Warto bylo wyjechac?

[tratatouille]

Bo w moim przypadku nie. Prace mialem dobra, biurowa, ale stwierdzilem ze
pieniadze to nie wszystko. Nie moglem spotkac sie z przyjaciolmi z mojego
miasta, z rodzina tylko na skajpie. W Polsce oczywiscie zyje sie mi nieco
gorzej (nie chodze codziennie do restauracji na lunch) ale stwierdzilem ze
zycie to nie tylko pogon za dobrami materialnymi.

A co Wy sadzicie? Od razu dodaje, ze nie chodzi mi o sytuacje w ktorej w
Polsce ktos gloduje bo nie ma pracy, a w Anglii sie cieszy bo ma co jesc i
gdzie mieszkac. Mowie o sytuacji w ktorej wyksztalcenie i doswiadczenie
pozwala na prace typowego przedstawiciela klasy sredniej np. lekarza zarowno w
Polsce jak i UK

[sueellen]

W moim przypadku tak. Do tego zauwazylam, ze ze znajomymi mam czestrzy kontakt
teraz niz kiedy mieszkalam w Polsce. Bo w Polsce a to spotkamy sie za tydzien,
dwa, za miesiac i tak jakos niektorych nawet pol roku nie widzialam. A teraz
mamy znacznie czestszy kontakt na skype a jak jestem w Polsce zawsze sie
spotykamy. Niejednokrotnie łapę się na tym, że nie mam czasu spotkac sie ze
wszystkimi. A pracę za granicą mam też dużo fajniejszą niż w Polsce i na dużo
lepszych warunkach.

[sueellen]

sorry za bledy - pisze jedna reka nie patrzac na ekran bo bawie dziecko

srednia kategoria ?

[dradam121]

tratatouille napisał:

>(...) Mowie o sytuacji w ktorej wyksztalcenie i doswiadczenie
> pozwala na prace typowego przedstawiciela klasy sredniej np. lekarza zarowno w
> Polsce jak i UK


Jestem zdziwiony, ze lekarze w UK znajduja sie w kategorii "sredniej".
Tak w USA jak i w Kanadzie lekarze i adwokaci znajduja sie na drugim miejscu w
hierarchii zarobkow , po CEO i posiadaczach kapitalu.

Jezeli lekarz przynosi, w tych krajach, co roku $250 tysiecy , lub czasami
wiecej , to trudno go uznac za przedstawiciela sredniej klasy... Chyba zeby to
wlasnie w UK lekarzom sie tak zle powodzilo....

Wyglada ze ....

[starypierdola]

... po rozwiązaniu sytuacji bankierów trzeba sie będzie chwycić za
krwiopijców-doktorów.

A moze dentyści sa gorsi?? W końcu w Cdn zarobki / stawki dentystow sa najwyzsze
na swiecie.

Problem solver SP

[tratatouille]

Lekarze nigdzie w cywilizowanym swiecie nie wychodza poza klase srednia, chyba
ze posiadaja wlasna klinike lub kilka. Oczywiscie mowie o klasyfikacji pod
wzgledem finansowym, bo mozna tez liczyc 'prestiz' wedlug ktorego do klasy
wyzszej nalezy zaliczyc np profesorow co jest smieszne zwazajac na ich
przecietne zarobki. W Stanach rzeczywiscie zarabiaja najwiecej na swiecie, ale
trzeba odjac gigantyczne koszty ubezpieczen oraz to, ze sa to studia najdrozsze
- i wiekszosc ludzi splaca przez kilkadziesiat lat kredyt. No, chyba ze wywodza
sie z bogatej rodziny.

Tak czy inaczej, lekarze zarabiaja niewiele wiecej niz specjalisci z innych
branz ktorzy poswiecili na edukacje podobna liczbe lat zreszta sprawdz sobie
tutaj
www.payscale.com/research/US/People_with_Doctor_of_Medicine_%28MD%29_Degrees/Salary
Roznica mediany placy 50 tys dolarow rocznie naprawde nie jest podstawa zeby
kogos zaliczac do upper class. W ogole nie wydaje mi sie zeby kogokolwiek kto
dostaje miesieczna wyplate z cudzej firmy tak klasyfikowac, chyba ze mowimy o
CEO w bankach ktorzy dostaja rocznie kilka-kilkadziesiat milionow dolarow wyplaty.

No i sie pogubilem

[ratpole]

Teraz nie wiem, czy lepiej wyjechac i byc lekarzem sredniej klasy z $250K
rocznie czy lepiej z przyjaciolmi i rodzina sepic na piwo pod GS-em :(

[tratatouille]

No to zastanow sie czy chcesz byc lekarzem w np uk i zarabiac duzo kasy i
siedziec samemu w wypasionym mieszkaniu czy zarabiac mniej ale i tak powyzej
sredniej i siedizec w Polsce z przyjaciolmi i rodzina. Ja sobie odpowiedzialem,
ale kazdy wybor jest dobry.

[ratpole]

tratatouille napisał:

> No to zastanow sie czy chcesz byc lekarzem w np uk i zarabiac duzo kasy i
> siedziec samemu w wypasionym mieszkaniu

Juz bylem lekarzem w bulwie, zarabialem duzo kasy i siedzialem sam w wypasionym
mieszkaniu. Teraz jestem pomywaczem w UK, zarabiam malo i siedze z rodzina i
przyjaciolmi pod dworcem Victoria. Zbieramy na cider. Pyerdolnij sie w durne
polackie czolko sratatuju hehehe

[tratatouille]

Troche mi Ciebie zal, na pewno masz totalnie przekopane w zyciu, skoro piszesz
tutaj takie rzeczy. Jezeli potrzebujesz pieniedzy, albo chcesz z kims
porozmawiac, napisz na prywatnym. Moge Ci tez pomoc zalatwic jakas prace.
Trzymaj sie

[nicramx]

tego ,że wyjechałem nie żałuje wcale, wiem przynajmniej,że w Polsce czuję się
"swojsko" ,a pieniądze nie zastąpią nikomu rodziny, znajomych. Nie wyjeżdżając
może ciągle myślałbym tylko jaki ja jestem nieszczęśliwy, wszędzie lepiej,
większe zarobki itp; nie wszystkim służy emigracja

[ratpole]

tratatouille napisał:

> Troche mi Ciebie zal, na pewno masz totalnie przekopane w zyciu, skoro piszesz
> tutaj takie rzeczy. Jezeli potrzebujesz pieniedzy, albo chcesz z kims
> porozmawiac, napisz na prywatnym. Moge Ci tez pomoc zalatwic jakas prace.
> Trzymaj sie

Radzilem zebys sie pyerdolnal w durne polackie czolko. Nie posluchales bo jestes
durnym polactwem, za durnym zeby posluchac dobrej rady.
Po co mi praca?
Mam przyjaciol i rodzine to w bulwie nie zgine.
Zawsze ktos cos ukradnie hehe

[tratatouille]

Ok, mozesz sie tez odezwac zeby z kims porozmawiac jesli nikt juz sie do Ciebie
nie odzywa.

Nie poddawaj sie

zagubiony tratatata czyli nowa forma zagluszania?

[viper39]

no no widze ze jest juz nowa forma zagluszania
on wyjechal niby sie udalo ale sie nie udalo bo znajomi bo rodzina...
nawet juz nie o kase chodzi...heheh

czy wy w tej zagluszalni nie macie nikogo myslacego?
przeciez to widac ze jakis kapral wymyslil ten watek

ludzie wyjezdzaja i jednym sie udaje innym nie, tak samo jak w kraju jedni
maja lepiej inni gorzej...

pomysl o jednym, 63% to jest podatek lub wszystkie odciagniecia / podatki
jakie sie w Polsce ma po przekroczeniu 128,000 zlotych rocznie.

a pozniej tratatata walnij sie w ten glupi lep ze swoimi postami

[tratatouille]

Niby mowimy obydwaj po polsku ale nie mam pojecia o czym piszesz. Jakie
zagluszanie..? Jaki KAPRAL?! O co chodzi z podatkiem i co to oznacza w tym
kontekscie? Jezeli tez potrzebujesz pomocy, napisz na [e-mail], na
pewno znajde troche czasu.

[rat_canals]

tratatouille napisał:

> Niby mowimy obydwaj po polsku ale nie mam pojecia o czym piszesz. Jakie
> zagluszanie..? Jaki KAPRAL?! O co chodzi z podatkiem i co to oznacza w tym
> kontekscie? Jezeli tez potrzebujesz pomocy, napisz na [e-mail], n
> a
> pewno znajde troche czasu.
hehe no widzisz, jak to we lbach emigrantom miesza siem hehe, wszystkiemu winne
zagluszarki i kaprale hehe i zapomnial dopisac , ze za miche kaszy, wiadro
kawy...zbozowej i za mozliwosc na dragu wyproznienia siem

[praktyczna]

tratatouille napisał:

> No to zastanow sie czy chcesz byc lekarzem w np uk i zarabiac duzo
kasy i
> siedziec samemu w wypasionym mieszkaniu czy zarabiac mniej ale i
tak powyzej
> sredniej i siedizec w Polsce z przyjaciolmi i rodzina. Ja sobie
odpowiedzialem,
> ale kazdy wybor jest dobry.

a jakby tak mieszkanie mniej "wypasc" i scignac rodzine do siebie? a
do przyjaciol poleciec co jakis czas albo zaprosic do siebie?

no ale to za trudne nie?

[myszka00]

lekarz w kanadzie zarabia ok 150$ tys na rok,pielegniarka ok 60
salowa ok 40

[dradam121]

Myszka00 napisala kwote 150 tys. CDN na rok. Radze zagladnac pod :

secure.cihi.ca/cihiweb/dispPage.jsp?cw_page=PG_1070_E&cw_topic=1070&cw_rel=AR_1829_E#full
Jest to oficjalnie material przygotowany 4 lata temu. Przez ostatnie 4 lata,
nawet mimo kryzysu (ktory w Kanadzie nie jest tak silnie odczuwany jak w
Europie) , w niektorych prowincjach , dochody lekarzy bardzo sie podniosly.

Najmniej zarabiaja lekarze w Quebecu, najwiecej maja w ON/AB.

Sluze informacja ....

[starypierdola]

... dokladna co do centa, za ostatni rok, dla kazdego lekarza ktory
praktykuje w BC:
www.health.gov.bc.ca/msp/legislation/pdf/MSC_Financial_Statement_2009_complete.pdf


Ze wzgledu na wzgledy jake ma u mnie Dradam, nie podaje danych o
Albercie :))

Usluzny SP

PS. Moje nazwisko to .....

[starypierdola]

... Pierre Faber (orginalnie Faberowski).

Szukac pod: Faber

Lekarz SP

przypomnial mi sie artykul

[tratatouille]

www.newyorker.com/archive/2005/04/04/050404fa_fact?currentPage=3
Ci ktorzy zarabiaja w okolicach $1m nie placa ubezpieczenia i rozliczaja sie w
razie sporu sadowego osobiscie z poszkodowanym. Nie wiem natomiast jak czesto
zdarzaja sie niekorzystne dla nich wyroki, wiem tylko ze zwykle wynosza grubo
powyzej miliona dolarow.

[young_doc]

> Ci ktorzy zarabiaja w okolicach $1m nie placa ubezpieczenia

Że co???? Skąd żeś człowieku taką bzdurę wymyślił??

[kontraktiren]

Nie wiem jak Ty, ale ja w jego poscie widzialem linka do artykulu ktory opisuja
ta sytuacje w Stanach Zjednoczonych, wiec kuriozalne jest tutaj pytanie skad on
taka bzdure wymyslil. Poza tym, Ty przeciez pracujesz w UK?

[young_doc]

Artykuł ten opisuje lekarza który leczy pacjentów bez kontaktów z ICH
ubezpieczycielem a nie lekarza który się nie ubezpieczył od odpowiedzialności
cywilnej!!!!

"He doesn’t see why doctors should let insurance companies dictate their
compensation. So he accepts no insurance. If you decide to see him, you pay
cash. If you then want to fight with your insurer for reimbursement, that’s up
to you."

Read more:
www.newyorker.com/archive/2005/04/04/050404fa_fact?currentPage=3#ixzz0n4ch9UNh

Ta rozmowa zaczyna mi przypomina kawał o Radiu Erewań...

[kontraktiren]

Czytam, czytam i zacytowany przez Ciebie fragment potwierdza moje przypuszczenia.

'Nie widzi powodu, dla ktorego lekarze powinni pozwalac firmom ubezpieczeniowym
dyktowac wysokosc odszkodowan, dlatego tez nie zgadza sie na zadne
ubezpieczenia. Jesli chcesz sie do niego zapisac, musisz zaplacic gotowka. A w
razie gdybys chcial walczyc z ubezpieczycielem o zwrot kosztow, to juz tylko
Twoja sprawa'

Ja to rozumiem tak, ze gosc nie ubezpieczyl sie w firmie ubezpieczeniowej tak
jak inni lekarze, dzieki temu nie placi ogromnych sum na ubezpieczenia. Ale
jezeli ktos go pozwie na drodze cywilno-prawnej, to sad kaze mu zaplacic z
wlasnej kieszeni. Czyli gosc pewnie odklada czesc tych rocznych pieniedzy na
koncie i w razie czego placi biednym pacjentom.

[young_doc]

Kontraktiren, uwierz mi: nie taki jest sens tego zdania. Chodzi tu o to że jeśli
podejmie się leczenia pacjenta ubezpieczonego w firmie X to wypłaci mu ona za
taką a taką procedurę powiedzmy siedemset dolarów. On zaś bierze bezpośrednio od
pacjenta osiem tysięcy pięćset (i nie narzeka na brak klientów). Spróbuje sobie
wrzucić w translatora cały ten fragment:

“I think doctors shortchange themselves,” he said. “Doctors are working for fees
that are similar to or below plumbers or electricians”—professions that, he
noted, don’t require a decade of school and training. He doesn’t see why doctors
should let insurance companies dictate their compensation. So he accepts no
insurance. If you decide to see him, you pay cash. If you then want to fight
with your insurer for reimbursement, that’s up to you.
The fees he charges are what he finds the market will bear. For a laparoscopic
cholecystectomy—removal of the gallbladder, one of the most common operations in
general surgery—insurers will pay surgeons about seven hundred dollars. He asks
for eighty-five hundred dollars. For a gastric fundoplication, an operation to
stop severe reflux of stomach acid, insurers pay eleven hundred dollars. He
charges twelve thousand dollars. He has had no shortage of patients.

Nie wiem co uzyskasz, ja ten artukuł (i parę innych publikacji Atula Gawande)
czytałem w oryginale. To zresztą dośc znany publicysta, jedną jego książkę nawet
przetłumaczono na polski - zachęcam do poczytania.

Aha - zaznaczyłem że obecnie pracuję w Polsce, zaś w innym poście odnosiłem się
akurat do mojej pracy w UK ponieważ założyciel wątku również porównywał akurat z
tym krajem. Przedtem trochę mnie po świecie nosiło, system amerykański i język
angielski znam na tyle z autopsji żeby być absolutnie pewnym swoich racji. W USA
jedynymi lekarzami nie posiadającymi ubezpieczenia swojej praktyki są ci, z
którymi już żadna firma ubezpieczeniowa nie chce nawet rozmawiać.

Wiem że naprawdę jesteście przekonani że to ja nie mam racji, ale dla mnie to
trochę jak gadanie z ślepym o kolorach... bez urazy.

[young_doc]

A co mi tam - masz tu w ramach oświaty zdrowotnej tłumaczenie profesjonalne (tym
też się zawodowo zajmowałem):

Uważam że lekarze sami siebie oszukują – mówi (chirurg) – pracują za stawki
podobne lub niższe do stawek hydraulików czy elektryków – zawodów które, jak
zauważa, nie wymagają dziesięciu lat nauki i szkolenia. Nie rozumie czemu
lekarze powinni pozwalać towarzystwom ubezpieczeniowym dyktować wycenę ich
pracy, zatem nie akceptuje żadnych ubezpieczeń. Jeśli zdecydujesz się na zabieg
płacisz mu gotówką. Jeśli potem chcesz walczyć ze swoim ubezpieczycielem o zwrot
kosztów, to twoja sprawa.
Opłaty jakie pobiera ustala na tyle ludzie są gotowi mu zapłacic. Za
cholecystektomię laparoskopową – wycięcie woreczka żółciowego , jedną z
najbardziej popularnych operacji chirurgicznych – ubezpieczyciel płaci
chirurgowi siedemset dolarów. On żąda ośmiu i pół tysiąca. Za fundoduplikację
(operację na zgagę) ubezpieczyciel zwraca tysiąc sto – u niego kosztuje
dwanaście tysięcy dolarów. Nie narzeka na brak pacjentów.

Zwróć uwagę że to artykuł z dużego, dość poczytnego amerykańskiego tygodnika (i
to bynajmniej bez prawicowego odchylenia). Wnioski do wysnucia samodzielnego.

[kontraktiren]

Nie ma zadnej urazy, co prawda nie jestem lekarzem, ale sam rozpoczynalem i
konczylem studia w kraju anglojezycznym, wiec pewnie stad moja pewnosc siebie.
Translatora nie uzywam nigdy, bo zawsze wychodzi mi jakis bezsensowny belkot,
chyba ze w miedzyczasie dokonano jakichs cudow w dziedzinie translacji jezykow
fleksyjnych, a ja jeszcze o tym nie wiem.

Z przytoczonego przez Ciebie fragmentu wynika moim zdaniem, ze to wszystko
prawda co mowisz odnosnie ubezpieczalni, platnosci itp ale jezeli lekarz
przyjmuje gotowke do reki i nie zalatwia nic przez ubezpieczalnie, to moze
oznaczac tylko dwie mozliwosci:

1. Albo sam oplaca sobie ubezpieczenie z tego 1m$ - idzie do pani z
ubezpieczalni i placi jej kilkaset tysiecy dolarow rocznie
2. Nie oplaca sobie prywatnie ubezpieczenia, nie przyjmuje pacjentow z
ubezpieczalni, czyli jedyne pieniadze ktore bedzie mial zaplacic w razie pozwu
sadowego, to beda te z jego kieszeni

Nie widze wiecej mozliwosci - pierwszy przypadek wskazuje na to ze jego
milionowe zarobki sa mocno nadszczuplane przez ubezpieczalnie, drugi przypadek
wskazuje na istotnie wielkie zarobki, ale w razie sprawy sadowej odszkodowania
beda rownie gigantyczne.

Jezeli nadal sie z czyms nie zgadzasz, prosze podaj swoje argumenty, trudno
zebysmy dwa, wyksztalceni, obeznani, nie mogli dojsc do consensusu w takiej
blahej sprawie na forum, a poslugujemy sie tym samym jezykiem.

[young_doc]

Wybacz, źle zidentyfikowałem źródło nieporozumienia. Teraz rozumiem że nie
chodzi tu o język, a o pewne różnice w systemie ubezpieczeniowym pomiędzy Polską
a USA które błędnie założyłem że są oczywiste, chociaż oczywiście wcale być
takie nie muszą.

W Stanach każdy lekarz posiada ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej. W
niektórych stanach jest ono obowiązkowe, ale nawet jeśli nie jest to nikt nie
ryzykuje całym własnym majątkiem (co prawda wprowadzono tutaj pewne ograniczenia
wysokości odszkodowań, ale i tak przy odrobinie pecha można stracić dorobek
całego życia za błahe niedopatrzenie). Dokładnie jak to opisałeś (sam oplaca
sobie ubezpieczenie z tego 1m$ - idzie do pani z ubezpieczalni i placi jej
kilkaset tysiecy dolarow rocznie)każdy lekarz płaci je z własnych dochodów.
Cała różnica pomiędzy owym anonimowym chirurgiem a zdecydowaną większością
lekarzy to sposób uzyskiwania przychodów: większość wykonuje zabiegi refundowane
(zwykle częściowo) przez ubezpieczalnię pacjenta, i to od niej otrzymuje
pieniądze. Ten wyróżnia się tym, że odmawia ubiegania się o refundację
bezpośrednio od ubezpieczyciela, a pobiera opłaty wyłącznie od pacjentów.
Przyczyną tego jest fakt, iż uważa wycenę dokonaną przez ubezpieczyciela jego
pracy za zaniżoną, zaś pacjenci są gotowi zapłacić mu bezpośrednio lepsze
pieniądze. Dodatkowo z pewnością oszczędza na całej masie roboty papierkowej
związanej z refundacją (nasz NFZ to przy tym pikuś).

To czy przyjmuje pacjentów z ubezpieczalni czy prywatnie nie ma natomiast
absolutnie nic wspólnego z jego odpowiedzialnością zawodową - jest identyczna
niezależnie od tego kto mu zapłacił (czyli inaczej niż w Polsce).

> milionowe zarobki są mocno nadszczuplane przez ubezpieczalnie,
Owszem, dokładnie tak jest. Wysokość ubezpieczeń bardzo zależy od specjalizacji
- najwyższe są u położników, gdyż tam zasądzane są najwyższe odszkodowania. Są
stany w których większość porodów z tego powodu swego czasu prowadziły położne,
gdyż lekarzom nie kalkulowała się prywatna praktyka.


Mam nadzieję że wyjaśniłem nieporozumienie które częściowo sam sprowokowałem
swoimi skrótami myślowymi, za co przepraszam. Pozdrawiam!

[kontraktiren]

Nie ma problemu, przyjemnie kulturalnie podyskutowac z kims na forum.

Mozliwe rowniez, ze cala dyskusja wynikla z niedoczytania poczatku watku -
niejaki tratatouille stwierdzil, ze zarobki rzedu miliona dolarow, to fikacja,
poniewaz od tego nalezy odjac podatki i gigantyczne oplaty ubezpieczeniowe.
W pelni sie z nim zgadzam dlatego tak zareagowalem na Twoj post
>Że co???? Skąd żeś człowieku taką bzdurę wymyślił??


Nie trzeba dysponowac glebsza wiedza nt systemow ubezpieczeniowych w USA, zeby
znalezc chocby taki artykul
findarticles.com/p/articles/mi_m0843/is_2_28/ai_84236557/
Przytaczam: "Obstetricians, neurosurgeons, emergency physicians and other
high-risk specialists have absorbed the brunt of the blow. It can cost an ob-gyn
in South Florida $209,000 a year to insure for delivery of babies."

Analizujac te dane, oraz informacje o placach wg podzialow na specjalizacje
mozna zaobserwowac pozytywna korelacje plac w najlepszych specjalizacjach do
wysokosci ubezpieczen. Wszystko wskazuje na to, ze wieksza odpowiedzialnosc =
wieksze zarobki = wieksze ubezpieczenia.

Wracajac do glownego tematu, w liscie plac przytoczonej przez niejakiego starego
pierdole (
www.health.gov.bc.ca/msp/legislation/pdf/MSC_Financial_Statement_2009_complete.pdf)
pisza, ze: "Payments made on behalf of the Insurance Corporation of British
Columbia and WorkSafeBC are not included in the payment
amount. " co potwierdza, ze lekarze z tej listy, ktorzy zarabiaja powyzej
miliona kanadyjskich dolarow, na reke dostaja o wiele mniej. Co nie oznacza
oczywiscie, ze zyja skromnie.

Nieporozumienie nie wynikalo wiec ani z jezyka, ani z meandrow prawa
ubezpieczniowego, tylko z roznej interpretacji postu ratatouilla: ja rozumiem
jego wypowiedz, ze "Ci ktorzy zarabiaja w okolicach $1m nie placa ubezpieczenia
i rozliczaja sie w razie sporu sadowego sobiscie z poszkodowanym.", w sposob
jaki omowilem powyzej (na listach plac nie uwzgledniaja ubezpieczen), Ty zdaje
sie nie zgadzasz sie z tym, poniewaz w niektorych stanach jest ono obowiazkowe.

[young_doc]

Mi również bardzo miło jest wziąć udział w kulturalnej wymianie zdań - niestety
rzadkość na polskich forach :-(

Widzę że trochę to Ciebie zainteresowało - generalnie jest to temat rzeka.
Owszem, od dochodów lekarza brutto należy odjąć podatki i ubezpieczenie, jednak
na ogól to ostatnie nie przekracza kilkunastu procent dochodów. Jak słusznie
zauważył poniżej Gadery przepisy potrafią się między poszczególnymi stanami
różni diametralnie i nie znam tematu dość wnikliwie by go naprawdę porządnie
opisać. Niemniej jeśli można nakreślić kilka ogólnych zasad:
- w USA dochody lekarzy są najwyższe na świecie (za wyjątkiem może ekspatów w
krajach Zatoki Perskiej)
- wynoszą one u doświadczonych (>10 lat pracy) generalnie kilkaset tysięcy
dolarów rocznie
- wyjątkiem są bardzo dobrzy lub bardzo poszukiwani zabiegowcy (zwłaszcza
kardio- i neurochirurdzy, plastyczni itd.); tam rzeczywiście nawet mimo wysokich
stawek ubezpieczeń mówimy o kilku milionach dolarów rocznie w przypadku znanych
operatorów
- w zasadzie każdy lekarz się ubezpiecza. Ci którzy zarabiają powyżej 1m $
zwłaszcza, ponieważ to oni mają największą szansę by pozwanym - gdyż
potencjalnie bardziej lukratywne jest pozwanie tylko firmy farmaceutycznej.

W ostatnich latach pojawił się trend do odgórnego ograniczania maksymalnej
wysokości odszkodowania przez ciała legislacyjne, ponieważ od pewnego poziom w
górę wysokość odszkodowania nie spełniała już żadnej funkcji odstraszającej
(niewielka różnica czy pozwą mnie o pół miliona czy milion, skoro i tak jestem
ubezpieczony), a jedynie prowadziła do lawinowego wzrostu stawek ubezpieczeń, a
przez to i cen usług, co w ostatecznym rozrachunku najbardziej negatywnie
odbijało się na pacjentach których nie stać było na leczenie. Zresztą cały
amerykański system opieki zdrowotnej jest najlepszy na świecie, ale tylko wtedy
gdy stać Ciebie na rachunki.
Na temat Kanady nie będę się wypowiadał, ponieważ tam nie pracowałem (jeszcze).

Jako że zrobił się nam trochę off-topic pozwolę sobie wróci do głównego wątku -
czy warto emigrować do Ameryki? Na pewno warto trochę popracować, poznać ten
kraj. Mi on akurat do gustu nie do końca przypadł, i nie osiadłbym w nim na
stałe (w przeciwieństwie do Anglii); jednak niemniej uważam to za doskonałą
przygodę życiową. Są ludzie którzy USA po prostu pokochali, ja nie. Zarazem są
ludzie którzy nigdy nie zdecydują się nawet na krótki wyjazd, a jeśli nawet będą
na nim głęboko nieszczęśliwi z założenia - to po prostu cecha charakteru. Ja
uwielbiam poznawać nowe kraje więc póki nie mam rodziny na karku pewnie się
jeszcze trochę dla zasady po świecie powłóczę - i namawiam do tego innych
Polaków. Nasze społeczeństwo już dość długo żyło w izolacji od reszty świata,
fizycznej i mentalnej - myślę że powiew nowych idei i spojrzenia z pewnego
dystansu na ten nasz grajdołek zrobiłby świetnie naszemu społeczeństwu i krajowi...
Bo tak w gruncie rzeczy to czuję się Polakiem, i za swój obowiązek uważam
przyniesienie do tego kraju tylu nowych rzeczy ile się da, i wyrwanie z niego
tylu ludzi ilu można. Bardzo wielu wróci by zmieniać jego oblicze - a inaczej
niż podróżując zdobyć pewnych doświadczeń, umiejętności i przede wszystkim
pewności siebie się nie da. Bez tego zawsze będziemy zakompleksionym narodem
polonocentryków, a tego bardzo bym nie chciał. Chciałbym by dumny z mojego
pochodzenia.

Oj, ale się rozpisałem! Przepraszam i dobranoc!

[gadery]

Wszystko zależy od stanu w jakim się praktykuje. W jednych odszkodowania są
"normalne", a w innych "z kosmosu". Słyszałem, że w jednym ze stanów po kilku
wyrokach ubezpieczyciele tak przesadzili, że lekarze zagrozili, że się
wyprowadzą. Niestety nie dowiedziałem się jak to się skończyło.

nie warto bylo wyjechac

[ko-fankabeauty]

ale w polandii tez nie warto siedziec.

[kontraktiren]

jak sie ma siano albo jest sie pracowitym to warto

[dr01]

kilka lat temu wyjeżdzałbym bez zastanawiania się - jako lekarz w PL zarabiałem
800 pln/rękę a miesięczny przelew na konto za codzienną pracę + 6 24h dyżurów
(praca non stop) nie przekraczał 1400 pln, a nasi rodacy płacili nam tyle (czyli
nas okradali - bo tak to się nazywa), bo wiedzieli że nie mamy możliwości
wyjazdu (najwyżej mogliśmy nie pracować w zawodzie - jedyna alternatywa).

dzisiaj zostaję, bo zarabiam w PL tyle, że mi wystarcza na życie a zarobki
kompensują mi pewne niedogodności, jakie są związane z naszym krajem (bomisizm,
buractwo, nagonka, brak sprzętu, problemy organizacyjne).
To, że zarabiam wynika nie z dobroci rodaków i chęci do płacenia, tylko z tego,
że UE czeka i bardzo chętnie nas przyjmie w każdej chwili, osób wykonujących
takie procedury, jakie ja wykonuję jest bardzo mało (trzeba było nie wyganiać
lekarzy z PL), a NFZ płaci bez limitu bo są to świadczenia ratujące życie.
Ewentualna emigracja moja i dwóch - trzech moich kolegów kładzie dyżury w
połowie szpitali w województwie mazowieckim.
Koledzy z innych specjalności mają trochę gorzej.

z rozmów z moimi kolegami z emigracji ogólne wnioski są takie: jak się wyjedzie,
to na początku jest ciężko - bariera językowa, nowy system itd, natomiast po ok.
3 latach robi się fajnie i ciężko jest wracać, bo się trzeba od nowa
przyzwyczajać do polskiego systemu. Dlatego ci, którzy tam siedzą dłużej niż 3
lata, raczej zostaną na dobre.
Mi się teraz wyjeżdżać nie chce (na razie - chyba że zachęcą mnie pogorszeniem
warunków pracy, czego nie wykluczam - ale wtedy niech sami się leczą).
---------------------------------------

[elrzepo]

Mi sie oplacilo wrocic.

[dido0808]

Odpowiem za siebie - warto było.

[eliksir]

Pomimo posiadania dobrej pracy w Polsce, warto bylo wyjechac do podobnej w UK bo zdobyte doswiadczenie zaprocentowalo i po powrocie mam w Polsce prace na niewiele gorszych warunkach finansowych niz mialem w UK. A ze zycie tansze to patrzac ma miesieczne oszczednosci zaryzykowalabym stwierdzenie ze teraz mam lepiej. Ale bez wyjazdu do UK bym tej pracy nie zdobyl, dlatego pisze ze bylo warto! zarowno wyjechac jak i wrocic :)
Zycze powodzenia i dobrych wyborow w zyciu.

[idrazkowska]

Podobne są moje doświadczenia. 5 i pół roku za granicą, z czego 4 w Londynie. Koszmarnie wysokie koszty utrzymania, za to na plus perfekt angielski (praca w mediach), pozbycie się jakichkolwiek kompleksów (nie mam, niestety, uniwersyteckiego wykształcenia - jeszcze) oraz świetna przygoda. A także wspaniałe małżeństwo z obcokrajowcem. Powrót do Polski 7 m-cy temu, Mąż bez znajomości polskiego znajduje pracę w sektorze IT w ciągu miesiąca, ja - miesiąc później. Moja lepsza połowa stała się obecnie polonofilem, tyle że ostro psioczy na PKP i maniery kierowców oraz stan naszych dróg :) Nareszcie mamy czas dla siebie, Rodziny i Przyjaciół. Powrót przygotowywaliśmy ponad rok, mieliśmy plan główny oraz 2 plany awaryjne. Reasumując, dobrze jest wyjechać na jakiś czas, jeszcze lepiej wrócić na swoje śmieci, ale najlepiej robić jedno i drugie z głową. Pozdrawiam :)

[vincentyna]

Warto bylo.

Przyjaciele z miasta rodzinnego tez juz dawno sie rozjechali, kazdy ma swoje
zycie. Juz nawet nie jezdze na stare smieci, bo nie mam do kogo. Rodzina, coz,
rodzice tez sie przeprowadzili, a swoja rodzine za granica zalozylam. Teraz
przyjaciol, rodzine mam kolo siebie, w PL tylko jakies dalekie ciotki.

Pod wzgledem zawodowym nawet nie bede porownywac. W PL jako mgr na stanowisku
urzedniczym w rok zarabialam mniej, niz tu w miesiac. W zyciu bym sie tak
zawodowo nie rozwinela w PL, jak na emigracji.

Ale ja wiem, ze do statytstyki emigranta nie pasuje. Zmywaka na oczy w zyciu nie
widzialam ;)

[young_doc]

Owszem, było warto. Zdecydowanie. Nawet nie chodzi mi tu o pieniądze (jestem
lekarzem) lecz o możliwości rozwoju zawodowego i poszerzenie horyzontów
myślowych. Bezcenny jest płynny angielski. Co do znajomych - znaczna część
mojego rocznika pracuje w UK, nie wiem czy nie więcej niż w okolicach miasta w
którym pracuję w Polsce. Jak ktoś założył rodzinę w Polsce na ogół tu zostaje,
jak zagranicą - zostaje emigrantem. Ja wróciłem, ale za jakiś czas pewnie znowu
wyjadę. Zobaczymy gdzie osiądę na stałe, jeszcze nie podjąłem decyzji - choć
państwo polskie zachęca mnie jak może... tylko czemu do emigracji?

A zmywak oglądałem. Jakieś pół godziny temu u siebie w kuchni ;-)

Myslę, że jednak warto było wyjechać !

[tow.ortalion]

Ojczyzna się pozbyła nieudaczników!

[kasiaada]

Ja żałuje, po paru latach w uk okazało się, że znajomych mam właśnie
tam, z rodziną widziałam się równie "często" jak teraz, bo mieszkam
500 km od domu rodzinnego, mieszkanie mam mniejsze choć równie
drogie.Gdybym jeszcze raz miała decydować zostałabym tam, ale będąc
w uk wydaje się, że w Polsce będzie raj!

Warto!

[po-trafie]

Nie rozumiem, jak mozna siedziec w domu. Fakt, ze jestem w Londynie, ale nie
wierze, zeby to bylo jedyne niepolskie ale przyjazne miasto na swiecie ;-)

W Polsce zarabialam dobrze, tu zarabiam lepiej.
Bywam w domu co 2 tygodnie, raz spotykajac znajomych, raz rodzine.
Jasne, nie jest tak swobodnie i gwarnie jak w moim zyciu w Polsce.. ale..
kontakt skypowy jest, zdobywam tez znajomych tutaj. Jest tyle miejsc ktore mozna
odwiedzic, tyle doswiadczen ktore mozna zdobyc i ludzi poznac w trakcie.

Pozatym nie przesadzajmy, jak mozna 'siedziec samemu w domu'. Malo to ludzi na
ulicach, w knajpach, na internetowych forach?
Gdybym byla samotnym facetem lekarzem w uk i tak bardzo cierpiala samotnosc w
wypasionym mieszkaniu to rwalabym panny w barach i sprowadzala do domu, wnetrza
pokazac ;-)

[jamesonwhiskey]

> pieniadze to nie wszystko. Nie moglem spotkac sie z przyjaciolmi z mojego
> miasta, z rodzina tylko na skajpie.

dziki zal scisnol mi gardlo i lkam sobie teraz cicho w kaciku

nie dokonca jestem pewien co chciales swoim postem przekazac
ze jestes ciota ktora bez codziennego kontaku z mamusia zle sie czuje
czy podejmujesz decyzje co do swojego zycia na podstawie mozlowosci spotkania
sie z przyjaciolmi z ktorymi spotkac sie ciezko bo albo zapierdzielaja non stop
w robocie albo dzieci rodzina i takie inne pierdy

[jelly_kitten]

Warto bylo wyjechac, wracac nie zamierzam.

Skonczylam tu (UK) studia magisterskie (licencjat w Polsce)
jednoczesnie pracujac fizycznie, wiec nie mam dlugow.

Miesiac po skonczeniu studiow dostalam prace odpowiadajaca mojemu
wyksztalceniu, obecnie (po 2 latach) dostalam trzecia podwyzke
(wszystkie znaczace).

Do tego wyjazdy zagraniczne organizowane przez firme (caly swiat),
stac mnie na samochod, wakacje i hobby, ciuchy, plyty i ksiazki.

Chlopaka mam stad, i wiem z doswiadczenia ze bardziej tesknilabym za
nim gdyby byl daleko, niz za rodzina i przyjaciolmi, ktorzy teraz sa
daleko.

Latam do Polski na weekend raz na 2 miesiace, gdybym pracowala w
Wawie, pewnie widywalabym sie z rodzina rownie czesto (rzadko?).

Przyjaciol tutaj mam coraz wiecej i zyje mi sie coraz lepiej.

W moim przypadku bylo warto wyjechac, ale na to pytanie kazdy musi
odpowiedziec sobie sam.

warto

[veryok]

mieszkam od 7 lat w berlinie i powiem tak. na poczatku smutno jakos
i samotnie (mimo meza) teraz fajnie choc bez meza:))) zyskiem sa dla
mnie nie pieniadze, ale to ze obracajac sie w wielkim
miedzynarodowym srodowisku niesamowicie duzo nauczylam sie. zmienilo
sie moje podejscie chyba do wszystkiego, duzo podrozuje po calym
swiecie, duzo czytam w roznych jezykach, duzo wystaw na genialnym
poziomie itp. jakosc zycia kulturalnego jest nieporownywalna z
zadnym miastem w polsce. nie wysatrczy miec kase na weekend w
londynie, trzeba jeszcze chciec cos sie dowiedziec, zobaczyc itp. w
sumie nie oddalabym tych lat za nic. a do polski pewnie wroce
niedlugo, przyjaciol zostawie tutaj.

[eme-se]

dla mnie bylo warto: bardzo podobnie mi sie ulozylo jak veryok:
dobra praca, miedzynarodowe srodowisko, duzo jezdze po swiecie itp.

jezeli chodzi o kase, to jak na polskie warunki zarabiam calkiem
niezle, ale nie zamierzam na tym poprzestac i mierze wyzej..

ale nie o zarobki mi chodzi, ale o mozliwosci jakie sie przede mna
otworzyly za granica.

nie twierdze, ze w Polsce nie byloby to mozliwe ale jak to mowia,
podroze ksztalca! :)

[eye-witness]

finsowo - tak. nie, jesli chodzi o rodzine i przyjaciol, zbyt wiele traci sie.

[annataylor]

a ja właśnie rozważam opcję wyjazdu do UK - w Polsce ledwo wiążę
koniec z końcem...
jak na razie jestem skupiona na materialnym aspekcie życia, gdyż nie
stać mnie na zaspokojenie podstawowych potrzeb...

jesli chodzi o znajomych, to nie mam ich duzo, nie bede za nimi
tęsknić, bo nigdy nasze relacje nie były bardzo bliskie,zresztą
znajomych można mieć wszędzie, bez względu na miejsce zamieszkania...
co do rodziny, to jedynie będę tęsknić za rodzicami...

z przyjaciolmi jest tak

[kontraktiren]

duzo osob mowi, ze przyjaciol i znajomych mozna poznac wszedzie, ale czesto te
same osoby wspominaja ze nie maja ich duzo w Polsce, albo ze sa oni zajeci praca
i tak rzadko sie spotykaja

otoz drodzy rodacy, jezeli ja nazywam kogos moim przyjacielem, to mimo tego ze
wszyscy pracujemy, spotykamy sie PRZYNAJMNIEJ raz w tygodniu, a czesto i po
kilka razy zeby razem sie spotkac, zjesc, pogadac, wyluzowac, isc do kina, na
wystawe, do pubu cokolwiek

jezeli ktos nie potrafi sobie zycia ulozyc w Polsce, to pewnie nie bedzie takze
potrafil zrobic tego za granica. no, chyba ze mial pecha i w polskim srodowisku
mu nie szlo, a dobrze trafil za granica i jest szczesliwy

u mnie sprawa wyglada tak, ze w zyciu nie opuscilbym tego co mam w Polsce - nie
dlatego ze bez przyjaciol sie poplacze i nie bede w stanie nikogo poznac, tylko
dlatego, ze nasze relacje z ludzmi wplywaja na NAJWAZNIEJSZY czynnik - JAKOSC
ZYCIA. zawsze jak wyjezdzalem studia czy gdzies poznawalem fajnych ludzi ktorzy
byli spoko, i owszem, ale w Polsce mialem super inteligentnych, fajnych ludzi
ktorych znam od dzieciaka, razem przezywalismy nasze pierwsze milosci, zrywania,
upijanie sie, obozy narciarskie, cokolwiek i te czasy juz nie wroca - zostaly za
to super relacje i to razem przezylismy niejedna biede - a przyjaciol poznaje
sie w biedzie

dlatego w anglii, usa czy gdzies mozna poznac ludzi ale zajmie to na moje oko
5-10 lat w zaleznosci od intensywnosci zycia.

[ultra.kuku]

Na jakosc zycia, kolezanko, wplywa rowniez poziom naszych dochodow, nie uwazasz?
Rozumiem, ze jezeli stracisz prace, twoi przyjaciele przejma twoja zobowiazania
finansowe, beda cie karmic, itd. Wpis powyzej dotyczyl wlasnie sytuacji, kiedy
to nie starcza na zycie.

[po-trafie]

skoro nie mozesz w polsce zwiazac konca z koncem, a nie jestes specjalista w
dziedzinie, ktora w kraju nie ma zadnego znaczenia za to jest rozwinieta w uk..
to raczej nie dostaniesz ultra niezwyklej pracy pozwalajacej na... cos wiecej
niz po prostu zycie.

W UK juz nie ma raju dla kazdego, a jesli do tego jestes osoba, ktora ma problem
z relacjami (posiadanie w kraju, w ktorym sie mieszka jedynie znajomych, za
ktorymi nie bedzie sie tesknci na to wskazuje), to nie wroze ci swietlanej
przyszlosci.
Pomysl nad tym.

[sabinac-0]

po-trafie napisała:

> skoro nie mozesz w polsce zwiazac konca z koncem, a nie jestes specjalista w
> dziedzinie, ktora w kraju nie ma zadnego znaczenia za to jest rozwinieta w uk..
> to raczej nie dostaniesz ultra niezwyklej pracy pozwalajacej na... cos wiecej
niz po prostu zycie.
>
Niekoniecznie, zwlaszcza w przypadku lekarzy.

> W UK juz nie ma raju dla kazdego, a jesli do tego jestes osoba, ktora ma proble
> m
> z relacjami (posiadanie w kraju, w ktorym sie mieszka jedynie znajomych, za
> ktorymi nie bedzie sie tesknci na to wskazuje), to nie wroze ci swietlanej
> przyszlosci.
> Pomysl nad tym.

Mysle ze to bardzo pochopny wniosek. Kazda dalsza przeprowadzka, obojetnie czy w
granicach jednego kraju czy miedzy krajami, zawsze powoduje rozluznienie wiezi.
By nie miec bliskich przyjaciol w kraju nie trzeba byc "zaburzonym" - wystarczy
wyprowadzic sie poza miejsce w ktorym spedzilo sie dziecinstwo i mlodosc.

[robson.5]

czytam was i czytam... ty jestes kotraktiren zdecydowanie najglupszy
i naj bardziej dziecinny.
Idz wspominaj z kolegami swoje pierwsze upijania sie.
Nie jestes lepszy od przecietnego Chinczyka, oni tez musza zyc
grupowo.

[kochanic.a.francuza]

A ja rozumiem co kontractieren ma na mysli. Trzeba dlugich lat
rozlaki z krajem i znajomymi by docenic co to przyjaciel. Nie
ludzmy sie, ze w przeciagu 3 lat od przybycia do np Londynu
nawiazemy bliskie i satysfakcjonujace relacje. Im czlowiek starszy
tym mniej czasu, ochoty i mozliwosci, wymagania wyzsze. Starym
przyjaciolom z liceum czy ze studiow wiecej sie wybaczy niz nowym
za granica. Poza tym na kogo mozna liczyc, a kto jest pozornym
przyjacielem okazuje sie w biedzie. Biedy przychodza pozniej, jak
juz sie czlowiek otrzesnie z "poprzyjazdowego stresu".
Zreszta przyjazn na zachodzie to troche taka na zasadzie szukania i
powiekszania koneksji, przyjaznie maja byc praktyczne i przynosic
korzysci. Nic nie zastapi kumpelki zs szczeniecych lat, ktora zna
sie na wylot.
Nie ma nic za darmo: wyjezdzasz, jesli jestes siny, wyksztalcony,
wygadany i kasa nie jest twoim jedynym motywem, duzo zyskujesz-
poszezrzenie horyzontow, zrozumienie innych kultur, a przez to
lepiej wlasna, posmakujesz hedonistycznego konsumpcjonizmu, poznasz
jezyki. Jednoczesnie nie raz odczujesz samotnosc, tesknote za
polska przasna ale wlasna, za wlasnym jezykiem.

Rozumiem tez autora watku, jak juz sie skapiesz w dostatku, to
wtedy dopiero poczujesz znaczenie powiedzenia "Pienidze szczescia
nie daja", przynajmniej nie kazdemu.

[naels]

W moim przypadku bylo warto - emigracja byla chyba jedna z
najlepszych decyzji mojego zycia. I wcale nie chodzi o pieniadze,
chociaz pewnie zostajac w Polsce zarabialabym relatywnie mniej. Z
rodzina nadal mam kontakt internetowo-telefoniczny, odwiedzamy sie.
Jesli chodzi o przyjaciól z mlodosci, to nasze drogi rozeszly sie
niedlugo po maturze i nie tesknie za nimi. Na emigracji znalazlam
nowych przyjaciól, rodzine, nowe srodowisko, uznanie.

Zycie tutaj jest zupelnie inne, niz w Polsce. Szybko polubilam jezyk
i kulture mojego nowego kraju, odpowiada mi mentalnosc ludzi tu
mieszkajacych, ich poglady, stosunek do swiata, pogoda ducha. Do
dzis jestem pod wrazeniem uczciwosci i zaangazowania spolecznego, z
ktorymi sie tu zetknelam, a ktorych nie znalam z kraju. Kiedy
przyjezdzam do Polski, coraz czesciej czuje sie obco i nie na
miejscu. Nawet moja rodzina stwierdzila, ze emigracja wyszla mi na
dobre i sprawiam wrazenie szczesliwego i spelnionego czlowieka.

[kaczuper]

Hej,

A czy możesz napisać kiedy wyjechałaś? Po studiach? Ile miałaś lat? Dokąd
pojechałaś? :)

Pz

[sabinac-0]

Warto.
Zyskalam stabilizacje i poczucie materialnego bezpieczenstwa.
Nigdy nie mialam typowo polskiej mentalnosci i wsrod Polakow czesto czulam sie
obco, z nowymi krajanami dogaduje sie znacznie lepiej.
Do tego mam meza obcokrajowca, w Polsce czesto spotykaly mnie i moje dziecko z
tego powodu przykrosci, tutaj mieszane rodziny to normalka.

Poza tym mam znacznie wieksze mozliwosci rozwoju zawodowego a to tez sie liczy.

[katiko]

TAK: (1) nauczylam sie, lepiej niz na wszelkich kursach jezykowych, jezykow
(angielskiego i hiszpanskiego) i za pare miesiecy przeprowadzam sie do kolejnego
kraju (francuskojezycznego); (2) poznalam mojego meza; (3) mialam/mam okazje
pracowac w miedzynarodowym srodowisku bardzo-inteligentnych ludzi; (4) zdobylam
doswiadczenie zawodowe i wiedze, ktora w Polsce jest prawie niedostepna ze
wzgledu na cene(oprogramowanie, publikacje); (5) odkrylam nowe powolanie, (6) za
zarobki udalo mi sie kupic ziemie bez zaciagania kredytow, (7)mialam okazje byc
w Azji, Afryce, Ameryce (a przy zarobkach w kraju nie byloby mnie stac na sam
bilet bez oszczedzania)

NIE: (1)gdybym zostala w kraju mialabym terez wieksze zarobki, niz gdybym teraz
chciala wrocic do poprzedniej pracy na to samo stanowisko (wiedza, ktora
zdobylam na tym stanowisku bylaby nie przydatna), (2)mam daleko do przyjaciol i
ze wzgledu na roznice czasowe prawie nie gadamy (jak oni maja wolne to ja w
pracy, jak ja wolne to oni spia), (3)mam w Polsce ziemie, ktorej nie mam
mozliwosci dogladac czesciej niz raz na rok, (4)roczny koszt dobrych studiow w
tym kraju przekracza moje dochody po opodatkowaniu. (5)jakakolwiek nauka - nawet
jezyka jest tu super droga; (6)gdybym wyszla za jakiegos polskiego mezczyzne to
juz pewnie mialabym dziecko lub dwojke - tu prawie nikt ich nie ma i mojemu
mezowi tez sie nie spieszy; (7)mialabym pewnie swoje miejsce na ziemi a tak
jestem obywatelem Swiata - zmieniam mieszkania i kraje i duzo mnie kosztuje bym
w konu sie poczula "na swoich smieciach"; (8)gdybym zostala w kraju latwiej
byloby zdobyc kwalifikacje bo cena wyksztalcenia/kursow jest duuuuzo tansza; (9)
Mam swoje rzeczy w 3 roznych krajach a wiekszosc i tak juz rozdalam. Czasem mam
wrazenie, ze poza tym kawalkiem ziemi nie mam nic wlasnego.

[kontraktiren]

Bardzo fajny post. Czyli jak widac, niektorzy sie dobrze adaptuja za granica.
Osobiscie planuje miec dzieci, ale na pewno nie z kobieta, ktora bedzie
traktowac to jako kare i wyrzeczenie - fajnie miec wsparcie na starosc. Niedawno
rozstalem sie z dziewczyna, ktora miala wlasnie inne priorytety w zyciu, ale to
dobrze - raz ze zajmuje sie kariera, a dwa ze moglismy sobie to w spokoju wyjasnic.

Czyli wszystko wraca do tego, ze po prostu niektorym takie rozwiazanie pasuje,
innym nie. W niektorych krajach wychowanie dzieci to koszmarne koszty - vide
USA, w innych koszty sa utajone o ile chce sie dziecko porzadnie wyksztalcic np
UK. Sa tez takie w ktorych nie ma z tym problemu jak np Francja czy Dania. W
Polsce, jedyne zmartwienie oprocz kosztow zycia to chyba mieszkanie dla dziecka,
bo do dobrych liceow i uczelni mozna trafic bez jakiegos super zakuwania. Jakosc
ksztalcenia to osobna kwestia, ale z mojego doswiadczenia wynika, ze od poziomu
Polskiego mocno odstaja tylko kraje anglosaskie - z praktyki USA i UK, bylem
takze na wymianie w Danii i poziom juz tam jest 'kontynentalny'.

Jajko mądrzejsze od kury,

[ratpoles_tamer]

czyli kraj oczyszczony z plew.

dziennik.pl/wydarzenia/article306989/Uwaga_nadchodzi_Generacja_89.html

Idzie nowe. Starego już nie chcemy !

Hej

[ratpole]

Co to za desant na to zazwyczaj spokojne forum?
Sadzac po debilnej tresci wpisow to jakis idiota pod kilkoma nickami sie
produkuje hehehe

hehe

[kontraktiren]

ja tez tak pomyslalem od razu - czyzby 'Departament Plotki' MSWiA ?

[pia.ed]

Za dobrze pisza o emigracji?

www.niedziela.nl/forum/viewtopic.php?t=76951&sid=be344db17113324ba844cca5ffe73eab

Porada:Nie myl ...

[starypierdola]

... zacietrzewionej holoty (ratpole?) z inteligentnymi ludzmi/
dyskutantami.

Obserwator SP

[ratpole]

starypierdola napisał:

> ... zacietrzewionej holoty (ratpole?) z inteligentnymi ludzmi/
> dyskutantami.
>
> Obserwator SP

Nieźle wyglądacie stara pierdoło na tle tych młodych inteligientnych pierdół.
Żeby was ino do oseska nie cafło hehehe

[kalllka]

znaczy, ze co topolko?
uwazasz sie za jedynego uprzywilejowanego w rezydowaniu i tylko wg twoich kryteriow wlasciwego rozporzadzania trescia postow?

bos dosc idiotycznie uznal za przyklad desantu (!) skladnie, zrozumiale dla wszystkich zlozone zdania i logicznie wyciagniete wnioski.
jesli umiesz podobnie, pochwal sie nie wyzlosliwiajac publicznie.
bowiem dezawuujac, jak ci sie zdaje, role opiniotworczego forumowicza; stylem i marna trescia wlasnych postow ,przede wszystkim udowadniasz bezzasadnosc wlasnej sieciowej egzystencji. nikomu bowiem nie sluzysz, walac sredniowiecznym kijem wlasnych projekcji, w uzyteczne bo realne, opinie.
tyle.

[ratpole]

kalllka napisała:

> znaczy, ze co topolko?
> uwazasz sie za jedynego uprzywilejowanego w rezydowaniu i tylko wg twoich kryte
> riow wlasciwego rozporzadzania trescia postow?
>
> bos dosc idiotycznie uznal za przyklad desantu (!) skladnie, zrozumiale dla wsz
> ystkich zlozone zdania i logicznie wyciagniete wnioski.
> jesli umiesz podobnie, pochwal sie nie wyzlosliwiajac publicznie.
> bowiem dezawuujac, jak ci sie zdaje, role opiniotworczego forumowicza; stylem
> i marna trescia wlasnych postow ,przede wszystkim udowadniasz bezzasadnosc wlas
> nej sieciowej egzystencji. nikomu bowiem nie sluzysz, walac sredniowiecznym k
> ijem wlasnych projekcji, w uzyteczne bo realne, opinie.
> tyle.

A jak mowie, ze Polska to Moj Dom, Moj Dom Wariatow to mi nie wierza hehehe

[kalllka]

ehh tam nie wieza, wieza, wieza.
:)

[ratpoles_tamer]

ratpole napisał:

> A jak mowie, ze Polska to Moj Dom, Moj Dom Wariatow to mi nie wierza hehehe
>
-----------------------------------

Nie zrozumiał wypowiedzi kalllki i walnął w swoją nudną nutę, he, he.
Jednak osioł z tego ściurka.

Dobrze, że takie ściury powyjeżdżały stąd.
Warto, że niektórzy emigrują, he, he

[blue.eyed]

Mieszkam za granica dopiero niecale trzy lata. Jeszcze nie wiem, gdzie "osiade" na stale - w Polsce, tu w UK, czy jeszcze gdzie indziej.

Nie moge powiedziec, ze zrobilam tu zawrotna kariere, ze zarabiam mase kasy, ze duzo podrozuje. Ale podejrzewam, ze z praca w Polsce byloby o wiele trudniej, z zarobkami gorzej, a o podrózowaniu nie byloby nawet mowy.

Dlatego mysle, ze warto bylo. Nawet bardzo.
- Usamodzielnilam sie bardzo szybko.
- Nauczylam sie wielu rzeczy i udpornilam psychicznie.
- Podszlifowalam angielski do perfekcji.
- Rozwijam swoje zainteresowania, bo moge studiowac podyplomowo (mam na to i pieniadze, i warunki, i mozliwosci).
- Rozwijam sie tez zawodowo, bo podejscie do tej kwestii jest tutaj calkiem inne niz w Polsce.
- Wiem, ze jesli sie zmobilizuje, moge spelnic moje marzenia zawodowe. Tej wiary w siebie przybylo mi wlasnie za granica.
- Nie widze tylu niezadowolonych twarzy i nie mam tylu problemów w urzedach co w Polsce. Tutaj kierowcy autobusów i kasjerki potrafia sie usmiechnac!
- Jezdze fajniejszymi pociagmi :) (niebo w porównaniu z polskmi, a to tylko przedsmak innego standardu zycia)
- No i poznalam tu mojego narzeczonego :)

Znajomych w Polsce nie mam wielu, z tymi, którzy sa dla mnie wazni, utrzymuje kontakt mejlowy/skajpwy itd bez problemu.
Za najblizsza rodzina oczywiscie tesknie, ale dzwonimy do siebei keidy chcemy i stac mnie aby ich odwiedziac kilka razy w roku. Poza tym kazde z nas prowadzi intensywny tryb zycia, wiec gdybym mieszkala blisko, pewnie nie spedzalibysmy razem o wiele wiecej czasu. No i wkrótce zaloze wlasna rodzine, co tez troche zmieni sytuacje.

Mysle, ze zawsze warto spróbowac wyjazdu, nawet jesli to bedzie tylko na chwile. Wiele rzeczy zaczyna sie widziec i rozumiec inaczej.

Jedyne co mi przeszkadza to to, ze troche tu zimno :) Ale zawsze mozna wyjechac do Australii :)

[aniorek]

Wyjechalam z Polski 7 lat temu, mieszkalam w tym czasie w 3 krajach. Absolutnie nie zaluje - znajomych mam teraz nie tylko w Polsce, ale i w praktycznie calej Europie. Przyjaciol rowniez znalazlam. Z polskimi widuje sie, jak przyjezdzam do kraju (ok. co 2 miesiace). Kasa jest swietna, w zyciu takiej w Polsce nie zarobie, a przynajmniej nie teraz i nie w tym wieku. Generalnie kultura pracy o niebo lepsza niz w Polsce, mniej stresu i duzo swietego spokoju. Czysto, ludzie przyjazni, jedyny minus to wysokie podatki i moze czasem jest troche za zimno, ale pogodzilam sie z tym. Nie zamierzam wracac do Polski, po prostu zycie poza nia bardziej mi odpowiada.

[paulinka_ko]

wizaz.pl/akcje/moj_styl_moja_gwiazda/oddajglos.php?id=302669
Kliknij, proszę ;)

[wen_yinlu]

Oj, warto było wyjechać. Mieszkam sobie w Anglii z mężem i córką, ludzi fajnych
poznaliśmy na miejscu, córka 4-letnia po angielsku gada prawie jak jej
rówieśnicy... Do Polski latamy przynajmniej raz na pół roku i wtedy zwykle udaje
mi się zebrać kupę znajomych na raz w jednym miejscu. Teściowie są u mnie co
miesiąc. Trochę tęsknię, ale bez przesady.

Tu się żyje lepiej po prostu, mam sporo czasu dla rodziny i siebie poza pracą
(mam mini-firmę, którą prowadzi się śmiesznie łatwo w tym kraju no i NIE PŁACĘ
ZUSu). Niedaleko mnie jest świetna przychodnia, w której zawsze są miejsca na
kolejny dzień, szkoła dla małej rewelacyjna, urzędnicy mili, dużo ciekawych
ludzi z różnych krajów, ekspedienci uśmiechnięci. Nie widać minusów.
Nawet ślub brałam w Anglii, chociaż mój mąż też jest Polakiem.

Przymierzam się do zostania na stałe, bardzo mi się tu podoba. Może tylko pogoda
niespecjalna, więc w czerwcu naładuję baterie w Polsce.
A i morze mają tu piękne.
Nie wiem na co miałabym nawet narzekać :) Chcę coś wymyślić, a nie mogę...
No tak - benzyna droga. To jakiś minus jest.

[dziewczyna.briana]

Wyjechac bylo warto. Zostac? Jestem wlasnie w trakcie podejmowania
decyzji. Mieszkam w USA (Colorado) ponad 10 lat. Zobaczylam duzo:
USA, Meksyk, Costa Rica, Honduras, Kanada, robilam wiele przyjemnych
rzeczy typu narty w najlepszych resortach narciarskich w Polnocnej
Ameryce, wycieczki w pieknych gorach, ogniska na super
pustyniach,setki kilometrow przejechane przez step gdzie ty i natura
to jedno, krotko mowiac pokochalam ten kraj. Zawodowo pracowalam czy
tez nadal pracuje jako sekretarka (Administrative Assistant) w kilku
roznych firmach, manager ksiegowosci, nauczyciel w college'u,
tlumacz
sadowy, itp. Balans zycia osobistego: szczesliwie rozwiedziona od 5
lat, dzieci: uwielbiana przeze mnie corka, ktora za rok wybiera sie
do college'u. No i pies i kot. Stan materiany: dwa samochody, dwie
nieruchomosci(mozna chyba powiedziec "wypasione"). Najpierw byla
fascynacja nowym krajem, nauka zycia od poczatku, zaciekawienie
ludzmi. Nie tesknilam nigdy, nie jezdzilam do Polski, tu byl moj
dom. Potem pobyt w Polsce dwa lata temu, rok temu i ku mojemu
zaskoczeniu pytanie do samej siebie "co ja wlasciwie robie w USA????
??". Do tej pory nie moge znalezc odpowiedzi. Z wielu wczesniejszych
wypowiedzi wynika, iz wiele osob czuje sie najlepiej tam, gdzie ma
rodzine i bliskie osoby. USA jest bardzo specyficznym krajem: ludzie
czesto zmieniaja miejsce zamieszkania, wlasciwie wszyscy moi bliscy
znajomi sie stopniowo przeprowadzili. Jest to trudne, bo w pewnym
momencie traci sie entuzjazm do poznawania nowych osob. Rodzina
odwiedza mnie malo, raz na pare lat, sama podroz jest droga i dluga
(26 godzin ze wszystkimi dojazdami, lotami, itp.), poza tym sa
utrudnienia w postaci wizy. Jaka podejme decyzje? Nie wiem. W Polsce
mialam swietna prace na swoim, mieszkanie w W-wie, samochod. Tutaj
tez nie bylo zle, tylko ta teknota... Wiele wczesniejszych
wypowiedzi jest od mlodszej emigracji, ja tez myslalam inaczej pare
lat temu i nie sadzilam ze moje myslenie tak bardzo sie zmieni.
(Oczywiscie zmienilo sie w momencie najgorszym jesli chodzi o
sprzedaz nieruchomosci w USA(ironia??).) Dodatkowo, jestem zmeczona
byciem "emigrantem". No i nie moge juz dluzej zniesc totalnej
glupoty amerykanskiej. Kto nie widzial, nigdy nie zrozumie o czym
mowie. Wiec mysle juz pare miesiecy i jeszcze pewnie bede troche
myslec. Z perspektywy czasu moge powiedziec, ze na pewno wazne jest
to gdzie ma sie bliskich. Gdyby wielu szczesliwym emigrantom zabrac
bliskich, nie byliby juz tacy szczesliwi. Wiec moze jednak ludzie sa
najwazniejsi. Takze wiele osob ktore poznalam tutaj, ma powrot do
Polski w planach blizszych czy zupelnie dalszych z powodu wlasnie
rodziny i bliskich. Moze to prawda, ze starych drzew sie nie
przesadza? A wielu z nas ma stara dusze. Troche sie rozpisalam ale
to taki temat dla mnie na czasie.

[nonsomabulik]

fajny, szczery post. i bardzo prawdziwy moim zdaniem

[akawill]

Piszesz że przez wiele lat od wyjazdu z Polski nie tęskniłaś, nie odwiedzałaś
Polski, bo po prostu w Stanach był Twój dom. A teraz nagle rodzina i biscy są
tak ważni?
Chyba rzeczywiście jesteś na rozdrożach. W przemyśleniach warto będzie też
porównać "totalną głupotę amerykańską" (widziałem i rozumiem) z tą rodzimą w Polsce.

[dziewczyna.briana]

akawill, nie wiem jaka jest Twoja definicja pojecia "nagle" wiec nie
moge odpowiedziec na Twoje pytanie. Cokolwiek jednak to slowo
oznacza, zmieniaja sie warunki, priorytety, perspektywy i czesto
przewartosciowywuje sie wszystkie powyzsze. Rzeczywistosc polska
znam sprzed dziesieciu lat a obecna z mediow, opowiadan i wyjazdow
wakacyjnych. Czyli znam i nie znam. A cale zycie to jedno wielkie,
niekonczace sie rozdroze.

[gazetowy.mail]

Śmieszą mnie osoby, które pojechały za za granice do pracy i które
mówią, że tam jest fajnie ale gdy przyjadą do Polski to:
- kupują kosmetyki na zapas
- biegają po lekarzach i dentystach
- obowiązkowa wizyta u fryzjera
Wszystko oczywiście w ramach oszczędzania.

Czasem odwiedzą znajomych dając prezent kupiony za 2-3 funty czy
dolary na wyprzedaży a polski obarowany cieszy się bo dostał
zagraniczne "cudo".
Często słyszę że będą w kraju "ale tylko na tydzień a mają już
umówione wizyty u fryzjera, dentysty, lekarza więc się nie spotkamy"
Rodzice-emeryci dadzą trochę kasy bo przecież "ty tam sama na
obczyźnie" a w droge powrotną walizkę dopychają kotletami i innym
żarciem.

Kontakt na gg czy skeypie owszem mamy większy bo za granicą po pracy
nie chodzą do kina ani kawiarni więc siedzą w domu i się nudzą
zaczepiając innych na necie.

Jest jeszcze temat rozbitych rodzin. W małżeństwach które znam
więszość nie przetrwała próby i wyjeżdzający na obczyznę w tęsknocie
za małżonkiem i dziećmi szybko pocieszali się u boku nowych
partnerów. Ci co przetrwali po prostu nie przyznali się do zdrady
ale znajomi wiedzą i tylko kwestia czasu kiedy ktos sie wygada.

Poniżej fragment rozmowy prowadzącego ostatni odcinek "Chwili
Prawdy" z uczestniczką:
Chajzer - A córka dlaczego nie przyjechała z Tobą do studia?
Uczestniczka - Bo pracuje za granicą.
Chajzer - Co tam robi?
Uczestniczka - Jest na zasiłku.

[nonsomabulik]

A ja najbardziej na swiecie rozumiem ludzi ktorzy wpadajac tutaj oszczedzaja
pieniadze na uslugach. Sam jestem czlowiekiem zamoznym, ale i tak kiedy
mieszkalem za granica i bylem w Polsce, szedlem do mojej ulubionej dentystki
(znam ja od malego), do mojego lekarza, do mojej fryzjerki. Po pierwsze, jak
wspomnialem, dobrze ich znam i nie traktuje ich tylko jako wyrobnikow, ale takze
wpadam zeby sie dowiedziec co u nich, pochwalic sie jak to zajebiscie jest na
emigracji etc. Druga rzecz, to pieniadze, w stanach uslugi sa kilka razy drozsze
niz tutaj - oczywiscie mowa o prywatnych lekarzach tu i tu. No wiec tne koszty i
o ile mam czas w Polsce to uslugi kupuje tutaj - pewnie od takiego sposobu
myslenia jestem zamozny, jak to mowia, bogactwo wynika z charakteru a nie na odwrot.

[inka323f]

Wszystko zalezy od punktu widzenia i siedzenia.
W moim przypadku, z subiektywnego punktu widzenia - warto bylo.
Pod wzgledem zawodowym - nie potrzebowalam zadnych znajomosci tutaj, zeby
pracowac w zawodze (marketing internetowy) w dobrej firmie. Pracodawca docenia
moja inicjatywe i inwestuje w moj rozwoj.
Pod wzgledem osobistym - przez lata bujalam sie szukajac fajnego faceta. Do
glowy by mi nie przyszlo, ze znajde go na emigracji (ktore planowana byla tylko
na jakis czas) i wyjde za niego za maz.
Pod wzgledem rodzinnym - tu nieco gorzej, bo rzadziej widuje rodzicow. Wczesniej
prawie co tydzien bylam w domu na weekend. Owszem, martwie sie co bedzie, kiedy
beda na tyle starzy, ze beda potrzebowac opieki, ale podobny problem milabym
mieszkajac w PL...
Pod wzgledem znajomych - tutaj tez nieco gorzej, poniewaz brakuje mi przyjaciol.
Mam znajomych i kolezanki w UK. Spotkam sie z nimi regularnie, ale tubylcy
(czytaj Anglicy) sa mniej otwarci na blizsze znajomosci. Patrzac z perspektywy w
PL nie bylo inaczej jesli chodzi o zawieranie nowych znajomsci w doroslym wieku.

Suma sumarum jestem zadowolona i nie planuje wracac.