histeria przy ćwiczeniach NDT Bobath

[madagaskarmarta]

Witam,
od dwóch tygodni moja córka jest rehabilitowana metodą Bobathy.
Ćwiczenia nie wydają mi się bolesne a mimo to mała bardzo przy nich
płacze, łzy lecą jej ciurkiem, cała aż się zanosi.
Takie jej zachowanie utrudnia pracę z nią. Mała się pręży i siłuje
się z nami (tak samo zachowuje się gdy ćwiczy ze mną i
rehabilitantką). Zachowanie córki odbieram jako bunt - mam wrażenie
że jej po prostu nie podoba się zmuszanie do przyjmowanie określonych
pozycji.
Zastanawiam się już czy nie dać jej spokoju (ma wnm i asymetrię)?
Rehabilitantka twierdzi że to normalne i żebym jej nie odpuszczała bo
będzie jeszcze gorzej. Ona ćwiczy z nią mimo płaczu.
Ale czy takie ćwiczenia mają sens? Niby już widzę jakieś postępy ale
nie wiem czy to tak musi wyglądać?
Bardzo proszę o rady.

[url=https://www.suwaczki.com/][img]https://www.suwaczki.com/tickers/kj
mndf9h1wmkveeu.png[/img][/url]

[madagaskarmarta]

mała ma 8 miesięcy

[kellydan]

Najbardziej nierozsądną rzeczą byłoby zrezygnować z ćwiczeń.To
normalne że dzieci płaczą, bo robi się z nimi coś na co one nie mają
akurat ochoty. Moja starsza córka rehabilitowana była od 2 m-ca
życia i płakała umiarkowanie, "złote" dziecko do ćwiczeń. Za to
młodsza, którą rehabilitujemy od grudnia wrzeszczy i wyrywa się
jakby rehabilitant obdzierał ją ze skóry.Ale nie zastanawiam się czy
przestać ćwiczyć bo wiem że trzeba, po to żeby w przyszłości nie
płakać, że coś jest z moim dzieckiem nie w porządku. Musisz sobie to
tak tłumaczyć i ćwiczyć. Większość dzieci płacze na ćwiczeniach i
przy Bobatha'ch i przy Vojcie i przy każdej innej metodzie.
Pozdrawiam i życzę wytrwałości.

[dokaweja]

Również nie rezygnowałabym z ćwiczń, choć też dużo zależy od stanu dziecka.
NTD jest raczej łagodną formą rehabilitacji i w zasadzie może być prowadzone
podczas zabawy.Miałam doświadczenie (rehabilitujemy córcię 3 rok)zarówno z
rehabilitacją prowadzoną pomimo płaczu córki,jak i te same ćwiczenia
przeprowadzane podczas zabawy. Zależało od rehabilitanta, jaką formę przyjmie.
Czy stara się wejść w kontakt z dzieckiem, czy po prostu robi swoje. Mała, po
takiej rehabilitacji siłowej nie dała się dotykać innym rehabilitantom, tylko
tej, która starała się podążać za nią. Oczywiście wszystko zależy też od tego,
jak mocno dziecko protestuje. Ciężko jest doradzić cokolwiek, jeżeli się tego
nie widzi. Może warto odpuścić sobie dwie/trzy rehabilitacje "siłowe" celem
przekonania dziecka do zajęć, pokazania zabawy. Choć czasami faktycznie trzeba
zacisnąć zęby i ćwiczyć. Jak mała tak protestowała, stawałam na głowie,żeby ją
czymś zająć podczas ćwiczeń. Rehabilitantka ćwiczyła z nią, a ja (w zależności
od jej wieku) pokazywałam jej zabawki, ćwiczenia na sobie, prowokowałam ruch
córci w porozumieniu z rehabilitantką (np. stawałam po tej stronie, gdzie mała
miała sięgnąć lub się odwrócić), robiłam teatrzyk pacynkowy, czytałam
książeczki, puszczałam bajki na laptopie :-)Życzę powodzenia i dużo cierpliwość....

[aga.as1]

Włos się jeży na głowie jak się czyta takie
wypowiedzi: "Rehabilitantka twierdzi że to normalne i żebym jej nie
odpuszczała bo będzie jeszcze gorzej. Ona ćwiczy z nią mimo płaczu"
lub "To normalne że dzieci płaczą, bo robi się z nimi coś na co one
nie mają akurat ochoty. Większość dzieci płacze na ćwiczeniach i
przy Bobatha'ch i przy Vojcie i przy każdej innej metodzie" itp. To
nie jest normalne. Dokaweja, Ty chyba już przekonałaś się najlepiej,
że to zależy od podejścia rehabilitanta. Wszystko zależy od
terapeuty. Ćwiczenia z krzykiem i bólem powodują dodatkowe napięcie,
a w przypadku dzieci ze spastyką powoduje wzrost spastyki, co w
efekcie końcowym owocuje niemożnością uzyskania prawidłowych wzorców
bądź też utrwaleniem ich patologicznej formy. Dobry terapeuta ćwiczy
z dzieckiem tak, aby dziecko właściwie nie zauważyło, że jest
rehabilitowane. Odbiera to jako zabawę lub też wyzwania, które chce
zrealizować. Tak więc ćwiczenia na siłę nie tylko są traumatyczne
dla dziecka i rodzica, ale też nie dają pożądanych efektów
terapeutycznych, chyba że ktoś zdecydował się katować swoje dziecko
Vojtą lub Domanem. Nie namawiam do zaprzestania rehabilitacji, ale
do zmiany terapeuty, dla któego najważniejsze będzie dziecko. A pani
rehabilitantce, która mimo płaczu dziecka ćwiczy z nim na siłę dalej
proponuję zmianę zawodu na pracownika magazynu lub przy
rozładowywaniu wagonów na kolei.

[dokaweja]

aga.as1, masz rację. Ja już nie pojawiłam się na tamtych "siłowych" ćwiczeniach
, ale miałam alternatywę. Nie wszyscy jednak ją mają. Wtedy czasami może
wystarczy porozmawiać, niejako przekonać terapeutę (o ile się da), że można
inaczej ćwiczyć. Jeżeli nie, ćwiczyć, ale już nie tam. Jednak wszystko zależy od
danej sytuacji, a na końcu i tak rodzic musi podjąć decyzję. Wydaje mi się, że
to jest problem wielu z nas. Ja ciągle myślę: czy robimy dobrze dla naszego
dziecka, czy ta metoda jest dobra, czy ten terapeuta ma wystarczająco
doświadczenia etc.....

aga.as1

[kellydan]

aga.as1- owszem Bobath'y można poprowadzić zabawą żeby dziecko nie
płakało, ale jak zamienisz w zabawę Vojtę?A ja znam dziecko
(wcześniak ur. w 6 miesiącu ciąży), którego matka postawiła na nogi
właśnie dzięki ćwiczeniom Vojty, Bobath'y nie dawały żadnych
efektów. Zatem zdesperowana matka ćwiczyła, dziecko płakało, ale
mając 2,5 roku samodzielnie zaczęło chodzić.Jak widać więc mimo
płaczu dziecka w czasie ćwiczeń Vojta przyniosła efekty.Ja nie
osądzam tak jak Ty, że ktoś katuje swoje dziecko Vojtą czy Domanem.
Każde dziecko jest inne i inna metoda może na niego zadziałać, a
każdy rodzic chce dla swojego dziecka jak najlepiej, żeby w
przyszłości było zdrowe i samodzielne.I wykorzystuje się do tego nie
tylko "zabawową" metodę Bobath.Dodam tylko,że ja również katowałam
swoją starszą córkę Vojtą, ale u nas przynosiła efekty odwrotne do
zamierzonych, więc przeszlismy na Bobath'y i te przyniosły efekty :)
Pozdrawiam

[aga.as1]

kellydan - trochę się nie zrozumiałyśmy... w tej sytuacji nie
zmieniałabym "w zabawę Vojtę" tylko jak najszybciej zmieniłabym
terapeutę i metodę. Dobry terapeuta połączy różne metody i dopasuje
je do dziecka a nie na siłę dostosuje dziecko do metody, z której
akurat ma certyfikat. Cieszę się, że to dziecko ćwiczone Vojtą, o
którym napisałaś, już chodzi, ale nie masz żadnych dowodów na to, że
zostało to osiągnięte dzięki Vojcie. Ten sam efekt można osiągnąć
łącząc różne metody, nie wywołując u dziecka przez 2,5 roku płaczu i
nie pozostawiając traumy po takiej rehabilitacji. To podobnie jak z
zaprowadzeniem małego dziecka do stomatologa. Albo zaprowadzam
dziecko do dentysty, który ma gdzieś paniczny strach i płacz dziecka
i robi wszystko na siłę, albo szukam stomatologa, który ma
odpowiednnie podejście do dziecka i zalakuje ząb w taki sposób, że
dziecko nawet tego nie zauważy, wyjdzie z gabinetu zadowolone i na
następną wizytę pójdzie z uśmiechem. Widzisz różnicę? Ja też jestem
matką, która chce dla swojego dziecka jak najlepiej i nie
pozwoliłabym na to, żeby moje dziecko wyło przez lata rehabilitacji.
Mam świadomość, że są rehabilitanci i rehabilitanci. Często matki
ślepo wierzą, że skoro dziecko płacze to bardzo dobrze i tak ma być,
ale to niestety błąd, za który później płacą i rodzice i dzieci, a
nie niestety beznadziejni rehabilitanci. Życzę trafnych wyborów.
Pozdrawiam

[madagaskarmarta]

Bardzo wam dziękuje za odzew.
Faktem jest że mam wątpliwości co do rehabilitantki. Mała cały czas
niesamowicie płacze. Mam wrażenie że jest gorzej nić było. Jest
jeszcze bardziej napięta i pręży się na wszystkie strony.
Jestem z Warszawy więc zmiana rehabilitanta nie może być na pewno
problemem. Podpowiedzcie tylko gdzie znajdę taką osobę z sercem,
która spróbuje bawić się z małą zamiast się z nią siłować. Ostatnio
zauważyłam u córki siniaki więc to chyba najwyższy czas na zmiany...

[aga.as1]

No siniaki są już z pewnością ostatecznym argumentem, by jednak
zmienić rehabilitanta... straszne... wysłałam do Ciebie wiadomość na
pocztę gazetową, zerknij w wolnej chwili. Powodzenia w trafnych
wyborach. Dużo zdrówka dla Małej. Pozdrawiam

[monika89q]

witam. uwazam ze powinnas zmienic rehabilitantke jesli czujesz ze cos jest nie
tak. Mam 14miesieczna corke i cwicze z nia metoda bobath i vojty. Placze przy
obu rodzajach cwiczen, plakala ze wszystkimi dotychczasowymi rehabilitantami, co
nie znaczy ze mialam calkowicie zrezygnowac z cwiczen. Trzeba cwiczyc, pomoc
dziecku.
Kazdy maluch jest inny, jeden bez mrugniecia zaakceptuje to, co sie z nim
"wyprawia", a inny bedzie protestowal. To prawda, ze dzieci placzą bo zmusza sie
ich cialo do nienaturalnej dla nich pozycji, ruchow, zmusza sie je do pracy.
Nie mozna mowic ze metoda vojty jest katowaniem. To rehabilitacja, ktora pomogla
nie jednemu dziecku i mysle ze gdyby kazdy rodzic nie cwiczyl z dzieckiem,
dlatego ze ono placze, to byloby o wiele wecej osob niepelnosprawnych. Wychodze
z zalozenia, ze lepiej, zeby dziecko poplakalo teraz podczas kilkuminutowych
cwiczen, niz zeby w przyszlosci plakalo, ze nie moze o wlasnych silach pojsc z
rowiesnikami do kina.
Nie mowie ze trzeba trzymac sie jednej metody za wszelka cene, jesli widzimy
cos, co naprawde nas niepokoi, to nalezy to zmienic. Ponadto, metode
rehabilitacji, trzeba dopasowac do dziecka, bo to co pomoglo Jasiowi, nie musi
pomoc Malgosi (przyklad).
a jak twoja corka reaguje, gdy cwiczysz z nią sama w domu? Moja corka jest o
wiele spokojniejsza podczas cwiczen w domu ze mna, niz z rehabilitantka, a
przeciez cwiczymy ją tak samo.

[gofer73]

Dziecko nie ma prawa płakać na rehabilitacji jesli jest prawidłowo
poprowadzona (niezależnie od metody)

Radzę zmienić fizjoterapeutkę.

[monika89q]

a wasze dzieci NIGDY nie plakaly podczas rehabilitacji? przeciez jest tyle
przypadkow, chyba praktycznie wszystkie dzieci placza i mimo to wychodza z problemow

[aga.as1]

monika89q napisała:

> a wasze dzieci NIGDY nie plakaly podczas rehabilitacji? przeciez
jest tyle przypadkow, chyba praktycznie wszystkie dzieci placza i
mimo to wychodza z problemow

No właśnie NIGDY. Dobry rehabilitant nie ćwiczy z dzieckiem, które
płacze. Organizuje rehabilitację w taki sposób, by zachęcić dziecko
do ćwiczeń, a nie w taki, żeby dziecko kojarzyło ćwiczenia z
płaczem. Przerażające jest dla mnie takie podejście rodziców, którzy
twierdzą, że to przecież normalne, bo praktycznie wszystkie dzieci
płaczą... Ale z drugiej strony takie podejście wmawiane jest
rodzicom przez niedouczonych rehabilitantów...

[swm7]

Z tym "nie ma prawa plakac na rehabilitacji......" to troche przesada, a
stwierdzenie, ze jest to wyznacznik "pawidlowosci" to... ....bzdura.
Oczywiscie nalezy zastanowic sie w takim przypadku co jest powodem takiego stanu
rzeczy i co mozna zmienic(np.pore rehabilitacji lub otoczenia....)
Byc moze trzeba nawet zmienic terapeute,ale rozwaga w podejmowaniu takich
decycji nie powinna nikogo opuszczac.
Rozwiazania emocjonalne nie zawsze sa dobre.
Porada gofer73 jest conajmniej "niedojrzala".

[gofer73]

Z całym szacunkiem a nie uważasz przypadkiem, że stres towarzyszący
płaczącemu dziecku przy rehabilitacji jest czynnikiem
przeciwdziałającym jej efektom?

Wczytaj się w to co napisałam - przy PRAWIDŁOWO prowadzonej
rehabilitacji (a do tego zaliczam odpowiedną porę, stan wypoczęcia
dziecka, umiejętności fizjoterapeuty oraz miejsce) dziecko nie ma
prawa płakać. Sama tego nie wymysliłam. Rozmawiam z fizjoterapeutami
(i to całkiem niezłymi) prawie codziennie od czterech lat.

[aga.as1]

gofer73 napisała:

> Z całym szacunkiem a nie uważasz przypadkiem, że stres
towarzyszący
> płaczącemu dziecku przy rehabilitacji jest czynnikiem
> przeciwdziałającym jej efektom?

Dokładnie tak właśnie jest, zgadzam się w 100%
>
> Wczytaj się w to co napisałam - przy PRAWIDŁOWO prowadzonej
> rehabilitacji (a do tego zaliczam odpowiedną porę, stan wypoczęcia
> dziecka, umiejętności fizjoterapeuty oraz miejsce) dziecko nie ma
> prawa płakać. Sama tego nie wymysliłam. Rozmawiam z
fizjoterapeutami (i to całkiem niezłymi) prawie codziennie od
czterech lat.

Zgadza się, tylko, że przez prawidłowo prowadzoną rehabilitację
(oprócz wymienionych przez Ciebie czynników) uważam stosowanie
metod, które nie powodują histerii, płaczu itd, tzn stosowanie metod
nieinwazyjnych. Jeżeli dziecko płacze to według mnie (i nie tylko)
nie jest to prawdiłowo prowadzona rehabilitacja.
Pozdrawiam

[gofer73]

Czyli masz na myśli np. nie zmuszanie dziecka do zaplanowego układu
ćwiczeń jeśli nie ma na niego ochoty (czyli elastyczność
fizjoterapeuty)? Nie zmuszanie do do czegoś na co nie ma siły
(podkreślam - siły nie chęci)? Włączanie elementów zabawy? Ciągłą
dyskusję z dzieckiem na temat tego co się z nim robi? Chwalenie. A
przede wszystkim słuchanie tego co ono ma do powiedzenia... prawda?

Bo my właśnie tak ćwiczymy. Dziecko nie płacze, ba wręcz czeka na
fizjoterapię. I nawet jak na nasze możliwości efekty są :P
pozdrawiam

[aga.as1]

gofer73 napisała:

> Czyli masz na myśli np. nie zmuszanie dziecka do zaplanowego
układu ćwiczeń jeśli nie ma na niego ochoty (czyli elastyczność
> fizjoterapeuty)? Nie zmuszanie do do czegoś na co nie ma siły
> (podkreślam - siły nie chęci)? Włączanie elementów zabawy? Ciągłą
> dyskusję z dzieckiem na temat tego co się z nim robi? Chwalenie. A
> przede wszystkim słuchanie tego co ono ma do powiedzenia... prawda?
>
Dokładnie TAK :-) Fizjoterapeuta dobiera metodę i ćwiczenia do
dziecka a nie zmusza dziecko do wyuczonej przez siebie metody.

> Bo my właśnie tak ćwiczymy. Dziecko nie płacze, ba wręcz czeka na
> fizjoterapię. I nawet jak na nasze możliwości efekty są :P

I właśnie o to chodzi. Życzę Wam wielu sukcesów :-) Pozdrawiam

[yula]

ciężko raczej rozmawia sie i przekonuje sie że jest mu to potrzebne 3 mies dziecko.

[monika89q]

yula napisała:

> ciężko raczej rozmawia sie i przekonuje sie że jest mu to potrzebne 3 mies dzie
> cko.
tez o tym pomyslalam;]

[gofer73]

Drogie Panie - nawet i z trzymiesięcznym dzieckiem warto rozmawiać
prawda :P?

Może i na tym etapie treść nie jest najważniejsza ale intonacja oraz
język ciała towarzyszący rozmowie naprawdę działają cuda.

[monika89q]

gofer73 napisała:

> Drogie Panie - nawet i z trzymiesięcznym dzieckiem warto rozmawiać
> prawda :P?
>
> Może i na tym etapie treść nie jest najważniejsza ale intonacja oraz
> język ciała towarzyszący rozmowie naprawdę działają cuda.

oczywiscie, ze nawet z tak malym dzieckiem należy nawiązywać kontakt i duzo do
niego mowic ale chodzilo o to, ze takiemu niemowlakowi, nie wytlumaczy sie ze
nie ma co plakac i sie bac, bo cwiczenia są potrzebne i mają za zadanie pomóc.
Tak małemu dziecku, mozna jedynie stworzyć przyjazne warunki w których będzie
czuło sie bezpiecznie. Na przykład, gdy ćwiczę z moją córeczką w domu, jest o
wiele spokojniejsza niż w przychodni. Umiem ją rozśmieszyć i te 15min ćwiczeń
mija natychmiastowo.

[aga.as1]

gofer73 napisała:

> Dziecko nie ma prawa płakać na rehabilitacji jesli jest prawidłowo
> poprowadzona (niezależnie od metody)
>
> Radzę zmienić fizjoterapeutkę.
Niezupełnie. Powiedz to Vojtowcom, albo np sama poddaj się
intensywnej terapii prowadzonej właśnie metodą Vojty. Istnieje duże
prawdopodobieństwo, że łzy polecą, no chyba, że jesteś bardzo
odporna na ból. Co do zmiany terapeuty to w tym miejscu zgadzam się
w 100%. Pozdrawiam

[monika89q]

podobno cwiczenia vojtą nie bolą? poddawalas sie kiedys takim próbom?

[monika89q]

to było do aga.as1 :)

[aga.as1]

monika89q napisała:

> podobno cwiczenia vojtą nie bolą? poddawalas sie kiedys takim
próbom?

Tak, sprawdziłam kiedyś na sobie. Bolą, bolą... Myślisz, że te
dzieci to płaczą ze szczęścia albo na przekór rodzicom? Płaczą, bo
to jest niestety odczuwalny ból.

[monika89q]

aga.as1 napisała:
> Tak, sprawdziłam kiedyś na sobie. Bolą, bolą... Myślisz, że te
> dzieci to płaczą ze szczęścia albo na przekór rodzicom? Płaczą, bo
> to jest niestety odczuwalny ból.

nie musisz byc uszczypliwa, zdaje sobie sprawe z tego, że to nie jest frajda dla
dziecka...

[kinezyterapeuta]

aga.as1 napisała:

> monika89q napisała:
>
> > podobno cwiczenia vojtą nie bolą? poddawalas sie kiedys takim
> próbom?
>
> Tak, sprawdziłam kiedyś na sobie. Bolą, bolą... Myślisz, że te
> dzieci to płaczą ze szczęścia albo na przekór rodzicom? Płaczą, bo
> to jest niestety odczuwalny ból.

Witam! Niestety nie mogę się zgodzić z tą wypowiedzią. Terapia metodą
Vojty jest bezbolesna!!! Nie wierzę, że ktoś kto próbował jej na
sobie może pisać takie brednie...Dziecko ma prawo płakać, krzyczeć,
protestować, ponieważ układa się je w "nienormalnej" (dla niego)
pozycji i zmusza do "pracy" (dzięki tej pozycji można aktywować
prawidłowe, wrodzone wzorce ruchowe). Reakcja dziecka jest jak
najbardziej odpowiednia...no bo przecież inaczej nikomu tego nie
okaże. Jednak nie odczuwa ono bólu, raczej dyskomfort (jak np. w
momencie kiedy jest głodne). Tej terapii nie da się zastosować w inny
sposób. Nie można zrzucać winy na fizjoterapeutów, którzy tak
naprawdę nie są winni. Trzeba jeszcze wziąć pod uwagę, że dzieci mogą
reagować różnie, od płaczu po śmiech. Nawet w "mniej agresywnej"
terapii NDT-Bobath stosuje się pozycje które dla dziecka są
niekomfortowe. Ale nikt nie powiedział, że terapia dzieci z
zaburzeniami centralnej koordynacji nerwowo-mięśniowej będzie łatwa i
przyjemna.

[aga.as1]

kinezyterapeuta napisał:

> aga.as1 napisała:
>
> > monika89q napisała:
> >
> > > podobno cwiczenia vojtą nie bolą? poddawalas sie kiedys takim
> > próbom?
> >
> > Tak, sprawdziłam kiedyś na sobie. Bolą, bolą... Myślisz, że te
> > dzieci to płaczą ze szczęścia albo na przekór rodzicom? Płaczą,
bo
> > to jest niestety odczuwalny ból.
>
> Witam! Niestety nie mogę się zgodzić z tą wypowiedzią. Terapia
metodą
> Vojty jest bezbolesna!!! Nie wierzę, że ktoś kto próbował jej na
> sobie może pisać takie brednie...Dziecko ma prawo płakać,
krzyczeć,
> protestować, ponieważ układa się je w "nienormalnej" (dla niego)
> pozycji i zmusza do "pracy" (dzięki tej pozycji można aktywować
> prawidłowe, wrodzone wzorce ruchowe). Reakcja dziecka jest jak
> najbardziej odpowiednia...no bo przecież inaczej nikomu tego nie
> okaże. Jednak nie odczuwa ono bólu, raczej dyskomfort (jak np. w
> momencie kiedy jest głodne). Tej terapii nie da się zastosować w
inny
> sposób. Nie można zrzucać winy na fizjoterapeutów, którzy tak
> naprawdę nie są winni. Trzeba jeszcze wziąć pod uwagę, że dzieci
mogą
> reagować różnie, od płaczu po śmiech. Nawet w "mniej agresywnej"
> terapii NDT-Bobath stosuje się pozycje które dla dziecka są
> niekomfortowe. Ale nikt nie powiedział, że terapia dzieci z
> zaburzeniami centralnej koordynacji nerwowo-mięśniowej będzie
łatwa i
> przyjemna.

No to czuję się wywołana do tablicy... Może nie powinnam tak
szczegółowo tego opisywać, bo taka wiedza kosztuje, no ale skoro
zarzucasz mi brednie to po kolei w ramach bezpłatnego kursu dla
osób, które są samozwańczymi "kinezyterapeutami" lub "świadkami
Vojty" (sorry za złośliwość, ale nie trudno zauważyć, że
nick "kinezyterapeuta" został stworzony ewidentnie dla potrzeb tego
wątku, jeżeli się mylę to proszę o informację z jakim specjalistą
mam przyjemność wymiany wiedzy) Tam więc do rzeczy: Jednym z
podstawowych elementów terapii Vojty są uciski w punktach spustowych
mięści lub zakończeń nerwowych, któe mają na celu wywołanie
określonego odruchu lub uruchomienie określonego wzorca. Każdy taki
nacisk bez względu na pozycję ułożeniową pacjenta (która według
Ciebie wywołuje dyskomfort i płacz) jest wykonywany z określoną
siłą. Jako doświadczonemu kinezyterapeucie nie muszę chyba
tłumaczyć, że organizm każdego człowieka w momencie ucisku w w/w
miejsca odbiera to jako stany bólowe (chyba, że terapia polega na
delikatnym dotyku, bo terapeuta Vojty przeszedł kurs jedynie
teoretyczny i podchodzi do pacjenta jak do jeża). Dodatkowo jest
zasada, która mówi, że im wyższy stopień upośledzenia umysłowego tym
wyższy stopień tolerancji bólu. W praktyce oznacza to, że aby
osiągnąć zamierzony cel w wyniku nacisku wektor siły musi być
wyższy. Zmniejszenie tolerancji na stan bólowy nie oznacza
zniesienia całkowitego odczuwania bólu. W związku z tym wystarczy
raz lub dwa przekroczyć nawet w stopniu delikatnym tolerancję na
ból, aby mały pacjent reagował lękiem i przerażeniem na podobne
sytuacje. Wracając do pozycji w terapii NDT a zwłaszcza w PNF
stosuje się wzorce ruchowe, które mogą powodować "dyskomfort" małych
pacjentów, jednak dobry fizjoterapeuta jest w stanie sprawić, że
pacjent częściej reaguje uśmiechem niż grymasem, a co dopiero
krzykiem i płaczem, natomiast marny stwierdzi, że to brednie, bo
dziecko ma płakać i będzie ćwiczył na siłę. Tak więc z pełną
odpowiedzialnością za te słowa powtarzam, że prawidłowo wykonana
terapia metodą Vojty wywołuje ból. A co do opisanego przykładu
płaczu i krzyku dziecka z powodu głodu, to też nie masz racji.
Dziecko głodne nie od razu krzyczy z głodu, chyba że jest głodzone
przez dłuuuugi czas. Mam niestety nieodparte wrażenie, że jesteś
kolejnym fizjoterapeutą, który ćwiczy z dziećmi na siłę i wmawia
rodzicom, że właśnie tak ma być, a ja niestety przestrzegam rodziców
przed takimi "specjalistami"

[kinezyterapeuta]

Przykro mi, że tak bardzo upierasz się przy swoim...ale z postu na
post niestety wykazujesz coraz większą niewiedze na temat tej metody.
Siła z jaką uciskasz dziecko nie ma prawa sprawiać mu bólu. Dziecko
nie płacze dlatego, że go boli...Wytłumaczę to może w inny sposób,
kiedy ułożymy dziecko w pozycji wyjściowej do odpowiedniego kompleksu
motorycznego, ta pozycja nie jest naturalna (dla dziecka)... dziecko
będzie starało się wrócić do swojej postawy. Będzie wyrażało swoją
dezaprobatę krzykiem i płaczem, niektóre dzieci jednak reagują
spokojnie. Widzę, że ciągle nie możesz zrozumieć założeń tej metody.
Ja rozumiem, że płacz dziecka to jest coś z czym matki nie mogą się
często pogodzić. Ale cena jaką można zapłacić poprzez nie stosowanie
się do terapii jest baardzo wysoka. Fizjoterapeuci stosujący metodę
Vojty są bardzo dobrymi specjalistami. Ta metoda jest jedną z tych z
"wyższej półki", w porównaniu z innymi (NDT, PNF) bardzo ciężko jest
ją zrobić w Polsce. Kurs jest długi (2 lata) i kosztowny. Po takim
przygotowaniu proszę mi uwierzyć, że wiedzą co robią. Wydaje mi się,
żę jesteś jedną z tych osób które nie mogą się pogodzić z tym, że
terapia dziecka może nie polegać tylko na "zabawie i
przyjemnościach", proszę zejść na ziemię. Fizjoterapeuta nie sprawia
bólu...ale także nie jest niańką czy opiekunką. Rzucasz hasła z
fizjologii człowieka, ale ciągle na ślepo nie znając podstaw.
Zapraszam do lektury artykułu o zasadach metody Vojty:
vojta.com.pl/index.php?
option=com_content&task=view&id=15&Itemid=2 artykuł ten znajduje się
na oficjalnej stronie terapeutów metody Vojty.

[aga.as1]

kinezyterapeuta napisał:

> Przykro mi, że tak bardzo upierasz się przy swoim...ale z postu na
> post niestety wykazujesz coraz większą niewiedze na temat tej
metody.
> Siła z jaką uciskasz dziecko nie ma prawa sprawiać mu bólu.
Dziecko
> nie płacze dlatego, że go boli...Wytłumaczę to może w inny sposób,
> kiedy ułożymy dziecko w pozycji wyjściowej do odpowiedniego
kompleksu
> motorycznego, ta pozycja nie jest naturalna (dla dziecka)...
dziecko
> będzie starało się wrócić do swojej postawy. Będzie wyrażało swoją
> dezaprobatę krzykiem i płaczem, niektóre dzieci jednak reagują
> spokojnie. Widzę, że ciągle nie możesz zrozumieć założeń tej
metody.
> Ja rozumiem, że płacz dziecka to jest coś z czym matki nie mogą
się
> często pogodzić. Ale cena jaką można zapłacić poprzez nie
stosowanie
> się do terapii jest baardzo wysoka. Fizjoterapeuci stosujący
metodę
> Vojty są bardzo dobrymi specjalistami. Ta metoda jest jedną z tych
z
> "wyższej półki", w porównaniu z innymi (NDT, PNF) bardzo ciężko
jest
> ją zrobić w Polsce. Kurs jest długi (2 lata) i kosztowny. Po takim
> przygotowaniu proszę mi uwierzyć, że wiedzą co robią. Wydaje mi
się,
> żę jesteś jedną z tych osób które nie mogą się pogodzić z tym, że
> terapia dziecka może nie polegać tylko na "zabawie i
> przyjemnościach", proszę zejść na ziemię. Fizjoterapeuta nie
sprawia
> bólu...ale także nie jest niańką czy opiekunką. Rzucasz hasła z
> fizjologii człowieka, ale ciągle na ślepo nie znając podstaw.
> Zapraszam do lektury artykułu o zasadach metody Vojty:
> vojta.com.pl/index.php?
> option=com_content&task=view&id=15&Itemid=2 artykuł ten znajduje
się
> na oficjalnej stronie terapeutów metody Vojty.

Ach, czyli jednak specjalista Vojty... No cóż, rozczaruję Cię, ale
to Ty nie możesz pogodzić się z tym, że są fizjoterapeuci, którzy
potrafią rehabilitować (skutecznie) dzieci bez sprawiania im bólu,
bez płaczu i krzyku dziecka, bez wywoływania u małych pacjentów i
ich rodziców traumy... To właśnie Vojtowcy wmawiają rodzicom, że to
nie boli, że to normalne, że dziecko ma płakać... ręce opadają...
Stawiasz metodę Vojty wyżej niż PNF??? Nawet nie chce mi się tego
komentować, ale jeszcze długa droga przed Tobą.. Jeżeli zajmujesz
się rehabilitacją dzieci to nikt nie wymaga od Ciebie żebyś był
niańką. Dobrze by było jednak, żebyś miał świadomość, że pracujesz z
dziećmi a nie przedmiotami. Bądź człowiekiem, który zdaje sobie
sprawę z tego, że taki mały pacjent baardzo długo będzie pamiętał
przede wszystkim te gorsze chwile spędzone w Twoich rękach. Nie
dziwi mnie to, że bronisz tej metody tak zażarcie skoro jak sam
twierdzisz poświęciłeś na to "aż" dwa lata i sporo pieniędzy...
Metodę Vojty oraz pacjentów, którzy byli w ten sposób rehabilitowani
znam bardzo dobrze, nie z artykułów, nie z forum, nie z opowieści,
tylko z gabinetu, gdzie rodzice widzą, że z dzieckiem można ćwiczyć
bez płaczu i krzyku (dokładnie z tym samym dzieckiem, które przy
Vojcie krzyczało wniebogłosy), a co więcej osiągać efekty o wiele
szybciej niż przy Vojcie (bo dziecko współpracuje). Jesteś terapeutą
Vojty to sobie bądź (w końcu zainwestowane pieniądze musisz sobie
jakoś odrobić), ale nie wmawiaj rodzicom tego, że krzyk i płacz
dziecka rehabilitowanego Vojtą wynika z niewygodnej pozycji
narzuconej dziecku... Wynika z bólu i jeżeli tego nie rozumiesz to
znaczy, ze masz klapki na oczach i według Ciebie jedyną słuszną
metodą jest metoda Vojty. Rozmowa ta niestety zaczyna przypominać
rozmowę ze świadkami Jehowy. Niestety nie nawrócisz mnie cytując
wybrane artykuły na temat podstaw Vojty. U nas pacjenci nie płaczą i
efekty rehabilitacji są o wiele szybsze niż przy stosowaniu metody
wyuczonej przez Ciebie. I może przy tym zostańmy. Ja w dalszym ciągu
będę się starała pokazać rodzicom, że płacz i krzyk dziecka nie jest
wyznacznikiem skuteczności rehabilitacji, a co więcej może przynieść
efekt odwrotny do zamierzonego. Pozdrawiam

[kinezyterapeuta]

Nie w głowi mi nawracanie...to zostawiam kościołom. Rozumiem, że
najlepszą obroną jest atak, ale ten atak musi być poparty jakąś
wiedzą teoretyczną. Nie napisałem nigdzie, że stawiam którąś z metod
wyżej niż inne. Napisałem natomiast o dostępności szkoleń, więc
proszę naucz się czytać ze zrozumieniem. Natomiast fakty są takie, iż
w leczeniu dzieci z zaburzeniami ośrodkowej koordynacji nerwowej,
metoda Vojty daje niesamowite efekty, zwłaszcza u dzieci które nie
skończyły jeszcze pierwszego roku życia. Nigdy również nie
dyskryminowałem metody NDT-Bobath. Z tego co widzę na forum jest
kilka osób zajmujących się tą metodą. I nawet te osoby nie stawiają
swoich terapii ponad inne. Starają się robić co w ich mocy aby
uzyskać jak najlepsze rezultaty terapeutyczne (i chwała im za to). Z
pewnością zgodzą się również ze mną, iż doskonałe efekty
terapeutyczne można uzyskać łącząc te dwie metody. I tutaj apel do
rodziców, żeby szukali terapeutów stosujących własnie te dwie metody
lub zespołów terapeutycznych, aby efekty jednej terapii nie
niwelowały efektów drugiej. Płacz i krzyk dziecka nie są
wyznacznikiem skuteczności terapii...ale takie stwierdzenie działa w
dwie strony. Zareagowałem na tym forum ponieważ ago.as1 piszesz o
rzeczach które są nieprawdą i wprowadzasz przy tym rodziców w błąd.
Pozbawiając ich naprawdę skutecznej możliwości terapii. Dziwi mnie,
że nie możesz przyjąć suchych faktów. Najlepsi Polscy
pediatrzy,neonatolodzy i neurolodzy dziecięcy stosują metodę Vojty.
Czy uważasz się być wyższym autorytetem niż Oni? Czy wyleczyłaś taką
ilość pacjentów?? Czy pomogłaś tylu rodzinom prowadzić normalne
życie?? Nie sądzę...

[aga.as1]

Twoje argumenty skojarzyły mi się z nawracaniem, ponieważ podsyłasz
mi linki z wybranymi teoriami. Oprócz teorii ważna jest również
praktyka. I w praktyce dzieci „rehabilitowane” na siłę Vojtą często
lądują w poradniach psychologicznych. Napisałeś o „najlepszych
polskich specjalistach neurologach, neonatologach i pediatrach…”
Najlepszych czyli jakich? Przytocz konkretne nazwiska. Przy okazji
możesz sam się przedstaw skoro jak rozumiem jesteś certyfikowanym
terapeutą. Ja chylę czoło przed takimi autorytetami jak dr Lizak, dr
Faliszewski, dr Zawitkowski, prof. Talar. Znasz te nazwiska?
Słyszałeś kiedykolwiek? A może należysz do rehabilitantów, którzy
zostali przeszkoleni przez te osoby? Nie sądzę, bo żadna z tych osób
nie ćwiczy z płaczącym dzieckiem i nie toleruje „rehabilitantów”,
którzy w terapii nie zauważają psychiki dziecka . Z takim podejściem
jak Twoje ćwiczą Vojtowcy i Domanowcy, którzy mają gdzieś psychikę
dziecka. Nie ukończyłbyś u nich żadnego kursu z takim podejściem.
Zarzucasz mi, że wprowadzam rodziców z forum w błąd, wypisuję
rzeczy, które są nieprawdą – to napisz w jaki sposób to robię.
Odezwałeś się, bo zdenerwowałam Cię tym, że zanegowałam metodę Vojty
stosowaną u pacjentów, którzy tej metody wyraźnie nie tolerują. Twój
argument, że najlepiej stosować Vojtę u dzieci, które nie ukończyły
pierwszego roku życia jest dla mnie dziwny. Pewnie, że najlepiej u
takich maluchów, bo są słabsze i bardziej bezbronne, po kilku takich
seriach siłowych nie będą stawiać takiemu rehabilitantowi jak Ty
oporu a jedyną reakcją będzie płacz. Masz własne dziecko? Rozumiem,
że bezkrytycznie oddałbyś swoje dziecko „rehabilitantowi”, który
ćwiczy siłowo mimo płaczu dziecka a nie skorzystał z rehabilitacji u
specjalisty, który będzie ćwiczył z Twoim uśmiechniętym dzieckiem.
Wiesz, ta rehabilitacja w Twoim wykonaniu z dzieckiem płaczącym to
tak jak rwanie zęba bez narkozy. Można wyrwać „na żywca” (co z tego,
że pacjent drze się w niebogłosy) albo zastosować znieczulenie,
zająć pacjenta jakimiś miłymi rzeczami i wykonać zabieg tak, żeby
pacjent nawet nie zauważył, że miał wyrwany ząb. Jeżeli nie widzisz
różnicy to Twoja sprawa. Daj rodzicom wybór czy chcą żeby ich
dziecko wyło czy bawiło się podczas rehabilitacji. Jeżeli zaś chodzi
o stosowanie elementów wielu terapii podczas zajęć to słuszny
wniosek, tylko, że powielony z wcześniejszych moich postów. A jeżeli
chcesz dowiedzieć się o ilość dzieci, którym pomogliśmy to jest dla
Ciebie niewyobrażalna liczba zadowolonych pacjentów. Stosowane przez
nas w ośrodku metody terapeutyczne są metodami łączonymi, ale nigdy
nie mogą być to metody inwazyjne. Powtarzam po raz n-ty : u nas
dzieci NIGDY nie płaczą na zajęciach, a o efektach terapii możesz
sobie poczytać na stronie activ-reh.pl I moja prośba: skończmy może
te przepychanki na forum, bo to mało interesuje rodziców szukających
pomocy, nie obrażaj mnie, a jak zamierzasz mnie dalej obrażać to
chociaż się przedstaw… no chyba, że to zbyt wiele dla Ciebie…
pozdrawiam

[kinezyterapeuta]

Zastanawiam się kiedy Cię obraziłem? Natomiast Ty obrażasz mnie w
każdym poście... Nie masz pojęcia o fizjologii i rozwoju dziecka.
Widzę również, że nie wiesz co to jest plastyczność mózgu i jej
elementy. Nie mamy o czym rozmawiać w takim razie. Ktoś kto ma trochę
w głowie śmieje się z każdego twojego zdania. Bo przyznam, że mnie
również rozbawiły. Tym optymistycznym akcentem kończę ten bezsensowny
dialog z twoją osobą. Mam nadzieję, że twój brak wiedzy nie zaszkodzi
żadnemu małemu pacjentowi. A osoby czytające ten temat wydaje mi się,
że wyciągną odpowiednie wnioski...pozdrawiam.

[aga.as1]

kinezyterapeuta napisał:

> Zastanawiam się kiedy Cię obraziłem? Natomiast Ty obrażasz mnie w
> każdym poście... Nie masz pojęcia o fizjologii i rozwoju dziecka.
> Widzę również, że nie wiesz co to jest plastyczność mózgu i jej
> elementy. Nie mamy o czym rozmawiać w takim razie. Ktoś kto ma
trochę
> w głowie śmieje się z każdego twojego zdania. Bo przyznam, że mnie
> również rozbawiły. Tym optymistycznym akcentem kończę ten
bezsensowny
> dialog z twoją osobą. Mam nadzieję, że twój brak wiedzy nie
zaszkodzi
> żadnemu małemu pacjentowi. A osoby czytające ten temat wydaje mi
się,
> że wyciągną odpowiednie wnioski...pozdrawiam.

No to skoro według Ciebie jestem tak odporna na wiedzę a Ty masz jej
aż tyle to miej na tyle odwagi i w końcu się przedstaw (nalegam na
to od kilku postów). Przecież te śmiejące się ze mnie mamy z
pewnością uderzą do tak wybitnego "specjalisty" jak Ty. Ja się
przedstawiłam i póki co to do nas zgłaszają się rodzice z dziećmi i
potwierdzają moje zdanie nie Twoje. Wiesz, każdy mężczyzna powinien
mieć w sobie chociaż takie minimum odwagi i godności, żeby
obrzucając błotem i obrażając kobietę nie chować się jak tchórz za
anonimowym nickiem (a Ty dokładnie tak robisz, bo ten nick został
stworzony jedynie dla potrzeb tego postu). A... i jeszcze jedno...
przesłałam Twoje wypowiedzi (swoje również) do jednego z
wymienionych wcześniej autorytetów... Stwierdził, że szkoda czasu,
bo skoro ktoś jest takim ignorantem i postępuje z pacjentem tak jak
opisujesz to piwinien poważnie pomyśleć o zmianie zawodu...

[monika89q]

chyba nie doczytalam, bo nie mam pojecia kim Pani jest, fizjoterapeutką? Gdzie
prowadzi Pani zajecia z dziecmi? i z jakiego rodzaju rehabilitacji ma Pani
certyfikat?
pzdr

[aga.as1]

Chyba tracimy temat tego wątku... Ja nie szukałam reklamy (reklamę
robią nam sami pacjenci), zależało mi jedynie na zwróceniu uwagi
rodziców na fakt, że dzieci nie muszą i nie powinny płakać podczas
rehabilitacji. Pan "kinezyterapeuta" zarzucił mi okłamywanie
rodziców i brak elementarnej wiedzy dlatego poprosiłam go o
przedstawienie się. W moich wcześniejszych wątkach nazwa naszego
gabinetu przewijał się kilkakrotnie. Chodzi o Gabinet Kinezytarapii
Activ-REH Warszawa Wesoła... Ale żeby pan "kinezyterapeuta" nie
zarzucił mi zbytniej reklamy i licytacji na certyfikaty to proszę o
opinie mamy, które też uczestniczyły w dyskusji w tym wątku i
przyjeżdżają na rehabilitację z dziećmi do Wesołej (przynajmniej
dwie mamy są mi znane). Dla mnie forum nie jest miejscem na reklamę,
tylko miejsce, gdzie szuka się opinie, nowych rozwiązań czy porad i
taką (swoją i nie tylko swoją) opinię wyraziłam, nie narzucam nic
nikomu, jeżeli ktoś akceptuje to, że jego dziecko histerycznie
płacze podczas rehabilitacji to jego wybór, ja pokazuję jedynie, że
te same efekty można osiągnąć bez stosowania metod inwazyjnych.
Jeżeli miałaby Pani jakieś pytania proszę o kontakt najlepiej na
pocztę gazetową. Pozdrawiam

[baby00179]

aga.as1 napisała:

> Chyba tracimy temat tego wątku... Ja nie szukałam reklamy (reklamę
> robią nam sami pacjenci), zależało mi jedynie na zwróceniu uwagi
> rodziców na fakt, że dzieci nie muszą i nie powinny płakać podczas
> rehabilitacji. Pan "kinezyterapeuta" zarzucił mi okłamywanie
> rodziców i brak elementarnej wiedzy dlatego poprosiłam go o
> przedstawienie się. W moich wcześniejszych wątkach nazwa naszego
> gabinetu przewijał się kilkakrotnie. Chodzi o Gabinet Kinezytarapii
> Activ-REH Warszawa Wesoła... Ale żeby pan "kinezyterapeuta" nie
> zarzucił mi zbytniej reklamy i licytacji na certyfikaty to proszę o
> opinie mamy, które też uczestniczyły w dyskusji w tym wątku i
> przyjeżdżają na rehabilitację z dziećmi do Wesołej (przynajmniej
> dwie mamy są mi znane). Dla mnie forum nie jest miejscem na reklamę,
> tylko miejsce, gdzie szuka się opinie, nowych rozwiązań czy porad i
> taką (swoją i nie tylko swoją) opinię wyraziłam, nie narzucam nic
> nikomu, jeżeli ktoś akceptuje to, że jego dziecko histerycznie
> płacze podczas rehabilitacji to jego wybór, ja pokazuję jedynie, że
> te same efekty można osiągnąć bez stosowania metod inwazyjnych.
> Jeżeli miałaby Pani jakieś pytania proszę o kontakt najlepiej na
> pocztę gazetową. Pozdrawiam


HM......
Po pierwsze Pani jest strasznie napięta!
Ja jestem terapeutą NDT i uważam , że istotnie bezstresowa i przede wszystkim
rehabilitacja bez płaczu daje najlepsze efekty. Do tego dążymy codziennie.
Zdarza się jednak, że kiedy dziecko ćwiczy na samym początku terapii, może
trochę marudzić i popłakać, bez histerii oczywiście. W przypadku niektórych
bardzo trudnych wspomagań tak samo. Proszę mi tu nie zarzucać autorytetami , bo
na kursach Bobath podstawowy , baby, zaawansowanych i na warsztatach widziałam
jak na rękach instruktorów zdarzało się , że dziecko płakało trochę, ale praca
nie została przerwana a efekty były niewiarygodne mimo chwilowego dyskomfortu i
płaczu dziecka.
Zależy nam nad tym , żeby to wszystko osiągać bez nawet jednego marudzenia ze
strony dziecka, ale czasem niektóre dzieci płaczą na początku.

Po drugie : może Pani jest najcudowniejszą terapeutką na świecie i chwała Bogu,
ale jeśli to co napisała Pani wcześniej nie jest autoreklama gabinetu i siebie
samej, to współczuję rozumowanie ( obraza to inteligencję osób na forum).

Po trzecie: argumenty niektóre na temat terapii Vojty są słuszne , jednak nie
musi być Pani taka agresywna. Nie musi Pani. To śmieszne , że tak Pani mocno
reaguje. To nie jest w interesie tu osób czytających forum i szukających pomocy.

Pokój z wami i trochę Persenu nie zaszkodzi przy następnej okazji.

[1klara]

do aga.as1: przemądrzała, atakująca wściekle, nerwowa, obrażająca osób, których
nie zna i nie w sposób ocenić ich kwalifikacje i wiedzę.
Język ostry , wybuchowy....współczuje innym. którzy muszą takie rzeczy
czytać....a co do autoreklamy jest to oczywiste.
Niech porozmawia ze swoimi autorytetami jak należy prowadzić dyskusję a jak jest
taka święta niech poprzestanie na pomaganiu dzieci i zostawi w spokoju innych
swoimi wściekłymi zarzutami (nawet jeśli są argumenty słuszne , nie w ten sposób
się je przestawia)

[aga.as1]

1klara napisała:

> do aga.as1: przemądrzała, atakująca wściekle, nerwowa, obrażająca
osób, których nie zna i nie w sposób ocenić ich kwalifikacje i
wiedzę.
Nie sposób, bo nie potrafią się przedstawić... Pan "kinezyterapeuta"
potrafił mi jedynie zarzucać niewiedzę i kłamstwo i robił to
anomimowo. Ja się przedstawiłam, to faktycznie "wściekły atak".

> Język ostry , wybuchowy....współczuje innym. którzy muszą takie
rzeczy czytać....a co do autoreklamy jest to oczywiste.
> Niech porozmawia ze swoimi autorytetami jak należy prowadzić
dyskusję a jak jest taka święta niech poprzestanie na pomaganiu
dzieci i zostawi w spokoju innych swoimi wściekłymi zarzutami (nawet
jeśli są argumenty słuszne , nie w ten sposób się je przestawia)

Mój autorytet stwierdził, że z "rehabilitantami", którzy ćwiczą
metodami inwazyjnymi wywołującymi u dzieci ból, płacz i histerię
lepiej wogóle nie zaczynać rozmów, bo według nich to nie jest
problem i nie da się ich przekonać w żaden sposób,że taka terapia
bardziej zaszkodzi dziecku niż pomoże.
Nie ja zaatakowałam tego pana tylko on postawił mi ostry zarzut, że
(jak to określił) piszę brednie i wmawiam rodzicom, że rehabilitacja
może być prowadzona bez płaczu. Może i powinna, ale jeżeli czuje się
Pani tym obrażona to przepraszam. A święta nie jestem, raczej
właśnie wojująca z takimi sytuacjami dotyczącymi dzieci, które nie
mogą się same bronić. I wtedy, gdy ktoś uparcie twierdzi, że takie
podejście z mojej strony świadczy jedynie o niewiedzy to faktycznie
jestem jak to Pani określiła nerwowa. A w jaki sposób Pani
przedstawiłaby te argumenty Panu "kinezyterapeucie", żeby ani jego
ani nikogo innego nie urazić? ;-) Pozdrawiam

[monika89q]

myslę ze mozna cwiczyc z dziecmi bez placzu ale uważam że mowienie, ze terapie
przy ktorych dzieci placza nic nie pomagaja to bzdura. Jest mnóstwo dzieci,
ktore staneło na nogi po rehabilitacjach na ktorych płakały... nie mozna mowic
ze cos jest biale albo czarne i tylko dlatego ze Pani wybrala metode ndt, mowic
ze vojta jest straszna i najgorsza. Kazda z metod ma swoje zalety i kazda
dostosowana do dziecka, moze mu pomoc.

[fionoga]

Opiszę swój przypadek. Na początku ćwiczyłam swoje dziecko Vojtą. Ale nie
wytrzymałam (opisałam to w wątku "Mam depresję z powodu Vojty"). Poprosiłam o
zmianę metody rehabilitacji na NDT Bobath. Zaczęliśmy 5 stycznia 2010, gdy
Piotruś skończył 7 miesięcy. I to też był koszmar. Byłam rozczarowana i
zawiedziona. Mój synek podczas każdego 30-minutowego spotkania z rehabilitantką
płakał prawie jak przy Vojcie. Kilka dni temu byłam na kontroli u lekarz
rehabilitacji. Powiedziała, że to normalne u dziecka w wieku Piotrusia, bo boi
się obcych i dlatego płacze. Wystawiła skierowanie na kolejne 10 rehabilitacji.
Jednak z tym skierowaniem poszłam już do innej rehabilitantki. Pierwsze
ćwiczenia mieliśmy wczoraj. I to ja zamiast mojego dziecka miałam łzy w oczach.
Ze wzruszenia. Bo moje dziecko podczas przeszło 30 minut rehabilitacji nie
zapłakało ani razu! Była to rzeczywiście forma zabawy, a nie czołganie na siłę
dziecka po materacu, żeby nauczyć je pełzać... Nasza nowa rehabilitantka i jej
koleżanka ze zmiany powiedziała: "u nas dzieci nie płaczą". I chociaż u
poprzedniej rehabilitantki mam do wykorzystanie jeszcze 4 zajęcia - to odpuszczę
je sobie z czystym sumieniem. Nie będę katować własnego dziecka. Kochana
Madagaskarmarto! Zmień rehabilitantkę.

[aga.as1]

do Fionoga: brawo!!! i o to właśnie chodzi... Gratuluję trafnego
wyboru rehabilitantki. Lekarka według mnie powinna się sporo
douczyć, bo to nie jest normalne, że dziecko płacze podczas
rehabilitacji, oznacza to tylko tyle, że rehabilitant robi swoje
według tego, co nauczył się na jakimś marnym kursie i nie zauważa
dziecka. Życzę Wam powodzenia. Pozdrawiam

[baby00179]

aga.as1 napisała:

> do Fionoga: brawo!!! i o to właśnie chodzi... Gratuluję trafnego
> wyboru rehabilitantki. Lekarka według mnie powinna się sporo
> douczyć, bo to nie jest normalne, że dziecko płacze podczas
> rehabilitacji, oznacza to tylko tyle, że rehabilitant robi swoje
> według tego, co nauczył się na jakimś marnym kursie i nie zauważa
> dziecka. Życzę Wam powodzenia. Pozdrawiam


Proszę ważyć swoje słowa o płaczu dziecka jako oznaka ukończenia marnych kursów.
Proszę dojrzeć również.
Jestem zwolennikiem bezstresowej terapii Ndt , gdzie dziecko w sposób dynamiczny
uczy się ruchu bawiąc się. To jest nasz cel, optimum naszego przemyślanego
działania i planu terapii , który uwzględnia psychikę dziecka i w ogóle dziecko
jako całość.

Oczywiście jeśli dziecko wpada w histerię to też radziłabym zmianę terapeuty. To
nie powinno mieć miejsca w terapii. Czasem jednak dzieci płaczą. W rękach
instruktorów na kursach i na warsztatach nawet zdarzają się sytuacje w trakcie
których dziecko trochę popłacze! Praca jednak jest kontynuowana z małymi
przerwami na zagadywanie dziecka i mimo marudzenia efekty są niewiarygodnie dobre.

Uważa Pani , że instruktorzy NDT skończyli marne kursy i robią swoje nie patrząc
na dziecko?
Ciekawa jestem !!!

Pani stwierdzenia jakoby płacz dziecka świadczy o marnych kursach są
niewiarygodne, agresywne, niepokojące, świadczące o zbytnią pewność w siebie i
jednoczesne zrównanie z ziemią wszystkich innych. Niebezpieczna kombinacja dla
terapeuty. Może się zwrócić przeciwko Pani.

Pozdrawiam

[aga.as1]

baby00179: Uważa Pani , że instruktorzy NDT skończyli marne kursy i
robią swoje nie patrząc na dziecko? Ciekawa jestem !!!"
Nie, nie uważam tak, to nadinterpretacja. Metoda NDT jest według
mnie bardzo dobrą metodą. Płacz dziecka zdarzyć się może każdemu
rehabilitantowi na początku, kiedy dziecko jeszcze nie poznało tej
osoby i nie świadczy o marnych kursach. Tylko, że wtedy rehabilitant
może wspomóc się rodzicem dziecka lub powinien (tak jak również Pani
stwierdziła) przerwać ćwiczenia, zabawić dziecko, uspokoić. Jeżeli
natomiast ten rehabilitant na siłę ćwiczy z dzieckiem i terapia jest
kontynuowana mimo płaczu i histerii (tego dotyczył wątek na
początku) to to według mnie świadczy o marnym rehabilitancie (poza
tym sama Pani wie, że na tych dobrych kursach uczy się również
odpowiedniego podejścia do pacjenta a nie tylko elementów danej
metody, ale są kursy i kursy). Przepraszam, ale napisała Pani, że
Pani również jest zwolennikiem terapii bezstresowej. Zostawiłaby
Pani swoje dziecko w rękach rehabilitanta, który raczy twierdzić, że
płacz dziecka nie jest problemem i który będzie robił swoje
(książkowo dokładnie tak jak podano na kursie, z którego ma
certyfikat)? Ja bym nie zostawiła i patrzę na to jako matka, która
ma świadomość tego, że istnieje również rehabilitacja prowadzona w
formie tzw. zabawowej. Faktycznie jestem ostrym przeciwnikiem metody
Vojty stosowanej u dzieci, które tej metody wyraźnie nie tolerują i
wmawianiu rodzicom, że tak należy ćwiczyć z dzieckiem (można sobie
obejrzeć filmiki "pokazowe" na youtube.com). I (niestety dla
niektórych) tak samo ostro reaguję, gdy widzę, że ktoś szarpie
dziecko na ulicy. Koło takich sytuacji nie przechodzę obojętnie.

[baby00179]

aga.as1 napisała:

> baby00179: Uważa Pani , że instruktorzy NDT skończyli marne kursy i
> robią swoje nie patrząc na dziecko? Ciekawa jestem !!!"
> Nie, nie uważam tak, to nadinterpretacja. Metoda NDT jest według
> mnie bardzo dobrą metodą. Płacz dziecka zdarzyć się może każdemu
> rehabilitantowi na początku, kiedy dziecko jeszcze nie poznało tej
> osoby i nie świadczy o marnych kursach. Tylko, że wtedy rehabilitant
> może wspomóc się rodzicem dziecka lub powinien (tak jak również Pani
> stwierdziła) przerwać ćwiczenia, zabawić dziecko, uspokoić. Jeżeli
> natomiast ten rehabilitant na siłę ćwiczy z dzieckiem i terapia jest
> kontynuowana mimo płaczu i histerii (tego dotyczył wątek na
> początku) to to według mnie świadczy o marnym rehabilitancie (poza
> tym sama Pani wie, że na tych dobrych kursach uczy się również
> odpowiedniego podejścia do pacjenta a nie tylko elementów danej
> metody, ale są kursy i kursy). Przepraszam, ale napisała Pani, że
> Pani również jest zwolennikiem terapii bezstresowej. Zostawiłaby
> Pani swoje dziecko w rękach rehabilitanta, który raczy twierdzić, że
> płacz dziecka nie jest problemem i który będzie robił swoje
> (książkowo dokładnie tak jak podano na kursie, z którego ma
> certyfikat)? Ja bym nie zostawiła i patrzę na to jako matka, która
> ma świadomość tego, że istnieje również rehabilitacja prowadzona w
> formie tzw. zabawowej. Faktycznie jestem ostrym przeciwnikiem metody
> Vojty stosowanej u dzieci, które tej metody wyraźnie nie tolerują i
> wmawianiu rodzicom, że tak należy ćwiczyć z dzieckiem (można sobie
> obejrzeć filmiki "pokazowe" na youtube.com). I (niestety dla
> niektórych) tak samo ostro reaguję, gdy widzę, że ktoś szarpie
> dziecko na ulicy. Koło takich sytuacji nie przechodzę obojętnie.


Jak się mówi po angielsku: Fair enough.
To była odpowiedz uzasadniona na poziomie, kulturalnie. Tak należy komentować.
Po prostu uważam , że nie można upraszczać ani się wyżywać słownie na forum,
ponieważ rodzice interpretują pewne rzeczy inaczej niż osoby, które się na tym
znają.
Pozdrawiam

[iwpal]

Cała dyskusja pomiędzy terapeutami - moze płakac - nie moze płakać, ta metoda
straszna a terapeuci niedouczenia, bo dziecko nie pieje z zachwytu na ich widok
podczas rehabilitacji jest dośc zabawna.
Kazdy kto pracuje dłuzej w rehabilitacji i mial do czynienia z dziećmi o różnym
stopniu niepełnosprawności (nie mozemy udawac, ze wszystkie niemowlęta sa
"lajtowe" i pięknie wyjdą z asymetrii i nieprawidlowego napięcie mięśniwoego
samym wspomaganiem) wie, że dla niektórych dzieci, niektóre ćwiczenia będa co
najmniej nieprzyjemne, a nawet bolesne. Czy to bedzie Vojta, czy Bobath czy PNF.
Bywają dzieci o znacznym stopniu nadwrazliwości, które boli przez jakis czas
kazdy dotyk, bywają dzieci spastyczne, z którymi praca nad kazdym przykurczem to
prawie walka z ich bolącymi mięśniami.
W związku z tym dyskusja nad wyższością terapeuty, u którego dzieci nie płaczą
nad innym terapeutą, którego nawet nie widzieliśmy w akcji jest zupełnie bezcelowa.
Czasem warto zmienić terapeutę (z różnych względów), ale tego nie rozstrzygnie
czyjes widzimisię na forum.
A juz przeciwstawianie PNFu metodzie Vojty to jakies nieporozumienie. Prosze
popracowac z niemowlakiem met.PNF, a najlepiej jeszcze spowodowac, aby
współpracował i jeszcze świadomie przeciwoporował.
Dla wyjaśnienia: nie jestem fizjoterapeutą, ani terapeutą Vojty, Bobath czy PNF,
ale od kilkanastu lat pracy w rehabilitacji dzieci mam wielką przyjemnośc
współpracować z fizjoterapeutami i obserwować ich pracę i różne reakcje, różnych
dzieci.

[yula]

wszystko świetnie na temat zabawiania uspokajania dziecka, tylko wizyta na
fundusz trwa 30 min, prywatnie też konkretny czas i co stracić ten czas na
zabawę? Wizyty często są raz w tygodniu, a każdy tydzień w rozwoju kilkumieś.
maluszka na wagę złota. Przy Voycie mój sie darł wniebogłosy, ja czasem razem z
nim, ale efekty były już po 3 mies, a teraz nikt mi nie wieży że miał być
sparaliżowany, wątpie by Bobathy tak zadziałały w jego przypadku, po roku jak
próbowaliśmy bobathów i synek ni miał ochoty na współpracę.

[monika89q]

yula napisała:

> wszystko świetnie na temat zabawiania uspokajania dziecka, tylko wizyta na
> fundusz trwa 30 min, prywatnie też konkretny czas i co stracić ten czas na
> zabawę? Wizyty często są raz w tygodniu, a każdy tydzień w rozwoju kilkumieś.
> maluszka na wagę złota. Przy Voycie mój sie darł wniebogłosy, ja czasem razem z
> nim, ale efekty były już po 3 mies, a teraz nikt mi nie wieży że miał być
> sparaliżowany, wątpie by Bobathy tak zadziałały w jego przypadku, po roku jak
> próbowaliśmy bobathów i synek ni miał ochoty na współpracę.

dokładnie. zgadzam się. jeszcze chce dodac cos apropo zmieniania rehabilitantow.
Na pierwszą wizyte czeka sie ok miesiąca i to jest jeszcze krotko, bo niektórzy
rodzice czekają ze 3 miesiące. Gdyby taka matka, zmienialaby rehabilitanta za
kazdym razem, kiedy jej dziecko plakaloby na cwiczeniach i gdyby odwlekala
rehabilitacje kilka miesiecy w celu znalezienia bezstresowej metody i rehab
ktory by sie bawil z dzieckiem, to mogloby byc za pozno na pomoc. a tak jak
napisala yula, kazdy miesiac jest na wage zlota.

[monika89q]

fionoga, dalas mi troszke do myslenia...
my mamy dwa cwiczenia metodą vojty, przy jednym wogole nie placze, przy drugim
tak... co mnie dziwi, to to, ze ze mna przy cwiczeniach jest o 100%
spokojniejsza. W poniedzialek mamy spotkanie z rehabilitantką i pogadam o tym
cwiczeniu ktorego corka nie lubi.
Gdzie chodzisz ze swoim malenstwem na rehabilitacje? jak rehabilitantki cwiczą z
twoim synkiem, ze nie placze?

[fionoga]

Do Moniki89q: Na rehabilitację dojeżdżam do Bydgoszczy. Mieszkam ok. 20 km od
tego miasta, bo w mojej miejscowości nie ma rehabilitacji dzieci.

Swojego synka rehabilituję teraz tylko metodą NDT Bobath. Nowa rehabilitantka na
początku oswajała go ze sobą w ten sposób, że usiadłam bardzo blisko niej z
synkiem na kolanach. Pani Marta cały czas do niego mówiła i pokazywała mu
zabawki. Potem przesadziłam Piotrusia na jej kolano, ale cały czas trzymałam go
pod paszki, a ona cały czas do niego mówiła i dalej pokazywała te zabawki.
Później już ona go wzięła w swoje ręce, dalej cały czas mówiła, a ja siedziałam
bardzo blisko. Przez całą rehabilitację fajnie z nim rozmawiała i tak
przekładała te zabawki, żeby sprowokować określony ruch i pozycję mojego
dziecka. Kilka razy posadziła go na małej piłce, miał też tę piłkę pod
brzuszkiem, przekładała go również przez swoją nogę i z różnych stron podawała
mu te zabawki, które ja znosiłam z całego gabinetu (poprzednia rehabilitantka
wyjęła tylko jedną zabawkę). Pani Marta uciskała też tak jakby, rączki, nóżki,
stópki i ramiona Piotrusia, nie wiem czy mocno, ale aż jej ręce drżały. Gdy
podczas rehabilitacji mój synek tylko choć lekko protestował - nie nalegała żeby
to robił, albo zaciekawiała go nową zabawką. I zajęcia trwały dłużej niż 30
minut, ale nie wiem dokładnie ile, bo straciłam rachubę czasu :) W domu też nie
kazała mi zmuszać dziecka, bo może się zniechęcić. Pozdrawiam - Asia.