mam już dość wszystkiego.

[k_k_chanel]

przepraszam, że w ogole piszę do was pewnie zaraz zmieszacie mnie z błotem że
jestem małolatą, która szuka pomocy w idiotycznych problemach. ale uwierzcie,
ja jestem tak rozerwana psychicznie, że czasami płacze już bez powodu..
a więc mam 17 lat. Spotykam się z chłopakiem już od ponad roku.. lecz moj
ojciec za nic nie chce się do niego przekonać. Nie chce, żeby przychodził do
nas do domu, więc marzniemy w 12 stopniowym nieraz mrozie nad stawem, albo w
parku, bo to jedyne miejsca w moim miasteczku, gdzie można posiedzieć. Nie
mamy niewiadomo ile pieniędzy, aby te pare razy w tygodniu chodzić gdzieś do
restauracji. Jedyną rozrywką podczas naszych spotkań jest nasza rozmowa.
Uwielbiamy ze sobą rozmawiać. Jesteśmy naprawde zgraną i kochającą się parą.
On nic nie komentuje, chociaż wiem, że chciałby nawet na święta, urodziny,
walentynki spotkać się przyzwoicie. Ale to niemożliwe. Dziewczyny nie piszcice
mi o rozmowach. Probowałam ja, probowała mama, ciocia, koleżanki mamy,
dziadek. W domu każdy darzy go nienawisćią. Nie bije nas, nie pije, nie ma
kochanki, zarabia, utrzymuje nas. ale mimo wszystko nie możemy go znieść. To
on ma wszystkim rządzić, on podejmuje decyzje nawet nie pozwala mamie iść do
pracy. Jak wracamy do domu i widzimy że tata jednak jest, każdy traci resztki
humoru.... Nie wiem czemu tak jest, ale tyle ile przez niego wylałam łez,
wystarczy, aby darzyć go nienawiścią. pomozcie.

[michalina61]

Rzeczywiście trudna sytuacja ale ... nie bez wyjścia. Piszesz o tym, że wszyscy próbują rozmawiać z ojcem... Masz po swojej stronie parę życzliwych osób...
Możesz zacząć spotykać się z chłopakiem np u dziadka...
Chyba, że to nie tylko rozmowa....ale to juz Twoja sprawa...

[ca-ti]

Dlaczego nie możecie spotykać się u Twojego chłopaka?

Czy Twoja matka nie ma nic do powiedzenia w swoim własnym domu? Musi
być podporzadkowna decyzjom ojca?

Czy Twój ojciec wyprosił kiedyś z domu Twojego chłopaka? Dlaczego
sądzisz, że nie może u Ciebie bywać? Co konkretnie ojciec ma mu do
zarzucenia?

[k_k_chanel]

raz, kiedy on był u mnie (była też moja siostra i brat także nie byliśmy sami)
siedzieliśmy na tarasie. przyjechali rodzice. tata zawołał mnie do pokoju i
wydarł się że co ja wyprawiam, że on sobie nie życzy. raz dzwoniłam do domu,
kiedy już nie mogłam wytrzymać z zimna czy możemy przyjść na coś ciepłego. Mama
odrazu się zgodziła, ale tata kategorycznie odmówił. A co do mojej mamy- nigdy
nie miała i nie będzie mieć nic do powiedzenia:( w żadnej sprawie...

[gocha033]

nie odpowiedzialas na pytanie, dlaczego nie mozesz sie z nim
spotkac u niego w domu?

[k_k_chanel]

dziadek mieszka pare km stąd ciotka również. to raczej niemożliwe...

[ca-ti]

Uważam, że sporo do zrobienia ma tutaj Twoja matka. Jesteś tak samo
jej dzieckiem, a więc ma prawo (i obowiązek) brać Twoją stronę,
kiedy dzieje Ci się krzywda.
Jeżeli znajomość z Twoim chłopakiem mieści się w ogólnie pojętej
normie, tzn. on niczego złego nie zrobił Tobie, ani Twojej rodzinie,
nie przestałaś sie uczyć, nie wciąga Cię w narkotyki, alkohol, to
moim zdaniem to co robi Twój ojciec jest dziwne.

A poza domem możesz się z nim spotkać? I ojciec nie ma nic przeciwko
temu?

Zapytałam też dlaczego nie spotykacie się u chłopaka?

[k_k_chanel]

nie wciąga mnie w nic, uczę się dobrze i nie mam żadnych problemów z nauką, poza
domem mogę i nie ma nic przeciwko. Tylko że ja już nie mogę. Przed każdym
wyjściem chce mi się płakać bo czuje, że on też już powoli wymięka i niedługo
wypomni mi to wszystko. a wtedy już chyba pęknie we mnie wszystko... u niego
spotykamy się, ale rzadko.. to ja nie chce. dlatego, ze przynajmniej u nas
panuje zasada, że to dziewczyna zaprasza chłopaka do siebie. jego koledzy co
weekend nawet czasami w tygodniu są u swoich dziewczyn. ja ciągle szukam wymówek
żeby spotykać się rzadziej, bo nabawiłam się już niejednej choroby poprzez
przesiadywanie na takim okropnym zimnie... a on to znów odbiera jako przejaw
niechęci do niego...

[gocha033]

k_k_chanel napisała:
u niego spotykamy się, ale rzadko.. to ja nie chce. dlatego,
ze przynajmniej u nas panuje zasada, że to dziewczyna zaprasza
chłopaka do siebie.

w 21. wieku nie ma zadnych takich zasad !
uroilas ja chyba sobie.

[k_k_chanel]

no taaaak ale wiesz jednak głupio mi... w moim towarzystwie niestety ta zasada
jeszcze obowiązuje, i ludzie tutaj starają się jej trzymać. ale to mało istotne
naprawde.. ja raczej szukam pomocy w sprawie mojego taty..

[ca-ti]

Niestety taty nie zmienisz, jeśli on sam nie będzie chciał się
zmienić.
Możesz zmienić jedynie swoje podejście do owej zasday w Twoim
towarzystwie. Wydaje się to być jedyną rozsądna decyzją.

Rzeczywiście mamy dwudziesty pierwszy wiek, jak ktoś tu zaznaczył, a
ja Ci powiem, że ja spotykałam się z chłopakami w ich domach również
w wieku dwudziestym :-))) i nikomu do głowy nie przyszło uważać to
za coś nienormalnego. Nie ja jedna zresztą to robiłam.

Jeżeli - jak piszesz - ta zasada jest mało istotna, to zmień ją.
Alternatywą są Twoje choroby lub niechęć chłopaka (trochę go
rozumiem). Co wybierasz?
Chłopak zaprasza Cię do siebie, czy on też trzyma się tej
ananchronicznej zasady?

[k_k_chanel]

a i dodam jeszcze, że jest nieobliczalny. Kiedy pokłoci się z mamą potrafi tłuc
talerze, i rozwalić co ma pod ręką. dlatego tak boje się w jakikolwiek sposób mu
sprzeciwić. choć mama twierdzi, ze ja jako jedyna mam na niego jakikolwiek
wpływ. jestem najstrasza i zawsze byłam jego coreczką ulubioną. ale w tej
sprawie się chyba nigdy nie dogadamy...

[ca-ti]

Nie lubię takich matek, które nie potrafią dać wsparcia własnym
dzieciom. Dają za to przykład swoim córkom jak wejść w rolę ofiary.
Takie matki - z jednej strony ofiary, a z drugiej manipulantki -
potrafią się ustawić w rodzinnej konfiguracji tak, że nie dając
wsparcia dzieciom, jednocześnie same oczekują od nich wsparcia (i
dostają je!).

Masz trudną sytuację. Młodość rzadko bywa łatwa.
Jeszcze raz namawiam Cię do zrewidowania swoich poglądów na
anachroniczne zasady. Nie ma sensu trwać przy czymś co Ci szkodzi.

[k_k_chanel]

to prawda. ale ja ją po cześci rozumiem. ona nie zarabia o każdy grosz prosi
ojca bo to on nas utrzymuje. Mama nie chce się z nim klocic ani przeciwstawiać
sie mu bo wie, że z góry jest przegrana. Oni się kochają, ale mi strasznie mamy
żal. Traktuje ją jak niewolnice, a ona nie chcąc awantur godzi sie na wszystkie
warunki... bo pozniej, jeśli coś jest nie tak, ojciec zwala wine na nią.
ale pamiętam taką sytuacje.. to były pierwsze miesiące naszych spotkań.
zadzwoniłam do rodziców, czy mogę przyjść na ognisko rodzinne z nim. Tata
odmówił. Pozniej zebralam się na odwagę, i powiedziałam mu co o tym myśle. że mi
nie żaden seks w głowie, że to tylko mój kolega a nic poważnego, bo jetem na to
za młoda. powiedział, że nie ma nic przeciwko, że możemy się widywać w domu a
na ognisko nie chciał, żebyśmy orzysli razem bo rodzina, swoje sprawy bla bla
bla...jak ja żałuje, że wtedy go nie przyprowadzilam... Ojciec przekonałby się,
że on jest w porządku, i nie robi mi krzywdy. Bylo lato, więc każdą chwilę
spędzalo się poza domem... nie moge darować sobie że nie wykorzystałam tej
sytuacji. pozniej tata zmienil decyzje,, nawet nie wiem kiedy to się stało ale
poprostu gdy zapytałam, nakrzyczał i zwyczajnie się nie zgodził..

zmieniaj co zmienic mozesz

[gocha033]

drazysz temat ojca - a tymczasem juz tu Ci powiedzieli,
ze on jest nie do zmiany.

zmien to co mozesz zmienic - czyli zasady i spotykaj sie u chlopaka.

[k_k_chanel]

eh....:(

[ca-ti]

To, że kobieta nie zarabia nie znaczy, że jest czyjąkolwiek
niewolnicą. Zajmuje się domem, dziećmi - to praca na cały etat.
Pomyśl, gdyby Twoja matka tego nie robiła, ile trzeba by zapłacić
gosposi, sprzątaczce, niańce?

Relacji w swojej rodzinie nie zmienisz, ale możesz nie dopuścić do
podobnej patologii w swoim własnym życiu.

[k_k_chanel]

naprawde nie ma żadnej rady na mój problem?

[ca-ti]

k_k_chanel napisała:

> naprawde nie ma żadnej rady na mój problem?



Jak to? Przecież je dostałaś...

[solaris_38]

ukradkowe spotkania w wieku kiedy się nie ma własnego mieszkania są raczej normą
na pewno fajnie byłoby mieć miejsce spotkań

ale nienawidzenia ojca z powodu tego ze nei oferuje wam loku jest zaburzeniem
poczucia wartosci

romantyczne uczucia jeśli sa dobre i wartościowe w swej istocie nie powinny być
przyczyną nienawiści

za trzy miesiące lato
pora kiedy cały świat sprzyja zakochanym ;)

[k_k_chanel]

taaa i trzy miesiące marznięcia. pozatym nienawiść do ojca nie jest spowodowana
jedynie tym czynnikiem, zresztą pisalam już o tym. aaa i z tej rady co do
spotkań u chłopaka jednak nie skorzystam, bo szukałam raczej innego rozwiązania,
ale trudno..

owszem - trudno :)

[facettt]

k_k_chanel napisała:
aaa i z tej rady co do spotkań u chłopaka jednak nie skorzystam,
bo szukałam raczej innego rozwiązania, ale trudno..

ale inego rozwiazania nie ma - jest tylko to.
wiec nie belkocz dziewcze na forum, tylko sie podstosuj :)

[hatroha]

Wszystkiego?
Ja mógłbym żyć, choćby tylko dla lukrowanych pączków!

[k_k_chanel]

:))) ja aż tak mało wystarczalna nie jestem ;)

[hatroha]

a co byś do tego kochanie dodała?

małowystarczalni :)

[solaris_38]

a mnie się podoba określenie "małowystarczalna" :)
kiedyś znajoma powiedziała ze nie może znieść jak ludzie kalecy np bez nóg
cieszą się
bo przecież oni się cieszą takimi drobiazgami że to jej się wydaje upokarzające

jednak młodość sądzi że bez lokum i wielkiej miłości żyć się nie da
czas rozwieje te młodziutkie złudzenia

i albo pozostanie gorycz albo nastąpi radosne przebudzenie !

zdaje mi się że wciąż nie ejstem dość małowystarczalna
i przez to cudów tracę tysiące na każdej niteczce chwili zawieszonych

[solaris_38]

i suchej trawy w szronie

[k_k_chanel]

widze, że jednak pomocy wśród starszych nie ma co szukać. wy ciągle tylko o tym,
że wszystko przejdzie z czasem. dobrze może tak, ale w tym momencie i na tym
etapie jestem nieszczęśliwa. nie chodzi o lokum jak to któraś powiedziała, ale
ogolnie o mojego ojca, którego wszyscy nienawidzimy... i nie potrafię cieszyć
się małymi rzeczami, bo przysłania mi to masa problemów, jakie mi sie zwalają na
głowe. jeśli nie potraficie zrozumieć, nie krytykujcie mnie bo czuje się wtedy
jeszcze gorzej.

[baletnica_bez_nogi]

chialabys dostac rade jak zmienic ojca, ale nikt takiej rady ci nie dal, bo jego
zmienic sie nie da. jesli to sobie uswiadomisz to juz bedziesz miec pierwszy
krok za soba.

drugi krok powinien byc taki: "skoro nie moge zmienic ojca to co innego moge
zrobic, aby bylo mi lepiej?" odpowiedzi na to pytanie juz otrzymalas.

[k_k_chanel]

a i ciekawa jestem, czy wy miałyście takie "dorosłe poglądy" w moim wieku

[ca-ti]

Nie chcesz słuchać, to nie słuchaj.

Obrażasz się na cały świat, że nie jest taki jakbyś chciała. Po co?
Im szybciej zrozumiesz, że jedyne na co masz wpływ, to Ty sama, tym
łatwiej Ci się będzie żyło.
Bo nie będziesz trwonić energii na rzeczy, które zmienić się nie
dadzą.

I pamiętaj, że każda decyzja w życiu niesie ze sobą określone
konsekwencje. Nie chcesz chodzić do chłopaka, bo masz zasadę, że
tego się nie robi, to marzniesz.
Jak zmienisz zasadę (bo to możesz zrobić), przestaniesz marznąć.

A Ty byś chciała w tej sytuacji zmienić nie zasadę, lecz ojca. A
tego właśnie zrobić nie możesz. I koło się zamyka. Jesteś
nieszczęśliwa i cierpisz. A wystarczy zmienić punkt widzenia.

[k_k_chanel]

myślisz, że to łatwe? ciekawa jestem co będe robić w walentynki. Czuje się
okropnie, kiedy znajome opowiadają, jak to ich miłośći odwiedzają je w domach,
spędzają mile wieczory, rozmawiają z ich rodzicami... napewno każda z was miała
by wówczas kulkę w gardle..

[ca-ti]

Ok. Zgadzam się z Tobą. To niełatwe. Ale miłość w ogóle nie jest
łatwa. Pamiętasz Romea i Julię? Ci to dopiero mieli pod górkę :-)))

Spróbuj skoncentrować się na pozytywnch aspektach swojej sytuacji:
masz chłopaka, kochacie się.
Pomyśl ile osób będzie w te walentynki samych... Rozumiesz? Szklanka
do połowy pełna, nie do połowy pusta. Głowa do góry!

[k_k_chanel]

tak masz rację, ale ja raczej myślę negatywnie.. zawsze. a co do taty, szukałam
pomocy, dlatego, że wiem, że ja na niego mam duży wpływ. W gimnazjum strasznie
chciałam imprezować.. a oczywiście nie mogłam.Teraz juz gdy się przemógł ( a
trochę to trwało) z imprezą nie ma problemu. Ojciec widział, że cierpię, i już
był gotów się zgadzać, ale nie wiedział jak.. po prostu on jest taki jak ja...
Nie potrafi przyznać się do błędu, z trudnością przychodzi mu kogoś przeprosić i
szybko się denerwuje. Jednak gdy widzi, ze kogoś rani po chwili namysłu robi mu
się żal i nosi to w sobie... Nie wiem, jak mam do niego dotrzeć, żeby zbytnio go
nie rozdrażnić, i żeby zrozumiał to co chce osiągnąć...troszkę niezrozumiale ale
naprawdę nie wiem jak to inaczej wam przybliżyć :)

[ca-ti]

k_k_chanel napisała:

> tak masz rację, ale ja raczej myślę negatywnie.. zawsze. a co do
taty, szukałam
> pomocy, dlatego, że wiem, że ja na niego mam duży wpływ. W
gimnazjum strasznie
> chciałam imprezować.. a oczywiście nie mogłam.Teraz juz gdy się
przemógł ( a
> trochę to trwało) z imprezą nie ma problemu. Ojciec widział, że
cierpię, i już
> był gotów się zgadzać, ale nie wiedział jak.. po prostu on jest
taki jak ja...
> Nie potrafi przyznać się do błędu, z trudnością przychodzi mu
kogoś przeprosić
> i
> szybko się denerwuje. Jednak gdy widzi, ze kogoś rani po chwili
namysłu robi mu
> się żal i nosi to w sobie... Nie wiem, jak mam do niego dotrzeć,
żeby zbytnio g
> o
> nie rozdrażnić, i żeby zrozumiał to co chce osiągnąć...troszkę
niezrozumiale al
> e
> naprawdę nie wiem jak to inaczej wam przybliżyć :)




No, to jeśli sprawa tak wygląda, to zastanów się co na Ciebie samą
by podziałało w podobnej sytuacji. Skoro jesteś tak podobna do ojca,
to "wejdź w jego skórę" i poczuj to co on czuje w sytaucji kiedy
przyprowadzasz do domu chłopaka.

Nie wiem czy potraficie ze sobą rozmawiać. Jeśli tak, to spróbuj
znaleźć jakiś dogodny moment, kiedy tata będzie w dobrym humorze i
porozmawiaj z nim szczerze. Powiedz co czujesz, o tych walentnkach
itd. Powiedz, że chciałabyś aby poznał Twojego chłopaka, a tak jak
jest teraz, jest to niemożliwe do zrobienia.

Powiedz mu, że szanujesz jego zdanie, ale bardzo byś chciała, żeby
uszanował też Twój punkt widzenia.

Powiedz mu, że nie robicie nic złego, a na dworze marzniesz i
chorujesz póżniej...
Pozwól tacie się wygadać, bo na pewno nie będzie skory aby od razu
zmienić zdanie. Nie przerywaj mu, spokojnie wysłuchaj co ma do
powiedzenia. Daj mu trochę czasu, nie oczekuj, że od razu się zgodzi.

Trzymam za Ciebie kciuki!

ja tam nie mam dość :)

[maly.jasio]

To szczesliwa jestes, dziewczyno - skoro masz juz dosc
wszystkiego :)


Ja tam nie mam dosc... Przydaloby sie przetestowac jeszcze
z 5 panienek, ze 3 nowe samochody i ze 3 hektolitry alkoholu :)

[k_k_chanel]

dzieki, ale dochodzi do tego jeszcze paniczny lęk przed szczerą rozmową z nim..

[fra_mauro]

Droga k_k, zastanawiam sie, jaka jest przyczyna(-y) awersji Twojego
ojca wobec Twego chlopaka. Moze sie myle ale wg tego co piszesz,
ojciec to typowy tyran zamordysta, ktory uwielbia gnebic i dlawic
wszystko, co sie rusza. Obecnosc Twego chlopaka w domu bylaby dla
niego nie do zniesienia, gdyz utracilby wtedy absolutna dominacje.
Pomysl, co by sie wlasciwie stalo, gdyby Twoj mily po prostu
przyszedl do Ciebie raz, drugi, trzeci... Zostalby spuszczony ze
schodow ? Obity ? Zatrzasnieto by mu drzwi przed nosem ? Szczerze
watpie. Moze wiec warto zaryzykowac i sprowokowac jasnie pana ojca
do jakiegos wytlumaczenia swojej niecheci, wziac byka za rogi ?
Takim chowaniem glowy w piasek niczego nie wskorasz, wrecz
przeciwnie. "Stary" nabiera tylko mocy widzac Twoja niepewnosc i
uleglosc.
Czy za rok, jak juz bedziesz pelnoletnia, nadal bedziesz ukrywac sie
ze swymi znajomosciami po parkach i kafejkach ? A jak ojciec
reaguje na innych kolegow i kolezanki ? Czy toleruje Twych
znajomych?

[k_k_chanel]

tak co do znajomych, nie ma żadnych "ale". Koleżanki mogą spokojnie odwiedzać
mnie i moje rodzeństwo. Raz była taka sytuacja że go przyprowadzilam i wiesz co?
zawołał mnie do siebie i wydarł sie że mi sie chyba w głowie poprzewracało....

dobrze podrabiany styl młodej gąski

[pomdetersote]

wylałam tyle łez, traci resztki humoru
Tylko mała uwaga teraz w wieku 17 lat nie znają ortografii.
Poprawiałam parę prac maturalnych, zdania sklecić poprawnie nie potrafią.

[k_k_chanel]

....

[fra_mauro]

jezeli ty masz cos wspolnego z jez. polskim, szkola i sprawdzaniem
prac to jestem chinska ksiezniczka. Dziewczyna ma problem, a ty o
jakiejs ortografii marudzisz.

[fra_mauro]

k_k_chanel napisała:

> tak co do znajomych, nie ma żadnych "ale". Koleżanki mogą
spokojnie odwiedzać
> mnie i moje rodzeństwo. Raz była taka sytuacja że go
przyprowadzilam i wiesz co
> ?
> zawołał mnie do siebie i wydarł sie że mi sie chyba w głowie
poprzewracało....

Jest w tym maly pozytyw: nie ma na tyle tupetu i odwagi, aby zrobic
to przy Twoim przyjacielu. Nie ma gdyz... tak naprawde nie ma mu
najpewniej nic rzeczowego do zarzucenia. Impulsy, ktorymi kieruje
sie Twoj ojciec sa nieracjonalne. Moze jednak zdobedziesz sie na
sakramentalne pytanie do ojca: "co masz mu do zarzucenia ?, dlaczego
go nie znosisz?". I tak macie malo juz do stracenia, wiec moze na
taka szczerosc zdobylby sie sam Twoj chlopak i zapytal? Walcz o
swoje zycie i o osobe, na ktorej Ci zalezy.

[k_k_chanel]

no wreszcie ktoś, kto dał mi wskazówkę, a nie tylko kazał mi się poddać. A co do
pani powyżej, humanistką nie jestem :)

[renosi]

Czytając Twój tekst, przypomniałam sobie moją młodość bardzo podobną do Twojej.
Czas upływał mi i mojemu rodzeństwu na walce z toksycznym ojcem: nigdzie nie
mogliśmy wychodzić i nikt nie mógł nas odwiedzać, dotyczyło to również naszej
mamy. Nie bo nie, nie było argumentów, dyskusji. Również miałam chłopaka, z
którym podobnie jak Ty spotykałam się "gdzieś" poza domem. O spotkaniach w domu
nie było mowy. To jest trudne, żeby ktoś inny mógł zrozumieć takie zachowanie.
To były trudne czasy, ale....
miało to swoje dobre strony (jak dla mnie)-uczyłam się dobrze, dostałam się na
studia i wyjechałam z domu - to była ulga psychiczna. Na studiach poznałam
obecnego mojego męża (jak widać na tamtym świat się nie kończył, choć wydawało
mi się wtedy tragedią)
I o dziwo, dziś, choć wiem, że ojciec był "koszmarem" jestem mu po części
wdzięczna za tak surowe wychowanie. Przeszłam szkołę hartowania charakteru,
trudne próby nawiązania z nim rozmowy, znoszenia ciągłego braku humoru.Teraz,
kiedy mam własne dzieci, patrząc z perspektywy rodzica - pewnie chciał dobrze
dla mnie, tylko nie zdawał sobie sprawy z tego, że w jakiś inny sposób mnie
krzywdzi.
Ojciec taki już jest i taki pozostanie. Ty kieruj tak Swoim życiem, aby się
uwolnić, ale nie zbłądzić. Mi się udało, trzymam kciuki za Ciebie.

[pochodnia_nerona]

Jeśli to nie prowokacja, to naprawdę nie rozumiem, dlaczego by nie spotykać się u niego, tylko marznąć. Widać duperele typu"co ludzie powiedzą" (a niby co mieliby powiedzieć?) przesłaniają Ci widoki na szczęście. Przecież to zwyczajnie niemądre.

[k_k_chanel]

i co... jest mróz, zimno, a ja nadal to samo. W ogóle nie wiem, po co ja się do
was zwracam. Ja i tak nie mam odwagi żeby coś zrobić, zmienić. Jestem tak
wychowana, że boje się mojego ojca, boje się że się zdenerwuje. I co tu zrobić.

[zlotyswit]

>Jestem tak
> wychowana, że boje się mojego ojca, boje się że się zdenerwuje. I co tu zrobić.

To nie wychowanie to jakaś doskonalsza forma tresury.
Ale jak się żyje w konformistycznym środowisku z matką trzymaną pod butem męża
który sobie poukładał życie wg swojego egocentrycznego widzimisię - sprawnie
dobierając sobie do tego planu życiowego układną lalę bez charakteru - to nie
zostaje nic innego jak załamywanie rąk i biadolenie na forum na biednego ojca
który pewnie myśli że robi to wszystko dla waszej a nie swojej wygody
[powiedział bym dobra ale to chyba nie pasuje]. Oczywiście biedna sterroryzowana
rodzina nigdy w życiu mu o tym nie powie a o błędach dowie się po fakcie gdy
jego ukochana córeczka będzie pielęgnować zieleń na jego nagrobku szczając nań.
i co... jest mróz, zimno, a ja nadal to samo.

[cara.mordsith]

Wejdź na forum Toksyczni Rodzice. (forum.gazeta.pl/forum/71,1.html?f=866150 To nie jest moje forum, ale jestem pewna, że spokasz tu wiele życzliwych osób, które Ci pomogą. Tutaj nikogo nie zostawia się samego. A Twój ojciec bez wątpienia jest toksyczny.. o ile nie gorzej.

[zlotyswit]

JEB
Toksyczne to są twoje durne posty rodem z pani domu :F

[cara.mordsith]

Czy ja Ci kiedyś coś zrobiłam, że sie mnie tak czepiasz?

[zlotyswit]

Nie czepiam się.

[cara.mordsith]

Czepiasz się. Jak jasna cholera sie czepiasz! I nie rozumiem, dlaczego, skoro nic Ci nie zrobiłam!

[zlotyswit]

Ależ zrobiłaś. Przeanalizuj swoje ostatnie posty.

[cara.mordsith]

Więc mi powiedz, co takiego Ci zrobiłam

[zlotyswit]

ok może to nie do końca twoja wina tylko społeczeństwa, wychowania, kultury
którą pielęgnujemy, a raczej nie pielęgnujemy, wojen, a raczej przemysłu
zbrojeniowego i ekstremistów, amerykańskich wytwórni filmowych i brytyjskiego
przemysłu fonograficznego.
także pokój, miłość i zrozumienie
nie traktuje tego co piszę serio.

[egzostatyk]

też znam takich,witaj w klubie:)
z tymi ludżmi autorytarnymi(tylko JA a reszta to dodatki)są zawsze
przekręty.tu jest chyba możliwe tylko radykalne odcięcie.jeśli nawet
mieszka się z kimś takim to można się odciąć w relacjach,możesz
ograniczyć relacje(pozostałe problemy o których nie piszesz a
najprawdopodobniej związane z tą osobą są).a problem o którym
piszesz-tu się nic nie zmieni.w przyszłości będziesz się musiała
odciąć i to wszystko i nie rezygnować z żadnej decyzji na jego rzecz.

[bachulda]

k_k chanelll ))))
przepraszam za to ze rozsmieszyłaś mnie ta wzruszająca sytuacja panująca w twoim
domu)))
nie wiem czemu czytając smialam sie jak nigdy)))
wybacz))) cmok;)

[bachulda]

jajcara z ciebie )))hahaha

[ania200009]

Nie wiem jak można ci pomóc!!! ja miałam trochę inny problem, bo u mnie było tak że nikt się mną nie interesował, robiłam co chciałam, no nie do końca. To było tak że wstawałam rano sprzątałam, potem robiłam sobie śniadanie, a potem robiłam co chciałam mama z tata nie zwracali na mnie uwagi, tylko w tedy jak coś źle robiłam, u nich liczył się tylko mój młodszy brat i starsza siostra, ja mówiłam do mamy trzeba mi na ubrania ona odpowiadała na to nie mam teraz pieniędzy przychodził mój brat mamo daj na piłkę dawała mu... ja w końcu tego nie wytrzymałam pocięłam się. Ale teraz wiem że rodzice mnie kochali i chcieli jak najlepiej dla mnie. Wiem że to całkiem inna sprawa ale jak się nie zgadzam z rodzicami to męczę ich proszę do skutku że to jest dla mnie ważne i teraz zawsze dochodzimy do kompromisu!!! Wiem że to inna sytuacja ale siądź pogadaj z tatą powiedz że ten chłopak jest dla ciebie bardzo ważny. Gdybym wtedy siadła z rodzicami i pogadała o tym co czuje teraz bym nie miała blizny, która przeszkadza mi w życiu i (wyrażę się tak) nasrane w papierach. Więc radze ci rozmawiaj o tym z ojcem aż do skutku, bo inaczej tego się nie rozwiąże, przetłumacz mu że nie jesteś małą dziewczynką, bo on cię tak dalej traktuje!!!