jak zrozumiec faceta (troche o seksie)

[Gość: joanna]

Mowi sie, ze kobiety nie da sie zrozumiec... No, nie
wiem czy to do konca prawda - moj problem jest
akurat odwrotny! Ja nie mam bladego pojecia jak
zrozumiec faceta i jakimi zawilymi meandrami porusza
sie meska psychika...
O co chodzi - w tym przpadku o seks, ale nie tylko.
Problem z seksem jest tu akurat najlepszym przykladem
stosunkow z moim mezem. Malzenstwem jestesmy od prawie
trzech lat i najchetniej w tej chwili spakowalabym
walizki i wyniosla sie na drugi koniec swiata, bo
nastepnych takich trzech lat nie wytrzymam!!!
Kiedy ja mam ochote na seks (a czesto mi sie to zdarza,
do czego z reguly kobiety sie nie przyznaja) to moj
maz albo jest zmeczony, albo oglada telewizje, albo ma
cos waznego do zalatwienia (np. w niedziele o 8 rano)!
On natomiast ochote na te sprawy ma kiedy ja mam okres
albo glowa mi peka po ciezkim dniu w pracy, albo musze
pedzic na przystanek bo zaspalam i praktycznie juz do
owej pracy jestem spozniona. W efekcie tej taktyki
wspolzycie plciowe zredukowalo sie do dwoch czy trzech
razy w miesiacu i to nie zawsze w stylu ktory by mnie
zadowalal. Jak juz chce miec dobrze a hormony mnie
rozsadzaja to musze niezle sie nameczyc, zeby mu
narobic ochoty, a nastepnie 'zgwalcic' - no, moze nie
doslownie, ale tak sie czuje kiedy facet lezy jak
kloda a ja robie z nim to co robie...Pomijajac aspekt
mojego samopoczucia to przeciez jest to strasznie
nudne zawsze kochac sie tak samo, zwlaszcza jesli druga
strona zachowuje sie jakby chciala powiedziec 'jak juz
musisz to mnie bierz'. Do tego cala ta sytuacja wydaje
mi sie glupia i nienaturalna...
Jakby malo bylo tego, to proba oddania inicjatywy
w rece mojego meza z reguly konczy sie fiaskiem
- albo zaczyna jakas glupia sprzeczke zeby do niczego
miedzy nami nie doszlo, albo odstawia szybki numerek
na odczepnego, co wcale mi sie nie podoba. W efekcie
duzo czesciej robie to sama niz z nim i przynajmniej
mam na to kilka swoich sposobow. No ale przeciez nie
o samoobsluge chodzi w malzenstwie, zwlaszcza, ze
jednak wolalabym z facetem...Taka juz ludzka natura...
Kupilam dobra ksiazke o tych sprawach i zaczytywalam
sie nia na jego oczach - obejrzal tylko obrazki, ale
nie przeczytal...
I niech mi ktos teraz powie co jest sluszne - zyc tak
dalej, odejsc, poszukac kochanka? Co znaczy cala ta
glupia gra i strategia unikow w przypadku faceta ktory
przed slubem i krotko po mial wiecej inicjatywy
i fantazji...Znudzilo go malzenstwo? No to przeciez
dlatego chcialabym od czasu do czasu oddac sprawe
w jego rece!!! Brak mu umiejetnosci??? Przeciez
jestesmy ze soba kilka lat, a poza tym nie jestesmy
juz od dawna nastolatkami. No i kupilam fachowa
literature!!! Nie pociagam go??? No to po co sie ze
mna zenil (nie jestem bogata, ani nawet zamozna)???
Czy ktos rozumie co tu jest grane?
Czy takim duzym problemem jest dla faceta to, ze
kobieta oczekuje seksu podobnego do dobrego
wypracowania: ze wstepem niezbyt rozwleklym, ale
doskonale wprowadzajacym w temat; z gruntownym
i szczegolowym rozwinieciem tematu i z krotkim,
zwiezlym i najlepiej efektownym zakonczeniem.
Takie wypracowania zawsze wysoko sie ocenia, a ja
osobiscie rownie wysoko ocenilabym taki seks.
Czy cos jest nie tak w moim sposobie myslenia?

[Gość: zizi]

Joasia,

jestem facetem.
Czy Ty w ogole rozmawiasz ze swoim mezem o swoich oczekiwaniach/potrzebach?
Wierz mi faceci, w przeciwienstwie do kobiet, maja problem z rozeznaniem
sytuacji i potrzebuja wskazowek - czego kobieta oczekuje.
Ja na przyklad z moja kobieta mam uklad, ze ona mowi glosno czego oczekuje i
jesli chce sie kochac w momencie kiedy mam wyjechac od niej (spotykamy sie w
weekendy) to zostaje i kochamy sie. I taka sytuacje mielismy. Miala ochote, a
na seks z nia ja mam zawsze ochote (musze sie swojego tygryska spytac o zdanie)
wiec nie ma o czym mowic. Nigdy nie zostawiam jej nie zaspokojonej.
Jesli w tygodniu mamy ochote sie spotkac, wsiadam w pociag na 3 godziny, jestem
w Poznaniu okolo 21, wstaje po 5 i wracam do roboty przepracowany.
Rozmawiajcie o tym - taka jest moja rada. Nie oczekuj, ze facet sie domysli, ze
jestes niezadowolona.
My rozmawiamy o tym.
Rozmawiajcie o tym, taka jest moja rada!

pozdr, ZZ

[Gość: Miluszka]

Jestem sporo lat po slubie i tez zauwazam to, co Joanna, tzn, ze moj maz ma ochote na seks w
dziwnych chwilach - (jezeli w ogole ma) i na pewno nie wtedy, kiedy ja. Natomiast czesto mi zarzuca,
ze ja na nic nie mam ochoty i ze nie zachecam do seksu. Sam bardzo rzadko kiedy podejmuje
incjatywe, a kiedy ja to robie - nie zauwaza. Na moje niesmiale sugestie , na co mam ochote, twierdzi,
ze tego nie lubi. Teraz juz nie sugeruje niczego, bo nie chce narazic sie na odmowe. Panowie ( ale ci
zonaci od kilku lat), prosze o informacje , czy
-panom szybciej przechodzi ochota
-musza miec partnerke - nie zone, wtedy jest O.K.
- inne wytlumaczenie
A tak w ogole, to lubimy sie z mezem i w zyciu codziennym jest nam z soba genialnie - wspieramy sie
itd, on lubi nasze dzieci i jest dobrym ojcem
Miluszka
-

[Gość: ula]

Joanna, najpierw komplement dla ciebie, masz talent do pisania bo bardzo ciekawie i obrazowo
opisalas uklady w swoim malzenstwie ...a wlasciwie jeden ich aspekt, ktory zapewne jest odbiciem
waszych pozostalych malzenskich ukladow...wyglada na to ze twoj maz ma jakies problemy ktore
przed toba ukrywa...i zamiast zdobyc sie na szczerosc uprawia "gierki", co samo w sobie niezbyt
dobrze swiadczy o jego dojrzalosci do dlugotrwalego zwiazku...w zwiazku, w ktorym nie ma szczerosci
nie moze byc mowy o emocjonalnej wiezi a bez tej nic sie dlugo nie utrzyma...sama piszesz ze jestes
gotowa spakowac walizki...i wcale ci sie nie dziwie...rozwiazanie przyczyn tej hustawki emocjonalnej
jest konieczne ale czy utrzymywane obecnego status quo i jednoczesne fundowanie sobie kochanka
jest na to sposobem? moim zdaniem - nie...
najlepszym sposobem jest rozmowa, szczera, uczciwa,bez gier i zabawy w podchody, bez ukrywania
swoich mysli i zamiarow....tylko taka moze przyniesc jakies pozytywne rezultaty dla obu stron, a jesli
ich nie bedzie to lepiej stracic niecale trzy lata swojego zycia niz dusic sie emocjonalnie przez reszte
zycia...
zycze powodzenia ...tylko prosze nie obwiniaj siebie za brak komunikatywnosci swojego meza...
pozdrawiam
: )


wiec moze na poczatek zrobisz po prostu kopie swojego email i dostarczysz go swojemu
mezowi...moze to go sprowokuje do rozpoczecia dialogu z toba...
.

[Gość: pal.]

facetów nia da się zrozumieć trzeba ich po prostu kochać, akceptować i itd. a
z drugiej strony to zazdroszczę ci gdybym to ja był na miejscu twojego męża.
ale cóż. mam żonę i nic.

[Gość: joanna]

Widze, ze wetknelam kij w mrowisko bo w tempie
blyskawicznym wypowiedzialo sie kilka osob. Mam
nadzieje, ze drogie panie sie nie obraza iz nie
skometuje ich wypowiedzi (zreszta i tak sie z nimi
zgadzam), ale chcialam zapytac o kilka spraw naszych
kolegow, ktorzy (jak sadze) wiecej wiedza o meskim
punkcie widzenia niz my. My sie tylko meczymy zeby
spojrzec na swiat ich oczami, a panowie czasami nie
daja nam tej szansy...
No wiec Zizi - na pewno nie jestes takim samym typem
faceta jak moj maz. On tez nie urodzil sie w tym
samym miescie co ja, ale przed slubem w pociag to ja
wsiadalam i lecialam do niego jak szalona. Troche to
trwalo i kosztowalo mnie sporo nerwow, zeby zaczal
przyjezdzac do mnie, a co to byla za meka, zeby
naklonic go do pierwszej wizyty u moich rodzicow...
Moze juz wtedy powinnam byla zauwazyc, ze odwagi moglby
miec troche wiecej.
A co do rozmowy - czy ja wygladam na kogos, kto nie
potrafi mowic czego chce??? Przeciez gdybym byla
niesmiala dzieweczka to nie poruszalabym tak osobistej
sprawy na publicznym forum. Wszystkie metody juz
zawiodly - rozmowa, awantura, uwodzenie, szantaz w
stylu 'ty sie nie chcesz ze mna kochac to ja nie
zmywam garow'.Zawsze slysze, ze dzisiaj nie, ale ze
jutro sie postara... Tylko to 'jutro' nigdy nie chce
nadejsc. Ostatnio przedwczoraj obiecal mi ,ze 'jutro',
a gdy wrocilam z pracy wczoraj to najpierw ogladal
'Czarne chmury' na dwojce, pozniej 'Cud milosci' na
polsacie, przy informacjach juz nie wytrzymalam i
zrobilam dzika awanture. A pozniej jak juz emocje
opadly to musial jechac do pracy na nocna zmiane. Ale
obiecal mi wczoraj, ze 'jutro'... A przy okazji
-pierwsza rzecza o jaka sie wczoraj spytal gdy wrocilam
z pracy bylo 'Co sie wczoraj stalo w Dwoch Swiatach'!!!
Chyba kochajacy maz powinien sie spytac zmeczonej
zony czy zrobic jej herbaty, rozmasowac plecy...
A coz mnie obchodza Dwa Swiaty - jak jestem sama to
nawat nie ogladam telewizji...
Ja zawsze mowie czego chce - potrafie to nawet
wykrzyczec!!!
Pal z kolei mowi, zeby kochac, akceptowac itd...
Cylowieku, a czy ja jestem matka Tresa zeby sie tak
bezinteresownie poswiecac??? Przeciez jasne jest, ze
w milosci kazdy oczekuje odwzajemnienia swoich
uczuc, spelnienia pragnien. Ja jestem normalna kobieta
a nie swieta i nie uznaje takiego zwiazku gdzie jedna
strona tylko bierze, a druga daje...
Wyobraz sobie, ze masz na swojej glowie caly domowy
budzet, zarabiasz niewiele, ale i tak wiecej od swojej
zony, jak jest okazja - to jeszcze dorabiasz, wracasz
do domu a ona narobila balaganu i nawet po sobie
nie posprzatala, ze ona nie szanuje pieniedzy i zawsze
jej sie cos nalezy, a do tego zlozyla sluby,ze przez
miesiac bedzie zyla w cnocie...
Prosze bardzo - kochaj ja i akceptuj w takim ukladzie
i jeszcze wyreczaj we wszystkim. Zazdroszcze ci az tak
bezinteresownej postawy!!! A moze nie o to ci chodzilo?
Moze chciales powiedziec, ze mezczyzn trzeba kochac
niezaleznie od tego jak niewiele z siebie daja i jak
wiele zaniedbuja...W takim razie wy tez kochajcie nas
za darmo (sami gotujcie, pierzcie, sprzatajcie,
sami zaspokajajcie wszystkie wasze potrzeby)a bedziemy
kwita!!!
Czy ktos chcialby jeszcze cos powiedziec?

[Gość: zizi]

Gość portalu: joanna napisał(a):

&#62 Widze, ze wetknelam kij w mrowisko bo w tempie
&#62 blyskawicznym wypowiedzialo sie kilka osob. Mam
&#62 nadzieje, ze drogie panie sie nie obraza iz nie
&#62 skometuje ich wypowiedzi (zreszta i tak sie z nimi
&#62 zgadzam), ale chcialam zapytac o kilka spraw naszych
&#62 kolegow, ktorzy (jak sadze) wiecej wiedza o meskim
&#62 punkcie widzenia niz my. My sie tylko meczymy zeby
&#62 spojrzec na swiat ich oczami, a panowie czasami nie
&#62 daja nam tej szansy...
&#62 No wiec Zizi - na pewno nie jestes takim samym typem
&#62 faceta jak moj maz. On tez nie urodzil sie w tym
&#62 samym miescie co ja, ale przed slubem w pociag to ja
&#62 wsiadalam i lecialam do niego jak szalona. Troche to
&#62 trwalo i kosztowalo mnie sporo nerwow, zeby zaczal
&#62 przyjezdzac do mnie, a co to byla za meka, zeby
&#62 naklonic go do pierwszej wizyty u moich rodzicow...
&#62 Moze juz wtedy powinnam byla zauwazyc, ze odwagi moglby
&#62 miec troche wiecej.
&#62 A co do rozmowy - czy ja wygladam na kogos, kto nie
&#62 potrafi mowic czego chce??? Przeciez gdybym byla
&#62 niesmiala dzieweczka to nie poruszalabym tak osobistej
&#62 sprawy na publicznym forum. Wszystkie metody juz
&#62 zawiodly - rozmowa, awantura, uwodzenie, szantaz w
&#62 stylu 'ty sie nie chcesz ze mna kochac to ja nie
&#62 zmywam garow'.Zawsze slysze, ze dzisiaj nie, ale ze
&#62 jutro sie postara... Tylko to 'jutro' nigdy nie chce
&#62 nadejsc. Ostatnio przedwczoraj obiecal mi ,ze 'jutro',
&#62 a gdy wrocilam z pracy wczoraj to najpierw ogladal
&#62 'Czarne chmury' na dwojce, pozniej 'Cud milosci' na
&#62 polsacie, przy informacjach juz nie wytrzymalam i
&#62 zrobilam dzika awanture. A pozniej jak juz emocje
&#62 opadly to musial jechac do pracy na nocna zmiane. Ale
&#62 obiecal mi wczoraj, ze 'jutro'... A przy okazji
&#62 -pierwsza rzecza o jaka sie wczoraj spytal gdy wrocilam
&#62 z pracy bylo 'Co sie wczoraj stalo w Dwoch Swiatach'!!!
&#62 Chyba kochajacy maz powinien sie spytac zmeczonej
&#62 zony czy zrobic jej herbaty, rozmasowac plecy...
&#62 A coz mnie obchodza Dwa Swiaty - jak jestem sama to
&#62 nawat nie ogladam telewizji...
&#62 Ja zawsze mowie czego chce - potrafie to nawet
&#62 wykrzyczec!!!
&#62 Pal z kolei mowi, zeby kochac, akceptowac itd...
&#62 Cylowieku, a czy ja jestem matka Tresa zeby sie tak
&#62 bezinteresownie poswiecac??? Przeciez jasne jest, ze
&#62 w milosci kazdy oczekuje odwzajemnienia swoich
&#62 uczuc, spelnienia pragnien. Ja jestem normalna kobieta
&#62 a nie swieta i nie uznaje takiego zwiazku gdzie jedna
&#62 strona tylko bierze, a druga daje...
&#62 Wyobraz sobie, ze masz na swojej glowie caly domowy
&#62 budzet, zarabiasz niewiele, ale i tak wiecej od swojej
&#62 zony, jak jest okazja - to jeszcze dorabiasz, wracasz
&#62 do domu a ona narobila balaganu i nawet po sobie
&#62 nie posprzatala, ze ona nie szanuje pieniedzy i zawsze
&#62 jej sie cos nalezy, a do tego zlozyla sluby,ze przez
&#62 miesiac bedzie zyla w cnocie...
&#62 Prosze bardzo - kochaj ja i akceptuj w takim ukladzie
&#62 i jeszcze wyreczaj we wszystkim. Zazdroszcze ci az tak
&#62 bezinteresownej postawy!!! A moze nie o to ci chodzilo?
&#62 Moze chciales powiedziec, ze mezczyzn trzeba kochac
&#62 niezaleznie od tego jak niewiele z siebie daja i jak
&#62 wiele zaniedbuja...W takim razie wy tez kochajcie nas
&#62 za darmo (sami got

[Gość: a]

Podpisuję się obiema rekami pod tym co napisałaś. Chyba na Twoim miejscu
spakowałabym mu walizki i dowidzenia. "Tego kwiatu jest pół swiatu" jak mawiała
moja babcia. Ratuj się dopóki jesteś jeszcze młoda bo później bedziesz żałować.
Powodzenia, wystarczy tylko trochę odwagi.

[Gość: Basia]

Joasiu - rozumiem Cie doskonale, przeszlam to samo, a moj zwiazek perzestal
istniec po 5 latach, ba biorac pod uwage fakt iz obecnie mam 25 lat - to radze
"olac faceta" - ja mam bajecznie szczlony tenperament i nie umiem sobie
wyobrazic tygodnia, ba czasem dnia bez seksu... troche to zabrzmi dziwnie ale
to mnie relaksuje. Obecnie zeby bylo smiesznie to jestem sama - a w zyciu poza
seksem chce jeszcze partnerstwa i zrozumienia, romantyzmu i uwielbienia...
Lubie moja samotnosc, bo tak naprawde to mam co robic... praca magisterska,
prawo jazdy, dziesiatki sprawdzonych przyjaciol, gory i wolnosc, a ze bez seksu
- uwierz da sie zyc, jest trudno ale mozliwe...

Trzymaj sie i duzo odwagi w dobrych dla siebie decyzjach !

Ps - oczywiscie nie namawiam na rozwod, bo to nie jest mile doswiadczenie...
ale pamietaj o nie poswiecaniu sie

[Gość: Dave]

Stworzenie udanego zwiazku nie jest proste.
Zwiazek uczuciowy miedzy kobieta i mezczyzna nigdy nie
dzieli sie rowno na pol, po 50 % milosci kazdego z
kochankow, ktore razem daja milosc obojga. Milosc w
pelni wzajemna, ktora tak czesto wynosza na piedestal
poeci nie istnieje, to chimera, wieczne echo idealu
stworzonego w zamierzchlych czasach. Zawsze ktos
czesciej nadstawia policzek, a ktos caluje wiecej razy.
Ten kto chce byc genialny poprzez milosci musi byc tym,
ktory kocha bardziej.
Troche inaczej jest w malzenstwie. Ten kto chce byc
wielki w malzenstwie musi byc pracowity. Musi
utrzymywac stan gotowosci uczuciowej w nieustannym
napieciu zakochania, nie moze dopuscic do tego, aby
serce stracilo wydajnosc na rzecz zwierzecej rutyny i
regulaminowego obowiazku. Lecz malo ludzi to rozumie a
jeszcze mnie stac na podjecie takiego wysilku. U
wiekszosci malzenstwo szybko przeradza sie w wygodna
przystan, zaklad ubezpieczeniowy i w garkuchnie.
Wiekszosc malzenstw funkcjonuje, nawet dlugo, jak
scentralizowana, planowa gospodarka komunistyczna, w
ktorej nikomu nie chce sie bic rekordow i podnosic
poprzeczki dla wspolnego dobra, gdzie kazdy pragnie
duzo inkasowac, a malo dawac, zarabiac bez wysilku,
zgarniac cudzym kosztem, byc nagradzanym za sam fakt
istnienia. Swiat jest pelny malzonkow cholernie
wypoczetych w sluzbie malzenstwa i strasznie
zdziwionych, gdy ten uklad trafi szlag.
Bo predzej czy pozniej wiekszosc malzenstw trafia
szlag, glosny lub cichy, formalny lub tylko realny, bez
znaczenia. Ludzie sa zbyt leniwi, aby malzenstwo moglo
nalezec do trwalych pomyslow naszego gatunku.
W Twoim przypadku uwazam, ze maz jest zbyt leniwy na to
aby cos zrobic. Rozmowa tez nic nie da (zreszta tak
bylo), prawdopodobnie Twoj maz nalezy do mezczyzn,
ktorzy nie potrafia zniesc tego, ze partnerka nie jest
zadowolone z tego co daja z sibie w lozku (mysle, ze
probe rozmowy z Twojej strony uznal, ze robisz Mu
wyrzuty o to, ze sie nie sprawdza), wiec zamknal sie w
sobie i unika Cie.
Jedyne co Moim zdanie mozesz zrobic to dac Mu odczuc i
ciagle powtarzac, ze jest w lozku wspanialy, ze Cie
zadowala itd., czyli musisz polechtac Jego proznosc,
ale na to mozesz nie miec ani ochoty, ani sily (co by
Mnie nie zdziwilo).
Co do szukania kochanka, to lepiej juz sie roztan (bo
jest to uczciwsze).
W kazdym bac razie szczerze Ci wspolczuje, mam
nadzieje, ze Ja tak nisko nigdy nie upadne.
Powodzenia Dave.

RE: JAK ZROZUMIEC FACETA (troche o seksie).

[Gość: DAVE]

Stworzenie udanego zwiazku nie jest proste.
Zwiazek uczuciowy miedzy kobieta i mezczyzna nigdy nie
dzieli sie rowno na pol, po 50 % milosci kazdego z
kochankow, ktore razem daja milosc obojga. Milosc w
pelni wzajemna, ktora tak czesto wynosza na piedestal
poeci nie istnieje, to chimera, wieczne echo idealu
stworzonego w zamierzchlych czasach. Zawsze ktos
czesciej nadstawia policzek, a ktos caluje wiecej razy.
Ten kto chce byc genialny poprzez milosci musi byc tym,
ktory kocha bardziej.
Troche inaczej jest w malzenstwie. Ten kto chce byc
wielki w malzenstwie musi byc pracowity. Musi
utrzymywac stan gotowosci uczuciowej w nieustannym
napieciu zakochania, nie moze dopuscic do tego, aby
serce stracilo wydajnosc na rzecz zwierzecej rutyny i
regulaminowego obowiazku. Lecz malo ludzi to rozumie a
jeszcze mnie stac na podjecie takiego wysilku. U
wiekszosci malzenstwo szybko przeradza sie w wygodna
przystan, zaklad ubezpieczeniowy i w garkuchnie.
Wiekszosc malzenstw funkcjonuje, nawet dlugo, jak
scentralizowana, planowa gospodarka komunistyczna, w
ktorej nikomu nie chce sie bic rekordow i podnosic
poprzeczki dla wspolnego dobra, gdzie kazdy pragnie
duzo inkasowac, a malo dawac, zarabiac bez wysilku,
zgarniac cudzym kosztem, byc nagradzanym za sam fakt
istnienia. Swiat jest pelny malzonkow cholernie
wypoczetych w sluzbie malzenstwa i strasznie
zdziwionych, gdy ten uklad trafi szlag. Bo predzej czy
pozniej wiekszosc malzenstw trafia szlag, glosny lub
cichy, formalny lub tylko realny, bez znaczenia. Ludzie
sa zbyt leniwi, aby malzenstwo moglo nalezec do
trwalych pomyslow naszego gatunku.
W Twoim przypadku uwazam, ze maz jest zbyt leniwy na to
aby cos zrobic. Rozmowa tez nic nie da (zreszta tak
bylo), prawdopodobnie Twoj maz nalezy do mezczyzn,
ktorzy nie potrafia zniesc tego, ze partnerka nie jest
zadowolone z tego co daja z sibie w lozku (mysle, ze
probe rozmowy z Twojej strony uznal, ze robisz Mu
wyrzuty o to, ze sie nie sprawdza), wiec zamknal sie w
sobie i unika Cie.
Jedyne co Moim zdanie mozesz zrobic to dac Mu odczuc i
ciagle powtarzac, ze jest w lozku wspanialy, ze Cie
zadowala itd., czyli musisz polechtac Jego proznosc,
ale na to mozesz nie miec ani ochoty, ani sily (co by
Mnie nie zdziwilo).
Co do szukania kochanka, to lepiej juz sie roztan (bo
jest to uczciwsze).
W kazdym bac razie szczerze Ci wspolczuje, mam
nadzieje, ze Ja tak nisko nigdy nie upadne.
Powodzenia Dave.

[Gość: greg]

Tak, ja cos dodam. Dziewczyno, Ty chyba masz niezle cisnienie! Wyluzuj sie troche i poszukaj faceta, ktory
doceni to jak jastes. Nigdy nie daje "dobrych rad" ale musze zrobic wyjatek. Nie podalas ile masz lat, zakladam ze
jestes jeszcze dosyc mloda (trzy lata po slubie). Twoj facet wiec albo ma panienke na boku (mam sporo
znajomych, ktorzy jada polowice w rogi) albo jest impotentem. Jesli kochasz go tak bardzo, ze nie jestes w stanie
go zdradzic zacznij sie umawiac z facetami, tak zeby On o tym sie dowiedzial (przypadkiem;) Mam nadzieje, ze
znajdziesz "zloty srodek" i uda Ci sie z Niego jeszcze cos wycisnac! Powodzenia, pozdrawiam!

[Gość: Krzych]

Niewiem czy to cos pomoze ale jest prosciej jesli sie facetowi powie sie wprost
bo to jest istota rozumna ale nie lotna i wszystko jest szybciej. A na oslode
przczytajcie sobie taki dowcip ale o kobietach:
Pewien człowiek spacerował sobie po plaży gdy zobaczył zakorkowaną butelkę. Gdy
ją otworzył z butelki wyfrunął Dżin i odzywa się: - Spełnię jedno twoje
życzenie, ale tylko JEDNO! Mężczyzna pomyślał i mówi: - Zawsze chciałem spędzić
wakacje na Hawajach, ale boję się samolotów, a na statkach dostaje choroby
morskiej. Gdyby jednak był dojazd autostradą, to bym sobie pojechał. Dżin
zastanowił się i mówi: - Chyba NIE DA RADY. Ocean jest za głęboki, za dużo
materiałów by było potrzeba. Czy nie możesz wymyślić czegoś innego? Mężczyzna
pomyślał i mówi: - Chciałbym zrozumieć kobiety, co je rozśmiesza, czemu płaczą
bez powodu, czemu mają taki temperament. Dżin zamyślił się... - Chcesz mieć na
tej autostradzie dwa, czy cztery pasy?

Pozdrawiam

[Gość: Joanna2]

Droga J.! Wydaje mi się, że Ula ma rację, Twój mąż chyba ma jakieś problemy i
wstydzi się Tobie o nich powiedzieć. Przyszły mi do głowy dwie rzeczy, które
mogłabyś zrobić:
- weź "na wstrzymanie" (wiem, że to trudne!!) - bądź dla niego miła, ale ani
słowa o seksie. Taka "przemiana" może go zainteresować;
- może oboje powinniście skorzystać z fachowej pomocy? ale nie w necie; myślę,
że osobisty kontakt jest tu bardzo ważny.
Gorąco pozdrawiam i życzę powodzenia:-))

[scully]

Z meskiego punktu widzenia:
chyba w kazdym zwiazku taki kryzys wystepuje, ja (my) jestem (jestesmy)
wlasnie w trakcie. Napewno trzeba pogadac, ale szczerze.
Podkreslam-szczerze, bo faceci maja swoje fantazje seksualne, o ktorych
na ogol zona (partnerka) nie ma bladego pojecia. Dotycza one sposobow,
sytuacji, czasu itp., itd . Jesli uda ci sie dowiedziec chocby czesci z tego i
jesli to ci sie spodoba, to wroze sukces. Obejrzyj sobie "American Beauty".
Facet wstaje rano, wali konia pod prysznicem (wybacz ten styl), potem
siada z zona do sniadania. O wspolnym seksie dawno oboje zapomnieli,
a czaly czas o nim mysla. Tak wlasnie jest. Nieraz facetowi wystarczy
obraz zapamietanej w windzie czy na ulicy dziewczyny, zeby zamknawszy
sie w lazience zrobic sobie dobrze w 5 minut, bez calej otoczki typu kolacja
ze swiecami, wino, mily nastroj, gra wstepna itd. I nie nazywaj tego
patologia, czy zboczeniem. Tak robimy wszyscy. Nie chce sie nam czasem
znowu zaczynac tak jak zawsze - troche boimy sie tego specyficznego
spojrzenia parnerki, kiedy sprobujemy to zrobic inaczej niz zwykle. To daje
sie przelamac, ale naprawde trzeba chciec o tym szczerze pogadac. Tak
na luzie, bez pretensji. I nie uzywajcie przez tydzien telewizora.

[Gość: joanna]

scully napisał(a):

&#62 Z meskiego punktu widzenia:
&#62 chyba w kazdym zwiazku taki kryzys wystepuje, ja (my)
jestem (jestesmy)
&#62 wlasnie w trakcie. Napewno trzeba pogadac, ale
szczerze.
&#62 Podkreslam-szczerze, bo faceci maja swoje fantazje
seksualne, o ktorych
&#62 na ogol zona (partnerka) nie ma bladego pojecia.
Dotycza one sposobow,
&#62 sytuacji, czasu itp., itd . Jesli uda ci sie
dowiedziec chocby czesci z tego i
&#62
&#62 jesli to ci sie spodoba, to wroze sukces. Obejrzyj
sobie "American Beauty".
&#62 Facet wstaje rano, wali konia pod prysznicem (wybacz
ten styl), potem
&#62 siada z zona do sniadania. O wspolnym seksie dawno
oboje zapomnieli,
&#62 a czaly czas o nim mysla. Tak wlasnie jest. Nieraz
facetowi wystarczy
&#62 obraz zapamietanej w windzie czy na ulicy dziewczyny,
zeby zamknawszy
&#62 sie w lazience zrobic sobie dobrze w 5 minut, bez calej
otoczki typu kolacja
&#62 ze swiecami, wino, mily nastroj, gra wstepna itd. I nie
nazywaj tego
&#62 patologia, czy zboczeniem. Tak robimy wszyscy. Nie chce
sie nam czasem
&#62 znowu zaczynac tak jak zawsze - troche boimy sie tego
specyficznego
&#62 spojrzenia parnerki, kiedy sprobujemy to zrobic inaczej
niz zwykle. To daje
&#62 sie przelamac, ale naprawde trzeba chciec o tym
szczerze pogadac. Tak
&#62 na luzie, bez pretensji. I nie uzywajcie przez tydzien
telewizora.

O.K. Wybaczam ten styl, zwlaszcza, ze rozumiem co
chciales powiedziec. Nigdy nie mowilam, ze potrzebuje
kolacji przy swiecach i wielogodzinnego glaskania
mnie jak kotka w ramach gry wstepnej, ale czy to co
piszesz oznacza, ze w stalym zwiazku seks powinien
ograniczac sie do 'szybkich numerkow' kilka razy w
miesiacu? Czy nie uwazasz, ze to tez jest monotonne?
Czy ty jako mezczyzna chcialbys aby tak wygladalo twoje
zycie? Czy robiac wszystko na szybko i byle jak sami nie
odbieramy sobie przjemnosci z zycia, a w tym przypadku z
seksu??? Nie mam nic ani przeciw 'szybkim numerkom',ani
przeciw wielogodzinnym zabawom w lozku, bo czasami sama
czuje sie jak wulkan, czasami - przeciwnie - potrzebuje
wiecej subtelnosci, jakiejs formy artyzmu, wypowiedzenia
siebie poprzez seks tylko zdaje mi sie, ze nie mozna sie
ograniczac do pewnej rutyny i w tym przypadku to ja
jestem strona, ktora szuka jakiegos urozmaicenia i
probuje przerwac ta meczaca sytuacje

[scully]

Nie, absolutnie nie to chcialem powiedziec. Tez uwazam, ze takie szybkie
numery nie wystarczaja. Chodzilo mi raczej o to, zeby rozmawiac - moze
on chcialby czegos nowego, jesli Tobie to sie spodoba, bedziecie na
dobrej drodze. U mnie to wyglada tak, ze oboje pracujemy do pozna,
widujemy sie wlasciwie tylko wieczorem, bywamy zmeczeni, mamy
problemy w pracy, o ktorych chcielibysmy pogadac. Proba takiej rozmowy
konczy sie na ogol stwierdzeniem, ze nie dzis bo jestem zmeczony(a).
Potem i na seks juz nie ma czasu i jest ryzyko, ze sie uslyszy to samo. A
wiec odkladamy sprawy "do jutra" i tak mijaja dni, nieraz tygodnie...

[Gość: Joanna]

Tylko jak sie dowiedziec od faceta czego chce, jesli on
nie chce tego powiedziec? Sama sie nie domysle i moze
powinnam powiesic na drzwiach kartke 'Proscie, a bedzie
wam dane' poniewaz moj maz czasami zachowuje sie tak
absurdalnie, ze kiedy ide do sklepu, czy do kiosku po
gazete to on pozniej sie pyta czy kupilam mu zyletki
czy cos tam po goleniu. Przeciez nic mi nie mowil, ze
tego mu potrzeba, a ja nie mam zwyczaju grzebac w
cudzych rzeczach wiec skad mam wiedziec, ze koncza sie
zyletki skoro ja sie nimi nie gole...
Jesli chodzi o rozmowy - jak mam rozmawiac z kims, kto
sie gapi w telewizor -przeciez i tak mnie nie bedzie
sluchal. Wiec biore wtedy ksiazke i ide gdzies pocztac
i mimo iz mieszkamy razem to mijaja tak dni i tygodnie
-bez seksu, bez rozmowy, bez niczego...
Po prostu strata zycia i strata czasu...

[Gość: motek]

Na poczatek - komplement, do ktorego przywyklas: pieknie piszesz.

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 Wiec biore wtedy ksiazke i ide gdzies pocztac
&#62 i mimo iz mieszkamy razem to mijaja tak dni i tygodnie
&#62 -bez seksu, bez rozmowy, bez niczego...
&#62 Po prostu strata zycia i strata czasu...

Bardzo kocham moja Zone (jestesmy malzenstwem 8 lat) i drze na mysl, ze moglbym
ja stracic. Dlatego naprawde trudno mi napisac to, co mysle. Ze strachu, ze i mi
mogloby kiedys grozic to samo.
Ale z tego co piszesz, konkluzja jest jedna: to koniec. Uzywajac telefonicznej
metafory: po drugiej stronie jest tylko elektroniczna sekretarka. Mozesz sie
nagrac, ale i tak nikt tego nie odslucha. Strata zycia...

Pozdrawiam,

-m-

[Gość: żona]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 Tylko jak sie dowiedziec od faceta czego chce, jesli on
&#62 nie chce tego powiedziec? Sama sie nie domysle i moze
&#62 powinnam powiesic na drzwiach kartke 'Proscie, a bedzie
&#62 wam dane' poniewaz moj maz czasami zachowuje sie tak
&#62 absurdalnie, ze kiedy ide do sklepu, czy do kiosku po
&#62 gazete to on pozniej sie pyta czy kupilam mu zyletki
&#62 czy cos tam po goleniu. Przeciez nic mi nie mowil, ze
&#62 tego mu potrzeba, a ja nie mam zwyczaju grzebac w
&#62 cudzych rzeczach wiec skad mam wiedziec, ze koncza sie
&#62 zyletki skoro ja sie nimi nie gole...
&#62 Jesli chodzi o rozmowy - jak mam rozmawiac z kims, kto
&#62 sie gapi w telewizor -przeciez i tak mnie nie bedzie
&#62 sluchal. Wiec biore wtedy ksiazke i ide gdzies pocztac
&#62 i mimo iz mieszkamy razem to mijaja tak dni i tygodnie
&#62 -bez seksu, bez rozmowy, bez niczego...
&#62 Po prostu strata zycia i strata czasu...
Jezu!!!! Ale to niesamowite!!!
Ty cały czas piszesz o mnie i moim małżeństwie. U mnie impas trwa już ponad pół
roku. Próbowałam wszystkiego. Co do rozmowy : mój mąż się zacina i uważa , że
zaczynanie szczerych rozmów to fanaberia. Jest jeszce jedna różnica między
naszymi mężami : Twój ogląda "Dwa światy" , mój Big Brothera (ha, ha ).
I wszelkie możliwe dzienniki + Monitor Wiadomości etc....
Mam jeszce jedno pytanie : czy Twój mąż też się na wszystko obraża? Bo mój owszem.
Poza tym w moim związku poszliśmy nieco dalej : on obecnie sądzi , że jestem jego
głównym wrogiem , bo jeśli już rozmawiamy , to ja tylko stawiam mu zarzuty(cytat).
A na koniec jeszcze coś : trochę przygnębiajacego. Zaczynam się zastanawiać, czy
naprawdę wyszłam za mąż z miłości , czy tylko mi się wydawało ?
Nie chcę mieć poczucia straconego czasu i dzielić samotności we dwoje .
Próbowałam wszystko zrzucić na karb pracy. Oboje dużo pracujemy. Tylko , że
w weeckend (?, nigdy nie wiem , czy to się tak pisze) sytuacja się nie zmienia
(no, może z wyjątkiem długości "transu telewizyjnego" mojego męża).
Mimo wszystko czekam na jakieś porady (choć wątek rozpoczęty parę dni temu), bo w
przeciwnym razie nigdy już na forum publicznym nie odważę się niczego napisać.

[Gość: Joanna]

Moj maz Big Brothera nie oglada tylko dlatego, ze mamy
fatalny odbior TVN, nie wynika to natomiast z jego
swiadomego wyboru.
A wiec to chyba nie jest tak, ze ja, czy ty, czy
jeszcze ktoras inna kobieta cos zrobila swojemu
mezowi, skoro okazuje sie, ze jest to przypadek jednak
rozpowszechniony w przyrodzie. Moze tylko kobiety wciaz
wstydza sie o tym mowic. Wprawdzie moj maz jawnie sie
na mnie nie obraza, ale czesto gdy pytam go dlaczego
nie zrobil czegos, co obiecal zrobic, albo nie
przypomnial mi o czyms o czym w koncu nie tylko ja mam
obowiazek pamietac to podniesionym tonem mowi do
mnie 'A czemu ty mnie zawsze atakujesz?'- a ja przeciez
nikogo nie atakuje, pytam sie tylko czemu zlewu nie
przetkal, skoro woda z niego nie odplywa i cos w rurach
gnije rozsiewajac wspanialy zapach po domu, albo pytam
czemu mi nie przypomnial zebym cos tam kupila/wrzucila
jego list do skrzynki/sprawdzila ile kosztuja meskie
buty w sklepie obok, bo przeciez nie musze o wszystkim
pamietac, a nie chce mi sie specjalnie dla niego
wychodzic z domu ledwo wroce z pracy. Zreszta wszystkie
te rzeczy moze robic sam i facet chyba uwaza, ze to co
z mojej strony jest tylko uprzejmoscia, to chyba moj
swiety obowiazek. Ale moze dobrze, ze czasem zapominam
i moze warto zapominac czesciej - niech sobie sam
idzie na poczte i nie bedzie sie musial czuc
'atakowany' tym, ze pytam, czemu mi o jakims liscie nie
przypomnial gdy wychodzilam z domu...
Wnioskuje, ze jednak jest to pewien typ facetow, nie
wiem natomiast co z takimi przypadkami nalezy w
praktyce robic!

[Gość: ada]

joano normalnie nie biore udzialu w dyskusji ale muze ci napisac Opis
Twojego meza to jednoczesnie opis mojego taty tak zachowywal sie
teraz mam refleksje szczegolnie po lekturze KOBIETY SA Z WENUS A MEZCZYZNI Z
MARSA ze moze twoj maz oprocz ze jest tym TYPEM faceta po prostu potrzebuje
uznania
Przeczytaj ta ksiazke polecam choc musze napisac ze jedno mnie tam
zdenerwowalo to kobiety maja byc ta ktora pomoze rozwiazywac meza problemy
osobiste i uswiadamiac mu jego uczucia rozumie ze autor proponije role
Psychologa dla kobiety
Z drugiej strony kto wie moze malzenstwo moich rodzicow wygladalo by inaczej
gdyby mama tak postepowala
pozdrawiam

[Gość: joanna]

Gość portalu: Joanna2 napisał(a):

&#62 - weź "na wstrzymanie" (wiem, że to trudne!!) - bądź
dla niego miła, ale ani
&#62 słowa o seksie. Taka "przemiana" może go zainteresować;
&#62 - może oboje powinniście skorzystać z fachowej pomocy?
ale nie w necie

Dzieki!!! Jakies 8 miesiecy temu wzielam sobie na
wstrzymanie i wstrzymywalam sie tak ponad dwa miesiace...
A potem bylam bardzo niemila i bardzo wsciekla!!!
Co do fachowej pomocy - juz dawno maz mi obiecal, ze cos
z tym zrobi (tzn. pojdzie do lekarza czy psychologa)
i jak do tej pory nie 'znalazl' na to czasu ani
sposobnosci. No to co? Mam go tam zawlec na sile, kiedy
widze, ze po dobroci isc nie chce??? Nie chce, to nie
musi, to mi akurat jest obojetne czy problem rozwiazac
fachowo, czy jakas metoda domowa.
Moze ktos mi powie (najlepiej facet) co trzeba czuc, czy
czego trzeba sie bac, zeby postepowac tak jak on - chyba
troche wyobrazni to kazdy ma w glowie.
A jak nic sie nie da zrobic w tej sprawie to moze lepiej
zbierzmy sie razem i wybudujmy czteropasmowke na Hawaje
(jak ktos nie jest w temacie niech przeczyta dzisiejszy
list Krzycha).
A poza tym to zebralo nam sie calkiem mile i kulturalne
grono ludzi chetnych do dyskusji na tak wazne, a przy
tym tak ignorowane w dzisiejszych czasach tematy.
Czy wiecie, ze juz od czasow starozytnych ludzie
roznych kultur przekazywali mlodym pokoleniom wiedze
o sztuce milosci czy to w formie ustnej, czy tez pisanej.
Watpie aby jakis indianski wojownik, starozytny wladca,
czy wodz murzynskiego plemienia mial z tym klopoty
- sadzac po ilosci zon, naloznic, branek wojennych
(a glownie dzieci) jakie sie zalicza na poczet niektorych
slawnych mezow to ani sil, ani checi, ani mozliwosci im
nie brakowalo. Patrzcie w jakich czasach zyjemy -
prezerwatywe kazdy malolat moze sobie kupic w kiosku,
co sie z tym robi - tez jest juz nauczony, ale jak sie
to porzadnie robi - tego ani rodzice, ani pani na lekcji
wychowania seksualnego, ani nikt na kursie
przedmalzenskim nie tlumaczy. I ja sie pozniej dziwie,
ze wlasny maz ucieka przed malzenskimi obowiazkami!!!
Ludzie, powiedzcie, czy ja dobrze mysle - moze jemu nikt
tego: 'co, jak i dlaczego' nigdy porzadnie nie
wytlumaczyl???
Przeciez kazdy kto nie umie tanczyc wymiga sie od
glupiego pojscia na dyskoteke chocby nawet mial klamac,
ze boli go noga. Jak ktos boi sie wody to nie pojdzie
plywac, jak ktos sie obawia, ze w lozku jest do niczego,
to bedzie sie caly wieczor gapil w telewizor...
Wspolnymi silami i grupowa psychoanaliza dobrnelismy
chyba do czegos madrego - zdaje sie ze moj maz ma obawy
co do swoich umiejetnosci, niemniej umiejetnosci
wiekszych nie nabierze unikajac seksu. Po prostu bledne
kolo - kto wie jak je przerwac - reka do gory!!!
A swoja droga - przy tej burzy mozgow jaka my tu robimy
nie wierze w to, ze nic sie nie da wymyslec!!!

[Gość: ula]

Janna, dobrze byloby zeby druga strona medalu tez sie wypowiedziala ... zapraszam twojego meza do
tej pogawedki i przedstawienia sprawy ze swojego punktu widzenia...jesli twoj maz nie jest typem
strusia chowajacego glowe w piasek to moglby sie odezwac zamiast sie barykadowac
emocjonalnie siedzac przed telewizorem.
: )

[Gość: Ka]

Ja już chyba wiem...
a może dotknęłaś go czymś, może podważyłaś jego męskość, może skrytykowałać
jego możliwości seksualne lub coś podobnego?
przypomnij sobie...
jest prawdopodobne, że poczuł się urażony, a jego prak dojrzałości (nie obraź
się) każe mu ukarać Cię za Twój nietakt i uciec od problemu w oglądanie
telewizji.
A jeśli nie to... to może swoje potrzeby seksualne rozładowuje gdzie indziej?
mam nadzieję, że sie mylę
pozdrawiam gorąco

[frisky2]

Mysle, ze Ka moze miec troche racji. Wydaje mi sie, ze facet ma jakies powazne kompleksy na punkcie swojej
meskosci. I moze nawet nie ty go czyms urazilas, moze to wyplywa jeszcze z jego dziecinstwa i mlodosci. Moze
kumple lub rodzina sie z niego nasmiewala. Mysle, ze trzeba sprawic w jakis sposob, by czlowiek sie otworzyl i
wyznal co go gnebi. To bylby poczatek powrotu do normalnosci. Jak to zrobic? Dac mu do zrozumienia, ze
izolowaniem sie nie rozwiazuje problemu, ale go poglebia.

[Gość: Iza]

Gość portalu: Ka napisał(a):

&#62 Ja już chyba wiem...
&#62 a może dotknęłaś go czymś, może podważyłaś jego męskość, może skrytykowałać
&#62 jego możliwości seksualne lub coś podobnego?
&#62 przypomnij sobie...
&#62 jest prawdopodobne, że poczuł się urażony, a jego prak dojrzałości (nie obraź
&#62 się) każe mu ukarać Cię za Twój nietakt i uciec od problemu w oglądanie
&#62 telewizji.
&#62 A jeśli nie to... to może swoje potrzeby seksualne rozładowuje gdzie indziej?
&#62 mam nadzieję, że sie mylę
&#62 pozdrawiam gorąco

Obawiam się , ze przypadek może byc dużo prostszy. jest taka kategoria facetów , którym z
definicji nic się nie chce. Trzeba niestety za nimi biegać, wykazywać się inicjatywą, w końcu
się im oświadczyć, a potem cały czas za nich myśleć.
Na seks, a przynajmiej seks w takiej formie i o takiej porze jak nam odpowiada bez, jak
powiedziałą, gwałcenia, absolutnie nie ma co liczyć.
I nie wchodzi tu w grę żadne "zranienie męskiej dumy" tylko zwykłe lenistwo i wygodnictwo.
Podobnie jak nie sądzę, żeby zaspokjajał swoje potrzeby gdzie indziej, te które ma zaspokaja
w domu, albo poczeka aż mu przejdzie, zresztą nie jest chyba raczej chodzacym wulkanem
seksu?
Obawiam się po prostu, ze to są pewnie konsekwencje wyboru tej a nie innej osoby. Twoj mąż
(podobnie jak zresztą mój ojciec i mój facet) jest flakiem (nie obraż się za użycie tego słowa) i
nic tego nei zmieni. wasze problemy wynikaja raczej z niedobranych charakterów , niż z
ukrytych konfliktów (choc nic o nich nie wiem i ich istnienia nei wykluczam)

[Gość: Joanna]

I pewnie to ty jestes osoba, ktora ma swieta racje.
Poczytaj sobie, co niektorzy faceci powypisywali na moj
temat - ze chce zadzic, manipulowac, ze to moja wina,
ze jestem taka czy inna. Nie mam zamiaru polemizowac z
tymi opiniami - jak tak o mnie mysla, to niech im
bedzie - ani ich nie przekonam, ze nie maja racji, ani
tez ich pewnie na ulicy nie spotkam. Po prostu mi to
zwisa...
Ale to, co ty piszesz jest smutna prawda...

[Gość: facet]

Joanno, nie to nie Twoja wina. Twoj maz po prostu zakodowal sobie, ze jestes i
bedziesz tak samo jak np. telewizor (przepraszam za porownanie) z ta
roznica ,ze w telewizorze za kazdym razem ma cos innego czego nie moze miec i
to go bardziej pociaga. Myslenie,ze przebywajac z nim pod jednym dachem i
probujac cos naprawic sie uda jest malo prawdopodobne. Najlepiej gdybys mogla
sie wyprowadzic na czas nieokreslony niech wtedy naprawde poczuje, co traci gdy
Ciebie nie ma w poblizu. Jest to ryzykowne posuniecie, ale w przypadku
prawdziwej milosci skuteczne i warte. Mam znajoma ktora byla w podobnej
sytuacji, w dodatku jej facet jej zarzucal, ze nie wyglada jak (jedna znana
aktorka) w koncu sie wkurzyla pozbierala swoje bambetle i wyprowadzila. Dzis
jest po rozwodzie i twierdzi ze w najlepszym okresie swego zycia. A jej byly
maz ?....no coz, uzala sie przed znajomymi jaki to z niego glupek, debil,
kretyn (mozna wstawic wiecej podobnych okreslen) bo stracil kogos kto go
naprawde kochal a on to mial w....(gdzies). Powodzenia

[Gość: joanna]

Wszystko fajnie, tylko gdzie ja sie mam wyprowadzic
ze swoich tymczasowych czterech katow? Jak sie
wyprowadze to bedzie to jednoznaczne z moja rezygnacja
z przydzialu na hotel asystencki. To moze mam sie
wyprowadzic ale za hotel placic zeby formalnie
wygladalo, ze tam mieszkam??? Z punktu widzenia mojego
meza bylaby to wspaniala nagroda za jego karygodne
zachowanie...

[Gość: Anonim]

Na wstepie, pozdrawiam i prosze o wyslychane moich argumentow. Po przeczytaniu
Twojego i innych listow nasuwa mi sie pewna opinia dotyczacz Twojego, Joanno
zycia. Przede wszystkim, uwazam ze niestety ale wiekszosc winy spada na Ciebie.
Dlaczego - postaram ci sie udowodnic za chwile. Ulozyliscie sobie zycie z
mezem, zycie w ktorym, jak wynika z postow, ty "gralas pierwsze skrzypce". Ty
martwilas sie o spotkania (w pociag i jak szalona do niego), ty martwilas sie o
spotkanie z twoimi rodzicami, wreszcie teraz, ty jestes ta ktora musi sie
martwic o wszystko. z seksem wlacznie. Przeanalizuj swoje dotychczsowe zycie.
Czy to on "Ciebie" zdobyl, czy to ty go zdobylas. Z tego co opisujesz to sadze
ze ty wykazywalas wiecej aktywnosci, a to co do tej pory zrobilas, znajduje
swoje oblicze w waszym lozku. Twoj maz, jak ktos sugeruje, ma problemy z
psychika czy samoocena. Moim zdaniem to nie prawda. Jest on typem samca ktory
dostal wszystko co chcial, dostaje to co potrzebuje, nie musi sie martwic o
nic. Seks ma na zawolanie. Powiedz mi czy ktos taki bedzie wykazywal
jakiekolwiek zainteresowanie i aktywnosc. Uwazam, ze ma on znacznie mocniejsza
psychike niz ty. Jest nie tylko silniejszy ale i bardziej wytrzymaly od Ciebie.
Moim zdaniem to on "owinal" sobie Ciebie wokol palca i kieruje a czasami nawet
bawi sie toba i twoimi problemami. Tak czsami bywa gdy hormony biara gore nad
rozsadkiem.
Czy jest na to rada. Moim zdaniem, cokolwiek nie zrobisz NIE powinno miec
charakteru zemsty (nie kochanie sie przez miesiac), wizyta gdziekolwiek
(psycholog, seksuolog) tez nie przyniesie rezultatow. Twoj chlop bedzie myslal
o niebieskich migdalach, a Ty bedziesz sie czuc upokorzona. Rozmowy to raczej
sobie tez odloz. To wyglada jak gadanie ze slupem. Co zatem sugeruje ?
Moim zdaniem, jedynie twoja dyplomacja, twoje zachowanie w stosunku do meza i
postepowanie z nim moze przyniesc rezultaty. Musisz po pierwsze, znalezc i
wzbudzic pewna doze zazdrosci. Nie mowie odrazu o zdradzie, ale mozesz przeciez
przez jakis czas rozmawiac z twoim mezem tylko o waszych wspolnych kolegach.
Nie o rodzinach, dzieciach, tylko o mezczyznach. Mozesz, jesli pracujesz
opowiadac mu o dniu powszednim, koncentrujac sie na tym o czym rozmawialas w
pracy z kolegami. Mozesz wreszcie albo okazac mu zazdrosc na spotkaniu ze
znajomymi (przetanczyc cala noc z najprzystojniejszym), mozesz
wreszczie "zrobic sie na bostwo" i wyskoczyc do kolezanki. Pozwol jemu, niech
on sie troche pomartwi gdzie ty przebywasz i co robisz. Zamiast wrocic o 21,
mozesz pojawic sie godzine pozniej z jakims "glupim" tlumaczeniem. Nie znam was
na tyle aby zaproponowac cos konkretnego. Wierz mi to w kazdym chlopie wzbudza
zazdrosc. To co wybierzesz zalezy od ciebie.
Napisz, co o tym myslisz. Rozpisalem sie i musze konczyc. Jesli chcesz,
nastepnym razem moge podac ci kilka przykladow z mojego zycia ewentualnie
dokonczyc mysli tego listu
Na razie pozdrawiam, glowa do gory. Anonim.

[Gość: Joanna]

Drogi Anonimie!!!
Z pozoru twoje rozumowanie wydaje sie logiczne, tylko
ma jeden slaby punkt. Gdyby bylo tak jak piszesz to
moj maz w lozku bylby chetny zawsze gdy ja mam na to
ochote, tyle, ze nie przejawialby iniciatywy. Tymczasem
on znajduje sobie wymowke pod postacia telewizora, czy
czegos po co musi wlasnie teraz, natychmiast leciec
do sklepu, albo oddac sasiadowi z pietra...Nie wyglada
mi to na manifestowanie natury samca, tylko raczej na
paniczna ucieczke!!!
Co do twojej rady - zdecydowanie tak nie postapie, bo
byloby to angazowanie sie w kolejne rozgrywki, ktorych
efekt jest w tej chwili nieprzewidywalny... Ja zawsze
gram w otwarte karty i nie bede sie znizac do poziomu
wywolywania zazdrosci poprzez glupie niedomowienia,
czy celowe spoznianie sie do domu. Mowisz, ze cokolwiek
zrobie, nie powinno miec charakteru zemsty, a
proponujesz mi rozwiazanie, ktore wrecz zawiera w sobie
elementy zemsty wyrafinowanej i zawoalowanej!!!
Przeciez podstawa tego, co proponujesz, jest ugodzenie
drugiego czlowieka w jego najczulszy punkt - watpie
czy to rozwiaze problem, a wrecz jestem pewna, ze
doprowadzi do kolejnych nieporozumien!!! Najgorszemu
wrogowi nie chcialabym tak dokopac...a zreszta po co ja
ci to pisze, skoro to ty wiesz najlepiej jacy sa inni
ludzie i co jest dla nich dobre...
Co do opinii osob, ktore posadzaja mojego meza o zdrade
-gdzie i kiedy on mnie zdradza??? Do domu przyjezdza
zaraz po pracy, jak wyjdzie do sklepu czy do sasiada
to za chwile i tak wroci...Po knajpach sie wieczorami
nie wloczy, za spodniczkami sie na ulicy nie oglada...
Nie badzcie tacy jak moja tesciowa, ktora swojego
meza przez cale zycie podejrzewa o zdrady na kazdym
kroku, a swoje podejrzenia komentuje na glos nawet
przy obiedzie w niedziele, dodajac przy tym mnostwo
uwag w stylu 'mezczyzni to zwierzeta, brudne wieprze,
grzesznicy! Im to zawsze jedno w glowie, wsadzaliby
kazdej, ktora sie nawinie!' - nie musze dodawac, ze
kazdemu przechodzi wtedy apetyt, a tesc nawet potrafi
walnac lyzka w stol i wyjsc zeby 'z baba sie nie
klocic'. W tej sytuacji to na odwiedziny u swoich
rodzicow nawet moj maz nie ma ochoty...

[Gość: kobieta]

Joanno chciałabym podzielić się z Tobą tym, co powiedziała mi moja znajoma,
która od 10 lat jest szczęśliwą mężatką (kiedy patrzę na nią i jej męża mam
wrażenie, że ich związek iskrzy). Zadałam jej pytanie jak to się dzieje, że
cały czas ona i jej mąż mocno siebie pragną. Powiedziała mi tak "bardzo kocham
swojego męża i często mu to okazuję - przez jakiś czas on jest szczęśliwy,
ale potem zaczyna zasypiać, przestaje się o mnie starać, staje się leniwy. Jest
to dla mnie sygnał, że mam zmienić trochę swoje zachowanie - zaczynam wzbudzać
w nim odrobinę zazdrości, staje się bardziej tajemnicza. W nim budzi się wtedy
zdobywca i znowu zaczyna się o mnie starać. Mężczyźni mają w sobie silną
potrzebę zdobywania kobiet i jeżeli my kobiety odbieramy im przez swoje
zachowanie tę możliwość stają się leniwcami siedzącymi w papuciach przed
telewizorami. Nie ma nic ekscytującego w sytuacji, kiedy kobieta ZAWSZE jest na
wyciągnięcie ręki. Mężczyżni są tak jakoś skonstruowani psychicznie, może dla
nas kobiet mało zrozumiale, ale jeżeli nie uznamy tej konstrukcji za
obowiązującą to stracimy ich zainteresowanie."

[Gość: kobieta]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62Droga Joanno:)) wzbudziłaś moją sympatię Twoją bezkompromisową postawą, bardzo
mi mnie przypominasz jaką byłam parę lat temu. Zadnych sztuczek, żadnego
udawania. Uczciwość i jasne stawianie sprawy, a przy tym zaufanie. Niestety moja
historia skończyła się udejściem mojego uczciwego męża. Na pożegnanie usłyszałam,
że przez wiele lat pozostawał w związku z inną kobietą, którą zresztą też opuścił
odchodząc do tej trzeciej, lub czwartej. Wierz mi cały czas się zastanawiałam,
jak to było możliwe. Ani jednej nocy poza domem w ciągu wielu lat, wszystkie
wakacje, święta razem, doskonały mąż i ojciec. Czułe telefony do pracy, do mnie,
powroty zgodnie z harmonogramem itp. Tylko łóżko było takie jak u Ciebie. Ile ja
się nastarałam, kolacje, bielizna, kąpiele. A w zamian czekał mnie 15-minutowy
seks raz w tygodniu. A ja ciągle pamiętałam początki naszego wspólnego życia
intymnego. Powiem Ci szczerze, że żałuję, że nie grałam nie udawałam i nie
układałm sobie nowego życia. A do niego mam pretensję przedewszystkim o to, że
mnie wcześniej nie zostawił. I to poczucie straconych lat......... Wydaje mi się,
że nie powinnaś już więcej o niego zabiegać. Bo to nic nie da, a za parę lat
będziesz tylko wypalona i rozgoryczona. Pozdrowienia.
&#62 Z pozoru twoje rozumowanie wydaje sie logiczne, tylko
&#62 ma jeden slaby punkt. Gdyby bylo tak jak piszesz to
&#62 moj maz w lozku bylby chetny zawsze gdy ja mam na to
&#62 ochote, tyle, ze nie przejawialby iniciatywy. Tymczasem
&#62 on znajduje sobie wymowke pod postacia telewizora, czy
&#62 czegos po co musi wlasnie teraz, natychmiast leciec
&#62 do sklepu, albo oddac sasiadowi z pietra...Nie wyglada
&#62 mi to na manifestowanie natury samca, tylko raczej na
&#62 paniczna ucieczke!!!
&#62 Co do twojej rady - zdecydowanie tak nie postapie, bo
&#62 byloby to angazowanie sie w kolejne rozgrywki, ktorych
&#62 efekt jest w tej chwili nieprzewidywalny... Ja zawsze
&#62 gram w otwarte karty i nie bede sie znizac do poziomu
&#62 wywolywania zazdrosci poprzez glupie niedomowienia,
&#62 czy celowe spoznianie sie do domu. Mowisz, ze cokolwiek
&#62 zrobie, nie powinno miec charakteru zemsty, a
&#62 proponujesz mi rozwiazanie, ktore wrecz zawiera w sobie
&#62 elementy zemsty wyrafinowanej i zawoalowanej!!!
&#62 Przeciez podstawa tego, co proponujesz, jest ugodzenie
&#62 drugiego czlowieka w jego najczulszy punkt - watpie
&#62 czy to rozwiaze problem, a wrecz jestem pewna, ze
&#62 doprowadzi do kolejnych nieporozumien!!! Najgorszemu
&#62 wrogowi nie chcialabym tak dokopac...a zreszta po co ja
&#62 ci to pisze, skoro to ty wiesz najlepiej jacy sa inni
&#62 ludzie i co jest dla nich dobre...
&#62 Co do opinii osob, ktore posadzaja mojego meza o zdrade
&#62 -gdzie i kiedy on mnie zdradza??? Do domu przyjezdza
&#62 zaraz po pracy, jak wyjdzie do sklepu czy do sasiada
&#62 to za chwile i tak wroci...Po knajpach sie wieczorami
&#62 nie wloczy, za spodniczkami sie na ulicy nie oglada...
&#62 Nie badzcie tacy jak moja tesciowa, ktora swojego
&#62 meza przez cale zycie podejrzewa o zdrady na kazdym
&#62 kroku, a swoje podejrzenia komentuje na glos nawet
&#62 przy obiedzie w niedziele, dodajac przy tym mnostwo
&#62 uwag w stylu 'mezczyzni to zwierzeta, brudne wieprze,
&#62 grzesznicy! Im to zawsze jedno w glowie, wsadzaliby
&#62 kazdej, ktora sie nawinie!' - nie musze dodawac, ze
&#62 kazdemu przechodzi wtedy apetyt, a tesc nawet potrafi
&#62 walnac lyzka w stol i wyjsc zeby 'z baba sie nie
&#62 kl

[Gość: fnoll]

czołem joanno!

wbrew temu co ktoś wcześniej napisał myślę, że terapia rodzinna (nie
indywidualna terapia twojego męża, ale wspólna - dlaczego, jeszcze wyjaśnię)
przydałaby się wam bardziej niż takie zwierzenia za plecami twojego lubego,
no ale cóż, zawsze to jakiś ruch w interesie...
chodzi mi o to, że w seksie zwykle odbijają się problemy, które mają swe źródło
gdzie indziej, a które tworzycie oboje, nie ma strony winnej i nie ma ofiary,
razem stworzyliście taki a nie inny związek, o to też możesz zapytać swojego
mężczyznę i to byłoby dobrym tematem rozmowy "czy takiego związku chcemy?",
weźcie odpowiedzialność za to w czym żyjecie, na początek może przydałoby
się to polubić, zrozumieć, zawiesić pretensje, i zastanowić się nad tym jak
moglibyście się rozwinąć, o co wam właściwie w życiu chodzi, przecież dla
twojego męża to co robi może być właśnie okazywaniem miłości, że zarabia,
że jest zmęczony, że się poświęca, zacznijcie od wzajemnego wzmacniania się,
a nie oskarżania, tak myślę, tak robię
inna sprawa, że twój mąż, jak parę osób zauważyło, faktycznie mógł wejść w wasz
związek z balastem niezbyt miłych doświadczeń (ale to samo może dotyczyć ciebie),
które w jakiś sposób krępują go i ograniczają, weźmy choćby to:

&#62 teściowa przy obiedzie w niedziele, dodajac przy tym mnostwo
&#62 uwag w stylu 'mezczyzni to zwierzeta, brudne wieprze,
&#62 grzesznicy! Im to zawsze jedno w glowie, wsadzaliby
&#62 kazdej, ktora sie nawinie!' - nie musze dodawac, ze
&#62 kazdemu przechodzi wtedy apetyt, a tesc nawet potrafi
&#62 walnac lyzka w stol i wyjsc zeby 'z baba sie nie
&#62 klocic'. W tej sytuacji to na odwiedziny u swoich
&#62 rodzicow nawet moj maz nie ma ochoty...

z tej relacji wynika, że twój mąż kochając niewątpliwie, jak każde dziecko,
swoją mamę, mógł pragnąć spełnić jej oczekiwania, czyli nie być "wieprzem,
któremu zawsze jedno w głowie"; relacja z matką zawsze odbija się na
relacji z małżonką, warto się nad tym zastanowić
inna rzecz która się z tej relacji wyłania, to kiepski wzór ze strony ojca...
mimo, że nasi rodzice mogą się nam nie podobać, aż nazbyt często kopiujeny
ich błędy, nie mając po prostu alternatyw, dzieciństwo siedzi w nas mocno,
to są mocne korzenie i trudno je często wyrwać własnymi siłami,
dlatego polecałbym jednak wizytę u dobrego terapeuty rodzinnego,
bo po co nieść ten garb do końca życia? z tego względu też odradzałbym
proste wyjście z sytuacji (rozstanie z mężem), bo zmierzenie się z tą
przeciwnością na jaką natrafiliście może przynieść wam obojgu wiele dobrego,
ucieczka zaś - pozostawia nas głupimi jakimi byliśmy

życzę wam powodzenia!

[Gość: joanna]

Na pewno masz wiele racji, tylko, ze akurat w naszym
zwiazku jest tak, ze ostatnio to ja dawalam z siebie
wszystko - maz przez dluzszy czas byl bezrobotny lub
dorabial dorywczo, glowny obowiazek utrzymania nas
spadl na mnie... I tak zreszta zarabiam wiecej niz on,
choc w porownaniu ze srednia krajowa to i tak wygladam
blado. Tak wiec skoro to ja musialam ciagnac tak dlugo
sama ten wozek to wydaje mi sie, ze najlepiej okazalby
mi milosc probujac sie jakos zrewanzowac i robiac cos
dla mnie wynagrodzic mi miesiace wyrzeczen i poswiecen.
A on sie zachowuje jak male dziecko, ktore chcialoby
mnie zadowolic, tylko nie wie jak - szybkie numerki
w lozku, tluste obiady, chociaz ja chce troche schudnac
a nie przytyc,bzdurne telenowele o milosci, ktorych nie
lubie...Wszystko chaotycznie i bez sensu, do tego
w jakichs naglych i chwilowych porywach...
To nie jest takie proste, bo czuje sie jak matka
wlasnego mezczyzny i to jest naprawde nie do
zniesienia. Z komunikacja u niego tez nie najlepiej
i pewnie dlatego zamiast szczerze ze mna porozmawiac
gapi sie w ten telewizor...
A co do terapii - nie stac mnie na prywatne wizyty,
a jedyna pani psycholog przyjmujaca w moim miescie
w przychodni nagadala bzdur pod moim adresem zanim
jeszcze zaczelam na dobre opowiadac jej o moich
problemach, nie uznalam wiec za stosowne aby chodzic
po porade do kogos kto gada jak katarynka jeszcze zanim
wyslucha druga osobe. Po prostu wiecej tam nie pojde!!!

[Gość: Krzysiek]

Joanna!
Nie zgadzam się z Tobą. Myślę, że sposób zaproponowany przez Anonima jest
bardzo dobry. Jestem mężczyzną, który jest bardzo zazdrosny o swoją narzeczoną.
Zresztą w przeszłości byłem o swoje dziewczyny też zazdrosny. Natomiast muszę
przyznać, że jak spotykałem się z pierwszą dziewczyną to po ok.8 miesiącach
znudziała mi się.Ale poczekaj dlaczego? Za dużo było sexu! To nie jest żart.
Teraz mam go znacznie więcej, ale wtedy niepotrzebowałem! Nie byłem o nią
zazdrony i przed finałami Mistrzostw Świata zerwałem znajomość, bo.. chciała
bym w każdą wolną chwilę do niej przychodził. A ja chciałem pooglądać sobie
mecze przez miesiąc.
Pomysł z wzbudzeniem zazdrości jest bardzo dobry. Choć muszę przyznać, że może
Twojego męża zaboleć.. Natomiast taka terapia wstrząsowa, gdzie może poczuć, że
coś straci jest bardzo dobra. I jeśli chce być z Tobą to zacznie działać.
Zresztą często nie docenia się tego co (kogo) się ma...

Pozdrawiam

[Gość: Janek]

Joanno, twój facet po prostu jest psychicznie zgnębiony własnym
nieudacznictwem, dlatego taki jest. Jakby pracował byłoby inaczej. Czuje się
źle, bo Ci nic nie potrafi dać materialnie.
Inne mozliwe przyczyny
1/ onanizuje się
2/ ma romans z twoją najlepszą koleżanką
3/ ma romans z sąsiadką
Pewnie nic nowego nie wniosłem, ale przynajmniej streściłem i swe 2 grosze
wrzuciłem.

[Gość: Razor]

Nie wiem czy ktos na to zwrócił uwagę, ale .......

Droga Joanno napisałaś:

&#62 Nie badzcie tacy jak moja tesciowa, ktora swojego
&#62 meza przez cale zycie podejrzewa o zdrady na kazdym
&#62 kroku, a swoje podejrzenia komentuje na glos nawet
&#62 przy obiedzie w niedziele, dodajac przy tym mnostwo
&#62 uwag w stylu ''mezczyzni to zwierzeta, brudne wieprze,
&#62 grzesznicy! Im to zawsze jedno w glowie, wsadzaliby
&#62 kazdej, ktora sie nawinie!'' - nie musze dodawac, ze
&#62 kazdemu przechodzi wtedy apetyt, a tesc nawet potrafi
&#62 walnac lyzka w stol i wyjsc zeby ''z baba sie nie
&#62 klocic''.


Myślę, że tu może tkwić główna przyczyna zachowań (a raczej ich braku)
seksualnych Twojego męża.

Przeczytaj to co sama napisałaś (cytat powyżej) i odpowiedz sobie na pytanie,
czy mężczyzna,który przez jakąś część swojego życia był ''faszerowany'' tego typu
oceną swojej płci może przeżywać stresy w momentach uprawiania miłości.
Czy może myśleć o sobie, że jest do niczego itd.
Efektem takiego myślenia może być właśnie zblokowanie wszelkiej inicjatywy w
sferze seksualnej.
Acha pozostała jeszcze sprawa inicjatywy przed i zaraz po waszym ślubie.
Cóż można przyjąć, że zwalczając owe zachamowania (co świadczy o tym jak wiele
dla niego znaczysz) małżonek tłumił swoje lęki i nja chwile uwalniał się od
swoich
''demonów'' podświadomości.


Tylko proszę nie tłumacz powyższej wypowiedzi w sposób taki:
- wtedy mu się udawało, bo coś dla niego znaczyłam
- teraz juz mu się nie udaje, bo już nic dla niego nie znaczę

To są ogromne blokady do przełamania.



Razor

Kobieta -Diabeł ?

[Gość: Viatr]

Gość portalu: joanna napisał(a):

&#62 Mowi sie, ze kobiety nie da sie zrozumiec... No, nie
&#62 wiem czy to do konca prawda - moj problem jest
&#62 akurat odwrotny! Ja nie mam bladego pojecia jak
&#62 zrozumiec faceta i jakimi zawilymi meandrami porusza
&#62 sie meska psychika...
&#62 O co chodzi - w tym przpadku o seks, ale nie tylko.
&#62 Problem z seksem jest tu akurat najlepszym przykladem
&#62 stosunkow z moim mezem. Malzenstwem jestesmy od prawie
&#62 trzech lat i najchetniej w tej chwili spakowalabym
&#62 walizki i wyniosla sie na drugi koniec swiata, bo
&#62 nastepnych takich trzech lat nie wytrzymam!!!
&#62 Kiedy ja mam ochote na seks (a czesto mi sie to zdarza,
&#62 do czego z reguly kobiety sie nie przyznaja) to moj
&#62 maz albo jest zmeczony, albo oglada telewizje, albo ma
&#62 cos waznego do zalatwienia (np. w niedziele o 8 rano)!
&#62 On natomiast ochote na te sprawy ma kiedy ja mam okres
&#62 albo glowa mi peka po ciezkim dniu w pracy, albo musze
&#62 pedzic na przystanek bo zaspalam i praktycznie juz do
&#62 owej pracy jestem spozniona. W efekcie tej taktyki
&#62 wspolzycie plciowe zredukowalo sie do dwoch czy trzech
&#62 razy w miesiacu i to nie zawsze w stylu ktory by mnie
&#62 zadowalal. Jak juz chce miec dobrze a hormony mnie
&#62 rozsadzaja to musze niezle sie nameczyc, zeby mu
&#62 narobic ochoty, a nastepnie 'zgwalcic' - no, moze nie
&#62 doslownie, ale tak sie czuje kiedy facet lezy jak
&#62 kloda a ja robie z nim to co robie...Pomijajac aspekt
&#62 mojego samopoczucia to przeciez jest to strasznie
&#62 nudne zawsze kochac sie tak samo, zwlaszcza jesli druga
&#62 strona zachowuje sie jakby chciala powiedziec 'jak juz
&#62 musisz to mnie bierz'. Do tego cala ta sytuacja wydaje
&#62 mi sie glupia i nienaturalna...
&#62 Jakby malo bylo tego, to proba oddania inicjatywy
&#62 w rece mojego meza z reguly konczy sie fiaskiem
&#62 - albo zaczyna jakas glupia sprzeczke zeby do niczego
&#62 miedzy nami nie doszlo, albo odstawia szybki numerek
&#62 na odczepnego, co wcale mi sie nie podoba. W efekcie
&#62 duzo czesciej robie to sama niz z nim i przynajmniej
&#62 mam na to kilka swoich sposobow. No ale przeciez nie
&#62 o samoobsluge chodzi w malzenstwie, zwlaszcza, ze
&#62 jednak wolalabym z facetem...Taka juz ludzka natura...
&#62 Kupilam dobra ksiazke o tych sprawach i zaczytywalam
&#62 sie nia na jego oczach - obejrzal tylko obrazki, ale
&#62 nie przeczytal...
&#62 I niech mi ktos teraz powie co jest sluszne - zyc tak
&#62 dalej, odejsc, poszukac kochanka? Co znaczy cala ta
&#62 glupia gra i strategia unikow w przypadku faceta ktory
&#62 przed slubem i krotko po mial wiecej inicjatywy
&#62 i fantazji...Znudzilo go malzenstwo? No to przeciez
&#62 dlatego chcialabym od czasu do czasu oddac sprawe
&#62 w jego rece!!! Brak mu umiejetnosci??? Przeciez
&#62 jestesmy ze soba kilka lat, a poza tym nie jestesmy
&#62 juz od dawna nastolatkami. No i kupilam fachowa
&#62 literature!!! Nie pociagam go??? No to po co sie ze
&#62 mna zenil (nie jestem bogata, ani nawet zamozna)???
&#62 Czy ktos rozumie co tu jest grane?
&#62 Czy takim duzym problemem jest dla faceta to, ze
&#62 kobieta oczekuje seksu podobnego do dobrego
&#62 wypracowania: ze wstepem niezbyt rozwleklym, ale
&#62 doskonale wprowadzajacym w temat; z gruntownym
&#62 i szczegolowym rozwinieciem tematu i z krotkim,
&#62 zwiezlym i najlepiej efektownym zakonczeniem.
&#62 Takie wypracowania zawsze wysoko sie ocenia, a

>> Kobieta -Diabeł ? << Tutaj>> Post wyżej ,przez pomyłkę <<<

[Gość: Viatr]

&#62 Gość portalu: joanna napisał(a):
&#62
&#62 &#62 Mowi sie, ze kobiety nie da sie zrozumiec...


Hej Jo !

Wygląda, że "jesteś do przodu" Ty, ale nie Wy.

Właśnie niedawno rozstałem się z TAKĄ świetną żoną.

Kochamy się jeszcze, ale nie będziemy ze sobą.

"Proszę Państwa ! Cóż to była za kobieta !!" tak mawiam.

Zaryzykuję ! Powiem Ci co ONA powinna usłyszeć ok?


Jesteś doskonała ! Piękna, mądra, interesująca, podniecająca. HIT !!!

Aż duszno mi się robi. Nikt nie sprosta Twoim potrzebom ?! A co dopiero ja.

Niedawno słyszałem taki fragment:

...i znalazł szczęście i spokój w tym związku, dzieki temu rozwinęła się

jego sztuka.

Gdybym miał być z Tobą, to dopiero wtedy gdybym kochał Cię mniej.

Mniej o tyle, abym mógł zlekceważyć choć niektóre Twoje słuszne (!!)

oczekiwania. Bo inaczej, będę ciągle czuł sie winny i będę sie bronił.

Będę stosował "bierny opór" , będę zapominał, będę zmęczony.

To mogą być jedyne moje alibi.

To TY masz rację ! TY masz siłe. TY masz cierpliwość i klasę.

Masz wszystko!

To teraz podaj mnie do sądu. Niech sąd nakaże mi wspólżycie z Tobą.

Słusznie ! Należy się normalnej i wartościowej kobiecie !

W wyroku niech zapisze: ile razy, jak, o jakiej porze.

TY MASZ RACJĘ.

Twój

Viatr :-*

[Gość: Joanna]

Czy to znaczy, ze facet to takie biedne, male,
zakompleksione stworzenie, ktore kuli pod siebie ogon
na widok 'silnej baby' i zyje w przeswiadczeniu, ze
nigdy jej nie dorowna i nigdy nie sprosta jej
oczekiwaniom? No to juz wiem czemu slodkie idiotki
ciesza sie taka popularnoscia! Nic nie trzeba robic
zeby im zaimponowac!
No to mam problem - jesli prawda jest taka, ze chcialam
tygrysa a dostalam kotka (to o moim mezu).
Zeby tyle nie smecic - przypomnial mi sie dowcip:
"Podczas burzy rozbil sie statek. Jeden z rozbitkow
odzyskal przytomnosc sam na malej wysepce. Wysuszyl
ubranie i zaczal przetrzasac wyspe z nadzieja, ze moze
ktos jeszcze ocalal. Wkrotce zauwazyl naga kobiete
suszaca swoje ubrania. Kobieta usmiechnela sie
zalotnie, uniosla glowe, dumnie wypiela piersi i rzekla
do mezczyzny: wprawdzie wszystko utracilam - utonely
moje futra, pieniadze i bizuteria, ale mam cos, co moge
ci dac, cos czego pragnie i potrzebuje kazdy prawdziwy
mezczyzna!
Wspaniale!-ucieszyl sie rozbitek-Fantastycznie! Co za
szczescie, ze wlasnie teraz, w takiej chwili! Juz nie
moge sie doczekac - powiedz mi, gdzie ona jest?
Jaka znowu ona? - pyta zdziwiona kobieta - Przeciez
masz mnie, wiec o kogo pytasz?
Jak to? - dziwi sie mezczyzna - Przeciez chyba
rozmawiamy o butelce zimnego piwa!!! "

____>> Kobieta -Diabeł ? << >> Kobieta Przymus'ka<<__________

[Gość: Viatr]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 Czy to znaczy, ze facet to takie biedne, male,
&#62 zakompleksione stworzenie, ktore kuli pod siebie ogon
&#62 na widok 'silnej baby' i zyje w przeswiadczeniu, ze
&#62 nigdy jej nie dorowna i nigdy nie sprosta jej
&#62 oczekiwaniom?

Nie !

Ale każdego mozna "zaciukać". Zmęczenie materiału.

Ciebie (moja słodka) też ! To kwestia metody.

A słodkie idiotki ? mh... ... ...

Wracając do Twego kawału. Może chciałabyś 120 kilowego

goryla, który będzie Cię "młócił" tygodniami bez libretta ?

Może szukasz obsesyjnego wczepa, który będzie myślał i robił

tylko to i owładnie Cię (oblepi) na lata, aż do spoconego

znużenia ? Nudy i duszności ? Homogenizacja ? Kazirodztwo ? (z żoną)

Czasem trzeba trochę wiatru !!! Tlenu ! o2 !

Mniej zrutynizowanych, powtarzalnych, pod naciskiem...... rodzinnych....

Trochę przerwy ! ODDECHU !! Trochę z wyboru...

" A tu nic z tego i co ja mam robić ?

Mam sie udusić, czy mam się zagłodzić....

Nie ma czadu. Jak nudno, no trudno, no.... cóż"

[Gość: Joanna]

Jak uwazasz, ze te dwa, czy trzy razy w miesiacu
(a czasami post) jest wystarczajace zeby zaspokoic
potrzeby kobiety i robisz ze mnie nimfomanke tylko
dlatego, ze ja uwazam, ze to jest nienormalnie malo
to zyj sobie w sam celibacie z pol roku, a potem mi
napisz jak swietnie sie czujesz!!!

[Gość: Viatr]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 Jak uwazasz, ze te dwa, czy trzy razy w miesiacu
&#62 (a czasami post) jest wystarczajace zeby zaspokoic
&#62 potrzeby kobiety i robisz ze mnie nimfomanke tylko
&#62 dlatego, ze ja uwazam, ze to jest nienormalnie malo
&#62 to zyj sobie w sam celibacie z pol roku, a potem mi
&#62 napisz jak swietnie sie czujesz!!!

Sorry, Jo !

Statystycznie masz rację. Tak.

Ale tu nie o statystykę idzie.

Jeśli będę Cię naciskał.... perswadował... itp.

A Ty "odpuścisz" raz w miesiącu, to już dużo.

Bo tu nie idzie o to ILE razy ..... (przegrałaś)

ale o dobrą wolę, chęć , swobodny wybór.

Lubię nimfomanki :-) (jako koleżanki)

... i w łóżku są tolerancyjne :-)

Viatr

[Gość: joanna]

Prawde mowiac, to doprowadzanie do takiego stanu, ze
zona musi naciskac to jakas glupota, bo prosciej byloby
od razu powiedziec o co chodzi ,oszczedzajac i sobie
i drugiej stronie rozstroju nerwowego...
A gdybym to ja byla facetem to splonelabym na miejscu
ze wstydu, ze sie ani w lozku, ani w niczym nie
sprawdzam i sama chcialabym cos z tym zrobic. Ale nie
jestem facetem i moze roznica miedzy nami polega na
tym, ze nam, kobietom zalezy na dobrej jakosci naszych
zwiazkow, naszych ubran, naszej pracy, naszego jedzenia
i w ogole calego zycia. Faceci natomiast zachowuja sie
tak jakby chcieli powiedziec ' ja to wszystko mam
w du...zym powazaniu'

_Ze wstydu ?__

[Gość: Viatr]

Gość portalu: joanna napisał(a):

&#62,oszczedzajac i sobie i drugiej stronie
&#62 rozstroju nerwowego...

!

&#62 A gdybym to ja byla facetem to splonelabym na miejscu
&#62 ze wstydu, ze sie ani w lozku

Szukam w sobie dobrej woli....... szukam.....

O.K.______________ trochę mam. poczytaj________________
O psychofizjologii wzwodu.

Wzwód prącia powstaje w wyniku ROZLUŹNIENIA (!)
mięśni gładkich, umożliwiając napływ krwi do
ciał jamistych.

Napięcie psychiczne (np. wstyd) jest przeszkodą
w powyższym rozluźnieniu.
Urzymujące się długo napięcie zwiazane np.
z osobą, może utrudniać w/w rozluźnienie.

Dlatego mężczyznę trudno jest zgwałcić.
___________________________________________________

Proszę, pomyśl o tym. (Tylko naprawdę.)

Viatr

[Gość: Pestka]

Witaj Joanno! Dziwne... do niedawna sama borykałam się z podobnym problemem.
Dziwne, bo nie przypuszczałam, że inne kobiety też mogą mieć tego typu kłopoty.
Wszystko wyglądało mniej/więcej tak, jak u Ciebie (tylko małżeństwem jesteśmy
trochę dłużej). Poradziłam sobie... właściwie przypadek zaradził mojej trosce.
Pojechaliśmy z dziećmi do rodziców na Święta. On po kilku dniach musiał wracać,
ja nie mogłam (coś musiałam w tamtej miejscowości załatwić). Nie widzieliśmy
się dokładnie dwa tygodnie. Od chwili mego powrotu wszystko wróciło do normy.
Naprawdę... aż się sama dziwię. Joanno, wyjedź gdzieś choćby na tydzień. A nuż
w Waszym wypadku to także zadziała. Pozdrawiam. Pestka

[Gość: joanna]

Droga Pestko!
Niestety to nie dziala!!! Kilka razy do roku wyjezdzam
sluzbowo na tydzien, czy dwa i po powrocie jest bez
zmian. Nawet nie wiem, czy moj maz zauwaza, ze nie bylo
mnie w domu jakis czas. Zreszta - ostatnio to on chyba
raczej niewiele zauwaza oprocz telewizora i jedzenia
na stole. Praktycznie zredukowal sie do spania,
jedzenia, lezenia przed telewizorem i chodzenia do
pracy. A poza tym to na nic wiecej 'nie ma' sily ani
czasu - seks, taniec, kino, sport, spacer, odetkanie
zlewu w kuchni - zanim cokolwiek zacznie robic juz
sobie kombinuje jakby sie od tych rzeczy wymigac...
Wydawaloby sie, ze od tego spania i jedzenia powinien
wypoczac i przytyc, a tu calkiem na odwrot - jest coraz
bardziej apatyczny i coraz chudszy. Ostatnio gdy sie
zwazyl to mial okolo 12 kilo niedowagi!!! Miesni to
zostalo mu tylko tyle, zeby sie ledwo ruszac!!!
Jakby malo bylo tego, to po badaniu krwi, moczu itd...
lekarz ogolny nie stwierdzil u niego zadnej choroby
ani nieprawidlowosci w ogolnym stanie zdrowia.
Wlasnie dlatego tak ostro sie sprzeciwiam osobom, ktore
zarzucaja mu niewiernosc, czy mnie - niezaspokojony
apetyt na te sprawy, bo to wszystko nieprawda i nie
pasuje do faktow. Dlatego tak mi zalezalo na tym aby
wypowiedzialy sie osoby, ktore znaja taki lub podobny
przypadek, a nie te, ktorym sie wydaje, ze wiedza
wszystko...

[Gość: Viatr]

Gość portalu: joanna napisał(a):

. Praktycznie zredukowal sie do spania,
&#62 jedzenia, lezenia przed telewizorem i chodzenia do
&#62 pracy.

To wygląda na depresję.

Może nie udało mu się w życiu ?

Ani w seksie ?

Ani w pracy ?

Skoro je i leży, powinien tyć.

Może spala napięciem ?

Jak Ty to zaakceptujesz ?

Jak mu to okażesz ?

Czy mu pomożesz ?

[Gość: Joanna]

A dlaczego jak mnie lapie depresja to nikt mnie nie
wspiera, nie pomaga, nie rozumie itd? Tylko, ze u mnie
to sie objawia raczej bezsennoscia i brakiem apetytu,
jak rowniez brakiem checi na telewizje. Brak checi na
pozostale sprawy tez sie u mnie ujawnia.
Nagle okazalo sie, ze wszystkiemu jestem winna ja, bo
nie umiem rozwiazac problemow mojego faceta!!!
A dlaczego w rozwiazywaniu moich nikt mnie nie
wyrecza!!! Ja tez chce sie bezradnie rozwalic na
kanapie, wyplakac sie w silne meskie ramie i czekac az
ktos cos z moja depresja i innymi problemami zrobi!!!!!
I powtarzac sobie, ze nic nie jestem warta i do niczego
sie nie nadaje liczac na to, ze ktos mnie przytuli
i zapewni, ze jest wrecz przeciwnie...
Wszystko fajnie - skoro uwazasz, ze u mojego meza
objawila sie depresja i ze w ogole wszystko mu zwisa
ze wstydu, to czy ja jestem temu winna? A jesli on nie
prosi o zadna pomoc, to jak mam mu pomoc? A jesli ze
mna nie rozmawia to jak mam go zrozumiec i wspierac?
Kobiety - pomagajcie ze wszystkich sil waszym mezom,
a gdy was zlapie depresja - liczcie sie z tym, ze oni
dla was nic nie zrobia! Wezcie sie wtedy w garsc i
idzcie do kuchni myc gary! I kochajcie ich z calych sil
- nie wazne, ze bez wzajemnosci!!!
Panowie - czy wam sie nie za duzo marzy? Wy chcecie
miec partnerki, czy raczej wyszkolone owczarki, ktore
zrobia wszystko na kazda komende???
Przepraszam za gniewny ton, ale czy to znaczy, ze ja
mam zawsze dzwigac na sobie odpowiedzialnosc i za
siebie i za meza, a on ma lezec przed telewizorem?
Jesli odpowiedz brzmi 'tak', to ja to wreszcie pierwszy
raz w zyciu oleje i pojde na basen poplywac!!!

[Gość: fnoll]

Joanno, czy ty nas przypadkiem nie podpuszczasz ;) ?
I co to za praca, w której [prawdopodobnie ;) ] jesteś, że masz czas na stukanie tak obfitych epistoł?
A jeśli jednak to co piszesz o sobie jest prawdą, to muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem,
masz bardzo malownicze życie i symboliczne zarazem. Myślę, że napisanie nowelki pt. "Gdzie są mężczyźni?"
na kanwie swoich doświadczeń (czy przemyśleń), mogłoby ci przynieść wiele ulgi, a może nawet kasy.
Pozdrowienia!

[Gość: Joanna]

Co do mojej pracy - to w jednym okienku chodzi program
ktory sobie sam liczy co policzyc powinien ( no chyba
nie bede liczc sama jak mam pod reka komputer), a w tym
czasie ja gadam w drugim. A poza tym w tym tygodniu nie
ma mojego szefa i jeszcze troche go nie bedzie.
Co do facetow - moze i was podpuszczam, ale robie to
liczac na to, ze ktorys sie w koncu wkurzy i wyjasni mi
prosto z mostu jak to naprawde z wami jest. A poza tym
odkad zaczelam pisac ta odpowiedz nie minely jeszcze
dwie minuty, program liczy, ja juz koncze i do tego
gadam z kolega ktory liczy przy komputerze obok.
On tez ma pootwierane sto okienek i jakos tak sobie
zyjemy robiac sto rzeczy jednoczesnie

[Gość: Fnoll]

Joanno, powiedziałaś nam już tyle o sobie, czy możesz jeszcze zdradzić, tak z grubsza, co to za firma
w której pracujesz, że adres ma końcówkę edu.pl? Czyżby sekretariat jakiejś zacnej szkoły? Bo z twojej
wypowiedzi dotyczącej braku psychologów w mieście wnioskuję, że raczej nie jest to uniwersytet?

Miłej pracy!

[Gość: Uwazny]

Masz racje, Fnoll.
Ta Zmartwiona (w innym watku: Zbuntowana) Joanna w innym dziale tego forum udziela porad psychologicznych.
W koncu to niewinna zabawa, a ze ktos sie dal nabrac i z calego serca wspolczul, to coz...

[Gość: Jorland]

Gość portalu: Uwazny napisał(a):

&#62 Masz racje, Fnoll.
&#62 Ta Zmartwiona (w innym watku: Zbuntowana) Joanna w innym dziale tego forum udzi
&#62 ela porad psychologicznych.
&#62 W koncu to niewinna zabawa, a ze ktos sie dal nabrac i z calego serca wspolczul
&#62 , to coz...

O święta naiwności! A już myślałem, że nic mnie w życiu nie zaskoczy ;-)

[Gość: Vist]

Gość portalu: Uwazny napisał(a):

&#62 Masz racje, Fnoll.
&#62 Ta Zmartwiona (w innym watku: Zbuntowana) Joanna w innym dziale tego forum udzi
&#62 ela porad psychologicznych.
&#62 W koncu to niewinna zabawa, a ze ktos sie dal nabrac i z calego serca wspolczul
&#62 , to coz...

Chwalę Twą uwagę :-) Bravo !

I proszę o nazwę działu. ok ?

[Gość: Joanna]

Czy raczylbys napisac wprost, co do mnie masz, bo nie
lubie takich niedopowiedzen. Jak chcesz mi cos zarzucic
to wal wprost, a nie chowaj sie jak tchorz za
polslowkami. Czy zarzucasz mi, ze cala historyjke
wyssalam z palca zeby wzbudzic czyjes wspolczucie?
Wystarczy 'tak' lub 'nie', a jesli nie wierzysz w moja
szczerosc to nie musisz brac udzialu w tej dyskusji
-nikt cie do tego nie zmusza. A zadnych porad nie
udzielam. Napisalam tylko co mysle o pewnych
wygorowanych meskich oczekiwaniach i swoje uwagi
wyrazilam wprost do osoby ,ktora temat poruszyla.
Cos jeszcze?

[Gość: JOANNA]

To do ciebie byla wyslana przed chwila odpowiedz.

[Gość: Joanna]

To jest uniwersytet, tyle, ze nie mieszkam w tym
miescie w ktorym sie znajduje, a w przychodni
wojewodzkiej na wizyte do psychologa trzeba sie zapisac
na 2-3 miesiace wczesniej. Niestety nawet nie pochodze
z tych okolic i nie mam pojecia, gdzie jest wiecej
przychodni z psychologami w promieniu najblizszych
kilku kilometrow.

[Gość: Jorland]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

(...)

&#62 Panowie - czy wam sie nie za duzo marzy? Wy chcecie
&#62 miec partnerki, czy raczej wyszkolone owczarki, ktore
&#62 zrobia wszystko na kazda komende???
&#62 Przepraszam za gniewny ton, ale czy to znaczy, ze ja
&#62 mam zawsze dzwigac na sobie odpowiedzialnosc i za
&#62 siebie i za meza, a on ma lezec przed telewizorem?
&#62 Jesli odpowiedz brzmi 'tak', to ja to wreszcie pierwszy
&#62 raz w zyciu oleje i pojde na basen poplywac!!!

Pomysł całkiem niezły, Amerykanie ponoć proponują rozładowywanie stresu przez "4
razy S" czyli sen, śmiech, sport, i seks. A przechodząc do meritum myślę, że Pani
rozżalenie jest jak najbardziej uzasadnione. Inaczej natomiast widziałbym
przyczyny problemów, które Pani opisywała. Najlepiej byłoby gdyby wypowiedział
się Pani mąż, bo w przeciwnym wypadku możemy tylko zgadywać tajniki jego duszy,
ale na to jak sądzę nie ma co liczyć. Podsumujmy sytuację: Pani zainicjowała Wasz
związek, Pani była zawsze w nim stroną dominującą, Pani nalegała bardziej na
małżeństwo, Pani zachęcała, że "jakoś to będzie". W każdej kluczowej decyzji to
Pani miała ostateczne zdanie Pani chłopak a później mąż chętnie oddawał Pani ster
w Waszym związku i to Pani podejmować musiała ostateczne decyzje. Pani zwykle
inicjowała poważne rozmowy, chciała rozmawiać o problemach, nie ukrywała
kłopotów. Co więcej z tego co Pani pisze wyglada na to i aktualnie sytuacja
wyglada niewiele lepiej, to Pani dzwiga główny kierat troski o dom i rodzinę.

A jak to wyglada z męskiego punktu widzenia? Związki dynamicznych i cholerycznych
kobiet z flegmatycznymi mężczyznami do najspokojniejszych nie należą. On
najprawdopodobniej potrzebował od początku osobowościowo mocniejszej persony.
Dobrze się czuł z Pani dynamizmem, przebojowością zdecydowaniem podejmowania
decyzji. Jednak miało to i minusy. "Dominacja" kobiety w związku nie jest niczym
złym jeśli wypracują sobie oni właściwy układ. Mąż musi dobrze ustawić się w
takim związku, odpowiednio "współpracować" z żoną. Mówiąc krótko Pański mąż
stacza się na pozycje pantoflarza. Pantoflarz w takim związku - o ile nie jest
całkiem zgorzkniały - nie czuje się najlepiej. Przede wszystkim pali go wstyd, że
powinien robić coś co robic mu przychodzi z takim trudem. Wstydem go napawa
aktywnośc żony, gdy on musi włożyć maksimum wysiłku aby z kimś otwarcie
porozmawiać, lub iść zapytać się o lepszą pracę. Doskonale zdaje sobie sprawę z
własnej niemocy i bezradności tak nagle odsłanianej ostrą kpiną żony ("siedziałeś
i drżałeś jak truś bojąc się odezwać"). Wie, że do wzorca męskości mu bardzo
daleko - oglednie mówiąc ("widzisz nawet w łóżku jesteś taki kiepski"), trapią go
kompleksy, że żona ma lepsza pracę i potrafi zarobić więcej ("jakbyś miał trochę
godności wstydziłbyś się by tak na mnie wisieć!"). Pantoflarz chętnie zamyka się
w domu, woli już coś ugotować niż spróbować zmierzyć się z tym nieprzyjaznym
zewnętrznym światem. Pantoflarz w milczeniu przeżywa "ciche chwile" marząc przed
zaśnięciem jak dobrze byłoby mu bez tej kłótliwej i tak wymagającej żony. A on
jest taki słaby, tak trudno mu radzić sobie ze światem, z problemami, choć tak
się przeciez stara. Pantoflarz niezbyt często wychodzi do towarzystwa, do kina,
do baru, ze znajomymi na piwo, a jeśli już to stara się choć miną nadrabiać przed
znajomymi, ewentualnie cicho ponarzekać z przyjacielem, że "on to by mógł, ale
nie z tą kobietą". Gorsze przypadki kończą się na zupełnym ignorowaniu rodziny,
rozpijaniu się i użalaniu się nad sobą by wreszcie

[Gość: Joanna]

Tylko czemu ten biedny pantoflarz sam wszczyna klotnie,
osmiesza mnie, poniza, czasami miesza z blotem?
Widze, ze powinnam spakowac swoje rzeczy i odejsc...
Tylko dlaczego ja i dlaczego z mieszkania w hotelu
asystenckim ktore zostalo przyznane na moja osobe???

[Gość: Jorland]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 Tylko czemu ten biedny pantoflarz sam wszczyna klotnie,
&#62 osmiesza mnie, poniza, czasami miesza z blotem?

To też charakterystyczne zachowanie dla pantoflarza. Docinki, zimna wojna,
wszystko to w ramach swoiście pojmowanej "rywalizacji" w związku i chęci rewanżu
za swoje "poniżenie". Łatwiej przecież szydzić i kpić niż wziąć się za bary z
rzeczywistymi problemami. Kłaniam się.

[Gość: Joanna]

Ja z nim tej wojny nie zaczelam, nawet mi te
przepychanki nie odpowiadaja. A ze on ani nie jest w
stanie ode mnie odejsc (zaplakalby sie na smierc)
ani nie jest w stanie w malzenstwie funkcjonowac to
juz chyba nie moja wina. Calkiem inna rzecz, ze on
wcale nie chce zdecydowanie opowiedziec sie za jedna
z tych opcji!

[Gość: Jorland]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 Ja z nim tej wojny nie zaczelam, nawet mi te
&#62 przepychanki nie odpowiadaja. A ze on ani nie jest w
&#62 stanie ode mnie odejsc (zaplakalby sie na smierc)
&#62 ani nie jest w stanie w malzenstwie funkcjonowac to
&#62 juz chyba nie moja wina. Calkiem inna rzecz, ze on
&#62 wcale nie chce zdecydowanie opowiedziec sie za jedna
&#62 z tych opcji!

W koncu musi, lub życie go zmusi. Jeśli Pani jest zdeterminowana coś w tej
materii robic to będzie musiał się jakoś do tego ustosunkować. Libo rybki, libo
pipki jak mawia znajoma. Zresztą taki starch przed odejściem może być (w pewnych
granicach) motywujący by wreszcie coś zacząć z sobą robić. Kłaniam się.

[Gość: Jorland]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 Tylko czemu ten biedny pantoflarz sam wszczyna klotnie,
&#62 osmiesza mnie, poniza, czasami miesza z blotem?

To też charakterystyczne zachowanie dla pantoflarza. Docinki, zimna wojna,
wszystko to w ramach swoiście pojmowanej "rywalizacji" w związku i chęci rewanżu
za swoje "poniżenie". Łatwiej przecież szydzić i kpić niż wziąć się za bary z
rzeczywistymi problemami. Kłaniam się.

[Gość: Fnoll]

w jednym poscie piszesz:
&#62 To jest uniwersytet, tyle, ze nie mieszkam w tym
&#62 miescie w ktorym sie znajduje,

a w drugim:
&#62 Tylko dlaczego ja i dlaczego z mieszkania w hotelu
&#62 asystenckim ktore zostalo przyznane na moja osobe???

hotel asystencki poza miastem uniwersyteckim?
taka plama!
coz, sadzac ze skrocenia sie obfitosci twych postow
zabawa ci sie znudzila
ale moze bylo w niej troche prawdy? moze to historia
twoich rodzicow? albo po prostu masz jakies problemy
z facetami i antycypujesz fatalna przyszlosc?
proponuje ci nastepnym razem wcielic sie w szczesliwa
malzonke i matke - to moze byc bardzo dla ciebie
terapeutyczne :)
pozdrawiam!

[Gość: Joanna]

Pracuje na Uniwersytecie Slaskim w Katowicach, mieszkam
w hotelu asystenckim w Sosnowcu (ul. Lwowska) na
samym zadupiu, przy granicy z Bedzinem, po sasiedzku
z Wydzialem Nauk o Ziemi mieszczacym sie na ul.
Bedzinskiej oraz w towarzystwie kilku domow
studenckich.
Jak nie wierzysz - wez ksiazke telefoniczna, sprawdz
ile hotelii gdzie ma Uniwersytet Slaski - w Sosnowcu
dwa, ktore dostaja osoby z rodzinami oraz czesto osoby
samotne, w Katowicach jeden dla osob stanu wolnego i
drugi dla obcokrajowcow. Potem zadzwon do ktoregos z
hoteli w Sosnowcu i zapytaj o nazwisko kierowniczki (
( jest nia pani Romana Kuczera), mozesz zapytac o
oplate za HA nr 1( obecnie 442 zl 44 gr za dwie osoby,
troche mniej zajedna), potem wez mape Sosnowca, sprawdz
jak daleko od centrum ( a jeszcze dalej od centrum
Katowic) jest ulica Lwowska) a jesli cokolwiek z tych
informacji sie nie zgodzi to dopiero zarzuc mi
klamstwo. Sprawdz tez wilu przychodniach w Sosnowcu
przyjmuje psycholog, sprawdz tez czy wojewodzka
poradadnia zdrowia psychicznego w Katowicach jest w
stanie umowic ciena wizyte z psychologiem w krotkim
terminie.
Licze na to, ze sprawdzisz wszystkie te informacje
rzetelnie jak prawdziwy detektyw - az do skutku.
A potem publicznie ustosunkuj sie do tego, czy
postawiles mi sluszny zarzut. A moze jestes (lub znasz
kogos) z okolic Sosnowca - zapraszam do Instytutu
Fizyki w Katowicach na czwarte pietro (nikt inny o moim
imieniu tu nie urzeduje) - osobiscie przejedziesz sie
te kilkanascie kilometrow autobusem i zobaczysz gdzie
mieszkam.

[Gość: Joanna]

Zapomnialam dodac - zauwazylam, ze chyba masz cos
wspolnego z Uniwersytetem Jagiellonskim. No to juz na
pewno znajdziesz wsrod znajomych kogos ze Slaska czy
Zaglebia. Ja osobiscie skonczulam UJ i pelno mialam
na roku osob z Katowic, ktorym tutejszy uniwersytet
nie odpowiadal. Zreszta - byl on kiedys filia UJ i nie
sadze, zebys mial najmniejsze problemy z ustaleniem,
czy podane przeze mnie fakty sa prawdziwe.
A poza tym zrobiles na mnie tym swoim ostatnim
zagraniem wrazenie cynicznego gbura i jak mnie nie
znasz osobiscie, to moze powstrzymaj sie od glupich
komentarzy. A jak jestes takim cwaniakiem, to ty mi
udowodnij, ze cie zle ocenilam!!! Prosze bardzo -podaj
mi fakty, ktore beda swiadczyc na twoja korzysc,
nawiedzony znawco kobiecej psychiki, a mojej w
szczegolnosci!!!

[Gość: Fnoll]

Czolem Joanno!

To ty jednak istniejesz? To smutne. Mysle, ze stracilem wiare
w ciebie glownie dlatego, ze twoje wypowiedzi wydaly mi sie
zbyt... hmm... niespojne i przerysowane jak na prawdziwego
czlowieka. Coz, jestem zbytnim optymista :(. Dlaczego niespojne?
Z jednej strony zapytujesz, jak zrozumiec twojego faceta i co
poszlo zle, a z drugiej nie wydajesz sie wcale zainteresowana
odpowiedzia na te pytania, raczej podpuszczasz do linczu
(vide twoja dzisiejsza odpowiedz Izie). Tak jakbys szukala
usprawiedliwienia dla niecheci czy tez nienawisci do
czlowieka, ktorego kiedys kochalas. Pytasz jak to jest,
ze przed slubem i zaraz po bylo dobrze w lozku, a potem
juz nie. A co z reszta zycia? Czy wtedy rozumieliscie sie
lepiej niz dzis? Udany zwiazek to przeciez
nie tylko udany seks. Razem tworzyliscie ten zwiazek i
moze o czyms zapomnieliscie? Dlatego w swoim pierwszym
poscie podkreslalem, ze za obecny stan jestescie
odpowiedzialni OBOJE. I rozwiazanie mozecie znalezc
jedynie wspolnie, a nie ty sama za plecami twojego
meza na internetowym forum. Z tego jak opisujesz swojego
meza to nie najlepiej przygotowala go rodzina do
doroslosci, a to, ze schudl i "sflaczal" jest bardzo
niepokojacym objawem. I sam moze sobie nie za bardzo
zdawac sprawe, ze dzieje sie z nim cos zlego.
Wyglada jednak, ze ta sytuacja cie przerosla i myslisz
nie tyle o ratowaniu, co bardziej o ewakuacji. Coz,
pewnie, powinnismy dbac o siebie, ale uwierz,
kazda przeciwnosc jest szansa rozwoju. Mozesz
stac sie lepsza, albo mozesz uciec. Nie chodzi
mi nawet o to, ze za wszelka cene musicie
zostac razem, bo to niezbyt madre nastawienie,
ale o to, ze wasze rozstanie moze byc "czyste",
poprzedzone obopolnym zrozumieniem co
wlasciwie sie stalo i niepozostawiajace uczuc
wrogosci i pretensji, albo "brudne" - owszem,
zejdziecie sobie z oczu, ale pamieci nie da sie
wymazac. Niewesole zas wspomnienia utrudniaja
nam bycie szczesliwymi. No i do nieszczescia mozna
sie fatalnie przywiazac.
Dlatego polecam psychoterapie. Skoro pracujesz
w Katowicach, to nie sadze, zeby bylo problemem
znalezienie tam dobrego terapeuty, wystarczy tylko
chciec. Moze zapytac na forum Katowic? A terapia
rodzinna nie jest zbyt czasochlonna czy kosztowna,
zwykle zaledwie jedno spotkanie na dwa tygodnie,
czy na miesiac.

Co do mnie to faktycznie mam cos wspolnego z UJotem,
mieszkam w niedawno okablowanym akademiku wraz
z zona i dwuletnia coreczka, a w chwilach wolnych studiuje
psychologie :-).

Zycze powodzenia.

[Gość: Joanna]

Jesli i ty masz cos wspolnego z psychologia ,to juz na
pewno zadna sila nie zaciagnie mnie na terapie.
Koniec, dosyc, stop!!! W szkole sredniej szukalam
pomocy, na studiach i teraz niedawno tez i wszystkie te
panie psycholog usilowaly mi robic wode z mozgu
udowadniajac, ze mnie sie tylko wydaje, ze jestem jaka
jestem, mnie sie wydaje, ze czuje co czuje i ze tak
naprawde to nawet nie mysle tego co mysle...
Jak to - wiec drugi czlowiek wie lepiej ode mnie co
sie ze mna dzieje? A wszystkie te bzdurne pytania
w testach - kto to w ogole ukladal...A ta atmosfera
wyzszosci ze strony tak zwanego terapeuty - czlowiek
kuli sie sam w sobie przewiercany 'wszystkowiedzacym'
spojrzeniem bostwa, ktore laskawie pozwolilo mu
dostapic zaszczytu wyzalenia sie przed nim. Bostwa
zreszta chyba i tak nie sluchaja, przekonane o tym,
ze wiedza najlepiej jak to jest i ze znaja odpowiedzi
na wszystkie pytania. Moze po prostu mam uraz do
psychologow, ale twoja cyniczna postawa utwierdzila
mnie w tym, ze chyba jednak nie jest to niechec
bezpodstawna...
Jak ja sie mialam nie wkurzyc i nie wybuchnac jesli
czytam, ze moj maz ma depresje, ze ja mam go wspierac
itd ,ze to ja jestem ta zla, dominujaca, manipulujaca
strona...
Fajnie - on... Ledwo przyjde do domu ciagle slysze od
niego 'ja chcialbym to, ja chcialbym tamto, ja tego dla
ciebie nie moge zrobic...' - ciagle on i on i on...
A gdzie jest miejsce tej wrednej, dominujacej baby
- ona sie gdzies dusi zepchnieta na sam brzeg swego
terytorium i nawet nie wolno jej sie odezwac, ze tez
by czegos chciala!!!
Nagle w oczach kilku osob moj maz stal sie biedactwem
zawladnietym i skrzywdzonym przeze mnie. A jak powiem,
ze odnosze wrazenie, ze to wszystko to proba
manipulacji z jego strony, proba strajku i wymigania
sie od odpowiedzialnosci za wlasne zycie to pewnie
nikt nie stanie po mojej stronie. A moze dawniej w
lozku bylo OK bo nie mial powodu do strajku?
Ale ja nie mialam zamiaru niesc go na swoich barkach
przez zycie, myslalam, ze mu pomagam, ze postepuje
slusznie wyreczajac go we wszystkim, myslalam,ze
okazuje mu milosc czyniac jego zycie latwiejszym!!!!!
Ale widocznie albo sie pomylilam, albo on myslal, ze
to mu sie ode mnie nalezy za darmo - dlugo nie robil
nic, zeby to odwzajemnic. W koncu nie wytrzymalam i
zaczelam od niego wymagac pomocy w obowiazkach domowych
i tym podobnych rzeczy. Dzisiaj juz nie pamietam jak
to wtedy dokladnie z tym bylo i od czego zaczely sie
problemy w lozku, ale czasami przypomina mi to zagranie
w stylu "musialem dzisiaj umyc talerze, to nie
dostaniesz seksu. Gdybys to ty je zawsze myla to nie
bylbym tak zmeczony". Dobrze, ale dlaczego kobiety
maja same prac, gotowac ,zarabiac ,martwic sie o domowy
budzet, przetykac zlew, naprawiac gniazdka i nie moga
byc tym zmeczone??? Czy to nie jest krzywdzace?
Czy obowiazki mezczyzny ograniczaja sie tylko do pracy
zawodowej a kobieta musi udzwignac ciezar wlasnej pracy
i cala reszte...Gdyby zarabial tyle, zebym mogla lezec
w domu tylkiem do gory to inna sprawa - trudno wtedy
wymagac od zmeczonego faceta mycia garow. Ale w naszej
obecnej sytuacji nie widze powodu, aby jego zmeczenie
bylo wazniejsze niz moje... A poza tym przez dluzszy
czas byl bezrobotny i zanim znalazl sobie prace tez sie
do robienia czegokolwiek nie palil.
I co rozwiaze kolejny psycholog??? Ktos znowu kaze
mi brac Aurorix dwa razy dziennie, Rudotel przed snem,
doda do tego jeszcze jakies ziolka, wyglosi kilka
oklepanych frazesow, a ja po tej terapii bede sie czula
tak paskudnie, ze znowu wlasny bol i bezsilnosc
sprobuje utopic w kieliszku, ale to pomoze tylko na
chwile , bo to co bolalo na trzezwo boli tez po
alkoholu, tylk

[Gość: Fnoll]

Nie uwierzylem w ciebie, bo bardzo smutne
to wszystko o czym piszesz, zbyt smutne jak na
jednego czlowieka. Wiesz, dla mnie moje studia
sa drugorzedne, patrze na ciebie raczej przez
pryzmat swojego zycia. Mialem takie lata, kiedy
bylo mi bardzo zle - ale zawsze mialem wiare, ze
moze byc lepiej i ze to wlasnie ja moge cos
z tym zrobic. Ze wokol jest wiele dobrych
mozliwosci, tylko musze byc gotowy, zeby
je dostrzec i wykorzystac. Tak sie tez dzieje.
To az dziecinnie proste, ze ze zlym nastawieniem
znajdujesz zle rzeczy, a z dobrym - dobre.
Co znaczy dobre a co zle, to juz faktycznie
troche bardziej zlozone. Czesto myslac,
ze robimy dobrze krzywdzimy siebie i
innych. Taki typowy blad przy zawiazywaniu
malzenstw - ze ludzie staraja sie ukazac
lepszymi niz sa naprawde. Zakladaja maski.
A gdy maski odpadna okazuje sie, ze to nie
ten mezczyzna, nie ta kobieta...
No wlasnie, ale dlaczego trudno mi w ciebie
bylo uwierzyc? Hmm... pewnie dlatego, ze
jestes poniekad moim przeciwienstwem,
jak ciemna strona ksiezyca. Rozumiesz?
Po mojej stronie swiat wyglada zupelnie
inaczej, jest jasny, ciekawy, a przeciwnosci
przypominaja mniejsze lub wieksze szczyty,
na ktore z pewnym trudem, ale da sie wspiac,
no i cenie je sobie - bo jaki z nich piekny
widok! Przezwyciezenie problemu i fajne
przezycie kolejnego dnia daje wiele
satysfakcji. Ale z tego co piszesz twoje
"mroki" nie zaczely sie bynajmniej wraz
z problemami malzenskimi. Maja swoja
historie. Tak jak i obecne problemy twojego
meza maja swoja gleboka historie. O tym
ciagle ci pisze, ale ty nie sluchasz. Coz,
w koncu jestesmy bardzo rozni. Ja na
twoim miejscu szukalbym dobrego rozwiazania,
a zalenie sie, obwinianie i lykanie prochow
temu nie sluzy. Trzeba sie zatrzymac, spojrzec
z dystansu na swoje zycie i na poczatek
zrozumiec sama siebie - jak ja tu doszlam?
Co mnie tu sprowadzilo? Bardzo pomocne,
a wlasciwie nieodzowne jest znalezienie
wsparcia w kims, kto by chcial ci towarzyszyc
w szukaniu dobrego rozwiazania.
Po to sa wlasnie terapeuci. Nie przecze,
wielu z nich nie jest dobrymi terapeutami.
Psychoterapeuta w Polsce to bardzo
mlody zawod. Twoja obserwacja,
ze terapeuta lubi byc guru jest pewnie
trafna. Na psychologie, podobnie jak
na medycyne trafiaja glownie ludzie,
ktorzy lubia rzadzic innymi. Ale dobry
terapeuta nie jest taki, owszem, jest
autorytetem - ale autorytetem towarzyszacym
i sluchajacym, a nie wydajacym recepty.
Sam spotkalem dobrych i zlych terapeutow.
Niestety nie wiem jak to jest w Katowicach.
Jesli nie masz wstretu do autorytetu jako
takiego - co by stawialo cie w dosc niekorzystnej
pozycji, bo bys byla zdana tylko na siebie, lub na
osobe w podobnej do twojej sytuacji - to upor
w szukaniu dobrego terapeuty by ci sie przydal,
tak sadze. Ale jak mowilem - mlody zawod,
wielu partaczy.
Wiesz, mamy jedno zycie, po co je tracic na
zle dni?
I naprawde przejmuje sie toba, inaczej bym
nie pisal. A pisze dlatego tez, ze chcialbym,
zeby zylo sie tobie lepiej. Zycze ci tego.
A sledztwa w sprawie twej autentycznosci
nie przeprowadzalem ;-), przepraszam za
podejrzliwosc, ale juz sie chyba wytlumaczylem
ze swoich motywow.

[Gość: Joanna]

Nie bede chyba opisywac calego swojego zycia ze
szczegolami, ale nigdy nie bylo mi latwo. Moj ojciec
pewnie musial byc za mlodu nazbyt wrazliwy na pewne
sprawy bo w efekcie malzenstwa z moja matka zaczal pic
a w efekcie picia - zostal prawdziwym alkoholikiem.
Pomimo szczerych checi nie udaje mi sie pojsc w jego
slady... Cale zycie rodziny krecilo sie wokol jego
nalogu a moja matka wierzyla, wierzy i bedzie wierzyc,
ze on sie zmieni. Choc wszystko na to wyglada, ze jej
taki stan odpowiada - przed kolezankami chwali sie, jak
to ona go wspomaga i wyciaga z nalogu. Wlasnie powiem
cos strasznego, ale z niej emanuje taka przerazajaca
energia, ze majac 28 lat ciagle boje sie wlasnej matki
bardziej niz diabla - chlodna, tajemnicza,
nieodgadniona...Natomiast ojca sie nie boje, bo widze
w nim tylko slabego, zagubionego czlowieka, ktorym
zapewne jest. Moze to idiotyczne, ze wspolczuje
alkoholikowi, a nie moge pojac tej niby porzadnej
matki, ale ona ma w sobie to cos, co przytlacza ,
co kaze trzymac sie od niej z daleka. Nie potrafie ani
tego opisac, ani wytlumaczyc.
Zawsze zylam w cieniu starszego brata, ktory jest do
dzis jedynym przyjacielem i powiernikiem mojej matki
i obok mlodszej siostry, ktorej z racji tego, ze byla
najmniejsza i ladna nalezaly sie dodatkowe przywileje.
Dopoki bylam posluszna matce - ta nie ingerowala w moje
zycie tak dalece, ze praktycznie ani ja jej dobrze nie
znam, a tymbardziej ona nie zna mnie...
Do szkoly sredniej nie pozwolila mi isc tam gdzie
chcialam, bo wybrana przeze mnie szkola byla w miescie
wojewodzkim, a moja matka stwierdzila, ze sie bede
puszczac w internacie. Poszlam do zwyklego ogolniaka.
Profil studiow wybralam zgodnie z profilem ukonczonego
liceum , bo sadzilam, ze bede do nich dobrze
przygotowana. Ale pomylilam sie i juz po pierwszym
semestrze chcialam zrezygnowac ze studiow ,popracowac
troche i na nastepny rok wybrac inny kierunek. Ale moja
matka powiedziala, ze ona sie za mnie wstydzic nie
bedzie i albo dalej ciagne te studia, albo mnie nie
chce wiecej widziec. Nie mialam gdzie isc i musialam
wytrzymac. Jednak uwazam, ze trzeba bylo zmienic
kierunek studiow, bo nie jestem zadowolona z tego, co
obecnie robie, a sa rzeczy ktore bardziej mnie
pociagaja.Gdy wychodzilam za maz powiedziala mi tylko
zebym po pieniadze do niej nie przychodzila i zebym sie
pozniej jej nie zalila, ze zle wybralam, bo ona od
swojej matki ani pieniedzy, ani dobrego slowa nigdy
nie dostala. Jak sobie zyczyla tak ma - przez te trzy
ostatnie lata widzialysmy sie zaledwie kilka razy i ani
o pieniadze ani o porade jej nie prosilam.
Moj ojciec zyje zapewne w innym swiecie, bo ani sie w
to nie wtraca, ani nie probuje wyrazic wlasnego zdania.
Moj brat wyrosl na osobe ktorej wiecznie sie wszystko
nalezy i wokol ktorej powinien krecic sie swiat.
Z moja siostra da sie pogadac, ale los ja wyniosl na
drugi koniec Polski. Tak mniej wiecej wygladalo z
grubsza cale moje zycie...

[Gość: żona]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 Nie bede chyba opisywac calego swojego zycia ze
&#62 ......
&#62 grubsza cale moje zycie...


Może właśnie tu jest pies pogrzebany. Ja mam podobny problem z
mężem .Wcześniejsze życie trochę mniej pogmatwane , ale też zawsze musiałam
liczyć na siebie. I wyrosłam na silną osobowość, niechętną na jakieś kompromisy
czy ustępstwa. Lubię sobie podporządkowywać ludzi, z tym ,że robię to w
dyplomatyczny sposób, tak że czasem tego nie zauważają (rany!chyba przyznam sobie
nagrodę za szczerość).
Nie zawsze robię to świadomie. Męża też zaczynałam sobie podporządkowywać
(zupełnie nieświadomie),tylko on się nie daje i -jak sądzę- jest jeszcze bardziej
uparty i zawzięty niż ja. Co gorsza - z wiekiem te nasze cechy , które na
studiach nam nie przeszkadzały (bo i skala problemów była niewspólmierna do
tych , co dziś), się pogłębiają.
Jestem mężatką od prawie czterech lat. Co robić dalej? Nie chcę rozwodu , bo to
jak sądzę najlogiczniejsze rozwiązanie takiej sytuacji (poza tym jestem chyba
wierząca).Psychoterapeuci też mnie nie przekonują , mam dużo koleżanek ,
robiących w tym fachu i wiem , że same powinny się poddać terapii.
Nie sądzę też , bym sama mogła zmienić się w potulną żonę i podawać mężowi kapcie
w zębach.

[Gość: Joanna]

Czy ja jestem silna -tego nie wiem, wiem natomiast, ze
czesto udaje osobe silniejsza i twardsza niz jestem
w istocie, bo po pierwsze - jakos trzeba bylo sobie w
zyciu radzic, a kobieta ktora okazuje slabosc sama
daleko nie zajdzie, po drugie -po prostu boje sie, ze
jak sie pokaze od calej tej mojej nazbyt wrazliwej
strony to ktos wlezie mi na glowe i nie bede moglasobie
tego klopotu z glowy zdjac.
Nigdy chyba nie mialam wiekszych niz przecietnie
potrzeb podporzadkowania sobie ludzi, przeciw rozsadnym
kompromisom tez sie zbytnio nie buntuje ( nie twierdze,
ze zupelnie latwo jest ustapic) i raczej przez cale
dziecinstwo i wczesna mlodosc kazdy wykorzystywal mnie
i moja naiwnosc jak tylko umial. W koncu zmienilam sie,
przestalam byc taka dobra i pol swiata dalo mi swiety
sposob, bojac sie chyba, ze jestem na tyle silna, ze
moge byc dla nich zagrozeniem. Oprocz nielicznych
'wtajemniczonych' raczej nie wyprowadzam ludzi z bledu.

[Gość: KATO]

Gość portalu: joanna napisał(a):

&#62 Droga Pestko!
&#62 Niestety to nie dziala!!! Kilka razy do roku wyjezdzam
&#62 sluzbowo na tydzien, czy dwa i po powrocie jest bez
&#62 zmian. Nawet nie wiem, czy moj maz zauwaza, ze nie bylo
&#62 mnie w domu jakis czas. Zreszta - ostatnio to on chyba
&#62 raczej niewiele zauwaza oprocz telewizora i jedzenia
&#62 na stole. Praktycznie zredukowal sie do spania,
&#62 jedzenia, lezenia przed telewizorem i chodzenia do
&#62 pracy. A poza tym to na nic wiecej ''nie ma'' sily ani
&#62 czasu - seks, taniec, kino, sport, spacer, odetkanie
&#62 zlewu w kuchni - zanim cokolwiek zacznie robic juz
&#62 sobie kombinuje jakby sie od tych rzeczy wymigac...
&#62 Wydawaloby sie, ze od tego spania i jedzenia powinien
&#62 wypoczac i przytyc, a tu calkiem na odwrot - jest coraz
&#62 bardziej apatyczny i coraz chudszy. Ostatnio gdy sie
&#62 zwazyl to mial okolo 12 kilo niedowagi!!! Miesni to
&#62 zostalo mu tylko tyle, zeby sie ledwo ruszac!!!
&#62 Jakby malo bylo tego, to po badaniu krwi, moczu itd...
&#62 lekarz ogolny nie stwierdzil u niego zadnej choroby
&#62 ani nieprawidlowosci w ogolnym stanie zdrowia.
&#62 Wlasnie dlatego tak ostro sie sprzeciwiam osobom, ktore
&#62 zarzucaja mu niewiernosc, czy mnie - niezaspokojony
&#62 apetyt na te sprawy, bo to wszystko nieprawda i nie
&#62 pasuje do faktow. Dlatego tak mi zalezalo na tym aby
&#62 wypowiedzialy sie osoby, ktore znaja taki lub podobny
&#62 przypadek, a nie te, ktorym sie wydaje, ze wiedza
&#62 wszystko...

Droga Joanno,

Świetnie piszesz, powinnaś o tym pomyśleć na poważnie...
Czytając wszystkie teksty nie zauważyłem w żadnym z nich choćby
próby postawienia diagnozy sytuacji, którą opisujez, nie mówiąc juz
o podaniu jakichkoliwek konkretnych przyczyn.
Każda z osób biadoli na temat tego co ją spotkało lub nie spotkało.
Np. jedna z osób: Twój ogląda DWA ŚWIATY? Mój do dopiero numer - wyobraź
sobie, że ogląda BB!!!
Po Twoim tekście, który pozwoliłem sobie zacytować powyżej, odniosłem
wrażenie, że traktujesz swojego jak by nie było MĘŻA, jak zwierzę domowe,
np. psa, który nie chce jeść, a zbadany jednak okazuje się na nic nie chorować!
Później właścicel psa zastanawia się co robić: jeżeli jest zdorwy i nie je, to
może go .... ostrzyc dla poprawienia nastroju? ( jeżeli to np. pudel...).
Nie obraź się, ale odnoszę wrażenie, że nie kochasz męża i że nic was już
nie łączy, a wręcz mówiąc wprost - MASZ GO W DUPIE. Intersuje Cię tylko to,
kiedy wreszcie zacznie zaspokajać Twoje Potrzeby.
Z Twoich tekstów wyłania się jakiś chudy typek, którego zycie toczy się
pomiędzy kuchnią, WC i fotelem przed telewizorem. Czy on naprawdę nie
zasługuje na jakiś "dodatkowy opis"? Mieszkacie w hotelu asystenckim, a więc
nie sądzę, żeby Twój mąż był imbecylem, jak czasami wynikałoby z Twoich
słów.
Proszę, wyraź opinię na temat moich wrażeń

[Gość: ktoto]

Bardzo mi się podoba to co napisałeś na temat problemów Joanny. Moim skromnym
zdaniem J. jest typem osoby która pragnie mieć wszystko pod kontrolą, jest
typem który angażuje się w swoje pomysły i sposoby na życie bez wzgledu na
okoliczności. Taki sposób na życie powoduje tłamszenie wszystkiego co inne. Mąż
powinien z żoną dojść do porozumienia co tak naprawdę jest najważniejsze w ich
związku i jak można łagodzić ich zróżnicowane sposoby życia na codzień ( bo na
pewno ich się nie uniknie) .
Moją odpowiedzia dla Ciebie Joanno jest to że bardzo daleko zabrneliście w
swoim zapamiętaniu się. Nic tak mężczyzny i chyba ogólnie człowieka nie
denerwuje jak nadgorliwość, przemądrzałość, próby manipulowania, brak
akceptacji innego sposobu na życie. To są tylko moje przypuszczenia, jeżeli się
kochacie to wyjdziecie z tego tylko się nie atakujcie bo małżeństwo to nie pole
walki ale pole pokory i uległości.

[Gość: Monika]

Gość portalu: joanna napisał(a):

&#62 Kiedy ja mam ochote na seks (a czesto mi sie to zdarza,
&#62 do czego z reguly kobiety sie nie przyznaja) to moj
&#62 maz albo jest zmeczony, albo oglada telewizje, albo ma
&#62 cos waznego do zalatwienia (np. w niedziele o 8 rano)!
&#62 On natomiast ochote na te sprawy ma kiedy ja mam okres
&#62 albo glowa mi peka po ciezkim dniu w pracy, albo musze
&#62 pedzic na przystanek bo zaspalam i praktycznie juz do
&#62 owej pracy jestem spozniona.

Myślę, że na tym właśnie polega wasz problem. Rozpoczęliście walkę: kiedy ty
chcesz - on nie chce, kiedy on - chce ty nie chcesz. Proponuję zaryzykować seks
wtedy, kiedy twój mąż ma na to ochotę (trudno, że boli cię głowa, trudno, że się
spóźnisz). Faceci są próżni, kiedy im się nie odmawia czują, że są ważni i
poważnie traktowani.
Moje małżeństwo trwa 13 lat. Na palcach jednej ręki mogę policzyć przypadki,
kiedy odmówiłam mężowi seksu. Uważam, że jest to wspaniała broń kobiety. Mówi
się, że mężczyzna to głowa rodziny, ale szyją jest kobieta, to ona wszystkim tak
naprawdę kręci. Dzięki takiemu mojemu podejściu nasze życie seksualne jest bardzo
udane, a i w życiu codziennym mąż postępuje tak jak ja tego chcę!
Życzę powodzenia i pozdrawiam Was oboje.
Monika

[Gość: Lou]

Dla mnie ważniejsza byłaby swoboda, niż manipulowanie. Joanno! myślałam o
małżeństwie, a to co piszesz jest skutecznym poradnikiem antymałżeńskim.
Chciałabym jednak zapytać, spod jakiego znaku jest twój mąż - chcę wiedzieć,
czego unikać.

[Gość: Joanna]

Moj maz to waga, a ja jestem baran (doslownie i w
przenosni)

[Gość: Ped]

Przeczytalem wypowiedzi uczestnikow dyskusji i
przylaczam sie do zdania Jorlanda. Bardzo trafnie
opisal sytuacje wrazliwego mezczyzny przytloczonego
przez silna, dominujaca kobiete. Tyle , ze na ogol w
takim przypadku te wrazliwosc kobieta mylnie odbiera
jako slabosc . Twoj maz nie chce byc pantoflarzem , on
takze chce o wszystkim decydowac ale prawopodobnie nie
jest pytany o zdanie , a nawet jesli jest pytany to Ty
i tak sama zdecydujesz i zrobisz po swojemu. Taka
postawa prawdopodobnie wzbudza w nim niechec i
rewanzuje to sobie w formie sprzeciwu na niwie seksu.
Przypuszczam, ze sam z soba zadowala sie po cichu w
ramach zemsty za upokorzenia jakich od Ciebie doznaje.
Pomysl w jakich sytuacjach moze czuc sie zle , co mu
zarzucasz , wypominasz i o co masz pretensje. Jesli nic
nie moze poradzic na to , ze jest bezrobotny , to juz
sama tego swiadomosc dzialac moze na niego frustrujaco.
A jesli do tego slyszy wymowki w stylu "to ja slaba
kobieta robie to i tamto , a ty silny mezczyzna nie
potrafisz tego i owego " to juz samo to doprowadzic
moze kazdego do stanu wrecz nienawisci do slubnej
partnerki . I wtedy z zemsty bedzie z Toba obowiazki
malzenskie spelnial byle jak , pomimo ze moze miec
ochote , albo i straci ochote na sama mysl o nich.
Narzucony w przeszlosci stereotyp silnego mezczyzny,
jest przynajmniej w naszych czasach z gruntu
falszywy.Granica silny -slaby , odporny - wrazliwy,
zdolny -tepy i innych cech , nie przebiega na granicy
podzialu na plcie i poslugiwanie sie takimi schematami
prowadzi do nieporozumien nie tylko w malzenstwie.
Mezczyzna w malzenstwie sfrustrowany i zdominowany
przez silniejsza i despotyczna zone nie spelni jej
oczekiwan i nic na to sie nie poradzi . Wybralas jego
wlasnie , bo wydawalo Ci sie , ze bedzie Ci we
wszystkim posluszny i tym samym ukrecilas bicz na swoje
plecy. A co do depresji , to nie jest wykluczone , ze
juz na nia cierpi , byc moze tylko w niewielkim stopniu
. Ale ochota na seks w takim stanie psychiki moze u
mezczyzn zmniejszac sie . Nawet ejakulacja moze
przebiegac prawie ze z bolem i poczuciem niesmaku , a
przynajmniej dawac ulge niewiele odbiegajaca od tej ,
jakiej doznaje sie przy oproznianiu przepelnionego
pecherza.

[Gość: joanna]

Wczoraj mial na to ochote - zgodzilam sie, bo ja zadnej
wojny z nim nie prowadze. W lozku upokorzyl mnie
i zeszmacil jak dziwke i nie chce juy o tym mowic.

[Gość: Vist]

Gość portalu: joanna napisał(a):

&#62 Wczoraj mial na to ochote - zgodzilam sie, bo ja zadnej
&#62 wojny z nim nie prowadze. W lozku upokorzyl mnie
&#62 i zeszmacil jak dziwke i nie chce juy o tym mowic.


Sorry, jestem przy Tobie w tej trudnej chwili...

Jak ochłoniesz i zechcesz zapytaj o upokorzenie. ok ?

[Gość: Joanna]

Juz zdazylam ochlonac, po tej ilosci prochow na
uspokojenie i obnizenie cisnienia, ktore od wczoraj
polknelam nie jest to takie trudne.
No wiec co z tym upokorzeniem?

[Gość: Vist]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 No wiec co z tym upokorzeniem?


Masz dużo do czytania i przemyślenia....

Może napiszę coś o tym przy innej okazji ?

A tymczsem (jeśli mogę) propomuję Ci:

"Trochę wolniej"

Czyli doprowadź się do stanu równowagi względnej.
np. mało rób. Tylko to co musisz. Śpij. Odnajdź poziom relaksu.
Nic nie musisz zrobić na dziś. Może "Twoj" by to przeczytał ?
Nie piłuj. Odpuść na trochę. ok ? Nic Ci nie ucieknie.

"Wyluzuj"


Vist______________________

[peter1]

Janno,

Moglbym powiedziec, ze zazdroszcze Twojemu mezowi. Ma kobiete, dla ktorej seks
powinien laczyc malzenstwo, a nie dzielic. Ale wyglada na to, ze sie nie
uklada. Nie wiem, jak dlugo juz ten stan trwa, ale jesli ponad rok, to chyba
koniec zludzen. Ratuj siebie, bo za dziesiec lat bedziesz zgorzkniala kobieta.
Jesli nie masz dzieci, moralnych i religijnych rozterek zwiazanych z rozwodem,
uciekaj. Szukaj dalej, bo tu juz lepiej nie bedzie. Nie jest wcale powiedziane,
ze gdzie indziej bedzie Ci lepiej. Probuj. Z Twojego opisu wnioskuje, ze macie
zupelnie inne temperamenty seksualne i nawet nie mozesz miec do meza pretensji
o to. On jest po prostu inny. Inaczej rozumie seks z kobieta i to sie nie
zmieni tak, jak ty tez sie nie zmienisz. Ja tez mam zawsze ochote, a moja zona
DUUUZO rzadzej. Kiedys myslalem, ze jest zlosliwa, wstretna lub cos w tym
stylu. Ale ona jest po prostu INNA i tego nie zmienie. INACZEJ pojmuje seks i
wszystko, ale to sie okazuje dopiero po kilku latach wspolzycia. Tu nie mozna
miec zadnych pretensji, bo to nie jest niczyja wina.

Pozdrawiam
peter

[Gość: Joanna]

Ja juz jestem zgorzkniala. A dzieci ani religijnych
rozterek tez nie mam - na szczescie nie przyszlo mi do
glowy zachodzic szybko w ciaze.
A moj problem trwa od okolo dwoch lat (od trzech
jestesmy malzenstwem). Dziwi mnie tylko jedno -
dlaczego przed slubem i przez jakis czas
po slubie wcale nie bylo zadnej roznicy temperamentow.
Dopiero z czasem wszystko zaczelo sie zmieniac i
stopniowo coraz wiecej pozycji nalezalo wykreslic
z repertuaru naszych zachowan seksualnych - kiedys nie
obchodzilo go, gdzie i kiedy, wazne bylo, ze mielismy
na to ochote. Kiedys nie bylo szybkich, byle jakich
numerkow - ale to byly te czasy, kiedy jeszcze wygladal
jak facet (troche bicepsow i miesni na klacie), a teraz
wyglada jak pensjonariusz Oswiecimia (skora i kosci).
Zwykle faceci lubia sport - pilke, silownie i te sprawy
a on jeden nie. Ja osobiscie cwicze w domu z ciezarkami
bo inaczej wygladalabym jak matrona, dla niego jednak
moje babskie ciezarki (do 3 kg na jedna reke) i moje
babskie cwiczenia sa za ciezkie!!! Wyczytalam gdzies,
ze u mezczyzn testosteron odpowiada i za ochote na seks
i za rozwoj muskulatury i na odwrot - powiekszenie masy
miesni od razu podnosi poziom testosteronu w
organizmie. Tylko co zrobic jesli ktos nie chce sie
wcale ruszac (ani fizycznie ani psychicznie) ?
Jesli to malzenstwo nie ma szans ( a takie
prawdopodobienstwo jest duze) to co ja mam podac jako
powod do rozwodu? Nie pije, nie pali, zdrady udowodnic
mu nie moge, nie bije mnie - niby ideal, a i tak zyc
sie z nim nie da pod jednym dachem. A w ogole to jesli
mialabym sie rozwiesc to chcialabym to zrobic szybko
i bez orzekania o czyjejkolwiek winie, a z wlasnej woli
moj maz sie ze mna nie rozwiedzie (juz ten temat z nim
kilka razy przewalkowalam). On wrecz twierdzi, ze nie
potrafilby zyc beze mnie. Ale tego, ze ja nie potrafie
zyc z nim juz nie uwzglednil

[peter1]

Joanno,

Ja ci nie jestem w stanie doradzić, co dokładnie masz robić i jak, bo nie widzę
i nie znam was z bliska. Z Twojej wypowiedzi widać ogromną agresję w stosunku
do niego i ja to rozumiem. Nierozładowane emocje i pragnienia to dynamit. Ale w
Twojej wypowiedzi widać juz pogardę dla niego. Niedaleko już do nienawiści, a
to przede wszystkim zniszczy Ciebie. Po prostu, nienawiść niszczy. Jeśli on
twierdzi, że nie może bez Ciebie żyć, to znaczy, że to chyba Ty stworzyłaś mu
takie gniazdko, w którym mu jest dobrze.
Istnieje też inna możliwość: po studiach dorosły człowiek wypieszczony przez
mamusie wchodzi w zycie dorosłe z różnym bagazem doświadczeń. Dla niektórych to
jest jak wypadnięcie przez okno z wieżowca. On mógł się zetknąć z problemami,
które go przerastają i problemy z seksem są tu tylko problemami wtórnymi. Jeśli
jest w Tobie trochę miłości, to Ty musisz mu pomóc. Inaczej skończy w depresji
a wtedy to Ty bedziesz miala pieklo, bo takie jest zycie z chorym czlowiekiem.
pozdrawiam
Peter1

[Gość: Joanna]

Jestes kolejna osoba, ktora mowi mi, ze ja mam udzielic
pomocy mezowi, bo on wpadnie w depresje...
A kto pomoze mnie, jesli ja tez ledwo zyje - lekarz
ogolny przepisal mi taka ilosc srodkow uspokajajacych,
nasennych, przeciwdepresyjnych, ze az dziw bierze, ze
po tym wszystkim ciagle chodze zdenerwowana i zla
na caly swiat. Gorzej -ja sie w ogole nie stosuje do
zalecen lekarza i biore konskie dawki tych paskudztw
po to tylko, zeby normalnie funkcjonowac. Wiec
w depresje to chyba ja powoli wpadam. Poczytaj sobie,
co tu ludzie o mnie wypisuja - ze probuje manipulowac,
ze cos mezowi musialam zrobic, ze to, ze tamto...
Ktos widzi we mnie demoniczna babe, ktora rzadzi
wlasnym (biednym) facetem, a tymczasem demoniczna baba
nie dosc, ze nikim ni rzadzi to jeszcze czuje sie
zupelnie zagubiona, bezradna, przybita...
Agresja??? Czy ja kieruje ja do mojego meza? Nie, ja
wyzywam sie tutaj i tu probuje powylewac zale, zeby
nie nosic calego tego balastu w obie strony - z domu,
a potem do domu...
W gruncie rzeczy to sporo osob radzi, zebym to ja
zajela sie rzekoma depresja meza, ale jestem pewna,
ze on sobie w zyciu i beze mnie by poradzil. Moze swoja
postawa probuje zwrocic na siebie swoja uwage, zebym
przyszla mu znowu z jakas pomoca.
A ja (niestety) jestem tylko czlowiekiem i chcialabym
aby wreszcie to on podal mi pomocna dlon

[Gość: zyczliwa]

Joanno,
nie zastanawiaj sie dluzej nad tym wszystkim-wierz mi nie warto, odejdz kiedy
jeszcze jest czas-nie macie dzieci,
lepiej nie bedzie nigdy, nigdy go ani siebie nie zmienisz,nie pasujecie do
siebie i koniec,nie warto jest tkwic w tak toksycznym zwiazku,
przeczytalam wszystkie posty-moge powiedziec ze moja historia jest taka sama,a
nawet gorsza-dodatkowo mam dzieci i jestem poza Polska ,
jestesmy ze soba-15 lat,
dziewczyno!
pocierpisz rok,dwa ale gdy sie obudzisz bedzesz miala nadzieje ktorej ja juz
nie mam:
moje zycie wyglada tak:
sniadanie dla dzeci,
praca
obiad
garki
spanie
nic juz nie czuje, nie mam ochoty na sex na nic

(zreszta sex to nie tylko sex -jest to czucie i bycie z bliska osoba -ja jestem
sama)
pozdrawiam serdecznie

[Gość: Ped]

Przepraszam za te niefortunna diagnoze. Ale skoro taki
wychudzony, to moze malzonek jest chory ? Zabierz go do
psychiatry koniecznie . Nie do uwierzenia aby po trzech
latach tak mu przeszla ochota na zycie ni stad ni z
owad !

[Gość: Lou]

Joanno!!! To, co pisałam o manipulacji, nie odnosi się do Ciebie, ale do
wypowiedzi Moniki (o byciu szyją która kręci głową rodziny; nie wyobrażam sobie
zresztą, że dla osiagnięcia tego miałbym kochać sie wyłącznie wtedy, kiedy
łaskawca wyraża chęć). Ogromnie Ci wspólczuję i już wczesniej nasunęła mi się
refleksja, że kobieta jest zawsze obwiniana. Dlaczego tak sie dzieje?
Dlatego, że kobieta jest w każdej sytuacji słabsza, a słabośc ściąga na siebie
agresję. Poza tym, mężczyżni trzymają między sobą, a kobiety wolą ze soba
nawzajem rywalizować, co może m. in. przekładać sie na upomnienia, wytykanie
rzekomych błędów itd.
Zastanawiam się też, czy mąż nie chce Cię w ten sposób skłonić do zdrady. W
każdym razie z tego co piszesz, wnioskuję, że jest łajdakiem, byc może nawet
wyrafinowanym, dlatego powinnaś działać rozważnie, nie dać się sprowokować, a
przede wszystkim chronić siebie. Domyślam się, że to łatwo mówić, ale nie
popadaj w lekomanię, bo się wykończysz. Znajdź sobie przyjaciół, którym
mogłabyś o tym mówić bezpośrednio i zyskać w nich sprzymierzeńców. To Ty
jesteś ważna. Nie wiem, jak dodać Ci otuchy, ale wiedz, że jestem po Twojej
stronie.
A może wypowiedziałby się o tym wszystkim wreszcie (obiektywnie!) jakiś
psycholog? Tylko nie życzę sobie przeczytać następnego dnia, że to kobieta
jest winna.

[Gość: Fnoll]

Droga Lou
To co proponujesz to zrobienie z malzenstwa pola bitwy. Z jednej strony zona i jej
psiapsiulki, udzielajace rad jak "oswajac" meza i wspierajace ja w przekonaniu,
ze to zle zwierze, a z drugiej maz, ktory albo ucieka w prace, albo w kuflowanie z
funflami, powtarzajacy "daj mi babo swiety spokoj", czy tez pasacy brzuszek przed
telewizorem. Wiem, ze to tak czesto wyglada i ludzie mysla, ze tak byc musi, ale
tak byc nie musi. To taki paskudny stereotyp kulturowy. Jeszcze jakby takie pary
nie mialy dzieci, to spoko - skoro chca, niech sie mecza. Ale gdy maja dzieci, to
konflikt miedzy rodzicami ZAWSZE odbija sie najbardziej na dziecku. Rodzina
powinna udzielac sobie nawzajem wsparcia, a nie kopac pod soba dolki i snuc
intrygi. Taka rodzina co knuje - to jest chora rodzina. Z drugiej strony, w kazdej
rodzinie jest pewien zapas dobrych checi, ktory mozna wykorzystac do zmiany
na lepsze, do rozwiazania konfliktow, zblizenia zwasnionych stron. To sie da
zrobic.

[Gość: Joanna]

Przepraszam, moze zbyt pochopnie przyjelam, ze jest
to przytyk do mojej osoby, ale moi rodzice zawsze
o wszystko z czym nawet nie mialam nic wspolnego
obwiniali mnie (jak cale ciasto zostalo zjedzone przez
noc to zawsze bylo, ze ja zjadlam, jak ktos naniosl
blota do mieszkania, to znow bylo na mnie, ze pewnie
ja butow nie wycieram). Z czstego przyzwyczajenia
uznalam, ze znowu sie mnie czepili i sama nie wiem
o co...
Czy moj maz jest lajdakiem - tego naprawde nie wiem,
ale skonczonym durniem to chyba jest. Tak mi sie wydaje
bo chyba trzeba byc durniem, zeby az tak komplikowac
sobie zycie. I na pewno nie nalezy do osob odwaznych,
bo nie raz widzialam jak zmykal gdzie pieprz rosnie
przed byle jaka decyzja, czy problemem...
Tu po prostu wystarczy maksimum ludzkiej glupoty
zeby doprowadzic malzenstwo do takiego stanu.
A co do przyjaciol - szkoda, ze nie rosna na drzewie
wiosna. Nie twierdze, ze nie mam zadnych przyjaciol,
ale o osobistych problemach nie bardzo mam z kim
podyskutowac - moze nie mam szczescia do ludzi, bo
wiekszosc moich znajomych (plci obojga) slyszac
magiczne slowo 'seks' albo sie czerwieni, albo glupio
usmiecha. Gdy sie mowi o wznioslej milosci, to kazdy
jest zachwycony, ale gdy sie mowi o sprawach plci to
z reguly wywoluje u sluchaczy konsternacje.
Ostatnio moj wlasny maz tak mi dopiekl, ze swoje
kontakty z nim ograniczylam do slow 'tak,nie,prosze,
przepraszam,dziekuje'.Wiecej sie nie odzywam, bo nie
mam juz sily i ochoty. Dopraszac sie o milosc, seks,
czulosc tez chwilowo nie mam ochoty i moze to wreszcie
da mu do myslenia. Jesli nawet chcial mnie do czegos
sprowokowac to tak przegial, ze przepalily mi sie
bezpieczniki. Mam nadzieje, ze nie osiagnal celu, a
wrecz wpadl (lub wpadnie wreszcie) we wlasne sieci.
Zwlaszcza, ze on nie wytrzymuje mojego milczenia -
pewnie nawet wolalby sie klocic, ale na to tez juz nie
mam sily ani ochoty.

[Gość: żona]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62
Mam nadzieje, ze nie osiagnal celu, a
&#62 wrecz wpadl (lub wpadnie wreszcie) we wlasne sieci.
&#62 Zwlaszcza, ze on nie wytrzymuje mojego milczenia -
&#62 pewnie nawet wolalby sie klocic, ale na to tez juz nie
&#62 mam sily ani ochoty.

Witam,
w paru miejscach na forum już wspominałam , że moja sytuacja w małżeństwie mocno
przypomina to , co się dzieje u Ciebie.
Piszesz , że on nie wytrzymuje twojego milczenia. U mnie jest odwrotnie - to ja
nie wytrzymuję milczenia mojego męża . Zwłaszcza , że dla niego
takie "nieodzywanie" może trwać wiecznie, dochodziliśmy do dwutygodniowego. Tylko
to nic nie dało, no może z wyjątkiem "zmęczenia materiału".
W tej chwili też jestem na tym etapie, bardziej już tą całą sytuacją zmęczona,
znudzona i nawet nie chce mi się tego zmieniać.
Mam swoich przyjaciół, chodzimy do kina, a jak mi jest zupełnie żle, czytam swoje
ulubione ksiązki i piszę sobie coś tam (niekoniecznie w internecie).
Nie wiem , jak to rozwiążę. Obecnie żyjemy obok siebie, osobno wyjeżdżamy - każdy
do swoich rodziców (to też jest m.in. kwesta sporna - nasze rodziny), mamy w
planach wspólny wyjazd na wakację , ale - jak zwykle- ze znajomymi.
Kiedyś potrafiliśmy po prostu ze sobą być, nikt nie był nam potrzebny do
szczęścia.Powiedziałam mu,że może powinniśmy pojechać tylko we dwoje , ale
żachnął się, wkurzył i nazwał mnie "jaskiniowcem " (wspomnę , że wszyscy nasi
znajomi to mój "balast" jeszcze ze starych czasów).
Jestem już tak zmęczona tą walką, że popadam w deprechę co jakiś czas (jakoś
radzę sobie bez prochów, ale za to z pomocą winka).
Ostatnio przy kolejnej próbie rozmowy , usłyszałam: " z tobą się czuję jakbym
mieszkał z facetem". Nie wiem, dlaczego.Jestem niezależna , ale to właśnie jemu
się kiedyś podobało. Mam odpowiedzialną pracę, nienajgorzej zarabiam (ale on
więcej - więc chyba nie jest to problem).
Joanno , ktoś zaproponował ci odejście od męża. Mi doradzają to samo . Tylko
jest jeszcze coś , dla mnie ważne.
Mimo zmęczenia, ja jeszcze chyba kocham swojego męża (o ile nie mylę miłość z
przywiązaniem). Nie wiem, jak to jest z nim , nigdy nie należał do wylewnych
osobowości. Na moje pytania zawsze odpowiadał twierdząco ,ale nigdy z własnej
inicjatywy.
Więc nie wiem co dalej robić , tkwię w martwym punkcie. Pozostaje mi czekanie na
cud. Tylko , jak długo jeszcze...

[Gość: Joanna]

Nie wiem czy to ma znaczenie, ale w naszym zwiazku to
ja sie czuje tak jakbym zyla z druga kobieta...
Z mojego meza czasami wychodzi Sierotka Marysia,
Spiaca Krolewna czy cos w tym stylu.
Strona milczaca jestem dlatego, ze z reguly dobrze
znosze samotnosc i w ilosciach umiarkowanych nawet jej
potrzebuje i lubie. Moj maz natomiast oscyluje pomiedzy
wspomniana Sierotka Marysia i Bestia z Apokalipsy
-jesli nie jest glaskany to juz woli wsciekla walke
i szamotanine byle by tylko moc byc blisko drugiego
czlowieka - nawet kosztem trzymania go za gardlo.

[Gość: Monika]

Droga LOU!
Ja nie napisałam, żeby kochać się z mężem tylko wtedy, kiedy on ma na to
ochotę! Nie wiem, dlaczego w społeczeństwie (wśród kobiet) pomstuje takie
odbieranie seksu: kiedy kobieta godzi się na seks z mężczyzną, wtedy kiedy on
ma na to ochotę to odbierane jest to tak, jak to napisałaś "miałbym kochać sie
wyłącznie wtedy, kiedy łaskawca wyraża chęć". To wygląda tak, jakby kobiety się
poświęcały, łaskawie udostępniały się dla mężczyzny. To jest brak szacunku dla
tej drugiej (w tej sytuacji mężczyzny) osoby. Dlaczego mam odmawiać czegoś
(nawet seksu, co to za różnica) czego druga osoba potrzebuje. Można to porównać
z sytuacją taką: mój mąż mówi "zjadłbym zupę pomidorową na obiad", a ja
następnego dnia gotuję zupę pomidorawą. Czy jest w tym coś złego? Po prostu
zrobiłam mu tym przyjemnośc i wiem, że on to kiedyś odwzajemni! To są takie
małe przyjemności, ale z tego składa się życie!
Nie czuję się wykorzystana z tego powodu, że nie odmawiam mojemu mężowi seksu!
Bo czym właściwie różni się seks od zupy pomidorowej (w tym przypadku)? Uważam,
że kobiety popełniają ogromny błąd traktując seks, jak łaskę daną mężowi.
Pomijając mężczyzn, który człowiek długo by to znosił.
Chciałabym Joanno, abyś napisała, czym Cię mąż upokorzył (wspominasz o tym
ostatnio)?
P.S. Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam Twoje zapytanie Lou, ale mój mąż jest
zodiakalną Wagą i jest wspaniałym facetem, który odkrył we mnie kobietę! Wierzę
w to, że nie bez znaczenia był tu fakt, że mam taki stosunek do seksu, jak
napisałam!

[Gość: Joanna]

Moze nie powinnam tego pisac, ale juz o tylu intymnych
sprawach tu napisalam, ze jedna mniej, jedna wiecej
nie robi roznicy. Otorz moj maz podpuscil mnie do
'szczerej' rozmowy, a ja glupia dalam sie nabrac
i wyspiewalam jak na spowiedzi i ze szczegolami
wszystko, po prostu wszystko - czego oczekuje od niego
na codzien w naszym malzenstwie, w czym chcialabym
zeby mi pomagal i w czym mnie wspieral, jak rowniez co
bym chciala od niego w lozku. O dziwo - na to lozko
chetnie sie zgodzil i to na zasadzie - juz, teraz,
natychmiast. Sadzilam, ze nareszcie sie dogadalismy
i ze maz chce mi tym okazac dobra wole i szczere checi
naprawy naszego malzenstwa. I chyba tu sie bardzo
pomylilam, bo ledwo w tym lozku sie znalezlismy to bez
wstepow, pieszczot, pocalunkow i innych ceregieli
od razu przeszedl do sprawy, po czym po chwili skonczyl
i oswiadczyl, ze jemu jest bardzo przykro, ale wlasnie
dostal orgazmu i juz nic wiecej dzisiaj nie da sie
zrobic... Czulam sie oszukana, wykorzystana,
sprowadzona do poziomu taniej dziwki. Jak ja mam
rozumiec takie zachowanie - czy on jest az tak
nieudolny w lozku, czy chcial mi raczej pokazac, ze nie
wazne co ja mysle i czego potrzebuje - i tak
ostatecznie bedzie jak on chce. W kazdym razie poczulam
sie bezgranicznie upokorzona i skrzywdzona, kazalam
mu sie spakowac i wyniesc, ale nawet nie potraktowal
tego powaznie.
Jak juz jestesmy przy zupie pomidorowej i tym podobnych
sprawach - czy jesli mezczyzna kocha kobiete a zalozmy
ze on jest stolarzem i gdyby ona poprosila go o
zrobienie regalu do pokoju to czy by jej odmowil?
Chyba zrobilby ten regal nawet gdyby mu sie nie bardzo
chcialo chocby przez wzglad na swoja milosc do niej.
Czym zatem rozni sie seks od stolarki skoro kazdy facet
ma niezbedne narzedzia a podstawy fachu to z reguly
nawet ma w genach? Czy gdyby maz mnie kochal, to nie
dalby mi w lozku przyjemnosci??? To co zrobil odebralam
jako cos naprawde bezlitosnego... Tego sie nie da
pogodzic ani z miloscia, ani z odpowiedzialnoscia,
ani z dojrzaloscia... Zlosliwosc, zemsta, glupota -nie
wiem, ale czemu mam byc na jego zawolanie, zwlaszcza,
ze jeszcze jestem traktowana w ten sposob - ja, ta zla
demoniczna, zaborcza i okropna kobieta jak to niektorzy
mnie tu ocenili. Co mam zrobic? Spakowac jego rzeczy
i razem z nim wyrzycic sila z mieszkania? No to juz
w ogole nie wiem co sobie o mnie sasiedzi pomysla jak
zobacza mnie stosujaca przemoc fizyczna wobec meza...
Sam sie nie chce wyprowadzic, zmienic sie nie chce,
nie wiem czy jakakolwiek terapia w tej chwili i w tym
stanie moze cokolwiek zmienic. Czasami wydaje sie, ze
rozwod to jedyne rozsadne wyjscie, tylko musze sie
jakos pozbierac, zeby zaczac o tym powazniej myslec,
a zeby przejsc od myslenia do dzialania to jeszcze
wiele sily, odwagi i stanowczosci potrzeba...
Nie chce mowic, ze jestem tchorzem, ale do szczegolnie
zawzietych i odwaznych to ja nie naleze...

[Gość: żona]

Myślę ,że jeśli chodzi o rozwód nikt nie jet odważny. Dobre są rady cioci ,jak
nie trzeba ich stosować w praktyce.
O rozwodzie myślę już od jakiegoś czasu. Tyle , że bardzo się boję. Z mężem
kupiliśmy jakiś czas temu mieszkanie , mamy je urządzone . Kiedyś podczas
kłotni powiedział ,że po rozwodzie mam się wynieść. Że to wszystko jego, bo on
zarabia więcej etc...
Wiem , że z prawnego punktu widzenia mam prawo do połowy itd . Ale nie chcę się
wynosić z miejsca, które razem zbudowaliśmy , nie chcę cierpieć i zaczynać
wszystkiego od nowa , z nowymi facetami, jakimiś sztucznymi randkami (bo w
pewnym wieku wiadomo , o co chodzi na randkach). Nie wiem jak bym to zniosła.
Boję się samotności i kolejnych rozczarowań i mam nadzieję , że rozwód to nie
jedyne wyjście.

[Gość: Jorland]

Nadzieja jest zawsze, znam zwiazki, ktore wygrzebywaly sie z gorszych
tarapatów. Problem w tym zeby się zaczęło chcieć. Ten typ facetów, który Panie
charakteryzujecie cechuje duża siła inercji. Problemy z którymi maja się
zmierzyć wydają się im wielkie jak szczyty gór na które mają się wspiąć. Coś w
tym jest, że w tego typu układach to często kobiety z większą determinacja
walczą o związek, mężowie częściej poddają się poczuciu bezradności. Może jest
tak dlatego, że kobieta ma więcej do stracenia, nie wiem, tak czy owak
pantoflarzy ciężko zachęcić do działania. Cudów tutaj nie będzie. Utrzymanie
ciała w dobrej kondycji wymaga odpowiednich zabiegów, ćwiczeń, diety, etc., a
co dopiero powiedzieć o związku dwojga ludzi. Nie ma tutaj złotych rad, a lekko
rzucane pouczenia mogą tylko pogorszyć sprawę. Jedno wiadomo: jeśli w
małżeństwie jednej stronie nie zależy, to druga może rwać sobie włosy z głowy,
wyć, krzyczeć a i tak to nic nie da. A jeśli w jakiś sposób zależy to zawsze
można zacząć coś robić i się odbić. Kłaniam się i przepraszam za te banały, ale
tak naprawdę wiecie Panie, że tutaj dobre rady w grę nie wchodzą. Co najwyżej
pokrzepić się można przykładami osób które przez to przechodzą lub przeszły.

[Gość: Joanna]

No oczywiscie, ze rozwod to nigdy nie jest jedyne
wyjscie, ale w moim przypadku chyba troche mniej
sie boje, bo troche mniej mam do stracenia - nie mamy
dzieci, maz dlugo szukal pracy i ostatecznie wzial
pierwsza jaka znalazl - mimo iz dostaje za nia
najnizsze wynagrodzenie, co po odliczeniu podatku,
skladki na ZUS jest smieszna suma, tak wiec nawet nie
dorobilismy sie razem porzadnego kompletu talerzy!!!
Nawet nie mielibysmy sie o co klocic w sadzie - co
najwyzej o to, po czyjej stronie lezy racja.
Po drugie - jego zachowanie dochodzi juz do granic tego
co moge tolerowac, a wrecz je juz przekroczylo - stad
tez pomysl podjecia strajku polegajacego na uzywaniu
minimum slow w kontaktach z nim i nieinicjowaniu
zadnych dyskusji. Jeszcze radykalniejsza forma protestu
moze byc przeniesienie sie na lozko do drugiego pokoju,
ale poniewaz jest stare i niewygodne raczej jego
wolalabym tam wyeksmitowac. Moge strajkowac dalej
-odmawiac jadania posilkow przy jednym stole, moge
nawet rozwiazac taka instytucje jak wspolna kasa
malzenska, zadajac tylko polowy naleznosci za oplaty.
A poniewaz ja zarabiam wiecej - mogloby mu sie to nie
oplacic, bo sadze, ze starczyloby mu jedynie na bilet
miesieczny i baaaaardzo skromne utrzymanie.
Tak wiec jakos moge sie bronic i probowac dac mu do
myslenia. Ale czy pomysl jest dobry i skuteczny to nie
wiem i jak ktos nie jest tak zdesperowany jak ja to
nawet do takich prob nie namawiam, bo wyjscia sa dwa:
albo zobaczy co moze w zyciu stracic i sie nad soba
zastanowi, albo tez odpowie tym samym i wymysli jeszcze
bardziej przebiegle formy strajku czy uprzykrzania mi
zycia, a wtedy to juz chyba wywiaze sie taka wojna,
ze nie bedzie czego ratowac i nad czym sie
zastanawiac...
Tyle, ze w moim przypadku to znowu on ma wiecej do
stracenia jesliby do rozwodu doszlo. Najgorsze jest to,
ze on nie wierzy, ze bylabym do tego zdolna. Moze jak
zaczne ostrzej strajkowac to uwierzy - w tej chwili
nie jestem w stanie samej sobie odpowiedziec.
Ale mimo wszystko chcialabym zrozumiec o co mu chodzi
i co on chce mi powiedziec swym szczeniackim
zachowaniem, bo moze caly ten cyrk, wojna, klotnie,
nerwy jest zbedny. Moze nigdy by do tego nie doszlo
gdyby potrafil powiedziec 'nie podoba mi sie
to i to i jeszcze tamto, co zamierzasz z tym zrobic'.
Ale nie - on czeka na to az zona sama sie domysli
i sama wszystko naprawi, a ze sie do tej pory nie
domyslila wiec lepiej zrobic jej za to na zlosc!!!
A jemu sie nie chce zrobic pierwszego kroku, albo tez
zrobic go nie potrafi - skutek widac.
Tak to wyglada z mojego punktu widzenia.
Wracajac jeszcze do rozwodu - ja tez troche sie boje
samotnosci, troche tego co przyniesie przyszlosc, ale
glownie chcialabym uniknac kolejnej gwaltownej zmiany
w moim zyciu, bo nie mam co liczyc na wsparcie ze
strony rodziny - wrecz licze sie z brakiem zrozumienia,
a zaczynam wchodzic w taki wiek ze tesknie za
stabilizacja i spokojem, a nie za zyciowymi przewrotami
ktore przestawia swiat do gory nogami i ktore nie
wiadomo jak zniose.

[violalask]

Joanno, nie chcę się wymądrzać, nie mam zresztą żadnych kwalifikacji, żeby
udzielać rad czy stawiać diagnozy. Mam tylko nieprzeparte wrażenie,że gdzieś w
głębi jesteś zranionym dzieckiem, dzieckiem nie dość kochanym, pozbawionym
pewności, że jest warte miłości. To dziecko z czasem dorosło, nauczyło się, że
musi walczyć o każdy gest czułości i zrozumienia. Czasem je dostaje, ale
częściej gryzie palce z lęku i poczucia niepewności. Może trzeba przyznać się
do własnej słabości i tego skaleczenia... Tylko że Twój mąż jest chyba ostatnią
osobą, która może CI w tym pomóc...

Violask-cos specjalnie dla ciebie

[Gość: Joanna]

Sama to kiedys napisalam:

Wolanie

Nosze w swoim sercu jakas wielka rane,
jakis wielki smutek, tesknote ogromna!
Blaka sie po swiecie zycie niekochane...
Czy ktos mnie przygarnie - istote bezdomna?

Nie mam swego miejsca, nie mam swego gniazda,
nie mam gdzie sie wtulic - jak przetrwac noc ciemna?
Szukam przeznaczenia, szukam drogi w gwiazdach...
Czuje sie samotna - czy ktos pojdzie ze mna?


Czy ja kiedys zaprzeczylam wlasnej slabosci???
No wlasnie stad sie biora moje problemy z psychologami
-jak im mowie, ze czuje sie slaba, bezradna, ze problem
przerasta moje sily to mi odpowiadaja, ze wygladam na
bardzo silna osobe, ze dam sobie rade, ze jak sie
wyspie i odpoczne to bede miala sile zeby za dzien czy
dwa problem rozwiazac. Juz dzisiaj pisalam, ze z pelna
swiadomoscia i w konkretnych celach udaje osobe
silniejsza niz jestem. Co by bylo gdybym sie zaczela
przed calym swiatem obnosic ze swoja bolesnie zraniona
w dziecinstwie dusza, ze swoimi problemami???
Wiele osob doszloby do wniosku ze dramatyzuje,
znalazloby sie pewnie kilka takich, ktore probowalyby
mnie sobie podporzadkowac, ale nie wiem czy nie
skomplikowalabym sobie zycia. A tak - wiem ja, moj maz
i na tym koniec.

[Gość: violalask]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 Sama to kiedys napisalam:
&#62
&#62 Wolanie
&#62
&#62 Nosze w swoim sercu jakas wielka rane,
&#62 jakis wielki smutek, tesknote ogromna!
&#62 Blaka sie po swiecie zycie niekochane...
&#62 Czy ktos mnie przygarnie - istote bezdomna?
&#62
&#62 Nie mam swego miejsca, nie mam swego gniazda,
&#62 nie mam gdzie sie wtulic - jak przetrwac noc ciemna?
&#62 Szukam przeznaczenia, szukam drogi w gwiazdach...
&#62 Czuje sie samotna - czy ktos pojdzie ze mna?
&#62
&#62
&#62 Czy ja kiedys zaprzeczylam wlasnej slabosci???
&#62 No wlasnie stad sie biora moje problemy z psychologami
&#62 -jak im mowie, ze czuje sie slaba, bezradna, ze problem
&#62 przerasta moje sily to mi odpowiadaja, ze wygladam na
&#62 bardzo silna osobe, ze dam sobie rade, ze jak sie
&#62 wyspie i odpoczne to bede miala sile zeby za dzien czy
&#62 dwa problem rozwiazac. Juz dzisiaj pisalam, ze z pelna
&#62 swiadomoscia i w konkretnych celach udaje osobe
&#62 silniejsza niz jestem. Co by bylo gdybym sie zaczela
&#62 przed calym swiatem obnosic ze swoja bolesnie zraniona
&#62 w dziecinstwie dusza, ze swoimi problemami???
&#62 Wiele osob doszloby do wniosku ze dramatyzuje,
&#62 znalazloby sie pewnie kilka takich, ktore probowalyby
&#62 mnie sobie podporzadkowac, ale nie wiem czy nie
&#62 skomplikowalabym sobie zycia. A tak - wiem ja, moj maz
&#62 i na tym koniec.

Joanno, z własnego (bolesnego) doświadczenia wiem, jak bardzo bagaż, który
niesiemy, zaburza nasze relacje z bliźnimi. Wymyślamy rozmaite strategie obronne,
skrywamy własną słabość, próbujemy wywalczyć sobie tę odrobinę akceptacji. Ale w
gruncie rzeczy boimy się ludzi - dlaczego mieliby nas kochać czy szanować, skoro
nam samym brak poczucia własnej wartości. Problem w tym, że wciąż uciekając,
pozostajemy w zaklętym kole ponurych doświadczeń dzieciństwa i zamykamy sobie
drogę wyjścia. Trzeba chyba spróbować polubić siebie. To brzmi banalnie, wiem.
Tylko, że nie da się inaczej. Trzeba przecież w końcu dorosnąć. To piekielnie
trudne. Sama nie wiem, czy mi się to do końca udało, pewnie nie... Wiesz, a tak
na koniec - jaką "ciemność" nosi w sobie twój mąż?

[Gość: violalask]

Gość portalu: Joanna napisał(a):

&#62 Sama to kiedys napisalam:
&#62
&#62 Wolanie
&#62
&#62 Nosze w swoim sercu jakas wielka rane,
&#62 jakis wielki smutek, tesknote ogromna!
&#62 Blaka sie po swiecie zycie niekochane...
&#62 Czy ktos mnie przygarnie - istote bezdomna?
&#62
&#62 Nie mam swego miejsca, nie mam swego gniazda,
&#62 nie mam gdzie sie wtulic - jak przetrwac noc ciemna?
&#62 Szukam przeznaczenia, szukam drogi w gwiazdach...
&#62 Czuje sie samotna - czy ktos pojdzie ze mna?
&#62
&#62
&#62 Czy ja kiedys zaprzeczylam wlasnej slabosci???
&#62 No wlasnie stad sie biora moje problemy z psychologami
&#62 -jak im mowie, ze czuje sie slaba, bezradna, ze problem
&#62 przerasta moje sily to mi odpowiadaja, ze wygladam na
&#62 bardzo silna osobe, ze dam sobie rade, ze jak sie
&#62 wyspie i odpoczne to bede miala sile zeby za dzien czy
&#62 dwa problem rozwiazac. Juz dzisiaj pisalam, ze z pelna
&#62 swiadomoscia i w konkretnych celach udaje osobe
&#62 silniejsza niz jestem. Co by bylo gdybym sie zaczela
&#62 przed calym swiatem obnosic ze swoja bolesnie zraniona
&#62 w dziecinstwie dusza, ze swoimi problemami???
&#62 Wiele osob doszloby do wniosku ze dramatyzuje,
&#62 znalazloby sie pewnie kilka takich, ktore probowalyby
&#62 mnie sobie podporzadkowac, ale nie wiem czy nie
&#62 skomplikowalabym sobie zycia. A tak - wiem ja, moj maz
&#62 i na tym koniec.

Joanno, z własnego (bolesnego) doświadczenia wiem, jak bardzo bagaż, który
niesiemy, zaburza nasze relacje z bliźnimi. Wymyślamy rozmaite strategie obronne,
skrywamy własną słabość, próbujemy wywalczyć sobie tę odrobinę akceptacji. Ale w
gruncie rzeczy boimy się ludzi - dlaczego mieliby nas kochać czy szanować, skoro
nam samym brak poczucia własnej wartości. Problem w tym, że wciąż uciekając,
pozostajemy w zaklętym kole ponurych doświadczeń dzieciństwa i zamykamy sobie
drogę wyjścia. Trzeba chyba spróbować polubić siebie. To brzmi banalnie, wiem.
Tylko, że nie da się inaczej. Trzeba przecież w końcu dorosnąć. To piekielnie
trudne. Sama nie wiem, czy mi się to do końca udało, pewnie nie... Wiesz, a tak
na koniec - jaką "ciemność" nosi w sobie twój mąż?

[Gość: Joanna]

No przeciez caly czas mowie, ze nie wiem o co chodzi
mojemu mezowi (jaka ciemnosc w sobie nosi - jesli tak
wolisz), a skoro on nie chce mi powiedziec, a ja nie
jestem jasnowidzem to jak mam to z niego wyciagnac???
A co do doroslosci - caly czas bylam az ponad wiek
dorosla i chyba teraz pora zeby troche 'zdziecinniec',
to sobie chociaz od bycia zawsze dorosla, zawsze
odpowiedzialna i zawsze o wszystko sie troszczaca zona
odpoczne.
Nie sadze abym nie akceptowala siebie samej,
natomiast srodowisko w ktorym wyroslam nie dalo mi
zadnych wskazowek jak poruszac sie w zyciu doroslym.
A jak sie cos robi metoda prob i bledow to trudno sie
dziwic ze wyszlo mi tak a nie inaczej.
Dopoki nie poszlam na studia to nie bylo mi wolno nawet
z chlopakiem wyjsc gdzies na wieczor.Dopiero na
studiach na pierwszym roku spotkalam kogos z kim bylam
dwa lata, ale poniewaz byl jedynakiem bezwzglednie
oddanym mamusi i mamusia kazala mu ze mna zerwac to
zerwal. Potem troche trwalo zanim sie pozbieralam,
potem bylo kilka znajomosci z ktorych nic nie wyszlo,
dopiero konczac studia poznalam mojego obecnego meza.
Probujac zamknac mnie pod kloszem moja matka wyrzadzila
mi wiele zlego bo odebrala mi mozliwosc kontaktu
z kolegami w wieku lat kilkunastu, a gdzie potem mialam
nadrabiac zaleglosci??? Weszlam w zycie z piatkami
z matury, ale za to zupelnie niedouczona jesli chodzi
o spoleczno-emocjonalny aspekt zycia. Milosci,
wsparcia, zrozumienia tez od rodzicow nie dostalam
- byly tylko wymagania i coraz wieksze obowiazki,
ktorym i tak w koncu przestalam dawac rade.
Mysle, ze nie mozna mi zarzucac tego, ze jestem
dziecinna - mialam takich a nie innych rodzicow i zadna
zmiana moich postaw, przyznawanie sie do czegokolwiek
przeszlosci nie zmieni... A ze zal do rodzicow,
potrzeba milosci i akceptacji nalozyly sie jeszcze
na moj brak zyciowego doswiadczenia, brak zyciowych
drogowskazow, brak wsparcia no to i chyba przyszlo mi
nadrabiac te braki teraz

[Gość: unreal]

Joanno. Przeczytałem to wszystko i aż przykro mi się
zrobiło... szara rzeczywistość... zastanawiam się jak
ja bym postąpił na Twoim miejscu (gdyby moja żona się
tak zachowywała)... teraz akurat mam taką sytuację, że
jeżdżę 200km co weekend żeby zobaczyć się z ukochaną
osobą, ciągle nie o wszystkim potrafimy rozmawiać ale
wierzę, że uda mi się ją przekonać, że szczerość i
rozmowy to jednak podstawa poznawania się w związku i
rozwoju tego co jest między nami. W Waszym przypadku to
już nie działa... Jak go kochasz postaw ultimatum i
trzymaj się tego (siadamy i rozmawiamy albo za 2
tygodnie nie chcę Cię widzieć - łatwo się mówi), pewnie
dojdzie do tego, że będzie musiał się wynieść ale może
to pomoże mu zrozumieć. Jeśli nie to jego strata,
zasługujesz na lepsze życie. Pozdrawiam i trzymam
kciuki żeby udało się Wam jednak porozmawiać.

[Gość: Joanna]

Drogi Unreal!!!
To nie jest takie proste, choc generalnie masz bardzo
duzo racji.
Po pierwsze - on sie nie wyniesie, bo juz tyle razy
kazalam mu sie wynosic, ze gdyby mial za grosz honoru
to juz dawno by sie spakowal, albo przynajmniej
porozmawialby o tym ze mna gdy troche opadnie napiecie.
Po drugie - czy ja go kocham? Zaczynam w to watpic.
Moze przed slubem udawal lepszego, moze tez ja sie
pomylilam i zbyt pozytywnie ocenilam jego osobe.
Rzeczywistosc jednak rozminela sie z tym jak on sam
siebie reklamowal i z tym czego ja sie po nim
spodziewalam i co sobie wyobrazalam.
Takie jest zycie - uleglam reklamie, zapomnialam, ze po
odejsciu od oltarza reklamacji nie uwzglednia sie
i nabylam produkt po cenie zawyzonej w stosunku do jego
wartosci.
Co teraz z tym nabytkiem zrobic - zapakowac i odeslac
rodzicom, pisac list do Pana Boga dopominajac sie
wymiany na egzemplarz pozbawiony wad fabrycznych
- nie wiem...
I przepraszam mezczyzn jesli poczuli sie urazeni moim
porownaniem - to tylko porownanie ( moze nieeleganckie)
ale nie ma w nim ani odrobiny prowokacji.
W koncu malzenstwo ma to wspolnego z transakcja, ze
zawieramy je we wlasnym jak najlepszym interesie.
A ze ja zrobilam zly interes - to juz inna sprawa.

[Gość: unreal]

Joanno! (swoją drogą to ten wątek jest jednym z
niewielu kulturalnych i rzeczywiście tematycznych) taki
to bywa czasami problem z ludźmi, że nie zawsze
postępują jak zakładaliśmy, że postąpią i nie zawsze
okazują się takimi jak się wydawali. Jeśli już
dojdziesz do wniosku, że masz naprawdę dosyć to zawsze
jest instytucja separacji (mieszkanie jest na Ciebie
więc zostajesz) a jeśli nadal nie będzie chciał się
wynieść to rzeczy na bruk i zmiana zamków - co tam
sąsiedzi - jestem chory gdy słyszę o postępujących w
taki sposób facetach. Ja kiedyś wytrzymałem pół roku
odkąd zaczął się rozkład związku w którym byłem i
decyzja o ostatecznym zerwaniu była jedną z najlepszych
w moim życiu i dla mnie i dla mojej ówczesnej partnerki
(patrząc na moje i jej życie teraz). Trudne decyzje
trzeba podejmować i nie można później spoglądać wstecz.
Pozdrawiam serdecznie i do usłyszenia.

[Gość: unreal]

Joanno! (swoją drogą to ten wątek jest jednym z
niewielu kulturalnych i rzeczywiście tematycznych) taki
to bywa czasami problem z ludźmi, że nie zawsze
postępują jak zakładaliśmy, że postąpią i nie zawsze
okazują się takimi jak się wydawali. Jeśli już
dojdziesz do wniosku, że masz naprawdę dosyć to zawsze
jest instytucja separacji (mieszkanie jest na Ciebie
więc zostajesz) a jeśli nadal nie będzie chciał się
wynieść to rzeczy na bruk i zmiana zamków - co tam
sąsiedzi - jestem chory gdy słyszę o postępujących w
taki sposób facetach. Ja kiedyś wytrzymałem pół roku
odkąd zaczął się rozkład związku w którym byłem i
decyzja o ostatecznym zerwaniu była jedną z najlepszych
w moim życiu i dla mnie i dla mojej ówczesnej partnerki
(patrząc na moje i jej życie teraz). Trudne decyzje
trzeba podejmować i nie można później spoglądać wstecz.
Pozdrawiam serdecznie i do usłyszenia.

[Gość: Joanna]

Nie chce byc smieszna ( moze powinnam dla swojego dobra
zmienic zdanie) ale wyrzucenie na bruk kogos, kto nie
chce sie wyprowadzic wydaje mi sie troche
nieeleganckie. Wolalabym zebysmy juz z grobowymi minami
przyznali, ze nie ma sensu tego ciagnac dalej i zeby
kazde z nas poszlo swoja droga.
A z drugiej strony to mnie lepiej nie kus bo moge
jeszcze dzis wyrzucic meza z mieszkania w ramach
terapii wstrzasowej i nauki zycia o wlasnych silach
dodajac przy tym, ze to dla jego dobra!!!
Prawde mowiac to ja juz sama nie wiem co mam o tym
wszystkim myslec - jak sie nic nie poprawi, to chyba
sprawa bedzie jasna. W koncu jest tylu facetow na
swiecie, a niektorzy sa nawet w porzadku, ze zaluje
tego iz dalam sie splatac tym swietym wezlem
malzenskim. Po ca ja w ogole ten slub bralam???

[Gość: unreal]

Nie bój się być sobą, nawet jeśli dla innych to ma być
śmieszne to najważniejsze jest żebyś pozostała taką
jaka jesteś i taką jaka chcesz być. Inni są nieważni,
jeśli nie akceptują Cię taką jaka jesteś to znaczy, że
nie warto sobie nimi zawracać głowę. Przemyśl wszystko
dobrze i w odpowiednim momencie walnij tym wszystkim o
ziemię i zacznij od nowa, jesteś młoda, masz czas i nie
masz nic do stracenia a życie do wygrania. Głowa do
góry i nie zwracaj uwagi na ludzkie złośliwości. Ty
jesteś najważniejsza. Trzymaj się!

[Gość: żona]

Ogólnie należy zamknąć dyskusję następującymi
wnioskami:
- pewnych typów zrozumieć się nie da i -
albo się to wytrzyma , albo należy się ewakuować
jeszce przed przeceną.
Można też szukać oparcia i rad w internecie , po czym
napisać poradnik z nagłowkiem wątku w tytule , który
- jak widać na załączonym obrazku - stanie się
bestsellerem. Po czym z kontem o wielu zerach wybrać
się na podbój świata. Wtedy można poznać wielu
bardziej interesujących mężczyzn niż Twój - Joanno -
mąż. Wyjść za mąż jeszcze wiele razy i nie zastanawiać
się, co zrobić , gdy kolejny związek okaże się równie
kiepski , co ten pierwszy.

[Gość: żona]

Nie wiem jak przyjęłaś moją radę o poradnikach. Mam jeszcze w głowie parę
dobrych tytułów , zresztą jakby zabrakło , to zawsze można liczyć na dobrych
ludzi z internetu. A ja Cię mogę wspomóc również przykładami z mojego życia.
Założymy klub - Stowarzyszenie dla żon mężów b(lub m)iernych.
Tak tu sobie trochę dworuję , choć wiem , że sprawa poważna jest. Ale czasem
też trzeba znależć dystans i się trochę pośmiać . To najskuteczniejsza forma
terapii , jaką znam.
A teraz uciekam z forum , bo weekend (z mężem b (m?)iernym - brrrrr!!!!)

[Gość: ula]

Fnoll, nie wiem czy czytales "Toksycznych rodzicow" Dr. Susan Forward, ale to
co napisales o wplywie przezyc z dziecinstwa na postawy doroslego czlowieka
swiadczy o tym ze masz zadatki na zostanie niezlym psychologiem, masz wyczucie -
polecam te lekture Tobie z racji Twoich profesjonalnych zainteresowan a
Joannie - poniewaz moze jej ta lektura pomoc w zrozumieniu przyczyn jej
obecnych problemow, ktorych korzenie siegaja daleko w glab jej rodzinnego domu
i ukladow tam panujacych (tata alkoholik, mama wspierajaca jego nalog a nie,
jak jej sie wydaje i z czego jest dumna, pomagajaca mu sie z niego wydostac i
tak naprawde czyniaca w ten sposob ogromna krzywde wszystkim czlonkom rodziny,
wlacznie z soba) ... jeszcze raz polecam te bardzo interesujaca lekture. Susan
Forward napisala wiele interesujacych ksiazek psychologicznych. Ostatnio
czytalam tez "Men who hate women & the women who love them", ta ksiazka rowniez
byla przetlumaczona na jezyk polski a jej polski tytul to
najprawdopodobniej "Mezczyzni ktorzy nienawidza kobiet i kobiety, ktore je
kochaja". Rowniez pasjonujaca lektura - rekomenduje z calego serca... i jest mi
niezmiernie przykro ze Joannna, oraz zapewne wiele innych kobiet i mezczyzn, do
ktorych i jej maz nalezy, byli wychowani w toksycznych rodzinach i nie zdajac
sobie sprawy z tego, podswiadomie odtwarzaja emocjonalny program jaki w nich
zaladowano w dziecinstwie.... Fnoll, moze Ty w niedalekiej przyszlosci, juz
jako psycholog, stworzysz wlasna poradnie rodzinna gdzie bedzies uswiadamial
jakim nalezy byc rodzicem zeby nie kaleczyc emocjonalnie swoich dzieci...
Za Joanne trzymam kciuki i wierze ze predzej czy pozniej wyjdzie z tego
emocjonalnego marazmu i jej maz rowniez...
Swiat mimo wszystko jest naprawde przeuroczy...
Serdeczne pozdrowienia ... : )

[Gość: Fnoll]

Dzieki za wsparcie :-))))))))))))))))))))

Osobiscie mam nadzieje, ze o procesach tworzacych rodziny beda kiedys uczyc
w szkolach - jest to wiedza zdecydowanie bardziej potrzebna niz znajomosc
rocznego wydobycia diamentow w RPA. To bylaby rewolucja.

Pozdrawiam!

[Gość: joanna]

Tymczasowo problem rozwiazalam tak, ze wyrzucilam meza
na lozko do drugiego pokoju. Po kilku takich nocach
zrobil sie nawet milutki i nawet sie rozbeczal jak
dziecko ( a od razu mowie, ze plakanie od zawsze mial
w wielkiej pogardzie ), mowiac, ze on nie chce spac sam
i w ogole to on tak dluzej nie wytrzyma. Czyli 1:1
- ja tak dluzej nie wytrzymam i on tez nie wytrzyma.
Moze dopiero teraz cos sie ruszy skoro w odpowiedzi
na jego zachowanie doprowadzilam do bardzo przykrej
i niewygodnej dla niego sytuacji. Jak na moja logike,
to dopiero teraz sam zacznie szukac rozwiazania skoro
zycie mu sie skomplikowalo...

_BIG SISTER_____czyli jak rzucić meża z pomocą opinii publicznej?_

[Gość: Viatr]

Niedługo już setny post !!! (tego watku !) Bravo !


A mąż Joanny dowie się o tym (chyba) z plakatów na mieście ?


Jak użyć ducha opinii publicznej do pomocy ?


Terapia rodziny w dobie rewolucji informacyjnej ?


Reality show ?

[Gość: Lou]

Fnoll!

Czy działać rozważnie, nie dac się sprowokować, chronić siebie i znależć sobie
oparcie, to według Ciebie robić z jakichkolwiek relacji pole bitwy?!? Każdy
człowiek ma prawo się bronić. Tylko nie kobieta, oczywiście. Pomijając tę
kwestię, bardzo podoba mi się Twoje fnollenie, zwłaszcza ci kuflujący funfle,
(skąd ta interesujaca fiksacja na literze "f", jak należy to interpretować?),
uśmiałam się po łokcie. Czekam na nowe poetyckie fragmenty.


Do Moniki.

Mam na Twój temat dwie teorie:

a) Jesteś mężczyzną (może tym "cudownym" mężem spod znaku Wagi, o którym
piszesz).

b) Jesteś kobietą i występujesz z pozycji pseudokatolickiej wizji małżeństwa,
gdzie mąż jest panem i decydentem, a żona służącą. Całe jej poczucie wartości
i godności zależy od podporządkowania mężowi. W istocie, model ten nie jest
katolicki ani chrześcijański, ale islamiczny i sado - masochistyczny.

Porównanie zupy z seksem jest tak absurdalne, że aż niewiarygodne. Seks
angażuje całą osobowość, sferę cielesną i wszystkie emocje, a Twoja zupa -
tylko ręce i co najwyżej niektóre, wąskie partie mózgu.

Piszesz o sprawianiu przyjemności mężowi. A jakie przyjemności stara się on
sprawić Tobie? Czy robi cokolwiek tylko dla Ciebie, i to z taką
częstotliwością, z jaką kobieta zwykle gotuje obiady i wykonuje inne prace
domowe?

Czy słyszałaś kiedykolwiek o czymś takim, jak partnerstwo?

[Gość: Fnoll]

Czy to moze dlatego, ze ty byc kobieta, a ja mezczyzna, i to ty nie rozumiec, oczywiscie? ;-)

Otoz piszesz:

&#62 Czy działać rozważnie, nie dac się sprowokować, chronić siebie i znależć sobie
&#62 oparcie, to według Ciebie robić z jakichkolwiek relacji pole bitwy?!? Każdy
&#62 człowiek ma prawo się bronić. Tylko nie kobieta, oczywiście.

A potem jeszcze do Moniki piszesz (!):

&#62 Czy słyszałaś kiedykolwiek o czymś takim, jak partnerstwo?

Czy wedlug ciebie w partnerskim zwiazku trzeba uwazac, zeby nie dac sie sprowokowac?
Trzeba sie chronic i znajdowac oparcie poza zwiazkiem? Trzeba sie bronic? I to twoje uparte
powtarzanie jaka ta kobieta biedna jest... Wiesz, marudzenie to oprocz seksu tez taka bron
kobieca - a broni uzywa sie do walki. Seksem nie tylko sie walczy, marudzeniem - tylko.

Wiesz, moze my tak naprawde sie zgadzamy, tylko jakos inaczej sie wyrazamy, ale to co
piszesz to na pokojowy, harmoniczny obrazek mi nie wyglada. Widze w tym elementy walki,
ze trzeba uwazac, ze sa jakies wybiegi (prowokacje), ze zawiazuje sie koalicje z kims
trzecim, ze trzeba sie BRONIC. No wez mi wytlumacz - tak wg ciebie wyglada partnerstwo?
Czy tez w ogole zwiazek nie dotkniety podstawowym konfliktem?

Ja zyjac w zwiazku wydaje mi sie partnerskim takich potrzeb nie odczuwam, moja partnerka
tez nie (pytalem), a konflikty zwykle rozwiazujemy poprzez rozmowy ze sluchaniem sie
nawzajem i pozytywne dzialania na rzecz drugiej strony (takie zachowania paradoksalne,
jak jestesmy o cos zli, to robimy sobie drobne przyjemnosci, zeby wyluzowac i moc osadzic,
o co wlasciwie chodzi). Nie chronimy sie przed soba, nie prowokujemy i nie wplatujemy osob
trzecich.

Ale moze to kwestia typow osobowosci? Sobie wlasnie pomyslalem, ze dwoje osob przewrazliwionych
na swoim punkcie tez moze stworzyc zwiazek partnerski, ale chronienie sie jest u nich tak dominujaca
potrzeba, ze nie potrafia jej nawet w kontekscie intymnego zwiazku z kims odpuscic. A nawet wrecz
przeciwnie.
Z drugiej strony, to do zawiazywania zwiazkow partnerskich trzeba miec tez predyspozycje. Ta
przyjemnosc jest zasadniczo niedostepna osobom ktore np. lubia manipulowac otoczeniem, nie sa
empatyczne, wchodza w sztywne role wladcy lub slugi, itd.

Na koniec prezent: wiesz co to jest fufanie? Odpowiedz podam w nastepnym odcinku.
fy, fy, fy - jak zwykl sie smiac pewien bezzebny staruszek ;-)

[Gość: Joanna]

Jesli chodzi o zupe pomidorowa, to ja osobiscie
rozumiem, co oznaczalo to porownanie, ale rozumiem
i uznaje twoja postawe, oraz swiete oburzenie - to
o czym piszecie to sa dwa rozne aspekty tej samej
sprawy i to trzeba wyraznie rozgraniczyc - ty mowisz
o emocjonalnym aspekcie relacji kobieta-mezczyzna,
Monika mowi natomiast o pewnym rodzaju swiadomego
dzialania.
Zeby troche was pogodzic powiem tak - gdyby maz Moniki
mowil, ze zjadlby zupe pomidorowa i ona by mu ja
ugotowala, ale gdy owa zupa znalazlaby sie juz na
talerzy - tracilby na nia ochote to w pewnej chwili
zbrzydlaby jej ta sytuacja i przestalaby gotowac zupki
dla przyjemnosci meza (skoro facet sam nie wie czy ma
ochote na zupe czy nie to po co gotowac na darmo).
A dogadzanie mezusiowi ma sens tylko wtedy gdy maz sie
odwzajemnia i takze dogadza zonie!!!

[Gość: Sofi]

Droga Joanno! Czytanie twoich wypowiedzi było dla mnie bardzo bolesnym ale
jednocześnie niemalże terapeutycznym przeżyciem Sytuacja w moim życiu jak
prawie identyczna jak w twoim z tą różnicą, że ja nie wyszłam za mąż. Mój facet
(staż 2 lata, wiek - 30 lat) prawie wogóle ze mną nie sypia, zachowuje się
identycznie jak twój tzn. nie potrafi ze mną porozmawiać, wyjaśnić, obiecuje że
to się zmieni, że jutro itp. jeśli już dochodzi do seksu (rzadziej niż 1 na
miesiąc) to kończy się to wyłącznie stosunkiem, żadnych dłuższych pieszczot,
lekceważenie moich potrzeb. W 1 roku znajomości seks wyglądał jak u ciebie -
atrakcyjnie.Teraz ciągle ogląda telewizję lub siedzi przed komputerem. Na
dodatek również od roku bezrobotny, ja pracuję na kilku etatach, w domu o pomoc
praktycznie nie mogę się doprosić. Ciągle jest zmęczony.Wydaje mi się, że to
nie depresja w przypadku mojego faceta, bo jak spotykamy się z jego znajomymi
to jest bardzo ożywiony, dużo opowiada, śmieje się. Ze mną nie chce mu się
rozmawiać. Wolne dni wyglądają tak samo, TV, komputer. Ja czytam książki lub
pracuję (prowadzę księgowość w paru firmach). Zastanawia mnie to podobieństwo.
A może tego typu faceci być może nawet podświadomie wyładowują na nas swoją
agresję, że my sobie radzimy a oni nie. Może to forma kary. No bo pieniędzy
zabrać nie może, bo to my je zdobywamy, to może upokorzyć w inny sposób.
Najgorsze, że to my - kobiety to przeżywamy i analizujemy, zagryzamy się
dlaczego. U mnie dodatkowo pojawiły się potworne kompleksy, mam wrażenia
kompletnej własnej nieatrakcyjności, wydaje mi się że z dnia na dzień brzydnę a
moje życie nigdy się już nie ułoży. Staram sobie mówić, że to tylko subiektywne
odczucia ale niezbyt to pomaga. Wydaje mi się, że najlepsze wyjście to
rozstanie, bo czuję jak ten związek mnie niszczy, ale ciągle nie potrafię się
na to zdobyć. Mam 32 lata i czuję się bardzo staro. Mężczyźni wokół patrzą na
młodsze, bez problemów. Bardzo boję się samotności, choć nie wiem czy teraz nie
jestem bardziej sama. Nie mam już siły na rozmowy z nim bo on się zamyka
niczego nie można się dowiedzieć. Twierdzi, że mnie kocha, ale co to za
miłość.