n4rmoorr
07.11.21, 09:40
Autyzm to całościowe zaburzenie rozwojowe, co oznacza, że odbija się na wszystkich obszarach funkcjonowania dotkniętego nim dziecka. Charakteryzuje się trudnościami w kontaktach z innymi ludźmi, zakłóceniami funkcjonowania umysłowego i motorycznego, nieumiejętnością posługiwania się mową oraz problemami z budowaniem tożsamości. Niektórzy podejrzewają istnienie defektu genetycznego w chromosomie X, odnoszącego się do zespołu kruchego chromosomu X, który może występować u około 8% autystycznych chłopców. Co więcej, u 15% do 20% chłopców z zespołem kruchego chromosomu X rozpoznaje się także autyzm, co sugeruje powiązanie między autyzmem a tym zespołem. Wykazano jednak także różnice między autyzmem a zespołem kruchego chromosomu X, co wskazuje na jakościowe różnice między oboma zaburzeniami.
W autyzmie mogą mieć miejsce bardzo niewielkie defekty organiczne, na przykład zauważono związek autyzmu z niedostatkiem czynności wydzielniczej przysadki - defektem bądź defektami wrodzonymi w funkcjonowaniu mózgu.Leczenie.Terapia behawioralna - prowadzona w ośrodkach okazuje się skuteczna w eliminacji zachowań prowadzących do samouszkodzeń, w ćwiczeniu podstawowych zachowań społecznych i rozwijaniu pewnych umiejętności dotyczących języka mówionego. Dojście do zadowalających rezultatów wymaga jednak dużego wysiłku od zespołu terapeutycznego: pracy dobrze wykwalifikowanych terapeutów przynajmniej 40 godzin tygodniowo przez dwa lata. Intensywna terapia behawioralna dzieci autystycznych, wymagająca ogromnego nakładu czasu i energii ze strony terapeutów i rodziców, może przynieść poprawę. Ciekawe, że w badaniu skuteczności terapii behawioralnej stwierdzono, iż u dzieci, które powróciły z ośrodka do swojego domu, poprawa utrzymywała się, natomiast stan tych dzieci, które pozostały w ośrodku, pogarszał się: traciły więcej niż zyskały w czasie terapii. Inne znaczące rezultaty uzyskano dzięki programom z udziałem rodziców, przy przewadze terapii domowej nad szpitalną. W umowie zawartej z rodzicami wyszczególniono pożądane zmiany zachowania dziecka i jasno opisano techniki, dzięki którym takie zmiany można uzyskać. Taki kontrakt stanowił potwierdzenie wartości rodziców jako potencjalnych sprawców zmian. Silny nacisk kładzie się na rolę rodziców jako terapeutów we wzmacnianiu normalnych zachowań u ich dzieci. Wielką uwagę poświęca się tym dzieciom autystycznym, które funkcjonują na wysokim poziomie (to jest spełniają kryteria autyzmu, a mimo to nastąpił u nich rozwój mowy). Osoby te wykazywały pewne przystosowanie do życia, były w stanie utrzymać się w pracy i zawarły małżeństwa.
Jednym z czynników istotnie ograniczających sukces terapii autyzmu jest trudność w uogólnianiu zachowań poza kontekstem terapeutycznym. Dzieci z poważnymi upośledzeniami rozwojowymi nie potrafią wykorzystać umiejętności dotyczących danej sytuacji w sytuacjach innych. W konsekwencji wyuczenie jakiegoś zachowania nie oznacza, że staje się ono pomocne w innych okolicznościach. Większy nacisk kładzie się na integrację dzieci autystycznych w tradycyjnym środowisku szkolnym.
www.google.pl/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://mojapsychologia.pl/definicje/14,autyzm.html&ved=2ahUKEwiguKX16YX0AhXKk4sKHXIqBzUQFnoECCUQAQ&usg=AOvVaw2Uj5Ag7JHh3zEB4cirJSHf
