyty podszedłem z pewną obawą - na podstawie uzyskanych
informacji o gatunku muzyki (post-grunge)oraz podobieństwa do innych zespołów
(Linkin Park, Lostpropeths) uznałem, że chyba jej nie pokocham ;-). Jedyne, co
napawało mnie nadzieją, to wypowiedź Pytajnicka (przebojowość i
melodyjność, "pokręconość" ;)itp. itd.). Niestety, moje obawy się potwierdziły -
nie jest to muzyka dla mnie - przebojowość i melodyjność przywodzi mi na myśl
dokonania "tuzów" melodyjnego metalu - The Rasmus; eksperymentów, na które
warto byłoby zwrócić uwagę też jest jak na lekarstwo, o "patosie w głosie"
wspomniała już Ayya. Jedyny utwór z płyty, który jeszcze kiedykolwiek będę miał
ochotę usłyszeć, to "An elephant in the delta waves"(lubię Dead Can Dance ;-).
Ogólna ocena 2/10.

[pytajnick]

No i jednak potwierdza się trochę to, co nico wcześniej mówiłem. Potwierdza
znacznie bardziej niż się spodziewałem, co mnie bardzo dziwi. Nie potrafię nawet
sobie tego wyjaśnić, że _wszyscy_ moi "nieforumowi" znajomi, którzy z płytą
mieli do czynienia, niezależnie czy byli to ludzie z klimatów ninja tune, czy
amon tobin i te sprawy, czy fani art-rocka, czy fun lovin' criminals, aż nie
sposób mi wymienić bo choroba 'dredg' strasznie szybko się rozprzestrzeniała.

Powiem szczerze, że myślałem/miałem nadzieję, że tu też się przynajmniej w
pewnym stopniu rozprzestrzeni, bo tak byłem śmiertelnie przekonany co do
"obiektywnej" jakości muzyki zawartej na drugiej płycie El Cielo. No i już nie
jestem, zachwiała się moja pewność, i już mi się nie wydaje, że gdyby ta płyta
miała szanse promocji w świecie muzyki niezależnej, zrobiłaby ogromną karierę.
Być może jednak by nie zrobiła...

A może to kwestia zaczynania od allmusic/pitchforka, gdzie moim zdaniem o
zespole piszą bzdury? Nie ukrywajmy, nastawienie jest często kluczowe...
"Post-grunge" dotyczył tylko pierwszej płyty, druga jest przecież, hm,
nieklasyfikowalna? Chyba tak. A z grungem ma chyba mniej wspólnego niż z gotykiem...

Wiele mam "ulubionych płyt", co do których jestem pewien że tylko garstka ludzi
włącznie ze mną coś w nich dziwnym trafem znalazła, i nawet nieszczególnie
zabieram się do wielkiego polecania ich innym, bo sam może w innych
okolicznościach nawet bym ich nie zauważył. Ale "El Cielo" wydawało mi się płytą
lekką, sympatyczną, niemal dla każdego, bo ma to co większość szybko
chwytających płyt. Dlatego, powtórzę, jestem zdziwiony, bo wychodzi, że jednak
to w niej może być coś takiego, co uczyniło ją płytą dość "niszową", a nie fakt
braku promocji i odrobiny szczęścia by dotrzeć do szerszej publiczności.

Co, oczywiście, w moich oczach niczego jej nie ujmuje :-)

pozdr
ex.

n.p. erykah badu | baduizm

[pytajnick]

nie dokończyłem zdania:

> No i jednak potwierdza się trochę to, co nico wcześniej mówiłem. Potwierdza
> znacznie bardziej niż się spodziewałem, co mnie bardzo dziwi. Nie potrafię nawe
> t
> sobie tego wyjaśnić, że _wszyscy_ moi "nieforumowi" znajomi, którzy z płytą
> mieli do czynienia, niezależnie czy byli to ludzie z klimatów ninja tune, czy
> amon tobin i te sprawy, czy fani art-rocka, czy fun lovin' criminals, aż nie
> sposób mi wymienić bo choroba 'dredg' strasznie szybko się rozprzestrzeniała.

...zakochiwali się w niej w większości przypadków natychmiast, zaskoczeni tym
bardziej, że wcześniej sceptycznie odnosili się do kompletnie nieznanej nazwy.

[ayya]

pytajnick napisał:

> No i jednak potwierdza się trochę to, co nico wcześniej mówiłem.

Ja nie zajrzałam nawet na Piczfork, jak pierwszy raz słuchałam Dredg ;)) Mnie
zniechęcili swoją tegoroczną płytą, którą kilka razy przesłuchałam w wakacje :)

[pytajnick]

ayya napisała:

> Mnie
> zniechęcili swoją tegoroczną płytą, którą kilka razy przesłuchałam w wakacje :)

Niestety, panowie z dredg są mniej roztropni niż by się wydawało, wydali
wielkiego przeciętniaka :(

Ale są tacy, którym się ona bardzo spodobała - dla nich jednakże, tak myślę, "El
Cielo" będzie zbyt skomplikowane, namieszane, przekombinowane, bo "Catch Without
Arms" to jest taka 1/10 "El Cielo"...

[mmakowski]

pytajnick napisał:

> "Post-grunge" dotyczył tylko pierwszej płyty, druga jest przecież, hm,
> nieklasyfikowalna? Chyba tak. A z grungem ma chyba mniej wspólnego niż z
> gotykiem...

Ja tam żadnych recenzji na Pitchfork czy AMG nie czytałem, nie znam się ani na
gotyku, ani na grunge, ani tym bardziej na post-grunge, ale na podstawie tych
kilku utworów grunge'owych, które słyszałem, uważam, że "Sorry But It's Over"
wpisuje się w ten gatunek.

[humbak]

Skończę jako maruda. Zgodzę się z Mmakowskim że sekcja rytmiczna ma coś w
sobie. Jest też parę innych fajnych pomysłów na tym albumie. Niestety nie daje
rady ich docenić, ponieważ totalnie odrzuca mnie wokal. Jest niefajny i już.
Stłumiony i jakiś taki pseudoliryczny:/ Do tego koncepcja refrenów (głośno i
dużo gitarami + meldoyjka w wokalu) przypomina mi hicior Evanescence... a to
niedobrze. Suma sumarum średnio.

[jack9]

Ja nie czytałem recenzji więc nie jestem "uprzedzony" a mimo to płyta mnie nie
zachwyca, choć zachwycać teoretycznie powinna ...;)
Ktoś napisał że "El Cielo" jest eklektyczna i to chyba właściwe okreslenie -
jesteśmy wszystki po trochu i w sumie jestśmy niczym -mogliby sobie powiedzieć
Niby art-prog czy jak to zwał, niby cięzkie gitary ale i Linking Park i Dead
Can Dance.
I wszystko fajne i nawet melodyjne ale jakieś płytkie i jakby drugoligowe
DREDG "El Cielo" przypomina mi jak oceniano A Natural Disaster Anathemy -
jedni byli zachwyceni inni zupełnie nie czuli tej płyty.
Kawałki 2, 3, 6, 7, 13 wyróżnieją się.. ale to za mało.
Trudno ocenić obiektywnie
hmmm...4/10

[jarecki32]

Troche sobie poczytalem o tym albumie zanim go posluchalem. Dowiedzialem sie
zatem, ze klucz do zrozumienia jego tresci
zawiera sie w utworze wstepnym : "dcbtfoabaaposba" co jest skrotem od
"Dream Caused By The Flight Of A Bee Around A Pomegranate One Second Before
Awakening".

A to znowu tytul znanego obrazu Salvatore Dali , ktory wyglada tak :
www.masterworksartgallery.com/dali/dali32.html
Aha, wiec to tak, panowie z Dredg wysoko mierza: art-rock na temat art.
Sam pomysl oczywiscie nie jest wielce oryginalny, ostatnio malowal obrazy
muzyka Bill Frisell, a nieco dawniej
czynil to niejaki Musorgski.
Ale nie ma to jak grac abstrakcjonistow, czy surrealistow szczegolnie w
konwencji stanu znanego jako
"sleep paralysis".
Na instrumentach panowie z Dredg sie znaja sie bardzo dobrze. Oprocz
tradycyjnego rockowego instrumentarium
pobrzmiewaja nam wiolonczele, skrzypce, saksofony, fortepiany, trabki, nie
brak oczywiscie syntetycznych noisow.
Na gitarze gra bardzo sprawnie Mark Engles. Moze to jeszcze nie ta sama liga co
Peter Lindgren (Opeth) czy Adam Jones (Tool)
ale z zadania wywiazal sie znakomicie. Jeszcze sporo dobrego uslyszymy o tym
panu.
Najbardziej spodobala mi sie jednakowoz gra perkusisty Dino Campanelli. Gra z
jazzowym smakiem, kiedy trzeba to dyskretnie,
a kiedy potrzeba to z wykopem. Tempa zreszta sa niebanalne jak chociazby to
w "Eighteen People Living in Harmony "
czy "Scisor lock" albo "Who is Me".
I wreszcie wokal.
Gavin Hayes czasem brzmi dla mnie jak Mikael Akerfeldt z Opeth czyli bardzo
ciekawie. G.H. potrafi spiewac i nie slysze
w tym wokalu pretensjonalnosci czy maniery.
Aranze sa takie jakich sie od art-rocka oczekuje czyli crescenda (szczegolnie
to na finalowym Canyon Behind Her ) przeplatane
z oscylujaca dynamika (Who is me).
Egzotyczna wokaliza "An Elephant in the Delta Waves ", pani spiewajaca po
japonsku na "Canyon Behind Her " : "Ten album oparty jest
na temacie z obrazu Salvadora Dali "..." , dopelniaja obrazu tego znakomitego
albumu. 8/10

sędzia DRED

[neandertalski]

powiem tak, na początku jak słuchałem to myślałem, ze będę miał niezłe
polewanie z tej płyty, ale... mi przeszło :)
zgodnie z nieistniejącą zasadą wielokrotnych powtórzeń naprawdę spodobała mi
się ta płyta, nawet ta obciachowa wstawka gitarowa pomiędzy ref. i zwrotką w
Convalescent mi się zaczęła podobać. W ogóle z upływem czasu ta płyta coraz
bardziej wydawała mi się spójna, czego z kolei na początku nie moglem złapać.
Nie zgodzę się tylko, ze to płyta pokręcona.
Co do obrazu Salvadora Dali, jeżeli jest tak z tą inspiracją - ilustracją to
tylko znak, ze chłopaki z kapeli mają jednak plytką wyobraźnię, równie dobrze
mogliby nagrać ilustrację do Mona Lisy albo do sloneczników van Gogha.
Tak więc wątek ilustracyjny jak dla mnie jest trochę za mocno naciągany i
pretensjonalny.
Ale plyta mi się podobała, w zasadzie wszystko mi się podobało (najbardziej
perkusja), zwłaszcza porównując pomysly niejakiego Craiga Armstronga, musze
powiedziec, ze tu chłopaki pokazali jak można nawet instrumentów smyczkowych
używać i nie robić poruty, armstrong można chyba zresztą tłumaczyć jako "cięzka
ręka"? WIele to by tłumaczyło w jego kowalskiej muzyce symfonicznej:)W każdym
razie DREDż naprawdę posługują się instrumentami finezyjnie.
Dla mnie płyta naprawdę wciąga od utworu nr 6, wciąga powoli ale od utworu nr
10 wciąga na całego. W dodatku fajny mieli pomysł z tymi utworami nr 2 same ol'
road i utworem 11 czyli reprise (powtórzenie?) Nie wiem jak czasowo wygląda
podzielenie płyty w ten sposób czyli 1-10 i 11-16 ale na winylu taki podział
nadałby płycie dodatkowo pozytywny charakter koncepcyjny.
Wokal mi przypominał z jednej strony trochę manierę tego gościa z de smis, a
trochę tego z pier dzim.
Ogólnie pomimo tych dętych zestawień z Salvadorem Dali płyta przemyślana ale
nie wydumana, solidna ale nie monotonna, no i pozytywnie zyskuje z każdym
kolejnym posłuchaniem;)

[pytajnick]

Jeśli te dwa ostatnie komentarze to ze względu na mnie, to dziękuję! ;-)
Przynajmniej już się tak dziwował nie będę, bo przyznam, że desperacko
poszukiwałem racjonalnego wyjasnienia, dlaczego w ciągu ostatnich kilku lat
trafiałem wyłącznie na pozytywne (entuzjastyczne!) opinie nt. tego albumu, a tu
nagle cała fala wyłącznie negatywnych. A poza tym, wszyscy to znamy, cieszy mnie
po prostu, że płyta, która mnie cieszy, cieszy również innych.

Cieszy mnie również, że jednak nie jest to płyta jednoznaczna, choć niektóre
wypowiedzi zdawały się temu zaprzeczać. Dla mnie wystarczy, że jedni wspomnieli
o grunge'u, inni o art-rocku, porównania były przeróżne. Osobiście mi niezbyt
pasują - gdy poznawałem "El Cielo" siedziałem jeszcze mocno w art-rocku,
przedzierałem się tez przez podstawy grunge'u, i płyta zrobiła nie zrobiła na
mnie wrażenia ani grunge'owej, ani art-rockowej. Raczej miksu "wszystkiego po
trochu", co rzeczywiście może się podobać lub odrzucać. Ale to nieważne. Sam nie
pamiętam, czy płytą zachwyciłem się od razu, czy jednak trochę ją musiałem
"pomęczyć". Chyba to drugie..

[neandertalski]

> Jeśli te dwa ostatnie komentarze to ze względu na mnie, to dziękuję! ;-)

?
nie zrozumiałem dowcipu więc zaczałęm szukać wyjasnienia i pomyślałem, że może
chodziło o recenzje które wkleiłeś a ktorych nie czytalem :-) No i chyba się
nie pomyliłem, w każdym razie przepraszam, jeżeli powtórzyłem czyjeś myśli, nie
zrobiłem tego świadomie. Nie czytałem tych wklejonych recenzji bo jakoś
nieludzkie wydaje mi się w takiej ludziej zabawie, tego typu wrzucanie tego
co "ja" czy ktoś inny już gdzieś napisał.
ja z kolei nie rozumiem tylko jednego co to jest art rock?

[pytajnick]

neandertalski napisał:

> > Jeśli te dwa ostatnie komentarze to ze względu na mnie, to dziękuję! ;-)
>
> ?
> nie zrozumiałem dowcipu więc zaczałęm szukać wyjasnienia i pomyślałem, że może
> chodziło o recenzje które wkleiłeś a ktorych nie czytalem :-) No i chyba się
> nie pomyliłem, w każdym razie przepraszam, jeżeli powtórzyłem czyjeś myśli, nie
>
> zrobiłem tego świadomie. Nie czytałem tych wklejonych recenzji bo jakoś
> nieludzkie wydaje mi się w takiej ludziej zabawie, tego typu wrzucanie tego
> co "ja" czy ktoś inny już gdzieś napisał.

Nie, zupełnie nie o to mi chodziło.
Miałem na myśli moje narzekania niesamowite, że ludzie ze SF nie zachwycili
Dredgiem, a wręcz przeciwnie, płyta się im raczej nie podoba.

No i jak ponarzekałem, pojawiły się dwie pozytywne recenzje - dlatego pozwoliłem
sobie zażartować, że to może ze względu na mnie, żebym już nie płakał :)

pozdr
ex

DREDG - "Cielę"

[roar]

Chciałem napisać, że uninspired, a tu się okazało, że inspired. By a painting. Whatever.

W ogóle to chciałem coś sensownego napisać, ale nie mogę i się poddaję. A za poniższe przepraszam.

Zasadniczo to jestem na tak i na nie jednocześnie. Na tak, bo panowie mają fajne brzmienie, parę dobrych pomysłów, ciekawego wokalistę i ogólnie dobrze się zapowiadają. No ale, kurde, nie można się tylko dobrze zapowiadać przez całą płytę i nic później nie pokazać. No i na nic zdadzą się setki lepszych lub gorszych aranżacyjnych "smaczków", jeśli właściwie nie ma czego aranżować.

To nie jest zła płyta. Naprawdę. Ale na pewno irytująca, przynajmniej przy próbie uważnego wsłuchania się. Miałbym o wiele lepsze wrażenia, gdybym ją po dwóch czy trzech razach odłożył i więcej nie wrócił.

PS: To porównanie z Craigiem Armstrongiem pozwolę sobie potraktować jako żart.
PS2: Tak sobie obliczałem, że według starego terminarza zgłoszeń przy mojej pozycji w alfabecie (w którym "r", jak wiadomo, jest ostatnią literą) będę mógł zgłosić swoją płytę za niewiele ponad pół roku. A tu wygląda na to, że po ostatnich zmianach czekam gdzieś do sierpnia 2006. Oh, well. :)

[neandertalski]

> PS: To porównanie z Craigiem Armstrongiem pozwolę sobie potraktować jako żart.

no cóż poważnie to się w trumnie leży;) ale z drugiej strony nie jest do konca
niedorzeczne. Tak samo ciężka ręka jak i sędzia dred postawili na, że tak
powiem zastosowania instrumentalne, jednak z odmiennym skutkiem. Na tym polu
dla mnie swój duzo skromniejszy efekt ciężka ręka chciał zatuszować zmasowanym
dźwiękiem orkiestrowym, sędzia z kolei postawił na skład kameralny, nie musiał
niczego tuszować. To trochę tak jak ze sprawdzianem perkusisty, dobry
perkusista wcale nie potrzebuje do tego, zeby pokazać klasę zestawu na cztery
stopy, dwóch ton blach i dzwonu zygmunta w tle, dobry perkusista żeby pokazać
co potrafi bierze tylko dwie pałki i werbel, wystarczy.
Nie uważam tej cielęcej płyty za plytę wielką ale jest całkiem udana, zresztą
nie dałoby się słuchać chyba samych płyt przełomowych i kluczowych. Wg mnie
zarówno ciężka ręka jak i dred są przedstawicielami tego samego popowego czasu
i jeżeli mam porównywać wykonawców tego czasu to zdecydowanie wolę akurat takie
granie jak to.
Cała ta zabawa 5 15 25 nasuwa porównania kolejnych płyt również ze sobą, ktoś
tu zapodał nawet zestawienie miejscami. Wg mnie nikomu to krzywdy nie czyni,
nawet FAUSTowi
;-)))

[good_morning]

"dobry perkusista żeby pokazać
> co potrafi bierze tylko dwie pałki i werbel, wystarczy."

smiem watpic ;)

[neandertalski]

> smiem watpic ;)

a ja pozostanę uparty, werbel dla perkusisty to coś jak wykrywacz kłamstw ;)

[good_morning]

wiesz z doswiadczenia?

[neandertalski]

niestety tak
:-)

P.S.
żeby było jeszcze śmieszniej prawdziwą sztuką na tym werblu wcale nie jest grać
głośno, przeciewnie największą sztuką jest grać cicho i równo

[good_morning]

powinienes odpowiedziec "na szczescie tak" ;) ja sie tak dopytuje, bo we mnie
tkwi jakas niespelniona perkusistka (wyslali na fortepian niestety)
a cichutko i rowniutko to zachwycajaco gra terry bozzio. ciekawi mnie, jaki
masz wzor?

[humbak]

Ale o jego zestwie trudno pisać jako o werblu z dwoma pałeczkami;)

[good_morning]

ale ze z dwoma mozna ;p
za to rozetki wokol niego jak stokrotka przy stopach ;)

[pytajnick]

good_morning napisała:

> (wyslali na fortepian niestety)

Niestety?!

Nie bluźnij... ;-)

[obly]

wlasnie nie bluznij!!!

pewnie mało znasz kawałów o perkusistach ;))) ja się już nasłuchałem...

a kto tachał na koncerty swoje graty to wie co jest grane, gitarzyści to tylko
walizeczki pakowali i w długą do baru po piwko.
Raz! Raz niezłożyłem swojej perkusji przychodze następnego dnia rano a tam
imprezka na całego i każdy kto tylko jeszcze stał na nogach używał sobie na
moich bębnach!!!! Instrument jest jak naga pijana kobieta jak ją zostawisz na
chwilę zaraz ktos przylezie i będzie gmerał tam swoimi paluchami. Ale cośj a
chyba nie na temat...

A co do perkusistów to myślę że jednak dopiero zestaw mini by określił co kto
potrafi:
stopa, hi-hat i werbel
sam werbel moze roztaczać tylko piekne wizje ;))

[good_morning]

> A co do perkusistów to myślę że jednak dopiero zestaw mini by określił co kto
> potrafi:
> stopa, hi-hat i werbel
> sam werbel moze roztaczać tylko piekne wizje ;))
>

tak jest :)

[good_morning]

wbrew woli, niestety .

[neandertalski]

na szczeście to nie powiem bo jednak perkusistą nie zostałem...
ale kilka lat spędzonych w szkole muzycznej nie uważam za czasu straconego
bynajmniej, po prostu za cienki byłem na więcej. No i też nie zgodzę się
na "niestety" fortepian, w końcu to najprawdziwszy instrument perkusyjny, od
takiej celesty różni się tylko tym, ze uderza młoteczkami w struny a nie w
blaszki. W ogóle wg mnie fortepian to król instrumentów, to jak mozna położyć
palce na klawiszach i po prostu pozwolic im grać nie da sie porównać z niczym
innym...
A perkusja jako taka w wydaniu szkolnym z graniem na zestawie ma w sumie
niewiele wspólnego, ja przynajmniej w szkole dużo wiecej czasu spędzałem przy
ksylofonie, marimbie czy wibrafonie, no i oczywiście przy werblu :-) Wcale nie
narzekam z tego powodu, każdy z instrumentów jest inny każdy daje zupełnie
inny rodzaj zabawy.
Kolega po szkole zdawał na akademię do Wrocka, to było kilka lat temu chodził
nawet ćwiczyć do Woty ale odpadł wydaje mi się, ze na egzaminie grał tylko na
werblu.
Co do moich ulubionych perkusistów to chyba nie mam jakichś szczególnie
ulubionych, mam może sentyment do niejakiego Chrisa Cutlera? Cholera sam nie
wiem :-)

[good_morning]

neandertalski napisał:

> na szczeście to nie powiem bo jednak perkusistą nie zostałem...
> ale kilka lat spędzonych w szkole muzycznej nie uważam za czasu straconego
> bynajmniej,

wiesz, ja tych lat 'straconych' przy fortepianie ogolnie tez nie uwazam za
stracone, bo cos mi one jednak daly.

wg mnie fortepian to król instrumentów, to jak mozna położyć
> palce na klawiszach i po prostu pozwolic im grać nie da sie porównać z niczym
> innym...

ale wazne jest tez pozwolic dziecku grac na czym chce (co prawda dziecko
chcialo wowczas na organach, no ale niewazne ;)), a nie doprowadzac do
sytuacji, kiedy przestawia wszystkie zegary w domu w celu skrocenia mak przy
klawiaturze. zapomnialam jednak,ze rodzice posiadali rowniez zegarki nareczne.
wynik: cwiczenia karne.

[neandertalski]

> ale wazne jest tez pozwolic dziecku grac na czym chce (co prawda dziecko
> chcialo wowczas na organach, no ale niewazne ;))

no ja byłem w lepszej sytuacji, załozyliśmy z kumplami kapelę gdzies w siódmej
klasie podstawówki, choć nikt z nas nie umiał grać na niczym. Idę wiec do ojca
i mówię, ze trzeba kupić perkusję, ten podchodzi jednak do sprawy dosyć
sceptycznie :-) Ale nie jestem bez szans, powiada mi nie ma sprawy ale najpierw
zapisz się do szkoły muzycznej i naucz grać, no więc w zasadzie też zostałem
zmuszony :-)
A poźniej to juz samo poszło i tak mi się spodobało, że nawet nie zauważyłem po
latach, że mi ojciec tej perkusji wcale nie kupił :-) Szkoła muzyczna to bez
wątpienia coś co poszerza, no wiesz trochę jak z tym faustem, nawet jak czasami
człowiekowi coś się nie podoba to jednak wychodzi poszerzony;)
Tylko cholera z tym zmuszaniem do grania to właśnie sprawa wg mnie
nierozwiązywalna. Najlepiej zaczynać jak najwcześniej, wtedy jednak dzieciaki
najczęściej są najmniej zainteresowane, kiedy chce sie człowiek uczyć grać w
miarę świadomie jest już w zasadzie za późno, mi się udało o tyle, że w szkole
I stopnia byłem tylko dwa lata, później jednak II stopień skończylem w czwartej
klasie i dwóch lat mi zabrakło, żeby w ogóle myśleć o czymś na poważnie, po
prostu zdałem maturę i trzeba było ruszać w świat. Inna rzecz gdy ktoś jest w
liceum muzycznym, ale to już zupełnie inna liga :-)
Zresztą za cienki byłem na cos więcej, tak swoją drogą. U perkusisty sluch jest
tak samo ważny jak u każdego innego muzyka i choćby z tego powodu wiedziałem,
że nie mam szans;)

[good_morning]

no a czy ja moglam poprosic, zeby mi kupili kosciol z organami ;D
i jeszcze bardziej mnie wtedy interesowalo skakanie z gorki przez choinki. bo,w
mysl tego, co slusznie zauwazyles,rodzice zaczeli bardzo wczesnie :)

[obly]

no trzeba było no... ten kosciół
może ksiedzem trzeba było zostać i w niedzielne bezkacowe poranki rozrywać
sakralną ciszę sklepień kaskadami dzwięków muzyki organowej.

co do El Cielo - posłuchałem niedużo ale krytyczność mnie zjadła
dla mnie to muzyka bez fundamentów, oparta na iluzjii oczekwiań określonych
odczuć...
czyli strasznie monumentalnie rzewnie...
to jest klimat który mnie jako człowiekowi nigdy nie pasował, wydawał sie zbyt
wydumany i wymyślony niż to człowieka (mnie) rzeczywiście kopie i to jest chyba
powód że mi uszy nie zadrgały przy tym.
Brak mi tu szaleństwa, chaosu czy choćby impulsywnej radości ... brak jest
emocji które przystaja do mojego odczuwania świata...

[neandertalski]

> no a czy ja moglam poprosic, zeby mi kupili kosciol z organami ;D

dobre organy dzis kupić w dobrej cenie to mogłoby być trudne ale kosciól za
złotówke jezeliby Cię interesował to proszę bardzo

wroclaw.hydral.com.pl./33126,foto.html
wroclaw.hydral.com.pl./40527,foto.html
wroclaw.hydral.com.pl./40528,foto.html
kościół jest kulą u nogi samorządowców i wszyscy czekają aż się wreszcze zawali
a miejsce naprawdę urocze, nazwa miejscowości katastroficzna: Zatonie.
Na cmentarzu obok miejscowi ulożyli ołtarz polowy z poniemieckich nagrobków,
przy okazji sami nie zauważyli jak są śmieszno-straszni i zmajstrowali krzyżyk
do gory nogami, mimo tego odbywaja sie tam regularne msze (bynajmniej nie
satanistyczne - przynajmniej na razie)
www.zinfo.hostings.pl/Pinio5/Zw097.jpg
ot taka dygresyjna ciekawostka, przepraszam za ten wątek poboczny, w każdym
razie wszystko co napisałem w tym wątku nie jest żartem, ten kościól naprawde
można kupic za złotówkę.

[good_morning]

za zlotowke widok na miejsce, w ktorym kiedys byly organy , to za drogo :D

targowica

[neandertalski]

kurde, Ty się potrafisz targować ;)

[roar]

Porównanie smyczkowych dokonań Dredża z Craigiem Armstrongiem (tylko o te mi chodziło, inne płaszczyzny wrzućmy w wielki wór z napisem "De Gustibus... Lupus Est") pozwoliłem sobie potraktować jako żart z tej oto racji, że w przypadku Armstronga do czynienia mamy z treścią płyty na smyczkach zagraną. Można dyskutować o poziomie tej treści, jasne, i z powodzeniem to robiliśmy parę tygodni temu. Natomiast że w przypadku Dredża wartość spożywcza partii smyczkowych wynosi równo zero. Być może, że są ładne, gustowne. Nic to nie daje.

...to może przy okazji jeszcze. Coś, co powinienem był napisać od razu. Kiedy słucham Dredża, przychodzą mi na myśl zespoły takie, jak AFI (z okresu "Sing the Sorrow") czy My Vitriol. Też nad-ambitne, też próbujące wyjść poza alt-rockowe schematy bez porzucania źródeł. I w sumie podobnie brzmiące, choć ile w tym wszystkim zasługi studyjnego perfekcjonizmu i sterylizacji, nie wiem. W Dredżu zwyczajnie brakuje mi emocji, agresji, którą mają dwie wymienione wyżej grupy. I być może moja ocena tej płyty jest przez to skażona. Nie będę przeczył. Cały czas czekałem na eksplozję, na kulminację artystyczną i emocjonalną budowanego w kompozycjach klimatu. Nie doczekałem się. Zamiast tego były smyczki.

Jeszcze ocena

[roar]

...mimo wszystko 6/10. Dobra płyta. Irytacja mi minęła i mogę znowu spokojnie i bez obiekcji po prostu słuchać. I już bez większych oczekiwań. Tak.

[roar]

Cholera, no, słucham teraz jeszcze raz i autentycznie mi się podoba. Jak nigdy dotąd. To niemal na pewno kwestia braku jakichkolwiek oczekiwań i prób wpychania grupy w ramy, do których nie pasuje. (Aha, Pytajnicku, nie martw się, to wszystko nie przez ciebie. Przynajmniej nie w moim przypadku. :)

Dalej wolę My Vitriol. Dalej uważam, że ozdobniki są tu zupełnie nie na miejscu. Ale złego słowa na Dredża już nie powiem.

[neandertalski]

> Cholera, no, słucham teraz jeszcze raz i autentycznie mi się podoba. Jak
nigdy
> dotąd.

:-)
miałem dokładnie tak samo z każdym kolejnym odsłuchaniem, normalnie jakbym
zupełnie innej płyty słuchał niż za pierwszym razem

[neandertalski]

> Porównanie smyczkowych dokonań Dredża z Craigiem Armstrongiem (tylko o te mi
chodziło, inne płaszczyzny wrzućmy w wielki wór z napisem "De Gustibus... Lupus
Est") pozwoliłem sobie potraktować jako żart z tej oto racji, że w przypadku
Armstronga do czynienia mamy z treścią płyty na smyczkach zagraną. Można
dyskutować o poziomie tej treści, jasne, i z powodzeniem to robiliśmy parę
tygodni temu. Natomiast że w przypadku Dredża wartość spożywcza partii
smyczkowych wynosi równo zero. Być może, że są ładne, gustowne. Nic to nie daje.

Wybacz może upierdliwie będę tę kwestię drążył ale jakoś nie daje mi to
spokoju, chodzi mi o tę treść Armstrongową zagraną smyczkowo czy orkiestrowo,
wg mnie niezależnie od tego na czym byłaby zagrana bedzie trescią tak samo
popową i jako taka nigdy nie będzie na innej półce. Sędzia dred siedzi na tej
samej gałęzi tyle, ze instrumenty smyczkowe ma z zupełnie innej półki :)
Przepraszam za upierdliwość ale po nocach mi teraz te orkiestracje spać nie
dają, ciągle byłem pod wrażeniem Murcofa a teraz jeszcze zaczałem słuchać taką
śmieszna płytę Dagmar Krause & Marie Goyette "A Scientific Dream and a French
Kiss" z 1999 roku. Nie wiedziałem, ze Dagmar Krause to nie tylko przebrzmiała
legenda andergrandu i nagrywa jeszcze cokolwiek, no i płyta mnie powaliła, w
dodatku jest płytą pozornie orkiestrową. Choć tu się uśmiałem naprawdę jak
wywaliło mi w medialplejerze informacje o płycie pochodzące od wielkiego źródła
BMG ktore sklasyfikowało tę płytę w kategorii ROCK :) No i tak sobie myśle,
jesli wielka centrala tak dzis widzi muzyke rockową to nic juz nie jest na tym
świecie wcale proste i oczywiste.
pozdrawiam i przepraszam :)

[neandertalski]

oj pokręciłem źródłem nie było BMG tylko AMG...

[roar]

> Wybacz może upierdliwie będę tę kwestię drążył ale jakoś nie daje mi to
> spokoju, chodzi mi o tę treść Armstrongową zagraną smyczkowo czy orkiestrowo,
> wg mnie niezależnie od tego na czym byłaby zagrana bedzie trescią tak samo
> popową i jako taka nigdy nie będzie na innej półce. Sędzia dred siedzi na tej
> samej gałęzi tyle, ze instrumenty smyczkowe ma z zupełnie innej półki :)

Nie, nie, nie. Ja już mówiłem w wątku Armstrongowym, i się powtórzę - tę płytę należy traktować jako muzykę elektroniczną. (Właściwie - najlepiej jako New Age, który skupia w końcu kierunki m.in. z pogranicza klasyki, elektroniki i popu. Popowe są u Armstronga wokale. Smyczki są "klasycznie" zagrane i potraktowane jak sample.)

Poza tym Dredg nie ma w sobie wiele popowego. Znaczy, aranż i sterylną produkcję, ale to pomińmy. ;) Cały jego rdzeń to jest jednak jakieś tam alternatywno-rockowe granie, mniejsza o szczegóły, jakie. To są zupełnie różne półki. A nawet zupełnie różne regały.

Chyba, że mówimy pop o tej nieszczęsnej "muzyce popularnej", która tak naprawdę jest po polsku rozrywkowa i jest określeniem tak szerokim, że właściwie na serio używają go tylko "poważni" coby sobie użyć na nie-akademickiej muzyce. To wtedy zgoda, ale ten wątek zostawmy. :)

> No i tak sobie myśle,
> jesli wielka centrala tak dzis widzi muzyke rockową to nic juz nie jest na tym
> świecie wcale proste i oczywiste.

No nie, IMHO jedna rzecz jest w tym wszystkim oczywista - do tego, co wypisuje AllMusic, trzeba podchodzić z DUUUŻYM dystansem. I od nawietrznej. ;)

[neandertalski]

> Nie, nie, nie. Ja już mówiłem w wątku Armstrongowym, i się powtórzę - tę
płytę
> należy traktować jako muzykę elektroniczną. (Właściwie - najlepiej jako New
Age
> , który skupia w końcu kierunki m.in. z pogranicza klasyki, elektroniki i
popu.
> Popowe są u Armstronga wokale. Smyczki są "klasycznie" zagrane i potraktowane
> jak sample.)

> Poza tym Dredg nie ma w sobie wiele popowego. Znaczy, aranż i sterylną
produkcj
> ę, ale to pomińmy. ;) Cały jego rdzeń to jest jednak jakieś tam alternatywno-
ro
> ckowe granie, mniejsza o szczegóły, jakie. To są zupełnie różne półki. A
nawet
> zupełnie różne regały.

będę dalej ględził po swojemu :-)
nie mogę się zgodzić na te klasycznie zagrane smyki u armstronga, nawet w opcji
zsamplowanej. Owszem nie jestem żadnym wybitnym słuchowcem ale na moje zezowate
ucho to takiej orkiestry jaka tam jest nie da się nazwac klasyczną, harmonia
tego brzmienia jest zwyczajnie tandetnie nieskomplikowana, dziecko w szkole
muzycznej by im ciekawiej partie rożnych głosów rozpisało, często mam wrażenie,
ze w ogóle powtarzają tylko ten sam dźwięk, co się chyba fachowo zwie unissono,
efekt ten potęgowany wielością instrumentow jest jednak zwykłą kichą. I nie
zmienia tego nawet to jeżeli dla bardziej bajeranckiego efektu całość się
zsampluje, król jest nagi. Porównując do tego partie smyków od dreda zaryzykuję
stwierdzenie, ze tak je rozpisać musiało starsze dziecko z muzycznej, ktore
miałoby nie tylko pojęcie o podstawach harmonii ale jeszcze włożyłoby w to
trochę inwencji własnej. Porównanie takiego zastosowania instrumentów
klasycznych dla mnie wygląda w ten sposób.
No i nie mogę, nie mogę przełknąć stwierdzenia, że sedzia dred ma korzen
alternatywno rockowy, równie dobrze można by twierdzić że bon jovi to metal :-)
A pop dla mnie jest muzyką która pozbawiona jest pazurów i sierści uznanych za
zbyt rażące dla szerszego ogółu i w związku z tym obcięto jej to co odstaje
tak, żeby pasowało dla większego elektoratu. Proszę wybaczyć określenie ale
armstrong wg mnie będzie raczej uchodził za muzykę klasyczną dla mniej
inteligentnych niż za muzykę elektroniczną, podobnie dred może być tylko jakimś
łatwiej przyswajalnym rockiem. Dlatego dla mnie to jedna półka.

[roar]

Okay, masz własny układ półek. Dziwny trochę, ale nie mi oceniać. Problem w tym, że postanowiłeś sobie te półki nazwać słowami, które mają już w klasyfikacji muzyki inne znaczenia. Co oczywiście zawsze będzie prowadziło do jałowych dyskusji takich, jak ta powyżej.

pop

[pytajnick]

> Chyba, że mówimy pop o tej nieszczęsnej "muzyce popularnej", która tak naprawdę
> jest po polsku rozrywkowa i jest określeniem tak szerokim, że właściwie na ser
> io używają go tylko "poważni" coby sobie użyć na nie-akademickiej muzyce.

Ale i oni mają z tym podziałem ogromny problem - choćby z powodu istnienia
czegoś takiego, jak minimal music. Chyba nawet "ich" ten temat bardziej męczy
niż "nas" (przepraszam za ten równie niedobry podział ;).

Polecam dyskusję na ten temat na
www.glissando.pl/forum/viewtopic.php?t=10
Każdy post jak małe wypracowanie (prawie jak w naszym - Waszym - wakacyjnym
wątku "pseudofilozoficznym").

[roar]

Dlatego mówię - tylko kiedy chcą sobie ulżyć. ;)

pytajnick napisał:

> Chyba nawet "ich" ten temat bardziej męczy
> niż "nas" (przepraszam za ten równie niedobry podział ;).

Ee, myślę, że jest tu u nas parę osób z "tamtej" strony barykady. A takie, co są po stronach obu, to już na pewno. :)

> Polecam dyskusję na ten temat na
> www.glissando.pl/forum/viewtopic.php?t=10
> Każdy post jak małe wypracowanie (prawie jak w naszym - Waszym - wakacyjnym
> wątku "pseudofilozoficznym").

Kurczę, nawet chyba bardziej... U nas taki poziom był tylko w najlepszych momentach. Jestem pod wrażeniem. Chciałbym nauczyć się tak pisać o tym moim kochanym popie... :)

Wydaje mi się, że w całym wątku ta wypowiedź to jest to, co angole nazywają "hitting it on the head":
"Przez wieki muzykę poważną tworzyły elity, lub przynajmniej do tych elit była ona kierowana. Jednocześnie istniała cały czas kultura ludowa, czy mieszczańska, która jednak nie była utrwalana, wiadomo czemu, nie istniała więc w tradycji powszechniejszej niż lokalna. Elity się nią nie zajmowały. Kultura tych elit to nasza kultura europejska. XX w. miał to do siebie, że rozwinęło się w nim społeczeństwo masowe, ujednolicone - wszyscy są równi, mają równe prawo do wykształcenia, przez co, z jakiej warstwy by się nie wywodzili, teraz stają twarzą w twarz z całym (lub niecałym) bagażem kultury. Taki uniformizm doprowadził też do zrównania ze sobą (chyba z rozprzestrzenieniem mediów?) muzyki poważnej i ludowej/mieszczańskiej - rozrwykowej. Zrównania oczywiście w sensie takim, że ludzie którzy się za nie brali byli z grubsza tacy sami. Powstał więc ferment. Doprowadził nas dziś do zupełnego bałaganu w zakresie utrawalanych "przez wieki" pojęć."

...ale to już zupełny off-topic...

[roar]

roar napisał:

> Kurczę, nawet chyba bardziej... U nas taki poziom był tylko w najlepszych momentach.

Chociaż, czy ja wiem...? Może inaczej. U nas nie było nigdy takiej łatwości w posługiwaniu się terminami muzykologicznymi. Poza tym chyba nie odstajemy. No, przynajmniej koledzy nie odstają, ja w sumie trochę tak... ;)

[pytajnick]

roar napisał:

> > Chyba nawet "ich" ten temat bardziej męczy
> > niż "nas" (przepraszam za ten równie niedobry podział ;).
>
> Ee, myślę, że jest tu u nas parę osób z "tamtej" strony barykady. A takie, co s
> ą po stronach obu, to już na pewno. :)

No więc własnie dlatego z góry przepraszałem.

> Kurczę, nawet chyba bardziej... U nas taki poziom był tylko w najlepszych momen
> tach. Jestem pod wrażeniem. Chciałbym nauczyć się tak pisać o tym moim kochanym
> popie... :)

Trochę lektury "Glissanda" oraz owego forum i będziesz mykał kadencjami i
alikwotami ile wlezie.

Osobiście chciałbym *potrafić* tak pisać o muzyce, ale już wykorzystywać to -
raczej nie (najwyżej w tego typu dyskusjach).

[nemrrod]

Nie będę do tej płyty wracał. Nie podoba mi się i to nie dlatego, że jest
"pokręcona" (bo moim zdaniem nie jest), ani nie ze względu na "nieoczekiwane"
elementy (bo moim zdaniem są bardzo przewidywalne), ale po prostu dlatego, że
jest nudna. W ogóle dość już mam zespołów, które nie mają odwagi zerwać ze
zwrotkowo-refrenowym schematem czy poważnie pokombinować z brzmieniem, ale
dodają różne "smaczki", krótkie przerywniki itp., żeby było bardziej "art". (A
żeby było jeszcze bardziej "art" można nawiązać do malarstwa, LOL).
Co my tutaj mamy? Elektroniczne wstawki, orientalne zaśpiewy, skrzypce, trąbkę,
fragment po japońsku (och, jakie to egzotyczne), połamany beat... słuchając tego
wszystkiego pomyślałem sobie: "Jeszcze jakichś telewizyjnych sampli brakuje..."
I co mamy na końcu "Whoa Is Me"? Rotfl. Sęk w tym, że te wszystkie usilne
starania nie dodają płycie artyzmu, ale sprawiają, że wydaje mi się żałosna i
pretensjonalna. I jeśli to jest eklektyzm, to bardzo tani i przewidywalny.
Możliwe że "w swojej kategorii" to dobra płyta. Możliwe że jeśli ktoś słucha
Nickelback albo Creed i trafi na Dredg, to wyda to mu się oryginalne i
inteligentne. Natomiast dla mnie to jest taki właśnie "poproczek", który bardzo
łatwo przetrawiłem i szybko wydaliłem. Aplauzu nie będzie. Next please ;-)

[geigo]

W zasadzie nie czytałam niczego o Dredg przed przesłuchaniem "El Cielo" - więc żadnych uprzedzeń nie miałam, prędzej już oczekiwania - po tym, jak Pytajnick zareklamował ten album jako przebojowy, pokręcony i z niespodziankami. No i niestety, moje oczekiwania się nie spełniły. W zasadzie mogę się podpisać pod większością krytycznych wypowiedzi z tego wątku - ot, taki to post-grandżyk linkinowo parkowy, przyprószony co nieco melodiami i ozdobnikami na modłę A Perfect Circle (żeby nie było nieporozumień, tych akurat dość lubię). Co gorsza, o ile jeszcze po pierwszym przesłuchaniu skłonna byłam dać "El Cielo" kredyt zaufania, o tyle za każdym następnym razem coraz bardziej mnie ta płyta nużyła i rozczarowywała. Konkludując - rzecz raczej do zapomnienia.

[pytajnick]

geigo napisała:

> W zasadzie nie czytałam niczego o Dredg przed przesłuchaniem "El Cielo" - więc
> żadnych uprzedzeń nie miałam, prędzej już oczekiwania - po tym, jak Pytajnick z
> areklamował ten album jako przebojowy, pokręcony i z niespodziankami.

Bo gupio zrobiłem i tyle. Przesadne zachęcanie też potrafi zniechęcić, sam się
na tym często łapię. Jak poznawałem tę płytę to nie miałem o niczym i nikim
pojęcia, o żadnych konceptach i innych obrazach, o instrumentach egzotycznych i
nazwiskach członków zespołu, ot ktoś podrzucił i nie miałem żadnych oczekiwań.
No i mi się spodobało, a potem porwało - nie potrafię nawet podać tytułów
utworów, nie potrafię powiedziec który muzyk mi się podoba a który nie, mam
wręcz wrażenie że wiecie o płycie wiecej niż ja po kilku latach słuchania. Może
kwestia podejścia tez jest tu ważna, poza - oczywiście - gustem, czyli podstawą.
Nigdy jednak nie miałem skojarzeń z Nickelback czy Linkin Park... to mnie trochę
dziwi (a moze i boli ;), bo to jak porównanie REM do Brainstorm. Moim zdaniem.

Inna sprawa, że - moim zdaniem, przepraszam za odwagę - istnieje jednak coś
takiego, jak pewien "gust zbiorowy" znacznej częsci ludzi z naszego forum.
Jakkolwiek rozmyty i niejasny, to w takich momentach jednak wyraźnie się
ujawnia. Wczesniej musiałem być w zupełnie innym "otoczeniu", skoro spotykałem
się z samymi entuzjastycznymi opiniami. A tu takie przeciwieństwo! Może jakieś
nisze wyłączone z powszechnej akceptacji albo własnie wyjątkowo zachwycające, po
obu stronach.

Idealny to także dowód na nieistnienie czegoś takiego jak "obiektywna wartość
płyty". Bo zarówno ludzie na tym forum, jak i owi "zachwycający się", o których
wspominałem (wyłączając mnie), to ludzie w mojej opinii niesamowicie osłuchani,
bardzo wiarygodni i z wyrobionym już od dawna gustem. Subiektywizm znów górą.

[good_morning]

pora cos sensownego napisac, a ja nie wiem,co, bo nie moge sie przymusic do
wysluchania tego w skupieniu. odplywam gdzies w trakcie myslami. i pytam, gdzie
ta pokreconosc wielka, bo nie slysze, a juz sie ucieszylam na wstepie.
melodyjnosc i owszem, nie mowie,ze nieladne, ale nieskomplikowane,
niezaskakujace oraz przydlugie. nie dla mnie. nie pamietam z tej plyty ani
jednego fragmentu. moze gdyby ktos rozwinal tematy z łącznikow...

mam prosbe:
nie piszcie nic o plytach, ktorych mamy sluchac. czlowiek oczekuje czegos
konkretnego (vide obiecanki: "niesamowicie pokrecona, zaskakuje,
niespodziewanki"), a potem sie wkurza i to w jakims stopniu wplywa na odbior :)

[pytajnick]

> i pytam, gdzie
>
> ta pokreconosc wielka, bo nie slysze, a juz sie ucieszylam na wstepie.

No widzę że to słowo jest przekleństwem wątku, największym moim błędem i
prawdopodobnie dla częsci z Was może i przyczyną rozczarowania. Żałuję że
cokolwiek pisałem - masz racje, nie powinno się zanim ludzie nie poznają płyty.
Musimy tę "pokręconość" inaczej rozumieć, i tyle.

Pewnie miałem na myśli nietypowe struktury części utworów, zaskakiwanie głosnymi
refrenami po przyjemnych zwrotkach i na odwrót, umiejętne stosowanie
niezliczonych efektów na wokalu i gitarach, ciągłym mieszaniem rocka z
drobiazgami elektronicznymi, z instrumentarium nierockowym, z dźwiękami
nieokreślonego pochodzenia... Ech, wystarczy włączyć utwór trzeci i to już jest
moim zdaniem mocno "pokręcone". "Musimy tę "pokręconość" inaczej rozumieć, i tyle."

Aż nie wytrzymałem i musiałem sprawdzić, czy to ten sam album...

Wrzucam płyte, po minutowym wstępie zaczyna sie drugi utwór. Ładna melodia
bardzo mi się podobającego wokalu w zwrotce, fantastyczne przejście w
zajawkę-refrenu, i tu już melodia nie ładnego, ale pięknego. Świetny dwugłos,
riff gitarki w tle dodaje jej uroku, elektroniczne smaczki, i wreszcie TO
WEJŚCIE w 1:38! A potem rozbrajające wyciszenie, z detalami jakie kocham -
perkusja wypływająca z tła, odrobina elektroniki, sympatyczna kobieca
miniwokaliza... Dla mnie płyta dlatego bliska ideałowi, bo spełnia nie jeden z
warunków na godną dla mnie uwagi płytę - albo a) "ładna" albo b) "ciekawa", ale
oba jednocześnie! Zjawisko rzadkie, ale dla mnie bezcenna.

To wszystko wydaje mi się tak oczywiste, przebojowe, ultramelodyjne - bo to
melodie są dla mnie w okołorockowej muzyce najważniejsze.. A tu je słyszę
wszędzie - w wokalu, w basie, w gitarach, wokalizach, okruchach elektroniki.

No cóż, mógłbym tak niemal o każdej sekundzie każdego utworu (własnie wszedł
wokal trójki!), ale jak napiszę jeszcze jedno takie zdanie to już przekroczę
wszelkie granice dobrego smaku i wpychania ludziom na siłę. Pewnie dlatego tak
robię, że przy braku związku "emocjonalnego" z płytą, co zwykle uzasadnia chore
(ale jakże miłe!) przecenianie pewnych albumów, myślałem, że "El Cielo" jest po
prostu płytą "bardzo dobrą" i dlatego mi się tak bardzo podoba. Mnie taki sam
instrumentalny, dwuakordowy wstęp do piątki rozwala.. A tu figa!

Przepraszam, już w tym wątku nic więcej nie napiszę. Nie traktujcie proszę tego
mojego uporu jako coś złego i wrednego; tak naprawdę jedynym celem tego typu
zachowań jest chęć podzielenia się radością z płyty. Inna sprawa, że cel mogłem
osiągnąć zgoła odwrotny do zamierzonego.. za co również przepraszam, bo może
przez to straciliście trochę muzycznej radości.

ex

n.p. dredg | el cielo

napisz napisz napisz

[good_morning]

ale wlasnie tak co do sekundy. ja strasznie lubie taka metode. mowie serio.
ktos mi juz tu zarzucil nieludzkie rozkladanie utworu na sekundy, ale ja po
prostu chce wiedziec dokladnie, co slyszysz Ty i co slysze/czego nie slysze
ja :)

[geigo]

Pytajnicku - Tobie głupio, i mnie też głupio, że - chcąc nie chcąc - swoimi uwagami przyczyniłam się do tego, że tak się poczułeś :) Bo można by z moich słow wysnuć wniosek, że pod wpływem Twojej opinii tak silnie nastawiłam się na jakieś rewelacyjne doznania estetyczne, a tu nagle spotkało mnie ogromne i bolesne rozczarowanie ;) A to nie tak, ja po prostu wykorzystałam Twój tekst przede wszystkim dlatego, że był on dla mnie wygodnym punktem zaczepienia do napisania własnego (i chyba niewiele się pomylę, zgadując że podobne zamiary miała większość osób, które użyły podobnego chwytu). Wcale też nie uważam, że Twoje pisanie o tej płycie w samych pozytywach ani też zachwalanie jej od początku jest wpychaniem nam czegoś na siłę i na upartego. Wprost przeciwnie - moim zdaniem właśnie to podejście, pełne emocji i zaangażowania, gwarantuje ruch i życie na forum (wolę nie myśleć, co by się działo gdyby wszyscy piszący byli takimi introwertykami jak ja, co to nawet jeśli mocno jakąś muzykę przeżywa, to ani pary z ust ;)) ). Zatem naprawdę, nie miej sobie absolutnie nic do zarzucenia.

[pagaj_75]

No dobra, to ja już chyba ostatecznie dobiję i Bleri i Pytajnicka. Jakkolwiek
absurdalnie by nie brzmiał ten zarzut, ale ta płyta jest tak piękna, że aż za
piękna. Jest jak tort, który ktoś obsypał za dużą ilością lukru. Ale też jest to
tort, który próbuje udawać dzieło życia wielkiego cukiernika, podczas gdy mamy
do czynienia z wprawką zaledwie pomocnika mistrza (choć przyznać trzeba, że
zdolnego pomocnika). Niezłe umiejętności techniczne, ambicja i chęć stworzenia
czegoś więcej niż zbioru zwykłych piosenek, zostaje przyćmiona przez rzewne i
patetyczny melodie, nieznośnie płaczący głos i nieludzko czystą produkcję i
brzmienie. Nie wyrabiam gdy słyszę te przeciągle śpiewane refreny w "Sanzen" czy
"Eighteen People Living in Harmony". Ta płyta jedzie ciągle na tej samej nucie,
niemal zero wytchnienia od podniosłych tematów. Gdzieś w połowie zaczynam
niecierpliwie czekać aż skończą. I owszem, mi też się to kojarzy z jakimiś
Linkin Parkami, Nickelbackami czy Evanesence. No przykro mi, może się nie znam.
Czasami zdarzy się coś ciekawego, odezwie się jakiś nietypowy instrument, jakaś
melodia (mimo wspomnianej patetyczności) nawet na chwilę chwyci (jak ta na
początku "Triangle"). Ba, czasami nawet zaskoczą, jak w tym fragmencie ala Dead
Can Dance. Ale to wszystko i tak ginie w całym tym lukrze. Podobnie jak
wspomniany tort, "El Cielo" wywołuje u mnie tylko jedno - ból zębów.

Niby próbują kombinować, wyjść poza schematy swojego gatunku (jakikolwiek by to
gatunek nie był), ale jeśli mam być szczery, to jeśli chodzi o mieszanie muzyki
gitarowej (choć trochę innego pochodzenia) z elementami art-rocka, to ktoś to
już zrobił, i to o wiele lepiej, trzy lata przed "El Cielo". Ale o tym pewnie
napisze Ilhan. ;)

[grimsrund]

:))

Do EL CIELO nie mam dostępa, no to i nie będę słuchał. Słucham sobie za to
nowej, czyli CATCH WITHOUT ARMS - taki mocniejszy rock-popik, do wyrzygu
mejnstrimowy. Nic odkrywczego, ale przynajmniej melodyjne. Poza tym maczał tu
swoje paluszki Chris DeGarmo (gitarzysta Queensryche) - dobrze wiedzieć, że
chłopak COŚ w ogóle robi :)

I faktycznie, coś za czyste to wszystko, linkinparkowe takie :((

[ilhan]

Na początek: bez urazy proszę i góry przepraszam za może ostre słowa, ale trudno mi ukryć rozgoryczenie i rozczarowanie Dredgem. A to dlatego, że w ciągu ostatnich miesięcy spotkałem się z prawdziwą lawiną pozytywnych opinii o tej płycie, tym zespole w ogóle. I oczekiwałem czegoś naprawdę dobrego i ważnego. Tymczasem: jest źle.

Wokalista jest dla mnie zupełnie niestrawny; pretensjonalny i płaczliwy. To chyba przez niego zespół brzmi jak karykaturalny emo-prog przefiltrowany przez nu-metalową "wrażliwość". Wątki orientalne odstraszają, a nietypowe akcenty instrumentalne sprawiają wrażenie poupychanych usilnie.

Muzycznie brakuje mi treści. Melodycznie wydaje mi się "El Cielo" nieświeże i nieporywające. Boli mnie i męczy słuchanie tej płyty, bo w graniu, które na codzień mi nie leży (to właśnie estetyka Dredga), jestem w stanie docenić tylko najlepszych i tylko rzeczy wybitne. A Dredg to, wydaje mi się, przeciętniacy z przerostem ambicji.

Patrzyłbym może na ten album ciut inaczej, gdybym w dziesiątce wszechczasów nie znajdował pewnego miejsca na płytę "Six" zespołu Mansun. Z opisu obie kapele powinny brzmieć podobnie, a jednak w praktyce przepaść w każdym aspekcie jest dla mnie olbrzymia. Także odsyłam do "Six", a potem popatrzę jak bijecie się w piersi ;-)

[geigo]

A ja wzięłam się za pracę nadobowiązkową ;) , czyli słuchanie nie tej płyty Dredga, która została zadana. Wszystko stąd, że Ethan w jednym z wcześniejszych postów napisał o albumie "Leitmotif" - że lepszy i ciekawszy od "Nieba". Posłuchałam - no i faktycznie. Zdecydowanie lepszy jak na moje ucho - mniej przewidywalny, bardziej interesujący pod względem melodii, a przede wszystkim mniej wymuszony, naturalniejszy, nie taki wyszlifowany i wymuskany do nijakości. Na plus także zapisuję mu to, że jest dużo krótszy (ledwie pół godziny z minutami) - to sprawia, że jest spójniejszy i nie nużący. Tu co prawda też są "artystowskie" ozdobniki - np. jakieś elektroniczne robotowate plumkania, niby-operowy zaśpiew - ale tym razem wszystko do siebie pasuje bez wywoływania uczucia przesytu. Nadal nie jest to rodzaj muzyki, za którą dałabym się pokroić ;) , ale to oblicze Dredga całkiem mi się podoba.

[pytajnick]

> Patrzyłbym może na ten album ciut inaczej, gdybym w dziesiątce wszechczasów nie
> znajdował pewnego miejsca na płytę "Six" zespołu Mansun. Z opisu obie kapele p
> owinny brzmieć podobnie, a jednak w praktyce przepaść w każdym aspekcie jest dl
> a mnie olbrzymia. Także odsyłam do "Six", a potem popatrzę jak bijecie się w pi
> ersi ;-)

Obiecałem nic już nie pisać w tym wątku, ale nie będę o dredg, więc pozwólcie...
Prawie rok temu [o, sprawdziłem: styczeń '05 - przyp.] zabrałem się za "Six" -
pod wpływem podobnych jak teraz przy okazji dredg entuzjastycznych recenzji i
opinii. Co ja mówię podobnych - na skalę znacznie przecież większą, od
najważniejszych pism i portali po równie (hm, w sumie nawet bardziej) dla mnie
wiarygodne opinie ludzi z tego tu Forum, z Ilhanem na czele.

Prosta myśl: "Jeśli świat około-indie nie tylko przyznaje się wszem o wobec, że
słucha czegoś związanego z progiem, ale wręcz się tym tak bardzo zachwyca - to
musi być coś naprawdę wyjątkowego i to zupełnie ponad podziałami. Co dopiero dla
osoby dobry progrock bardzo sobie ceniącej."

No i "Six" do poznawania którego czaiłem się kilka miesięcy, okazał się jak na
razie jednym z największych rozczarowań tego roku (wyłączając nowości - vide
choćby nowy dredg). Mimo swej "doniosłości historycznej" i ogólnej ważności, co
zwykle wystarcza by jednak dostać stałe miejsce na półce, było dla mnie tak źle,
że aż płytka poszła do szuflady. W pewnym stopniu mogłem się tego spodziewać,
bo w "Attack of the grey lantern" najbardziej podobały mi się intro i outro, no
ale "Six" to jednak pozycja znacznie głośniejsza.

Nie piszę tego "z zemsty", tylko a) niejako odpowiadając na Twoją sugestię, by
poznać ;) b) bo to jednak pokazuje, że jakaś wyraźna, nieprzekraczalna różnica
gustów w pewnych miejscach po prostu istnieje, o dziwo w naszym przypadku
oznacza to wzajemne wykluczanie bardzo szanowanych przez 'drugą stronę' płyt.

pozdr
ex

n.p. tuner | totem, czyli Markus Reuter i Pat Mastelotto szaleją. Dla fanów
THRaKaTTaK i temu podobnych, lekko awangardowych rzeczy.

[ilhan]

Tak, pamiętam jak mówiłeś, że "Attack" nie podoba Ci się. Szczerze mówiąc, to dużo wyższe noty w źródłach dostaje właśnie debiut. "Six" to trochę obiekt kultu takiej małej grupki, ale kultu doprawdy bardzo intensywnego. Lud się cieszy "Attack Of The Grey Lantern", ale dla dziennikarzy z brytyjskiej prasy "Six" było już zbyt progowe, zbyt pretensjonalne i za długie. Więc miłośnicy tej płyty są nieco jak masoni z montypythonowskiego skeczu, "wiedzą lepiej", wzajemnie się popierają, mrugają do siebie porozumiewawczo i rzucają tylko dla siebie zrozumiałe zaklęcia ;-)

Nie musiałeś dodawać, że nie "z zemsty". Ja to wiem :-)

Pozdr.

[jarecki32]

sadzac po rozbieznosci opinii na temat tego albumu mozna chyba wnioskowac, ze
narzad sluchu jest najbardziej zindiwidualizowanym ludzkim receptorem. Kazdy
slyszy inaczej albo: recepcja dzwieku przetwaza sie w zupelnie inny sposob na
wrazenia estetyczne. Czy to nie piekne ?

[aasiek]

Czy mogę napisać, że płyta nie jast tak bardzo "zakręcona"? ;P
Ok, ok, już przestaję, to był żart :)
Mam z "El Cielo" problem... Jak dla mnie, nieco za długa. Ale żeby tylko to.
Przyznaję, jestem z natury pozytywnie nastawiona do większości rzeczy, z jakimi
się spotykam, zwłaszcza do muzyki :) I musiałaby mi sie ta płyta bardzo nie
podobać, żebym ją zjechała. Z drugiej strony... Chyba jednak nie jest tak źle :)
Raczej na plus w każdym razie jestem nastawiona. I trudno pisac mi o którymś z
utworów konkretnie; przyznaję, nie znalazłam tyle czasu, żeby w miarę gruntownie
zapoznać się z płytą. Ale niektóre kawałki zostały mi w pamieci.
7/10

[perlagina]

Witam po długiej nieobecności:)) Wiem, że już dawno powinnam tę płyte ocenić,
ale niestety pewne powody osobiste uniemożliwiły mi raz, że spokojne
przesłuchanie owej płytki, a dwa, że spokojne napisanie recenzji... Choć w moim
przypadku naprawdę ciężko nazwać to coś, co wychodzi spod mojej umęczonej
klawiaturki, recenzją... Nie podoba mi się to zdanie pod względem stylistycznym,
ale już go nie wymażę:) W ogóle przed wakacjami nastawiałam się na wykonywanie
zawodu ściśle pragmatycznego, jakim jest tłumaczenie dokumntów różnego rodzaju,
ale mój szef skutecznie mnie zniechęcił do tego typu Berufu i doszłam do wniosku
(szkoda tylko,że tak późno), że moim prawdziwym powołaniem jest tłumaczenie
literackie:) Dlatego staram się zwracać uwagę na moje notoryczne błędy, co
pewnie każdy już zdąrzył zauważyć;)
Alem się rozpisała. Aż to tak nieprzyzwoicie;) To może ja już teraz na temat:)
A więc, jakby tego nie powiedzieć, płyta mi się podobała. Oczekiwałam wszak
czegoś innego, może większej energii płynącej z tej muzyki, ale to, że moje
oczekiwania nie do końca się spełniły, nie wpłynęło wcale na negatywną ocenę tej
muzyki. Przede wszystkim spodobał mi się głos wokalisty. Kogoś mi przypominał, z
tym, że nie bardzo mogę sobie przypomnieć, kogo:( Ale jest taki spokojny,
kojący... Miło się słucha tego pana, tak w oderwaniu od wszystkiego. Muzyka
kojarzy mi się z miodem akacjowym, winnymi jabłkami i gorzką czekoladą. Bardzo
dobrze pali się przy niej papierosy i dobrze jej słuchać po ciemku.
Płyta jest długa, ale mnie nie nudzi. Bardzo urzekło mnie to, że dość długie
kompozycje są 'przerywane' krótkimi instrumentalnymi. Nadaje to płycie pewną
niepowtarzalność, przynajmniej dla takiego laika i muzycznej niemoty jak ja;)
Co by tu jeszcze dodać? Sama nie wiem... Może ulubiona piosenka? Zdecydowanie
'Eighteen people live in harmony'.
To by było na tyle. Dziękuję za uwagę:) Pozdrawiam:)

miód akacjowy i inne smakołyki

[pytajnick]

perlagina napisała:

> Muzyka
> kojarzy mi się z miodem akacjowym, winnymi jabłkami i gorzką czekoladą.

..czemu tacy ludzie nie piszą zawodowo recenzji? ;)

a z innej beczki: jak smakuje miód akacjowy?
wstyd powiedzieć, mój tata jest od lat pszczelarzem, a ja nie przypominam sobie
smaku akacji w miodzie - a chyba nawet i nie w miodzie.. może w moich okolicach
- południe kraju - nie ma takiego miodu?

dobrej nocy,
mariusz

n.p. art ensemble of chicago - theme je do-do, wow!~!!
[czyli z cyklu wszyscy znamy ten motyw, ale nie wiemy skąd. tu w 20 minutowej,
soulowo-freejazzowej wersji]

[perlagina]

Ludzie tacy nie piszą zawodowo recenzji, ponieważ pewnego pięknego dnia z
miłości do Rilkego i Berlina postanowiły studiować germanistykę:) i to jeszcze
nie na normalnym uniwersytecie, ponieważ chciały być daleko od domu..;)
Natomiast jeśli chodzi o miód akacjowy, to jest on po prostu przepyszny! Taki
złocisty i delikatny, no i bardzo klarowny do tego. Zupełnie przeciwnie do miodu
gryczanego:) A same akacje to nie wiem, jak smakują... Wiem, że są kujące;)
A swoją drogą, też jestem z południa, a racej z południowego zachodu. Wrocław
się kłania:)
pozdrawiam,
Dorota

[kkrzysiekk]

w Polsce akacje nie rosną ;-) (powinien być "miód robiniowy" a nie akacjowy)

[perlagina]

aj tam, to szczególik tylko;)

[mechanikk]

Jakoś nie mogę. Mam szczere chęci, ale od samego początku chwyta mnie bolesna
nuda. Nie wiem. Zdaje mi się że Salvador Dali chyba w grobie sie przewraca. To
nie to. Bez oceny.